დილით რომ გავიღვიძე სახლში არავინ იყო, ანუ ჯერ არ ჩამოსულან გავიფიქრე და პიჟამოებზე ხალათშემოცმული გავედი ნიკას ოთახში. კარი ფრთხილად გავაღე და შევიჭყიტე, ნიკას ეძინა. სამზარეულოში გავედი ჩაის გასაკეთებლად,მომენტალურად საათს შევხედე, თურმე ისევ ადრე გამიღვიძია, 9 საათი არც იყო, ამიტომ ეძინა ნიკას და ჩემებიც ამიტომარიყვნენ ჯერ ჩამოსულები. ჩაი გავიკეთე და ტელევიზორის წინ მოვკალათდი. მერე ვიფიქრე დედას შევეხმიანებითქო:
-ალო დე რას შვებით?
-ვსაუზმობთ და მალე ჩავებარგებით. რა ადრე გაგიღვიძია შენ, ხო მშვიდობა გაქ?
-კი მშვიდობაა, უბრალოდ აღარ მეძინებოდა და ავდექი.
-კაი კაი დეე, ჩვენ მალე ჩამოვალთ.
-ჰომ კაი, წამოსვლისას ლალი ბებო დამიკოცნე.
-კაიი დე.
-აუუ, რა უბედურებაა მოვიწყინე, წავალ ახლა ნიკას გავაღვიძეებ-გავიფიქრე და წარბები ავათამაშე.
კარი ფრთხილად შევაღე, მაგრამ ნიკა ლოგინში არ იწვა, ძალიან გამიკვირდა. უცბათ კარის უკნიდან გამოვარდა და "ვააა" დაიღრიალა.
-აა გული, როდის გაიღვიძეე შე პატარა მაიმუნო?
-შენ რო დედას ელაპარაკებოდი მაშინ-იცინის-მთელ ეზოს ესმის შენი ხმა როცა ტელეონზე ლაპარაკობ
-რაა, მართლაა?
-კიი-იკრიჭება
-არადა სულაც არ ვყვირი.
-კაი ხო გეხუმრე-ისევ იცინის- ფეხბურთის მასწავლებელმა დამირეკა და გამაღვიძა.
-მასწავლებლის გაგონებაზე ჟრუანტელმა დამიარა და უცებ დავსერიოზულდი.
-მართალია უკვე დიდი ბიჭი ხარ, მაგრამ კიდევ თუ შემაშინებ მოგცხებ გემრიელად.
-არა მეტს აღარ შეგაშინებ და ლოყაზე მკოცნის.
-კაი და რაო მასწავლებელმა?
-რაო და ჩემთან ერთად ივარჯიშე ხოლმეო.
-ვა მართლა? მერე ახლა უნდა წახვიდე?
-არა, ის უკვე მორჩა ვარჯიშს, ადრე ვარჯიშობსხოლმე.
-და შენ რაუთხარი აბა?
-მე ვუთხარი, რომ თუ მინდა დიდი და ძლიერი ვიყო უნდა ვივარჯიშოხოლმე, მაგრამ 7 საათზე მეზარება ადგომათქო-ხელებს ასავსავებს და წარბებით მელაპარაკება.
-მართალი გითქვამს, ჯერ პატარა ხარ და ადრე ადგომა გაგიჭირდება.
-არაა ემიილი მე დიდი ვაარ-ტუჩებს ფლუშავს.
-არა დიდი ხარ, მაგრამ სულ დიდი არაა.
-ლაშა მასწავლებლის ტოლი რო ვიქნები მეც ვივარჯიშებხოლმე დილით.
-რათქმაუნდა, მაგრამ მანამდე უნდა ისაუზმო. ჩაის და კარაქიან პურზე რა აზრის ხარ?
-ჩაი კი, კარაქიანი პური არა რა ემილი.
-ძლიერი ხომ გინდა იყო? ხოდა უნდა ჭამო, რომ მალე გაიზარდო.
-კაიი-იძულებით მზერას მაპყრობს.
(ლაშასთან).
-ლაშა!
-ჰო დედაა?!
-მე წავედი სამსახურში, წყალს რომ გადაივლებ საუზმე არ დაგავიწყდეს.
-კაიი დეედა.
ლაშა გამყრელიძე 25 წლის, საშუალო სიმაღლის, შავი თმით და ლურჯი თვალებით, კურნოსი ცხვირი. დედა მაია და მამა დათო. დედა ბანკში მუშაობს მამა საზღვარგარეთაა მცირე ბიზნესი აქვს. ლაშა ნაკრებში თამაშობს, პარალელურად პატარების გუნდსაც ავარჯიშებს. დედისერთაა, მაგრამ ბავშობის მეგობარი, რომელიც ძმად მიაჩნია, რეზი ონიანი, სულ მისგვერდითაა.
-აბაზანიდან რომ გამოვედი დედის დანაბარები გამახსენდა, სამზარეულოში გავედი და ჩაი გავიმზადე. ფინჯანით ხელში აივანზე გავდივარ, გარეთ ცივა, შემოდგომის ქარი უბერავს. გარეთ დიდხანს არ გავჩერდი მალევე შემოვედი. ცოტახანში რეზი მწერს: "წამო ბიჭო კვირაა სადმე წავიდეთ რა"
თავს ვაქნევ და პასუხს ვუბრუნებ "პარასკევსაც მასე თქვი ზუსტად, შენთვის სულ დასალევი და გასართობი დღეებია.
პასუხი აღარ მოუწერია. ცოტახაანში კარზე ზარია. კარს ვაღებ და რეზი მეჩხირება თვალში.
-ასე ხოომ? მარტო დალევა და გართობა?
-გამარჯობით იწყებენ საუბარს რეზი-ნაგლად ვუღიმი.
-კი მაგრამ ჩვენ არ ვიწყებთ ვაგრძელებთ-და ხელს მირტყავს ბეჭებზე.
-კაი და სად მივდივართ?
-რავი, სადმე.
-ხოდა სადმე და სადმე ხარ უკვე, სახლში და სხვა რაღა გინდა?
-ოო სახლში ჩემთანაც ვიყავი.
-რეზი...
-აუ რეზის ნუ მეძახი რაა-სიტყვას მაწყვეტინებს-თავი პიდარასტი მგონია.
-ოო კაი კაი.
-რეზო!
-ოო არმომწონს იყოს ისევ რეზი.
-კაი ყავა გინდა?
-კიი.
-აი იქ ქვემოთ ნახე პატარა კაფე რომაა, ხედავ?
-კი, მერე?
-ნომერს მოგცემ და დარეკე ორი ამერიკანო და მისამართი უთხარი, ფული კი კარადაში ვაზაში დევს, გეყოფა. მე მანამდე გადავიცმევ რამეს.
-კაი მიდი მითხარი.
-ჩემი ტელეონი აიღე და "ვენილი" ეწერება.
-კაიი, სად დევს?
-ტელევიზორთან, შეერთებულია.
-ვიპოვეე. ტაკ, აუ რა თქვა? ახლა რო ვკითხო დამცინებს რა ვერ დაიმახსოვრეო,-ბუტბუტებს თავისთვის-აი ემილი წერია ალბად ესაა.
-რას შვებიი ეე?
-ვიპოვე ვრეკაავ.
-ალო?
-ალო, ისა ორი ამერიკანო თუ შეიძლება, თქვენი კაფეს გვერძე რომ 22 კორპუსია იქიდან ვრეკავ, ბინა 6, სართული 2.
-მემგონი გაუგებრობაა.
-მოიცა თქვენ კაფე არ გაქვთ?
-არა!
-კარგით მაპატიეთ.
ბიჭო მეღადავები ტოო? რა ემლი, არმაქ არანაირი კაფეო.
-რა ემილი ვინილი გითხარი! მაჩვენე აქ, აუუ დარტყმული ემილი და ვინილი ვერ გაგირჩევია? ეს ის გოგოა რო მომწონს. აუუუ!!!
-უპს-მხრებს იჩეჩავს.
-აუუ ვერ ხარ რა. უუუხ... კაი კაი წამოდი გავიდეთ სადმე. მოსაკლავი ხარ რაა.
***
ვა რაუცნაური ხალხი არსებობს, ამერიკანო არა სხვა რაგინდათ?! აუ ახლა ასე ჯდომას წავალ ლანას შევეხმიანები და კაფეში დავსხდებით. წავალ გამოვიცვლი.
-ნიკუშ შენ სადმე ხომ არ გადიხარ?
-არაა. სამეცადინო მაქ.
-კაი მაშინ მე გავალ და მალე მოვალ კარგი?
-კაი. ***
-ხო ემ?
-სად ხარ ეე?
-სახლში, ვსაუზმობ. რაარის?
-მიდი გამო რა გარეთ, სადმე დავსხდეთ, მეც ახლა ვემზადები.
-კაიი.
რატომ მომინდა ასე დილაუთენია გარეთ გასვლა აც ვიცი, მაგრამ რაღა დილაუთენია მთელ ქალაქს ღვიძავს. რუსთაველზე გავდივარ, ქაშვეთთან პირჯვარს ვიწერ და გზას ვაგრძელებ. ფეხით მივდივარ და შემოდგომის თბილისს ვათვალიერებ. ლანასაც შევეხმიანე მესიჯით "ლაანა ვენდისთან დაგხვდები"
"კაი ეემ, ცოტახანში გამოვალ"
აუ ეს კიდე არ გამოსულაა, არაუშავს ცოტას კიდევ გავივლი ფეხით თან ავფიქრდები რაღაც რაღაცეებზე.
ამასობაში ათ სათსაც გადაცდა. -სადაა ეს გოგო ამდენხაანს-ლანას ვურეკავ.
-ხო ემ.
-სად ხარ ამდენხანს?
-მოვალ 5 წუთში.
-კაიი.
სკამთან მივედი და ჩამოვჯექი.
მალევე ლანაც მოვიდა.
-ჰა აბა რასვშვებიით? აუ ვენდისში შევიდეთ? არაა წამო კარგი იდეა მაქ.
-ლანა ვიცი მე შენი იდეები.
-მიდი წამო ახლა.
-კაი კაი. სად წავიდეთ?
-მთაწმინდაზე, გავერთობით.
-კაი იდეაა. წამო.
მთაწწმინდაზე ავედით. მართლაც შესანიშნავი იყო შემოდგომის მთაწმინდა და თბილისის ხედი.ყველგან გადავიღეთ ფოტოები, ვიგიჟეთ. რამდენი ტურისტიც ვნახეთ ყველასთან ფოტო გადავიღეთ. არცერთი ხე და სკამი არ დაგვიტოვებია. მერე ყავა ვიყიდეთ და სკამზე ჩამოვჯექით. ლამაზ ხედს ვუცქერდით სიარულით დაღლილები და თან ყავას მივირთმევდით.
(ლაშასთან)
გარეთ გამოვედით და უაზროდ დავდიოდით ქუჩაში, მერე რეზის იდეები მოაწვა:
-წამო ეე მთაწმინდაზე ავიდეთ.
-ფეხიით? -წარბები ავუთამაშე
-აუუ არა რაა, მოვკვდები სიარულით, შენ რაგადარდებს სპორტსმენი ხარ.
-კაი კაი შენი წუწუნის თავი არ მაქვს. წამო ტაქსი აგვიყვანს.
-კაიი.
მთაწმინდაზე ავედით, ცოტა ფეხით გავისეირნეთ და ლუდით ხელში სკამზე ჩამოვჯექით. თბილისის ხედით ვტკბებოდი, როდესაც ემილი დავინახე ვიღაც ოგოსთან ერთად, რამედენიმე სკამის მოშორებით ისხდნენ.
-ბიჭო რეზი!
-ხოო!
-იქით გაიხედე-თითს მათკენ ვიშვერ ისე რომ რეზის დავანახო.
-ჰო დავინახე მერე?
-რა მერე ბოჭო წადი და ბოდიში მოუხადე.
-რაა? რატო?
-რატო და დილით რო ყავის მოტანა მოთხოვე მაგიტომ!-სიცილით მივმართე.
-აუუ ესაა ის გოგო?
წამო მივიდეთ ეე.
-გაგიჟდი? არიტყვის დამდევსო? გეხუმრე მართლა კიარმოხვიდე.
-კაი რა დამდევსო წამოო.
-რო მიხვალ რასეტყვი?
-ოო ეგ არვიცი.
-ხოდა ადგილზე დაეტიე.
-კაი კაი ჯანდაბას.-სკამზე გასწორდა მაგრამ მოუსვენრად იყო, ალბად გეგმის მოფიქრებას ცდილობს.
-წამო ყავა ვიყიდოთ და დავპატიჟოთ-უცებ სკამიდან წამოიწია.
-ელამო ვერხედავ თავადაც ყავას სვავენ, არუნდა შენი დაპატიჟება.
-აუ მაშინ არვიცი.
-არც არავინ გაძალებს.