ტასო: ხო და ეს იყო და ეს.
ელენე:ვაიმე,რა მაგარი ბიჭი ყოფილა!
ქეთა:და შენ? შენც ხომ მოგწონს?
ტასო:კი,უბრალოდ ცოტახანს ვალოდინებ.(იცინის)
ქეთა:უფ,გაიხარეთ და გამრავლდით რააა (იცინის). წარმატებები ტასუნა,მართლა კარგი ბიჭია და ბედნიერებას იმსახურებთ. ვაიმე მოიცა,ეს მე ვთქვი? დღეს ძაან დრამატული ვარ(იცინის).
ელენე:მიდი დაო მიდი(ხუმრობს). შენ და ლუკაა, მე და სანდრო.. ქეთა და იმედია დაჩიც )))) ქეთას გამოუტყდა დაჩი რომ მოსწონს მაგრამ ქეთამ მტკიცე უარი აჯახა(იცინის).
ტასო:რატო ქეთ? დაჩი ხომ კარგი ბიჭია.
ქეთა: ვიცი,ვიცი მაგრამ არ მინდა. ძალით ხო ვერ შევიყვარებ არა? არ მინდა ჯერ უბრალოდ.
ტასო:კარგი ჩემო საყვარელო, შენი გადასაწყვეტია.
ქეთა:არ დავიძინოთ გოგოებო?
ელენე:მოდი რამე ფილმი მოვძებნოთ. პოპკორნი და კოკა-კოლა გვაქვს რაც მთავარია.
ტასო:კაი იდეაა ელე,მოვძებნი ეხლა და ჩავუსხდეთ.
შემდეგ სამივე ჩავუსხედით ფილმს,ტასოს არჩეულ რომანტიკულ ფილმს. არ შემეძლო არ დამეკონკრეტებინა.გოგო შეყვარების პირასაა,თან ასეთი საღამო ქონდა,მგონი გასაკვირვი არც იქნებოდა რომანტიკული ჟანრის რომ არ აერჩია.
ახალი დღის დასაწყისი..
დილით ყველაზე ადრე გამოვიღვიძე,ვერც კი შევამჩნიეთ გუშინ ისე ჩაგვეძინა. ვფიქრობდი,რომ..
ცხოვრება მთას გავსმანამ აღმა მიდიხარ,მწვერვალს შესცქერი და თავი ბედნიერად გეჩვენება,მაგრამ თხემზე რომ ახვალ,უცებ თვალწინ დაღმართი,დასასრული და სიკვდილი გადაგეშლება.მანამ წინ აღმართი გიდევს ყველაფერი ნელა,მდუმარედ მიდის,ხოლო დაღმა რომ დაეშვები,ყოველივე სწრად მიედინება.
ღმერთმა ყველაფერი მისცა ამ პატარა ქვეყანას,ადამიანებმა კი ამ ქვეყანაში მადლიერების გრძნობა დაკარგეს და თვითონ ღმერთიც დაივიწყეს. ამ ბოლო დროს ასე ნეგატიურად მეფიქრება.არა,ეს ნამდვილად არ არის ჩემი სტილი!
და აი,ტასომ და ელენემაც „ჭყიტეს“ თვალები.
ელენე:რა ხდება ქეთ,ხო მშვიდობა გაქვს?! რა ადრიანად გაგიღვიძია.
ქეთა:კი კიი(იცინის),რატომ არ მექნება,როცა თქვენთან ერთად ვარ. უბრალოდ ვერ მოვისვენე,მთელი ღამე ამოფირიაქებული ვიყავი და ღრმა,უძირო ოცნებებში ვიყავი ჩაძირული.
ტასო:ოჰოო,შენი ოცნებები ვის ეხება?
ქეთა:არც არავის(იცინის). ხომ იცი ისედაც!
ტასო:კარგი,რა ქეთუშ^^ ჩვენ გვიმალავ? გვითხარი რაიყო.
ქეთა:ნუ ცდილობ ჩემი ნერვების მოშლას ტასო „დევდარიანო“(გულიანად კისკისებს).
ტასო:ოხ,ესეიგი რა! ნუ მამწარებ გოგო.
ქეთა:კიდე მე გამწარებ ხომ?
ელენე:გეყოთ ახლა,ნუ დამაწყებინებთ.
ტასო:დაიწყე რა..
ელენე:რომ ვერ გამაჩუმებ ხო იცი,რა გინდა ეხლა დევდარიანო ჰა?(ჩაიცინა).
ტასომ ვეღარაფერი უთხრა ელენეს,სიცილი აგვიტყდა სამივეს. და აი ისიც,ნამდვილი დევდარიანი. ტასოს მობილურზე ურეკავენ,ვინ თუ არა ლუკა დევდარიანი. ტასოს გაეღიმა ზარის ხმაზე,ადვილად მისახვედრი იყო ჩვენთვის და ალბათ თქვენთვისაც ასეთი ქმედება რისი მანიშნებელი შეიძლება ყოფილიყო. არ მოსწონს,უყვარს! მათი გრძნობები ჯერ კიდევ ბავშვობაში ჩაისახა. ძნელია გაექცე ბავშვობის მოგონებებს.არ აქვს მნიშვნელობა ეს ნეგატიური,ბატალური,ნაღვლიანი თუ ბედნიერი მოგონება იქნება.სამწუხაროდ ამ ყველაფერს უკან ვერ დავაბრუნებთ,ჯერ კიდევ მაშინ ჯობდა გვეფიქრა ჩვენს შემდგომ საქციელზე როდესაც დედა გვეუბნებოდა და გვარიგებდა,რომ ეს არ თქვა,არ გააკეთო და ა.შ მე პირადად რამდენჯერაც არ დავუჯერე დედას იმდენჯერვე ჩამოვვარდი მაღალი კიბიდან. არ თქვა,რომ შენ,ხო შენ,ასე არასდროს მოგსვლია.გაიხსენე რამდენჯერ გადაგხდენია თავს ასე,მაგრამ შემდეგ რა? მიხვედი და ბოდიში მოგიხდია დედისთვის? არასდროს,ხომ ასეა?)) კარგი,ეს კიდევ ცალკე თემაა.ხოდა ნუ შევტოპავთ ასე ძაან.ეს იგივეა,რაც არ არის შენი საქმე და აი ასე ადგე და უბრალოდ ჩაყო სხვის საქმეში ცხვირი.
ამ ბოლო დროს კი,თავს მაღლა ავწევ ხოლმე და ვცდილობ,ცაში ისეთი რამ მოვძებნო გუგებით რომ ჩამოვეკიდები.მაგალითად მზე,ღრუბლები,მთვარე ან სულაც ჩემი „საყვარელი“ ვარსკვლავები.იმისათვის რომ თავი დაბლა არ ჩამომივარდეს და ვიოცნებო. თუმცა ეს ყველაფერი ძალიან ხანმოკლეა,ჩემი ავადმყოფობა მუდმივად მახსენებს თავს,თუნდაც ახლა.. მეშინია,რომ ეს ყველაფერი მალე შეიძლება შესამჩნევი გახდეს. ჯობია,აქაურობა მალე დავტოვო,მაგრამ როგორ?! არა,ვერ დავტოვებ ელენეს და ტასოს. ისინი ჩემი ვიტამინები არიან.
მალე დაგვიბრუნდა ტასო,რომელიც მობილურზე ლუკას ელაპარაკებოდა.
ტასო:გოგოებო,ლუკამ დამირეკა..
ელენე:ვიცით(იცინის),ძნელი მისახვედრი არ იქნებოდა ვის გამო შეიძლება აგჟუჟუნებოდა შენი დიდი,შავი თვალები.
ტასო:ოხ,კარგით გეყოთ რა. ეხლა სულ ასე უნდა იხუმროთ ხოლმე ხო?! (იცინის).
ქეთა:კარგი,მოგვიყევი აბა რა გითხრა შენმა ლუკიტომ? (იცინის).
ტასო:ხო და გითხრათ ეხლა.მეორე პაემანი დამინიშნა,ოღონდ სად არ ვიცი. ხო და კიდევ,თქვენთან დამაბარა მთელი დღით თუ გამიშვებთ მასთან ერთად (იცინის)
ელენე: შეხედე ერთი ამათ(იცინის),მოიცა მთელი დღით? სად კი მარა.
ქეთა:კარგი ბიჭია და ეჭვიც არ მეპარება,რომ უსაფრთხოდ იქნები,მაგრამ ესე მთელი დღით?შენ თვითონ რას იტყვი ტასო?
ტასო:მე ვენდობი მას,იცით თქვენც რას ვფიქრობ მის მიმართ.
ქეთა:თუ ასეა,ჩვენ რა უნდა გითხრათ. არ ხარ პატარა,თუ გინდა უნდა წახვიდე.
ელენე:მართალია ქეთა.ჩვენ შენი მეგობრები ვართ. მე ვენდობი ლუკას,ვიცი როგორიცაა და ამიტომ გადაწყვეტილება მხოლოდ შენზე ტასუნა.ჩვენი მოვალეობაა გითხრათ რა ან ვინ არის კარგი და ცუდი.ცუდი რომ არ იყოს ჩვენ შეგეწინააღმდეგებოდით.
წადი და გაერთე! იყავი ბედნიერი^^ ჩვენ მაშინ ვართ სრულყოფილად ბედნიერები,თუ შენც ბედნიერი ხარ.
ტასო:რა საყვარლები ხართ გოგოებო^^ მადლობააა
ქეთა:ახლა გამასწარი(იცინის),რა მადლობა გოგო!
ტასო:კარგით^^ ცოტახანში გამომივლის ლუკა და დამეხმარეთ,რა ჩავიცვა?
ელენე:ისე ამ შემთხვევაში მართლა საფიქრალია რა უნდა ჩაიცვას. არ იცის სად აპირებენ წასვლას..
ტასო: აუ ხოო(ცხვირი ჩამოუშვა და ტუჩი გვერდულად ჩატეხა).
ქეთა:კაი ტასუნა,შენ მაგაზე დარდობ? გამაწყვეტინა უცბად ელენემ და წაუ-იმერულა..
ელენე:კაი ქალო,აქანე არ ვართ მე და ქეთოიე?
ტასო:ოხ ელენე(იცინის),ცანცარ-პეტროვიჩი ხარ 
ავედით ზედა სართულზე და ავარჩიეთ რა უნდა ჩაეცვა ტასოს.ამჯერად დიდი დრო არ დაგვჭირვებია. გადაწყვიტა ამერიკული სტილის ქვედაბოლო ჩაეცვა. მაღალწელიანი,ყავისფერი,(თქვენთვის კიდევ უფრო მარტივად წარმოსადგენი რომ იყოს, შუაში ღილებით) და თეთრი მაისური.მაისურის ზემოდან ცისფერი კოსტუმი შემოისხა,მაჯაზე საათი გაიკეთა. ფეხზე კი შავი ესპადრელები ჩაიცვა.
თქვენ წარმოიდგინეთ და ლუკას მოსვლამდე მოასწრო გამზადება,ასე 15-20 წუთი ელოდებოდა. ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა,გადი გამოდიოდა.
ტასო:აუუ,სად არის აქამდე?!
ელენე:ტასოო(იცინის),4 საათზე გამოგივლიო ასე არ გითხრა?
ტასო:ხოო.
ელენე:მერე? ახლა 15:37 წუთია. მალე მოვა,რა გჭირს? არ გჩვევია შენ ასეთი რაღაცეები.
ტასო:ხო კარგი,კარგი.
ქეთა:ტასო,შეყვარებული ხარ ლუკაზე.
ტასო:არაა,საიდან მოიტანე? ტუჩი გვერძე გაწია და შეიცხადა.
ქეთა:თუნდაც შენი მიმიკებიდან გამომდინარე,როცა გითხარი შეყვარებული ხართქო.
ტასო:ნუ მთლად მასეც არაა. მე პირველ ნაბიჯს არ გადავდგამ.
ქეთა:მე მგონია,რომ დღეს აგიხსნის სიყვარულს. ასე,რომ არც დაგჭირდება(იცინის).
ტასო:საიდან მოიტანე? იქნებ არც ამიხსნას სიყვარული?
ქეთა:ეგ გამოუვალია,შენც კარგად იცი ტასო,რატომ მალაპარაკებ ტყუილად?
ტასო:ნუ,ვის ვატყუებ)) მართალი ხარ,მაგრამ შენ ისეთი ენა გაქვს მგონი მართლა ახდება.
ელენე:მგონი? ქეთამ თქვა და არ ახდა?! (იცინის).
ტასო: აუ ხოო (იცინის). რა ენა აქვს გოგო..
ქეთა:ჩემზე ჭორაობას მორჩით(იღიმის). კითხვით ელენესთან გადავედი. შენ რას შვრები სანდროსთან?
ელენე: უფ რავი,ჯერჯერობით ახალი არაფერი. შეიძლება ჩვენთან ამოვიდეს საღამოს,ქეთ წინააღმდეგი ხომ არ იქნები?
ქეთა:არა,რა სისულელეა. მოვიდეს))
და კარზე კაკუნის ხმაც გაისმა,რომელსაც ასე ძალიან ელოდებოდა ჩვენი ტასო.
კარის გასაღებად ტასო გაეშურა,ჭუჭრუტანაში გაიხედა და მიეგება სიხარულით..
ტასო:ლუკააა^^ შემოდი.
ლუკა:პრივეტ გოგოებო,როგორ ხართ?
ელენე:კარგად მადლობა ლუკა.სად მიგყავს ჩვენი გოგო?
ლუკა:საიდუმლოა(იცინის),რომ მოვა მოგყვებათ. ხო,მართლა მადლობა რომ უშვებთ(გაიცინა). ხვალ ჩაგაბარებთ))
ელენე:კარგიი,წადით ახლა წადით და არ იცუღლუტოთ,ჭკვიანად იყავით. ლუკა შენ კიდე მიხედე ტასოს,ვინმემ არ სტაცოს ხელი და არ მოგტაცოს(იცინის).
ტასო:ელენეეე!! ვერ ხარ გოგო შეენ?!
ლუკა:მართალია,შეიძლება ვინმემ მომტაცოს შენი თავი. თან ასეთ ფორმაში,ძალიან გიხდება ეს ტანისამოსი.
ტასო:მადლობაა ლუკაა^^ (გაწითლდა გოგო).
ლუკა:კარგი,წავედით ტასუნა.
ესეც მე6-ე თავი,იმედია მოგეწონათ^^ მე-7 თავში კი ტასოს და ლუკას პაემანს იხილავთ