ნიკოლოზი წელზე ხვევს ხელს და მასთან ერთად მიდის მაგიდისკენ .ნია უკვე გამქრალია.. ეს ქალი როდის მოდის დ ამიდის ვერ ვიგებ. მეც აღარ ვურღვევ იდილეას წყვილს და მიმტანს ჭიქას ვართმევ. უეცრად ლანას ვხედავ , მიყურებს ისე როგორც ჩვევია გამომწვევი მზერით და მიღიმის. იმედი მაქვს ყველას ერთად არ მოუნდება საქართველოში დაბრუნება და არ ამირევენ ისედაც ქაოსურ ცხოვრებას. თორემ ვატყობ მომიწევს თინეიჯერული ველური და შეუგნებელი დემეტრეს დაბრუნება ,რომელსაც საერთოდ არ ჰქონდა პრობლემები რადგან ყველაფერს მარტივად აგვარებდა. რაც ცივილიზებული საუბრები დავიწყე და მოთმენა მას მერე აირია ყველაფერი...
მარიამი, ნატალია მათე და ერთი ძალიან ლამაზი წითელთმიანი გოგონა ერთად დგანან. გოგონა აშკარად ვერ ისვენებს, სიტუაცია არ მოსწონს,მათეს რაღაცას ეუბნება. ნატალია იღიმის და გოგონას პასხუობს. ნატალიას ვაკვირდები და ვხვდები ,რომ მართალი ვიყავი, ის იცვლება უკეთესობისკენ. მარიამი მშვიდადაა უყურებს ნატალიას და საოცარ სითბოს ვხედავ მის თვალებში ტკივილთან ერთად.
მათკენ მივდივარ, ვფიქრობ უტაქტობა იქნება რომ არ მივესალმო. მათე მალევე მამჩნევს და სანამ მივალ მიღიმის. ხელს მიწვდის და გულთბილად მხვდება. ნატალიას ისევ არ მოვწონვარ ,მაგრამ არც ისე ძალიან მიბზუებს ცხვირს. მარიამის გევრდით ვდგები მატი მისალმების შემდეგ და გოგონას ვუყურებ
-დემეტრე გაიცანი ჩემი ქალიშვილი ნინონი
-უბრალოდ ნინი ...სასიამოვნოა დემეტრე შენი გაცნობა ბევრი მსმენია- მიღიმის და თვალს მიკრავს- იმედია ყველაფერი ნამდვილია და არა შეთხზული- არ მესმის რას გულისხმობს, მარიამისკენ ვაპარებ მზერას, ვერაფერს ვხვდები - ძალიან კარგად ცეკვავ დემეტრე... საოცარი სანახავი იყავით,მაგრამ ნიკოლოზმა ისეთი ცეცხლი დაანთო ის გოგონა კი არა მეც კი ჩავიფერფლე. მგონი ჩემი დედინაცვლის გერი უნდა გავიცნო...ნათესავები ხომ არ გამოვდივართ მამა?-ძალიან დაინტერესებულის გამომეტყველებას იღებს, მეღიმება და თავს ვხრი რომ არ დაინახონ. ეს გოგო მომწონს !
-ნინონი
-მამა ნუ მეძახი ეგრე რა უბედურებაა ნინი ..უბრალოდ ნინიიი -საერთოდ არ ადარდებს სად არის, ამ გოგოს მაგრად ჰკიდია ყველაფერი. წითლად შეღებილ მოკლე თმაზე ხელს ისვამს და ვისკის მიირთმევს,შემდეგ მე მიყურებს და წარბს მაღლა სწევს - ვიცეკვოთ ბატონო დემეტრე?- უცებ დებს ჭიქას და ჩემკენ დგამს ნაბიჯს-უარს ვერ მეტყვი უტაქტობა იქნება შენნაირი ზრდილობიანი ბიჭისგან- მეუბნება და ხელკავს მდებს. კლასიკური მელოდიის ფონზე ვიწყებთ ცევას. ხელი მის ზურგზე მაქვს,მეორე მის თითებშ მაქვს ახლართული, უცებ მასორებს ხელს და ყელზე მხვევს- ასე დაძაბული ცეკვა არ შემიძლია, წელზე თუ მომხვევ ხელებს დამავალებ... მანდ არაფერი ისეთი რომ გიკბინოს -მეუბნება და იცინის
-საინტერესო ხარ ნინონ... ისეტივე როგორიც შენი სახელი-ყურადღებას არ ვაქცევ მის სიტყვებს
-უუ შენი თვალები ნამდვილად საშინლად მოქმედებენ...ცოტა ჩამოცხა კიდეც -არც ის აქცევს ჩემ სიტყვებს ყურადღებას, უფრო მეკვრის სხეულზე და ტუჩებს იწვალებს
-ვიცი რომ საქართველოში ცხოვრობ..მიკვირს სენნაირი გოგო რატომ არ მინახავს აქამდე არცერთ კლუბში
-სამაგიეროდ მე გხედავ ხშირად...
-ხოო? იმედია ლამაზ ბიჭებზე მონადირე მანიაკი არ ხარ - ხუმრობის ხასიათზე მოვდივარ. კისკისს იწყებს
-ლამაზ ბიჭებზე თუ ვინადირებ დამიჯერე შენი სატავიდან შენ ნამდვილად არ დაგადგამდი თვალს...მე ჩემნაირი გიჟები მიზიდავენ-ამას რომ მეუბნება გონებაში ნატურა მენთება
-გიორგის გიჟი გოგო ნინონი...
-ჰმ ნამდვილად ჭკვიანი ხართ ბატონო დემეტრე... ძალიან მალე მიხვდით. თუმცა იმან ჩემი სახელი არ იცის.-მახსენდება როგორ დაარტყა იმ ბიჭს და მერე გიორგის და მეცინება
-იმედია ჩემ გიორგის არაფერს დაუშავებ...
-იმედია არ ჩამიშვებ მასთან..
-რა არ უნდა ვუთხრა მითხარი და რა პრობლემაა...
-ვიცოდი რომ შენი არ უნდა შემშინებოდა... იშვიათად ვცდები ხოლმე
-იმედი მაქვს მისთვის შენი ვინაობის დამალვას არ აპირებ...დამიჯერე ტყუილებს ვერ იტანს
-არ ვუმალავ...ის არ ინტერესდება უბრალოდ. რომ დაინტერესებულიყო ჩემით აუცილებლად გაიგებდა ყველაფერს...
-შენ მაშინ გრძელი თმა გქონდა...ეს ნამდვილია?
-პარიკია..შეეშვი
-ამ ყველაფერს მე რატომ მეუბნები...
-გამიგია ბიჭის ხელში ჩასაგდებად მისი მეგობრის გული უნდა მოიგოოო...შენ კი მის მეგობრებს შორის ყველაზე ლოიალური და საღად მოაზროვნე მგონიხარ
-მგონი სემდეგ უნდა ვისაუბროთ ქალბატონო...
-აუცილებლად... ამ სიამოვნებას ხელიდან არ გავუშვებ-მოხდენილად ტრიალებს და სიმრერაც სრულდება. მაგიდისკენ მიდის და მეც მივყვები. როგორ გინდა მოითმინო , მეღიმება და თავს ვაქნევ არ მჯერა რომ გიორგის გიჟი გავიცანი და საერთოდაც ესაა . ესენი ან სამუდამოდ დაშორდებიან ან სამუდამოდ დაუკავშირდებიან ერთმანეთს. ამდენი რამ ... არც კი ვიცი რა ვიფიქრო.
მოკლედ ის საღამო იმაზე მრავალფეროვანი იყო ვიდრე ვიმედოვნებდი. მარიამზე ვერც კი ვიფიქრე იმდენი რამ ხდებოდა ჩემ ირგვლივ. ნინის გარემოცვასი ვიყავი თითქმის მთელი დრო.
სენობას ვტოვებ და ის ისაა მანქანაში უნდა ჩავჯდე რომ ვიღაც ხელს მკრავს და უკნიდან მეკვრის, მარიამის სურნელს უცებ ვგრძნობ,როგორ გამოჩნდა ისე რომ ვერ გავიგე
-დედოფალო?
-პირდაპირ ბინაში წადი და დამელოდე თუ არ გინდა რომ უკანასკნელი საღამო იყოს შენთვის- ყურში მეჩურჩულება მკბენს და მიდის. ასე როგორ გაქრა...
ბინაში მივდივარ და ველოდები. კარი ირება და როგორც იქნა ისიც გამოჩნდა. ვუღიმი და მისკენ მივდივარ მკერდზე რომ მკრავს ხელს და კედელზე მაყუდებს ,ისე სწრაფად მოხდა ვერ შევიმაგრე თავი. სხეულზე მეკვრის და ყბაზე ხელს მიჭერს
-როგორ გაბედე!
-რა გავბედე დედოფალო?-ვხალისდები მის გაბრაზებულ სახეს რომ ვხედავ და ტუჩს ვიკვნეტ,მისკენ ვიწევ რომ ვაკოცო ის კი უფრო ბრაზდება
-ჩემ თვალწინ... ეცეკვე, ხელები უფათურე...იცინე და გაერთე გვერდიდან არ მოშორდი მთელი საღამო
-ნინიზე ამბობ? -მეცინება და ხელებს წელზე ვხვევ ჩემკენ უფრო ვწევ და ხელს საჯდომზე ვუჭერ- შენ ხომ თავისუფლება მომეცი? თანაც თუ იფიქრებენ რომ არ მაინტერესებ უკეთესი არ არის?
-ხოდა გართმევ მაგ თავისუფლებას...-ჩემს ტუჩებთან ბუტბუტებს და ქვედა ტუჩზე მკბენს- არც გაბედო ვინმეს შეეხო , მოგკლავ ყველა ადგილს აგათლი რითაც კი შეეხები -მეუბნება და ისე მკოცნის ჭკუიდან გადავყავარ. ასე კოცნა როდის ისწავლა. ისეტი ვნებიანია ისეთი ჟინით მკოცნის...
-მგონი შეიშალეთ დედოფალოო - შიშველ ზურგზე ვატარებ თითებს, მკლავებიდან ვაშორებ კაბას და სწრაფად ვხდი, შემდეგ ბარძაყებზე ვუჭერ და მუცელზე ვისვამ, ფეხებს წელზე მხვევს და კოცნას აგრძელებს
-შენ რომ დაგნებდი მაშინ შევიშალე მე ...
-რომელ დანებებას გულისხმობთ? - კედელს ვაკრავ და მკერდს ვუკოცნი...
-ყველას... - ამბობს და თმებზე მქაჩავს, უფრო მიზიდავს თავისკენ . საცვალს ვაშორებ და სწრაფი ,ძლიერი ბიძგით ვავსებ. კვნესის და ბეჭებს მიკაძრავს ,ისე მაჭერს ფრჩხილებს მეც უფრო ღრმად შევდივარ და უკვე ჩემ სახელს კვნესის ამას მხოლოდ მაშინ აკეთებს როცა სიამოვნებისგან გიჟდება. ყელს ვუკოცნი და ვკბენ ... მისით ვივსები ის კი ჩემით. ზურგი მენამება, ის კი თითებს დაასრიალებს მისი სუნთქვა ყურს და ყელს ეფრქვევა .ბოლოს ძალაგამოცლილი ეშვება იატაკზე და შუბლს მკერდზე მაყრდნობს. ხელში ვიყვან და საძინებლისკენ მივდივარ. შემდეგ სააბაზანოში შევდივარ, ჯაკუზთან ვაყენებ შემდეგ ქაფით სავსე წყალში ვსვამ და მეც ვუერთდდები. მურგით მეყრდნობა ,თვალებდახუჭული და მშვიდად სუნთქავს
-დამშვიდდით დედოფალო?- ყურთან ვკოცნი და ვიღიმი
-მაგ ღიმილი შეგიწირავს...
-მემუქრებით? ეს არ მომწონს- ხელს მისი მუცლიდან ფეხებს შორის ვაცურებ და ცრიული მოძრაობით შევდივარ- ოოჰ დემეტრეე
-ჩემთან დამუქრება არ შეიძლება, თქვენთვის დედოფალო - ყელში ვკოცნი და თითების მოძრაობას ვაგრძელებ. თავს უკან სწევს და თვალებს ხუჭავს, მისი სუნთქვა ყელზე მეფრქვევა, ტავს აბრუნებს და მკოცნის, ყურის ბიბილოზე მკბენს და თითებს ხელზე მიჭერს- ოოხ დედოფალოოოო უფრო მიწვევთ ... რა ცუდი დედოფალი ხართ ...
დილის ოთხი საათია...
არ გვძვინავს...
გატრუნული წევს ჩემ მკლავებში ...
-არადა წასვლას ვაპირებდი...
-დავიჯერო რომ მოდიოდი რამეზე ფიქრობდი?
-ნწ.. ვბრაზობდი მხოლოდ . საერთოდ არ მინდოდა ასე ყოფილიყო... მართლა არ მინდოდა,მაგრამ ვერ ვხსნი
-ჩშ... ისეთ რამეზე ნუ ვილაპარაკებთ რასაც მეც ვგრძნობ... ორმაგ გრძნობებს ნუ შეევხებით - მის სიტყვებს ვიმეორებ და ყელში ვკოცნი - საოცარი სურნელი გაქვს...
-შენი სურნელი მაქვს...
-არაა... ეს შენი სურნელია არავითარი სხვა ... მხოლოდ ჩემი და შენი სუნრელი როგორიც არავის აქვს- ვლუღლუღებ ჩუმად დ აუკვე კარგად გამოხატულ მხარზე ვკოცნი .სემდეგ ცხვირს ვუხახუნებდ ა ისევ ყელთან ვბრუნდები
-რატომ ვერ ვაკონტროლებთ ცხოვრებას...
-რას ვერ აკონტროლებ დედოფალო...
-რაც შენ გამოჩნდი ვეღარაფერს.ყველაფერი გეგმისგან შორს მიდის, სრულიად სხვანაირად
- სხვანაირად ცუდად?
-არ ვიცი... არ ვიცი ცუდად თუ კარგად ამასაც ვერ ვიგებ . ვერ ვხვდები მასუსტებ თუ პირიქით ძალას მმატებ
-კიდევ ერთი ...
-ორმაგი გრძნობა?- იღიმის და ბრუნდება, ზურგზე წვება . თავს მუცელზე ვადებ და ვკოცნი. ის კი თითებს თმაში მიცურებს, არ შეუძლია უბრალოდ ისე გაჩერება .ბოლოებს თითებზე იხვევს და შემდეგ უშვებს ისევ იგივეს აგრძელებს და ვგრძნობ რომ იცინის. შემდეგ იხრება,თავზე მკოცნის და ცხვირს თმაში ფლობს-ესეც ორმაგია?
-რა ...
-შენი ყველა უჯრედი რომ მაგიჟებს ...ერთნაირად , ერთი დოზით
-მგონი ძალიან მოგენატრეთ სვანეთში ყოფნის დროს დედოფალო და ჯერ კიდევ ვერ ავანაზღაურეთ დაკარგული დღეები . სააბაზანოდან გამოსვლის შემდეგ არ უნდა ჩაგვეცვა ახლა ისევ უნდა დავკარგოთ დრო - პერანგის ქვეშ ვუცურებ ხელს ,მაგრამ არ უნდა უბრალოდ მიყურებს -კარგიი რა გინდა გულახდილობის ღამე იყოს ? რაღაცამ დეპრესიული განწყობა შეგიქმნა და დეტალებზე ფიქრი დაიწყე
-მაპატიე... უბრალოდ სრულ ქაოსში ვარ - თვალებს ხუჭავს და ღრმად სუნთქავს
-სვანეთში რამე ისეთი მოხდა? ისევ იჩხუბეთ? რამე დაგავალა?
-პირიქით... ჩვეულებრივად იქცევა , ნორმალური დედასავით
-და ცუდი რა არის ამაში
-უფრო ვძაბები...უფრო ვღელავ. მგონია რომ რაღაცას ხლართავს და სწორედ იმ დროს მოხდება გაუთვალისწინებელი რამ როცა მოვდუნდები და ისევ უნდა მატკინოს... არ შემიძლია ,წარმოგიდგენია? საკუთარ დედას არ ვენდობი
-მე კი მგონია რომ შეცვლას ცდილობს...
-შენ მას არ იცნობ... ვერ გეტყვი რომ მეამიტი ხარ მაგრამ მასზე ყველაფერი არ იცი . ის ...ის მართლაც ალქაჯია
-და ახლა უბრალოდ არ გინდა ამაზე ლაპარაკი ხო?
-ხომ იცი რომ ოდესმე მოგიყვები ..უბრალოდ ახლა არა -ისევ მეხვევა და იტრუნება- ვერც კი წარმოიდგენ რამდენად მშველის შენთან საუბარი
-მხოლოდ საუბარი? მე კი ვფიქრობდი მთლიანად მე გამშვიდებდი
-ას ეუცებ ხასიათის ცვლილება როგორ შეგიძლია
-უბრალოდ ასეთი ვარ მარიამ... მე ნიღაბი არ მაქვს მარიამ როცა მაბრაზებენ ვბრაზდები, როცა სასაცილოა ვიცინი ,როცა ჩუმად ყოფნაა საჭირო ვდუმდები და უბრალოდ ვაკვირდები ,ვსწავლობ ყველაფერს , როცა საჭიროა ვსაუბრობ ან ვცემ ხო ცემა ყველაზე სასიამოვნო პროცესია
-რა გაცინებს ... მე შენ ცივილიზებული ბიჭი მგონიხარ რა ცემა-ტყეპა
-სცადე ერთხელ შენც ...
-რა ვცადო ..ვინმე თმით ვითრიო? - და აი მისი სანატრელი კისკისი. პირზე ხელი აიფარა და სიცილი დაიწყო -ასე ნუ მიყურებ ... უბრალოდ ძალიან სასაცილოა
-აუცილებლად სისულელე უნდა ვილაპარაკო რო გაიცინო ?
-მე უბრალოდ...
-ხშირად გაიცინე ...სიცილი ყველაფერს შველის დამიჯერე - ჩემკენ ვწევ და ტუჩებს ვუკოცნი-მითუმეტეს როცა ასე ძალიან გიხდება
-ძილის დროა...ხვალ სამსახურში უნდა ვიყოთ
-არ მეძინება...
-მე რომ მეძინება? მართლა უნდა წავიდე ხვალ...სხვათაშორს შენც უნდა მოხვიდე და საერთოდაც ზარმაცობ იცი?
-მე ვზარმაცობ? თქვენო უდიდებულესობავ თქვენ რომ დაბრძანდებოდით სვანეთში,შემდეგ წვეულებისთვის ემზადებოდით და დედიკოს არ შორდებოდით გვერდიდან ვინ აკეთებდა ყველაფერს? რა ..რატო იცინი... არ არსებობს მეღადავები ხო? შენ...
-მე ..მე საოცარი მოსწავლე ვარ აღიარე მიდი - იცინის და ზემოდან მექცევა- აღიარეეე
-რომ მაწამო არ ვაღიარებ...
-კი გინდა რომ გაწამო ,მაგრამ მე მინდა რომ დავიძნო სამი საათი მაინც - ზემოდან მაწვება და ყელში მკოცნის. - ჩამეხუტე და დაიძნე თორე სამსახურიდან გაგადებ ხვალ რომ არ მოხვიდე...ხომ იცი მე არ ვარ სამართლიანი
-შენ თუ მაგ სიკეთეს გააკეთებ საერთოდ არ ჩაგეხუტები /...
-ნუ ხარ საზიზღარი ...ჩამეხუტე - ჩემ ხელებს წელზე იდებს და თვალებს ხუჭავს= აი ასეე ახლა დავიძინებ
-რომ გაიღვიძებ მკვდარი ვიქნები...ისეთი მძიმე ხარ რომ
-ნუ იტყუები ! არ გამოგივა - ბურტყუნებს და მალევე იძინებს.
განვლილი საღამო მახსენდება და სიცილს ვერ ვიკავებ.
სრულიად შევიშალე და მგონი შეჩერებაც კი არ შემიძლია ...
შემდეგ?
შემდეგ ის ღამე მენატრებოდა ...
მარიამს ვერც კი ვნახულობდი . ნატალიას გადმოსვლა ასეთი მარტივი ხომ არ იქნებოდა, ყველა დეტალი უნდა მოეგვარებინათ. მარიამი ეხმარებოდა და როგორც გავიგე ნამდვილი დედა-შვილივით იქცეოდნენ. იმდენად მხიარული ხმა ჰქონდა ჩემს დედოფალს მისი მონატრებაც კი დავივიწყე. პატარა ბავშვივით გახარებული იყო...
მხოლოდ მარიამი არ მენატრებოდა, ჩემი გიჟი გოგოც მენატრებოდა რომელიც თავისმა ლუციფერმა ამერიკაში წაიყვანა და მას მერე არ დავლაპარაკებივარ. ხშირად დადის ბატონი ნიკოლოზი ნიუ-იორკში და ამჯერად ლიზაც გაიყოლა. მეეჭვება საქმის გამო წაეყვანა,მაგრამ მიზეზად ეს დაასახელა. არ ვიცი ვის ატყუებდა, საკუთარ თავს თუ ლიზას ,მაგრამ ჩვენ რომ არ ვტყუვდებოდით ფაქტი იყო. მარიამმაც კი აღიარა რომ მომავალი რძალი მოსწონდა. მე მეეჭვება ლიზას და ნიკოლოზის ამბავი ისე მარტივად გადაწყდეს როგორც ცოტნიკოს და სოფიოსი..მიუხედავად იმისა რომ მატ უფრო დიდი პრობლემა ჰქონდათ დამიჯერეთ სოფიო დათმობაზე წავიდა , აი ნიკოლოზთან და ელიზაბეტთან შეუძლებელია რომელიმემ დათმოს. სადაც დათმობა არ არის , ცალმხრივი მაინც ყველაფერი რთულდება.
~
დღეს გადადიან მათე და ნატალია თავიანთ სახლში.ყველაფერი დასრულებული არ არის ,მაგრამ მაინც გადაწყვიტეს მარიამის მარტო დატოვება . პირველ ვახშამზე თავად ქალბატონმა ნატალიამ რომ მიმიწვია გამიკვირდა , უარი რა თქმა უნდა არ მითქვამს. ლამაზი თაიგული და ღვინო ვიყიდე.
კარი მოსამსახურის ნაცვლად ქალბატონმა რომ გააღო კიდევ ერთხელ გამიკვირდა
-დემეტრე... შემოდი
-ეს თქვენ...გილოცავთ ახალ სახლში გადმოსვლას
-გმადლობ... ძალიან ლამაზია . შემოდი
სახლი მართლაც ისეთია როგორც მას შეეფერებოდა, უაღრესად მდიდრული და დახვეწილი.
მისაღებში შესულს პირველი ნინონი მეგებება. ჩემკენ მოდის და მეხვევა
-დემეე როგორ ხარ? -ლოყაზე მკოცნის და თვალების ჟუჟუნით მიცინის თმა ამჯერად კოსად აქვს შეკრული და ის ლურჯია... ნამდვილად ლურჯია .
-კარგად ნინია შენ როგორ ხარ?
-ვაიმე რა ვიცი დედიკუნა ნატალიკომ მე და მარიამს ძალა გამოგვაცალა ამას როგორ უძლებს მამაჩემი ვერ გეტყვი ... ახლა მივხვდი რა ძალის პატრონია მათიკო
-ნინონ!
-რა ვცდები მამა?
-სტუმრებთან მაინც გეყოს... - უხერხულად იღიმის და მესალმება.
-არაუშავს... დემეტრესთან არაუშავს დამიჯერე . დაჯექი ეს დივანი ჩემი არჩეულია... კომფორტული დიდი და რბილია თუ რამე და მარტო რომ დარჩებიან საძინებლიდან აქ გადმოინაცვლებენ
-ნინიიი
-გისმენ ნატალიკო- გაკრეჭილი უყურებს. მე კი მარიამისკენ ვიხედები რომელიც მშვიდად ზის სავარძელში და მხოლოდ თვალები უცინის. ნინის საუბარი ამხიარულებს და იღიმის .
ვახშამზე მხოლოდ მათეს რამდენიმე ნათესავი მოდის სხვა არავინ ,ამიტომ ყველაფერმა მშვიად ჩაიარა. ნინის საუბარი არ შეუწყვეტია და მარიამს ღიმილი არ მოშორებია სახიდან. ჩემ წინ იჯდა და სამწუხაროდ მასთან მიახლოება არ შემეძლო.
10 საათზე დავტოვე მათი სახლი , ნინიმ მითხრა რომ მანქანა არ ჰყავდა და მთხოვა სახლში გამეყვანა. რა თქმა უნდა წავიყვანე. სწრაფად აიღო ჩანთა და გვერდით დამიდგა გაკრეჭილი
-იმედი მაქვს არ მომიტაცებ ხომ ცეცხლოვანო თაფლისფერთვალებავ - იცინის და მანქანისკენ მიდის- ჩემი რაში რომ ჩამოვა გაგასეირნებ ...
-რას ელოდები ასეთს გასეირნებაზე რომ დამითანხმო
-მუსტანგს
-საინტერესოა...
-მე ზოგადად საინტერესო ვარ დემუსიიი .მისამართს არ მეუბნება ...უბრალოდ მკარნახობს სად უნდა წავიდე თან მესაუბრება და ბოლოს რომ მთხოვს გაჩერებას ნნაცნობი კორპუსის წინ ვრჩები-აი აქ ვცხოვრობ...ჩემთან გეპატიჟები დარწმუნებული ვარ ყავაზე უარს არ მეტყვი შესანიშნავ კაპუჩინოს ვამზადებ
-არა ... უარს არ გეტყვი - გათიშული გადავდივარ. კიბეზე ერთად ავდივართ, ხმას არ იღებს კარს აღებს და ბინაში შედის. ქალბატონსაც მთელი სართული აქვს ნაყიდი და მინიმალისტურად მოწყობილი. -არ შეგეშინდეს ყველგან ფოტოები იქნება და ნუ იფიქრებ რომ ვინმეს ვუთვალთვალებ...ფოტოგრაფიით ვარ გატაცებული -სიცილით მეუბნება სანამ მისაღებში შევალ და შემდეგ მართლაც გაოცებული ვრჩები. ირგვლივ ყველგან ფოტოებია ...ეს გოგო ნამდვილად არ არის ნორმალური არსება. -დაჯექი ახლავე მოვიტან ყავას... და მერე ვისაუბროთ დემკა - ჩანთას დებს და იქვე ბართან მიდის. სამზარეულოს ტექნიკა და აღჭურვილობა ყველაფერი იქ არის .რაღაც სიმღერას რთავს და მალევე დებს ჩემს წინ ორ ფინჯან ყავას. შემდეგ ტკბილეული მოაქვს და ფეხმორთხმული ჯდება სავარძელში
-იმედია გემრიელი იქნება და არ მომწამლავ
-ყავის მომზადება შემიძლია... თავსაც არ ვიკლავ შიმშილით დამიჯერე -მიყურებს და იცინის. ნუთუ ხვდება როგორი დაძაბული ვარ.მინდა ვკითხო როდის გადმოვიდა ამ სახლშ.იქნებ მანაც ახლახან იყიდა ეს ბინა და არც კი შეუმჩნევია ჩემი აქ მოსვლა. მე ხომ სულ ლიფტით ვმოძრაობ და ჯერ არავინ შემხვედრია ... ეს რომ სცოდნოდა მარიამს აუცილებლად მეტყოდა.- აბა არ მეტყვი როგორ არის ჩემი ცისფერთვალება ბიჭი?
-არ მეტყვი როგორ გაიცანი გიო რეალურად?
-მან რა გითხრა?- იცინის და ყავას სვამს -მაინტერესებს ძალიან რა ჰგონია
-ასეც ვიცოდი არ ახსოვს ხომ როგორ გაგიცნო ...
-არც უნდა ახსოვდეს... რეალურად ისე გამიცნო როგორც თავას იცის. აი მე კი პირველად ჩემი კამერით აღმოვაჩინე
-ფოტოებს ირებდი და შემთხვევით გადაუღე?
-ნწ... მეზობელს ვუთვალთვალებდი მაინტერესებდა ვინ ჯანდაბა იყო ამხელა ხმაზე რომ აკვნესებდა და არ მაძინებდა მოპირდაპირე ბინაში შევედი .კამერით გადავუღე
-რა ... შენ სხვა ქალთან ნახე და იმიტომ მოგწონს? გიჟი ხარ იცი?
-იმ გოგოსთან არაფერი ჰქონია..იმას ვინც აკვნესებდა სხვა იყო სულ არაა ჩემი გიოს მსგავსად სიმპთიური...გიორგი იქ შემთხვევით იყო უბრალოდ ნათესავია წელს ზემოთ შიშველი იმიტომ იდგა აივანზე და იცინოდა ყავის ფინჯნით და სიგარეტით ხელში ... იმდენად საყვარელი იყო გამაგიჟა .
-ამდენი როგორ გაიგე...
-ფოტოგრაფები პატარა გამომძებლებიც შეიძლება გავხდეთ ჩვენი კამერის საშუალებით...
-ამ ყველაფერს მე რატომ მეუბნები...
-ვიცი რომ არ იტყვი ...
-რატომ გგონია რომ არ ვეტყვი ჩემი ბავშობის ძმაკაცს რომ შარშია და სადმე თავშესაფარი ეძებოს რომ არ შეაცდინო
-შენი წესიერი ბიჭი ხომ? სიმართლე გითრხა მეც არ ვიცი მისგან რა მინდა. მხოლოდ ერთი ვიცი რომ უბრალოდ გასართობად არ მჭირდება და არც მას მივცემ ამის უფლებას ... შენ იმიტომ გეუბნები ამ ყველაფერს რომ იმედი მაქვს დამეხმარები ... მარიამის მოსვლამდე შემომივლი ხოლმე და ჩემ გიოზე მომიყვები მე კი გპირდები არაფერს დავუშავებ
რა თქმა უნდა იცის რომ ერთად ვართ. იღიმის და ოთახში სიარულს წყვეტს შემდეგ ეყრდნობა სავარძის თავს და თვალს მიკრავს
-უარყოფას აზრი არ აქვს ხომ?
-უბრალოდ გთხოვ ცუდი არაფერი იფიქრო...გევედრები არც მითხრა რომ არავის ვუთხრა , ბოლოს რასაც გავაკეთებ ცხოვრებაში ეს სხვის პირად ცხოვრებაში ცარევა იქნება. მე უბრალოდ ყოველთვის ბევრ ინფორმაციას ვფლობ და იშვიათად ვამჟღავნებ ,მაგრამ ვეღარ მოვითმინე რომ არ მეთქვა. წვეულების ღამეს უკვე ვიცოდი ყველაფერი... გთხოვ უბრალოდ იფიქრე რომ ისევ არავინ იცის... მე მართლა მინდა შენთან მეგობრობა და ახლა იმის გამო ნუ დამტანხმდები რომ თქვენი საიდუმლო ვიცი
-ამოისუნთქავ? არ ვაპირებდი მაგ ყველაფრის თქმას მე კი გიჟი მეგობრების კოლექციას ვაგროვებ და შენ ნამდვილად გამორჩეული ეგზემპლიარი იქნები
-მართლა? ღმერთო მართლა რა კარგი ხარ ... - უცებ მორბის და მეხვევა - მარიამი როგორ დაკერე არ მეტყვი? ის ისეთია ხომ ხვდები რა ... არა იმას კია რ ვამბობ რომ მომხიბვლელი არ ხარ და თუ მოინდომებდი ვერ დაკერავდი უბრალოდ ასეთ ურთიერტობაზე დათანხმება უფრო რთულია ხოლმე ვიდრე ცოლობაზე დათანხმება
-ასე ჩქარა როგორ საუბრობ...
-დამცინი ?
-მართლა მაინტერესებს
-მეც მაინტერესებს როგორ მოახერხე მარიამის ხელში ჩაგდება...აუღებელი ციხესიმაგრის ერთი ხმლით აღებააა პირდაპირი და არაპირდაპირი მნიშვნელობით.
-მოდი შევთანხმდეთ , ჩემზე და მარიამზე არ ვილაპარაკებთ მე ვერ დაგპირდები რომ ჩემ ძმაზე ინფორმაციას მოგაწვდი,მაგრამ შენთან მეგობრობაზე უარს არ ვიტყვი. ჩათვალე რომ ჩემი სახით აქ მეგობარი,ძმა დაცვა ან კიდევ ვინც დაგჭირდება ის კაცი გყავს. უბრალოდ შენსა და გიორგის ურთიერტობაში მე არ ცავერევი ახლავე იცოდე . მოსმენა შემიძლია ,გაჩუმებაც შემიძლია მაგრამ ყველაფრის თქმა არა
- კარგი ხო... არც ველოდი ბევრს შენგან...ისევ მე ვიპოვი გიუშას გულისკენ მიმავალ გზზას
-ეგ გზა მე არც ვიცი... არც თვითონ იცის . თუ ვერ იპოვი ე. ი არც ყოფილა შენი გასავლელი
-მოიცა და ჩემ გულამდე რომ მოვიდ ამისი ცისფერი თვალების ელვარება რა მაგ სულელის გასავლელი იყო ეგ გზა? არ ვაპირებ ჩემი გრძNობა ცალმხრივი დარჩეს
-დამშვიდდი
-არა რა ცუდად შეგარჩიე...ჩემიდ აქალები უნდა წამომეყვანა საქართველოში .ახლა მეტყოდნენ „შენ ვის ვერ სეაყვარებ ტავს,ყველაზე მაგარი ხარ და როგორ შეიზლება ვერ მოხიბლოო“
-მე დაქალი ვერ გავხდები - სიცილი მიტყდება მისი ქცევის გამო.რა გავაკეთო ყველანაირად პოზიტიურია . თვითონაც ეშვება სავარძელში და იცინის
მერე თავის ამბებს მიყვება და დრო სწრაფად გადის. თურმე პაპარაცი იყო ამერიკაში, ყველაფერი რაც გააჩნდა თავად შექმნა და სრულიად დამოუკიდებელი იყო მამიკოს ფულებისგან. ახლა უბრალოდ ამბობდა რომ გატაცება იყო ფოტოგრაფია,მაგრამ ამ ფოტოგრაფით ხელში ჯერ კიდევ ნამცეცა ვნახე და დამიჯერეთ ყველაფერზე მეტად უყვარს ეს აპარატი. საოცარი აღქმა აქვს...ფერები უყვარს და თავადაც იმდენად ფერადია რომ შეუძლებელია არ მოგეწონოს. თუმცა გიორგის სეუყვარდებათქო ვერ გეტყვით,ხომ ამდენი წელია ვიცნობ ,მაგრმა რეალურად როგორი ქალი სეიძლება შეუყვარდეს არ ვიცი. ყველა ჩემი ძმაკაცის გემოვნებას გეტყოდით,მაგრამ გიორგი იმდენად გიჟია ჩვეულებრივად შეიძლება სერიოზული ქალიც მოსწონებოდა, ბავშვიც და თავისზე რამდენიმე წლით უფროსი ქალიც.
სტუმრობის დროს რომ გადავაჭარბე წამოვედი. სახლში წასვლა არ მინდოდა ამიტომ ზემოთ ავედი. კარი რომ გავაღე და შევედი მივხვდი იქ იყო. მისაღებიდან სინათლე გამოდიოდა. ტელევიზორის წინ დივანზე იწვა ემბრიონის ფორმაში და ეძინა. მელოდა? მე ხომ მობილური წინ მედო სეტყობინებაც არ მოუწერია... ფილმს ვთიშავ და მისკენ ვიხრები. ფრთხილად ამყავს ხელში,მაშინვე ფხიზლდება ხელებს მხვევს და თავს მხარზე მადებს
-მეგონა არ მოხვიდოდი
-და მაინც მელოდი?
-ხო... ახლა კი მეძინება ძალიან გვიანია - ნახევრად მძინარე ბუტბუტებს. ხალათს ვხდი და საწოლში ვაწვენ. საბანს ვაფარებ ის კი ბალიშის ქვეშ დებს ხელს და ძილს აგრძელებს.
მალე ვუწვები გვერდით და ზურგიდან ვეხვევი. მის თმაში ვმალავ სახეს და ვიძინებ.
დილით რომ გამეღვიძა ქალბატონი ჩემ თმაზე თამაშობდა ,თვალებსი გახელა კი არა უფრო მიმეძინა. მერე დაიხარა და მაკოცა. აი უკვე სულ აღარ მინდოდა დაძინება. კოცნაში ავყევი ხელი წელზე მოხვვიე და ქვემოთ ჩამოვაცოცე საწოლზე დავაწვინე და ზემოდან მოვექეცი
-დილამშვიდობის დედოფალო...
-დილამშვიდობის ...დღეს დასვენების დღეა გეგმები გაქვს თუ დარჩები - ყელზე მხვევს ხელებს და მიღიმის-ვგრძნობ რომ დარჩენა გინდა
-ხოო?
-დიახ-მკოცნის და მას მერე ნახევარი დღე ისე გადის დროის აღქმას ვერ ვახერხებთ ...
რა თქმა უნდა შიმშილით რომ არ დავხოცილიყავით კერძის მომზადება მე დავიწყე. მარიამი შხაპს იღებდა ,მზადების პროცესში შემოვიდა სამზარეულოში და სკამზე ჩამოჯდა
-ადრე მითქვამს რომ კარგად ამზადებ?
-არ გითქვამს ,მაგრამ ვიცი რომ კარგად ვამზადებ
-თავმდაბლობის პიკზე - ჩანგლით მომდევნო ლუკმას შეექცევა და შემდეგ წვენს სვამს- ამ კვირაში ლანა მოვა ჩვენთან ... როგორც იცი ჩამოსულია.ალბათ იყოკიდეც შენთან
-არ მინახავს წვეულების შემდეგ ,ფაქტობრივად არც ვყოფილვარ სახლში და არც ვიცი მოვიდა თუ არა ეგ თუ გაინტერესებს.
-მაგიტომ არ მიკითხავს ..მართლა . მოკლედ ამ კვირაში გვესტუმრებიან მთელი დელეგაცია და ჩვენ უნდა გავუმასპინძლდეთ .მთელი კვირა დარცებიან..ან უფრო დიდხანს მინდა რომ ყველაფერს ზედამხედველობა გაუწიო მაინც უკმაყოფილო რომ არ დარჩნენ...თუმცა დარწმუნებული ვარ ლანა შენს გამო არ ჩაშლის ხელშეკრულებას
-გაბრაზებული არ ჩანხარ
-რატომ უნდა გავბრაზდე უკვე მეორედ გამომადგა შენი მომხიბვლელობა საქმეშიც ...
-მეორედ?
-ის გერმანელი ქალი რომ მოხიბლა ვინ იყო...
-კარგი იქნება ყველას თუ არ დაიმახსოვრებ ვინ გამოჩნდება ძველი და ახალი
-გავითვალისწინებ... მასპინძლობას რაც შეეხება მინდა ჩემთან წავიყვანო კახეთში ნინი და მათე . მართალია იქ ვერ დავრჩებით ,მაგრამ ლოპოტაზე დავრჩეთ მომდევნო შაბათ-კვირას თუ ყველა თავისუფლები ვიქნებით წავალთ...წამოხვალ? ნინი მომწონს და მინდა დავუახლოვდე
-ნინისთან დაკავშირებით რაღაც უნდა გითხრა...
-რა ... რამე ხდება?
-აქ ცხოვრობს ქვედა სართულზე და იცის რომ ერთად ვართ
-რაა? მერე ამას ახლა მეუბნები? როდის გაიგე ..ჯანდაბა ! - ისე უცებ იფეთქა მეგონა ყველაფერს დაამსხვრევდა.- ეს როგორ ვერ გავითვალისწინე... ბინა გამოვიცვალეო ორი კვირის წინო რომ მითხრა იმიტომ იცინოდა ასე ეშმაკურად ემ სულელმა კიდე ვერ მივხვდი
-დამშვიდდი ... არაფერს იტყვის
-საიდან იცი
-წუხელ ვილაპარაკეთ მასთან ვიყავი და
-სად მასთან ბინაში იყავი? მოსწონხარ რა თქმა უნდა ისე გიყურებს ისე გხვდება და რა საინტერესოა როგორ გააჩუმე - მაგიდას ხელებით ეყრდნობა და ირონიულად იცინის
-რა გინდა მითხრა მაგით...
-მე? არაფერი რ აუნდა გითხრა ახლა იმაზე უნდა ვიფიქრო როგორ გავაჩუმო ნინი ... მთელი ცხოვრება უნდა ვიფიქრო რომ შეიძლება ოდესმე ეს ამბავი გამჟღავნდეს
-არაფერი? მე გეტყვი რაც გგონია კარგად...
-რა ...მაინც რა დემეტრე
-რადგან დაგთანხმდი ამ ყველაფერზე იმას არ ნიშნავს რომ რაღაცის გამო მექნება ვინმესთან ურთიერთობა. მე არასდროს არ ვოფილვარ ქალთან რაიმე მიზნის გამო გარდა სიამოვნებისა . არავინ გამომიყენებია და შენთან რადგან მაქვს ეს გაურკვეველი ურთიერთობა არ ავიტან ბოლო დონის ვით ფიქრობდე ჩემზე - ვგრძNობ როგორ მაწვება სახეში სისხლი. ერთიანად მეჭიმება ბრაზისგან სხეული,მგონია რომ ყელზე კაპილარები დამისკდება ... ისე ვისვრი ყველაფერს მაგიდიდან გონს ვერ მოვდივარ. ხმაზეც არ მიფიქრია და აშკარად ვყვიროდი ისე ჩამივარდა ხმა ბოლოს . მარიამის გაფითრებული სახე იყო ბოლოს რაც დავინახე შემდეგ უბრალოდ წამოვედი რადგან ძალიან კარგად ვიცოდი მისი ზუსტი ფიქრები და აზრები . ის არასდროს არავის ენდობა არც მე და უბრალოდ ყველას იყენებს. მე კი ამას ვერასდროს ავიტან ,ზედმეტად ბევრი დავთმე .
სახლში რამდენიმე წუთის მისული ვიყავი , იმდენად გაგიჟებული რომ რამე რ უნდა დამელია.პირდაპირ ვისკის ბოთლი მივიყუდე და სუნთქვა რომ ვეღარ შევძელი მხოლოდ მაშინ მოვიშორე. ერთიანად დაიარა კაპილარებშ სასმელმა და ყველა უჯრედი გააბრუა... კარზე ზარის ხმამაც არ დააყოვნა,მეგონა მარიამი იყო და ჩხუბისთვის ვემზადებოდი გამოგლეჯილ კარში ლანა რომ დავინახე .
-არც კი გაბ...-სიტყვა შუა გზაში გამიწყდა
-ჩემი პრინცი აშკარად ვიღაც სხვას ელოდა...ვისკიი ? გაბრაზებული ხარ ? - სახლში შემოდის და კარს თავად ხურავს
-აქ რას აკეთებ ლანა?
-რამდნეიმე დღეა უშედეგოდ მოვდივარ... არასდროს ხარ სახლში .დღეს აშკარად გამიმართლა
-მეუღლე სად დატოვე ...
-მეუღლეს ამ დროს სძინავს ..-იცინის და მისაღებში შედის-ყველაფერი ისევ ისეა. მიყვარს ეს ბინა ... ბევრი მოგონება მაქვს -ჩემკენ მოდის და ხელებს მკერდზე მადებს - ძალიან მინდა მოგონებების გაცოცხლება თან შენ ბრაზსაც გავაქრობდით - კოცნას აპირებს თავს უკან რომ ვწევ. ხელებს ერთ ხელში ვიქცვ და მათაც ვიშორებ
-ძალიან გთხოვ ლანა ..არ მინდა რაიმე ცუდი გითხრა ან გავაკეთო .კარგად იცი კონტროლი თუ დავკარგე ყველაფერზე ვარ წამსვლელი. ახლა უბრალოდ აიღე ჩანთა და წადი !
-დარწმუნებული ხარ? იცოდე მეტჯერ..
-ლანა აქედან წადი!
-კარგიი იყოს ასე - გაბრაზებული იღებს ჩანთას და მიდის. ნერვები მეშლება უკვე ყველაფერი მაღიზიანებს,გულს მირევს საკუთარი თავიც და ის ქალებიც რომლებიც ჩემს ირგვლივ არიან.ყველაფერი ამაზრზენი მეჩვენება და ყველაზე მეტად ჩემი ქცევა. ხელში ჩაბღუჯულ თითქმის დაცლილ ბოთლს კედლის მიმართულებით ვისვრი და მხოლოდ მაშინ ვხედავ მარიამს რომლის ფეხებთანაც ცვივა ნამსხვრევები. კარს ოდნავ არის მოშორებული და დერეფანში დგას. ნამსხვრევებიდან მზერა ჩემზე გადმოაქვს
-ქალბატონო მარიამ ... ისევ თქვენ? რა ხდება ნუთუ დღევანდელმა დღემ ვერ დაგაკმაყოფილადთ დაგერეკათ დავბრუნდებოდი
-დემეტრე...
-რა დემეტრე ახლა არ მითხრა რომ არასწორად გავიგე რომ შენ არ გიფიქრია... არ გიფიქრია რომ ნინისთან დავწვებოდი მის გასაჩუმებლად. რომ შევაბავდი...კარგი იქნებოდა რამდენიმე სართულს გავლა მომიხდებოდა მხოლოდ ხან ერთთან შვეიდოდი ხან მეორესთან . მე ხომ გაყვნილი კაცი ვარ და თქვენ დედა ტერეზა
-ჯანდაბა ! რატომ იძახი ამ სისულელეებს რატომ გიჟდები ასე. რატომ ! ხო ეგ გავიფიქრე,რადგან ვერ ვაკონტროლებდი იმ წამს თავს ახლაც ვერ ვაკონტროლებ რადგან შევიშლები ვინმემ რომ გაიგოს ჩვენზე. ვერ ვაზროვნებდი და იმიტომ ... თორემ ისე არასდროს
-ისე? სასაცილო ხართ ზოგჯერ. ნუთუ არ იცი რომ როცა ადამიანს იცნობ,როცა ენდობი და იცი რას გააკეთებს და რას არა არცერთ სიტუაციაში შეგეპარება ეჭვი. თქვენ კი ,თქვენ ვერავის ენდობით საკუთარ თავსაც კი . ვერ აკონტროლებთ და იმიტომ ...გიჟდებით .მეგონა არ იყავი უგულო არსება, მეგონა ყველაფერი არ იყო შენში გაყინული ,მაგრამ ახლა ვხვდები რომ შევცდი და ვერასდროს ,ვერანაირად შევძლებ შენთვის ნორმალური ცხოვრების ჩვენებას. შენ ნამდვილი გრძნობა არ გაგაჩნია და არც სხვის გრძNობას იღებ...რომ შენს ირგვლივ რამე მაინც იყოს რეალურად წრფელი
-რა გინდა დემეტრე ...რას ელი . რა არ მითქვამს შენთვის არ იცი რომ შენზე დამოკიდბეული გავხდი? არ იცი რომ მჭირდები? რომ მაგჟებ რომ საერთოდ ვეღარ ვძლებ უშენოდ ? არ იცი რომ ჩემზე დიდი გავლენა გაქვს? რომ მთლიანად მმართავ?
-არ მაინტერესებს ! არ მჭირდება მე შენი მართვა... არაფერში მჭირდება გავლენა. მხოლოდ ადამიანური ურთიერთობა მინდა ფეხებზე დამალავ თუ არა და საერთოდ აღარ ვიცი უკვე რა გითხრა რა აზრი აქვს. სიტყვებით ყველაფრის ახსნა და სწორად გადმოცემა არ შეიძლება . უბრალოდ წადი აქედან... მარტო მშვიდად მინდა ყოფნა რაც იმ დღის მერე ვერ მოვახერხე რაც მიხეილმა შენი დახმარება მთხოვა. სწორედ იმ დღეს მოეღო ჩემ მშვიდ ცხოვრებას ბოლო სამუდამოდ . რამდენჯერ წამოვედი,მაგრამ მაინც ვერ მოვისვენე სადაც არ ხარ ფიზიკურად ფიქრებში ხარ . რომ მივდივარ იმაზე ვფიქრობ როგორ ხარ ჩემი წასვლის შემდეგ, რომ ვარ შენთან ისევ მაგაზე ვდარდობ ...შენ კი ერთი სათამაშო გჭირდება...რომელიც მამიკომ გიშოვა მულტიფუნქციური თითქმის ყველაფრის შემძლე და შემსრულებელი სათამაშო. რობოტი შენ კი არა მე ვარ შენს ხელში რომელსაც ყველაფერს აკეთებინებ ... და ყველაფერს გააკეთებინებ მომავალშიც რაც არ უნდა დაავალოთ, რამდენიც არ უნდა ვიყვირო და გეჩხუბოთ თქვენ მოხვალთ ისევ რამდენიმე დღეში მე ,თქვენი მონა ისევ ავდგები ამ სიამაყის დაბრუნების თამაშს წყალში ჩავყრი და მორჩება დემეტრე მხეიძის კვალიც არ დარჩება. საერთოდ გაანადგურე და იმიტომ ... თორემ დიდი ხნის წინ მექნებოდა ფეხებზე დაკიდებული ყველაფერი და მშვიდად ვიქნებოდი რომელიმე კურორტზე და იმაზე ვიფიქრებდი როგორ გამეტარებინა დრო ... ახლა რას ვაკეთებ უბრალოდ ჭირვეული ბიჭის შეტევას ვდგამ... პანიკაში ვარ მხოლოდ და მხოლოდ სიტყვებს ვისვრი . ამასაც კი არასწორად ვაკეთებ...ესეც არაა დემეტრე
-ძალიან კარგად მესმის რასაც გრძნობ რადგან მეც იგივე მდგომარეობაში ვარ. ახლა მარიამი აქ იდგებოდა ამდენ ხანს და შენს ღრიალს არ მოისმენდა. საერთოდ არ მოვიდოდა აქ ...საერთოდ გაგიშვებდა დიდი ხნის წინ და გონებაშიც კი არ გაივლიდა შენთან მოსვლას და იმ წინადადების შემოთავაზებას. საერთოდ რკინის მარიამს ასე არც უნდა აგიჟებდე. არ უნდა ფიქრობდეს დღე და ღამ შენზე და მაშინაც როცა შენს მკერდზე მიდევს თავი და მძინევს შენ არ უნდა მესიზმრებოდე.მშიდად უნდა მეძნოს როცა შენგან შორს ვარ ყველგან კი არ უნდ ამელანდებოდე და ვვოცნებობდე ნეტავ ადგებოდეს და ჩამოვიდოდეს ასე უბრალოდ ოთახში შესულს დამხვდებოდეს და ჩემთან იქნებოდეს-თქო. რომელ სათამაშოზე მელპარაკები მითხარი ..რაც შენ გამოჩნდი მთელი ჩემი ცხოვრება აირია. წარსულზე ფიქრიც კი დავიწყე, ყველაფერზე სინანული ..იმ ყველაფერზე რაც დავკარგე. ბრძოლის სურვილი გამიიჩნდა,ყველაფრის შეცვლის სურვლი . შენ მაძლევ ძალას და შენვე მართმევ .ეს მე ვარ თოჯინა შენს ხელში უბრალოდ შენ არ იყენებ,უბრალოდ შენ რაიმეს არ ითხოვ ჩემგან. ახლა რომ მითხრა პრესკომფერენცია მოაწყვე და განაცხადე დემეტრე მხეიძის საყვარელი ვარო მაგასაც კი გავაკეთებ,რომ მითხრა ვინმეს ტყვია დაახალეო ავდგები და ვესვრი. არ ვიცი რაც არ უნდა მითხრა ვიცი რომ ყველაფერს გავაკეთებ მხოლოდ იმისთვის რომ ჩემთან იყო ... შენ კი იმის გამო ბრაზდები რომ სისულელე ვიფიქრე... ძალიან კარგად ვიცი როგორიც ხარ , სულ მგონია რომ მხოლოდ ჩემთან ვერ გაძლებ რომ არავინ ვარ ,რომ უბრალოდ ადგები და გაქრები ამ დროს ჩემი თავმოყვარეობა საერთოდ გქრება და უსუსური ბაჭია ვხდები,მხდალი და საცოდავი . საერთოდ ვეღარ ვხედავ მარიამ ასათიანის ლანსდაც კი..მისი ნაკვალევიც კი არსადაა . შეიგნე....ორივემ უნდა გავიგოთ და დავიმახსოვროთ რომ ყველა გრძნობა და ქცევა ორმაგია ...ხომ ხედავ რომ ორმაგი გრძნობები გვაქვს ბრაზი,შიში, სიამოვნება, ტკივილი რაც ჩვენ ორს გვეხება საერთოა დემეტრე
ზუსტად იგივე შეშლილი ხმით საუბრობდა როგორც მე, მთელი სხეული დაჭიმული ჰქონდა, ყელზე ძარღვები დაებერა. ხელებს ჰაერში უმისამართოდ იქნევდა და ყბები ეჭიმებოდა .თვალები ისე უელავდა როგორც არასდროს . რამდენიმე წამი მიყურებდა ჩუმად, ორივეს გახშირებული გვქონდა გულისცემა,ორივე გათიშულები ვიყავით . შემდეგ უბრალოდ ხელი გავსწიე მისკენ კედელზე ავაკარი და მის ტუჩებს ცხოვრელური ჟინით და მთელი სიგიჟით დავეწაფე. აქაც კი არ ჩამომრჩა, დაგროვილ ბრაზს და უარყოფით ენერგიას ჩემი კოცნით და კბენით აქრობდა. ხელი ყბაზე მომიჭირა და თავი უკან გადამაწევინა
-მითხარი რომ აღარ ვიჩხუბებთ მსგავს სისულელეზე...
-მითხარი რომ აღარ გამაგიჟებ..
-მე გაგიჟებ? ისევ მე გაგიჟებ მხეიძე?- წამოიყვირა და ისევ მომიჭირა
-კარგი ორივე გიჟები ვართ უკვე...
-მხოლოდ გიჟები? -ისევ მკოცნის და ტუჩიდან ნიკაპზე გადადის მკბენს - სხვაგან ორმაგს ვერაფერს ხედავ?
-ჩემი დედოფალიც და ჩემზე დამოკიდებულიც ერთდროულად ხარ ...ორმაგი გრძნობა
-მივედით სწორ დასკვნამდე მგონი ...- ისევ ქვედა ტუჩს უბრუნდება მკოცნის და შემდეგ ენას პირსი მიცურებს .
ყველაზე გიჟური,ვნებიანი ,ერთდროულად უხეში და ნაზი სექ.ი ჩხუბის შემდეგ ყოფილა შესაძლებელი. პირველად მქონდა მსგავსი მდგომარეობა ...უკონტროლო და ამავე დროს კონტროლირებადი. საერთოდ როგორ ახერხებს იგივე მაგრძნობინოს რასაც ჩემგან იღებს...ის დღე ალბათ ყოველთვის მემახსოვრება...
ერთმა კვირამ ისე ჩაიარა, შეხვედრიდან სეხვედრაზე დავდიოდით. დღისით გადატვირთული გრაფიკის გამო დაქანცულები საღამოს საოცარი განტვირთვა გვქონდა.
არაფერზე ჰქონდა რეაქცია, ვნებით ანთებული თვალებით მიყურებდა და უბრალოდ ვხვდებოდი რომ კარგად იცოდა მის გარდა არავინ არსებობდა...საერთოდ ვითისებოდი ხოლმე და უბრალოდ თვალებში ვუყურებდი,ისიც არ მწყვეტდდა მზერას ბოლოს იღიმოდა მხოლოდ ჩემთვის შესამჩნევად და საქმეში ერთვებოდა.
ემოციურად ასეთი მშვიდი კვირა დიდი ხანია არ მქონია.
მიუხედავად ყველაფრისა,იმ დამღლელი გრაფიკისა და ირგვლივ არასასურველი პირებისა მაინც არაფერზე მქონდა სანერვიულო და უბრალოდ ფიზიკურად ვიღლებოდი.
კვირის ბოლოს კახეთის ტური დაიგეგმა.
პარასკევ საღამოს ბინაში ავედი , მარიამი უკვე იქ იყო და სამზარეულოში რაღაცას აკეთებდა.
-აქ რას აკეთებ დედოფალო?
-ვიფიქრე ამ საღამოს აღარ ვაწვალებ-თქო და მზა საჭმელი ვიყიდე. ძალიან დავიღალე დღეს.როგორც იქნა ყველაფერი მოგვარდა და დავისვენებთ...-უცებ მიაყარა და მაკოცა-ხომ არ გადაიფიქრე წამოსვლა? თუ დასვენება გინდა და დედაჩემის გარემოცვაში ყოფნა არ გინდა გავიგებ
-თუ ამოისუნთქავ და სიტყვას მათქმევინებ გაიგებ რაც მინდა...
-მაპატიე უბრალოდ აჟიტირებული ვარ...
-შემოთავაზება მაქვს... ჩემებსაც უნდოდათ დასასვენებლად სადმე გასვლა ამ გადატვირთული გრაფიკის შემდეგ. შენი ლუციფერი ძმაც რადგან ჩამობრძანდა და ლიზიკო არ მინახავს საუკუნეა ... თუ წინააღმდეგი არ იქნები ისინიც წამოვლენ.თქვენთან ერთად არა ოღონდ უბრალოდ იქ იქნებიან სასტუმროში ერთად რა... მე შენთან ვიქნები ,მაგრამ მათთანაც
-გიორგი და ცოტნეც იქნებიან ხო?
-ჩემები სხვა ვინაა აბა მარიამ ეგ ორი გიჟი და დაჩი
-იმედია უკვე დაურეკე და იციან რომ ხვალვე წამოვიდნენ... თაიც ხომ წამოვა? და სოფიოც იქნება? მათი ბავშვი? მინდა გავიცნო იცი როგორ მაინტერესებს სოფიოს და ცოტნეს გაბრიელი?
-დარწმუნებული ხარ რომ გინდა ისინი იქ იყვნე შენთან ახლოს?
-ახლოს კი არა ჩვენთან ერთად მინდა იყვნენ. მათე და ნატალია მაინც თავისთვის იქნებიან ...სვანეთშიც არ მაქცევდა დედა ყურადღებას მათეს რომ დაინახავდა ეგრევე უკან მიჰყვებოდა ...ნინის კი ეგ გიჟები ძალიან მოეწონება . გთხოოოვ დაურეკე რა და ყველანი წამოვიდნენ. ახალი წლის პერიოდი ისე მომენატრა...ის ემოციები . სანდრო ,მართა და ბიჭებიც რომ იყვნენ ახლოს კარგი იქნებოდა-ისე გახარებული ტიტინებდა თვალიც არ დამიხამხამებია მგონი. არა კი ვიცოდი რომ ჩემებს ახალ წელს დაუახლოვდა,მაგრამ ასე თუ ენდომებოდა მათთან ყოფნა ვერ წარმოვიდგენდი .
-ვიცი რომ სცალიათ...არ იციან უბრალოდ სად წავიდნენ . რაღაც უნდა გითხრა ნინიზე ... ის იცნობს ბიჭებს...თქმა ვერ მოვახერხე საერთოდ არ ვიცი დაგაინტერესებს თუ არა მათი ამბავი. მოკლედ გიორგი მოსწონს ნინის... საერთოდ მაგიტომ გადავწყვიტე მაგათი წამოყვანა. მაგ ორი გიჟის ერთად ნახვა მთელი კვირის დაღლილობას მომიხსნიდა და კარგად გავერთობოდი
-მერე ახლა მეუბნები მაგას? მოკლედ არ იცი რა უნდა მომიყვე და რა არა
-საერთოდ რა მოგიყევი ჩემი ნებით ბოლოს მითხარი
-არც არაფერი...მე ვტლიკინებ მხოლოდ. შენ კიდე სიტყვებს გაცლი პირიდან.
-ვიღაცამ მითხრა მხოლოდ სექ.ი მინდა შენთანო და რას ვიფიქრებდი აქ ჭორაობის საღამოების გამართვა თუ მოგინდებოდა ...
-დემეტრე ეგ იყო უბრალოდ შენი სატყუარა...- იცინის და თავისი სკამიდან ჩემს მუხლებზე ინაცვლებს, ფეხებს მეორე ფეხზე მაწყობს და ყურთან მკოცნის- ნუთუ ვერ გაიგე რომ შენგან ყველაფერი მინდა...ყველაფერი კი ყველაფერს მოიცავს
ჩემი ჭკუიდან გადაყვანა ყოველთვის გამოსდის.