-ვჭამოთ და წავიდეთ საყიდლებზე მერე სკოლაში გავიაროთ იქ აღარ ივლი არებზე პრობლემა რომ არ შეგექმნას ეგ უნდა მოვაგვაროთ და მერე მასწავლებლები უნდა ავიყვანოთ
-კი მაგრამ რათ მინდა ასეც მშვენივრად ვარ
-არა არხარ
-კი ვარ
-ანა ნუ მეწინააღმდეგები
-ხოკაი - ჭამა გავაგრძელე და იქაურობა მივალაგე ჭურჭელიც დავრეცხე და მათ მივუჯექი მთელი სამი დღე დავდიოდით ყველაფერი რომ გვეყიდა მე არას ვამბობდი ის ყოველთვის კის ასე გაივსო ავეჯით ჩეი ოთახი ტანსაცმლით ჩემი კარადა და ნივთებით კარადები
-შენი დაბადებიდღეარ აგღვინიშნავს ერთად მოდი დღეს ავღნიშნოთ
-კარგი რაა ზედმეტია არაფერი არ მინდა - თვალები ავატრიალე და დაღლილი საწოლზე დავემხე ის გვერდით დაწვა და თქვა
-როგორ არაა თან საჩუქარი მაქვს -წინ აიფონ 6 ის ყუთი შეათამაშა მე თვალები გადავატრიალე და ჩავეხუტე მერე კი ვუთხარი
-რა ამბავია ამდენი საჩუქრები
-შეგიძლია თამამად თქვა რომ ძმისგან განებივრებული ხარ
-ხო მაგრამ
-არავითარი მაგრამ ეხლა წამო ტორტი ვჭამოთ ძალიან მინდა - მე გამეღიმა და ოთახიდან ხელგადახვეულები გამოვედით მე ვუთხარი
-აუ მოიცა რა ბავშვობის ოცნება უნდა ავიხდინო
- რა ჩაიფიქრე -ეჭვის თვალით შემომხედა მე კიბის მოაჯირზე დავჯექი და დავეშვი ისკი კიბეებზე სიცილით ჩამოვიდა და თქვა
-არ ხარ შენ ნორმალური
-ვიცი ვიცი - გავუღიმე და შუქი ჩავაქრე
-რა გააკეთე ახლა
-მოიცადე ეხლა შენ ტორტი უნდა შემოიტანო სანთლებით და მე უნდა ჩავაქრო - ვუთხარი და გავუღიმე ასე მოიქცა მეც სურვილიჩავიფიქრე და სანთლებს სული შევუბერე მერე შუქი ავანთე და ტაში შემოვკარი
-ეხლა შეგვიძლია ჭამა? - მკითხა საშინლად შეწუხებული სახით და სიცილი ამიტყდა
-კი კი შეგვიძლია - ტორტი გავჭერი და წვენებთან ერთად მისაღებში გადავინაცვლეთ
-ისე ამ ყველაფერს როგორ მიაღწიე?
-რას
-აი ასეთი რომ ხარ მდიდარი ამხელა სახლი გაქვს კალათბურთის გუნდი და რავიცი საერთოდ
-ბავშვობაში როცა მხოლოდ მე და დედა ვიზრდებოდით ვხედავდი ის რამდენს წვალობდა და მიზანი მქონდა რომ გავმხდარიყავი ისეთი როგორიც მას გაუხარდებოდა ისეთი როგორითაც ის იამაყებდა და არმოუწევდა ყოველთვის მუშაობა თუმცა მამაჩემის წასვლამ ის ისე დააუძლურა რომ... რომ გაიგო გარდაიცვალა არ იცი რა დღეში ჩავარდა მას შემდეგ საწოლად იყო ჩავარდნილი და არაფერი შველოდა
-ანუ გახდი საამაყო შვილი და საამაყო ძმა - ტორტის თეფში მაგიდაზე დავდე და ჩავეხუტე
-შენც ხომ ასე ხარ ბევრს სწავლობ
-ხო
-კალათბურთიდან რატომ გამოხვედი?
-როცა დედაჩემი გარდაიცვალა გადავწყვიტე ყველაფრისთვის თავი დამენებებინა და მხოლოდ სწავლაზე მომეხდინა კონცენტრაცია მთელს ჩემს დროს სწავლას ვუთმობდი
-ძალიან კარგია თუმცა ქალბატონო ჩემს გუნდში უნდა ითამაშო
-ანუ ის ყველაფერი მხოლოდ იმის გამო არ იყო რომ მე გაგეცანი ხო
-არა მე მჭირდება შენნაირი მოთამაშე იცი რა მაგარი ხარ? შენ დონემდე ბევრი ვერ მოვა პროფესიონალის დახმარება გჭირდება და სასწაულად მაგარ ფორმაში ჩადგები ისევ თან ტანი როგორ გიწყობს ხელს
-ხო კარგი დაგეხმარები - გავუღიმე და დავამატე - ნუ მე რო არ გყავდე რაა
-ხოო არა? - გაეღიმა
-კი კი - მერე ღუტუნი დამიწყო და ბოლო ხმაზე ვიცინოდი

**********
-არა ასე არაფერი გამოვა - თქვა ლექსომ
-ლიკაა რას აკეთეებ რაას - დაუყვირა მან და ლიკა გაბრაზებული გავარდა დარბაზიდან
-ღმერთო ჩემო - ვთქვი და ხელები სახეზე ავიფარე
-ელენე შემოდი ლიკას მაგივრად - დაუყვირა გაბრაზებულმა და ლიკას გაეკიდა. ვარჯიშზე ვიყავი პირველად მივედი და ყველა გავიცანი მხოლოდ ერთმა ამითვალწუნა ეს ლიკა იყო მთელი საღამო ცინიზმი არ დაუკვლია ნუ ყურადღებას არ ვაქცევდი ბოლოს ბურთი რომ ვერ ჩააგდო გაბრაზებულ ლექსოსგან ყვირილი ვერ მოითმინა და გავარდა
-წიკები სჭირს ყურადღებას ნუ მიაქცევ - ღიმილით მითხრა ცისფერთვალება თეთრმა გოგომ
-არაუშავს ელენე - გავუღიმე და თამაში გავაგრძელეთ. სახლში რომ მივდიოდით ლექსომ მითხრა
-ლიკამ რამე ცუდად გითხრა?
-არაა არაფერი
-თუ არ მოგეწონება მითხარი ისედაც ვერ თამაშობს კარგად და მგონი არ ღირს მისი წაყვანა ამერიკაში
-კარგი - გავუღიმე და ხელი ლოყაზე მივადე - დამშვიდდი მასზე ნერვიულობა არ ღირს ერთი უაზრო გოგოა რომელსაც თავში აქვს ავარდნილი მეტი არაფერი
-რაკაია რო არსებობ - მითხრა და თავი ჩემი ხელისკენ რომელიც მის ლოყაზე მედო გადმოხარა თან მანქანას მართავდა სახლში მივედით თუ არა გადავივლე და მეცადინეობას შევუდექი
-ვაუუუ რა შრომისმოყვარე ხარ თუმცა ჭამა აუცილებელია თან რატომ არ მეცადინეობ მაგიდაზე და ყველაფერი რატომაა ხალიჩაზე გაშლილი
-რავი ასე მირჩევნია - ვთქვი და გავუღიმე მერე ნაყინი გამოვართვი და ღრმად ამოვისუნთქე
-რამეში გჭირდება ჩემი დახმარება?
-არაა არაფერში
-დღეს რომ წავიდე ხომ არ გეწყინება - ნუ ვიცოდი ალბათ გასართობად მიდიოდა
-არა რატო უნდა მეწყინოს - გავუღიმე და ნაყინიანი კოვზი პირისკენ გავაქანე
-კაი წავედი დღეს თუარ დავბრუნდი ხვალ დილით მოვალ
-ნოუ ფრობლემ ბრაზერ ბაი - ვუთხარი სიცილით და ნაყინის ჭამას რომ მორჩა გავიდა მე კიდევ ისევ წიგნებს დავუბრუნდი ხან ყავას ვიკეთებდი და ისე ვსწავლობდი ხან ნამცხვარს ვჭამდი და ისე ვწერდი ბოლოს შოკოლადის ჭამას რომ მოვრჩი ხალიჩაზე ჩამეძინა ინგლისურის ტექსტის გამეორებაში
-აანაა...გაიღვიძეე
-აუუუ....
-გოგო ხალიჩაზე გძინავს ნუ გადამრიე გაიღვიძე - ჯერ ცალი თვალი გავახილე მერე მეორეც და ისევ დავხუჭე მერე ისევ გავახილე და გავიზმორე
-როდისმოხვედი?
-წეღან
-მერე საქმე არ გააქ? - ვუსაყვედურე და ფეხზე წამოვდექი
-არა სხვათაშორის შენ კიდე ცოტახანში ინგლისური გეწყება - მაჯის საათზე ხელი დაიდო და მეც მის მაჯას დავხედე
-ვაიმეე წავედი მოვემზადო - უცებ დავიწყე აქეთ იქით სირბილი თან გონებაში ინგლისურის ტექსტს ვიმეორებდი
-ვაიმეე თავბრუ დამეხვა მე ჩავედი დაბლა საჭმელს გაგიმზადებ და ჩამოდი მალე - მითხრა და კიბეებზე დაეშვა მე წყალი გადავივლე მოვემზადე და ჩემი რვეულებიანად და წიგნებიანად ჩავირბინე კიბეები
-მოკლედ ვიცი ყველაფერი - გავიღიმე და მერე დავიჭყანე - ვაიმე მაინც ვნერვიულობ რაა
-რა განერვიულებს გოგო ხო იცი ყველაფერი
-აუ კი მარა ეგ ისეთი მკაცრია რო ვიცოდე მაინც მეტყვის არ იციო
-მაგიტოა მაგის ბავშვები სულ 99 100 ქულებს რომ იღებენ ეროვნულებზე
-ხოო არა?
-დიახაც - დამეჭყანა და საჭმელი წინ დამიდო თან ვჭამდი თან ვიმეორებდი მოკლედ ინგლისურის მასწავლებელი რომ წავიდა ღრმად ამოვისუნთქე და ლექსოს გვერდით დავებერტყე დივანზე
-რა ჭკვიანი და მყავს მოკლედ რაა ვამაყობ შენით
-ეგრე არა
-აბა?
-აი ფრაუდ ოფ იუ გოიმო - გამეცინა და მისგან მუჯლუგუნი დავიმსახურე მერე მითხრა
-ნეტა ვიცოდე რა გაცინებს უნარები გეწყება ნახევარ საათში
-ვაიმე ხო წავედი - კიბეები ავირბინე და ოთახში რომ შევედი კარებზე ზარი იყო მეგონა უნარების მასწავლებელი მოვიდა ამიტომ წიგნს და რვეულს ხელი დავტაცე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. კარი ღიმილით გავაღე და უუუსიმპატიურესი მწვანეთვალება ბიჭი რომ დავინახე ცოტა გამოვშტერდი მერე ლექსოს ხმა გავიგე და ჩავახველე
-თქვენ ალბათ ლექსოს და ხო? - ღიმილით მკითხა
-დიიახ ვიცნობთ ერთმანეთს? -ვკითხე უცნაურად
-არა ნუ ადრე მეც შენ სკოლაში ვსწავლობდი.. - ლექსო მოვიდა ამ დროს და მეც გონზე მოვეგე რა სირცხვილია სახლში არც კი შემომიპატიჟებია
-მორძანდით - ვუთხარი და კარი დავხურე მერე მათთვის მაგიდა გავაწყვე და ბიჭებს დავუძახე
-მართლა ვერ მცნობ? ერთხელ თამაშზე ვიყავი მოსული შენი ტრენერის კარგი მეგობარი ვარ
-არანამდვილად ვერ გიხსენებთ - ვუთხარი და მხრები ავიჩეჩე
-მოკლედ დემეტრე ჩვენთან ერთად წამოვა ამერიკაში და ის იქნება გუნდის მეორე მწვრთნელი როცა მე არ ვიქნები ის იქნება - ამ დროს კარზე ზარის ხმა გაისმა და მეც ვთქვი
-ბოდიში უნარები მეწყება - წარბები მაღლა ავზიდე და მასწავლებელს ღიმილით კარი გავუღე.

***********
-არის არის არის - ვუთხარი ლექსოს და კისერზე ჩამოვეკიდე როცა მოწვევა მივიღე ამერიკის უნივერსიტეტიდან რათქმაუნდა მაღალი ქულებით ჩავირიცხე
-ეს ამბავი აუცილებლად უნდა ავღნიშნოთ - თქვა მან და დამაბზრიალა
-რათქმაუნდა ძლიივს დასრულდა შემიძლია თავისუფლად დავისვენო - ვუთხარი ბედნიერმა და კიბეები ჩავირბინე (ნუ ჩავირბინე რა მოაჯირი რისთვის არსებობს დაჯექი და ჩასრიალდი უცებ ). ჩემმა გუნდელებმაც მაღალი ქულები აიღეს მიუხედავად იმისა რომ დოის უმეტესობას ვარჯიშს ვუთმობდით ყველანი მაინც მეტად გადართულები სწავლაზე ვიყავით და ამან გაამართლა მხოლოდ ლიკას დააკლდა ორი ქულა ისტორიაში თორე ესეც ისეთი ამბით აპირებდა იურისტობას სად აქვს ამ უბედურს მაგის ტვინი.
-აიი დემეტრეც მოვიდა - თქვა ლექსომ და კარისკენ არყის ჭიქით ხელაწეულმა გავიხედე კიდევ კარგი ისეთ პოზაში არ ვიყავი აი მაგარი ქართველი თამადები რომ არიან ყანწით ხელში ნუ არა ღიპიც არ მაქვს რას მერჩი არა ნაპრინციპ დღეს უკვე ყველაფერი განვითარებადია იქნებ ეშველოს ამ თამადების და მოქეიფე კაცების ღიპებსაც რამე ჰა? ჩემს მეორე მესთან გაცხარებული დებატები სანამ დავასრულე თამადების შესახებ დემეტრე უკვე ჩემს გვერდით იჯდა გადამკოცნა და ყურში ჩამჩურჩულა
-გილოცავ ყველამ ვიცოდით რამდენს წვალობდი ამ ყველაფრისთვის - მერე პატარა ყუთი გამომიწოდა წითელი შიგნით კი ანგელოზის ულამაზესი კულონი იდო
-რატომ შეწუხდი? - ვკითხე და თითი გადავატარე ანგელოზის პატარა თვლებს
-რა შეწუხებაა არ გრცხვენია? - მკითხა მე გამეღიმა და სასმლის ზემოქმედების ქვეშ მყოფმა ორი თითი ერთმანეთთან მივიტანე და პატარა ბავშვივით ვუთხარი
-ცოტა - ამაზე ორივეს გაგვეღიმა
-რა გაცინებთ ჩვენც გაგვაცინეთ რა - თქვა ლექსომ და ძლივს მოიშორა მასზე აკრული ლიკუნა
-არაფერი გაგვიხარდა ჩემი უნივერსიტეტში მოხვედრა - ვუთხარი და დადებული ჭიქა ისევ ხელში ავიღე. 1...2...3...6...8... - უკვე ცუდად ვიყავი მგონი ცხოვრებაში მესამედ ვსვავდი და აშკარად არ მოქმედებდა ეს ჩემზე კარგად
-ლექსო გავალ და მალე დავბრუნდები- ვუთხარი ლექსოს და ფხიზელ ელენეს ხელი დავავლე
-რატომ დალიე ამდენი რატოომ - მითხრა ელენემ როდესაც კლუბის ,,პირსაბანს'' ჩახუტებული უკან ამომქონდა ყველაფერი ნუ ნათქვამია რა ,,რაც არ გერგება არ შეგერგება''-ო რა გინდა ადამიანო რო არ შეგიძლია ეს ყანწები და სასმელზე გადაყოლები დაეტიე შენს ადგილას იჯექი ჯერ კიდევ მაკიაჟით და არ ინერვიულო იმაზე რატომ გისკდება ასე თავი
-ელე გადი მე მივხედავ - კარი შემოაღო დემეტრემ როცა უკვე სახეზე წყალს ვისხავდი
-კარგად ხარ? - მკითხა და სალფეტკი მომაწოდა
-კი - თავი დავუქნიე და მსუბუქად გავუღიმე მერე თავბრუსხვევისგან ძირს რომ არ გავრთხმულიყავი და კიდევ ერთი შემარცხვენელი საქციელი რომ არ ჩამედინა კედელს ავეყუდე და თვალები დავხუჭე ჩემს გვერძე მდგომმა დემეტრემ იგივე გაიმეორა და ასე ჩუმად დაახლოებით 10 წუთი ვიდექით
-მგონი ჯობია გავიდეთ ლექსო ინერვიულებს
-ხო ხო - ვუთხარი და აშკარად გონზე მოსულმა დავტოვე იქაურობა
-კარგად ხარ? - მკითხა ლექსომ როცა წინ დავუჯექი
-კი კარგად ვარ - გავუღიმე და მოცეკვავე მობილური ხელში ავიღე უცხო ნომერი რომ მირეკავდა დავეჭვდი და მეათე ზარის შემდეგ გარეთ გამოსულმა ვუპასუხე
-რომელი ხარ? - ვკითხე და საპასუხოდ ვიღაცის ჩახლეჩილი შემზარავი ხმა გაისმა
-ვერ მცნოობ? არ გინდა გაიგოვინ ვარ? - უცებ მოვიშორე მობილური ყურიდან და კლუბში შევვარდი დემეტრეს გვერდით გულამოვარდნილმა ადგილი დავიკავე და ლექსოს ვუთხარი
-სახლში წავიდეთ რა
-კარგი პატარა წამოდი - მთელი გზა ჩუმად ვიჯექი ასეთი არასოდეს ვუნახივარ ლექსოს ამიტომ ცოტა გაოცებული მიყურებდა
-ყველაფერი კარგადაა
-კი უბრალოდ წეღან შემატყობინეს მარიამია ცუდად აი ის სკოლაში გვერძე რომ მეჯდა
-მართლა? რა დაემართა?
-არვიცი გავიგებ ხვალ
-კარგი პატარა შენ არ ინერვიულო თუ რამე დასჭირდა ჩვენ დავეხმარებით -მითხრა და ჩემი ხელი მისაში მოიქცია მერე შუბლზე მაკოცა და სახლთანაც მივედით.
ზუსტად ნახევარი თვე მირეკავდა ვიღაც და ასე მაშინებდა ხან რას მეუბნებოდა ხან რას არვიიცი საერთოდ რატომ ვპასუხობდი უბრალოდ ძალიან მინდოდა ხმა ამომეცნო თითქოს ნელ-ნელა ვხვდებოდი ბოლოს ზარი რომ შემოვიდა დემეტრე და ლექსოსთან ერთად მონოპოლიას ვთამაშობდი ბოდიში მოვუხადე და ოთახში ავედი
-ვინ ხარ და რატომ მაწუხებ ამდენი ხანია? ფული გინდა? რა გინდა?
-შენი სიკვდილი - პასუხმა იმდენად ცუდად გამხადა რომ ჯერ სისხლი თავს მიაწვა მერე თვალებს და მთელი სხეული გამიბრუჟდა
-მომისმინე ვინც არ უნდა იყო არ მაინტერესებს ვინ ხარ და შეგიძლია დღეიდან სხვასთან დარეკო ხოლმე და იმას ეხუმრო ასე ცუდად უკვე აღარაა სასაცილო და თუ არ შემეშვები გიჩივლებ - არა ნუ დებილი რო დაიბადები ადამიანი რა ან აქამდე რას ელოდებოდი შე დებილო - ვეუბნებოდი ჩემს თავს და უფრო და უფრო მიმძაფრდებოდა ტკივილიმუცლის არეში როცა ვნერვიულობდი სულ ასე მემართებოდა ,, ღმერთო ოღონდ გონება არ დავკარგო, ოღონდ გონება არ დავკარგო'' ვიმეორებდი და თან ოთახიდან გამოვდიოდი შუამდე ვიყავი ჩამოსული თავი ვეღარ შევიკავე და ყველაფერი გაშავდა მხოლოდ შორიდან ჩამესმოდა რაღაც ხმები და ბოლოს უკვე გარჩევაც მიჭირდა.
თმაზე ფერებამ გამომაფხიზლა თვალები რომ გავახილე უსიამოვნო წამლების და ცოტა მწარე სუნი ვიგრძენი რათქმაუნდა საავადმყოფო გვერდით ვინ მიწევს? აა უი ალექსანდრე
-პრინცესა გაიღვიძე? - მკითხა და ლოყაზე მომეფერა
-აჰამ - ვუთხარი ხმადაბლა და მომხდარის გახსენებისას უსიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა ტანში
-გავიგე ყველაფერი რა საჭირო იყო დამალვა არ მენდობი ანა?
-კი როგორ არა უბრალოდ არვიცი....
-დემეტრემ ყველაფერი მოაგვარა შენი დამპალი ნახევარძმა იყო
-გასკდება ცოტახანში ბოღმით - გამეღიმა და საწოლიდან წამოდგომა ვცადე
-არა არა უნდა იწვე თავი დაარტყი ცუდად და ადგომა არ შეიძლებაო
-აუ კარგი რაა სახლში მინდა- ვუთხარი და თვალები ამიცრემლიანდა
-ნუ მიყურებ ეგრე - მითხრა გამაფრთხილებლად თუმცა მალე მოლბა და ექიმთან სალაპარაკოდ გავიდა პალატაში კი თვით უდიდებულესობა ,,სიმპაწია დემეტრე'' შემოვიდა...

ნუუუუ მოკლეეედ როგორ გამახარეთ პირველ თავზე კომენტარებით მიყვარხართ გაკოცეთ გაკოცეთ ბეეეეევრი .. იმედია ეს თავიც მოგეწონებათ .. გელოდებით დიიდიი ინტერესით