პალატაში გახევებული ვიწექი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა,ვაითუ მართლა ორსულად ვარ ეს როგორ უნდა ვუთხრა სანდროს, მაგრამ იმედს ვიტოვებ რომ ასე არ მოხდეს და მე არ ვიქნები მისგან ორსულად. ფიქრებიდან ექთანის ხმამ გამომიყვანა,სანდრო გარეთ იყო მიცდიდა, მე კიდევ ექიმს მომლოდინე თვალებით შევსქეროდი.
-გილოცავთ ქალბატონო ნატა თქვენ ორსულად ხართ.-ამ დროს ჩემში სიხარულმა და სევდამ ერთდროულად დაისადგურა, არ ვიცოდი ეს ყველაფერი როგორ უნდა გადამეტანა
-ვატყობ ეს ყველაფერი თქვენთვის მოულოდნელი იყო, კარგი თარაუშავს, ალბატ გარეთ რომ მამაკაცია ის თქვენი მეუღლეა ხომ? ალბად მასაც თქვენსავით გაუკვირდება,ეს სასიხარულო ამბავი.
-დიახ.. დიდი მადლობა, თუ შეგიძლიათ არ უთხრათ, მეთვითონ ვეტყვი,აუცილებლად გაუხარდება-სახეზე ყალბი ღიმილი გადავიკარი მაგრამ ვინ რა იცის ჩემს გულში რა ცეცხლი გიზგიზებს(ვაი მე საწყავლი რადროს ამაზე ფიქრია ქალი ორსულად ვარ)
ექთანიც გავიდა პალატიდან და მეც უკან გავყევი, სანდრო იქვე იჯდა, გადავწყვიტე ჯერ არ მეთქვა არაფერი გზაში ვეტყოდი ან მერე
-რახდება აბა?....
-ჰმ.....არაფერი უბრალოდ დაღლილობის ბრალიაო და დასვენება გჭირდებაოო
-აჰა კარგი გასაგებია მაშ ხვალ არ მოხვალ სამსახურში-დეედა ეს ბიჭი როდის მერე გახდა ასე მზრუნველი
-კარგი წავიდეთ ახლა,კაი ?
მეც დავთანხმდიდა უკან გავყევი.მანქანა ადგილს მოწყვიტა გზაში უხერხული სიჩუმე იყო, მე კი მქონდა მიზეზი,მაგრამ ის რაღა დაადუმა.ნუ კარგი ამას უკვე აღარ აქვს მნიშვნელობა უკვე სახლში მივედი, არც კი დამშვიდობებია ისე წავიდა,მეკიდევ შტერივით შევედი სახლში, ყავა გავიკეთე და თავს უფლება მივეცი ჩავფიქრებულიყავი, ვაითუ სანდრომ არ აღიარა თავი ბავშვის მამად, მე არ მინდოდა მისი ცოლი ვყოფილიყავი უბრალოდ ბავშვს მინდოდა მამა ჰყოლოდა და უმამოდ არ გაზრდილიყო. აი კიდევ ის აუტანელო მომენტი როცა ვიღაც ფიქრებიდან გამოგარკვევენ, ამჯერად ტელეფონი იყო უცებ ეკრანს დავხედე და სანდრო იყო, რა დროა 9 საათი, ასე გვიან რა უნდა უნდოდეს?მოცა ვუპასუხო
-დიახ გისმენთ
-ნატ შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე?-ვაიმე ამ ბიჭს რა ჭირს დღეს ასე თბილად რატომ მექცევა მაგრამ სადღაც მსიამოვნებს
-ხო კი შემიძლია ხო მშვიდობაა?
-აჰ.. კი მშვიდობაა უბრალოდ ვინმესთან ლაპარაკი მინდა
-ხო კრგი ნახევარ საათში შენთან ვარ.
-კარგი მადლობა.
ვაიმე ღმერთო რა უნდა ახლა ამ ბოჭს ასეთი რო სამსახურში ვერ ილაპარაკებდა, ნუ არ ვიცი რა, ჩავიცვი დავქოქე მანქანა და 20 წუთსი მის სახლის კართან ვდგავარ
-მოხვედი ... მოდი შემო
-ჰმ...მადლობა-ეტყობოდა ნასვამი იყო.სახლში შევედი ძალიან მყუდროდ მოწყობილი იყო უმეტესად მუქ ფერებში,და რაც მთავარია გემოვნებიანად.იქვე დივანზე ჩამოვჯექი
-ნატ ოდესმე გიგრძვნია რომ არავინაა შენს გვერდით?-ვაიმე რა ჭირს ასეთი არასდროს მინახავს,-მიპასუხე გიგრძვნია რომ სულ მარტო ხარ,-რატო სვამს ამდენს?
-სან..ბატონო ალექსანდრე ნუღარ სვამთ
-ნატ. კარგი რა ბატონო ალექსანდრე სანდრო დამიძახე
-ხო კარგი სანდრო, მოდი აღარ დალიო მეტი
-კარგი არ დავლევ,.....მომიყევი შენზე-ოპაა აქ უკვე დავიბენი
-ვარ ნატალი დადიანი, იურისტი.. მეტი რა გითხრა
-არა ოჯახზე პირადზე და რავიცი აბა
-იცი...ოჯახი უკვე 4 წელია აღარ მყავს.და პირადიც არ გამაჩნია-თვალებზე ცრემლი მომადგა მაგრამ არა მე უკვე დიდი ხანია აღარ ვტირი
-ხოო აუ მაპატიე-ისევ ეს უხერხული სიჩუმე მე დავარღვიე,
-შენზე მომიყევი რამე
-მაინც..
-რავი აბა პირადი ოჯახი და რავი რაც გინდა
-ხოო პირადს რაც შეეხება მომწონს ერთი ადამიანი რა ალბათ უფრო მიყვარს მაგრამ...-გაჩერდა და აღარ აგრძელებს
-რა მაგრამ?
-მგრამ ის რომ არ ვეტყვი ჯერ ყოველ შემთხვევაში ცოტა დაიტანჯოს და მერე იყოს
-სადისტიც ყოფილხარ-ეს რომ თქვა თითქოს რაღაც მეწყინა მაგრამ მე ვინ ვარ ალბათ მარტო მისი ბავშვის დედა
უცებ ტელეფონმა დაურეკა:
-ხო კატო
-...........
-არა ახლა არასხვა დროს იყოუხეშად დაუკიდა ტელეფონი და ჩემთან გააგრძელა საუბარი
-ოხ ეს ნაშები, ერთ ღამეს ი*მარ და მერე თავი შენი შეყვარებული გონიათ
აი ახლა შესაფერისი დრო იყო რომ რამე ნამიოკად მეთვქ
-სანდრო....
-ჰოუ
-ახლა რომელიმე , რომ მოგადგეს და გითხრას შენგან ორსულად ვარო, რას იზამ?-თითქოს რომ ვუთხარი რაღაც გულიდან ლოდი მომეხსნა
-რა უნდა ვქნა, პირველ რიგში გააჩნია ვინაა მარგრამ, ამას არ არქვს მნიშვნელობა რათქმაუნდა მოვაშლევიებ,ის რომ ჩემი შვილის დედად ვაღიარო ალბად მისი ცოლად მოყვანაც მომიწევს და მე თავისუფალი კაცივარ, ამიტომ არ დავუშვებ რომ ვინმემ მაკონტროლოს
ამ დროს გული მომიკვდა.ანდა რას ველოდებოდი მეც დებილი რა ვეტყოდი შენგან ორსულად ვართქოდა მაშინვე ცოლად მომიყვანდა.... ამის მიუხედავად რაღაც იმედი მაინც ქონდა,თუმცა ეს იმედიც მომიკლა მისმა ასეთმა ნათქვამმა,
-ხომაგრამ ისიც ხომ ადამიანია
-მერე არ თუ არ უნდათ ნუ წვებიან ჩემთან მე არავის არ ვაძალებ
-ხო კარგი,ჩემი წასვლის დროა
-კარგი გაგაცილებ-კარებამდე მიმაცილა და მომაძახა-მადლობა რომ მოხვედი და მომისმინე-საპასუხოდ კი მასთან მივედი და ვუთხარი
-იცი რა სანდრო შენ რომ მკითხე თავი ყველზე მარტო თუ გიგრძვნიაო
-ხო მერე
-აი ახლა ვგრძნობ თავს ყველაზე მარტოდ,და ყველასგან მივიწყებულად-ლოყაზე ვაკოცე,ეს ინსტიქტურად მომივიდა.გამოვბრუნდი და სახლში წამოვედი , მინდოდა ძალიან მინდოდა ტირილი მაგრამ რას შეცვლიდა,ამით მხოლოდ ჩემს უსუსურობას გამოვხატავდი
მივედი სახლში სრულიად განადგურებული ახლა არავისთან საუბარი არ მინდოდა თუნდაც თაკოსთან....უკვე დიდი ხანია ვფიქრობ და რაღაც მოვიფიქრე რომ ისევ დავბრუნდე ნიუ-იორკშიეს ძნელი იქნებოდა.თუმცა სანდრო არ მიმიღებდა და მერე ბავშვსაც ვერ მოვიშორებდი, ის უკვე ჩემი ნაწილია ,მორჩა უკვე საბოლოვოდ დავრწმუნდი ჩემი გადაწყვეტილების სისწორეში და ეს რათქმაუნდა თაკოსთვის უნდა მეთქვა ამიტომ დავურეკედა ჩემთან მოსვნლა ვსთოვე. ისიც 25 ჭუთში ჩემთანაა
-რაიყო აბა ქალბატონო ნატა,რამ შეგაწუხა.
-თაკ შენი ეჭვები გამართლდა
-ანუ....?
-ანუ ორსულად ვარ
-ვაიმეე რამაგარიაა დეიდა გავხდებ......მოიცა რათქვი სანდროსგან ხარ ორსულად?
-ხო ნატა ხო სანდროგან ვარ
-ღმერთო შენ მიშველე ახლა რას აპირებ. იმედია მოშორებას არა
-არაა.. შენ ხოარ გაგიჟდი,მაგრამ ვერც აქ დავრჩები
-მოიცა რატო ჯერ კითხე იქნებ
-არავითარი იქნებ, ვკითხე ისე ნამიოკად ასე რომ მოხდეს რას იზამ მეთქიდა ასე მიპასუხა მე ის კაცი არვარ ვინმემ რომ მაკონტროლოსოდა რათქმაუნდა მოვაშლევიებოო
-აუუუ მაგარი სი*ი ყოილა
-მერე გო ამდენი ხანია იცნობ და ახლა ამბობ
-ხო რავი აბა რა გეგონა რა მერთლა არაა ეგ ისეთი ვინმე რომ შეიყვაროს
-მოიცა აბა თქვა რომ ვიღაც მიყვარსო მაგრამ ჯერ არ ვეტყვიოო
-ოჰ შეიძლება, მაგრამ შანსი არაა მაგან ცოლი მოიყვანოს
-ხოო აბა რავიცი
-კაი მომისმინე ეხლა და რას აპირებ
-ნიუ-იორგში ვბრუნდები
-აუ კარგი რაა
-აბა რა ვქნა შანსი არაა მე აბორ*ს არ გავიკეთებ
-ხო კარგი ნატ შენი საქმე შენ იცი მე მჯერა-მოვიდა და ჩამეხუტა-და იცოდე შენ რაც არ უნდა გადაწყვიტო მე შენ გვერდით ვიქნები
-მადლობა თაკუშ რომ არსებობ და ჩემთან რომ ხარ
-კარგი მოდი ახლა ერთად დავიძინოთ მერე თუ გინდა აგიღებ ბილეთსდა ბარგიც ჩავალაგოთ ხოო
-კარგი ჩემი გოგო.
უდიდეს მადლობას გიხდით თქვენ მე,ვეცდები აღარ დავაგვიანო,და გამაგებინეთ რას ფიქრობთ,ძაან მაინტერესებს თქვენი აზრი თუ აღარ მეყოლება მკითხველი აღარ დავდებ