-თქვენ აქ რას აკეთებთ?
-საქმე მაქვს და შეგიძლია ერთი წუთით რომ გამოხვიდე?
-თამუნა ვინ არის? (თამუნას დედა)
-გამარჯობა ნანა დედიდა ირაკლი ვარ.
-შემოდით შვილო სახლში გარეთ რატომ დგეხართ? თამუნა შემოიპატიჟე სტუმრები.
-არა იყოს ნანა დეიდა დიდი მადლობა. თამუნასთან მაქს საქმე და ერთი წუთით წამოვა თუ შეიძლება.
-კი ირაკლი რა პრობლემაა. მალე დაბრუნდით.
-ვაიმე ხალხო რა სახეები გაქვთ ხომ მშვიდობაა?
-თამუნა ეხლა კარგად მოგვისმინე. შენი დახმარება გვჭირდება. მოკლედ უნდა გვითხრა იმ ბიჭის სახელი და გვარი და საერთოდ ყველაფერი ვინც მელანოს უყვარდა.
-რაზე მელაპარაკებით აზრზე არ ვარ.
-კარგი რა თამუ გეხვეწები თავს ნუ ისულელებ. მელანომ თავად თქვა რომ შენ გარდა ეს ამბავი არავინ იცის. ასე რომ გვითხარი ვინ არის ის ბიჭი.
-მოიცა მე რა შუაში ვარ? მიდიდთ და მელანოს კითხეთ.
-ოჰ გმადლობ ალმასის ნატეხო. ვკითეთ უკვე, თან ათასჯერ და არ გვითხრა.
-თუ მან არ გითხრათ იკა მეც არ გეტყვით. ალბათ არ უნდა რომ გაიგოთ და ეგაა რა.
-თამუნა ძალიან გთხოვ. იცი როგორ მიყავრს მელანო? აი ვერც წარმოიდგენ. არ შემიძლია ვუყურო მის ტკივილს. როა რაიმეს ვაკეთებ სულ ის ახსენდება და ტირილს იწყებს. ასე რომ მინდა ყველაფერი ვიცოდე მის შესახებ. (შოთიკო)
-შოთიკო ვიცი რასაც გრძნობ, მაგრამ მელანო ჩემი დაქალია დ არ შემიძლია მისი საიდუმლოები სხვას გავუმხილო. თუ საჭირო იქნება თავად გეტყვის ალბათ.
-ვაიმე თამუნა დაფიქრდი რა. გინდა რომ ცემმა დამ ყოველთვის ასე იტანჯოს? თუ არ გვეტყვი იმ პიროვნების სახელს ალბთ ვერასოდს შეძლებს რომ შოთიკო ისე შეიყვაროს როგორც საჭიროა.
-კაი ვთქვათ ვთქვი მისი სახელი და ყველაფერი რაც მის შესახებ ვიცი. მერე რა?
-რას ნიშნავს მერე რა?
-რას და მე რომ გითხრა მაგ პიროვნებაზე შენ რას იზამ მიხვალ და ცხვირპირს დაუნგრევ? მერე ჩემი სანერვიულო უნდა იყოს?
-შენ თუ ამბობ თქვი რა. თუნდაც ეგ გავაკეთო. ჩემი დისადმი ასეთ მოპყრობას არავის ვაპატიებ.
-ირაკლი არ შემიძლია მაგის გაკეთება. მელანოს ვერ დავკარგავ. ვიცი რომ აუცილებლად დაწყდება გული ჩემ ასეთ საქციელზე.
-თამუნა ამას არ უნდა გეუბნებოდე, მაგრამ მგონი საერთოდ არ ფიქრობ ჩემ დაზე. გვითარი იმ პიროვნების სახელი და გვარი.
-მე ფიქრობ მელნოზე თან ყოველთვის. სწორედ მე ვუდექი მას გვერდით როცა ლაშამ მიატოვა. (უი ეს არ უნდა მეთქვა)
-მოიცა რა თქვი? ლაშა? ანუ ლაშა ქვია ხო? ბარემ გვარიც თქვი. გთხოვ თამუნა.
-კარგი ხო უკვე აზრი არ აქვს. ლაშა ჯანელიძე, მაგრამ არ იცი ეხლა სად არის. მგონი აქეთ არ არის.
-აბა სად არის?
-არვიცი კარგა ხანია არ გვინახავს. მას შემდეგ რაც მელანოს დაშორდა. თან მამამისს არც ისე კარგი ცხოვრება ჰქონდა და მგონი დაიჭირეს, ამიტომ საზღვარგარეთ მოუწია წასვლა.
-კარგი მადლობა დიდი თამუ.
-არაფერს, მაგრამ მელანოს თუ ეწყინა ორივეს მოგკლავთ.
-ნუ გშინია მალე გადაუარს.

-მელანო ჩვენც მოვედით. (იკა)
-სად იყავით?
-არ გითხარი ბიჭებთან რაღაც საქმე მაქვსთქო?
-და ბიჭები სად არიან?
-მალე მოვლენ ისიც. ასეთი სახით ნუ მიყურებ თორე მგონია მომკლავ. ახლა საქმე გვაქვს რაღაც უნდა ვნახოთ და შეგიძლია დაგვტოვო?. შენ ყავა მოგვიდუღე.
-ამ შუაღამეზე რა ჯანდაბად გინდათ ყავა? მერე აღარ დაგეძინებათ.
-მაინც არ ვაპირებთ დაძინებას. მიდი დაადგი.
(ირაკლი ასეთი დაბნეული არასოდეს მინახავს. თითქოს რაღაც ხდებოდა. მეც კარგად ვხვდებოდი ამ ყველაფერს და ვფიქრობდი რა შეიძლება მომხდარიყო. მაგრამ ვერ მივხვდი. ამ ფიქრებიდან ყავის გადმოსვლამ გადმომიყვანა. მალევე ბიჭებთან გავედი და გავშეშდი)


ესეც ახალი თავი. ბოდიში დაგვიანებისთვის. იმედი მაქვს მოგეწონათ. ველი კომენტარებს <3