19.
უგო კი თავის დროზე პროფესიონალი ქილერი, ძალიან უბრალოდ და მარტივად გაება მახეში, ისე და ისეთ დროს, რომ არც კი მოელოდა, თავად ქალების გულთამპყრობელი, აქეთ გახდა ქალის ტუსაღი და თავის დაღწევასაც ვერ ახერხებდა.
მისთვის შეყვარება არ იყო უჩვეულო, ვისთანაც შედარებით დიდ ხანს ჩერდებოდა, თავისებურად უყვარდა კიდეც, თუმცა ცდილობდა ზედმეტად არ შეჩვეოდა მათ, ამას თავისი საქმიანობა აიძულებდა, როგორც კი შეიგრძნობდა, რომ უკვე ზედმეტად მიეტმასნებოდა პარტნიორს, მალევე აქცევდა ზურგს და ისე ტოვებდა უკან არც იხედებოდა.
დადასთან კი წასასვლელად კი არა მართლაც გასაქცევად ჰქონდა საქმე, მაგრამ ძალიან დიდ ხანს ვერ ერეოდა თავს. ვერა და ვერ მოთოკა გრძნობები. პირველი დღიდანვე მოხიბლა ამ საოცარ თვალებიანმა გოგომ, ყველზე მეტად მისმა შინაგანმა სამყარომ გააოგნა. დაბნეული დაბორიალობდა ბაღში და გადაყოლილი იყო ვარდების მოვლას, მართლაც მთელი გულით მუშაობდა, და სულ ცდილობდა ჩუმ-ჩუმად დადას ახლოს ეფუსფუსა. დადა კი იმ პერიოდში საერთოდაც ვერ ამჩნევდა, თუმცა როცა საჭირო გახდა, დამცველადაც კი მოევლინა... თანაც არა ერთხელ...
პატრონმაც მის მიმართ საოცარი სითბო გამოავლინა...
სულ სხვა რამეს ელოდა და სულ სხვაგან, თითქოს უცხო სამყაროში მოხვდა. ეგონა დახვდებოდნენ სიღატაკიდან გამოსული, გვიან გამდიდრებული ამპარტავანი და საშინელი ხალხი, ის ხალხი ვინც სიმდიდრის გემო მოგვიანებით იგემა და თავიანთი წარმომავლობა მიივიწყა...
გაამპარტავნებულ და ცხვირაწეულ ხალხს ბავშვობიდან ვერ იტანდა, თვალს არ დაახამხამებდა ისე გამოასალმებდა პატრონს და მერე მის შთამომავალს სიცოცხლეს. მაგრამ შეცდა, სულ სხვა ხალხს შეხვდა. მისი ცხოვრებაც სულ სხვანაირად ამობრუნდა.
თითქოს მსოფლიოში ყველაზე მზრუნველ და სათნო ხალხს ერთ მამულში მოეყარა თავი... ერთადერთი ზეკის გარდა ყველანი კარგად მოექცა, თუმცა მის საქციელსაც ამართლებდა, ბიჭი დადას იცავდა, მის ადგილას თავადაც ასევე მოიქცეოდა...
ზეკი იმ დღის მერე არც გაკარებია, ხანდახან კი გრძნობდა მის დაჟინებულ მზერას, მაგრამ თავს ისე მოისაწ....ბდა და ისე გულმოდგინედ ჩაეფლობოდა საქმეში, რომ ზეკიც მერე თავს ანებებდა, თუმცა დარწმუნებული იყო, რომ მაინც ეჭვის თვალით უყურებდა.
თავიდან უნდოდა იმავე ძონძებშივე დარჩენილიყო, რითაც მოვიდა... უძლურად და საცოდავად მოაჩვენა ხალხს თავი, მაგრამ პატრონების მსგავსად მსახურებიც სიკეთით აღსავსენი აღმოჩნდნენ... მართალია ძველმანებით, მაგრამ მაინც ნაირ-ნაირი ტანსაცმლით შეეცადნენ შეემოსათ, მან კი ყველაზე გაქუცული და გაცრეცილი უფორმო სამოსი შეარჩია, რომ ნაკლებად შესამჩნევი ყოფილიყო მისი გარეგნობა. მოუვლელი თმითა და გაბურძგნული წვერით, კიდევ უფრო უბადრუკი შესახედი ხდებოდა. საცხოვრებლადაც ცალკე მოშორებით ყველაზე ცუდი ალაგი შეარჩია. მშვენიერ ოთახს სთავაზობდნენ, მან კი ადამიანურ საცხოვრებელზე უარი სთქვა და რაღაც ცხოველის სადგომი აირჩია ღამის გასათევად. თავიდან მსახურებს გაუკვირდათ მისი ახირება, მერე კი მიეჩვივნენ და აღარც კითხულობდნენ. ზოგმა ისე იფიქრა, ზოგმა ასე და საბოლოოდ ყველა შეეგუა და აღარავის უკვირდა, დადას უცნაურობების შემყურე ხალხს რაიმე გააკვირვებდა განა?...
მებაღემ, როგორც იქნა გააღწია ოქროს გალიიდან... მთვარის შუქზე გზას მიიკვლევდა, მაგრამ გული და სული დადასთან რჩებოდა...
წამოვიდა... გამოიქცა იქიდან...
იქიდან სადაც ყველანაირი სიკეთე და სიყვარული ერთად შეიგრძნო, სწორედ ის ადგილი დატოვა და წავიდა... წავიდა ისე, რომ უკან არ მოუხედავს...
როცა დადას დაცვა გადაწყვიტა დამკვეთებს შეუთვალა, შეგშლიათ სულ სხვა ოჯახში გამაგზავნეთო... თვალის ასახვევად და კვალის დასაფარად სხვა სამუშაოს შესრულება მოითხოვა... და ამისთვის დაისაჯა კიდეც, რადგან დამკვეთმა ძალიან კარგადაც იცოდა, თუ ვის მიუგზავნა მკვლელი...
LEX·2016 წლის 4 მარტი, პარასკევი