ველოდე ველოდე...მეტროდან პატარა ლამაზი გოგონა ჩამოვიდა...პატარა იყო წელამდე თუ მომწვდებოდა...თვალები ქონდა სევდიანი...ხელში ეჭირა წიგნები...ჩამოვიდა და ესკალატორზე ფეხი აადგა...ასე მეგონა მიფრინავდა...პატარა ფერია იყო...ლოდინით დავიღალე პირდაპირ მივედი და ლაპარაკი დავიწყე....გავიცანი....ველაპარაკე....იქნებ სადმე შევხვდეთთქო ესეც დავაყოლე....უარი არ უთქვამს...პირიქით სიამოვნებით დამთანხმდა...იმ ღამეს წვიმდა...ჭექაქუხილმა აიკლო მთელი ქვეყანა...მაგრამ ჩვენ ორს არ გვესმოდა არც წვიმის ჩხაკუნი არ ჭექაქუხილის გამუდმებული გრუხუნი....კოცნა....საამური კოცნა...როგორ მახსოვს ის პირველი კოცნა...მეგონა ცხოვრება აღარასოდეს დამთავრდებოდა....როგორ მინდოდა დრო გაჩერებულიყო....როგორ მინდოდა კიდე უფრო ახლოს ვყოფილიყავით ერთმანეთთან....ის წავიდა....წავიდა....აღარ გამოჩენილა...ვურეკავდი....ვწერდი....ვეძებდი....არსად არ იყო....გაქრა...თითქოს და პატარა თოვლი ყოფილიყო რომელიც დნება და საბოლოოდ ქრება....ისევე გამეყინა ხელები რადგან ვეღარ ვგრძნობდი მის ხელებს ჩემს ხელებში....მეგონა ცხოვრება დამთავრდა....ვიღაც დავინახე....გავდა....ოჰროგორ გავდა....მივედი ხელიც დავადე ჩავეხუტე...გაკვირვებულმა შემომხედა....დიდიხანი მიყურებდა....მივხვდი ეს ის არ იყო....მივხვდი მარტო დავრჩი...მაგრამ უეცრად ვიღაცამ ხელი დამადო უკან გავიხედე და გულში ჩავიკარი ბევრი ვკოცნეე...შუბლი გაყინული ქონდა....დავუკოცნეე...ყინული გათბა....და ბოლოს სრულიად დადნა...აღარ იყო ცივი...მივდიოდით ერთად...და ჩვენ სიახლოვეს ქარს არ ვაკარებდით...მზის სხივები გვეცემოდა ზურგიდან...გვათბობდა და გზას გვინათებდა...მზდც ზრუნავდა ჩვენზე...ერთხელ...კაფეში....რომელიღაც უცხო და ლამაზ ადგილას....მე მას ვარდები ვაჩუქე....და რაღაც ყუთი გავუწოდე....ატირებულმა გადამეხვია...მის ბაგეს სიტყვა მოწყდა "კი"გახმაურდა ნაზი ხმა მისი სიტყვები არავის გაუგინია ჩემს გარდა...ყურში მჩურჩულებდა თითქოს...ჩვენ დავქორწინდით იდეალური იყო....ყველაფერი კარგად წავიდა....ყველა კარგად იყო....ჩვენ ცალკე გადავედით....ჩვენს გემოზე ვცხოვრობდით...სიყვარულით ვტკბებოდით...არასდროს გვიჩხუბია...გადიოდა დღეები...თვეები....წლები...გავიდა ორი წელი და უცებ სიხარულმა იმატა...გახარებული მოვიდა....ტირილი დაიწყო...ეს უსაზღვრო ბდდნიერების ცრემლები იყო...მე ამას ვგრძნობდი....რაღაც მაჩვენა....მე გაოგნებული შევხედე ბოლოს გავუღიმე და უსაზღვრო ბედნიერებით ჩავეხუტე ისე როგორც არასდროს....9 თვე...9თვე...გაიწელა...იქ ძალიან ცხელოდა....ვეღარ ვითმენდი....მაინტერესებდა ვინ იყო ის პატარა...ვინც ჩვენ ცხოვრებას გაანხაგრძლივდება....ველოდე....დიდხანს ველოდე...გამოვიდა ვიღაც....მითხრა რაღაც....მე დავჯექი....ჩავიკეცე...თავზე ხელები დავიდე...უბრალოდ ამოვიკვესნე....რაღაცას ხელი ვკარი...ფეხები ვურტყი....დავამტვრიე...ავურიე....ყველაფერი ავურიე....ჩემი ბრალი იყო....ვისი ბრალი იყოო....მე რო არ გამეცნო....იმდღეს მეტროში...მომიყვანეს ბავშვი ხელში დამაჭერინეს....ანგელოზი იყო...პატარა ფერია....მისი თვალები...მისი თმები...მისი ტუჩები...ოჰ....ტუჩები....როგორ მომენატრა....როგორ მინდოდა რო მომკვდარიყავი....ოღონდ ეს არ მომხდარიყო...ბავშვი მივაწოდე ვიღაცას...დავიჩოქე....ვიტირე...ბევრი ვიტირე....ვიყვირე....ხელები ვურტყი კედლებს...ხმა მომესმა....ზემოდან?...ქვემოდან??...საიდან???....საიდან????..."შენთან ვარ" ამბობდა ხმა....ამბობდა ყურში მჩურჩულებდა მახსენებდა მის ხმას...თმაზე ვდხებოდი....ცრემლები თავისით ედინებოდა....ბოლოს შუბლზე ვაკოცე....ის არ იყო ცივი როგორც სხვების...ის თბილი იყო...მასთან სიყვარული იყო...მისმა ფარფატა სხეულმა....ამდენს ვერ გაუძლო....უნდოდა ყოფილიყო დედა....საუკეთესო დედა...მე მხოლოდ ის მინდოდა რომ მყოლოდა....ისევ ჩემს გვერდით მდგარიყო....გოგონა ჩემით გავზარდე....მარტო ვზრდიდი....დიდი გაიზარდა...დაქალდა....როგორ გავდა დედას...როგორ მეძნელებოდა მისი მოფერება....ყოველი წამი ვიტანჯებოდი...ის მინდოდა რაც უკვე აღარ იყო....რისი ქონაც უკვე შეუძლებელი იყო...ის იქნებოდა საუკეთესო დედა....ყვეკაზე საუკეთესო...საუკეთესოებს შორის...თვალები მეხუჭებოდა...შვილი მევედრებოდა....მე ვერაფერს ვგრძნობდი...სადღაც ვიწექი რბილი იყო....სულ თავზე მიტრიალებდა....ვიღაცამ ხელი ჩამკიდა....ის იყო...ის ანგელოზი....მეტროში რო გავიცანი....მეუბნებოდა წამოდიო....სადღაც მპატიჟებდა...მეც წავყევი....მასთან ყოფნის სურვილი მქონდა....სადაც არ უნდა წავეყვანე ყველგან წავყვებოდი....მესმოდა როგორ ტიროდა ვიღაც....ჩემი შვილი....მე ის დავტოვე....მე აღარ შემეძლო....ვეღარ ავდექი....ვეღარ დავბრუნდი....ყვავილები დამაყარა....ცრემლებიც მომაყარა....ბევრი იტირა....ვოლოს წავიდა....მეტორში ჩაჯდა...იქიდან გამოვიდა...ესკალატორზე ავიდა...ვიღაც გვერდით მოუდგა და ლაპარაკი გაუბა....ახალი სიყვარული გაჩნდა....ციდან ორი უმშვენიერესი და უბედნიერესი ადამიანი თვალს ავლებდა მათ სიყვარულს....როგორი ნაზი იყო...ახსენდებოდათ...პირველი კოცნა და იმეორებდნენ სუუულ.....ეს იყო სიყვარული....მემინდა ეს