*თავი 11*
-შენ...შენ თავი ვინგგონია-აღშფითდა და სახეზე ბრაზი გამოეხატა
-ვინმგონია?-ჩავიცინე და თითზე ჩამოცმული ბეჭედი წინ ავუფრიალე-იცი? მე და ჩემს საყვარელ ქმარუკას დილის იდილიას გვირღვევ,არადა რა გეგმები გვქონდა არა ნიკ?-ვითომ მოწყენილი სახით ავხედე ნიკას და უფრო მივეკარი.ნიკა რამდენიმე წამი გაოგნებული მიყურებდა ,ტუჩი ოდნავ ატეხა (არვიცი ამას შეიძლება ეწოდოს თუ არა ღიმილი) და ისევ ძველი იერი მიიღო.
-სჯობს წახვიდე ნატა-წელზე ხელი მომხვია.
-ამას განანებთ,იცოდე ინანებთ -გაცოფებულმა თითისქნევით დაიყვირა და კარისკენ გავარდა.
-რომგახვალ კარი დაკეტე რაა -გავძახე და გამეცინა-რამალე გაბრაზდა ,არადა მეგონა კიდევ ვიხალისებდი-ტუჩი ამოვაბრუნე და ნიკას მოვშორდი.ჰმ მოვშორდი? ნუ ვეცადე მაინც .
-ნიკა ხელი შემიშვი-შევუბღვირე
-რატომ
-რასმიქვია რატომ.მეძინება ისევ
თვალები აატრიალა და მხაზე მომიგდო,ოთახში შევიდა ,საწოლზე დამაგდო და თვითონ ჩემს ზემოდან მოექცა.
-რას..რას აკეთებ?-გაოცებულმა ამოვილუღლუღე
-ვიძინებ -ხელები მომხვიე დაამთქნარა და თავი მკერდში ჩამიდო.
-ნიკაა -გაბრაზებულმა წამოვიყვირე და ვეცადე თავი გამეწევინებინა .მაგრამ გინდ კლდისთვის გირტყია და გიძახია გაიწიეო,გინდ ნიკასთვის.როდავუფიქრდეთ ამბოლოდროს ზედმეტად გამითამამდა.ოხ ეს ნატაც რა ,დავიღალე უკვე დასვენება მჭირდება,ყველაფრისგან შორს ყოფნა.მაგრამ ამასაც გაქცევაში ჩამითვლიან.რავქნა?სანდრო თუ ნიკა?ნიკა თუ სანდრო? რატომ ცდილობს ჩემი გონება ყოველთვის შემახსენოს რა შარშიც ვარ გახვეული.არადა ადრე თუნდაც საშინელი რაღაც ჩამედინა ჩემი გონება იმავე დღეს ტვინის ცივ ,მისავათებულ ,ყველასგან მიუგნებელ კუთხეში კეტავდა და არასდროს მახსენებდა თავს .მაგრამ ახლა პირიქით ,ყველანაირად ცდილობდა ჩემთვის არასასურველ თემაზე დაეწყებინებინა ფიქრი.თავი გადავაქნიე და ისევ ნიკას მივუბრუნდი.
-ნიკა.....ნიკაა..ნერვებს ნუმიშლი ახლა- ამოვიბუზღუნე და თავში ჩავარტყი
-ხელები გააჩერე და გაჩუმდი,ძილში ხელს მიშლი-შემომიღრინა და უკეთესად მოთავსდა.
-ასწიეე ახლა თავი თორ..
-გაჩუმდი-ამოიხვნეშა -ცოტახნით გაჩუმდი თორემ ყველაფრის სურვილს მიკარგავ
ტუჩები მოვკუმე და კოპები შევკარი.იდიოტი ხეპრე.აქეთ მაჩუმებს გეგონებადა მევაწვე ზედ და თან ასე.ვეცადე დამეძინა,მაგრამ დამეთანხმებით და ეს ასეთ სიტუაციაში საშინლად რთულია.კარგით,კარგით იმასაც ვაღიარებ რომ ნიკასთან სიახლოვე ზედმეტად მსიამოვნებს,მისი შეხებაა.... ო არა არა რას ვბოდავ.თავი გადავაქნიე და თვალები დავხუჭე.არვიცი როგორ მაგრამ მალევე ჩამეძინა.
-ვერწამოვა ახლა თორნიკე.ვერამეთქი...ქალაქ გარეთვართ ..რა მო**ნი ტვინი ,ჰო კაი კაი - ნიკას "ღრენამ გამაღვიძა.ოთახში წინ და უკან დადიოდა და როგორც ჩანს თორნიკეს ელაპარაკებოდა .ტელეფონი დივანზე მიაგდო და თმა აიჩეჩა
-მოხდა რამე?-წამოვჯექი
-უნდა წავიდე მე-ამოიოხრა და ოთახიდან გავიდა.წამოვხტი,ტელეფონი ხელში დავიჭირე და უკან მივყრვი.
-შენ სადღა მოდიხარ-შემობრუნდა და შემომიღრინა
-ხომმითხარი ხვალ დაგაბრუნებ სახლშიო-გაოცებულმა შევხედე
-არმოგწონს აქ?
-მომწონს
-მერე დარჩი
-რატომ?
-იმიტომ რომ მოგწონს აქ
-სამსახურიდან გამომაგდებენ
-არაუშავს
-ჩემთვის უშავს.წამიყვანე -ამოვიოხრე,გვერდი ავუარე და მანქანაში ჩავჯექი.რამდენიმე წამი თვალგაშტერებული ერთ ადგილას იყურებოდა,შემდეგ კარი ჩაკეტა და მანქანაში ჩაჯდა.ქალაქამდე უხმოდ ვიმგზავრეთ.მაგრამ როგორც კი არა ჩემი არამედ მისი სახლისკენ აიღო გეზი კვლავ ამოვიდგი ხმა
-ჩემთან წამიყვანე
-ხოდა მიმყავხარ
-შენ ვერგაიგე.ჩემს სახლში
-მიმყავხარ მეთქი
-ეს შენი სახლის გზაა
-რაკარგი მახსოვრობაგაქვს
თვალები ავატრიალე და შევუბღვირე
-არმინდა შენს სახლში
-ჩემი ცოლიხარ
-არდაიღალე ამის გამეორებით?
-სანამ შენი პატარა ტვინი ამას ვერ შეიგნებს მაქამდე გაგიმეორებ-დამიყვავა.უტაქტო არსება.ეს ვირი.არმინდა მისსახლში .ისედაც ძლივს გამოვიპარე და ისევ უკან მაბრუნებს?რა უსამართლობაა
-თუ ჩემს რამდენიმე წინადადებას დათანხმდები შენთან ვიცხოვრებ-მაინც არგავტყდი ბოლომდე.თან ვიცოდი თავისას მაინც მიაღწევდა.ამიტომ ვამჯობინე ორივე კმაყოფილი დავრჩენილიყავით თანაცხოვრებით.
-აბა გისმენ-გამომხედა და ისევ წინ გაიხედა
-მოკლედ არანაირი დაცვა არმჭირდება სადმე წასასვლელად,ჩემით ვივლი.
სახლიდან როცა მომინდება მაშინ გავალ და შენი დაცვი ბიჭები კვლავ არდამიწყებენ რომ თურმე ჩემმა საყვარელმა ქმარუკამ დაავალათ არგაუშვათო.
კიდევ ჩემი საკუთარი ოთახი უნდა მქონდეს,ვიმეორებ საკუთარი,სადაც ჩემს გარდა ვერავინ შევა .
-მორჩი?
-მოვრჩი
-ვიფიქრებ
-ხოდა სანამ მოიფიქრებ ჩემს სახლში წამიყვანე
-რამდენჯერ გითხრა იქ მიმყავხარ
ამოვიოხრე და სახე ხელებში ჩავრგე.უკვე მანერვიულებს,უტაქტო ხეპრე.
მანქანა სახლის წინ გამიჩერა
-საღამოთი დავბრუნდები
-კარგი-თავი დავუქნიე და მანქანიდან გადავედი.ჭიშკარი დაცვამ გამიღო.სახლში შევედი.რაგავაჯეთო ახლა?მარტო რომ დავრჩე ისევ დაშინელი ფიქრები შემომიტევს.სწრაფად ავკრიფე ანის ნომერი და დავურეკე
-ჰოუუუუ-მხიარულად ჩაყვირა
-მიდი გამო რა ჩე..ნიკას სახლში
-მანდ რაგინდა გოგო
-რომიხვალ მოგიყვები
-კაი,კაი მოვდივარ
ტელეფონი დივანზე მივაგდე და სამზარეულოში გავედი.გაზზე ჩაიდანი დავდგი.სანამ ანა მოვა ყავას მაინც გავაკეთებ მაგრამ ნეტავ სად ინახავს ყავას? მთელი სამზარეულო რასაცჰქვია გადავანგრიე მაგრამ ვერაფერი ვიპოვე.რავქნა დავურეკო? თუ არღირს? ანდაც მერე რამოხდა.მისაღებში გავედი,ტელეფონი ავიღე და ნიკას დავურეკე.არმიპასუხა კიდევ ერთხელ გადავრეკე
-რა -უხეშად გამაგონა.ნეტა საერთოდ რას დავურეკე
-ყავა სადდევს?
-კარადაში დევს დეა
-ვერ ვიპ..-გამითიშა ეს უტაქტო ვირი.გათახსირებული მაკაკა.აშარად პირველყოფილთა შთამომავალია.უტაქტო არსება.
-ანიკოო
-რაიყოო
-აუ მიდი ყავაც გამოაყოლეე რაა
-კაი ხოი- გაიცინა და გამითიშა.
არა რა მაინც რა უტაქტოა.აქ კარგად მომიყვანა.ვირი,სუფთა მაკაკა ვირია.ოჰ ეს რაღა მოვიფიქრე,გონებაში გამეცინა.ფიქრებიდან ზარის ხმამ გამომიყვანა.ასეთი მალე მოვიდა ანა?ნელნელა ჩემს გაოცებას იწყებს.კარი გავაღე და ხელში ერთ -ერთი დაცვის ბიჭი შემხვდა .
-რა -აგდებულად მივუგე
-შეიძლება დღეს ადრე გამათავისუფლოთ? ბატონ ნიკას ვერ ვუკავშირდები და-ამომხედა
-კარგი წადი-კარების მიხურვას ვაპირებდი რომ შევჩერდი.-იცი რა? სხვებსაც უთხარი რომ ეს ერთი კვირა კარგად დაისვენონ
-მართლა?-დაეჭვებულმა გამომხედა
-კი -თავი დავუწნიე და სახლდი შევბრუნდი.საერთოდაც ვერვხვდები რაში სჭირდება ნიკად დაცვა.თითქმის მთელი დღე სახლიდანაა გასული.ისე რომდავუფიქრდე არცკივიცი ნიკა სად მუშაობს.ან საერთოდ რამდენი წლისაა? ღმერთო მე ვარ დაქორწინებული ბიჭზე რომლის გვარიც კი არვიცი.ღმერთი მაგრად მეღადავება.თავი გავაწნიე ფა ფანჯრიდან გავიხედე.დაცვის წასვლა და ანიდ გამოჩება ერთი იყო.სწრაფად შემოვარდა სახლში
-აბააა მოყვააა-გაიცინა და პარკი მაგიდაზე დადო-გოგო მადუღარა რომ გასწივის არგესმის? ან ცხელი წყალი რადგინდა-წარბაწეულმა გამომხედა და სამზარრულოსი გავიდა გაზის გამოსართავად.პარიანად მეც უკან მივყევი.
-აუ გოგო არვიცი-მხრები ავიჩეჩე და სკამზე ჩამოვჯექი.
-მიდი ცივი ყავა გააკეთე ,ნაყინიც გამოვაყოლე-სკამზე მოწყვეტით დაეცა.შევუბღვირე ,წამოვდექი და ცივი ყავი გაკეთება დავიწყე
-მიდი ჰააა მოყევი
-მოკლედ -ყავა წინ დავუდგი და სკამზე დავჯექი.ყველაფერი მოვუყევი სანდროდან დაწყებული ნატათი დამთავრებული.-და რავქნა?საერთოდ ნიკას გვარიც კი არვიცი ,იქნებ ბანდიტია?ან სად მუშაობს?სანდროს საიდან იცნობს ,ან როდის გაიცნო და როდის დამეგობრდნენ ანდაც საერთოდ რამდენიწლისაა თუნდაც როგორ დავქირეინდით.
რამდენიმე წუთი ანა ჩაფიქრებული იჯდა ბოლოს წამოიყვირა
-უნდა გამოვიძიოთ ყველაფერი
-როგორ?
-რას მიქვია როგორ .ამხელა მომავალი იურისტი ქალები ტყუილად ვართ? თუ დაგავიწყდა სანდროზე როგორ გამოვიძიეთ.მოკლედ ნიკაზე და ნატაზეც ყველაფერი უნდა გავიგოთ .და კიდევ შენს ქორწილზე .გავარკვიოთ რა მოხდა იმ დღეს..
-კარგი-არდაგიმალავთ და მომეწონა მისი იდეა-რითი დავიწყოთ?

-ჯერ ნიკაზე და ნატაზე მოვიძიოთ ინფორმაცია.ანდროს გადავურეკავ და გავარკვევ-თვალი ჩამიკრა და ანდროს დაურეკა
-როგორ ხარ ანდრიუშ?
-ხმამაღალზე ჩართე -თვალები დავუქაჩე ანის
-ანდრიუშ მოკლედ შენი დახმარება გვჭირდება
-თქვენ ისე არ გაგახსენდეთ-გაბრაზებული ინტონაციით წარმითქვა ანდრომ
-კარგი რა ანდრიკო ,აი შენ ეგ გამიგე და შეგხვდები-გამეცინა
-კარგი ,კარგი ვეცდები დღესვე გაგიგო
-არდამაღალატო იცოდეე
-აბაა ჰე ანდრუშ -მიაძახა ანამ და გათიშა
-რა უნამუსოებივართ ისე- გამეცინა
-ოო დაგვჭირდა და რაგვექნა-ყავა მოწრუპა ანამ
-აუ ვნერვიულობსავით
-რა განერვიულებს
-მგონია რაღაც ისეთს გავიგებ რაც არ მომეწონება
-ოო ნუპანიკობ რა-ხელი აიქნია ანამ-ასწი ახლა და გამოვიკვლიოთ რა მოხდა იმ დღეს -ჭიქა ამაცალა და ძალით ამაგდო სკამიდან-ხომ გახსოვს რომელ კლუბში იყავი
-რადამავიწყებს -გამეცინა და სახლიდან გავედი.
-გოგო არკეტავ?-შემომხედა ანიმ
-რავი ჩავკეტო?
-ხო აბა -ხალიჩა ავწიე და გასაღები ავიღე .კარი ჩავკეტე და გასაღები ჩანთაში ჩავიგდე.
-აბა საით-მანქანა დაქოქა ანიმ.კლუბის მისამართი მივასწავლე .
-გგონია გავიგებთ?
-აბა მაშ რას ვიზამთ.ბარმენს ეცოდინება
-იმედია -მუსიკას ბოლომდე ავუწიე და ორივე ავყევით.ნახევარ საათში კლუბის წინ ვიდექით. ჯერ მხოლოდ 4 საათია .ჯერ გახსნილი არიქნება.მანქანიდან გადმოვედით .დაცვამ ალმაცერად შემოგვხედა და კარი გააღო.შიგნით შევაბიჯეთ და ბართან მივედით.
-რამე გნებავთ?-ალმაცერად შემოგვხედა ბარმენმა.როდესაც მზერა ჩემზე გადმოიტანა მიმიკა შეეცვალა.რაღაცაშია საქმე
-მიცნობ?-პირდაპირ მივახალე
-მმ რაღაც ბუნდოვნად მახსენდება-თვალები მოჭუტა.თვალები ავატრიალე და ჯიბიდან 20 ლარიანი ამოვიღე და წინ დავუგდე-ახლა უკეთ გამახსენდა.
-ხოდა დაიწყე მოყოლა
-სადღაც ერთი თვის წინ იყავით აქ ჯერ მარტო შემდეგ ვიღაც ბიჭთან ერთად .ბევრი დალიეთ.აქმყოფი ყველა სასმელზე დაპატიჟეთ .მმ კიდევ-გაჩერდა და თმა აიჩეჩა .საფულიდან კიდევ 20 ლარიანი ამოვიღე და წინ დავუგდე-მმ ხოო კიდევ მაგიდაზე ცეკვავდით და გაიძახოდით ყველას ჩვენს ქორწილში გეპატიჟებითო აა ხო ისე ვიდეოც მაქვს -გაიცინა და ტელეფონში ვიდეო ჩართო და ჩვენსკენ მოატრიალა.ოოო არა არა არა ეს მევარ?კარგი ვიცი რომ გიჟი ვიყავი მაგრამ ასე?
-ეს მართლა შენხარ?-მუჯლუგუნი მკრა ანიმ -ისე ეხუტები ნიკაას...
-გაჩუმდი -დავუსისინე და მაჯაზე ვუბწკინე
-მეტკინა-შემომიბღვირა
-გადმომიგზავნე ეს ვიდეო .ბარმენმა მხრები აიჩეჩა და ვიდეო გადმომიგზავნა.
-აა და ხო კიდევ - გამოსვლამდე მიუბრუნდა ანა-ხომ არიცი საით წავიდნენ?
-ვფიქრობ ქორწინების სახლში წავიდოდნენ.მაგრამ რომელში არვიცი-მხრები აჯჩეჩა ბარმენმა ბიჭმა .გარეთ სწრაფად გამოვედით და მანქანაში ჩავჯექით.
-არმჯერა ეს მევარ?-ანას გავხედე
-რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს შენ ხარ - მხარზე ხელი დამიტყაპუნა .-ახლა დეპრესიაში არ ჩავარდე თირე აგაკრავ
-ვინ მე?როდის იყო მე და დეპრესია ვმეგობრობდით-გამეცინა და თავი გადავაქნიე
-მოკლედ ახლა საით?
-დავიაროთ ყველა ქორწინების სახლი
-კარგი .
ქალაქში მდებარე ყველა ქორწინების სახლში ვიყავით მაგრამ ვერცერთგან ვერ ამომიცნეს ვერც მე ვერც ნიკა.
-კიმარა მაშ სად წავედით?-მანქანაში როგორც ჯი ჩავჯექი ამოვიოხრე
-ხვალ კიდევ ვცადოთ .იქნებ რაიმე ხელჩასაჭიდი ვიპოვოთ
-ხო მასე ვქნათ .
ანას ტელეფონმა რეკვა დაიწყო
-ხო ლაშა
-....
-დეასთან ერთად ვარ
-......
-ჯერ რაღაც საქმემაქვს
-....
-შენ თვითონ გაიკეთე
-......
-არ მცალია მეთქი
-.....
-გამანებე რაა თავი- გაუთიშა
-რამოხდა?-გაოცებულმა შევხედე
-დილით ნერვები მომიშალა ,ახლაც .გეგონებადა 24 საათი სულ სახლში უნდა ვიჯდე რაა-გაბრაზებულმა ამოიგმინე
-დაველაპარაკო?
-გაანებე თავი მივხედავ მე მაგას
-იცოდე თუ რამეაა.... ლაპარაკი ტელეფონის ზარმა გამაწყვეტინა
-ანდროაა
-მიდი გააგონე -დამიყვავა
-ხო ანდრო
-დეაა ყველაფერი გაგირკვირ
-უუ ანდრიუშ ჩემი გმირიხარ
-რა აფერიდტი ხარ - გაეცინა
- ოო არვარ
-მოკლედ კაფის მისამართს მოგწერ სადაც მოხვიდე
-კარგი -გავუთიშე
კაფის მისამართი მონწერა და იქითკენ ავიღეთ გეზი
-მიდი მე იქ ჩამომსვი და შენ სახლში წადი
-აქ ხოარ დაგტოვებ
-მთლად ჩემიპრობლემების გამოც ნუ დაანგრევ ოჯახს -ვითომ ხუმრობით გავკარი მხარი-მიდი წადი და გაარკვიეთ .ხოიცი უყვარხარ და ეჭვიანობს მაინც -გავუღიმე
-კაი ხოო ,ახლოვე ჩამოგსვავ-თავი დავუქნიე და საზურგეზე გადავწექი .მალევე გააჩერა მანქანა.
-დაგირეკავ ღამით-თვალი ჩავუკარი და მანქანიდან გადავედი.
ნელი ნაბიჯებით გავუყევი ქუჩა .მალევე მივუახლოვდი კაფეს .გზის გადაკვეთაღა დამრჩა და ეგაა.ფანჯარასთან ანდრო დავინახე .ხელში მენიუ ეჭირა და შუბ შეჭწმუხნული რაღაცას არჩევდა.ისევ და ისევ ტელეფონმა დაიწყო რეკვა .ნიკა იყო .არგავაგონებ.თუ გავაგონო? იქ რომ შევიდე და დამიწყოს რეკვა უხერხულიიქმება .სჯობს გავაგონო .
-რა ნიკა-თან აქეთ იქუთ გავუხედე მანქანების დასაზვერსდ .ერთი გაივლის და გადავჭრი გზას .
-სადხარ- გაღიზიანებულმა ჩამძახა ტელეფონსი -ან გასაღები სადაა ან დაცვა
- უიი .იციი დახვა ერთი კვირით დავითხოვე გასაღები კი ჭიბეში მიდევს-გზა გადავჭერი და სწრაფი ნაბიჯებით წავედი
-შენ სად ხარ -ამოიღინა
-მე.....-მანქანის წუილმა ყურები დამიგუბა .გაუცნობიერებლად გავიხედე .თვალები სინათლემ მომჭრა.თვალები მაგრად დავაჭირე და მოსალოდნელი ტკივილისთვის მოვემზადე .მანაც არ დააყოვნა .ვიგრძენი როგორ დამკრა რაღაც მაგარმა,შემდეგ კი მთელი ორგანიზმი ტკივილმა მოიცვა.

ვიცი ვიციი რომ საშინლად დავაგვიანე.უბრალოდ მართლა ვერ მოვიცალე რომ დამეწერა.იმედია მოგეწონებათ ეს თავი..აბა რას ფიქრობთ როგორ განვითარდება მოვლენები?საერთოდ ვინ არის ნიკაა?და ავარია შემთხვევითი გგონიათ?ვინაა ანდრო ან რა გაარკვია მან? რასფიქრობთ?
მადლობა დიდი ვინც კითხულობთ და ელოდებით ყოველ ახალ თავს <3