მივაღწიეთ მე და ანიმ სახლში როგორც იქნე და ჩავიკეტეთ ჩემს ოთახში
-გოგო სულ გადაირიე?
-ანი თავიდან არ დაიწყო შენ მაინც გტხოვ არ მინდა ამ ყველაფის გახსენება ყველაფერი მინდა რომ წარსულში დავტოვო რა.
-ვიცი ძნელია მაგრამ მე შენი დაქალი ვარ ნატა და მაინტერესებს ეს ყველაფერი მტკივნეულია თუ არა მინდა რომ მომიყვე ამის მერე ხმას არ ამოვიღებ
-მოკლედ რაა.. ხომ იცი მე როგორი დეპრესიული ვარ როგორ განვიცდი ყველაფერს განვიცდი, იცოდი შენ მაინც კარგად იცოდი როგორ მინდოდა რომ ცამებარებინა.. როგორ ვემზადებოდი ანი? ხომ იცი არაა? ვერავინ ვერ მეტყვის იმას რომ უცოდინრობის გამო ჩავიჭერი. აქამდე ყოველთვის მადარდებდა სხვიცი აზრი მაგრამ ახლა შენი აზრიც არარ მაინტერესებს, ეს ყველაფერი იმიტომ მოხდა რომ სანამ ზღვაში შევიდოდი ვფიქრობდი რომ რას იფიქრებს ხალხი? მეე მე ჩავიჭერი რას იტყვიან როგორ შემრცხვება.. როგორ ვიდგები გიოს გვერდით? რას იტყვიან მისი მეგობრები? ნუ ხო აზრზე ხარ არრაა და ნურარ გამაგრძელებინებ რა..
-მოსაკლავი ხარ აი ხელი არ ამიკანკალდება ისე მოგკლავდი
-გიორგიც იზამდა მაგას მაგრამ..
-ხო იზამდა ვიოთომ აბარაა..
-კაი მოვრჩეთ ამაზე საუბარს
-კარგი ხო.. ისე საიდან მოდიოდი?
-გოგო სამსახურს ვეძებ 1 წელი რა ვაკეთო კი გადავიმეორებ რაღაცეებს მარა გავაფრენ სახლში
-ხოო კაია მუშაობა
-ჯაბა ვერ იზამს ვერაფერს? (ანის მამაა)
-გოგო მაგაზე მეტად იზო ბებოს იმედი მაქვს
-ხოო? რა შეუძლია?
-ეეე გოგო იზო გლავნია ხომ იციმოიცა დავურეკო...
-ბებოო როგორ ხარ?
-........
-რავი მეც კარგად.. ბე მისმინე ნატასთვის რამე სამსახურს ვერ იშოვი?
-......
-ხო ვიცი ეგ მერე? შეუძლია გამოცდილების გარეშე?
-........
-კარგი გამოვალთ
ინტერესის თვალებიტ ვუყურებდი ანის თუ რას მეტყოდა.
-ჩაიცვი გავიდეთ
-სად მივდივართ?
-ვაკეში გავდივათ ხო გითხარი იზო გლავნიათქო
-აუუ შოკ რამაგარია
-აბა წავედით
გზაში სულ გაღიმებული ვიყავი. მიხაროდა ის რომ შეიძლებოდა მუშაობა დამეწყო მივედი მივესალმე ყველას შევავსე ანკეტა და მითხრეს რომ დამირეკავდნენ და ველოდი მათ ზარს.. ადმინისტრატორი უნდა ვყოფილიყავი ერთ-ერთ ტანსაცმლის მაღაზიაში. ბევრი არ მიცდია მეორე დრესვე დამირეკეს
-გამარჯობათ ნატა მინდოდა.
-მე გახლავართ
-მე სალომე ვარ ნატა. რეგიონის მენეჯერი მინდა გითხრა, რომ ჩვენ შანს გაძლევთ შეგიძლია ხვალიდან დაიწყო მუშაობა
-ვაიმეე მართლა? რა მაგარია ძალიან დიდი მადლობა ხვალ 9 საატზე ზუსტად მანდ ვიქნები
-კარგი აბა დროებით და გელოდებით.
-ნახვამდის
მთელი სახლი შემოვირბინე სიხარულისგან ყველას გაუხარდა რომ მე მუშაობას დავიწყებდი. რათქმაუნდა გიოსაც ვახარე ეს ამბავი მასაც გაუხარდა ვიცი მაგრამ ძაან არა რადგან ნაკლებად მეცლებოდა და მექნებოდა დრო მასთან შესახვედრად.. მაგრამ მან არ იცოდა რომ მის სახლთან ახლოს ვიმუშავებდი როცა გაიგო მაშინ კიდე უფრო გაუხარდა.
-ნატუს აბა ხშირად გამოგივლი ხოლმე
-არ გამომივლი და შენი აჯობებს
-მოგაძრობ ენას
-აბა შენ იცი (ვიცინით ორივე)
ყველაფერი დალაგდა იმდენად კარგად რომ არც ველოდი.. შეიძლება იტქვას რომ იდეალურადაც კი.რამდენიმე თვე გავიდა ცოტა ხელფასიც მომემატა და მიხაროდა. იმდენი მქონდა რომ ოჯახსაც ვეხმარებოდი, არც ჩემი თავისთვის ვიკლებდი რამეს. მომწონდა მანდ მუშაობა თანამშრომლებიც კარგი მყავდა და მენეჯერიც ყველანაირად მიწყობდნენ ხელს არ ვიყავი შეზღუდული. რაც შეეხება ცემი და გიოს ურთიერთობას თითქოს რარაც შეიჩვალა მაგრამ რა არ ვიცოდი. ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა ჩვენს თავს დრეში ერთხელ თუ მომაკითხავდა მარაზიაში მადლობა უნდა მეთქვა. გაცივდა რაღაც უხესიც გახდა და ამ ყველაფერს გადაღლილობას აბრალებდა. ვფიქრობდი და ვცდილობდი მეპოვა მიზეზი ამყველაფრის ფიქრიდან კი სალომეს ხმამ გამომაფხიზლა (მენეჯერი)..
-ნატაა გესმის ჩემიი
-ჰა? ჰო სალო ჩავფიქრდი
-რაარის აცრემლებული თვალებით რომ ზიხარ მშვიდობაა?
-რავი კი
-კამერას შეხედე შენმა ჩიტმა მოგაკითხა
-ხოო? გავალ კაი?
-მიდი მიდი რას მეკითხები
მივდიოდი და არმინდოდა მისვლა მეშინოდა რომ ისევ ისე უხეშად შემხვდებოდა
-გიო
-ჰო შენ გეძებდი სად იყავი
-კაბინეტში ვიჯექი ვჭამდი
-როგორ ხარ? ადრე თუ გამოხვალ დღეს ბავშვებთან გავიდეთ
-კი გამოვალ ვინ ბავშვებთან?
-ნიასთან და შოთასთან
-ხო კარგი გამოვალ ჩემით მოგწერ გამოსვლისას
-კარგი
ჩემდა გასაკვირად თბილი იყო გიორგი და გამიხარდა ძალიან. წუტებს ვითვლიდი რომ სამსახურიდან გამეღწია და მასთან მივსულიყავი. მინდოდა რომ ჩავხუტებოდი და მისი სითბო მეგრძნო. მთელი არსებით მიყვარდა და ამიტომაც მტკიოდა მისი ცივი საქციელები.როგორც იქნა მოვრჩი სამსახურს და გავედი.
-ამოვდივარ ჯაჭო
-მოდი ჩიტო მოდი
ავდვივარ ლაშასთან და თან არ მინდა მანს მისვლა.. რატომღაც მისი შეყვარებული თვალში არ მომხვდა კარგად. იაზვა გოგო მომეჩვენა ამ ფიქრებში ვიყავი როცა უკვე კარებტან მივედი დავაკაკუნე და შოთამ გამიღო.
-ვაა ბრაატ მოდი შემოო
-ბარო ძმა ბარო მივესალმე შოთას და გავედი ოთახში
-პრივეწ ნაატ
-სალამი ნია როგორ ხარ?
-კარგად შნე?
-მე ძაან დაღლილი და მშიერი
-ხოდა ახლა სოსისებს შევწვავთ ბუხარში და მივირთვაათ (თქვა გიომ)
გემრიელად მივირთვით თან ვიცინოდით ვაკვირდებოდი ნიას თან მომწონდა და ტან არა ვერვხვდებოდი რატო ვიყავი ასე.. მალეევე ამოვიგდე ეს ფიქრები თავიდან და გიოს ავეკარი გულზე თვალები მივნაბე და ასე ვიყავი კაი ხანს მასზე ჩახუტებული.
-ნატ გამოფხიზლდი ჩიტო შენი წასვლის დროა თორე გაგასწრებს ავტობუსი
-აუ ხოო როოგორ მეზარებაა
-ნატაა დარჩი მანქანით აგიყვან მეე (მიტხრა ნიამ)
-აუ მართლაა? ძალიან გამიხარდა
-ხო აბა ხო არ გატყუებ (იცინის)
-არარის საჭირო მეც სახლში უნდა წავიდე და მე გავაცილებ თქვა გიორგიმ.
ისეთი სახით გამომხედა ვერ შევეკამათებოდი გული მეტკინა რატო მოიცა ასე განა რა მოხდებოდა კიდე 1 საათი რომ დავრჩენილიყავით. წამოვედით წინ თვითონ მიდიოდა და უკან მე მივყვებოდი დასჯილი ბავშვივით.
-გიორგი! დავუყვირე
-რაგაყვირებს ნატა
-გაჩერდი ერთუი წამით
-რაიყო
-რა საქციელები აგქვს ეს ბოლო პერიოდი რაშია საქმე რახდება არარ მესმის შენი ვერ გამოვდივარ რა ხდება რამე დავაშავე? მიმითითე რატო იქნევი ასე უხეშად ან რაიყო დღევანდელი შენი მზერა?
-არაფერი ნატა ერთხელ გითხარი რომ დავიღალე.
-აჰ და რამ დაგრალა ასე ძაან დილით ვარჯიშმა და სარამოს ძილმა?
-ნუ ემიაზვები თორე გცემ
-ხო შენ მეტი რა შეგიძლია მაგით მემუქრები სულ. უკვე მჯერა კიდეც რომ აასრულებ
-ეჭვიც არ შეგეპაროს
ამაზე სულ ავიჭერი მე შენ განახებ ეჭვის შეპარვასტქო ჩავილაპარაკე უკან გამოვბრუნდი და კარგა შორს რომ ვიყვაი მერე შემამჩნია რომ მასთან ერთად არარ მივდიოდი გავიქეცი და ტაქსი გავაჩერე. ლამის ვუყვირე რო რაც შეიძლება სწრაფად წასულიყო, რომ გიორგი არ მოსულიყო. მთელი სისწრაფით მოვწყდით ადგილს ცრემლებმა გზა იპოვეს მტკიოდა ესყველაფერი რატომ მომეწცა ასე ვიცოდე მაინც რა მოხდა. ზარი შემოვიდა ტელეფონზე გიო იყო 2 ჯერ გავუთიშე მესამედ კი ვუპასუხე.
-ოეეე გოგო შენ ვაბშე გაჭედე? როგორ გაბედე ეს
-ოეე ბიჭოო ჯერეგერთი სახელი მქვია, მერე მეორე მე რა გავბედე ის რომ გულნატკენი შენგან წამოვედი? კი არადა გავიქეცი? მე კი არა შენ რამდენს ბედავ მაგას დაუფიქრდი და მერე შემეხმიანე.
გამწარებული გავთიშე ტელეფონი და ისევ მწარედ ავტირდი.
ამ დროს გიორგისთან.
ამის დედს შ****** რა ჯანდაბა მჭირს ვერარ გავიგე რატო ვიქნევი ასე.. დავრეკავ ახლა ბიჭებტან და ავალ მათთან გულს გადავაყოლებ.
-ლაშა სად ხარ?
-ჯაჭო შე დაკარგულო
-ლუკასთან ვართ ამო
-სასმელი გააქვთ?
-კი ლუდი მხოლოდ
-მოვდივარ დამიტოვეთ
-მოდი მოდი.
გზაშიც სანამ ბიწებთან მივიდოდი ფიქრით გავსკი. აშკარად არაფერი არ მჭირდა რა.. გამოსავალი მხოლოდ ის იყო რომ ისევ ჩვეულებრივად უნდა მოვქცეულიყავი.. ვფიქრობ რომ უიბრალოდ ამ ურთიერთობისგან გადავიღალე, მაგრამ ნატა რომ მიყვარს მაგას წყალი არ გაუვა. ავუხსნი რომ უბრალოდ დავიღალე და სიახლე მინდოდა რაღაც ვიცი რომ გამიგებს ჩემიყოველთვის ესმის მას.
ნატა:
ტაქსის მძღოლი გაოცებული მიყურებდა ალბათ ფიქრობდა რა მოხდა ასეთი ასე მწარედ რომ ტირის ეს გოგო. მოხუცი კაცი იყო და გაოგნებული მიყურებდა მაგრამ მადლობა უფალს, რომ არაფერი უკითხავს. ვიცოდი თავიდანვე რომ გიორგი უხეში ადამიანი იყო მაგრამ აქამდე არასდროს გამოუჩენია ჩემს მიმართებაში უხეშობა დავიჯერო გადავუყვარი ასე ადვილად? ასე მალე? ამას ხომ სიყვარული არ ქვია მაშინ. ნუთუ რაღაც უაზრო გატაცება ვარ... არა ვერ დავიჯერებ შეუძლებელია.ამ ფიქრებში გათული უკვე მივსულვარ კიდეც სახლში არც ინტერნეტში შესვლა მსურდა და არც არაფერი ეგრევე დავწექი, მაგრამ ვინგაცადა დასვენება ტელეფონი აწკრიალდა გიო რეკავდა არმინდოდა მეპასუხა მაგრამ გააფრენდა და ამიტომ..
-გისსმენ
-რასაკეთებ?
-ვწევარ ვიძინებ
-მე ბიჭებთან ვარ ვსვამთ
-არმიკითხავს სად ხართქო მაგრამ კაი.
-ნუ მეიაზვები ეხა გეყოს. არმინდოდა ასე მომხდარიყო ეს ყველაფერი
-მაგრამ მოხდა
-მოკლედ ხვალ უნდა ვილაპარაკოთრა მარტო ვიქნები სახლში დედა მიდის დასავლეთში და მოიფიქრე რამე დარჩი.
-კარგი.
სახლიდან სადმე დასარჩენად ძნელად მიშვებდნენ სულ უნდა დამეხოკა სახე რო სადმე გავშვი, მაგრამ ამჯერად ჩემდა გასაკვირად თავისუფლად დამტოვეს ვითომ ნინისთან. მეორე დღე რარაც კარგად დაიწყო მზიანი დღე იყო თბილოდა გარეთ კიკეთში რომ სითბო იქნებოდა წარმომიდგენია თბილისში როგორი კარგი იქნებოდა. გადავივლე წყალი გავიკეთე მსუბუქი მაკიაჟი და გავეშურე სამსახურში.
-ნატალიაას გაუმარჯოოს (ომახიანად მომესალმა სალომე)
-პრივეტ საალ როგორ ხარ?
-არამიშავს შენ როგორ ხარ გუშინდელის შემდეგ? არ იყავი რაღაც კარგად გეტყობოდა უარყოფას აზი არაქვს ხომ იცი?
-ხო ვიცი ვიცი. ახლა ძალიან კარგად ვარ მართლა და ხალისიანადაც შევუდგები სამსახურს..
-მიხარია ხოდა ამ შენს ხალისიანობას კიდე ერთი რამ ემატება
-ხოო? რაა აბაა
-რა და დღეს ხელფასი ჩაირიცხა და პირადად შენ პრემიაც მიიღე.
-მეღადავები? აუ რა მაგარია შენ როგორ გამახარფე ამ წამს ვერ წარმოიდგენ. აი აი უბრალოპდ აზრზეც კი არ ხარ.
სიხარულისგან დავფრინავდი როგორ მაინტერესებდა პრემია რამდენი იყო ერთი სული მქონდა გამედო.. სიცილ კისკისში მალევე გავიდა სამუშაო დრო.. მომხმარებლებიც ბევრი გვყავდა დღეს ასე ვთქვათ ახალი თვე კარგი ვაჭრობით დავიწყეთ. გამოვედი თუ არა ბანკომატს მივვარდი რამდენიმე წუთში პირი იმხელაზზე დავაღე მე თვითონ გამეცინა ამდენს არ მოველოდი 660 ლარი იყო ჩემს ანგარიშზე. მიკვრიდა ნუთუ ასე კარგად ვიმუშავეთქო. ტაქსი გავაჩერე და გიორგისკენ გავეშურე გზაში ლუდი და ჩიფსები ვიყიდე. კარებზე არ დამიკაკუნებია ისე შევედი ვიცოდი რომ არავინ იქნებოდა. გიო მის ოტახში იყო და შევედი გაუკვირდა ასე მალე რომ მივედი და თან სიზარული გამოეხატა სახეზე. ხელით მანიშნა რომ მისკენ წავსულიყავი და წამოვყოლილიყავი. მეც დავემორჩილე.
-მაპატიებ?
-რას გიო
-ასე რომ მოგექეცი, ხომ იცი მე როგორიც ვარ, არ ვიცოდი რა მინდოდა ვერ ვხვდებოდი ასე რატო ვიქნეოდი მაგრამ ყველაფერმმა ჩაიარა.
-შენც იცი გიო მეც როგორი ვარ, იცი რომ ყველაფერი გულტან ახლსო მიმაქვს და რატომ მიმაქვს ეგეც გეცოდინება ვიცი.
-ვიცი ვიცი და მოვრჩეთ რა მიყვარხარ ძალიან ჩემს ცხოვრებაზე მეტადაც კი შე მაიმუნო გოგო.
ავხედე და რაღაც ისეთ სახიტ იყურებოდა კარგს არაფერს მიპირებდა 2 წუთში ჩემი კივილი ისმოდა მტელ სახლში. ზემოდან მომექცა თან მკოცნიდა თან მიღიტინებდა. ეგონა თუ მაკოცემდა კივილს ვერ შევძლებდი მაგრამ ნურას უკაცრავად! :დ
-ჩემი გოჭიხააარ
-გიორგი გეყოფა გთხოვ ძალიან ცუდად ვარ ვსიო რა
-კარგი კარგი ვსო :დ
ვერ აგიღწერთ რა ცუდად გავხდი ჰაერო არარ მყოფნიდა, თან გიჟივით კიდე ვიცინოდი. ღიტინი ჩემი სუსტი წერტილია.
-აალაგე საწოლი ახლა და დავწვეთ თან კინოს ვუყუროთ.
-აუუ ჰოო რაღაცეები ვიყიდე მიდი მოიტანე.. ხელფასი და პრემია ავიღე
-უფ ჩემი ჭკვიანი გოგო.
ლოგინიც ავალაგე და თბილადაც მოვკალათდით. ვგრძნობდი რომ ყველაზე ბედნიერი აადამიანი ვიყავი. მიყვარდა სიგიჟემდე მიყვარდა. გიომ მთხოვა არ დავიძინოთო, მაგრამ მასზე მიხუტებულს მიმეძინა ამ დემპალმა კიდე იმდენი მკოცნა ძალით გამაღვიძა.