სალომე 19 წლის, მაღალი შავგვრემანი, ცისფერი თვალებით დაჭორფლილი სახით და მუდამ მომღიმარი სახით.
****
ნიკუშა ბაღიდან უნდა გამომეყვანა, ბაღისკენ მივდიოდი, გზად ერთ მაღალ თეთრი სახლის აივანზე ბიჭები იყვნენ, ლაპარაკობდნენ, იცინოდნენ, ერთმანეთს ეღადავებოდნენ. აივანის მოაჯირს ერთი მაღალი ქერა თმით ბიჭი მიყრდნობოდა. შემთხვევით თვალი გამექცა, ყურსასმენები კისრიდან მოვიხსენი და ყურებზე წამივიცვი, ვგრძნობდი ვიღაც როგორ მაყოლებდა დაჟინებული მზერას, მაგრამ ჩემს ნებისყოფას ვაჯობე და არ გავიხედე.
15-20 წუთში ნიკუშა ბაღიდან გამოვიყვანე და იგივე გზას დავადექით, ყურსასმენები კვლავ კისერზე გავიკეთე და ნიკუშას ბაღის ამბებს ვეკითხებოდი, იმ თეთრი სახლის აივანზე კვლავ იცინოდნენ, ლაზღანდარობდნენ და მხიარულობდნენ ბიჭები, მეზობელ სახლისკენ გავემართეთ, კვლავ ვგრძნობდი მზერას, მაგრამ ვეღარ მოვითმინე უკან გავიხედე და უნებურად გავუღიმე ტიპს რომელსაც თმა თვალებზე ჩამოჰყროდა და ვერ ვარჩევდი მუქი ლურჯი თვალები ჰქონდა თუ ნაცრისფერი. გონს ნიკუშას ყვირილმა მომიყვანა
-სალომე კარგად ხელს ბედნიერი სახით მიქნევდა. მისი ბედნიერება ეზოში მყოფმა ადამიანმა გამოიწვია, ის ადამიანები ნიკუშას ბიძაშვილები იყვნენ რომლებიც სიცოცხლეზე მეტად უყვარდა ნიკუშას.
-კარგად ნიკუშა გავუღიმე და წასასვლელად მოვემზადე, მაგრამ მივტრიალდი და დავუყვირე რომ ხვალაც მე წამოვიყვანდი ბაღიდან.
ყურსასმენები ყურებზე წამოვიცვი და გზა ჩაფიქრებულმა განვაგრძე როდესაც ვიღაცის შეხებამ მიმიყვანა გონს, ყურსასმენები სწრაფად მოვიძრე და უკან მიხედულს თეთრი სახლის ბიჭი შემეჩეხა
-დიახ გისმენთ რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
- ეს "ფლეშკა" მემგონი თქვენ დაგივარდათ, როდესაც ჩანთიდან ნიკუშას ნახატები ამოაძვრინეთ
-ოჰ! მადლობა, თქვენ რომ არა დავიღუპებოდა, მასზე მთელი ჩემი ცხოვრებაა განეღმია და გამოვბრუნდი.
რამდენიმე დღე ასე გრძელდებოდა, მიმყავდა და მიმყავდა ნიკუშა ბაღში, ერთ დღეს როდესაც ნიკუშას მივაკითხე რომ ბაღში წამეყვანა მისმა ბებიამ მითხრა რომ ცუდად იყო და დღეს ბაღში ვერ წავიდოდა. მეც გამოვბრუნდი სხვა გზა არ მქონდა და საღამოს ნიკუშას სანახავად მივედი, ხილი და წვენები ავუტანე. გვიანობამდე მომიწია შეყოვნება, ნიკუშამ და ბებიამისმა დაიჟინეს რომ დავრჩენილიყავი, მაგრამ მე ვიუარე, რადგან მეორე დილას მშობლებთან უნდა ავსულიყავი, . გარეთ რომ გამოვედი ის ბიჭი, სახლის წინ ქუჩაში სკამზე იჯდა.
-გამარჯობა
-გამარჯობა
-იმედია გახსოვარ
-კი რათმქაუნდა, შენ ჩემი ცხოვრება გადაარჩინე.
-ჰაჰ. ეგ არაფერი
-სად მიდიხარ?
-სახლში
-გაგაცილებ გვიანია უკვე
-კარგი
მივხვდი რომ გაუხარდა, რომ ვუთხარი გამაცილე მეთქი. :)
- მე საბა მქვია
-სალომე
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა
-აჰამ ჩემთვისაც
- ნიკუშას საიდან იცნობ?
-ნიკუშას მშობლები, რომ დაეღუპა მაშინ 15 წლის ვიყავი, ბებიამისთან ქიმიაში ვემზადებოდი, თან ნიკუშას ვიტოვებდი ხოლმე როდესაც არ ეცალათ, ის შეეჩვია და ბებიამისმა გადაწყვიტა რომ მის ოჯახთან ურთიერთობა არ გამეწყვიტა, მის მშობლებსაც ანდერძში ეწერათ რომ ჩემთან გაზრდილიყო, მაგრამ მე ბებია მისი შემეცოდა და მასთან დავტოვე. მას ყოვდღე ვნახულობ
- ძაან საყვარელი ხარ
-გაჩერდი ნუ მაწითლებ, უნებურად მხარი გავკარი
- საყვარელი ხარ და რა ვქნა?
- ახლა უნდა ადგე და წახვიდე რადგან მე მოვედი უკვე კარგად ხელი მაღლა ავწიე და დავუქნიე. ფანჯრიდან დავინახე როგორ გააქნია თავი აქეთ-იქით . გაეღიმა და უკან გაბრუნდა. საბას ყოველდღე ვნახულობდი, როდესაც ნიკუშას თან ვიყავი. ერთი კვირა გავიდა.
ნიკუშა ბებიამ ნათესავთან წაიყვანა და ბაღშიც არ წასულა, თავისთავად მეც არ წავსულვარ იმ ქუჩაზე სადაც საბა ცხოვრობდა. მთელი დღე სახლში ვიყავი, დედასთან და მამასთან ვაპირებდი წასვლას, მაგრამ ცოტა თავს შეუძლოდ ვგრძნობდი და დავრჩი. საღამოს 8 საათი იქნებოდა როდესაც კარზე ზარი იყო, გამიკვირდა ვინ მოვიდა მეთქი და კარი დიდი ინტერესით გავაღე, საბა იყო :D
-საბა?
-კარგად ხარ? ყვაფერი რიგზეა?
-კ.....კ....იი
-რატო ვერ გნახე დღეს?
- ნიკუშა არ წამიყვანია ბაღში და იმიტომ. ყავას დალევ?
-კი. ნიკუშა რატომ არ წაიყვანე?
- ბებიამისმა ნათესავთან წაიყვანა
-გასაგებია
-აი შენი ყავა. მეც გვერძე მივუჯექი, ცოტახანს დუმილი ჩამოწვა, მაგრამ საბას დაინტერესებულმა და უცნაურმა კითხვამ დაარღვია
-შენი შეყვარებული არ ეჭვიანობს ჩემთან ერთად რომ ხარ?
- ჰაჰაჰ
-რა გაცინებს?
-არ მყავს შეყვარებული
-ასეთ კარგ გოგოს შეყვარებული რატო არ გყავს?
-რავი უბრალოდ დრო არ მაქვს ამისთვის
- შენი პირველი შეყვარებული? ეხლა არ მითხრა არავინ მყვარებია
-კი ერთი იყო, მე9 კლასში
-მერე?
-არც მი გვიკიცნუა ერთმანეთისთვის
-ცუდია
-არაა არ არის ცუდი. კარგია თორემ ახლაც შეყვარებულები ვიქნებოდით
-ჰაჰა
-შენ?
-რა მე?
- გყავს შეყვარებული?
- არააა
- ჰომ
-იცი ერთი იდეა მაქვს
- რა იდეა?
- ჩემი ძმაკაცები უნდა გაგაცნო
-კაი
-შენც გამაცანი შენი დაქალები
- არ მყავს მეგობრები
- არცერთი?
-ხო არცერთი
- რატომ?
-ვერავისთან გამოვნახე საერთო ენა.
-ცუდია
-ალბათ.
-ხოდა ჩემი ძმაკაცები გახდებიან შენი მეგობრები
დაჟინებული მზერას ვგრძნობდი გვერდიდან რომ მივიხედე საკოცნელად დაიხარა, მაგრამ კარები გაიღო და დედა და მამა მოვიდნენ
-დეე მააა
-გამარჯობა
-დეე მა გაიცანით ჩემი მეგობარი საბა
-სასიამოვნოა შვილო
- ჩემთვისაც. მე წავალ სალომე გნახავ ალბათ ხვალ.
- კაი გაგაცილებ
გარეთ რომ გავედით ლოყაზე მაკოცა და მითხრა რომ ხვალ საღამოს 6საათზე მასთან მელოდებოდა თავისი მეგობრები რომ გაეცნო ჩემთვის, რა თქმა უნდა მე დავთანხმდი.
მეორე დღე
- დეე მაა
-ხო სალო
-საბასთან უნდა ავიდე რაღაც საქმე მაქვს და თან ნიკუშა ბაღში წავიყვანო
-ბაღში?
-ხო საზაფხულო ბაღში
-კაი დეე მიდი
ტანსაცმელი ჩავიცვი, ჩვეულებისამებრ თმა მაღლა ავიწიე და ცხენის კუდივით შევიკარი, კეტები და თეთრი მაისური გადავიცვი, რომელზეც დიდი ფერადი ასოებით ყოველთვის ეწერა. რატომ ჩავიცვი არ ვიცი. იმ ქუჩას დავადექი, ნიკუშა ბაღში წავიყვანე, შემდეგ საბასთან შევედი
-გამარჯობა- ჩუმად ჩავილაპარაკე და აივანზე მდგარ ბიჭებს მივესალმე, ჩვეულებრივ სამება იცინოდნენ.
-სალომე მოხვედი?
-ხო საბა
-ბიჭებო გაიცანით სალომე, სალომე შოთა, ზურა, თორნიკე და ირაკლი.
-სასიამოვნოა ბიჭებო თქვენი გაცნობა. საბა ესენი სად წავიღო?
-რად გინდოდა რატომ შევწუხდი.
- ისეთი არაფერია, ლუდი, ჩიფსები და გაზიანი სასმელებია.
-რა მაგარი გოგო ხარ. რორომ ესენი წამოიღე, აი ბიჭო რა გვაკლდა ჩაიკისკისა ირაკლიმ.. რა თმა უნდა მეც გამეცინა საბამ სკამი გამომიტანა . ბევრი ვიცინეთ და გავერთეთ, მაგრამ საღამოს ერთმა გოგომ ჩაგვაშხამა, ეს ლიანა იყო. ჩემი ძველი კლასელი, რომლის გამოც სკოლიდან გადავედი როგორც კი აივანზე ამოვიდა გაშეშდა და ეგრევე შეტევაზე გადმოვიდა
-აქაც ჩხუბს აპირებ?
-ლიანა იცი რა, შენთან ჩხუბს არც მაშინ ვაპირებდი და არც ახლა ვაპირებ. უბრალოდ მაშინ სესილი შემეცოდა და მაგის გამო დავარტყი და მოგტეხე ეგ წყეული ფეხი.
- რა გაჩხუბებთ?
-კაი საბა ეს შენ დაპატიჟე?
-ხო, ჩემი მეგობარია
- და ჩემი მტერი. მე წავედი სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა კარგად
-რა მოხდა?
-სხვა დროს მოგიყვები, ამ ქალბატონთან გართობას არ ვაპირებ.
კიბეზე სწრაფად ჩავირბინე და ნიკუშასთან გადავედი, ცოტა ვითამაშეთ, როგორ მომნატრებია ნიკასთან თამაში და მასთან ერთად სიცილი. საღამოს ნიკუშასგან რომ მოვდიოდი, საბა გარეთ დამხვდა არ ვიცოდი რა უნდოდა
-სალომე ორ წუთს გცალია
- კი
-წამო გავისეირნოთ რა
-კაი წამოდი
მანქანაში ჩავჯექით. აღმაშენებელზე მივსეირნებდით, გზა სუფთა იყო, არავინ მოძრაობდა.
-ლიანამ რამე გაწყენინა?
-მაწყენინა? მაწყენინა კი არა რამის მოვკალი
-რა მოხდა
- ადრე 5-6 კლასში ერთი გოგონა იყო სესილი. ჩემი პირველი მეგობარი იყო, ბაღიდან ერთად მოვდიოდით. ყველაფერს ვუყვე ბოდი. ლიანას და სესილის შელაპარაკება მოუვიდათ და ლიანამ თავში რაღაც ჩაარტყა(ამ დროს თვალები ცრემლებით მევსება და სადავაა ავტირდები, თავი დახრილი მაქვს და ყელებს ვუყურებ) ცუდად იყო, ერთი კვირა კომაში იყო, გონს რომ მოვიდა მითხრა, რომ თჯ მოკვდებოდა არ მეთქვა რომ ეს ლიანას ბრალი იყო. ეს მისი ბოლო სიტყვები იყო. სახლში ვიყავი რომ დამირეკეს და მითხრეს რომ ის გარდაიცვალა. მეორე დღეს კი ამასთან მივედი და ვიჩხუბეთ, ხელი ვკარი და კიბეზე დაგორდგა, ორივე ფეხიოვტეხე. მერე მე მაბრალებდნენ რომ სესილი ჩემ გამო მოკვდა. მას მერე აღარავინ მემეგობრება, სკოლის ბანკეტზე არავის დავუპატიჟებივარ. ამ მიზეზის გამო დაშორდა ის ბიჭი მაშინ რომ გითხარი. თავი ვეღარ შევიკავე თავი ხელებში ჩავრგე და ავტირდი, ვიგრძენი საბა როგორ მეხუტებოდა. თავი ავწიე ახლა მიხვდი რატომ არ მყავს შეყვარებული?
- ღმერთო, ვწუხვარ. არ უნდა მეკითხა
-არა კარგია რომ მკითხე, იმიტომ რომ ძალიან მინდოდა ვინმესთვის მეთქვა, გთხოვ არავის უთხრა რა არც ლიანას და არც შენ ძმაკაცებს, გთხოვ სესილის დავპირდი.
-არ ვეტყვი, ნუ გეშინია.
- გთხოვ სახლში წამიყვანე
-კარგი
სახლთან რომ მივედით, ისიც გადმოვიდა სანამ სახლში შევიდოდი ჩამიხუტა, ღმერთო მისი თბილი სხეული, ისეთი სასიამოვნო იყო, რომ გაზაფხულზე იასამნების სასიამივნო სურნელსაც კი შეშურდებიდა.
სკოლა დაიწყო, როგორც ყოველთვის, ყოველი დღე ერთმანეთს გავდა, საბა მენატრებოდა რატომღაც. არ ვიცი რატომ, ნიკუშას ბაღი დაეწყო და ჩვეულებისამებრ დამყავდა, მაგრამ საბას ვერ ვნახულობდი რატომღაც. ერთ დღეს საღამოს ხანი იყო, ნაცნობი ხმა გავიგე და უკან მიხედულს საბა დავინახე, სანამ ხმას ამოვიღებდი სწრაფი ნაბიჯებით წამოვიდა, ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მაკოცა. მეც ხელები თმაში შევუცურე
-საბა ვეღარ ვსუნთქავ
-უი ბოდიში
-ეს.....ეს.....
-ხო, ეს არ მიყვარს ბანალურობა არ დავიწყებ რომ თავდავიწყებით მიყვარხარ და ასე შემდეგ.
-ჰმმმ...... იი.....ცც......
- ხო გისმენ ვიცი რო გიყვარვარ
- ხო მიყვარხარ მთელი ამ ხნის განმავლობაში მენატრებოდი და სულ შენზე ვფიქრობდი. საბა მაპატიე უნდა წავიდე მეჩქარება
- კვლავ ქრები
-აუცილებლად დავბრუნდები
ამ დღის შემდეგ, ყველაფერი შეიცვალა, პირველი სიყვარული, პირველი კოცნა, მეგობრები და ყველაფერი კარგისკენ შემოტრიალდა. ლიანა კი ყველაფერს აფუჭებს, ყველაზე კარგ მომენტებში გაეძრობოდა და გააფუჭებს ყველაფერს.
უნივერსიტეტი დამეწყო, ყოველ საღამოს საბა მიკითხავდა და სახლში მოვყავდი
-საბა ყოველდღე რო მიაკითხავს არ გეზარება?
-არა ჩემი პრინცესა
-ჰაჰ ჩემ კურსელებს შურს ჩემი და მეშინია არ მომტაცონ შენი თავი და არ შეგახრამუნონ
-ხო გუდიანი კაცი მოვა და წამათრევს
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
სახლში მიმიყვანა, ჩემი მშობლები ჩემთან იყვნენ, რამოდენიმე თვით გადმობარგდნენ სანამ ახალ სახლს იყიდდნენ, რადგან ძველი გაყიდეს, ისე მომნატრებია მშობლებთან ცხოვრება.
მეორე დღეს სასწავლებელში არ მივსულვარ, საბასთან ავედი საქმე მქონდა
-საბუნია მივედი
-აივანზე ვართ
აივანზე რომ ავედი ლიანა ისევ იქ იყო, საბას უთხოვია ჩხუბი არ დაიწყოთ და არაფერი მოიმოქმედებდა, პირადად გამიკვირდა, რადგან ლიანა მაინც ყოველთვის იმას აკეთებს რაც მას სურს.
-როგორ ხართ ბიჭებო?
-ლუდი და თხილი მოვიტანე და მაგიდაზე დავდე
-მაგარი გოგო ხარ რა(შოთა)
- ღმერთო შენ ყოველ მოსვლაზე თუა სე უნდა გაგვანებივრო ყოველდღე მოდი ხოლმე(თორნიკე)
-ჰაჰა ძაან სასაცილოა.
-ჰო აბა (ზურა)
-ირაკლი სადაა?
-ბებია ყავს ცუდად(ლიანა)
- შენ ვინმემ შეეკითხა? ირონიული ტონით მივუგე
-კარგით გთხოვთ ნუ იჩხუბებთ რა
-კაი საბა გავჩერდები საპირფარეშოში გავალ და მოვალ(ლიანა)
აივანზე ვლაპარაკობდით, ვიცინოდით, სამზარეულოში გავედი წყალი მინდოდა და ლიანას ლაპარაკი გავიგე ვიღაცას ტელეფონზე ელაპარაკებოდა
-სალომესთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნიკუშა და მისი ბებიაა და ამ დრო მოტრიალდა რომ დამინახა შეკრთა და გავარდა მეც გავედი
-სალო ყველაფერი რიგზეა?
-ხო საბა კარგად ვარ, უბრალოდ სახლში უნდა წავიდე დედას წნევამ აუწია მამამ დამირეკა და
-გაგაცილებ
-არ მინდა დარჩი ლიანას ირონიული სახით გავხედე და ეზოდან გავედი, ვფიქრობდი და ნელა მივდიოდი . სახლში რომ მივედი დედა და მამა ნათესავთან იყვნენ წასულები და ოთახში ავედი.
მეორე დღეს ლექციაზე ვიყავი და უცხო ნომრიდან მირეკავდნენ
-დიახ გისმენთ?
-ქალბატონ სალომე კორკოტაძე ველაპარაკები?
-დიახ რა მოხდა
-ქალბატონი ნანა კიკნაველიძე ცუდად არის საავადმყოფოში დააწვინეთ და ნიკოლოზ შველიძის მშობლების ანდერძში წერია რომ მათ სურდათ მისჯ მეურვე ყოფილიყავით
-ეხლავე მოვდივარ რომელ საავადმყოფოში ხართ
საბას დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი, მანქანაში ისე ვნერვიულობდი წიგნის ფურცლები დავჭმუჭნე
-ნუ ნერვიულობ ყველაფერი რიგზე იქნება
-ხო ვიმედოვნებ გთხოვ სწრაფად უარე რა
რომ მივედით, ბებიამისი აპარატზე იყო შეერთებული, ნიკუშამ როგორც კი დამინახა ეგრევე ჩემკენ გამოიქცა თვალებაცრემლუანებული ხელში ავიყავნე და ვუთხარი რომ ბებო კარგად იქნებოდა, ცოტახანში ექიმს ველაპარაკე და მითხრა რომ ცოტა ხნის სიცოცხლე ჰქონდა დარჩენილი, გადარჩენის შანში 10 დან 1 იყო, და გავიდა. ჩავიკეცე და ხელებში თავი ჩავრგე ტირილი დავიწყე, საბა მამშვიდებდა და მამხნევებდა. მალე პალატუდან გამოვედით ნიკუშა იმდენად ნერვიულობდა რომ შარვალში ჩაისველა
-სალომე წავალ ტანსაცმელს მოვუტან
-კარგი საბა.
საბა ერთ საათს მოვიდა. ორი დღე იქ ვიყავი საბა მეხვეწებოდა რომ წავსულიყავი და დამესვენა, მაგრამ უარზე ვიყავი. მთელი ორი დღე თვალი არ მომიხუჭავს, ერთი ჩამეძინა. რომ გავიღვიძე საბა, ნიკუშა, საბას ძმაკაცები ყველა ტიროდა გიჟივით წამოვხტი
-რა მოხდა?
-სალომე დაწყნარდი, ყველაფერი რიგზე იქნება
-რა მოხდა მეტყვის ვინმე?
-თქმას არავინ აპირებდა ამიტომ პალატაში შევვარდი, ნანა ბებია გარდაიცვალა, ძირს დავეცი და ავტირდი, ცოტახანში ნიკუშას ხმა გავიგე
-სალომე, ბებო ახლა დედასთან და მამასთან, მანაც ისე მიმატოვა როგორც დედამ და მამამ. შენც მათსავით წასვლას ხომ არ აპირებ?
-არა ნიკუშა, მე სულ შენთან ვიქნები.
იმის მაგივრად რომ ნიკუშა დამეწყნარებინა აქეთ მაწყნარებდა, იმდენად ცუდად ვიყავი რომ შეიძლება მეც მომკვდარიყავი, მაგრამ ნიკუშას გამო უნდა გამეძლო. ნანა ბებიას გასვენების შემდეგ ნიკუშას თან გადავედი, ის გაძლიერება და მამხნევებდა. ექიმები იძახდნენ რომ ვიღაცამ წამალი არასწორად შეიყვანა ვენაში და ამან გამოიწვია მისი სიკვდილი. ვფიქრობდი საბასთვის მეთქვა რომ ეს შეიძლება ლიანას ნამოქმედარი ყოფილიყო?
-საბა გადმოდი ჩემთან საქმე მაქვს
-რა მოხდა
-ეს ლიანამ გააკეთა, მან მოკლა ნანა ბებია
-არა ლიანა მაგას არ იზამდა
-მაშინ რომ წავედი, დედა კარგად იყო და არც მამას დაურეკავს, ლიანა ვიღაცას ტელეფონზე ელაპარაკებოდა და ეუბნებოდა რომ ნიკუშა ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო და მას რომ რამე დმართნოდა სალომე თავს მოიკლავდა და ასე უნდა მოქცეულიყვნენ.
-რაა?
- ხო
-სალომე, სისულელეებს ნუ იგონებ, ლიანა ეგეთი დამპალი არაა და არ უზავდა მაგას, რადგან სესილი მის გამო დაიღუპა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ესეც მისი ნამოქმედარია ცილს ნუ სწამებ ლიანას ყვიროდა ყველაფერს აკეთებდა და ბოლოს გავარდა
არ მომისმინა, არაფერი მოიმოქმედა რომ მხარში დამდგომოდა და სიმართლე გაერკვია. საბას დიდხანს არ ველაპარაკებოდი. არაფერს ვაკეთებდი. ლიანას ნომერი მოვძებნე და დავურეკე
- გთხოვ შემხვდი სქმე მაქვს
-კარგი
გამიკვირდა რომ დამთანხმდა,
-ლიანა გთხოვ მითხარი რომ ნანა ბებია შენს გამო ....
-სალომე მომაყოლე და მერე გამოიტანე დასკვნა. ერთი ბიჭია, რომელიც ვერ გიტანს და უნდოდა შენთვის ზიანის მოყენება, ყველაფერს აკეთებს რომ რამე დაგიშავოს, მე შენს დაცვას ვაპირებდი, სესილის სიკვდილის შემდეგ გერმანიაში ვიყავი ყველაფერი გავაანალიზე ავწონ დავწონე და მივხვდი რომ დამნაშავე ვიყავი.
-საბას დაელაპარაკე რა. არ მელაპარაკება და ბოდიში შენზე რომ მქონდა ეჭვი.
ერთმანეთს გადავეხვიეთ და დავემშვიდობეთ.
მეორე დღეს ნიკუშა რომ გავიღვიძე და საუზმეს ვუმზადებდი საბა მოვიდა
-საბა დაგვეწვიე
-არა სალომე მადლობა სალაპარაკო მაქვს
- საბა თუ სალომეს აწყენინებ გცემ
-არ ვაწყენინებ ნუ გეშინია
- ნიკუშა ჭმა განაგრძე და მოვალ
-კარგი
ოთახში გავედით
-მომენატრე
-მაგიტომ მოხვედი?
-არა ლიანა მელაპარაკა, და ყველაფერი გავარკვიე
- კარგია
-ბოდიში
-არაუშავს ,შენც მართალი ხარ ტყვილად ვეჭვობდი ლიანაზე
-შეიძლება ჩაგეხუტო
- იცი არა
-კარგი წავალ
-დებილო მოდი აქ
მთელი ძალით ვეხუტებოდი. მომენატრა მისი სურნელი, თბილი ჩახუტება და კოცნა.
- იცი ხვალ იმ ბიჭთან მივალ და ყველაფერ გავარკვევ
-მეც წამოვალ
-კარგი
მეორე დღეს დილაადრიან წავედით, ნიკუშა დედას და მამას დავუტოვე, იმ ბიჭთან რომ მივედით კარი არ გაგბიღო და საბამ შეამტვრია თავიდან არაფერს გვეუბნებოდა, მაგრამ საბამ ერთი ორი მოსდი ჯაბას და დაიწყონმოყოლა
-სალომეს ცუდად ყოფნა იმიტომ.მინდოდა რომ, მან სესილი მოკლა, ის ჩემი ყველაზე მაგარი მეგობარი იყო, ერთადერთი მეგობარი მყავდა
-მომისმინე სესილი ჩემი მეგობარიც იყო, ბაღიდან ერGად მოვდიოდით და მიყვარდა და რატომ მოვკლავდი?
-იმიტომ რომ შენ მისი გეშინოდა
-რატომ.მეშინოდა?
- მან იცოდა რომ შენ... შენ....
- მეშინოდა? რისი? იცი რისი? შენ მას ატყუებდი რომ ვიყენებდი და მერე გადავაგდებდი. მაგის?
-......
-ეგ საქმე გავარკვიეთ და გაიგო რომ ატყუებდი და მაგიტომ აღარ გემეგობრებოდა. აქეთ იყენებდი და მე მაბრალებდი აი რა
- გთხოვთ პოლიციაში აფ დარეკოთ
-მე გაპატიებ, მაგრამ ნიკუშა ვერა. საბა პოლიცია დაურეკე
პოლიციამ ის ჯაბა დაიჭირა, სასამართლომ 20 წელი მიუსაჯა.
რამდენიმე კვირაში თორნიკემ თავისი შეყვარებული გაგვაცნო, ძალიან მაგარი გოგოა სოფი. ზურა გერმანიაში წავიდა, მშობლებთან, შოთა მარტო იყო, ის მხოლოდ თავის თავზე იყო შეყვარებული. ირაკლი და ლიანა გაიპარა, ამას ყველაზე მეტად ვერ წარმოვიდგენდი.
ამის შემდეგ ორი წელი გავიდა, თორნიკე დაქორწინდა, ირაკლის და ლიანას შვილი ეყოლათ სესილი, შოტას შეყვარებული ყავს, ზურა კვლავ გერმანიაშია.
ნიკუშა ადექი სკოლაში მივდივართ. ნიკუშა სკოლაში პირველად მიდიოდა, ისე უხაროდა და ისეთი საყვარელი იყო, სკოლის ეზოში შევიდა მე და საბა გარედან ვუყურებდით და ისეთი ბედნიერი იყო, რომ ახალი მეგობრები ეყოლებოდა, ისე უბრწყინავდა თვალები, ხელს ბედნიერი სახით გვიქნევდა .
-რა საყვარელია
-ხო საბა
-მიყვარხარ
-მეც.
ყველაფერი რიგზე იყო, ყველაფერი კარგად მიდიოდა. მე და საბა ისევ შეყვარებულები ვართ, დაქორწინებას არ ვაპირებთ, არც დანიშნულების ვართ. ვფიქრობთ ორივე რომ ჯერ უნდა ვკსწავლოთ, თან ძალიან ადრეა. მოკლედ ბედნიერები ვართ და ვიქნებით მუდამ.