ჯერ კიდევ ვერ გამიაზრებია რა ხდება, ან იას რა უნდა ვუთხრა ან ამ ცხრამეტი წლი ლაწირაკმა ბავშვი როგორ უნდა გავზარდო, არ ვიცი არაფერი არ ვიცი ათასი კითხვა მიტრიალებს თავში, მაგრამ რატომღაც ბექას იმედი მაქვს, მჯერა მისი.

ჩვენი ქორწილის შესახებ ყველამ გაიგო მაგარამ ნამდვილი მიზეზი მხოლოდ ნიამ და ბუკამ იცის, იას რომ გავაგებინეთ ქორწილის შესახებ სიხარულით დაფრინავდა, არ ვიცი ასე რამ გაახარა მაგრამ ფაქტი სახეზეა, მეჯვარდ მინდოდა ნინი ყოფილიყო მაგრამ ქალბატონმა არ მაწყობს ბუკასთან ეგეთი დანათესავებაო, ნიას მეჯვარე მე ვიყავი და აბა თუ გამოიცნობთ ვინ დარჩა, ხო მართალია დიანა არის ჩემი მეჯვარე ბექას კი არ ვიცი ინგლისიდან ჩამოდის ჩემი ძმაკაცი დი ის იქნებაო.
საქორწინო სამზადისში აქტიურადაა ჩართული ყოველთვის მოუცლელი ია თითქმის ყველაფერს ეგ აგვარებს, მე ერთადერთი კაბის შერჩევა მევალება და ეგეც ვერ გავაკეთე…… აუ რა ვქნა არ მომწონს არცერთი, არა ისედაც ხო რა ჩამოუყალიბებელი ვიყავი მაგრამ ახლა ორმაგად ბუზღუნა გავხდი.

ქორწილის დღე

დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა, უჩვეულოდ აღელვებული ვარ, წამოვხტი საწოლიდან და სააბაზანოში შევედი, ცხელი შხაპი აი რა იყო რაც მჭირდებოდა. დამშვიდებულმა და მობილიზებულმა დავტოვე აბაზანა ჩავიცვი და სალონისკენ გავწიე, დანიშნულების ადგილას სულ რაღაც ოც წუთში ვიყავი.
შუშის კარები შევხსენი და დავიკავე ჩემი ადგილი დაახლოვებით სამი საათი მაინც დავყავი იქ ჩემი თავით კმაყოფილმა დავტოვე სალონი მაგრამ ხასიათი მაშინვე მომეშხამა როდესაც ჩემი კაბა გამახსენდა ეგ არ უნდა მეყიდა მეორე სჯობდა რა, ალბად ყველაზე მახინჯი პატარძალი ვიქნები.
ოკმაყოფილოდ შევგლიჯე საძინებლის კარი და ოთახს მოვავლე თვალი უეცრად საწოლზე დიდი თეთრი ყუთ შევნიშნე დარწმუნებული ვარ ბექასგანაა გული მიგრძნობს, ყუთის თავზე მოთავსებული წითელი წერილი ავიღე და გავხსენი ლამაზი კალიგრაფიით ეწერა "ჩემს ჩამოუყალიბებელ ფისოსო" ცქმუტვა დავიწყე -აუ ნეტავ რა არის? ვაი ვაგლახით მოვხადე თავი და თვალები გადმომიცვივდა ისეთი ლამაზი კაბა იდო ყუთში, სასწრაფოდ ამოვიღე და შევათვალიერე შემდეგ კი ტანზე მოვირგე დიოს დახმარებით, - ზუსტად ჩემი ზომაა და თან ისეთ როგორიც მე მინდოდა, აღფრთოვანებას ვერ ვმალავ და ხტუნვასვიწყებ , ჩემს საქციელს გოგოების სიცილი მოჰყვა
-რა გაცინებთ.
გაღიზიანებულმა ამოვთქვი
-ძალიან საყვარელი და ლამაზი ხაარრ რა გვეშველება შენს გარეშე .
სლუქუნი დაიწყო ნინიმ და არარსებული ცრემლები მოიწმინდა.
-და სად უშვებ რო?
გულწრფელად შეიცხადა დიკომ და მომეხვია.
მანქანის სიგნალის ხმა მომესმა , დიკომ ფამჯრიდან გადაიხედა და წამოიყვირა -მოვიდნენო
ამ სიტყვის გაგონებაზე მე საშინლად ავნერვიულდი ნინი კი სარკეს მივარდა და მაკიაჟის შესწორება დაიწყო.
მალევე შემოაღო იამ კარები და ომახიანად შესძახა
-სიძე მოვიდაო.
ძალიან მხიარული ჩანს მაგრამ მე ხომ ვიცი რომ ცრემლებს ძვლივს იკავებს.
ჩემთან მოვიდა და მომეხვია შუბლზე მაკოცა და კარებისკენ მიბიძგა.
ნელი ნაბიჯით მივუყვები კალიდორს, გული ისე მიცემს მგონი ყველას ესმის მისი ხმა. ყოველთვის ვოცნებობდი ამ დღეზე წარმოვიდგენდი როგორი იქნებოდა ჩემი ქორწილი მაგრამ ჩემი ნამდვილი ქორწილი რადიკალურად განსხვავდება იცნების ქორწილისგან, არც ნიაა ჩემი მეჯვარე არც დათასთან ერთად შემირჩევია კაბა და არც დედას გაუკეთებია თმები. ძალიან მაკლია ისინი ძალიან.
თუმცა ახლა მაგის დრო არ არის მოვიშორე სევდა და ყურებამდე გაღიმებული ჩავუყევი კიბეებს , ბოლო საფეხურზე რომ დავდგი ფეხი მაშინღა შევნიშნე ბექას გამომეტყვება, თვალები ისე უბრწყონავდა თვალი მომჭრა, ისე იღომოდა კინაღამ დავიფერფლე და მაინც როგორ უხდება შარვალ კოსტუმი.

ყველაფერი წესის მიხედვით მიმდინარეობდა, ჯერ ჯვარი დავიწერეთ შემდეგ ფოტოები გადავიღეთ და ახლა რესტორანში შევდივართ, კარები ხანში შესულმა მამაკაცმა გაგვიღო ჩვენც ნელი ნაბიჯით შევედით რესტორანში და გავყებით წითელ ხალი ჩას დარბაზში რომ შევდგით ფეხი ტრადიციული მუსიკა გაისმა, ყველა ფეხზე წამოდგა, რამდენი უცნობი ადამიანი ტრიალებს ირგვლივ გაოცებულმა დადავხედე ბექას მისგან მხოლოდ მკრთალი ღიმილი მივიღე.
საღამომ ჩვეულებრივად ჩაიარა, სადღეგრძელოები მილოცვები და ასე შემდეგა.
ასევე ჩვეულებრივად გავიდა მომდევნო ერთი თვე, მე თანდათან ვიბერებოდი ბექა კი ჩემს ყველა პრიკასს ასრულებდა. ერთხელ შუაღამეს გავუშვი ფორთოხლის მოსატანად ერთხელაც მარწყვი მომინდა ნუ მოკლედ დატანჯულ დღწში მყავს.


-ნას……სად ხარ
ბექას გაუღვიძია
-აქ ვარ გავძახე სამზარეულოდან
-ნუ რაიყო რა სულ მაცივარში როგორ უნდა იყო შემძვრალი?
-აუ მინდება და რა ვქნა
პატარა ბავშვივით ამოვიპრუტუნე რასაც ბექას გადახარხარება მოჰყვა
-კაი წავედი თორემ დამაგვიანდება
-მიდი მიდი
პირ გამოტენილმა ვუთხარი .
შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა. დაახლოვებით ხუთი წუთის შემდეგ მესმის მანქანის ტორმუზის ხმა და შემდეგ ძლიერ ბრახუნი თითხოს ხე წაიქცაო შეშინებული გავრბივარ გარეთ და ჩემს წინ საშინელი ხედი იშლება, ბექას მანქანა ამობრინებული გდია და ცწცხლი უკიდია. მეტი არაფერი მახსოვს გონს საშინელ სუნს მოვყავარ საწყლად ვაცეცებ თვალებს, ოთახის ინტერიერის მიხედვით დავასკვენი რომ საავადმყოფოში ვარ უცებ მახსენდება ბექა საწოლიდან წამოვხტი და ექიმმს მივვარდი მისგან მხოლოდ ის გავიგე რომ ოპერაციამ წარმატებით ჩაიარა და ელოდებიან როდის მოვა გონს.
გავიდა ერთი საათი… ერთი დღე … ერთი კვირა … ერთი თვე … ორი თვე … სამი თვე და გონს კიდევ არ მოსულა მე უკვე მეოთხე თვეში ვარ მუცელი საკმაიდ დიდი მაქვს რადგან თყუპებს ველოდები, ყოველ დღე მოვდივარ საავადმყოფოში და ყველაფერს ვუყვები ბექას ვთხოვ რომ გამოფხიზლდეს ვთხოვ რომ თვალი გაახილოს და დამელაპარაკოს მაგრამ ამაოდ.
მე ისევ ველოდები მის გამოფხიზლებას ისევ გადის დრო და ისევ მენატრება ისევ ვთხოვ, ვთხოვ რომ გამოფხიზლდეს და ის ისევ უარით მისტუმრებს.
უკვე ბოლო თვეში ვარ იმხელა მუცელი მაქვს ძვლივს დავდივარ ძალიან მოუსვენარი ბიჭები მყავს ერთი რომ მორჩება წრიალა მეორე დაიწყებს და გამწარებული ვყავარ ამ პატარა მურთხებს, სახელები უკვე შევურჩიე ვაჩე და ბათუ ერქმევა ჩემს ვჟკაცებს.
დღეს დილით ამ მოუსვწნრებმა გამაღვიძეს მეც რადავწყვიტე რომ მამას ნახვა უნდოდათ და საავადმყოფოში წავედი.
აქ უკვწ ყველა მიცნობს მიმღებში მყოფ გოგონას მივესალმე და ბექას პალატისკენ გავწიე, მისი მდგომარწობა ოდნავათაც არ შეცვლილა ექიმებმა შემომთავაზეს რომ აპარატი გამოვუთიშოთ და სიმშვიდის უფლება მივსცეთ, რათქმაუნდა არ დავთანხმდი ბექასაც ვერ დავკარგავ.
უეცრად ჩემმა ბიჭებმა ძალიან დაიწყეს წრიალი შემდეგ წ…ებიც დავღვარე და ბოლოს ჭინთვები დამეწყო, თავს ვერ ვაკონტროლებდი ბოლო ხმაზე ვკიოდი მასით ძალიან დიდები არიან და შესაბამისად ძალიან მიჭირს მშობიარობა უკვე დანებებას ვაპირებდი როდესაც ძლიერი ხელი ვიგრძენი ხელზე და ნაცნობმა ჟრუანტელმა დამიარა ტანში.


ხუთი წლის შემდეგ

-დედა მოვდეით… მხიარულად შესძახა ბათუმ და ზედ შემომახტა
-სულელო ლამდენჯელ უნდა გითხლას მამიკომ ლო დედას ცემი დაიკო ჰყავა მუცელში და ეგლე არ უნდა შეახტე ლამე ეტკინება.
მომენტალურად გაუწყრე ვაჩე, ეს ბავშვი ხო სულ მამამისს ჰგავს
-პილველი სულელი არ ვალ და მეოლე ეს ჩემი დაა სენი კი ალა.
ბათუ კი სულ მე მგავს
-კარგით მორჩით ჩხუბს და დაფიქრდით თქვენ თუ ძმები ხართ ეს ბავშვი ორივეს და ხომ არ გამოდი?
-უი ქო მართალი ხარ
დაასკვნა ვაჩემ მუცელზე მაკოცა და დასაძინებლად წავიდა მისი ქმედება ბათუმაც გაიმეორა და ძმას დაედევნა უკან.

მე აივანზე გავედი ავხედე ცას და დავსვი უკვდავი შეკითხვა თავს დავიხსნი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან?
უეცრად უკნიდან თბილი სხეული შემომეხვია და ჩემს შეკითხვას თავისთავად გაეცა პასუხი.

უკვე დავაღწიე!


+++++
დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ, და მაპატიეთ თუ ისეთი დასარული არ გამომივიდა როგორიც გინდოდათ.