- აბა სად მივივართ?!- ემი მანქანაში უჩამ ჩასვა ღვედი შეუკრა და მანქანა სწრაფად დაძა ადგილიდან.
- ხო... ჯერ კახეთში წავიდეთ,
- კახეთში?! იქ რაგვინდა?!- ემიმ ლენონები მოირგო კეპა დაიხურა და მოსვენბით მოკალათდა.
- სურვილები უნდა შევასრულო ერთი ახირებული გოგოსთვის.
- და მერე კახეთში?!- ტუჩები დაბრიცა გოგომ.
- შენთვის რამნიშვნელობა აქვს სად დავიწყებ მონის როლის გაწევას?!- ოჰ ეს ტუჩების დაბრეცვა როგორ უსპოპდა უჩას სიცოცხლეს, სკოლის პერიოდიდან ბოლო ერთი წელი ხომ მხოლო მის ტუჩებს უყურებდა , როგორ მონოტორულად მოძრაობდნებ, იცვლიდნენ ფერს კბილის მოჭერისას,. სულფიქრობდა ასეთ სიფრიფანა ტუჩებს სულაც რ უნდოდა წვალება, მაგრმ ემი არადა არ ეშვებოდა ამ ცუდ ზნეს.
- მონა გგონა თავი?!- ემიმ შეიცხადა.
- და რატომ არ უნდა მეგონოს. ?!
- ალბად იმიტომ რომ მონა არჩევანის საშუალეას არ აძლევენ და შენ გონდა, ორიდან ერთი.
- და მეორე რა ითვალისწინებდა თუგახსოვს?- უჩამ სიგარეტს მოუკიდა.
- ნუ პრინციპში.... მაგრამ შენ ხომ მაინც გკითხეს?!
- კარგი ამაზე მოვრჩეთ. რაც არის არის, თუმცა ზანგი არ ვარ და არც კბილები შეგიმოწმებია ჩემთვის.
- ხო ხო. არც სამუდამოდ დატოვებას გიპირებ.- ემის ჩაიცინ მანქანის საზურგეს თავი მიადო და გაიტრუნა.

საათნახვრიანი მგზავრობის შემდეგ დანშბულების ადგილს მიაღწიეს.
- აბა ჩემო პატრონო მოვედთ შეგვიძლია დავბანაკდეთ.
- სად ვართ აბა მითხარი .
- სად და ულმაზეს კუთხეში და ულამაზეს მხარეს, კახეთში ყვარელში ვართ,ტაბა ლოპოტა.
- ხო?! მე არ ვყოფიოვარ.
- ხოდა რადგანაც არ ყოფილხარ და არც ინდენი დროარ გვაქვს რომ ნაბიჯები დაიმახსივრო, ხელში აყვანილი გატარებ.
- ოჰო , ხელი რომ ჩამჭიდო ისეც ვივლი- ემის არც მოუსმინა ხელში აიტაცა და სასტუმროს კიბეებზე მუბუქად აარბენინა.
- ოპა , ჩამოსკუპდბით თუ გაგიტკბათ პატრონო?!- ენი უჩას მიეკრა მის გულისცემას რიტმულად უყოლებდა თავისას და ლავიწებზე ლოყით ეხებოდა.
- ხო ხო , დამსვი . - უხერხულად შეიშმუშა და ძირს მყარად დადგა.
- ამ ოთახში ზედმეტი არაფერია. არც ტუმბო არც მაგიდა და ასე შემდეგ. მხოლოდ საწოლი, გვერდით მაცივარი და მაცივრის გვერდით არის ჩემ ოთახში გასასვლელი , იქ მე დავიძინებ. ხოაკიდევ აბაზანა ერთი აქვს და ის ჩემს მხარეს არის.
- მოიცა და მე აქეთ მომიწევს ბანაობა?!
- ოჰ ეაიყო ქალბატონო ემილია?! განა ერთერთი სურვილი არა რომ გაბაავოთ. - მაღალ ფარდოვნულად წარმოსთქვა უჩამ, ,, პატრონი " საწოლზე ჩამოსვა , თვითინ კი ემის ბარგის ამოლაგება დაიწყო .
- აი ჯინსები ჯინსები ჯინსები და კიდევ ჯინსები , თუმც აქ ტბაა, უნდა გავცუროთ და ესენი არაფერში გარგია.
- ნურას უკაცრავად, გავცუროთ არა გაცურო, მე წყალი ამიყვარს და მიტომ ეგ ჯინსები ჯინსეი და ჯინსები- იგივე ინტონაციით გამოაჯავრა- სკამზე დაკეცე რომ თანმიმდევრობით ჩავიცვა.
- აჰამ მაგასაც ვნახავთ- უაჩამ ჩაიბყტბყტა და შარვლის ჯეცვა დაიწყო, - ეს მაიკები?!
- მეორე სკამზე დადე თუ არის.
- ნუ არც პირველი სკმი არაა მაგრამ , ბრძანება ბრძანრა მე გათხოვებ ჩემი ოთხიდან.
- ოჰო, მდენი ლაპარაკი თუიცოდი რამ დაგადუმა ერთი წელი?! - ემი საწოლზე გადაწვა ხელები გაშალ და ფანჯრიდან შემოსული სუფთა ზაფხულის ჰაერი ჩაისუნთქა- უჰ კარგია .
- ,, ქალი რავარი ასატანია მაგრამ რომ გიყვარს რაგინდა რომ ჰქმნა" - უჩამ დაბალინხმით ჩაილუღლუღა და სკამები გამოიტანა.
- რამე თქვი?!
- არა არაფერი პატრონო.


უჩამ ბარგი დაალაგა, ემის ჯიდევ ცოტახანს ელაპარაა მერე მარტო დატოა და საამომდე არ გამოჩნდა. რომ დაბრუნდა ემი აღელვებული დახვდა.
- სად იყავი უჩა?! - აბრაზევული გაღიზიანევული ხმით დაიყვირა ემიმ.
- დაბლა ვიყავი რაღაც საქმეზე. მოხდა რამე?!
- ამაზე მეტი რაღა. რამოდენიმე საათი მარტო დამტოვე . ერთ ადგილას ვდგაარ , ვერ ვტოკდები.
- მაპატიე, შემოგაცევ რამეს და დაბლა ჩავიდეთ.
- ამდოს?! გონი კარგა დაბნელდა.
- მე აქ საქმიანი შეთანხმება მაქვს ამიტომ მუშაობის დროა.
ემიმ საროჩკ შემოიცვა , ბოტასვი ჩაიცვ და კართან დადგა.
- მოდი ჩამჭიდე ხელი .
- ხო ხო მოვდივარ. - უჩამ ისვ ჰაერში აიტაცა და ორ წუთში ტბის პირას აჩნდა. - აი დღეს ვატარევთ მანქანას.
- ხო?! რომ დავიმტვრათ.
- აი შანსი არაა- ტბაზე კატერი იდგა, ნელა ირწეოდა და ძრავა სუსტად გუგუნებდა. - მოდი ... ოპა... - კატერში ემი გადასვა გვერთით დაუდგა და ძრავა ააღმუვალა. ემიმ საჭეს ჩაჭიდა ხელი , კტერი ჯრ ნლ მიდიოდა შემდეგ აჩქარდა ბოლოს კი მთელი სისწრაფით თელავდა ტბას. უჩა ხელის მოძრაობთ უთითებდა მიმართულებას და ყველაფერი სრულყოფილად მიდიოდა. გული რომ იჯერა, კატერი გაჩერა, ნაპირთან უჩამ მიიყვანა. ცოტა კიდევ იხდბენ ტბის ნაპირზე და შემდეგ ოთახში ავიდნებ.