თუ გუჩერებელი მზიანი დღეები უდაბნოს ქმნიან, მაშინ რაღას ქმნიან გაუთევებლად ბნელი დღეები?! - განუწყვეტლივ ამაზე ფიქრობდა და თან ლექციაზე წასასვლელად ემზადებოდა.

ცხოვრობდა იმ წრისგან განსხვავებული ცხოვრებით რომელშიც ტრიალი უწევდა.
აღიზიანებდა ცხვირ აწეული საზოგადოება, არდა ძირითადათ მათ კამპანიაში უწევდა
ყოფნა. ხშირად უგრძვნია უჟანგბადობა...როცა ჰაერი აღარ გყოფნის და იხრჩობი, იხრჩობი იმიტომ რომ შენ თვალწინ ადამიანი როგორც პიროვნება უფასუვრდება.
დაახლოებით ათის ხდებოდა მშობლები რომ დაკარგა, მაშინ მხოლოდ ტკივილს და მოანატრებას გრძნობდა. მარტოდ დარჩენილი პატარა ნატა ბებიასთან გადავიდა საცხოვრებლად, თავიდან ვერ ეგუებოდა იქაურობას...ვერ ეგუებოდა ბიცოლას და ბიძას, ვერც მის გათამამებულ ბიძაშვილ ნიკას თუმცა დრო ყველაფერს ალაგებს...დროთა განმავოლობაში მიეჩვია ყოფას, ნათესავებიც ძალიან შეიყვარა, თავი ისევ ოჯახში იგრძნო, ერთადერთი რასაც ვერ ეჩვეოდა მდიდარ საზოგადოებაში ტრიალი იყო. ნიკა მასზე ხუთი წლით უფროსი იყო და პატარა დასავით ევლებოდა თავზე, ერთმანეთი ორივეს ძალიან შეუყვარდა მაგრამ მაინც იყო ხოლმე პრობლემები. ნატა ვერაფრით ეგუებოდა მის სიტუტუცეს ვერსად...თექვსმეტი წლის იყო როცა ცხოვრებამ კიდევ ერთხელ ატკინა როცა ბებია წაართვა, მაშინ უკვე გააცნობიერა ვინ დაკარგა რაც კიდევუფრო მტკივნეული იყო.
მაშინ ნიკა დაეხმარა რომ სასოწარკვეთას არ მისცემოდა...ერთი წლის შემდეგ ბიძამისმა და ბიცოლამ გამოუცხადეს ბავშვებს რომ საზღვარგარეთ აპირებდნენ წასვლას -არასებოს მამა მე ვერსად წამოვა.
-ნიკა ბიზნესი უპატრონოდ მაქვს დატოვებული უნდა წავიდეთ სხვა გზა არაა
ნატა გაჩუმებული იდგა და მათ უსმენდა, მაშინ პირველად იგრძნო რომ არქონდა უფლება რაიმე ეთქვა, არ ქონდა გაპროტესტების უფლება, არც დარჩენის. არადა საშინლად არუნდოდა წასვლა...
-მესმის მაგრამ შენ თვითონაც ხომ ხვდები ჩემ წამოსვლას აზრი არაქვს...
-მარტო ვერ დაგტოვებ აქ...მითუმეტეს მას მერე რაც თამაში დაიწყე !-ამიხვნეშა კაცმა
-კარგით რა კარგით! ერთხელ შევედი კაზინოში ცხოვრებაში ერთადერთხელ და ლამის ჯვარს მაცვით.
-ნიკა!იფიქრე შენს მომავალზე -საუბარში დედამისიც ჩაერთო
-აუ არ არასებობს უბრალოდ, ვერსად წამოვალ . ზუსტად ვიცი ნატასაც არუნდა არსად წასვლა ამიტომ მე და ნატა დავრჩებით. -მივიდა და ბიძაშვილს თავზე აკოცა.
-შენ ვერ გადაწყვეტ ნატას მაგივრად. ნატა კარგად დაფიქრდი და ისე მიპასუხე სად გინდა?
დაბნეული ჯერ ნიკას უყურებდა შემდეგ მეურვეებს...ვერ მიხვდარა ექნა, თუ თბილისში დარჩებოდა ისევ მოუწევდა ნიკას მეგობრბების ატანა, მოუწევდა სხვადასხვა ადგილებში ნიკასთან ერთად სიარული, ისევ მოუწევდა ნიკას მდიდრული ცხოვრბეით ეცხოვრა რაც სასინლად არუნდოდა თუმცა თუ მას დატოვებდა, თუ მისცემდა ნებას აქ მარტო დარჩენილიყო ამით მის განაჩენს მოაწერდა ხელს. იცოდა ნიკას როგორ უყვარდა, ისიც იცოდა რომ მისთვის ყველაფერს გააკეთებდა, ერთადერთი იყო ვისაც შეეძლო იმ ჭაობისგან ეხსნა რომელშიც დღითიდღეუფროდაუფრო იფლობოდა...
-თბილისში დავრჩები.
-არხარ ნატა ვალდებული ამ ცანცარას მარტომ გაუძლო-უთხრა ლია ბიცოლამ და გულში ღიმილიანმა ჩაიკრა
-არა მარტო ნიკას გამო არა მეც მინდა აქ დარჩენა. -ღიმილიანმა უთხრა ქალს.
-მე ვერაფერს მომატყუებ შე პატარა ეშმაკო!
-დედა ნუ გშურს შენ ჩემი და ნატასი შენ რომ ვერაფერს აწყობ და აქ ვერ რჩები...-დასცინა ნიკამ
-ორი გაიძვერა როგორ გავზარდე. -თავი გააქნია ქალმა.
მათი გაფრენის შემდეგ უფრო რთული იყოო.თავიდან ნიკა ცდილობდა სულ სახლში ყოფილიყო მაგრამ ნატა ხვდებოდა ასე არცერთისთვის იქნებოდა კომფორტული ამიტომ სახლიდან აგდებდა ხოლმე ნიკას... ნიკასაც ხშირად დაყავდა ნატა თავის სამეგობროსთან თუმცა დროდადრო ატყობდანატას როგორ არ სიამოვნებდა იქ ყოფნა...ვერ იტანდა სიგარეტის და ალკოჰოლის სუნს,ვერიტანდა გოგნებს რომლებსაც არაფრის ერიდებოდათ,
ვერ იტანდა ნიკას აუტანელ მეგობრებს რომლებიც მათზე დაბალი ფენის წარმომადგენლებს ყოველთვს ზემოდან დასცქეროდნენ...დროთაგანმავლობაში ნიკაც მიხვდა რომ ასე ნატას უფრო აბეზრებდა ყოფას, ამიტომ შეეშვა.
ასე გაილია ორი წელი...
ნიკამ უნივერსიტეტი დაამთავრა და ოჯახის ბიზნეს ჩაუდგა სათავეში, ნატა მეორე კურსის სტუდენტი გახდა. მიუხედავად იმისა რომ ნიკა ასე განვითარდა მის სიჩერჩეტეს მაინც არაფერი ეშველა, არც მეგობრები დაუკარგავს და ასე აგრძელებდა ყოფნას. ნატა სულ უფრო ღელავდა, მიუხედავად ნიკას მცდელობისა ნატას არ გაგეგო მისი საგმირო საქმეები მასთან მაიცნ მოდიდოა ჭორები. ჭორები კი უამრავი იყო...ძირითადად მის თამაშზე ლაპარაკობდნე მხოლოდ ერთხელ უთხრა ვიღაცამ მგონი იკეთებსო...გაგიჟებული შეუვარდა ოთახში და ბეჭებზე დაუწყო რტყმა -შენ მე საერთოდ არ გეცოდები?! მშობლები არ გიყვრს? ადამიანო შენი თავი მაინც არ გიყვარს?
-ხოარ გაგიჟდი გოგო? -ღრიალებდა ნიკა და თან სიცლის ვერ იკავებდა ასეთ გაკაპასებულ ბიძაშვილს რომ ხედავდა
-დაიფიცე ჩემი თავი დაიფიცე რომ სიმართლეს მეტყვი -თვალების ბრიალით შეხედა ნატამ
-შენ თავს გეფიცები არავინ მომიკლავს -სიცილი ვეღარ შეიკავა ნიკამ
-არ მეიცნება იცი... ნიკა დაიფიცე
-შენ სიცოცხლეს გეფიცები სიმართლეს გეტყვი... ღრმად ჩაისუნთქა ნიკამ
-შენ წამალს იკეთებ? -ყველა ემოცია ამოაყოლა ამ სიტყვებს და მისი გულის ხმაური ყურებამდე მიწვდა...მაშინ ნიკას თვალების დანახვას ყველაფერი ერჩივნა...
-ვინ გითხრა? -ნერწყვი ძლივს გადაყლპა და საწოლზე წამოჯდა
-რა მნიშვნელობა აქვს -ასლუკუნდა ნატა -ამიხსენი როგორ შეგიძლია? ხომ იცი შეილება მოკვდე... ისიც ხომ იცი რომ ვეღარავის სიკვდილს ვეღარ გავუძლებ და მითუმეტეს შენსას. ამიხსენი როგორ შეგიძლია ასე მოიქცე?
-გეფიცები შენ თავს სულ ერთადერთხელ მოხდა. იმ პუტანკას კიდე ენას ამოვაცლი ჩემი ხელით შენ რომ ეგ გითხრა. ისეთ ადგილას ვიყავი რომ არ გამესინჯა ვერ მოხდებოდა...ვერ აგიხსნი უბრალოდ უნდა დამიჯერო.
-საერთოდ ვერ ვხვდები რას ლაპარაკობ, არც მინდა რომ მივხვდე უბრალოდ მინდა იცოდე რომ დადაბლდი ნიკა...და აღარ მინდა ამაზე დაბალს გხედავდე...შემპირდი! შემპირდი რომ აღარასოდეს განმეორდება, დაიფიცე რომ აღარ განმეორდება
-ნატა -მისის სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში შეხედა : ხომ იცი როგორც ვცხოვრობ, რა ხალხლშიც ვტრიალებ, დამიჯერე არასოდეს მომინდება გავიმეორე თუმცა ვერ დაგიფიცებ იმიტომ რომ არვარ ჩემთავში დარწმუნებული...უბრალოდ, უბრალოდ მინდა რომ მენდო.
ნატა ნელი ნაბიჯებით გავიდა ოთახიდან. რამოდენიმეკვირა ხმას ვერ სცემდა , არ გაბუტვია უბრალოდ ვერ ელაპარაკებოდა, არიცოდა რა ეთქვა, როგორ ეთქვა...დრომ ისევ ყველაფერი დაალაგა...

მოკლე, მაღალწელიანი ყავისფერი ქვედაბოლო ჩაიცვა, შავი ყელიანი სვიტერი გადაიცვა, თმა ხელზედაიხვია და კოსა გაიკეთა. მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და სარკეში თავის ანარეკლს დააკვირდა. საოცრად ლამაზი იყო, ნიკა ეუბნებოდა თორმეტი-ცამეტი წლის რომ ვიყავი პირველად მაშინ აღმოვაჩინე დედაშენის სილამაზეო, იმდენად ლამაზი და უბრალო იყო თვალსვერ მოწვიტავდი და ზუსტად მასეთი ახლა შენ ხარო...უხაროდა, ის კიარა ლამაზი რომ იყო არაამედ ის დედას რომ გავდა.
სამზარეულოში გავიდა, ბეკონი პურში ჩადო და ტოსტები გააკეთა, მერე ყავა და დაასხა და ნიკას დათუძახა. -აუ შენ რო გათხოვდებირა მეშველება ტოო -თავი გააქნია და ლუკმა გემრიელად გადაყლაპა
-მე და ჩემი ქმარი აქ გადმოვალთ -თვალი ჩაუკრა ნატამ
-რას ამბობ ? იყოს ავიტან უყავობას როგორმე-გაიცინა ნიკამ
-ო რა ბანძი ხარ -ენა გამოუყო ნიკას
-ნატ დღეს რაღაც კორპორატიული ივენთია და უეჭველი უნდა წამოხვიდე რა
-უეჭველი? -დაიჯღანა ნატა
-კი. -მოკლედ მოუჭრა ნიკამ -მინდა ჩემ დასთან ერთად მივიდე, მნიშვნელოვანი ღონისძიებაა, ახალ ხელშკრულებას ვდებთ და ნუ მოკლედ უნივერსიტეტის მერე გამოგივლი და კაბის საიდლად წაგიყვან
-არ მინდა ისედაც რამდნეი კაბა მაქ
-არა რამე გრანდიოზულით უნდა გაიჩითო
ნატა ლამის გაიგუდა სიცილით, ძლივს ჩაასწრო კიბეებზე და მის მანქანაში შეხტა
-ეს რა მანქანა პროსტა რას გავს რამხელაა, რამ გაყიდინა -აწუწუნდა ნატა
-შე საწყალო, ბოლო მოდელია
-მერე რაა, რას გავს რამხელაა
-ჭკუიდანა ნუ მშლი ჯერ მარტო სალონს შეხედე რა კლასნია -ნიკა მანქანის სალონს მოეფერა
-აუუუ ნიკუშ შენ მემგონი ბოლოს მანქანაზე იქორწინებ -დასცინა ნატამ.
-ნიკა ცოტა აქეთ გამიჩერე რაა
-რატო ვითომ?
-ყოველ თვე ახალ ახალი მანქნებიდა ჩამოვდივარ და უხერხულია, რა უნდა იფიქრონ
ნიკა ვეღარ სუნთქავდა იმდენს იცინოდა -ნატა რომელი საუკუნეა? ესეთ რაღაცეებს როგორ აქცევ ყურადღებას?აა მეღადავები ხო?
-ოორადეგენრატი ხარ, მაგიოტომ კი არა, ისედაც იციან ჩემი დეგეენრატი ბიძაშვილის გარდა რომ არავის მოვყავარ უბრალოდ რა წესია ასე ყოველთვე მანქანების ცვლა ვერ ვხვდები, მერე ამ ჩემ კურსელებს შენი მანქანების წყალობით დანახვის გარეშე უყვარდები და დამდენვენ ათასი კითხვით და არ შემიძლია...
-ლამაზი კურსელები გყავს?
-აი რაზე უნდა გელაპარკო შენ საერთო? -გაბრაზებული გადახტა მანქანიდა
-სამზე აქ ვიქნები -მიაძახა და გაზის პედალს ფეხი მიაჭირა.

ყველა მაღაზია შემოატარა სანამ ისეთი კაბა არაყიდინა როგორიც თვითონ უნდოდა -ვაიმე ნიკა დავიღალე, ეგ კაბა შენ წარმოსახვაში შექმენი და ვერ იშოვი ვერსად იმიტომ რომ არასებობს გაიგე რაა-წუწუნით დაყვებოდა უკან. საბოლოოდ კაბა ზუსტად ისეთი იყიდეს როგორიც ნიკას უნდოდა.
ზურმუხტისფერი გრძელი კაბა ეცვა, სხეულის არცერთი ნაწილი უჩანდ გარდა ზურგისა, ზურგი მთლიანდ ამოღებული ქონდა თუმცა მაღლა აწეული თმის კუდი ხურგის ნაწილსაცფარავდა, ისეთი ლამაზი იყო თვალებს არუჯერებდა -მეშინია არ მომაცონ შენი თავი უთხრა და შუბლზე აკოცა.
ღონისძიებაზე ყველაზე გვიან შევიდნენ, ყველას ყურადღება მიიქციეს , ჟურნალისტები მასინვე მათკენ გაიცნენ ბატონო ნიკა თუ შეიძლებ გვითხარით ვისთან ერთად მობრძანდით,
-გამარჯობა პირველ რიგში, -გაიცინა ნიკამ.- ჩემი და ნატა ერისთავი.
-ულამაზესიდა გყოლიათ -ნატამ მორიდებით დახარა თავი , ნიკას გვერდით იდგა როცა ჟურნალისტებს ინტერვიუს აძლევდა.
ყველას ყურადღებას იქცევდა, შეუძლებელია სილამაზეს რომელიც თვალში ასეთი საცემია თვალი მოწყვიტო. ნიკა მის პარტნიორებს ელაპარაკეობდა როცა ნატასთან ნიკას მეგობრბეი მივიდნენ და მიესალმნენ. ნიკას დაქალები შურის თვალით უყურებდნენ გოგოს რომელიც ყოველთვის მათზე წინ იდგა ყველგან. -ნატა ცოლად როდის უნდა გამომყვე?
-ლევან რამდენჯერ გითხრა რომ არ მეცინება შენს ხუმრობებზე
-არ ვხუმრობ.
-მაშინ არ მსიამოვნებს შენი ლაპრაკი.
-რატომ ჭირვეულობ?
-ერთადერთი მიზეზი რის ამოც ხმას გცემ ისაა რომ ნიკას საუკეთესო მეგობარი ხარ და გთხოვ ნუ მაიძულებ ნიკას ვუთხრა...
-დმაიჯერე ნიკა არიქნება ჩვენი უერთიერთობის წინააღმდეგი
-დამიჯერე-ეს სიტყვა ნატამ ხაზგასმითწარმოთქვა-ნიკა ყველაფერი იმის წინააღმდეგი ქნება რაც მე შემაწუხებს.
ლევანის საქციელზე ყოველთის თვალს ხუჭავდა, არიმჩენვდა როცა უნივერსიტეტში აკითხავდა, არც მაშინ როცა სადმე ერთად მიდიოდნენ და ლევანი ასე ეარშიყებოდა.
ლევანიც ისევე როგორც ნიკაც საოცრად სიმპატიური იყო თუმცა მხოლოდ გარეგნობა არ კმარა ადამინის შესაყვარებლად, ის ინტელექტი და ის ადამიანური ნიშნები ლევანს საერთოდ არგააჩნდა რაც ნატასთან ურთიერთობის დასაწყებადაუცილებელი იყო.
საღამომ ნატასთვის მოსაწყენად ჩაიარა, უამრავმა ადამიანმა სთხოვა ცეკვა თუმცა ყველა უარით გაისტუმრა, მხოლოდ ნიკას ეცეკვა ვალსი და ამის შემდეგ სთხოვა სახლში წასულიყვნენ -ნატ კაი ტო რა
-ნიკა დაღლილი ვარ თან ხვალ გამოცდამაქ, გეხვეწები ვიცი შენ ეხლა აქ დარჩენა როგორც გინდა თან ნახე შენი სამეგობრო როგორ გელოდება, ხოვიცი აქედან სხვაგან აპირებთ წასვლას და ნუ შეაზიზღებ იმათ ჩემ თავს დამე ნუ გამომყვები გთხოვ -სასაცილოდ დაეჯღანა ნატა
-სახლში მიგიყვან მაშინ
-არმინდა მძღოლი ხო აქაა ისევ.

კაბა ლამაზად ჩამოკიდა საკიდზე და თვითონ წყალი გადაივლო, ხვალ მართლა გამოცდა აქვს თუმცა ახლა ასე დაღლილი მაინც ვერაფერ გადაიმეორებდა ამიტომ ერჩივნა კარგადგამოეძინა.
ჯისნები და კედები ჩაიცვა აგვიანდბეოდა, ყველაფერს ძალიან სწრაფად აკეთებდა, როგორც იქნა მოემზადა, გასვლისასა ნიკას ოთახში შეიხედა თუმცა იქ არდახვდა, მისი მანქანის გასაღები აიღო და კიბები ჩაირბინა თან სიცილისგან იგუდებოდა ნიკას სახეს რომ წარმოიდგენდა მისი ახალი სიყვარულით რომ წავიდა ნატა. ბევრჯერ უთხრა ნიკამ მანქანს გიყიდიო მაგრამ ნატა ყოველთვის ჯიუტობდა, ვერ ხვდებოდა რაში ჭირდებოდა მანქანა, ძედმეტ მეტიჩრობად თვლიდა , მართვის მოწმობაც სულ ძალით ააღებინა.

გამოცდა წარმატებით ჩააბრა,გზაში ბევრი ფიქრი მოაწვა, ცოტა მოიწყინა კიდეც თუმცა სახლში მისულმა ნიკას მძღოლი რომ დაინხა სიხარულისგან მეცხრე ცას ეწვია.
წესიერად არც დააპარკინგა მანანა ისე ჩამოხტა და სახლისკენ გაიქცა, კარები გააღო და იქიდანვე დაიწყო ნიკას შემზადება -ჩემო დარიჩინო (ასე აბრაზებდა ნიკას) არ მომიპარავს უბრალო არსად იყავი რომ მეკიხა და შენგან ნებართვა ამეღო,უნივერსიტეტში მაგვიანდებოდა და შენი მიჯნური წავყვანე სულ სამი-ოთხი ნაკაწრიაქ...ნიკაა შემოვდივარ იცოდე და არაფერი მესროლო -ყვიროდა შესასვლელიდან დათან იცინოდ, მერე ოთახში შევიდა და სირცხვილისგან კედელზე აიწურა. ოთახში დაახლოებით შვიდი კაცი იყო, რომ გაახსენდა რეებს ყვიროდა ხელმეორედ დაიწყო სიცილი იცოდა ნიკა ამის გამო მთელი ცხოვრება დასცინებდა თუმცა რატომღაც ახლა მისი სიცილის ხმა არ ესმოდა,თვალებით მას დაუწყო ძებნა და როცა იპოვა რაღაც ჩაწყდა, მის თვალებში იმხელა სევდა დაინხა ლამის გული გაუჩერდა... -ნიკა კარგად ხარ? რა გჭირს? -ძლივს გადაყლაპა ნერწყვი და პასუხს დაელოდა
-მაპატიე ნატა! -ტვალებში არც კი შეუხედავს ისე უთხრა
ნატას გაეღიმა -რა ნიკა?
-ვერასოდეს, ვერასოდეს ვიფიქრებდი ოდესმე შენთან მიმართებაში რამეს თუ მივქარავდი, ვერ წარმოვიდგენდი შენთვის რამის დაშავება თუ შემეძლო როგორ უნდა მაპატიო? რატმ გთხოვ რომ მაპატიო?ნატა გთხოვ უბრალოდ იცოდე რომ არასოდეს ისეთი ბედნიერი არვყოფილვარ როგორიც შენსგვერიდთ ვიყავი ხოლმე
-ნიკა რა გჭირს? მთვრალი ხარ? -ნატა უკვე უაზროდ ეცინებოდა
-იმდენად არაკაცი ვარ ვერც კი გეუბნები...გთხოვ არ შემიძულო
ოთახში სრული სიჩუმე იყო ველა იჯდა, ერთის გარდა...ერთი დადიოდა და მისი ნაბიჯების ხმა ნატას ნერვების ძაფს უჭრიდა -არაფერი არსებობს ამცხოვრებაში რაც შენთავს შემაძულებს ნიკა, შეიძლება მაწყენინო, შეიძლება იმდენად გამაბრაზო შენი ნახვაც აღარ მომინდეს მაგრამ მხოლოდ ცოტახანს,არებობს არაფერი ისეთი რაც შენს თავს გდაამაყვარებს.
-ნატა დღეიდან იმ კაცს ეკუთვნი...ნიკამ თვალებით მოასიარულე მამაკაცზე მიანიშნა და ამოიხვნეშა, ნატას იმდენად უაზროდ მოეჩვენა ნიკას ნათქვამი უნდა გადაეხარხარა როცა დაინხა ნიკას თვალიდან ცრემლი როგორ გადმოვარდა. მაშინ მიხვდა რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო, მიხვდა რომ აღარაფერი იქნებოდა ისე როგორც ადრე...როგორ? რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?
-კარტში წაგაგო! -ნატას ეს ხმა ისეთი ცივი ეჩვენა ეგონდა ქვასაც გახეთქავდა...თვალებში შეხედა, თვალებში რომელშიც ბურუსისი მეტი ვერაფერი დაინხა.