არის ხოლმე მომენტები როცა ყველაფერი უფასურდება...
იფერფლება მოგონებები და წარსული რომლის გამოც ცხოვრებას პატივს ვცემდი...

ნატა გაოცებული უყურებდა მისთვის სრულიად უცხო ადამინს, რომელიც ასე დამცინავად უყურებდა.
ნატამ ზიზღით შეხედა და ისევ მის ბურუსივით თვალებს გადააწყდა...თვალები ეს თვალები ისე ძალიან ეცნობოდა მაგრამ ვერ გაეხსენა საიდან.
-რა კარტში? -სულელურად მოეჩვენა მამაკაცის ნათქვამი და კითხვა დასვა
-კარტში წაგაგო! -მკაცრად გაიმეორა
-არ მესმის.
-აგიხსნი -გაუცინა კაცმა - გუშინ შენმა ბიძაშვილმა კარტი ითამაშა, თამასის წესებს არ აგიხსნი არაა საჭირო, მერე როგორც ხდება ხოლმე როლებში ძალიან შეიჭრა და გადაწყვიტა მისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანზე ეთამაშა, მერე წააგო და ასე აღმოვჩნდით შენთან.
-თქვენ ყველამ ერთად გააფრინეთ ხომ? -ნატა საოცრად გაცოფდა, საერთოდ რას ლაპარაკობდა?! როგორ ლაპრაკობდა მასზე როგორც ნივთზე, როგორ შეეძლოთ ასე ეფიქრათ-შენ მართლა გგონია რომ მე როდესმე შენთან ერთად თუნდაც ორი წამით გავჩერდები?
-შენ ვერაფერს ხვდები ნატა...-ლაპრაკი ნიკამ გააგრძელა -შენ თუ ახლა ვაჩეს არ გაყვები მას ფაქტიურად მოუწევს რომ მომკლას
-რატომ დამცინი ნიკა?რეებს მატყუებ? ღმერთო ჩემო რა სიკვდილი? რა კარტში მომიგო? რაში ვჭირდები საერთოდ მე?
-რაში ჭირდებათ ხოლმე ქალები? -ვაჩეს სიტყვებმა ყველა დაადუმა. ნატას თავი ზღაპარში ეგონა, ვერ იჯერებდა რომ ასეთი რაღ მართლა ხდებოდა...
-ვაჩე თუ შეიძლება მე და ნატა ცოტახანს გავალთ და ცალკე დაველაპრაკები.
-ნახევარ საათში მოვალ და მზად დამხვდეს დღეს ბათუმში მივდივარ და მაგასაც წავიყვან -დაუფარავი ზიზღით შეხედა ვაჩემ ნატას და წვერზე დაისვა ხელი.

ვაჩემ და მისმა დამქაშებმა კარი გაიხურეს და დროებით ნიკას სახლი დატოვეს...
-ნიკა აქ სადმე ფარული კამერა გაქ? რაღაც ცუმრობაში მხვევ ხომ?
ნიკას სერიოზულმა სახემ ისევ რეალობაში დააბრუნა...
-ნატა მისმინე, რომ არ ვხვდებოდე რამოდენიმე საათის უკან რამხელა სისულელ ჩავიდინე, რომ არ ვაცნობიერებდე რაშარში გავეხვიე და ჩემთან ერთად შენც რამხელა უბედურებაში გაგხვიე...რომ ვიცოდე რომ რამის გამოსწორება შემიძლია დამიჯერე ყველაფერს ვიზამდი ეს ყველაფერი რომ არ დაგტყომოდა თავს... ახლა ვერაფერს აგიხსნი, შეიძლება ვერც ვერასოდეს აგიხსნა...უბრალოდ ჩემთვის კიდევ ერთხელ უნდა გაწირო თავი და ვაჩეს გაყვე
-ჩემთვის გაუგებარ რაღაცეებს მეუბნები, მთხოვ რაღაცუაზრობის გაკეთებას და ახსნაც არგინდა...უნდა მითხრა რა გააკეთე, ხომ იცი სულელი არვარ ახლა შენ მხოლოდ იმიტომ მაგზავნიდე იმ დრაკონთან რომ კარტში წააგე
-ასე ნატა
-მაინც რას მთხოვ ნიკა! -ხმაში სიმკაცრე შეემატა ნატას-წავიდე და იმ ტიპის საყვარელი გავხდე? მერე ისევ სახლში დავბრუნდე და ასე მშვიდად გავაგრძელო ცხოვრება შენს გვერდით?! ნიკამ ტუჩებზე ხელი მიაფარა -ჩჩუ... ნეტავ დაგაბრუნებდეს... არვიცი ნატა არმგონია ხვალვე უკან გამოგიშვას
ნატას თვალები შუბლზე აუვიდა -ნიკა მე გეუბნები რომ შეიძლება ვიღაცის საყვარელი გავხდე და შენ ამას ასე მშვიდად იღებ, პლიუს ამას ვიღაცას ჩემ თავს მძევლად უგდებ, საერთოდ რომელ საუკუნეში ვცხოვრობთ... ეს არ გამიკეთო გეხვეწები ასე არ მომექცე მისი გეშინია? პოლიციაში წავიდეთ...
-ძალიან გულუბრყვილო ხარ ნატა. დამიჯერე აქ პოლიცია ვერც ერთს გადაგვარჩენს. უბრალოდ გთხოვ გააკეთე ჩემთვის... გეფიცები რომ ვიცოდე ჩემი სიკვდილი რამეს უშველის ეხლაცვე ტყვიას დავიხლიდი მაგრამ ესეც ვერ გადაგვარჩენს...თან არმინდა ჩემი მშობლებს ვატკინო, გეუმდარების გადამარჩინე...
გაოგნებული იჯდა და უსმენდა ვერასოდეს იფიქრებდა ნიკა ასე თუ ჩაქვრებოდა მის გულში, ასე თუ ატკენდა, ასე თუ შეეძლო მოქცეოდა.
ყველა ძალა რაც დარჩენილი ქონდა მოიკრიბა და ფეხზე წამოდგა -მხოლოდ იმიტომ რომ დღევანდელ დღემდე ერთადერთი ადამიანი იყავი რომელიც უანგაროდ, არაფრის გამო, მხოლოდ იმიტომ რომ არსებობდა მიყვარდა... ნიკამ შეაწყვეტინა -გემუდარები არმითხრა რომ შემიძულე
-მე ერთხელ გითხარი ვერასოდეს შეგიძულებ თქო თუმცა გაყინვა შემიძლია ნიკა შენი! გაგყინე კიდეც, იმიტომ არა რომ მე მოვისურვე იმიტომ რომ შენ ასე მოისურვე. ვერასოდეს გაგამართლებ, ვეღარაოსდეს გაგცემ ხმას... ვერც ვერასდროს გაგიგებ რაც არუნდა მოხდეს, რაც არუნდა გავიგო... უკანსკანელი ნაძირალაც არმოექცეოდა საკუთარ დას ასე, მითუმეტეს შენ არ უნდა მომქცეოდი ასე. რამდნეჯერ გაგაფრთხილე, რამდნეჯერ გთხოვე გარემო შეგეცვალა...ჩემზე არასოდეს გიფიქრია როგორც პიროვნებაზე, არც კი იცი რაზე ვოცნებობ ძალიან პრიმიტიული ხარ იცი! ძალიან სუსტი მე შენგამო ვიბრძოლებდი, დღესაც ვბრძოლობ და ახლაც მხოლოდ შენ გამო გავყვები იმ კაცს, მხოლოდ იმიტომ რომ შენს თვალებში ჩამდგარ შიშს ვხედავ რომელიცასე დაუფარავადმთხოვს ვუშველო. თუ შენ მართლა გჯერა რომ ჩემი მონობა შენ გადაგარჩენს შენს გამო ამასაც გავაკეთებ. უბრალოდ იცოდე ვეღარასოდეს მნახავ! უკანსკნელად ვაკეთებ შენთვის რაღაცას, იცოდე ამით ჩემში პიროვნებას ვკლავ, შენს გამო მიწევს ყველა ჩემი ოცნებების წაშლა, მიწევს მკვდარმა ვიცხოვრო ამიტომ ჩემი მსხვერპლი ნაყოფიერი რომ იყოს ამოდი მაგ ჭაობიდან, ისე იცოხვრე რომ არსებობის არ შეგრცხვეს...
ნიკამ ვერაფერი უთხრა უსმენდა და ცრმელბი თავისით მოსდიდონენ, ისეთი არასწორი იყო ნატასთან ისეთი მტყუანი წამით ინატრა რომ ნატა მის ცხოვრებაში არასოდეს გამოჩენილიყო.
ახლა მოუწევდა ნატას გარეშე არსებობა და ამას უფრო განიცდიდა... ბოლომდე ვერც ხვდებოდა ნატას რა წაართვა, რა გაუკეთა. დრო მიახვედრებს მაგრამ გვიან.

ნატამ რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი ჩაალაგა და ბარგი დაკეტა.
კარი გაიღო და ოთახში ვაჩე შემოვიდა, ნატას ბარგი კარებშივე იდო ამაზე გაეცინა
-წეღან ისე კაპასობდი მეგონა შენი ძალით წაყვანა მომიწევდა აქედან
-ზოგადათ გეტყობა რომ ძალადობა შენი ჰობია
ვაჩემ ისეთი თვალებით შეხედა წამით ნატამ ინანა კიდეც ასე რომ უთხრა მაგრამ მერე ისევ გააგრძელა -ის რომ ჩემი ფეხით მოგყვები ყველაზდ მეტად მამცირებს, მაგრამ ადამიანების ამოცნობა ძალიან მარტივად შემიძლია, ვიცი თქვენთან ვერაფერს გავხდები ასე რომ ჩემ გაჯიუტებასაც აზრი არ აქვს
-ვგიჟდები შენნაირ მიხვედრილ გოგოებზე
-არკაზმი -თვალები გადაატრიალა ნატამ.

-ვაჩე სანამ წახვალ შეილება დაგელაპარაკო?!
თავით ანიშნა ოთახში შეყოლილიყო -გისმენ ნიკოლოზ
-ნატა ყველაზე სუფთა ადმიანია დედამიწის ზურგზე! ცოტა მეამიტა მაგრამ ყველაზე დიდი გულიაქ , გთხოვ მართლა ძალიან გთხოვ არ ატკინო...
-შენი დარიგებები არ მჭირდება, დღეიდან შენ არაფერი გეხება ვერ მომთხოვ ვერაფერს ნიკა, როგორც საჭიროდ ჩავთვლი ისე მოვიქცევი...
-ვერ გამიგე. ვიცი ჩემთან ანგარიშვალდებული რომ არხარ უბრალოდ გთხოვ...დამიჯერე ნატას გაიცნობ და მიხვდები იმას რომ ატკინო შენ ორმაგად უნდა გეტკინოს მერე... პირადი გამოცდილებაა
ვაჩემ არაფერი უთხრა, არაფერს შეპირდა. ნიკამ იცოდა ვაჩეს პიროვნება, მისი რთული ხასიათი და ამიტომ სთხოვდა ეგონა ვაჩე შეპირდებოდა თუმცა ისე გავიდა ოთახიდან არაფრის პირობა მიუცია და ამან ეჭვები უფრო გაუმძაფრა. ოთახიდან გასულსსიტყვები დააწია -მადლობა ვაჩე რომ გადამარჩინე...გადაგვარჩინე!


მანქანაში გვერდიგვერდ იჯდნენ.
ვაჩე ხმას არ იღებდა და ნატას ეს გაურკვევლობა გულს ურევდა.
თავი მინას მიადო და გადმოვარდნილი ცრემლი ჩუმად მოიწმინდა...
თბილისიდან უკვე კარგა ხნის წამოსულები იყვნენ როცა მანქანასადღაც გაჩერდა, საოცრად ლამაზი რესოტრანი იყო..გარშმეო ბუნების მეტი არაფერი მოაჩანდა, ნატა ნანახით გაოცებული იყო. მიმტანმა სადილი მაგიდაზე გაუწყო და წყვილი მარტო დატოვა.
-ასე გაურკვევლობაში აპირებ ჩემ დატოვებას?
-რა გაინტერესებს? -ინტერესიანი მზერით შეხედა ნატას
-მაინტერესებს ჩემგან რას ელოდები, რატომ მიგყავარ...ან როდის დამაბრუნებ
-შენნაირი ქალებისგან არაფერს ველოდები. რატომ მიმყავხარ მგონია რომ ხვდები რაც შეეხება მესამეს რომ მომბეზრდები დაგაბრუნებ
მთელი გზა იკავებდა ცრემლებს, არუნდოდა სუსტი გამოჩენილიყო თუმცა სიტყვებმა რომელიც ვაჩემ უთხრა მთლიან შელახა მისი ღირსება და მანაც ამდენს ვეღარ გაუძლო
-ნიკას ვერასოდეს ვაპატიებ შენნაირი არაკაცის გვერდით რომ ამომაყოფინა თავი
დაინახა მამაკცის თვალები როგორ გაცეცხლდა, ქალის ხელი ხელში მოიქცია და საოცარი ძალით მოუჭირა -იცოდე კიდევ ერთხელ რომ გაბედო და შეურაცხოფა მომაყენო დამიჯერე ძალიან ძალინ ინანებ
ისე ძალიან აეწვა ხელი ცოტახანს ხორციელმა ტკივილმა სულიერი დაავიწყა... მერე ვაჩემ ხელი გაუშვა და საჭმლის ჭამა გააგრძელა.

გზა საშინლად გაიწელა , ბათუმში რომ შევიდნენ და ნაცნობი ქალაქი დაინხა ნატას მთელი სხეული აეწვა, ერთიანად აწრიალდა...კაცმა შემაჩნია ნერვიულობა და ჩაეღიმა.
ბათუმიდანაც გავიდნენ და სადღაც გადაუხვიეს...
მანქანა ულამზეს სასტუმროსთან გაჩერდა, ნატას ვერც კი წარმოედგინა რომ მის ქვეყანაში ასეთი სასტუმრო არსებობდა, თვალებს ვერ უჯერებდა ისე იყო გაოცებული.
ვაჩემ ანიშნა მანქანიდან გადმოსულიყო.
უზარმაზარი კარი გაიღო და შიგნით შევიდნენ, მათკენ ვიღაც წამოვიდა -ბატონო ვაჩე გამრჯობა! როგორ ბრძანდებით?-მოწიწებით კითხა მამაკცმა
-კარგად დავით! თავად?
-მადლობა ბატონო ვაჩე ჩვენც კარგად, აქ ყველაფერი წესრიგშია. თქვენი სართულიც როგორც ყოველთვის მზად არის. გვიხარია რომ აქ ხართ
რაღაცნაირი ყალბი ეჩვენა ნატას ეს ლაპრაკი და გულის რევის შეგრძნება დაეუფლა...
ვაჩემ ლიფტი გამოიძახა. -დავით დარჩი შენ აქ მე ჩემთან ავალ და მოგვიანებით ჩამოვალდა საბუთები მზად გქონდეს.
ნატა მის გვერდით ვეღრ სუნთქავდა, მამაკცის გვერდით იდგა რომელიც მალე ალბათ მისი დაუფლებას მოინდომებდა მას კი გული ერეოდა ისე ეზიზღებოდა ეს კაცი.
ლიფტი ბოლო სართულზე გაჩერდა, ნატა ლიფტიდან გამოვიდა და თვლაებს არ უჯერებდა.
საოცარი გარემო იყო, დიდ ოთახში ყველაფერი ერთად იყო, მისაღებიც, საძინებელიც და სამზარეულოც...პირველი სართული ბევრად უფრო მდიდრული იყო და რატომღაც ეგონა რომ ლუქსი რაღაც გრანდიოზულად გადაპრანჭული დახვდბეოდა თუმცა ნანხმა გააოცა და აღაფრთოვანა, ერთ დიდი კედელი მთლაიანდ შუშის იყო...ზღვა ისეთი ლამაზი ჩანდა, სიმწვანე რომელიც ასე უხდებოდა გარემოს, გაოცებულიიდგა და ხმას ვერ იღებდა...სიამოვნებით იცოხვრებდა აქ ოღონდ მარტო... მთელი ცხოვრება ოცნებობდა ასეთ სახლზე მაგრამ არა ასეთ ცხოვრებაზე.
მერე ოთახი მოათვალიერა ყველაფერი ერთ სივრცეში იყო, სულ ორადორი კარი იყო ერთი შემოსასვლელი დ ამეორე სავარაუდოდ სააბაზანოსი, თუ აქ ერთად მოუწევდათ ცხოვრება მისგან თავს ფაქტიურად ვერ დაახწევდა და ამაზე ფიქრმა წობილებიდან გამოიყვანა.
-მოგწონს?
-ძალიან -ვერ მიხვდა რატომ არ მოიტყუა -უბედნიერესი ვიქნებოდი ახლა აქ რომ ვიდგე და შენ რომ არარსებობდე
-სწორედ იმიტომ ვარ მერე შენ რომ ბენდიეირ არ იყო -თვალი ჩაუკრა ვაჩემ
-რამე დაგიშავე? მართლა გულწრფელად მაინტერესებს? დღეს პირველად გხედავ და უკვე იმდენჯერ ვიგრძენი რომ ვერ მიტან... ცხოვრებაში პირველად დავიმსახურე ვიღაცის სიძულვილი და ამაზე მართლა ვნერვიულობ, რამე დაგიშავე? რამე ისეთიჩავიდინე?
ვაჩემ გაოცებულმა შეხედა აცრემლებულ ნატას -არ მძულხარ ნატა. -პირველად მიმართა სახელით-მიხარია რომ მოგწონს ეს ადგილი, ჩემ თავს ვერ გავაქრობ მაგრამ წავალ ერთხელ მხოლოდ ერთხელ დათმობაზე. ბევრი ემოცია გადაიტანე დღეს და ჯობია დღეს სხვაგან დავიძინო და მარტო დაგტოვო...
ნატამ ამოისუნთქა...თითქოს მხრებიდან მძიმე ტვირთი ჩამოხსნეს.
წყალი გადაივლო და შუშის კედელთან ჩამოჯდა....
რა უნდა იყო ამის შემდეგ?! უნდა იბრძოლოს! უკარნახა შინაგანმა ხმამა.
ვაჩეს უნდა დაელაპარაკოს, თუ მოუსმენს იქნებ გაუშვას, თუ ადამიანურად დაელაპარაკება იქნებ ყველაფერიამოვიდეს?! თითქოს იმედი მიეცა თუ წეღან არ უნდოა რომ გათენბულიყო ახლა ერთი სული ქონდა ვაჩეს როდის ნახავდა რომ დალაპარაკებოდა.

ვაჩე თავის კაბინეტში იჯდა და რაღაც საბუთებში იყურებოდა...ნატას სიტყვებს ვერ იჯერებდა.... როგორ შეიძლებოდა ასეთი ყოფილიყო?! „როგორ შეუძლია ინერვიულოს იმაზე რამე ხომ არ მაწყენინა?!“ ნიკას სიტყვები გაახსენდა „ძალაინ სუფთა გული აქვს“ ეგონა მისნაირები არასებობდნენ თურმე როგორ ცდებოდა...
ახლა უფრო რწმუნდებოდა მისი გადაწყვეტილების სიწორეში! მიხვდა რომ ნატა იმსხურებდა.

თორმეტი სრულდბეოდა ნატას სანახავდ რომ ავიდა...
-საუზმე აქ ამოვატანინო? -ხმაში ისევ ის სიცივე ქონდა შეპარული ნატამ პირველად რომ გაიგონა და შეეშინდა... მიხვდა როგორი ცვალებადი ხასიათი ქონდა და გადაიფიქრა დალაპარაკება მაგრამ მერე მოიხვდა რომ მომენტს ვერ დაუცდია ამიტომ ლაპარაკი დაიწყო...
-რაღაც მინდა გთხოვო
ვაჩემ ინტერესით შეხეა თუმცა არაფერი უთქვამს
-ვიცი ახლა რასაც გთხოვ შეთნვის რთული გასაგები იქნება მაგრამ მაინც უნდა გთხოვო იმიტომ რომ სადღაც გულის სიღრმეში მჯერა რომ გამიგებ...
ვაჩე ხმას არ იღებდა და ამით ნატა სუფრო ძაბავდა თუმცა ყურადღებით უსმენდა -ძალიან პატარა ვარ ჯერ იმ ყველაფრისთვის რაც ახლა ჩემ თავს ხდება... არასოდეს ვყოფილვარ ბედნეირი...ბოლომდე ბედნეირი და ახლა საერთოდ მკვდარი ვარ! ვიცი შეგიძლია, ვხვდები რომ შენზე ბერვი რამეა დამოკიდებულიძალიან გთხოვ... გევედრები თუ ქინდამუხლებზეც დავდგები (ეს ძალიან ბავშურად გამოუვიდა და აამზევაჩეს გაეცინა)და ისე გთხოვ გამიშვა! ისე გამიშვი რომ ნიკა არ დააზარალო ვითომ ის თამაში არ გითამაშიათ...
სულ სხვა რამის თქმა უნდდოდა მაგრამ სულ სხვა რაღა უთხრა
-როგორც მივხვდი ჩემი გუშინდელი საქციელი ზედმეტად იმედის მომცემი გეჩვენა, ხელით სახეზე შეეხო და ცერა თითი ტუჩებზე გდაუსვა კარადაში შენთვის ტანსაცმელი კიდია საღამოსთვის მოემზადე და ჭკვიანდ იყავი თუ გინდა რომ როდესმე მაინც დატოვო აქაურობა.
ზიზღი რომელც ვაჩეს მიმართ ხელმეორედ გაუჩნდა იმაზე საშინელი იყო ვიდრე წამროდეგნია ... სააბაზანოში შევარდა და სახე მეასეჯერ დაიბანა მისი თითების კვალი რომ გაექრო. მთელი დღე აბაზანაში იჯდა და ტიროდა ბოლოს მხოლოდ იმიტომ გავიდა, გაბურებულმა აღმოაჩინა ტელეფონი როგორ გაუჩერებლად რეკავდა....

პ.ს საოცრად გამხარა თქვენმა კომენტარება...<3 <3 უდიდესი მადლობები <3