რამდენიმე წამში დემეტრეც დაგვიბრუნდა.
- ზატო მე მეჩქარება და უნდა დაგტოვოთ. ( დემეტრე ( ღიმილი )
- რომ არ გეჩქარებოდეს ეგ უფრო დამიკვირდებოდა, შენ ხომ სულ სადღაც გარბიხარ. ( ღიმილი )
- რაიყო დეპრესიაში ხარ? ( დემეტრე ( სიცილი )
- ჰაჰა რა სასაცილო იყო, იდიოტი.
ჩემსკენ წამოვიდა და შუბლზე მაკოცა.
- კარგი მაგრად. ( დემეტრე ( ღიმილი )
ნატამ და თაკომ ერთხმად დაიძახეს.
- კარგაად
დემეტრემ გასვლისას მოიხედა დამაბნეველი ღიმილით და
- როგორ არ გინდათ რომ წავიდე. ( დემეტრე ( ღიმილი )
- ჰაჰა რამის დავიკერე. ( ნატა ( სიცილი )
კარები დავკეტე და სამზარეულოში შევედი.
- დღეს რას ვაპირებთ?
- რავიცი როგორც ყოველთვის ბიჭები მოიფიქრებენ რამეს. ( ნატა ( ღიმილი )
- არ გიდათ დავასწროთ და ჩვენ მოვიფიქროთ ისეთი რამ რაც მაგრად „გაუსწორდებათ“ ( თეკო ( ღიმილი )
- ეგ კარგი აზრია. ( ნატა ( ღიმილი )
- კი მაგრამ მაინც რა?
რამდენიმე წუთი სახლში სრული სიწყნარე სუფევდა და როგორციქნა თეკომ რაღაც მოიფიქრა.
- ჩემებს ერთ ძალიან მაგარ ადგილას ძალიან მაგარი პატარა და საყვარელი სახლი აქვთ დასასვენებლად, იქ რომ წავიდეთ? ( თეკო ( ღიმილი )
- ეე აზრია აზრთა მეფე ( ნატა ( სიცილი )
- ჰაჰა მეც მომწონს ეგ იდეა.
- ხო თან რამეები ვიყიდოთ და ყველაფერი იქ გავაკეთოთ. ( თეკო ( სიცილი )
- მშვენიერია მშვენიერი. ( ნატა ( სიცილი )
- ლუკას გიტარაც წამოვაღებინოთ. ( ღიმილი )
- კი კი აბა რა გიტარის გარეშე წარმოუდგენელი იქნება. ( ნატა ( ღიმილი )
- კარგი მე ჩემებს დავურეკავ და მაინც ვიკითხავ რაიმე პრობლემა ხომ არ იქნება. ( თეკო ( ღიმილი )
- ხო მიდი. ( ნატა ( ღიმილი )
ამ დროს ნატას ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ჯეკო იყო.
- 1 2 3 გისმენ ჩემო პრინცო. ( ნატა ( სიცილი )
- რას შვრები ჩემო მთვარევ? ( ჯეკო ( სიცილი )
- ჰაჰა მთვარე რატო? ( ნატა )
- რავიცი მზე ბანალურობად ჩავთვალე ტო ( ჯეკო ( სიცილი )
- რაღათქმაუნდა შენ ხომ განსაკუთრებული მყავხარ. ( ნატა ( სიცილი )
- 100 % - ით აღმოჩენა გყავარ. ( ჯეკო ( სიცილი )
- ჰაჰა კარგი მითხარი რას შვრები? სად ხარ? ( ნატა )
- სააქმეები მოვაგვარე და 10 წუთში შენთან ვიქნები. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- რა კარგია როგორ მომენატრე ჩემო პოზიტივო ( ნატა ( ღიმილი )
- მეც მომენატრე ჩემო იმედო. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- ბიჭებიც შენთან ერთად არიან? ( ნატა ( ღიმილი )
- თოკო კი ლუკას კიდევ ერთი პატარა საქმე გამოუჩნდა. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- კარგი გელოდებით. ( ნატა ( ღიმილი )
ნატამ ტელეფონი გათიშა და ჩემსკენ გადმოიხარა.
- ჩემო ჭიამაია ხომ არ მოიწყინე? ( ნატა ( ღიმილი )
პასუხის გაცემა ვერ მოვასწარი, რომ ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ლუკა იყო.
- საყვარელო ცოტას თუ არ მომეხმარები აქვე დავიბრიდები. ( ლუკა ( ღიმილი )
- რა?
- მეოთხე სართულზე გავიჭედე. ( ლუკა ( სიცილი )
- რა? აქ ხარ? ახლავე მოვდივარ.
კიბეები გიჟივით ჩავირბინე და მერვე სართულზე ლუკას გამოჩნდა, უფროსწორად მხოლოდ სათამაშო ჩანდა, სიხარულისგან თავი ვერ შევიკავე.
- ეს რა არის? ჰაჰა
- პარაპამ ( ლუკა ( სიცილი )
- რა საყვარელია, ლუკ ( ღიმილი )
- სათამაშოს ჩუქება ზედმეტ ბანალურობათ კი აქციეს ზოგზოგიერთებმა მაგრამ მაინც საჭიროდ ჩავთვალე. ( ლუკა ( ღიმილი
- მეთოთხემეტე სართულზე ფეხით აპირებდი ამოსვლას? ( სიცილი )
- ლიფტს ოც წუთიანი შესვენება ჰქონდა და ვერ დაველოდებოდი. ( ლუკა ( ღიმილი )
- მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ ჩემო სიყვარულო. ( ღიმილი )
მომიახლოვდა და ძალიან მაგრად ჩამეხუტა.
- მეც მაგრად მიყვარხარ. ( ლუკა ( ღიმილი )
ოთხი წუთი ასე ჩახუტებულები ვიდექით.
- ჩემს სახლში შეშვებას არ აპირებ ხო ( ლუკა ( ღიმილი )
- ჰაჰა ჩემი სულელი, წამოდი.
სათამაშო გამოვართვი და კიბეები ავირბინეთ.
- რა? ვაიმე ვაიმე ეს რა არის? ( ნატა ( სიცილი )
- რა მაგრობა, რა საყვარლობაა ( თეკო ( სიცილი )
- პრივეტ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- აი იმენნა ყველაზე საყვარელი პერსონა ხარ ლუკა. ( ნატა ( სიცილი )
- ჰაჰა ( ლუკა )
სახლში შევედით, სიხარულისგან ვერ ვხვდებოდი საერთოდ რას ვაკეთებდი.
- ცოტახანში ბიჭებიც შემოგვიერთდებიან. ( თეკო ( ღიმილი )
- ძალიან კარგი. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ლუკ ყავას დალევ?
- მოდი ჩემთან, არაფერი არ მინდა. ( ლუკა ( ღიმილი )
მის სიტყვებს ხმის ამუუღებლად დავემორჩილე და გვერდით დავუჯექი.

აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი?