ლიფტის კარი იღება , ჯერ ჩანთებს ვაწყობ შიგნით მერე მეც შევდივარ , ღრმად ამოვისუნთქე ახლა წარსულისკენ ვდგამ ერთ ნაბიჯს , ერთი სული მაქვს ჩემს სახლში როდის შევაბიჯებ , ვერც კი წარმოიდგენთ ეს რამდენად კარგი სეგრძნებაა, ცრემლებით ამევსო თვალები
კარი იღება და მომღიმარი მისტერ მოუწესრიგებელი მხვდება , ეს სულ არ მახსოვდა ... ჩანთებს მართმევს და კარებთან იტუზება
გასაღებს ვირებ ჩანთიდან და ვდილობ კარები გავარო , თუმცა ის ფაქტორი რომ ვიღაც მოშჭტერებული მიყურებს იმდენად მაბნევს , რომ მსოფლიოში ყველაზე მოუხერხებელ ადამიანს ვემსგავსები , სახეზე ერთიანად ვხურდები
- იქნებ მე ვცადო
გვერდულად მიყურებს და წვერებშიც კი ადვილად შესამჩნევია მისი ცინიკური ღიმილი , საშინლად მეშლება ნერვები მაგრამ , რომ არ დავთანხმდე ალბათ გარეთ მომიწევს ღამის გათევა , უსიტყოდ ვიწევი უკან , გასაღებს ვაწვდი , ისიც მოხერხებულად აღებს კარებს და ჩემს სახლში მეპატიჟება
აი აქაურობა კი ნამდვილად არ სეცვლილა ... შესვლისთანავე იგრძნობოდა საშინელი სუნი , ჩანთები უცნობს შემოაქვს ოთახში და დოინჯ შემორტყმული ავლებს სახლს თვალს
-ვაუ.. ამ დაკეტილი კარების მიმართ ასეთი ბაითი თუ იმალებოდა რას წარმოვიდგენდი ...
ყურადღებას მის საუბარს არ ვაქცევ , თაროსთან მივდივარ რომელზეც ჩემი მამას და დედას ფოტო დევს , ლოყაზე მკიოცნიან მე კი გულიანად ვიცინი, ბაკურიანშია გადაღებული, კარგი დრო იყო , ახლა ვგრძნობ როგორ დამაკლდა
ფოტოს თავის ადგილას ვაბრუნებ , მახსენდება რომ მარტო არ ვარ , დაბნეული ვბრუნდები მისკენ , არვიცი ახლა რა უნდა ვუთხრა
-მადლობა
დაბნეული ვუყურებ და ვცდილობ მისი გამჭოლი მზერა ავირიდო , მაგრამ არა უტუცხად მიყურებს , ურიაქციოდ მგონი გადაწყვიტა რომ ნერვიული სისტემა მომისპოს
ჯიბიდან ფურცლის ნაგლეჯს იღებს და თაროდან კალამს იღებს ... ინტერესით ვაკვირდები მის ყოველ მოქმედებას, კალამს თავის ადგილას აბრუნებს და ფურცელსაც გვერდით უდებს, ხელს არტყამს და იცინის
-ჩემი დახმარება კიდევ თუ დაგჭირდება დასახმარებლათ მზად ვარ , ჩემი ნომერი იცი
გასაყიდი თოჯინასავით მათვალიერებს , ფეხებიდან თავამდე , მეც მორცხვად თავს ვხრი კარებამდე ვაცილებ თუმცა არ შემიხედავს მისთვის , არც მემშვიდობება ამჯერად კიბით ჩადის
ცოტახანს ვიდექი კარებში მერე კარგად ჩავკეტე და გასაღებიიქვე დავკიდე
ამ კედლებში თითქოს ყოველთვის იქნება გამჯდარი ჩემი ბავშვობის ხმები ... მამას მომზადებული ყავის სუნი , დედას სიცილი
ფანჯარას ვაღებ რომლისგანმაც საოცარი ხედი იშლებოდაა ახლა კი 2 მეტრის დაშორებით კორპუსი დგას , უხასიათოდ ვუსვებ ფარდებს და ოტახში სიბნელკე ისადგურებს , შუქებს ვანთებ და სავარძელში დაღლილი ვჯდები
ისე მეძინება თვალები მეხუჭება მაგრამ ჯერ დედას უნდა ვესაუბრო, ლეპტოპს ვაძვრენ ზურრგჩანთიდან და სკაიპს ვრთავ , დედა საიტზეა ალბათ ელოდება ჩემს ზარს , როგორც კი ამაციმციმა , დენიზმა დამირეკა
-გოგო კარგად ხარ?
შეშინებული მოსჩერებია ეკრანს , გვერდით დედაც მიუჯდა და ცდილობს მე კიარტა ჩემს ირგვლივ ოთახს დააკვირდეს
-კი კი კარგად ვარ , ახლა მოვიცალე რომ დამერეკა
-ხომ კარგად იმგზავრე ?
ამჯერად ქართულად მეკითხება დედა , ვხვდები რომ რაღაც ისეთის თქმა უნდა რაც დენიზმა არ უნდა გაიგოს
-მშვენივრად , აქ რომ ჩამოვედი ვირაც ბიწმა დამეხმარა ჩანთების ამოტანაში , არვიცი ამას მარტო როგორ შევძლებდი
-ვიღაც ბიჭმა?
ეშმაკურად იღიმის დედა და დენიზ მხარზე ხელს ურტყამს, ეს იმის ნისანია რომ ყველაფერი არასწრორად გაიგო
- დედა მე მისი სახელიც კი არვიცი
-მალე გაიგებ , ყველაფეტრი შეცვლილია არა?
-კი უბანი სულ სხვანაირია , ვერც კი ვიჯერებდი რომ ეს ჩვენი ეზოა, სახლსიც შეიცვალა დედა ყველაფერი , არც სენხარე და არც..
დედას სახე უსევდიანედება , ამიტომ ვამჯობინებ თემა შევცვალო
-დენიზ უკვე მომენატრე თუმცა შეგიძლია ეკრანს მოცილდე!
-უხეშო
ჩამძახის და დედას მარტოს ტოვებს
-დაღლილი ჩანხარ
-ხო , ძალიან დავირალე , ახლა დაძინებას ვაპირებდი მაგრამ მშია , რამეს ამოვიტან მაღაზიიდან
-კარგად წამე , ძალიან გთხოვ თავს მიხედე და ფრთხილად იყავი , უნივერსიოტეტში როდის უნდა მიხვიდე?
-ზეგ დეე , ყველაფერი ჩემმა უნივერსიტეტმა მოაგვარა , მე უბრალოდ საბუთებს მივიტან და ვსიო
-აბა შენ იცი ჩემო ჭკვიანო
-შეიძლება გამოცდების გადაბარება დამჭირდეს , კაი დეე წავედი ახლა თორემ კლავიატურაზე დამეძინება , ხვალ შეგეხმიანებით
-გკოცნიიი
ლეპტოპს ვხურავ და თვალებს ვისრესს არა ახლა მაღაზიაში ჩასვლის ტავიც არ ამქვს , უმჯობესი იქნება თუ დავიძინებ
დიდი ჩანთიდან თეთრეულს ვიღებ და რადგან ჩემი ოტახი საშინლად მოსაწესრიგებელი იქნება , დივანზე ვშლი და საბანში ვეხვევი , დაღლილობისგან წამებში მეძინება
თან ისე ღრმად რომ მეორე დღის 10 საათზე მეღვიძება ... ჩიტების ჭიკჭიკს გამოვყავარ ძილბურანიდან თმაზე ხელს ვისმევვ და თვალებს ძვლივს ვახელ ისე დამმძიმებია თითქოს ლოდები დამკიიდეს
ვჯდები და ვდილობ რეალობა გავიტავისო ... საათს გაკვირვებული ვუყურებ 16 საათი მეძინა , ეს არანორმალურობაა, თავი საშინლად მტკივა ,თუმცა რა გასაკცვირია კუჭი ცარიელი მაქვს
ძვლივს ძვლიობით ვდგები, ვცდილობ ჩანთებში სასურველი ტანსაცმელი ვიპოვო , ბოლოს რაც ხელში მომხვდა სწრაფად ვიცმევ , ვცდილობ თმები სავარცხლის დახმარების გარეშე მოვიყვანო მწყობრში , საფულეს ,გასაღებს ვიღებ და კიბეებს სწრაფად ჩავრბივარ , ესეც ერთგვარი დილის ვარჯიში
ეზოს კარგად ვაკვირდები მაღაზია არსად ჩანს , ვხედავ მიმავალ ქალბატონს და მსინვე მის გევრდით ვჩნდები
-უკაცრავად , აქ სადმე მაღაზია არის?
-აი იმ კორპუსის მეორე სადარბაზოში სედი და ხელმარჯვნივ მეორე კარია
-მადლობთ
უცნაურია აქ უცნობმა როგორ უნდა მოაგნოს , როგორც წესი მაღაზიები გამოსაჩენ ადგილას არის ხოლმე , სასურველ პროდუქტს ვყიდულობ და ორი უზარმაზარი პარკით ვბრუნდები სახლში , ყველაფერი სიეთი დასალაგებელია რომ წარმოდგენაც მიწირს როგორ უნდა მოვახერხო ეს ყველაფერი ერთ დღეში
დედასთან საუბრის შემდეგ , მარწყვის იოგურტს მივირთმევ , პროდუქტებს მაცივარში და კარადაში ვანაწილებ
დალაგებას სამზარეულოდან ვიწყებ და არც ისე ბევრ დროს ვანდომებ როგორც წარმომედგინა
შემდეგ მისაღები ოთახის მორჯულებას ვცდილობ , ფარდებს ვხსნი და სარეცხ მანქანაში ვყრი ...ვცდილობ ყველაფერი კარგად დავალაგო რომ ყოველდღე არ მომიწიოს ერთი და იმავეს კეთება
შუადღით ერბო კვერცს ვიწვავ ყველთან ერთად და ისე გემრიელათ მივირთ,მევ თითქოს რაღაც სასწაულს ვჭამდე
ბოლოს ჩანთები ცემს ოთახში გამაქვს ... ოო აქ გაცილებით რთულადაა საქმე თავლი მოვავლე და წამით გადაფიქრე დაწყებაც კი , მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს
ოთახის დალაგებას გვიან ღამით მორჩი , საწოლზე მივესვენე და ასე ბინძურს და მმშიერს დამეძინა , არც მეტი არც ნაკლები დილის 7 საათზე მაღვიძარა მაღვიძებს , შეშინებული ვხტები და აზრზე მოსული ვცდილობ სუნთქვა დავირეგულირო, ტელეფონს ხელში ვქიცევ და მაღვიძარას ვთიშავ
საათს ვაკვირდები , ჯანდაბა სულ აღარ მახსოვდა უნივერსიტეტი , დაფეთებული პირსახოცით ხელში გავრბივარ სააბაზანოში , ჯანდაბა ცხელი წყალი არ მოდის , ახლა რა უნდა ვქნა ? კივილით ვდგები ცივი წყლის ქვეშ და ელვის სისწრაფით ვცდილობ რომ დავიბანო , სულ გაყინული ვთიშავ დგუშს, კანკალით ვიხვევ პირსახოცს და ვცდილობ ნაბიჯი გადავდგა , სწრაფად ვიცმევ თბილ ჯემპრს და შარვალს , თმას ფენით ვიშრეობ და გამათბობელთან ვჯდები
ღმერთო ეს რა კოშმარი იყო... ჯერ კიდევ არ არის გათენებული , ცოტახანს ვთბები მერე სამზარეულოში გავედი და ყავა მოვიმზადე , ცოტა აზრზე მოსასვლელად არ მაწყენდა ნამდვილად , ვცდილობ ამინდთან და თბილისთან შესაფერისად ჩავიცვა , ჩანთაში საბუთებს ვალაგებ
თმას ქუდის ქვეშ ვიქცევ , ტელეფონს ჯიბეში ვიდებ და სახლიდან გავდივარ , გილმოდგინედ ვცდილობ კარის ჩაკეტვას, ლიფტით ქვემოთ ცავდივარ , მერე კი გაჩერებისკენ მივემართები , დიდ ხანს ლოდინი არ მომიწია , ძალიან ვნერვიულობდი , ასე მგონი პირველად რომ მივედი უნივერსიტეტში მაშინ არ5 მინერვიულია
ავტობუსი უზარმაზარი სენობის წინ რომ გაჩერდა ხომ მთლად შემაკმა სუნთქვა , ზვლივს ჩავედი ძირს ,პირდაღებული სევცქეროდი უამრავ ახალგაზრდას , თავის დამშვიდებასდ ვცდილობდი მაგარმ არ გამომდიოდა , ბოლოს როგორც იქნა გავბედე და შიგნით შევედი , ღმერთო ახლა სულ დავიბენი
-შენ ახალი ხარ ?
ჩემთან მოკლე თმიანი ქერა გოგონა მოდის
-დიახ , მეორე კურსზე ვარ , იურიდიული , აუდიტორიას ხომ ვერ მიმასწავლიდით?
-ტავიდანვე გეთქვა თუ ჩემი კურსელი იყავი , წამოდი
მიღიმის ხელს მჭიდებს და სადღაც მივვყავარ , მიხარია რომ ვიღაცას ჩემი დახმარების სურვილი გაუჩნდა ცოტა მომეშვა
- მე ეკა მქვია შენ?
-მე თათია
-ნუ ნერვიულობ , კარგი ბავშვებია ჩვენთან , აქაურობას მალე შეეგუები, საიან გადმოიტანე საბუთები?
-სტანნბულიდან , სულ დამავიწყდა რა დაბნეული ვარ ჯერ საბუთები უნდა მივიტანო
-კარგი მაშინ ჯერ აქეთ წავიდეთ
საბუტების საქმე მალე მოვაგვარეთ , ეკა სასწაულად კომუნიკაბელური გოგონა აღმოჩნდა , რამდენიმე წუთში მოასწრო ყველაფრის ახსნა ჩემთვსი , ამასობაში ჩვენს აუდიტორიასთანაც მივედით , გვერდით დავინახე იატაკზე როგორ ეყარა სალაშქრო ცანთები და აღჭურვილობები
წამით შევჩერდი და ყველაფერს დეტალურად ვაკვირდებოდი
-ჰო ჩვენ სალაშქრო კლუბიც გვყავს , რამდენიმე ხელმძღვანელობს , ხვალ გასვლა გავქვს , გიგის მივყავართ
-გიგი ვინ არის?
-ერთ ერთი ხელმძღვანელია , ჰოდა ხვალ ორ დღიანი ლაშქრობით მცხეთაში მივდივართ , სადმე ბუნებაში დავბანაკტებით და აკრგ დროს გავატარებთ
-ეს უსაფრთხოა?
-შეგიძლია წამოხვიდე, ხო რათქმუნდა ეს საუკეთესო შანსი იქნება შენთვის რომ სხვებიც გაიცნო
-მაგრამ იქ ყველა უცხო იქნება
-საქმეც მაგაშია იფიქრე, ახლა კი წამოდი თორემ აღარ სეგვიშვებენ
ჩვენ ბოლოები მივედით ყველა ლექტორს უსმენდა , ჩვენი შესვლა და დაჯდომა არც გაუგიათ , ნამდვილად საინტერესოდ საუბრობდა ლექტორი , დავრწმუნდი ცემი გადაწყვეტილების სისწორეში , დრო და დრო ბავშვებსაც ვაკვირდებოდი
-დღეს მეტი ლექცია არ გავქვს
მიჩურჩულა ეკამ , მეც ტავი დავუქნიე და ჩაწერა განვაგრძე, კონსპექტების გაკეთება ჩვევად მაქვს პატარაობიდან ,ა სე უფრო მიადვილდება სწავლა
ყველა გარეთ გამოვედით , ცოტა არ იყოს დავირალე , ლექციაზე ბევრი ვიფიქრე ეკას შემოთავაზებაზე,, არ იქნება ცუდი , ახალი ადამიანები , კარგი გარემო და გართობა ორი დღით ამ ყველკაფრიდან მოწყვეტილი
-ეკა მოიცა
-რა იყო ?
-წამოვალ
-რა?
-ხვალ მცხეთაში
-ვაა ძალიან მაგარია , მაგრად გავერთობით , მოიცა შენი ნომერი ჩამაწერინე დილიტ რომ დაგირეკო
-იცვი არვიცი რაუნდა წამოვიღო
-კომფორტულად ჩაიცვი , ფეხსაცმელიც შესაბამისი აციცვი მარტივად რომ იარო , ზურგჩანთა წამოიღე და შიგნით თბილი მოსაცმელი და კიდევ ეერთი ფეხსაცმელი ჩადე მაინც , კიდევ ფარანი, წყლის ჭურჭელი , და არვიცი რაც აუცილებლად თან უნდა გქონდეს , ჰოდა კიდევ აქ ვიკრიბებით დილით 9 საათზე არ დააგვიანო , გიგი ვერ იტანს არა პუნქტუალურობას და დამიჯერე მისი ჯიჯღინს ვერ აიტან
-კარგი , ყველაფერი გასაგებია , მაშინ ხვალამდე
-ხვალამდე

უნივერსიტეტიდან სასაფლაოზე მივდივარ , წლებია აქ არ ვყოფილვარ , ცოტა ხანს გარეთ ვიდექი და ვცდილობდი სულიერად შევ,მზადებულიყავი მამასთან მისასვლელად , ვისაც გამოცდილი არ გაქვთ ვერ გაიგრებთ ეს რამდენად რთულია, ვიძაბები , და ყველა ემოცია ერთად იყრის თავს ჩემში , საოცრად მენატრება , წარმოუდგენლად
ჭიშკარს ვაღებ , მისი ჭრიალი შემზარავად ჩამესმის , სული მეხუთება, ნელი ნბაბიჯებით მივყვები ბილიკს ... ნაცნობი სახელი და გვარის წაკითხვისას ვჩერდები , "ერეკლე არაბიძე"
ცრემლები ლოყებს მისველებს , მისი ცხედარი რამდენიმე ფუტით ქვემოთაა , არ სემიძლია მისი ჩახუტება , არადეა როგორ მომენატრა , იქნებ გაბრაზებულიცაა აქამდე რომ არ მოვედი , იქნებ მას უფრო ვენატრებით , იქნნებ მას უფფრო ტკივა , ის ხომ ყველაზე მგრძნობვიარე იყო , მას ხომ ყველაზე მეტად ვუყვარდი
-მამა ...
ცრემლები საუბრის საშუალებას არ ,მაზლევს , მისი ქვის ქინ ვუმიხლები და პირზე ხელს ვიფარებ რომ ჩემი ფლიკვინი ვინმემ არ გაიგოს
მონატრება გულს მიღრღნის, მისი ასეთი მდგომარეობაში ყურება უბრალოდ შემიძლია, სწრაფად ვიწმენდ ცრემლებს და თავქუდ მოგლეჯილი გამოვრბივარ სასაფლაოს ეზოდან , გაჩერებამდე ვირბბინე , ავტობუსში უაზროდ აავვარდი და სულ უკან დავიკავე ადგილი
ახლა არსად წასვლა არ მინდოდა , ან სად უნდა წავსულიყავი , ელენეს ჩმი ბავშვობის მეგობარს მივწერე რომ ჩამოვედი და ჩემთან გამოსულიყო
ამაშიც რომ ბედი არ გექნება ადამინს ქუთაისში ვარ ერთი კვირითო , მოწყენილობისგან ნამდვილად მოვკვდები , ეკას ნოემრი მაინც ჩამეწერა
უხასიათოდ ავიდი სახლში და ჩანთა სადღაც უსასრულობაში მოვისროლე , მაცივრიდან იოგურტი გამოვირე და ტელევიზორი ჩავრთე , რრაღაც სსერიალი გადიოდა , იმდენად დაზაბული მომენტი იყო და ცახლართული რომ აზრი ვერ გამოვიტანე ვინ ვისი რა იყო და საერთოდ რა ხდებოდა , ფარდები დავკიდე , და ჩემს ოთახში შევეედი , კედლებზე ჩემი და დენიზის სურათები დავკიდე
მის გარეშე მიჭირს , ლეპტოპი გავხხსენი და ადვურეკე , როგორც ყოველთვის სულ საიტზეა
იმდენი ვისაუბრეთ რომ ენას ძვალი რომ ქონდეს ალბათ მომტყდებოდა
დაწოლის წინ , ხელის კრემი წავისვი და პიჟამოები ცავიცვი , საოცრად მშვიდად ვგრძნობდი თავს , დაწოლისას ყოველთვის ვსვამ წყალს , არც ახლა დავარრვევდი ჩვეულებასდ, სამზარეულოსკენ წავფრანტუნდი , სიბნელე იყო თუმცა გზის გაკვლევა არ მიჭირდა, უცებ მომეჩვენა რომ ვირაც იყო ცემს გარდა სახლში , ბავშვობის შიშები გამახსენდა, სწრაფად მიმოვიხედე , სიბნელეში არაფერი ცანდა , მაგრამ გარკვევით მესმოდა რაღაცის ხმა , თიტქოს შრიალებდა
შიშისგან ნერწყვი ყელში გამეჩხირა, არ დავთმე და გაბედულადა მივედი კრანამდე წყალი მოვუშვი მაგრამ არ მოდიოდა წყალი, გული ყელში მომებჯინა , ვიგრძენი რომ ვირაცხ მიყურებდა , ამაში მაინც ვერ შევცდებოდი , ამას ყველა გრძნობს
ოფლმა დამსხა , დანას ხელი დავავლე მაგრამ არვიცი ალბათ ხელის კანკალის გამო ხელდიან გამივარად , ეს ყველაფერი სიე აირია ერთმანეთსი რომ პანიკაში ჩავვარდი მისაღებისკენ გავიქეცი და სინათლე ავაNტე , ოტახი სრულებით ცარიელიაა... თაროზე იმ ბიჭის ნოემრს დავიწყე ძებნა , მალევე ვიპოვე ავკრიფე თუმცა გადავიფიქრე , ჩემი ბავშვური ფანტაზიებია და მეტი არაფერი ამისთვის შეწუხება არ ღირს
ოთახში გავედი სინათლე ანთებული დავტოვე .. თვალები მაგარდ დავხუჭეე და ვეცადე დამძინებოდა ბევრი წვალების შემდეგ გამომივიდა
8 ხდებოდა რომ გამეღვიზა , გემრიელად გავიზმორე საწოლში , გუშინდელ ინციდენტზე აღარც ვფიქრობდი, ზანტად წამოვდექი, ელასტიკები და შავი ზედა ჩავიცვი , ეკას დარიგების თანახმად, ლითონის ჭიქა , პლედი, და თბილი მოსაცმელი ცანთაში ჩავდე, წინა ჯიბეში , ფეხსაცმელები და ფარანი მოვათავსე, ბოტასები ცავისცვი და ეკპიც დავიხრე, მიხარია რომ კარგ დროს გავატარებ , იმედია ბავშვები კარაგდ მიმირებენ , ისევე როგორც ეკამ
მანაც არ დააყოვნა
-ალო
-ხომ არ დაგავიწყდა მზადება დაიწყე?
-უკვე მზად ვარ 5 წუთსიი გამოვალ
-კარგი მე უკვე აქვარ , მალე სხვებიც მოველნ , არ დაიგვიანო
-კარგი
ტელეფონი გავუთიშე და ნაუშნიკებთან ერთად ჯიბეში ჩავიდე , გასაღებიც ავირე , გაზი გადავკეტე და წყალიც სევამოწმე , დენი გამოვღტე და გარეტ აგვედი, კარები კარაგდ ცავკეტე , კიბით ჩავედი (დილის ვარჯიში ხომ გახსოვთ)
რამდენიმე წთი ველოდე ავტობუსს , ხალხით სავსე იყო ამიტომ ფეხზე დგომა მომიწია , ყოველთვის მიყვარს საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მგზავრობა იმდენ საინტერესო ადამიანს შეხვდებიტ ამ დროს
უნივერსიტეთთან ჩამოვედი , ბავშვები ერთად მოჯგუფულან ავტობუსთან და ჩანტებს შიგნით აწყობდნენ , ეკამ დამინახა და ხელი დამიქნია აქეთ მოდიო , მეც მათთან მივედი
-ბავშვებო ერთი წუთით
ეკამ ყველას ყურადღება მიიქცია
-ეს თათია ახალია
ბავშვებმა ჯერ კარგად შემათვალიერეს მერე ყველამ სათიტაოდ გამეცნეს , ბიჭები უფრო იჩენდნენ ინიციატივას, რამდენიმემ ისიც მკითხა მყავდსა თუ არა შეყვარებული
-გიგი მოვა და წავალთ
ეკამ თქვა რომ ვერ იტან არა პუნქტუალურიბას არადა ყველაზე ბოლოს თვითონ მოდის? უცნაურია
-მოვიდა
თქვა ერთმა მეტად გამაღიზიანებლად არა უფრო ვურგალურად ჩაცმულმა გოგონამ და თმა თითზე დაიხვია
მეც იქეთ გავიხედე სიათაც ყველამ
არ არსებობს , ეს არის გიგი? პირი დავაღე გაოცებისგან , მოლაშრე გიგი... ახლაც ისე უცნაურად გამოიყურება როგორც იმ რეს ჩანთების ატანაში რომ დამეხმარა
ყველას მოგვესალმა , ისე იქცევა თითქოსა ვერც კი შემამჩნია, არმდენიმე საჭირო დარიგება მოგვცა და ჩასხდომისკენ მოგვიწოდა მე მძღოლის უკან მოვთავსდი , ყველა რომ მოეწყო გიგი მერე ამოვიდა და არმდენად გასაკვირიც არ უნდა იყოის მაინც და მაინც ჩემს გვერიდთ დაჯდა , მეც თავი ისე დავიჭირე თიტქოს და სულაც არაფერი , არადა ერთი სული მქონდა მსიკენ გამეხედა
-შენ ? არ გელოდი
-არც მე
ცივად მივუგე და ფანჯრიდან გავიხედე
-ორი დღე ერთად ყოფნა მოგვიწევს , თავის არიდებას ყოველთვის ვერ მოახერხებ ლამაზო
არვიცი ასეთი საუბრით ჩემთან რის მიღწევას ცდილობს მაგრამ ნამდვილად გამოსდის ჩემი დაბნევა
ნაუშნიკები გავიკეთე , საზურგეს მივაწექი და Clean Bandit - Rockabye ft. Sean Paul & Anne-Marie ჩავრთე, ვიგრძენი როგორ მომძვრა ცალ ყურში ყურსასმენი , ვიფიქრე უბრალოდ ცამომივარდა მეთქი მაგრამ არა მალევე ვიგრძენი მისი ტავი მხარზე, მუსიკას განაბული უსმენდა და თვალები დაეხუჭა , ბრაზი მომაწვა მაგრამ მის პროვოკაციას არ ავყერვი , გავსწორდი და ვცდილობდი ემოციების დაოკებას
ცოტას გავუძლებ და ეს ორი დღე გვერდითაც არ გავეკარები იდიოტი! არა სიტუტუცესაც ხომ აქვს საზღვარი, თან ისეთი მშვიდი სახითაა ... მხარი ოდნავ ავწიე , მაგრამ არც შეიმჩნია , გაეღიმა და უფრო კარგად მოკალათდა , რომ მცოდნოდა სულ არ წამოვიდოდი! კაი თათია მშვენიერი ბიჭია , მგონი ჩემი გონება დამცინის , საშინელ გუნებაზე ვდგები , ტელეფონს ვიღებ და სიმრერა"აწი ჩემი მხრიდან თავი "ს ვეძებ მსგავს ვერაფერ ვპოულობ და Rag'n'Bone Man - Human ს ვრთავ , მგონი ჩაეძინა ამ იდიოტს , რამდენ ხანში ჩავალთ ? ვეკითხები მძღოლს
- ნახევარ სააში
ცოტაც გაუძელი თათი! თავს ვიგულიანებ და მრისხანედ ვუყურებ ტკბილად მძინარე გიგის


ესეც მეორე თავი , იმედია მოგეწონებათ
ველი შეფასებებს და შენიშვნებს
შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით მადლობთ რომ კითხულობთ