ისეთი თვალეით მიყურებდა, ცოტა უხერხულად ვიგრძენი თავი, ნეტა რატომ მძაბავს ეს ბიჭი და მისი გამოხედვა ასე?..

15.

ტაძარში მამა გიორგი გველოდა და ყველაფერი წესის მიხედვით ჩატარდა, ეზოში რადენიმე ფოტო გადავიღეთ, შემდეგ გიგიმ ჯვერზე წაგვიყვანა და სანთლები დავანთეთ.. ფოტოგრაფი იქ სრული დატვირთვით ვამუშავეთ, სესილის (კლასელი) „სელფომანობამ“ სასიამოვნო დრო გვატარებინა დიტო და საბა იდეებს აწვდიდნენ და ფოტაგრაფის გამომეტყველებაზე ხალისობდენენ, ბოლოს გაბრაზებულმა გამოაცხადა:
- „ფირი“ გამითავდა და მხოლოდ „მთავარი გმირები“ უნდა გადავიღო!
-არადა სესილი რომ არის მთავარი ამან ვერ გაიგო?
საბა მომიახლოვდა, ისე ამბობდა..
-დააცადეთ, მაგას სხვანაირი წარმოედგინა ელის ქორწილი, დედოფალი თვითონ უნდა ყოფილიყო!... აყვა დიტოც.
საბა ჩამეხუტა, მაკოცა და კიდევ მომილოცა, ეს მომენტი ფოტოგრაფმა ხელიდან არ გაუშვა, ყველა თითო-თითო მოგვემატა და ფოტოს მაშტაბებიც ნელ-ნელა იზრდებოდა.. რესტორინსკენ დავიძარით და გზაში თავისუფალ ადგილას „დრიფტიც“ მოაწყვეს.
რესტორანი ლამაზი, სადად გაფორმებული იყო.. განსაკუთრებული და „ზღაპრული“ არასოდეს წარმომედგინა ეს დღე, თუმცა არც ის წარმომედგინა, რომ ჩემთვის საყვარელი ადამიანები არ იქნებოდნენ ამ დღეს ჩემთან.. ახალი არავისთვისაა ის ფაქტი, რომ ყველაფერი არ ხდება ისე, როგორც ჩვენ გვინდა, თუმცა ის ნამდვილად წარმომედგინა, რომ ჩემს გვერდზე მყოფი ადამიანი, უნდა მყვარებოდა და მისგანაც იგივე მეგრძნო! მისით ბედნიერს მეცხოვრა და მეც შემძლებოდა ბედნიერი წუთები მიმეძღვნა.
შესულებს, პირველი გურამმა და ლიამ მოგვილოცეს, ძალიან თბილად ჩამიკრა გულში ორივემ, ჩემთვის ეს დიდი სიამოვნება იყო, მხოლოდ ადა და სერგო მაკლდა.. მეგობრები და მათი მშობლები, ჩემი უფროსი, უფრო სწორად გიგის ნათლია მეუღლესთან და შვილებთან ერთად. ნათლიაჩემი ლექსოც კი იყო. პირველად გიორგიმ გახსნა ცეკვა, როგორც ხდება ხოლმე გამიწვია „დაისის“ საცეკვაოდ, შემდეგ მე და გიგიმ გავაგრძელეთ და ერთი ჩვეულებრივი „ქორწილი“, გადაიზარდა მხიარულ დროსტარებაში, რადგან ჩემმა ტრიომ იქ მყოფ საზოგადოებას სასიამოვნო „კონცერტი“ მოუწყო.. მე და გიგიმაც ვიმღერეთ ისევ ის სიმღერა, რაც პირველად "Down", შემდეგ ცეკვით შემოვიფარგლეთ. გიორგიმ და გიგიმ თავის მეგობრებთან ერთად ცეკვით გამოიჩინეს თავი, ჩემი გოგონებიც აყვნენ ცეკვაში სესილიმ და ნინიმ სალამაზი სანახაობა შექმნეს. გიგიმ სცენა დაიკვა ტრიოსთან ერთად და რამდენიმე სიმღერა იმღერა, მაგიდასთან სადაც ვიჯექი და ანასტასიას ვესაუბრებოდი გიორგი და თემო მოვიდნენ, ორივე კარგად ნასვამი ოყო უკვე, ორივე გევრდით განაწილდნენ ისე დამისხნენ, გიომ დაიწყო ანასტასთან თამაში:
-ანასტასია გიგი ძია მოგწონს?
-ტი, კალგი ბიტია.
-ოჰო ამას უყურე, კარგი ბიჭი ხომ?
-ქო, შენც კალგი ქალ.
-გული არ გავიტეხო?
სიცილით ეკითხება გიორგი, თემოს გამოხედვას ვცდილობ ყურადღება არ მივაქციო, მასაც ეღიმება..
-ალა მალთლა კალგი ბიტი ქალ.
ეს ბავშვი ისე იქცევა ხოლმე, ზოგჯერ მგონია პატარა მხოლოდ ტანით ხომ არ არის?..
-გენაცვალე! პატარა პრინცესა ხომ არ მეცეკვება?
გირგიმ ხელი გაუწოდა, მანაც წამოიყვირა:
-ტი.ტი. ვითეტოთ, გიგი დია მგელის, ჩემი მამიტო მგელის, დედაც მგელის..
გიორგიმ და ანასტასიამ ცეკვა დაიყეს, თემო კი ისევ გვერდით მეჯდა, მათ მიმართ გაყოლებული მზერა ჩემსკენ შემოაბრუნდა და მკითხა:
-ელი ჩემზე ისევ ბრაზობ?
-ისევ?..
თვალებში შევხედე და მისი ნაცრისფერი თვალები, ძალიან წითელი, სევდიანი, ჩამქრალი, თითქოს უსიცოცხლო იყო.. არ ვიცი რატომ თავი დამნაშავედ ვიგრძენი, კითხვაზე კითხვითვე რომ ვუპასუხე, ნაძალედევად გაიღიმა და განაგრძო:
-ოდესმე მაინც შეძლებ მაპატიო? არ მინდა თავს დამნაშავედ ვგრძნობდე, ეს კი მანამდე იქნება სანამ შენ არ მაპატიებ!.
ეს ბიჭი ძალიან უცნაურად აზროვნებს, ან მე ვერ ვიგებ ამის დამოკიდებულებს, თუმცა არ მიღირს სიტუაციის დაძაბვა, გავიფიქრე და ვუთხარი..
-თემო მე შენ ვერაფერს ვერ მოგთხოვ, შენ ვალდებულება მეგობართან გაქვს, მათთან უნდა იყო გულწრფელი!. ყველაფერს დავივიწყებ თუ დღეიდან იქნები ისეთი როგორსაც ისისნი იმსახურებენ!.
ხელით ვაჩვენე ერთად თავმოყრილი ბიჭები.. გაეღიმა და მხრებში გაიმართა..
-ელი მართლა ამბობ? ელი შანსს მაძლევ?
-მხოლოდ ერთს!
საჩვენებელი თითი დავუქნიე.. გამეღიმა ისეთი სახე მიიღო, მესიამოვნა, თუ ამით გამხიარულდება დაე ასე იყოს, თან მეც არ მექნება უსიამოვნო შეგრძნება მის გამოხედვაზე..
-ელი მადლობა. შეიძლება მოგეხვიო?
ამ კითხვამ დამაბნია, ასეთი თავაზიანიც არ არისი, ეს უკვე „ფარსია“ გავიფიქრე მაგრამ, თავი დავუქნიე და მოვეხვიე, ფეხზეც წამოვდექით..
-აუ ელი შეიძლება ვიცეკვოთ?
ხელები გამიშვა და ისე მკითხა.. გამეღიმა, ამჯერად მის თვალებს მივმართე, ის მეტყოდა სიმართლეს, ასეც იყო მას შანსის ხელიდან გაშვება არ უნდოდა, რომ ჩემთან ახლოს ყოფილიყო, მის თვალებში იყო ისეთი რაღაც, მე როგორც „მეგობრის მეუღლეს“ არ მომწონდა! აი ჩემი სიუც მოვიდა:
-რაზე საუბრობთ?
წელზე ხელი მომხვია და საფეთქელთან მაკოცა, მე ღიმილით ვუპასუხე. თემოს პასუხს დაველოდე, ისიც მიმიხვდა, მაგრამ საუბრის ბოლო ნაწილი განუმარტა..
-ცეკვა შევთავზე.
-არა, უკვე მომენატრა და ვერ შეველევი!
თვალი ჩაუკრა თემოს, მე შემომხედა მაკოცა და წელზე მოხვეული ხელი, რომელზეც ხელი მეკიდა, თავზე გადამატარა დამატრიალა და მიმიკრა სხეულზე, კისერზე მოვხვიე ხელები და მისი თვალებში დავიწყე ყურება..
-როგორც ჩანს, შენ და თემომ გაარკვიეთ ურთიერთობა?
თანხმობის ნიშნად, თავი დავუქნიე..
-არ გკითხავ რაზე ისაუბრეთ, ვიცი თუ საჭიროდ ჩათვლი შენ თვითონ მეტყვი..
- მიყვარხარ!
-მე უფრო!..
კისერში სველი კოცნით დავლილ ჟრუანტელზე, გაეღიმა და ყურთან ჩურჩული განაგძო..
-როგორ მომწონს ეს შეგრძნება! ლილე წავიდეთ რა..
-სალოს ვნახავ და მერე.
-ჩუმად თორემ, არ გაგვიშვებენ!
თანხმობის ნიშნად ვაკოცე და სალოსთან ერთად თავის მოსაწერიგებლად წავედი. სალომ თმის სამაგრი გამისწორა ნახევრად აწეული და დახვეული კულულებიც თითებით შეალამაზა, თავისკენ შემაბრუნა:
-ელი დიდი და უსაზღვრო სიყვარული გეტარებინოს ამ კეთილი გულით!
-მადლობა სალო, მიყვარხარ!
ცრემლები წამომივიდა და ჩამეხუტა, რამდენიმე წუთი ვიდექით ჩახუტებული, შემდეგ ისევ სალომ სცადა სიჩუმის დარღვევა:
-კარგი დამშვიდდი, სანერვიულო არაფერია!
-მამიდამ რა თქვა?
მოუთმენლად დაველოდე პასუხს, ჩემს ხელებს ცერა თითებით ეფერებოდა და ცრემლიანი ცისფერი თვალებით დაიწყო:
-ხომ იცი რომ მას შენი ბედნიერება უნდა?!
-კი.
-მან იცის რომ ბედნიერი ხარ და მისთვის ეს საკმარისია!
-მინდა, რომ აქ იყოს..
-ელი ხელის მოწერის ცერემონია იმიტომ არ იყო დღეს, რომ მათ ელოდება გიგი და მომავალ წელს „მეორე ქორწილი“ გექნება.
-ესეც განსხვავებული იქნება.
ჩავილაპარაკე..
-ელი რაც დაგჭირდება ყველაფერი ჩანთაში ჩაგილაგე, მანქანაში დევს და გასვლისას გამოვალ, რომ მოგცე.
ღრმად ამოვისუნქე, თითქოს მღელვარებას გავატანდი, მაგრამ ასე მარტივად არ გაქარა..
-კარგი ნუ ღელავ ყველაფერი კარგად იქნება. არც პირველი ხარ და..
- არც ბოლო!
მე დავასრულე წინადადება, ჩავეხუტე..
-აბა რა! მთავარია რომ ბედნიერი ხარ და ასეთი თვალებით იყურები!
ჩახუტებულებს, რამდენიმე წუთში საბას ხმა მოგვესმა:
-კარგი რა, დარწმუნებული ვარ როლები გაცვალეს, წლების წინ ელი ამშვიდებდა და ახლა სალოს ჯერია..
შემოაღეს კარები და დერეფანში მდგომები, დაგვინახეს ჩავეხუტეთ ჩვენს მეუღლეებს, მომღიმარი სახეებით..
-მეგონა გაიპარე..
მაკოცა გიგიმ და ძლიერად მომხვია წელზე ხელი.
-არა ვალი გვისტუმრე, ვამშვიდებდი და წასვლაზე ვითანხმებდი.
სიცილით თქვა სალომ..
-შენ ძალიან ჩქარომ ჩემი დის მოშორებას ოჯახიდან ხომ?..
მოწყვეტით აკოცა მეუღლეს საბამ.
-მე ვჩქარობ მის ბედნიერებას!
-ჩემი გაბერილი.
მუცელზე მოეფერა.
-ელი ისე წავიდეთ რომ დარბაზში აღარ შევიდეთ რა.
კიდევ უფრო მიმიხუტა და მეც გავიტრუნე მის მკლავებში..
-კარგი აზრია, რადგან შეიძლება უკვე გეძებენ და ყურადღებას მიიქცევთ.
განაგრძო საბამ.
-მამაშენს და ლია დეიდას მაინც დავემშვიდობოთ..
-მათ მე გამოვიყვან.
თქვა საბამ და წავიდა, ჩვენ გარეთ გავედით სალოს მომზადებული ჩანთა გიგიმ საბარგულში მოათავსა, სალოს ჩავეხუტე კიდევ ერთხელ, დიტო, ანა და უფროსები შემოგვიერთდნენ, ანასტასიაც ხელში ჰყავდა საბას. ყველამ დაგვლოცა, მოგვეფერნენ და ბედნიერება გვისურვეს, ჩემი გადარეული რამდენჯერმე მომეხვია:
-ელი ჩემი „ცოლი“ არა, მაგრამ „რძალი“ ხომ გახდი?!
-აბა, რას ვიფიქრებდი..
დიტომ კიდევ ერთხელ ჩამიხუტა და ბედნიერება მისურვა, გიგის მოხვეული გურამი პირობას ახსენებს:
-გიგი შვილო პირობა ხომ გახსოვს? ახლა გყავს მეუღლე და გთხოვ ნასვამი აღარ დაჯდე საჭესთან, მძღოლი წაგიყვანთ.
-არა მამა ელიმ იცის მანქანის მართვა.
-აბა სანამ მოწმობა არ აიღო, ცოლად არ მოიყვანა..
დამცინა, მეუღლეს და პატარას ჩახუტებულმა საბამ.
-საჭესთან მე დავჯდები არ ინერვიულოთ.
-კარგი წავედით.
ვსხდებოდით მანქანაში და გიგიმ გახედა:
-საბა შენს დას მივყავარ, ხომ ხედავთ?
საბამ თანხმობის ნიშნად ხელი აუწია:
-რას ვიზამთ დრო შეიცვალა..
ყველანი იცინოდნენ, დავსხედით და გაბუტულმა გავხედე გიგის, რომლის სიცილი სულს მიხალისებდა..
-გადავიფიქრო?
-არა ელი პირობა მაქვს დადებული, დღეიდან ნასვამი საჭეს არ ვეკარები.
მოწყვეტით მაკოცა და მანიშნა, რომ წავსულიყავით. საოცარია, როცა ადამიანი გაძლევს ძალას, ენდობი, გრძნობ მასზე დამოკიდებულებას და ეს არა თუ გაღიზიანებს არამედ დიდ სიამოვნებას განიჭებს. იცი მისთვის მნიშვნელოვანი ხარ და ეს გაბედნიერებს, ამ გრძნობით სავსე ვმართავდი ავტომობილს და „ლოპოტისაკენ“ გზას მივიკვლევდი..

.... გამიგია, ასევე დამითვალიერებია ფოტოებით ეს ადგილი, მაგრამ ნანახი ბევრად განსხვავდებოდა! საოცარია ბუნების ამგვარ ქმნილებას საკუთარი თვალით ხედავდე და აღიქვამდე, რომელიც სხეულის ყველა უჯრედს გიცოცხლებს და გიხარია, რომ ამ სამყაროს ნაწილი ხარ, გხვდა ბედნიერება წილად მისი ნახვისა..
-მოგწონს?
-საოცარია.
-დილით უფრო მოგეწონება! შენ ხომ დილა გიყვარს?
-შენ რომ ძილი გიყვარს?
-შენ რა ძილს აპირებ?
ჩემი სახე ხელებში მოიქცია, თვალებში ისე მიყურებდა, ვიგრძენი სახეზე როგორ გავწითლდი, გაეცინა ჩემი ტუჩები ვნებიანად დააგემოვნა და ჩანთების ასაღებად მივიდა მანქანის საბარგულთან, შემდეგ ხელი გადამხვია და სასტუმროში შევედით..
ოთახი დიდი და ლამაზი იყო, ხედი იმდენად მიმზიდველი, რომ „აისის“ ყურებით ნამდვილად ვისიამოვნებ.. ამ ფიქრებიდან აივნის კართან მდგომს გიგის მკლავების მოხვევამ და კოცნამ გამომაფხიზლა, მივეყრდენი და მის მკლავებში ნებივრობა გავაგრძელე..
-მიყვარხარ ცუღლუტო! მინდა ბედნიერი იყო მთელი ცხოვრება და მინდა ეს თვალები ასეთი მიყურებდეს..
-მეც მიყვარხარ ძილისგუდა! მე მინდა ეს ღიმილი მხოლოდ მე მეკუთვნოდეს..
-ერთი ვნახოთ ვინ არის ძილისგუდა..
თავისკენ შემაბრუნა, ისე უცებ რომ ვერც გავიაზრე, სანამ მისი ტუჩების სიმხურვალე არ ვირძენი, მეც ავყევი, ორივე ვგრძნობდით სურვილს, სიყვარულს, ბედნიერებას.. ხელი უფრო მომიჭირა წელზე და მისი სხეულის სიმხურვალემ მეტი ემოცია და გრძნობა გააღვიძა..
-გიიიგი, გთხოვ წყალ...ს გადავივლებ
-ერთიც, ერთიც რა..
თან მიშვებდა, თან არა და კოცნის დროს დავუსხლტი, გამომეკიდა მაგრამ მოვასწარი აბაზანის კარის ჩაკეტვა..
-აქ გელოდები.
სიცილით მითხრა კარებთან მდგომმა, ემოციებისაგან ისე ვკანკალებდი წყლის დარეგულირება ვერ შევძელი თითქმის ცივი წყლის ქვეშ ვიდექი, რომელმაც, თავისი საქმე გააკეთა და ცოტა დამშვიდებული ვიმშრალებდი თმას, როცა გამახსენდა, რომ პირსახოცით მომიწვდა გასვლა, რას ვიზამ ეგ ხომ მაინც უნდა მოხდეს და შენც გინდა ქალბატონო ლილიე? სარკეში მდომი თმის საშრობით ხელში ღიმილიანი სახით ვფიქრობდი და აბაზანიდან დავედი.. დავინახე აივანზე სიგარეტს ეწეოდა, ღრმად ამოვისუნთქე. საჭირო ნივთები ავიღე ჩანთიდან, საწოლზე ჩამოვჯექი და თმის დავარცხნა დავიწყე, ვიგრძენი შემოვიდა საწოლზე დაჯდა ბეჭზე მაკოცა:
-მალე მოვალ.
თბილად დამიარა ტანში ჯერ კოცნამ, შემდე სიყვებმა. სანამ გამოვიდა საჭირო პროცედურა ჩავიტარე, შემდეგ თმის დავარხცნა გავაგრძელე.. ისევ საწოლზე ზურგიდან დამიჯდა, წელს ზემოთ შიშველი და სავარცხალი გამომართვა, მან გადანაგრძო, ისევ მაკოცა ჯერ ბეჭზე, შემდეგ ყურთან და ჩურჩულით მითხრა:
-მიყვარს ეს სურნელი.. ეს თმა..
„ოხ ეს შავი თმა, რომ არ მიყვარდეს,
მე თვითონ შეგჭრი!..
რადგან გიფარავს სხეულის ნაკვთებს..
სხეულს, რომელსაც ავიყვან ხელში.
შემოვატარებ სიცოცხლის ველებს,
გავიზიარებ შენს ყოველ ნაბიჯს..
ზოგჯერ შიშისგან დაბნეულ თვალებს,
მე დავუდგები დარაჯად მტრისკენ..
ზოგჯერ ვნებისგან დაბერილ ვენებს,
მე გავუძღვები მწვერვალებისკენ..
გაგითბობ ხელებს, გაგითბობ გრძნობებს,
გაგათბობ ისე, როგორც ვულკანი!..
და სიყვარულში გამოგიტყდები
გეტყვი მიყვარხარ!
მიყვარხარ ისე, როგორც არავინ..
და ეს გრძელი თმაც უზომოდ მიყვარს!
და ისე მიყვარს, როგორც არავის.
მიყვარს თვალები შავი..
და გამოხედვა ჯიუტი ქალის.
მიყვარს.. მიყვარს..
მე ეს შავი თმა უზომოდ მიყვარს!
არ დავიღლები მე ამის თქმაში,
თუ ეს თვალები ისვ აანთებს,
ჩემს გულში თუნდაც პატარა ნათელს..
გეტყვი „ცუღლუტო“ ნუ მიმზერ ასე,
თორემ, არ ვაგეპ პასუხს სათქმელზე..
და არც ქმედებას არ გავიაზრებ,
პასუხს ნუ მომთხოვ ამ საქციელზე..
რადგან მიყვარხარ! ძლიერ მიყვარხარ!
და ეს შავი თმაც უზომოდ მიყვარს!..
-რა მაგარია. ავტორი ვინ არის?
-არავინ.
-ვინ?
-არავიან, ერთი ბოთლი ვისკი..
- შენ ხომ? ჩამაწერინე რა
-დაიმახსოვრე!
-ვერა, უნდა ჩავიწე..
ტუჩებზე დამეწაფა, ხელი მაგრად მომხვია ისე, რომ თავი ვერ გავითავისუფლე, მეც ავყევი და გრძნობებს მივეცით თავისუფლება.. ეს იყო სიყვარულით სავსე ემოციები, შეგრძნებები, რომელიც მის მკლავებში ყოფნისას, სრულყოფილ ქალად მაგრძნობინებდა თავს და მაბედნიერებდა..
საწოლზე დამაწვინა, ხელები უთრთოდა, ცდილობდა ჩემი მღელვარება მოფერებით განემუხტა, თითები მკლავიდან ლავიწისკენ ნელა აატარა ისე, თითქოს ყოველი ადგლის დამახსოვრებას ცდილობდა, კოცნა იმდენად სასიამოვნო იყო, ტანში მოფარფატე პეპლების დაოკება რომც მეცადა დავმარცხდებოდი.. ლავიწთან მაკოცა, პირსახოცი გახსნა და მკერდით ტკბობა განაგრძო, კოცნას ჩემგან გაურკვეველი ბგერები მოჰყვა, რამაც ღიმილი მოჰგვარა სახეზე, ამომხედა ტუჩებზე დამეკრა და ხელმა მკერდიდან უკვე გაშიშვლებულ თეზოსკენ გადაინაცვლა, ფეხი ნაზი მოფერებით მომახრევინა, ხელებში ჩემი თითები მოიქცია თავთან დამალაგებინა, ხელის გულებსაც ისეთივე სინაზით და გრძნობით ეფერებოდა, როგორც ახლად შესწავლილ თეძოს, ყელში კოცნისგან გამოწვეულ გრძნობას ვეღარ გავუმკლავდი და ჩემს მიერ წარმოთქმულ კვნესას, მისი ჩურჩული მოჰყვა:
-მიყვარხარ!
ბედნიერმა ყურთან ვაკოცე, ვირძენი როგორ შეკრთა, წამოდგა შარვალი იატაკისთვის გაიმეტა და ისევ ჩემი სხეულის შესწავლითა და დაგემოვნებით დაკავდა.. თითებს, ტუჩები ცვლიდა, შემდეგ პირიქით, ჩემი კვნესა მას სუნთქვას უხშირებდა, მომეტებულ გრძნობებს ისე გადმომცემდა, რომ მისით ტკბობას ვსწავლობი და ვბედნიერდებოდი, მაგრამ დაძაბულობას ვერსად გავექეცი, გიგიმ ტუჩები ყელით ჩაანაცვლა, შემდეგ ყურთან გადაინაცვლა..
- ნუ ღელავ მოდუნდი, უბრალოდ მენდე.
თეძოებიდან ხელები ქვემოთ ჩააცურა, ფეხები ისევ სინაზით და თრთოლვით მომახრევინა. ხელი წელსქვემოთ შემიცურა, თავისკენ მიმიზიდა და მკერდზე მაკოცა.. ციდილობდა ნელი ბიძგებით გაეკვლია გზა ბედნიერებისა და რამდენიმე ბიძგის შემდეგ ვიგრძენი ტკივილი, რომელმაც ორი სხეული საბოლოოდ გააერთიანა, ბედნიერების წერტილიც ვიპოვეთ, სადაც მხოლოდ მე და ის ვიყავით, სიყვარულით ხელში..
-მიყვარხარ ლილე! ჩემი ხარ!
მთელი ძალით მომხვია ხელები მკერდზე მიმიკრადა კოცნით მკითხა:
-როგორ ხარ ცუღლუტო?
ფართოდ გავბერე ფილტვები მის ყელში ჩარგული ცხვირით, მისი სურნელით დავტკბი და ვუთხარი:
-კარგად.. ეხლავე მოვალ.
ჩემივე პრსახოცი მოვიხვიე, წამოვდექი, ცოტა ტკივილი ვიგრძენი სხეულში და საწოლზე დავჯექი, მაგრამ გზა გავაგრზელე, ხელი მომხვია წელზე, შევხტი ვერ გავივე ისე ადგა და მომიახლოვდა:
-ძალიან გტკივა? წამო მოგეხმარები.
-არა გამივლის, არ მინდა.
მაინც შემყვა წყალი მან მოუშვა და დაველოდე როდის გავიდოდა, ღიმით მომიახლოვდა..
-შედი და მოგეხმარები, ცუდად არ გახდე.
-გადი გთხოვ..
- თავიდან ვეღარ მომიშორებ!
ჩამეხუტა, სახე დამიკოცნა, დაფარული ტანი გამითავისუფლა, წყლის ქვეშ დამაყენა, თვითონვე მომახვია ახალი პირსახოცი და ისევ მის მკლავებში დამაბინავა, თმაზე მეფერებოდა და პერიოდულად კოცნით მახსენებდა სიყვარულს..
-უკვე მომენატრე!
-მეც.
ზემოდან მომექცა კოცნით და უფრო მომთხოვნი იყო ვიდრე პირველად, ვგრძნობდი სიყვარულს ვნება, როგორ ცვლიდა, ერთმანეთის მონატრება სურვილი, იმის მიუხედავდ, რომ ერთად ვიყავით..
-შეძლებ?
-შეამოწმე..
მოწყვეტით ვაკოცე.. მთელი ღამე ერთმანეთის სხეულის შესწავლისა და ერთ მთლიანობად ქცევის სურვილს ვიკლავდით, შემდეგ საყვარელი სურნელის ტკობას ვანაცვლებდით რაც, ორივეს თვალეში ბენიერების ვარსკვლავებს ქმნიდა.. უკვე დღე იყო, დაცვარული სხეულით ვეკვროდი მის მკერდს, როცა კარზე კაკუნი გავიგეთ.. გიგიმ საათს დახედა და სიცილი ვეღარ შეიკავა..
- იცი რომელი საათია? შენ მოგაკითხეს აშკარად.
-რომელი? მე რატომ?
მკერდიდან თავი ავწიე.. წამოდგა და კარისკენ წავიდა.
-ოთხის ნახევარი, ცოცხალი თუ ხარ იმის გასარკვევად.
-მართლა? ბოროტო!
მართალი იყო გიგი, რამე ხომ არ გვჭირდებოდა იკითხეს და სად მივირთმევდით სადილს, გიგიმ რესტორანში შეუკვეთა მაგიდა და ოთახში დაბრუნდა, მოვიდა საწოლზე დაწვა მომხვია მისი მკლავები, მეც მოვეხვიე..
-მოემზადე და გავიდეთ ცოტა ხნით, ხომ შეძლებ?
-კი ეხლავე.
წამოვდექი ცოტა მოძრაობა მიჭირდა, მაგრამ გიგის მზრუნველობა მაბედნიერებდა, ცხელმა წყალმაც ძალები აღმიდგინა, სანამ გიგი ემზადებოდა აივანზე გავედი, ხედით ტკბობა დავიწყე და დამსვენებლების გართობას თვალს ვადევნებდი.. შევამჩნიე გვერდზე აივნიდან ხანში შესული მამაკაცი, რომელიც იღიმოდა, როცა შევხედე აჩქარებული ნაბიჯებით შევიდა ოთახში და ვიღაცას ეძახდა.. გიგიც შემომიერთდა უკნიდან ხელები მომხვია და კისერში მაკოცა, თბილად დამიარა სხეულში მისმა შეხებამ და ხმამ:
-მომენატრე.
საპასუხოდ კისერში ცველი კოცნა „ვაჩუქე“ და თავი მივადე მკერდზე.. ხანში შესული წყვილი უკვე გარეთ იდგა, გვიღიმოდნენ, სიცილი ვეღარ შევიკავე..
-გიგი გვერდზე გაიხედე რა როგორ გვიყურებენ..
-გამარჯობა.
მიესალმა გადარეული და ჩუმად მკითხა:
-ესენი ჩვენი მოსმენით არიან ასეთი ბედნიერები?
-გაგიმარჯოთ ბავშვებო. (მამაკაცი)
-ბედნიერები იყავით! (ქალბატონი)
-მადლობა. (გიგი)
-დიდი მადლობა. (ლილე)
ვგრძნობდი როგორ ცდილობდა სიცილის შეკავებას, მკერდი ისე უთამაშებდა..
-წამო ვაჩვენოთ „კლასი“ და უფრო გავახაროთ რა..
-გაჩუმდი გაგიებენ.
გარეთ გავედით, ძალიან მშიოდა.. ჩახუტებულები დავდიოდით და ლამაზი სანახაობით ვტკბებოდით.. ბევრი სიარული ვერ შევძელი და ნომერში დავბრუნდით, რვის ნახევარი იყო ტელეფონის ზარმა დაგვაშორა ერთმანეთს, ვუპასუხე:
-ელი როგორ ხარ?
-კარგად. რომელი ხარ?
-გიორგი ვარ, ბოდიში ელი.. გიგი სად არის ან ტელეფონი სად აქვს?
-მემგონი მანქანაში დატოვა, აქ არის და დაგალაპარაკებ.
-ხო გიო, როგორ ხართ?
...........
-რა როგორ? ახლა როგორ არის?
მუხლების კანკალი დამეწყო ისე შეჰყვირა გიგიმ და მოწყვეტით დაჯდა დივანზე.. ტელეფონი გათიშა და თავი ხელებში ჩადო..
-რა მოხდა გიგი?
-„დრიფტი“ მოუწყვიათ და ნიკა ავარიაში მოყვა, ძალიან მძიმედ არის.. ------------- -პ.ს. დიდი ბოდიში მათ, ვინც ჩემს ისტორიას კითხულობს და ელოდებოდა,
თავს უპასუხისმგებლო ადამიანდ ვგრძნობ თქვენს წინაშე, ამიტომ
გეტყვით, რომ საავადმყოფოში მომიწია რამდენიმე დღე ყოფნა და
კომპიუტერს "დავშორდი". მიყვარხართ! იმედია მოგეწონებათ შეფასებებს ველი..