შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 4
მე გაოცებული ვიდექი ჯერ კიდევ , ღია კარებთან და ვუყურებდი მის მოქმედებას, ისე იქცეოდა თითქოს სტუმარი კიარა მასპინძელი იყო -რა იყო ასე რატომ მიყურებ? მეკითხება წარბებ აზიდული, ვითომ გასაკვირი არც არაფერი ხდებოდეს, რამდენიმე საათის წინ ისე უხეშად მექცეოდა თითქოს არც ვარსებობდი, ახლა კი სახლში მომადგა წვნიანით პლედი მჭიდროდ შემოვიხვიე ტანზე და მისგან ოდნავ მოშორებით დავჯექი,ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოვიქციე ,უბრალოდ არ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი -გიგი აქ რატომ მოხვედი? როგორც იქნა, გავბედე და ამოვღერღე , არც შემოუხედავ ჩემმთვის სიე მიპასუხა -ორი დღე ერთად ვიყავით , ცუდად გახდი, აქ არავინ გყავს , ვიფიქრე მეზობელი ვარ წვნიანს ავუტან მეთქი, სანამ გაცივდება თუ შეჭამ იქნებ მოგიხდეს თავს ნერვიულად ვაქნევ, მაგიდიდან ლანგარს ვიღებ და მორიდებულად ვიწყებ ჭამას, ვცდილობ არ დავათხლუპუნო როგორც მჩვევია ხოლმე , ნაწილობრივვ გამომდიოდა ისე ვაღიარებ, გიგი ტელევიზორში სასურველ არხს ეძებდა , სულაც არ გრძნობდა თავს დაძაბულად ჩემსგან განსხვავებით , იპოვა კიდეც რაღაც არხი ნადირობაზე, ისეთი ინტერესით უყურებდა ... მე კი ამ დროის განმავლობაში მის ნაკვთებზე, დაკვირვებას ვაწარმოებდი ეს ერთგვარი ჩვევაა მეთქი ვერ ვიტყოდი, სწორი პატარა ცხვირი, წვერში ჩამალული თხელი ტუჩები, ცისფერი მოკიაფე თვალები, საყურე, გრძელი თმები, საინტერესო და ამ დროს ქართველისთვის შეუფერებელი გარეგნობით გამოვარჩევდი სხვებისგან ისე მართლა რა უცნაური ბიჭია , ძვლივს დავამთავრე ჭამა , თეფში ისვე ლანგარზე დავაბრუნე , ხილი დიდად არ მიყვარს ამიტომ ხელი არ მიხლია -აქ რატომ გადმოხვედი? დუმილს გიგი არღვევს რამდენად გასაკვირიც არ უნდა იყოს -მინოდდა ჩემს სახლში მეცხოვრა , საქართველოში -პატრიოტები ნამდვილად გვაკლია... დედაშენი იქ არის ხომ გათხოვილი გაკვირვებას საზღვარი არ ქონდა, არ ველოდი ამ კითხვას, ან საიდან იცის ამდენი რამ ჩემზე? პირველად შემრცხვა იმ ფაქტის რომდედაჩემი მეორეჯერ არის გათხოვილი საზღვარ გარეთ თან , ვვეცადე კითხვისთვის თავი ამერიდებინა -მაპატიე ცუდად გამოვიდა, უბრალოდ... -არაუშავს, კი იქ არის გათხოვილი , მაგრამ შენ საიდან იცი ? -შენ ახალი ხარ, შესაბამისად უნივერსიტეტში ყველა შენზე საუბრობს ესღა მაკლდა , ახლა ახევარი თბილისი თურმე ჩემს ოჯახს განიკითხავს -შენ რომელ კურსზე ხარ? -მესამეზე მშვენიერო -ასე რატომ მომმართავ? თვალებში ურცხვად მაშტერდება და მიღიმის -იმიტომ რომ მშვენიერი ხარ დამორცხვებული მე თავს ვხრი და ალბათ ახლა საოცრად წითელი შეფერილობა აქვს, ჩემს სახეს ფეხზე დგება და კაისკენ მიდის -კაი წავალ მე მეც უკან მივყვები და კარებამდ ევაცილებ, კარებთან ჩერდება , სახეში არ ვუყურებ რადგან მისი მზერა საოცრად მოქმედებს ჩემზე ისე ახლოს მოდის რომ ცვენისხეულები ლამის, ერთმანეთს ეხება, სუნტქვა მეკმის, მოულოდნელი ემოიცებისგან აქეთ იქეთ ვაცეცებ თვალებს , თიტს ქვედა ტუჩზე მისმევს და სივრცეში უჩინარდება ან უბრალოდ მე მოვედი აზრზე გვიან კარებს ვხურავ დდა ვცდილობ სუნთქვა დავირეგულირო, ოტახში საოცრად ცივა , ან მე ამიწია სიცხემ , ლანგარი სამზარეულოში გამაქვს, ხილს ვაზაზე ვაწყობ , თეფშს კი წყალს ვავლებ და ისევ ლანგარზე ვდებ , ისისც არვიცი რომელია მისი ბინა რომ მერე ჩავუტანო, ტელევიზორს ვთიშავ და ჩემს ოთახში გავდივარ, დღეს უაზროდ და სწრაფად გავიდა, ან მე ვიყავი ძალიან ფიქრებში ჩაკარგული, რავქნა ასეთ ქცევებს არ ვარ მიჩვეული თან რაღაცნაირ უცხო გრძნობები გამოიწვია ცემში , თიტქოს მომაჯადოვა რომ სულ მასზე მეფიქრება საღამოს დედას ვესაუბრე, მოვუყევი რომ კარგად მოვეყწვე არაფერია შეცვლილი და თავს კარგად ვგრძნობ , საბედნიეროდ ვერ შეამჩნია ჩემი ავადმყოფობა თორემ ალბათ სპეციალური რეისით ჩამოფრინდებოდა, ყოველთვის უაზროდ მზრუნველი იყო ისიც ვუთხარი რომ მობილური არმაქვს , მერე დავემშვიდობე გაცილებით უკეთ ვგრძნობდი თავს , მგონი მართლაც იმოქმედა წვნიანმა თუ ფსიქოლოგიურად შთავაგონე თავს არვიცი რატომრაც მომინდა ჰაერზე გასვლა , თბილი სვიტერი და ელასტიკები ჩავიცვი , ჩემი სანუკვარი ბოტასები ამოვიცვი და ეზოში ჩავედი საშინლად ბნელოდა, ერთმანეთისგან მოშორებით დადგმული ლამპიონები ძვლივს ახერხებდნენ ქუჩის განათებას, არავინ იყო გარეთ , სწორედ ეს სიტუაია მინდოდა , სიმსვიდე სიწყნარე მარტოობა და სუფთა ჰაერი , თუ შეიძლება ამას სუფთა ეწოდოს ოდნავ თბილი სიო ქროდა, სული გამითბო ამ სიტუაციამ , ზოგიერთისთვის მარტოობა, ეს არის „როდესაც არ არსებობს ფოტო, რომელსაც ჩარჩოში ჩასვამდი. და ეს ფოტო დგას მტვრიან თაროზე კერამიკულ ფიგურებსა და სათამაშოებს შორის.“ ზოგისთვის: „როდესაც გაქვს სამი მოსაწვევი მოდების ჩვენებაზე და მარტო მიდიხარ.“ ზოგიერთვისთვის კი ეს ტანჯვაა. ჩემთვის მარტოობა საუკეთესო რამ არის , შეისწავლო შენი თავი , დააფასო ადამიანური ფასეულობები , და ყველაფერი რაც გაგაჩნია , ამ დროს გებადება სწორედ გენიალური აზრები , გახსენდება საუკეთესო მომენტები და სახავ გეგმებს მომავლისთვის ხშირად მინატრია სტანბულში მარტო დარჩენა , ახლა კი როცა ამის საშუალება მაქვს რატომ უნდა ჩავთვალო ტრაგედიად? თუმცა უცხო უბანში , ღამით მარტო სეირნობა რომ ნამდვილად არ არის კარგი იდეა, ამაში დავრწმუნდი ახლა თქვენც მოგიყვებით , რომ იგივე არ სიტუაციაში არ ჩავვარდეთ სტადიონთან არც ისე ახლოს ვიდექი , თუმცა გარკვევით მესმოდა, ახლაგაზრდების შეზახილები , აშკარად ფეხბურთს თმაშობდნენ , მიყვარს ფეხბურთი, ხშირად დავდიოდი ბეშიქთაშის თამაშებზე ნუ რა უაზრო შედარებაა ალბათ მაგრამ ეს იქეთ იყოს, ნელნელა ხმები უფრო ძლიერდებოდა აშკარად ვუახლოვდებოდი, დავინახე ჩემგან არც ისე მოშორებით რომ გადმოვარდა ბურთი,ვიფიქრე უკან გადავუგდებ მეთქი მაგრამ მალევე გამოჩნდა ვიღღაც ბიჭი ბუღტი აიღო და ამ დროს დამინახა სწორედ გაჩერდა და მიყურებდა მეც გავჩერდი, ვიფიქრე ალბათ ვინმე ნაცნობი ვგონივარ მეთქი - ბიჭებო აქ მოდით სათამაშო ვიპოვე ამ ფრაზაზე სხეულში შიშმა დამიარა, ნელნელა უკან დავიწყე სვლა , თან ამ ბიჭის მომღიმარ სახეს არ ვაშორებდი თვალს, მის თვალებში მოციმციმე სხივების დანახვა არ იყო რთული, მალე რამდენიმე ბიჭი ამოუდგა უკან, ნელნეა უკან ვიხევდი , ისინიც ჩემსკენ მოდიოდნენ არც ის იყო რთული მისახვედრი რომ ცუდი განზრახვა ამოძრავებდთან , მისტვენდნენ და ბილწ ფრაზებს არ იშურებდნენ გული ყელში მქონდა მობჯენილი , არვიცოდი თავისთვის როგორ მეშველა , სწრაფად შევტრიალდი და რაც ძალა მქონდა გავიქეცი , მაგრამ... ერთ ერთი მათგანი დამეწია და თმებში მწვდა , ტკივილისგან წამოვიკივლე,ესუფრო ხავილი იყო თავისკენ მიმქაცა და მკლავებში მომიქცია, ხელებს უაზროდ ვიქნევდი თუმცა იმდენად მაგრად მიჭერდა რომ ტკივილისგან ვერარ ვმოზრაობდი, ვიკივლე მაგრამ მალევე ჩამთენეს რარაც ბენდენა პირში, სიკვდილს ვნატრობდი, ეს აღუწერე;ლი შიში და ნერვიულობა იყო, უბრალოდ ვლოცულობდი ვინმე გამოცენილიყო, ბიჭს რომელსაც დაჭერილი ვყავდი ფეხი ამოვკარი , ხელები შემიშვა თუ არა გაქცევა დავაპირე მაგრამ მეორემ დამიჭირა წრეზე იდგნენ ჩვენს ირგვლივს , მათი გაშმაგებული სახეები არასდროს დამავიწყდება, ერთმა არაყი შემასხა ტანზე, სხეული ამეწვა , ცრემლებისგან თვალები დამებინდა, ეერთ ერთმა მათგანმა სვიტერი შუაზე გამიგლიჯა , შორიდან ვიღაცის კივილი გავიგე, ხელი გაუშვით რას ჩადიხართო ბოლო ხმაზე კიოდა ვიღაც ქალი ამ ხმამ ცოტა მომაფხიზლა და გაძალიანება გავაგრძელე , აშკარად შეეშინდათ რომ არ ეცნო იმ ქალს და ხელი გამიშვეს, მთელი ძალით მომიქნიეს და ძირს დავეცი , თავი დავარტყი თვალების გახელა მიჭირდა - კარგად ხარ შვილო? ღმერთო შენ დაგვიფარე , ეს რა ხალხია , როგორ გიმეტებდნენ შცილო როგორ ხარ? ქალი დამქოთქოთებდა თავზე თუმცა ღონე მიხდილი ვეგდე ,არ მქონდაა თავი რომ რაიმე მეპასუხა ან წამოვმდგარიყავი , უაზროდ ვტიროდი - მომეშველეთ ვინმემ , ამ გოგოს ვინმე იცნობს? ქალი ყვირილს არ წყვეტდა, მალევე გამოეპასუხა კორპუსიდან ვირაც კაცი , აშკკარად ასაკოვანი , ამ კორპუსში ცხვრობს მგონიო - დარწმუნებული ხარ გოგია? - აქ დავინახე გუშინ არვიცი ქალმა ისე ღონიერად წამომწია რომ ნებისმიერ კაცს შეშურდებოდა მსისი სიძლიერის - დამეყრდენი სვილო , აგიყვან სახლში ხელი თავის მხარზე გადაიდო , მეც მტელი ზალით ჩამოვეკიდე, ფეხებს ზვლივს ვადგამდი , მუხლი გასისხლული მქონდა მგონი სახეც ძალა გამოცლილი მქონდა აშკარად ჩემს კორპუსში შევედით , როგორც კი ფეხი შევდგით სინათლე აინთო,,ვვიღაცის ფეხის ხმა ისმოდაა , თავი არ ამიწევია , ისედაც დარცხვენილი ვიყავი , ნახევრად შიშველი , ნერვიულობისგან განადგურებული - დედი ამ გოგოს ხომ არ იცნობ სად ცხოვრობს? - არა არ ვიცი , რა სჭირს? - უბედურება შეემთხვა - მშვიდობაა? მეორე სართულზე ვიღაც გამოვიდა ბინიდან , ნაცნბი ხმა იყო თუმცა უკვე ვითიშებოდი თვალებს ძვლივს ძვლიობით ვახელ , ჩემს ოთახში ვარ , ჩემს საწოლში , მგონი ეს ყვლაფერი უბრალოდ ცუდი სიზმარი იყო , მაგრამ ადგომა, რომ გამიჭირდა მუხლზე დავიხედე, გადახვეული მქონდა, რაღაც ეს მომენტი არ მახსოვს როგორღაც კოჭლობით წამოვდექი სარკემდე მივბობღდი საფეთქეკლთან ჩალურჯებული მქონდა , თვალები დასიებული არა რეალობა იყო , ეს საშინელება ნამდვლად გადამხდა თავს, მაგრამ აქ ვინ ამომიყვანა? ვინ დამაწვინა? ჩემი პიჯამო მაცვია თან ... მუხლიც გადახვეული მაქვს კარები გამოვაღე და მისაღებში გავედი... ისეთი მადის ამღძვრელისურნელიტრიალებდა , არაღაც არ მახსოვს მე რამე გაკეთებული დამმეტოვებინოს, სამზარეულოსკენ სკინკილით დავიწყე სვლა ... ფრთხილად შევიხედე კიდევ ერთხელ გავოცცდი ჩემსკენ ზურგით გაზთან მდგომი გიგი რომ დავინახე რაა? მას აქ რა უნდა? ან რას აკეთებს? - გაიღვიძე მშვენიერო? ხმა გაცილებით სევდიანი ქონდა, გაიღიმა იძულებით და ჩემსკენ წამოვიდა, ხელები შემაშველა და დაჯდომაში მომეხმარა - გიგი ამიხსენი აქ რას აკეთებ? ცოტა მაკლდა და კიდევ დავიწყებდი ტირილს , ყველაფერი ამერია გონებაში - ვფიქრობ , ჩემი დამხარების გარეშე ძალიან გიჭირს მშვენიერო საშინლად შემრცხვა იმ ფაქტის , რომ მივხვდი , გიგიმ ამომიყვანა გამომიცვალა , მუხლი შემიხვია და ახლა საუზმეს მიმზადებს, მერწე წინა საღამოს კადრები ამომიტივტივდ გონებაში, რაც საკმარისი იყო, რომ ისტეიკებში ჩავვარდნილიყავი ძლიერად მოვხვდიე გიგის მკლავები და მის მხარზე თავ დადებილი ვტიროდი , ვტიროდი რადგან ამ ტკივილთან გამკლავება მიჭირდა იმედია მოგეწონებათ, დაგვიანებისთვის ბოდიშს გიხდით |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
