ხშირ შემთხვევაში სათანადოდ არ ვაფასებთ შეხების, ჩახუტების ძალას.შეხება დადებით გავლენას ახდენს ჩვენზე,
ვისაც გვჭირდება ძალების აღდგენა და უბრალოდ სითბო,ალბათ ზუსტად არ არის ცნობილი ამის მიზეზი რა არის
ეს პირდაპირ კავშირშია მოდუნებასთან, ტკივილის მოხსნასთან.შეხებისგან გადაეცემა სინაზე და მზრუნველობა
ჩვენ მზრუნველად ვეხებით ადამიანს,ის აახლოებს ადამიანებს, ანგრევს ბარიერებს.
ახლა მგონი გასაგებია ჩემთვის რატომ შეიცვალა მოვლენები ასე სწრაფად.
ჩახუტება – არის „უსიტყვო-სიტყვით გამოსვლა“,

ხელებს მაგრად ვუჭერდი და ვცდილობდი ჩემი დარდი, მისთვის გამეზიარებინა, აღარ შემეძლო ამ ყველაფრის ჩემში დატევა
მალევე ვიგრძენი მისი თბილი ხელის მტევნების შეხება , ზურგზე,თვალებს ძლიერად ვხუჭავდი, თუმცა ცრემლები მაინც ახერხებდნენ თავის დაღწევას ციხესიმაგრესავით აღმართული წამწამებიდან
-დამშვიდდი, ყველაფერი კარგადაა, შენ აქ ხარ სახლში ჩემთან ერთად
ნელა და დაბალიტემბრით მესაუბრებოდა, ცდილობდა დავეწყნარებინე , მაგრამ ეს ძალიან რთული აღმოჩნდა , იმაზე მეტადაც კი ვიდრე მისთვის იქნებოდა 5კილომეტრის შეუსვენებლიბვ გარება
როგორღაც ძალდატანებით შებვზელი საკუთარი ემოციების, მოთოკვა , ცრემლები შევიწმინდე პიჟამოს მკლავით, და გვერდით გავიჩოჩე , გიგი ჩემწინ იყო ჩამუხლული და მიყურებდა , მეტად სევდიანად , ალბათ ვებრალები გუსინდელის გამო, რა საშინელებბაა არა? საკუთარ უბანში შენი თანატოლი ბიჭები თავს რომ დაგესხმევიან
დაარანაკლებ სირხვილია როცა მეზობელი ბიჭი გეხმარება მოწესრიგებაში და მეორე დღეს გამშვიდებს
ეს სიტუაცია იმდენად მქონდა ტვინში არეული უბრალოდ არ ვიცოდირა მემოქმედა
-შენ სად მიპოვე?
ძვლივს ამოვისლუკუნე , საცოდავი ბავშვის თვალებით გავხედე გიგის
-ჩემამდე ნუნუ დეიდამ მოგიყვანა , წინა კორპუსში ცხოვრობს , კარგი ქალია, მან დაგნახა და გიშველა
გამახსენდა დეტალურად ყველაფერი, იმ ქალის ხმა განწირული რომ ყვიროდა, მერე წამომაყენა და კორპუსში შემოვედით
-ღმერთო ჩემო , ის რომ არა
-ჩუუ.. არ დაამთავრო არ გინდა, ეს წარსულში დარჩა გესმის
ცრემლებს ვერ ვიკავებდი , შიშს დამონებული ვყავდი
-ახლა რა უნდა ვქანა?
-ყველლაფერი რიგზეა , ნუ ღელავ ... მაგიდასთან მიჩოჩდი საუზმეს მოგიტან
-საჭირო არ არის მე მოვიტან , ისედაც შეწუხდი
არც კი მომისმინა, გაზთან მივიდა, პატარა ქავბიდან , მოხარშული მაკარონი ამოიღო თეფშზე და წინ დამიდო, მაცივრიდან საწებელიც გამოიღო და ზემოდან მოასხა
-წვენს რისას მიირთმევთ ქალბატონო? ატმის თუ ალუბლის?
-ამდენი რამ საიდან გაჩნდა აქ?
-დილით ადრე ავდექი და ამოვიტანე
-შენ რა აქ გეძინა?
თვალები ლამის ძირს გადმომცვივბდა ეს რომ გავიფიქრე
-სავარძელზე მეძინა, ნუ ღელავ , ამაზე ნუ ფიქრობ კარგი?
თავი უხერხულად ვიგრძენი, სხვა მაინც რა უნდა მეფიქრა?
-ალუბლის
ვთქვი მორცხვად , ისეთი შტაბეჭდილება შემექმნა , თიტქოს ძვირადღირებულ იტალიურ რესტორანში ვიყავი , მთელი რესტორანი მე დავიქირავე, რომ მარტოს მეჭამა გიგის გაკეთებული, მაკარონი საწებლით
წვენი მოზრდილ ჭიქაში ჩაასხა და გვერდით , მიუდგა თეფშს
ისე მშიოდა რომ ახლა მორიდების თავი არმქონდა, ამის არც დროიყო არც ადგილი და არც სიტუაცია
ამიტომ გემრილად მივირთვი,სანამ მე გემრიელად შევექცეოდი მის მომზადებულ კერძს(ვაღიარებ ნამდვილად გემრიელს)იდაყვი მაგიდაზე დაედო, ხელისმტევანზე სახით დაყრდნობილი , მიცქერდა ტან ღიმილს არ ისორებდა სახიდან
-ასე, არტომ მიყურებ?
-ჩუუ! მეც ხომ მინდა საუზმე
-რა?
ეს იმიტომ ვკითხე, რომ მართლა ვერ მივხვდი, მისი პასუხის აზრზზს
-დიახ ქალბატონო, მე თქვენი სილამაზით ვსაზრდოობ
რატომრაც მგონია რომ ის ამ გარემოებას სულ სხვანაირად, აღიქვამს
-გიგი,იცი არ მინდა უხეშად გამომივიდესს , მადლობა რომ მეხმარები და .... მაგრამ
-კარგი ვიცი ვიცი, ბოდიში
გამმეტყველება უსერიოზულდება , მხრებში სწორდება და მზერას იატაკს უსწორებს
-იმ ქალს მადლობა მინდა გადავუხადო , შეგიზლია გამყვე? მარტო ვერ გავალ
-რათქმაუნდა, ნებისმიერ რამეში შეგიძლია დახმარება მთხოვო, გესმის? ყოველთვის შენს გვერდით მიგულე
-გამოვიცვლი დამოვალ
ჩემს ოთახში გავედი, კარადიდან ტანსაცმელები გამოვირე , არასდროს მიყვარს ხოლმე , ზედმეტი პრანჭვა და სარკის წინ ტრიალი, ახლა ხომ მითუმეტეს ამის განწყობა ოდნავადაც არ მაქვს, ამიტომ
თავისუფლად ჩავიცვი, თმები დავივარცხნე და გავისალე რომ ცალურჯებებიროგორმე ოდნავ მაინც დაეფარა , ტონალურიც გადავისვი თხლად, ჩემი თავს რომ შევხედე , წამით ვიანე კიდეც რომ საერთოდ სტანბულიდან წამოვედი
წყნარი და მშვიდი ცხოვრება მენატრება უკვე, დედას ჩახუტება დილით და მშვიდად სეირნობა ღამით ქუჩაში, არ მეგონა თუ აქ ასე გამიწირდებოდა არსებობა
დენიზი მომენატრა , ყოველთვის მაფრთხილებდა საშიშია ცაბნელებულ ქუჩებში სიარული , მარტო არასდროს გახვიდეო, ალბათ ადამიანმა ყველაფერი საკუთარ თავზე გამოსცადო რომ ირწმუნო
გიგის ბევრი აღარ ვალოდინე და მისაღებში გავედი
-გარეთ ქარია, შეგცივდება ქურთუკი მოიცვი თორემ გაცივდები
-კარგი
იმდენად დამაჯერებლად საუბრობდა რომ მაშინვე გავიტვალისწინე მისი რჩევა
ნუნუ დეიდა, ჩვენს წირ კორპუსში 4 სართულზე ცხოვრბს როგორც აღმოჩნდა, კარებთან არმდენი წუთი ვიდექით უმოქმედოთ, რადგან გიგის ვთხოვდი არ დაეკაკუნებინა, მრცხვენოდა და რამდენჯერმე გადავიფიქრეკიდეც საერთოდ მისვლა,
-გამარჯობა, მობრადძანდით
კარები , საშუალო სიმაღლის მსუქანმა ქალმა გაგვიღო, შავი ხვეული თმები სახეზე ჩამოშლოდა, მე რომ სემომხედა ალბტ უთქმელადაც მიხვდა ყველაფერს და შინ შეეგვატარა
-გამარჯობათ
-დასხედით , წვენს მოგართმევთ ან ყავას
-არა ზალიან გთხოვთ , საჭირო არ არის , რამდნეიმე წუთს წაგართმევთ
სხვა გზა , რომ არ დავუტოვეთ ბოლოს ჩვენს წინ სკამზე დაჯდა და ხან მე ხან გიგის აგვათვალიერებდა ხოლმე
წან და უწუმ , თმას ისწორებდა
-იცით , გიუსინდელისთვის , მადლობა მინდა გადაგიხადოთ , თქვენ რომ არა არვიცი რა მომივიდოდა ან ახა სად ვიქნებოდი
-რა სალაპარაკოა შვილო
-თქვენი მადლიერი ვიქნები მტელიცხოვრვება
საუბარში გიგი ჩაერია , მისი ს ფრაზა მეტად არაბუნებრივად ჟღერდა
-ეს გოგონა სენი რა არის ბიჭო?
ეშმაკური მზერით გახედა ნუნუმ გიგის
-მეგობარია ნუნუ დეიდა
-თუ რამე დაგჭირდეთ , ცემი იმდეი ყოველთვის გქონდეეთ, ტქვენგან დავალებული ვარ
-რას ამბობ ჩემო კარგო , აი იმ სურათს ხედავ ?
ხელი ჩვენგან მარჯვნივ , კედელში შედგმული თაროსეკე გაიშვირა, რომელზეც ჩარჩოშო ჩასმული მოზრდილი ფოტო იდო, გოგონას
გოგონას წითური თმები ქონდა , და თაფლისფერი თვალები , ლამაზი ღიმილი უმსვენებდა სახეს
ისევე როგორც ნუნუს, ძნელი მისახბვედრი არ იყო რომ შვილი იყო მისი
-ორი წლის წინ გარდაიცვლა , ლეიკემია ქონდა , ვერ ვუსველეთ
ეს თქვა და ხელსახოცით , ცრემლები შეიმშრალა თვალებზე, მისმა სტყვებმა და ამ შემზარავმა სანახაობამ , გული მომიკლა, თიტქოს ვიგრზენი მისი ტკივილი, მონატრება შვილისადმი
-ძალიან ვწუხვართ
-რამდენი წლის ხარ შვილო?
-მე , 19 ის
-ის 21 წლის იყო, გუსინ ისეთ მდგომარეობაში რომ დაგინახე , წარმოვიდგინე ნათია სენს ადგილას, ისე უმოწყალოდ გეპყრობოდნენ , როგორ არ უნდადაგხმარებოდი? ყველა ასე მოიქცეოდა ჩემს ადგილას, უბრალოდ, საჭირო დროს საჭირო ადგილას აღმოვჩნდი, სულ ესა, მადლობა საჭირო არ არის
იმდენად ემოციური იყო მისი მოსმენა, ტავი ვეღარ შვიკავე, მასტან მივედი , ჩავიმუხლე და ხელები მოვხვიე
მშობელ დედასავით გადამისვა ხელი თავზე, ასე ვიყავი რამდენიმე წუთი,
-ჩემს ნომერს დაგიტოვებთ , დამიკავშირდით თუ რამე დაგჭირდებათ , არ მოგერიდოთ ძალიან გთხოვთ , როგორც ტქვენს ნათიას დაურეკავდით
-გაიახრე შვილო, სულ ბენდიერები იყავით, ღვთისგან დალოცვილები
-ძალიან დიდი მადლობა
გიგიც თბილად გადაეხვია და წამმოვედით
-ძალიან შემეცოდა
-ასეთი ტკივილისთვის ძალიან ცოდოა
-ყველანაირი ტკივილისთვის ცოდოა ადამიანი

გიგი თავის სახლში დარჩა , მე ბინაში ავედი, სახლი ძალიან ცივი და ცარიელი მეჩვენა , არაფრის თავი არ მქნდა , ამიტომ ცემს ოთახში შევედი
საბანში ჩავიმალე, ვფიქრობდი , ჩემზე , აქაურობაზე , მამაზე, რომელიც ძალიან მენატრება და ყველაზე მეტად მაკლია ახლა, მისი ერთი ცახუტებაც კი ბედნიერს გამხდიდა
ნოსტალგიებმა ძლიერ სემომიტიეეს, ტუმბოდან ლეპტოპი ავირე და სკაიპში დედას დავურეკე ,
-თათი დეე
-დედა როგორ ხარ?
-ჩემი ხმა გესმის?
-კი , მესმის როგორ ხარ?
ვცდილობდი უფრო ხმამაღლა მესაუბრა
-არაგვისავს , დე სად დაიკარგე , გელოდით გუშინ მეგონადარეკავდი
ხომ ვერ ვეტყვი გუშინ რატომ ვერ დავურეკე
-დავირალე და მალე დამეძინა, მომენატრეთ
-ჩვენც დეე ძალიან , ისე უსაშველოდ მენატრენბი ჩემო კოკროჭინა
-დენიზი როგორაა
-ვირაც ლამაზი გოგო გაიცნო გუშინწინ , ახლა შესახვედრადაა წასული , მგონი ძლიერ არის სეყვარებული
-კაი რა დეე დენიზი და შეყვარებული? ხომ იცი ჩვეულებრივი რიგირთი...
-არვიცი ისე უცნაურად იქცევა რომ
-რა ხმა ისმის?
-დე ვირაც მოვიდა , საყვარელო სარამოს დაგირეკავ
დედამ მოულოდნელად გამითიშა, ვერ მივხვდი რამოხდა, აფორიაქებული ჩანდა,აშკარად რაღაც არ მითხრა ,არადა არასდრო არაფერს მიმალავდა
ცოტა ხანს ჩემს გვერდზე ვატვალიერე სიახლები , ეკამ მეგობრობა გამომიგზავნა , არტამაუნდა დავადასტურე, რამდენიმე ფოტოზე მომნიშნა ,რაც მანამდე გადავირეთ სანამ წყლაში ჩავვარდებოდი , დავუგულე და კომენტარიც დავუტოვე,ერთიი გიგის ფოტოც დადო და გიგი მონიშნა
გიგის გევრდზე გადავედი, ფროფილზე კარგი ფოტო ედო , რამდენიმე ფოტო გამიხსნა მხოლოდ, რადგან დახურული პროფილი აქვს , დიდხანს ვიფიქრეგამეგზავნა თუ არა მეგობრობა , მაგრამ რაც მან ცემთვის აგაკეთა , ამაზე ფიქრი სისულელე იყო უბრალოდ
ZAYN, Taylor Swift - I Don’t Wanna Live Forever ჩავრთე და ალბათ ამ დროს ჩამეძინა ... არვიცი

ყრუდ ჩამესმის, ზარის გაბმული ხმა , რომელიც რამდენიმე წამის განმავლობაში არ წყდებოდა,ძილს ძვლივს დავაღწიე თავი,
თვალები მოვისსრისე თითებით, ცოტა ხანში ბრახუნის ხმა გაისმა , აშკარად კართანაა ვიღაც , ერთი კარგად აგვიზმორე და წამოვდექი , ჩუსტები ვერ ვიპოვე ამიტომ ფეხშისველას მომიწია კარებამდე მისვლა, ჯერ კარგად დავფიქრდი აგმეღო თუ არა, რომელიმე იმათგანი რომ იყოს? მაგრამ არ იციან სად ვცხოვრობ , რომ გაეგოთ?
-თათია! გამირე მე ვარ
გიგის ხმა იყო, მაგრამ რანაირი
კარები სწრაფად გავღე , ცალი ხედელს კედელს ეყრდნობოდა, როგორც ჩანს ასე იმაგრებდა თავს, არა არა მთვრალი არ იყო, წარბი გაეხეთქა, ლოყა და თვალი ჩალურჯებოდა, ალბათ სხეულზეც აქვს რამე დაზიანება იმდენად სუსტად გამოიყურებოდა, შიშისგან ლამის ენა გადავყლაპე
- გიგი , რაგჭირს
ხელი მივაშველე და სახლში შევიყვანე, კარი ფეხით მივხურე და სავარძელზე დავსვი , უფრო დავარდა , როგორც ჩანს ხელიც ტკიოდამ თან , ისე რომ ვერ შლიდა
მაშინვე ჩემს ოთახში გავიქეცი და პირადი დახმარების ნივთების ჩანთას დავავლე ხელი, გიგისთან მივირბინე და ვეცადე ქურთუკი გამეხადა როგორმე , ხელზე დაზიანება არ ეტყობოდა , ალბათ ცუდად მიარტყა
ან დაარტყეს, ჯერ სველი ტილოთ შემდეგ სამედიცინოსპირტით გავუქმინდე სახეზე ჭრილობები , ტკივილისგან ამოიღმუილებდა ხოლმე , მაგრამ ცდილობდ ათავი შეეკავებინა , შიშისგან თიტები მიკანკალებდა
- არ ინერვიულო შენ რა
- გიგი , მაცადე
- არაფერია ისეთი
- ჰო როგორ არა გეტყოობა
- სამაგიეროდ დღეიდან , ვერავი შეგეხება
წამით გავშეშდი
- შენ რა მათთან იჩხუბე?
- ყველაფეი რიგზე, წამოჯდა და ჩემი ხელები თავისაში მოიქცია, ღირდა
- გიგი, შენ ისეთი ნაცემი ხარ
- ახლა იმაზე დარდი არ დაიწყო ჩემს გამოო,ვალდებული ვიყავი გესმის?
- შენ ჩემს მიმართ არანაირი ვალდებულება არ გაქვს გიგი, ისედაც ზედმეტი გააკეთე , ეს არ უნდა გექნა
- თათი..
ასე პპირველად დამიზახა, ისე თბილად გამოუვიდა, როგორც არასდროს სხვას არავის
- გიგი დაწექი , დავამტავრებ გთხოვ
თავი ცახარა , წარბიდან , სისხლი მოწვეთავდა,საშინლად გამოიყურებოდა, კიდევ უფრო ცუდი სეგრზნებაა როცა ტავს დამნაშავედ გრზნობ , ყველაფერი ცემს გამო მოხდა
სანამ მე ფიქრებში ვკარგავდი დროს, სწრაფად წამოწია თავი, მომიახლოვდა და ჩემს ტუჩებს გაცხარებული დაეწაფა, ხელები თმაში შემიცურა ბაგეებს არ მაშორებდა , თითქოს ძალების აღსადგენად ან სიცოცხლის გადასარჩენად შველოდა ჩემი კოცნა ,მე კი დაბნეულობისგან და მოულოდნელობისგა ვერ გავიაზრე რა ხდებოდა, თუმცა მალევე ჩავიკარგე გრძნობების ზღვაში

ესეც მეხუთე თავი ველი შეფასებებს