ყოველთვის აწუხებდა ეს ფიქრები, რისთვის ვცხოვრობთ , რისთვის ხდება ეს ყველაფერი, რატომ? ! პასუხი არასდროს არსად არ იყო , თავიდან ვერასდროს იგდებდა ამ ფიქრებს , მაგრამ ერთ რამეს ყოველთვის ხვდებოდა , უნდა ეცხოვრა ისე როგორც სურდა თვითონ . ნუთუ შეიძლება იოცნებო უსასრულოდ?! თან იცოდე რომ ოცნებები არ სრულდება ! მაგრამ ისევ იგივეს აგრძელებდა ...
ძმა უმცროსი დისკენ ტასოსკენ გაიქცა და ხელში აიტაცა .
_ეე კრეტინო დამსვი , ბიჭი ცხრამეტის გახდა და ჭკუაზე აღარაა
_ოჰ , გეშველა რა . ადრე იმხელა იყავი ვერ გწევდი
_ლაზარე მოკეტე და დამსვი
_ჰო მაინც ვეღარ გიძლებდი
_ ბოროტოო!
_ ჰო კაი, აქ რას აკეთებ
_რავი მომბეზრდა ბაბოს მოსმენა და გამოვისეირნე
_აჰაამ, მაგარი სასეირნო ადგილია, ბაღი ნუ საოცრებაა
_კაი ნუ. წამოვალ რა ქალაქში, აქ ძალიან მოვიწყინე
_ჰომ მაგიტომ მოვედი

როგორც ყოველთვის ქალაქში როგორც კი ჩავიდა მაშინვე მოემზადა ყურსასმენები აიღო და სასეირნოდ გავიდა , სეირნობა ღამით ყოველთვის იტაცებდა ,ჩვიდმეტი წლისაა მაგრამ სულაც არ ეშინია ღამით სეირნობის ,წასვლამდე ძმასთან და დეიდაშვილთან ჩხუბიც მოასწრო. მიდიოდა ასე უსასრულოდ, უბრალოდ ამ დროს ყველაფერს ივიწყებდა და ფიქრობდა ძველ დროზე, როდესაც ბევრი მეგობრები ყავდა ასევე მშობლებიც აქ ყავდა და არასდროს იყო ჩაფიქრებული ნაღვლიანი ან რაიმე სხვა , ასე სეირნობისას ბევრჯერ დაკარგულა მაგრამ, შარებს ყოველთვის იზიდავდა , მიუხედავად ამისა არასდროს წყვეტდა იმას რისი კეთებაც მოსწონდა . მაგრამ აი ახლა რაც დაემართა არასდროს მოსვლია ჯერ , უცებ საშინელი ტკივილი იგრძნო
_აუ აუ ჯანდაბა! რამხელა რაღაც ხარ, უფ დედაა ცუდად ვარ .
_რაღაც არა ვიღაც და წინ რომ უნდა იყურო პირველად გაიგე ?!
_აააჰ, ჩამოვჯდე და წაიკითხავ ლექციებს თუ?
_ რა გქვია
_ანასტასია
_სასიამოვნოა, სანდრო
_იმავეს ვერ გეტყვი
_ზრდლობაა თორემ დიდად არც მე მოვხიბლულვარ შენით
_ კაი კარგად წავედი
_კაი
თავაწეული კი მიაბიჯებდა მაგრამ , უცებ რომ ვეღარ გაერკვა სანდროსკენ მიბრუნდა და დაინახა რომ ის ჯერ ისევ იქ იდგა
_აამ , ვერ მეტყვი რომელი ქუჩაა ?
_ მოიცა , შენ რაა არ იცი რომელ ქუჩაზე ხარ?
_ მე უბრალოდ.. დავიკარგე რაიყო არ შეიძლება ?!
_აჰ , როგორ არა , ნება შენია .
_ვიცი, მეტყვიო თუ არა
_ ღამეა , ძველი ქუჩებია და ამიტომ , წამოდი მე წაგიყვან , მანქანით ვარ
_არ მინდა .
_ კაი კარგად თან წვიმასაც იწყებს . წამოხვალ?
_კაი
გზაში სრულმა სიჩუმემ დაისადგურა. არცერთი არ აპირებდა საუბრის წამოწყებას, სახლში როცა მივიდნენ , ანა მანქანიდან გადმოვიდა და სანდროს მხარეს მოუარა , ფანჯარას დაეყრდნო და მიაშტერდა.
_რა?
_შემოხვალ?
_მერე მშობლები?
_მშობლები აქ არ არიან, მაგრამ ჩემი ძმა ლაზარე ცხრამეტი წლის, დეიდაშვილი გიორგი ასევე ცხრამეტის და მათი ძმაკაცი ლუკა , ჩვიდმეტისაა.
_რა? ეე მგონი
_რა მგონი?
_მოიც შემოვალ აბა . მეც ცხრამეტის ვარ ისე
_ჰმმ. არ ველაპარაკები და არ ვიმჩნევთ
სახლში როცა შევიდა , ბიჭების გაოცებულ მზერას ელოდა მაგრამ იგივე თავად მოუვიდა .
_ ალეექს? სად დაიკარგე ძმაა როდის ჩამოხვედი? ! ვახ ჩემი რამდენიხანია არ მინახიხარ !ან აქ როგორ მოხვედი?!
_გუშინ ჩამოვედი და ვაპირებდი თქვენს მოძებნას , არ ვიცოდი აქ თუ იყავი .
_როგორ ხართ აბა რა ხდება?! ანა გზაში შემხვდა , ყველაზე ნაღდი ის იყო რო დაიკარგა. ნუ ამ პატარა თხაჯანას უმადლოდეთ რომ შევძელი თქვენი ნახვა
ყველამ გულიანად გადაიხარხარ მხოლოდ ტასო იდგა ისევ გაოცებული და ახლა უკვე ნერვებ მოშლილი . მეგობრები საერთოდ აღარ ყავდა, მარიამის და ამ ბიჭების გარდა რომლებიც ლაზარე რომ არა, არ ეყოლებოდა .
_ჰა ჰა ჰა როგორ გამაცინეთ , თხაჯანა არ ვარ ! და თან პატარა . იდიოტების ბანდა , იპოვეს ერთმანეთი.....
ასე ლანძღვაში აუყვა კიბეებს და თავის ოთახში შევიდა , ძალიან ლამაზი ოთახი ჰქონდა , ერთი ფანჯრით რომელიც საკმაოდ დიდი იყო. მის წინ სულ მაღალი ხეები იყო. ოთახი ისე იყო მოწყობილი როგორც თვითონ მოსწონდა. თითქმის ყოველთვის ან კითხულობდა და მუსიკებს უსმენდა ან ხატავდა . ოთახში ლუკა შეყვა მაშინვე
_ტაას კაი რა რას იბუსხები
_სუფთა ვირები ხართ რა , უაზროები. სასაცილო იყო რამე?!ვაფშე არცერთი არ დამენახოთ რა!
_ ააჰ, გამოუსწორებელო .
_გადი!
_მივდვივარ, მივდივარ!
ლუკაც გავიდა და როგორც ყოველთვის მუსიკებს ბოლომდე აუწია და თავის საწოლზე წამოწვა . საშინელებაა მონატრება , როცა იცი რომ ვეღარ ნახავ , ვერ შეეხები , ვერ ჩაეხუტები და უბრალოდ ვეღარც დაინახავ მის ხმასაც ვეღარ გაიგებ . ხელზე ყოველთვის ეკეთა ტყავის სამაჯური, დაწნული ზოლები ქონდა და უსასრულობის ნიშანი რომეშიც , ორი ასო იყო „ა’’ და „ვ“ . ყოველთვის როდესაც ვინმე ეკითხებოდა რატომ ეკეთა ეს სამაჯური ყოველთვის ან უბრალოდ თემას შეცვლიდა ან წავიდოდა იქიდან სადაც იყო. თუ დააკვიდებოდქვემოთ ყველა შეამჩნევდა რომ ტყავი დამსკდრი და უკვე ძველი იყო მაგრამ მას ეს არასდროს აინტერესებდა , და არც ის უხდებოდა ან შეეფერებოდა თუ არა ეს სამაჯური მის ჩაცმულობას. ახლაც ხელში ეჭირა, თვალები აცრემლიანებული ქონდა და სამაჯური ხელიდან გაუვარდა , საწოლის ქვემოთ დაიხარა გამოსაღებად და მისი კივილი მთელმა ქვეყანამ თუ არა ქალაქმა მაინც გაიგო.

_ააა დედაა! დედა რა არის კაცო და ლუკაა!
ბიჭები დაბლა იყვნენ და ფეხბურთს უყურებდნენ , ხოლო ალექსი გადაღლილი იყო და ამიტომ , ტასოს ოთახის მოპირდაპირე ოთახში იყო . ხმა რომ გაიგო შეშინებული შევარდა და ხედავს რომ ტასო საწერ მაგიდაზეა ამხტარი , საწოლს უყურებს შეშინებული ფეხებს აბაკუნებს და თითიაქ გაშვერილი საწოლისკენ, ალექსანდრემ საწოლისკენ გაოცებულმა დაიწყო ყურება და ხან საწოლს ხან ტასოს უყურებდა გაოცებული , ტასო კი ისევ გაჰკიოდა
_ჯანდაბა! ჯანდაბა , ვაიმეეე ლუკაა
_ტასო რაარის?!
_გაეთრიე იდიოტო და ლუკას დაუძახე
_ აამ , ბიჭები იმდენად არიან გართულები ფეხბურთის ყურებით რომ შენთვის ნამდვილად არცერთს ცალია, ამიტომ .... ძილინების.
_მართლა იდიოტი ხარ რა ! მოდიაქ მალე ! ვაიმეე
_მეტყვი რა ხდება?
_ვაიმეე ღმერთოო საშინელებაა
_ვერაფერი ვერ გავიგე გოგო! ამიხსენი წესივრად , ან მაგიდაზე რა გინდა?
_მანდ თაგვია რას ვერ მიხვდი?!
აი ახლა ტასო იდგა გაოგნებული და სანდროს უყურებდა , სანდრო გაშტერებული უყურებდა ტასოს მერე ხარხარი ატეხა მუცელთან ხელი მიიტანა და ახლა ტასო სანდროს კი არა, არანორმალურ არსებას უყურებდა ,რომელიც არაამქვეყნიური ხმით იცინოდა და სიცილისგან წელში მოიხარა და შემდეგ იატაკზე მწოლიარემ გააგრძელა ხითხითი . როგორციქნა მორჩა სიცილს გასწორდა და უემოციო ტასოს შეხედა ,სრულიად სერიოზული სახით.
_სერიოზულად?!თაგვის გეშინია?
_გასაოცარი რაარის მანდ?! გამიყვანე რაა გთხოოვ
_ოჰ რას ვიფიქრებდი რომ თვით ტასო მაგას მთხოვდა , მოდი
სანდრო ზურგით დადგა ტასოსთან და ტასოც ზურგზე შეაჯდა , და გააგრძელა თავისებურად თან ხელებსაც აყოლებდა ლაპარაკისდროს .
_რა სულელი ვინმე ხარ რა , კაცი შემოგხედავს და იფიქრებს რომ მაგარი და სერიოზული ტიპი ხარ , შენ კიდევ ელემენტარული ტვინიც არ გაქ
_ მოკეტავ თუ დაგსვა?
_არაა შენ მაგას არ იზავ . ბოლოსდაბოლოს ტვინი თუ არ გაქ , კეთილი ხომ მაინც ხარ , ნუ თუ არც ეგ ძალიან ძალიან სიმპაწკა ხარ და კიდევ ეგ პირსინგი ძალიან მომწონს
_ჰოო ვიცი სიმპატიური რომ ვარ , მადლობ მაგრამ კარგი იქნება ცოტახანს ყბედობას თუ შეწყვეტ_კაი კაი, აუ ეს გრძელი თმებიც მაგარია , მიკვირს ისე გიორგი და ნიკა მასე არ გაიზრდიან თმას და შენც ხო მათსავით გადატკუცული ტვინი გაქ , ალბად სხვა ქვეყანამ ცოტა იზრუნა შენზე, აუ აი ამ ჩამორჩენილებს როცა მოვშორდები მეც აუცილებლად გავიკეთებ პირსინგს ენაზე ცხვირბზე წარბზე და ამათ ჯიბრზე ჭიპზეც აუცილებლად.
_ვერ გაიკეთებ დამიჯერე. და ენას რაც შეეხება რო დაიმოკლო აჯობებს
_ვნახავთ .... აამ ისე ტატუსაც გავიკეთებ აუცილებლად თან ძალიან ბევრს .
_ზურგი
_რაა?
_ზურგითქო.. ზურგი! ანუ ეხა უნდა მოტვინო და ჩამოხვიდე
_აა ხო ისა ..

ჩამოვიდა სანდროს ზურგიდან და სავარძელზე ჩამოჯდა .
_კაი ძილინების, წავალ მე დასაძინებლად .
_მოიცადე , რაღაც დაგავიწყდა .
_რა?
_ თაგვი არ გამოგიყვანია , გთხოვ რა .
_არა , ეხა მე იმას ვერ გამოვიყვან .
_კარგი რა აბა რა ვქნა?!
_აამ , შეგიძლია ჩემს ოთახში დაიძინო.
_ ვაიმე რა საღვარელიხაარ, სრულებით ვერ წარმოვიდგენდი , შენნაირი უხეში ტიპი ამხელა სიკეთეს თუ გააკეთებდა და თავის ოთახს დამითმობდა
_ააჰ კი როგორ არაა აბა, ვინ თქვა რომ გითმობდი?!მე უბრალოდ განაწილება შემოგთავაზე .
_რაა? არ მჭირდება.
_კაი
სრულიად ჩვეულებრივად მიიღო ეს ყველაფერი ალექსანდრემ, ნელი ნაბიჯებით გაუყვა ოთახისკენ ხოლო ტასომ გადაწყვიტა ბიჭებთან ჩასულიო , მაგრამ არავინ დახვდა .შემდეგ ვერაფერი მოიფიქრა და ლუკას მიწერა
_“სად ხართ?“
_“რამი მეგობრებთან წვეულებაზე და შენ შენს ოთახში იყავი რა , ძალიან გთხოვ. ეხა ვერ წამოვალთ, ცუდად წვიმს და ალბად ჭექაქუხილიც დაიწყება , შენს ოთახში ხმა ხომ არ შემოდის“ .
_“კარგი, არ ინერვიულო.“

იმედს ინარჩუნებდა რომ ქუხილი არ დაიწყებოდა მაგრამ, ცოტახანში ქუხილიც დაიწყო. ეს ხმა უკვე საშინლად ცუდად ხდიდა. არ იცოდა რა ექნა , ცდილობდა არ ეფიქრა ამ ყველაფერზე მაგრამ უჭირდა ძალიან უჭირდა . ცოტაც და ცუდად გახდებოდა. ვერაფერი მოიფიქრა და სანდროს ოთახისკენ გაიქცა.
_სან.. სანდრო , გთხოვ რა , ა..აქ ვიქნები.
_ტასო?! რა გჭირს , მოდი . მოდიაქ რა მოგივიდა
სანდრომ გვერდით მიიწვინა და მთელი ძალით იკრავდა გულზე . მერე თმაზე ეფერებოდა და ცდილობდა დაემშვიდობებინა, ტასოს ჩაეძინა ასე მიხუტებულს სანდროზე , ხოლო ახლა სანდროს უფრო ეშინოდა რადგან , არ იცოდა რა ექნა ან საერთოდ რა დაემართა.ნერვიულად ისწორებდა თმას . უყურებდა გოგონას რომელიც ნელ-ნელა უფრო და უფრო ეკვროდა, აკვირდებოდა და მის სახეს სწავლობდა , ბოლოს მას ის ძალიან პატარა ყავდა ნანახი სადღაც ხუთი წლის რომ იყო, ისეთი პატარა და სასაცილო იყო , მოკლე ხუჭუჭა თმებით , სასაცილოდ რომ იკრიჭებოდახოლმე და თვის თაფლისფერ თვალებს მიანათებდა რომელიც ხანდახან მუქი მწვანეც იყო , საოცრად უყვარდა ეს ბავშვი სანდროს , მერე გაიზარდა მშობლებმა წაიყვანეს უხოეთში და მოუწია დაეტოვებინა თავისი ძმაკაცები მეგობრები საცხოვრებელი და ეს პატარა ბავშვი რომელიც ყველაფერზე მეტად უყვარდა , მაშინ თვითონაც პატარა იყო და ვერ ეწინააღმდეგებოდა მშბლებს. ძალიან უყვარდა თავისი მშობლები და პატარა ემილი, ამაზე ფიქრები რომ მოერია თვალები აუცრემლიანდა და შეეშვა ფიქრს . ცოტახანში თვითონაც ჩაეძინა მაგრამ ძალიან უჭირდა იმ ფიქრების განცდების და ტკივილის დაფარვა და გადალახვა . დილით ტასომ ადრე გაიღვიძა და მარიამთან წავიდა , მარიამის მშობლები მდიდრები არიან მაგრამ რად გინდა ისეთი მშობლები რომლებსაც შენთვის არასდროს ცალიათ . რომ მივიდა მარიამთან როგორცყოველთვის მარტო იყო და ერთმანეთს გადაეხვივნენ. ლაზარე და მარიამი შეყვარებულები იყვნენ , მარიამი მშობლებს ერთი წლით ამერიკაში ყავდათ და ამისგამო დაშორდნენ . მაგრამ ორივეს ძალიან უყვარდა და უყვარს ერთმანეთი . ტასომ ყველაფერი მოუყვა სანდროს შესახებ და კიდევ ბევრი ილაპარაკეს . ცოტახანში ტასოცსახლში დაბრუნდა.


დიდიხანია რაც ამ მოთხრობას ვწერ , მოკლედ რთულადაა საქმე , წინა წელსაც დავიწყე წერა ამ მოთხრობის მაგრამ ვერ შევძელი დასრულება , ახლა განახლებულად ვწერ და დიდი იმედი მაქ რომ მოგეწონებათ <3 ველი შეფასებას <3