სახლში მისული ოთახში ავიდა და იქიდან საღამომდე თითქმის არ გამოსულა . ისევ უსასრულობამდე ფიქრები ოცნებები ,რომლის აღდგენაც რთულია. მუსიკები ჩართო და ხატვას შეუდგა .ვერაფერი რომ ვერ მოიფიქრა ალექსის ხატვა დაიწყო , ცოტახანში გადაიღალა და ხატვას შეეშვა . დაბლა ჩავიდა კოლა აიღო და არ იმჩნევდა როგორი სახეებით უყურებდნენ მის მოქმედებებს ბიჭები.ისევ ოთახში ადიოდა როცა ლუკამ დაუძხა.
_ტასო
_ჰმ
_ეხა , აი ვაფშე ყველას თუ შეურიგდები და დაასრულებ მაგ უაზრო ბუტიაობას რაც არ გამოგდის , ძალიან ძალიან მაგარ რამეს გეტყვი
_თქვი თუ ამბობ
_შენ რომ თქვი ზღვაზე მინდაო....
_რააო? აუ რა მაგარიააა
სიხარულისგან ჩამოირბინა და ყველას გადაეხვია .
_აბაა? როდის მივდივართ?
_სხვათაშორის ალექსის იდეა იყო. ხვალ მივდივართ
_რაა?? ხვალამდე რას მოვასწრებთ?
_ნუ მოკლედ გაიქეცი შენ მარიამთან და გაემზადეთ და ჩვენ იმავეს ვაპირებთ .
_უი ჰო მარიამი.
ლაზარემ ფული მისცა და ტასოც გახარებულიმარიამთან წავიდა , ბიჭებიც ერთად წავიდნენ საყიდლებზე , ცოტახანში დაბრუნდნენ , რასაც ვერ ვიტყვით მარიამზე და ტასოზე. ტასო მივიდა თუ არა ეგრევე შეუვარდა ოთახში მარიამს .თან ფარდებს წევდა და ფანჯრებს აღებდა თან ელაპარაკებოდა
_ადე გოგო ადეე ! გვაგვიანდება მალე , ამდროს რატო გძინავს.
_რა?! სად?! რატო გვეჩქარება?! და კიდე გუშინ არ მეძინა და აქამდე მაგიტომ მძინავს .
_ასე თუ გააგრძელებ აღარაფერს გეტვი ლაზარეზე. ზღვაზე მივდივართ ყველანი ხვალ და ამიტომ მალეე!!!!
_ააჰ კაი რა ! მოიც მიდი ტანსაცმელი მომიძებნე
ტასომაც გამოუღო შორტი მაიკა და მოსასხამი, მარიამიც გაემზადა და წავიდნენ . როგორც იქნა მორჩნენ მაღაზიების დალაშქვრას და ახლაღა მიხვდნენ რომ ამდენ რამეს მარტოები ვერ წამოიღებდნენ. ტასომ გადაწყვიტა რომელიმესთვის დაერეკა, რაღათქმაუნდა ლაზარეს არა , გიორგიმ და ლუკამ გადავიღალეთო და ალექსანდრე გამოუშვეს , ცოტახანში ისიც მოვიდა და გოგოებს რომ შეხედა გაოცება ვერ დამალა
_ მოიცა რაა? დარჩა იქ რამე? აუ გეთქვა და მანქანას რაიმე სატვირთოს მივაბავდი ან სულაც დიდი ორსართულიანი კამაზით მოვიდოდი , ნუ თუ არსებობს.
_მორჩი ? გავიცინო? დავიღალე ჩაალაგე რა ! უი ხო ეს მარიამია , ლაზარეს შეყვარებული და ჩემი საუკეთესო მეგობარი, ყოფილი შეყვარებული მაგრამ ეხა დაარესტარტდებენ ვიცი.
_ტასო!
_სასიამოვნოა მარიამ, მე ალექსი ,სანდრო, ალექსანდრე რავი როგორც გაგიხარდება
_ჩემთვისაც .
_რააა? არააა , ვერ ვიჯერებ , შენ , შენ ვერ იქნები ამ თხაჯანას დაქალი
_ოე , მალე დავიღალეთქო და შენთვის ჯობია გაჩუნდე .
სახლში მივიდნენ და მარიამი ტასოსთან დარჩა რადგან დილით მაინც ადრე მოუწევდა წამოსვლა. სანამ დრო იყო ტასომ ალექსს თხოვა რომ ბიბლუსში წაეყვანა , ალექსიც ბევრი ყოყმანის შემდეგ დათანხმდა. სანდრო მაღაზიაში არ შეყვა და გარეთ ელოდებოდა , ტასოსაც მეტი რა უნდოდა იდგა და დროს წელავდა ხან რა აიღო ხან რა , სანდროს არ უყვარდა ასეთ მაღაზიებში ყოფნა , რაც ტასომ უკვე დაადგინა, ვერაფრით ვერ აიძულა მაღაზიაში შემოსვლა და მინებიდან უყურებდა , სანდრო უკვე მესამედ გადმოვიდა მანქანიდან , მეოთხე კრუგს არტყავს მანქანას და მეორედ ზის კაპოტზე.
_ტასო ამდენი წიგნი რად გინდა?
_სულ ოთხიცალია და თან ზღვაზე დამჭირდება
_კაი რაა იცი როგორ დავიღალეე? მალე მალე ჩაჯექი მანქანაში წავედით .
სახლში მივიდნენ და ეგრევე თავიაანთ ოთახებში ავიდნენ . მარიამი და ტასო ტასოს ოთახში იყვნენ და რაღათქმაუნდა დიდხანს არ ეძინათ თითქმის გამთენიისას დაიძინეს .ლუკა თან კბილებს იხეხდა და თან სანდროს ელაპარაკებოდა
_გოგოები გააღვიძეთ?
_არა , მოიც გიორგის ვეტყვი.გიორგი!
_ ჰო .
_მიდი რა გოგოები გააღვიძე ძმურად
_მე როგორ აბა, ჩვენ ბარგებს ვზიდავ
_ჰოკაი
ლაზარე ვერ დაინახა გარშემო ამიტომ თავად ავიდა გოგოებთან რომლებიც ჯერ კიდევ მძინარეები დახვდნენ .
_ტასოო! ტაას! ანასტასიააა! გოგო გაიღვიძე
_....
_აახ ჯანდაბა, ტასოოოო!!!!!
_ჰმ , რა ხდება
_მარიამიც გააღვიძე მალე ! გვაგვიანდება საერთოდ თუ იცი რა დროა! გაემზადეთ მალე გელოდებით
თითქმის ნახევარი საათი გავიდა მაგრამ ჯერ არცერთი არ ჩანდა, უკვე დაიღალა ალექსიც და ისევ ავიდა გოგოების ოთახში , იფიქრა ალბად იცვლიანო და აკაკუნებდა მაგრამ რომ არ გააღეს , კარები ნელ-ნელა შეღო და რას ხედავს , ორივეს ძინავს კიდე . სხვა გზა არ ქონდა ამიტომ ტასო აიტაცა ხელში და მანქანაში ჩააგდო , თან ნერვებ მოშლილს ტასოს პიჟამოებზე მაინც ეცინებოდა . ტასო გვიან მოვიდა აზრზე და მაშინვე ჩხუბი დაუწყო .
_ხეპრე და იდიოტო ადამიანო რა იქნებოდა წესივრად გაგეღვიძებინე?! იდიოტო!
სანდრომ მანქანა დაკეტა და გარშემო მხოლოდ ლაზარე შეამჩნია.
_ლაზარე!
_ჰო
_ძმურად მარიამი შენ ჩამოიყვანე რა მე ესეც მეყო. და წავალთ ჩვენ უკვე და ნელა ვივლით .
_კაი მიდით დაგეწევით
ლაზარეს ძალიან არ უნდოდა მარიამის ჩამოყვანა მაგრამ რა ექნა წუწუნს ვერ დაიწყებდა .
_მ.. ჰმმ , მარიი! მარი! მარიაამ! ეს დაქალები რა ერთნაირები როგორ ხართ.
სხვა გზა არ ქონდა მარიამი ხელში აიყვანა , გულზე მიიხუტა და დაბლა მიჰყავდა , მარიამი რათქმაუნდა მიხვდა რომ ლაზარეს მიყავდა , მაგრამ არასდროს შეიმჩნევდა ამას , შეისუნთქა მისი სურნელი და მიხვდა როგორ მონატრებია .მარიამი და ლაზარე ერთად , ტასო და ალექსანდრე და გიორგი და ლუკაც ერთად წავიდნენ .
დიდიხნის მგზავრობის შემდეგ როგორციქნა ჩავიდნენ . სანდრო გადმოვიდათუარა მანქანიდან , ტასოც მაშინვე გადმოხტა , სანდროსაც ბევრი ფიქრი არ დაჭირვებია და მარტივად, ხელის ერთი მოძრაობით დააბრუნა მანქანაში.
_ეე ჩვენ ხო მოვედით?! რატომ არ მაძლევ უფლებას მანქანიდან გადმოვიდე?!
_ მართალია პატარა ბავშვის პიჟამოები გაცვია პანდებით და პატარა დათუნიებით მაგრამ, მაინც ძალიან მოკლეა .
_კაი კაცო?! ვაა მართლა?! იცი არ მახსოვს როდისაქეთ ვითვალისწინებ შენს აზრს?
_დღეისაქეთ , ეხლა ხმა ! აჰა ჩემი ჟაკეტი და ისე გადმოდი , ოღონდ ძირს არ მითრიო პატარა .
გაბრაზებული ტასო მართლაც პატარა ბავშვივით გაშეშდა , ამასობაში სანდრო შევიდა და თავის ოთახში მოთავსდა , ასევე ტასოც და ბიჭებიც.
მარიამიც იგივენაირად გადმოვიდა მანქანიდან და სახლისკენ ჩქარი ნაბიჯებით მიდიოდა .არც ფეხზე არ ეცვა არაფერი .
_რასაკეთებ მარიამ?! შენც ტასო ხო არ ხარ?!
_ აბა რა ვქნა გავფრინდე?! შენიწყალობით ასე ვიმგზავრე.
სიარული უნდა გაეგრძელებინა როცა ფეხში ეკალი შეერჭო და გამწარებულმა კივილი დაიწყო.
_კარგირა! ხო გითხარი ! ჯანდაბა !
ხელში აიყვანა ლაზარემ მარიამი და თავისოთახში შეიყვანა.ფეხს უმუშავებდა , ხოლო მარიამი მხოლოდ მას აკვირდებოდა .
_რა ? რაიყო გტკივა?
_ჰმ, ოღონდ ფეხი არა, გული. შენსგამო.
_მეც , ძალიან . ძალიან მენატრებოდი
_მერე ?!
_მერე რა და , იცი ? გულისტკივილის წამალი მომაფიქრდა უცებ.
_მეღადავები??!
_არა რატომ? რატომ?? რატომ უნდა გეღადავო?
თან ესაუბრებოდა და თან მიუახლოვდა , სახეზე დააშტერდა და აკოცა . მერე ჩაეხუტა , არამგონია ვინმემ შეძლოს იმის აღწერა რასაც ახლა ისინი გრძნობდნენ . რამხელა ბედნიერებაა ამდენი ხნის შემდეგ , ამხელა მონატრების შემდეგ , შენს საყვარელ ადამიანს რომ შეგიძლია ჩაეხუტო.ადამიანი ყველაზე უტვინო არსებაა, სანამ არ დაკარგავს იმას რაც ძალიან უყვარს ვერ ხვდება როგორ უყვარს , ენატრება და რას კარგავს . ხოლო როცა დაკარგავს , გვიანია მერე თავის თავსაც კარგავს , ადამიანი რომელიც ამას გამოცდის არასდროს მიატოვებს თავის საყვარელ ადამიანს , არც სიამაყის და არც სხვა რაიმეს გამო , პირიქით ყველაფერს გაიღებს რომ დაიბრუნოს.
ლაზარე მთელიდღით მარიამთან იყო , გიოს და ლლუკას კი საქმეები გამოუჩდათ , ამიტომ ყველანი ერთიდღით ისევ სახლშ დაბრუნდნენ , ტასო და სანდრო კი დარჩნე , ორივეს ძალიან უყვარს ზღვა ამიტომ ერთისული ქონდათ როდის გავიდოდნენ. რათქმაუნდა ტასო სანდროს ჩააბარეს , ისინიც ერთად გავიდნენ ზღვაზე. ზღვის მონატრებულმა შეცურა სწრაფად იყო ცოტახანს და მალევე გამოვიდა , ზურგჩანთიდან წიგნი ამოიღო და თავის საყვარელ საქმიანობას შეუდგა , ცოტახანში სისველე იგრძნო და გაბრაზებულმა სანდროს ამოხედა .
_სანდრო! რას დამადექი აქ ქოლგასავით?! მასველებ ვერ ხედავ?! თმა შეიკარი მაინც , ისედაც ძლივს გავშრი ვაახ!
_ადე რა , რამდენი უნდა იკითხო, სახლში გააგრძელე .
_ააჰ , მომშორდი .
_მასე არა ?!

დაიხარა ხელში აიტაცა და წყალში ჩააყვინთა ,თავი ამოყო თუ არა წყლიდან სახის მოწმენდა და თან ლაპარაკი დაიწყო.
_სანდრო , აი მოხვალ შენ სახლში თუ გაპ...
მაგრამ ვინ დააცადა ისევ ჩააყვინთა , გაბრაზებული და აცრემლებული თვალებით სახლში წავიდა .მთელი საღამო ცალკე ოთახშიიყო , იქ ძალიან დიდი ფანჯრები იყოო რაც არასდროს მოწონდა , ამინდი უარესობიკენ იცვლებოდა , ტასო შიშმა შეიპყრო მაგრამ ეცადა დამშვიდებულიყო და ამიტომ გადაწყვიტა დაეძინა , რაც ყველაზე ცუდი აზრიიყო, ცოტახანში ამინდი საგრძნობლად შეიცვალა , ტასოს უკვე ეძინა მაგრამ შფოთავდა , სანდროს ყურსასმენებით ეძინა და ცოტახანში გაიღვიძა , ასევე ყურსასმენებით გააგრძელა სიარული , მაცივრიდან კოლა გამოიღო და დრამის რიტმს აყოლილს სულ არ ადარდებდა არაფერი , მაგრამ თვალი მოკრა ფანჯარას , და ყურება განაგრძო . შემდეგ გაახსენდა რომ ტასოს ეშინოდა ჭექაქუხილის და ყურსასმენები ტელეფონიანად სავარძლისკენ მოისროლა მაღლა ავარდა და ტასოს ოთახში შევარდა , სადაც მეტად საშიში სანახაობა დახვდა ,ტასოს ეძინა მაგრამ საშინლად შფოთავდა თან კანკალებდა , თიროდა და გამუდმებით ერთ სახელს გაიძახოდა , სანდროს შეეშინდა და ტასოს მივარდა .შიშისგან და ნერვულობისგან მასაც აუტყდა კანკალი , ხელს ვერ აჩერებდა .
_ტასო ! ტასო გაიღვიძე მე აქ ვარ ! მარტო არ ხარ ! გაიღვიძე გთხოვ . ტასო!
_ვაჩე, ვ.. ვაჩე , შეჩერდი, ფრთხილდ, გთხოვ , შეჩერდი .
სანდრო სწრაფად შევარდა აბაზანაში და წყალი გამოიტანა , სახეზე ნელ ნელა უსმევდა სველ ხელს და თან გამუდმებიტ თხოვდა გაღვიძებოდა. ტასო საშინლად გაოფლიანებული და შეშინებული წამამოხტა და სანდროს მოეხვია , ასეთი შეშინებული ჯერ არ ყოფილა. ტირილი აუტყდა და სანდროც მოეხვია და ცილობდა დაემშვიდებინა. გამუდმებით ეფერებოდა თავზე და უფრო და უფრო იკრავდა გულში .
_ტაას , გთხოვ რა , დამშვიდდი , გთხოვ .
_ჰო მორჩა , მორცა .
_მეტყვი რა გჭირს ?
_ჰო , ცოტხანი . გთხოვ , მიჭირს . მე....
_კაი დამშვიდდი , შეგიძლია არ მომიყვე
_არა მინდა რომ მოგიყვე...
ჯერ თხუთმეტის ვიყავი , ცხოვრებას მართლაც რომ ვარდისფერი სათვალით ვუყურებდი , მაგრამ მან მწარე სიმართლე დამანახა , რომ ცხოვრება რთულია და ყოველი ადამიანი განწირულია ტანჯვისთვის , ძალიან ბედნიერი ვიყავი , მაშინ ჩემი მშობლები ახალი წასულებიიყვნენ , ძალიან ბედნიერი ვიყავი რადგან მყავდა მეგობარი, ძმა , მამა ,პატრონი , უფროსი ძმა ჩემიასაკის მეგობარი და ეს ყველაფერი მხოლოდ ერთი ადამიანი იყო . ვაჩე , ცხრამეტის იყო , ყველანაირად თავისუფალი ვიყავი , ძალიან მიყვარდა უბრალოდ არ ვცი როგორ ვთქვა , ლაზარეზე მეტიც იყო , ყველაფერს მიგებდა , ყველანაირად მეხმარებოდა , არასდროს მტოვებდა , მაგრამ დამტოვა , ჰოო დამტოვა და ეს სულ ჩემი ბრალია, ძალიან ბევრი მეგობარი მყავდა , ჰო მეგობრები რომლებიც მეგობრის წოდებას სულაც არ იმსახურებდნენ , ყველამ დამტოვა როცა მიჭირდა როცა ვაცეც აღარ მყავდა . ერთდღეს საგულდაგულოდ მოვემზადე , ძალიან გვიანიიყო , ოტხზე რბოლა იწყებოდა რომელზეც მეგობრებმა დამპატიჟეს , მათთან მეგობრობას ყოველთვის მიშლიდა , უბრალოდ მიხსნიდა რომ ეს არ იყო კარგი , არ იყვნენ კარგი ადამიანები რათქმაუნდა მე არ უნდა სემშინებოდა რადგან ის მყავდა გვერდით , მაგრამ მე მაინც ჩემი გავიტანე და წავედი მათთან ერთად , როგორცჩანს დამინახა სახლიდან რომ გავდიოდი , საშინელი ამინდი იყო , ძალიან აცივდა წვიმა დაიწყო და ეს საშინელი ჭექაქუხილიც დაერთო თან , ხანდახან რბოლაში ვაჩეც იღებდა მონაწილეობას მაგრამ არა უკანონოში, მაგრამ ახლა ასე იყო , უკანონო რბოლა . მივედი რბოლის საყურებლად მაგრამ გოგოებმა გადაწყვიტეს რომ მანქანებში განაწილდებოდნენ . არ მეც დავთანხმდი და მანქანაში უნდა ჩავმჯდარიყავი როცა ვაჩე დავინახე , ძალიან შემრცხვა ჩემი საქციელი .
_ვაჩე?
_აქ რას აკეთებ ტასია?
_მე , რბოლას ვესწრები , მაქანაში არ ჩაჯდები .
_კარგი ,
მანქანიდან გადმოვედი , და დავინახე რომ ჩემს გვერდით მჯდომიც გადმოვიდა ,
_ეი , ძმაო რა გინდა?! გოგონას უნდა წამოსვლა
_არა გოგონას არ უნდა წამოსვლა ბექა!
სახელი გამოკვეთით თქვა რაზეც გაოცებულმა შევხედე , შემდეგ ტუჩის მარჯვენა კუთხეში ჩაიცინა და საუბარი განაგრძო
_ შენ ვაფშე რა გინდა .
_მომისმინე მამიკოს განებივრებულო ბიჭო , სამჯერ უკვე გამოგიშვეს უკანონო რბოლისთვის მაგრამ მეოთხედ მამიკოც ვერ გიშველის , ახლა ან შემეჯიბრები ან დანარჩემი მე ვიცი, წაგების შემთხვევაში ეგ მანქანა ჩემია .
_რა? საერთოდ რა გინდა .
_კარგი ,
ჯიბიდან მობილური ამოიღო და ისევ ღიმილით გააგრძელა , ყურება
_მოიცადე, კარგი კარგი , თანახმა ვარ .
ძალიან შემეშინდა წვიმამ იმატა და ქუხილს საშინელი მანქანის ხმებიც უერთდებოდა ძალიან მეშინოდა , ვთხოვე რომ გადაეფიქრა მაგრამ სულ არ დამიჯერა . ჩემთან მოვიდა გადამეხვია შუბლზე მაკოცა და მიტხრა რომა მისთვის აუცილებლად დამსჯიდა . თითქოს მემშვიდებოდა და დამსაჯა კიდეც ამაზე ცუდს ვერაფერს გამიკეთებდა , ეს ყველაფერი საშინელიიყო ეს ორი ხმა ერთად , შეძახილები ქუხილი და ავტომობილის გამაყრუებელი ხმა , უბრალოდ საშინლად ჩამრცა თავში , დამპირდა აქ დამელოდე მოვალო მაგრამ აღარ მოვიდა , სასჯელი კი გამოუვიდა თანაც საშინელი , ამაზე ცუდს უბრალოდ ვერ გააკეთებდა . ეს ბოლო იყო , ბოლოჯერ ჩამიკრა გულში , ბოლოჯერ მაკოცა შუბლზე , ბოლოჯერ იყო მისი ღიმილი ნამდვილი , და ასე დამტოვა . ბოლო ერთი წელია რაც ამ ხმების კონტროლი ვისწავლე მაგრამ ხშირად არ გამომდის , რამდენჯერმე სუიციდიც ვცადე მაგრამ , არ გამომივიდა . ესაა და ეს . ჩემი ცხოვრება , ამ ყველაფრის შემდეგ უბრალოდ ბოლომდე ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ , მის გარეშე რთულია . არავინ ყავდა ალბად ასე ამიტომ შემეჩვია , ძალიან მტკივა უმისობა , ძალიან. არ ვიცი ვინმე შეძლებს თუ არა გამიგოს ბოლომდე .
_ ჰოო მე შემიძლია . ჰო შემიძლია.
ჩაეხუტა და ასე დაიძინეს .მოკლედ , კი ვწერ მაგრამ ,არ კითხულობთ :დდ . ამ ისტორიას მაინც ბოლომდე დავწერ და იმედი მაქ ვინმე დაინტერესდებით<3