-ნინააააააა!!!! სად ხარ საზიზღარო შენ! გაისმა ჩემი მეგობრის ცხოვრების ნაწილია ჩემი ეს გოგო მაგრამ რა ვქნა მიყვარს ნერვებს, რომ ვუშლი დილით სანამ გაიღვიძებდა მისი შამპონის ბოთლს თმის წითელი საღებავი დავამატე და ამტომაცაა ასეთი გაბრაზებული
-გოგო შენ ხო არ გაუფრინე, ვერ ხარ ხო!
-რა იყო? თითქოს აზრზე არ ვარ რას მეუბნება
-რა რა იყო რა რა იყო შენ საბოლოოდ გაუფრინე ხო! შემომხედე აბა და მერე იქნებ გაგახსენდეს, რაც მოხდა ეს ერთუჯრედიანი არსება ესს!!
-აააა მაგაზე მეუბნებიი მეთქი რა მოხდაა. სანამ კიდევ რამეს მეტყოდა უნდა მომესწრო იქიდან გამოღწევა თორემ კარგი დღე არ დამადგებოდა ამიტომაც ასე მოვიქეცი :დ ლიზას თმას ფთხილად შევეხე ლიზა კი გაცეცხლებული მიყურებდა მე ვეუბნებოდი, რომ -კაი არაუშავს მერე რამოხდა უფ
-არა ნინა საერთოდ არაფერი მომხდარა იციი უბრალოდ შენ ჩემი თმა წითლად შეღებე ამისთვის კი შენ გადაიხდი, რომ ისევ ჩემი ძველი თმა დავიბრუნო ახლავე წავალთ სალონში გასაგებიაა?!
-კაი კაი მიდი მოემზადე მასე აპირებ წამოსვლას? სალონში რომ მივედით ლიზამ ყველაფრის ფული მე გადამახდევინა როგორც იქნა დავასრულეთ ეს უბედურება და გამოვედით სალონის კარიდან და ჩემი კივილი ერთი იყო -აუუ ჩანთა იქ დამრჩა
-ვაიმე ღმერთო შენ მიშველე ეს ვინ არის მიდი მიდი გამოიტანე დაგელოდები
-კაი. შევბრუნდი სალონში ჩანთა ავიღე და გამოვბრუნდი. ცოტახანს ისე ვიხეტიალეთ მე და ლიზამ შემდეგ კი ჩვენს ბინაში დავბრუნდით. რაღაც მოვიწყინე და მარტო გარეტ გასეირნება გადავწყვიტე ამიტომ ჩავიცვი და ლიზას დავემშვიდობე ცოტა ისე ვისეირნე შემდეგ, რომ დავიღალე კაფეში შევედი და ყავა შევუკვეთე წასაღებად როდესაც ყავა მომიტანეს კარებში გამოვდიოდი ვიღაც უზარმაზარი რომ შემასკდა და ყავა ზედ გადამაქცია წაქცევა და ჩემი დაყვირება ერთი იყო
-ააა უკაცრავად წინ ხომ უნდა იყუროთ საითკენ მიდიხართ! თავი არც ამიწევია ისე ველაპარაკებოდი უცნობს
-ცდებით ეს თქვენ უნდა იყუროთ საითკენ მიდიხართ რადგან არმგონია მხედველობა წესრიგში გქქონდეთ. გაისმა ბოხი და ამავდროულათ ირონიული ხმა.
-ამ სიტყვებზე თავი მაღლა ავწიე და დავინახე მღალი დაკუნთული ბიჭი დიდი ტუჩებით, სწორი ცხვირით, დიდი ლამაზი მწვანე თვალებით და ხუჭუჭა თმით კი გავიფიქრე სიმპატიურიათქო მაგრამ მაშინვე ის ირონიული ხმა გამახსენდა და თავი გავაქნიე!
-უკაცრავად?!
-რაიმე ვერ გაიგეთ თუ რახდება?! მომიგოისევ იმ ირონიული ხმით.
-მგონი ზრდილობა უნდა ესწავლებინათ შენთვის შენს ახლობლებს ასეთი ვირი რომ არ გამხდარიყავით მაგრამ რას ვიზამთ იდიოტებით სავსეა თბილისი ბოლო წინადადება ჩემთვის ჩავილაპარაკე მაგრამ ეტყობოდა რომ მაინც გაიგო :დ
ამის გაგონებაზე სიბრაზემ დაუაარა ხელებში და მუშტები შეკრა და ისეთი თვალებით შემომხედა მეგონა იქვე მომკლავდა.
-მგონი არ იცით ვის როგორ უნდა ელაპარაკოთ ხო?
-ძალიან მშვენივრად ვიცი აქეთ მე მაქვს საწუწუნო ყავა გადამასხით ზედ.
ყავა სულ არ მახსოვდა.
-კიდევ თქვენ?? გირჩევთ ექიმთან მიხვიდეთ მხედველობასთან დაკავშირებით! ვიგრძენი როგორ ჩატეხა ტუჩის კუთხე და გაიღიმა მე მეტი არაფერი აღარ ვუთხარი ჩემთვის ჩვალაპარაკე რომ ხისთავიანი გორილია იყო მაგრამ სეც გაიგო და კარებში გამოვედი ცივ ჰაერზე რომ გავედუ ტაომ დამაყარა თბილ სხეულზე. სახლში, როცა მივედი წყალი გადავივლე გამოვიცვალე და ლიზას მივუჯექი გვერდით რომელიც ყავას წრუპავდა ყავის დანახვაზე ის ხისთავიანი გორილა გამახსენდა და სახე დავმანჭე. ლიზას რათქმაუნდა არ გამპოარვია ჩემი ეს ქმედება და ყველაფერი გამომიკითხა დაწვრილებით თხრობას რომ მოვრჩი ისეთი გადაიხარხარა მეგონა ჭერი თავზე დამეცემოდა.
-შენც ხისთავიანი ხარ ლიზა!
-კი კი. სიცილით მითხრა ისევ
კარგი ახლა დავიძინოთ ძალიან დავიღალე ლიზა. მე წამოვდექი და ჩემს ოთახში გავედი ოთახში, როგორც კი შევედი საწოლზე დავემხე და ვფიქრობდი იმ ხისთავიანზე ასე ფიქრებში კი ძილის სანყაროში გადავეშვი.........


-------------------------------------------
გთხოვთ კრიტიკა არ დაიშუროთ რადგან თუ ვინმე კითხულობთ დაწერრეთ კომენტარი რადგან ეს ჩემი პირველი ისტორიაა და თქვენი აზრი ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის! :) <3