სასმელისგან გაბრუებულები ტანს ვაყოლებდით მუსიკას და გარშემო არაფერი გვაინტრტესებდა. და აი ვიგრძენი მზერა, რომელიც ასე მწვავდა, გავიცინე და საბას ყურში ვუჩურჩულე:
-მოვიდა.
-კარგი, მე გავალ ცოტახანს._გაიცინა და მომშორდა. სულ რაღაც რამდენიმე წამი ვცეკვავდი მარტო, ერთი ბიჭი მოვიდა. გვერძე გადაყრილი თმები, ძალიან უხდებოდა მის წარბებს და ნაკვთებს, დიდი ტუჩები ყველა გოგოს საკოცნელად იწვევდნენ დარწმუნებული ვარ. მაცდურად გამიღიმა, ჩემთან ახლოს მოვიდა და მითხრა:
-გამარჯობა.
-გამარჯობა._ხელი გამომიწოდა, მეც ჩემი შევაგებე და გავუღიმე.
-მე რატი მქვია.
-მე ნინი.
-სასიამოვნოა.
-ჩემთვისაც.
-შეიძლება სასმელზე დაგპატიჟო?
-არა საჭესთან უნდა დავჯდე, სამი ჭიქა ტეკილა დავლიე უკვე.
-თუ დალიე როგორ დაჯდები საჭესთან?
-სანამ აქედან წავალ გამოვა სასმელი.
-ამიტომ ცეკვავ?_სიცილით მითხრა.
-კი._მეც სიცილით ვუთხარი.
-ვიცეკვოთ?
-მე არც გავჩერებულვარ._გავუცინე, მასაც გაეცინა და ჩემთან ერთად დაიწყო ცეკვა.
-ერთი ბიჭი თვალს არ გაშორებს._ღიმილით მითხრა.
-ვიცი გრძნობ._მეც გავუღიმე. წელზე ხელი მომხვია და სხეულზე მიმიკრა. არ შევწინააღმდეგე, ზემოდან დამყურებდა და მის სუნთქვას ვგრძნობდი, მაგრამ ამასთან შედარებით მაინც ის მზერა მაგიჟებდა, რომელიც ასე მწვავდა.
ცეკვისგან ფეხები, რომ ამტკივდა, რატის დროებით დავემშვიდობე და ბავშვებთან მივედი. აკოს გვერდით მივუჯექი და თვალი მოვავლე მაგიდასთან მსხდომ ხალხს. დამიანე მაგიდასთან იჯდა, მე კი მის პორდაპირ და არც კი ვუყურებდი, ის კი მზერით მბურღავდა. დაახლოებით 10 წუთი ვიჯექი, შემდეგ ავდექი და ისევ საცეკვაოს გავედი, ამჯერად ანდრიას ვეცეკვებოდი, აღარ ვგრძნობდი მის მზერას, ალბათ იმიტომ, რომ თავის ძმაკაცთან დამიგულა. მე ჩემებურად გავუბერე და იმდენი ვიცეკვე, რომ ჭრილობა ამტკივდა, დაღლილი ჩამოვჯექი სკამზე, არ შევიმჩნიე ტკივილი.
-ავთო...
-გისმენ ჩემო ცხოვრება.
-გასაღები მომეცი რა წავალ მე.
-აჰა ჩემო გოგო._გასაღები მომაწოდა და გამიღიმა.
-ავთო ილიას გამოვუშვებ, კაი? ნასვამი ხარ ან ჩემთან ერთად წამოდი.
-დღეს ჩემ გოგოსთან დავრჩები.
-კარგი ჩემო ბიჭო._ლოყაზე ვაკოცე და დანარჩენებს მოვავლე თვალი. საბა გათიშული მთვრალი იყო, ალექსანდრე სრულიად ფხიზელი, რადგან მარიც იქ იყო, აკო ცოტა ნასვამი. დანარჩენები დამიანეს საქმეა. საბასთან მივედი, ხელი გადამხვია და ლოყაზე მაკოცა.
-მოდი წაგიყვან სახლში._გამიღიმა და ისევ ლოყაზე მაკოცა.
-კარგი ჩემო გოგო._დედა რა დამყოლია, პირდაპირ სასურველი სასიძოა. კლუბიდან გავედით, მანქანის კარი გავაღე და ჩავსვი, ღვედი შევუკარი და კარი მივუხურე, რომ მოვბრუნდი დამიანე შემეჩეხა.
-მისი ძიძა როდიდან გახდი?_შეძლებისდაგვარად წყნარად მითხრა.
-შენ არავინ გეკითხება._სრული სიმშვიდით ვუთხარი, ჩემ სიწყნარეზე ხომ სულ გიჟდება და ნერვები ეშლება.
-რას ქვია მე ვინ მეკითხება?!_ცოტა ტონს უმატა.
-რასაც ქვია. არ ვარ ვალდებული რამე აგიხსნა და ანგარიში ჩაგაბარო._ისევ მშვიდად ვუთხარი. ძარღვები დაეჭიმა და წარბები შეკრა, თვალებში მრისხანება ჩაუდგა ისეთი გაბრაზებული იყო.
-ნინი ჩემს ნერვებს ნუ ეთამაშები._მუჭები მომუშტა.
-შენ კი მე ნუ მეთამაშები.
-რას გულისხმობ?_გაკვირვებულმა მკითხა.
-კაი არ მეცინება, შემეშვი._მობეზრებულად ვუთხარი.
-ვერ შეგეშვები.
-შენ უკვე შემეშვი გუშინდელი დღიდან. ასე, რომ თამაში აღარაა საჭირო ქერასთან წადი ის დაგამშვიდებს._ღიმილით და უშფოთველად ვუთხარი.
-შენ ღამეებს ბიჭებთან ერთად ათენებ._გაბრაზებულმა მითხრა.
-შენგან განსხვავებით, მე არავისთვის მიკოცნია და არც არავის გავკარებივარ. შენ თავში ნუ გერევი._გაბრაზებულმა ვუყვირე, სწრაფად ჩავჯექი მანქანაში, არაფრის თქმა არ დავაცადე ისე გავქრი იქიდან. ისე მქონდა ნერვები მოშლილი საბა, რომ არა ალბათ საერთოდ ქალაქიდან ავორთქლდებოდი.
მანქანა საბას კორპუსთან გავაჩერე, გადავიყვანე და შენობაში შევედით. ბინის კარი შევაღე და შევედით, ისეთი მთვრალი იყო ჩიტო გვრიტოს სიმღერა დაიწყო, სიცილით ვბჟირდებოდი. თავის საწოლზე დავაწვინე, არ ჩერდებოდა ისევ აგრძელებდა სიმღერას. მისი მობილურის ხმა გავიგე, ნომერს დავხედე შაკო ეწერა. ოთახიდან გავედი და ვუპასუხე:
-გისმენთ.
-საბა სად არის?_ცოტა დაბნეულმა მითხრა.
-შაკო ნინი ვარ, საბა გათიშული მთვრალია და წევს.
-საბასთან ხარ?
-კი. მოიცა რაღაცას მოგასმენინებ._სიცილით შევედი ოთახში და საბას სიმღერა მოვასმენინე. სიცილი აუტყდა.
-მაგრად დამთვრალა.
-კი.
-ამოვალ მე და მივხედავ.
-კარგი გელოდები.
ცოტახანში შაკოც მოვიდა, საბას ვაკოცე და წამოვედი. ქვემოთ, რომ ჩავედი შევამჩნიე დამიანეს მანქანა, რა იდიოტია გავიფიქრე და მანქანასთან მივედი. ჩავჯექი და სწრაფად მოვწყდი ადგილს, უკან მომყვებოდა, ამას გონია, რომ ბრმა ვარ და ვერ ვხედავ? ჰაჰ რა ეშველება. მუსიკები ჩავრთე და ხმა ბოლომდე ავუწიე, სანამ სახლამდე მივიდოდი ბენზინ გასამართ სადგურზე გავჩერდი. საწვავი ჩავასხი და სუპერმარკეტში შევედი, რამდენიმე ბოთლი ლუდი ვიყიდე, ჩიფსები და მსგავსი რაღაცეები, ფული გადავიხადე და გამოვედი. მანქანასთან მივედი, დამიანეც იქ იდგა საწვავს ასხავდა, ყურადღება არ მივაქციე, მანქანაში ჩავჯექი და წავედი. სახლში მივედი, ჩემ ოთახში ავედი ამ ყველაფრით, კარი ჩავკეტე და დალევა დავიწყე, მართლა ლოთივით ვიქცევი. ჩემ თავზე გამეცინა, მობილურში დღევანდელ ფოტოებს ვათვალიერებდი, სიმართლეს გეტყვით მე და დამიანე ერთმანეთს ვუხდებით. ვფიქრობდი იმაზე თუ რა უაზრობაა როდესაც ზუსტად ის გიყვარდება ვინც არ უნდა გიყვარდეს ან არ უყვარხარ, მაგრამ მე ის მიყვარდა და ამას საერთოდ არ ვნანობდი. ამ სიცილ-ტირილში ნასვამს გამთენიისას ჩამეძინა.


***
ესეც ახალი თავი, ვიცი პატარაა მაგრამ იმედია მოგეწონებათ <3 <3 მიყვარხართ მე თქვენ <3 <3