ზოგჯერ, წამებიც კი ბედნიერს გვხდის, წყენა სულ გადამავიწყდა , თითქოს აქ საჩხუბრად სულაც არ მოვსულვარ
ვიდექი გახევებული გიგის პირისპირ
-ვიცი გაბრაზებული ხარ ჩემზე, მართალიც ხარ , მაპატიე სულელურად და ბავშვურად მოვიქეცი
არადა მეგონა , რომ ახლა ბრაზი ყველაზე ნაკლებად მეტყობოდა
-არაუშავს
-მოდი დაჯექი
გვერდით იწევა და ოთახის შუაგულისკენ მიიწევს , მეც უკან მივყვები და მაგიდასთან ვჯდები, ლამაზი სახლია, დიდი მისაღები ოთახით, ყველაფერი მოჩუქურთმებულია
-რამეს დალევ?
-წყალს, მოვრბოდი და
პულსი საკმაოდ აჩქარებული მქონდა, ეს ადვილად შესამჩნევი იყო, თუმცა ვერ ვიტყვი რომ ნამდვილად სირბილის გამო
მალევე გამომიტანა სამზარეულოდან , მაღალ ჭიქაში ჩასხმული წყალი, მანამდე კი ოთახს მოვავლე თვალი, კომპიუტერის მაგიდა ტელევიზორის გვერდით იდგა, ლეპპტოპთან ერთად ზედ უამრავი ფურცლები ეყარა , ქაოსურად, კიდევ კალმების ჩასაწყობი, რუქა და მათარა
არც მიკვირს ის ხომ მოლაშქრეა, ჩემს წინ დაჯდა და თავლებში მომაჩერდა, ვერვიტა როცა თვალებში მიყურებენ ვიბნევი
წყალი სულმოუთქმელად დავლიე და ჭიქა მაგიდაზე ხმაურიანად დავდე, ცოტა არ იყოს ამ სიტუაციამ დამაკომპლექსა
-დემეტრეს იცნობ?
საერთოდ რატომ დავიწყე მასზე საუბარი არვიცი
-კი წლებია, უივერსიტედამდეც ვიცნობდი, რადგან მკითხე ალბათ გაინტერესებს როგორია, მატყუარაა, ადვილად შეუძლია ადამიანზე შთაბეჭდილების მოხდენა , თუმცა ნამდვილი არამზადაა
ამიტომ გეუბნები რომ მასთან ურთიერთობის დაჭერა არ ღირს
-სულ სვხანაირი მეჩვენა დღეს , თბილი და საინტერესო
-მე ჩემი გითხარი, მერწმუნე კარგად ვიცნობ
უხერხულად გადავიტანე მზერა ფანჯრისკენ , იქვე ახლოს კედელზე თარო იყო, ერთი ფოტო იდო ზედ, საკმაოდ დიდი ცარჩოში ჩასმული
კარგად დავაკვირდი , ქალის სახე იყო , საკმაოდლამაზიქ ქალი იყო , ალბათ ასე 30 წლის თუ იქნებოდა იმ ფოტოს გადაღებისას , წამიტ ისიც კი გავიფიქრე მისი შეყვარებული ხომ არ არის მეთქი , ან იქნებ და?
-დედაჩემია
მითხრა მანამ სანამ ამას მე ვკითხავდი, ფოტოსთვის მზერა არ მომიშორებია
-ვაუ ძალიან ლამაზია
-კი ნამდვილად საოცარი ქალია, ვინ იცის იქნებ ერთ დღეს შეიძლება გაიცნო კიდეც
-ერთად რატომ არ ცხოვრობთ?
-ის სოფელშია, მე აქ ვსწავლობ , ჩამოდის ხოლმე , ახლა ავადაა და ვერ მოახერხა
-იქნებ შენ ჩახვიდე, ალბათ ენატრები
-კარგი აზრია ნამდვილად
-შენც ენატრები ალბათ დედას
-თან როგორ, მას ორმაგი მოქალაქეობა არ აქვს ამიტომ ვერ მოდის ჯერჯერობით , ისე მენატრებიან ...
-იქნებ შენც ჩახვიდე რამდენიმე დღით? მე დედასთან წავალ და სენც წადი სტანბულში
-შეიძლება, რატომაც არა,ალბათ პარასკევს შევძლებ
-მეც პარასკევს წავალ, ბილეთი დაჯაფშნე
ცოტა ხანს ვიჯექით ჩუმად, არ ვიცოდი რა მეთქვა ან იქნებ დუმილი ჯობდა? საერთოდ რატომ ვარ აქ? ან რახდება ჩვენს შორის? ვინ ვართ ერთმანეთისთვის?
-მგონი ჯობია ამაზე ვისაუბროთ
თიტქოს ფიქრებს მიმიხვდა, ნერვიულად ავხლართე თითები ერთმანეთში
-რაზე?
-ჩვენზე...
ეს სიტყვები გამოკვეთა
-იცი ვფიქრობ ხოლმე კარგი იქნებოდა ერთად რომ ვიყოთ... მე და შენ , ჩვენ ,
-არვიცი გიგი, ვერ გავერკვიე რას ვგრძნობ , როცა ერთად ვართ თავს უცნაურად ვგრძნობ , კარგად მაგრამ არ მინდა ვიცქაროო , ხომ გესმის?
-რათქმაუნდა მესმის, პარასკევს ორივე წაავალთ, უკან რომ დავბრუნდებით მინდა რომ პასუხი გქონდეს , გნდა თუ არა რომ ცემი შეყვარებული იყო, მე არ გაძალებ
-კარგი, ახლა ჯობია მე წავიდე რამე წიგნს ვიყიდი საქმე მაინც არაფერი მაქვს , სარამოს ამოდი რამეს ვუყუროთ
-მშვენიერი იდეაა , სარამოს ამოვალ მაშინ
ქურთუკის ელვა სესაკრავი ბოლომდე ავიწიე და კარისკენ წავედი, მან გამიღო და გასვლისას ლოყაზე მაკოცა, ტბილი კვალი დამიტოვეს მისმა ტუჩებმა, გამაჟრჟოლა, ნაზად გავუღიმე (ყოველ სემთხვევაში მე ასე ჩავთვალე)
კიბეები ჩავირბინე, ცივმა ჰაერმა , ასე უხეშად რომ მომხდა მტელს ტანზე , საშინელ გუნებაზე დამაყენა, გადავწყვიტე ისთ ფოინთში შევსულიყავი ბიბლუსში, ამიტომ მეტრიშიჩავედი, და ვარკეთისლისკენ გავემართე, სტანბულში თითმის არასდროს ვმგზავრობდი მეტროთ, მაგრამ როგორც აქ მითხრეს , თბილისში ყველაზე ხელსაყრელი და მოსახერხებელი ტრანსპორტია, თან გამიგია რომ მეტროში ყველაზე საინტერესო ხალხს შეხვდები,
ცარიელი ადგილი ჩემთვის საბედნიეროდ დამხვდა, ამიტომ მაშივე დავჯექი , მოხუცი ქალბატონის გევრდით , ცალი ხელით ბოძს ჩავებღაუჭე, ვაგონი თვალის დახამხამებაში გაივსო, სუნთქვასაცც ძვლივს ვახერხებდი, ცანტას მაგრად ვუწერდი ხელს, ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ ვოღაც გამომღლიტავდა დდა უთავმოყვარეოდ გაიქცეოდა
მე კი დავრჩებოდი ,სსე საფულეს და კონსპეკტების გარეშე, ჩემ წინ ქალი და პატარა ქგოგონა ისხდნენ, ბავშვი ალბატ 8 ან 10 წლის ტუ იქნებოდა, ქერა იყო, გამორჩეული არაფრით, აქეთ იქეთ აცეცებდა თვალებს , ყველას უყურებდა, ხელში ბურბუშელას დიდი სეკვრა ეკავა და ნელნელა თითო თითო ცალობით იღებდა და ჭამდა, დედამისდიდი პარკი ეჭირა ძვლივს, ალბათ საშინლად მძიმე იყო, თან ისე მნისვნელოვანი რომ ტანზე ქონდა მიხუტებული, დაღონებული სახე ქონდა , ისეთი ათას პრობლემაზე ერრთდროულად რომ გეფიქრება
კარებზე რომელზეც დიდი ასოებიტ აწერია ,ნუ მიეყრდნობით , დაახლოებით 6 ბიწია მიყრდნობილი თან ისე ომ მგონია სადაცაა გაიღება და ყველა გარეთ გაცვვდება , საკმაოდდავიძაბე ამის წარმოდგენის შემდეგ, თან იმაზე გაფიქრებაც, რომ მე და გიგი შეიძლება ერთად ვიყოთ ... მითუმეტეს როცა ყველაფერი ჩემზეა დამოკიდებული
სულმთლად მაბნევს, ამდროს საიდანრაც ხმა ისმის
-დამეხმარეთ , ძალიან გთხოვთ , პატარა ზმა მყავს მშიერი, 5 ა 10 თეტღით , ვისაც რა საშვალება გაქვთ , დამეხმარეთ
ეს ხმა ნელნელა უფრო გარკვევით ისმის
-ძალიან გთხოვთ დამეხმარეთ
მალე ორი ბავშვის სილუეტიც ნათლად გამოჩნდა, საშინლად ჭუწყიანები იყვნენ , დახეულ ტანსაცმელში გამოწყობილები , იმდენად სემზარავი სანახავი იყო
ხელ გამოწვდილი ოეიწევდნენ ჩვენსკენ ,საბრალო თვალები თიტქოს სველას ითხოვდა, თითქოს ამბობდა არ მინდა ხურდა, წამიყვანე შენთან მმიარე, სითბო მწირდებაო, როგორც ვიცი ბავშვებს სამათხოვროდ მსობლები აგზავნიან ხოლმე , მეზიზღბა ასეთი ხალხი
მალე მოგვიახლოვდნენ და ჩვენს წინ ჩაიარეს , შედარებით უფრო პატარა გაჩერდა და ბურბუშელას სეკვრას მიაშტერდა ,, გოგონას რომ ეკავა
ბავშვმაც დაუფიქრებლად ამოიღო რამდენიმეცალი და მიაწოდა , გამოართვა ისე მადლობა რომ არ უთქვია და სწრაფად გავიდნენ გაჩერებისთანავე ,
იცით რა იყო საოცარი? ამდენ ადამიანში მხოლოდ ამ პატარა არსებას გაუჩნდა სურვილი დახმარებოდა მათ , მერე რა რომ მხოლოდ ბურბუშელა მისცა რამდენიმე ცალი, მას მეტი არაფერი ქონდა , თავისი მცირედი გაუყო სხვას,ვუყურებდი ამ პატარა ლამაზმანს, მინდოდა მივსულიყავი და ის ბუთხუზა ლოყები ჩამეკოცნა
რაღაცნარი სითბო დამიტოვა გულში, გამეღიმა
-ბოლო გაჩერება "ვარკეტილი" გაისმა ხმა და მეც წამვდექი , მოვემზადე, და გაჩერებისთანავე გავყევი ნაკადს, სუფთა ჰაერი ნამდვილად მჭირდებოდა ახლა, ტაქსი გავაცერე და 10 წუთში , ისთ ფოინთტან ვიყავი, ზალიან მომწონს ეს სავაჭრო და გასართობი ქალაქი, ბიბლუსისკენ გავეშურე , ვიგრდძენი რომ ბიჭების ჯგუფი კარებთან რომ იდგნენ , მაკვირდებოდნენ , ვეცადე ურადღება არ მიმექცია, ხმამაღალი სიცილი დაიწყეს, ნაბიჯს ავუჩქარე და მალევე შევედი შიგნით , მალე წიგნების ნამდვილ სამოთხეში მოვხვდი მიუხედავად იმისა რომ პატარა ფილიალია, კონსულტანტი გოგონა რომელიც ჩემზე გაცილებით დაბალი იყო მაშინვე მოვიდა ჩემთან და ღიმილით მითხრა
-რომელ წიგნს ეძებთ?
-იცით ჯერ არვიცი, რაიმეს ავარჩევ
გზიდა ჩამომეცალა და ახალ შემოსულ კლინტთან მივიდა, რომელსაც ჩემგან განსხვავებით უკვე მოფიქრებული ქონდა რისი ყიდვა სურდა
ბეტსელერების თაროსთან მივედი ა წიგნების თვალიერება დავიწყე, "გურული დღიურები ტომი 2" " თოვს და იითოვოს" "ტყეების მეფე" "ონლაინ გოგო""ქუჩა მთვარის შუქზე" "into the wild " ეს კარგი უნდა იყოს, ფილმიმაქვს ნანახი ამიტომ დაუფიქრებლად ვაირე ეს წიგნი
სალაროსთან მივედი , ქერა ბიჭი იყო გრძელი თმით და წვერით, გიგი გამახსენა, თუმცა მისგან სრულებით განსხვავებუი იყო
12 ლარიო მითხრა და წიგნი ბიბლუსის პარკში ჩამიდო, ფული გავუწოდე და გარეთ გავედი , ვფიქრობდი ახლა თუ ისევ ის ბიწები დამხვდნენ დაცვას ვთხოვ დახმარებას მეთქი მაგრამ აღარ იყვნენ , უკვე მოსაღამოვებულა, იმდენად დაღლილი ვიყავი მეტროთიმგზავრობის თავი აღარ მქონდა , მიტომ სახლამდე ტაქსით მივედი
სასუსნავები ვიყიდე ფილმისთვის და ლიფტიტ ავედი ბინაში, მაცივრიდან იოგურტი გამოვიღე ცოტა შევჭამე , ტკბილეულობა ვაზიტ დავდგი მაგიდაზე, პო კორი კი ჯამში ჩავყარე , ლეპტოპიც გამოვიტანე ჩემი ოთახიდან, ფილმების არჩევა დავიწყე თუმცა აჯობებს რომ ერთადდ ავარჩიოთ
გიგიც მალევე მოვიდა, ძალიან სიმპატიურად გამოიყურებოდა
ბევრი ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტეთ"სიყვარულით როზი"ს გვეყრებინა
საკმაოდ კარგი ფილმი იყოო... თუმცა ბოლომდე არ მიყურებია , ჯანდაბა! ჩამეძინა , რა სირცხვილია ღმერთო
დილით რომ გავიღვიძე ჩემს საწოლში ვიწექი, არა არა გიგი ნამდვილად არ იწვა ჩემს გევრდით, სასწრაფოდ გადავიხადე საბანი, იგივე ტანსაცმელი მეცვა რაც გუშინ , ცოტა ამოვისუნთქე, ჩემი ფეხსაცმელები კუთხეში ელაგა ლამაზად,
ჩუსტები ჩავიცვი და მისარებში გავედი, ყველაფერი აულაგებია, გამეღიმა რა საყვარელია, ლეპტოპი ჩავრთე რომ დედასთვის დამერეკა, სამზარელოში გავედი და წყალი დავლიე, სადრაც წავიკითხე რომ სასარგებლოე დილით უზმოზე წყლის მიღება
ისევ მისაღებში გავფრატუნდი , იტერნეტი ჩავრთე, სწორედ ამ დროს მომივიდა სმს გიგისგან
-აღარ გაგაღვიძე ისე საყვარლად გეძინა
-გიგი... ისე მრცხვენია
-ფილმი კარგად დამთავრდა , ერთად დარჩნენ როგორც იქნა ,და ჩვენ?

ესეც მერვე თავი, შეფასებებს ველი