ერთი...ორი...სა... ვიგრძლენი მისი ენა - ღრმად და თვალის გუგები უკან გადამივიდა... მისი ცხელი ტუჩები ერწყმოდნენ ჩემს გაყინულ, დალურჯებულ ტუჩებს და წამებში ვიგრძენი, როგორ გაცხელდნენ... წელზე უფრო მჭიდროდ მაჭერს ხელს და ლამისაა მის სხეულს შევესისხლხორცები. თავს თავისკენ ქაჩავს და უფრო ღრმად მიმათრევს მისი ტუჩებისკენ, ინსტიქტურად ენას ვუყობ ძალიან ღრმად, მგონია რომ სამოთხეში მოვხვდი. ჯოჯოხეთურ სამოთხეში... მის ტუჩებს მარილის გემო აქვს, ჰაერი არ მყოფნის. ისე მაგრად ვყავარ მიკრული, რომ ვერ ვსუნთქავ. ვგრძნობ მის კბილებს ქვედა ტუჩს როგორ კბენენ, საცაა მომაგლეჯს... არაამქვეყნიურ სიამოვნებას ვგრძნობ, თანდათან ზევით მქაჩავს, მარჯვენა ბარძაყზე ხელს მიჭერს და მანიშნებს რომ წელზე შემოვხვიო, მეც მომენტალურად ვასრულებ მის სურვილს და წელზე ფეხებს ვხვევ. ხელები კი ჰაერში აიხლართნენ და მისი კისრისკენ გაექანნენ, მაგრამ ცალ ხელში იქცევს ორივე ხელს და ჩემს ზურგს უკან კრავს. არ სურს მივეკარო, არ სურს მისი სხეული ვიგრძნო.

წამებში ჩემს ოთახში აღმოვჩნდით, ლოგინზე მაგდებს და ჩემს ზევით ექცევა. ხელებს თავს ზევით მიკრავს და ვგრძნობ მის ენას, ჩემს სისხლში გაჟღენთილს, როგორ მისმევს სახეზე. წელს ქვევით სხეული მითრთის, ფეხებს შორის მხურვალე ფეთქვა და მეც ამ ფეთქვას მთელს სხეულს ვაყოლებ. მინდა ჩემში შემოვიდეს, მინდა ვიგრძნო, მინდა ჩვენი ორის სხეული გაერთიანდეს. ვგრძნობ მის ნატანჯ სუნთქვას, რომელსაც სიკეთე არასოდეს ენახა და რომელიც ბოროტებას აფრქვევდა. ის იყო ტკივილი, ტკივილი, რომელსაც ორი დღის წინ განწირული ვეძახდი, რომ ჩემთან მოსულიყო. ნიკაპზე მკბენს, ყელში ჩამოდის. გასერილი ენა სასიამოვნოდ მტკივა და ორმაგად უფრო სასიამოვნოდ ერწყმის ნიკაპზე ნაკბენის მიერ გამოწვეული ტკივილი და წვა. კბილებით მაისურის ღილებს მიხსნის, მარჯვენა ხელს წელის უკანა მხარეს მიცურებს და ზევით მქაჩავს. ეღიმება, როდესაც ხედავს რომ პერანგის შიგნით ბრა არ მაცვია. მკბენს.. მუცელზე, მკერდზე და თანდათან ქვევით ჩადის. ტვინში ზარივით მირტყამს მისი თითოეული რხევა ჩემს სხეულზე. თეძოებთან ჩამოდის, კანკალმა ამიტანა, სასიამოვნოდ მსერავს მთელს ტანში, მარჯვენა ხელით შარვლის ღილს მიხსნის და ქვევით ქაჩავს, წამებში გავაცნობიერე რომ სრულიად შიშველი ვარ.

ვგრძნობ, მის ცხელ ენას ფეხებს შუა, როგორ აცეკვებს. ფეხებს ვშლი, ის კი ძალიან მაგრად მიჭერს ორივე ხელს ბარძაყებზე და ზევით ქაჩავს. მომენტალურად, ფეხის გულებს მის ზურგს ვახებ და შავ მაისურს ზევით ვქაჩავ, რომ მისი შიშველი სხეული შევიგრძნო. წინააღმდეგობას არ მიწევს, მის პერანგსშიგნით მოვაქციე ფეხები და მუცელში ვიგრძენი ბურთი, რომელის იბერება. სადაცაა გასკდება და მთელს სხეულს სასიამოვნოდ ამიმღვრევს. თვალის გუგებს უკან ვქაჩავ და ლამის კივილში გადამივივდეს ფეხებსშუიდან წამოსული სიამოვნება. ენას უფრო ძლიერად ატრიალებს და მე უფრო მეტად ვცახცახებ, წელის ქვედა ნაწილს ვერ ვაჩერებ. ქვედა ტუჩს გაშმაგებით ვკბენ, ცხელი ოფლი მასხამს მთელს სხეულზე, სუნთქვა მიხშირდება და არაადამიანურ ხმებს ვუშვებ პირიდან. სხვა სამყაროში ვარ, მიკვირს, ამის გარეშე როგორ ვცხოვრობდი?! ენას უფრო მაბჯენს ფეხებს შორის და ცხელი ოფლის ტალღები მატულობენ ჩემს სხეულზე, ლამის შტორმად იქცნენ... ხელებს უცნობის გრძელ თმაში ვაცურებ და ვაჭერ, მინდა უფრო ღრმად შევიდეს ჩემში. სხეულმა წამზომი ჩართო და უკუსვლით ითვლის, მოდის... ცხელი ლავა მოდის ქვევიდან, ბურთი კი უფრო იბერება, უკვე პიკზეა, სადაცაა გასკდება. ჩემი კვნესა ტირილს გავს... სამი...ორი და გასკდა... კიდევ ერთი წამიც და გული პირიდან ამომივარდებოდა... კვნესა თითქმის კივილში გადამეზარდა, ზეწარს ხელები მოვკიდე და სიმწრით მუჭებში მოვიქციე. ეს იყო არაამქვეყნიური სიამოვნება, სიამოვნება, რომელსაც 3 წამზე დიდხანს ადამიანი ვერ გაუძლებს...

ძალიან ნელა დგება, ქამარს იხსნის... წარმოდგენა არ მაქვს რის გაკეთებას აპირებს, მაგრამ ახლა ყველაფერზე თანახმა ვარ... ფეხებში მკიდებს ხელებს და საწოლის ბოლოსკენ მიმათრევს. ქამარს იქვე აგდებს და სახეში სილას მაწნის ისე ძლიერად რომ საწოლიდან იატაკზე სახით ვენარცხები. გაუსალისად მეტკინა და ვიკივლე, ჩემსკენ მოდის და თმით ზევით მქაჩავს - ვყვირი, მაგრამ ჩემს ხმას ვერავინ გაიგებს. საწოლზე ვვარდები, ახლა მეორე ლოყაში მაწნის სილას და თმით თავს მიმაგრებს, რომ ისევ არ წავიქცე. უეცრად, ყბებში მეტაკება და მუხლებით მანარცხებს იატაკზე, ვტირი... თავს დამცირებულად და შეურაცხყოფილად ვგრძნობ, მინდა რომ წავიდეს. მინდა, რომ გაჩერდეს... ქამარს ყელზე მიკრავს, მისი ბოლო კი მარცხენა ხელში უჭირავს რომ მიმართულება მისცეს. შარვლის ელვას იხსნის, ქამრის ბოლოთი კი ჩემს თავს ქაჩავს, პირს მაღებინებს და წამებში ვგრძნობ მის პენისს ჩემი პირის ღრუში, თანდათან თავს მისკენ ქაჩავს და ისე ღრმად ვიდებ პირში, რომ ლამის ყელში გამეჩხიროს. თვალებიდან ნაპერწკლები მცვივა, ტირილნარევი გაურკვეველი ბგერები აღწევენ ჩემი პირიდან, მარჯვენა ხელს თავზე მაჭერს და უფრო ღრმად ვაღებ პირს, რამდენიმე წუთი ასე გრძელდება და ვიგრძენი, რომ მომწონს... თანდათან უფრო მსიამოვნებს რასაც მიშვრება და რასაც ვაკეთებ, ვცდილობ ეს ტანჯვა სიამოვნებად გადავაქციო და ხარბად მიწყებ ლოკვას.

მისი გახშირებული სუნთქვა მესმის, რომელიც თანდათან უფრო ხშირდება. წამებში თმით უკან მქაჩავს, ყბებში მეტაკება, პირს მაღებინებს და მთელს სახეზე ცხელ სითხეს ვგრძნობ. სასიამოვნოდ დამიარა სხეულში, თვალებდახუჭული ვიღიმი. ის კი თავის პენისს სახეზე მაწმენდს, უკან აბრუნებს და ელვას იკრავს. მშვიდად ხსნის ქამარს ჩემი ყელიდან და შარვალზე აბრუნებს.

ადგილიდან არ ვიძვრი... ისევ მუხლებზე ვდგავარ. სიამოვნებამ გაიარა და დარჩა შეურაცხყოფა, ზიზღი. ჩემი სხეული მძულს, მაგრამ ის არა. კაცი, რომელმაც თავი შეურაცხყოფილად მაგრძნობინა, არ მძულს. თვალებიდან უზარმაზარი წყლის ბურთები მცვივა... არ ვიცი რას ვტირი, ჩემს შეურაცხყოფილ მეობას თუ იმას, რომ ის ადამიანი არ მძულს, რომელმაც ამად მაქცია?!
თვალებს ვახელ, ის ოთახში არ არის. ზეწარს ხელი დავსტაცე და სხეულზე შემოვიხვიე, გავედი მისაღებ ოთახში და ვხედავ სავარძელში მჯდომს, ნიკოტინის კვამლში გახვეულს და ვხვდები, რომ მჭირდება. ეს არ არის მხოლოდ ვნება, მე მის სულს ვხედავ. მის ბოროტ სულს, რომელიც ჩემდაგასაკვირად მალამოსავით ედება ჩემს სულს. ვიცი, ვიცი რომ ისიც ხედავს რა ხდება ჩემს შიგნით... ფრთხილად ვუახლოვდები და მის ფეხებთან ვჯდები.
-მომაწევინე. -ვეუბნები და თავს მუხლზე ვადებ.
მისივე ნერწყვისგან დასველებულ თამბაქოს მიდებს პირში და ვქაჩავ. სასიამოვნოდ ჩამწვა ყელი და ფილტვები.
სრულიად მოულოდნელად იწყებს საუბარს:
-რატომ გეშინია საკუთარი თავის?
მისი მუხლიდან თავი ავწიე და ავხედე, სავარძლის ზურგს არის მიყრდნობილი და ერთ წერტილს აშტერდება. უეცრად, მზერა ჩემსკენ გადმოაქვს, მე კი დამფრთხალი, თავს ისევ მის მუხლს ვადებ, რომ მისი გიშრისფერი, სისხლიანი თვალების ტყვეობისგან ვიხსნა თავი.
-არ ვიცი. -დაბნეული ვპასუხობ.
უცებ, დგება. მკლავში ხელს მკიდებს და მაყენებს. სარკისკენ მივყავარ, წინ მაყენებს, თავად კი ჩემს უკან დგება და ნიკაპს თავზე მაყრდნობს. მარჯვენა ხელს ხელზე მკიდებს, სხეულზე შემოკრულ ზეწარს მაღებინებს და წითლად შეღებილი სარკის ზედაპირს მაწმენდინებს. გაწმენდას მოვრჩით. ხელს სახეზე მკიდებს და მაიძულებს სარკეში ჩემს გამოსახულებას შევხედო.
-ვის ხედავ? -მეკითხება.
-ადამიანს, რომელიც მჭირდება. - მოჭრილად ვპასუხობ და სარკიდან თვალს თვალში ვუყრი.
უკან იხევს, მშორდება და განზე დგება, რომ სარკეში მისი ანარეკლი ვერ დავინახო.
-ვის ხედავ? -მიმეორებს.
თავი ჩავღუნე, არ მინდა საკუთარ ანარეკლს შევხედო.
-თავი ასწიე და საკუთარ თვალებს შეხედე! -მკაცრი ტონით მეუბნება.
მიჭირს, მაგრამ მისი ხმა საოცარ გამბედაობას მმატებს და ნელ-ნელა ვეპარები საკუთარ გამოსახულებას სარკეში. თვალებში ვუყურებ საკუთარ თავს და ვამჩნევ, რომ მეც ზუსტად მისნაირი თვალები მაქვს - კუპრივით შავი და სისხლიანი. ჩემგანაც ბოროტება მოდის, ისევე როგორც მისგან და ვხვდები, რომ მაშინ სწორედ ამ ბოროტების შემეშინდა. დავინახე ჩემი სული, რომელიც ისეთივე ბნელია, როგორც ამ უცნობის და შეიძლება ამიტომ ამირჩია მე. „პასუხი შენშია.“ გამახსენდა უცნობის სიტყვები და მგონი ახლა ვხვდები, რაც იგულისხმა.
-მე შენ ვარ. -სრულიად გაუაზრებლად წამოვიძახე და უცნობისკენ გავიხედე. თვალი თვალში გავუყარეთ ერთმანეთს და შემეშინდა. ეს არ იყო საკუთარი თავის შიში, არც იმის შიში, ვისაც ვუყურებდი. მე მეშინოდა, რომ ის რეალური არ აღმოჩნდებოდა. მეშინოდა, რომ ეს უცნობი ჩემი ფანტაზიის ნაყოფი აღმოჩნდებოდა. მივვარდი და გულზე ხელი დავადე, ვიგრძენი, რომ მატერიალურია და ჩავეხუტე.
ვერ გამეგო, რა ხდებოდა ჩემს თავს. რა კავშირი გვქონდა მე და ამ უცნობს, მაგრამ ერთადერთი რაც იმ წამს ვიცოდი, ის იყო რომ მე ის მჭირდებოდა. მე მის გარეშე უკვე აღარ შემეძლო. არ მაინტერესებდა მისი სახელი, წარმომავლობა, წარსული, აწმყო, არც მომავალი მაინტერესებდა. უბრალოდ ვიცოდი რომ ის ჩემი უნდა ყოფილიყო, ის ჩემი იყო ყოველთვის, მაშინაც კი როცა არ ჩანდა.
ორივე ხელი წელზე მომაბჯინა და მომიშორა. ავიხედე - მის ბოროტ ღიმილს გადავაწყდი, რომელსაც ძალიან უნდოდა ჩემთან თამაში. არ ვიცოდი რა თამაში იყო, მაგრამ ვგრძნობდი რომ უნდოდა... თამაში, სადაც წესები არ მოქმედებენ, სადაც ყველანაირი სისაძაგლე დაშვებულია, სადაც არ არსებობს სიმართლე და სიცრუე, სადაც არ არსებობს სიკეთე და ბოროტება, სადაც არ არის ზღვარი და სადაც მე აუცილებლად დავმარცხდები.
-რას ნიშნავს ის ასოები? -ვეკითხები, თუმცა ვიცი რომ პასუხი არ წამოვა.
ნელა მიახლოვდება და საჩვენებელი თითით სხეულზე შემოხვეულ ზეწარს ქვევით ექაჩება. წინააღმდეგობას არ ვუწევ - ზეწარი ჩემს ფეხებთან ეცემა. შიშველ სხეულზე მარცხენა ხელს მხვევს და სარკისკენ მაბრუნებს.
ჭიპთან ვხედავ დანით ამოკაწრულ ლათინურ ასო Aს. წარმოდგენა არ მაქვს ეს როდის ამოკაწრა, მაგრამ იმ ტკივილნარევ სიამოვნებაში ვერც ვიგრძნობდი. შეშინებული, ჭიპიდან მზერას ზევით ვაჩოჩებ და სარკიდან მის მომღიმარ სახეს ვაწყდები. მის ბოროტ და მოთამაშე სახეს, რომელმაც უკვე დიდი ხანია ამ თამაშის მომავალ მსხვერპლად მაქცია.