დილით 7 საათზე გამეღვიძა, ნეტა ვინ მეხვეწებოდა გაიღვიძეო რა? ვიწრიალე საწოლში მაგრამ ვეღარ დავიძინე. გარეთ ისევ ბნელოდა, საწოლიდან წამოვიზლაზნე და შარვალი ამოვიცვი. ქვემოთ ჩავედი, ბიჭებს ეძინათ, აბა დილის 7 საათზე რა გააღვიძებდათ. მანქანის გასაღები ავიღე და გარეთ გავედი, ისევ თოვდა. სასიამოვნო ჰაერი ტრიალებდა, რამდენიმე წუთი ვიდექი ასე და თოვლის ფიფქები ზედ მეცემოდა. მანქანიდან ჩემი ნივთები ამოვიღე, შემდეგ კი ყველაფერი რაც გუშინ ვიყიდე. ჩემი ჩანთა ოთახში ავიტანე, პროდუქტები სამზარეულოში შევიტანე და ამოლაგება დავიწყე. ყველაფერი მივალაგე და საუზმის კეთება დავიწყე, რომ დავამთავრე უკვე 10 საათი ხდებოდა, მხოლოდ ნამცხვარიღა გამოვაცხე და მოვრჩი ყველაფერს. ყავა გავიკეთე და მისაღებში დავჯექი, ლებტოპი ჩავრთე და ფბ-ში შევედი. სალომეს მოუსწვრია უკვე სურათების გადაღება, არც მარი ჩამორჩა, მოცლილები. ფბდან გამოვედი და ოთახში ავედი, აივანზე გავედი და გარემო მოვათვალიერე. იმ სახლის წინ სადაც ბიჭები იყვნენ კიდევ ერთი მანქანა მომატებია, ვერ ვიცანი და გული ისევ დამწყდა, რომ დამიანე არ იყო იქ. პუფში ჩავჯექი და მოაჯირზე ფეხები შემოვაწყე. თვალები დავხუჭე და თავი კედელს მივადე, მობილურზე შეტყობინება მომივიდა:
-ნინი სახლში შედი, არ გაცივდე._ფეხზე წამოვდექი და მოპირდაპირე სახლის აივანზე ანდრია შევამჩნიე. ეს არ გავდა მის მოწერილს, მოწერის გარდა ყველაფერს იზამდა თან იმდენი სითბო ამოვიკითხე ამ ერთი წინადადებიდან, რომ ეს ანდრია ვერ იქნებოდა. ესენი რაღაცას ჩალიჩობენ, გავიფიქრე და ანდრიას ხელი დავუქნიე.
-არ გავცივდები ნუ ნერვიულობ._დავუძახე და გავუღიმე.
-ჩაიცვი მაინც კიდევ რამე.
-ოჰ, ოჰ გაჩერდიიი._სიცილით ვუთხარი.
-ხო რა იყო?
-ზედმეტ და უჩვეულო სითბოს აფრქვევ._ნამიოკი ჩავურტყი, ცოტა დაიბნა. ე.ი. ესე ხომ, რაღაცას მატყუებ ანდრიკო.
-ხო დღეს სითბოს ფრქვევის ხასიათზე ვარ._სიცილით მითხრა.
-კაი შევალ მე. დროებით.
-დროებით._ზურგი შევაქციე და ოთახში შევედი, აივნის კარი დავხურე და ფარდები ჩამოვაფარე. ჩუმად და ნელა გავწიე ფარდა ოდნავ, ანდრია ისევ იქ იდგა, ცოტახანი ვუყურე, არაფერი არ ხდებოდა, ფარდას უნდა მოვშორებოდი, აივანზე დამიანე, რომ გამოჩნდა. ნახეთ რა ბოროტია აქ ყოფილა თურმე, ეს საზიზღარი. ქვემოთ ჩავედი, ბიჭებს ისევ ეძინათ, ამიტომ აკოს ოთახში ავედი, მის საწოლზე ჩამოვჯექი ლოყაზე მივეფერე, ოდნავ შეიშმუშნა და თვალები ნელა გაახილა. ერთი ამოიზმუვლა და გაიზმორა, კარგად, რომ აღმიქვეს მისმა შავმა თვალებმა გაეღიმა.
-თავი მტკივა.
-ხოდა ადექი, ყველაფერი გავამზადე უკვე.
-მართლა?
-კი.
-კარგი ვდგები ჩემო ციცქნა._ლოყაზე მიჩქმიტა და საწოლიდან წამოდგა. აკოს ოთახი დავტოვე, ბაჩოს და მათეს ერთ ოთახში ეძინათ. მათთან შევედი, შუაში ჩავწექი და ორივეს ვაკოცე ლოყაზე. უცბათ წამოხტნენ და ღიტინი დამიწყეს, სიცილისგან მუცელიღა მტკიოდა.
-კარგით რაა, გეყოფათ._სიცილით ვუთხარი და მოვიკუნტე. გაჩერდნენ და ჩამეხუტნენ. ჩემი ორი სიხარული, მეც ჩავეხუტე ორივეს.
-ადექით საუზმე მზადაა, ხოდა ცალცალკე დაიძინეთ დღეს._სიცილით ვუთხარი.
-ნინი მოგხვდება. კარგი, მოვალთ ეხლავე._საწოლიდან წამოვდექი და ოთახიდან გამოვედი. მაგიდა გავშალე, გაზიანი სასმელიც დავდე მაგიდაზე, წვენიც და ყველაფერი რაც კი გავაკეთე. სამზარეულოში გიჟებივით შემოცვივდნენ, მაგიდას მივუსხედით. საუზმეს, რომ მორჩნენ დაიწყეს სასრიალოდ წავიდეთო, შემჭამეს მოკლედ, სხვა გზა არ იყო და მეც წავყევი, არა და სულაც არ მიყვარს თხილამურებზე დგომა. ამიტომ მე კაფეში ვიჯექი და თოვლით დაფარულ მთებს გავყურებდი, მზე ანათებდა მაგრამ მაინც ძალიან ციოდა. ჯდომა, რომ მომბეზრდა გარეთ გავედი, შეყვარებული წყვილები, ბავშვები, ქალები, კაცები ერთმანეთში ირეოდნენ და მხიარულობდნენ. მოულოდნელად მხარზე თოვლიდ გუნდა მომხვდა, მსროლელის მიმართულებით გავიხედე და ხელში გაკრეჭილი გოგა შემრჩა და აი ვიღაცამ ხელში ამიტაცა და ზურგზე მომიგდო, ეს ხომ მათეა. ზურგზე ხელების რტყმა დავუწყე, ვიცოდი რასაც მიზავდა.
-მათე არ გაბედო იცოდე._გაბრაზებულმა ვუთხარი.
-ხო იცი, რომ თოვლში მაინც ამოყოფ თავს და რა აზრი აქვს ჩხუბს._სიცილით მითხრა. ერთი, ორი და უკვე თოვლში ვგდივარ, აუ გვერდი მეტკინა. გუნდა გავაკეთე და მოცინარ მათეს პირდაპირ სახეში გავუქანე, ახლა მე დავიწყე სიცილი, ჩაიმუხლა და სახეზე თოვლი დამაყარა. გვერდით გადავბრუნდი და ფეხზე წამოვხტი, სანამ მათე წამოდგებოდა ხელი ვკარი და თოვლში ჩავაგდე, ორივეს სიცილი აგვიტყდა. ერთი ხელი გვერდზე მქონდა მიდებული, მეორეთი კი სახიდან და თმიდან თოვლს ვიცლიდი. ძალიან შემცივდა, სახე და ხელები გამეყინა.
-რა გჭირს?_მკითხა მათემ და ლოყაზე ხელი ჩამომისვა.
-გავიყინე, სახლში წავალ რა.
-კარგი წადი და თბილად იყავი იცოდე, არ გაცივდე._შუბლზე მაკოცა. ღიმილით დავემშვიდობე, მანქანაში ჩავჯექი, ჯერ ცოტახანი ხელებს ვითბობდი, შემდეგ კი დავძარი და სახლში წავედი. მანქანა ეზოში გავაჩერე, სახლის კარი შევაღე, ფეხსაცმელი იქვე გავიხადე და ოთახში ავირბინე. კარი შევაღე თუ არა მისი სუნამოს სუნი ვიგრძენი, ვითომც არ შემიმჩნევია ისე შევედი ოთახში და კარი მივხურე. კურტკა და ჯემპრი გავიხადე და ძირს დავყარე, შარვალიც გავიხადე, მისი მზერა ვიგრძენი, გამეღიმა.
-დიდხანს უნდა მიყურო?_ურეაქციოდ ვთქვი, არა და გული გასკდომას მქონდა. ხმა არ გაუცია, მისი მოახლოვება ვიგრძენი, ხელი მხარზე შემახო და ზურგიდან მომეკრა.
-ნინი გაყინული ხარ._შეშფოთებულმა მითხრა და თავისკენ მიმაბრუნა, შუბლზე ტუჩები მომაკრო, ოდან მომშორდა და თვალი გამისწორა.
-სიცხე გაქვს, ხომ გითხარი არ გაცივდე-მეთქი?!_გაბრაზებულმა მითხრა.
-ვიცოდი, რომ შენ იყავი. აივანზე დაგინახე.
-ვიცი, რომ დამინახე. მოდი საწოლში ჩაწექი._დავემორჩილე და საწოლში შევწექი. სახეზე მეფერებოდა და შუბლზე მკოცნიდა.
-სად იყავი?_ჩუმად ვკითხე.
-ამერიკაში, საქმეები მქონდა.
-მომენატრე.
-მეც მომენატრე ჩემო დედოფალო. მაპატიებ?_ნაღვლიანი თვალები შემომანათა.
-უკვე გაპატიე.
-უბრალოდ ვერ ვიგებდი რას ვგრძნობდი შენს მიმართ, ახლა კი ვიცი რასაც ვგრძნობ.
-და რას გრძნობ?
-მიყვარხარ._თვალებში მიყურებდა, იქ ვკითხულობდი ყველაფერს, ვგრძნობდი, რომ ეს მართალი იყო. ახლა ისეთი ბედნიერი ვიყავი ფრთები, რომ მქონოდა გავფრინდებოდი. ლოყაზე ხელი ჩამოვუსვი და მის ტუჩებთან მივიწიე, ოდნავ შევეხე და ვაკოცე. ოდნავ მოვშორდი და მის ბაგეებთან ამოვიჩურჩულე:
-მეც მიყვარხარ._გამიღიმა და ჩემ ბაგეებს დაეწაფა, მეც ავყევი, საბნის ქვეშ შემოძვრა და შიშველ წელზე ხელი მომხვია. კანი დამიბუსუსდა, ზემოდან მომექცა და ხელი ფეხზე აასრიალა. სვიტრის ქვეშ ხელი შევუცურე და გავხადე, რა ტანი აქვს ამ დამპალს, ზურგზე ვეფერებოდი, ჩემ ყოველ შეხებაზე კანი უბუსუსდებოდა, ეს ისეთი სასიამოვნო იყო, რომ ყველაფერი დამავიწყდა, ნაზად მიკოცნიდა ტუჩებს, ყელსა და მთელ სხეულს.
-ნინი გამაჩერე._ვნებისგან დახშული ხმით მითხრა. გავუღიმე და ზემოდან მოვექეცი, თეძოებზე ხელი მომიჭირა, თავი ვეღარ შევიკავე და მის ტუჩებთან ამოვიკვნესე.
-ნინი ნუ მაგიჟებ._ტუჩებზე კოცნით მითხრა. მხარზე ვაკოცე და ყელში ვუკბინე მაგრად, ეტკინა, სიცილით მოვშორდი და გვერდით გადავწექი.
-ბიჭები მოვლენ ეხლა და ასე, რომ გვნახონ რას იტყვიან._ღიმილით ვუთხარი და საწოლიდან ავდექი. გარდერობიდან, ორი ზომით დიდი ჯემპრი გამოვიღე და ჩავიცვი, ქვემოთ მუქი, უბიანი, დახეული ჯინსი ჩავიცვი. დამიანეც ადგა და თავისი ზედა გადაიცვა, ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა.
-მიყვარხარ ჩემო დედოფალო.
-მეც მიყვარხარ მეფეო._ღიმილით ვუთხარი და ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე. ქვემოთ ჩავედით, მისაღებში დავსხედით, ვისაუბრეთ და გავერთეთ. დამიანემ ჩაი გამიკეთა, ისევ მისაღებში ვისხედით ბიჭები, რომ მოვიდნენ. გაუკვირდათ მისი დანახვა, მაგრამ გაუხარდათ. ბიჭები მარტო დავტოვე და სამზარეულოში გავედი, აშკარად გავცივდი, თავი მტკიოდა და მახველებდა. ქათმის ფილე შევწვი, დავჭერი და სალათში ავურიე. მაცივრიდან მზა ცომი გამოვიღე და პიცის კეთება დავიწყე. სამზარეულოში დამიანე შემოვიდა, შუბლზე ხელი მომადო.
-ნინი სიცხე გაქვს და წადი დაისვენე.
-რო დავწვე უარესად გავხდები.
-მაშინ დაგეხმარები.
-თევზი შეწვი მაშინ, ხო იცი მე ვერ გავეკარები.
-კარგი ჩემო სიყვარულო._ლოყაზე მაკოცა და დავალების შესრულება დაიწყო. მე მალევე მოვრჩი და სკამზე ჩამოვჯექი. დამიანეც მორჩა, მაგიდა გავაწყეთ, ბიჭები მოვიდნენ, გოგა, ანდრია და დემეტრეც, გოგოებიც მოყვნენ, სამნი კი არა ოთხნი. ყველა გამაცნეს, ის მეოთხე არ მომეწონა ახალი ჩამოსული, რომ იყო. დამიანეს ისე უყურებდა, რომ ნერვები მეწიწკნებოდა, ჩემი მეფე კი სულ მე მიყურებდა.
-ვაიმე ნინი ყველაფერი ძალიან გემრიელია._მითხრა გოგამ და გამიღიმა.
-მადლობა._მეც გავუღიმე. სამზარეულოდან, მისაღებში გადავინაცვლეთ.
-მოდი სიმართე თუ მოქმედება ვითამაშოთ._აიტეხეს ანდრიამ და გოგამ. ჩვენც დავთანხმდით, წრეზე დავსხედით, წრეში ცარიელი ღვინის ბოთლი ჩადეს, პირველმა იმ გოგომ დაატრიალა მე, რომ არ მომეწონა და თან ბოთლი დამიანეზე გაჩერდა, მობეზრებულად აატრიალა თვალები და მე შემომხედა.
-სიმართლე თუ მოქმედება._კითხა და მაცდურად გაუღიმა.
-სიმართლე._ისეთი სახე მიიღო გოგომ, აშკარად მოქმედება აწყობდა.
-ვინმე გიყვარს?
-კი._გაეღიმა ალბათ ეგონა, რომ ის უყვარდა. დამიანემ დაატრიალა და დემეტრეზე გაჩერდა ბოთლი, მან მოქმედება აირჩია და 30 ბუქნი გააკეთა.
ასე ტრიალებდა წრეზე ბოთლი და ბიჭებზე ვკვდებოდი სიცილით ისეთ რაღაცეებს აკეთებინებდნენ ერთმანეთს. ისევ იმ გოგომ დაატრიალა და ჩემზე გაჩერდა.
-სიმართლე თუ მოქმედება.
-სიმართლე.
-ამდენ ბიჭთან ერთად მარტო ყოფნა არ გიტყდება?_დამცინავად მკითხა, შევატყე ბიჭებს, ლამის იყო იქვე მიეხრჩოთ ის გოგო.
-ჩემ ძმებს თუ გულისხმობ არა არ მიტყდება. რაღაცას გკითხავ, შენ არ გიტყდება იქ, რომ ეტენები სადაც არ გეკითხება?_ნაგლურად გავუცინე, თავჩახრილ და მოცინარ ბიჭებს შევხედე. იმ გოგომ ლამის თმები გაიპუტა ისეთი გამწარებული იყო და დაბღვერილი მიყურებდა. 12 საათი ხდებოდა, რომ დავიშალეთ, ოთახში ავედი, ტკივილგამაყუჩებელი დავლიე და საწოლში შევწექი.
ვერ ვიძინებდი, ნახევარი საათი საწოლში ვიწრიალე, ვერ მოვისვენე და ქვემოთ ჩავედი, ყავა გავიკეთე და ისევ ოთახში დავბრუნდი. საწოლში ვიჯექი და ფბ-ში დავძვრებოდი, მობილურზე შეტყობინება მომივიდა, დამიანეს სახელი, რომ ამოვიკითხე გახარებულმა გავხსენი.
-დედოფალო აივნის კარი გამიღე._ეს რა აქ ამოძვრა? ფეხზე წამოვხტი, ფარდები გადავწიე და მოაჯირზე შემომჯდარი დამიანე დავინახე, რომელიც მიღიმოდა. კარი გავაღე, მოაჯირიდან ჩამოვიდა, ხელი მომხვია და მაკოცა, კოცნით შემიყვანა ოთახში და კარი მიხურა. ცოტახანს მომშორდა და ფარდები ჩამოაფარა, საწოლში შევწექი ისიც გვერდით მომიწვა და ჩამეხუტა. თავი გულზე დავადე, შუბლზე მკოცნიდა და თმაზე მეფერებოდა. ზედა გამხადა, შემდეგ შარვალი, წამოდგა და გარდერობიდან თხელი მაისური გამოიღო, მოვიდა და გვერდით მომიჯდა.
-წამოჯექი._მისი ნათქვამი შევასრულე, მაისური ჩამაცვა და ზურგზე ხელი შემიცურა და ლიფის შესაკრავთან გაჩერდა.
-შეიძლება?_მზრუნველი ხმით მკითხა, თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე, ლიფი გამიხსნა და ფრთხილად მომაშორა მაისურის შიგნიდან. საბანი მომაფარა და დამაწვინა, თვითონაც გაიხადა ზედა და შარვალი, გვერდით მომიწვა და ჩამეხუტა. თმაზე მეფერებოდა და მკოცნიდა, მოვდუნდი და მის მკლავებში გავიტრუნე, მალევე ჩაგვეძინა.



^^^
მაბედნიერებთ თქვენ მე ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, ძალიან მიყვარხართ და ესეც ახალი თავი თქვენ, იმედია მოგეწონებათ <3