- აუუ უკვე რვა სააათია კარგით რაა, იქმადე არუნდა თენდებოდეს სანამ არ გამოვიძინებ!!!! - ვბუზღუნებ საწოლიდან
- შენ მაგდენ წუწუნს გირჩევნია ადგე და მოწესრიგდე პირველივე დღეს დაგვიანება ძალიან ცუდია - მეუბნება დეიდა და თან სამზარეულოში ფუსფუსებს
- ეეე ბლინები გამიკეთეე? - წამოვხტი საწოლიდან
- ხოხო ბლინები გაგიკეთე გამოდი ჭამე
- კარგიი მოვდივარრ, დედა სადარის? -დავუძახე აბაზანიდან
- ადრე წავიდა დილით
- ჰმმ კარგი, რაგემრიელია დეიიდააა
-ჭამე საყვარელო ჭამე, ნოემ რაო გუშინ?
- რავი, შენგარეშე ცუდია სახლიო - მოწყენილობა დამეტყო
- გენატრება არა საქართველო ? - დამწუხრებული თვალებით შემომხედა დეიიდამ
- კი დეიდა ძალიან, სანდრო მამა ნოე მეგობრები ლიკუნა ანა ყველა უკვე ძალიან მომენატრა
- ჩემო საყვარელო - მიმიხუტა დეიდამ
- დეიდა შენ არგიყვარს არავინ?
- დროზე ჭამე დაგაგვიანდება
- კითხვაზე არმიპასუხე - გავიბუსხე მე
- არაუშავს, სხვა დროს გიპასუხებ - გამიღიმა დეიდამ

მოვემზადე, მოვწერიგდი და სკოლისკენ წავედი, პირველი დღე სრულიად ახალ სკოლაში, შესვლისთანავე ძალიან მომეწონა სკოლა, დიდი სამსართულიანი შენობა დიდი ეზოთი, თავისი მოედნებით, სკოლაში ყველაფერი იყო იმისთვის რომ თავი კომფორტულად მეგრძნო, კლასში შევედი, ისე მიყურებდნენ თითქოს პირველად ნახეს ადამიანი, ძალიან უხერხულად ვიგრძენი თავი, ბოლო მერხზე დავჯექი.
კლასში მასწავლებელიც ზარის დარეკვისთანავე შემოვიდა, პირველი მათემატიკა გვქონდა ჩემი საყვარელი საგანი.
- გამარჯობათ ბავშვებო
- გამარჯობა - ერთდროულად წამოვდექით ფეხზე
- დავალება შეასრულეთ ?- იკითხაა მასწავლებელმა
- ცოტა გაგვიჭირდა - თქვა ერთერთმა მოსწავლემ
- როელი ?
- მესამე დავალება მას
- მოდი ახალი მოსწავლე გამოვიყვანოთ დაფასთან და თან გავაკეთოთ - და მე შემომხედა, ძალიან დავიბენი, მაგრამ მერე მივხვდი რომ რაცარუნდა დაეწერინებინა მათემატიკაში საკმაოდ ძლიერი ვიყავი და დავწერდი, ამიტომ უშიშრად და თამამად წავედი დაფისაკენ
- ალბათ უკვე გაიცანით - კითხა მასწავლებელმა მოსწავლეებს
- არა - უპასუხა ერთერთმა
- მოდი შენთვითონ გაგვეცანი - მომაშტერდა მასწავლებელი
- მია მქვია, საქართველოდან ჩამოვედი, სავარაუდოდ კიდევ 2 წელი აქ ვისწავლი შემდეგ კი ისე საქართველოში დავბრუნდები.
- რატომ ჩამოხვედი აქ ? - მკითხა მოსწავლემ
- დეიდაჩემი აქ ცხოვრობს, დედაც ჩამოვიდა და მინდოდა სხვა ქვეყანაში სწავლის შესაძლებლობა გამომეყენებინა, ასე თქვენს ენასაც უკეთესად შევისწავლი, კულტურასაც და ასე შემდეგ.
- კარგი, მოდი მაგალითზე გადავიდეთ
მასწავლებელმა არითმეტიკულ პროგრესიაზე დამაწერინა ამოცანა, მისი ამოხსნა ჩემთვის ძალიან მარტივი იყო ამიტომაც სულაც არ გამჭირვებია სწრაფად ამოვხსენი მაგალითი, ისე მიყურებდნენ თითქოს ყველა ელოდა რომ ვერდავწერდი მაგრამ საბოლოოდ მათი სახეები ძალიან გაკვირვებული იყო.
- ყოჩაღ! - თქვა მასწავლებელმა - ვფიქრობ საკმაოდ ჭკვიანი გოგო დაგვემატა
- მადლობა - ვთვი მორცხვად და ჩემი მერხისკენ წავედი, დასვენებაზე არავინ მოსულა ჩემთან ერთი გოგოს გარდა, მოვიდა გავიცანით ერთმანეთი და ვფიქრობ საერთო ენაც გამოვნახეთ. დანარჩენები შორიდან მიყურებდნენ და ერთმანეთს ელაპარაკებოდენ. მოკლედ ასე ჩაიარა გაკვეთილებმა, ყველა საგანში მკითხეს რაღაცრაღაცაები და მეც რაცვიცოდი ვუპასუხე, რამოდენიმე ბავშვს შურიანი თვალებით გამოხედვაც კი შევამჩნიე. სახლში სკოლის შემდეგ დაღლილი და ზალიან მშიერი მივედი.
- მოხვედი დეიდაა? - შემეგება დეიდაჩემი კარებში
- ხოო დეიდუუკ, იცი როგორ მშიააა
- მოდიმოდი, რაქენი მომიყევი აბა როგორ შეეგუე ახალ კლასელებს
- რავი აბა კარგია არაუშავს
- მხოლოდ ამას იტყვი?
- ხო აბა რავთქვა თითქმის არავის გასჩენია მათემატიკის გაკვეთილის შემდეგ ჩემი გაცნობის სურილი ყველა შურიანი თვალებით მიყურებდნენ, ბიჭებმა უფრო ამოიჩინეს სითბო, მიღიმოდნენ და კარგად მექცეოდნენ გოგოები კი არმეკარებოდნენ ერთად შეკრებილები რაღაცას ლაპარაკობდნენ
- არაუშავს შეეჩვეი საყვარელოო, აქ ცოტა განსხვავებულები არიან მაგრამ არაუშავს
- ხოიმედია შევეჩვევი.
- მოდი ჭამე სპაგეტი მოგიმზადე
- ვაიმე როგორ მინდააა
- შეგერგოს საყვარელო
სპაგეტის გემრიელად შევექეცი, მალე კი ელოც მესტუმრა.
- ელოოოო - მივვარდი და ჩავეხუტე
- როგორ ხაარრრ - მიღიმის ელო
- კარგად შეენ
- რავი არამიშავს
- აუუუ როგორრ მომნატრებიხარრ ეეე
- მეც ძალიან
- რაქენი იყავი სკოლაში?
- კი ვიყავი აუუ რაღაცნაირები არიან აქაურები რა
- ხო თავიდან მეც გამიჭირდა მაგრამ ნელნელა შევეგუე
- ხო იმედია მეც შევეგუები.
- წამო პარკში გავიდეთ არმოგენატრაა?
- კი, დეიდა პარკში გავალთ რა მე და ელო
- კარგი მალე მოდით
პარკი, ჩემი და ელოს საყვარელი ადგილი სტამბოლში, ყოველ ზაფხულს ჩამოვდიოდი აქ, პარკში ბევრს ვიცნობდი, ჩემი და ელოს საუკეთესო მოგონებებიც სწორედ პარკშია, ყველაფერი აქ ხდება. არაფერი შეცვლილა სწორედ ისეთია როგორიც დავტოვე, ყოვეკ ადგილას სადაცკი ვიყურები რაღაც მახსენდება და ეს ზალიან კარგი შეგრძნებაა.
- აუ ნეტა სანდროც აქიყოოოს
- ჩამოვა მალე - ზაფხულში ხო ისედაც ჩამოდის
- აუ საქართველოში დავასრულეთ ეს სკოლა აქ კი კიდევ 2 კვირა უნდა ვიაროთ
- ხო 2 კვირისთვის რატო მიმიყვანა დედაჩემმა ვერვხვდები რა
- უკეთესია დამიჯერე, ამ 2 კვირაში ნახავ როგორია თუ ვერ შეეგუები მეორე წლიდან ისევ საქართველოში წახვალ
- იმედია შევეგუები
- ნოეს გამო ჩამოხვედი არა?
- რასისულელეა - თვალს ვარიდებ ელოს
- კარგი რა მია მითხარი
- ხო ნოეს გამო ჩამოვედი აბა რაუნდა მექნა ელო
- ხო რავი მართალი ხარ სწორად მოიქეცი
- ალბათ
- იქნებ გეთქვა ნოესთის მია
- გაგიჟდი ნოესთვის მხოლოდ ძმაკაცის და ვარ
- საიდან იცი რომ მხოლოდ ძმაკაცის და ხარ?
- ვიცი მია აბა სხვა თვალით შემომხედავსს?
- მე შენს ადგილას ასე დარწმუნებული არ ვიქნებოდი და ვეტყოდი
- სანდრო მოკლავს
- სანდროს რასეკითხები საერთოდ ეს შენ და ნოეს გეხებათ
- მაგრამ ისინი ძმაკაცები არიან ელო, ნოეს რომ არმოვწონდე მერე? მერე მათაც ხომ გაუფუჭდებათ უერთიერთობა
- კარგი აღარ ვერევი როგორც გინდა ისე მოიქეცი მია
- უკეთესი იქნება თუ ვერ გაიგებს თან მეც დამავიწყდება მალე
- ხორავი, მია გაიხედე მია იქ ვინდგასს
- ვინნ ?
- აი იქქ სტადიონის გვერდით
- ვერვხედავ ვინარის?
- უი უი მოდის - იცინის ელო
- არარსებობსსს! მერტია? - შევიცხადე მე
- ხო რაგიკვირს აქარცხოვრობს - იღმის ელო
- გამარჯობა გოგოებო როგორ ხართ - მოგვესალმა მერტი
- მერტ - შევაშტერდი მე, მერტს 6 წლიდან ვიცნობ იმ დღიდან პირველად რომ ჩამოვედი სტამბოლში, ყოველ ზაფხულს ვხედავდი მას და კარგი უერთიერთობაც გვქონდა იმდენად კარგი რომ 14 წლის როცა ვიყავი შეყვარებულები ვიყავით მერე მე საქართველოში წავედი და ასე დასრულდა ეს ამბავი, მას შემდეგ პირველად ვნახე და ძალიან დავიბენი.
- მიცანი? მიხარია - გამიღიმა მერტმა
- როგორ ვერუნდა გიცნო მერტ - მეც ვიღიმი და თითქოს დაზაბულობა მეხსნება
- მემეგონა ვეღარ მიცნობდი, ბოლოს ისე წახვედი უკან მოუხედავად - მოიღუშა მერტი
- საქართველოში აუცილებლად უნდა წავსულიყავი
- რავიცირავიცი - ამოიხვნეშა მერტმა
- წავალ მე წვენს ვიყიდი - წავიდა ელო
- მია რომიცოდე როგორ გელოდებოდი, ვიცოდი რომ ჩამოხვიდოდი
- მერტ მე შენს გამო არჩამოსულვარ აქ
- როგორ? აღარ გიყვარვარ? - სევდიანი თვალებით შემომხედა მერტმა
- მევფიქრობ ჩვენ ერთამენეთი არც გვყვარებია უბრალოდ გატაცება იყო და მეტი არაფერი
- მე ასე არ ვფიქრობ მია, მე 1 წელი გელოდებოდი იმიმედით რომ დაბრუნდებოდი და მეტყოდი რომ ისევ გიყვარვარ
- მერტ მაპატიე - აღარვიცოდი რა მეთქვა
- კარგი მია რაგაეწყობა, მე მაინც არ დავენბდები, ამდენი ხანი გელოდე და კიდევ დაგელოდები, იმიტომ რომ ჩემთვის ბევრს ნიშნავ, წამოდი გავისეირნოთ მე თუ არა პარკი მაინც არმოგენატრა? - გამიღიმა მერტმა
- კი სულელო მომენატრა - მეც გავუღიმე და წავედით.

როგორია? იმედია მოგწონთ <3 გამოხატეთ თქვენი აზრი კომენატრებში <3 მიყვარხართ <3