(ესეც მესამე თავი. მინდა გითხრათ წინ კარგი ამბები გელით )


3 --------------------------------------------------------------
-ნინიი არ გვისმენ?
-აა კიკი რას ამბობდი
-რას და იმდღეს კარგად გავერთეთ თქო..
-ა ჰო მართალია კარგი იყო ძალიან-ამსიტყვებით ისევ ფანჯარაში გაიხედა
-კარგად ხარ ნინი?
-კი კარგად ვარ წავიდეთ დროა .
წამოიშალენ და გარეთ გავიდნენ .ნინიმ იქაურობა კარგად მოათვალიერა, თუმცა კვლავ ყველაფერი ჩვეულ ფორმაში იყო. ფიქრები არც ლექციაზე ასვენებდა, ვიღაც უყურებდა მაგრამ ჩვოვლებრივარ კიარა განსხვავებულად და ყველაზე მეტად მისი გაქრობა აბნევდა როგორც წესი ფიქრებს სწავლის დროს კარსუკან ტოვებდა თუმცა ახლა ეს შეუძლებლად ეჩვენებოდა...
იმ დღის შემდეგ ნინის ისეთი გრძნობა ჰქონდა თითქოს ეს მზერა სულ თან დასდევდა სადაც წავიდოდა. თითქოს ვიღაცის თვალები მხოლოდ მისკენ მიმართულიყო და თავს არ ანებებდა ხოლო მისი არარსებობა ნინის ცოტა არ იყოს აშინებდა,ცდილობდა დაევიწყებინა და ილუზიად მიეჩნია ეს ყოველივე თუმცა არაფერი გამოსდიოდა უხილავი მზერა მარტო არ ტოვებდა ნინი ამას ისე შეეჩვია სულ მარტო როცა იყო თავის ოთახში მაშინაც კი წამით ეჩვენებოდა, თუმცა იმის გაცნობიერებას რომ ოთახში მარტო იყო ეჭვების გაფანტვა მოჰყვებოდა ხოლმე ....
ყველაზე მეტად რაც ნინის აოცებდა ისიყო რომ ვერ ძლებდა არ ეფიქრა ამ მზერასა და მის არსებულ თუ არარსებულ პატრონზე ,უხილავად შემოჭრილ მზერას ნინი აეფორიაქებინა და აეღელვებინა....
ასე გაიარა რამოდენიმე კვირამ დღეები დღეებს მისდევდა და ნინი ჩვეულ ცხოვრებას განაგრძობდა რათქმაუნდა უცნობი მზერა ყურადღებას არ აკლებდა ...ნინი მეგობრებთან ერთად საყვარელ კაფეში თითქმის ყოველდღე მიდიოდა, თავის ადგილას ჯდებოდა და ფანჯარაში იყურებოდა ჩვეული გრძნობა თან დასდევდა ახლაც ლექციების ბოლოს გადაწყვიტეს ისევ კაფეში შესვლა და მხიარულად დაიკავეს შეუცვლელი ადგილები და ნინიმ იგრძნო ის რაც უეცარი ,მოულოდნელი აღმოჩნდა ეს. არა მზერა არამედ უმისობა იყო ამდენიხნის შემდენ ნინიმ პირველად იგრძნო ამ მზერის არსებობის მნიშვნელობა ახლა ამას ვეღარ გრძნობდა ეს მოულოდნელი გრძნობა მისდა გასაკვირად სიცარიელეს აჩენდა .ახლა თავში მხოლოდ ერთი კითხვა ებადებოდა -რატომ?-არიცოდა ეს რატომ იმას ეკუთვნოდა რომ უცნობი მაგრამ ამავდროულად ნაცნობი მზერა გამქრალიყო თუ იმას ეს ფაქტი რატომ უჩენდა სიცარიელეს.
-ნინი!-ამ გაურკვევლობიდან იკას ხმას გამოერკვია
-რამოხდა?
-არაფერი რამდენიხანია გეძახი..რამე მოხდა?
-არა მართლა არაფერი დამშვიდდი.
-კარგი იცოდე მითხარი თუ რამე ხდება ხო
-არა მართლა კარგადაა ყველაფერი
-კარგი მაშინ ...მაგრამ მაინც მგონია რო ამბოლო დროს რაღაც გჭირს
-აჰჰ არა თქო გითხარი და რა ვქნა?!-გაიცინა ნინიმ მეგობრის დასანახად....
ყველანი წამოიშალენ იკას და ნინის ერთი გზა ქონდა ის ბიბლიოთეკაში მიდიოდა იკას სახლიც იქვე იყო
-ნინი ჰო მართლა ყველაფერი კარგად გაქვს?
-კი რაიყო ხომ გითხარი
-ჰო მაგრამ დღეს ისეთი სახე გქონდა რომ ასეთი არასოდეს მინახიხარ
-არაფერია უბრალოდ გამოძინება ვერ მოვასწარი
-ჰმ..კაი იყოს ეგრე ...
-კარგი ჰო
-თუ რამით შემიძლია დაგეხმარო...-იკას სიტყვა ტელეფონის ზარმა გააწყვეტინა
-ჰო გისმენ-იკას სახე თანდათან მოეღუშა -რა?!..რა ავარია...სად?-ახლა სახე შეეშალა -ახლავე მოვდივარ-ტელეფონი გათიშა და გაშეშდა
-იკა იკაა როგორ ხარ ფერი არ გადევს რა მოხდა?
-ავარიაში მოყვა-თვალებ აცრემლებულმა შეხედა ნინის
-ვინ ვინ მოყვა ვრიაში?
-ახლავე უნდა წავიდე
-მარტო ვერ წახვალ ცუდად ხარ მეც წამოვალ
-კარგი ჩქარა წავიდეთ
ტაქსი გააჩერეს და წავიდნენ იკას ცრემლები დაუკითხავად მოდიოდა თვალებიდან.ნინი არაფერს ეკითხებოდა ხვდებოდა ახლა ამის დრო არ იყო.გაურკვევლობაში იყო, ვერ გაეგო ვერაფერი..ტაქსი კლინიკასთან გაჩერდა გადმოვიდნენ იკამ სირბილით დაიწყო ვიღაცის ძებნა და მეგობრების ჯგუფს მიაგნო მათ გადაეხვია ყველა ტიროდა ნინი მოშორებით დადგა
-რა მოხდა?
-არვიცით სადღაც გაქრა და მერე ეს გავიგეთ
-როგორაა
-არვიცით საოპერაციოშია უკვე 2 საათია
იკამ შეკრული მუშტი კედელს მთელი ძალით დაარტყა და ჩაიკეცა
ნინი წყლის მოსატანად წავიდა ქვემოთ მოუწია ჩასვლა, ელოდებოდა აპარატი როდის ჩაირთვებოდა და ამ დროს იგრძნო რომ ვიღაცას ხელი მაგრად მოეკიდა ნინის ხელზე შემობრუნდა და უკვე მისი ხელი თავისუფალი იყო მხოლოდ იმის დანახვა მოასწრო როგორ მიაგორებდნენ ექიმები საკაცეს საიდანაც მხოლოდ ამ ადამიანის ხელს ხედავდა რომელიც ორი წამის წინ მის ხელს ჩეჭიდებოდა …
ნინიმ მხოლოდ მისი ხელის დანახვა მოასწრო რომელზეც თვითმფრინავის გამოსახულებიანი ტატუ შეამჩნია .ეცადა კარგად დაენახა მაგრამ საკაცე უკვე ლიფტში მოთავსებულიყო..