ულისცემის ხმა მესმის,
მისმა ესემესმა ამანერვიულა,რაზე უნდა ვისაუბროთ? რა გვაქვს სალაპარაკო? იმდენად დაძაბული ვიყავი,რომ მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს, დილით 6 ხდებოდა,რომ ავდექი,ლანას ისე გათიშულს ეძინა არაფერი გაუგია,ღამე ბოლოს როდის გავთენე აღარც მახსოვს ალბათ მაშინ ქუჩაში უეცრად ,უცნობმა რომ მაკოცა,ახლაც მის გამო ვარ ასე აფორიაქებული, ეს ბიჭი ცხოვრებას თავდაყირა მიყენებს, რატომ გამოჩნდა ისევ?
თავი საშინლად მტკიოდა,უძილობის გამო
ჩაი გავიკეთე ცოტა რომ მოვფხიზლებულიყავი, ქუთუთოები დამმძიმებოდა
ფიქრებში გართულმა დროის გასვლა ვერც კი მივხვდი, 8 იყო დაწყებული
მეზობლის ხმაურის გამო რომ გაეღვიძა ლანას, დამხრჩვალ კატას გავდა ოთახიდან რომ გამოყო თავი,ცალი თვალი ჯერ კიდევ დახუჭული ქონდა
- შენ რა არ გძინებია?
- წეღან ავდექი
ვიცრუე, თუმცა თვალებზე ნამდვილად მეტყობოდა რომ არ მძინებია
ნელ - ნელა შევუდექი მზადებას,შხაპი მივიღე და სკოლის ფორმა ჩავიცვი,ლურჯ ფერს ვერ ვიტან, ისედაც არ ვიყავი პოზიტიურ გნწყობაზე, ახლა სულ მთლად გავღიზიანდი ჩემი ანარეკლი რომ დავინახე სარკეში, რაღა დროს ფორმაა ... მაგრამ ახალ მინისტრს რას გაუგებ,წიგნები საჭირო არააო,კომბლე ნარკომანი იყოო,ახლა ეს ფორმებიც
სკოლა კიარა ნამდვილი ჯოჯიხეთია,საწამებელი !
კარგი რა ლოლა შენც კარგად იცი, რომ ახლა სულ სხვა მიზეზით ხარ ასე
ჩანთა ზურგზე მოვიგდე და კიბეს ნელა ჩავუყევი,ლიფტის პანიკური შიში მაქვს ბავშვობიდან , პირველი ქართული მყავს,რადგან დღეს ორჯერ მყავს არაუშავს თუ დავაგვიანებ ცოტას,ლიზას მივწერე ჩვენი ბინების უკან პარკში გამოსულიყო,აქ დილით მხოლოდ სიგარეტის მოსაწევად ჩამოვდივართ
ჰო ორივე ვმალავთ,დიდი ხანი არ არის რაც ვეწევით,იშვიათად თუ თავს ცუდად ვგრძნობთ,ამის შესახებ მხოლოდ ჩვენ ორმა ვიცით,თუმცა უკვე შენც
მალევე გამოჩნდა ჩემსკენ მომავალი ცეცხლისფერ თმიანი ლიზა,ბუნებრივად წითურია,თამამად შემიძლია ვთქვა რომ ყველაზე ლამაზი წითურიც,ბათუმში მაინც მოდაა ახლა წითლად შეღებილი თმები,ამიტომ ლიზა როგორც მოდის მიმდევარი თვლის რომ ძალიან გაუმართლა, კარგი გოგოა ბეჯითი,როგორც მე მაგრამ დღეს ცხოვრებაში პირველად სრულიად მოუმზადებელი მივდივარ სკოლაში, ხომ გესმით?გუშინ უბრალოდ ვერ შევძლებდი მეცადინეობას,მეპატიება
- ჰეი როგორ ხარ?
- ლიიზ,ცუდ გუნებაზე გამეღვიძა,ძილი დამაკლდა ალბათ
- კაი არაუშავს,ნანას( ჩვენი ქართულის მასწავლებლის)ლექციას რომ მოუსმენ გამოკეთდები
- კპირდები მხოლოდ ერთ ღერს მოვწევ და ეგრევე წავიდეთ
- კაი მიდი მიდი მალე,სამი დღის წინ , რომ ვიყიდეთ იმ ქემელის პაჭკას მაწვდის მეც ვართმევ და ერთ ღერს ვიღებ
- შენ არ გინდა?
- არა
გამიკვირდა, არ ამბობდა ხოლმე უარს ახლა რა ჭირს? თუმცა არ მიკითხია
ნაპასი დავარტყი და კვამლი მთლიანად ორგანიზმში ჩავიტოვე
- თავის გაგუდვას აპირებ?ძალიან გთხოვ მაგ სცენას არ მაყურებინო
ლიზას პანიკურ გამომეტყველებაზე გამეცინა.
მეორე ღერსაც რომ ავუკიდე,სიბრაზე შეერია თვალებში, წამდაუწუმ საათს დასჩიჩიმებდა,ასე ძალიან უნდა სკოლაში მისვლა დავიჯერო?რაღაც ხდება
ნახევრამდე მოვწიე და გადავაგდე,ლიზიმაც ამოისუნთქა და მეც
- წავედით
- როგორც იქნა
- რაღაც ვერ გცნობ დღეს
- ცუდი ხასიათი გადმომდე, სკოლამდე ხმა არ ამოიღო
- მერე ძაანაც რომ უნდოდეთ ხმის ამომღები არ ვარ

ნანამ თვისებური ლექცია ჩაატარა და მხოლოდ ამის შემდეგ დავიკავეთ ჩვენი ადგილები,ლიზას თვალები აწყლიანებოდა, ჩემს გონებას კი სულ სხვა ფიქრები დაბატონებოდა,
სულ მთლად ცეცხლში გამატარა რომ ვუთხარი არ მისწავლია გაკვეთილი მეთქი,მსგავს საყვედურს თითქმის ყოველ დღე ვისმენდი,მაგრამ ჩემსკენ მომართულს პირველად
მათემატიკა,ისტორია,მერე ისევ ქართული,როგორ ვუძლებდით ადრე 6-7 გაკვეთილს მიკვირს
- ლოლ დამელოდე..
ლიზა სირბილით დამეწია დერეფანში
- რამე სერიოზული მოხდა?
ავად ხარ?
- ლიზ ასეთი კითხვები საიდან მოგაფიქრდა?
- ასე მოუმზადებელი არასდროს მოსულხარ, გამიკვირდა
- გუშინ შეუძლოთ ვიყავი,მთელი დღე მეძინა
- ბაბუამ დაგინახა ნაშუადღებს პარკში
არ ვიცოდი რა მეთქვა,არ ვიცოდი მეთქვა თუ არა სიმართლე , ეზოში რომ გავედით თვალში მომხვდა შავი ტოიოტას ჯიპი და მასზე მიყრდნობილი ... ჯანდაბა ისაა, დავიბენი,ყველაზე ნაკლებად ახლა მისი ნახვა მინდოდა სიმართლე რომ გითხრათ შემეშინდა
თითქოს არ შემიმჩნევია
- ლიზ მოკლე გზიდან გავიდეთ რა
- კაი რა ეგრე რა გვინდა
- მალე მივალთ სახლში
თითქმის დათანხმებული მყავდა ტელეფონის წკარუნი, რომ გაისმა
ვიცოდდი ის იქნებოდა
- ლოლ გირეკავენ
ვერც ზარა ავარიდებდი თვალს, არც დამიხედია ეკრანისთვის ისე ვუპასუხე
- ალლო
ჩემი ხმა მეც ვერ ვიცანი
- თავს ნუ მარიდებ,უბრალოდ დავილაპარაკოთ
- რაზე უნდა ვისუაბროთ?
ლიზა თვალებით მანიშნებდა რა ხდებაო
- ძალიან გთხოვ უბრალოდ მოდი,გელოდები მანქანაშ ი
გამითიშა, ალბათ სახეზეც შემეტყო აღელვება
- ლოლ
- ლიზა სხვა დროს აგიხსნი ყველაფერს, ახლა უნდა წავიდე
- სად უნდა წახვიდე?
აღარაფერი მითქვამს,ჯიპისკენ წავედი
ფეხები მიკანკალებდა,ჩემი გულისცემის ხმა კი მგონი უკვე ყველას აწუხებდა
ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი, თითქოს ფილტვები მოვამარაგე და უკანა კარი გამოვაღე
როგორცკი მოვკალათდი,კარებები ჩაკეტა, გეფიცებით ამ მომენტში,გიჟის როლის შესრულებაში ოსკარი მეკუთვნოდა
- რას აკეთებ?
დავუყვირე,თუმცა ვერ ვხედავდი, საჭესთან იჯდა, მე კი მის უკან
- დაწყნარდი, როგორც ვილაპარაკებთ გავაღებ
მანქანა დაქოქა და წამში მოწყდა ადგილს
ალბათ მთელი სკოლა ჩემზე ჭორაობს ახლა
- რა გინდა? რაზე უნდა ვისაუბროთ მე და შენ?
- ისტერიკებს ნუ მიწყობ ბავშვივით
- შეგახსენებ რომ მე ბავშვი ვარ
- 18 წლის ხარ ლოლაჩკა, პატარა აღარ
- იმისთვის თუ მიგყავარ რომ ასაკი შემახსენო, მადლობთ ვიცი ულვე
არაფერი უპასუხია, ვცდილობდი მართლა პანიკებში არ ჩავვარდნილიყავი,თავს ვიმშვიდებდი,სადღაც დიდ კაფესთან გააჩერა არასდროს ვყოფილვარ აქ ადრე, არც ის ვიცი რა ქუჩაა
კარები გააღო, მერე მეც გამიღო და განზე გადგა
რა ჯელტმენობაა,მისი მზერა რომ ვიგრძენი, ლამის შამავიწყდა რომ მასზე გაცოფებული ვარ
სწრაფად ჩამოვედი მანქანიდან
- აქ რა გვინდა,?
- რამე მივირთვათ, სკოლიდან მოდიხარ
იცით ჭამა ერთადერთი რამაა რაზეც უარს ვერ ვიტყვი, თან უცხო ადგილას ვარ სხვა გზა მაინც არ მქონდა
- შეგახსენებ რომ 1 საათსა და 20 წუთში მასწავლებელთან ვარ
- თქვენს განკარგულებაში გვიგულეთ მსს, გამიღიმა და კაფისკენ გამიძღვა
ირგვლივ რომ მივიხედ მოვიხედე,გაოგნება ვერ დავმალე,ისეთი ლამაზი იყოო აქაურობა,ცოტა ხალხი იყო შიგნით, თუმცა ვინც იყვნენ ეტყობოდათ რომ წარმოსადეგი პიროვნებები,კუთხეში დავჯექით,წყნარი მუსიკა იყო ჩართული,ისე არა რომ შეეწუხებინა ვინმე
- რას მიიერევ?
თბილი მზერა მომაპყრო
უჰ მოდი ახლა და სხვა რამეზე იფიქრე, რა შავი თვალები აქვს... თითქოს უძირო,უკიდეგანო,მთლიანად რომ იკარგები მასში
რომ გაეღიმა მივხვდი, სულელური გამომეტყველება მქონდა
დავიბენი,დარცხვენილმა დავხარე თავი
- კარგი, როგორც ჩანს ჩემს გემოვნებას ენდობი
საშუალო სიმაღლის სიმპატიური მიმტანი მოვიდა და მთელი მონდომებით შეეცადა გაეღიმა , თან თვალს არ მაშორებდა , ყურადღების მისაქცევად ჩაახველა ეკემ
-რას მიირთმევთ?
-ორი პიცა და ორი ფორთოხლის წვენი
მიმტანის მაშინვე გაუჩინარდა სადღაც დახლს იქეთ,
-აქ საჭმელად თუ მოვედით შეგეძლო მარტოც მიგერთვა
-ვიცი , რომ საკმაოდ თბილი გოგო ხარ , არ გინდა ძალიან გთხოვ ეს უხეშობა
ეს რომ მითხრა , თავი საშინლად ვიგრძენი გულრწფელად შემრცხვა ჩემი უაზრო საუბრების
-ვიცი გუშინ რატომაც წახვედი
ამის გაგონება და სხეულში დენის დავლა ერთი იყო , გავშეშდი
-გგონია ვერ გიცანი? როგორ შემეძლო ვერ მეცანი? ნიკა რომმ ყვებოდა ის დღე ნათლად წარმომიდგა თვალწინ , რომ შემოგხედე შეშინებულ თვალებში მაშინვე გაგიხსენე
-არ გინდა...
- მაშინ პატარები ვიყავით , ეს დიდი ხნის წინ იყო
-არ იყო ადვილი
-არ მითხრა რომ მაშინ გაწყენინე
-იციი 14 წლის გოგოსთვის არიყო ეს ჩვეულებრივი მოვლენა
-რა გინდა მითხრა რომ პირველი კოცნა მე მოგპარე?
არაფერი მითქვამს , ან რა უნდა მეთქვა? კმაყოფილმა ჩაიღიმა ემ კი ამ ოთახში დაგროვილი ჰაერი აღარ მყოფნიდა
ამ დროს პიცებიც მოიტანეს, ეს კაფე მგონი ერთადერთია სადაც 15 წუთსი მოაქვს პიცა, მისამართი კარგად უნდა დავიმახსოვრო,
ბიჭი აშკარად ისევ მე მაშტერდებოდა თან ისე ურცხვად რომ მაკომპლექსებდა, ეს არც ეკეს გამოპარვია
-მადლობთ!
მკაცრად გამოსცრა კბილებიდან და რამდენჯერმე დაააკაკუნა მაგიდაზე, ცოტა სემაშინა მისმა რეაქციამ მაგრამ ხმა არ ამომიღია
-იცი მე მალე უნდა წავიდე
-ჯერ მიირთვი ნახე რა გემრიელია
მართლაც გემრიელი იყო მაგრამ თავს უხერხულად ვგრძნობდი სრულებით უცხო ბიჭთან ერთად, თუმცა ამავდროულად მსიამოვნებდა მასთან ერთად კაფეში ჯდომა
მგონი არ უნდა იყოს ცუდი ბიჭი
-ხშირად ფიქრობდი ხოლმე ჩემზე?
ეს კითხვა იმდენად მოულოდნელი იყო , რომ ლუკმა გადამცდა, ხველება ამიტყდა კინაღამ დავიხჩვი
წვენი მომაწოდა, ისეთი დაფეთებული მიყურებდა ეს კიდევ უფრო ცუდად მხდიდა, ძვლივს მოვსულიერდი
-მაპატიე
-შენი ბრალი არ არის
-მომიყევი რამე შენზე ის რაც არვიცი
- და რაიცი?
- ვიცი , რომ მეთორმეტე კლასში ხარ, ერთ ერთი საუკეთესო მოსწავლე ხარ, მასწავლებელთან დადიხარ , გეშინია ელვის და სიბნელის, აქ შენ დასთან ერთად ცხოვრობ , გიყვარს ფორთოხლის წვენი და ვარდისფერი ფერი, წვიმას და სიცივეს ვერიტან , არ გიყვარს როცა გაღვიძებენ , დალევა გიყვარს და 4 წელი ცეკვაზე დადიოდი, შენი საუკეთესო მეგობარი შენი დაა, მაგრამ კიდევ ლიზასთან ,მეგობრობ შენ გვერდით კორპუსში რომ ცხოვრობს რომელთან ერთადაც ჩუმად ეწევი თქვენს უკან პარკში
ჯანდაბა ! ამან ამდენი რამ საიდან იცის? მეგონა ჩვენი მოწევის ამბავი არავინ იცოდა ! სირცხვილისგან წამოვწითლდი
-კიდევ , ტოლსტოის ნაწარმოებები გიყვარს და ყავაში 3 კოვზ შაქარს ყრი, ალერგია აგქვს მცენარეულ წამლებზე, ამიტომ ხშირად ხდები ცუდად, სუსტი ორგანიზმი არ გაქვს და ადვილად ერევი დაავადებებს
-შენ რა ავნგა ხარ?-დაახლოებით
-ყველაფერი გცოდნია მეტი მეც არაფერი ვიცი
ცალი თვალი გააპარა ბარისკენ , მიმტანმაც მაშინვე სხვა მხარეს გაიხედა
-შენ ? შენზე არაფერი ვიცი
-აჰა , ესეიგიო გინდა რომ იცოდე
-თუ შენ ამდენი რამ იცი მეც სრული უფლება მაქვს
-მე ეკე წერეთელი ვარ, ამ ქალაქში დავიბადე, აქაურობა ჩემთვის მშობლიურ ქალაქზე მეტია, საოჯახო ბიზნესი გვაქვს , მ,არტო ვცხოვრობ თუმცა ყოველდღიური შეხება მაქვს ჩემს ოჯახთან , პატარა ძმა მყავს , ნოდო, შენზე 2 წლით დიდი ვარ , ჩემი საუკეთესო მეგობარი ნიკაა
კიდევ ერთი გოგო მომწონს და მომავლისთვის დიდი გეგმები მაქვს
რაღაც ჩამწყდა თიტქოს გულში, თუ ვინმე ყავს მე რატომ ვარ აქ? ან რაშუაში ხარ საერთოდ ლოლა!
-წავიდეთ?
-კაი
ბართან მივიდა და ფული გადსაიხადა , მე მანქანაში ველოდებოდი , ვფიქრობდი მომხდარზე,
საჭესთან დაჯდა და ღვედი გაიკეთა, თბილად გამომხედა და მანქანა დაქოქა, ჩემი მასწავლებლისკენ გავუყევით გზას
მთელი გზა უტუხად ვუყურებდი , თითქოს მისი სახის შესწავლა დამავალეს, სწორი ცხვირი , სქელი ტუჩები, მუქი ფერის თმები , კანი შავი თავლებიი .... ის ისეთიაა, სუნთქვას რომ შეგიკმავს
გაიღიმა , ალბათ მიხვდა ასდე დაჟინებით რატომაც ვუყურებდი, არ შევიმჩნიე, როდის მერე გავხდი ასეთი?
აი თინას ქუჩაზეც ჩავუხვიეთ , თითქოს არ მინდა მალე მივიდეთ მინდა გზა გაიწელოს უსასრულოდ რომ ვიაროთ ასე
-იცი ... ცხოვრებაში მხოლოდ ორჯერ მომეწონა გოგოო , მხოლდო ორჯერ
ხმას ვერ ვიღებდი თითქოს საუბრის უნარი წამართვა და სარგებლობდა ამით
თინას სახლთან შეაჩერა და ჩემსკენ შემობრუნდა
-პირველად მაშინ , რომ წავაგე და გამვლელ გოგონას ვაკოცე ქუცაში ...მეორედ კი მაშინმ წვიმაში სახლამდე რომ მივიყვანე ... პრინციპში ერთხელ .
ისეთი თბილი იყო მისი ხმა ამდროს სული გამითბო... ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და მზერა მოვარიდე, ვერ გავუძლებდი მის თვალებს
ლოყაზე ნაზად მაკოცა, თითქოს დამიტოვა სიტკბო სახეზე... გული ისე მიცემდა ლამის გამოენგრია ძვლები
კარი გავაღე ...
-გამოგივლი...
მისკენ არ გამიხედავს , თინას სახლისკენ წავედი, ვერ ვიაზრებდი ჩემს მოქმედებებს ჯერ კიდევ მის სიმხურვალეს ვგრძნობდი , მის იმ სურნელს ასე რომ მენატრებოდა ამდენი წელი
მისმა შეხებამ სულმთლად ამრია ... უკან რომ მივიხედე აღარ იყოპ "გამოგივლი" მსისი ნახვის შანსი რომ გავიაზრე გამეღიმა , სწრაფად და ბედნიერმა ავირბინე კიბის საფეხურები

გოგონა დედამიწიდან <3