(დაგვიანებისთვის ბოდიში ყველას)

7---------------------------------------------
ფანჯარაში იხედებოდა და იღიმოდა სულ ორჯერ ნახა გეგა მაგრამ ამ ორ ნახვაში მისი იმდენი თვისება და მიმიკა ნახა და დაიმახსოვრა რომ ვერცკი იფიქრებდა რომ არ იცნობდა.ნახა მისი განრისხებაც სითბოც ღიმილიც და რაღაც სხვაც რისთვისაც ნინიმ სახელისდარქმევისთვის გამბედაობა არ ეყო.
-ნინიი აქვართ...-ღიმილით მოახედა სალიმ
-ჰო ვიცი ვიცი.ეხლა სამსახურში უნდა გავიქცე აბა გკოცნით-გოგონებს გადაეხვია და გაოცებული მეგობრები უკან მოიტოვა.
სამსახურში მისვლისას კართან იმ დაცვის ბიჭის ნაცვლად სხვა პიროვნება დაუხვდა მიხვდა ამაში ვისი ხელიც ერია და გეგას სიტყვები გაახსენდა იმ ღამეს ძირს დაგდებულ ბიჭს რომ კბილებში გამოცრით ესროლა,,-შენთან კერ არ დამიმთაბრებია!"
ნინიმ თავი გააქნია და მუშაობას შეუდგა. სამსახური ისე დაასრულა გეგა არ შეხმიანებია,უკვირდა ნინის მისი პასიურობა..სახლისაკენ წავიდა.
თავისი ოთახის კარი შეაღო და დაინახა აივნის კარი ღია იყო.გაკვირვებული მიუახლოვდა და ბინდში ვიღაცის შავი სილუეტი მისკენ შემოტრიალდა.
ნინი დაკივლებას აპირებდა რომ გეგამ პირზე ხელი ააფარა.
-რასაკეთებ?ყელი გეტკინება!
-შენ გაგიჟდი?!გული გამისკდა!-უსაყვედურა როცა გიგის ხელი მოიშორა.
-კაი მაპატიე.
-აქ რაგინდა ან როგორ ამოხვედი ამსიმაღლეზე
-შენ როცა რაღაც ძალიან გინდა ფიქრობ სახიფათოა თუარა შენთვის?-უცებ სახე შეეცვალა და ნინის თვალებში შეხედა.
-მ ბიჭს სამსახური შენ დაატოვებინე?
-ახლა რომ ცოცხალი დაიარება მაგაზეც მადლობელი იყოს!
-არ მეტყვი რის მიღწევას ცდილობ?!
-არამგონია არიცოდე.
-მისმინე წადი ეხლა აქედან ჩქარა!
-კარგი წავალ,შენკი კარი დახურე ცივა და რომ გამიცივდე მერე?7
-გაგიცივდე არა ის-აენთო ნინი.
გეგამ გადაიხარხარა და მოტრიალდა-ჰო ისე იცოდე მიზანს ყოველთვის ვაღწევ .-თვალის ჩაკვრით აივნიდან გაუჩინარდა.
ნინიმ დაბლა რომ გადაიხედა გეგა აღარსად ჩანდა.,,მაგას ვხედავ"-ჩაილაპარაკა თავისთვის,კარი დაკეტა და საწოლზე დაეშვა .
ლექციების სიმცირის გამო ადრე გათავისუფლდა და გოგონებთან ერთად სადმე წასვლა გადაწყვიტა სალის არეცალა ამიტომ შუადღისას კაფეში ლილესთან ერთად იჯდა როცა იკამ დარეკა
-ჰო იკა...კი კი მცალია..მოგწერ სადაც ვარდა მოდი..
-იკა იყო მოვა ცოტახანში აუხსნა ლილეს.ლილე აწრიალდა და ტელეფონის ეკრანში ანარეკლს დახედა დათმა გაისწორა
-რაიყო?
-არაფერი გაწეწილი ვარ სირცხვილია-თავი იმართლა ლიმემ.იკაც გამოჩნდა,ლილე მოიკითხა და მათთან მოთავსდა,ცოტახანშიკი ყელეფონმა დაურეკა.
-ჰო გისმენ..კაფეში ვარ სასწავლებელთან ახლოს...კარგი აქ მოდი და თან გაგაცნობ ნინის.
-ჩემი მეგობარი იყო ვუთხარი რომ გაგაცნობდი,აინტერესებდა ვინ იყავი მისი ცუდადყოფნისდროს რომ გვერდში მედექი.-ღიმილით განუმარტა ნინის.
-აჰ კარგი იქნება თუ გავიცნობ,მეც მაინტერესებს ვინაა ასერომ განერვიულა!-სიცილით უთხრა ნინიმ.
დამთავრებული არ ჰქონდა და კაფეში კაპიშონ გადაფარებული შემოსული ბიჭი მათ მაგიდას მოუახლოვდა.
-ასე მალე როგორ მოხვედი?-გაიკვირვა იკამ.
-აქვე ვიყავი-სიცილით თქვა და კაპიშონი მოიხსნა.
გაოგნებული და გაშეშებული ნინი თვალმოუცილებლად მიჩერებოდა მომღიმარ გეგას.
-ნინი გაიცანი ეს ისაა ვის გამოც ცოტახნის წინ საავადმყოფოში იყავი გეგა.-სიცილით გააცნო ერთმანეთი იკამ.
-სასიამოვნოა ნინი არა?-ეშმაკური ღიმილით გამოუწოდა ნაცნობი თვითმფრინავით დამშვენებული მარჯვენა ხელი .
-დიახ ნინი გცოდნია ჩემი სახელი!-ნინიმ ხელი გაუწოდა და გეგამ ოდნავ მოუჭირა.
-დიახ გაგიკვირდება და ვიცი...იკასგან რათქმაუნდა.
ლილესაც მიესალმა
და ნინის გვერდით მიუჯდა და გადახედა,ნინიმ თავი ფანჯრისკენ -მიაბრუნა.მისმა ტელეფონმა დარეკა და ნინი სიხარულით ცას ეწია რომ აქედან გავიდოდა.
-ახლავე მოვალ- თქვა და ჯერ ლილეს მერე იკას შეხედა.
გეგა ადგა და ნინი გაატარა სანამ ნინი გარეთ გავიდა გეგას თვალი არ მოუშორებია
-ცოტახანს გარეთ გავალ!
ნინიმ საუბარი დაასრულა და რომ შემოტრიალდა ელდა ეცა,უკან კედელს მიყუდებული გეგა დაუხვდა.
-შენ საერთოდ ნორმალური ხარ?-უყვირა ნინიმ.
-საკმაოდ.-გასწორდა გეგა
-ვის ელაპარაკებოდი?
-სიამოვნებით გაგცემდი პასუხს შენი საქმე რო იყოს.
ღიმილით მიუახლოვდა და თმაზე ხელი ჩამოუსვა.
-ახლა გვიანია საყვარელო.
ნინიმ ანთებული თვალებით ახედა.
-დღეს კიდევ გამაოცე,კიდე რა სიურპრიზს ამზადებ ?
-ჰო რაიცოდი რომ იმდღეს ჩემსგამო აღმოჩნდი საავადმყოფოში.
-ახლა მივხვდი რატომ იყავი იქ.როდემდე უნდა მალო რაღაცეები?
-შენ რა უნდა დაგიმალო მითხარი რა გაინტერესებს?
-თავს როდის დამანებებ.
-არასოდეს!
ნინი კაფეში შებრუნდა გეგამ ღიმილიანი თვალებით გააცილა და ცოტახანში უკან მიჰყვა ნინი და ლილე უკვე მიდიოდნენ.
-ჩვენ წაგიყვანთ.-შესთავაზა იკამ
-არა მადლობა ჩვენით წავალთ.
-არა წამოდით!-თვალებში შეხედა ნინის გეგამ.
სხვა გამოსავალი არ იყო და ამიტომაც რამოდენიმე წუთში ოთხივე ერთად მანქანაში ისხდნენ.გზაში გეგა ნინის დროდადრო გადმოხედავდა და მრავლისთქმელ თვალებს მიანათებდა და მხოლოდ მის შესამჩნევად უღიმოდა
გეგამ მანქანა კორპუსთან გააჩერა,ნინიმ მადლობა გადაუხადა და კარებს რომ ხურავდა გეგამ ჩუმათ თვალი ჩვეულად ჩაუკრა.ნინიმ თვალები აატრიალა და კარი სწრაფად დახურა.
-ჰო მართლა ნინის მისამართი საიდან იცი იმდღესაც და დღესაც უთქმელად მოაგენი-გაკვირვებულმა შეხედა იკამ გეგას გოჰონების წასვლის შემდეგ.
გეგას გაეღიმა
-შენ ის მითხარი რა არვიცი ნინიზე.-გეგამ მანქანა დაძრა და ყვაფრის მოყოლა დაიწყო.
ნინი და ლილე უხმოდ შევიდნენ სახლში.სალი იმწუთის მოსული დაუხვდათ
-ნინი რაღაც ისე არარის რაღაც მეუცნაურა ის ბიჭი.
-ვინ ვიჭი -ცნობისმოყვარეობამ მოიცვა სალი.
-რაღაც კიარა არაფერია არარის ისე..ის ბიჭი...
-რაა ის ბიჭი?ვინ ბიჭი ხალხო ამიხსენით.
-რადა იქ გეგა იყო ის გეგა რომელიც სულ თან დამყვება და ხლა აღმოჩნდა რომ იკას ძმაკაცია და იმდღეს მე მისგამო ვიყავი სავადმყოფოში !-ხმამაღლა აუხსნა ორივეს ნინიმ
-რააა?
ერთხმად აღმოხდათ სალის და ლილეს
-ჰო.და არამარტო ეგ იმდღეს აქ დამხვდა აივანზე.
-ვაიმე მართლა?და რაო მერე.
-მიმახვედრა რაცაა მისი მიზანი.-ოდნავშესამჩნევი ღიმილით და ირონიით თქვა ნინიმ.
-ნიინ
-გისმენ.
-მგონი მიაღწია მაგ ბიჭმა მიზანს!
ნინი გაბრაზების მაგივრად კვლავ იღიმოდა
-ჰო მგონი...
გოგონები იცინოდნენ გაუჩერებლად და ამ სიახლეს სიხარულით უყურებდნენ.
ლილე მათთან დარჩა და მთელი ღამე ლაპარაკობდნენ.
-ნიინ..-წყნარად დაუძახა სალიმ.
-ჰო
-ძალიან მოგწონს?
-სალი!
-რაიყო თქვი-ჩაერთო ლილე
ნინის სიცილი აუტყდა.
-იცი იმ თმისსამაგრას გეგამ რო გამომიგზავნა უკან რა ეწერა?,,უხილავად შეგავარებ თავს"
-აუ მართლა?მერე
-მგონი გამოუვიდა.
ნინი კვლავ იცინოდა ბედნიერება აცინებდა და მას მეგობრებიც გაებედნიერებინა.
დილით სამივე სასწავლებლებში წავიდნენ.
შუა ლექციაზე იკა ნინისკენ გადმოიწია და ჩურჩულით უთხრა
-უნდა დაგელაპარაკო
-რაზე?-გაიკვირვა ნინიმ თუმცა მიხვდა იკას ყველაფერი გაეგო.
-იცი რაზეც!
იკა გასწორდა და ლექციას დაუბრუნდა..
შუადღისას იკა და ნინი კაფეში შევიდნენ
-მისმინე მე მართლა არაფერი ვიცოდი...
-ვიცი ვიცი
-გუშინ მითხრა და ლამის გავგიჟდი.შენ დიდიხანია იცი?
-ვიცოდი რომ დამყვებოდა მაგრამ ვინიყო ამ ორი დღისწინ გავიგე.
-და შენ რას ფიქრობ
ნინის კვლავ ოდნავ გაეღიმა
-ვერაფერს
-გეტყობა!-სიცილით უთხრა იკამ.
მისი ტელეფონის ზარი გაისმა
-გეგაა-უთხრა ნინის ღიმილით-ალო..ჰო კაფეში..კი...კარგი
-ცოტახანში მოვა
-ჰო რათქმაუნდა-ჩაიცინა ნინიმ
-სულ ვფიქრობდი ამ ბოლო დროს უცნაურად იქცეოდა..შენც უცნაურად იქცეოდი არცერთმა არაფერი თქვით.
-ნე რაუნდა მეთქვა ისიცკი ვერ გამერკვია რა ხდებოდა ჩემს თავს.
-ჰო კარგი
ამ დროს გეგაც გამოჩნდა
-გამარჯობა
-სალამი-მიესალმა იკა გეგამ ნინის შეხედა,ნინიმ თავი დახარა და ფანჯარაში გაიხედა,უკან რომ მოიხედა მხოლოდ გეგა დაინახა მის წინ მჯდომი და მომღიმარი.
-სად წავიდა იკა?ეჭვისთვალით შეხედა ნინიმ
-სამე ქონდა
-კი როგორარა-ჩაილაპარაკა ნინიმ
-იცი პირველად აქ დაგინახე-დაიწყო ბედნიერი სახით გეგამ-ფანჯარაში იყურებოდი მეკი იკასთან მქონდა საქმე,მერე გავიგე რომ იკას მეგობარი იყავი.მივხვდი რომ დამინახე და დავიმალე.სახლამდე გამოგყევი და ასე გრძელდებოდა ის დღეები,მერე ის ავარია მოხდა...
-როგორ მოხდა..
-შენთან მივდიოდი სახლში...-გეგან გაიღიმა და თავი დახარა
-ჩემთან?
-ჰო...და გზაში ერთი მანქანა დამეჯახა,მერე არაფერი მახსოვს ...შენს გარდა...მერე ისევ გონება დავკარგე...
ნინის გაეღიმა და გეგას შეხედა,
-შენ ვერ წარმოიდგენ,მე რა დამემართა მაშინ...
-ვიცი ვიცი..მაპატიე რაა.
ნინის კვლავ ეღიმებოდა უნებლიედ...
-მისმინე წამომყევი..-გეგა ფეხზე წამოდგა და ხელი გაუწოდა
-სად?-ნინიმ ჯერ გეგას და მერე მის ხელს შეხედა.
-უბრალოდ წამომყევი...
ნინიმ უსიტყვოდ ჩასჭიდა ხელი გეგასდა ფეხზე წამოდგა,შეიძლება ეს სულაც არ უნდოდა მაგრამ ეს გულის პასუხი იყო...ორივე მანქანაში ჩასხდნენ,გეგამ მანქანა დაძრა,ნინიც უსიტყვოდ ელოდა გზის დასრულებას.ორივე ბედნიერების ბურუსში გახვეულიყო,მათ გარშემო ყველაფერი იდეალურად შანდა,ერთდროს ერთფერი და მოსაწყენი ქუჩები,გზები და კორპუსები ახლა რაღაცას შეეცვალა...
(იმედია მოგეწონათ საყვარლებო)