ჩემმა ქორწილმა თუ შეიძლება ამას ასე ვუწოდო მშვიდად ჩაიაირა მე ოფიციალურად დავთმე ის ყველაფერი რაც მიყვარდა იმისათვის ვინც მიყვარდა არა მსმენელო არ იფიქრო რომ მე ახლა ისე ვგრძნობ თავს როგორც ადამიანი რომელმაც ვიღაცას რაღაც მსხვერპლად შესწირა, მე ვინც არ უნდა ამბობდეს რომ ეს უბრალოდ აკვიატებაა მართლა მიყვარსა ჯეიმსი და არ მომწონს ის აზრი ახლა მოღალატესავით რომ ავეკიდე სხვას მაგრამ სიტუაცია ასე მოითხოვსა.
-უკვე გაიღვიძე?-იანს როგორც მარტოხელა კაცს კაბინეტი საძინბებელ ოთხშიც ჰქონდა მოწყობილი, დიდი მაგიდით სანათებით და ასე შემდეგ ამიტომ ყოველ დილას ერთსა და იმავეს ვხედავდი. ვხედავდი როგორ მუშაობდა ჩემი ქმარი ჩემი შეყვარებულის საქმეზე და სუნთქვა მეკვრებოდა იმის გაფიქრებაზე რა შეიძლებოდა მოსვლოდა მას და ჯეიმსს და ეს არ იქნებოდა პირველი შემთხვევა როცა თეთრები ჩაქოლავენ ბრალდებულს და მის ადვოკატს.
-კი გავიღვიზე,-თმა გავისწორე და სახე მოვისრისე
-ჯილი,-იანი წამში გაჩნდა საწოლთან და შესაბრალისივით დამაკვირდა,-შენ ბოდავდი
-მერე როდის იყო ადამიანს ბოდვა დაეჯერებოდა?-გამახსენდა რაც ვნახე სიზმრად და ძარღვებში სისიხლი გამეყინა
-მე მას უვნებელს მოგიყვან გპირდები
-შენ ისე ლაპარაკობ თითქოს ბავშვზე საუბრობდე და ამის გამო შეიბრალებენ მას მკვლელობას, გაუპატიურებას და კაცმა არ იცის კიდევ რა საძაგლობას აბრალებენ,-ხელებს ვიქნევდი და გულში წამიერად ისეთი ცეცხლი ამიბრიალდა რომ ლამის ერთიანად დავიფერფლე. მე გული მტკიოდა ხსნას მხოლოდ იანში ვხედავდი და ზოგჯერ როცა წარბშეკრულს დავინახავდი მასშიც მეპარებოდა ეჭვი სწორედ მაშინ მემართებოდა პარანოია ნერვიულობისაგან ღამით ძილში ვტიროდი სიმწრისაგან ვკიოდი და იანს უწევდა მთელი ძალით დავეჭირე რომ ყველა არ გამეღიძებინა და მათი ახალგაზრდა ქალბატონი გიჯად არ შეერაცხათ. თითქოს ჩემს ჯიბრზე ყოველდღე ვიღც კვდებოდა ციხეში და მათი 70% შავკანიანი ყოველდღე ვკითხულობდი ვიღაც უცხო თეთრკანიანი სულ ბავშვები როგორ იღებდნენ ხელში იარაღს ხელკეტს ან საკუთარი მუშტებით როგორ კლავდნენა შავკანიანებს.
-რა დააშვა ჯეიმსმა?-იანს საყვედურით შევხედე,-მიპასუხე რა მისი ბრალია რომ ღმერთმა შავკანიანად გააჩინა? ისინი თეთრებს არ ინდობენ უმეტეს შემთხვევაში მას რატომ დაინდობენ მე მალე შევცდები ჭკუიდან იან
-არ გაბედო არ გაიმეორო ეს კიდევ,-დამიყვირა ქმარმა და თითქოს უკანასკნელად გულზე მიმიკრა რაზეც შემაჟრჟოლა,-ჯილლი,-განაგრძო მშვიდად,-სანამ მსგავს რამეს იტყვი გემუდარები არ დაგავიწყდეს მე რომ შენ მიყვარხარ, რასაც არ უნდა გრძნობდე შენ ჩემს მიმართ მე შენ მიყვარხარ და თითუეული ესეთი სიტყვა ჩემზე მომაკვდინებლად მოქმედებს.
-მაპატიე,-ამოვიბლუკუნე. სხეულში რაღც ჭიანჭველების მსგავსი დამიდიოდა როცა ის ასე ახლო იყო.


გარეთ გაზაფხულის ისეთი ამინდი იდგა წამით ყველაფერი დამავიწყდა გარეთ გამოსულმა ხარბად შევისუნთქე სუფთა ჰაერი და თვალები ფენად გადაკრულ ღრუბელზე გამიშტერდა როგორ მიყვარდა ეს ყველაფერი რამდენი ხანია გაზაფხული დგას? მე რა მოსიარულე მკვდარი ვარ? როდის დამემართა ეს? მსგავს კითხვებს ვუსვამდი საკუთარ თვს და თან სულელივით ვიღიმებოდი რადგან გარემო ჩემს ირგვლივ ძალიან სასიამოვნო იყო.
-მერე ამ ყველაფერს ვინმეს მოუყვები და ის მონუსხულივით მოგისმენს,-მითხრა იანის მეჯინიბემ რომელიც წარმოდგენა არამაქვს საიდან გაჩნდა ჩემს გვერდით.
-თვენ ხომ იცით ახლა როგორ მიჭირს მე,-ეს კაცი ერთადერთი იყო ვინც სინამდვილეში იცოდა რა მჭირდა მე მას ყველაფერი ვუამბე. ვუამბე ისე რომ მას თვად არაფერი არ დაუძალებია ჩემთვის, მე მინდოდა რომ სცოდნოდა.
-ჩემო გოგონა ყველაფერი გავლის ერთ დღეს ვერ გეტყვი იმ დღეს ბედნიერი იქნები მეთქი მაგრამ ასე მძაფრად აღარ იგრძნობ
-რატომ?-ხმაჩხლეჩილმა ვიკითხე
-იმიტომ რომ ამ ყველაფერს მიეჩვევი მე ისე მივეჩვიე ამ ყველაფერს რომ ახლა მხოლოდ... თუმცა რადროს ესაა თქვენ ხომ ასეთ ცუდ ხასიათზე ხართ
-არა არა მიამბე გთხოვ
-მე შენი ასაკის გოგონა მყავს აქედან ძალიან შორს ცხოვრობს და ჩემზე გაბრაზებულია წერილებზე არ მპასუხობს ყველა მათგანი დახეული მიბრუნდება უკან დარწმუნებული ვარ არ კითხულობს მაგრამ მე მაინც ვუყვები როგორც ვარ ვეკითხები ჩემი შილიშილების შესახებ და ვიხსენებ ძველ ამბებს.
-რატომ იქცევა ასე თქვენი შვილი?
-მე ის სახლიდან გავაგდე სწავლა უნდოდა მეც მინდოდა ესწავლა და ბედრიერი ქალი ყოფილიყო მაგრამ ვიღაც ნაძირალაზე გამცვალა და დაოჯახდა „მე წელზე ფეხს ვიდგამ რომ შენ ბედნიერი იყო შენრ რომ განათლება მიიღო და შენ რას აკეთებ?“ დავუღრუიალე ხმამაღლა სახეშიც გავარტყი.-კაცმა დამნაშავესავით ჩაკიდა თავი
-ასე რატომ მოიქეცით
-თქვენ მშობელი არახართ და ვერ გაიგებთ ჯილი რას ნიშნავს შვილი იმედს რომ გაგიცრუებს
-კი მაგრამ
-მეძახიან მაპატიეთ ქალბატონო დაგტოვებთ,-თავი დავუქნიე და მანამ ვუყურე მიმავალს სანამ თვალს არ მიეფარა.


სამი თვის თავზე პაპანაქება სიცხეში ხალხით სავსე სასამართლო დარბაზიდან ჯეიმსი პირევლივე მოსმენის შემდეგ გაათავისუფლეს. ნუ მართლია ცოტა ვიმამუნეთ და ჯეიმსს სამოქმედო გეგმა მოსყიდული ბადრაგის ხელით გადავეცით მაგრამ მთავარია საქმე კარგად წავიდა. მოკლედ ასე მე სიხარულით გავეცი ჩემი ძვირფასეულობის მეოთხედი რომ მას ჩვენი თხოვნა შეესრულებინა იმ კაცმა ჯეიმსისი ნივთებში რომელიც დაპატიმრების შემდეგ ჩამოართვეს პაწაწუნა რკინის ნაკეთობა დავადებინით რომ ჯეიმსს ეს მის თილისმად გაესაღებინა. მოსამრათლეს ერთი უცნაური ჩვევა ჰქონა წინ დადგმული თემიდას სასწორზე წონიდა ორივე მხარის თილისმას ამ შემთხვევის გამო ჯეიმსისი თილისმა უფრო მსუბუქი გამოდგა რის გამოც მოსამართლე დაფარულად მაგრამ მაინც გადავვიდა ჯეიმსის მხარეს. ვაღიარებ იანმა სასწაული მოახდინა და ჯეიმსი ციხიდან გამოიყვანა მე რათქმაუნდა პროცესზე არ წამიყვანეს.


ჩემი ისტორია არაა ბედნიერი ამბავი ესაა ამბავი ხალხზე რომლებიც ერთმანეთს ეხმარებოდნენ და მათ შორის სიყვარულს სიძულვილი ცვლიდა და პირიქით.
ჯეიმსმა რათქმაუნდა მიზნად იანის განადგურება დაისახა რადგან მე უარი ვუთხარი მის მიტოვებასა და ჯეიმსთნ ერთდ წასვლაზე იმ დროისათვის უკვე თავდავიწყებით ვიყავი შეყვარებული ამ კაცზე.



მე და მამიდა ძაძაში გამოწყობილები ვისხედით მისაღებში და არც ერთი არ ვსაუბრობდით მე ისევ მისი ქერა კულულები და მისი სასიამოვნო სურნელი მახსენდებოდა წამდაუწუმ მაჟრჟოლებდა და კარს გავყურებდი
-საყვარელი,-გაისმა როგორც იქნა იანის ხმა მაგრამ თავი არ მქონდა მივსულიყავი ამიტომ თავად მოვიდა და საწოლში მოხერხებულად ჩამაწვინა
-რას ამბობს?-ამოვაყოლე სუნთქვას
-შემთხვევით მოხდა მამისის მოკვლა მინდოდოა
-ჩემი შვილი,-ამოვიკვნესე და იანის მკერს ავეკარი,-რა დაუშავა მან? რა დაუშავა?
-არ ვიცი საყავრელო არა შენ რა გგონია მე თვს კარგად ვგრძნობ?
-ის მე ....
-დამშვიდდი ჯილი ჩვენი შილი ახლა ცაშია
-კი მაგრამ მე ის აქ მჭირდება
ჯეიმსმა სასტიკად იძია შური ჩვენზე ჯერ შვილი, ორი თვის შემდეგ კი ქმარი მომიკლა და ციხეში თავისი ნებით ჩაჯდა.



-თვენ ხართ იან ოსვალდსისი ქვრივი?-მკითხა ვექილმა
-დიახ მე ვარ
-დაინახეთ როგორ მოკლა ამ კაცმა თქვენი ქამრი?
-დიახ მან მე შვილიც მომიკლა ოთხი თვის წინ
-ეს როგორ,-მოსამართლემ ამოიოხრა და ხალხის დასაწყნარებლად ჩაქუჩის ცემა სწრაფად დაიწყო მგიდაზე დადებულ პატარა ხის ნაჭერზე
-ამ კაცმა მე ქმარი და შვილი დამიხოცა მოვითხოვ თქენო უმაღლესობავ სასამართლომ უმკაცრესი სასჯელი მიუსაჯოს მაგრამ არა სიკვდილი. ის არ იმსახურებს ამასს დაე იცოცხლოს და ისე დაიტანჯოს როგორც მე,-სახეზე სულ გაფითრებულმა ძაძაში გამოწყობილმა ქალმა მოსამართლეს შეხედა
-ბატონო მოსამართლევ გემუდარებით არ მოკლათ ეს არაკაცი დაე იცხოვროს და დაისაჯოს თვისი დანაშაულისთის
-მისის ოსვალდ ამას მე გადავწყვეტ
-ჩემი ქმარი თქვენი თანამშრომელი იყო თქვენ მის ნაირს ან მასზე უკეთესს კიდევ ბევრს იპოვით,-ქალის სიტყვებს ხალხის გრგვინვა მოჰყვა,-მაგრამ მე ბატონო მოსამართლე მე ვინ დამიბრუნებს ქმარს და შვილს?
-იანი ჩემი საუკეთესო თნამშრომელინ იყო მაგრამ მისის თქვენ ნუ ჩაერევით სასჯელის დადგენაში გაქვთ კიდევ რამე სათმელი?
-არა თქვენო უმაღლესობავ
-მაშინ გამოიძახეთ ბრალდებული,-წინ შავკანიანი, მხარბეჭიანი მელოტი კაცი გამოვიდა და ფიცი წარმოთქვა მერე კი ბრალდებულის სკამი დაიკავა და მოსამართლეს შეხედა
-ბევრს არ გავაგრძელებ ჯეიმს რატომ გააკეთე ყველაფერი ეს?
-მე მიყვარს თქვენი მსხვერპლის ცოლი სიგიჯემდე და მთელი არსებით იყო დრო როცა თანამიგრძნობდა მაგრამ ახლა შეხედეთ იმ თეთრ მაიმუნს მოიხსენიებს როგორც ქმარი ეს ქალი ნამდვილი
-ბრალდებულო,-იღრიალა მოსამართლემ არ გაბედოთ და მისის ოსვალდს შეურაძხყოფა არ მიაყენოთ
-მაპატიეთ ავღელდი მე მისი შვილი შემთხვევით მოვკალი იანს ვუმიზნებდი მან კი მაინცადამაინც მაშნ მოინდომა ბავშვთან თამაში მაგრამ არ ვნანობ ის ბავშვი ხომ მისი ნაშერი იყო,-წამიერად გავიხედე ქალისაკენ რომელისაც სახე კიდევ უფრო გაჰფითრებოდა ყვრმალები ჩასცვენოდა და მილეული სანთელივით ძლივსღა ეტყობოდა სიცოცხლის ნიშნები მგონი არც ესმოდა რას ლაპარაკობდა ჯეიმსი.
-თქვენ საყავრელი იყავით ამ ქალის?-მოსამართლის კითხვას ხალხის შეძახილი მოჰყვა
-მე მიყვარს მეთქი ეს ქალი და მის პატიოსნებაზე თავსაც დავდებ
-ამიტომ დაუხოცეთ ქმარ-შვილი?
-ეს წამიერი გაელვება იყო ჩემი სიბრაზის
-ამას მსხვერპლი მოჰყავ
-ვიცი ჯანდაბა ვიცი,-კაცი ძლიერად ჩაეჭიდა ხის მაგიდას რომელთანაც იგდა და შეანჯღია
-ბატონო მოსამართლევ,-ხალხმა თავლი მოსაუბრის ხმას გააყოლა ახალგაზრდა ბიჭ იყო წარმოსადეგი,-იქნებ დაასრულოთ ეს სპექტაკლი ხომ ხედავთ როგორ იტანჯება საბრალო ქალი გეყოფათ მისი წამება
-დაბრძანდით ახლაგაზრდავ თორემ გაგაძევებთ
მსამართლემ კიდევ დიდხანს ტანჯა და ბოლოს ჯეიმსს სამუდამოდ მიესაჯა თავისუფლების აღკვეთა.
ორი თვე ვცდილობდი რომ ჯილისათვის ინტერვიუ ჩამომერთვა მაგრამ ის არ გამოჩენილა....
მერე როცა კიდევ ვესტუმრე იმ ადგილებს და იმ ქალაქსაც ვეწვიე სადაც ჩემს ერთდერთ და დაუვიწყარ სასამართლოს დავესწარი ქალაქში დადიოდა ლეგენდა შავ ქვრივზე რომელიც სახლიდან არ გამოდიოდა დღისით. ღამით კი ქუჩებს ცრემლებით ასველებს და თავის ქმარს ეძებს.

............................ სულ ესაა რავიცი თუ გინდათ დაწერეთ კომენტარი