ცხოვრებაში დგება მომენტები, როცა უმიზეზოდ სევდიანდება ადამიანი და იღლება ყველაფრით,ყველაზე ცუდი შეგრძნებაა,თითქოს არავინ გინდა საერთოდ, შენი თავიც კი, უბრალოდ გინდა საკუთარი თავიდან გახვიდე იხეტიალო და ისევ მოხვიდე,ისეთი შეგრძნებაც შეიძლება გქონდეს რომ სულ მარტო ხარ, რომ ირგვლივ ყველაფერი სიყალბეა,არაფერი გაინტერესებს და უბრალოდ სიმშვიდე და სიჩუმე გინდა. ეს ის შემთხვევაა როცა გგონია,რომ ყველაფერი მოგბეზრდა და არ აღიარებ ამას საკუთარ თავთან,უბრალოდ ზიხარ და ელოდები იმას, რომ ეს ყველაფერი თავისით გადაგივლის...
ახლა ვთვლი, რომ ჩემ ცხოვრებაში ეს ყველაფერი დასრულდა. მიუხედავად ბევრი ავდრიანი დღეებისა მაინც გამოიდარა !
ცხოვრებამ ბევრი რამე მასწავლა ცუდიც და კარგიც. ისიც მასწავლა, რომ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე ვერ იქნება როგორც გვინდა. მხოლოდ ათასში ერთს უღიმის ბედი, მაგრამ მან არ იცის არაფრის ფასი, არ იცის რას ნიშნავს, როცა ყველაფერს აკეთებ მიზნის მისაღწევად და მიზანს აღწევ. არ იცის რა გემო აქვს გამარჯვებას, ეს იმიტომ, რომ მას არ სჭირდება ბრზოლა. ადრე მშურდა ასეთი ადამიანების, რადგან მათ ყველაფერი ჰქონდათ რაც უნდოდათ. ახლა ვხვდები, რომ ამაში კარგი არაფერია. ასეთ ადამიანებს ცხოვრების მიზანი არ გააჩნიათ!
ჩემი მიზანი ბედნიერება იყო და ამ მიზანს ნიკასთან ერთად მივაღწიეთ.
ჩვენ გვაბედნიერებს ერთმანეთი, გვაბედნიერებს ჩვენი პატარა ბინა, გვაბედნიერებენ ჩვენი მეგობრები. ჩვენ ბედნიერები ვართ ყოველგვარი სასახლეებისა და დრაკულების გარეშე.
მე მაბედნიერებს პატარა ბეჭედი თითზე, რომელსაც როცა არ უნდა დავხედო მეღიმება. მაბედნიერრებს ნიკასთან ერთად ყოფნა. უზომოდ ბედნიერი ვარ ! სხვანაირა ვერც იქნება, როცა გვერდით ნიკა მყავს.
იმ აზრს უკვე შევეგუეთ, რომ ჩვენი შვილი ვერასდროს გვეყოლება.
მტკივნეულია ამის გაგება და გააზრება, მაგრამ ალბათ ასეა საჭირო. რახან ასე მოხდა ანუ ასე უნდა ყოფილიყო.

***
ისეთი ამინდი იყო ამ დღეს, რომ შეეფერებოდა. მზიანი და ნათელი.
პატარა სახლის დიდ ეზოში ვიდექი ნიკასთან ერთად და სახლის კარს ვუყურებდი. ნიკამ შემომხედა, მაკოცა და სახლში შევედით.
ისეთი ჟრიამული იყო ყველა ერთად თამაშობდა.
პატარა გოგონა, რომელიც საოცრად ლამაზი იყო მარტო იჯდა და თოჯინას ესაუბრებოდა.
ისე საყვარლად უხსნიდა რაღაცას, რომ გამეღიმა.
ტალღოვანი ქერა თმა მხრებამდე სწვდებოდა, სულ თეთრი იყო და პატარა, გალეული. ზღვისფერი თვალები ისეთი წყლიანი ჰქონდა, მეგონა სადაცაა იტირებდა.
ანგელოზი იყო ნამდვილი. ის იყო მესამე ბედნიერება ჩვენთვის. გოგონა, რომელიც გვეყვარებოდა ისე როგორც საკუთარი შვილი.
ბედნიერი ვიყავი მისი დანახვით.
ჩვენ ვიყავით ბედნიერები ერთად.
დარწმუნებული ვარ, რომ ყველაფერი ისეა როგორც უნდა ყოფილიყო !


მთლად ისეთი არ გამოვიდა, როგორიც მინდოდა, მაგრამ არაუშავს.. იმედია კოგეწონებათ. მადლობა, რომ კითხულობდით.