მაქსმიმე მთელი ღამე ბორგავდა.. მარიამზე ფიქრები არ ასვენებდა..რაღაც უნდა ეღონა ამ ბიჭს თოემ ასე გაგიჟდებოდა..

დილით ადგა მიწესრიგდა და მარიამის უნივერსიტეტში წავიდა.. "ჰამერი" უნის მეზოში გააჩერა გადმოვიდა მარიამის მოსვლას დაელოდა.. არიყო დიდი დრო გასული ქუჩის კუთხეში მოფარფატე მარიამი გამოჩნდა სახეზე ბედნიერი ღიმილთ.. ლურჯი კაბა ეცვა მუხლს ზემოთ და გრძელი შავი ჟაკეტი , თმა მაღლა ქონდა აწეული და გაბადრული სახით მოდიოდა.. ღმეროთო რალამაზია" გაიფიქრა და გაეღიმა სვანს.. როცა მარიამმა მაქსიმე შენიშნა გაჩერდა.. თვალები გაუფართოვდა, ჩაეღიმა და რაღაც ჩაიჩურჩულა

-ვაიმე აქ რასაკეთებ ?- კითხა გაოცებისგან გაშშებულმა მარიამმა
-შენს სანახავად მოვედი -უპასუხა ბიჭმა მისკენ გაიწია და ლოყაე აკოცა.. ორივეს გაცრა ტანში..
-კი მაგრამ..აქ.. მე ხომ ლექციამაქვს?.. ან საიდან იცი რომ აქ ვსწავლობ?-სიტყვებს ძლივს აბამდა მარიამი ერთმანეთს
-ვიცი მაგრამ ჩემი ხათრით გააცდენ და წამოხვალ ჩემთან ერთდ.. -თქვა სვანმა და გაიცინა..
-რაა? ხომარ გაგიჟდი..-გაიკვირვა მარიამმა
-კარგი რა მარიამ.. მინდა ახლოს გაგიცნო.. თან ისეთ ადგილას მიმყავხარ რომიცოდე უარს არ მეტყოდი.- უთხრა ახვლედიანმა ჩვეულებრივი სიმშვიდით.. მის ტონში ხვეწნა იგრძნობოდა
-კი მაგრამ..
-არავითარ მაგრამ.. ხომიცი არშეგჭამ არა? უთხრა და გაიცინა..
-ვიცი.. გაეცინა მარიამსაც..- კარგი მაგრამ საღამომდე უნდა დავბრუნდეთ..
-არის უფროსო.. -უთხრა მაქსიმემ და შვებით ამოისუნთქა..
გზაში ბევრ რამეზე ილაპარაკეს წყვილმა..
-ამმმ.. საყვარელი ყვავილი?
-გვირლა.. უპასუხა ისე რომ არც დაფიქრებულა..
-გვირილა რატომ?
-იმიტომ რომ სადა და უბრალოა.. თანაც შეგიძლია მინდორში მოკრიფო და ფული არ დახარჯო.. უთხრა და თავს ნათქვამზე თვითონვე გაეცინა..
-კიმაგრამ შენთვის რააზრიაქვს .. შენხომ არ ყიდულობ? კითხა მაქსიმემ
-მართალია ყვავილებს მე არ ვყოდულობ მაგრამ მირჩევნია მინდორში დაკრეფილი გვირილები და წრფელი გული ვიდრე 100 დოლარიანი ვარდებ და ფული.. თქვა მარიამმა და მაქსიმეს გახედა რომელსაც აშკარად გაოცება ეტყობოდა სახეზე..
კიდევ მრავალი ასეთი კითხვა დაისვა წყვილს შორის.. და მათი გაოცება და სიმპატია უფრო და უფრო იზრდეოდა...მაქსიმემ და მარამმა კარგად გაიცნეს ერთმნეთი ასე თუ ისე..
როგორც იქნა დანიშნულების ადგილზე მივიდნენ
მაქსიმე მანქანიდან გადავიდა დამარიამსაც ანიშნა გამომყევიო.. მარიამი ცნობისმოყვარეობით გაგიჟებულიყო და უცებ გაყვა ბიჭს.. სვანმა საბარგულიდან პლედი და თერმოსი ამოიღო..
-მაქსიმე სად ვართ? კითხა მარიამირომელიც მის გვერდით იდგა.. და არემარეს მოავლო თვალი
-წამოდი და გეტყვი... უპასუხა ახვლედიანმა და ხეებისკენ წავიდა.. მარიამიც გაყვა.. ბევრი არ უვლიათ უცებ ხეების ნაკადი შეწყდა და...

მარიამი თვალებს არ უჯერებდა... პატარა მინდორი და მინდორში საქანელა.. ესხომ სიზმარში ნანახი ადგილია?..
-აქ? ეს? სად? როგორ?.. უაზროდ დაიწყო კითხვების დასმა მარიამს.. ვალი საქანელაზე გაეყინა..
-ხომკარგდ ხარ ? კითხა აფორიაქებულმა მაქსიმემ..-მეგონა მოგეწონებოდა-თქვა დანანებით.. ამსიტყვებმა მოიყვანა გონს მარიამი..
-არა რასამბბ.. საოცრად ლამაზია.. უბრალოდ სიზმარში ვნახე ეს ადგილი და გამიკვირდა.. -უთხრა მოჩვენებითი სიმშვიდით მარიამმა დაა საქანელასკენ გაემართა.. აპრილის კვალობაზეე საკმაოდ თბილი დღე იყო..
-სიზმარში? გაკვირვა მაქსიმემ.. -კარგი რასმეღადავები? ეს ჩემი ნაკვეთია.. აქ პატარა სახლის აშენება მინდა.. თქვა და მარიამთან ერთად საქანელაზე ჩამოჯდა..
-გასაოცარი იქნება-უპასუხა მარიამმა ღიმილით და გაიფიქრა ნეტავ სიზმარზე აღარ მკითხოსო..
-აი პლედი მოიხურე.. და აი ყავაც..- პლედიმოახურა და თერმოსიდან ყავა ჭიქაში დაასხა..მაქსიმემ
-ვაიმე ყავა.. ჩემი გადამრჩენელიხარ.. დილით ვერ მოვასწარი დალევა.. უთხრა და მის ყურადღებაზე გაეღიმა..
-ასეც ვიცოდი.. თქვა და მანაც გაუღიმა..
ჰორიზონტს გაჰყურებდნენ ორივე.. არცერთი არიღებდა ხმას.. ბოლოს მაქსიმემ დაიწყო ლაპარაკი და თან მარიამის კულულს წვალება დაუწყო..
-მისმინე.. არვიცი როგორ ვთქვა.. არმიყვარს ესს გაწელილი და გაზვიადებული ფრაზები.. ხომ ხვდებირომ მე როგორც მეგობარს ისე არ გიყურებ? -კითხა და მიაჩერდა.. მარიამი ისევ ჰორიზონტს უყურებდა.. უბრალოდ გაეღიმა და ოდნავ შესამჩნევად დაუქნია თავი..-არვიცი მომავალში რაიქნება.. უბრალოდ იცოდე რომ მედა შენ მეგობრები ვერვიქნებით.. მე შენ ვერ გემეგობრები..
-ვიცი.. უთხრა მოკლედ გოგონამ .
-ნუ მპასუხობ მარიამ ეგრე მოკლედ თორე ახლა გავჭედავ, ისედაც ცუდადვარ.... თქვა ანერვიულებულმა მაქსიმემ და გაოფლიანებული ხელის გულები შარვალზე გაისვა.. მარიამს ამაზე გაეცინა და ახლაღა გამოხედა.. ისეთი თბლი თვალები ქონდა .. მაქსიმე გაშტერდა დაპასუხის მოლოდინში გრძნობდა როგორ ეხეთქებოდასისხლი გულის კედლებს..
-გავიგე რაცმითხარი მაქსიმე .. ჩემგან რის მოსმენა გინდა ?- უთხრა ძალიან მშვიდად არადა ჩვენ მაინც ვიცით რადღეში აქვს ასანიძის ქალბატონს გული..
-მომწონხარ მარიამ.. უთხრა მოკლედ მაქსიმემ-შენი პასუხიც მაინტერესებსს.. დააყოლა ბოლოს კითხვა
-რომარ მომწონდე აქ ვიჯდებოდი? -კითხვაზე კითხვჯთ უპასუხა და საქანელის საზურგეს მიეყუდა..
-აანუ? -დაიბნა მაქსმე.. მიხვდა ნათქვამს მაგრამ არ ელოდა..გული უფრო აუჩქარდა და თვალებში სითბო ჩაუდგა
-მეც მეც.. -თქვა სიცილით და მხარზე თავი დაადო... გაცრა მაქსიმეს.. ნუთუ ეს მართლა ხდეოდა? მარიამს თავი მის მხარზე ედო? მაქსიმემაც თავი გადახარადა მარიამის თმას ლოყით შეეხო..
-რა შენც შენც? კითხა და გაიცინა... ახლაუკვე მაიმუნობდა ახვლედიანი..
-ოო კარგი რა მაქსიმე ხომ მიხვდ რაც ვთქვი.. თქვა მარიამი და სირცხვილისგან აწითლდა..
-ჩემი პატარა მორცხვი გოგო ვინარის.?
-მე რავიცი..
-არიცი?
-ნწუ არა..
-მოდი აქ შეპატარა მაიმუნო.. თავა დაა ღუტუნი დაუწყო..

მარიამის კისკისი მთელ მინდორზე ისმოდა.

5ხდებოდა ბინასთან რომ ჰამერი გაჩერდა და მანქანიდან ორი ბედნიერი სახის ადამიანი გადმოვიდა..
-ალექსთან დავრჩები დღეს.. უთხრა მარიამმა ღიმილით და თვალებში ჩახედა..
-ასე ახლოს იქნები.. თან ასე შორს.. რაგაძლებს? -დაიწუწუნა ბიჭმა და გოგომას ხელი ჩაკიდა ..
-ოოო კარგი რა ნუ აზვიადებ.. თქვა სიცილით მარიამმა და მაქსიმესაც გაეცინა...


იმდილით მარიამმა რომგაიღვიძაა უცნაურად გრძნობდა თავს... მერე სიზმარი გააზსენდა და მთელი ორგანიზმი ბედნიერებისგან გაუთბა .
გარაწყვიტაა ანუკის ხათრით მაინც გამხდაარიყო ბედნიერი... სულ მისი სიტყვები უტრიალებდა თავში.."ჩემ წილ ბედნიერებას შენ გჩუქნიო" და ეღიმებოდა..
"დღეიდან ყველაფერი სხვანაირად იქნებაო" გაიფიქრა და ადგა... თაროზე დაკეცილ შავ ტანსაცმელს გახედა.. დიდხანს იფიქრა ისევ შავი ჩაეცვა თუ არა მაგრამ ბოლოს უჯრიდან მუქი ლურჯი კაბა ამოიღო და ის მოირგო ტანზე.. შავი ჟაკეტი მოიცვა, თმა მაღლა აიწია, ჩანთა აიღო და გავიდა.. გზაში გეგმებს აწყობდა .. მაქსიმე კიდევ ერთხელ როგორ ენახა.. ამ ფიქრებში იყო გართული როცა ჰამერზე მიყუდებული შავებში გამოწყობილი მაქსიმე დაინახა.. გაოცდა და თან გაიღიმა..
-დღეიდან ყველაფერი მართლა სხვანაირად იქნება..-თქვა ჩურჩულით და მაქსიმეს მიუახლოვდა...


ვიციი ვიციიი პატარაა.. 3დღე ვეღარ დავდებ ქალაქგარეთ გავდივარ.. მაპატიეთ რა (((
მმიყვარხართ მეთქვენ.. ვისაც მოწონს და ვისაც არმოწონს..
ყველანი მივარხართ

სიყვარულით ბა.