-დამ დამ დამ დაააამ!-სარა ოთახში ლიზის თეთრ კაბას დააფრიალებდა და ცეკვავდა
-სარა გეყოფაა,-ლიზი მხიარული გამომეტყველებით იჯდა სარკის წინ და ელოდებოდა როდის მორჩებოდა ფოტოგრაფი მისი სამზადისის გადაღებას რომ მართლაც დაეწყო მომზადება
-რატოომ ძალიან მომწონს თეთრი კაბით ცეკვა
-მერე მე არ ამოკრძალავს შენთვის თეთრი კაბის ჩაცმა
-მისმინე ლიზ,-სარა ლიზის წინ ჩამოჯდა სარკეში შეათვალიერა თავი და ფოტოგრაფს ანიშნა მისთვისაც გადაეღო,-ეს შენი ქორწილია და ყველას შემოვახევ ვისაც თეთრი კაბა ეცმევა თუ საჭირო გახდება მაკიაჟსაც წავუშლი
-სარა,-ლიზიმ სიცილი დააყარა მეგობარს
-რა? ამ დღეს ჩემს მეგობრას ვერავინ ჩაუშლის,-სარა მეგობარს ძლიერად მოეხვია და გაირინდა.
-მიყვარხარ სარა
-მეც მიყვარხარ ჯეიმს ბონდ
-ოცნებეში წახვედი?
-არა შენც ხომ გაქვს მკვლელობის ლიცენზია,-ფოტოგრაფს თმა ყალყზე დაუდგა
-ჯერ არა,-დემონურად ჩაიცინა ლიზიმ.
-გაბრიელისაგან ისმის რამე?
-მე საიდან უნდა ვიცოდე ის ხომ შენი შეყვარებულია,-გაღიზიანებული ლიზი ფოტოგრაფს ლაზარითი დაემუქრა და ბიჭიც სასწრაფოდ გაქრა კარში
-კარგი რა დროს გაბრიელია შენ მართლი იყავი ის იდიოტია,-ლიზიმ მეგობარს სარკიდან გაუღიმა და კმაყოფილი სახით შეხედა როგორ უკეთებდა მაკიაჟს.
........................................
-ლაზარი გირეკავენ,-ლაზარის ოთახში მანუელი შევიდა და მობილური მიაწოდა
-მადლობა,-ლაზარიმ ახალ მეჯვარეს სმოკინგის ჯიბეზე დამაგრებული ორქიდეა შეუსწორა და სააბაზანოში შევიდა
-გისმენ,-დაიჩურჩულა
-მინდოდა ქორწილის წინ წარმატება მესურვებინა,-გაისმა მობილურის მიღმა
-მადლობა,-გაღიზიანდა ლაზარი,-როგორ არის,-სცადა ხმა დაერბილებინა
-კარგად არის მაგრამ შეუძლია უკეთ იყოს
-მე ახლა ქორწილი მაქვს,-დაისისნა ლაზარიმ და მობილური გათიშა
-ყველაფერი რიგზეა,-მანუელი ლაზარის უცნაურად უყურებდა
-კი ყველაფერი კარგადაა გაბრიელი იყო ვერ მოდის
-მისმინე ლაზარი რატომ წავიდა?
-ვიღაც მის ნათესავს ოპერაციას უკეთებენ,-მხრები აიჩეჩა ლაზარიმ და მებობარს გაუღიმა მერე კი კარში გაქრა.
დერეფანი სწრაფად გაიარა (საქორწინო წვეულება მისი მშობლების სახლში იმართებოდა) და დიდი ხის კარი შეაღო
-აბა,-დაიწყო მხიარულად მაგრამ მალევე მიხვდა თავში სარას ნასროლი ბალიში და ისევ უკან გამობრუნდა სარა კარებს ზურგით მიაწვა
-თუ რამის თქმა გინდა მითხარი და გადავცემ აქ ვერ შემოგიშვებ
-ჰალსტუხის შეკვრა მინდა
-ამხელა კაცი ჰალსტუხს ვერ იკრავ?
-მინდა რომ ეს ჩმმა ცოლმა გააკეთოს
-სარა გეყოფა მიმიშვი
-არა ლიზი აცადე თავად გააკეთოს,-ლიზიმ სარა ძლივს მოაშორა კარს და ლაზარისთან გამოვიდა
-შეუდარებელი ხარ,-ლაზარიმ საცოლე თავიდან ფეხებამდე აათვალიერა და თვალებში ჩააშტერდა რომელზეც ჯერ კიდევ სათვალე ეკეთა
-შენც ძალიან სიმპათიური ხარ ძვირფასო,-ლიზამ ჰალსტუხს ძლიარად დაქაჩა და საქმრო საკოცნელად მიიზიდა თავისკენ
-ახლა ის გიჟი რომ გამოვიდეს დავახრჩობ,-ლაზარიმ საცოლე მკლავებში მოიქცია
-და ის გიჟი გამოვიდაააა!-სარამ მარჯვენა ხელი ასწია და წყვილისმხარეს გვერდულად დადგა
-სარა,-ლიზის უნდოდა მკაცრად შეეხედა მაგრამ სიცილი მოეძალა,-წამოდი თორემ ახლა წესებს არღვევთ.
სარამ შეყვარებული წყვილი ერთმანეთს მოაშორა ლიზი ისევ ჩაკეტა ოთხში მის დასაცავად კარში დრაკონივით გამაგრდა
-მე შემიძლია შემოვიდე?-სარას ნაცნობი ხმის გაგონებაზე თვალები გაუდიდა და სასწრაფოდ გადაატრიალა კარში გასაღბი,-მადლობა შვილო,-ლიზის მომავალი დედამთილი დარბაისლურად შევიდა ოთახში ლიზი აათვალიერა და სამკაულის ყუთი გაუწოდა
-შვილო მე ეს ჩემს ქორწილში მეკეთ და მინდა რომ შენც გაიკეთო რათქმაუნდა ვიცოდი რომ არ მოგეწონებოდა ლაზარიმ მითხრა რომ ყელსაბამები და მსგავსი რაღცეები არ მოგწონს მაგრამ მემგონი ეს თანამედროვე სტილშია. ჩემს დიზაინერს გავაკეთებინე,-ქალმა ყუთი გახსნა და იქედან ამოღებული სამკაული სარას გაუწოდა სარამ მის დანახვაზე დაუსტვინა მაგრამ ლაზარის დედამ ისე შეხედა ხმა ჩაუვარდა
-ძალიან გიხდება ლიზა,-ქალმა ყელი მოიღერა და ოთხი დატოვა. სამკაული რომელიც სადედამთილომ ლიზის აჩუქა წარმოადგენდა დიდ ვერცხლის მოსამკუთხედებულ ყელსაბამს ზურმუხტის თვლებით
-კარგი გემოვნება აქვს ამ კუდიანს,-დაისისნა სარამ და მეგობარს თმა შეუსწორა.
-ლიზი ისევ გაისმა კარზე კაკუნი
-დელია რა ხანია გელოდებით სადახარ ამდენ ხანს
-მაპატიეთ,-გოგონა ოთხში შევიდა და ლიზის კაბა სწრაფად მოძებნა
-უკვე დღის 2 საათია სულ ცოტა დრო დაგვრჩა ქვემოთ ყველაფერი მზადაა მხოლოს პატარძალი იგვიანებს.
დელიამ ლიზის კაბა მოამზადა და გოგონას რამდენიმე წუთში ჩააცვა მერე ერთხელ კიდევ შეხედა ნახელავს და სიამაყით დააქნია თავი.
-წავედით?-ლიზიმ დიდიზე ამოისუნთქა
-მე საპირფარეშოში უნდა შევიდე ერთი წამით.
-კარგი მიდი სწრაფად,-სარამ მეგობარს კარი გაუღო და მერე მიუხურა.
...........................
-ჩემი დავიწყება ადვილი არაა,-გაბრიელმა თავი ლიზას მუხლებზე დადო და საწოლზე კომფორტულად მოიკალათ
-მერე ვინ გითხრა რომ ეს მჭირდება?-ლიზიმ ბიჭის თავისკენ წაიღო ხელები რომ მოეშორებინა მაგრამ გაბრიელმა დაასწრო და ხელები დაუჭირა
-მე არ ვარ წინააღმდეგი რომ ეს დღეები სამუდამოდ გახსოვდეს
-ჩვენ ამ საღამოს შინ დავბრუნდებით და შენ შარშანდელი თოვლივით გაქრები
-ჩემი დავიწყება ძალაინაან რთულია,-ისევ დაისისნა გაბრიელმა ლიზის ყურთნ და შუბლზე აკოცა
-მომშრდი ხმამაღლა დაიყვირა ლიზიმ და კარს სასწრაფოდ მიაწყდა სარა და დელია ერთმანეთს დაბნეული უყურებდა
-საყვარეკლო კარგად ხარ?
-კიიი ახლავე გამოვალ,-ლიზიმ თავის ხელში აყვანა სცადა ცივი ხელები აწითლებულ ლოყებზე მიიდო და ღრმად ჩაისუნთქა
-წავიდეთ ლაზარის ცოლად უნდა გავყვე,-თქვა მხიარულად და კიბეებს ისეთი სისწრაფით დაუყვა გოგონები ვეღარ ეწეოდნენ.
............
საქორწინო მარში დიდ ეზოში ჰარმონიულად ერწყმოდა ჩიტების მხიარულ ჭიკჭიკსა და ნიავის სასიამოვნო სიმღერას. ლიზას სემი მიაცილებდა და სახეზე აშკარა გაურკვევლობა ეწერა.
-მე მას გავუფრთხილდები,-გადაულაპარაკა ლაზარიმ სემს
-შეენ?
-მამა ყველაფერს აგიხსნი ოღონდ მერე კარგი?-დაბნეული სემი ვერ ინძრეოდა და ვერც ის გადაეწყვიტა რა მოემოქმედებინა
-კარგი ლიზ მაგრამ არ ვიცი დანარჩენებს როგრო გავაგებინებ ამას.
საქორწინო რიტუალი ყველა წესის დაცვით მიდიოდა და მალე დადგა ის წამებიც რომლებიც წყვილისათვის უმნიშვნელოვანესია
-ელიზაბეთ მარია მურ, თანახმა ხარ ცოლად გაჰყვე ამ კაცს გიყვარდეს პატივს სცემდე და უერთგულო სიხარულსა და მწუხარებაში ბედინერებასა და უბედურებაში სიმდიდრესა და სიღარიბეში სანამ სიკვდილი არ დაგაშორებთ?
-დიახ თანახმა ვარ!-გაიღიმა ლიზიმ და ლაზარის გადახედა რომელიც ასევე იღიმებოდა
-ლაზ.......
-კმარა,-დაიყვირა ლაზარიმ და ლიზის ხელი დაავლო, ეზო სწრაფად გაატარა და მასთან ერთად საკუჭნაოში ჩაიკეტა
-რახდება საყვარელო?-ლიზის გაურკვევლობისაგან სახეზე ფერი აღრ ედო
-ჩვენ ვერ დავქორწინდებით ლიზი მე შენ მიყვარხარ მაგრმა
-მაგრამ რა?
-მე შვილი მყავს ლიზი,-ლიზის ყურებში ლაზარის სიტყვები მეხის გავარდნასავით გაისმა
-რაა ლაზარი ამას როგორ მიმალავდი?-წამოიყვირა და იატაკზე დაეშვა
-მეგონა რომ დავქორწინდებოდით მას აქ ჩამოვიყვანდი და ერთად ვიცხოვრობდით ეს ბოლო თვე სწორედ ამ საქმეს ვაგვარებდი მაგრამ დედამისმა უარი მითხრა ბავშვს კი მამა სჭირდება და მეც გრძნობები ისევ გამიჩნდა იმ ქალის მიმართ
-ლაზარი,-ამოიჩურჩლა ლიზიმ და ცრემლი მოიწმინდა,-შენ შვილის მიტოვებას აპირებდი და ამ წამს გადაიფიქრე? როგორ გაბედე ეს როგორ გაუკეთე პატარა უდანაშოაულო არსებას და ახლა როგორ მეუბნები ამას? ხომ იცოდი, იცეოდი რომ არ დავუშვებდი ბავშვი მარტო გაზრდილიყო ლაზარი რატომ მიიყვანე საქმე აქამდე, რატომ არ მითხარი?
-შემეშინდა რომ მიმატოვებდი ლიზი მე შენს გარეშე არაფერს არ წარმოვადგენ მაგრამ ახლა მივხვდი რომ ელენა შენზე მეტად მიყვარს
-შენ მეც და მასაც გვღლატობდი ლაზარი ეს საშინელებაა
-ვიცი ლიზ ვიცი,-გოგონას გვერდით ჩაიჩოქა და გულზე მიიკრა
-ახლა რა უნდა ვქნათ?
-არაფერი ამ ხალხმა მადლობა მითხრას გადაპრანჭული კაბების ერთმანეთისათვის ნახვის საშუალება რომ მიეცათ,-მოულოდნელად საკუჭნაოში ლიზის კისკისი გაისმა და ხელები ლაზარის შემოხვია
-არც მე მინდა შენზე დაქორწინება
-მართლა?-ლაზარიც აჰყვა სიცილში
-შენც მოგწონს ვინმე?
-მგონი ზუსტად არ ვიცი
-მაშინ დროა ეს მათაც ვუთხრათ და გავყაროთ აქედან,-ისევ გადაიხარხარა ლაზარიმ
-კარგი,-ლიზი ნელა წამოდგა ოთახში ავიდა მოუხერხებელი კაბა გაიხადა და სპორტულ ტანსაცმელში გამოწყობილი დაბრუნდა უკან
-მოკლედ,-დაიწყო ლაზარიმ,-ინგრიტ სემ მე ლიზის ყოფილი საქმრო ვარ ნამდვილი საქმრო და გაბრიელი ჩემი მეჯვარე იყო,-ხალხს ოხვრა აღმოხდა ,-დედა მამა ჩვენ აღარ ვქორწინდებით,-განაგრძო ლაზარიმ და მშბლების გააფთრებულ მზერას თვალი აარიდა,-თქვენ ვერაფერს იზამთ მე და ლიზის არ გვინდა დაქროწინება ასე რომ ძვირფასო სტუმრებო აიღეთ თქვენი საჩუქრები და მიბრძანდით აქედან სხვა დროს შევხვდებით ხო და კიდევ უყურადღებოდ დარჩენილი საჩუქარი უკან არ დაბრუნდება სულ ეს იყო,-ლაზარიმ მხიარულად დაასრულა საუბარი ლიზას ხელი გადახვია და ისევ სახლში შევიდა.
............................
ლიზი თავის ოთხში იჯდა და თმას ივარცხნიდა როცა კარზე კაკუნი გაისმა და სარა ჩქარი ნაბიჯით შეიჭრა ბინაში გეზი სამზარეულოსკენ აიღო წვენი დაისხა და სკამზე გადაესვენა.
-გარეთ ისე ცხელა მემგონი მზის სხივებიც კი ჩრდილს ეძებენ
-რა ქარმა გადმოგაგდო?
-რაიყო არ შეიძება რაც ლაზარიმ კომპანია დახურა აღრ მინახიხარ მომენატრე
ლაზარიმ ერთ თვეში ყველას გასაკვირად კორეელი ქალი ჩამოიყვანა და ცოლად შეირთო. მართალია დედამისმა ბევრი იკივლა სამჯერ ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში მოხვდა და თმაც დაიგლიჯა მაგრამ ლაზარიმ მაინც არ გადათქვა თავისი და ახლა თავის სამი წლის შვილთან ერთად ცხოვრობს და ბედნიერი ოჯახი აქვს.
სარა თავის ახალთ-ახალ შეყვარებულზე ჯეიმს ჩოზე დაინიშნა რეომელიც ლაზარის ქორწლში გაიცო და მასთან ცხოვრობს უკვე სამი თვეა.
-სარ სამსახურში მივდივარ
-მერე დამიტოვე გასაღები და წადი
-კარგი,-ლიზიმ სამაგრს სათადარიგო გასაღები მოხსნა და სარას მიაწოდა
..............................
კარში გასაღების ჩხაკუნი გაისმა და დიდი რკინის კარიც მალე გაიღო. ოთახში ბნელოდა და სულიერის ჭაჭანებაც არ ისმოდა ლიზა ფეხაკრეფით შეიპარა მისაღებ ოთხში და დიდი ფანჯრიდან გახედა როგორ ცვიოდა დედამიწაზე ზაფხულის წვიმის დიდი წვეთები და მას საოცარი სურნელი ჰქონდა მიწას ოხშივარი ასდიოდა და ისთი სასიამოვნო იყო ამ დროს სამყარო ლიზის თვალის მოწყვეტაცკი გაუჭირდა მაგრამ საქმე ჰქონდა ფანჯარა დახურა ტელევიზორისწინ ჩამოჯდა და ბოლო ხმაზე აუწია.
-რა ჯანდაბაა,-დაიბუზღუნა ვიღაცამ და მისაღებში გამობოდიალდა მაგრამ ვერავინ რომ ვერ დაინახა ტელევიზორს დასწვდა გამოგლიჯა და ოთახისაკენ ისევ ზოზინით გაემართა
-გიხდება სუპერმენის პიჟამა,-დაისიან ლიზიმ და მაგიდის სანათი აანთო
-შენ ხარ?-ამოისუნთქა ბიჭმა,-გული გამიხეთქე
-რაიყო გაბიტო მშიშარა გამხდარხარ რაც სამსახურს თავი დაანებე
-ლიზი არ შეიძლება ადამიანს ასე შეუარდე სახლში
-მერე რა,-მხიარულად ჩაიცინა გოგონამ
-მერე ის რომ შემაშინე,-თვალები გადაატრიალ გაბრიელმა და დივნის საზურგეს დაეყრდნო,-რას აკეთებ აქ?
-მისიაზე ვარ,-მხრები აიჩეჩა ლიზიმ და მაგიდაზე დატოვებული წყალი მოსვა
-რა მისია ლიზი სულ გაგიჟდი?
-აქ რატომ გადმოხვედი ძველ ბინაც კარგი იყო
-ძველი ბინის მისამართი ყველამ იცოდა
-და ამიტომ გადახვედი ორი შტატის დაშორებით გეგონა ვერ გიპოვიდი
-და რატომ მეძებდი?-გაბრიელი ნელი ნაბიჯით მივიდა ლიზის გვერდით არსებულ რბილ სავარძელთან და შიგ ჩაეშვა
-ისე უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა
-ლიზი მე ძალიან სტუმართმოყვარე ვარ თანაც შენ ჩემი მომავალი ნათლულის დედა ხარ და არ მინდა გაწყენინო მაგრამ წადი გთხოვ
-არა არსადაც არ წავალ,-წაიღიღინა გოგონამ და გაბრიელის სკამზე ჩამოჯდა
-ლიზი რას აკეთებ?
-ჩემი ქორწილი ჩაიშალა გაბიტო და შენ შეგეძლო ეს ამბავი გაზეთებში წაგეკითხა არცერთდს არ გამორჩენია
-რაა?-გაბრიელს არც უცდია სიხარული დეფარა,-რატომ?
-ლაზარის შვილი ჰყავს მე კი,-ლიზიმ მხრები აიჩეჩა და ისევ თვაის სკამზე გადაჯდა
-შენ რა ლიზი?
-მე შეიძლება ამაყი და ჯიუტი ვარ გაბრიელ მაგრამ ჩემი დამორჩილებაც შესაძლებელია,-ლიზიმ ჯიბიდან ყუთი ამოიღო და გაბრირლს გაუწოდა,-გაბრიელ პენა გახდები ჩემი შეყვარებული?
-ეს რა არის?-ლიზი აკისკისდა
-გახსენი
-მეგონა მხოლოდ ერთი იყო დარჩენილი,-გაბრიელს თვალები გაუდიდდა
-სწორედ ასეა და ეს ის ერთადერთია
-ლიზი,-გაბრიელმა ისევ დააბრიალა თვალები
-რა ეს ჩემი პირველი საჩუქარია,-გაბრიელმა თავისი საათის ზუსტი ანალოგი რომელიც ლიზიმ დაუმსხვრია ყუთიდან ამოიღო და შეათვალიერა
-და რატომ გგონი არომ ისევ მინდა შენთნ ურთიერთობა?
-შენ მხოლოდ ერთხელ შეგიყვარდა ცხოვრებაში გაბიტო
-ესეიგი ეს შენი ბოლო მისიაა?
-უაკანსკნელი
-მპირდები?
-ჰო ოღნდ ახლა ჩამეხუტე,-გაბრიელს ლოყა დაეჩხლიტა წამოდგა და ლიზის წინ აისვეტა გოგონას ხელი გაუწოდა და წამოაყენა
-ხო მაგრამ შენ არ გითქვამს მთავარი
-მე შენ მიყვარხარ გაბიტო,-ჩაიცინა ლიზიმ და ბიჭის მხრებს მისწვდა.
-ჩემი პატარა დამსჯელი,-დაისინა გაბრიელმა და ლიზის ტუჩებს მისწვდა გოგონა ისე მოიქცია მკლავებში ლამის დაახრჩო
-პრიმატო
-უფრო სწორედ ჩემო ძვირფასოთი მომმართე,-გაბრილმა კიდევ უფრო ძლიერად შემოხვია ხელები გოგონას და მთელი ძალით მიიკრა გულზე.
............................

აბა სააყვარლებო იმედი მაქვს მომგეწონათ პირველად დავდე ისეთი ისტორია რომელშიც მოვლენების განვითრების შესახებ წარმოდგენაც არ მქონდა მართლა ვეცადე რომ კარგი გამოსულიყო. ველი თქვენს კომენტარებს. მადლობა ყველას ვინც კითხულობდა ვინც გახნა ისტორია არ მოეწონა და დროის კარგვას სხვა უკეთესის კითხვა ამჯობინა და განსაკუთრებით იმ შვიდ ადამიანს რომლებიც ალაიქებდნენ.
და განსაკუთრებული მადლობა LA-NA-ს კომენტარებისთვის რომლებიც არაჩვეულებრივი მოტივატორი იყო.