თორნიკე ნატას წინ მიუძღვებოდა და თან ათვალიერებინებდა ყველაფერს.
-აუ დავიღალე რამხელა საავადმყოფოა-აბუზღუნდა ნატა
-ბოდიში თქვენო უდიდებულესობავ პატარა საავადმყოფო არ არსებობს ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის-ხელი აიქნია ბიჭმა
-ისე ეგ რიჟა თმა სულ ღერა-ღერა უნდა დაგაცალოს კაცმა-ამოიბუზღუნა ნატამ
-რატოოო გოგოოოო?-ჰაიწელა თორნიკე
-თოკა მომისმინე ძმა მე ასე მინდა და ვსოოო-,დაძაბა’ ნატამ-გასაგებიათქოო?-წინ გაიჭრა გოგო და ცხვირით განიერ მკერდს შეასკდა-ვაიმეეე ჩემი ლამაზი ცხვირი-ცხვირზე ინსტიკტურად მიიდო ხელი
-ეგ ცხვირი ისე გაქვს აპრეხილი მეშინია არ გაფრინდეს-დასცია ბიჭმა
-შენს ცხვირს ჯობია-ენა გამოუყო და წინ გაიწია თოკამ ხელი რომ ჩაავლო და ზედ აიკრა
-რაო ლამაზო ბევრს ხოარ ვტლიკინებთო?-ყურში უჩურჩულა
-მასე ჩემს შებმას ვერ შეძლებ რიჟა-ნატამაც ყურში ჩასჩურჩულა და თვალი ჩაუკრა. ჩვენი თოკა კი იდგა ასე გაშტერებული და ვერ გაეგო რა ხდებოდა სანამ შეტყობინება არ მიიღო, რომ სასწრაფოდ მიმღებში გამოცხადებულიყო.
ნუცა
-აუ გაბრიჩიძეე-დაუძახა დერეფანში ბიჭს
-ხოო ნუციკო-მოტრიალდა გეგა
-აუ ანდრია რომელზე მოვა?-ამოიწუწუნა
-მალე ახლა კი გავიქეცი მიმღებში გაკოჩეეეე-მიაძახა და თოკას გაყვა უკან
ნახევარი საათი დაბოდიალობდა საბუთებით ხელში მიმღებში კი კატასტროფა ხდებოდა თუმცა ნუცას არ იძახებდნენ რომ გაიგო რაც ხდებოდა სულ ფრენა ფრენით მივიდა და იქ კატასტროფა დახვდა. ასეთი რამ მხოლოდ ამერიკაში ხდებოდა ეგონა. გული მოეღუშა ორსული ქალი რკინა გარჭობილი რომ დაინახა სასწრაფოს მანქანაში. ნაჩქარევად მივარდა და ჩაიბარა პაციენტი. ვინაიდან გოგონა რვა თვენახევრის ორსული იყო ბავშვის ნაადრევად დაბადება შეიძლებოდა თუმცა სარისკო იყო დედის მდგომარეობა. ახალგაზრდა გოგონა უგონოდ იწვა საკაცეზე საოპერაციოში შეიყვანეს თუ არა ვერ გადაეწყვიტათ რა ექნათ. თუ დედის გადარჩენა უნდოდათ ამის შანსი მხოლოდ 2% იყო ისიც გოგონაზე იყო დამოკიდებული მაგრამ თუ ბავშვი გაჩნდებოდა დედა მოკვდებოდა აქ კი შანდი 1%იყო გოგონას სიცოცხლის შესანარჩუნებლად. საოპერაციოში გაბრიჩიძე და ახალაია იდგნენ და ერთმანეთს ელაპარაკებოდნენ.
-დრო აღარ გვაქვს არჩევანი ჩვენზეა-ამოხდა გეგას-მისმინე თუ ბავშვი დაიბადება იცოცხლებს და თუ დედის გადარჩენას შევეცდებით ბავშვსაც დაკარავს, შვილსაც ვერასდროს იყოლიებს და კიდევ სარისკოა თუ ოდესმე შეძლებს კომიდან გამოსვლას-დამწუხრებული ხელში ათამაშებს სკალპერს.
- ამერიკაში ერთხელ უკვე გავაკეთე აქაც უნდა გამოვიდეს-გახარებულმა წამოიყვირა-ახლა როგორმე გონზე უნდა მოვიყვანოთ მართალია რკინა გულს ემუქრება მაგრამ შევძლებთ გავათავისუფლოთ კარგია რომ გამავალი არ არის ახლა ყურადღებით მისმინე- ახედა ბიჭს-მე შევეცდები ტკივილით მოვიყვანო გონს შენ კი შეეცდები ბავშვი გამოიყვანო როგორც კი ბავშვი თავს გამოყოფს და ტანის ნახევარს გამოწევ შემეძლება ნარკოზის გაკეთება და ბავშვს ცოტა კი გაუჭიანურდება ბოლომდე დაბადება თუმცა შევძლებთ და მე როგორმე ამ რკინას ამოვწევ მაგრამ იცოდე ოდნავ ზევით თუ ავიდა რკინა გოგონა ვერ იცოცხლებს. 12 საათიანი ოპერაციის შემდეგ ნუცა გაბადრული სახით გამოვიდა და გაბრიჩიძეს გადაეხვია.
-მე ეს შევძელი ჩვენ ეს გაოგვივიდა-ყვიროდა და თან ტიროდა
-ახალაია შენ ხარ შოკი-გამოვარდა თორნიკე და გოგო ხელში აიტაცა
-უი ანდრია?
-ანდრია და თედო ერთმანეთს ისე შეხვდნენ ლამის გადავირიე ყველაფერი დალაგდა ისაუბრეს და ისევ ისე არიან დრო მართლაც რომ სჭირდებათ მაგრამ მთავარია ყველაფერი რიგზეა-გაუღიმა თოკამ და მძინარე ნატალიას გახედა
-მთელი ღამე ნერვიულობაში გაატარა თუ გინდა წავიყვან-უთხრა ბიჭმა
-კარგს იზამ თოკა მე ცოტას გავისეირნებ-უთხრა და მძინარე დას ლოყაზე აკოცა-მისმართს დაგიწერ და გასაღებსაც მოგცემ. მისამართიც დაუწერა და გასაღებიც მისცა შემდეგ მანქნაში ჩაჯდა და ღამის თბილისს გაუყვა დილის თორმეტზე რომ დაიწყო ოპერაცია ძლივს გამოვიდა იქიდან.რუსთაველზე გავიდა თუ არა საათი კიდევ ერთხელ შეამოწმა ხო ზუსტად ღამის თორმეტიაო იმდენი ხალხი ირეოდა გეგონებოდა დღეაო.მაკდონალდსის ახლოს დააყენა მანქანა და ჩამოსასხმელი ნაყინით გაუდგა გზას ვიღაცას რომ შეასკდა და ნაყინი ზედ მიაცხო
-ჩემი ნაყინი-ამოიტირა გოგომ და ყუჩემზე მორჩენილი ენით მოიშორა
-ნაყინი ? მე რომ მაიკა გამიფუჭე არა?-მოიცადე მოესმა ეს ხმა? რატომ ეცნობა? ზევით აიხედა და ბიჭის ტუჩებზე დატაკება ერთი იყო იმდენი იფართხალა სანამ არ დაიხსნა თავი და საჩხუბრად რომ მოემზადა გაღიმებული ლექსო შერჩა
-შენ...შენ-და თავქუდმოგლეჯილი გაიქვცა ლექსოს ხმა რომ დაეწია
-შენს ტუჩებს ისე უხდება ნაყინი, როგორც მარწყვს-გაბრაზებულმა მანქანის კარი მიიჯახუნა და გზაზე გადამავალი ლექსო ლამის აიფრიალა შემდეგ კი სახლში ისე მივიდა და დაიძინა არაფერზე უფიქრია.
დილით თავი უსკდებოდა და ისე ადგა სახლში მონატრებული სუნი რომ იგრძნობოდა ვინ იქნებოდა თუ არა ლუკა. მისაღებში გავიდა და გვერდით მჯდომი ნია რომ დაინახა ლამის აფეთქდა
-შენ აქ რას აკეთებ და ამ ,პუტანკას’ აქ რა უნდა?-ძლივს სიბრაზე შეკავებული წარმოთქვა
-რა ლაპარაკია გოგო?-აღრიალდა ლუკა
-შენ მგონი კარგად ვერ გაიგე რა გითხარი ხომ? ამ გოგოს შენს გვერდით დავინახავთქო და დაივიწყე ჩემი სახელთქო არ გითხარი? შენ თუ ჩვენი და-ძმობა ასე მარტივად დაიკიდე მე ვერ დავიკიდებ?-აყვირდა ნუცა და სულ აწითლდა სახეზე
-ეს გოგო მიყვარს-დაუმარცვლა და თითი აუფრიალა ცხვირწინ-კიდევ ერთხელ გავიგებ რომ ასეთი რაღაცეები გამოუგზავნო ვერ გადამირჩები-უთხრა და ყუთი წინ მიუგდო. ლიკამ კი კარი გაიჯახუნა. ნუცა ნელა დაიხარა და ყუთი გახსნა შიგნით შემზარავი რამ რომ დახვდა. ყვირილისგან ყელი გაუშრა და იქვე ჩაიკეცა ნატალია რომ გამვარდა აბაზანიდან და დას მივარდა.
-კარგად ხარ ნუცა?-შეშინებულმა კითხა
-ყუთი... ყუთი დახურე-იქვე დაგდებულ ყუთზე ანიშნა ნატამაც გაიხედა თუმცა რეაქცია არ ქონია. მას უკვე გამოცდილი ქონდა ეს ისევ ნიას დამსახურებით. სასწრაფოდ მივარდა მწერებით და ათასი საზიზღრობით გაჟღენთილ ყუთს და თავზე დააფარა.
-ნუ გეშინია ნუც შენთან ვარ-მოტირალ დას ეხუტებოდა და კოცნიდა. რას განიცდიდა ნუცა? ვერ გაეგო ძმის ასეთი საქციელის არსს. რა გაუკეთა გოგომ ასეთი? გული ტკიოდა და ხელში დაკუჭულ ქაღალდს კიდევ უფრო კუჭავდა. ნატამ ძლივს მიიყვანა საწოლამდე დადააწვინა მე კი ნიკოს დაურეკა. ნიკოც გაცოფებული შემოვარდა უკან კი კატა მოყვა. ნერვიულობა ასახვოდა სამივეს სახეზე იცოდნენ რომ ასეთ დროს სიცხე მაღლა უწევდა და კატასტროფილად სუსტდებოდა. ნიკა შევიდა ოთახში და შუბლზე ხელი მიადო.
ერთი გემრიელად შეიკურთხა და გოგო ხელში აიტაცა.
-საავადმყოფოში მიგვყავს ისევ ისე არ უნდა დაემართოს-გამწარებულმა თქვა დამანქანა ადგილს მოწყვიტა. ალბათ გაინტერესებსთ ,ისევ ისე’ რას ნიშნავს. 16 წლის ასაკში ავტო ავარიაში მოყვა მეგობრებთან ერთად და ერთი დაიღუპა მაშინ მას დააბრალეს რადგან მან ითხოვა სახლმდე მიეცილებინათ მის მერე კი ყველა ასეთ შემთხვევაზე სადაც მას უყვირიან და ზედმეტად ანერვიულებენ სიცხე მაღლა უწევს და პანიკა ეწყება.
ნიკამ შეიყვანა საავადმყოფოში და მორიგე ექთანს დაუძახა ნუცა გადაიყვანეს პალატაში და დამამშვიდებლებით გაჭყიპეს.
-ექიმო როგორ არის?-იკითხა ნატამ
-ცუდად ასე არ უნდა ენერვიულა მის ისტორიას გადავხედე კიდევ ასეთი ორი შემთხვევა და ან საუბარის უნარი წაერთმევა ან კიდევ დაბრმავდება.-დანანებით თქვა ქალმა და იქაურობას გაეცალა. მალევე მოვარდა წერეთელი, გაბრიჩიძე, ნინუა(თედო) და ჯოხაძე. დიდხანს უცადეს და როცა ნუცა გონს მოვიდა პალატაში შევიდნენ.
-ჩემო ლამაზო როგორ ხარ?-ჰკითხა ნიკომ
-არ’ა ვარ კარგად-ეს თქვა და ზურგი აქცია მეგობრებს
-ახლა შენთვის სჯობს ჰაერზე გახვიდე ხვალ საღამოს გაგწერთ და დიდი იმედი მაქვს ქალაქს მოაშორებთ და სადმე მთაში წაიყვანთ-ექიმმა ეს თქვა და კარი გაიხურა
-მე მყავს ძმაკაცი და იმას აქვს სვანეთში სახლი დედით სვანია და სიამოვნებით მიგვიღებს-თქვა ანდრიამ და ბავშვებს გახედა
-გაიხარე ძმა-ხელი გადახვია ნინუამ და პალატა დატოვეს. ოთახში მხოლოდ ნუცა იყო და წერილს ათასჯერ კითხულობდა.
,,ძვირფასო ნუცა ამაზე მეტი არ გეკუთვნის შენი ძმა სულ იმაზე ლაპარაკობს როგორ შემოგაკვდა პაციენტი ამერიკაში და როგორი უპასუხისმგებლო ხარ. ახლა ჩვენს სახლში ვართ და შენი საყვარელი ჭიქებიდან ვსვამთ ყავას“
მეორე დღეს საღამოს გამოწერეს. ერთ დღეში ისე დაუსტებულიო გეგონებოდა კარგა ხანია დიეტაზე არისო. სიარულში ეხმარებოდნენ რიგრიგობით ბიჭები. გზა უსასრულოდ იწელებოდა ნუცა ხმას არ იღებდა და ის სიცოცხლით სავსე ნუცა მკვდარი იყო. იქ მისულებს მძინარე ნუცას და ბავშვებს მოხუცი ქალი და ახალგაზრდა ბიჭი შეეგებნენ. საღამო ხანს ნუცამ წამოყო თავი და ნაცნობმა ბარიტონმა ადგილზე გააქვავა.
-რას ვიფიქრებდი ,ჩემი’ ნუცა თუ იქნებოდი შენ...


პ.ს დაგვიანებისთვის და შეცდომებისთვის ბოდიშით. გთხოვთ შეაფასოთ.
მაინტერესებს თუ მიხვდებით ვინ არის უცნობი მასპიძელი?