დაბადების დღემ კარგად ჩაიარა, იმდენი დავლიეთ, იმდენი ვიცინეთ და იმდენი კარგი მოგონება შევმატეთ ამ დღეს.

დილას თავი საშინლად მტკიოდა,მეგონა აგურები მედო..
- ჰოდა, გუგამ გამოვიდეთ პახელიაზეო - ნინა მირეკავდა.
- სანამ მანდ მოვალ - ამოვიწიწუნე და ნაბეღლავი მოვსვი.
- არ მაინტერესებს მოდიხარ! თორნიკე აქაა უკვე - ეშმაკური სიცილი გავიგე მერე გამითიშა, მეც მოვემზადე და გეზი იტალიური ეზოსაკენ ავიღე.
გარეთ თბილა,კარგი ამინდია, გრძელი ჟაკეტი მჭირდროდ მაქვს შემოხვეული და ვცდილობ სწრაფად ვიარო.
იტალიურ ეზოში შევდივარ და ბავშობის ნოსტალგია მატულობს,დახვეულ კიბეებზე სწრაფად ავდივარ და კარებზე ვაკაკუკნებ.
- როგორც ყოველთვის დაიგვიანე - წარბაწევით შემხვდა უფროსი კირვალიძე.
- კარგი რა გუგუნი - ლოყაზე ვაკოცე და მისაღებში შევედი უკვე ყველა აქ ყოფილიყო მათ შორის ისიც, მისგან მოშორებით დავჯექი რომ ყოველ წამს მისი თვალებისთვის არ მეყურებინა.
- ჩვენს მეგობრობას გაუმარჯოს - ჭიქა აწია ვატომ, სადღეგრძელო ყველამ აიტაცა და წამებში გადაკრეს გრადუსიანი არაყი.
- შენ არ სვავ? - მკითხა მარიამმა.
- არა მე თავს შევიკავებ - გავიცინე, ბავშვებმა ცოტა დალიეს მერე ბიჭები საქმეებზე წავიდნენ ისეთი არაფერი მომხდარა.
- პროსტა თქვი როგორი გიყურებდა! - თქვა ნინამ და სიგარეტს გაუკიდა.
- კარგი რა ნინა! - თვალები გადავატრიალე.

არაფერი მომხდარა იმ ღამეს, საერთოდ არაფერი!


მაისიდან გამოცდები მეწყებოდა.
ისეთი გადართული ვიყავი ამ ყველაფერზე რომ გოგოებსაც კი იშვიათად ვნახულობდი, ჩავაბარებთო მამშვიდებდნენ მაგრამ სათქმელად იოლია!
დღეს უნარებიდან გამოსულმა ნინამ დამირეკა ჩემტან ამოდი ძლივს ყველა ერთად შევიკრიბებითო, არაფერი მქონდა დაგეგმილი და ვუთხარი რომ მივიდოდი,ჰოდა წავედი
და ალბათ ამ დღიდან დავიწყეთ 'დროსი ათვლა'...

- მოდი, მომენატრე ქალბატონო - ჩამეხუტა ნინა.
- მეც ნიი გამოცდების ხელში რა ! - შიგნით შევედი და ყველა გადავკოცნე.
- შენ უნდა გაგჩეჩოს ადამიანმა! სად იყავი გოგო ეს კვირა - მემუქრება გუგა და კესოს ხელს ხვევს.
- გამოცდები გამოცდები... - ვამბობ დანანებით და მხლოდ ახლა ვხვდები რომ თორნიკე აქ არ არის. გული დამწყდა
არ ვსვავდით უბრალოდ ვლაპრაკობდით,კარზე ზარი რომ დარეკეს მე გამომიშვეს მიდი გააღეო.
- გამარჯობა! - სახლში შემოვიდა თორნიკე და საფეთქელზე მსუბუქად მაკოცა, ერთიანად დამიარა ტანში ჟრუანტელმა, არ ვიცი ეს რა შეგრძნებაა მაგრამ ვიცი რომ საქმე ძალიან ცუდად მაქვს!

ბავშვები ლაპარაკში იყვნენ გართულები,ტელეფონს ხელი დავავლე და აივანზე გავედი.
ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და იქვე მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი. თვალები დავხუჭე და წარმოვიდგინე რომ ვზივარ იბიცაზე რომელიმე მაგარ სასტუმროში, არანაირი გამოცდები და ნერვიულობა... არა ვაღიაროთ რომ სასწაული ფანტაზიის უნარი მაქვს.
იდილია ვიღაცამ დამირღვია, იმის იმედით რომ თვალებ გახელილი მარიამი ან ნინა შემრჩებოდნენ თორნიკე შემრჩა! ისე დავიბენი არ ვიცი რა უნდა მექნა..
- ხმაურს გამოექეცი? - ჩემს წინ მოკალათდა და ცას ახედა.
- ჰო .. - ვუპასუხე ორაზროვნად და წამიერად ავხედე.
- ბოდიში.. მანქანის გაკაწვრისთვის - გამიღიმა.
- არაუშავს, ისეთი არაფერია გაკეთებაც არ უნდა .
- ჰომმ ანუ თიკი გქივა - ცდილობს ჩემთან საერთო ენა გამონახოს და დამელაპარაკოს მე კი ისეთი გათიშული ვარ არაფრის თავი არ მაქვს.
- თიკი არა თინა - ტუჩის კუთხე ჩავტეხე.
- კარგი თინა, მაშინ რას ფიქრო ხვალ ჩემთან ერთად რომ წამოხვიდე ყავის დასალევად?! - თავბრუ მეხვევა და ყურები მიგუბდება!
- კარგი ... - ეს პასუხია რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყება უკეთესობისკენ!
დაბადების დღემ კარგად ჩაიარა, იმდენი დავლიეთ, იმდენი ვიცინეთ და იმდენი კარგი მოგონება შევმატეთ ამ დღეს..

დილას თავი საშინლად მტკიოდა,მეგონა აგურები მედო..
- ჰოდა, გუგამ გამოვიდეთ პახელიაზეო - ნინა მირეკავდა.
- სანამ მანდ მოვალ - ამოვიწიწუნე და ნაბეღლავი მოვსვი.
- არ მაინტერესებს მოდიხარ! თორნიკე აქაა უკვე - ეშმაკური სიცილი გავიგე მერე გამითიშა, მეც მოვემზადე და გეზი იტალიური ეზოსაკენ ავიღე.
გარეთ თბილა,კარგი ამინდია, გრძელი ჟაკეტი მჭირდროდ მაქვს შემოხვეული და ვცდილობ სწრაფად ვიარო.
იტალიურ ეზოში შევდივარ და ბავშობის ნოსტალგია მატულობს,დახვეულ კიბეებზე სწრაფად ავდივარ და კარებზე ვაკაკუკნებ.
- როგორც ყოველთვის დაიგვიანე - წარბაწევით შემხვდა უფროსი კირვალიძე.
- კარგი რა გუგუნი - ლოყაზე ვაკოცე და მისაღებში შევედი უკვე ყველა აქ ყოფილიყო მათ შორის ისიც, მისგან მოშორებით დავჯექი რომ ყოველ წამს მისი თვალებისთვის არ მეყურებინა.
- ჩვენს მეგობრობას გაუმარჯოს - ჭიქა აწია ვატომ, სადღეგრძელო ყველამ აიტაცა და წამებში გადაკრეს გრადუსიანი არაყი.
- შენ არ სვავ? - მკითხა მარიამმა.
- არა მე თავს შევიკავებ - გავიცინე, ბავშვებმა ცოტა დალიეს მერე ბიჭები საქმეებზე წავიდნენ ისეთი არაფერი მომხდარა.
- პროსტა თქვი როგორი გიყურებდა! - თქვა ნინამ და სიგარეტს გაუკიდა.
- კარგი რა ნინა! - თვალები გადავატრიალე.

არაფერი მომხდარა იმ ღამეს, საერთოდ არაფერი!


მაისიდან გამოცდები მეწყებოდა.
ისეთი გადართული ვიყავი ამ ყველაფერზე რომ გოგოებსაც კი იშვიათად ვნახულობდი, ჩავაბარებთო მამშვიდებდნენ მაგრამ სათქმელად იოლია!
დღეს უნარებიდან გამოსულმა ნინამ დამირეკა ჩემტან ამოდი ძლივს ყველა ერთად შევიკრიბებითო, არაფერი მქონდა დაგეგმილი და ვუთხარი რომ მივიდოდი,ჰოდა წავედი
და ალბათ ამ დღიდან დავიწყეთ 'დროსი ათვლა'...

- მოდი, მომენატრე ქალბატონო - ჩამეხუტა ნინა.
- მეც ნიი გამოცდების ხელში რა ! - შიგნით შევედი და ყველა გადავკოცნე.
- შენ უნდა გაგჩეჩოს ადამიანმა! სად იყავი გოგო ეს კვირა - მემუქრება გუგა და კესოს ხელს ხვევს.
- გამოცდები გამოცდები... - ვამბობ დანანებით და მხლოდ ახლა ვხვდები რომ თორნიკე აქ არ არის. გული დამწყდა
არ ვსვავდით უბრალოდ ვლაპრაკობდით,კარზე ზარი რომ დარეკეს მე გამომიშვეს მიდი გააღეო.
- გამარჯობა! - სახლში შემოვიდა თორნიკე და საფეთქელზე მსუბუქად მაკოცა, ერთიანად დამიარა ტანში ჟრუანტელმა, არ ვიცი ეს რა შეგრძნებაა მაგრამ ვიცი რომ საქმე ძალიან ცუდად მაქვს!

ბავშვები ლაპარაკში იყვნენ გართულები,ტელეფონს ხელი დავავლე და აივანზე გავედი.
ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და იქვე მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი. თვალები დავხუჭე და წარმოვიდგინე რომ ვზივარ იბიცაზე რომელიმე მაგარ სასტუმროში, არანაირი გამოცდები და ნერვიულობა... არა ვაღიაროთ რომ სასწაული ფანტაზიის უნარი მაქვს.
იდილია ვიღაცამ დამირღვია, იმის იმედით რომ თვალებ გახელილი მარიამი ან ნინა შემრჩებოდნენ თორნიკე შემრჩა! ისე დავიბენი არ ვიცი რა უნდა მექნა..
- ხმაურს გამოექეცი? - ჩემს წინ მოკალათდა და ცას ახედა.
- ჰო .. - ვუპასუხე ორაზროვნად და წამიერად ავხედე.
- ბოდიში.. მანქანის გაკაწვრისთვის - გამიღიმა.
- არაუშავს, ისეთი არაფერია გაკეთებაც არ უნდა .
- ჰომმ ანუ თიკი გქივა - ცდილობს ჩემთან საერთო ენა გამონახოს და დამელაპარაკოს მე კი ისეთი გათიშული ვარ არაფრის თავი არ მაქვს.
- თიკი არა თინა - ტუჩის კუთხე ჩავტეხე.
- კარგი თინა, მაშინ რას ფიქრო ხვალ ჩემთან ერთად რომ წამოხვიდე ყავის დასალევად?! - თავბრუ მეხვევა და ყურები მიგუბდება!
- კარგი ... - ეს პასუხია რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყება უკეთესობისკენ!
- ბავშვებო შემოდით რა - აივნის კარი შემოაღო ვატომ. ჩვენც შევედით პიცა მოეტანათ და ბავშობის მოგონებებს იხსენებდნენ.
- აუ, ის გახსოვთ მარიამმა ჩვენ პატალელურ კლასელს ლიმონათი რომ გადაასხა?! - ოთხად იკეცება ნინა.
- ვაიმე! ღისრსი იყო გეფიცები, რა გააკეთა აბა გოგომ - თავს იმართლებს და წითლდება.
- აუ 'ვაბშე' ღადაობა ზაფხულში გამოცდის წინ თინამ ჩვენს კასლეს რომ მოატყუა, ექსტაზი მაქვსო და ექსტაზის მაგივრად 'ანალგინი' რო მიცა, აუ ტიპი ისე იქცეოდა მართლა დავფიქრდი ექსტაზი ხო არ იყო თქო - იცინის ნინა.
- და ის გახსოვთ ვიღაც მეშვიდე კლასელს ნინა რომ უყვარდა? - ამბობს მარიამი და ნინა თვალებს უბრიალებს.
- ჰოო ის სვანი თუ ვიღაც მაგარი ჩმორი იყო თქვენ თავს ვფივავარ - ამას უკვე სიცილიც აღარ ქვია რასაც გუგა აკეთებს.
ვატოს ტელეფონი ურეკავს , ჩვენც რაღაც უაზრო წამოძახილებს ვესვრით ის კი გვთყხოვს გაჩუმდითო.
- ხო დედა... კი მოვალ... მალე ! კარგი ნანიკო რა დაგემართა ბიჭებთან ვარ - უხსნის დედამის ჩვენ კიდევ კედლები დავანგრიეთ სიცილისგან.
- ვატატოო სიგარეტი ჩააქრე ბავშვს ვაძინებ - ყვირის გუგა.
- ვაიმეე მოკეტე კირვალიძე!
ტელეფონს დებს ჩვენც საწყის მდგომარეოას ვუბრუნდებით და ისევ ვიხსენებთ ძველ მოგონებებს.
სიცილში და გართობაში ისე მოვიდა ათი საათი ვერც გავიგეთ ყველა წამოვედით და დავტოვეტ იტალიური ეზო..
- ანუ ხვალაც მნახავ - გზაში მარტო დარჩენილმა მკითხა.
- ხო - გავიღიმე და ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე.
- გამოგივლი ...
წამის მეასედში რა მოხდა მეც ვერ გავაანალიზე.
ნელა დაიხარა და შუბლზე ახურებული ტუჩები დამადო.
ერთიანაც გამცრა და გულში საოცარი სითბო ჩამეღვარა.
ეს გრძნობა?! იყო საუკეთესო ჩემს ცხოვრებაში,ერთიანად დამხცა და გულმაც სხვანაირად დაიწყო ბაგა-ბუგი.
- კარგი - ვუთხარი ჩახლეჩილი ხმით და სახლში ავედი.
ჯერ კიდევ ვერ გავაცნობიერე რა მოხდა... პირდაპირ ჩემს ოთახში შევედი და ლოგინზე გავწექი. ისტერიული სიცილი ამიტყდა, მე თინა ახვლედიანს! ვიღაც სიგიჟემდე მომწონდა!

ჯ ა ნ დ ა ბ ა !