-გისმენთ - თავი არ წაიქციოოო სიხარულიძეეე მყარად იდექი იცოდე. გაუღიმე,თვალები უჟუჟუნე აი ასე.თითქოს არ განაღვლებს,თითქოც გული არ მიგდის მისი შეხებისას, არც მკერდი მოძრაობს ასე სწრაფად და არც გულისცემაა ასეთი ხშირი -რამე უნდა გეთქვათ? იცით მე ლექცია მაქვს და თუ სასწრაფო არ არის- არ გაჩუმდე ილაპარაკე, ასე უფრო არ დაიწვები,მეტი სილაღე ჩართე მარიამ აი ასეე კარგი გოგო ხარ. ხელს მაჯიდან ქურთუკის შიგნით მიაცურებს, სად მიდის. ღმერთო ცუდად ვარ! ახლა გული ამოხტება და გაფრინდება! თვალებში მიყურებს, მაგრამ მისი თითები რაღაც მოძრაობას აკეთებენ, არ ვიცი რას,მაგრამ ფაქტია იმდენად ახლოს არიან ჩემს მკერდთან იმათ ამ ზედის მოშორებაც უნდათ მგონი .ელვის ხმა მესმის, ქურთუკი ყელამდე მეკვრება ლექტორი კი წამსვე მაშორებს ხელებსაც და მზერასაც
-შეგიძლია წახვიდე! თავისუფალი ხარ
-ეს რა... რა
-როგორი ცუდი გოგო ხარ მარიამ? ჯერ იყო და კარნახობდი გოგონას და არ აცადე ცოდნის გამომჟღავნება და დამოუკიდებელი აზროვნება ახლა ბიჭების ცოდნა გინდა გააქრო? ისედაც დაშტერებულები დადიან- აი ...აი რატომ არ ქრები ახლა დედამიწიდან მარიამ სიხარულიძე რატოოომ? ხომ შეიძლება გაიხსნეს ჭერი და ამიყვანოს რამე ძალამ მაღლა გამაქროს.. მიწა გაიხსნეს და ჩავიმარხო არც მაგაზე ვიტყვი უარს ოღონდ მისი ბოხი, ხრინწიანი ,მშვიდი ბარიტონი არ მესმოდეს, ასე ირონიულად არ მიღიმოდეს და ეს შავი თვალები ასე ძლიერ არ უნათებდეს ! -უფლებას ვერ მოგცემ ყურადღება გაუფანტო სწავლას მოწყურებულ სტუდენტებს - მოწყურებული ისე თქვა მეგონა სულ მთლად შიშველი ვიყავი.არადა მხოლოდ ზედაში კარგად გამოკვეთილი შიშველი მკერდი და სიცივისგან „ყალყზე დამდგარი ძუძუსთავებზე“შემიძლია საუბარი... რას დგახარ ლოდივით? რას გიშვება ხვდები საერთოდ? როგორ გეთამაშება იაზრებ? ამოიღე ხმა ,რამე უთხარი მოაკეტინე ქალი არახარ? ასე პატარა ბავშვივით უნდა დაგადუმოს? მერამდენედ მარიამ?! შერცხვი და ესააა .მორჩა დასრულდა შენი სიამაყის დროს დასრულდა აწი როგორ გინდა რამე უთხრა ! ან ახლა დადექი მყარად ან საერთოდ გაქრი მართლა...
-დასაფასებელია თქვენი მზრუნველობა სტუდენტების მიმართ, მაგრამ ვფიქრობ პირადი გადმოსახედიდან მსჯელობთ „დაშტერების“ მიზეზე ...ახლა კი მომიტევეთ ლექციაზე ვიგვიანებ - ქურთუკის ელვა ერთი ხელის მოსმით გავიხსენი გავუღიმე მთელი ჩემი სინაზითა და ქალურობით მისტერ ლექტორს და უკან შევბრუნდი. როგორ მინდოდა გაქცევა,მაგრამ სასუალო სიცქარით წავედი. აი დერეფანშ რომ გავედი ისე გავიქეცი ლამის ავყირავდი. ბოლოში ირაკლი, ტარიელი(ტატო) და მაგათი სასტავი შემხვდა . გოგონებიც იყვნენ იმათ გამოეყვნენ და გაღიმებულები მომეხვივნენ. ისე ჩამეხუტა ერთი ისედაც მიყინული და აბობორებული გულმკერდი სულ დამიბუჟდა . შეგრძნება დავკარგე მგონი...
-მარიააამ გოგო მარიაამ როგორ ხარ? სად დაგვეკარგე...
-ძვირფასოოო მარიამ როგორ ბრზანდებიით არ მოგიწერიათ რამდენი ხანიააა პირველი შუალედური მოგვადგა კარზე და როგორ ხარ მარიამ?- ვაიი შენს პატრონს ირაკლი? ის ჩანთა მეგონა ქვემოთ მოგარტყი ან ტვინის ლოკაცია გაქვს არეული ანდა თავში გაგარტყი პირდაპირ.
-კარგად ვარ...არაჩვეულებრივად . ლექცია მაქვს მეჩქარება ძალიან თან- უკან ვიხევ. სანამ ჩემს მკერდს შეამჩნევს ვინმე ქურთუკის შეკვრას ვიწყებ. უკან ვბრუნდები სწრაფად და ვიღაცას ვეჯახები. არაა ოღონდ ის არა ოღონდ ის არა .... არაა დღეისთვის საკმარისი არ იყო? ამდენი სითამამე სად მაქვს 18 წლის ბავშვს! ხელები...რა უნდათ იმათ ურჩ თიტებს ჩემს წელზე? თან ქურთუკის ქვეშ? ან რატომ მიჭერს? მაიძლებს გავსწორდე გვერდით დავუდგე და გვერდით გავყვე. ხელი მშორდება წელიდან წამსვე მაგრამ ისევ სწრაფად მივყავარ
-პატივცემულო...
-ლექციაზე გაგვიანდება მარიამ! - ისეთი ხმა აქვს მგონი ვიღაც ხელს უჭერს ყელზე...არადა თითებს ვერ ვხედავ რა ხდება? იხრჩობა? ცუდადააა? - სიცივეა , შეიკარი! - ისევ ბოლომდე მიკრავს ქურთუკის ელვას . ისეთ ადგილას ვართ ირგვლივ არავინაა , ყველა ლექციებზეა უკვე ზარი დარეკილია. ის კი მაინც ისე ქრება თითქოს ყველაფერი გადაჭედილი იყოს. მეც მივდივარ და დაგვიანებით შევდივარ ლექციაზე. თუმცა ლექტორი ჯერ არაა და საყვედურიც არ მხვდება.
გულისცემა რომ მიმშვიდდება მერე ვხვდები როგორ მიხურს მთელი სხეული, თითქოს ცეცხლი მძვინვარებს მთელს არსებაში , ტკივილს ვგრძნობ მაგრამ არ ვიფერფლები. მსგავსი არაფერი მიგრძნია, ერთბაშად ბრაზი და ბედნიერება. სასიამოვნო შეგრზნება და დისკომფორტი მეხვევა თავს...
ვხვდები რამდენად სულელური,ბავშვური და უაზრო იყო ეს ყველაფერი . საკუთარი თავი მაშინებს ,კონტროლს ვერ ვახერხებ ეს კი ჭკუიდან მშლის. სწორედ ამ დროის მეშინოდა,როდესაც აზროვნებას ვერ შევძლებდი, საკუთარი თავის კონტროლს დავკარგავდი და ემოციებს ვეღარ დავიმორჩილებდი.
ალბათ შეამჩნია როგორ ვუყურებდი, მიხვდა როგორ მოქმედებდა ჩემზე და გადაწყვიტა ჩემი გასულელებით გაიყვანოს დრო ორ კურდღელს მოკლავს ერთად, თუმცა მეორე მხარეც არსებობს. როცა ამდენი გოგო ეხვევა გარს, აშკარა გამოხატული გრძნობებით და ყველაფერზე თანახმა არიან ჩემგან რა უნდა. გართობა რომ სურდეს ათობით კანდიდატი ჰყავს მაგისთვის,მე კი ისეთი გოგოს შთაბეჭდილებას არ ვტოვებ ვისი სათამაშოდ ქცევაც შეიძლება. იქნებ უბრალოდ ჩემი სიჯიუტე აგიჟებს, ბევრჯერ გამოვიწვიე ჩემი ქცევით და იმან გააღიზიანა რომ სხვების მსგავსად ჩუმად არ ვხვდები მის ქმედებებს. ..კიდევ ბევრი ჰიპოთეზა წამოვაყენე, ბევრი აზრი დამებადა, ბევრი მიზეზი და ვერცერთ მათგანს მივანიჭე უპირატესობა.
ფაქტი მხოლოდ ერთი იყო, მე ზედმეტ დროს ვუთმობდი ლექტორზე ფიქრს.
ერთი კვირა იმდენად სწრაფად გავიდა აზრზე ვერ მოვედი. ისე აღმოჩნდა რომ ყველა ლექტორმა გადაწყვიტა საგამოცდო მასალები არ მოეცათ და დავრჩით ხელცარიელები. ყველა დასტრესილი და გაგიჟებული იყო. სამი დღე რჩებოდა გამოცდების დაწყებამდე ჩვენ კი საკმაოდ დიდი მასალა გვქონდა მხოლოდ ის ვიცოდით რომელ საგანში რა ტიპის გამოცდა გვექნებოდა.
ბოლო ლექციიდან როგორც კი გამოვედი მაშინვე მესამე სართულისკენ ავიღე გეზი. იქ სადაც ირაკლი მეგულებოდა, ყველაზე ხშირად მესამეზე ჰქონდათ ლექციები და არც შევმცდარვარ. დერეფანში იყვნენ ჰანჯარასთან და ეწეოდნენ. რომ დამინახა მაშინვე ურნასი ჩააგდო სიგარეტი და გამეკრიჭა
-ეს ვინ მოსულაოო ვინაოოო... რა ხდება როგორ გაგახსენდით ქალბატონო მარიამ?
-მჭირდებით...
-კაიიიი?- გამეკრიჭა ტარიელი და თვალები აუციმციმდა- რაში გჭირდებით ფისო?
-ამას ენა რომ ამოვაცალო გამახსენე მერე კაი?- ირაკლის მივუბრუნდი და მართლა კნუტის თვალები მივიღე,როგორც კი შეეძლო ეს ჩემს ჩვეულებრივ თაფლისფერ თვალებს. რა უბედურებაა დედა ლურჯი, მწვანე ან ცისფერი თვალები მაინც მქონდეს - ლექტორებმა მასალები არ მოგვცეს საერთოდ არაფერი ...ვიცით რო იშვიათად ცვლიან საკითხებს და იქნებ დაეხმაროთ გაჭირვებულ პირველკურსელებს და იპოვოთ შარშანდელი ტესტები
-აუ ახლა სად გაგიჩითო ტო...გუშინ ვერ მითხარი? მოკლედ დავძებნი მე და ხვალ ლექცია მაქვს თუ მოხვალ მოგცემ. ან მისამართი მომეცი და მე მოგიტან
-ვაიმეეე რა ოქროო ბიჭიიი ხარ შენ არ იცი- ისე უცებ მოვეხვიე ლამის აყირავდა. წამსვე მოვშორდი და ტატოს გავხედე
-მეც მაქ ტესტები ...მე არ მომეხვევი? - ხელები გაშალა და გამეკრიჭა
-არა ...
-აუ რატო არ ვევასები ტოოო.პროსტა რას მიწუნებ
-გეყოფა ტარიელ! ხვალ მოვალ მე..დილით რომელზე გაქვს ლექცია?
-10-ზე მაქ
-კარგიი ათზე აქ ვარ...
-მაინც ნომერი დაგვიტოვე და რო რამე დაგირეკავთ იქნებ რა მოხდეს- ტატო მეუბნება და მობილურს იმარჯვებს
- 555 25 60 60 ავეჯის გადაზიდვის სერვისი -ბოლოს მივაყოლე და გაბრაზებულმა ამომხედა
-კაი რა ...რატო მტკენ გულს მარიამ?
-გეყოფა ნუ ცანცარებ რაა ! წავედი მე ხვალ გნახავთ- ორივეს დავემშვიდობე და სწრაფად წავედი გასასვლელისკენ.
საღამოს ჩატში დავწერე რო მოსულიყვნენ შაბათს უნიში ტესტებისთვის.მეორე დღეს მთელი კურსი იდგა ეზოში და მელოდა. ბატონმა ირაკლიმ შვიდი საგნის ტესტები მომიტანა და ხელებში მომაჩეჩა მერე მიუბრუნდა გოგონებს და გაიკრიჭა
-აბაა ვინ რას იკისრებთ ასეთი საჩუქარისთვის?
ჩემი გოგონები ისე იყვნენ გახარებულები ვინ რომელი მხრიდან მოეხვია ირაკლის ვეღარ დავინახე. ყველა აქსეროქსებდა ტესტებს მე ლოდინის ნერვები არ შემწევს და პირველი ავიღებ-თქო მაგაზე როგორ მეტყოდნენ უარს მაშინვე გამიშვეს. ყველა სათიტაოდ მიხდიდა მადლობას ნუ ვინც კუდაბზიკა, ცხვირაბზეკილი ქედმაღალი ქალბატონი არ გახლდათ .
იმ სამ დღეში მივხვდი რა იყო მიწიერი ჯოჯოხეთი!
შაბათი და კვირა გადავატენე. მგონი 46 საათი ვიმეცადინე და მხოლოდ ორი საათი დავხარჯე სიცოცხლისთვის საჭირო ქმედებებისთვის.
ფაქტია პირველ გამოცდაზე რომ შევედი ცოტა ხანს ვფხიზლდებოდი. შემდეგ გამახსენდა ყველაფერი და წერას შევუდექი. კიდევ კარგი საკითხები იგივე იყო , წერასტან ერთად ირაკლის ვლოცავდი . სამშაბათს ორი გამოცდა მქონდა . ორშაბათის გათენებაც მომიხდა,ამჯერად უფრო დიდხანს მეძინა ,რადგან საბათ კვირას ნაწილობრივ ნასწავლი მქონდა . ანატომიის გამოცდა ხუთშაბათს მქონდა ,ისეთი დაღლილი და გათიშული ვიყავი სულიერად,მორალურად ფიზიკურად რომ ლამის ყველაფერი ავურიე.
-მალე შევიშლები..აღარ შემიძლია. ყველაფერში ჩავიჭრები. რისთვის ვიკლავდი თავს ...ვერაფერს ვწერ დავიღალე დედააააააააააააა- გავკიოდი ტელეფონში და ის იქედან მისმენდა.
მერე თამარას ვურეკავდი და ერთად მოვთქვამდით ერთ ხმაში. ანატომიაში ქულის მიღების იმედი საერთოდ აღარ მქონდა. წესიერად ისიც არ მახსოვდა რა საკითხები შემხვდა. უბრალოდ ყველა რომ დავწერე და არ გავჩერებულვარ ვიცი.
თამარას ყველაფერთან ერთად ისიც აგიჟებდა რომ მთელი კვირით დაიკარგა დაშნიანი!
როგორც კი გამოცდიდან გამოვიდოდა და დასასვენებლად დრო ჰქონდა სულ იმაზე ლაპარაკობდა. საბასაც კი ვკითხე სად აგდია შენი ლუციფერი ძმაკაცი-თქო და ასე მიპასუხა არ ვიციო. მალე ქორწილი იქნება და როგორ იქ მაინც არ მოეთრევაო? გაჰკიოდა და მერე ისეთ საყვარელ გამომეტყველებას იღებდა მინდოდა ჩამეკოცნა.
ბიოლოგიის გამოცდა გვქონდა ბოლოს... ორივე მკვდრებს ვგავდით იმდენი საკითხი იყო აზრი არ ჰქონდა ირაკლის ტესტებს. თან „ტესტი“ უბრალოდ სახელია თორემ ყველაფერში კითხვები იყო უზარმაზარი პასუხებით. ბიოლოგიამდე გამოგვადგა,მაგრამ ბიოლოგიაზე მთელი ფურცლები იყო დასაწერი ერთ კითხვაზე.
გამოცდაზე მაჯა გადამტყდა ისე ჩქარა ვწერდი დროში რომ ჩავტეულიყავი. ბოლსო ფურცელი რომ დავდე და გამოვედი მეგონა ცხოვრება თავიდან დავიწყე. თამარას ველოდი თავისი საგამოცდო ოთახის წინ,რომ გამოაბიჯა და ჩამეხუტა მერე გაიცინა კიდეც და ერთად დავტოვეთ შენობა. ეზოდან გასულებს მიშოს მანქანა რომ დაგვხვდა წინ ძალაგამოცლილი თამარ ქალი სიე დაიმუხტა და გაქანდა პირდაპირ შავი რაშისკენ გონს ვერ მოვედი. სად იყო პრინცი, მხოლოდ რაში იყო რომლის საჭესთან დაშნიანის კურსელი აღმოჩნდა. გადარია ბიჭი თამარამ ,ძლივს გამოვაცალე იმს აწყალს იმდენჯერ უთხრა არ ვიცი სად არის მანქანა დამიტოვა უბრალოდო !
-არა სად წავიდა...სადაა ქვესკნელში ჩაძვრა მართლა? იქნებ რამე დაემართა მაგ ნადირს.იქნებ ვინმემ ვისაც ადრე თვითონ გაუერტიანა თავ ყბა ახლა სამაგიერო გადაუხადა და ჩააგდო სადმე თხრილში აჩეხილი ....ვაიმეეეე მიშო მომიყვანეთ! მომიყვანონ თორე მოვკლავ...მე უნდა მოვკლა ის მარტო მეე- სახლში მიმოდიოდა და კიოდა- ერთ კვირაში იმათი ქორწილია და თუ ცოცხალია იქ მაინც მოეთრევა სად წავ! სულ ნაწილებად ავკუწავ კანს გავაცლი და ჩანთას შევიკერავ...კბილებისგან ყელსაბამს გავიკეთებ
-და რეალურად?
-რომ დავინახავ ისე შევაფრინდები კაცი ვერ მომაშორებს...ღმერთ რომ ჩამოვიდეს ისიც კი ვერ მომაშორებს დავახრჩობ დავგუდავ იმდენს ვაკოცებ...ეს რო არ გავაკეთო იქვე იყავი და დამიჭირე -უცებ აყოლებს ისეთი საყვარელია მეღიმება. სად წავიდა ნეტავ ის ბიჭი...
-ისე რომ დაურეკო არ გინდა?
-არა...შენ რომ დაურეკო არ გინდა?
-და რა ვუთხრა
-რამე ...მიდი გთხოოოოვ
-კარგი ...დავურეკავ- მობილური რომ ავიღე კნუტივით დაუმრგვალდა თვალები და დაცქვია ყურები . ნომერი რომ ვიპოვე დაიკივლა
-არ დარეკო მოიცადე... მოვიფიქროთ რას ეტყვი ეგ ისეთ დამპალია მიხვდება მე რომ გთხოვე
-გამიხეთქე გოგო გული ... მაინც მიხვდება ამიტომ აზრი არ აქვს ტყუილის მოფიქრებას ვერ ვიტან ტყუილებს ხომ იცი
-აუუ მარიამ რა ტყუილი ესაა...ურეკავ? აუუ უკვე? გაისუსა უცებ..გადიოდა არ პასუხობდა შემდეგ ვიღაც ქალის ხმაც. თამარა კი გაიყინა
-გისმენთ ...
-უკაცრავად მიშოს სთხოვეთ თუ შეიძლება
-მიშუნა გასულია დედი ტელეფონი სახლში დარჩა და რა გადავცე?-დედიო? ასეთი წკრიალა ხმა დედასააქ?
-მალე დაბრუნდება? პირადად მინდოდა საუბარი
-არა დედი ... სამი დღეა უშგულში წავიდა ერთი კვირა კიდევ არ ჩამოვა ალბათ ! ტყეშია სანადიროდ...ტელეფონი იქ არ იჭერს თორე მინდიას ნომერს მოგცემდით
-აჰ კარგით...კარგით ქალბატონო
-დედი რამე მნისვნელოვანი საქმე გქონდა?
-არაა არა უბრალოდ მოკითხვა მინდოდა... ნახვამდის
-კარგად შვილო ...
მობილური გავთიშე და თამარას გავხედე. რამდნეიმე წუთი ჩუმად იჯდა
-სვანეთშია სანადიროდ და მე აქ ნერვიულობისგან ვკვდები? ხისთავიანი პრიმატი ეგ საფრთხობელა...ეგ კლდე ლოდი კაცი ეგ . დედაოო? დედიიი ... ეს ტკბილად მოესაუბრე ქალი იმის მშობელი დედა იყო ნამდვილად? გამორიცხულია...მამას ჰგავს აასე ძალიან ვითომ? საბა ბატონს რომ ეთქვა სად ბრძანდებოდ ამოკვდებოდა? ამოვდღლიზავ ენას ეგ არ ეღირსა ჩემი დის შიშველ მკერდზე თავის დადებას....ნადიროობსოოო ნადირობს რას კლავს ნეტა... დამპალი ეგ რომ მიეთრეოდა ვერ მითხრა? !
-ღმერთო შენ უშველე... რა უნდა ეთქვა გოგო რამდენჯერ დაგელაპარაკა იმდენჯერ გააგიჟე და რომ ეთქვამივდივარო ეტყოდი რაში მაინტერესებს სენ სად მიდიხარ ქვესკნელსი ჩადიო ან რამე ეგეთ სისულელეს მოუთხრიდი გიჟი ქალივით
-ვიით? გიჟივით კი არა სტაჟიანი გიჟი ვარ უკვე. მაინც ეთქვა არ იცის იმან მე რო ტყუილად ვქანებ? კარგად იცის რომ ვნერვიულობ მაგრამ კაიფობს იქ ... სამაგიერო გადამიხადა არ ვიცი რა ტრიალებს მაგის თავში? რაც მითმინა აქამდე ახლა გამაგიჟა ასე იცის სულ. თითსაც არ ანძრევს ისე აკეთებს საქმეს! სადაც ამდენი წელი შეუმჩნეველი იყო და ვერაფერი გავიგე ეგ გაუჭირდება? თვალდახუჭული ხვდება როდის რას ვფიქორბ განა არ ვიცი?
-ვეღარაფერი გავიგე! ჩიხი ხართ რა ჩიხიიიი .დიდი ლაბირინთი ...
-ვერაფერს იგებ შენ არ გესმის ახლა ჩემს თავს რა ამბავი ტრიალებს...ქაოსიც აღარაა ეს უკვე არც ვიცი რა ჯანდაბაა ! მთლიანად არეული ვარ ... აღარ ვიცი უკვე რა გავაკეთო ვერც ვფიქრობ ვერც იმას ვაკეთებ რაც მინდა საერთოდ აღარ ვიცი როგორ მოვიქცე როცა რეალურად ის მართავს სიტუაციას. მშვიდად ვიყავი სანამ ის ითმენდა, გამჩნდა და ავირიე, ბედნიერი და წყნარი ვარ როცა უნდა, როცა მოუნდება გამაგიჟებს მერე წავა გაქრება ...ახლა საერთოდ გაქრა აქამდე პასუხს არ მცემდა და უბრალოდ უსმენდა როგორ ვქოთქოთებდი ახლა წაბრძანდა. ქორწილში გვეახლება ბატონი პირდაპირ! ვაიმე ეგ თუ წყობიდან არ გამოვიყვანო მოვკვდები და ერთხელ მაინც გავაგიჟებ ისე რომ მთელი ჩემი წამება ერთიანად ამოვანთხევინო ! გვრიტები ქალაქში ბრძანდებიან. მარტო და ანგრევენ სახლს ალბათ ! უიმე ხამები რა იყო რით ვერ მოითმინა ერტი თვე ...ოსულიყო ეთხოვა ხელი და მოეტმინა ქორწილამდე... წელია არ გაკარებია და ერთი თვე რა გაუჭირდა აასეთი ...მოკლეეეედ დავღჩი ჩემებს მხოლოდ მე ეული სნეული ქალიშვილი - ამდენი ქოთქოთის შემდეგ ისევ გაიყუჩა ნუ აქამდეც ჩუმად ლაპარაკობდა მაგრამ ემოციები ჩაუცხრა =არა რა შენ უნდა მოგიყვანო ცოლად
-ო ისევ სემოგიტია სიგიჟემ..რაც აქამდე არ გაუფრენია შენს გონებას ახლა აიწყვიტა ერთად?
-დამცინე დამცინე... გააქტიურდება ჩვენი მისტერ ლექტორი და ვნახავ როგორ იჭიკჭიკებ
-შედარება არც კი ღირს! ის ლექტორია ჩემი ...სხვათაშორის შენიც ალბათ მინიმუმ 10 წლითაა უფროსი და კიდევ ბავშვები თუ იზიდავს პედოფილი ყოფილა
-ახლა შენ სულელობ- აკისკისდა და მართლა გავჩუმდი თორემ სიეთ აფსურდს ვახეთქებდი შემრცხვა.
მომდევნო სამი დღე სახლში საოცრება იყო. ისე მქონდ ყველაფერი მონატრებული სახლიდან არ გავსულვარ. სამაგიეროდ ღამით შავი თვალები მესიზმრებოდა მიახლოვდებოდა და მთლიანად მშთანთქავდა...ხანაც თავად ბატონი მეჩვენებოდა და ჭკუიდან ვიშლებოდი. უკვე გაძლება აღარ შემეძლო , ჩემი ბედოვლათი ძმა სულ ჩემს ირგვლივ ტრიალებდა . ისე უცებ მომვარდებოდა და მომეხვეოდა ცოტა მაკლდა მიწას ჩახუტებამდე.
......
მიშო ყოველდღიურობად მექცა....
ყოველთვის სადღაც ახლოში იყო და მის არსებობას ვგრძნობდი.
მხოლოდ მარიამთან იწყებდა საუბარს და იქაც ჩვეულ ფორმაში ვიყავი, უფრო მაგიჯებდა როცა მშვიდად მაიგნორებდა და ერთ ორ სიტყვას თუ მეტყოდა ისიც საკამრისი იყო რომ დავედუმებინე.
მარიამთან დარჩენის შემდეგ გავიგე რომ მართლა მუშაობს კლინიკაში. პრაქტიკებიც კლინიკაში აქვთ ძირითადად ,მაგრამ შაბათ-კვირას მორიგეობს კიდეც ყმაწვილი. ისე უხდებოდა საოპერაციოს ფორმა თიტქმის გადავვარდი ფანჯრიდან.
შემდეგ გაქრა...აი ასე უბრალოდ ადგა და გაქრა.
არსად იყო... არც წვიმის დროს ჩნდებოდა მისი მანქანა. არც მაშინ როცა სადმე მივდიოდი ...არც სახლთან ახლოს.არსად იყო. მარიამთან გადავსახლდი ,მაგრამ არ ჩანდა სახლშიც.დარაჯად დავაყენე სიხარულიძე და ლამის ყოველნახევარ საათში ვურეკავდი ვეკითხებოდი გამოჩნდა თუ არა-თქო . მერე კი გავარკვიე რომ სანადიროდ ბრძანდებოდა წასული უშგულში.
ჩემი დის ქორწილი,გამოცდები, მიშოს დაკარგვა. ყევლაფერი ერთად დამატყდა თავს . სალომემ ჭკუიდან გადამიყვანა...კაბა ძლივს შეარჩია. სამაგიეროდ მე საბა გადვაიყვანე ჭკუიდან, შევშალე , მოთმინება დავაკარგვინე , გავაწითლე ,გავამწვანე და გავალურჯე ისეთებს ვეუბნებოდი. ბოლოს მამამ და დედამ ამიკრძალეს სიძის წამება და გავჩერდი.
პირველი გამცოდის შედდეგებს ველოდით მე და მარიამი.
პირველი გამოცდა უნივერსიტეტში.ისიც ასეთი სატანური. კიდევ კარგი მარიამმა ირაკლი გაიცნო და მე და მას ერთი პროგრამა გვაქვს ამ სემესტრში თორემ რა მეშველებოდა არ ვიცი.
ლექციებზე გათიშული ვიჯექი და ველოდი როდის იტყოდნენ ქულებს .სამკმაოდ კმაყოფილი დავრჩი ნიშნებით და მარიამთან შესახვედრად გავვარდი.
........
გამოცდების ქულები უნდა გაგვეგო...
ლექციაზე აცხადებდნენ ნიშნებს . ეს პროცესი არ მომეწონა რადგან სულ ა რმხიბლავდა ჩემი ქულები სხვამ რომ გაიგო. მართალია მაღალი მქონდა ყველაფერში მაგრამ მაინც.როგორც იქნა ანატომიის ჯერი დადგა. მობრზანდა მისი აღმატებულება ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა მეგონა რომელიმე ნაბიჯის გადადგმსიას წონასწორობას დაკარგავდა და დაეცემოდა. თვალები ჩაშავებული ჰქონდა , აშკარად გამოუძინებელი იყო. ხმაც კი შეცვლილი ჰქონდა, გაციებულია? ყელზე კაშნე აქვს მოხვეული ,როგორ უხდება. ხალათს ირგებს და ჩვენც გველის როდის ჩავიცვამთ ხალათებს. სიას კითხულობს და შიგადაშიგ გვიყურებს.
-ქულები გაინტერესებთ ალბათ ხომ? ხვალ გამოგიგზავნიან მაილზე
-ახლა ვერ გვეტყვით პატივცემულო?ყველამ გვითხრა და გთხოვთ რა
-ვნახავ... მეორე ჯგუფი .სხვათაშორის არ გქონდათ ცუდი ნაწერი...-ჩუმად ლაპარაკობდა,ძალაგამოცლილი. რამდენჯერმე დაახველა კიდეც. თვალები ელულებოდა კითხვის დროს, შუბლზე იმდენჯერ მოისვა ხელი მივხვდი რომ ცხელოდა, სუნთქვა გასირებული ქონდა,თვალები წითელი. ეტყობოდა რომ სიცხე ჰქონდა ,მაგრამ მაინც არაფერს იმჩნევდა.
-სიხარულიძე 18 ... - რომ გავიგე გამეხარდა. ისე ვიყავი დაბნეული ამდენსაც არ ველოდი 2 შეცდომა ჯანდაბას. -რა გიხარია !- ისე შემომხედა სახეზე ღიმილი მიმეყინა- უპრეტენზიო და უამბიციო ექიმი ვერ გახდებით- სხვებსაც გადახედა მაქსიმუმი უნდა გინდოდეთ და არა მინიმუმი
ქულები რომ თქვა შემდეგ დახურა წიგნაკი და ხელები სახეზე ჩამოისვა.
-პატივცემულო ჩასაბარებელი არაფერი გვაქვს და არ შეიძლება რომ წავიდეთ?- შეაპარა გიორგიმ და დაელოდა პასუხს
-ახსნას ვიწყებ დღეს...
-ცალ -ცალკე აგვიხსნით?
-ხო რამე პრობლემაა ? ხვალ ჩამაბარებთ იმას რასაც დღეს ავხსნი - წამოდგა და მაგიდას ხელით დაეყრდნო . სხვა დღეებისგან განსხვავებით ძლივს ლაპარაკობდა, თვალები ეხუჭებოდა ხოლმე წამით . მალე დაასრულა ახსნა და გაჩერდა-შეგიძლიათ წახვიდეთ...ხვალ ჩამაბარებთ ამ ყველაფერს...
არ ვიცი პირველმა რატომ არ დავტოვე ოთახი,მაგრამ ფაქტია ყველანი გავიდნენ მე კი ისევ იქ ვიჯექი და ვუყურებდი.
-რა ხდება მარიამ? რამე პრობლემაა
-კარგად ხართ?
-პრაქტიკების დაწყებას ჩემზე აპირებ?
-შემიძლია დაგეხმაროთ? კიდევ სამი ლექცია გაქვთ როგორც ვიცი და თუ რამე შემიძლია შეგიძლიათ მითხრათ - ჩანთას ვიღებ და გაკვირვებულ ლექტორს ვუახლოვდები .აშკარად არ ელოდა ,არც მე ველოდი რომ ამას გავაკეთებდი,მაგრამ ფაქტია რომ ვღელავ და თამასს არ ვაპირებ. ექიმი უნდა გავხდე და ახლა გვერდს ვერ ავუვლი ადამიანს რომელიც აშკარად ცუდადაა - სიცხე გაქვთ... წამალი დალიეთ თუ თვითმკურნალობა არ გიცდიათ- შუბლზე ხელისგულს ვადებ,ისეთი ცხელია რომ ხელისგული მიცხელდება
-ყურადღებიანი ექიმი იქნები...-იღიმის ,მაგრამ ისეთი გრძნობიტ ვერა როგორც ახასიათებს-ახლა წადი ლექციაზე არ დაიგვიანო
რ აუნდა მეთქვა..უნდა დავრჩენილიყავი? ვიცი მაინც გამომიშვებდა. ამიტომ შემოვბრუნდი და წამოვედი. ლექციაზე უნდა შევსულიყავი , სევედი მოვყევი ქულა დამწიერა ,მაგრამ ვერ ვისვენებდი სულ მისი დაღლილი სახე მახსენდებოდა, წითელი თვალები და გასვლა ვითხოვე. ჩანთა ავიღე და წავედი, აფთიაქში წამალი ვიყიდე. წყალი და ლექციის დასრულების დროს როცა ოთახი დაცარიელდა ისევ შევედი ანატომიის კაბინეტში. მაგიდასთან იჯდა მაგიდაზე ედო ხელები და მასზე დაყრდნობილი თავი. ვიღაცას ელაპარაკებოდა თან
-ორი ლექცია მაქ კიდე და წავალ მერე სახლში...ხო რა ასე რო მოვიდე საოპერაციოში მაინც ვერ შევალ რა აზრი აქ. ძმურად ჩემ მაგივრად მიდი რა ...კარგად ვარ ბიჭო ,ვირუსია რაღაც ჯანდაბა. მაშინ წვიმაში რომ დავსველდი იქედან დამეწყო . არ მაქ ამდენი დრო ... ძმა ხარ. სახლში ვიქნები სად წავალ... მოდი მერე კარს გაგიღებ . გათიშა და მაშინვე დადო მობილური სულ არ შეუმჩნევია ჩემი შესვლა. წყლის ბოთლი და წამალი დავუდე მაგიდაზე მაშინვე წამოსწია თავი
-მარიამ...
-ლექციაზე მაგვიანდება ...-უცებ ვუთხარი და ისე გავქრო როგორც თავად იცის. ახლა მშვიდად მაინც ვიქნები. სახლში მშვიდად მივედი მეცადინეობა დავიწყე ანატომია პირველად მოვილიე როგორღაც დავიმახსოვრე, ეს როგორ ახსნა სიცხიანმა მიკვირს.
მეორე დღეს უკეთ იყო აშკარად. უბრალოდ გავბრაზდი სულ რომ არ მომაქცია ყურადღება, გამოკითხვითაც ბოლოს გამომკითხა ორი კითხვა მომიგდო რაღაც ვერ გავიხსენე და მაშინვე დამსვა. უკვე ბრაზისგან ვიწვოდი ისე მინდოდა მიმეხრჩო ერთი გამოხედვა რ აიყო, მაიგნორებს ჩვეულებრივად. დადის და უსმენს სტუდენტებს. შემდეგ ყველანი გადიან და მივაბიჯებ მეც გასასვლელისკენ. კარი ზუსტად ცხვირწინ მეხურება და ლამის ვეჯახები . წინ ხელი მხვდება და ადგილზე ვეყინები მისი სუნთქვა რომ მეფრქვევა ყელზე
-მკურნალობისთვის გასამრჯელოს არ ითხოვთ ექიმო?