-თუ არ მორჩები ჩემს წამებას გეფიცები სამაგიეროს გადახდას მოვინდომებ...არ ღირს ჩემი გამოწვევა - ხმაა აი ესეც ჩემი დამსახურებაა ვითომ თუ ანგინა აქვს. რატომ დამსვა ამ დემონტა შორის ყველაზე სიმპათიურმა და მომხიბვლელმა . არ გამიშვა რა ხელი მე სულ არ გეცოდები?
-მაინტერესებს როგორ უხდი ხოლმე სამაგიეროს ....-რა მატლიკინებს,ენავ რატომ მისწრებ წინ? შენც აღარ ემორჩილები ტვინს? მგონი ნერვული სისტემაც მოისალა კუნთოვანიც და საერთოდ ანატომიის ყველა წესს ვარღვევ.
-ხოო? ასე რომ არავისთვის გადამხიდია სამაგიერო? ასე არავინ მაწამებს და მაბრაზებს- ხელის წელზე მოხვევას, კარის გაღებას სესვლას და ჩემს შეყვანას როგორ ახერხებს ვერ ვიგებ! არც მაინტერესებს რა დონის გატიშლი ვარ რომ გასაღების ამორებაც ვერ გავიგე, ვერც ის როგორ მიხურა კარი როგორ მომაჰრქვია თავისი ცხელი სუნთქვა რომ გავიდა შემდეგ მოვეიდ გონს...მოიცა სად გავიდა გასასვლელი აკრი ჩემს უკან არაა? აბა მე რაჯანდაბას ვეყუდები ზურგით. უკან ვიხედები ,ასკარად რკინის სემოსასვლელი აკრია რომელშიც გასაღები აღარა...სადაა გასაღები კარი ღიაა? არა ჩაკეტილია. გასაღები ჯიბესი ჩაიდო? რას მიპირებს ვითომ მართლა უნდა „მომკლას“ არაა გამორიცხულია ერთი კოცნა ვერ ვეღირსე ...რა ჯანდაბაზე ფიქრობ ქალო დადუმდი და ხმა აღარ გავიგო საერთოდ. მოდი ცოტა გონს...ილაპარაკე მაინც ხოხ ედავ ნელ-ნელა ითიშები
-რამე ხომა რ გეშლება შემთხვევით აი მაგალითად მისამართი...გარემო... ქცევა სხვაგან ხომ არ ხარ .ჩემ სამზარეულოში რა გინდა....ტორტიიიიიიი -ხო ხო გაები პატარა ბავსვივით.მოგთაფლოს. იდიოტი ტორტით გთაფლავს მესამედ უკვე! არ დააცხრე ახლა როგორც იცი სიე თორე ჩათვალე ზედაც არ სემოგხედავს და მართლა ეგ ხო არ გინდა ახლა შენ. სანამ მივალ მანამ მაცლის და მაცივარში დებს
-ჯერ არა !
-აუუუ ნუ ხარ სატანა...ეს უკვე წამებააა
-ტორტი თუ მე
- რა თქმა უნდა ...ტორტი-ვუახლოვდები მხარზე ვხვევ ხელს ამ ცერცეტა კაცს და ისე უცებ ეცვლება გამომეტყველება მგონი ტორტის გადაყლაპვას ვერ მოვახერხებ თავად გავხდები ტორტის ადგილას.
-ჩემი გემო არ გაგიგია ...დამნაშავე ვარ - ხელებს წელზე მხვევს, ჰაერში ვარ შემდეგ ჩემი საკმაო ფართობის საჯდომი მაგიდის ცივ ,მყარ ზედაპირს შეიგრძნობს, ფეხბეი ისე სწრაფად განესორნენ ერთმანეთს მათ სორის განხეთქილება მოხდა მგონი...რა უნდაა სად მოძვრება ...ახლა მოვკვდები არ შემიძლია ასე ახლოდან მისი შეგრძნება. სხეულზე ისე მეკვრის მგონია რომ მომენტი წებო მომასხა და ვეღარ მომშორდება
-არაა საჭირო ... მაინც ტორტს ავირჩევ!
-როგორი ხარ...ხელში მადნები და მაინც არ ნებდები - იღიმის და ლოყაზე მეფერება -კიდევ ერთი მიზეზი რატომაც შენ და არა სხვა ...ტორტი ვჭამოთ-წამში მშორდება ისევ იღებს ტორტს. დანას პოულობს თეფშებს ,ჩანგლებს. ჩემი მაყვლის კომპოტიც აქვს .ტორტის კიდეები ოდნავ შელანძღულია ისე მოათრევდა აბა რა იქნებოდა რას უშველიდა კოლოფი... მაგიდიდან ისე გადავდივარ და ვუჯდები მუხლებზე თვალებს აფართოებს
-ასე მინდა ...
-ჰმ, ერთადერთი რომ ხარ იცი?
-რას გულისხმობ გააჩნია თორე ერთადერთი რომ ვარ ვიცი ისედაც
-ჩემთან რომ არის და მაინც მის სურვილი სრულდება და არა ჩემი ..ვერც კი ხვდები რა ძალა გაქვს და არ იყენებ
-რომ მომინდება გამოგიყენებ....
-ასეთებს რომ მეუბნები იცი ხასიათს რომ მიფუჭებ და განგებ მიკეთებ ხო?
-მიყვარს როცა ხასიათს გიფუჭებ ...ვმშვიდდები - ტორტს მივირთმევ და ისე ვყვები მშვიდ საუბარში ვერც ვიაზრებ. სკამზე მსვავს და ისე იწყებს ტორტის დაგემოვნებას.
-ვიცი,მაგრამ უსამართლო ხარ ჩემს მიმართ და საერთოდ არ გინდა ამაზე იფიქრო...იცი რომ დანებდები და იმიტომ
-დანებებაზეა საქმე?
-სიტყვის მასალად ვთქვი და არა პირდაპირი მნიშვნელობით თორემ ბრძოლა არ გვაქვს გაჩაღებული თამუნა
-ხო შენთან ვინც იბრძვის ვიცი რაც ემართებათ...მინახავს კიდეც რამდენიმე.იმედია ჩემთან კავსირში არ იყო მათი სახის გალურჯება
-არა რა თქმა უნდა ! იმ დონის კაცს ვგავარ ქალის მოწონების გამო ვინმე ეგრე ვცემო? მითუმეტეს შენ არცერთი მოგწონდა...არც ისინი იკლავდნენ დიდად თავს თორემ მარტივად არ მოგშორდებოდნენ. თუმცა მე მაგ თემაზე არც მისაუბრია მათთან
-შენ საიდან იცი რომ არ მომწონდა...საბა გიყვებოდა ყველაფერს?
-საბას არ უყვარს ბევრი ლაპარაკი,მითუმეტეს სხვების ცხოვრებაზე და არასდროს იჭორავებს! ისეთი ამბების გაგება რომელსაც სიტყვები არ სჭირდებათ გაგიგია? მე არ მჭირდება ზოგჯერ სიტყვები თორემ მაგით რომ ვმსჯელობდე დიდი ხნის წინ დავიხევდი უკან და არც არასდროს გამოვჩნდებოდი შენს ცხოვრებაში
-ხალხის გრძნობების კითხვა შეგიძლია? ფიქრებისაც?
-მიახლოებით ... როცა ჩუმად ხარ და აკვირდები ყველაფერი შესაძლებელია ! ვერ გაიგებ შენ იმდენად ემოციური ხარ - მიღიმის და მათბობს...გული მითბება
-ცუდია ემოციური რომ ვარ?
-კარგია მედიკოსობა რომ არ გადაწყვიტე...სტომატოლოგია საშენოა. ჩვენთან კი ბბევრი იღუპება შენ ვერ გაუძლებდი
-მარიამზე რას იტყვი დიდო ექიმო? კარგი დავივიწყებ შხამს ცოტა ხნით...მართლა რას ფიქრობ
-შეიძლება შენზე მეტად ემოციურიცაა , თვითშეფასებაც არ აქვს მაინცადამაინც სახარბიელო ,მაგრამ იმდენად უნდა გახდეს ექიმი და იმდენად შეუძლია საკუთარი თავის მართვა რომ შრომის შემდეგ აუცილებლად გახდება ექიმი... კონკურენტს ვხედავ მასში
-ის ბიჭი ვინ ჯანდაბა იყო იქ რომ გაჩნდა...
-არავინ!
-აშკარად ცუდი დამოკიდებულება გაქვს მის მიმართ... მაინც გავიგებ ვინ არის და უბრალოდ სტატუსი რომ მითხრა არ გინდა?
-მართალი ხარ... თვითმართველობის პრეზიდენტია და რექტორის შვილი. წესით ორი წლის წინ უნდა დაესრულებინა ჩემთან ერთადაც იყო კურსზე ჩარჩა ისევ და ახლა მეხუთეზეა-ჩაეცინა და წვენი მოსვა- იმედია გულს არ გამიხეთქავ და ჩემს გასაბრაზებლად არ დაუმეგობრდები ...უბრალოდ მას შენთან შეხება არ უნდა ჰქონდეს- ისე გამომხედა ფაქტობრივად მთხოვდა
-სულელი ხომ არ გგონივარ ...
-არა ... უბრალოდ იმპულსური ხარ ,ზედმეტად გულუბრყვილო და მეამიტი
-საიდან იცი ამდენი ჩემზე...როგორ დავიჯერო რომ ის არაფერს გიყვებოდა
-სანამ არ გამიცნობ მანამ ვერ დაიჯერებ და სიტყვებსაც აზრი არ აქვს
-ზოგჯერ საჭიროა სიტყვები იმისთვის რომ შემდეგ გაგიცნო...მხოლოდ ქცევა არაფერია. ამას ძალიან დიდი დრო დასჭირდება მე მართალია ვერტობი როცა გშხამავ შენი მიმიკები მაგიჟებს და ცოტა ექსტრიმიცაა როცა მგონია რომ ყელში მწვდები და დამგუდავ- ისე ვარაკრაკებ ყველაფერს აზრზე ვერ მოვდივარ. არ უნდა მეთქვა ეს ყველაფერი ბარემ იმასაც დავამატებ რომ ვგიჯდები მასზე და ეგაა .ისევ იღიმის ...
-სხვა არაფერი გგონია ხოლმე?
-საბა როდის გაიცანი ეგ მაინც მითხარი... -ყოჩაღ თამაღ შესანიშნავად სეცვალე თემა, კი ჩაიცინა ,მაგრამ არაუშავს
-მომენტით სარგებლობ და ერთად გინდა ყველაფერი გამომტყუო ხომ? პატარა ეშმაკუნა ხარ შენ - ცხვირზე თითი დამკრა და გამიცინა- საბაა გავიცანი სკოლაში... ძალიან ჩვეულებრივი ამბავია როცა სვანეთიდან ქალაქში გადმოვედით პატარა ვიყავი. სკოლაში აქ შემიყვანეს. მაშინაც ასეთი ვიყავი , თითქმის არ შემცვლია ხასიათი . საბა მხოლოდ წიგნის ჭია იყო... მე მეხუთეში ვიყავი საბა მეოთხე კლასში. მაშინაც სათვალე ეკეთა და ხომ იცი ბავსვებმა როგორ იციან დაცინვა, მითუმეტეს ზედმეტად დინჯ და ჭკვიან ბავშვებზე აქვთ აქცენტი გლუვტვინიანებს. შუა ეზოში წრეში ჰყავდათ მოქცეული რამდენიმე ბიჭს და ხელს ჰკრავდნენ. რამდენჯერაც წამოდგა და ხელის დარტყმა სცადა იმდენჯერ თავიდან დაარტყეს. იმ კვირაში მეხუთეჯერ მიწევდა ჩხუბი იმ სი** და ვიცოდი დედა გაგიჟდებოდა,მაგრამ იმდენად გავცეცხლდი გონს რომ მოვედი უკვე დათრუელი მყავდა და ვურტყავდი.ნუ იმასაც თუ ცხუბი ექრქვა მაგრამ მისთვის საკმარისი იყო ცხვირი გაუტყდა დაცემის დროს და სისხლით ისე იყო მოთხვრილი ყველას ეგონა სისხლისგან დაიცლებოდა.
-მხსნელად მოევლინე სიძეს?
-რეალურად ერთმანეთს დავეხმარეთ... მე ცოტა სიმტკიცე მივეცი მან კონტროლი მასწავლა, მეცადინეობას მიმაჩვია და ცოტა ქცევა ვისწავლე ... მერე მომეწონა დედა რომ არ ღელავდა და ყოველ-დღე სკოლაში აღარ იბარებდნენ და თავად დავჭკვიანდი
-დაჭკვიანებას რას ეძახი მხოლოდ იმას რომ წარმატებით დაასრულე უნივერსიტეტი და ზოგადად წარმატებული სტუდენტი იყავი?
-დაჭკვიანებაში ბევრი რამ იგულისხმება...პირდაპირი მნიშვნელობით არა
-მესაუბრები ,მაგრამ მაინც გამოცანებს მიტოვებ
-შენ კი მაინც უკმაყოფილო ხარ...
გავებუტე...წარბებშეკრული ვუყურებდი ისიც მიყურებდა. შემდეგ გაიცინა ხელი სწრაფად მომხვია და ჰაერში აღმოვჩნდი ისევ.უკვე მესამედ მე კი მაინც იგივე გრძნობა მაქვს. ვერ ვეჩვევი ...
-თუ უნდა ვისაუბროთ...კომფორტულად მაინც მოვკალათდდეთ არ მიყვარს ჯდომა ,წოლა მირჩევნია
-უჰ მართლა? ალბატ იმდენად სუსტი გაქვს ასაკის გამო ძვლები რომ ვერ ძლებ ხომ?
-რამდენი წლის გგონივარ...ყველაფერი მკითხე და ასაკი სულ არ გაინტერესებს?
- რა არასტანდარტულები ვართ ხვდები?... რამდენი წლის ხარ მიშო?-პაუზის შემდეგ ვეუბნები,მაგრამ მიმართულებას რომ ვხედავ ვენთები- სად მიდიხარ? რა გვინდა იქ?
-გამოიცვალე...მოწესრიგდი და მერე ვისაუბროთ.მე არსად მეჩქარება ლოყაზე მკოცნის ოთახში მსვავს მტოვებს და გადის. მართალია რას ვერჩი, სწრაფად ვიშორებ მაკიაჟს, თმებს ვიწესრიგებ,ნახევრად სველ კაბასაც ვიშორებ სპორტულებს ვიცვამ თმას მაღლა ვიწევ და სწრაფად გავდივარ მისაღებში. ბატონი დივანზეა მოკალათებული და მის გვერდით ვჯდები მეც ფეხებს ვკეცავ და ვუყურებ
-აბაა...რამდენი წლის ხართ მიშო?
-უნდა ვთქვა რომ მიყვარს როცა სახელით მომმართავ...ვინაიდან მიშო დაშნიანი თქვენი მონა მორჩილი ვერ იტანს საქმის ცუდად გაკეთებას არცერთი საგანი ჩარჩენია და დროუალდ ასრულებს სწავლას
-უნდა გამოვიცნო? 18 წლისამ თუ ჩააბარე 23 წლის ხარ?
-17 წლისამ ჩავაბარე და 22 ვარ
-კაიი? ბავში ყოფილხარ სულ მთლად შენ ვაფშე ვის ებლატავები ეეე - ვკისკისებ და ისიც ვერ იკავებს სიცილს - კაი მართლა 22 წლის ხარ?
-პირადობა გაჩვენო რომ დამიჯერო? -მიბღვერს
-რა გეწყინა ...
-ვერ ვიტან როცა არ მიჯერებ მიუხედავად იმისა რომ სიმართლეს გეუბნები ყოველთვის სასიამოვნოა თუ არა მოსასმენად
-ისევ უნდა შეგახსენო რომ მე შენ არ გიცნობ... როცა არ იცნობ ძნელია დაუჯერო
-არადა სხვა დროს არ გიჭირს ადამიანების ნდობა ... მე როგორ მოგწონვარ ასე ძალიან რომ გეშინია ამ გრძნობის აღიარების
-ყველაფერს თუ ხვდები და გგონია რომ იცი რაღატო ვსაუბრობთ...რაღას ელი ჩემგან
-მომენტს როცა მივხვდები რომ მზად ხარ !
-მზად რისთვის...
-ყველაფრისთვის...პირველ რიგში ჩემთვის
-შენთვის?
-ჩემთან ,ჩემთვის, ჩემ გამო...
აღარ მიკითხავს...შემეძლო ,მაგრამ სულ არაფერი მიკითხავს.
არ ვიცი როდის ჩამეძინა, უბრალოდ მშვიდად ვიყავი .მისი სიახლოვე,მისი არსებობა მამშვიდებდა.
რა თქმა უნდა დილით აღარ იყო... სამზარეულოში ჩემი საყვარელი ყავა რომ დამხვდა და ყველაფერი რასაც დილით მივირთმევ ლამის გულები გადმომცვივდა თვალებიდან. მაგიდაზე ფერადი ფურცელიც იდო ჩემ კალამთან ერთად ფრთხილად ავიღე და გამეღიმა მისი ნაწერის დანახვისას „გემრიელად მიირთვი და ხშირად გაიღიმე ვგრძნობ ,რადგან შენში ვარ , მარცხნივ რომ გიფეთქავს ჩემია ეგ მე მომპარე !“ არ შეიძლება შეუძლებელია როგორ შეიძლება უბრალოდ საუზმეს ამხელა დატვირტვა ჰქონდა, ხშირად კი არა გაბადრული ვვიჯექი ის რამდენიმე წუთი ხელი ვერ ავამოძრავე უბრალოდ ვუყურებდი ფურცელზე დაწერილ ბოლო სიტყვებს და ვგრძნობდი მარცხნიდან მომავალ ხმას ,გული ისე ძლიერ ფეთქავდა ყოველი დარტყმა ისმოდა …
........

რესტორანში მომხდარის შემდეგ საბოლოოდ გადავწყვიტე დამიანე დადიანი უბრალოდ ლექტორი გამხდარიყო . პირველი დღე წარმატებით გავიდა. საერთოდ არ მიმიქცევია ყურადღება გავაკეთე ის რაც დამავალა ყოველგვარი შეწინააღმდეგების და საუბრის გარეშე. დავდე ფურცელი დავტოვე აუდიტორია და ძალიან მშვიდად წამოვედი. დღეც ჩვეულებრივად გავატარე , ქიმია არ ვიცოდი ვერ მოვყევი დანარჩენი ჩავაბარე და სახლშიც მშვიდად დავბრუნდი.
მთელი დრო მეორე შუალედურამდე მშვიდად გავატარე, ერთფეროვნად მაგრამ მაინც კაგრი იყო როცა არაფერზე ვღელავდი და ნერვიც არ მიტოკდებოდა. როცა მე არ ვესაუბრებოდი თავად სხვას არავის უტევდა და შესაბამისად რუტინა იყო სისის ამოკითხვა შემდეგ კი ბავშვების გამოძახება, ან სიის ამოკითხვა და წერის დაწეყება . რამდენჯერმე ისე შემომხედა დერეფანში ბიჭებთან ერთად რომ ვიყავი მეგონა რამეს მეტყოდა,მაგრამ გზა განაგრძო და ზედაც არ შემოუხედავს მას მერე.
-რა ხდება შენსა და ლექტორს შორის? იჩხუბეთ რამეზე და მე არ ვიცი?
-რა ხდება რას ნიშნავს გიგი? სხვებთან რა ხდება რო?
-ხო მაგრამ...ვერაფერი გავიგე რაღაც მაკლია თქვენი დიალოგები ლექციაზე
-ხოდა შეგიძლია ჩემი ადგილი შეცვალო და შენ მოხვდე მის სამიზნეში
-რა სამიზნეზე ამბობ... მარიამ დავიჯერო რამე შეეშალა შენთან
-არაფერი ...ვერ ვიგებ გიგი რა გინდა და შეგიძლია პირდაპირ მითხრა ჩვენი საუბრები ლექტორით რატომ იწყება და მთავრდება? - დაიბნა აშკარად, მე კი ყელში ამომივიდა მასზე საუბარი- რატომ მგონია რომ დაკითხვაზე ვარ და გინდა საიდუმლო ინფორმაცია გამომტყუო რომელიც არ არსებობს!
-დამშვიდდი რა იყო რატო ხდები აფთარი „კიიფ კალმ ბეიბეეე“
-გიგი ან საერთოდ ჩემთან საუბარს შეწყვეტ ან მის ხსენებას... მხოლოდ სწავლა მჭირდება და ყველაფერი რაც არ ეხება გამოცდებს, სემინარებს და უნივერსიტეტს არ მაიდარდებს გასაგებია?
-კარგიიი გასაგებიააა
აუდიტორიაში შევედი და უკან დავჯექი. სულ ბოლო მერხთან ვიყავი ყველაზე ხმაურიან ბავსვებთან ერთად ,რომლებიც როგორც წესი სასაუბროდ სხდებოდნენ უკან . რვეული და კალამი ამოვიღე ყოველი შემთხვევისთვის რაიმეს ჩანიშვნა რომ დამჭირვებოდა და დაველოდე ლექტორის შემოსვლას.
-გამარჯობა ...დრეს არაფერს ვხსნი..სიასაც არ ამოვიკითხავ ტესტს ვწერთ და თუ შეიძლება ყველაფერი აიღეთ მაგიდებიდან მხოლოდ კალამი და ტესტის ფურცელი იდოს-წინიდან მესმის მისი ხმა ,მაგრამ ვერ ვხვედავ იმდენი ვინმე ზის ჩემწინ . ფურცელს მაწოდებენ და მეც მისი მითიტებისამებრ ჯერ სახელსა და გვარს ვაწერ ჩარჩოში და შემდეგ როცა ყველა მშვიდდება აღარც კომენტარებს აკეთებენ გონების მობილიზებას ვახერხებ როცა ვხვდები რომ მომავალი საგამოცდო თემების გარდა ბევრი სხვა რამეც წერია ხელს მაღლა ვწევ და ვდგები
-უკაცრავად პატივცემულო
-გისმენ...
-შეიძლება გავიგო რასთან დაკავშირებით ვწერთ ტესტს? მგონი უფლება გვაქვს ვიცოდეთ
-რომ დაასრულებთ გეტყვით...მიღებული ქულა თქვენს ნიშნებზე არ იმოქმედებს - მიყურებს და მაიძულებს უკან დავბრუნდე ,არ ღირს შეკამათება. წერას ვიწყებ,ბევრირ ამ არ მახსოვს არც კი ვიცი რას ვწერ, ეს მაგიჟებს, თავი ყველაზე დიდი იდიოტი მგონია.როგორ შეიძლება ასე მალე დაგავიწყდეს ნასწავლი მასალა. ლამის შევჭამე კალამი იმდენი ვაწვალე ხელში ბოლოს როგორც იქნა დავასრულე . თითქმის ბოლომ დავდე ჩემი ნაშრომი სხვა ნაწერების გროვაში და უკან დავბრუნდი.
ნერვები დამაწყდა სანამ უკანასკნელმა სტუდენტმა დაასრულა წერა და პატივცემული დამიანეც სასაუბროდ მოემზადა
-როგორც ვთქვი ამ ტესტის ქულა არ შეცვლის თქვენს ნშნებს რადგან რეალურად არც შევიტან ჟურნალში. ტესტი ზოგადი ანატომიიდანაა ძირითადად ჩვენი განვლილი მასალა და ახლანდელი საკითხები იყო როგორც ნახეთ. ამ ტესტით ერთი პიროვნების ცოდნას არ ვადგენთ,არამედ მთლიანად კურსის. ყველა კურსს ჩაუტადრდება მსგავსი ტესტი დღეს ...ეს ასე ვთქვათ შემოწმებაა ჩვენი,ლექტორების რამდენად ადექვატური ვართ თქვენი შეფასებისას და ხართ თუ არა იმ ნიშნების ღირსი რასაც იღებთ. იმედი მაქვს იმედებს არ გამიცრუებთ და ამჯერადაც გაართვით თავი დავალებას ... თავისუფლები ხართ მომდევნო ლექციაზე გამოცდის საკითხებს მოგცემთ
აუდიტორიას სწრაფად ვერ ვტოვებ,რადგან ჩემს წინ ჩვეულებრივი საცობი იქმნება.ბოლოს კი ჩემს წინ იხურება კარი ხელს ვუყურებ და ბოლოს ლექტორის სახეს ვეჩეხები.ჩანთას მხარზე ვისწორებ და მისკენ ვბრუნდები
-რამე დავაშავე პატივცემულო თუ ლექციის შემდეგ რატომ მტოვებთ?- მაქსიმალურად ვიკავებ თავს , უემოციოს იმიჯს საოცრად ვირგებ შინაგანად კი ყველაფერი მეწვის, თითები მექავება ისე მინდა შევეხო,მოვეხვიო თუნდაც ვეკამათო არ ვიცი ყველანაირ კავშირზე თანახმა ვარ ...თავს უნდა მოვერიო,სულ ცოტაც და საერთოდ აღარ მივაქცევ ყურადღებას
-დააშავე...თუმცა აქ ვერ გეტყვი
-რაღაც მეეჭვება არ ვიცოდე საკუთარი დანაშაულის შესახებ ასე რომ ვერაფერს მეტყვით ...ადგილი არაფერ შუაშია. დაგტოვებთ...- კარის სახელურს ვწვდები ,მაგრმა მისი თითები ისე მეხვევა ხელზე საერთოდ წამის გაჩერებაზეც თანახმა ვარ ოღონდ დიდხანს შვეიგრძნო მისი შეხებით გამოწვეული ემოციები.
-იმედებს მიცრუებ... აი შენი დანაშაული
-ჩემთან დაკავშირებით იმედები არ უნდა გაგაჩნდეთ... სტუდენტი ვარ თქვენი...მხოლოდ ორი წლით შემდეგ რომ მოგესალმოთ ვერც კი გამიხსენებთ რადგან ათასობით გეყოლებათ ჩემნაირი... - ხელს მისი თითებისგან ვითავისუფლებ ,მაგრამ ისევ მაჩერებს ,ამჯერად თვალები ენთება და კარზე ისე სწრაფად მარავს ხელებს ვერ ვიმორჩილებ ,ჩანთა იატაკზე მივარდება მისი ხმა მთელს ოთახში ვრცელდება. მე კი მის სუნთქვას აღვიქვამ სახეზე და ვგრძნობ როგორ მეცლება ძალა, მისი მორჩილებისკენ მიმიწევს მთელი არსება -რას აკეთებთ...
-არ ვიცი...ვერ ვხვდები უკვე ! შენი ამოცნობა მარტივია, მაგრამ რას მოიმოქმედებ გაუგებარი -თვალებში მიყურებს და ისე მეუბნება . აღარ ვიცი რა ვიფიქრო, რა ვუთხრა,რა გავაკეთო ...ვნებდები.ვგრძნობ როგორ ვძლევ საკუთარ თავს და მას ვემორჩილები-რა გინდა მარიამ? რას ითხოვ ჩემგან
-არ მინდა გგრძნობდე...გამათავისუფლე
-არ შემიძლია...
-უბრალოდ გამიშვი და მადროვე დამოუკიდებლად ვიპოვო ხსნა ! ამას მაინც გავაკეთებ და აზრი არ აქვს თქვენ რას მოიმოქმედებთ-იღიმის ..მისმენს დ აისევ ისე იღიმის როგორც ჩვევია. „ჩემი ღიმილი“
უკან იხევს. სულ მთლად მსორდება მიუხედავად იმისა რომ არც აქამდე მეხებოდა,ახლა სიახლოვესაც ვეღარ ვგრზნობ, სული მეყინება. კარს ვაღებ და გავდივარ...
უბრალოდ მივაბიჯებ დერეფანში და არც კი ვცდილობ ვიფიქრო. ვიცი ახლა ვერ შევძლებ...შემდეგ ,აუცილებლად!
მე და თამარა ერთად ვსხედვართ ბაღში და ვერცერთი ვიწყებთ საუბარს.
-რა უნდა გავაკეთო?
-არ ვიცი...მე ?
-არც მე ვიცი ...
-გამოცდები იწყება...ახლა ამის დრო იყო? ჩავიჭრები და მერე ლექტორი მიშველის? დამიწერს ყველა საგანში ქულას? ან შენ მიშო გიშველის? რა უნდათ? რატომ გამოჩნდნენ? ღმერთო რატო მიშლი ხელს სწავლაში? რატომ მირევ გონებას?
-ამოისუნთქე ...
-ცუდად ვარ თამარა
-მეც...კი არ გამოჩნდება.უნდა გამაბრაზოს რომ კიდევ ვეჩხუბო
-არ სცალია ალბათ...
ისე ვსაუბრობთ თითქოს პროგრამაა ჩაწერილი ... რეალურად ის მომენტია როცა საკუთარი თავიც ვერ მომცემს რჩევას,სიტუაცია კონტროლს არ ექვემდებარება.
მეცადინეობას ვიწყებთ...ამჯერად მასალები გვაქვს.მაგრამ ქიმია კატასტროფულად რთულია,იმდენად რომ ვერცერთი ვიგებთ ნორმალურად. მე ხომ ადამიანების ცოდნის გამოყენების ნიჭი მაქვს, ხოდა ვის გამოვიყენებდი თუ არა წინა მეზობელს. კარზე დიდხანს ვაკაკუნე და როგორც იქნა გააღო.სპორტულ შარვალზე მაისურს იცვამდა და ამთქნარებდა
-მარიამ? მშვიდობაა?
-რომელი საათია იცი ბატონო მიხეილ?
-აზრზე არ ვარ...- იწევა უკან და სახლსი შესვლის სასუალებას მაძლევს.კარს ხურავს და მიყურებს- რა ხდება?
-პრობლემა მაქვს...ხომ მითხარი დახმარებას სულ შევძლებო
-რა პრობლემა?
-ქიმია...- კონსპექტებს ვაკრავ გულ-მკერდზე და ვუღიმი
-კაი ღადაობ? ესაა სულ? ბიოლოგებმა ქიმია ვერ გაქაჩეთ? სირცხვილოო- თავს აქნევს და იკრიჭება. მასხარაა ესეც დავიჯერო?-იმას არ უნდა რო მოვიდეს?
-ის შენს მისვლას ელის...
-ვიცი... მაგრამ გამოუძინებელი რომ ვენახე მართლა მონსტრს ვგავარ მაგ დროს და ვიფიქრე სჯობს გამოვიძინებ და მერე ვნახავ_თქო
-მე ავუხსნი არ იდარდო მაგაზე...ახლა რომ ვუთხრა აქ ვარ თმით მითრევს
-ყავას დალევ?
-არააა...
-წვენს? მინერალურს რა ვიცი ყველაფერი მაქვს თუ არ მაქვს გაგიჩენ უცებ
-არ მინდა არაფერი ხვალინდელი ქიმიის გამოცდის ჩაბარების გარდა
-ხვალ გაქვთ?რამდენი საკითხია სულ?
-200
-უჰ არაუშავს მალე ისწავლით...
-ცოტაა 200 საკითხი?-მე რომ შვეიცხადე წარბები აწკიპა- ვიცი ხო ვიცი რო უარესები მელის- ავბუზღუნდი და თვალი მივადევნე ყავას როგორ ამზადებდა. უზარმაზარი ფინჯანი აავსო და დივანზე დაჯდა ჩემ გვერდით. ფურცლებს გადახედა სადაც მხოლოდ ტესტები იყო და ყავის წრუპვა-წრუპვით დაახლოებით ხუთი წუთი გაიყვანა. შემდეგ მომაპყრო მზერა
-პირდაპირ ტესტები აგიხსნა როგორ უნდა გააკეთო თუ მთლიანად თემები--თვალები გადავიდა კეფაზე,მერ ეუკან დაბრუნდნენ , ჩამოვარდნილი ყბა ავკეცე როგორღაც და მერე ამოვილუღლუღე
-ტესტები იყოს მხოლოდ...
-კარგიი მოკლედ აქ არეულადაა და ერთ თემაზე რაცაა ისინი ვიპოვოთ აგიხსნი და მერე გადავიდეთ სხვაზე რო არ აურიო -ისე დაიწყო ახსნა თან პასუხებს წერდა თან მიხსნიდა .ეს ბიჭი მგონი ყოვლისშემძლეა,თამარა არ ცდებოდა არაა ეს ამქვეყნიური და იმიტომ გააგიჟა ის გოგო თორემ აბა თამრიკოს აფორიაქება ასეთი მარტივია? -აბა? დავიწყო თავიდან? დიდი ახნის უნარი არ გამაჩნია ლაპარაკს რომ ვერ ვიტან ...
-ოქროს ბიჭი ხარ სენ ...ბაჯაღლოო რაც გინდა მთხოვე თუ გინდა გავყიდი დაქალს მოვიტაცებ მე თითონ და დაგისვამ სახლში. შენზ ეუკეთესს ვის იპოვის -ეს რომ ვუთხარი სიცილი დაიწყო
-მოტაცება და ძალადობა არ მინდა იყოს...
-წავედი ახლა თამარას განვანათლებდ ა მერე ჩავუჯდები კიდე რო დავიმახსოვრო ყველა
-არ გინდა ...
-არა? შენ მიხვალ?
-ნუ ღელავ მაგაზე...მიდი სახლში დაჯექი და იმეცადინე -თვალს მიკრავს და ტუჩის კუთხეს ტეხავს.
-წავედი ....კარგად- ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე და სახლი დავტოვე.
თამარამ რომ დამირეკა და გაჰკიოდა ვერაფერი დავიმახსოვრეო გავჩუმდი. არაფეირ მითქვამს მეტი ეფექტისთვის. უფრო გაუხარდება მიშიკოს გამოჩენა. მულტიფუნქციური თაყვანისმცემელიც ასეთი უნდა …..
....
ყველაფერი ერთად მანერვიულებს. ქიმიაში ჩაჭრა მაქვს გარანტირებული,ისეთი საკითხებია ვერაფერი გავუგე. პასუხები ვერ ვიპოვე თორემ დამახსოვრებას მოვახერხებდი . უკვე მესამე ჭიქა ყავას ვსვამდი და მეათეჯერ ვქექავდი ერთ აბზაცს პასუხის საპოვნელად.
ვიღაც აკაკუნებდა, სწრაფად წამოვდექი და ისე გავაღე არც გამიხედავს ვინ იყო. თვალები გამიფართოვდა მიშოს დანახვისას
-მიშოო
-თამარა - ოდნავ მიღიმის და ლოყაზე მკოცნის, ხელს წამით მადებს წელზე და შემდეგ მიყურებს-არ შემომიშვებ?
-მე ...ხო რა თქმა უნდა - როგორ მომნატრებია ერთი კოცნა რა იყო არ შეიძლება ჩამეხუტოს? სახლში შემოდის, ქურთუკს იხდის და საკიდზე კიდებს. ყოელთვის ასე მშვიდად რატომაა როცა მე ავრ აღელვებული
-ასე უნდა იდგე შემოსასვლელში?
-რატომ მოხვედი მიშო/ასე რატომ მიღიმი
-პირველ კითხვაშია მეორეს პასუხი ... რატომ მოვედი და გულმა მიგრძნო ქიმია რომ არ იცი და ვიფიქრე ჩაჭრილი გოგო რომ არ მყავდეს დავეხმარები_თქო
-რა იფიქრე... კი არადა რას იზამ...არა უფრო სწორად პასუხი როგორაა
-აშკარად გადაღლილი ხარ...რამე ენერგიის მოსამატებელი გჭირდება...რამე ჭამე დღეს საერთოდ?
-ყავა...
-ასე გაოცებულმა დიდხანს უნდა მიყურო?
-ასე დამაბნევლად საყვარელი სახე დიდხანს უნდა შეინარჩუნო?
-ისევ იწყებ?
-თავს ნუ ისაწ....ბ ნერვებს მაწყვეტ ასე ... იცი შესანიშნავად რომ გამოგდის ადამიანების მანიპულირება...თავი მარიონეტი მგონია ხოლმე რაც გინდა და როგორც გინდა ისე ხდება ჩემს ტვინშიც ყველაფერი ზუსტად გაქვს გათვლილი თუ რა ხდება - მშვიდად ვსაუბრობ და ისევ ისე ვუყურებ...მისი თვალები უკვე სულს მიხუთავს. ისეთი მზერა აქვს მგონია რომ ვატკინე... ცუდად ვარ ! იდიოტი ვარ...ნამდვილი იმპულსური იდიოტი რომელიც რას ლაპარაკობს თავადაც არ იცის . მითხარი რამე გთხოვ...გთხოვ მიყვირე მაინც ან რა ვიცი რამე ისეთი რომ გამაჩუმო გთხოოვ არ გაჩუმდე რა არ გააკეთო ეს არ მაქციო ზურგი არაა რა არ შემიძლია ვკვდები ...
-დავწერ ამას და წავალ ... ან მარიამს დაურეკე ავუხსენი და აგიხსნის ...- დგება და მიდის . არც მიყურებს აი ასე უბრალოდ აპირებს ოთახიდან გავიდეს
-სად მიდიხარ
-კარგი ბიჭის ნიღაბი მომბეზრდა და ვინმესთან მონსტრად უნდა ვიქცე...