.. ის იყო ხელს მავლებდა, რომ აუდიტორიის კარი გაიღო და ლექტორი შემოკაკუნდა
- კარგი იქებოდა რომ ერთმანეთის ზდევის გარდა სხვა რამეს, უფრო მნიშვნელოვანს აკეთებდეთ.
დაგვგესლა და პასუხის მოლოდინში ფეხი დააბაკუნა იატაკზე
- კარგი იქნეოდა ყველა თავის თავს რომ გააკონტროლებდს ქალბატონო ლამარა, ასე თქვენც არ ჩაყოფთიდ მაგ პატარა ცხვირს ჩვენს საქმეში, ახლა კი თუ შეგიძლიათ დაგვტოვეთ, ბევრი საქმე გვაქვს და რაღაც სისულელეებზე სასაუბროდ ნამდვილად არ მცალია.
ხელი კარიკენ გაიშვირა გუკამ, ლექტორმა კი რაღაც ჩაიღრინა და ფეხების მძიმე ბაკუნით, კი არ გავიდა გავარდა გარეთ.
- ამის დედაც..
გუკამ შეიკურთხა, ფეხი მიარტყა მაგიდას და ამოატრიალა.
- რა ხდება გუკა ?
ვერფრით დავფარე გაკვირვება. ასეთი რეაქციაც არ უნდა გამოეწვია ამ საუბარს.. მითუმეტეს რომ ის ლექტორია და სენიშვნის მოცემის სრული უფლება აქვს.
- ახლა ამაზე საუბრის არც დროა და არც ადგილი. გეტყვი აუცილებლად ოღონდ არა ახლა, დროა გავაგრძელოთ რეპეტიცია
ხელი ჩამავლო და სცენისკენ წამიყვანა, თითოეული ნაბიჯის გადადგმისას მაჩერებდა და თავიდან მაწყებინებდა სცენას, ჭიანჭველას ნაბიჯებით გავდოდით მთელ რეპეტიციას, თუმცა ისე ვითვისებდი ყველაფერს არც ისე დიხანს ვჩერდებოდი სცენებზე.. ყველაზე მეტად გამიჭირდა ცეკვა მასთან ერთად, მისი ასეთი სიახლოვე თავბრუს მახვევდა, თავბრუსხვევა კი ხან ჩემს გამოშტერებას ხან კი ილეთების დავიწყებას იწვევდა, ყველაფერ ამაზე ისე მიღრენდა ვითმ თვითნ ნასწავლი დაიბადა, ვბრაზდებოდი, ვეჩხუბებდი, მაგრამ საერთოდ არ მყვებოდა ჩხუში, ეს კი უარესად მაწყვეტდა ნერვებს
- გუკა, დავიღალე.. ეს ისე არ ქნა, ის ისე არ გამვოა, ამას ძალიან ნელა აკეთებ, ის ძალიან უემოციოა.. საერთოდ მოგწონს რამე რასაც ვაკეთებ ?
ვუბღვერ და იქვე დადებულ წყლის ბოთლს ტუჩებსშუა ვიქცევ
- მგონი უნდა ხვდბოდე ჯენი, რომ ამ ყველაფერს შენთის ვაკეთებ.. მე არ მიხარია მასწავლებლობანას თამაში და მილიონი შესწორების კეთება შენთვის.. უბრალოდ მინდა რომ, შენი დებიუტი განსაკუთრებულად შედგეს ამ სცენაზე
ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ცერა თითებს ლოყებზე მისვამს.. ვდუნდები და მას ვეყრდნობი
- დავიღალე, გუკა მგოი დღეისთვის საკმარისია
შუბლს გულ-მკერდზე ვადებ და ხელებს დაღლილობის ნიშნად უძლურად ვადებ პრესზე, უჩვეულო მუხტი მირტყამს და ციანებივით ვხტები, ის კი უფრო და უფრო მიკრავს სხეულზე
- ძალიან დაგღალე
ერთი ხელით თმაზე მეფერება მეორეს კი კისერში მიცურებს და მისკენ მაწევინებს, ვიბნევი და ხმას ვერ ვიღებ
- ახლა რომ არ გაკოცო შეიძლება სული განვუტტევო
სიტყვის ამოღების უფლებს არ მაძლევს და პირველსგან განსხვავებით მთელი ვნებით მაცხრება ტუჩებზე, ვერაფრით ვუძლებ ცდუნებას და ხელს თმაშ ვუცურებ, უფრ ძლიერად ვქაჩავ ჩემსკენ და ცემი საქციელით უფრო ვახელებ, რა ვქნა მეც ხომ ადამიანი ვარ და ჩემს ორგანიზმშიც ხმ არის ჰორმონები.. ან მის ველური და ნაზი კოცნის ნაზავს რომელი სულიერი გაუძლებდა ?! ვერცერთი .. ღმეთო რა ტკბილია. მოიცა..სად მიდის ? არაააა, რას აკეთებს, რატომ მეწვს ყელი ასე ძალიან და რატომ არის ამ წვის მიზეზი მისი ტუჩები.. მაქსიმალურად ვდუნდები და ისე ვეკრობი სხეულზე მანძილი ჩვენს შორის ფაქტიურად არც არსბობს. ახლა ოდნავაც რომ მომშორდეს ვიცი იატაკზე გავიშოტები..
- როგორ მიყვარს ჩეს ხელებში რომ იტრუნები
ზემოდან დამყურებს და ჩემგან იერიშს ელოდება, თუმცა ახლა ისეთი სასიამოვნო განწყობაზე დამაყენა მისმა კოცნამ, ბოდიში მაგრამ არ ავყვები..
- ვერ წამომაგებ შენს ანკესზე
თვალებს ვჭუტავ და გამაფრხილებლად ვუქნევ საჩვენებელ თითს
- როგორ გეკადრებათ. თქვენი ძილის დროა პატარა ქალბატონო
ცოტახნის შემდეგ ამატებს და წელზე მხვევს ხელს, თან გასასვლელისკენ მივყავარ
- მერე მე რომ არ მეძინება
სასაცილოდ ვმანჭავ სახეს
- აბა რა გავაკეთოთ ? არა ემ კი ვიცი რაც გაგიხარდება ახლა და რატომაც არ იძინებ მაგრამ დღეს საკმარისი დოზა მიიღე ქალბატონო
მთელი ირონიით მიღიმის და ცდილობს მაქსმალურად მშვდი სახე შეინარჩუნოს, მაგრამ მე რისი ჯენი ვარ ეს რომ გამომეპაროს
- რამხელა წარმოდგე გაქვს წიკლაური საკუთარ თავზე, საერთოდაც არ მყოფნის ეგ თქვენი დოზა, ალბათ იმიტომ რომ საერთოდ არაფერი გაგეგება მაგ საქმის. რა სამწუხაროააა
სიტყვა სასცილოდ გავწელე და დანანებით გადავაქნიე თავი, ვითომ ძალიან მებრალებოდა
- მსახიობი
ცაიბურტყუნა და გზა გააგრძელა
- ხომ ხვდები რომ ეგ ჩემთვის კომპლიმენტია
- უი ხო, ეს ფრაზა მომავალ მსახიობებთან არ უნდა გამოვიყენო.. სოოორი
ყურის ბიბილოებს ექაჩება და ინდური მეთოდით მთხოვს პატიბას
- როგორ გიხდება დაწელილი ყურები... არა ლოყები უფრო მოგიხდება
მის ლოყებს ხელებში ვიქცევ მთელი ძალით ვექჩები
- აა მეტკინა მაიმუნო
გავრბივარ და ისიც მომზდევს მაგრამ დერეფნის ბოლოს რომ კედელს ვეჯახები საწყალი სახით ვბრუნდები და ტუჩებს მომტირალ ბავშვივით ვბრიცავ..
- სად გამექცევი ქალბატონოოო
ხელებ გამოშვერილი მოდის ჩემსკენ და ისე საყვარლად მიცინის ლამის მივვარდე და დავუკოცნო ის ნაკეცები თვალებთან რომ აქვს სიცილის დროს.. თავის დასაძვრენად სილულელეს ვროშავ
- ამ შენობის სახურავზე ავალთ ?
ვეუბნები და საწყალი თვალებით ველოდები პასუხსს
- რას მიპირებ ჯენი ?
გაკვირვებული სახით დამჩერებია მაგრამ ტუჩის კუთხეში მაინც ეპარება ღიმილი და ჩემს დაკვირვებულ თვალებს ეს გამოეპარეოდა?
- არაფერს უბრალოდ მინდა ცას შენტან ერთად ვუყურო
ვეაფირისტები და ყურებამდე გაკრეჭილი ავჩერებივარ მაღალ წიკლაურს
- ერთი წუთით დამელოდე სიტუაციას დავზვერავ და ავიპაროთ
მე ვეხუმრე და ეს სულელი მართლა მიდის , ღმერთო ეს რატომ მომივლინე სასჯელად ასეთი რა დავაშავე, არა მადლობა რომ მომივინე მაგრამ ხანდახან რატომ მიშლის ასე ნერვებს