მარწყვის სურნელი (14)
მე ვეხუმრე და ეს სულელი მართლა მიდის , ღმერთო რა დავაშავე ეს რომ მომივლინე სასჯელად, არა დიდი მადლობა რომ მომივლინე მაგრამ ხანდახან ასე რატომ მიშლის ნერვებს.. სანამ მე ვეწუწუნებოდი ჩემს თავს, მანამ უკვე დაეზვერა ვაჟბატონს სიტუაცია.. ხელს მკიდებს და თვალების ცეცებით ადის მეორე სართულზე, შემდეგ მესამეზე, მეოთხეზე... და ასე ვღწევთ გაჭირვებით მეცხრე სართულზე, შემდეგ კი სახურავზე. - ღმერთო რა ლამაზია აქაურობაა.. ხელებს ვშლი და ნელ-ნელა ვტრიალებ თან ცაში ვიხედები და მბრუნავ ვარსკვლავებს არ ვაშორებ თვალს, უცებ წონასწორობას ვერ ვიკავებ და ძირს ვებერტყები.. არაა, ეს რაღაც რბილია და გაყინულ სახურავს სრულებით არ გავს, აშკარად წიკლაურმა ივაჟკაცა.. ერთმანეთზე მთელი ძალით დაჭერილ წამწამებს გაჭირვებით ვაშორებ და მაშინვე შეშინებულ წიკლაურის სახეს ვხედავ - ჯენი რატომ იქცევი პატარა ბავშვივით, გული გამიხეთქე.. ქოთქოთებს და თან ცდილობს რბილად მესაუბროს - აბა მანახე გახეთქილი გულიი.. ინტერესიან მზერას ვაპყრობ და მაქსიმალურად ვიკავებ სიცილს - ხუმრობის ხასიათზე ხარ ხო ? მე ლამის გამსიკდა ეს საწყალი გული თავს მაცოდებს და ცდილობს უფრო დამაჯერებლად იცრუოს - გული ჩემია და მინდა გავხეთქავ და მინდა გავბერავ ვეუბნები ზურგს ვაქცევ და სახურავის კიდეზე ვჯდები - იქნებ გადავარდე და მართლა გამიხეთქო გული ისევ ზურგს უკან მესმის მისი ხმა - მოდი შენც დაეტევი ხელს ჩემს გვერდით ვაბაკუნებ და ვეკრიჭები - ნეტა იცოდე როგორ მიყვარს პატარა ბავშვივით რომ მიცინი თვითონაც მეკრიჭება და ჩემს გვერდით ჯდება - მითხარი და მეცოდინება - უკვე ხო გითხარი ? კიდევ გაგიმეორო? თვალებ მოჭუტული მიყურებს და ლამისაა დავკოცნო ისეთი საყვარელია - მიხარია რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი მხარზე ვეხვევი და თავს ვადებ - მეც მიხარია რომ გამოვჩნდი შენს ცხოვრებაში უფრო კომფორტულად მხვევს ხელს და ძალიან ნაზად მახებს ტუჩებს თავზე თითქმის ორი საათი ვიყაი ასე მის მხარზე მიხუტებული, მეცხრე სართულის სახურვზე მჯდარი, ბიგბენის ხედით და საყვარელი ადამიანის სურნელით გაჟღენთილი ჰაერს ვისუნტქავდი .. ვიკვებებოდი მისი სითბოთი და სიყვარული ავსებდა ჩემს მთელ ორგანიზმს.. მიხარია მისი არსებობა ჩემს ცხოვრებაში.. ვგიჟდები როგორ ახერხებს ასე მანიპულირებას ჩემი გრძნობებით.. ერთი სიტყვით შუძლია შეცვალოს ჩემი მთელი დღის განწობა და ხასიათი როგორც ცუდისკენ ასევე კარგისკენაც.. სწორედ ამიტომაა ჩემთვის განსაკუთრებული.. მან ჩემში ის გრძნობები გააღვიძა რომლის ოდნავი შერყევაც ვერ შეძლო სხვამ.. ასე ხდება მოვლენ ადამიანები გვირევენ ყველაფერს, არაფერ უბრუნდება ძველებურ სახეს.. ყველაფერი იცვლება .. ჩემს შემთხვევაში კარგისკენ და ეს მაბედნიერებს.. ნელ-ნელა ზღაპრის პრინცცესას ვე,მსგავსები..არ შემიძლია ვიფიქრო სხვა რამეზე რცა ჩემს გვერდით არის .. მაბნევს, ჭკუიდან გადავყავარ მის შეხებას .. - სულ გაყინულხარ, წავიდეთ. სხეზე მეფერება და ცდილობს როგორმე გამათბოს.. არაფერს ვამბობ, არ მინდა საუბრიტ გავაფუჭო ასეთი კარგი მომენტი, უხმოდ მივყვები, ისევ მის ხელს ვარ ჩაფრენილი ისე თითქოს ვინმე მართმევს და შიგადაშიგ მალულად ვაპარებ მზერას მისი თვალებისკენ, თუმცა მისი შავი სფეროების მზერას დიდხან ვერ ვუძლებ და სივრცეს გავყურებ.. ამოსვლისგან განსხვავებით ახლა ლიფტით ჩავდივართ და ჩეს სიხარულს საზღვარი არააქვს, მიხარრია რომ ფეხით ჩავლა არ მომიწევს ცხრა სართულის.. ლიფტში შევდივარ და კედელს ვეყრდნობი, ის კი ჩეს წინ დგება და ცდილობს როგორმე ჩემი მზერა დაიჭიროს, სახეს ხელებში იქცევს, წამით მზერა ჩემს ტუჩებზე გადმოაქვს და თვალის დახამხამებაში ვგრძნობ მისი მარწყვის ტუჩების ჩემსაზე შეხებას.. ირგვლივ ყველაფერი ქრება ჩემსა და მის გარდა.. ყველაფერს ეკარგება აზრი.. მხოლოდ მე და ის .. ნელ-ნელა მომთხოვნი ხდება მისი შეხება და მე უკვე გამოცდილი ვპასუხობ მის გამოწვევებს... ისევ თვალის დახამხაბაში სწყდებ ჩემს ბაგეებს და ლიფტის კარიც იღება - ტკბილი ძილი უკვე გასულს ყურთან მკოცნის და ლამის ცავდნე ხელებში ისე ნაზად მეხება - შენც ჩემს ხმას ვერ ვცნობ, მე ვთქვი ეს ? დააამნ.. ჯანდაბა! რას მმათებ წიკლაურო. გონება დაბინდული მივდივარ ოთახისკენ, სახელურს ვეჭიდები და მანამ მიყვები სანამ ტკივილს არ ვგრძნობ თავს არეში.. ბურუსიდან ელენეს ხმას გამოვყავარ - ინებეთ ქალბატონო ჯენი მობრძანება? .. საერთოდ დაქალი რომ გყათ თუ გახსოვთ ?და იმდენად ბედნიერი არის რომ თუ ახლავე არ მოგიყვებათ ყველაფერს შეიძლება სიხარულისგან გასკდეს.. თავიდან მიბღვერს შემდეგ კი ტკბება და შაქარყინულად იქცევა - სულ ნუიბღვირები გუკაც მეყოფა ვეუბნები და უდარდელად ვიშოტები საწოლზე - ხოო? კარგი.. არადა რაღაც ძალიან საინტერესო მქონდა სათქმელი.. თვალებს ატრიაებს და თითებს ნერვიულად ხლართავს ერთმანეთში. სიტყვა - საინტერესოს გაგონებაზე, ჩემი ტვინის უჯრედები აქტიურდებან და მაიძულებენ წამოვხტე და მზის სხივის სიჩქართ მივვარდე ელენესთან - აბა გელოდები ინტერესიან მზერას ვაპყრობ და მოლოდინისგან თვალებს ვაფართოებ - ნიკამ ხელი მთხოვა ამბობს და ეს ჩემი თამამი ქალბატონი მორიდებიტ იტრუნება - კაიიიიიიიიიიიი?! ვიკვირვებ და უკვე გააზრების შემდეგ ორვე ერთად ვკივით ოთახში.. - რათქმაუნდა დათანხმდი არა ? არ მითხრა რომ არა თორემ ჩემი ხელით დაგახრჩობ ვეუნები და უკვე დასახრჩობად ვემზადები - არა, არც არა მითქვამს და არც კი.. დრო მჭიდებოდა მოსაფიქრებლად, ასე იოლი ხომ არ არის.. თანაც ცოტას თუ დამელოდება არაფერი უჭირს.. ე რამდეი ხანი ველოდე მის გამოჩენას ? რამდენი დრე გავატარე უხასითოდ ლოდინში მის გამო.. უბრალოდ არ მინდა ვიჩქარო.. ვერ გადავდგამ ასეთ ნაბიჯს დაუფიქრებლად, ყველაფერი უნდა გავაანალიზო - გეთანხმები, მაგრამ იმდენხანსაც ნუ აცდევინებ რომ გადაიფიქროს.. დაძაბული სიტუაციის გაფანტვას ხუმრობით ვეცადე, გაეცინა და ჩამეხუტა - ხომ ვუყვარვარ არა ?1 კატის ტვალებით ამომხედა, პატარა ბავშვს გავდა იმ წამს - ელენე, არ გამაგიჟო ეხლა.. იმედია არ ფიქრობ რომ შესაძლოა გატყუებდეს ვუბრაზდები და ხელს ვაშვებინებ რო უკეთ შევხედო - არვიცი ელენე დავიბენი.. ვრ ვხვდები რა გავაკეთო.. ასე ერთი ხელის მოსმით მოუნდა და ცოლად გავყვე ? მერე ვინ გადაიხდის იმ ჩემს ღამეებს მასზე ფიქრით რომ ვათენებდი ? - ელენე.. ნუ სულელობ, შენ რომ მოყახარ ცოლად იმაზე ემტი სასჯელი რაღა გინდა ვერ ვხვდები.. ჩემს ნათქვამზე ის ვიცინი, ალბათ ამ კორპუსის მშენებელს ძალიან მაგარი სამშენებლო მასაები აქვს გამოყენებული აშენებისას, თორემ უეჭველი დავანგრევდი.. საპასუხოდ ბალიში მხვდება თავში და არც მე ვაკლებ.. ტყდება ბალიშებით გაუთავებელი ომი ბოლოს დაღლილები და ძალაგამოცლილები ვესვენებით ერთმანეთს და იატაკზე ვიშოტებით.. იდილიას კარზე კაკუნი გვირღვევს, მეც მალევე ვდგები და მხიარულ ნოტაზე მივდივარ კარისენ, მაგრამ გაღების შემდეგ უსიამოვნებისაგან ვიჭყანები კაკუნა ლექტორს რომ ვხედავ.. ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა გულში ვფიქრობ ისე კი რონიულ ღიმილს ვიკრავ სახეზე და ისე შევურებ - პირისპირ უნდა ვისაუბროთ, სასწრაფოდ. აუდიტორიაში გელოდები. მეუბნება და ისე რომ პსუხს არც კი ელოდება მიკაკუნობს **** შემდეგ თავში საიდუმლოს ბუმი გასკდება.. იმედია მოგეწონებათ და საინტერესო თავი გამოვიდა.. ძალიან მიყვარხართ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
