მარიამ ნაკაშიძე 16 წლის , საკმაოდ ლამაზი და მიმზიდველი გოგონაა . მარტივად გამოირჩევა გარეგნობით და ქცევით საზოგადოების იმ ნაწილიდან რომელშიც ყოფნა უხდება. ხომ არსებობს ოჯახები რომლებიც ტრადიციების მიმდევრები არიან , მენტალიტეტის რომელსაც ბევრი ცუდი მხარეც აქ . სწორედ ასეთ ოჯახში დაიბადა მარიამი ერთ-ერთ სოფელში საკმაოდ შეძლებულ ოჯახში ცხოვრობს .მდიდარს ვერ ვიტყვით მაგრამ რაც ჭირდება არასდროს არაფერი აკლიათ , დიდი ოჯახის წევრს საკმაოდ ბევრი რამ გააჩნია ,ასე ვთქვათ გლეხის პირობაზე .
ბებია და ბაბუა უკვე საკმაოდ ასაკოვანი არიან მაგრამ მაინც აკეთებენ საქმეს და უვლიან ოჯახს . მარიამ ბებია და გიორგი ბაბუა არიან ოჯახის ბურჯები . შვილებს მამამ ძველად როგორც იცოდნენ ხოლმე მშობლების სახელები დაარქვა ამ შემთხვევაში კი ქვიათ კარგი სახელები მაგრამ აბა ოლღა ან აფრასიონი ერქვათ მერე? ასეა თუ ისე ეს წესი კიდევ არსებობს და არც ისე მოსაწონია . როგორც მიხვდით მარიამის უფროს ძმას გიორგი ქვია ის უკვე სტუდენტია თბილისში სწავლობს და მართალია იშვიათად ჩადის სოფელში რადგან კარგად სწავლობს და ვერ იცლის . ყოველთვის აკონტროლებს სიტუაციას და როგორც უფროს ძმას შეეფერება თითქმის ყველაფერი იცის მარიამის შესახებ სად დადის , ვის ელაპარაკება, ვისთან მეგობრობს, ვინმე ხო არ აწუხებს და ასე შემდეგ . მოკლედ ქუთაისური ძელიბიჭობა არ ტოვებს არასდროს იმის მიუხედავად რომ არაჩვეულებრივად სწავლობს , შესანიშნავად იქცევა და ზრდილობის ნორმებს არასდროს უხვევს, ყოველთვის ფიცხი ხასიათი ქონდა და სულ „რაზბორკებზე“ იყო. ეს დიდი პრობლემას არ წარმოადგენდა ზურაბისთვის რადგან თავისი ახალგაზრდობა ახსენდებოდა , სამაგიეროდ ქეთო გიჟდებოდა მისი შვილი ღილებდაგლეჯილი დასვრილი და დალურჯებული რო მიდიოდა სახლში ამიტომ ლექციებიც ხშირი იყო რომელზეც მარიამს ეცინებოდა და გიოც ძვლივს იკავებდა თავს უფრო უშლიდა ნერვებს დედიკოს მერე აკოცებდა და გადიოდა ქეთოს კი ტოვებდა აქოთქოთებულს. ოჯახში უკვე ოთხი წელია ახალი წევრები ყავთ ასე ვთქვათ სიბერეში კიდევ გადაწყვიტეს შვილის გაჩენა ცოლ-ქმარმა და უშედეგოდ არ ჩაუვლია მუშაობას ტყუპები შეეძინათ გოგოები ლილე და ლიზი რომლებიც იდენტურები არიან და ისე გვანან ერთმანეთს ქეთის გარდა ვერავინ არჩევდა თავიდან ეხლა მარიამიც მიემატა როგორღაც არჩევს . გოგოები ოჯახის ბრილიანტები არიან .ისეთი ცელქები და მოუსვენრები არიან მთელს სახლს აწიოკებენ , ყველას მათზე ამოდის მზე და მთვარე როგორც იტყვიან. ლილე და ლიზი ერთად გაზარდა ყველამ მარიამიც ერთვებოდა მარუსა ბებოც და კი არიან უკვე საკმაოდ მოზრდილები .
თავად მარიამს რაც შეეხება ძმის მსგავსად ისიც კარგი მოსწავლეა , ძალიან შრომისმოყვარე, წესიერი და როგორც იტყვიან წიგნის ჭია ბავში იყო ყოველთვის. ძალიან ადრე დაიწყო კითხვა და მას მერე წიგნი არ გაუშვია ხელიდან ან სკოლის საგნებს მეცადინეობს ან კლასგარეშეს კითხულობს. ბიბლიოთეკა სახლში დიდი აქვთ და წიგნის პრობლემა არ ექმნება . სკოლაში სანიმუშო მოსწავლეა ყველა იცნობს და მთელს სოფელს ნატვრის თვალივით ყავს . ხომ იცით სოფელში როგორი დიდიც არ უნდა იყოს ყველა ყველას იცნობს შორიდან მაინც და ყველაფერი იცის , ამ ოჯახზე კარგის გარდა არასდროს არაფერი უთქვიათ და გასაჭორიც არასდროს გამხდარა რასაც სხვებზე ვერ ვიტყვით. ორი სოფლის შუაში ცხოვრობენ , რომლებიც საკმაოდ მჭიდროდაა დასახლებული და ბევრი ხალხიც ცხოვრობს ასე რომ ამ ხალხის თვალში საკმაოდ დიდი ადგილი უჭირავს ამ ოჯახს თავისი“ქართველობით“ რას ვგულისხმობ ამაში ნელ-ნელა გაიგებთ .
მეთერთმეტე კლასის გამოცდები მაღალი შეფასებებით დაასრულა , ყველა საგანში ათი ყავს ცხრა კლასის დასრულების შემდეგ ლეპტოპი მიიღო და ოქროს მედლის კანდიდატია . დედა ისტორიის მასწავლებელი იყო სანამ პატარები ჩაისახებოდნენ შემდეგ კი გადაწყვიტა თავი დაენებებია ერჩივნა სახლში ყოფილიყო და ოჯახისთვის მიეხედა ვიდრე გადარბენაზე ყოფილიყო . მამას დიპლომი იმიტო აქ საერთოდ რო ბაბუამ ბევრი ფული გადაიხადა ერთ დროს ისე რაზბორკებზე სიარულის და დროსტარების მეტი ახალგაზრდობაში არაფერი უკეთებია გიო არაფერია მასთან შედარებით. გიორგის მხოლოდ ზურა ყავდა ბიჭი ორ გოგოსთან ერთად და მასზე ამყარებდა იმედებს არც არაფერს აკლებდა და ყავდა გათამამებული მაგრამ ცოლის შერთვის შემდეგ საქმის კეთება დაიწყო და დროსტარებას იმ სახით როგორც ქონდა შეეშვა რადგან ცოლი ძალიან უყვარს .
ზაფხულში ქალბატონი მარიამი სახლის საქმეებითაა ძირითად დროს დაკავებული დედას ეხმარება და პარალელურად ბებოს და ბაბუს შინაური ცხოველების და ფრინველების მოვლაში რომლებიც საკმაოდ ბევრი ყავთ , ნათესებიც ბევრი აქვთ მოკლედ სოფელში რაც შეიძლება მოჰყავდეთ და ყავდეთ თითქმის ყველაფერი აქვთ . გიოც სახლშია უკვე და მხიარულად არიან უფრო, მისი სასტავი ძაან ხშირადაა მათთან .
დილით ადრე არ იღვიძებენ გოგოები ამიტო თვითონაც ძინავს ცხრა- ათ საათამდე . დღესაც ათამდე იძინა შემდეგ ბავშვები შეუცვივდნენ რეზიდენციაში როგორც თავად თავის ოთახს უწოდებს და ვინღა აცლიდა ძილს
-მარიაამ გაიგვიძეეე -ორივე ერთად დაახტა თავზე და ლამის გაგუდეს
-ჩემო გოგოები მოსულაან - ორივეს მოხვია ხელი საწოლზე დააწვინა და ჩაკოცნა ისინიც კისკისებდნენ მხოლოდ მაისურები ეცვათ ერთნაირი ვარდისფერი ფისოს გამოსახულებით და ტრუსები .სულ ერთნაირად იცმევენ ყველაფერს და უფრო გვანან ერთმანეთს
-მექატუნება გაჩერდი მეცინება მარიამ - ორივე ერთად იმანჭებოდა და ცდილობდა მოეშორებიათ და
-აბა ჩემი დები რა ამბავში არიან აქ ჩემს გარეშე ?- გიო შემოვარდა და დაემხო საწოლზე ეხლა მარიამს დაესხნენ თავს სამივე და მთელი საწოლი დააყენეს თავდაყირა . უკვე ისეთი ამბავი იყო ქეთო აუვარდათ
-რა ხდება აქ რა ამბავშ ხართ გაგიჟდით შილო ოთხივე? დედა რას გავს ოთახი სენი კაი მარა მარიამ შენ რა დაგემართა ერთი ჭკვიანი მყავხარ ოთხ შვილში და შენ გაგაგიჟეს დედა?
-ჩვენი ქეთო მოვიდაა რაო ქეთუსი გეგონა სახლი ინგრევაო?-გიო გადაწვა ლოგინზე და გაუცინა დედიკოს
-ვაი რა მეშელება საცოდავი მამაშენი შენი იმედი რო აქ შენ რა დაგაჭკვიანებს ნეტა ამხელა კაცი ბავშვებთან ერთად სულელობ - ხელი ჩაიქნია და გავიდა დერეფანში ზურა შეხვდა
-რა ხდება ქეთო რატო ხარ გაბრაზებული- გაუცინა მანაც
-შენი გიჟი შვილები მრევენ შენ რო გგავს ყველა მაგის ბრალია
-მე რო მგავს იმიტო გიყვარს ყველა ასე - გაიცინა და გაბრაზებულ ცოლს ლოყაზე აკოცა- კაი ეხლა რა იყო ბავშვები არიან , სახლში მაინც ხო უნდა იცელქონ
-შენი გაგიჟებულები არიან ეგენი სუყველა მარიამიც აიყოლიეს
-აპ მაგას ვერ დავიჯერებ - გაიცინა და ჩაეხუტა
-აუ საჭმელი მედგა გაზქურაზე ჩემი სიკვდილი- უცებ მოშორდა და კიბეები ჩაირბინა . მაგრამ მარუსას ქონდა გამორთული უკვე და ურევდა
-დედა შენ გამორთე? მე კიდე მეგონა ჩამეწვათქო
-რა იყო შვილო ირბინე? დაჯექი დედა რავა ძვლივს ითქვამ სულს-შეიცხადა დედამთილმა -გამოვრთე აბა რას ვიზამდი
-გადამრიეს დედა აღარ შემიძლია იმ ორს კიდე გიო მიემატა და აუფეთქეს მარიამს ოთახი რო შეგეხედა ამხელა კაცი რას აკეთებდა გაგიჟდებოდი
-მაგას რაი დააჭკვიანებს მე არ ვიცი მარიამი კი გგავს იმას ვენაცვალე მე მარა დანარჩენები ჩემს სულელ შვილს გვანან იქნება მერე მევიდენ აზრზე რა მეგონა ეგიც თუ დაჭკვიანდებოდა მარა კი ხედავ ახლა
-რძალი შეგხვდა ჩემო ქალო კაი და მაგიტო თვარა ისე ქე იქნებოდა იმნაირი - გიორგი შემოვიდა და მიუჯდა ქალს გვერდით
-ამნაირი გოგო ახლა სადღა იქნება ტიტვლები დეიარებიენ კაცი აღარ იციენ რიდი და არაფერი მაგის იმედი სულ არ მაქ მე იმფერ ცოლს მეიყვანს თლა დაგვაქცევს სურათები მანახა ამასწინებზე კომტუტერია თუ რაცხა იმაში და იმნაირ გოგოებთან იყო ერთად იქვე კინაღამ მოვკვტი
-გოგოსთან ახლა ქე იქნება მარა მთავარია ცოლად ვის მეიყვანს ისე კია აწი დრო .20 წლის ხდება მალე მე და შენ ქე გვყავდა ლალი უკვე მაგ ხნის რო იყავი
-მართლა მამა ლალიმ დარეკა გუშინ და ბავშვებთან ერთად ჩამოვა თვის ბოლოს ალბათ
-რას მევესტარი მოდის კი? გოგო ტყვილა უნდა გაზარდო თლა ტყვილა საცხა ათაში ერთხელ ვახსენდები დეიკარქა თლა ამ თბილისში რო გათხოვდა საცხა აგერ უნდა გეგვეთხოვებია ბოვშებს მაინც ვნახავდი ხანდახან
-კაი დედა რატო ამბობ მასე რო ცალია მოდის სამსახური აქ და რა ქნას , მე მივდივარ დედაჩემთან?
-დედაშენი აგერაა კარის ყურეში და ქე გნახულობს და მე?
-კაი ქალო გეყოფა ახლა რა ჯობია ბოვშები თუ მოდიენ სიძე არ მოდისო ქეთინო?
-არ ვიცი ლადოს არ ცალია ალბათ
-ქეთუშ რამე საჭმელი არ გვაქ? მშია - სამზარეულოში ბატონი ზურა შევიდა
-კი მზად მაქ უკვე იმათაც დაუძახე რა გავაწყობ ეხლავე
-აბა ვის დაუძახეო? გვკლავ შე ქალო შიმშილით?- გიო შემოვიდა და უკან მოყვნენ ბავშვებიც
-დედა გვშია
-მარიამი სადაა
-ოთახს ალაგებს და ცამოვა
-თქვენთვის კი მოუხედია ენაცვალოს ბებია ყველაფერს აკეთებს რასაც წეესწრება
მალე ერთად მიუსხდა ოჯახი მაგიდას და ისაუზმეს . პატარებს დედიკო აჭმევდა გიო ვიღაცას წერდა მერე რო შეწუხდა ზურა აფეთგდა
-რას შვები ბიჭო ამდენ ხანს დააგდე ეგ ტელეფონი რო ვერ ვიტან ხო იცი ან თუ საქმე გაქ დარეკე და ელაპარაკე
-კაი მამა აა ვსიო -გათიშა და დადო -ბიჭები მოდიან
-ვინ ბიჭები
-ჩემი ორი კურსელი მოდის ლუკასთან , ლიკასთან და მაკრინესთან ერთად
-ენაცვალოთ ბაბუ მაგათ მოდიან ეგენიც? აბა ლელა არ დოურეკია და თვიტონ არ მოდის ნეტაი?
-არა ბაბუ მამიდას არ ცალია ჯერ შვებულებაში არ გასულა მერე ჩამოვა მანამდე ბავშვები მოდიან და მოამზადეთ რა ოთახები ბიჭები პირველად მოდიან აქ
-„როდის იქნებიან ვახშამს მოვამზადებ სტუმრებს ისე ხო არ დავხვდები ქათამს დავკლავ და ათასი საქმეა
-კაი ქეთო ნუ ქოთქოთებ საღამოს მოვლენ ბავშვების ოთახთან არ დააწვინო ეგენი არც ერთი ღამე არ ძინავთ გაგიღვიძებენ წინასწარ გაფრთხილებ წავედი მე ბიჭებს ვნახავ და საღამოს მოვალ
-არიქა სახლში არ დარჩე დაგიჭირავენ ბებია
-კაი მარუსა რა იყო გოუშვი ბოვშ წევიდეს მონატრებული ყავს ბიჭები
-შენ კიდო ოუბი მხარე ეგეც მაგიტო იყო ამნაირი სულელი და ესეც გავ სმაგას
-მე რო არ მომწვდე დედაჩემო ისე არ იქნება რა გინდა შე კაი ქალო სულელი რო ვყოფილიყავი ამნაირი ცოლი და შვილები კი არ მეყოლებოდა
-მაგი იმიტო რო უყვარხარ ამ ჩვენ ქეთინოს მაგიც რაფრა გააბრიყვე ე ჭკვიერი ქალი ვერ გევიგე -უცებ მიაყოლა მარუსამ და ადგა-წევეი ახლა დედა მე საქონლებს დავხედავ წყალს დოუდგამ ნამეტანი სიცხეა რაცხა დღეს ქე არ დემეხრჩონ
-წამოვალთ ბებია რა-ტყუპები წამოდგნენ უცებ
-წამოით ბებია მარა დეიბანეთ პირი ასე რაფრა გაგიყვანოთ გარეთ -აკოცა ბავშვებს და მარიამს გაატანა სააბაზანოში. ქეთოს ნაცვლად აალაგა მაგიდა , ჭურჭელი დარეცხა და მერე ოთახების მომზადება დაიწყო მამიდაშვილებს დამატებით ერთი საწოლი გაუშალა თავის საძინებელში და ბიჭებისთვის ორი საძინებელი მოამზადეს შემდეგ დაიწყო ვახშმისთვის მზადება წააწყვიტენ ქალთმებს თავი , ზოგი შეწვეს ზოგი მოხარშეს, ხაჭაპურები, სალათები, ხორცი და მოკლედ კი მოსაღამოვდა . გიოც მივიდა თავისი ახალი მანქანით დაქრის გენაცვალე რა ენაღვლება და არი . მალე ლუკას მანქანაც შემოვიდა ეზოში და უკან მეორე მანქანაც მოყვა . გაჩერებისთანავე გადმოხტნენ გოგოები და წავიდა კოცნები და მოკითხვები. მერე ბიჭების გაცნობის ჯერიც დადგა
-დასტოპეთ ახლა ბიჭებს გაგაცნობთ -გიომ ყურადღება მიიპყრო და გვერდით მდგომ ბიჭებს გახედა პირველი საშუალო სიმაღლის დაკუნთული თაფლისფერთვალება ნიკა აღმოჩნდა მოჭიდავე ყოფილა , მეორე უფრო გამხდარი მწვანეთვალება მიშო
-გაიცანით ეს კი ჩვენი ოჯახის საამაყო შილი , ოჯახის თვალი ვერცხლის წყალი მარიამი- გარითმა სიცილით და თავისი და წარუდგინა ბიჭებს
-ბევრი გვსმენია სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც- გაუღიმა მარიამმა და ეზოში მომავალ ბიჭების გუნდს გახედა გიოს აქაური მეგობრები იყვნენ ზოგი მეზობელი ზოგიც კლასელი ის ხალხი მარიამი რო მაგრად იცნობდა და მათ თვალწინ რო იყო გაზრდილი- აი მოდიან გიჟებიც
-აბააა შევედით ეხლა ერთად აივანზეა ხო სუფრა გაშლილი სიგრილეში - ლუკამ თქვა ბიჭების მისვლამდე
-ხო ლუკიტო -მარიამმა თქვა და ბიჭებისკენ გაიხედა
-ვაა ჩვენი მარიკუნა როგორ ხარ ? -ბიჭებმა ნახეს ქალბატონი გადაკოცნეს მერე კი სახლში ავიდნენ მეორე სართულზე უკანა მხარეს აივანზე დასხდნენ სადაც ჩრდილი იყო მუხის არსებობის გამო და წავიდა ქეიფი. მაინც ისეთი ღვინო ქონდათ უარს ვინ იტყოდა და რო დაიწყეს შვიდ საათზე ღამის ორამდე სვავდნენ მერე ბიჭები ამღერდნენ მარიამიც აიყოლიეს და იყო ერთი ამბავი , ქეთომ და ზურამ ქართულიც იცეკვეს მაგათი საფირმო , მარიამსაც აცეკვეს ვერ იტანს ქართულ ცეკვებს და საერთოდ ცეკვას მაგრამ იცის და თან მაგრადაც და ესენიც შანსს არ უშვებენ მაინც გიორგი ბაბუა გიჟდება . მინი კონცერტიც დადგეს უამრავი ფოტო და ვიდეო გადაიღეს და შუაღამით წავიდნენ სახლებში, სტუმრები ოთახებში ავიდნენ, გოგოები კი მარიამთან და ქეთოსთან დარცნენ და ააგებაშ მოეხმარნენ თან იცინოდნენ და ამბებს იხსენებდნენ. მერე ერთად ავიდნენ ზემოთ და ძალაგამოცლილებმა დაიძინეს.
მეორე დილას გამოფხიზლება იყო ყველაზე მაგარი გოგოები უკვე ქვემოთ იყვნენ და სუფრას შლიდნენ ზურა პირველი ჩავიდა ქეტოს უკვე მიტანილი ქონდა გაზიანი სასმელი და იმით ხელში მოდიოდა
-დილამშვიდობის ლამაზებო როგორ გეძინათ?-დისშვილებს აკოცა და ცოლს მიუცუცქდა- ქეთო თუ გიყვარდე კიდე მომე ერთი ბოთლი
-მაცივარშია
-კარგი მარიამ მამა მომიტანე -რო მიხვდა ცოლი ადგილიდან დამძვრელი არ იყო და საქმე ქონდა გოგოს მიუბრუნდა რომელსაც უკვე ხელში ეჭირა მინერალური და მოდიოდა- აი გოგო უნდა გყავდეს ასეთი ისინი არ ამდგარან მარიამ?
-არა ჯერ მოვლენ მალე ალბათ
-შენ ლომი ხარ ზურა ბიძია მაგათ სად შეუძლიათ მაგდენი-მაკრინემ გაიცინა და ბიძას ჩაეხუტა
-მაგათ ასაკში მე მეტს ვქაჩავდი ახლა დამაბერა ბიცოლათქვენმა თორე
-ეგ ბიცოლა როგორაა ყველაფერში დამნაშავე - ქეთო გაჯავრდა და დაუბრიალა თვალები
-აი გაბრაზდა ბიცო ამას ვინ შემოირიგებს ეხლა
-იცინე იცინე შენ რა გაქ საქმე
-ქეთო ნუ ატრ.. რა ხო იცი გაბუტული არ მევასები რო იცინიხარ იმენა მაშინ ხარ ჯიგარი
ამათ ლაპარაკზე გოგოები იცინოდნენ და კი ჩავიდნენ ბიჭებიც დასიებული თვალებით და ხახამშრალები
-ლუკა რა მაგრად ხარ? -ლიკამ ძმას დასცინა და კისკისში დეიდაშვილიც აყვა
-ეს გოგო მომაშორეთ რომელი ხარ შენ ორს გხედავთ მეორე ვინაა- ლუკამ ტქვა და ლუდის ბოთლი მიიდო თავზე -აუ ზურა ბიძია რა ღვინო გაქ გრადუსი აქ იმენა ვკვდები
-აბა შაქრიანი და სპირტიანი მეკადრება მე? ნატური ეგაა
- ასეთი მაგარი არაფერი დამილევია-მიშო სკამზე მიწვა და თავი კედელს მიაყრდნო
-რა ჩახოცილი ხართ სასტავი ეგ გეკადრებათ თქვენ?-ეგრევე დასცინა მაკრინემ
-ნეტა შენ რა განაღვლებს მაკრინე?- ეგრევე ჩაერთო ნიკა
-შენზე ვნერვიულობ არ მეტყობა- ირონია ჩააქსოვა და სუფრის გაწყობა განაგრძო
-ენა დაიმოკლე ჯობია- ისე უთხრა სხვას რო არ გაეგო და მინერალური მოსვა
-თორე რა
-ყურებს დაგაჭრის - სიცილით უთხრა ლუკამ და ისე ატკივდა თავი ეგრევე დაწყნარდა-აუ ჩემი ვერც ვიცინივარ ტო
-გეყოფათ ეხლა კამათი და მოდით ვისაუზმოთ - მარიამმა როგორც ყველაზე პატარამ და დასტოინმა სიმშვიდისკენ მოუწოდა ყველას და ისინიც დასხდნენ. მერე რო გამოფხიზლდნენ მდინარეზე წასვლა აიჩემეს ამიტო ჩაალაგეს ხილი რაღაც სალათებისთვის ბოსტნეული იქვე რისი გაკეთებაც შეიძლებოდა და დააწვნენ , მარიამი არ მიდიოდა მაგრამ გოგოებს მარტო წასვლა არ უნდოდათ და ისიც გააგდო ქეთომ .
ცურვა არ იცოდა ამიტო სარაფნით იჯდა ქვაზე სათვალე ეკეთა, მზეს რო არ შეეწუხებია ჩრდილში იჯდა და თვალყურს ადევნებდა დანარჩენებს როგორ გიჟობდნენ. მერე სოფლის მცხოვრები ბიჭები და გოგოებიც მივიდნენ მოკლედ ერთი ალიაქოთი იყო
-ქალბატონი მარიამი როგორც ყოველთვის ჩრდილში ყოფნას ანიჭებს უპირატესობას - ნაცნობი ხმა მოესმა ზურგს უკან და სწრაფად მიიხედა . მის უკან მომღიმარი გიგი იდგა გიოს კლასელი სულ განსხვავებული ურთიერთობა ქონდა მარიამთან , ძალიან უყვარდა მაგრამ რათქმაუნდა არავინ იცოდა არც თავად მარიამმა ძმაკაცის დის შეყვარება არ იყო მოსული პონტი თან ისეთი ურთიერთობა ქონდათ დაძმასავით უნდა ყოფილიყვნენ აე რომ თავისი გრძნობის შესახებ ხმას არ იღებდა .
მარიამი გახარებული წამოფრინდა და მოეხვია ბიჭს-გიგიი როგორ მომენატრე რამდენი ხანია არ მინახიხარ
-ჩემი პატარა გოგო მეც მომენატრე ვერ ვახერხებდი ჩამოსვლას ბევრი საქმეები მქონდა მაგრამ ეხლა დიდი ხნით ვარ -მარიამს აკოცა და ხელი მოხვია
-როდის ჩამოდი?
-დღეს დილით ქეთი დეიდამ მითხრა აქ რო იყავით და წამოვედი ეგრევე ამ გიჟებსაც ვნახავ
-ვინაა შენი გიჟი ბიჯო დაგიხვევ მაჯაზე- გიორგი დააგდათ მოულოდნელად და ისე თქვა მარიამმა სიცილი ვერ შეიკავა
-მთვრალი ხარ შე ჩემა?
-გიგი შე ძველო სად დაიკარგე ბიჯო - გიო მოეხვია
-რავი საქმეები მქონდა როგორ ხარ თავადო
-მაგრად -გაიკრიჭა და ბიჭებს დაუძახა იმათ გიგი რო დაინახეს ეგრევე დაადგნენ მოკლედ მარიამისთვის აღარ ეცალა და ისიც აიყოლიეს .
-ეს ბიჭი ვინაა ? მე რატო არ ვიცი? -ეგრევე თქვა ლიკამ როგორც შეხედა
-რაო ლიკუნა გევასა?- მაკრინემ სიცილით უთხრა და გიგის გახედა-ისე კაი ფორმაში კია
-კაი ფორმაში კი არა მაგარი ტიპია რა ღიმილი აქ? -დაბოლილმა თქვა და მარიამს მიუბრუნდა რომელიც მათ საუბარს უსმენდა და იცინოდა- რას მიცინი გოგო ასეთ ბიჭს თუ იცნობდი მე მიმალავდი? ხო იცი ცისფერთვალება ბიჭებზე მეკეტება ჭკუა
-ისე ხო გაქ გახსნილი რა- მაკრინემ განაგრძო სიცილი
-ამას მოვკლავ მართლა - გაბრაზდა და ისევ გახედა გიგის - უნდა გამაცნო თორე მოვკვდები
-რა გეშველებათ თქვენ ორს მე არ ვიცი ის მესამეც მოგემატებათ და საერთოდ - მარიამმა თქვა და მისკენ წასულ გიგის გახედა-მოდის ეხლა და გაგაცნობთ ეგრევე ნუ დაიტყობ თორე ვერ იტანს ჩუმად თქვა და წამოდგა. გიგი მარტო მარიამს უყურებდა და იღიმოდა
-მარიკუნა რას შვები? გამოცდები გქონდა ხო უკვე
- კი ჩავაბარე მაღალი ქულები მივიღე ეხლა წინ მაქ მთავარი ეროვნული -ეგრევე გაახსენდა და თავის საფიქრალში გადაეშვა
-თბილისში აბარებ ხო?
-ხო
-მაგარია ხშირად გნახავ
-ხო ჩვენც ხშირად ვნახავთ და გვიხარია- ლიკამ ვერ მოითმინა და ჩაერთო
-გიგი გაიცანი ჩემი მამიდაშვილები ლიკა და მაკრინე ლიკა ლუკას დაა
-სასიამოვნოა -გიგიმ გაუღიმა გოგოებს და ხელი გაუწოდა
-ჩემთვისაც - ლიკამ გაუღიმა
-აქ აქამდე არ გვინახიხარ არადა ხშირად დავდივართ-მაკრინემ კითხა
-ხო ზაფხულში არ ვიყავი ხოლმე ეხლა კიდე პირიქით ვმუშაობ და ზაფხულში ჩამოვდივარ დიდი ხნით რჩებით?
-გააჩნია -ლიკამ თქვა და კიდე ააყოლა თვალი
-რას გააჩნია?-ეგრევე კითხა გიგიმ
-რას და რას გააჩნია იცი? ზღვაზე უნდათ წასვლა თუ ეხა განთავისუფლდა ლალი მამიდა ეხლა წავლენ თუ მოგვიანებით დიდი ხნით დარჩებიან- მარიამმა გამოიყვანა უცებ და ამოისუნთქა სამივემ
გვიან დაბრუნდნენ სახლში ივახშმეს ნორმალურად და შემდეგ დასაძინებლად ავიდნენ
-ამაღამ გიგი დამესიზმრება
-რა სისულელეა ეგრე როგორ შეიძლება ვინმე დაგესიზმროს
-ვაიმე მარიკუნა რა ჩამორჩენილი მყევხარ , 17 წლის ხდები მალე ვიღაც როგორ არ უნდა მოგეწონოს შენ მგონი შინაბერა დარჩები აბა ბიჭს შენ არ დაელაპარაკები და სხვა რამე ხო ზედმეტია
-აუცილებლად უნდა მომწონდეს ვინმე? რა საჭიროა ისე ვერ ვარ კარგად? ზედმეტი თავსატეხი არ მჭირდება ჩემი ერთადერთი მიზანია ეხლა ჩავაბარო ისე როგორც მინდა და ჩემი პროფესია მქონდეს სხვა არ მაღელვებს
-დიდი სიამოვნებით გავიხდიდი პროფესიად გიგის შეყვარებულის სტატუსს
-ვაფშე არ დაევასე ტიპს უბრალოდ ზრდილობის პონტში გვიღიმოდა ვაფშე შენ ევასები მგონი -მაკრინემ თქვა და მარიამს შეხედა
-ვინ მე?-მარიამს მაგრად გაუკვირდა-რა სისულელეა მეგობარია რა დავასება რის დავასება საიდან მოიტან ხოლმე ასეთ სისულელეებს მაკრინე?
-კარგი როგორც გინდა პატარა . დაიმახსოვრე ისე ბოლოს მაინც გამოაშკარავდება ყველაფერი
-რა ბოლოს ეგ უნდა გავიგო მართლა მარიამი თუ უყვარს მე არ უნდა შემიყვარდეს ხო არ გაგიჟდი ღმერთმა დამიფაროს ვიღაცაზე შეყვარებულ ბიჭთან რა მინდა თან ჩემს ბიძაშვილზე გამორიცხულია ეგ უნდა გავიგო
-კაი რა ლიკა რა სისუელეა რაღაც მოეჩვენა ეხლა . ისე მშვენიერი წყვილი ხართ
-არა ეგრე ვერ მოვისვენებ
-რა სანერვიულო გაგიჩინა ეხლა რა
-რა გაცინებს რა წარმოიდგინე რა საშინელება იქნება იქნებ შენც შეგიყვარდეს და
-ვაიმე ნუ გამაგიჟებთ ეხლა რა არ მინდა მე საერთოდ სიყვარულის ხსენებაც საერთოდ არ მჯერა რო სიყვარული არსებობს და იციან საერთოდ რას ნიშნავს დღეს მხოლოდ ვნება იცით და ვიღაცის დანახვისას გული თუ აგიჩქარდა იმიტო რო სექსუალურია და ეშხიანი მზერა აქ გგონია გიყვარს არადა ასე არაა არ იცით საერთოდ სიყვარული რას ნიშნავს
-ჩვენი პატარა გოგო ანერვიულდა
-აბა მითხარით ეხლა რომელს გიყვარდათ რა გგონია რო შენ ის რეზი თუ ვიღაც გიყვარდა? მიპასუხე მაკრინე რო გყვარებოდა ან პირიქით მას რო ყვარებოდი ვიღაც გოგოს შეხვდებოდა პარალელურად? ან შენ რო გყვარებოდა ღალატის შემდეგ ორ კვირაში სხვა ვიღაცას მოიწონებდი? არა ან შენ ლიკა ერთი კვირის წინ დაშორდი შეყვარებულს რო გყვარებოდა ის ბიჭი და უბრალოდ დროის გაყვანის გამო არ ყოფილიყავი მასთან ეხლა გიგი როგორი სიმპატიურიც არ უნდა ყოფილიყო საერთოდ ზედ შეხედავდი?
-ოო ჩვენი ჭკვიანი გოგო მგონი მართალია მაგრამ მე საერთოდ არ ვარ წინააღმდეგი გიგი იყოს ჩემი შეყვარებული საერთოდ რამე ურთიერთობა თუ არ გვექნება როგორ შემიყვარდება
-ეგ არ ვიცი რო გავიგებ გეტყვი მაგრამ არამგონია ოდესმე მეწვიოს სიყვარული
-რას გეწვევა ბიჭს ახლოს არ მოუშვებ და გიორგის ძმაკაცები დასავით გიყურებენ
-რასაც ახლოს ვუშვებ ნეტა ის გამიმართლებდეს და ჩავაბარებდე გამოცდებს სხვა არაფერი არ მინდა მხოლოდ ენერგია მჭირდება დავძლიო ეს წელი და ჩავაბარო სამედიცინოზე მერე ჩემი იქნება ბედნიერება და მიზანსაც მივაღწევ
-მოკლედ რაზეც არ უნდა დაიწყო ლაპარაკი ბოლოს ამ გამოცდებამდე მიდის კაი რა მე ჩავაბარე გამოცდები წიგნს შორებელი ნათესავივით ვნახულობდი და შენ აბა რას იზავ
-მასე თუ ინერვიული მთელი წელი შენ თვიტონ გახდები სამკურნალო
-ძაან მაგარ ექიმს ვიცნობ კარდეოლოგია დიდი სიხარულით ამტკივდებოდა გული - მაკრინე გადაწვა საწოლზე და ის ბიჭი გაახსენდა
-ვინ ბაჩო?
-ხოოო ვაიმეე მაგარი ტიპია ის თეთრი ხალათიც როგორ უხდება ნუ საერთოდ შოკია
-ვაიმეეე არ გამაგიჟოო გოგოოო- ლუკამ დაიჩხავლა და სიცილით შევიდა უკან მცირე პაუზის შემდეგ მიყვნენ ნიკა და მიშო
-შეიძლება შემოვიდეთ? -თავი შემოყო ნიკამ
-შემოდით - გიომ თქვა და ისინიც შევიდნენ
-ვერ მეტყვი ჩემო გენიოსო ძამიკო ამ შუაღამით ჩემს ოთახში რა გინდათ?
-ვიცოდი არ გეძინებოდათ ამიტო კარტი მოვიტანეთ ვითამაშოთ რა
-აუ მაგარია მიყვარს - ტაში შემოკრა ლიკამ და მაშინვე წამოდგა საწოლი გაასწორა და ისევ დასკუპდა აბა ვიწყებთ
-მე არ მინდა თქვენ ითამაშეთ- მარიამმა თქვა და ტუმბოდან წიგნი ამოიღო
-კაი ტო უნდა იკითხო ეხლა?
-რა სასჯელივით ამბობ თამაშს კითხვა მირჩევნია - ყურსასმენები აიღო მობილურს შეუერთა და სიმღერები ჩართო ეს ისე იმათი ხმა რო არ გაეგო შემდეგ კუთხეში დაჯდა ფანჯარასთან სუბთა ჰაერიც იყო და გადაეშვა რომანში. დაარჩენები კი მხიარულად თამაშობდნენ ლიკა მაკრინეს წყვილი დამარცხდა და ბიჭებმა სასჯელად აივანზე დადგომა და ერთი ფრაზის დაყვირება დაავალეს . მარიამმა კითხვა შეწყვიტა და ფანჯრიდან დაინახა წინა მეზობელთან როგორ შევიდა ბიჭები და გაუკვირდა რადგან იქ იშვიათად იყვნენ ხოლმე
-გიო ბექა ჩამოვიდა თუ რა ხდება?
-მე არ ვიცი რამ გაგახსენა ეხლა ბექა
-ვიღაცეები შევიდნენ მის ეზოში აი შუქიც აინთო და ეხლა გოგოების ხმაც მესმის
-გოგოების?-ლუკა მივიდა ფანჯარასთან და გიორგიც მიყვა
-ოპაა წამოდით დროზე ჩაგვაბარეთ წაგებული და მერე მივდივართ მგონი-ტაში შემოკრა და მიანიშნა ადექითო. მარიამიც გაიყოლეს გოგოებმა და სულ დაავიწყდა ხალატის მოცმა მართალია არაფერი უჩანდა ბევრი მაგრამ სიცივე იყო და იყინებოდა
-რა მოიფიქრეთ ეხლა რა დავიყვირო
-რა და აი ვინც გევასებათ ეხლა იმის სახელი დაიყვირეთ და თქვით რო მაგრად მოგწონთ
-რა სისულელეა- მაკრინემ შეიცხადა
-ტყუილი არ მოსულა ეხლა რა შავდება
-მე არ მაქ პრობლემა აქ მაინც არაა და დავიყვირებ შენ იკითხე თორე-ლიკამ თქვა და მაკრინე გააცეცხლა
-აი დარდი დავიყვირებ მეც რა - მაკრინე არ დანებდა და ბოლო ხმაზე დაიყვირა მიშო მაგრად მევასებიო
-ვინო რა თქვა? იმხელაზე იკივლა ყურის ბარაბანი გახეთქა მგონი-მიშომ შეიცხადა ლუკა კიდე ნიკას აგჯებოდა და გიორგი ხო საერთოდ კვდებოდა სიცილით
-მიშო მაგრად მევასებიო ასე თქვა - გიორგიმ გადაუთარგმნა- მართლა მაკრინე?
-ნეტა შენ რა გგონია რო ამაზე ვთქვი? - არ გატყდა მაინც ქალბატონი -ღმერთო შენ უშველე ყველა სულელს
-გიშველის გიშველის გქონდეს იმედი- ლიკამ დაკრა ხელი და თვითონ შებრუნდა მათკენ ზურგით ხელები მაღლა გაშალა ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას გახედა და ისე დაიყვირა თვითონ მოეშვა გულზე ცოტა ხნით
-გიგი სიგიჟემდე მომწონხარ
-დავიჯერო მე ვარ ეგ თუ - გიგის ხმა რო გაიგონა რასაც ფხუკუნი მოყვა გაშტერებული შებრუნდა უკან აღარ იცოდა რა ეთქვა , მართლა გიგი რო დაინახა ეშმაკურად მომღიმარი სულ ჩაუვარდა ენა
-მე შენ კი არადა თქვენ აქ რა გინდათ ამ დროს?
-რავი გიგი მომწონხარო და ამოვედი მეთქი ვის ვაგიჟებთქო აქვე ვცხოვრობ და გავიგე რა
-მეხუმრები ხო? არ არსებობს
-კაი ხო დამშვიდდი გეხუმრე აქვე ვიყავი და მოვედი -აღარ მიაქცია ყურადღება ლიკას გაფითრებულ სახეს და ბიჭებს მიუბრუნდა რომლებიც ძვლივს იკავებდნენ სიცილს
-მოგივლი მე შენ მოიცა ცოტა- ლუკამ უჩურჩულა დას ყურში და სახლში შევიდა
მარიამი ამათ უყურებდა აბუზული და ვერ ხვდებოდა ასეთი გადარეული როგორ შეიძლება ადამიანი ყოფილიყო . მერე ისევ წინა ეზოს გახედა და იქ აშკარად წვეულება იყო მუსიკაც იმხელა ხმაზე ისმოდა მეზობლები ფეხზე იყვნენ ალბათ , იმათზე ცალკე გაბრაზდა და სახლში შევიდა.
-მარიამ რა ხდება ხო არ იცი? ესენი სადღაც წავიდნენ ყველა ერთად და ვერაფერი გავიგე
-არ ვიცი დე მგონი ბექა ჩამოვიდა და წვეულებაა იქ
-სიმღერის ხმა აქამდეც მოდის არ დავეძებ ახლოში თუ არიან ლიკა და მაკრინე რაღას წავიდნენ სანერვიულო მინდა ეხლა?
-ნუ ნერვიულობ ბიჭები იქ არ არიან?
-ჩემი ჭკვიანი გოგო - მარიამს მოეხვია და აკოცა- დე შენ როგორ მყავხარ ასეთი ჭკვიანი და უპრობლემო? როგორ არაფერი არ გიყვარს ისეთი რაც ამანერვიულებს ან არასწორი იქნება
-უბრალოდ არ მიყვარს . დე ბავშვების ოთახში შედის ხმა? დავხუროთ ფანჯრები იქნებ დაიხშოს ცოტა
-შემო დე და მე დავხურავ შენ სულ გაყინულხარ
-კაი წავედი იქნებ დავიძინო
-შენს ოთახში პირდაპირ შემოვა ხმა ჩვენ კიდე მეორე მხარეს ვართ
-არაუშავს გავუძლებ ცოტახანს - მარიამი უკვე დაღლილი მიესვენა , ვერაფრით მოისვენა მუსიკის ხმა კი არ იკლებდა თანდათან იმატებდა რასაც ყვირილი, სიცილი და ხმაური ემატებოდა ბოლოს ფეხზე წამოვარდა გაგიჟებული უკვე ღამის ორი საათი იყო და გარეთ გავიდა ბავშვების ოთახიდან ტირილის ხმა ისმოდა და რო ნახა იმათაც ვერ დაიძნეს და საცოდავები ტიროდნენ ქეთინოც ვერ ამშვიდებდა და საერთოდ მთელი სახლი ფეხზე იყო სულ აენთო ოთახში შევარდა სარაფანი გადაიცვა თმა არც დაუვარცხნია ისე გავარდა
-დედა სად მიდიხარ
-იმათ უნდა ჩავუშალო წვეულება და გავაგებიო სად არიან და როგორ მოიქცნენ
-მამაშენმა რო გაიგოს გაგიჟდება ხო იცი ვერ იტანს გოგოები რო ერევიან ზედმეტად სხვის საქმეში
-რაღა სხვისი დედა ბავშვებს ვერ აძინებ ბებია და ბაბუაც ვერ ისვენებენ და დარწმუნებული ვარ მთელი ქუჩა ფეხზეა მამა აქ რო იყოს თვითონ წავიდოდა და გააჩერებდა
-მაგრამ არაა და თან ის კაცია შენ კიდე 17 წლის ბავშვი რომელიც მთვრალი ხალხის ხროვაში შესვლას აპირებს
-დედა ბიჭებიც იქ არიან მაკრინე და ლიკაც
-მარიამ
-მივდივარ მე ნახე კიდე ტირიან - ბავშვებს გადახედა რომლებიც ძილიდან ვერც გამოდიოდნენ და ტირილს მიმართავდნენ . სწრაფად გავარდა გადალახა მანძილი და ეზოში შევიდა სადაც სულ ხალხი იყო რამოდენიმე წყვილი დაინახა კიდეც ერთმანეთს კოცნიდნენ და ეს იმდენად ამაზრზენი იყო მისთვის ლამის გაგიჟდა . სწრაფად შევიდა სახლში სადაც ყველაფერი არეული იყო და ხალხით იყო სავსე ათასგვარი სასმელი და მოსაწევის საშინელი სუნი, რაც მთავარია ისეთი მუსიკა ჭკუიდან გადაგიყვანდა ეგრევე მოათვალიერა ამ სიმღერის წყარო და იქეთ წავიდა გზად მხოლოდ ლიკა და მაკრინე შენიშნა ლუკაც მათთან იყო სხვები არ ჩანდნენ იმათთვის არ მიუქცევია ყურადღება ეგრევე გამორთო სიმღერა და ყველამ მისკენ გაიხედა
-რა გააკეთე გოგონა?- ვიღაც უცნობმა უთხრა რომელიც აშკარად ვერ იყო ფხიზელი და წამის წინ ვიღაც გოგოს უფათურებდა ხელებს ნუ ეხლაც არ მოუშორებია ფაქტიურად უბრალოდ წამოდგა და მისკენ წავიდა
-ის გავაკეთე რაც ალბათ მთელს სამეზობლოს დაამშვიდებს და მისცემს ღამის სამ საათზე მშვიდი ძილის საშუალებას , მათ შორის მეც
-სხვის საკუთრებაში შემოჭრის და ამის გაკეთების უფლება ვინ მოგანიჭა?
-თქვენ აბათ ამ ყველაფრის სულის ჩამდგმელი ხართ რადგან მხოლოდ თქვენ მესაუბრებით ნუ შეიძლება დანარჩენები მიცნობენ უმეტესობა ამიტო არაფერს მეუბნებიან თქვენ კიდე დიდ გულზე ხართ მოკლედ როგორცაა გეტყვით თუ აქამდე ვერ მიხვდით რომ მეგაპოლისში კი არ ხართ მშვიდ სოფელში ხართ სადაც ხალხი ათი საათის შემდეგ ტელევიზორსაც არ უყურებს ხმამაღლა გვერდით მცხოვრები ბავში ან მოხუცი რო არ შეაწუხოს რადგან დილით ადრე საქმე აქ ყველას - გვერდი აუარა და გასასვლელისკენ წავიდა ლიკა და მაკრინეც უკან გაყვა ლუკა კი გარეთ გავიდა უკანა გასასვლელით . როცა ისევ გაიგონა სიმღერის ხმა და უკან შებრუნდა ის ბიჭი დაინახა
-რაო გეგონა ასე შეწყვეტდდი ამ ღამეს?
-შეწყვეტა არც მიფიქრია თორე სხვა რამეს გავაკეთებდი უბრალოდ სიმშვიდე მინდა და ეს ხმა დაბალზე იყოს და არა ამხელაზე გაკიოდეს ხო შეიძლება არა?
-ზოგადად შეიძლება როცა მთხოვენ მაგრამ როცა მივარდებიან აღარ მინდება სწორად მოქცევა
-უბრალოდ იმხელა ხმა იყო ვერ გაგაგებიებდით რა მინდოდა
-მარიამ აქ რა გინდა?- გიგი მივიდა მათთან
-შენც აქ ხარ? ვცდილობ ბავშვების და მოხუცების მშვიდად დაძინება შევძლო უკვეერთი საათია ტირიან ვერ გაიგეს რა ხდება და ვერც ფხიზლდებიან ბებია და ბაბუა კიდე ძვლივს დგანან ფეხზე
-ბექას ვეტყვი და მოვაგვარებ მიდი წადი შენ - აშკარად არ მოსწონდა მისი იქ ყოფნა ამიტომ მარიამიც უკომენტაროდ შებრუნდა და წავიდა. გოგოები უკან გაყვნენ
-რა იყო ეხლა ეს
-რა რა იყო საერთოდ ამდენი ხანი რა გინდოდათ იმ ლოთების ხროვაში სრული ქაოსი და ამაზრზენი სიტუაცია ჩემი ბედოვლათი ძმა სად ბრძანდებოდა
-სადღაც გაქრნენ არ ვიცი ჩვენთან ლუკა იყო მარტო
-დაუწიეს მგონი გვეშველა -მარიამმა მაშნვე ამოისუნთქა და სახლში შევიდა
-მშვენიერი წვეულება იყო სოფელშიც თუ შეიძებოდა მსგავსი რამის ნახვა არ მეგონა განათებაღა აკლდა და ეგ იყო
-სულ როგორ ღადაობ შენ - მარიამი ოთახში შევიდა ბავშვებთან უკვე იძინებდნენ . მოხუცებიც ოთახებში იყვნენ , ამიტო თვითონაც შევიდა საძინებელში და დაწვა , გოგოებმაც მიბაძეს და დილამდე არც ერთი შეტოკებულა.
მთელი კვირა დარჩნენ მიშო და ნიკა შემდეგ კი უკან დაბრუნდნენ. სამაგიეროდ ორ დღეში ლალი მამიდა ჩავიდა. მოკლედ სრული შემადგენლობით ყავდათ შვილიშვილები სტუმრად მარუსას და გიორგის და სიხარულისგან ჭკუაზე აღარ იყვნენ მაკრინეს დაბადების დღეზე უფროსი შვილიშვილი მაკრინეს ძმა რო ჩავიდა ცოლთან და შვილთან ერთად . ეს ერთი შვილთაშვილი ყავდათ მოხუცებს და მისი ნახვა იმდენად აბედნიერებდათ ყველაფერი ავიწყდებოდათ.
ასე და ამ რიგად მთელი თვე მხიარულად გაატარეს ბოლოს მშობლებმაც მოიცალეს და სახლში დასაწოლი ადგილი აღარ იყო ვინ სად იყო მიკუჭული კაცმა არ იცის მაგრამ არავინ წუწუნებდა ისეთი დრო გაატარეს როგორც არასდროს. აგვისტოში კი ყველა სხვადასხვა ადგილას წავიდა დასასვენებლად რადგან მამიკოებმაც აიღეს შვებულებები . ბოლოს ისევ იგივე შემადგენლობით დარჩნენ მაგრამ მარიამი ქეთო და ბავშვები წაღვერში წაიყვანა გიომ ორი კვირით და თვითონ ზღვაზე წავიდა მე მთა და მინერალური წყალი არ მჭირდება სიმშიდე თქვენ გინდათ მე გართობის მოყვარული ვარო. მოკლედ ორი კვირა იქ იყვნენ ბავშვები დაფუმფულდნენ მარიამსაც მოემატა ჭამის მადა და ქეთინო გახარებული იყო ცოტა ფერზე მოვიდა ბავშვიო ბოლო კვირას ზურაც შეუერთდდა ოჯახს და შემდეგ ერთად დაბრუნდნენ.
სასკოლოდ საშოპინგოდ დიდი სიით და ბიუჯეტით წავიდნენ გოგონები , გიორგი იყო მათი თანმხები თან თვითონაც აახლებდა გარდერობს ასე რომ მხიარულად მოიარეს მაღაზიები და სახლში იმდენი პარკებით დაბრუნდნენ გადმოზიდვას მოუნდნენ. ბავშვები როგორც ყოველთვის ყველაზე მეტი ტანსაცმლით ბრუნდებოდნენ თან ორივეს ერთნაირი ქონდა ყველაფერი . მარიამი როგორც ყოველთვის კლასიკურ და კომფორტულ სტილს ახამებდა და ყველაფერს ისე ყიდულობდა მოსწავლეს როგორც შეეფერებოდა არავითარი მაღლები, შორტები და მაკიაჟი. სკოლის დაწყების დღეს ქეთო და ბავშვებიც მასთან ერთად მიდიოდნენ ასე რომ ქალბატონებს ლამაზი კაბები და ფეხსაცმელები ქონდათ ნაყიდი .
-ბებია ბაბუა დასხედით იწყება ჩვენება- მარიამმა თქვა და ისინიც დივანზე ჩამოსხდნენ . ყოველთვის ამოწმებდნენ მათ შენაძენს და აქებდნენ არჩევანს ბავშვებიც უფრო კმაყოფილები იყვნენ - ლილე ლიზი გთხოვთ- მარიამმა გამოაცხადა და ისინიც შემოვიდნენ ნარნარი ნაბიჯებით როცა გაჩერდნენ დატრიალდნენ და გაიღიმეს
-აბა როგორია?
-გადასარევია ბაბუკო გენაცვალოს ჩემი ლამაზი გოგოები როგორ გიხდებათ
-ბებია შენ მოგწონს?
-აბა არა ბებია? ეს ლამაზი ბანტი როგორ გიხდებათ ფეხსაცმელიც ლამაზია შარვლები არ გიყიდიათ ბებო
-კი ეგ ცალკე -ლილემ თქვა და დას ხელი მოკიდა- წამოდი გამოვიცვალოთ -გავიდნენ და ამჯერად სპორტულ სტილში დაბრუნდნენ ჯინსის შარვლით კეტებით და მაისურებით , კიდე არ იყო ეს ყველაფერი შემდეგ ჯერზე ჯინსის შორტი და სხვა მაისური მოირგეს შემდეგ ქვედა ბოლოები და კლასიკური ზედები და დაასრულეს ჩვენება
-ყოჩააღ-ტაში დაუკრა მაყურებელმა და მარიამმა ორივეს მაგრად აკოცა
-შენ არ იცმევ ბებია?
-მე? გაჩვენებთ ჩაცმა მეზარება მეც ბავში ხო არ ვარ
-მიდი ბებია გეიხაროს ამ ბებერმა გულმა ჩაცმული უკეთესი სანახავია
-მიდი მარიამ რა გეზარება ყველაფერი ჩემი კაბაც წამოიღე
-კაი ხო წავედი -მარიამმაც ჩაიცვა წელზე შავი კაბა თეთრი ზედა გიპიურის ორნამენტებით ფეხსაცმელი და ჩავიდა რათქმაუნდა ბევრი ლოცეს მოხუცებმა თავისი მოსწრება შილიშვილი მერე შარვალი და სპორტულები აღარ ჩაიცვა ისე აჩვენა პიჯაკი მოიცვა და ჩანთაც არ დაივიწყა. ბოლოს მოხუცებს ჩამოუტანა ქეთომ ტანსაცმელი როგორც ყოველთვის არ დავიწყებია ისინიც
-ეგი რაღათ გინდოდა ამდენ ტანსაცმელს ვინ დახევს შე ქალო
-კაი დედა მაგას რატო ამბობ ნახე თუ მოგეწონება . მამა იმედია შენი ზომაა ეგ ფეხსაცმელი
-კი შვილო ჩემი ზომაა
-აბა ოჯახო რა ქენით იყავით საყიდლებზე?- ზურა შემოვიდა - გიყიდიათ მე რა მიყიდე ცოლო?
-რა უნდა მეყიდა თუ გინდოდა რამე ვერ წამოდი?
-ა მიეცი ახლა ამნაირს ფული დედამთილ მამამთილს კი თაფლავ და ქმარს არ უნდა მოსყიდვა? ერთი ნასკი მაინც გეყიდა
-ჩემი ბუზღუნა მამიკოო- მარიამმა თქვა სიცილით და ჩაეხუტა - მე გიყიდე ნასკი- წინ აუფრიალა დიდისამბით და სიცილი განაგრძო - მართალია გიორგისია მაგრამ მოგერგება შენც
-ყოჩაღ შვილო2 ათასი ლარი მოგეცით და მეტი რა მექნა ნეტა
-გენაცვალე ოთხი შვილი რო გყავს ბიუჯეტიც ბევრი გინდა
-ხო და ცოლსაც ბევრი უნდა ვუყიდო ხო? ვითომ ძაან იწვალე და გაწამე- ჩუმად უთხრა და განაგრძო სიცილი -წავედი მე დავიძინებ მაინც
-საწოლზე შენი ახალი მაისური მაქ დადებული არ დაჭმუჭნო- ქეთომ მიაყოლა უცებ და შემობრუნდა
-აბა არ მიყიდიაო?
-მე ხო იცი ისე ვერ ვყიდულობ ვერაფერს შენც თუ არ წამოგიღე რამე
-მე რა მაკვირებს იცი? ე ჩვენი რძალი ჭკვიანი ქეა მარა ამას რატო წამოყვა- მარუსა უყურებდა წყვილს და ქმარს უთხრა პაუზის მერე
-ბედია ბედი წამოი ახლა ქალო აქანა დასაჯდომად გვცალია? ათასი საქმეა აწი ყურძენი გვექნება მოსაკრეფი დოუძახე შენ შვილიშვილს მოამზადოს ყველაფერი ხვალიზა რო დაბჟუტურობს საცხა
-ხვალ მოვკრიფოთ კი მარა?
-აბა იქვე ავადუღებ ღვინოს შე ქალო?
მეორე დღეს რთველი ქონდათ რაშიც მთელი ოჯახი იღებდა მონაწილეობას საკმაოდ ბევრი მოსავალი ქონდათ ბავშვებიც კრეფდნენ და პატარა კალათებით მიქონდათ ყურძენი ყუთებამდე შემდეგ ზურა და გიო წურავდნენ ამ ყველაფერს. მეორე დღეს თათარა მოადუღეს და ჩურჩხელა გაამზადეს .მართალია ნახევარი მეორე დღესვე შეჭამა ზურამ და გიომ მაგრამ მაინც ქონდათ . წვენიც შეინახეს ფელამუშიცთვის და მოკლედ საქმეებიც დაასრულეს.
გიორგი თბილისში წავიდა სწავლა იწყებოდა უკვე ამიტომ სოფელშ ვეღარ დარჩებოდა . მარიამი კი სკოლაში წასასვლელად მოემზადა . როგორც ყოველთვის შესავალი სიტყვით მიმართავს მოსწავლეებს და მასწავლებლებს ასე ვთქვათ მცირე ღონისძიების წამყვანია რომელიც როგორც წესი ყოველთვის ტარდება მათ სკოლაში ამიტომ სიტყვა ჩამოაყალიბა და ყვებოდა მაინცადამაინც ექსპრონტი რო არ ყოფილიყო ყველაფერი .
სწავლაც დაიწყო ზურამ წაიყვანა ცოლ-შვილი სკოლაში წარმატებები უსურვა ქალიშვილს და შესასვლელთან დატოვა. ძალიან ბევრი მასწავლებელი და მოსწავლე ნახეს ბოლოს წამყვანის როლი შეითვისა წარმატებით მიულოცა ყველას სწავლის დაწყება და უკვე კლასელებთან გადაინაცვლა რადგან დირექტორის გრძელი გამოსვლა რასაც მასწავლებლებიც მოყვებოდნენ საკმაოდ დიდი დრო დასჭირდებოდა
-მარიკუნა ახალი კლასელი რო გვყავს იცი?- დიდი სიხარულით უთხრა თიკამ მეგობარს . მართლა პირველი კლასიდან განუყრელი დაქალები არიან და ბევრი რამე იციან ერთმანეთის შესახებ არა ვიტყუები ბევრი კი არა ყველაფერი . მარიამისგან განსხვავებით თიკოს სულ ვიღაც მოსწონს უყვარს, მერე გულს ტკენს და მარიამი ამშიდებს .
-ისე ამბობ აჟიტირებული უეჭველი ბიჭია და მოგწონს რა თქმა უნდა
- ჩემი ჭკვიანი გოგო მომწონს კი მაგრამ ხო იცი შეყვარებული მყავს და მხოლოდ ჩემი ბიჭი მომწონს მაგრამ რო არ ვთქვა არ შემიძია ისეთი სიმპატიურია ისეთი ისეთი რო შევხედე ეგრევე გავიფიქრე მარიამისთვისაა შექმნილი. ძვლივს ვნახე ისეთი ვიღაც აქ რო წუნი ვერ უპოვოს ჩემმა მეგობარმათქო -დიდი ოვაციებით თქვა რაზეც მარიამს ეცინებოდა
-ხანუმა მგონიხარ ხანდახან
-იცინე ხო და რო გადაყლაპავ ენას მისი ნახვისას მერე გავიცინებ მე
-კაი ვნახოთ -ისევ გაიცინა
-ვიღაც ახალი კლასელი გვყავსო მარინა მასწმა და ვინაა თქვენ გეცოდინებათ ვაფშე ვაკვირდები ხალხს და უცხო ვერავინ დავინახე და რა პონტია?
-ხო ისე ეგ არ იცი თიკუნა სადაა ამდენ ხანს? კარგი მოსწავლეა ეტყობა
-აი აი იცინეთ შენ და მაკამ და იყავით
-მოიცა შენ იცნობ?
-მაქვს ეგ პატივი მამაჩემი იცნობს მამამისს რა და გამაცნეს შენი კლასელი იქნება და აბა შენ იცი გააცანი ყველა და ყველაფერიო
-აბა კი ვეცოდინებით ყველა- მაკამ გაიცინა და მარიამიც აყვა
-აიი მოვიდაა - შემოსასვლელისკენ გაიხედა სადაც უმაგრესი ბეემვე გაჩერდა საკმაოდ დიდი სისწრაფით მომავალი და მარიამს ისედაც ხმა მოესმა ამიტომ უკან გაიხედა იქედან კი გადმოვიდა მაღალი შავ შარვალსა და თეთრ პერანგში გამოწყობილი ბიჭი მხარზე ჩანთა მოიგდო სათვალე გაისწორა და წამოვიდააა . წამოვიდა მაგრამ წამოყვა ნახევარი სკოლის თინეიჯერი გოგოების მზერა მაკა ენაჩავარდნილი იდგა თიკუნა კიდე იღიმოდა და მარიამს აკვირდებოდა-აბა თქვით ეხლა რამე ჰა გელოდებით
-საშინლად მეცნობა და ვერ ვხვდები საიდან -მარიამმა თქვა და თეკლას გახედა
-მეტი არაფერი გაქ სათქმელი? კაი რა არ მოგეწონა? გოგო შენ ვაფშე ლეზბიანკა ხო არ ხარ
-სულ გააფრინა ამან ხო? მაკუნა ჰეი შენ გელაპარაკები- თვალთან ხელი აუწია -ამას რა ჭირს
-ასეთი ბიჭები აქეთ დადიან? მეგონა სხვა პლანეტაზე იყვნენ-ამ სიტყვებზე მარიამმა სიცილი ვერ შეიკავა . ბიჭს უკვე მანძილი გამოვლილი ქონდა ფაქტიურად და აშკარად მათკენ მიდიოდა უფროსწორად თიკუნასკენ
-მოდის და გეყოს ეხლა
-სად ჩვენთან?
-ჩვენთან კი არა თიკუნასთან ვიცნობო ხო თქვა- მარიამმა გამოაფხიზლა
-ალექსანდრე როგორ ხარ? - თიკუნამ მაშინვე აუარა გვერდი გოგოებს და ალექსს მიესალმა მანაც გაუღიმა და მოეხვია მანდ დაინახა მარიამი და წამიერად შეეცვალა გამომეტყველება
-კარგად თიკა შენ?
-რავი როგორ უნდა ვიყო სკოლა დაიწყო და ფაქტიურად ჯოჯოხეთია
-მეც დიდი სიამოვნებით გავაგრძელებდი არდადეგებს ხო მართლა დიდი სკოლა ყოფილა არ მეგონა ამდენი ბავშვები თუ იქნებოდნენ
-ხო ბევრი ვართ ნელ-ნელა გაგაცნობ ყველას ჯერ ამათგან დავიწყებ მერე მსურველები თვითონ გამოჩნდებიან დარწმუნებული ვარ- ჩაიცინა და ალექსსაც გაეღიმა
-მე მაკო ვარ შენი ახალი კლასელი - მაკომ ვეღარ მოითმინა და ხელი გაუწოდა გაღიმებულმა , მანაც თავისი შეაგება
-სასიამოვნოა და შენც ჩემი კლასელი ხარ?- მარიამმა არაფერი რო არ თქვა თვითონ დახედა ზემოდან სკამზე დასკუპებულ ქალბატონს დიდად რო არ აქცევდა ყურადღებას
-კიი ესეც. ჩვენი სკოლის ვარსკვლავია ყველაზე ბეჯითი მოსწავლე შეერკინე ნებისმიერ საგანში - თიკუნამ არ გააჩერა ენა და ადიდა დაქალი როგორც იცის-კაი ნუ მიყურებ გოგო ეგრე რა იყო ტყუილს ვამბობ?
-თიკუნა
-მე შერკინება არ მინდა პრეტენზია არ მაქ
-უი სახელის თქმა დამავიწყდა ეს მარიამი ეს კიდე ალექსანდრე წერეთელი
-სასიამოვნოა- ალექსმა თვითონ გაუწოდა ხელი და მარიამმაც ზრდილობიანობის გამო თავსი მიაგება და ოდნავ გაუღიმა
-ასევე
-რაც დაგინახე იმის მერე ვფიქრობ და ვერ მივხვდი საიდან მეცნობი სადმე შევხვდით აქამდე?- ისევ ალექსანდრემ უთხრა
-არ ვიცი შეიძლება -წამოდგა და აი მანდ მიხვდა რო პატარა იყო ისე ციცქნა ჩანდა ალექსანდრესთან არადა 1.74 არის უკვე . ყურადღება აღარ გაუმახვილებია - შესვლის დროა ზარი დარეკეს ისევ იმ ოთახში ვართ ხო?
-ხო აბა სხვაგან არ ვეტევით იმდენი ვართ -მაკომ თქვა უცებ
-ძალიან მაგარი კლასი ვართ შენც მოგეწონება დარწმუნებული ვარ -თეკო ამოუდგა გვერდით ალექსს , ისეთი საცობი იყო კარებებთან ჭედვა იყო
-რა ეჩქარებათ ნელა ვერ ივლიან? მოვიცადოთ ჯობია და გვიან შევიდეთ - მარიამმა თქვა და მასწავლებლებისკენ გაიხედა სადაც დედამისი და ბავშვები იდგნენ .
-შენ რა გენაღვლება რო დაადებ თავს ისე მალე ადიხარ არ იგვიანებ დღესვე რო დავაგვიანო კი გაგიჟდება მარინე
-კაი თეკო მარიამთან ვინ რას გვეტყვის ასე იტყვის ეს ტყუილად არ დააგვიანებდაო
-ასეთი პრესტიჟით სარგებლობ ? საინტერესოა
-პრესტიჟი არაფერ შუაშია ესენი აჭარბებენ - კარისკენ დაიძრა და შენობაში ვინაიდან მზეც არ იყო ალექსმა თავისი შავი თვალები გამოაჩინა და მანდ კი დაატორმუზა ცოტახნით მარიამის გონებამ , წამით შეხედა და სადღაც კუნჭულში გაიფიქრა რო ძაან სიმპატიური ბიჭი იყო მართლა. ალექსი და გოგოები შეყოვნდნენ თვითონ კი ოთახში შევიდა და თავისი საყვარელი ადგილისკენ წავიდა სადაც სულ იჯდა და მასწავლებლის მაგიდის წინ მეორე რიადში ჯდებოდა . მთლად წინ ჯდომა არ უყვარდა ამიტო მეორე ადგილი შესანიშნავი ვარიანტი იყო . მათი დამრიგებელი რათქმაუნდა სტარტზე იყო და ელოდა ოთახის შევსებას . ბოლოს ალექსანდრეც შევიდა თიკუნა უნდა დამჯდარიყო წესით მარიამთან მაგრამ გვერდი აუარა და მათ უკან დაჯდა
-სად მიდიხარ გოგო- მარიამმა უჩურჩულა ამაზე მხოლოდ თვალი ჩაუკრა და დასკუპდა - მოგკლავ ხანუმობისთვის
-ოქეი - გაიცინა და მერხზე აათამაშა თითები.
დამრიგებელმა დაიწყო მისალმება ჩაირთო და აღარ გამოირთო ყველაფერს მოედო ალექსიც იდგა და მთელი ამ ხნის განმავლობაში აკვირდებოდა მზერას რომლებიც მისკენ იყო მიმართული მაგრამ წამით ისე კი მარიამს უყურებდა რომელიც მისკენ სულ არ იხედებოდა მართლა უსმენდა მასწავლებელს სხვებისგან განსხვავებით და ამაზე ეღიმებოდა
-ბოლოს ბავშვებო კი მიხვდებოდით მაგრამ გეტყვით რომ ახალი მოსწავლე დაგვემატა თბილისიდან გადმოვიდა და ჩვენს სკოლაში გადაწყვიტა სწავლა არაჩვეულებრივი ოჯახის შვილი და გადასარევი მოსწავლეა მისი ქულებიდან გამომდინარე იმედია ჩვენთანაც ასე კარგად ისწავლის და გვასახელებს ჩვენი ალექსანდრე წერეთელი აბა თქვენ იცით არ მოგვჭრათ ტავი დღესვე და არ გადარიოთ ეს ბიჭი
-ეტყობა თბილისის დონე არ მოეწონა ხო მას? აქ ისე ასწავლით რო გაიგო ალბათ- როგორც ყოველთვის კომენტარი გააკეთა უკვე მეათეთ გოგორელიანმა და ბავშვებიც მეათედ ააფხუკუნა მარინა კი გადარია
-გოგორელიანი რა ვქნა ეხლა დაგიწერო დღესვე ნულიანი ჟურნალში?
-მას ჟურნალი რო არ გაქვთ ჯერ? ჩაინიშნავთ ალბათ ხო?
-არ მიაქციო გენაცვალე ამათ ყურადღება გამაჭაღარავეს ქალი ამდენი ყვირილით მარა როც ვერ ვშორდები ? მაგნიტებივით არიან
-არაუშავს შეჩვეული ვარ - ალექსმა გაიღიმა და ოთახს მოავლო თვალი
-ალექსანდრე შენ მარიამთან დაჯდები ეგ არ მოგაცდენს და იქნებით მშვიდად დანარჩენები აბა გაგაცდენენ რო ჩაირთვებიან აღარ ჩუმდებიან
-თქვენგან ვისწავლეთ მას- ამჯერად ჯაში ჩაერთო
-შეხედე ეხლა რა ზრდილობის ნატამალი არ გააჩნია ეხლა კი გამოვა ეს გაკვეთილი და მერე მათემატიკა გექნებათ წელსაც ნინო გასწავლით აბა სხვა ვერ გიძლებთ
-გამოვიდა მარინა უკვე აგერ გელოდები ათი წუთი ჩემი გაკვეთილიც დაგითმე - ნინო მასწმა გაიცინა და წიგნით ხელში მიუახლოვდა მაგიდას.
ალექსანდრე მარიამისკენ წავიდა და გვერდით დაუჯდა . წინ გაიხედა მაგრამ ვერ მოისვენა და მაინც უთხრა
-ეხლა ასე ჩუმად უნდა იყო?
-გაკვეთილი დაიწყო უკვე
-ესეც იგივეს იტყვის თითქმის და არ გეზარება მოსმენა?
-კი შენი მოსმენა -ისე უთხრა არც შეტოკებულა ალექსანდრემ ეგრევე გახედა
-შენ ის პატარა გოგო ხარ წვეულებაზე რო სიმღერა გამოგვირთო გვაწუხებო - უცებ უთხრა და მარიამიც შეაბრუნა
-ეხლა გამახსენდა და შენ ხარ კარგი მოსწავლე?
-რა ხდება გაგიტყდა მარტო შენ რო არ იქნები წარჩინებული მოსწავლე?
-ბევრი ლაპარაკი გყვარებია - ისევ მასწავლებელს გახედა და წიგნი გადაშალა- მათემატიკა არ მიყვარს
-მე კი მაგრად მევასება
- მე ისტორია არ მეხატება გულზე- ჩუმად თქვა მარიამმა და მასწავლებლის კითხვაზე პასუხის გასაცემად ხელი აწია . მანაც წამოაყენა პასუხი გასცა და ისევ დაჯდა . მომდევნო კითხვებზეც ქონდა პასუხი ალექსანდრე უბრალოდ სიტუაციას უყურებდა და ისე იჯდა თიტქოს პასუხი ა ქონდა მაგრამ როცა ააყენა მასწავლებელმა აბა ახალმა მოსწავლემ გავიგოთ რა იცისო და საკმაოდ რთული შეკითხვა დაუსვა ისე უპასუხა არც შეყოყმანებულა და მშვიდად დაჯდა . ინგლისური ქონდათ მეორე და მარიამს არასდროს ელაპარაკებოდა ქართულად მასწავლებელი სხვა კარგმა მოსწავლეებმა საშუალოდ იცოდნენ მაგრამ მაინც გებულობდნენ ალექსანდრემ კიდე პირდაპირ უშეცდომოდ აქცენტით დაიწყო საუბარი როცა მარიამი შეყოყმანდა , ქართულზე იმდენად არაფერი უთქვია რადგან არც ჩატარებულა ნორმალურად დამრიგებლის გაკვეთილი იყო და სხვადასხვა თემაზე ისაუბრეს რაც კლასში იყო საჭირო , შემდეგ რუსული ქონდათ და ფაქტიურად ტყუილად იყვნენ მაგრამ რამოდენიმე კითხვაზე უპასუხა ისიც იმიტო რო მას კიტხეს თორე ხელის აწევით მაინცადამაინც არ იკლავდა თავს პარალელურად უნდა აღინიშნოს ვიღაცას წერდა ხოლმე . ისტორიაზე საერთოდ გააგიჟა მასწავლებელი და მარიამი იჯდა გაჩუმებული არ უყვარს და რა გააკეთოს .
გაცნობას რაც შეეხება პირველი გაკვეთილის შემდეგ იმდენი ვინმე იყო მათ მერხთან მარიამი ადგა და გავიდა. მოგვიანებით შევიდა როცა ზარი დაირეკა და დაჯდა . დიდ დასვენებაზე ეზოში ჩავიდა ბჭებთან ერთად მარიამი კი ისევ ოთახში იყო თეკუნა ჩაიგდო ხელში და უსაყვედურა ჩემთან რატო არ დაჯექიო .
შემდეგ სახლში დაბრუნდა სკოლის ავტობუსით და უკვე რეპეიტორებს დაურეკა იმის შესათანხმებლად როდის მისულიყო , უკვე რეგიონში უწევდა სიარული და ეს არ მოსწონდა არასდროს უყვარდა სახლიდან შორს სიარული თან დილიდან საღამომდე გარეთ ყოფნა მოუწევდა და რამოდენიმე მასწავლებელთან მიყოლებით მისვლა.
მეორე დღიდან იშვიათად დადიოდა სკოლაში გაცდენა უწევდა ამიტო საკონტროლოებზე მივიდა ალექსანდრე ხშირად დადიოდა უფრო რადგან არსად ემზადებოდა შემაჯამებელზე ყველაზე მაღალი ქულები მან მიიღო მარიამს ისტორიაში როგორც ყოველთვის ცხრა ყავდა მათემატიკაში კი ძვლივს მიიღო ეგ ცხრიანიც რადგან სხვა საგნებზე იყო გადართული და ამისთვის დრო ნაკლებად რჩებოდა .
-მარიამ და ალექსანდრე გაკვეთილის გამოსვლის შემდეგ მოდით საქმე მაქ - მათემატიკის მასწავლებელმა თქვა ნიშნების გამოცხადების შემდეგ და განაგრძო გაკვეთილი. მარიამს სახე ჩამოტიროდა და ბრაზობდა უკეთ რო ვერ მოემზადა მაგრამ მთელი თვე ისე დატვირთული ქონდა აღარაფერის ძალა ქონდა .
-რა გჭირს?- ალექსანდრემ ისე კითხა არც შეუხედია მერე აწია მობილურიდან თავი
-არაფერი
-დროის მობილიზება მოგიხდება უბრალოდ და ეგაა ერთი ცხრიანი არაფერს დაგაკლებს - თვითონ უპასუხა თავისივე შეკითხვას გაუღიმა დამშვიდების პონტში და ისევ განაგრძო ესემესის წერა
-მეტი მობილიზება აღარ გამომივა - ჩუმად თქვა ძალაგამოცლილმა და თავი მერხზე დადო როგორ უნდოდა დაძინება მხოლოდ სამი საათი ეძინა მთელი ღამე ბიოლოგიას მეცადინეობდა და გამოზინება ვერ მოახერხა ეხლა ესეც დაემატა . გაკვეთილის დასრულების შემდეგ მასწავლებელი ნახეს
-მარიამ საყვარელო მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე უბრალოდ ნაწერმა არ მომცა მეტი საშუალება შენც იცი რა გქონდა შეცდომა -ეგრევე უთხრა მასწავლებელმა
- ვიცი გამოვასწორებ შევეცდები
-ალექსანდრე არაჩვეულებრივი იყო უკეთესად ვერც მე დავწერდი ნიჭიერი ხარ ეკონომისტობას ხო არ აპირებ -ბიჭს გაუღიმა
-არა იურისტობას
-დარწმუნებული ვარ პროფესიანალი იქნები . მინდა გთხოვო რო მარიამს მოეხმარო ხოლმე არ უყვარს მათემატიკა და ძალათ სწავლობს ეს ყველამ ვიცით და არ მინდა ჩამორჩეს
-არაა საჭირო მისი შეწუხება მე თვითონ მოვახერხებ უბრალოდ
-რა შეაწუხებს მარიამ? სულ გამეცადინოს მაგას კი არ ვეუბნები უბრალოდ მოგეხმარება როცა რამეს ვერ გაიგებ რა პრობლემაა მომზადებას ვერ მოახერხებ და დიდი ამბავი ეხლა ამ რამოდენიმე თვეში თუ წაგეხმარება
-ხო მაგრამ
-მე არ მაქ პრობლემა შენ თუ გეპაზორება სხვისთვის კითხვა ეგ სხვა საქმეა -პაუზის შემდეგ დააყოლა
-სირცხვილი რა შუაშია ყოვლისმცოდნე არავინაა უბრალოდ არ მიყვარს უცხო ადამიანებს რო ვაწუხებ
-მოაგვარებთ როგორც ვხედავ მე მეჩქარება ბავშვებო ეხლა მაქ კიდე გაკვეთილი- ნინომ უცებ დატოვა ბავშვები მარიამმაც ზურგი აქცია და დაჯდა. ალექსანდრეც მიყვა
-სულ რატო ბრაზდები
-როცა არ მიცნობ დასკვნები ნუ გამოგაქ
-კაი ეხლა მაგის გამო უნდა გაბრაზდე? ხო შეიძლება რო როგორც კარგ მოსწავლეს არ გინდოდეს სხვა მოსწავლის დახმარება
-თუ დააკვირდი ერთხელ მაინც მე არასდროს მითქვია რო ფენომენი ვარ ან კარგად ვსწავლობ თუ მაღალი ნიშნები მაქ არც ის მითქვია მათემატიკაში და ისტორიაში ვგლეჯ ყველაფერსთქო. უბრალოდ ვსწავლობ ამ საგნებს იმიტო რო რადგან ისწავლება ესეიგი საჭიროა მაგრამ ნიჭი არ მაქ და ეს ყველამ იცის შესანიშნავად -უცებ მიაყოლა როგორც გაბრაზებულზე იცის და გაჩუმდა, ვერ იტანს ბევრი ლაპარაკი რო გამოდის
-გავითვალისწინებ ისე არც მე ვარ ფენომენი ქიმიას და ბიოგიას ვერ ვიტან კიდე კაი აღარ ვსწავლობ თორე გავგიჟდებოდი წელს ბაირამობაა ჩემთვის
- ჩემთვის პირიქით ბიოლოგია ისე მიყვარს სამედიცინოზე ვაბარებ
-ექიმობას აპირებთ ქალბატონო მარიამ? არ გეზარება დამატებით კიდე ბიოლოგიის მეცადინეობა?
-პირიქით ისტორიის სწავლა მეზარება როდის დასრულდება ეს წელი ერთი სული მაქ
-რაზე საუბრობთ ბავშვებო?- თიკუნა შემოსკუპდა მერხზე და წყვილს გადახედა
-იმას მეუბნება რო ისტორიას ვერ იტანს
-ეგ ცნობილი თემაა მარიამი ბიოლოგიაზე აფანატებს რო ვაკვირდები მაგრად არ გავხართ ერთმანეთს
-რატო უნდა ვგავდე გენიოსო- მარიამმა უთხრა და პასუხს დაელოდა
-გითხრა ეხლა თუ მერე აძინოჩკაში - წარბები აუთამაშა და ჩამოხტა მერხიდან -მარინა მოდის წავედი შემომჯდარი თუ დამინახა მომკლავს - ჩუმად ტქვა და დასკუპდა თავის ადგილას
-ვაი რა გეშველება -თავისთვის თქვა
-რა გინდა ყველა შენსავით დასტოინი ხო ვერ იქნება არ გბეზრდება ასეთი პედანტი რო ხარ?
-შენ საერთოდ რა ადამიანი ხარ იქ რო გნახე იმის მიხედვით ერთი გაუწონასწორებელი გადარეული გართობის მოყვარული ბიჭი ხარ რომელმაც წიგნი რა ხილია არ იცის და ეხლა აქ ვხედავ გადასარევ მოსწავლეს
-იცი რაშია საქმე? ზოგადად შენს მსგავსად მხოლოდ მეცადინეობა არ მიყვარს არც შენს მსგავსად პასუხისმგებლობით აღჭურვილი ვარ ნუ რაც დაგვიანებას, მოწესრიგებას ეხება ისე რათქმაუნდა ნუ ეგ სხვა თემაა ისე გირჩევ ცოტა მოეშვა თორე ეგრე გაგიჯდები
- რო მოვეშვა მაშინ გავგიჟდები -ტელეფონი გამოართვა უცებ- მოაშორე ეს კიდე ნერვებს მაწყვიტავს რო გელაპარაკები და შენ ვიღაცას წერ რანაირად გებულობ რამეს არ მესმის კიდე
-ჯობია არ წაიკითხო ხო? - გამოართვა ისევ და ჯიბეშ ჩაიდო - ისეთს არაფერს მწერს აზრის დატანება რო ჭირდებოდეს ამიტო ყველაფერს ვგებულობ
-წაკითხვა არც მიფიქრია
-კარგი გაატარე . ხვალ მოდიხარ გოგორელიანის დაბადების დღეზე?
-არა ვერა არ მცალია და ვერ ვიტან მსგავს წვეულებებს
-შენ ვაფშე სკოლაშ რა გინდა მგონი 18 წლის კი არა 80 ხარ და გვატყუებ
-18 არ ვარ ჯერ 16 წლის ვარ
-16? კაი ტო ღადაობ? მე ცხრამეტის გავხდები მალე შენ ბავში ყოფილხარ ისე 16 წლის მეთორმეტეკლასეი რა პონტია
-ნოემბერში მაქ დაბადებისდღე ხუთის შევედი სკოლაში
-რა პატარა ყოფილხარ ვაფშე ბავშვი ხარ ჩემთან ბიძას უნდა მეძახდე-ჩუმად უთხრა სიცილით მაგრამ მასწავლებელმა მაინც მისცათ შენიშნვა.
-რა ხდება წერეთელი მანდ
-არაფერი მას ზარია უკვე და -თქვა და კიდეც დაირეკა გამოსვლის - არ მოდიხარ ლანჩზე? მშია მაგრად ტო
-კი საფულეს ავიღებ- ჩანთიდან საფულე ამოიღო და უკან გაყვა . გზაში იმდენი გოგო მიესალმა დაიღალა მარიამი მის ნაცვლად-შენთან ერთად აღარსად წავალ
-რატო რა დავაშავე
-ესენი ასე თუ გხვდებიან სულ ყველგან და ასე გიყურებენ თითქოს შიშველი მოდელი იყო და პოზიორობდე მათ წინ არ მინდა
-ეგ საიდან მოიტანე ეხლა
-კაი რა დავიჯერო ვერ ხედავ ეხლა მაგათ რო მოწონხარ?
-კი იმასაც ვხედავ მაგათ რო მოვწონვარ და შენ ვაფშე არ მაქცევ ყურადღებას ფაქტიურად არც მიყურებ ისე მელაპარაკები
-მაღალი ხარ და კისერი მტკივდება - უცებ უთხრა და გაიღიმა
-მაგარი პასუხი იყო - გაიცინა და ადგილზეც მივიდნენ- რას მიირთმევ?
-ხაჭაპურს და კოლას
-ხაჭაპურს არ ვჭამ ხოლმე და გემრიელია?
-ყველს თუ გულისხმობ იმერეთში ცუდი ყველი არ არსებობს
-გენდობი მაშინ - დაჯექი და მე მოვიტან დაგპატიჟებ ბოლო-ბოლო ერთად ვზივართ სხვა თუ არაფერი
-არაა საჭირო
-აუცილებლად საჭიროება უნდა მოითხოვდეს რამე რო გავაკეთო?
-ეხლა იმაზე თუ უნდა ვიკამათოთ დამპატიჟებ თუ არა ვწყვეტ რაც გინდა ის ქენი
-როგორ მიყვარს დამყოლი გოგოები შენ არ იცი
-ის ვიცი სამაგიეროდ სულ რო იცინიხარ
-არ მიხდება მერე?
-რაც გიხდება ყველაფერი უნდა გააკეთო ?
-გააჩნია -ტუჩის კუთხე ჩატეხა და გამყიდველამდეც მიაღწია-ერთს შეჭამ თუ ორს
-რა ორს მაგდენს რო ვჭამდე დედაჩემს სანერვიულო აღარ ექნებოდა
-კაი მაშინ ოთხი ფენოვანი ხაჭაპური და ორი კოლა , კიდე ერთჯერადი ჭიქა ორი -ფული მისცა აიღო ყველაფერი და მაგიდასთან დასხდნენ
-სამის შეჭმას აპირებ?
-წიწილი ვარ აბა? ეს რა არი ერთ ლუკმად მეყოფა
-შენ სულ ამდენს ჭამ? ერთი შეხედვით მსუქანი არ ხარ არც ისეთ ტანსაცმელს იცმევ რო გახდომებდეს
-მე მგონია არ მაკვირდებათქო და კი ჩამოაყალიბა უცებ
-დაკვირვება რაში ჭირდება ეხლა მსუქანი და გამხდარი ადამიანის გარჩევას
-შენ არც ისე გამხდარი ხარ და ასე ცოტას ჭამ სულ?
-ცომეული ასუქებს შენზე არ მოქმედებს ეტყობა
-ვხარჯავ კალორიებს -ჩაიცინა და კოლა მოსვა
-ბავშვებო თქვენ გეძებდით კარგია ერთად რო ხართ- ინგლისურის მასწავლებელი დაადგათ
-რა ხდება ლია მას?
-ზარი რო დაირეკება ჩემს კაბინეტში ამოდით ორივე
-ისტორია გვაქ და
-იცის ნუ ღელავ ვუთხარი ჩემთან რო იქნებით
-კარგი -მარიამი დამშიდდა ლია წავიდა.
-რა უნდა ხდება რამე?
-არ ვიცი მე გავალ შენ დაამთავრე მანამდე და მესამე სართულზეა კაბინეტი ხო იცი
-კი ბოლოში ხო?
-ხო წავედი- უცებ წამოდგა - ხო მადლობა დაპატიჟებისტვის - უცებ დააყოლა
-არაფრის
მარიამი საპირფარეშოში შევიდა და მალევე წავიდა , მესამეს დერეფანში იდგა ალექსმა რო ამოირბინა კიბეები და მისკენ წავიდა. ერთად შევიდნენ კაბინეტში სადაც დირექტორიც იყო და გამგებელიც სოფლის
-გამარჯობათ -მოკრძალებულად მიესალმა საზოგადოებას რო გადახედა
-გამარჯობა მარიამ როგორ ხარ?- წამოდგა მაშინვე ბატონი კახა და მოეხვია
-მადლობთ თავად?
-თქვენი პასუხების მერე უკეთ ვიქნები
-როგორ ხარ კახა ბიძია?- ალექსანდრე კარგი ნაცნობივით მიესალმა ისიც ისე შეხვდა და მერე დასხდნენ ერთად - რა ხდება პატივცემულო?
-სანდრიკო ესეიგი ექყობა კონკურსი მთელი იმერეთის მასშტაბით ინგლისურ ენაში და გამარჯვებული ხუთი ბავშვი მთელი მხარის მასშტაბით ვისაც ყველაზე მაღალი ქულები ექნება 17 18 წლის ბავშვებში წავა ერთი კვირით ლონდონში იქ მოეწყობა რაღაც ტრეინინგები ისე რა თორე ექსკურსიაზე იქნებით ძირითადად და ჩვენი სოფლიდან რო წავა ერთი ეხლა ამაზე დიდი სახელი რა იქნება და თქვენი ცოდნის შესახებ რო ვიცი ერთი კი არა ორივე უნდა წახვიდეთ
-არ გამოვა სამწუხაროდ - მარიამმა მაშინვე თქვა
-რატო- დირექტორი აღშფოდდა მისი სკოლის სახელზე იყო საუბარი და ეხლა პრესტიჟს მოიკლებდა?
-იმიტო რო 16 წლის ვარ არ ვარ ჯერ 17
-მაგის ნუ გეშინია ნოემბერშია და რადგან შენც ნოემბერში გაქ დაბადების დღე შეგიძლია გახვიდე -დირექტორს მოეშვა გულზე
-ხო მაგრამ
-არავითარი მაგრამ მარიამ ამ შანსს არც შენ დაგაკარგიებ და არც მე დავკარგავ წავედი ეხლა კარგად იყავით ბავშვებო დირექტორი გეტყვით დანარჩენს კიდე ვარ რამოდენიმე სკოლაშ მისასვლელი რა იცი რა ხდება -კახა წამოდგა და ბავშვებს დაემშვიდობა- მამაშენს უთხარი რო იქნება აქეთ დამირეკოს მაგარი ღვინო მაქ სხვათაშორის მარიამის მამამ მიპადარკა ერთი ორმოცდაათ ლიტრიანი - ჩუმად მიაყოლა ალექსს რო ემშვიდობებოდა და გავიდა.
-მასწავლებელო მარტო ალექსანდრე გავიდეს არ შეიძლება?
-შენ მე გადამრევ ყოველთვის რატო იკავებ თავს სადმე წასვლაზე რო დგება საქმე
-ხო იცით რო მამაჩემს არ მოსწონს და რა გავაკეთო არ მინდა ეხლა თან რა იცით რო გავიმარჯვებ ტყუილად ვფლანგო დრო ამ გაწამაწიაში? ეხლა წერები მაქ და საეროდ რა
-ყველაფერს მოვაგვარებ მე და ნუ ხარ პესიმისტი უშველეთ ვიღაცამ ამ ბავშვს შენს ნიჭს კიდე არ იყენებ სათანადოდ ალექსანდრე გააჩუმე ეგ
-მე? - გაიცინა და მარიამს გახედა შეწუხებული სახით რო იყურებოდა წარბებ შეკრული
-მოკლედ ხუთ ნოემბერსაა ქუთაისში კონკურსი პირველ სკოლაში აქაა თქვენი ბარათები აქ სახელები წერია ხელი მოაწერეთ და ოთახების ნომრები წერია და ადგილები საათი მისამართი ყველაფერი მანდაა
-ასე მარტივად ვერ მოვაწერ ხელს მაინტერესებს თუ გავიმარჯვებ როდის წავალთ სად გავჩერდებით როდის გამოვფრინდებით და ყველანაირი ცნობა
-მაგათ ქეთინოს ვეტყვი რო დავურეკავ წადით ეხლა მოგვკლავს თქვენ ისტორიის მასწავლებელი
-ესეც შენი დემოკრატია -მარიამმა ჩაილაპარაკა კართან
-მესმის მარიამ და დიახაც დემოკრატიაა
-ჩემი სურვილიც რო გესმოდეთ ეგრე ქალბატონო ნათია რაღა მიჭირს - გაუღიმა და გავიდა. ალექსანდრემ ეგრევე სიცილი დაიწყო -რა გაცინებს
-რას რას და დირექტორთან პოლემიკაში თუ შეხვიდოდი ვერ ვიფიქრებდი
-არ მინდა რა მინდა ეხლა ლონდონი ვისაც არააქ ნანახი ვერ ცოცხლობს? მერე მე გამოცდაზე რა ვტქვა ერთი კვირა დროს რო ვატარებდი ლონდონშ იმიტო ვერ ჩავაბარე მაღალი ქულებითთქო?
-ვაიმეე შენ რა ნერვოზა ვიღაც ხარ ერთი კვირა რას ჩამოგარჩენს ეხლა ვაფშე აზრზე ხარ? ლონდონში წახვალ უფასოდ ისე რო თითის განძრევაც არ მოგიწევს მიხვალ დაწერ რამოდენიმე კითხვას და ეგაა
-ჩემს შემთხვევაშ ეგრე არაა შენ რა გენაღვლება მამაჩემი ორი დღე არ მიშვებს მეორე სოფელშ ბებიაჩემთან ვერ გავჩერდები რო არ მეცოდინება როგორ ხარო და ლონდონში გამიშვებს ერთი კვირით?
-კაი ტო ღადაობ? მე მეგონა მამაჩემი უჭედავდა ჩემს დას თურმე უარესებიც ყოფილან . გოგოს მამობა მაგარი რაღაცაა ნერვოზიანები ხდებიან ავტომატურად აბა მე სულ არ მომიკითხავს დედაჩემის გარდა არავინ მთელი თვე რო არ გამოვჩნდე
-ეხლა ისტორიას რა დაესწრება რა ისედაც გაღიზიანებული ვარ
-რა პრობლემაა მერე ნუ შევალთ და ეგაა
-გამორიცხულია სპორტის და ხელოვნების გაკვეთილების მეტი გაცდენილი არ მაქ როცა სკოლაში ვარ
-ხანდახან მგონია რო ეგეთი არ ხარ და მაგრა მაღადავებ დიდი ამბავი ეხლა 15 წუთი დარჩა დასრულებამდე მე მოგიყვები თუ გინდა რა გაკვეთილი გვაქ მითხარი ოღონდ
-რო არ გკითხო მოვკვდები - გაჩერდა კიბეზე- დაჯდომის და მეცადინეობის არაფერი გეტყობა და საიდან იცი ამდენი რამე
-გაძლიერებულ სკოლაში ვსწავლობდი და ეგენი გავლილი მაქ ყველაფერი შარშან ისე არც მაშინ ვიკლავდი თავს და ისე მაქ გადაკითხული ერთ კვირაში გამოცდები რო მქონდა თითონ სკოლის ეხლა ეროვნულისთვის წავიმეცადინებ და ეგაა რა-გაიცინა- აღარ მოკვდე- დერეფანში გაიხედა- აბა შევიდეთ თუ ეზოში ჩავიდეთ
-რამდენი წუთი დარჩა?
-უკვე 12
-კარგი მაგ თორმეტ წუთს გამოვიყენებ წამო ეზოში - პირველ სართულზე ჩასასვლელ კიბეებს დააწვა და ალექსიც მიყვა . მობილური ამოიღო ჯიბიდან და დედამისის ნომერი აკრიფა
-სასწაული მობილურს ვხედავ შენს ხელში მიჩქმიტე- ხელი გაუწია
-როცა მჭირდება მარტო მაშინ ვიყენებ და არა სულ - ეზოში გავიდა და ნაძვების ქვეშ მდებარე სკამისკენ წავიდა
-მშვიდი შეყვარებული გყოლია მთელი დღე თუ არ გწერს
-არ მყავს და არც მწერს შესაბამისად - მშვიდად უთხრა და თან დედამისთან რეკავდა -ამას კიდე ხო არასდროს არააქ მობილური თან - კიდე მეორედ დარეკა
-შენ ვაფშე რამე ზეციური არსება ხო არ ხარ დაბადებისდღეებზე არ დადიხარ, შეყვარებული არ გყავს, რაც ვხედავ მოკლე კაბას , გამჭვირვალე ზედას, შორტს, ელასტიკს, მაღალქუსლიან ფეხსაცმელს, სამკაულებს, მაკიაჟს და თმის გამომწვევ ვარცხნილობას არ ატარებ, გაკვეთილებს იმიტო აცდენ რო მასწავლებელთან მიდიხარ, დამჯერი ხარ, უსმენ მასწავლებელს როგორ მოსაბეზრებლადაც არ უნდა ლაპარაკობდეს და კიდე ათასი რამ რაც 16 წლის თინეიჯერებს არ ახასიათებთ
-აუცილებლად მაგ სისულელებზე უნდა ვხარჯადე დროს? მირჩევნია ეხლა ის გავაკეთო რაც გამომადგება და წარმატებას მივაღწიო ცხოვრებაში იმედები რო გავუმართლო ჩემს თავს და ოჯახისწევრებს ჩაცმას რაც შეეხება ასე ვგრძნობ თავს კომფორტულად ასე მიმაჩვიეს ჩაცმას და არც მოხუცივით გამოვიყურები მგონი
-არა ეგ არ მიგულისხმია მაგარ ვიდზე ხარ სულ მაგრამ
-მიპასუხა როგორც იქნა უკაცრავად- უცებ შეაწყვეტია რადგან ლილეს ხმა გაიგონა- ლილე საყვარელო მარიამი ვარ დაუძახე რა დედიკოს საქმე მაქ მალე ხო?
-კარგი მივდივაარ
-დავრეკავ მალე- გაუთიშა და რამოდენიმე წუთში დაურეკა - დედა დაგირეკა ნათიამ?
-არა რა ხდება?
-არაფერი ცუდი ნუ გეშნია არ დავცემულვარ, არაფერი დამცემია არც მანქანას გავუტანივარ არც დავგორებულვარ კიბეებიდან მოკლედ საღსალამათი ვარ -უცებ მიაყოლა და ალექსანდრეს გაეცინა - რაღაც კონკურსი ტარდება ქუთაისში მთელი იმერეთის მასშტაბით გამარჯვებული ხუთი ბავში მიდის ლონდონში ერთი კვირით მერე კახა და ნათია ხო იცი რა ტიპები არიან და მე და ჩემს კლასელს გვითხრეს უნდა გახვიდეთო მე კი ვუთხრაი მაგრამ არ მომისმინეს და რა ვქნა ეხლა
-ერთი კვირით ლონდონში? მაგაზე უკეთესი რაა დედა რა განერვიულებს მერე
-ვაიმეე რა რა მანერვიულებს პირველი ის რო მთელი კვირა ვერ ვიმეცადინებ, მეორე ის რო ლონდონში ამხელა მანძილით შორს როგორ წავალ ან მამაჩემი როგორ გამიშებს შენ კიდე ორი დღე რო მიშვებ სადმე კრუნჩხვები გემართება თუ ვერ დამირეკე და დაგელაპარაკე და იქ რო წავალ ალბათ ბებიაჩემის გასვენებისთვის ჩამოვალ და შენ კიდე საავადმყოფოში იქნები მიკრო ინფაქტით -უცებ მიაყარა ანერვიულებულმა და ამოისუნთქა ალექსანდრე გაოცებული უსმენდა
-ყველაფერზე როგორ ნერვიულობ მოგვარდება ყველაფერი ერთხელ იფიქრე იმაზე რა შანსი გეძლევა
-არ მინდა შანსი ერთადერთი რამე მინდა და საქართველოს მასშტაბს არ ცილდება ჯერ-ჯერობით
-რომელ საათზე მოხვალ სახლში დღეს. მობილურზე შენი მოსმენა არ შემიძლია
-რვაზე მოვალ ერთ საათში უნარებზე ვარ მერე ბიოლოგიაზე მივდივარ მამა სახლშია?
-არა ღამე მოვალო ასე მითხრა
-კაი წავედი გაკვეთილი მაქ კიდე
-ეხლა რატო არ ხარ?
-ათი წუთი იყო დარჩენილი და ეზოში ჩამოვედი ხო იცი ვერ ვიტან ამ შენს ისტორიას
-კაი წავედი დამეწვა საჭმელი
მარიამმა მობილური გათიშა და თავი ჩარგო ხელებში
-ბოდიში თავი მოგაწყინე იმდენი ვილაქლაქე უბრალოდ რო ვნერვიულობ რაღაცაზე ასე ვარ
-დედაშენისთვის რო არ გეთქვა გაკვეთილი გავაცდინეო რა დაშავდებოდა
-რო ვუთხარი იმით რა დაშავდა
-ჯიგარი დედა გყოლია ზოგი გაგიჟდებოდა
-ხო მაგას არ ექმნება მსგავსი წიკები ალბათ მენდობა და იმიტო
-შენი ისტორიაო რო უთხრაი რა პონტია
-ისტორიკოსია ეხლა არ მუშაობს უბრალოდ ოთხი წლის ტყუპი დები მყავს და თავი დაანება მუშაობას მე კიდე ისტორიას ვერ ვიტან ხო მაგარია
-მართლა? მაგარი ხო ხარ ოჯახიც ორდინალური გყოლია დები ტყუპებია?
-ხო ჩემი გადარეული ანგელოზები არიან ლილე და ლიზი ისე გვანან ერთმანეთს ვერავინ არჩევს -მაშინვე გაიცინა როგორც კი ბავშვები გაახსენდა
-გიხდება რო იცინი
-მადლობა ვაიმე საფიქრალი არ მელევა
-უბრალოდ ყველაფერს დიდი მნიშვნელობას ანიჭებ არადა სულაც არაა საჭირო ამდენი ნერვიულობა უბრალოდ მიენდე დინებას და არ ინერვიულო არაფერი არ ხდება ჩემი აზრით ტყუილად ყველაფერს თავისი მიზეზი აქ ეხლა კიდე ზარი დაირეკა და შევიდეთ ჯობია ინგლისური გვაქ
-მშურს მშვიდი ადამიანების
-მე კიდე ემოციური ადამიანების არ მესმის
-ზოგადად არც მე მესმის უბრალოდ ბუნებრივად ხდება როცა ყველაფერი წესრიგში არაა ვღელავ
სახლში დაღლილი მივიდა და მიესვენა ეგრევე . რადგან პარასკევი იყო დაძინება შეეძლო და არც უჭამია პირდაპირ დაწვა . ზურამ სახლში მისვლა ვერ მოახერხა და შესაბამისად არაფერი უთქვიათ . უკვე ოთხი იყო და ხელიც მოწერილი ქონდა სიაც გადაგზავნილი იყო ამიტომ უარს ვერ იტყოდა . მეორე დღეს სკოლაში მივიდა ინგლისურის მასწავლებელი უნდა ენახა რაღაც ჭირდებოდა შემდეგ კი ალექსანდრესთან ერთად წავიდა რათქმაუნდა მისი მანქანით . სხვადასხვა ოთახებში იყვნენ გადანაწილებულები მაგრამ მარიამი როცა გამოვიდა ალექსანდრე დერეფანში დახვდა
-აბა დაწერე? ისე რას გეკითხები ძალიან მარტივი იქნებოდა შენთვისაც
-დავწერე და ეხლა რა იქნება ღმერთმა უწყის ისე გილოცავ დარწმუნებული ვარ ინგლისში მოგზაურობა გარანტირებული გაქ
-მადლობთ მეც გილოცავ ისე ერთად რო წავალთ კაია მარტო მეზარება ხოლმე სადმე წასვლა მითუმეტეს სხვა ქვეყანაში
-ჩემი იმედი დიდად ნუ გექნება
-მამაშენისთვის კიდე არ გითქვია?
-დღეს მოვა და ვეტყვი
-მომწერე რა რას გადაწყვეტს
-შენი ნომერი არ მაქ
-მომე მობილური ჩავწერ - მანქანაში დაჯდომამდე გამოართვა მობილური თავისი ჩაწერა და ზარიც გაუშვა მარიამის ნომერი რო დაემახსოვრებია. შემდეგ ადგილი დაიკავა
-სახლში არ მივდივართ?
-მშია საშინლად თან ხო უნდა ავღნიშნოთ კაფეში შევიდეთ ცოტა დავნაყრდები სახლში მისვლამდე და მერე წავიდეთ
-კარგი იცოდე დედაჩემს ნფაქტი მოუვა მივწერე მოვდივართქო და რო დავიგვიანო ძაან გაგიჟდება
-კაი პირობას გაძლევ დიდ ლუკმებს ჩავიდებ და ჩქარა დავღეჭავ
მართლა ცოტახანს დაჩნენ და შემდეგ სახლში მიიყვანა უარის მიუხედავად . მარიამი ეზოში შევიდა და ეგრევე დახვდა გიორგი
-ვინ მოგიყვანა?
-ვა გიო სახლში ხარ? აბა ჯერ არ მოვდივარო? - ძმას მოეხვია და აკოცა
-ხო მალე ჩამოვედი - ისევ იმაზე ფიქრობდა- ვინ მოგიყვანა ან სად იყავი ?
-ჩემმა კლასელმა კონკურსზე ვიყავით ერთად და გზაში არ დამტოვა
-მე ვიცნობ?
-არა ახალი გადმოსულია თბილისში სწავლობდა ადრე ალექსანდრე ქვია
-კაი და რა კონკურსია?
-ინგლისურში ლონდონში წავიდე შეიძლება
-საად? მამამ იცის?
-არა არ იყო სახლში და მობილურით ხო იცი ორი წუთი ლაპარაკობს დედამ რო ჩამოვა მერე ვეტყვიო და სახლშია უკვე?
-კი ერთად მოვედით ცოტა ხნის წინ რამდენი ხნით წახვალ? ან ვაფშე რა იცი რო გაიმარჯვე?
-ყველა დავწერე მარტივები იყო . ერთი კვირით
-ოპაა ცუდადაა საქმე ძაან გინდა ალბათ მაგრამ ზურა რას იტყვის კაცმა არ იცის
-შენც რო მომეხმარო არ შეიძლება?
-მთელი კვირა ლონდონში შენ მარტო ვიღაცეებთან ერთად ვისაც არც იცნობ. შანსი არაა ჩემი იმედი არ გქონდეს
-შენც ძმა ხარ რა
-ძმა რო ვარ იმიტო ვამბობ 16 წლის ბავშვს ლონდონშ ვერ გაგიშვებ მე პირადად მარა მამაზეა დამოკიდებული ისე მე არაფერს ვიტყვი ნუ ღელავ
საღამოს შეიკრიბა სხდომა როცა მტელი ოჯახი ერთად იყო და ქეთომაც დაიწყო მარუსამ და გიორგიმ იცოდნენ რათქმაუნდა ცოტა ყოყმანობდნენ მაგრამ თანახმა იყვნენ
-ზურა რაღაც უნდა გითხრათ მარიამს ეხება
-ხოო? რა ხდება?
-კონკურსი იყო ინგლისურში დღეს კახას და ნათიას დაჟინებული თხოვნით გავიდა ძალიან მნიშვნელოვანი იყო სკოლისთვის და საერთოდ სოფლისთვის გამარჯვებული ხუთი ბავშვი მიდის ლონდონში ერთი კვირით მარიამი და მისი კლასელი იყვნენ ჩვენი სკოლიდან გასულები და როგორც ამბობს მაღალი ქულები ექნება
-და რა ლონდონში გავუშვა ერთი კვირით? შვიდი დღით პლიუს ჩასვლის და ჩამოსვლის დრო გამორიცხულია ბოდიში მამა მაგრამ არა ხო იცი ვერ გავძლებ ამხელა მანძილი სხვა რაიონი რო იყოს ხო მაგრამ ქვეყანა? ასე შორს აქვე რო იყოს რუსეთი აზერბაიჯანი ან რავიცი თურქეთი კიდე ვიფიქრებდი მაგრამ არა- როგორც იცის ყოველთვის როცა უარს ამბობს მარიამს რო არ აწყენიოს ძალიან ყოველთვის მიზეზებს ამბობს
-ზურა იცი ეს რამხელა მიღწევაა? მთელი საქართველოს მასშტაბით ოცნებობენ რომ გაიმარჯვონ და შენი შვილი შეიძლება იმ ხუთ ბავშვი ერთ-ერთი იყოს მეტი საამაყო რა გინდა წარმოიდგინე
-არ მინდა ისედაც ვამაყობ თუ გაიმარჯვებს წასვლა რა საჭიროა რო გაიზრდება ექნება ფული და წავიდეს თუ უნდა ჩინეთში და საერთოდ ამდენს რატო მელაპარაკებით?
-ზურა ცოდვაა ბოვში ამხელა რაცხაში გეიმარჯვა და ტყვილა? სოფლის და სკოლის სახელს რას დევეძებ იმიზა გევიდა მაგენს რო სახელი მიცეს? თვითონ რაი მერე რო წევიდეს რა იქნება რავა ჭკვიანი არაა გადირევა იქანა თუ რა მარტვა ბოვშები კი არ მიდიენ ბატებივით იმდენი ხალხი მიყვებათ ხუთვარსკვლავიან სასტუმროში იქნებიან და მანქანა მეემსახურებათ მარტვა კი არ იბრუტუნებენ იქანა რო დეიკარგოს ენა ქე იცის და ყველაფერი
-დედა არა რა შემ.. ვერ გავიგე არა და მორჩა არ მინდა წავიდეს არ ვიცი მე ხალხი მე და დედამისი არ მივდივართ და სხვა არ ვიცი ვერავის ვერ ვანდობ მე ჩემს 16 წლის გოგოს
-ზურა მამა -გიორგიმაც ცადა ჩარევა მაგრამ მარიამმა გააწყვეტია ყველას
-კაი გეყოთ დავურეკავ დირექტორს და ვეტყვი როგორც ვიცი ხვალვე იქნება პასუხები უფრო სწორედ ამაღამვე თორმეტის მერე დადებენ
-მოიცადე და რო გაიგებ მერე დარეკე რაღა ეხლა ახალებ მამაჩემი არ მიშვებსო
-ქეთინო რანაირად ლაპარაკობ ვერ გავიგე შენ უფრო გწყდება გული თუ მარიამს ერთი სიტყვა არ უთხვია თქვენ რა გინდათ გამაგებიებთ?
-ნუ ყვირიხარ და საერთოდ იმიტო არ ამბობს არაფერს რო შენ არ გიბრუნებს სიტყვას თორე ისე ვის არ უნდა წასვლა აქვე რო მიდიოდეს ახალი რამის სანახავად იმაზე დაწყდება გული კიდეც დაწყდა ბევრჯერ ექსკურსიაზეც არ უშვებდი თუ გეპრიანებოდა და არც არაფერს ამბობდა უთქვია კი ოდესმე არა მინდა წასვლაო? თქმით მაინც თუ უთქვია ამტო რო ის იცის „კაი გასაგებია“ და გადის. რო გადის მერე თუ იცი მთელი ღამე რო ათენებს - უცებ მიაყარა და გავიდა . მარიამს არაფერი უთქვია სავარძლიდან წამოდგა გარეთ რო გასულიყო და ერთიანად ამოეფრქვია ყველაფერი ცრემლებში
-ბაბუკო არ ინერვიულო შენ ჯერ პასუხები გეიგე და მე გიშობ უფროსი მე ვარ აქ და მაგას სულ არ შევეკითხები ჩემი ჭვიანი გოგო - გიორგი მოეფერა და აკოცა
-არ მინდა თუ არ უნდა რო წავიდე არ წავალ ხო იცი არ მიყვარს როცა მისი სურვილის საწინააღმდეგოდ ვიქცევი - უცებ ტქვა და რო არ ატირებულიყო გარეთ გავარდა გვიანამდე იჯდა მერე ოთახში ავიდა და იქ განაგრძო სლუკუნი . პირველ საათზე პასუხები დაიდო ნახა და მაქსიმალურზე ოთხი ქულით ნაკლები ქონდა მიღებული , ძალიან გაეხრადა მაგრამ მერე რო გაახსენდა სულ ტყუილად ისევ მოიღუშა , მალევე დაურეკა ნათიამ და მიულოცა შემდეგ კახამ ორივეს უთხრა რო არ მიდიოდა . როცა მობილური გადადო და დასაწოლად მოემზადა ისევ აზუზუნდა დახედა და ალექსი ეწერა
-გისმენ
-რა მიიღე მარიამ?
-96 შენ?
-გილოცავ ერთად წავსულვართ ლონდონში ქალბატონო მარიამ მე 98 მივიღე კახამ მითხრა 100 არავის არააქ და საერთოდ 90 მეტი ვინაც დააგროვა ისინი მიყავთო
-გილოცავ გამიხარდა ბედნიერ მოგზაურობას და კარგი დროის გატარებას გისურვებ
-რა შენ არ მოდიხარ?
-ნწ არაო - ცრემლები ისევ წამოუვიდა რა ქნას ეხლა ამხელა გამარჯვების შემდეგ რომ ვერ მიიღებ მონაგებს ეს საშინელებაა და უბრალოდ თავს ვერ ერევა
-რა ხმა გაქ ტო ტირი?
-არა მოგეჩვენა საღამო როა ხმა შემეცვალა ეტყობა კაი წავედი კიდე ერთხელ გილოცავ
-აზრის შეცვლა გამორიცხულია?
-აღარ მინდა ლაპარაკი უკვე მორჩა, ჩავთვალოთ მე არ ვყოფილვარ. ნახვამდის, წასვლამდე გნახავ ალბათ მანამდე სკოლაში არ მოვდივარ ეს კვირა გადატვირთული მაქ - პაუზის მერე უთხრა- რა ხმაა მანქანაში ჩაჯექი?
-ერთი ჩემი მეგობარი ძაან მაგარი დაგრუზულია და უნდა ვუშველო ხუთ წუთში ადგილზე ვიქნები
-ასე ახლოს სად მიდიხარ -მანქანის ხმა ისმოდა კიდევ აშკარად ჩქარა მიდიოდა მერე დამუხრუჭების ხმა გაიგო
-შენს სახლთან ვარ უკვე და აივანი აქ შენს ოთახს თუ კედელს ამოვყვე
-რაა? -იმხელაზე დაიყვირა ალექსანდრემ მობილური გაწია - სად ხარ? გაგიჟდი შენ? არ გაბედო მომკლავენ ჩამომახრჩობენ სახლში შემოსვლა არ გაბედო საძინებელში მითუმეტეს ყველას ძინავს უკვე
-ესეიგი შუქი სადაცაა ისაა შენი ოთახი კაი - ეს უთხრა და გათიშა
-ვაიმე ღმერთო გიჟია ეს ბიჭი რა ვქნა ეხლა რა უნდა ჩემს ოთახში არა რა სისიულელეა რაში აინტერესებს ეხლა ცუდად ვარ თუ კარგად მეღადავება უეჭველი აბა მანქანის ხმა არ გამიგია ეგ ისე დადის მთელს მეზობლებს გააგებიებდა ხმას - თავი დაიმშვიდა და მოკლე პენუარი გაისწორა შემდეგ კი საწოლში დაწვა. ხუთი წუთის შემდეგ აივნზე გასასვლელ მინის კარზე დაუკაკუნეს და ლამის გადმოვარდა საწოლიდან ისე წამოფრინდა და გავარდა
-კიდე კაი გააღე რა იყო ვერ გავიგე ასე უცებ დაიძინე?
-ჩშ გაჩუმდი- ხელი მიაფარა უცებ და შეათრია ოთახში კარი მიხურა ფარდაც გადააფარა და მიეყუდა, გულზე ხელი მიიდო - ვაიმე მართლა მოხვედი მართლა მოვიდა ღმერთო მეთამაშები? -კიდე შოკში იყო და ცრემლები მოდიოდა
-რა პანიკა გამართე შენს ოთახში ბიჭი არ ყოფილა ჯერ? -უცებ სინათლეში დაინახა როგორც იდგა და შეათვალიერა თავისდაუნებურად
-შენ წარმოიდგინე უახლოესი ნათესავის გარდა სახლშიც არ მოუკითხია ბიჭს ჯერ - ჩუმად უთხრა და კიდე ვერ აცნობიერებდა როგორ ფორმაში იდგა და ისეთ მოძრაობებს აკეთებდა სულ გადარია ალექსანდრე. მიმოდიოდა და ცრემლებს იმშრალებდა არადა ისევ მოდიოდა
-გაჩერდი დამშვიდდი და ნუ ტირიხარ თორე მაგრა ვჭედავ გოგო რო ტირის - უცებ გააჩერა მხრებზე ქონდა ხელი მოკიდებული მერე თავი ააწევია და ცრემლები მოწმინდა - კაი რა დაგწითლებია ეგ ლამაზი თაფლისფერი თვალები რატო ტირი ტო ცუდს რას ვაკეთებ მართალია ეგ პენუარი საშინლად გიხდება მაგრამ მაინც არაფერს მივქარავ გამორიცხულია
-რა? ვაიმე - უცებ გაიაზრა და ცეცხლი წაეკიდა ისე გაწითლდა უცებ დაუძვრა ხელებიდან და ხალათს დაწვდა ის უკვე კოჭამდე იყო და ყველაფერს უფარავდა მაგრამ სიწითლე ისევ არ უვლიდა - რა დავაშავე? ნახევრად შიშველს ოთახში მყავს ღამის ორ საათზე კლასელი რომელსაც ორი თვეა ვიცნობ ცნობაც თუ ქვია და აივნიდანაა შემოპარული როგორ გავა ღმერთმა უწყის -საწოლზე დაჯდა და სახე ხელებში ჩამალა
-ტირილს სანამ არ შეწყვეტ მანამდე . როგორც ამოვედი ისე ჩავალ და შენ რო დაიძინებ არც გემახსოვრება აქ რო ვიავი ვითომ გესიზმრა რა
-ბიჭები არ მესიზმრებიან მითუმეტეს ჩემს ოთახში მყოფი არ დამესიზმრებოდა
-სიზმრებიც კდემამოსილი გაქ? ერთი ეგ პერანგია გამონაკლისი -უცებ გადაუხვია - კაი ნუ წითლდები დიდი ამბავი ეგრე დადიან სულ შენ საწოლში იცმევ ვითომ არ მინახია თან რა გიჩანდა ეხლა ისეთი
-აბა თუ შეწყვეტ ეხლა და გახვალ აქედან
-წყალი არ გაქ აქ რო დავლიო?
-კი მანდ დევს ტუმბოზე მიუთითა ისიც ისხავდა კარზე რო დააკაკუნა გიორგიმ
-მარიკუნა შემოვდივარ და გაცვია თუ მოვიცადო -ამ ხმაზე ალექსანდრეს წყალი გადასცდა და ხველა აუტყდა მარიამი გაგიჟდა და საერთოდ არ იცოდა რა ექნა
-ვაიმე დავიღუპე... დავიღუპეთ
-კაი დავიმალები სადმე რამდენ ხანს დარჩება ეხლა
-სად იმხელა ხარ სად დაგმალო აივანზე გამოჩნდები კარადაში ვერ შეეტევი და საწოლი ამის ქვეშ შეეტევი - ჩუმად თქვა უცებ და ალექსანდრეც შეძვრა როგორღაც
-მარიამ რას შვები ამდენ ხანს
-მოიცა ვიცმევ ვერ ვიპოვე უცებ პერანგი და - ხმა უკრთოდა პირველად იტყუება და თან როგორ . მაშინვე შემოვიდა გიორგი როგორც იცის სპორტული შარვალი და მაისური ეცვა
-მეტი მოკლე არაფერი გქონდა? - უცებ ვერ შეიკავა კომენტარი - კაი ხო რა მნიშვნელობა აქ ღამე ვინ გიყურებს. სხვა საქმე მაქ ეხლა ვიფიქრე ვიფიქრე და ვიცოდი ცუდად იქნებოდი და შემოვედი მეთქი ჩემს ლამაზ გოგოსთან ერთად დავიძინებ როგორც ბავშვობაში გაბრაზებული რო იყოთქო . ხო იცი რო ნერვიულობს მამა და მაგიტო შვება თან რა ვქნათ ეხლა ასეთი ხასიათი გვაქ და არ გაბრაზდე ხო? გეფიცები მე წაგიყვან რამოდენიმე წელში და მთელს ევროპას დაგათვალიერებიებ თაფლობის თვეში გაგიყოლებ რა -ისე უთხრა მარიამს გაეღიმა
-ეგრე რა -საწოლზე ისე დაეცა ალექსანდრემაც იგრძნო და სუნთქვა შეეკრა -რატო არ ჯდები ან რატო იყურები ისე თითქოს რაღცის თქმა გინდა
-არა არაფერი უბრალოდ დავიღალე ხო იცი რა გრაფიკი მაქ .არაა პრობლემა მიჩვეული ვარ ისედაც რო არ მიშვებს იმიტო გავედი რო არ გამოდიოდა სხვანაირად სირცხვილი იყო თორე ვიცოდი წინასწარ რო არ გამიშვებდა
-კაი ჩემო პატარა ეხლა ჩააქრე ეგ შუქი და დავიძინოთ ამაღამ აქ დავიძინებ როგორც ბავშვობაში ის თოჯინა აღარ გყავს ხო? თუ დათუნია იყო - საბანი გადაწია და ფეხზე გაიხადა ერთი ჩუსტი საწოლოს ქვეშ შევარდა პირდაპირ ალექსთან და ნელა გამოაჩოჩა უკან . მარიამს კი ელდა ეკრა რო უთხრა აქ დავიძინებო
-არა გამორიცხულია - უცებ თქვა
-რაა გამორიცხული ძმა ვარ შენი ვიღაც ბიჭი კი არ შემოვპარულვარ აივნიდან - ეს ისე უთხრა მაგრამ მარიამს კი გადაუარა ცხრა ფერმა სახეზე -მარიამ მართლა კარგად ხარ?
-ვერ დაწვები ჩემთან ამაღამ გამორიცხულია იმიტო რო როგორ გითხრა იმიტო რო - ფიქრობდა და სხვა ვერაფერი რო ვერ თქვა უცებ გაახსენდა - მე ...ციკლი მაქ და მთელი ღამე ვერ მოვისვენებ ხო იცი
-ეხლა? წინა კვირაში არ მითხარი ცუდად ვარო?
-ნერვიულობაზე ამერია ეტყობა
-კაი წავედი ძილინებისა არ ინერვიულო ხო?- წამოდგა ფეხები უცებ გაუყარა ჩუსტებში და მარიამს აკოცა - ისე ეგ პერანგი მაინც არ მომწონს ძაან მოკლეა - გასვლამდე კიდე თქვა და კარი მიხურა. მაგრამ მარიამი მიესვენა სამაგიეროდ და ალექსანდრე გამოძვრა
-აი რატო არ მყავს შეყვარებული მსგავს სიტუაციაში რო არ ჩავვარდნილიყავი და ტყუილი არ მეთქვა ხვალვე უნდა წავიდე და ახსარება ჩავაბარო მარხვა უნდა დავიცვა ამდენ და ამხელა ცოდვას ისე ვერ ვზიდავ
-დასამშვიდებლად მოვედი და ისეთი ამბავი დატრიალდა სულ გადაგრიე მგონი
-ეხლა რა ვქნათ როგორ ჩახვალ იმას კიდე არ ძინავს ეხლა ძაღლსაც აუშვებს ხო ვიცი
-ძაღლს? ის ყეფის ხმა რო ისმოდა თქვენია?
-ხო წმინდა ჯიშის კავკასიური ნაგაზია ჩემხელაა
-ზედმეტი ლეიბი არ გაქ იატაკზე რო დავიძინო? მე ფეხის გამდგმელი არ ვარ აქედან
-გაგიჟდი ხო შენ როგორც მოდი ისე გახვალ მე გთხოვე შემომივარდი ოთახშითქო?
-მაშინ ძაღლი გააჩერე
-გააცერე მარტივია ვერ ვიტან ძაღლებს - ხალათი კარგად შეიკრა და კარისკენ წავიდა
-ჩაიცვი სხვა რამე შეგცივდება ეგრე
-არ დავეძებ მე ძაღლს საჭმელს დავუყრი და სანამ შენ გახვალ მანამდე გაჩერდება იცოდე რო იხოხო ბალახზე ისე გადი ვინმემ არ დაგინახოს თორე ჩათვალე მკვდარი ვარ და პოლიტიკური თავშესაფარი თხოვე რომელიმე მივარდნილ ქვეყანას
-კარგი აივანზე ვიქნები და როგორც დაგინახავ ეგრევე ჩამოვძვრები
-ფრთხილად იცოდე არ დაიმტვრე საერთოდ მიჩვეული ხარ მგონი ეტყობა შეყვარებულებთან დაძვრები
-შეყვარებულებთან არ დავძვრები არ მყავს მაგ სტატუსის მქონე გოგოები ნუ რა მნიშნელობა აქ
როგორც იქნა გავიდა სახლიდან და მარიამიც ავიდა ზემოთ შეტყობინება მიწერა რო მშვიდობიანად გადალახა პერიმეტრი და ეხლა სახლში იყო შემდეგ კი დაიძინა.
ვი0რა იყო ამიტო ეკლესიაში წავიდა მაშინვე და მოძღვართან მივიდა წირვის დასრულების შემდეგ აღსარება ჩააბარა და შემდეგ წავიდა მასწავლებლებთან. საღამოს სახლში დაბრუნებულს ოთახი თავდაყირა დახვდა
-რა ხდება დედა რამეს ეძებ?
-ბარგს გილაგებ მიახლოებით რაც დაგჭირდება ეს მაისური მოგწონს ხო?
-მოიცა მოიცა ბარგი რად მინდა
-ლონდონში მიდიხარ ორ დღეში და აბა როდის ჩავალაგო ბოლოს ვერ ვიტან ხო იცი მოტოვებას საქმის
-ეგ როგორ მამამ ხო თქვა რო არ მიშვებს
-ამ დილით ჯერ ნათიამ დაურეკა შემდეგ კახა მოვიდა ასევე დარეკეს საერთოდ ვინც ახორციელებს ამ კონკურსს და მოკლედ რა გაეწყობოდა დათანხმდა კახასთან ერთად იქეიფა ორივე მამა შვილმა და ეხლა საძინებლებში არიან მიგდებულები
-ვაიმეეე რა მაგარიაა ინგლისში მივდივარ - უცებ წამოიყვირა დედამისს ჩაეხუტა ბევრი აკოცა მერე მათ ოთახში შევარდა და მამამისს მოეხვია
-რა იყო გოგო დავიხრჩვი მშვიდობაა?
-მიყვარხარ მიყვარხარ ძალიან მაინც მიყვარდი ეხლა უფრო - იმდენჯერ აკოცა უფრო გააბრუა
-რო გიშვებ იმიტო? სად გიშვებ ვის ვუშვებ
-რაა? აბა ლონდონშიო?-უცებ წამოეგო მარიამი და მოიღუშა
-რას მაღვიძებ ამ მთვრალ კაცს ვერ გავიგე სახლია თუ გზატკეცილი მე არსად არ გიშვებ იმათ მიყავხართ და საერთოდაც ექიმობას თუ აპირებ ალბათ ჩვენ ვიქნებით სამკურნალოები ამ ჩაფრენა გამოფრენაზე თუ არ მოვკვდით
-აბა არ გიშვებო? მეხუმრე ხო? წავედი მე ძილინებისა ბევრი საქმე მაქ საბუთები , ტანსაცმელი ფეხსაცმელი, ნივთები მოკლედ რა
-ფული დედაშენს აქ მივეცი უკვე ხვალ წადი და რაც გინდა იყიდე მე ნუ მაწუხებთ ძილი მაინც მაცადეთ ვინ ხარტ თქვენ კაცო
-ჩემი ბუზღუნაა მამიკოოო - ლოყაზე აკოცა აი ისე ნანი რო კოცნის ვარდენს უდიპლომო სასიძოში და გავარდა.
მარტო რო დარჩა ოთახში შხაპის მიღების შემდეგ საწოლზე დაემხო და მობილური მოიმარჯვა მაშინვე მიწერა
-ბატონო ალექსანდრე აბა თუ გამოიცნობთ ვინ გაგიწევთ მეგზურობას დიდ ბრიტანეთში -გააგზავნა და რამოდენიმე წამში ზარი გაისმა
-მითხარი ეხლა რო არ მაღადავებ ხმაზე შეგატყობ იცოდე - უცებ მიაყარა
-მოვდივაარ. მამიკო დათანხმდა ბარგი ჩავალაგე თითქმის
-მაგარია ძაან გამიხარდა ლამის მეც გადავიფიქრე ვიღაც ქუთეისლებთან ერთად სულ არ მინდა წასვლა მარტო გინდ დაგითვალიერებია გინდ არა დასამახსოვრებელი თუ არ იქნება რა დ. ..რათ მინდა ამის თქმა მინდოდა- უცებ გადააკეთა
-ვაიმე კიდე არ მჯერა ნეტა მიჩქმეტდდეს ვინმე ეხლა
-მოვიდოდი ბაზარი არაა მაგრამ შენ ძაღლს თავს ვერ დავაგლეჯიებ შანსი არაა
-მაგას ნუ გამახსენებ მე დავიწყებას ვცდილობ
-დიდი მუდო ვიღაც ხარ რა წავედი მე ეხლა სტუმრად ვარ და მალე გნახავ
-ნახვამდის .
მარიამმა გახარებულმა დაიძინა მეორე დღის მოლოდინში , დილით ადრე ადგა ისაუზმა და წასასვლელად მოემზადა ფული გამოართვა ქეთოს და ამჯერად მარტო წავიდა საშოპინგოდ. ზოგადად იშვიათად დადის ხოლმე მარტო და ეხლაც არ მოსწონდა მაგრამ რა გაეწყობოდა სავაჭრო ცენტრში შეაბიჯა და დაიწყო ვიტრინების თვალიერება ჯერ ფიქრობდა საერთოდ რა ეყიდა ერთ-ერთ მაღაზიაში შევიდა და კაბას ნახულობდა
-შეგიძლიათ ეს კაბა ჩემი ზომა მაჩვენოთ?
-თქვენ იმხელა ხართ ქალბატონო მაგ ზომას სად ვიშოვით - ალექსანდრეს ხმა მოესმა ზურგს უკან აშკარად იცინოდა და ისიც შებრუნდა
-ყველგან შენ როგორ ხარ
-ცდები გენაცვალე სახლში რო შედიხარ იქ ის ვებერთელა გყავთ და აღარ ვარ - უცებ უთხრა სიცილით- რაო მარიამ საშოპინგოდ მარტო ვარო თუ შენი ძმა უნდა გაიჩითოს
-არა მარტო ვარ სამწუხაროდ და უკვე დავრეტიანდი აზრზე არ ვარ რა ვიყიდო შენ მარტო ხარ?
-რათქმაუნდა მე დედიკო აღარ დამყვება დიდი ხანია საყიდლებზე სხვა საქმეები აქ -პატარა ბავშვივით თქვა და ჯიბეებში ხელი ჩაიწყო- ისე შეგვიძლია ერთმანეთს გამოვადგეთ ერთად შევარჩიოთ დამიჯერე ცუდი გემოვნება არ მაქ
-იქნებ მე მაქ
-გკითხე? არა ესეიგი ვიცი და დავიწყოთ ეხლა ეგ კაბა ზედმეტად ჩახუთული არ იქნება?
-აბა ბიუსჰალტერით ვიარო?
-არა მე ეხლა ლონდონში ვერ დავაჭერიებ თავს მკვლელობის მცდელობისთვის
-ვერ ხარ შენ სრულ ჭკუაზე
-აბააა მაგას მეუბნებიან ჩემი მშობლებიც ისე უმეტესობას ნორმალური ვგონივარ შენ ხარ გამონაკლისი . ეგ კაბა მოაშორე მუქი ფერია ძაან რამე უფრო ნათელი მაგალითად მწვანე ან წითელი ეგ შენს სტილშია რა
-კარგი ამასაც ავიღებ - ხელი მოკიდა რამდენიმე კაბას და გასახდელში შევიდა , სანდრო მაისურებს არჩევდა თავისთვის მეორე განყოფილებაში რო გამოვიდა მუხლამდე ნახევარმკლავით კაბა ეცვა პრაქტიკული და ისეთი ყველგან რო ჩაიცმევდი მაგრამ მაინც არ იყო რაღაც განსხვავებული საღამოსთვის
-კარგია მაგრამ გააჩნია რისთვის
-ვერ გავიგე
-ანუ როგორ გინდა გამოიყენო ყოველდღიურად თუ სადმე რო წახვალ იქ რესტორანში შეხვედრაზე კლუბში რა მაგისთვის არ გამოდგება რამე უკეთესი შეიძლება ისე კაია
-რესტორნებში და კლუბებში ჩასაცმელი კაბის ყიდვა აზრადაც არ მომსვლია ეგ კარგი გამახსენე მე ისე ვეძებდი სამოსს
-აი მარიამი როგორი საჭირო ვარ სულ -მაისური აიღო თან ლაპარაკობდა-ეს მაისური როგორია?
-ნახატი არ მომწონს
-მართალი ხარ რას გერჩი - უკან დაკიდა და სხვა აიღო . მარიამმა რამოდენიმე კაბა გამოიცვალა და ბოლოს ორი აარჩია . შემდეგ შარვალი იყიდა მაისურები გრძელი მკლავით, ორი სხვადასხვა ფერი პერანგიც შეარჩია კლასიკური და დასტოპა. უკვე სანდრიკომ დაიწყო იქ იმან ამბები ატარა მარიამი სიცილს ვერ იკავებდა ხან შლიაპები დაიფარა და განგსტერივით მოძრაობდა უცებ გამოხტებოდა ხელებ გაშლილი და ტრიალებდა მოკლედ ბოლოს ჯინსი, ერთი კლასიკური და ერთიც სპორტული შარვალი შეარჩია ასევე მაისურები , პერანგები ყველა ფერადი ერთი იყო მხოლოდ თეთრი მაინც რა იცი რა მხოდესო პიჯაკიც იყიდა ვერ ვიტან მაგრამ ჯანდაბასო ბოლოს კლასიკურ ფორმაში გამოცხადდა მარიამი არ ელოდა და რო აათვალიერა დიდი ნერწყვი გადააგორა
-ვაუუ - მარტო ეს თქვა და თვალები დაახამხამა
-კარგი პასუხად მივიღებ და გავიხდი ვერ ვიტან პიჯაკებს მაისურია ჩემი და კედები უი ბოტასი და კედები მაქ საყიდელი ეგ მაღაზია ვიცი აქ ვიპოვე თუ დედაჩემმა იპოვა იქ იყიდე შენც - გასახდელიდან ელაპარაკებოდა მერე პარკებით გამოვიდა ფული გადაიხადა და იქ გადაინაცვლეს . შემდეგ კაფეში დასხდნენ ყავა მიირთვეს ნამცხვარიც დააყოლეს
-კაბა იყიდე?
-რა კაბა
-კლასიკური არაყოველდღიური
-არ მინდა ეგეთის ყიდვას დიდი დროს ვანდომებ და მაინც არ მომწონს
-ჯერ ოთხი საათია მხოლოდ
-არა ბავშვებისთვის მაქ რამე შესარჩევი სათამაშოების განყოფილება ზემოთაა ხო?
-მგონი. სულ ყიდულობ ხოლმე?
-ან ტანსაცმელს ან სათამაშოს კოლექციები აქვთ უკვე
-და ორს ყიდულობ ყველაფერს?
-ხო ერთნაირებს ვაცმევთ ყველაფერს
-კაი ტო ვაფშე ვერ გაარჩევთ
-მე ვარჩევ და დედიკო -წავედით ხო?
-მოიცა მე გადავიხდი
-სულ შენ როგორ გადაიხდი
-აი ასე გავხსნი საფულეს ამოვიღებ ფულს დავდებ და გადახდილიაა-წავედით ჯერ შენი კაბა ვნახოთ თუ არ ვცდები აქეთაა მსგავსი განყოფილება ფეხსაცმელიც ხო დაგჭირდება
-ვერ ვიტან ფულის ტყუილად გადაყრას ისეთ რამეში რასაც ვერ ჩავიცმევ
-დამიჯერე დაგჭირდება შენ საერთოდ მაღლებზე მდგარხარ ოდესმე?-ფეხზე დახედა და დაეწვებულმა ახედა
-სიარული ვიცი ისიც იმიტო რო ბანკეტისთვის მამზადებდა დედაჩემი წინასწარ ზაფხულში ჭკუიდან გადამიყვანა მაგან და ჩემმა მამიდაშვილებმა მაგათი ფეხსაცმელი მეცვა იმხელა ძირი ქონდა თავი კოშკურაზე მეგონა და რო დავდიოდი სხვადასხვა მხარეს ვქანდებოდი ეხლა რო მახსენდება მეცინება
-კარგი უქნიათ გამოგადგება . სწორი კაბები უფრო მოგწონს თუ გაშლილი
-სხვას რო აცვია ორივე ჩემზე არც ერთი
-საინტერესო პასუხია-გაიცინა და კონსულტანტ გოგონას მიმართა- გოგონა შეგიძლიათ გვაჩვენოთ საღამოს კაბები განსხვავებული მოდელები რაც გაქვთ ყველასგან გამორჩეული
-რათქმაუნდა მაინც როგორი გნებავთ რაიმე მნიშნელოვანი დეტალი არის?
-არა ეგრე ჩამოყალიბებული არ გვაქ
-კარგი მაშინ მე რამოდენიმეს მოგცემთ მოიზომეთ და თუ მოგეწონებათ ან ზომა არ მოგერგებათ შევცვლი - გოგონამ რამოდენიმე კაბა აიღო და გასახდელთან მივიდა . მარიამმა რამოდენიმე არც აჩვენა ისეთი მოკლეა ამით ვერ გამოვალო ბოლოზე რაღაც გაჩუმდა და ალექსანდრემ ფარდა გადაწია რო ენახა რა არ მოსწონდა მაგრამ გაშეშდა მის წინ ნამდვილი ფერია იდგა ლურჯ კაბაში რომელიცმუხლს ოდნავ იყო აცდენილი და საკმაოდ იყო გაშლილი , ზურგი საკმაოდ ქონდა ამოღებული ქვემოთ კი საჯდომამდე გიპიური იყო რომელიც კაბის ქვედა ნაწილზეც გადადიოდა მაგრამ ისე იდგა მხოლოდ მოძრაობის დროს გამოჩნდებოდა , მკერდთან მართალია დიდი ჭრილი არ იყო მაგრამ მარიამის სავსე მკერდს ხაზს უსმევდა და უფრო ლამაზად გამოკვეთდდა . ერთი სიტყვით შესანიშნავი იყო
-თქვენი მეუღლე არაჩვეულებრივად გამოიყურება ამ კაბაში ნამდვილი დედოფალივითაა - გოგონამ დაარღვია სიჩუმე და ორივე დაიბნა
-არა ის არ
-უდავოდ! შესანიშნავია ამ კაბას ვყიდულობთ მადლობთ დახმარებისთვის
-კარგით იგივე ზომას ჩავდებ -გოგონა გავიდა
-არა არ ვიყიდი ძალიან გამომწვევია , სიგძეც არაა საკმარისი სიარულის დროს უფრო აიწევა ზურგი ხო საერთოდ ეს რო მამაჩემმა ან ჩემმა ძმამ ნახონ გაგიჟდებიან ეგეც რომ არ იყოს მე ვერ ჩავიცმევ
-გამორიცხულია ყიდულობ ან შენ ან მე ვიყიდი ეს კაბა შენთვისაა შექმნილი სხვას არავის მოუხდება მაშინ მე ვიყიდი და თუ გინდა დაჭერი
-რატო ხარ ასეთი ჯიუტი? ეგ რო ნახონ რა ვუთხრა ჩემმა კლასელმა მიყიდა და უარი ვერ ვუთხარიო?
-არ შეგიძლია ოდესმე რამე დამალო? ხო შეიძლება არა? ვინ დაგინახავს ლონდონში შეხვედრაზე რას ჩაიცმევ კოჭამდე მონაზვნის სამოსს თუ მუხლს ოდნავ აცდენილ ულამაზეს კაბას
-არა
-მე ვყიდულობ რაც გინდა ის გააკეთე
- კარგი არ გინდა მე ვიყიდი ხო, ვიყიდი შენ არ გინდა -გავიხდი და ვიყიდი
-კარგი ეს მომწონს
-საშინელი ხარ
-მადლობა კომპლიმენტად ვიღებ
მარიამმა იყიდა კაბა და ფეხსაცმელი უკვე კაბის შესაფერისი შეარჩია საკმაოდ მაღალ ქუსლზე უბრალოდ მოიზომა იქვე და იყიდა. შემდეგ ბავშვებს თოჯინები უყიდა ერთნაირები და წავიდნენ . ალექსანდრემ წაიყვანა რათქმაუნდა აბა რას იზავდა და დაემშვიდობა .

სახლში შესულს დედამ კითხა ვინ მოგიყვანაო მანაც უპასუხა და ტანსაცმელები აჩვენა , კაბა ისე ჩადო ცემოდანში არც არავის გაუგია მისი არსებობის შესახებ დანარჩენი ყველაფერი ნახეს ჩადეს და ჩემოდანიც შეკრეს. . დილით ადრე უნდა წაეყვანა ზურას თბილისში საღამოს იყო ფრენა მაგრამ მოულოდნელად დარეკა და თქვა რო ვერ ახერხებდა მისვლას და იძულებული გახდა ისევ ნაცნობთან ერთად გაეშვა რომელიც ამ დროს ალექსანდრე იყო მართალია თვითონ არ იცნობდა მაგრამ მასთან ერთად უნდა ყოფილიყო იქაც და ამიტომ გადაწყდა რო დილით ის მიაკითხავდა და ერთად წავიდოდნენ.
ასეც მოხდა მარიამმა მოითხოვა არ მინდა ეხლა იქ იმ ბიჭს გადარევა და ერთი ამბებიო აკოცა ყველას ჩანთის სახელური ამოწია და თვითონ გავიდა ჭიშკრიდან თან ლოცვა მიყვებოდა ბებიის და დედის . ალექსი მაშინვე გადმოვიდა ჩემოდანი გამოართვა და მანქანაშ ჩადო რომელიც არც მეტი არც ნაკლები ლექსუსი იყო .
-შენი მანქანით არ მივდივართ?
-ეს მამაჩემის მანქანაა ამით უფრო კომფორტულად ვიმგზავრებთ ჩემი მანქანა პროფილაქტიკაშია შემოწმებაზე რაღაც ვერ იყო რიგზე
-გასაგებია . ფრენამდე სად იქნები?
-ჩვენს სახლში მივალ ცოტახანს დავისვენებ მეგობრებს ვნახავ უცებ და აეროპორტში მოვალ პირდაპირ შენ სად იქნები?
-მე ჩემს ძმასთან მივალ ბინაში იცის და იმედია ყველაფერს თავდაყირა არ დამახვედრებს და დასვენებას შევძლებ
-შენი ძმა ესეიგი მარტო ცხოვრობს შესაშურია პირდაპირ მე ვერ დავითანხმე მამაჩემი ბინის ყიდვაზე უფროსწორედ დედაჩემი ვერ დავითანხმე თორე მამაჩემს ნაყიდი აქ უკვე.დედაჩემი შეჯდა ვირზე და მიყიდეს დაბადების დღეზე მანქანა რომელიც კიდე არ ჩამოსულა და ცოტა ხანში გავგიჟდები სამი თვეა ველოდები
-ამდენი მაქანა რაში გჭირდებათ ვერ ვხვდეი ჩემი ძმაც იკლავს თავს შეაწუხა მამაჩემი
-მანქანაა ყველაფერი მარტო ეს მშველის მე პირადად როცა ცუდად ვარ ნებისმიერ ადგილას წავალ და მოვშორდები ყველაფერს ადრენალინის გრძნობაზე მაგარი არაფერია
-მე მართვაც არ ვიცი ამიტო ვერ გეტყვი იმდენად არასპორტული ვარ არაფერი არ ვიცი რაც კითხვას არ ეხება
-ნებისმიერ დროს შეგიძლია ისწავლო სწავლა სიბერემდეაო ხო იცი .
-სურვილი თუ გაქ ყველაფერს შეძლებ
მარიამი მგზავრობის დროს ყოველთვის იღლებოდა ამიტო ჩაეძინა , ალექსანდრესკენ ქონდა თავი შებრუნებული , ისიც გამოხედავდა ხოლმე. თბილისში შესვლისას გამოეღვიძა მისამართი უთხრა და მანაც კორპუსთან დატოვა , გიომ უკვე იცოდა რო ჩასული იყო მაგრამ ალექსანდრეს ნახვა მაინც ვერ მოასწრო ისე შებრუნდა და წავიდა მხოლოდ მანქანის დანახვა მოასწრო მაგრამ ვინაობა იცოდა უკვე ისევ ალექსანდრე რო იყო. მასთან საღამომდე დარჩა მამიდაშვილები ესტუმრნენ და მათ გააცილეს აეროპორტში. იქ უკვე ყველა იყვნენ ერთდ ვინც მიფრინავდა რეგისტრაცია გაიარეს ჩაჯდომამდე ელაპარაკა ქეთოს და ზურას .
ალექსანდრეს გვერდით იჯდა ღვედი შეიკრა და ხელები ისე უკანკალებდა სად წაეღო აღარ იცოდა
-მარიამ გაფითრებული ხარ კარგად ხარ?
-მე პირველად ვმგზავრობ თვითმფრინავით და
-კარგი ნუ გეშინია დამშიდდი მიეყრდები სავარძელს თვალები დახუჭე და ღრმად ისუნთქე წარმოიდგინე რო მანქანა დაიძრა -ისეთი ხმით ლაპარაკობს ეს ბიჭი მის ნებას რო არ დაყვე არ შეგიძლია, მარიამმა ის გააკეთა რაც უთხრა მაგრამ ხელები მაინც უკანკალებდა როცა მიხვდა დაიძრნენ ამ დროს ალექსანდრემ ჩაკიდა ხელი და მთლიანად განიმუხტა . -ასე ჯობია კარგი გოგო ხარ - მისი ხელი ტუჩთან მიიტანა და აკოცა , ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ხელის ზურგი ეწვოდა
-უკვე ავფრინდით?
-კი შეგიძლია თვალები გაახილო ლამაზი ხედია -ეს რომ უთხრა ფრთხილად გაახილა თვალები მაგრამ ალექსანდრე დაინახა მისი შავი თვალები მაგრამ უცებ გაიხედა ფანჯრისკენ საიდანაც ყველაფერი ასანთის კოლოფივით მოჩანდა და განმუხტვა იგრძნო .
ცოტახანს საუბრობდნენ შემდეგ სიმღერას უსმენდა ალექსანდრე პლანშეტში თამაშობდა ღამით უკვე დაეძინა და ალექსის მხარზე ედო თავი მისკენ იყო შეუბრუნებული და ხელიც მის ხელზე ქონდა მოხვეული . ისიც ჯერ უყურებდა შემდეგ მანაც დაიძინა ეს ყველაფერი კი ორგანიზატორმა დააფიქსირა კამერაზე რადგან ყველაფერს იღებდა შემდეგ ფოტო დოკუმენტაცია რო ქონოდა. ხუთიდან მხოლოდ ორი იყო გოგო სამნი კი ბიჭები , ყველა ქალაქიდან იყვნენ .
აეროპორტში ორი მანქანა დახვდათ საიდანაც სასტუმროში წავიდნენ ლუქსები აჩვენეს და ყველა თავის ოთახში შევიდა , ალექსანდრე მარიამის ოთახის გვერდით იყო . ბარგის ამოლაგების შემდეგ შხაპი მიიღო დაღლილობის მოსახსნელად და აივანზე გავიდა ხედს უყურებდა . შემდეგ სახლში დარეკა იცოდა ჯერ არ დაიძინებდნენ მათ ელაპარაკა და დაიძინა.
მეორე დღიდან დაიწყო ტური უამრავ ადგილას იყვნენ ერთად დადიოდნენ , შეხვედრებიც ეწყობოდა მთელი კვირა ძალიან მხიარულად გატარა დანარჩენი სამი ბავშვიც გაიცნო მაგრამ დიდად არც ერთი მოსწონდა განსაკუთრებით ერთი ბიჭი არ მოსდიოდა თვალში , გოგოს ალექსანდრე მოეწონა და რათქმაუნდა ყელზე ეკიდებოდა მაგრამ სამაგიეროდ ვერაფერს იღებდა .
ბოლო დღე იყო იქ ყოფნის ოთახში იყო სხვა დროს ღამით არ დადიოდა ბარში ამიტო ეხლაც ლუქსში იყო როცა კარზე დაუკაკუნეს ალექსანდრე იყო უღიმოდა
-რა ხდება?
-მოემზადე უნდა წავიდეთ სიურპრიზს გიწყობთ
-მე? რა შუაში ვარ ან ეხლა რა მინდა გარეთ
-მარიამ ნუ ჭედავ მოემზადე და გამოდი - შუბლზე აკოცა და გავიდა.
მარიამმა გადაწყვიტა ის ლურჯი კაბა და მაღლები ჩაეცვა , თმა მაღლა აიწია ძალიან მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა ხელში პატარა ხელჩანთა დაიჭირა რომელშიც მხოლოდ მობილური და ფული ეტეოდა საყურეები და ჯვარი ყოველთვის ეკეთა დიდ ოქროს ყელსაბამზე და ეხლაც არ მოუხსნია ოთახიდან გავიდა . ალექსი დერეფანში იდგა როგორც ჩანს დაკაკუნებას აპირებდა რო დაინახა ხელი ჰაერში გაუშეშდა და გულგაჩერებულმა დეტალურად შეისწავლა მარიამი რომელიც ბრწყინავდა . თვითონ კლასიკური შარვალი , შესაფერისი ფეხსაცმელი და თეთრი პერანგი ეცვა იმდენად სიმპატიური იყო მარიამი მას ვერ აშორებდა თვალს
-შენ ...მარიამ ძალიან გიხდება ეს კაბა - ძვლივს მოაბა სათქმელს თავი
-მადლობა შენც კარგად გამოიყურები - პაუზის შემდეგ უთხრა- არ წავიდეთ?
-ხო წავიდეთ
მცირე სიარულის შემდეგ კლუბში მივიდნენ იქვე სასტუმროს გვერდით სადაც ბავშვები დაინახეს და იქეთ წავიდნენ რამოდენიმე წუთში ტორტი შეიტანეს და დაბადებისდღის მისალოცი სიმღერა გაჟღერდა მარიამი შოკში იყო ძალიან უხაროდა მართალია ჯერ 12 არ იყო მაგრამ წინასწარ აღნიშნავდნენ მის დაბადებისდღეს რასაც არ მოელოდა . შემდეგ საჩუქრები გადასცეს და დაიწყეს გართობა მასთან ერთად დალევაც. მარიამი არ სვავდა მხოლოდ ერთი ჭიქა წვენი შეუკვეთა და ნელ-ნელა მიირთმევდა დაჟინებული თხოვნის მიუხედავად , როცა საპირფარეშოდან დაბრუნებულმა ბოლომდე დაცალა ჭიქა ისეთი ენერგია იგრძნო თითქოს ძალიან ბევრი ალკოჰოლური სასმელით იყო გადამთვრალი იცის რო თავს ვერ აკონტროლებდა მაგრამ ზუსტად არაფერი ახსოვდა .
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამოაფხიზლა, შეგრძნებები საერთოდ დაკარგული ჰქონდა ,თითქოს რაღაც ჩაარტყეს და გათიშეს , გონება გაფანტული ქონდა და საშინლად უშრებოდა პირი , ტუჩებზე ენა გადაისვა და იგრძნო როგორ ქონდა დასიებული და დაბუჟებული . თვალების გახელას ვერ ახერხებდა, რადგან საშინლად ტკიოდა თავი . გრძნობა ნელა უბრუნდებოდა თითები აამოძრავა და მიხვდა რო იწვა , შემდეგ გადასაფარებელი მოშორდა და მუცელზე სიმძიმე იგრძო ისიც გააცნობიერა რო არაფერი ეცვა მართალია უნდოდა გაგიჟებულიყო მაგრამ არ გამოდიოდა , ამის შემდეგ კოცნას გრძნობდა ყელზე შემდეგ ლავიწზე ხელები კი მის შიშველ სხეულზე დათარეშობდნენ
-არაჩვეულებრივი ღამე იყო. ვერასდროს წარმოვიდგენდი ასეთი ვნებიანი და საოცარი თუ იქნებოდი - ყურთან კოცნა და შემდეგ ხმა გაიგო ძალიან ნაცნობი მაგრამ იმ განსხვავებით რო უფრო ბოხი და ვნებიანი იყო - შესანიშნავად გამოგდიოდა ნამდვილი სახის დაფარვა -ხელი წელზე შეუცურა და წამოწია ისე რომ შიშველი მკერდით ეკვროდა სხეულზე , მხარზე და ყელზე კოცნიდა -მაგიჟებ - ვნებიანი ხმით უთხრა სუნთქვააჩქარებულმა და მარიამმა ტკივილი იგრძნო კვნესა ვერ შეიკავა და ხელში რაც მოყვა მას მოუჭირა თვალები კი გაახილა და დაინახა რო ალექსანდრეს მხრებს იყო ჩაფრენილი , რამოდენიმე წამი გრძელდებოდა ბიძგები და კვნესა შემდეგ კი კარზე კაკუნის ხმა გაისმა -ჯანდაბა თუ მაცადონ ორი წუთით სულ ორი-ბოლო ბიძგიც იგრძნო და შემდეგ სიცარიელე . ალექსანდრე სწრაფად წამოდგა და შარვალი ამოიცვა შემდეგ მაისური აიღო კარადიდან და სწრაფად გააღო კარი როგორც ჩანს გასვლა მოუხდა კარში დატოვა გასაღები ბარათი და სადღაც წავიდა.
მარიამი გათიშული იყო საერთოდ ვერ აზროვნებდა არაფერი ახსოვდა მხოლოდ წამის წინ მომხდარი და სრულ ზიზღს გრძნობდა საკუთარი თავის მიმართ ფრთხილად წამოდგა და მიმოიხედა იატაკზე ეყარა ყველაფერი რაც გუშინ ეცვათ მისი კაბა კართან შენიშნა საცვალი საწოლთან ეგდო ჩაიცვა და წამოდგა კაბა როცა აიღო ნახევრად დაფლეთილი ნაჭერი შერჩა როგორღაც მოირგო შემდეგ ხელჩანთა დაინახა რომელთანაც ალექსანდრეს პერანგი ეგდო ღილებდაგლეჯილი . ამ ყველაფერს ბუნდოვნად ხედავდა რადგან თავბრუსხვევას გრძნობდა და საგნებს გაორებულად ხედავდა . კარი ძვლივს გააღო კაბას მკერდთან ხელით აჩერებდა შემდეგ თავისი ოთახის გასაღები იპოვა და კარი ზურგს უკან მიხურა შემდეგ იქვე ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო.
სააბაზანოში შევიდა და ცხელ წყალს შეეყუდა ცდილობდა გაეხსენებია წინა ღამით რა მოხდა მაგრამ არაფერი გამოდიოდა კედელს მიეყრდნო და არაადამიანური ხმა ამოუშა თან თავს და ხელს ურტყავდა მერე ჩაიკეცა და ისე განაგრძო ქვითინი მუხლები მკერდთან ქონდა ხელები მასზე მოხვეული და თავი შიგ ჩარგული .
როცა სარკის წინ დადგა სრულიად შიშველი უფრო გაგიჟდა რადგან მთელი სხეული დალურჯებული და დაკბენილი ქონდა განსაკუთრებით თეძოზე და ბაყვებზე ეტყობოდა თითების ანაბეჭდები მკერდზე კი კბილების ანაბეჭდები ქონდა ,ტუჩები კი დაკბენილი და დასიებული მისი სიფრიფანა ზომის მიეხედავადსაკმაოდ დიდი ჩანდა
-ღმერთო რა გავაკეთე რა დავაშავე ასეთი სასჯელი რო დავიმსახურე რატო შენ ხო ტყუილად არაფერს გვაკეთებიებ რისთვის გამომიგზავნე ეს განსაცდელი მე ხო ეს როგორ გავაკეთე ეს ცოდვა როგორ მოვიშორო რითი გამოვისყიდო ამის მერე ცხოვრება რანაირად გავაგრძელო ისევ ისე როგორც მანმდე ვცხოვრობდი ეხლა რა ვქნა ალექსანდრესთან ერთდ როგორ უნდა ვიყო რო დავინახავ რა გავაკეთო არც კი მოგვწონს ერთმანეთი მეგობრობაც არ ერქვა ჩვენს ურთიერთობას და ყველაზე წმინდა ჩავაბარე -ხატს ესაუბრებოდა რომელიც ყოველთვის თან დაჰქონდა საფულით და ტიროდა.შემდეგ მათი მასწავლებელი ავიდა და უთხრა რო საღამოს გაფრინდებოდნენ საუზმე ოთახში შეუკვეთა და ცოტა ჭამა მთლად რო არ დაეკარგა აზროვნების უნარი . შემდეგ ძალა მოიკრიბა თავს შთააგონა რომ ყველაფერი უნდა დაევიწყებია და ისე მოქცეულიყო თითქოს არაფერი მომხდარა , მაქსიმალურად მორიდებოდა ალექსანდრესთან შეხვედრას და მითუმეტეს რაიმე სახის ურთიერთობას რადგან ამაზე ფიქრი ისევ თავად ავნებდა ვერაფერს ვერ მიაღწევდა ეს კი ამაზე მეტად გაანადგურებდა ვიდრე ეხლა იყო.
ალექსანდრე ოთახში როცა დაბრუნდა მარიამი არ დახვდა , უკვე გამოფხიზლებული იყო და წარმოდგენაც ქცევის მიხედვით შეცლილი ქონდა მასზე , მარიამისგან განსხვავებით ყველაფერი ახსოვდა . სააბაზანოში შევიდა და როცა იქედან გამოვიდა საწოლს მიუახლოვდა მაისური რო აეღო ,თან რაღაც დეტალი უტრიალებდა თავში მაგრამ ვერ იჯერებდა ,მომეჩვენა ალბათ გათიშული ვიყავიო იფიქრა ,შემდეგ საბნის ქვეშ წითელი ლაქა დაინახა გადაწია უკეთ რო გაერჩია დაინახა ზეწარზე დაღვრილი სისხლი და მზერა იმ ერთ ლაქას გაუშეშა გონს ვერ მოდიოდა ეგონა ეჩვენებოდა მაგრამ ხელი დაადო და მიხვდა რო არაფერი ელანდებოდა.
-დედ.. შე.. ეს რა უბედურებაა გამორიცხულია არ შეიძლება შეუძლებელია ის არა არ იქნებოდა ვერ იქნებოდა.ცუდად მახსოვს ახლაც ამას არ ვხედავ -ოთახში გიჟივით დადიოდა და თავზე ხელს ისმევდა მერე კედელს დაუშინა მუჭი და ენერგიის გათავისუფლების შემდეგ გაჩერდა საწოლს უყურებდა გაშეშებული და აზრზე არ იყო რა უნდა ექნა ასე არაკაცულად თავი არასდროს უგრძვნია მერე როცა ყველაფერი აღიდგინა გონებაში მარიამთან მისვლა გადაიფიქრა რადგან საერთოდ არაფერ შუაში იყო ის იმ ქალთან იყო ვინც პირიქით აცდუნებდა და საერთოდ ვერ წარმოიდგენდა ქალიშვილი თუ იყო . ეს ერთი ღამის გართობად მიიჩნია რომლისგანაც ორივემ ის მიიღო რაც უნდოდათ და გადაწყვიტა იქ დაეტოვებიათ მომხდარი . ოთახიდან სასტუმროს კაფეში ჩავიდა სადაც დანარჩენებიც ისხდნენ მათთან ერთად ისაუზმა მაგრამ ფიქრებით მაინც მასთან იყო და ვერავის ლაპარაკს უსმენდა ის ფაქტი აგიჟებდა რო მარიამი რომელსაც იცნობდა სრულიად განსხვავებული აღმოჩნდა ისეთი როგორიც უამრავს იცნობს და არაფრით იყო მათგან გამორჩეული , რაც უფრო მეტს ფიქრობდა მით უფრო უჩნდებოდა ზიზღის და უნდობლობის გრძნობა მთელი საქალეთის მიმართ იმდენად წმინდა და გამორჩეული მიაჩნდა მარიამი მისი ამ ქცევის შემდეგ საერთოდ ყველამ დაკარგა ფასი. ოთახში შესასვლელად მიდიოდა როცა მის კართან გაჩერდა მაგრამ ისევ განაგრძო გზა . ყველაზე გვიან გავიდა სასტუმროდან მაგრამ მანქანაში მჯდომი მარიამი დაინახა მაინც პირველად თითქოს მისი თვალები სწორედ მას ეძებდნენ, გვერდი აუარა და მეორე მანქანაში დაჯდა . ფრენის დროსაც არ ისხდნენ ერთად ასე რომ არავითარი შეხება არ ქონიათ .
თვითმფრინავის დაფრენის შემდეგ გული უფრო აუჩქარდა რადგან ვერ წარმოედგინა როგორ შეხვდებოდა ოჯახისწევრებს გახარებული და ბედნიერი და ეტყოდა რომ ყველაფერი არაჩვეულებრივი იყო . იმ დღიდან დაიწყო მისი ტყუილები რომლებიც თავისდაუნებურად კარგად გამოდიოდა სხვა გზა არ ქონდა ამიტომ ძალას იკრებდა და მხოლოდ იმ დღეებს იხსენებდა რომლებიც ბოლო ღამემდე იყო მოყოლის დროს გაახსენდა რო მხოლოდ ერთი ჭიქა წვენი დალია და მას მერე აღარაფერი ახსოვდა იფიქრა შემდეგ კი გასაღებიც იპოვა.
ინგლისიდან დაბრუნების შემდეგ არ მისულა სკოლაში და შესაბამისად ალექსიც არ უნახია მთელი კვირა შემდეგ კი წერა ქონდა ამიტომ მოუხდა წასვლა. ჭიშკართან გაჩერდა და ღრმად ჩაისუნთქა მაშინვე თეკუნა მივარდა და მან ხო საერთოდ იცის გადატანა ყველაფრის
-მარიკუნაა როგორც იქნა მოხვედი რა იყო ლონდონის მერე აღარ კადრულობ ამ სკოლაში მოსვლას? იცოდე დეტალურად უნდა მომიყვე ყველაფერი რაც იქ მოხდა დეტალურად სანდრიკომ კი მოყვა რაღაცეები მაგრამ ხო იცი მე შენგან უფრო მაინტერესებს
-დავიღალე უკვე ამდენი თხრობით მაგრამ კარგი ჯერ ფოტოები ნახე და მერე მოგიყვები ისტორიას სად რომელი გადავიღეთ -მობილური მისცა და მასთან ერთად დაჯდა ეზოში . უმრავლესობაში ალექსთან ერთად იყო და ყველგან იცინოდნენ მისი სიგიჟეების გამო
-ვხედავ კარგი დრო გიტარებიათ ხომ ვამბობ ეს ბიჭი შენთვისაა გაჩენილი
-თეკუნა მეორედ მაგის თქმა არ გაბედო რა სისულელეა მე და ის გამორიცხულია და მორჩი გთხოვ აღარასდროს არ თქვა მსგავსი წინადადება და საერთოდ მე და ის ერთად
-კაი რატო გიჟდები როგორც გინდა ისე მოვიქცევი მარა ასე რატო გაბრაზდი?
-არაფერი უბრალოდ ხო იცი არ მიყვარს და საერთოდ ვერ ვიტან როცა ბჭებზე მელაპარაკები დღეიდან საერთოდ გაქრება ყველა ბიჭი რომელიც ნათესავი და მეგობარი არაა და რომელთანაც შეიძლება რაიმე სხვა კავშირი მქონდეს
-მატყუებ ვიცი, მაგრამ კარგი დავანებოთ თავი მეტყვი ოდესმე
-არაფერს გატყუებ ნუ იცი ეგრე
-როცა ვიცი სულ რაღაცას მალავ ტყუილის თქმა არც იცი უბრალოდ არ ამბობ როცა ვინმეს ხელს აფარებ როგორც ჩანს იქ რაღაც მოხდა რაც ბოლომდე ვერ გაბედნიერებს
-გეყოფა თეკუნა თორე ფსიქოლოგი მგონიხარ
-რო ვხვდები ყველაფერს იმიტო ხო? ალექსანდრეც ვერაა რაღაც თავის მწყობრში რაც ჩამოვიდა სულ ჯუჯღუნა გახდა თითქოს არაფერიო მაგრამ მაინც ვამჩნევ მე რას გამომაპარებთ
-თეკუნა ან შეეშევი ალექსანდრეს ხსნებას საერთოდ ან აღარასდროს დამელაპარაკო
-ასე კატეგორიული ხარ და კიდე მეუბნები არაფერიო?
-ზარი დაირეკა გაკვეთილზე დავაგვიანებთ -მაშინვე აარიდა კითხვას თავი და სკოლის შენობაში შევიდა, რამოდენიმე მასწავლებელს გამოელაპარაკა და მიაღწია კლასამდე - ის ისევ იქ ზის?
-არა ჩემს ადგილას გადაჯდა მითხრა დაქალები ერთად ისხდეთ ჯობიაო
-კარგია- ჩუმად თქვა და შევიდა ისე მივიდა მერხამდე რამოდენიმე ბავშვი ნახა ალექსანდრეს მზერა დაიჭირა მაგრამ მხოლოდ წამით. შეხედვას ვერ ბედავდა შემდეგ კი დაჯდა და გაკვეთილის პროცესში ჩაერთო. მეორე წერა ქონდათ ქართულში და თავი არ აუწევია ისე წერდა. შემდეგ კი ეზოში ჩავიდა , ისე მოხდა რო ალექსიც მასთან იდგა ბიჭებს ელაპარაკებოდა შემდეგ კი მარტო დარჩნენ მარიამი მაშინვე წამოდგა
-რაღაც რომ არ გირჩიო არ შემიძლია -ალექსანდრეს ხმამ გააჩერა და შებრუნდა- თეატრალურზე ჩააბარე ,შესანიშნავი მსახიობი ხარ ფაქტიურად ერთი დიდი როლი გაქ მორგებული ანგელოზის როლი რომლის ეშმაკის კუდსაც ვერავინ ამჩნევს
-ალექსანდრე ..
-ჩშ ნუ ინერვიულებ ტყუილად არავის არაფერს ვეტყვი მხოლოდ შენ და მე გვეცოდინება იმ ღამის შესახებ და ისევ უფრთო ანგელოზი ეგონები ყველას წმინდა და უმწიკლო ნუ შენი სე..ს პარტნიორების გარდა რათქმაუნდა -ისე წავიდა ერთი სიტყვა არ ათქმევია მარიამს და დატოვა სრულიად განადგურებული და უფრო შეურაცხყოფილი იმდენად ვერ იტანდა თავის თავს სიკვდილზეც კი ფიქრობდა . საკლასო ოთახში მიდიოდა ალექსანდრე და ისიც უკან გაყვა რადგან უკვე აღარ შეეძლო ამ გაუგებრობაში ყოფნა რადგან არავინ იყო მათ გარდა ამთ ისარგებლა
-ასე მარტივად ვერ გადამივლი და დამტოვებ სათამაშო არ ვარ რომელსაც სიტყვის თქმაც არ შეუძლია
-შეტევაზეც გადმოდიხარ თუ მე მეჩვენება. რა ხდება სიყვარულის ახსნას ხო არ მთხოვ ან იქნებ ერთგულება გინდა შემოგფიცო
-გეყოფა, მორჩი გთხოვ უბრალოდ მითხარი რა გავაკეთე
-რა მოგიყვე ეხლა ჩემთან სექ.. როგორ და რა პოზაში გქონდა? უკაცრავად მაგრამ არ ვარ მოწოდებული მაგ თემაზე საუბრით მოქმედებას შემოგთავაზებდი მაგრამ აქ ხო არ შეიძლება აქ წმინდა მარიამი ხარ - მარიამს აღარ შეეძლო იქ გაჩერება ჩანთას ხელი დაავლო და წავიდა. ალექსანდრემ მერხს კრა ფეხი შეიკურთხა და ისიც წავიდა.
ერთმა თვემ ისე განვლო არაფერი შეცვლილა არც უსაუბრიათ მას შემდეგ , იშვიათად მიდოდა სკოლაში მხოლოდ მასწავლებლებთან დადიოდა და წიგნების კითხვის დროს ;არაფერი ახსოვდა , შუაღამით მეცადინეობდა ძალიან ცოტას ჭამდა და ზოგჯერ იმასაც უკან იღებდა , ხანდახან ღამითაც ჩადიოდა სამზარეულოში და ჭამდა უნორმოდ . ქეთი და მარუსა ძალიან ნერვიულობდნენ მარიამზე სულ გამოფიტა ამ გამოცდების მოლოდინმა ბავშვს არაფერი მოუვიდესო. პიკი იყო დილით სკოლაში წასვლამდე საუზმობისას რომ აღებინა და შემდეგ გონება დაკარგა. მაშინვე ზურამ და ქეთიმ ქუთაისში წაიყვანეს ექიმთან და ანალიზები აუღეს, მარიამი კი ჯიუტობდა არაფერი მჭირს უბრალოდ გადაღლილი ვარო მაგრამ ამათ ვინ დაარწმუნებდა .
ექიმს ანალიზების პასუხი ეჭირა ხელში და კითხულობდა აშკარად გაკვირვებული უყურებდა სამივეს და სულ გაგიჟდა ზურა
-ექიმო რა ხდება რამე მნიშვნელოვანია?
-მნიშვნელოვანი დაავადება არა მაგრამ საკითხი კი. რამდენი წლის ხარ შვილო?
-17 წლის გახდა ერთი თვის წინ
-ძალიან პატარა ყოფილხარ
-აღარ იტყვით რა ხდება? მაინცადამაინც უნდა გამისკდეს გული?
-თქვენი ქალიშვილი ფეხმძიმედაა ნაყოფი პატარაა დედაც და მოფრთხილება დაჭირდებათ მე ეხლა დაგიწერთ გინეკოლოგის სახელს და მას მიმართეთ ჩემი კორესპონდეცია აღარაა -ექიმმა ეს რო თქვა სამივე გაშეშდა, მარიამი ენაჩავარდნილი იჯდა ქეთინო და ზურა კიდე არ შეშინებულან მაინცადამაინც
-რა სისულელეა რაღაც გეშლებათ ექიმო ვინმე სხვა პაციენტის ანალიზებია ეტყობა ჩემი გოო ფეხმძიმედ ვერ იქნება კარგად გადაამოწმეთ თუ შეიძლება ცრუ ინფორმაციას ნუ გვაწვდით
-მარიამ ნაკაშიძე 17 წლის დაბადებული 1998 წელი აი თქვენი ხელმოწერა და ანალიზების პასუხი შეცდომა გამორიცხულია ბატონო
-მარიამ დედა ეს რას ნიშნავს თქვი რამე ასეთ
-დედა მე
-რა დედა გოგო ნუ გამაგიჟებ რა დედა ეჭვით რატო ლაპარაკობ მითხარი
-ამ პასუხებს თქვენ გაგატანთ მე დაგტოვებთ - ექიმი მიხვდა სიტუაციის სიმძიმეს და გავიდა
-მარიამ ამოიღე ხმა ნუ მკლავ დედა თქვი რამე -ქეთო უკვე პანიკაში იყო ზურამ მხოლოდ კაბინეტის კარი გაგლიჯა ანალიზების პასუხებით ხელში
-დროზე წამომყევით ორივე დედა შვილი სანამ აქვე გადაგადუღებთ ორივეს მე თქვენი დ... მ... - ისეთი ხმა ქონდა შიშის ზარს ნებისმიერს სცემდა . ქეთინო წინ დაჯდა მარიამი უკან და გონზე ვერ მოდიოდა მხოლოდ მუცელზე ედო ხელები და გათიშული უყურებდა გზას რომელიც ისე სწრაფად ილეოდა სიჩქარის გამო რომ ოც წუთში სახლში იყვნენ -ზურას უკვე გიორგისთან ქონდა დარეკილი ისეთ ხმაზე უთხრა ეხლავე ჩაჯექი მანქანაში და ჩამოდიო მაშინვე გამოვარდა რადგან მანაც იცოდა ექიმთან რო იყო მარიამი - გადმოდი დროზე - მანქანის კარი გააღო და მარიამს მაჯაში წვდა
-ზურა მოიცადე ზურა ეტკინება
-ეტკინება? ტკივილს განახებთ მე თქვენ დ.. შ.. ესაა ჩემი საამაყო შილი? ესაა თქვენი გაზრდილი გოგო? მიპასუხეთ ესააა
-რა ხდება ზურა შვილო რა ამბავია ჩვენს თავს - ყვირილის ხმაზე მოხუცები გამოვიდნენ ბავშვებიც უკან მოყვებოდნენ - რა გაყვირებთ დედა გაიგო მთელმა ქუჩამ ხმა რა ამბავია ქეთინო
-სახლში შედით ყველა დროზე გავიგოთ ერთი ქალბატონმა როგორ იყოჩაღა შედით მიდი რას მიყურებთ რა არ მოგწონთ ხმამაღალი ლაპარაკი? ფერება და ტკბილი სიტყვა ხო მაგრად გევასებათ
ყველა სახლში შევიდა მარიამს ბებია იჭერდა რო არ წაქცეულიყო ქეთინო ისე იყო გათიშული საერთოდ აღარ გავდა ადამიანს მარიამისკენ არც გაუხედია ისე დაჯდა სავარძელში .
-სად ხარ გიორგი დროზე მოდი შენს გარეშე არაფერს გავაკეთებ და თუ მომისწრებ სანამ გავგიჟდები მთლად კარგი იქნება- შვილს დაურეკა ის ისედაც ჩქარა მოდიოდა და ეხლა უფრო მოუმატა
-მამა ნახევარ საათში მანდ ვარ რა ხდება მითხარი გამისკდება მალე გული რატო გაქ ასეთი ხმა
-დედა მ... ჩვენს კაცობას და ჩემს ოჯახს - ეს ტქვა და ისევ გაუთიშა გიორგი ურეკავდა მაგრამ არ პასუხობდა სახლშიც არ შესულა მარიამის დანახვაც არ უნდოდა იცოდა რაღაც სასწაულს მოიმოქმედებდა მარანში შევიდა და ბოთლით ღვინო მიიყუდა, იმდენად დიდ ტკივილს გრძნობდა გულის არეში გაძლება აღარ შეეძლო . გიორგი სწრაფად შევარდა ეზოში და მანქანა არც ქონდა გაჩერებული მგონი ისე გადმოვიდა , მას უკან ზურაც მიყვა
-რა ხდება მამა რა გითხრათ ექიმმა მარიამს ჭირს რამე ? - ისე იყო შეშინებული იმდენი რამე იფიქრა ამ დროის მანძილზე ფერი აღარ ედო სახეზე
-ბავშვებო თქვენს ოთახში ადით - ქეთინომ ძვლივს თქვა და ისინიც წავიდნენ
-მარიამს ჭირს თუ ჭირს , მაგას ჭირს თუ ჭირს და ეხლა რა დაემართება კიდე ეგაა საკითხავი. მოდი ადექი რატო გეშინია ქალბატონო მარიამ, ოჯახის სარკევ, ჩემო ღირსებავ და უფროსო ქალიშვილო, ჩემო იმედო რისი გეშინია - სავარძელში მჯდომს ხელი მოკიდა და წამოაყენა ისე დააყენა პირდაპირ გიორგის წინ იდგა - უთხარი შენს ძმას რო სასიკვდილო დაავადება არ გჭირს, მაგრამ მთელი ჩვენი ოჯახი გაანადგურე და მიწასთან გაასწორე ჩემი კაცობა , ბაბუაშენის ოფლით და კაცობით მოპოვებული სახელი ღირსება და ადამიანობა, შენი ძმის კაცობა - უკვე ხმამაღლა ყვიროდა და ირგვლივ რაც მოხვდა ხელში ყველაფერი დალეწა - ქეთინო რატო არაფერს ამბობ. შენ დედა? ექვსი კვირა ექვსი კვირა - ფურცელზე წაიკითხა და ცოლს მიუგდო - სად იყო ექვსი კვირის წინ თქვენი სანაქებო ქალიშვილი და შვილიშვილი მითხარით სად იყო და ვისთან ერთად გორაობდა მთელი კვირა ან იქნებ მეტიც და ვისთან თელავდა თავის კი არა ჩვენს ნამუსს მითხარით ეხლა მაშინ ხო კარგად იძახოდით გავუშვათ ბავშვს ასეთი შანსი აქო
- რა თქვი? მამა გაიმეორე რა თქვი
-ის ვთქვი რო შენი მარიამი ექვსი კვირის ფეხმძიმეა და ეხლა შანსი აქ დედა გახდეს და ვიღაცის გააჩინოს იმიტო რო მასთან დაწოლის და ბის არ შერცხვენია არც შეშინებია მაშინ ჩემი ეხლა ეშინია მხოლოდ რო გავიგეთ და არ იცის რას ვუზამ იმიტო დგას ასე გაშტერეული ჩემს წინ და არაფერს ამბობს იმიტო რო გასამართლებელი არაფერი აქ
-მარიამ შემომხედე შემომხედე და მითხარი რო ტყუილია თქვი თქვი ამის დ.. შ.. თქვი რო არ შეიძლება ფეხმძიმედ იყო თქვი რო არცერთ ბიჭს არააქ შენთვის თითი დაკარებული და ყველა ცდება - გიორგი დას მხრებში წვდა და ანჯღრევდა პასუხს თხოვდა
- ღმერთო მომკალი ახლა ამას რას მევესტარი, ეგი რა ესმის ჩემს დასაფსებ ყურებს რატო არ მოკვდი მარუსია გასაციებელო და ამას რატო მეესტარი - მაშინვე ფერი დაკარგა ქალმა როგორც კი დუმილი გაგრძელდა რადგან მამანმდე ეგონა გაუგებრობა იყო . უფროსი გიორგი საერთოდ ვერ იღებდა ხმას ქეთინო კიდე ფეხზე წამოდგომას შეეცადა მაგრამ არ შეეძლო ძალა აღარ ქონდა და ისევ დაემხო .
-იქნებ .....იქნებ გრცხვენია და არ ამბობდი და ვინმემ ძალით.. მარიამ მარტო ერთი სიტყვა მითხარი და შენ ფეხებთან მოვკლავ ძალით თუ ვინმე შეგეხო....... მარტო ერთი სიტყვა- გიო ბოლო ხავსს ეჭიდებოდა რაც მის დას გაამართლებდა მაგრამ არც ეს გამოუვიდა
-არა ძალა არავის უხმარია მე ჩემი ნებით - მხოლოდ ახლა დაილაპარაკა და ეს თითქოს ბოლო მათრახის გადარტყმა იყო უკვე ყველამ გაუსწორა რეალობას თვალი ცალკე მარულა ტიროდა ეხლა ქეთინომ წამოიყვირა და მარიამმა ლოყაზე სიმხურვალე იგრძნო რის შედეგადაც წაბორძიკდა და იატაკზე დაეცა -გიორგის ხელი იყო რომელიც გაუაზრებლად გაარტყა დას რომლისთვისაც ცხოვრებაში შენიშვნა არ მიუცია და იმდენად იყო გაგიჟებული ალბათ მეორესაც დაარტყამდა მარიამს ხელი რო არ აეფარებია სახეზე
-ადექი ადექი და თქვი ვინაა სანამ არ იტყვი ვინაა არაფერი გეშველება - ზურამ ბოთლი დააგდო და მარიამს წვდა - თქვი ვინაა ,მითხარი ვინაა ,თქვი! რატო არ იღებ ხმას
-არ შემიძლია ის ვერ გაიგებს
-არც ამბობ ვინაა? გადასარევია ისე გიჟდებით ერთმანეთზე პირსაც უწმინდავ ფეხებს რო უწევდი მაშინ ხო იყო მაგარი ბიჭი ახლა რატო არ ამბობ ვინაა თუ იმდენად ნაგავია ფეხებზე დაგიკიდა უკვე და აზრი არააქ ფუ შენი დ.. მ.. იმიტო არ უნდა გქონდეს ქალის იმედი იმიტო ხართ ყველა დ.. მ... ყველაფრის თავი თქვენ ხართ სულ ვიცოდი რო არ შეიძლებოდა ბოლომდე შენი მიშვება სულ სულ მაგრამ რათ გინდა მაინც დამ.. თავზე და შენც გამოუტანე შენს თავს განაჩენი ეხლა იჭუკჭუკეთ დედა შვილმა მაგის გაზრდილი არ ხარ? მოდი აქ მოდი რო კვდები ის გაგეგო შენი შვილი ვისთან დაეთრეოდა და აღარ მოგიწევდა მანდ დაკვდომა ყველას გამოგვიტანა ამან განაჩენი და ათქმევიე ახლა ვისგან ელოდება ამ ნაბიჭვარს თორე შანსები მოგაკლდებათ უფრო
-ტყუილად ნუ წვალობთ არ ვიტყვი არაფერს არ ვიტყვი თუ უნდა მომკლათ აქ ვარ
-რა გგონია ახლა რო იმასაც მოვკლავთ და არ ამბობ არაფერს ხო? აქაც ხვდებოდი თუ იქ იქ იყავი - ძვლივს მოაბრუნა სათქმელად ენა და მარიამს გახედა ტუჩი გახეთქილი ქონდა რო დაარტყა და ამან ისე იმოქმედა თითქოს მოკვდა-იქ გაჩერება აღარ შეეძლო გიჟივით გავარდა ეზოში და ხეს დაუშინა ხელი. არაადამიანურ ხმას გამოსცემდა. შუბლი ხეს მიაყრდნო და ჩურჩული დაიწყო გონებაარეულმა......
-აბა ცოლო დედა და მამა თქვით ეხლა რა ვუყოთ ამას სახლიდან გავაგდო მათხოვარი რო გახდეს იმიტო რო შვილი სახელად მარიამი მაშინ მოკლა ვიღაც ნაბ.. რო გორაობდა თუ ისიც ვიპოვო ორივე ერთად მოვკლა და მივყვე უკან
-დედა მომიკვდეს თავი. რა დღეში ჩაგვაგდე ბებია რა გვიქენი ეს რავა წყალში ჩაგვიყარე ყველა იმედი ეგი გინდოდა? გიღირდა ბებია? გიღირდა? მოგვკალი ჩვენც და შენი დედ - მამაც რაი გაგვახარებს აწი ჩვენ ან ამ გაჭირვებულს - ქეთინოს გახედა - არც ეგი არაა დამნაშავე რავა მე არ გამიზრდიხარ? მარტო ამან გაგზარდა? რავა ამან გითხრა მაგი გექნა? ამან რა ქნას ამნაირი პატიოსანი არაა მეორე ქალი აქანა და რა ამის ბრალია შენ თუ ვერ ივარგე -მარუსა მუხლებზე ირტყამდა ხელს და მოთქვამდა
-გეყოფათ ახლა მოთქმა და თავში ხელების რტყმევა მაგითი ვერც ამის მიქარულს გამოასწორებთ და ვერც იმ ბაღანას გააქრობთ მუცელში რო ყავს - გიორგი უფროსმა გააჩუმა ყველა და წამოდგა - მიალაგეთ აქოურობა და ეიყვანეთ ეს ოთახში ამის სიკვდილით არაფერი გამოსწორდება მაგი ცოდვაა და ღმერთი დაგვსჯის თვითონ ქე დასაჯა უკვე ამაზე მეტი დასჯა აღარ შეიძლება თქვენ კიდო ორივე მამა შვილმა ისე ქენით რო ნახოთ ის ბოვშის მამა და სანამ დეეტყობა მუცელი გაათხოვოთ რავარც ქალი უნდოდა ახლა ბოვში და ცოლიც ისე უნდა მოუნდეს - თქვა და ცოლს შეხედა- გეყოფათქვა გითხარი მე შენ დედაკაცო შენ თუ მოკვდი მაგითი ამის პატიოსნებას ეშველება რამე? თუ ეშველება ახლავე დევიხლი ტყვიას მეც და ეგია მაინც არ ქვია ახლა ჩემს კაცობას კაცობა და არც ამგენისას
-რა გამაჩერებს შე კაცო რაფერ გავჩერდე რამდენი გოგო გავზარდე და გავათხოვე ერთ კაცს გლახა არ უთქვია არც ერთზე ერთი გლახა სიტყვა ერთი გადაცდენილი და ამას რა მევესწარი ყველაზე ვიფიქრებდი ყველაფერს ვიფიქრებდი და ეს რო ამას იკადრებდა მაგას ვერ წარმევიდგენდი ვერასდროს ყველაზე გლახას წარმევიდგენდი მარა მაგას ვერა
-არა არა არ ვიზამ მაგას არ ვიზამ არ გავთხოვდები არ წავყვები იმას არა მომკალით და მოისვენეთ არა ვერ გაიგებთ ვინაა და ვერც გამათხოვებთ
-მოგკლა და შენ გაგათავისუფლო ცოდვისგან და ჩვენ ზედ დავიმატოთ ხო? თან ისე რო ის ნაბიჭ.. არაფერში გამოჩნდეს და მშვიდად განაგრძოს ცხოვრება და გართობა დედა ააყენე და ოთახში შეიყვანე ჭამოს გამოიცვალოს და დაიძინოს
-მე არ მყავს შვილი ჩემი შვილი მოკვდა - თქვა და წამოდგა ისე რო არც შეუხედია არავისთვის , წონასწორობას ვერ იცავდა ამიტო კედელს მიეყრდნო და ისე აყვა კიბეს უცებ გაჩერდა და მუხლები მოეკეცა ზურამ დაიჭირა უცებ და მარუსაც მივარდა
-დედა რაღა ვქნა ახლა ამას რო რამე დეემართოს ხო დემეღუპა და დემექცა ოჯახი ქეთინო ქეთონო შვილო გამოფხიზლდი დედა გამოფხიზლდი დედა შენ კისერზე ვართ სუყველა ლიზიკო და ლილე გყავს გასაზრდელი ამის გულიზა რაც ვაკეთეთ იგიც ზედმეტი ყოფილა და შენ თავს იკლავ დია? - სახეზე უსმევდა ხელებს და სანამ გიომ სპირტი მიიტანა მარიამი მივიდა მაგრამ ისე შეხედა ზურამ მაშინვე უკან დაიხია და შორიდან უყურებდა მერე გონს რო მოვიდა გარეთ გასვლა უნდოდა
-გარეთ გასვლა არც იფიქრო ოთახიდან არ გაადგამ ფეხს ტელეფონი მომეცი და ლეპტოპი გამოიტანე ოთახიდან პლანშეტიც - გიომ უთხრა და მობილური გამოართვა
-სემესტრი მთავრდება საკონტროლოები მაქ უნდა წავიდე
-სწავლა ასე ძაან თუ გინდოდა მარტო წიგნზე უნდა გეფიქრა ოთახიდან არ გამოხვიდე
მარიამი ზემოთ ავიდა და საწოლზე დაემხო მთელი დღე მოთქვამდა და არსად გასულა შემდეგ ლილე და ლიზი ავიდნენ საჭმელი და წვენი მიუტანეს მამა და გიო სახლში არ არიან და დედა მთელი დღეა წევს ცუდადააო ასე უთხრეს თვითონაც წავიდნენ . მარიამს საშინლად მოუნდა ყველაფრის მიუხედავად ეჭამა როგორც კი დაინახა კერძი მაგრამ მალევე წაუხდა მადა მხოლოდ რამოდენიმე ლუკმა ჭამა და წვენი დალია . გვიან გიორგი შევიდა საჭმელი კიდე აუტანა
-საჭმლის ჭამას არ აპირებ? შიმშილით შენს მოკვლას არ ვაპირებთ თქვი ვისგან ელოდები მაგ ბავშვს და ყველაფერი მოგვარდება
-არაფერი მოგვარდება არ გესმით თქვენ ვერ გაიგებთ არ მინდა არც ეს ბავშვი და არც ის ვინაც ჩასახა საერთოდ გათხოვება არ მინდა მომაშორეთ ეს ბავშვი თუ არ მკლავთ და მაცადეთ გამოცდები ჩავაბარო და წავიდე აქედან ისე რო ვერავინ ვერაფერი გაიგოს ქალიშვილი რო არ ვარ ეგ არც გაბაზრდება რადგან არ მჭირდება არავინ და საერთოდ არ გავთხოვდები ის კიდე არაფერს იტყვის დარწმუნებული იყავით ტრაბახს არ დაიწყებს ჩემთან რო იყო მაგით
-ყველაფერი მოგიფიქრებია როგორც ჭკვიან გოგოს შეეფერება ის რატო ვერ იფიქრე მანამდე სანამ მასთან დაწვებოდი ეხლა მაგ ბავშვს ვერავინ მოგაშორებს აბორტის გაკეთებით შენს ცოდვას არავინ გამოისყიდის და არც ამ ოჯახისწევრად ჩაგთვლის ვინმე გირჩევნია გათხოვდე და საერთოდ დაივიწყო ყველა ვინც ნათესავად მიგაჩნდა
-ასე მარტივად მომიშორებთ თავიდან და ვიღაციც ოჯახში შემტენით? იქნებ ღატაკია არც სახლი აქ არც კარი ლოთია ან სულაც ნარკომანი და საერთოდ რას იტყვით 17 წლის გოგო როგორ გაათხოვა კაცმა რომელიც ამბობდა რო გაიპაროს ჩემს უკითხავად შვილი აღარ მეყოლებაო
-ხოდა იტყვი რო კითხეთ მამას და ისიც თქვენს სიყვარულს წინ ვერ აღუდგა და აქედან აორთქლდებით არამგონია ისეთ ვინმესთან ყოფილიყავი ნარკომანი ან ლოთი იყოს და ფული თუ არააქ ეგ დიდი პრობლემა არაა აშოვიებ როგორმე ან იმათხოვრებ მასთან ერთად
-ვერ იპოვით და მაშინ რას გააკეთებთ მუცელი რო გამეზრდება წონაში მოიმატაო ასე იტყვით?
-ვიპოვი მარიამ აუცილებლად ვიპოვი
-სანამ იპოვი მანამდე სკოლაში და მასწავლებლებთან ვარ მისასვლელი სულ სამი დღე დარჩა და უკვე საახალწლო არდადეგებია
-ახალ წელს ჩვენთან აღარ იქნები სულ რაღაც 17 დღე დარჩა
-რო მიხვდეთ ვინაა და გითხრათ ჩემი შვილი არაა და საერთოდ ცოლად მოყვანას არ ვაპირებო რას იზავთ
- მაგაზე მე ვიზრუნებ შენ ნუ ღელავ როგორც გ.... ისე მოგიყვანს ცოლად - თქვა და გავიდა. მარიამს მთელი ღამე არ ძინებია მეორე დღეს ადრე დაადგა გიო ჩაიცვი სკოლაში მიმყავხარ იცოდე გავიგებ სადმე რო წახვიდე ჩემს მოსვლამდეო გააფრთხილა და სკოლაში დატოვა . მან რათქმაუნდა საკონტროლო დაწერა სამი ქონდა ერთ დღეს მიყოლებით და ისე გადაიღალა ძვლივს წამოდგა . კართან იყო მისული თავბრუსხვევამ რო იმატა და წონასწორობის შესაკავებლად დასაყრდენი რაც მოხვდა იმას ჩაეჭიდა ცოტა აუშვა მაგრამ ალექსანდრეს ხმა და შეხება რო იგრძნო ყველაფერმა უფრო რთული სახე მიიღო
-მარიამ კარგად ხარ? ფერი არ გადევს გინდა წყალი მოგიტანო? ან რამე წამალი - როგორც აღმოჩნდა ვისაც დაეყრდნო ალექსანდრე იყო მის ხელზე ქონდა ხელი ჩაკიდებული და ისიც იჭერდა
-არა უბრალოდ წუხელ ვერ გამოვიძინე და არც მიჭამია - უცებ უთხრა და ხელი გაუშვა .
გიორგი ამ დროს ვიღაცეებს ელაპარაკებოდა თან სურათებიც ნახა ზარები და შეტყობინებებიც რომლებიც ალექსანდრესგან იყო და ეჭვიც გაუჩნდა რამოდენიმეჯერ სახლში მიიყვანა ისიც იყო ლონდონში ბიჭებმაც თქვეს რო კარგი ურთიერთობა ქონდათ ერთად სხედან ეხლა გადაჯდა სხვაგანო ყველაფერი ერთმანეთთან დააკავშირა და სწრაფად გავარდა . სკოლის ეზოსთან იყვნენ ყველა მათ შორის ალექსანდრეც ბიჭებთან ერთად იდგა თავის მანქანასთან მარიამი ეხლა გადიოდა სკოლიდან და მისკენ იხედებოდა ისე უცებ გადმოვიდა გიორგი მარიამს არც შეუმჩნევია
-ალექსანდრე შენ ხარ ხო?- ისე ხმამაღლა თქვა მაშინვე გახედა ყველამ მათ შორის მარიამმაც და წამსვე იქვე მოკვდა
-მარიამ კარგად ხარ?- თეკუნა ედგა გვერდით ფერი რო დაკარგა და ხეს მიეყრდნო
-დავიღუპე ეხლა მთლიანად დავიღუპე - მხოლოდ ეს თქვა და თვალები დახუჭა , თეკომ ვერაფერი გაიგო მხოლოდ ბოთლით წყალი მიაწოდა მეგობარს გონება რო არ დაეკარგა . ამ დროს ალექსანდრემ გიორგის გახედა არ იცნობდა ამიტო ვერ მიხვდა რა უნდოდა
-მე ვარ რა გნებავთ?
-სალაპარაკო გვაქ უნდა წამომყვე
-გიო რა ხდება? - ერთ-ერთი კლასელი ჩაერთო
-არაფერი მე და ის გავარკვევთ არ მოდიხარ?
-წადი უკან გამოგყვები ჩემი მანქანით - მშვიდად უთხრა და გასაღები ამოიღო
-ძალიან კარგი - კბილებსშორის გამოსცრა და სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში ისე მოწყდნენ ადგილებს საბურავების კვალი დატოვეს . გიორგიმ სადღაც მიყრუებულ ადგილას გააჩერა ისიც მიყვა და გადმოვიდა მაშინვე როგორც კი გიორგიმ გააჩერა
-იცი ვინ ვარ?- მის წინ როცა დადგა მაშინ უთხრა აშკარად ეტყობოდა ერთი სული ქონდა როდის დაარტყამდა
-არა არც ის ვიცი აქ რა გვინდა თუ მეტყვი კარგი იქნება
-მარიამ ნაკაშიძე გეცნობა? მისი ძმა ვარ საქმეს რაც შეეხება - უცებ გაჩერდა და ისეთი გლიჯა ყბაში ეგრევე ითქეფა სისხლმა ტუჩიდან, თავი გააქნია ხელი მოისვა ყბაზე და საპასუხოთ დაარტყმა სცადა მაგრამ არ გამოუვიდა მეორეც მოხვდა მაგრამ მომდევნო ცდაზე გიოს ცხვირიდან იდინა სისხლმა და მინდორზე დაეცა ალექსმა ხელი ყელზე მოუჭირა ისე რო განძრევა გაუჭირდებოდა
-აზრზე არ ვარ რა გინდა მაგრამ ჩხუბი არ მინდა ჯობია დამშვიდდე და წესიერად მითხრა რა პრობლემა გაქ რა იცი და რატო ცდილობ გავბრაზდე
- არ იცი ხო? ჩემს დასთან რო იყავი ეგ ხო იცოდი კარგად რა უნდა გექნა და როგორ შეგეცდინა - უცებ მოვიდა ხოდზე და ამჯერად თვითონ დააცხრა თავს -თუ უნდა უარყო ეხლა და დაიწყო პრო.. ბაზარი
-არაფრის უარყოფას არ ვაპირებ ისეთს არაფერს ვაკეთებ რაც უკან მექნება წასაღები ჯობია შენი დისთვის გესწავლებია მოქცევა და წესიერება - ალექსმაც არ დაუთმო და ამჯერად ისე გადაუგრიხა ხელი მინდორზე ედო თავი და განძრევას ვერ ახერხებდა
-ოხ მე შენი
-შეგინება არ გაბედო და მორჩი ამ მუშტების ქნევას გასაგებია რო გაგიჟებული ხარ მარა რისთვის მირტყავ ვაფშე იცი? თუ ქალთან არ ყოფილხარ
-მოგკლავ
-ხოდა რისთვის მე რა დავაშავე რა გითხრა შენმა დამ ძალით მიქნა რამე და მე არ მინდოდაო? თუ ის გითხრა გამომათრო და იმიტო მოხდა რაც მოხდაო თუ ჩემგან რა გინდა ეხლა გაგიშვებ და წესიერად თქვი რა პრობლემა გაქ და ჩემგან რას მოითხოვ თუ სიმართლე გინდა გ;ეტყვი მე არაფერი მიმიქარია
-სიმართლე სიმართლის დ.. შ.. სიმართლე მეგონა რო ჩემი და ყველაზე სუფთა და წმინდა იყო გოგო რომლის ნდობაც შეიძლებოდა და არასდროს მიქარავდა მსგავს რამეს მითუმეტეს ეხლა კიდე რაა სიმართლე ის რო ვიღაცის საყვარელი იყო ჩემი 17 წლის და მე კიდე გამოყ.. წარმოდგენა არ მქონდა
-გაგიშვა ანუ?
-რაღას უცდი - ეს თქვა და ალექსანდრემ ხელი უშვა წამოდგა და ხელი გაუწოდა გიორგიმ დახედა და გადააფურთხა ამით პასუხი იყო ნათელი და წამსვე გაწია გაწვდილი ხელი . გიორგი წამოდგა
-არ ვიცი მარიამმა რა გითხრა მაგრამ მე არაფერი დამიძალებია და არც მიცდუნებია ვაფშე იმ ღამემდე გულშიც არ გავიფიქრებდი რო ზედმეტი შეიძლება რამე გვქონოდა. მარტო შენ არ გეგონა წმინდა და სუბთა მეც ეგეთი მეგონა, კაი ეგ სხვა თემაა უფრო არ გაგაგიჟებ იმას გეტყვი რო იმ ღამით ისე იქცეოდა ვერც ერთი ნორმალური ბიჭი ვერ შეიკავებდა თავს მითუმეტეს როცა საკმაოზე მეტი მქონდა დალეული. საცემი მაშინ ვიქნებოდი ისიც მთვრალი რო ყოფილიყო ,მაგრამ ზუსტად ვიცი რო არც ერთი ჭიქა ალკოჰოლური არ დაულევია და სრულ გონებაზე იყო ვერც იმას ვერ ვიფიქრებდი - ცოტა დასტოპა ეხლა ასე მარტივი სათქმელი ხო არ იყო დაჟე ისე უყურებდა გიორგი ჩქარა ამბობდა რადგან დარტყმას ელოდა - ვერ მივხვდებოდი რო....... ისე აკეთებდა ყველაფერს
-უხ შენი ..გაჩუმდი არაფერი არ თქვა მოგკლავ გეფიცები, კიდე რამე რო თქვა - გიორგი მანქანისკენ შებრუნდა და მუჭები დაარტყა კისერზე ძარღვები ემჩნეოდა კუნთები დაბერილი ქონდა ბრაზისგან ასე განადგურებულად არასდროს უგრძვნია თავი ისე რცხვენოდა ცოტაც და მოკვდებოდა ამაზე მეტად არაფერი გაჭირვებია ცხოვრებაში - მხოლოდ ერთი ღამე ანუ შენ და ის ლონდონში იყავით ერთად? ის მისთვის ხო -ისე ლაპარაკობდა ალექსანდრემ აღარ გააგრძელებია მიხვდა როგორ უჭირდა სიტყვის თქმა
-ჩემი საყვარელი არ ყოფილა მარტო ერთხელ მოხდა წამოსვლის წინა ღამეს მას შემდეგ არ შევხებივარ , როგორც არ უნდა მიკვირდეს მე პირველი ვიყავი
-არ მკითხავ საიდან გავიგე იქ ლონდონში ჩემს დასთან იყავი თუ არა?
-ალბათ გითხრა ეტყობა ჩემგან რამე უნდა ... შენი დაა მაგრამ მე არ მინდა მისი მსგავსი მსახიობთან კიდე მაკავშირებდეს რამე მეორედ მსგავს შეცდომას ვერ ...
გიორგის გაეცინა და მისკენ შებრუნდა
-რამდენი წლის ხარ
-19 ვხდები რა შუაშია
-გუშინ დედაჩემმა დამირეკა და მითხრა რო მარიამმა გონება დაკარგა ამ ბოლო დროს ცუდად გრძნობდა თავს ვინაიდან ჩემი ბეჯითი და ძალიან ნერვიულობდა გამოცდებზე ყველას ეგონა რო ამის გამო იყო. ამიტო მამაჩემმა და დედაჩემმა ექიმთან წაიყვანეს ვიტამინები რო გამოეწერა და ნორმალურად ყოფილიყო ანალიზების პასუხმა მითხრა ყველაფერი და არა ჩემმა დამ
-არ მესმის
-მარიამი ზუსტად ექვსი კვირის ფეხმძიმეა - პაუზის შემდეგ თქვა და მანქანას მიეყრდნო . ალექსანდრეს უყურებდა . რამოდენიმე წამი გაშეშებული იდგა მერე წონასწორობა დაკარგა
-რა.. რა არი? ფეხმძიმე ?- ძვლივს თქვა და თავის მანქანას მიეყრდნო
-რას იზამ ეხლა იმას მეტყვი ჩემი არააო თუ სხვა რამეს , მე ვერაფერს გეტყვი როგორც ვხედავ მარიამს დღეს არაფერი უთქვია მითხრა არ მინდა არც გათხოვება არც ეს ბავშვიო და შენ რას იზავ მოვკლათ შენი შვილი და ასე ბედნიერებმა იცხოვროთ თუ როგორც კაცს შეეფერება პასუხიზმგებლობას იკისრებ და სანამ გაიბერება და ყველა გაიგებს მის ფეხმძიმობას დაქორწინდებით
-მე უნდა წავიდე
-მიბრძანდი გამქცევი მაინც არსად ხარ ჩემი მისამართი და ნომერი იცი ან შენით მოხვალ ან ძალითა ჩემითა - მანქანას დაკრა ხელი და თვითონაც ჩაჯდა . ერთად დატოვეს ის ადგილი სხვადასხვა მხარეს წავიდნენ , ალექსანდრე გათიშული იჯდა და თანდათან უმატებდა სიჩქარეს . შუაღამით მივიდა სახლში უკვე მამამისიც მისული იყო , დედამ რო დაინახა ეგრევე მივარდა
-რა ხდება შვილო კარგად ხარ? დედა მითხარი რამე ხო არ გტკივა რამე მოხდა?
-მამა სახლშია?
-კი სახლშია ზემოთაა შხაპს იღებს და ჩამოვა ალექსანდრე რა მოხდა არ იტყვი? გინდა გამიხეთქო გული?
-ანასტასია როდის ჩამოდის
-ერთ საათში მოვალო და კი უნდა მოვიდეს უკვე -დაჯექი დედა არ წაიქცე დალიე რამე თუ რა ხდება
-არა - ეს უთხრა და დაჯდა მალე მისი და შევიდა სახლში დედიკო ნახა ძამიკოს რო გახედა ეგრევე აჯახა
-რა ჭირს ამას მოწია რამე?
-ჩემი გოგო ჩამოსულაა როგორ ხარ მამიკოს ცელქო გოგო?- ბატონი ნიკოლოზი შევიდა ოთახში და ქალიშვილს მოეხვია ალექსანდრე კი თავის გასაჭირში იყო და საერთოდ არ აქცევდა არავის ყურადღებას . როცა ყველა დაჯდა და ნიკოლოზმაც შეამჩნია ალექსის მდგომარეობა მაშინ დაარღვია დუმილი
-რა გჭირს შვილო შენ სკოლაში რო აღარ მიხვალ ეგ არ გიხარია?
-მე მალე შვილი მეყოლება- ძლივს თქვა და შვილთან დააპაუზა. ანასტასიამ სიცილი დაიწყო მაგრამ ალექსმა გამომეტყველება რო არ შეიცვალა გაჩერდა და პირველმა მან დაიყვირა
-რაა? მოიცა არ გვეღადავები? რა შვილი რის შვილი შენ ვაფშე ქალი იცი რა ხილია? მართლა არ ხუმრობ?
-რვა თვეში მამა გავხდები
-რა თქვი ბიჯო? რა მამა გახდები შენ ვაფშე აზრზე ხარ? თბილისში რაც მოხდა არ იკმარე? შენთვის არ იყო ჭკუისსასწავლებლად საკმარისი? აქ რა გააკეთე მითხარი რა ქენი გინდა რო თავი მოჭრა მთელს ოჯახს? ბავშვი ხარ კიდე? 19 წლის კაცმა ის არ იცის ბავშვი რო არ გააკეთო რა უნდა ქნა? რა გინდა ახლა ბო.ი მოვიყვანო სახლში?- ეგრევე აფეთქდა და ყელში წვდა. საყელოთი ეჭირა და უღრიალებდა
-სხვა გზა არ არის
-ფუ შენი დედა მ... - თავი ვეღარ შეიკავა და ხელი გაარტყა აი მანდ დაიყვირა ნატამ
-ეხლა გაჩუმდით ორივე ხმა არ გავიგო არცერთის - რო დაიყვირა სმირნაზე დადგა ყველა - ახსენი ეხლა წესიერად ვინაა ის გოგო რა იცი შენი შვილი როა და ვის შემოყვანას მიპირებ ოჯახში სანამ მე გამოვიტან დასკვნებს და ცოლს კი არა ქალს ნახავ უკანასკნელად
-ჩემი კლასელია ლონდონში ვიყავით ერთად საყვარელი არაა მითუმეტეს ბოზ.. ქალიშვილი იყო და ერთი თვის უფროსწორედ ექვსი კვირის ფეხმძიმეა შესაბამისად ბავშვი ჩემია
-გადასარევია ქალი ვერ ნახე სხვაგან მაინცადამაინც კლასელს რო მიადექი? არცერთს როგორ არ გაქვთ ტვინი ვგიჟდები ვიღაც სოფლელი მათხოვარი უნდა მომიყვანოს რძლად აი ხო გადმომიყვანე სოფელში ვიცოდი რო დახამდებოდნენ და გაგიჟდებოდნენ ერთი წელი რას შეცვლისო აი არ შეცვალა?- ქმარს მიადგა და მანაც ვერაფერი თქვა
-ვისი შვილია - ნიკამ უთხრა პაუზის შემდეგ
-ზურა ნაკაშიძის
-მეცნობა ეგ სახელი მარა ვერ ვიხსენებ , ეხლავე გავიგებ ყველაფერს და მერე გადავწყვიტავთ რას იზამ და რას არა - მობილური აიღო და კახას დაურეკა - კახას ვახლავარ როგორ ხარ /
-თავად ნიკოლოზს გავახსენდი რით დავიმსახურე სად დაიკარგე შე კაცო არ გითხრა სანდრიკომ მაგარი ღვინო მაქ სპეციალნად შენთვის ისეთმა კაცმა მაჩუქა შამპანიური იქნება
-აუცილებლად გესტუმრები ეხლა რაღაც უნდა გკითხო შენ ყველას იცნობ და ერთი კაცი მაინტერესებს ვინაა რა ოჯახი აქ ხო ხვდები რა
-კი გასაგებია ხო მშვიდობაა
-კი კი ზურა ნაკაშიძე მაინტერესებს
-ზურიკო? ზურიკო რავა არ ვიცი შე კაცო ძმაა ჩემი. ბავშვობიდან ერთად ვართ რაზბორკებზე მაგასთან ერთად დავდიოდი მუჭი ქონდა ისეტი რო დაკრავდა ტრუპი იყო . ეგ სხვა საქმეა ისე საკმაოდ შეძლებული ოჯახი აქ უწესიერესი ხალხი სოფლის გამორჩეული ოჯახია წესიერი, პატიოსანი ,მშრომელი ხალხი არიან დედამისი და მამამისი . ცოლი ისტორიკოსი ყავს გადასარევი ქალია სტუმართმოყვარე და ხაჭაპურებს აკეთებს ისეთს უნდა გაგასინჯო ერთხელ ხო ბავშვებს რაც შეეხება ისეთი არ დადის ალბათ კარგი აღზრდილები საქმიანები რო ეტყობათ ოჯახიდან გამოდიან ბიჭი კი არი ჩხუბისთავი მარა კარგად სწავლობს გოგო კიდე მაგაზე მთელი დღე ვერ მორჩები ლაპარაკს ისეთი გოგოა
-ეგ რას ნიშნავს კარგია თუ ცუდი -ეგრევე კითხა რადგან ნატამ ანიშნა ისინიც უსმენდნენ მათ საუბარს
-ცუდი? ცუდი კი არა ნეტა ბიჭები მყავდეს მაგის ტოლი მოვატაცებიებდი და რძლად დავისვამდი მაგნაირი გოგო კიდე თუ იბადება დღევანდელ თაობაშ ნაკლებად მგონია ჯერ გარეგნულად მერე ხასიათი, სწავლა შენს ბიჭთან ერთად ეგ იყო ლონდონში იმხელა ქულები მიიღო რა გელაპარაკო კიდე თუ ჩავირთე ეხლა მაგის ქებას ვერ დავამთავრებ მე ისე არ მეტყვი რამ გაგახსენა ეხლა ზურიკო?
-ვიღაცამ ახსენა და მეთქი საიდანღაც მეცნობა ეგ კაცი კახას ეცოდინებათქო
-ისე ის ღვინო მე რო გეუბნები და გიქებ მაგის ვენახებიდანაა ერთ დღეს აუცილებლად ვესტუმროთ გაგაცნობთ, ერთმანეთს თქვენნაირი ხალხი უნდა იცნობდნენ
-აუცილებლად კაი კარგად აბა მადლობა კახა
-რაის მადლობა არ გრცხვენია?
ნიკამ მობილური გამორთო და ნატამ დაარღვია დუმილი
-ახლა მითხარი რო ასეთ გოგოს ძალით არ აკადრე რამე თორე მოგკლავ ჩემი ხელით ისე როგორც გაგაჩინე
-მაგ კითხვაზე პასუხსაც არ გაგცემ
-პასუხს არ გამცემს ბიჭ შეურაწყოფილად გრძნობს თავს იმ გოგოს ოჯახი როგორ გრძნობს ნეტა თავს 18 წლის გოგო ფეხმძიმედ რო ყავს
-17 . 17 წლისაა ჯერ
-დედა რა შეღავათია? გულზე მომეშვა პირდაპირ კიდე კაი ვიღაც დაქცეული და გადარეული ოჯახის შვილი არაა და მთლად არ დამიქცევს ოჯახს და არ მომჭრის თავს . რამდენი თვისააო რა თქვი?
-ექვსი კვირის
-კაი ესეიგი ჯერ არ დაეტყობა მუცელი და ქორწილის გადახდას შევძლებთ სანამ გაიგებს ყველა და შევრცხვებით
-ქორწილი? შენ ეხლა ათას კაციანი ქორწილის გადახდას აპირებ და თავის გამოჩენას?
-შენ რა პრეტენზიებიც გაქ ბატონო ალექსანდრე?
-არა არააქ შეეშვი დედა თავისი გაჭირვებია ისე იმ გოგოს ფოტო არ გაქ? რო ვიცოდე ვინ მიპირებს რძლობას
-თვითონ გიპირებსთქო ვერ გეტყვი
-ეგ რას ნიშნავს
-იმას რო კი არ მეტენება შენ როგორც თქვი ვაფშე არ ვევასები და გათხოვებაც არ უნდა მის მშობლებს უნდატ როგორც გაიგეთ ტრადიციული ოჯახია
-გეტყბა ტუჩზე - ანასტასიამ თქვა
-ანუ რა გინდა ეხლა თქვა რო ერთმანეთი არც კი გიყვართ? აბა რა ჯანდაბამ გადაგრიათ ვერ გავიგე
-დედა რა გითხრა ეხლა რას მთხოვ
-შეეშვი ნატა და ის გავარკვიოთ როდის მივიდეთ იმ ოჯახში და მოვიხადოთ ვალი
-დარეკე ბიჭო და უთხარი რო ხვალ სარამოს თუ მიგვიღებენ საერთოდ ვესტუმრებით და ქორწილის თარიღს დავთქვამთ. ეგენი საერტოდ აზრზე არიან ვინ ხარ და ჩვენ ვინ ვართ
-არა
-ესეიგი არც ისე ცუდადაა საქმე და ფულის გამო არ გვაჩეჩებენ გოგოს
-დედა არ გეყოფა?
-ანასტასია შენ ჯობია შეხედო სიტუაციას და მაგალითი აიღო იმ გოგოს სისულელიდან და ჭკუა დაატანო ყველა შენს საქციელს
-ანუ პრეზერვატივი ვატარო?
-მოვკლავ მე ამას თქვენი გაფუჭებულია ეს თქვენი ცალკე დედაშენის და მამაშენის ცალკე ორივე მამა შვილის არა მე რა დღეშ ვარ და ეს რას მეუბნება გესმით?
-კაი ხო კაი ვიხუმრე რა იყოთ აბა ხო ა ვიტირებ ძმისშვილი მეყოლება ისე 38 წლის ასაკში ბებია ხდები აზრზე ხარ ნატალია?
-კი აზრზე ვარ შენ წარმოიდგინე -თვალები უბრიალა გოგოს და ბიჭს შეხედა- რას მიყურებ ვერ გავიგე არ დარეკავ ?
გიორგი სახლში რომ მივიდა მარიამი დივანზე იყო მიწვენილი გონწასული და ბებია ასულიერებდა . როცა მოვიდა ცოტა გონს და გიორგი დაინახა ეგრევე ისევ ცუდად გახდა
-სად იყავი- ზურა შევიდა ოთახში
-მარიამის ბავშის მამას შევხვდი
-გაიგე ვინაა?- ეგრევე შეტრიალდა ქეთინო
-კი
-მერე რაო
-მეცოდება ის ბიჭი ასე ადრეულ ასაკში რო უწევს ამის ცოლად მოყვანა რადგან ერთი შეხედვით მშვენიერი ბიჭია რომელიც უბალოდ იმ გოგოსთან დაწვა რომელიც კისერზე ჩამოეკიდა და საერთოდ არ იცოდა ქალიშვილი იყო თუ უბრალო ბ.. რომელიც ბევრი ეყოლება გაფორმებული
-გევედრებით ნუ ლაპარაკობთ ასე არ შემიძლია მაგის მოსმენა არ შემიძლია ჩემს შვილზე ისე ლაპარაკის მოსმენა თიტქოს სხვა გოგოებს გავდეს რომლებიც ბიჭების ხელში ჩასაგდებად ყველაფერს აკეთებენ
-დედა მე რა ვქნა რაც მითხრა იმას გეუბნებით თუ ტყუილია უარყოფდა შენი ქალიშვილი მაგრამ ხო ხედავ ჩუმადაა ფეხმძიმედ რო არ იყო იმ ბიჭს ვერც დავავალებდით და არც მოგიყვანდა ცოლად ეხლაც არ ვიცი რას იზავს მაგრამ ისეთი რეაქცია ქონდა ჯერ გონს მოვა საცოდავი ალბათ და მერე ვნახოთ რა კაცია - დედამისს შეხედა და სამზარეულოსკენ წავიდა- რამე მაჭამე თორე ცუდად ვარ . ქეთო გაყვა და საჭმელი მოუმზადა მარიამი კი წამოჯდა და ასე გაშტერებული იჯდა , ზურამ გვერდი აუარა და ისიც სამზარეულოში გავიდა მხოლოდ ბავშვები ესხდნენ გვერდით .
საღამოს ერთად ისხდნენ ყველა თითქოს ტელევიზორს უყურებდნენ მაგრამ ყველა სხვაგან იყო ფიქრებით . მარიამის მობილური აზუზუნდა და გიომ ჯიბიდან ამოიღო
-გამორთე ტელევიზორი ალექსანდრე რეკავს შენის ნებართვით მე ვუპასუხებ -მარიამს გახედა რომელიც ყველაზე მეტად იმას ნატრობდა უარი ეთქვა მის ცოლად შერთვაზე ხმამაღალზე ჩართო გიომ
-გისმენ
-გიორგი მე ველაპარაკე ჩემს მშობლებს და ხვალ თუ შეძლებთ მიგვიღოთ მოვალთ ქორწილის თარიღის შესათანხმებლად - ხმაზეც ეტყობოდა როგორ მდგომარეობაში იყო . გიორგიმ მამამისს გადახედა და პასუხი რომ მიიღო არ დააყოვნა
-კარგი ხვალ საღამოს გელოდებით რაც უფრო ცოტა ადამიანს ეცოდინება მით უკეთესი
-კარგი ხვალ მოვალთ
-არა არ გაბედო არც იფიქრო მოვკვდები და არ გავთხოვდები გაიგე? მოვკვდები და ამ ბავშვსაც მოვკლავ- მარიამმა გამოგლიჯა ტელეფონი გიორგის და ალექსანდრეს იმხელა ხმაზე დაუძახა მის მშობლებსაც ესმოდათ . ბავშვი რო ახსენა ეგრევე აენთო
-არ გაბედო და ბავშვს რამე არ დაუშაო გეფიცები ჩემს შვილს რამე რო დაემართოს განანებ ისე რო ცხოვრებაში ვერ მოინელებ
-შენ საერთოდ არ გესმის ხო
-ვასრულებ მე ლაპარაკს და თუ რამე გინდა ხვალ მოვალ და მეტყვი გაფრთხოლებ თავს მოუარე და ბავშვს არაფერი დაუშავდეს -კატეგორიულად უთხრა და გათშა შემდეგ არც მშობლებს მოუსმინა და სახლიდან წავიდა საერთოდ ნატო კი გააგიჟა . მარიამმა მობილური დააგდო დივანზე და თვითონაც დაჯდა
-შენ ვაფშე ვინ ყოფილხარ ის ბიჭი უფრო ნერვიულობს ბავშვე ვიდრე შენ შენ საერთოდ დედა როგორ უნდა გერქვეს ვიღაცის ბავშვი უყვართ შენ კი შენი ნაწილი გეზიზღება ბლ..- გიორგიმ ვეღარ მოითმინა ფეხი კრა სკამს და გავარდა . ზურა და ქეთინო კიდე გაშტერებულები იჯდნენ და არც ერთი გავდა ადამიანს . ბავშვებს ბებია და ბაბაუა აძინებდნენ ისინი უფრო უკეთ იყვნენ და პირიქით ამხნევებდნენ შვილს და რძალს.
-ეხლა ვხვდები რო ის ბიჭი მართლა მართლა არაა ისეთი როგორიც მეგონა მაგრამ ეს უფრო მაგიჟებს იმიტო რო ჩემი შვილი უფრო მეტად დამნაშავე გამოდის . ერთი იცოდე ქორწილი შედგება აქედან სამუდამოდ წახვალ და ვერავინ ვერ გაიგებს სიმართლეს ფეხებზე გიყვარს არ გიყვარს გათხოვება გინდა არა წაყვები და ისეთი ცოლი იქნები იმ ხალხთან ვაფშე რო არ გამანულო ისე კი აქ ამ ადგილის არსებობა დაივიწყე ყველა დაივიწყე საერთოდ თქვენც ეხლავე გაფრთხილებთ ქორწილის დღეს ბოლოჯერ ნახავთ ამ არსებას მანამდე თუ ძაან შეგტკივათ გული გამოემშვიდობეთ -თქვა სრულიად უემოციოდ და წავიდა- ქეთო წამოდი მიხედავს ეგ თავის თავს იმ ბიჭმა როგორც გითხრა ბავშვსაც უნდა მიხედო .
-დედა უთხარი გთხოვ ასე ნუ ლაპარაკობს არ მინდა გათხოვება რა მოხდება რო
-არაფერი თქვა ისე იქნება როგორც მან თქვა და მორჩი ტყუილად ლაპარაკს შენ თავს შენვე გაუთხარე საფლავი და ეხლა შიგ მოგიწევს წოლა ვერავინ ვერ ამოგიყვანს იქედან იმ ბიჭის გარდა რისი იმედიც ნაკლებად მაქ . შენნაირი რძალი რო შემომდიოდეს ოჯახში ალბათ ინფაქტი მომივიდოდა
-ასეთი დაუნდობელი როგორ ხარ ასე ერთ დღეში მიშორებ თავიდან? ესაა სულ შენი დედობრივი სიყვარული? ესაა? როცა კარგი ვიყავი და სანაქებო მაშინ ყველა გიჟდებოდით ერთი შეცდომის გამო ყველამ წამში შემიძულეთ ამას ეძახი შენ დედობას? ესა დედობა როცა წაქცეულ შვილს ზედ უვლი?-ამაზე საპასუხოდ სილა მიიღო რომელიც შინაგანად უფრო მწარე იყო ვიდრე ფიზიკურად
-მე დედა მხოლოდ იმიტო ვარ ცუდი რომ შენ გაგაჩინე და გაგზარდე იმ ყველა წამისთვის ვნანობ რაც ღამე მითევია და რაც გამიკეთებია შენს გამო . შენ ღმერთს ვთხოვ მაგ ბავშვს სიყვარული მისცე რისიც ნაკლებად მჯერა რო კარგი დედა შეიძლება იყო უკვე აღარაფრის მჯერა - მანაც დატოვა დიდხანს იჯდა ეზოში შემდეგ კი საძინებელშ ავიდა ყველაფრის მიუხედავად იმდენად იყო დაღლილი თავის დადებისთანავე დაეძინა.
მესამე დღე იყო უკვე ჯოჯოხეთის სადაც ცხოვრობდა და თანდათან უჭირდა გაძლება მაგრამ მომავალში უარესი ელოდა წინ . სხვა ალბათ გაიქცეოდა, მაგრამ მარიამს ამბოხის მოწყობა არ შეეძლო იმდენად იყო მიჩვეული იმის გაკეთებას რასაც ეტყოდნენ . მთელი დღე ოთახიდან არ გასულა ბავშვებმა აუტანეს საჭმელი , საღამომდე მხოლოდ სააბაზანოში ჩავიდა.იმდენად არაადეკვატურად იქცეოდა მისი ფსიქიკა განადგურებული იყო ვერ აზროვნებდა .
როგორც კი მოსაღამოვდა გიორგიმაც დაუკაკუნა
-მოემზადე და ჩამოდი იცოდე ხმის ამოღება არ გაბედო -მხოლოდ ეს თქვა და გავიდა. მარიამმა გამოიცვალა და ქვემოთ ჩავიდა , არაფერი უთქვია ბავშვებთან იჯდა და ეფერებოდა როცა ეზოსთან ნაცნობი მანქანა გაჩერდა , მას მარიამის გულისფეთქვაც მიჰყვა და სახლში მყოფებისაც.
ყველაზე მძიმე წუთები იწყებოდა ყველასთვის. საშინელი სევდა და სირცხვილი იყო გამეფებული. უფროსები საუბარს ცდილობდნენ და საქმის მოგვარებას მარიამი და ალექსანდრე თავიანთ ბედს წყევლიდნენ და მდუმარედ ისხდნენ . ანასტასია აკვირდებოდა მხოლოდ ყველას და განსაკუთრებით სარძლოს .
-მე არ ვიცი თქვენ რას აპირებთ მაგრამ ჩვენ ქორწილს ვიხდით რომ არ გადავიხადო თან ასე მალე ქორწინდებიან ცალკე აჟიოტაჟი იქნება მარტო ამ სოფლის ხალხს არ ვიცნობთ და
-დედა- ალექსანდრემ ეხლა ამოიღო ხმა მაგრამ ისე გახედა ნატამ ეგრევე დადუმდა
-ადგილი თქვენ შეარჩიეთ ისეთი რო ჩემი სტუმრებიც თავისუფლად იყვნენ რიცხვს მოგვიანებით გეტყვით ხუთას კაცზე მეტი იქნება ალბათ -ზურამ თქვა და მარიამს გახედა - ბოლოჯერაც გავიღებ მარიამისთვის -ჩუმად თქვა და ქეთინოს გახედა - სუფრა გაშალე გამიშრა ყელი დალევით მაინც დავლევთ თქვენც არ იტყვით ალბათ უარს - ნიკოლოზს გახედა
-არა ჩვენ ჯობია წავალთ- ნატამ დააბრიალა თვალები მაგრამ ნიკამ გააჩერა
-ცოტახანს დავრჩებით დალევაზე მეც არ ვიტყვი უარს იქნება ცოტა მიშველოს ამდენმა ფიქრმა მომიღო ბოლო
-უკაცრავად- მარიამი წამოდგა ცუდად გრძნობდა თავს და იქ ჯდომა აღარ შეეძლო. რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა და წონასწორობა დაერღვა , შემდეგ გაორებულად შეხედა საგნებს და მოწყვეტით დაეცა ალექსანდრეს მკლავებში რომელიც უყურებდა როგორ გააცრეა სვლა და ფერი დაკარგა ამიტომ სწრაფად წამოდგა და დროულად დაიჭირა .
-მარიამ , მარიამ - წამიერად იატაკზე იწვა ისე რო მის ფეხებზე ედო თავი შემდეგ უცებ აიყვანა და დივანზე დააწვინა
-ნუ გეშინიათ ხშირად ემართება .დედაა სპირტი მოიტანე
-რა ხდება მარიამ -ქეთინო უცებ გამოვარდა და ისევ გონდაკარგულს რო შეხედა წამში გაჩნდა . სუნმა გამოაფხიზლა პირველი ალექსანდრე დაინახა შეშინებული რო უყურებდა შემდეგ დანარჩენებს გადახედა და წამოდგა
-კარგად ხარ?- ჩამწყდარი ხმით უთხრა
-კი ავდგები უკეთ ვარ
-დარწმუნებული ხარ? ექიმთან ხო არ წავიდეთ?-ნატამ კითხა მაშინვე
-არაა საჭირო მადლობთ - წამოდგა შემდეგ კი ზურამ სასადილო ოთახში გაიყვანა სტუმრები სადაც უკვე მეფური სუფრა იყო გაშლილი , კიდეც აღნიშნა ნიკამ . ნატას არ უნდოდა დარცენა და ამათი სმის ყურებდა მაგრამ ისე დაიწყო ნიკამ და ზურამ გაჩერებას არ უჩანდა დასაწყისი . მარიამი ცოტახანს იჯდა სუფრასთან ალექსანდრეს გვერდით მხოლოდ წვენს სვავდა შემდეგ ქაბაბი მოუნდა მაგრამ როგორც კი ერთი ლუკმა გადაყლაპა მაშინვე ცუდად გახდა
-უკაცრავად-უცებ წამოდგა პირზე ხელ აფარებული და სააბაზანოსკენ გავარდა. ღებინების შემდეგ წყალი შეისხა და მალევე დაბრუნდა ფერდაკარგული , მოჩვენებას გავდა ამ ერთ თვეში , ეხლა საერთოდ გახდა და გაფერმკრთალდა .
-მეც რთული ფეხმძიმობა მქონდა ალექსანდრეზე ანასტასია ისე დაიბადა პრობლემა არ შემქმნია მაგრამ სანდროზე მთელი სამი თვე სააბაზანოს არ მოვშორებივარ ვერაფერს ვერ ვჭამდი ერთადერთი ამოჩემებული მქონდა საცივი რატო ეხლაც არ ვიცი
- საცივი?- უცებ საცივი დაუდგა თვალწინ და ისევ გავარდა ამჯერად რო დააგვიანდა ალექსანდრემ ვეღარ მოითმინა და გაყვა . სააბაზანოს მარტივად მიაგნო , კარი ღია იყო მარიამი კი უნიტაზზე იყო დმხობილი და მგონი რაც კი ქონდა კუჭში ყველაფერს იღებდა . როცა წამოდგა თვალები სულ აცრემლიანებული და დაწითლებული ქონდა, ძლა კი საერთოდ აღარ გააჩნდა-აქ რა გინდა -ღებინების გამო ხმა დაბოხებული ქონდა რადგან მთელი ყელი ეწვოდა რამოდენიმეჯერ დაახველა და ისევ ღებინება დაეწყო - აღარ შემიძლია მეტი აღარ შემიძლია -ალექსანდრემ წამოაყენა და ხელი მოხვია რო არ წაქცეულიყო შემდეგ წყალი მოუშვა და პირი მობანა
-უკეთ ხარ ?
-შენი აზრით უკეთ ვიქნები ოდესმე? - ძვლივს თქვა და ხელები წყლის ნაკადს შეუყუდა
-მე რა გავაკეთო მითხარი რამე შემიძლია? ჩემი დანაშაული რა არის სექს.. რო მქონდა და გაგლეჯილმა მთვრალმა თავი ვერ მოვთოკე ? -ალექსანდრემაც ვერ მოითმინა და ხელი დაარტყა ნიჟარას
-შენი დანაშაული ისაა რო ეს ბავში არსებობს ჯერ რო ჩაისახა და მერე ისევ ცოცხალი როა. ისაა ეხლა აქ რო ხარ და ჩემს ცოლად მოყვანას აპირებ ეგა შენი დანაშაული -უთხრა და წასვლა დააპირა მაგრამ ალექსანდრემ გააჩერა
-რადგან არსებობს ესეიგი ასე იყო საჭირო რადგან ცოლად მომყავხარ ღმერთმა დაგვსაჯა ცოდვისთვის ორივე , სიცოცხლეს რომელიც მე შევქმენი ვერ მოვკლავ ნებისმიერს მოვკლავ თუ საჭირო იქნება, მაგრამ მას ვერ მოვკლავ და არც შენ მოგცემ მაგის უფლებას კარგად დაიმახსოვრე . გარეთ გამოდი ხო ხედავ სახლში ცუდად ხდები მერამდენედ უნდა შეწუხდე -ხელი გაუშვა და იქედან გავიდა. მარიამიც გაყვა , ეზოში დაჯდნენ მარიამი მაგიდაზე იყო დამხობილი და არაფერს ამბობდა , ალექსანდრე უყურებდა , არც ის არღვევდა სიჩუმეს
-რაღა შენ -ჩუმად თქვა თითქოს თავის თავს ეკითხებოდა
-მაგას ვერც მე ვხვდები და პასუხს ვერ გაგცემ. ცუდად თუ ხარ ჯობია დაიძინო
-ასე ვერ წავალ
-როგორც გინდა. ქორწილამდე გინეკოლოგთან წავიდეთ უნდა ვიცოდე რო ყველაფერი რიგზეა
-ჩემს ძმას შეუთანხმდი მე არ მაქ გადაწყვეტილების მიღების უფლება
-რა უნდა შემეკითხოს - გიორგი დაადგათ და მანაც თავი აწია
-გინეკოლოგთან მინდა წავიყვანო ბავშვის მდგომარეობის გასაგებად
-შენი ნებაა სადაც გინდა და როცა გინდა მაშინ წაიყვანე ჩვენთან ეს ორი კვირა დარჩება სტუმრის პონტში რომელსაც ქორწილს ვუხდით და მზვითს ვატანთ
-ეგ რას ნიშნავს
-იმას ნიშნავს რო ოჯახი აღარ მყავს და ეხლა უკვე ამათი საკუთრებიდან შენს პირად საკუთრებაში გადმოვდივარ როგორც მონას ნებისმიერი რამ შეგიძლია მიბრძანო თუ შესრულებას შევძლებ
-მარიამ ენა გაიჩუმეთქო მე შენ ხო გითხარი - გიორგიმ ხელი დაარტყა მაგიდაზე , მარიამი კი ადგა მაშინვე
-შენ თვითონ არ თქვი ჩემი საქმე არაა როგორც გინდა ისე გადაწყვიტეო? აბა ბატონო ალექსანდრე გავჩუმდე თუ ვილაპარაკო . ნუ მიყურებ ეგრე ვილაპარაკო თუ გავჩუმდე
-მარიამ !
-რა მარიამ , მე ხო ბოლოს ყველაფრის მიუხედავად მაინც ბავშვების „შემნახველი“ მანქანა ვარ რომელიც როგორც ყველა ქალს ევალება და როგორც ყველა ქალი ყავთ მხოლოდ იმიტო რო ბავში გააჩინოს და გაზარდოს თუ შესანიშნავი საშვილოსნო აქ და პროდუქტულია. მეც ისეთი ვარ მიუხედავად იმისა რო ერთი შეხედვით ჩემს სწავლაზე ფიქრობდით და მეც თავს ვიკლავდი რო იმედები არ გამეცრუებია თქვენთვის , მთელი ცხოვრება იმისთვის ვაკეთებდი ყველაფერს რო თქვენთვის დამეჯერებია ქალიც იგივე საფეხურზე იყო სადაც კაცი მაგრამ იმ ერთმა ღამემ რომელსაც ვწყველი ჩემი დაბადების დღეს ვწყევლი ის რიცხვი რო არ ყოფილიყო არც არაფერი მოხდებოდა და ისე ვიცხოვრებდი როგორც ადრე შეგუებული თქვენს მოთხოვნებს რომელსაც ისე შევეჩვიე. ალბათ სხვანაირად ვერც ვიცხოვრებ ვერასდროს აა ხო რათქმაუნდა ალექსანდრეს თუ არ ექნება სხვა მოთხოვნები ჯერ არ ვიცნობ რო ვიცოდე რა უნდა და რა არა . - გიოს მანქანასთან იდგა კარი გააღო და რაღაც ამოიღო - თქვენი ჩემდამი სიყვარული მხოლოდ ეს იყო და სხვა არაფერი ასე მარტივად გაქრა და ზიზღად იქცა, ეხლა ალბათ ამას რო უარი ეთქვა ჩემს ცოლად შერთვაზე რითაც ბედნიერი ვიქნებოდი აიღებდი ამ იარაღს ზუსტად ამას ასე გადატენიდი და მესროდი , თვალისდაუხამხამებლად მომკლავდი და ხელს არავინ შეგიძლიდა არც დედა არც ბებია არც არავინ მამა ალბათ გვერდით გედგომებოდა ან შესაძლოა სულად იმას ესროლა საყვარელი და ერთადერთი ვაჟისთვის ცოდვა რო არ აეკიდებია როგორიც ჩემნაირის მოკვლაა -მარიამი მათ წინ იდგა იარაღით ხელში რომლის მჭიდიც სავსე იყო და გასროლისთვის მზადყოფნაში. ალექსანდრემ და გიომ იარაღი რო დაინახეს უფრო შეშინდნენ უკვე გიჟს გავდა სანდრო - ეხლა რას ვხედავ იცი ორ კაცს რომელთაგან ერთი იმიტო დარდობს რო შესაძლოა მისი შეცდომის ნაყოფი დაკარგოს, რომელიც მიუხედავად იმისა რო დედამისი ეზიზღება მაინც უყვარს . მეორე კი მხოლოდ იმიტო დარდობს რო აქ თავის მოკვლით ამ ეზოს წავრწყმინდავ, ცოდვის ბუდეში ხო ვეღარ იცხოვრებს და დიდი გიორგის ნაშრომ ნაწვალებ მიწას როგორ დათმობენ , კიდევ იმაზე დარდობს თავს რომ მოვიკლავ და ესენიც აქ იანქბიან ხალხი რას იტყვის ჭორაობას დაიწყებენ. ხალხი და ჭორები მაგის გამო არ აკეთებთ ყველაფერს რო ხალხმა არაფერი თქვას? ხალხმა რომელიც თავისი პრობლემებით და გაფუჭებული საქმით იმდენად არიან დამძიმებულები სხვის წაქცევას უცდიან უფრო მწარედ რო დაეცეს ვიდრე თვითონ და კიდევ გადაუარონ ზემოდან თვითონ თავი რომ ინუგეშოს ჩემი პრობლემა მასთან შედარებით არაფერიაო . ამ ორიდან მაინც პირველი მეცოდება რომელიც სულ ტყუილად გაეხვა ამ შარში მაგრამ რა ვქნა ვერაფერს ვერ შევცვლი ნუ ეხლა ტყვიის მოხვედრის ადგილმდებარეობაზე ვიფიქრებ მაგალითად მე რომ ვწყვეტდდე პირდაპირ საფეთქელში დავიხლიდი ტყვიას- საფეთქელზე მიიდო იარაღი და ეგრევე მისკენ წავიდა ალექსანდრე -მაგრამ არა გიორგის ჩემს ძმას რო ესროლა ალბათ მუცელში დამიმიზნებდა მაგრამ არა პირდაპირ ბავშვს ვერ ვესვრი თან შეიძლება მე არ მოვკვდე და ეგ არ მაწყობს კიდევ შეიძლება გულისთვის დაემიზნებია აი აქ არც ეს ასე სროლა მოუხერხებელია როცა შენ თვითონ უნდა გამოკრა ჩახმახს ხელი მე მაინც ჩემს ვარიანტამდე მივალ ჭკვიანურია ყოველგვარი ლაფსუსის გარეშე ეგრევე მორჩება ყველაფერი - საფეტქელთან მიიტანა იარაღი თვალები ცრემლებით ქონდა სავსე და ლოყები სულ სველი ქონდა , ხელი უკანკალებდა -ჯობია არ გიყუროთ ასე დაგამახსოვრებით უფრო და წასვლის შემდეგაც ხო არ შეგაწუხებთ- ჩამწყდარი ხმით თქვა და თვალები დახუჭა.
ქეთინო გარეთ გავიდა ბავშვებს რო შეაგვიანდათ ზურაც მიყვებოდა უკან როცა ეზოში დაიხედეს დაინახეს მარიამი როგორ იდგა იარაღ მიბჯენილი წამებში კი გასროლის ხმა გაიგეს რასაც მარიამის დავარდნა მოყვა
-მარიაააამ - სამ ხმაში ყველაზე მეტად დედის ხმა გამოიკვეთა რომელიც იმხელა ტკივილს გამოხატავდა აღწერა შეუძლებელია . იქვე ჩაიკეცა ზურასთან ერთად და ყვიროდა ის კი აჩერებდა . გიორგი ადგილიდან ვერ იძროდა სიბნელის გამო მხოლოდ მინდორზე დავარდნილ მარიამს ხედავდა რომლის თავიც ალექსანდრეს ედო ფეხებზე და სახეზე უსმევდა ხელს მერე წამოწია ოდნავ და გულზე მიიკრა თან თავზე კოცნიდა
-კარგადაა ტყვია ჰაერში გავარდა მოვასწარი მადლობა ღმერთს უბრალოდ გონება დაკარგა გიორგი - ხმამაღლა დალაპარაკება არ შეეძლო მხოლოდ ეს თქვა და თვალები დახუჭა -არ მომკვდარა -რამოდენიმე წამის შემდეგ ისევ გაიმეორა და კიდე აკოცა .
გიორგი როგორც კი დარწმუნდა რო მართალს ამბობდა ქეთინოსთან და ზურასთან მივარდა . უკვე ყველა გარეთ იყო და წყვილს უყურებდა . ქეთინო მივარდა მარიამთან მაგრამ ალექსანდრემ ხელი აწია და გააჩერა
-არ შეეხოთ არცერთი!! ხომ თქვით მოკვდა ჩვენთვისო. ჩემი შვილი არ მომკვდარა და არც მოვკლავ აქ რო დავტოვო რისი შანსიც ნულამდე დავა - ყველას გადახედა და მარიამი ხელში აიყვანა
-ჯერ ვერ წაიყვან ვერსად
-თქვენ შვილი აღარ გყავთ როგორც თქვით მე მეკუთნის და ჩემთან იქნება თქვენთან როგორც ჩანს საფრთხე ემუქრებათ
-ალექსანდრე მანდ დადექი და ფეხი არ მოიცვალო- ნატას ხმამ გაკვეთა არემარე - დროზე სახლში შეიყვანე გოგო მოგვარდება ყველაფერი როგორც წესია
-დედა რა წესზე მელაპარაკები რა წესზე წამით რო ვერ მომეშორებია აირაღი ეხლა სისხლის გუბეში იწვებოდა. მერე ? მერე რას იზავდით რომელ წესს ამოეფარებოდით
-მაგრამ მიუსწარი და ეხლა მე მოვაგვარებ პირობას გაძლევ გთხოვ საძინებელში აიყვანე თავის სახლში სადაც კიდევ რამოდენიმე დღე დარჩება ალექსანდრე გთხოვ - ნატამ მაშვიდად უთხრა , მანაც მარიამს დახედა საფეთქელზე ტუჩები მიაკრა და სახლისკენ წაიყვანა
-საძინებელი ....
-ვიცი ! -კიბეები აიარა და მარიამის საძინებლის კარი შეაღო , საწოლზე ფრთხილად დააწვინა იქვე დადებული სპირტის ფლაკონი აიღო და ოდნავ შეასუნთქა, სახეზე მიმიკა შეეცვალა რაც გამოფხიზლებას მოასწავლებდა -მარიამ გამოფხიზლდი - სახეზე ხელი ქონდა მიდებული და ეფერებოდა. თვალები რომ გაახილა პირველად სწორედ მას შეხედა
-მე ხო... აქ შენ - განადგურებული იყო თითქოს იმ ტყვიამ მისი სული გაიყოლა ეხლა კი დაცარიელებული იწვა და მთლიანად იყო მისი არსება განაცამტვერებული. აღარაფერი დარჩა ძველი მარიამისგან . ი წუთებში ყველაზე უბედურად გრძნობდა თავს და გაურკვეველ სიტუაციას ვერ აღწევდა თავს
-კარგად არ მიცნობ და არ იცი რო სიტყვას ვასრულებ . მე ვთქვი რო ეს ბავშვი არ მოკვდება შესაბამისად დედამისის სიკვდილსაც არ დავუშვებ ეს შენი მინიშნება იყო რო კიდე დიდხანს იცოცხლებ ვისაც ჭირდები შენთან იქნება ვისაც არა ესეიგი არ ყოფილა საჭირო - შუბლზე აკოცა და ადგა- დაიძინე მე უნდა გავიდე ხვალ გნახავ
მისაღებში ჩავიდა სადაც ყველა გათიშული იჯდა მაგრამ ისე იყო გაგიჟებული საერთოდ ფეხებზე ეკიდა ზრდილობა და უფროს უმცროსი
-რას ნერვიულობთ ცოცხალი როა თუ იმაზე დარდობთ სუყველა ისე არ გავაკეთო ყველამ ყველაფერი გაიგოს და ორივე ოჯახს სახელი შეგირცხვეთ . თქვენ წარმოიდგინეთ საერთოდ არ მანაღვლებს არაფერი ერთადერთი არსების გარდა რომელიც თქვენი შვილის საშვილოსნოშია და სანამ იქაა და შემდეგაც მარიამს არაფერი დაემართება თქვენ თუ ასე მარტივად შეგიძლიათ შვილის მოშორება თქვენი საქმეა მაგრამ სანამ აქ იქნება არაფერი უნდა მოაკლდეს და არც რამეზე პრობლემა შეექმნას ეს თქვენი გადაწყვეტილებაა თორე მე ეხლავე წავიყვან არანაირი მნიშვნელობა არააქ უზარმაზარი ქორწილით მოხდება ეს თუ ეხლა . ეგ ქორწილი ჩვენთვის არაა , ტქვენთვისაა და იმ ხალხისთვის დროის სატარებლად რომ ეძებს მიზეზს. მითხარით წავიყვანო თუ დარწმუნებული ვიყო რომ ჩემს შვილს და დედამისს არაფერი მოუვათ
-ალექსანდრე რას ამბობ ხვდები?
-მოითმინეთ ქალბატონო ნატა - ზურა წამოდგა - ზედმეტი კი მოგდით ყმაწვილო მაგრამ ვაფასებ თქვენს ღელვას მარიამი აქ დარჩება რაც არ უნდა იყოს მოსაკლავად ვერც მას გავიმეტებ და ვერც თქვენს შვილს
-უკაცრავად უხეშობისთვის უბრალოდ თქვენ
-გასაგებია არ გვინდა ზედმეტი ლაპარაკი ყველასთვის მძიმე დღე იყო და დასვენება გვესაჭიროება
-ხვალ ექიმთან უნდა წავიყვანო და იმედია ნებას მომცემთ მოვიდე
-როცა გინდა
ასე წავიდნენ წერელები ნაკაშიძეებიდან თავიანთ სახლში . ალექსანდრე მაინც მოუსვენრად იყო სულ მარიამის სიტყვები და თვალები ედგა წინ როცა იარაღი ეჭირა , ვერაფრით დაიძინა დილამდე ეზოში იჯდა და ფიქრობდა.
მეორე დღეს გინეკოლოგთან წავიდნენ , ბავშვის გულისცემა რო გაიგონა საერთოდ ყველაფერი გადაავიწყდა და ინსტიქტურად აკოცა ხელზე მარიამს . შემდეგ კაფეში მიიყვანა მარიამი ჭამის სურვილმა შეიპყრო და საკმაოდ ბევრი მიირთვა . შემდეგ ექიმის დანიშნულებით წამლები იყიდა და სახლში მიიყვანა.
იმ დღიდან დაიწყო მზადება ქორწილისთვის , ყველამ გაიგო მათი შეუღლების შესახებ და გაკვირვებასთან ერთად გახარებულებიც იყვნენ რადგან წყვილი მოსწონდათ თან იმასაც საუბრობდნენ ისე იქცეოდნენ სკოლაში ზრდილობიანად ვერც კი მივხვდით ერთმანეთი თუ უყვარდათო . მოკლედ მთელი ორი კვირა ახალ წელზე კი არა მათ ქორწინებაზე საუბრობდნენ და წინასწარ არჩევდნენ როგორი ქორწილი იქნებოდა, საჭმლიდან დაწყებული დედოფლის ფეხსაცმლით დასრულებული.
ქორწილამდე რამოდენიმე დღით ადრე შეიკრიბა მთელი ოჯახი მამიდები ქმრებით და შვილებით ადგილზე იყვნენ. ასე ვთქვათ მაშინ ეწყობოდა ტრადიციული ნიშნობა როცა ერთმანეთს იცნობდნენ ნათესავები , ქეთოს დედა, ძმა, რძალი და ძმისშვილიც იყვნენ . ალექსანდრესთანაც სტუმრიანობა იყო და სად გაქცეულიყო აღარ იცოდა იმდენ კითხვას უსვამდნენ. სტუმრების რიცხვს გიოს ძმაკაცებიც მიემატნენ და ამიტომ რესტორნამდე მივიდა ეს ამბავი რომელსაც თავად ფლობდა ზურა და ძალიან შორსაც არ იყო მათი სახლიდან. რაიონში ერთ-ერთი ყველაზე კარგი ადგილი იყო და ხალხმრავალიც. ამ დღისთვის სპეციალურად გაანთავისუფლეს მთელი სართული, მეფური სუფრა გაამზადეს.
-მარიამ რა უღიმღამოდ დააბოტებ სამ დღეში ქორწილი გაქ ახალი წლის ღამეს უკვე ქმართან ერთად გაატარებ - მაკრინე კისკისებდა და მაკიაჟს უკეთებდა
-გეყოფა მაკრინე რა ხო იცი ეგ რა ტიპია პირველ ღამეს ჩააკვდება იმ ბიჭს ხელში არც გვაჩვენებს სურათს რო ვიცოდეთ იქნებ და უშნოა
-კაი რა ეს უშნოს წაყვებოდა ეხლა თან? ასე არ იძახდი სულ არ ვთხოვდებიო? ისე პირველ ღამეზე არ ნერვიულობ? 17 ხარ მაინც ,ეხლა რო ვთხოვდებოდე გული გამიჩერდებოდა ალბათ
-ფეხმძიმედ ვარ - მარიამს იმდენად უნდოდა ვინმესთვის ეთქვა და ყველაფერი გადმოენთხია თავი ვეღარ შეიკავა . მაკრინეს ფუნჯი დაუვარდა ლიკა კი ფეხზე იდგა და სავარძელში დაჯდა ძვლივს
-რა ვინ შენ ? არაა
-ქორწილის დღეს ორი თვის ფეხმძიმე ვიქნები
-მოიცა შენ ანუ ....მასთან უკვე.... და ეხლა იმიტო?-დაბნეულად თქვა მაკრინემ და ისიც დაჯდა
-ეს როგორ შენ შენი ნებით იყავი მასთან?
-ხო ამათ რო გაიგეს ეხლა ძალით მათხოვებენ ისიც უარს ბავშვის გამო არ ამბობს და ჩემთვის სასიახარულო კი არა სამგლოვიარო ცერემონიაა დღესაც და ქორწილის დღეს მითუმეტეს მაგრამ არავინ იცის ყველას გონია რო ერთმანეთზე ვგიჟდებით თქვენთვის რო არ მეთქვა მოვკვდებოდი რადგან აღარ შემიძლია ამდენი ფარისევლობა . ეს დღეები საშინელება იყო მამა მხოლოდ იმიტო მტოვებს სახლში რო ყველამ არ გაიგოს შემდეგ კი საერთოდ დამივიწყებენ ისე თითქოს არც ვარსებობდი არასდროს
-რისთვის ქორწინებამდე რო გქონდათ ურთიერთობა? ღმერთო ეს ხალხი სულ გაგიჟდა შვილს როგორ გათხოვებენ ეგრე . მსოფლიოს ქალების მესამედი ეგრეა და შენ რა გახდი ასეთი არაბეთშიც არ გამოიტანდნენ ეგეთ მძიმე სასჯელს
-გოგოებოოო - ლუკამ დაუკაკუნა
-შემოდი
-რა ხდება რა სახეები გაქვთ მალე მოემზადეთ მივდივართ უკვე და სიძეს ვნახავთ რას მოვესწარი ტო ეს თხოვდება ანუ ვიღაც დაევასა თან მაგრა
-კაი ხო ჩადი და მოვალთ ბოლო შტრიხებიღა დარჩა და ეგაა -მაკრინემ უცებ გააგდო და ისევ აიღო ფუნჯი თვალები რო მოეხატა .
ცოტახანშ ოთახიდან სამი ერთმანეთძე ლამაზი გოგო გავიდა თან განსხვავებულები მარიამი წაბლისფერთმიანი თაფლისფერთვალება, ლიკა ქერა ლურჯთვალება და მაკრინე კიდე შავთვალება ისეთი შავია ამათთან შედარებით სულ ვერ იფიქრებ რაიმე ნათესაური კავშირი თუ აქვთ.
-აი ჩვენი პრინცესებიც მოდიან- ლიკას მამამ გაუღიმა გოგოებს სამივეს აკოცა-ჩვენი პატარძალი მაინც ყველაზე ლამაზია -მარიამი ჩაიკრა გულში და აკოცა.
-წავედით -ზურამ გააწყვეტია და გავიდნენ. პირველები მივიდნენ და ზემოთ ავიდნენ . ცოტახანში ალექსანდრეც შევიდა თავისი ამალით რომლებიც გოგოს ნახვას ელოდნენ როგორც მარიამის ნათესავები ალექსის დანახვას და შეთვალიერებას . ერთად დასხდნენ რათქმაუნდა და წავიდა საჩუქრების მიღება, იმდენი რამე მისცეს უკვე ადგილი აღარ იყო და ლუკას გაქონდა ძვლივს. რამოდენიმე საათის დაგვიანებით შევიდნენ გიოს არაბიოლოგიური ძმები როგორც იციან მეტი მხიარულება შეიტანეს მარიამისკენ წავიდნენ ეგრევე როგორც კი გიო შეეგებათ
-ქალბატონო მარიამ პატარა დაგტოვეთ ზაფხულში და ასე უცებ თუ გაგვითხოვდებოდი რას ვიფიქრებდი - მიშიკომ სიცილით უთხრა და აკოცა - სასიამოვნოა სიძე შენი გაცნობა
-ჩემთვისაც
-მგონი ვიცნობთ ხო ერთმანეთს - ნიკამ უთხრა - მგონი ბექასთან იყავი ხო ზაფხულში რო ჩამოვიდა
-კი ვიყავი -მარიამის და მისი პირველი შეხვედრა გაახსენდა ეგრევე და ტუჩის კუთხე ჩატეხა თან მარიამს გახედა რომელიც ვიღაცას ეძებდა თვალებით
-გიგი არაა? -ბიჭებს კითხა და ისევ გაიხედა შემოსასვლელისკენ
-არ ვიცი რო უთხრა გიომ ეს ამბავი ისე გაუკვირდა მგონი ეხლაც შოკშია ქორწილში მოვა ალბათ დღეს თუ ვერ მოახერხა ხო იცი მნიშვნელოვანი საქმე ექნებოდა თორე ისე არ გამოტოვებდა ამ დღეს
-კარგი არაუშვას
-წამოდით დავჯდეთ თორე არდამილევია და გაშრა პირი - გიომ გაიყვანა ბიჭები ისინიც დასხდნენ
-გიგი ვინაა- ეგრევე კითხა ალექსანდრემ
-მეგობარი
-ვისი შენი თუ გიოსი
-ორივეს მეგობარია - ყუთებს შეხედა რომლებიც ახლომახლოს ეწყო -ამდენი რამე სად წავიღო ან ამდენი ოქრო რად მინდა როგორ ვერ ვიტან ამ სიტუაციას ჩემები შენ გაკვირდებიან შენები მე ბოლოში შეჯერდებიან ვართ თუ არა შესაფერისები თითქოს მაგათი აზრი შეცვლის რამეს
-ლიკამ და მაკრინემ რა იციან
-რა უნდა იცოდნენ
-ისე მიყურებენ უეჭველი რაღაც იციან აი ისე მაკვირდებიან თითქოს გადაწყვიტონ უნდა იდარდონ შენს გამო თუ არა
-ვუთხარი
-რა უთხარი
-ბავშვზე სხვა არაფერი ან რა იყო სათქმელი
-კიდე ვინ გაიგო
-არავინ და არც გაიგებენ ნუ დაქორწინების და ბავშვის დაბადების დღე თუ არ ემახსოვრება ყველას და არ გამოანგარიშებენ
-შვიდთვიანი ეგონებათ და ეგაა თან თბილისში მივდივართ და ძაან გაიგებენ ეგენი როდის იმშობიარებ
-მოიცა სად მივდივართ?-გაკვირვებულმა გახედა აქამდე ისე ელაპარაკებოდა ირგვლივ მჯდომებს აკვირდებოდა
-არ უთქვია შენ ძმას ? ქორწილის მეორე დღესვე წავალთ იქ ვიცხოვრებთ . საჩუქრებს რაც შეეხება ჯერ სად ხარ ქორწილის დღე და დედაჩემი საჩუქრები წინაა
-დედაშენიც მჩუქნის რამეს?
-რამეს კი არა მთელი კვირაა ეგ და ტასო სამკაულებს ყიდულობენ სახლში რო მოიტანეს ლომბარდი მეგონა . ქალბატონი ნატა ეხლა ნიშნებს არ გაგიკეთებდა და ხალხს ათქმევიებდა ნატა წერეთელმა რძალს უბრალო სამკაულები აჩუქაო?
-რა მიკვირს მეც ჩემებმაც გიყიდეს
-რა მიყიდეს მე რათ მინდა ოქრო-გაკვირვებულმა თქვა და ღვინო მოსვა
-ნეტა მე რაში მჭირდება ამდენი როგორ ვერ ვიტან ამ უაზრო ცერემონიებს და საერთოდ ქორწილებს
-კარგი მე არ გიყვარვარ და საერთოდაც არ გევასები მარა ქორწილი ზოგადად არ გინდოდა?
-ეგ რა შუაშია მომწონხარ თუ არა უბრალოდ ვერ ვიტან ამ ყველაფერს რაც ეხლა ხდება
-აი მოდის ამ დღეს ალბათ რო გავიხსენებ სასაცილო მიზეზი მექნება - ალექსანდრემ დედამისს შეხედა სიმღერის ფონზე რო მოდიოდა სამკაულების ყუთებით ხელში რომლებიც სიდიდის მიხედვით იყო დალაგებული
-ამდენი რა მოაქ
-ნახავ იმედია არ დაგამძიმებს და ბავშვს არაფერი მოუვა - მაინც ვერ გაძლო რო არ გაეცინებია და მარიამსაც გაეღიმა ამდენი ხნის მერე . ნატამ დიდისამბით გაუკეთა ყელსაბამი ალბათ ოცი გრამი მაინც იქნებოდა ოქრო, ასევე სამაჯური, საყურეები დაუდო ბრილიანტის საკმაოდ დიდი თვლით, კიდევ რამოდენიმე ნივთი და ბოლოს ალექსანდრეს მიაწოდა ნიშნობის ბეჭედი თეთრი ოქრო ბრილიანტის თვლით ძალიან ლამაზი და უცხო ნაკეთობა იყო ალექსანდრე წამოდგა მარიამთან ერთად მისი ხელი თავისაში მოიქცია ფრთხილად მოარგო ბეჭედი და აკოცა. შემდეგ დაუკრეს ტაში და გაგრძელდა ქეიფი დამღლელი და მომაბეზრებელი.
-მარიამ თუ თამაშობ თამაში იყოს- გიორგი მივიდა მათთან და როგორც იცის თვალები უბრიალა
-რაღა გინდა ვერ მეტყვი?
-კაროჩე რა თქვენ თავს შეგახედათ ნეტა აქ ჩამოანგრიეს იატაკი ისე ცეკვავენ და შენ კიდე ადგილიდან არ იძვრი ღიმილით იღიმები კიდე კაი თორე ვაფშე დაკრძალვა ეგონებოდა ხალხს
-არც ბევრი აკლია-ჩუმად თქვა რადგან თავი ვეღარ შეიკავა
-ენა გოგო
-მე არ ვიცი ცეკვა და მარტო მარიამი ხო არ იცეკვებს ვერ გავიგე - ალექსანდრემ უთხრა მშვიდად და მომდევნო ჭიქა გამოცალა
-აქ ყველა ნათესავი და ძმაა და თუ იცეკვებს არაფერს დააშავებს მეტი რაღა უნდა ქნას პრინციპში. ეხლა იცეკვებენ ბიჭები და ადგები შენც ვიმღერებთ იმღერებ
-მღერი?
-არ ვიმღერებ ცეკვა კიდე ხო ერთხელ ჯანდაბას სიმღერას არ ვაპირებ ქორწილისთვის შემოვინახავ
-ნახა გამოსავალი უცებ
-ეხლა ხევსურულ ბალადაზე ნუ მახტუნებ არ შეიძლება დატვირთვაო ექიმმა
-კარგი გავითვალისწინებ
მოკლედ ბიჭებმა ისკუპეს აჭარულზე და მარიამიც იხმეს ისიც ადგა ისეთი ჩაატარა ყველა გაშტერებული უყურებდა რო დაასრულა ტაში დაუკრეს და მაშინვე დაჯდა . ალექსანდრე იღიმოდა თან სვამდა
-ბევრს ხო არ სვამ
-აბა სხვას ვერაფერს ვაკეთებ და ვიჯდე ასე? -მარიამის მობილურს დახედა რომელიც ზუზუნებდა- ვიღაც რეკავს
მარიამმა მობილური აიღო და გიგის შეტყობინება იყო „ეზოში გამოდი გელოდები „ იმ წამსვე ადგა
-სად მიდიხარ -მაჯაში წვდა და გააჩერა
-გავალ და მალე მოვალ - მხოლოდ ეს უთხრა და სწრაფად დატოვა შენობა . ეზოში გიგი დაინახა ზურგით იდგა თავჩაქინდრული და ერთ წერტილს უყურებდა . მაშინვე მისკენ გაიქცა
-გიგიიი - მართლა გულით გაიღიმა და მისკენ შემობრუნებულ ბიჭს მოეხვია- რა კარგია რო მოხვედი -თავი მხარზე დაადო და გაიტრუნა . მან ხელი ჩამოუსვა ზურგზე და შემდეგ წელზე მოხვია წამით დუმდნენ
-ვიცი რო შენი ნებით არ თხოვდები შეუძლებელია ის ბიჭი გიყვარდეს , რატო აკეთებ ამას მითხარი პატარა გთხოვ - თავი ააწევია და თვალებში ჩახედა ძალიან ახლოს იდგნენ ერთმანეთთან ისე რომ გიგის თავის შეკავება უჭირდა საშინლად გრძნობდა თავს . მარიამმა მის მზერას ვერ გაუძლო და ცრემლებით აევსო თვალები-მითხარი გთხოვ მითხარი რო არ გიყვარს და არ გინდა მისი ცოლობა გეფიცები არ გაგაყოლებ იმ ბიჭს შენ თავს ვფიცავარ წაგიყვან აქედან ყველაფერი
-მე არ შემიძლია ის და მე შენ ვერ წამიყვან მაინც გამათხოვებენ
-მიყვარხარ მარიამ მთელი ჩემი გააზრებული ცხოვრებაა მიყვარხარ და აქამდე ჩვენი ურთიერთობა მაჩერებდა ეხლა კი შენს დაკარგვას ვერ გადავიტან სხვა კაცის მკლავებში ვერ წარმოგიდგენ მითუმეტეს არ გიყვარს ვერ გეყვარება
მარიამი გაოცებული იდგა ვერასდროს ვერ წარმოიგენდა რომ გიგი ეტყოდა ამას . გათიშული უყურებდა და უკვე ცრემლებმა იწყეს დენა
-მაპატიე მაპატიე გთხოვ და დამივიწყე ისე როგორც სხვები გააკეთებენ ამას ამომშალე შენი ცხოვრებიდან მე შენ არ გიმსახურებ არც არავინ იმსახურებს ჩემნაირს - ჩამწყდარი ხმით უთხრა და თავისი თლილი თითები რომელიც გაყინული ქონდა მის თბილ ლოყას შეახო . გიგიმ მისი ხელი ტუჩთან მიიტანა და მთელი გრძნობით აკოცა მაგრამ არაფერი უგრძვნია არც ეკლებს დაუყრიათ კანზე არც ჭიანჭველებს დაუწყიათ სირბილი როგორც ალექსანდრეს შეხების შემთხვევაში ემართებოდა
-ჩემო პატარა მაგას რატო მეუბნები
-მე იმიტო ვქორწინდებით რო.... მე ფეხმძიმედ ვარ - ეს რო უთხრა წამში გაცივდა მისი მზერა , თითქოს მაშინ დამთავრდა ყველაფერი
-არა მატყუებ შენ. შენ არ იზავდი მაგას არ გააკეთებდი გამორიცხულია შეუძლებელია
-ვწუხვარ მაგრამ დაგაგვიანდა მარიამთან ის ჩემია და სხვისი არასდროს გახდება . ჩემს შვილს ატარებს მუცლით და ჩემი შვილების დედა გახდება შენ კი თუ არ გაქრები მისი ცხოვრებიდან - ალექსანდრე მიუახლოვდა მათ , მარიამი უკან გაწია და გიგისკენ მიიწია ბოლო სიტყვები ყურთან ახლოს უთხრა- დედას გიტირებ -ამის თქმა ალექსანდრეს მოკეცვა ერთი იყო ისე დაარტყა მუჭი მუცლის არეში
- შე მარიამი არასდროს იქნება შენი -კიდე მეორის დარტყმას აპირებდა ხელი რო გაუჩერა და თავი გლიჯა ამჯერად ის გადაქანდა , მუჭიც მალე მიაყოლა და ცხვირიდან სისხლი ადინა
-არის და სულ იქნება - ისევ დაარტყა . ეს ყველაფერი იმდენად სწრაფად მოხდა მარიამმა გონს მოსვაც ვერ მოახერხა მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა გიგის სახეზე სისხლი რო დაინახა და ეგრევე დაიყვირა
-გეყოფააათ . შეწყვითეთ, მორჩით, აღარ შემიძლია, მეტი მართლა აღარ შემიძლია მორჩით გთხოვთ შეეშვი - ძირს დაემხო და მოთქმა დაიწყო . ალექსანდრე ეგრევე მოშორდა გიგის და მარიამთან მივარდა უნდოდა წამოეყენებია მაგრამ გააჩერა
-მარიამ
-არ შემეხო
გიგი მიუახლოვდა რომ დაემშვიდებია მაგრამ ალექსანდრემ გულ-მკერდზე კრა ხელი-არ გაბედო თითის დაკარება -ისევ მარიამს მიუბრუნდა რომელიც უკვე ბუტბუტზე იყო გადასული და გაშეშებული ტიროდა
-მარიამ შეწყვიტე გთხოვ აღარ ვჩხუბობთ მორჩა ყველაფერი მორჩა
როგორც იქნა წამოდგა და ისევ გიგის სახეს შეხედა ცხვირიდან წამოსული სისხლი ნიკაპამდე აღწევდა და საშინელ სანახაობას ქმნიდა . ალექსანდრეს ხელს იყო დაყრდნობილი
-ცხვირსახოცი მომეცი - ხელი გაუწოდა და მანაც არ დააყოვნა ეგონა ცრემლების მოსამშრალებლად ჭირდებოდა მაგრამ ხელი გაუშვა და გიგისკენ წავიდა რომელიც კიდევ ვერ მოდიოდა აზრზე და მარიამის მუცელს უყურებდა რომელიც სულ ოდნავ იყო გაზრდილი , მისმა შეხებამ გამოაფხიზლა თვალებში უყურებდა და არაფერს ამბობმა ის კი სისხლს წმენდდა ალექსის ცხვირსახოცით - შენ არაჩვეულებრივი ხარ და ბედნიერებას იმსახურებ დამივიწყე, ჩვენი მეგობრობაც დაივიწყე. ისეთი ადამიანი იპოვე ვინც დაგაფასებს და ეყვარები ისე როგორც საჭიროა და არა ისე როგორც მე მიყვარხარ - მშვიდად უთხრა ტკბილი ხმით რომელიც დიდ სითბოს და სიყვარულს გამოხატავდა . ოდნავ აიწია და ლოყაზე აკოცა . მაშინვე უკან შებრუნდა ალექსანდრეს თვალებით მიახვედრა წასულიყო , ისიც შენობისკენ დაიძრა . მარიამს ზემოთ უნდოდა პირდაპირ ასვლა მაგრამ ალექსანდრემ ხელი ჩაავლო და სადღაც ცარიელ ოთახში შეიყვანა კარი უცებ მიხურა და ზედ ააკრა , ხელებში მოიმწყვდია და გაავებული დააცხრა თავს
-გოგო შენ ჩემი გაგიჟება გინდა? მიპასუხე რა გინდა ასე გინდა მდგომარეობიდან გამომიყვანო და რამე დაგიშაო?
-მე არაფერს ვაკეთებ სრულიად უმოქმედო ვარ შეგახსენებ რო ფეხმძიმედ ვარ და საკმარისად ვინერვიულე დღეს
-ჩემს მანიპულირებას ნუ ახდენ ბავშვით . რო მიღალატო ისიც ვერ გიშველის გეფიცები მოგკლავ, ის კიდე რო მოგიახლოვდეს ერთმანეთზე დაგაკლავთ კაცობას გეფიცები ფეხებზე რას იზამთ, თითი რო დაგაკაროს მოვკლავ სხვა რამეზე არც იფიქრო გესმის? არ მაინტერესებს გიყვარვარ თუ არა გაიგე რო ცოლად გირთავ და ჩემს საკუთრებას ვერავინ შეეხება -ალექსანდრე ისე ახლოს იდგა მარიამთან მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა და საშინლად უცხო გრძნობა ეუფლებოდა ყველაფერს ფეხმძიმობის დროს მოზღვავებულ ჰორმონებს აბრალებდა თვის დასახსნელად
-გასაგებია ბატონო ალექსანდრე კიდევ რამე გგნებავთ? -ეს სიმშვიდე უფრო აღიზიანებდა ალექსანდრეს, იმდენად დამყოლი ჩანდა მარიამი ჭკუიდან გადაყავდა ამას
-ნამდვილად გინდა გამაგიჟო- კარს მუჭი დაარტყა და იქედან გავიდა . მარიამი საპირფარეშოში შევიდა ჯერ თავი მოიწესრიგა დამშვიდდა და შემდეგ დაბრუნდა უკან. კიდევ რამოდენიმე საათი გაგრძელდა ეს სპექტაკლი შემდეგ კი სახლში დაბრუნდნენ.
ქორწილის დღემდე სულ ცოტა რჩებოდა და ორივეს მოთმინებაც თანდათან წყდებოდა. უკვე მოსვენება აღარ ქონდათ ისე იყვნენ არეულები, ყველაფერი ერთად უტრიალებდათ თავში და სრული ქაოსი ქონდათ . საუბრით უფრო ცოტას საუბრობდნენ მხოლოდ ჯანმრთელობის გასაგებად ურეკავდა ისიც რამოდენიმე წამი ესაუბრებოდა . ყველაზე მძიმა ქორწილის წინა ღამე იყო არც ერთს არ მოუხუჭია თვალი , მთელი ღამე თეთრად გაათენეს ნატას გადაწყვეტილებით თბილისში იხდიდნენ გრანდიოზულ ქორწილს ამიტომ იქ იყვნენ უკვე რედისონში გაატარებდნენ ქორწინების პირველ ღამეს თაფლობის თვე არ ექნებოდათ ფეხმძმობის გამო მაგას მაინც გადარჩნენ .
დილით არც ვინმეს დასჭირვებია მისი გაღვიძება, ყველაფერი თავდაყირა იყო , ადრიანად დაიწყო სალონებში სიარული და შემდეგ ჯერი კაბის მორგებაზეც დადგა . მარიამი უღიმღამოდ დააბოტებდა და სულ თავის რეალობაზე ფიქრობდა. კაბაც ისე მოირგო არ გამოფხიზლებულა მხოლოდ მაკრინეს და ლიკას კივილმა გამოაფხიზლა
-ვაიმეეე რა ლამაზი ხარ მარიამ სასწაული ხარ იმენა გააგიჟებ იმ შენს გასაგიჟებელ ბიჭს და საერთოდ ხალხს
-ნამდვილი დედოფალი ხარ ნახე უბრალოდ შენს თავს შეხედე - სარკის წინ დააყენა მარიამმა თავის ტავს რო შეხედა თვითონაც გაოცდა ნამდვილი სრულყოფილება იდგა მის წინ გარეგნულად არაფერი ეტყობოდა გულიდან კი სისხლი წვეთ-წვეთად მოდიოდა და საშინელ ტკივილს გრძნობდა , უნდოდა ბოლო ხმაზე ეყვირა ეტირა მაგრამ ერთი ცრემლიც არ მოდიოდა სრულიად ურეაქციოთ იდგა და უყურებდა თავის გამოსახულებას . არაფერი უთქვია საერთოდ არაფერი, როგორც დაგეგმზეს პირდაპირ სამებაში მივიდოდა ყველა ალექსანდრეს იქ ნახავდა პირველად.
სიძეც გათიშული იდგა , ანასტასია უკრავდა ბაბთას , როცა მორჩა ძმა შეათვალიერა და ტაში შემოკრა
-ვაუუუ აი მესმის სიძე იმენა დაცემა ხარ მგონი გაუთხოვარი ვრჩები შენზე უკეთესი სად ვნახო
-აბა ვის ეძებს პატარა ტასიკო?- ალექსანდრეს ბავშობის მეგობარმა შემოაღო ოთახის კარი რომელიც მასზე სამი წლით დიდი იყო მაგრამ ძმებივით იზრდებოდნენ მას უკან მეჯვარე მოყვა
-რას იპრანჭები შე ჩემა ამდენს - რო შეხედა მზად იყო დაუსტვინა- ოპააა ეს რა ბიჭი გამხდარა ტო აი ხო ხედავთ მოკაზმვა ყველაფერს ალამაზებს
-ორი მასხარა იქნებ უშველოთ ამას რამე სახე რო ჩამოტირის . თქვენ პატარძალი არ იცით თორე ამას მოკლავდით
-რატო ტო აბა ლამაზიაო?
-ლამაზი კი არა ულამაზესია რაღაც ისეთი აქ რასაც ვერ ვხსნი აი საშინელი სითბო და დადებითი ემოცია მოქვს როგორ ხასიათზეც არ უნდა იყოს მოკლედ არ ვიცი რა რო ნახავთ მიხვდებით რას ვგულისხმობ
-ტასო გეყოფა დროა წავიდეთ
-რამე ხო არ გავიწყდებათ
-ბეჭდები ხო გაქ აბა მეტი არაფერი მინდა -გავიდა. ბიჭებიც უკან მიყვნენ . ყველა გავიდა სახლიდან ანასტასია დათას გვერდით დაჯდა მეჯვარე დუდა თავისთავად ალექსთან იჯდა . ტასო ისეთი ლამაზი იყო თვალს ვერ მოწყვეტდდით თან მუდამ ღიმილი ქონდა სახეზე და ეს უფრო გამორჩეულს ხდიდა .
მარიამი და მისი ამალაც მალე გავიდნენ სახლიდან . არც მაშინ უთქვია რამე სამების საკათედრო ტაძრის დანახვისას წამში ცრემლებმა დაიწყეს ბზინვარება მაგრამ მაინც არ უტირია . კარი ლუკამ გაუღო მისი მეჯვარე რათქმაუნდა თეკუნა იყო ისეთი ბედნიერი იყო კაბა რომ არა ის გეგონებოდათ პატარძალი.
-იცოდე არაფერი მიქარო- გიორგიმ უთხრა ჩუმად ეკლესიაში შესვლამდე. ეზოში უამრავი ადამიანი იდგა ყველა მარიამს უყურებდა რომელიც ნარნარად მიაბიჯებდა და ყველას თვალს წყვეტტდა. გიორგისთვის არ უპასუხებია, არც ხალხისთვის მიუქცევია ყურადღება , მხოლოდ იმ ადგილს უყურებდა სადაც უნდა შეებიჯებია . როცა შევიდა მაშინვე ალექსანდრეს მზერას წააწყდა რომელიც ისეთი განსხვავებული იყო როგორც არასდროს, წამით მისი ტუჩის ჩატეხვაც შეამჩნია მაგრამ მხოლოდ წამით მერე თითქოს გონს მოეგო და ისევ ისეთი სახით დადგა როგორც მარიამი იყო .
ცერემონიამ ისე ჩაიარა არაფერი გაუგია , თავისთვის გულში ლოცულობდა და უბრალოდ მიყვებოდა მითითებებს როცა თანხმობის ჯერი დადგა რამოდენიმე წამით შეყოყმანდა შემდეგ კი ნაზი წკრიალა ხმით განაცხადა თანხმობა. ალექსანდრემაც იგივე გაიმეორა შემდეგ კი ყველაფერი დასრულდა უკვე ღვთის წინაშე ცოლ ქმარი იყვნენ . როცა მისკენ დაიხარა და ლოყაზე ტუჩთან ძალიან ახლოს აკოცა მთელს სხეულში ლავის ჩაღვრა იგრძნო თითქოს ცეცხლი მოუკიდეს . ხელჩაკიდებულებმა გაიარეს დანარჩენი გზა მანქანამდე ინსტიქტურად იღიმოდნენ თითქოს ირგვლივ მყოფი ხალხის ბედნიერება გადაედოთ. ხელისმოწერამ უფრო მარტივად ჩაიარა შემდეგ კი რესტორანში წავიდნენ . პირველი ცეკვა სიძე დედოფალს ექკუთნოდა ვალსი იცეკვეს შემდეგ ტრადიციულ ქართულ ცეკვებზე გადავიდნენ. მარიამსაც რა გაეწყობოდა ყველა მას თხოვდა ცეკვას ალექსანდრე კი არადა არ ცეკვავდა უბრალოდ იჯდა ნელ-ნელა სვამდა და მარიამს უყურებდა.
როცა ვიღაც ბიჭი მივიდა მათთან რომელიც საკმაოდ იყო შემთვრალი და ცეკვა სთხოვა მანდ გაჭედააა. როგორც აღმოჩნდა ცეკვაში დადიოდნენ ერთად და აშკარად მოსწონდა ამ ბიჭს ისე უყურებდა ჭამდა თვალებით , ეს ალექსანდრეს ისე აღიზიანებდა ჭკუიდან გადაყავდა ამ ფაქტს . ცეკვის დაწყებიდან რამოდენიმე წამში წამოდგა და მიუხედავად იმისა რომ ატანა არააქ იმ ფაქტის რო ქართულის ცეკვა შეუძლია და დედამისმა 10 წელი ატარა ცეკვაზე არ უნდოდა ეცეკვა მაგრამ ეხლა ისე მიდო გვერდით ის ყმაწვილი და ცეკვა დაიწყო ყველა გაოცებული უყურებდა მათ შორის მარიამიც . როცა დაასრულეს მეორე სიმღერაც დაიწყო და იძულებული იყო ამაზეც ეცეკვათ ისეთი ცეკვა იყო მარიამს ბევრი მოძრაობა მოუწევდა ამიტო ბიჭებმაც ისკუპეს და ხევსურულ ბალადაზე იქ ამბავი დაატრიალეს ყველა გააგიჟეს . როგორც იქნა დასხდნენ , მარიამმა თავი ვერ შეიკავა და თავისი გაოცება გადასცა
-ასე მაგრად თუ ცეკვავდი რატო თქვი ვერ ვცეკვავო
-არ მიყვარს ცეკვა
-აბა ეხლა რამ გადაგაწყვეტია
-უცებ მომინდა არ შეიძლება?-იმდენად უხეშად გამოუვიდა მარიამს აღარაფერი უთქვია.
დრო გადიოდა და თანდათან ახლოვდებოდა დასასრული, რომელიც სასტუმროს ნომერი იყო. მარიამი ბედს იყო დამორჩილებული და იმის გაკეთებას გეგმავდა რასაც ალექსანდრე მოისურვებდა როგორც გიორგიმ უთხრა უკვე მისი ნება იყო რას როგორ გააკეთებდა და სხვა არავისი . გასვლის დრო როცა დადგა ბავშვებთან მივიდა და ისე მოეხვია მათი სურნელი რო თან გაჰყოლოდა , სხვებისთვის არც კი შეუხედია ისინიც ურეაქციოთ იდგნენ სხვადასხვა გარემოცვაში . ალექსანდრემ ხელი მოხვია წელზე და გასასვლელისკენ წავიდნენ. მანქანაში მშვიდად დაჯდა , ალექსმაც დაიკავა ადგილი და მანქანა სწრაფად მოსწყვიტა ადგილს. ძალიან ციოდა და თოვასაც იწყებდა ასეთი ამინდი იშვიათადაა მაგრამ ფაქტი სახეზე იყო. მანქანის კარი თვითონ გაუღო და გადმოსულს თავისი პიჯაკი მოახურა . სწრაფად შევიდნენ სასტუმროში და პირდაპირ ლუქსისკენ გაემართნენ . კართან მისვლისას ალექსანდრემ მარიამს შეხედა და იმდენად იმძლავრა მასში კიდევ ერთხელ მისი დაუფლების სურვილმა თავს ვეღარ ერეოდა. ოთახში შესვლისას ულამაზესი ნომერი დაინახეს მაგიდაზე შამპანიური და ტკბილეული იდო ირგვლივ კი ვარდის ფურცლები და სანთლები ეყარა. ალექსანდრე მიუახლოვდა , მისი სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა და აჩქარებული გულისცემა ესმოდა, მაგრამ მაინც არ ჩქარობდა თითები მის ხელებს ჩამოაყოლა ნაზად და შეიგრძნო მისი ბუსუსები კანზე შეხებისას რომ ტოვებდა , შემდეგ კაბის შესაკრავს დაწვდა და გახსნისთანავე მოშორდა უზარმაზარი თეთრი სამოსი მარიამის ნახევრად შიშველ სხეულს და იატაკზე დაეცა . თითები მის ათრთოლებულ სხეულზე დასრიალებდნენ და თითქოს მის რეაქციას სწავლობდნენ და თავიანთ გამძლეობას ამოწმებდნენ . როცა მისი ტუჩების დაგემოვნებას შეუდგა ყველაფერი დაავიწყდა ამქვეყნად როცა გონს მოვიდა ნახევრად შიშველ მარიამს ტრუსის ამარა ეწვა ზემოდან და მადისაღმძვრელ მკერდს უკოცნიდა , მომთხოვნი არც ერთ მის მოქმედებაში არ იყო ალაბათ იმიტომ რომ მარიამის ერთ მოქმედებას მაინც ელოდა მაგრამ ის ლოდივით იყო არც უარს ეუბნებოდა და არც ის ვნება იყო როგორც პირველად . თავის შეკავება იმდენად უჭირდა როცა ეხებოდა რომ აქამდე ისიც ვერ გაიაზრა მარიამი რას გრძნობდა ამ დროს . ეხლა კი როცა კულმინაციისკენ მიდიოდა ისევ დაეწაფა მის ტუჩებს თითქოს გამოწვევას ცდილობდა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა . ხელები მის თეძოს მოაშორა და საწოლს დაეყრდნო რომ მოშორებოდა მაგრამ ისევ ისე ახლოს იყო ტუჩებთან და მისი ხშირ სუნთქვას მარიამი ისევ გრძნობდა
-რის მიღწევას აპირებ - იმდენად ქონდა ვნებას მოცული მისი არსება ეს ხმაშიც ეტყობოდა . მარიამმა თვალებში ჩახედა და თუ ალექსის თვალებში ვნება და სურვილი ჩანდა მასთან სრულ სიცარიელეს ხედავდა ალექსანდრე რაც აგიჟებდა -იმის რო იმდენად არ გიყვარვარ ვნებაც აღარ გაქ ჩემს მიმართ?
-მე არაფერი მითქვია - მისი ხმაც იმდენად შეცვლილი იყო მაგრამ არაფერს გამოხატავდა
-არც არაფერი გაგიკეთებია გასაგებია ყველაფერი მაგრამ სანამ აქამდე მივიდოდი ჯობდა გეთქვა რომ ცოლის მოვალეობის შესრულება არ გინდა
-მე იმას ვაკეთებ რაც შენ გინდა და არაფერში შეგეწინააღმდეგები-ისევ ეს უემოციო და უგრძნობი სიტყვები და გამომეტყველება , თითქოს ცოცხალი არსება კი არა რობოტი საუბრობდა სრულიად დაცარიალებული გრძNობებით
ალექსანდრეს არაფერი უთქვია საპასუხოდ თითქოს მისი თვალებში სიცარიელის დანახვისას რომელიც არადაარ ივსებოდა ვნებაც გაუქრა , სურვილიც და მთლიანად გაცივდა. ჯერ უყურებდა ნახევრად შიშველ ცოლს რომელიც ღვთაბრივი იყო, მაგრამ მისი შეგრძნების და დაუფლების სურვილს კარგავდა. წამოდგა შარვალი ამოიცვა პერანგს ხელი დაავლო და აივანზე გავიდა მარიამი კი დატოვა ნახევრად შიშველი .
სახლში დაბრუნების შემდეგ ალექსანდრეს ხასიათი სრულიად გამოეცვალა. აქამდე თუ მხიარული იყო და სულ ცდილობდა გაღიმებას, ყველას მდგომარეობის გათვალისწინებას, იყო თბილი, მზრუნველი ეხლა პირიქით - ყველაფერი ეკიდა მხოლოდ თავის თავზე ფიქრობდა მარიამს საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას არც იმას რომ ფეხმძიმედ იყო . ნატა კი ყველაფერს აკეთებდა ოჯახის ყველა წევრს ის უვლიდა და ყვებოდა თან. საჭმელი, დალაგება, გარეცხვა გაუთოება, უნივერსიტეტი, სკოლა, დიდი პატარა ყველა მის კისერზე იყო მის გარეშე ვერავინ ვერაფერს აგნებდა სახლში, მოხუცებსაც ის უვლიდა და ეხლა ფეხმძიმე რძალიც დაემატა და მისი მომსახურებაც იკისრა . ექიმთან ყავდა წაყვანილი მთელს თბილისში საუკეთესო გინეკოლოგთან რომლისგანაც რჩევები და დანიშნულება მიიღო მას მერე სულ ხილის თეფშით დაყვებოდა მარიამს და სადაც დაჯდებოდა ყველგან ახვედრებდა. ალექსანდრე ახალი წლის ღამეს 31 დეკემბერს მივიდა ადრიანად სახლში თორე ორი დღე ისე შეირბენდა და მიდიოდა ისევ სად ღმერთმა უწყის გარეგნულად ყველას შეცვლილი ეჩვენებოდა მაგრამ მის გონებასა და გულში რა ხდებოდა არავინ იცოდა.
....
მარიამი საძინებელში იყო წამოწოლილი და მშვიდად ეძინა, ფეხმძიმობაში ეს ჩვევა დაჩემდა ყოველთვის ეძინებოდა შუადღეს . ალექსანდრემ როგორც კი მძინარე დაინახა წამში დაუთბა გამომეტყველება, ფეხსაცმელი გაიხადა და გვერდით დაუწვა ,მის ყურებაში ჩაეძინა.
პირველმა მარიამმა გაიღვიძა , როცა ალექსი დაინახა გვერდით უცებ შეკრთა შემდეგ დამშვიდდა და ფრთხილად დაიწყო წამოდგომა
-სად მიდიხარ- ცივმა და უხეშმა ხმამ გაიჟღერა
-ქვემოთ ჩავალ
-მშია და ნატას უთხარი გაამზადოს
-კარგი
-რო შემობრუნდე და ისე მითხრა არა? დავიჯერო ასე არ გევასები ზედაც არ მიყურებ?-მარიამს მისი კითხვისთვის არ უპასუხებია გზა გააგრძელა , კარის მიხურვის შემდეგ ხმაური მოესმა , როგორც ჩანს რაღაც წააქცია ცხელ გულზე ბატონმა.
ალექსანდრე როცა ჩავიდა მარიამი სავარძელში იჯდა და ნატას მიტანილ ფორთოხალს ჭამდა ისე დაუდო ეს უნდა ჭამო ბოლომდეო ვეღარ უთხრა უარი ქალი ისედაც ამდენ რამეს აკეთებდა .
-ნატას უთხარი რაც დაგაბარე?
-კი სამზარეულოში გააწყო
ალექსანდრემ სამზარეულოში გაიხედა და მაგიდას რო შეხედა მერე მარიამს გამოხედა და მისკენ წავიდა. დივანზე დაჯდა ჯერ ახედ დახედა მერე დაიძახა
-დედააა!-
-რა ხდება რა გაყვირებს
-აქ შევჭამ
-რატო აქ ვერ მოხვალ? ვერ გავიგე რას მეუფროსები აქ ადექი მოდი და ჭამე თუ არადა ნუ შეჭამ საერთოდ შენ გეფერო ეხლა ამხელა კაცს? -რათქმაუნდა წამში მოაკეტია
-შენთვის არც მითქვია ცოლი რისთვის მყავს - ირონიულად თქვა და მარიამის გამოხედვაც დაიმსახურა- შემომხედა რას მოვესწარი -კვლავ ირონიული ღიმილი , დივანს მიეყრდნო ხელები მუხლებზე ედო თავი კი უკან ქონდა გადაწეული-აბა რას ელოდები ეხლა რაღაცაში მაინც ხო უნდა ვიგრძნო ცოლი რომ მყავს
-შენ ვერ ხარ ხო კარგად - ნატა სააბაზანოდან გამოვიდა სადაც სარეცხი მანქანა ედოთ ხელში მისი მაისური ეჭირა - რას ეუბნები ბავშვს ისედაც რთული ფეხმძიმობა აქ ვიტამინების მიღება ჭირდება გემოგლობინი დაბალი აქ და საერთოდ რა გაუზრდელდი ამ ბოლო დროს რა გჭირს შენ ვერ მეტყვი?
-რა ხდება მარიამ არ აკეთებ რაც გითხარი?-ალექსანდრემ ისევ მარიამს გახედა რომელიც თეფშიანად წამოდგა და უხმოდ წავიდა სამზარეულოსკენ . ლანგრით გამოიტანა თეფშით საჭმელები ბევრჯერ გასვა რო არ დაჭირვებოდა შემდეგ მაგიდაზე დაალაგა და ისევ დაჯდა . ალექსანდრემ ჭამა დაიწყო , მერე რაღც არ მოეწონა და ეგრევე დააგდო ჩანგალი-მიდი ლუდი მომიტანე ეს საცივი ვინ გააკეთა
-ნატა დეიდამ
-საქმის მიმატება ეტყობა , ვეღარ აკეთებს წესიერად იმდენი მარილი აქ-მარიამი წაკბინა და ისევ განაგრძო. მან კი ისევ არაფერი უთხრა ლუდი და წყალი მიუტანა
-წყალი არ მინდოდა
-მე მინდა არ შეიძლება?-მშვიდად უთხრა და ჭიქა აიღო
-ჭიქა რო მოგეტანა შენთვისაც არ შეიძლებოდა?
-დამავიწყდა- ისე საყვარლად ლაპარაკობდა მოფერება მოგინდებოდა . უკან დააბრუნა ალექსის ჭიქა და ისევ ადგა უკვე მერამდენედ თვითონაც დაისხა ჭიქა და რამოდენიმე დაცალა
-დედა!
-რა იყო
-რას აკეთებ
-სარეცხს ვრეცხავ შენსას
-მერე ეს რას მიკეთებს დღეიდან ჩემსას ეს მოაწესრიგებს ყველაფერს ასწავლე სად რა დევს , რა მიყვარს, რა არა და როგორ რა გააკეთოს ჩემი პერანგები დასაუთოებელია ეგეც ასწავლე
-ვიცი უთოობა - ჩუმად თქვა და წყლის ჭიქა დადო
-არც არაფერს ვასწავლი და არც არაფერს გააკეთებს ბავშვი არაა კარგად და მაგის გადაღლა არ შეიძლება. შენ საერთოდ ვერ ხარ კარგად და ჯობია თვალებში არ გამეჩხირო და ნერვები არ მომიშალო თორე ხო იცი თუ გადავირიე - ნატა თვზე დაადგა ამჯერად და უბრიალა თვალები როგორც იცის
-რაღაც გავიწყდება მგონი პირველი გათხოვილი ქალი რომელიც ბავშვს ელოდება ბავშვი აღარაა და უნდა გააკეთოს ის რაც ევალება და დედამთილი არ უნდა უკეთებდეს ყველაფერს არც მას და არც მის ქმარს მეორეც არაფერი დაუშავდება რო გაანძრიოს ხელი ტვირთების ზიდვას და სახლის ლაგებას არ ვთხოვ მხოლოდ ჩემს მომსახურებას- ადგა და მარიამს დახედა-ერთ-ორ საათში მოვალ და რაც ვთქვი გააკეთე
-ეხლა მოიცადე - ნატამ გააჩერა ეგრევე და პირსახოცი რომელიც ხელში ეჭირა დააგდო - შენ თავი ვინ გგონია ბავშვი რადგან გეყოლებატ კაცი ხო არ გგონია შენი თავი . აქამდე მეგონე მარა ახლა კაცი კი არა ბავში ხარ პატარა რომელიც რაღაცაზეა გაბუტული და ჯავრს ისე იყრის პასუხსაც არ ითხოვს იქნებ არც არაფერია გასაბრაზებელი
-მივდივარ სახლში ვიქნები ალბათ ახალი წლის დადგომისას
-ალექსანდრე!-ნატამ კი დაუძახა მაგრამ ზედაც არ შეუხედია ისე გავიდა სახლიდან. ის კი სავარძელში დაჯდა შეწუხებული იმ მდგომრაეობით რომ სიტუაციის მართვა არ შეეძლო და ყველაფერი ცუდად იყო
-კარგად ხარ?-მარიამმა კითხა მორიდებულად და წყალი დაუსხა. მანაც გამოართვა
-როგორ შეგიძლია - როცა დალია და ცოტა გამოფხიზლდა მაშინვე უთხრა- როგორ შეგიძლია მისი საქციელის , უხეშობის, უტაქტობის მოთმენა ისე რო სიტყვასაც არ უბრუნებ და არც გარბიხარ . მითუმეტეს ხომ იცი არაა ასეთი მეც არ ვიცი რა დაემართა ბოლოს ასეთი დიდი ხნის წინ იყო და იმ ამბის გახსენებაც არ მინდა . მოვკვდები ისევ ისეთი რო გახდეს
-არაფერს მთხოვს განსაკუთრებულს უბრალოდ უხეშობს , ჩემგან განსხვავებით ის არაა მიჩვეული ამ სიტუაციას , მისი ცხოვრება ერთმა ღამემ დაანგრია რომელშიც მხოლოდ მე ვარ დამნაშავე ეხლა კი იმის მაგივრად რო თავისუფლად დატკბეს ცხოვრებით ცოლი და შვილი ყავს რასაც არ უნდა გრძნობდეს მაინც მისი ცოლი ვარ და ეს საშინელი შესაგუებელია ასე გამოხატავს პროტესტს მისი გონება . მე კი ისედაც ასე ვცხოვრობდი სხვის ნებაზე უბრალოდ ეხლა სხვა მოვალეობები მეკისრება და სხვის ნებაზე დავდივარ -ძალიან მშვიდად უთხრა და მოეხვია- არ გაბრაზდეთ მასზე მე გავაკეთებ ყველაფერს მადლობა რო ჩემზე ზრუნავ -ნატაც მოეხვია და აკოცა
-ჩემო გოგო შენ ისეთი სუბთა და არაჩვეულებრივი ხარ ვერ ვხსნი ვერანაირად როგორ მოხდა ეს ყველაფერი
-გთხოვთ მაგაზე ლაპარაკი არ შემიძლია. მე ამას ავალაგებ თქვენ დაისვენეტ და მერე მითხარით სველი ტანსაცმელი სად გავიტანო გასაშრობად - ყველაფერი აიღო და მალევე დაბრუნდა სამზარეულოდან . საახალწლოდ ყველაფერი მზად ქონდა ნატას კერძებიდან დაწყებული მოსართავებით დასრულებული. უზარმაზარი ნაძვის ხე იდგა შესასვლელში მის გვერდით კი დიდი თოვლისბაბუა .
ანასტასია მეგობრებთან იყო წასული აგარაკზე მის ჩამოსაყვანად დილით ადრე წავიდა ნიკოლოზი და ამიტომ სახლში არ იყო ჯერ. მოხუცები კი მეორე ოთახში ისხდნენ და ტელევიზორს უყურებდნენ მშვიდად. მარიამმა ყველაფერი გაიგო უცებ სად რას აწყობდა და აკეთებდა გახალისდა კიდეც საქმის კეთებაში დრო გაყავდა. ალექსანდრეს ტანსაცმელები სარეცხი მანქანიდან გამოიღო და გასაშრობად დაკიდა. შემდეგ საძინებელში ავიდა და კარადა გამოაღო საიდანაც გადმოცვივდა მისი ტანსაცმელები რომლებიც დაჭმუჭნული ქონდა შეყრილი , გაოცებული უყურებდა ამ მაისურების, შრავლების და ზედების გროვას რომლებიც ერთმანეთში იყო არეული სადღაც ნასკებიც შენიშნა . ყველაფერი გადმოყარა და დაწყობა დაიწყო როცა ოთახში ალექსანდრე შევიდა
-ანასტასია არ მოუყვანია ჯერ მამას?
-არა
-არა! კი! არ ვიცი ! უფრო დიდი სიტყვა არ გემეტება? -უცებ აენთო მარიამი კი ისევ მის მაისურებს იღებდა რომელთაც დაუთოება ჭირდებოდა და ერთად აწყობდა .-როგორც ყოველთვის ეხლაც არ მიყურებ როცა გელაპარაკები
-ასე მოგწონს რო გიყურებ?- გახედა და უფრო მოუშალა ნერვები ამით . ფაქტიურად არაფერს ეუბნებოდა მაგრამ მისი მთელი ლექციის შემდეგ რითაც მარიამის გაბრაზებას უშედეგოდ ცდილობდა თვითონ ღიზიანდებოდა უარესად მისი ერთი კითხვით
-რასაც არასდროს აკეთებ შეუძლებელია მომეწონოს - საწოლზე გაწვა და მობილური რომელზეც განუწყვეტლივ მოდიოდა შეტყობინებები წერა დაიწყო . მარიამს საშინლად აღიზიანებდა ის ფაქტი რო ვიღაცას წერდა და დიდი ალბათობით ეს ვიღაც ქალი იყო თან ისეთი კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე ეს აგიჟებდა. უცებ დაავლო ხელი გასაუთოებელ ტანსაცმელს და გავიდა , კარი ისე მიიჯახუნა ალექსანდრემ უკვე შეპარვის გარეშე გახედა და სიცილით გადაწვა მუცლით საწოლზე- ჯერ სად ხარ ჩემო მარიამ . ღმერთო რა საზიზღრობა ყოფილა სულ რო ჯუჯღუნებ და პრეტენზიებს აცხადებ ჩემი თავის ცემა მინდება - შეწუხებულმა თქვა მარიამის ბალიში ამოაძვრინა ჩაეხუტა და ფანჯრიდან ყურება დაიწყო.
მარიამი საკუჭნაოში შევიდა სადაც იყო საუთაო და დაიწყო . ყველა მაისური რაც კი აიღო ალექსი გაახსენდა მასში როგორ გამოიყურებოდა და ჟრუანტელი უვლიდა თან სურნელსაც გღძნობდა რომელიც აგიჟებდა . როცა მორჩა უკვე დაკეცილები აიღო უთო გამორთო და ზემოთ წავიდა . ოთახში როცა შევიდა ალექსი გამოსვლას აპირებდა, დაუთოებულ ტანსაცმელს დახედა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-იმედია არ დაგიწვია-უთხრა და გავიდა. მარიამმა წესიერად დააწყო ყველაფერი და შემდეგ ქვემოთ ჩავიდა რადგან საშინლად უნდოდა ყველი გახუხული პური ეჭამა ისე მოუნდა უკვე გაწელილი ყველი ელანდებოდა . სწრაფად ჩაიარა კიბეები და პირდაპირ სამზარეულოში შევიდა . კარადიდან გამოიღო საჭირო პროდუქტები და მომზადება დაიწყო . იმდენი რამე იყო სახლში და ეს ყველს და პურს ჭამდა .
-სხვა საჭმელი ვერ ნახე რამე?-ალექსანდრეს ირონიით გაჟღენთილი ხმა გაისმა. მარიამს პირი სავსე ქონდა და საყვარლად თქვა
-მე და ჩვენს ბიჭს ეს გვინდოდა ძალიან - ჩვენს ბიჭსო რო თქვა ალექსანდრეს რაღაცნაირად აუჩქარდა პულსაცია
-და რა იცი რო ბიჭია?
-მე ბიჭი მინდა ისე არააქ მნიშვნელობა მაგრამ გოგოები გაზრდილი მყავს უკვე ეხლა ბიჭი მინდა - ლილე და ლიზი გაახსენდა და უცებ დასევდიანდა, ალექსანდრეს ზურგი აქცია და თეფშს დააჩერდა
-მაკრინე და ლიკა სოფელში არიან ხო მგონი საახალწლოდ -ალექსანდრემ თითქოს მინიშნება მისცა მაგრამ ისე თქვა გეგონებოდათ მარიამის მდგომარეობა არ აინტერესებდა -სახილედან მანდარინი აიღო და არხეინად წავიდა. მარიამმა კი მაშინვე მობილური აიღო და ლიკას დაურეკა
-ლიკუნა როგორ ხართ?- მხიარული ხმით უთხრა , ალექსანდრე კართან იდგა ჯერ კიდევ და როცა დარწმუნდა რომ კარგად იყო მარიამი და დებს დაელაპარაკებოდა წავიდა.
გოგოები ელაპარაკნენ რაღაცეები უთხრეს მართალია ძალიან ტკიოდა გული მის ოჯახს რომ არ ახსოვდა და მასზე საუბარსაც კი ერიდებოდნენ მაგრამ ბავშვებს რო ელაპარაკა ყველაფერი დაავიწყდა, გოგოებმაც კარგ განწყობაზე დააყენეს და შემდეგ უფრო მოვიდა ჭამის ხასიათზე ამჯერად ბანანი მოუნდა და ის დაითრია .
მალე ანასტასიამ შემოანათა სახლში და რძალს მიეჭრა შემოსვლისთანავე
-აბა როგორაა ჩემი ძმისშვილი მანდ? დედიკოს აბრაზებ თუ მარტო მამიკო ატრ..?
-ანასტასია შენ რაღა გჭირს რა სიტყვებია
-უკაცრავად ქალბატონო ნატალია - ხელები მაღლა აწია და ბანანზე წაუტეხა მარიამს-მმ გემრიელია
-ტასოო - გაბუტულმა უთხრა მარიამმა და მაგიდიდან ამჯერად ვაშლი აიღო-არა ეს არ მინდა ეს ჯობია- კივს დაწვდა მაგრამ დანა ვერ დაინახა. ალექსანდრე უცებ გაიძურწა, დანა და თეფში აირო და ისე წამოვიდა თითქოს თვითონ უნდოდა
-მომეცი გავთლი- გამოართვა და გაუთალა მერე დაჭრა და თეფშზე დაუდო თვითონ კი ფორთოხლის გათლა დაიწყო დიდად არ უნდოდა მაგრამ აბა ხო არ ეტყოდა შენს გამო გავვარდიო
-მადლობა მამიკო- გაღიმებულმა თქვა და კივი შესანსლა -გვეყოფა ეხლა ჭამა თორე ცუდად ვხდები მგონი ,არადა შოკოლადიანი ტორტის ჭამას ვაპირებდი -მოწყენილმა დაბრიცა ტუჩები ისე რო ალექსანდრეს მათი დანახვისას სისხლი გაეყინა და ძლივს შეიკავა თავი რო არ მივარდნოდა და სათითაოდ დაეკოცნა. მარიამი საყვარლად მიკუსკუსობდა სამზარეულოსკენ თეფშები გაიტანა და ისევ გამოვიდა.
გვიან უკვე საახალწლო სუფრის გაწყობა დაიწეს ძირითადი კერძების გარდა ყველაფერი დადეს. 11 საათზე კარზე ზარი დარეკეს ანასტასია წავიდა ხტუნვა ხტუნვით და უცებ გამოაღო ეგრევე დათას თვალებს წააწყდა და წამით შიგ ჩაიძირა , მერე გამოფხიზლდა და მოეხვია როგორც ძმის ძმაკაცს ეკადრება
-რა სიურპრიზია ძმებო- ამ ძმებოს თქმა ისე უჭირდა თითქოს ლოდი ეკიდებოდა ყელზე, დუდა როგორც ყოველთვის მხიარული იყო დათას დაასწრო და მაგრად მოეხვია გოგოს
-ტასიკუნა როგორ ხარ?
-მაგრად შემოდით ეს ყვავილები ალბათ მე ხო?
-ვაპირებდი ნატალიასთვის მიმეცა მაგრამ შენ რას აცლი ადამიანს
-უიმე რათ მინდა გქონდეს- მიკრა დუდას გულზე ყვავილები და თეძოს რხევით შევიდა სახლში. დუდა იგუდებოდა დათა კიდე გათიშული უყურებდა სანამ დრო ქონდა და არავინ ამჩნევდა.
ბიჭების მოსვლა ყველას ძალიან გაუხარდა . ახალი წლის ღამეს მაგარი ქეიფი ელოდათ წინ. ცოტა ხანში ისევ ვიღაც მოვიდა ბიჭები მისაღებში ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ მარიამი და ტასო ნატას ეხმარებოდნენ , კარი მარინა ბებიამ გააღო და თავისი შვილიშვილი რო დაინახა რომელიც ლონდონში იყო და დიდი ხნის უნახავი ყავდა გახარებულმა შეყვირა და მოეხვია გოგოს
-ჩემი გოგო როგორ მომენატრე ბებია შენ გენაცვალე მე რაფერ გამახარე
-ბებოოო მეც მაგრად მომენატრე - ქალს დანაოჭებული ლოყები დაუკოცნა -ჩუ ჩუმად შევიდეთ ხო? სიურპრიზს გავუკეთებ -ბებოსთან ერთად დაიძრა მისაღებისკენ სადაც უკვე ყველა იჯდა . ნინი რო დაინახეს ყველა გაგიჟდა სიხარულით მორიგეობით მოეხვივნენ. მხოლოდ მარიამმა არ იცოდა ვინ იყო ეს გოგო , ხოლო დუდას ღიმილი სახეზე შეაშრა და ალბათ ამდენი ხნის შემდეგ პირველად იყო ისე რომ ხმის ამოღება არ შეეძლო, გაშეშებული უყურებდა მარიტას რომელსაც ჯერ კიდევ არ ყავდა შემჩნეული და როგორც ყოველთვის მომაჯადოებლად იღიმოდა ისე როგორც სულ პატარამ , ბავშობაში იცოდა კისკისი.-აბა ეხლა რძალი გამაცანით მაგის გამო გადავწყვიტე ჩამოსვლა -გაიხედა საპირისპირო მხარეს სადაც დუდაც იჯდა სწორედ მას შეხედა, იქ მის ყოფნას არ ელოდა ეხლა კი როცა დაინახა ყველა ჭრილობა რომელიც თითქოს მოშუშებული ქონდა ერთად გაეხსნა და სისხლი წვეთებად დიოდა .საშინლად ტკიოდა გული , წვას გრძNობდა რომელიც არ უქრებოდა პირიქით უფრო მატულობდა და არ ცხრებოდა. დიდი დრო დასჭირდა იმისთვის ამ დღისთვის რომ მომზადებულიყო მაგრამ მაინც ვერ შეძლო შინაგანი ტკივილის შეკავება მხოლოდ გარეგნულად შეძლო . რამოდენიმე წამის შემდეგ გაიღიმა
-როგორ ხარ
-კარგად ნი-უნდოდა ისე დაეძახებია როგორც მხოლოდ თვითონ ეძახდა მაგრამ უცებ შეცვალა- კარგად ნინი შენ?
-მეც კარგად
-ბებიას გახარებავ ესაა ჩვენი მარიამი - ბებიამ გააცნო მარიამს
-სასიამოვნოა ძალიან გამიხარდა შენი გაცნობა
-მე კიდე ისე ვერ წარმომედგინა ეს როგორ დაქორწინდა გადავწყვიტე ჩამოვსულიყავი და გამეცანი
-ცნობისმოყვარეობა გღუპავთ ქალებს
ახალი წელი უმრავლესობისთვის მხიარული იყო, მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანი გრძნობდა გაურკვევლობას. ზოგს ძველი ჭრილობები ახსენებდა თავს და ბოლომდე მეგობრებით დატკბობას ვერ ახერხებდა , ზოგი კი ახალ ცხოვრებას ვერ ეჩვეოდა . ასე იყო თუ ისე მატი ქორწილის შემდეგ პირველად უწევდათ ერთად დაძინება წყვილს , აქამდე ისეთ დროს მიდიოდა ალექსი ვერც კი გებულობდა მარიამი ერთად ეძინათ თუ არა ეხლა კი ორივე ერთდროულად წავიდა დასაძინებლად, ალექსანდრე ნასვამი იყო და ალკოჰოლის მიღების გამო უფრო ცეცხლოვანი მზერა ქონდა რაც მარიამს აფორიაქებდა . საძინებელში შესვლისთანავე კარადასთან მივიდა და პენუარი აიღო , ალექსანდრე თავის მხარეს იყო მისული ტუმბოსთან იდგა ჯერ საათი მოიხსნა შემდეგ მაისური გადაიძრო იქვე დააგდო , შარვლის შესაბნევსაც დაწვდა და მალე ისიც მოიშორა . მარიამს საშინლად უჭირდა მისთვის თვალის მოშორება ეხლა ფაქტიურად პირველად შეეძლო აღექვა მისი სხეულის ფორმები და ჟრუანტელი უვლიდა . სააბაზანოში შევიდა გამოიცვალა და უკან პენუარით დაბრუნდა , ალექსანდრე ისე იწვა თვალდახუჭული ეგონა თუ ეძინა უკვე ამიტომ უფრო ფრთხილად განაგრძო სვლა. მისი იატაკზე დაყრილი ტანსაცმელები აიღო და სავარძელზე დადო მობილური იატაკზე ეგდო ის აიღო და ტუმბოზე დაუდო . შემდეგ ხალათი მოიცვა და გავიდა უკან კი მისი საყვარელი პეფსით და მინერალურით დაბრუნდა ისიც იქვე დაუდო . უკვე ისე იწვა მუცლის ჩათვლით უჩანდა მიმზიდველი სხეული , თავი ისე საყვარლად ედო მარიამს გაეღიმა , ფრთხილად დაწვა , მისკენ გადაბრუნდა და გაიტრუნა თვალები მინაბა მაგრამ მოულოდნელად ალექსანდრემაც იცვალა გვერდი და უკვე ისე ახლოს იყო მასთან მისი სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა , სურნელი კი ცხვირს უწვავდა ერთდროულად დამამშვიდებელი ეფექტი ქონდა და ამავდროულად აფორიაქებდა , „მძინარე“ ალექსანდრეს უყურებდა საშინლად მოუნდა მისი თითოეული ნაკვთი კარგად შეესწავლა იმდენხანს უყურებდა მისი უნიჭობის მიუხედავად შესაძლოა პორტრეტიც კი დაეხატა არაჩვეულებრივად.
-ისე როგორც დღე და ღამე განსხვავდება მათთან ერთად შენი ქცევაც იცვლება -ალექსანდრემ თვალები გაახილა მოულოდნელად და ირონიით გაჟღენთილმა დაიწყო საუბარი- დღე თუ ზედაც არ მიყურებ ღამით თვალს არ მაშორებ და ასეთი ემოციური ხდები- ხელი მის გამობურცულ მკერდს ჩამოუსვა და როცა იგრძნო მისი რეაქცია კმაყოფილმა გაიღიმა -ემოციების გამოვლენას იწყებ მაგრამ უკვე მე აღარ მინდება შენი მოზღვავებული გრძნობის გამოყენება -ამჯერად მარიამის თვალები სიცარიელის ნაცვლად ბრაზს გამოხატავდა ცოტაც და ცეცხლს გადმოაფრქვევდა და ალექსანდრეს დაფერფლავდა
-ისე როგორც შენ არ განსხვავდები პატარა ბავშვისგან-უთხრა , წამოდგა და სადღაც წავიდა. თავიდან კი იღიმოდა მის საქციელზე მაგრამ როცა არ დაბრუნდა საკმაოდ დიდი ხნის შემდეგაც ანერვიულდა. ფეხზე წამოდგა შარვალი ამოიცვა და ქვემოთ ჩავიდა. მარიამი სამზარეულოში დაინახა და კედელს მოეფარა რომ არ დაენახა. იჯდა და ნამცხვარს მიირთმევდა წვენთან ერთად რომელიც როგორც ჩანს ამ დროში მოამზადა ნაყიდს არ გავდა. ისე საყვარლად ილუკმებოდა ალექსანდრეს მისი ჩახუტების და მოფერების სურვილი კლავდა- ასეთი პატარა ხარ და როგორ მაშიებ ასე , შენ რო გაიზრდები და ყველა ორგანო ჩამოყალიბებული გექნება ალბათ იმდენს შევჭამ მამაშენსაც ვაჯობებ. ხო მართლა იცი რამდენს ჭამს? იმას არ დაემსგავსო სანამ მანდ ხარ თორე ძალიან გავსუქდები და ვიგორებ დე - თან ბავშვს ელაპარაკებოდა და მუცელზე ისმევდა ხელს -აი რო დაიბადები მერე თუ გინდა სულ მას დაემსგავსე ისეთს როგორიც სინამდვილეშია . გოგო თუ ხარ მაინც არ დამემსგავსო ნამდვილად არ ვარ მისაბაძი . წავედით ეხლა დავიძინოთ თორე გათენდება მალე ძილისგუდა არ უნდა ვიყო- თეფშების აღება დაიწყო , ალექსმა ისარგებლა და სწრაფად აირბინა კიბეები, შარვალი ისევ იატაკზე დააგდო. მიჩვეულია და რა ქნას , საწოლში დაწვა და თვალები მაშინ დახუჭა როცა ფეხის ხმა გაიგონა.
მარიამი ძალიან ჩუმად შევიდა ალექსი ისევ დაძინებული ეგონა ხალათი გაიხადა და შარვალს იატაკზე რო შეხედა მიხვდა რომ არ ეძინა მის ქმარუკას , ისევ აიღო და დადო შემდეგ კი დაწვა . ამჯერად ზედაც არ შეუხედია ისე აქცია ზურგი საბანი გაისწორა და თვალები გაღიმებულმა დახუჭა. მალე ვერ მოითმინა ალექსმა და მისკენ მიჩოჩდა ხელები მოხვია ცხვირი მის ყელში ჩარგო ღრმად შეიგძღნო სურნელი ისე რომ ორივეს გააჟრჟოლა და შემდეგ მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა ორივე.
ნინი მათთან დარცა რათქმაუნდა მისი მშობლები ლონდონშ არიან უკვე წლებია ამიტომ აქ სახლი აქვთ მხოლოდ რომელიც ალბათ ცუდ მდგომარეობაშია იმის გამო რომ დიდი ხანია არავინ ცხოვრობს იქ. მთელი ღამე თვალი ვერ მოხუჭა ფანჯრიდან მთვარეს უყურებდა იგივე მდგომარეობაში იყო დუდაც იწვა და გარეთ იხედებოდა. ორივე ერთ რამეს იხსენებდა როგორ უყვარდათ მთვარიან ღამეში ერთად ყოფნა , ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და უყურებდნენ მთვარეს . ასე სულელურად დებილებივით ისხდნენ საათობით ერთმანეთზე აკრულები და მხოლოდ მთვარე დასცქეროდათ თავზე , ერთმანეთის სიახლოვით ტკბებოდნენ . მაგრამ წლებია უკვე ცალ-ცალკე არიან და ყოველთვის ცდილობენ არ იფიქრონ იმ დროზე როცა ერთად იყვნენ მთვარიან ღამეს , მაგრამ წამითმაინც ახსენდებოდათ .
ანასტასია ძილის წინ ყოველთვის უყურებდა ერთ ფოტოს რომელზეც დუდა, დათა , ალექსი ერთად იყვნენ, სვანეთში იყო გადაღებული უკან ულამაზესი მთები და კოშკები მოჩანდა . როცა ამ ფოტოს უყურებდა ყოველთვის დათაზე ფიქრებში ეძინებოდა და ტკბილად ეღვიძებოდა კიდეც , მთელი დღე დადებითად დამუხტული დადიოდა.
მარიამი მთელი კვირა ფირქობდა რომ ახალ წელს მაინც მიულოცავდნენ მშობლები ან ძმა მაგრამ ამაოდ . ყოველ ტელეფონის ზუზუნზე მივარდებოდა მობილურთან მაგრამ არც ერთხელ არ შეხმიანებია არცერთი მხოლოდ ლიკუნა და მაკრინე ეხმიანებოდნენ და ეჭორავებოდნენ. სხვა მხრივ ასე თუ ისე ყველაფერი რიგზე იყო ალექსანდრე ჭედავდა მაგრამ მარიამი იშვიათი გამონაკლისების გარდა არ ჭედავდა, ნატა , ნიკა, ანასტასია ბაბუა და ბებია ხელის გულზე ატარებდნენ . „აბა რა გინდა?“ „რამე ხო არ გტკივა“ „ეს ჭამე აბა ჩემო გოგო თუ მოგეწონება“ ასეთი წინადადებები სულ იყო . ალექსანდრეც კი ვითომ შემთხვევით მაგრამ მაინც სულ გარბოდა როცა რამე მოუნდებოდა და მიქონდა . მარიამი კი მიხვდა რატოც დგებოდა უცებ მაგრამ არაფერს ამბობდა , ყოველთვის ეხერხებოდა ადამიანების ამოცნობა და კარგად იცოდა ალექსი როგორიც იყო მან მისი კაცობა ბევრჯერ დაამტკიცა და ეხლა მისი ქცევით შეხედულებას ვერ შეაცვლევიებდა .
რაც შეეხება მეორე მულს ნინის ის არაჩვეულებრივი იყო საერთოდ არ გავდა ანასტასიას ძალიან მშვიდი, ნაზი, ბავშვურად გულუბრტყვილო და სათნო იყო . ისეთი გარეგნობა ქონდა მის ხასიათს უფრო აღრმავებდა და როცა იღიმოდა წრფელად და სუფთად ნებისმიერ სტრესს მოგიხსნიდა. მარიამმა და მან კარგად გაუგეს ერთმანეთს ხშირად საუბრობდნენ გოგოები ერთად რადგან არც ერთს ქონდა სასწავლი და საქმე მითუმეტეს.
დუდა მთელი კვირის განმავლობაში არ გამოჩენილა . დათა კი ხშირად დადიოდა . მარიამს თავიდან ეგონა ეჩვენებოდა მაგრამ რომ დააკვირდა მიხვდა მის მულსა და დათას შორის გრძნობა რომ იყო უბრალოდ ეღიმებოდა მას შემდეგ, თქმით კი არაფერს ამბობდა როგორც ყოველთვის.
-მოემზადეთ ეხლავე დღეს საღამოს დაბადებისდღეა ჩემი ძმაკაცის და ყველა მოდიხართ წამოიყვანე გოგოებიო შენ ყველა ვარიანტში უნდა წამოხვიდე ყველამ იცის ცოლი რო მყავს - ალექსანდრე შევიდა მისაღებში სადაც გოგოები იჯდნენ და გააფრთხილა
-ვისი დაბადებისდღეა?
-არ იცნობ შენ
-მე რა საჭირო ვარ - ნინიმ თქვა და ისევ ტელევიზორს მიაშტერდა
-ვაიმე ეს გოგო გადამრევს ვერ გავიგე შენ 21 ხარ თუ 80 ბებიაჩემი უფრო ხშირად გადის სახლიდან ვიდრე შენ
-არ მინდა ტასო და რა ვქნა?
-არ იქნება დუდა ნატაშასთან ერთადაა წასული გუდაურში - ალექსანდრემ თქვა და მიზანში გაარტყა. ეგრევე შეეცვალა გამომეტყველება ნინის თითქოს გული დაუსერეს და ეხლა ისე ტკიოდა სიტყვის თქმაც აღარ შეეძლო
-ამ ნატაშას ხო არ მოეშვა კიდე რა წურბელასავითაა ვერა და ვერ მოიშორებ თავიდან რას უკეთებს ასეთს
-შენი საქმე არაა და ცხვირს ნუ ყოფ ტასო იმაში რაც 20 წლის გოგოს არ გეხება
-ჰეი შენ ხო არ გავიწყდება შენზე დიდი რო ვარ რა პატარა ბავშვივით მელაპარაკები . ცოლი გყავს ბოლო-ბოლო 17 წლის და ბავსვი ეყოლება მალე
-შენც გინდა ასე გათხოვება თუ რაზე გაქ პრეტენზია -უცებ შეუბრუნდა თვალების ბრიალით. ანასტასიას მოხვდა გულზე მარიამის ნაცვლად და შეწუხებულმა გახედა რძალს
-არ მიაქციო ამის ყბედობას ყურადღება . შენ დებილი ხარ ხო? არა მართლა საცოდავია ეს გოგო შენ რო გამოგყვა
-საცოდავი მაშინ იქნებოდა იმ ღამეს სხვასთან რო დაწოლილიყო და ეხლა ყველაფრის გარეშე დარჩენილიყო გზაში -ისე მიაყარა მარიამს ამჯერად მართლა სისხლმა აასხა ტვინში
-ეს რას ნიშნავს ანუ ფეხმძიმედაა და იმიტო აბა მე რო ჩვენ რო- ნინი გაოცებული იყო მონასმენით
-გიკვირს ხო , ჩემგან კი არა მარიამისგან ქორწინებამდე რო დაფეხმძიმდა და მაგის გამო გათხოვდა ეგ გიკვირს ალბათ - მარიამმა მეტს ვეღარ გაუძლო ცრემლები ისე მოადგა თვალებზე ბბურთის გადაგორება უკვე აღარ შეეძლო და დროულად აგდა იქვე რო არ დაეწყო ქვითინი. როგორც კი შებრუნდა მაშინვე წამოუვიდა ცრემლები და უცებ უმატა სიჩქარეს , სწრაფად აირბინა კიბეები და იქვე ოთახში სავარძელში დაჯდა სახეზე ხელები აიფარა და ცრემლებს გასაქანი მისცა. ალექსანდრე კი არ ძულდა საკუთარ თავს ვერ იტანდა იმდენჯერ რამდენჯერაც ამას ვინმე გაიგებდა და გაიხსენებდა თავიდან ეუფლებოდა ზიზღის გრძნობა. ცოტახანში ფეხის ხმა გაიგონა რომელიც წამით გაჩერდა მიხვდა ალექსი რო იყო და სააბაზანოს კარამდე მისვლა მოასწრო თითქმის ის რო შევიდა
-გოგოები მოდიან. უკვე ემზადებიან შენც დაიწყე მერე ცდა არ დამაწყებიო ჩემი ლურჯი პერანგი გაუთოებულია?-უცებ მიაყარა და მარიამს დააკვირდა იცოდა რო ატკინა და საშინლად ნანობდა მაგრამ მაინც არ იტეხავდა იხტიბარს
-კი - ხმაზეც დაეტყო რო ნამტირალევი იყო მაგრამ კარგად ვერ დარწმუნდა. მისკენ დაიძრა
-შავი შარვალი წესრიგშია?
-ეგეც , შენი შავი ფეხსაცმელიც ყველა და სხვა რა გინდა- უკვე გრძლად უთხრა და აშკარა იყო ყველაფერი . ალექსმა მაშნვე თავისკენ შემოატრიალა , მაგრამ თვალებს მაინც არ აჩვენებდა ისე ქონდა თავი დახრილი
-რატო იტირე
-არ მიტირია
-ტყული როდიდან დაიწყე
-არც არასდროს დამივიწყებია მე ხო თვალთმაქცი ვარ - უთხრა და სააბაზანოში შევიდა.
მოწესრიგებას დიდი დრო არ დასჭირვებია მაგრამ მაინც ძალიან ლამაზი იყო თან მუცელი უფრო ეტყობოდა ისეთი საყვარელი ზომის ქონდა მაგრამ ვერავინ მიხვდებოდა ფეხმძმედ თუ იყო ჯერ ორი კვირის დაქორწინებულები არიან და ასე უცებ ამხელა მუცელი არ ექნებოდა იმ ღამესვე რო დაფეხმძიმებულიყო მაინც.
ყველა მზად იყო ალექსიც ჩავიდა გოგოებს გადახედა და ცოლი რო ვერ დაინახა ეგრევე აჯახა
-მარიამი სადაა ხო იყო მზად
-სამზარეულოშია საშინლად მოუნდა სნიკერსი რო არ ვჭამო მოვკვდებიო და გავარდა მოვა ეხლავე - ეს რო უთხრა ტასომ უნებურად გაეღიმა . გოგოებმაც შენიშნეს და ეგრევე დაკერა უჟმური სიფატი მათ ღიმილს რო მოკრა თვალი
- ძაან დამაგვიანდა? უბრალოდ მერე იქ ნამცხვარიც დამხვდა და - მარიამი გამოვიდა ხელში თეფში ეჭირა და შოკოლადიან ნამცხვარს აგემოვნებდა ისეთი ბავშური და საყვარელი იყო ყველას ეღიმებოდა
-ვაიმეე ეხლა გავგიჟდები რა საყვარელი სახით არი ნახე ფეხმძიმობა ყველას ასეთს თუ ხდის მინდა- ისე თქვა ტასომ ეგრევე მოეშალა ალექსანდრეს ღიმილი და უცებ მიუბრუნდა
- რა გინდა გოგო შენ თავი ხო არ დაგირტყია რამეზე შენ თუ გგონია ახლა ვიღაც ს.. აეკიდები და მერე სიძედ მივიღებ ძაან შემცდარხარ
-ეგეთი არ ხარ მაგრამ მაინც არ მიუღიხართ დიდი განსხვავება არაა - მარიამი ჭამას მორჩა და ალექსი იქეთ წაშხამა
-შენ ვერ გავიგე რა გინდა ეხლა ჩემმა დამაც იგივე გააკეთოს რაც შენ?
-ეგრე მარტივიც არაა იმის გაკეთება მე და შენ რაც გავაკეთეთ ალექსანდრე უფრო სწორედ ვინც - ასე მხიარულ ნოტაზე უთხრა ზურგი აქცია დატოვა პირდაღებული ქმარი და მოფხუკუნე მულები რომლებზეც იყარა გაბრაზებულმა ჯავრი
-თქვენ ორივემ ჯობია სიცილი შეწყვიტოთ და გათხოვება , გამოთხოვება, ბავშვი შეყვარებული არ მიხსენოთ
-ნეტა კი ვუყვარდე და შემეძლოს შეყვარებულის ყოლა შენ შეგეკითხებოდი ზუსტად- ანასტასიამ ჩაიბურტყუნა და გავიდა
-რა თქვა ეხლა ამან შენ შეგეკითხებოდიო?
-არ ვიცი ალექს და გეყოფა ეხლა
მალევე მივიდნენ კლუბში რომელიდანაც ხმაური ეზოშიც არაჩვეულებრივად ისმოდა და ავტოსადგომზეც. ტასო მიკუსკუსებდა მხიარულად, მარიამი დინჯად მიაბიჯებდა რადგან ასეთ ადგილებში არც ადრე დადიოდა და ეხლაც არ ქონდა დიდად მისვლის სურვილი უბრალოდ არჩევანი არ გააჩნდა . ნინი არც ბედნიერებას გამოხატავდა არც მოწყენილობას, ალექსი კი გახრებული იყო ეტყობა ბევრი ნაცნობის ნახვა ახარებდა. მაგრამ დიდად გამოხატავდათქო ვერ ვიტყვით. შესვლისთანავე საშინელი სიგარეტის და სასმელის სუნმა აუწვა ცხვირი და ღებინების შეგრძნება დაეუფლა წამიერად, შემდეგ სიმღერის ხმამ ყურები დაუბუგა და თავში თითქოს ვიღარ ჩაქუჩს ურტყავდა . ალექსანდრემ რო წელზე ხელი მოხვია და თითები მოუჭირა მანდ კი ყველაფერი ერთად დაავიწყდა რაც ცუდი შეგრძნება ქონდა სამაგიეროდ სიამოვნებას გრძNობდა ორმაგად. მათკენ ერთი ბიჭი წამოვიდა როგორც ჩანს იუბილარი
-ალექსს გაუმარჯოს როგორ გამახარე რო მოხვედი
-გილოცავ ძმა მრავალს დაესწარი ეს ჩემგან იმედია მოგეწონება- საჩუქარი გადასცა
-მადლობა ძმა ეს შენი დაა ხო ?-ტასოზე მიუთითა ნინი ჯერ არ შეუნიშნია
-ხო ანასტასია გაიცანი ეს გიგია
-სასიამოვნოა გილოცავ
-მადლობა მიხარია რო გაგიცანი . ეს საოცრება კი ალბათ შენი ცოლია მიყვებოდნენ ქორწილში ისეთი ლამაზი იყო თვალს ვერ ვწყვიტავდითო მაგრამ მეგონა როგორც ყველა პატარძალი შენც მაგ პონტში ბრწყინავდი შევცდი მომიტევეთ - მარიამს ხელზე ეამბორა და ნინიც დაინახა
-ნინი? შენ აქ ხარ? ხო მაგრამ შენ ხო ლონდონში წადი მაშინ -აშკარად გაოცება ეწერა სახეზე ორივეს
-გიგი არ ვიცოდი შენი დაბადებისდღე თუ იყო ალექსის ბრალია არ გავუფრთხილებივარ . როგორ ხარ?
-აუ ჩემი ეს რა მაგარი დღეა ტო რას ვიფიქრებდი ამდენი წლის მერე ისევ თუ გნახავდი უფრო გალამაზებულს და დახვეწილს - მოეხვია და აშკარად რაღაც სხვას ფიქრობდა .
- ხო დავბრუნდი ცოტა ხნით რძლის გაცნობა მინდოდა
-ძაან მაგარი გოგო ხარ რა ეს თუ დაბრუნდებოდა არ მეგონა სასწაულებს ახდენ - მარიამს უთხრა რომელიც საერთოდ ვერაფერს გრძნობდა ალექსისგან წამოსული სითბოს გარდა რომელიც ისე წვავდა მის ერთ მხარეს რომ სუნთქვით თუ სუნთქავდა ის არ იცოდა .
ერთ-ერთ მაგიდასთან დასხდნენ. სასმელი მოუტანა ალექსმა გოგოებს თავისთვის მოიტანა მხოლოდ კონიაკი დანარჩენს წვენები დაურიგა მარიამს თავისი საყვარელი ფორთოხლის წვენი მიართვა და მის გვერდით დაჯდა. ცოტახანს სვავდა და ხალხს აკვირდებოდა მარიამი კი არაფერს ამბობდა საერთოდ აგიჟებდა ეს გარემო ისე არ მოსწონდა. დათა მივიდა მათთან და მაშინვე მეტად გახალისდა ტასო .
შემდეგ კი რამოდენიმე ბიჭი მივიდა მათთან ალექსის და დათას მეგობრები . მათი ასეტი აქტიურობის მთავარი მიზეზი მარიამი იყო ყველა ეგრევე მას ახსენებდა და კომპლიმენტებით ამკობდა. არც გოგოების აქტივობას უჩოდნენ, ბევრს მართლა უხაროდა ზოგიც დიდად არ იყო მოხარული. ტასოსთან ვიღაც ბიჭი მივიდა და ცეკვა სთხოვა რამოდენიმეჯერ მანდ კი დათას შეეცვალა მზერა
-გთხოვ ერთი ცეკვა
-არ შეუძლია მე უნდა მეცეკვოს - ეგრევე ჩაკიდა ხელი და მასთან ერთად წამოდგა . საცეკვაო მოედანთან მიიყვანა და ხელი ისე მოხვია იმდენად ახლოს იდგნენ ერთმანეთთან რომ დათას სუნამოს სურნელი თავბრუსახვევდა, სუნთქვა რომელიც სახეზე ელამუნებოდა და აგიჟებდა ყველა მის უჯრედს ეხებოდა . თითქოს დრო გაჩერდა არაფერს ამბობდნენ მხოლოდ ;ერთმანეთის არსებობა ახსოვდათ და მელოდია რომელიც მათ ირგვლივ ისმოდა , ირგვლივ ყველა და ყველაფერი გაქრა .
ნინი მშვიდად იჯდა თავისთვის წყნარად და ნაცნობებს ესალმებოდა . შემდეგ გიგი მივიდა და ცეკვა სთხოვა, სხვა რა გზა ქონდა გაყვა
-ძალიან მომენატრე იცი?
-გიგი ეგ წარსულში დავტოვოთ ხომ იცი რო
-წარსულში შენ ვერასდროს დაგტოვებ ეხლა თავისუფალი ხარ და აღარაფერი გვიშლის ხელს ვცადოთ
-არა გიგი ამაზე ნუ იფიქრებ შეუძლებელია მე მალე მივდივარ რომც ვრჩებოდე ყოველგვარ ურთიერთობაზე ვამბობ უარს მეგობრობის გარდა
-ერთი ბიჭის გამო ყველას ერთი გადმოსახედიდან არ უნდა უყურო
-ეგ ჩემი საქმეა და გთხოვ შეწყვიტე
წამიერად გაჩუმდნენ შემდეგ კი ყელზე ცხელი სუნთქვა მოეფრქვია და მუცელზე დაძარღვული ხელი მოეხვია რომელსაც მილიარდ ადამიანში ამოიცნობდა და რომელიც მილიარდობით ადამიანიდან ერთადერთი იყო ვინც ასე აფორიაქებდა და ერთდროულად შეხებას და ზოოპარკის მოძრაობას მუცელში გრძნობდა, რომელსაც ჟრუანტელი, ბუსუსები, ეკლები და ჭიანჭველების გუნდი მოყვებოდა. ხმა კი , ხმა საერთოდ აგიჟებდა
-იუბილარო გილოცავ - ისე მიულოცა გიგის და ხელიდან გამოაცალა ნინი გიგის ვერც ერთი მოეგო გონს . საშინლად ცინიკური იყო მისი მზერა თიქოს გეგას თავის ტერიტორიაზე შეჭრაში ამჟღავნებდა
-მადლობა - ისე უთხრა მოვალეობის გამო
-ხო მართლა საჩუქარი მაგიდაზე დავდე კიდევ მოვიდნენ ბიჭები ალბათ საცეკვაოდ აღარ გეცლება , ნინის მე გავუწევ კომპანიას
გიგი მართლა იძულებული იყო წასულიყო, მაგრამ ისეთი გამომეტყველებით დატოვა წყვილი ცოტაც და აფეთგდებოდა ბრაზისგან.
ნინიმ როგორც კი თავის დახსნა მოინდომა მაშინვე თავისკენ შეაბრუნა დუდამ და ამჯერად წელზე მოხვია ხელები ისე რომ თავის დახსნის მინუმალური შანსი დაუტოვა
-დუდა გამიშვი
-გახსოვს ჩვენი პირველი ცეკვა? - დუდა საერთოდ არ აქცევდა მის რეაქციას ყურადღებას დაჰიპნოზებული უყურებდა თვალებში და ცხელს სუნთქვას აფრქვევდა სახეზე - ალექსის დაბადებისდღე იყო , თოთხმეტის იყავი ისეთი ღიმილი და მზერა გქონდა ანგელოზებს შეშურდებოდათ -ისეთი გრძნობით საუბრობდა , ჩამხჩალი ხმით რომელიც მიუხედავად ამისა საშინლდ ვნებიანი და ტკბილი იყო რომ ნინის გონება ეთიშებოდა- ისევ ისეთი ღიმილი გაქ ისევ ისეთი წმინდა და უმწიკლო ხარ
-შენ არ იცი მე როგორი ვარ საერთოდ არ იცი - ხელზე ხელი მოკიდა რომ განთავისუფლებულიყო-გამიშვი
-მაპატიებ ოდესმე?
-რა უნდა გაპატიო მე და შენ არაფერი გვაქ გასარჩევი არც არანაირი მნიშვნელობა არააქ მე რას ვიფიქრებ - უცებ ნატაშა დაინახა და მაშინვე ყველანაირი შეგრძნება გაუქრა ყოველ შემთხვევაში დააიგნორა და მზერა საშინელი გაუხდა ხელებს ჩააფრინდა ისეთი ძალით რომ დარწმუნებული ვარ სიტყვის გარეშეც დაიხსნიდა თავს-ჯობია შენს ნატაშას ეცეკვი მოიწყენს შენს გარეშე- ხელი გააშვებია და სწრაფად მოშორდა . ბართან მივიდა და ტეკილა შეუკვეთა სამი დალია ზედიზედ მეოთხე კი ვისკი დააყოლა ის უფრო წავიდა ამიტო დანარჩენი სამი ის დალია ეს კი საკმარისი აღმოჩნდა მისთვის, დუდას და ნატაშას გახედა რომლების ერთმანეთზე აკრულები ისხდნენ უფროსწორად ის ბ... ეკვროდა ყველაფერთან ერთად ხელი მის ფეხზე ედო და დაასრიალებდა ნელ-ნელა თან აშკარად ყურზე უკბინა დუდას ისეთი რეაქცია ქონდა ზიზღის და გულისრევის შეგრძნება დაეუფლა თითქოს გამოწერილივით გამოჩნდა გიგი რომელიც უყურებდა შორიდან მის მდგომარეობას და გრევე გამოჩნდა როგორც კი შესაფერისი დრო იხელთა
-კიდე მინდა ვილაპარაკოთ ჩემს შემოთავაზებაზე რომ ვცადოთ უბრალოდ ვცადოთ არაფერს გთხოვ
-თანახმა ვარ - სკამიდან ჩამოხტა ხელი ჩაკიდა გიგის და საცეკვაოდ წაიყვანა, ისეტი მუსიკა იყო და ისე ცეკვავდა ცალკე გიგი გააგიჟა მაგრამ დუდას თვალები და დაჭიმული ძარღვები ყველაფერს ფარავდა. რამოდენიმე ჭიქა დაისხა მათ უყურებდა და როცა დაინახა როგორ აკოცა ყურთან ნინიმ გიგის და მისი ხელებიც ნინის სხეულზე დათარეშბდნენ ისე უმატა სისხლის მიმოქცევის სიჩქარემ ტვინში გაეთიშა ყველაფერი , ჭიქას ისე მოუჭირა შემოეფშვნა სისხლმა დენა დაიწყო რადგან ნამსხვრევები შიგ დარჩა მაგრამ მაინც მუშტს კრავდა ვერაფერს გრძნობდა . დათამ დაინახა მხლოდ ეს და წამებშ გაათრია იქედან საპირფარეშოში ხელი ისე შეუყუდა ონკანს დუდა კიდე იქ იყო ფიქრებიტ და გრძნობა არ ქონდა მხოლოდ მაშინ იღრიალა წყლის ნაკადი რო იგრძნო
-ააა შენი დედა მ... როგორ მტკივა ამის დ.. შ....
-სულ გამ.. შენ? რა ქენი ვაფშე აზრზე ხარ? შეხედე რა ქენი
- ხო იცი მაგრად მაგის დ... მ... ხელებს დავამტვრევ არაკაცი ვიყო სათითაოდ დავაჭრი თითებს რომლითაც ეხებოდა ჩემს ნის ეხებოდა ჩემ გოგოს მოვკლავ ბ.. შვილი ვიყო დავბრიდავ მე მაგის დ.. შ.. - ამჯერად მეორე ხელი დასცხო კედელს
-გაჩერდი და აზრზე მოდი ვინ ხარ ვაფშე რა უფლებით ბაზრობ რა უფლებით ბრიდავ შენსას შეეხო? შენი როცა იყო მიეკარა? რაში ადანაშაულება პრ... არასდროს მოქცეულა კაცურად აკეთა ყველაფერი გიგიმ შენგან განსხვავებით და ვაფშე რა ტრ.. ბაზრობ - ამჯერად დათამ უღრიალა
-ააააააააააა - დაიღრიალა და გავარდა. დათაც უკან გაყვა
-იცოდე არ გაბედო ნინისთან მისვლა
-შემეშვი- ხელი გააშვებია და ნატაშკას დაავლო ხელი- წამო მივდივართ
-ასე ადრეეე ცოტაც რაა- ტუჩები დაბრიცა გოგომ
-ეხლა მინდიხარ და დროზე აქ დარჩენა გირჩევნია თუ შენს საწოლში ჩემი ყოფნა - ნაგლად უთხრა ყურთან ახლოს . ისე რომ ქალი დაადნო ეგრევე მოკიდა ჩანთას ხელი და ორივემ სწრაფად დატოვეს იქაურობა. გასვლამდეც ეტყობოდათ სად და რისტვის მიდიოდნენ. ნინიმაც შეამჩნია რათქმაუნდა და გიგის მოშორდა თავისტკივილი მოიმიზეზა. დუდა კი ნატაშკას ბინაში შევარდა და ეგრევე ეძგერა სულ შემოახია ის უმოკლესი ნაჭერიც რომელსაც კაბას ეძახდნენ შემდეგ კი ყველა ემოციის და ბრაზის ჩახშობას ცდილობდა მთელი ღამე , მაგრამ მხოლოდ ფიზიკურად ცხოველურ ინსტიქტს იკმაყოფილებდა ისე კი სულ ნინი ედგა თვალწინ და თვალსაც კი არ ხუჭავდა , ყველაფერთან ერთად ნატაშკას კვნესა ბოლო ხმაზე აგიჟებდა .
ტასო და დათა როგორც ყოველთვის ყველასგან გამორჩეული გრძნობით ტკბებოდნენ თითქოს ორივემ იცოდა მათი საყვარელი ადამიანი რას ფიქრობდა და განიცდიდა უთქმელად და ამით ტკბებოდნენ ისე რომ არც ერთს უწევდა ბარიერის გადალახვა რომელსაც, ოჯახი, მეგობრები, და რაც მთავარია ძმა წარმოადგენდა რომელიც ერთისთვის ბილოგიური იყო მეორესთვის არაბიოლოგიური მაგრამ მასზე უფრო მყარი და ერთგული. უყვარდათ გულით არსებით სულით მაგრამ არა ხორცით, შეხების , კოცნის და სიტყვების გარეშე ყველასგან ჩუმად და მალულად მხოლოდ მატი გულები ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს და ბოლო ხმაზე ყვიროდნენ რომ „უყვარდა“
ალექსანდრემ შეამჩნია მარიამის უხასიათობა და მაშინვე მიზეზის მოძებნა დაიწყო ბოლოს მოიფიქრა კიდეც
-ნინი მთვრალია ჯობია წავიდეთ ადექი
-მართლა?-ისე გაუხარდა ეს რო გაიგონა
-რა იყო გეწყინა?
-არა მე პირ
-არ მაინტერესებს წამოსვლა მოგიწევს აქ გასართობად ვერ დაგტოვებ სანდო არ ხარ შეიძლება სხვასთან მოგინდეს გართობა ისე როგორც ჩემთან და ჩემს შვილს ვერავის შევაწუხებიებ - ისე უთხრა მარიამს სულ ჩააშხამა ყველაფერი . ისე გაყვა უკან ხმაც არ მოუღია რამე რო ეთქვა ბოლო ხმაზე აქვითინდებოდა.
ალექსმა გოგობი ჩასვა მანქანაში და სახლში მალევე მივიდა. ყველას მშვიდად ეძინა მხოლოდ ნინი ვერ ისევენებდა გული ნაფლეთებად ექცა და ტკივილს ვერ იყუჩებდა.
ორი დღის შემდეგ ისევ შეხვდნენ ერთმანეთს დუდა და ნინი ამჯერადაც წვეულებაზე იყვნენ . გიგიც გამოჩნდა და როცა ნინის მოეხვია მხურვალედ აკოცა ლოყაზე და გვერდით დაუსკუპდა დუდამ გაჭედვა დაიწყო და სულ მოიშორა ნატაშკას ხელი.
-თქვენ ორს შორის რა ხდება?- დუდას ნაცვლად ტასომ იკითხა
-ურთიერთობის გაღრმავებას და ნაცნობობიდან სხვა ეტაპზე გადასვლას ვაპირებთ-გიგიმ უპასუხა ხელი მოხვია ნინის და ლოყაზე აკოცა . ის კი დუდას თვალებს წააწყდა და მათში ეძებდა ემოციას , შემდეგ ნატაშკას გადახედა და თითქოს სამაგიეროს უხდიდა გაიღიმა
-ხო ყველა ერთნაირი ნაგავი არაა გრძნობა რომ ვერ დააფასოს - ამ სიტყვებმა სულ გააგიჟა დუდა. როგორც კი მარტო მოიხელთა ნინი მაშინვე ხელი დაავლო და მანქანაში ძალით ჩატენა . კარი ჩაუკეტა თვითონაც დაჯდა და ეგრევე ისე მოწყვიტა მანქანა ადგილს საბურავებმა ასფალტი ამოჭრა ლამის
-სად მიგყავარ. დუდა გააჩერე მანქანა გაგიჟდი? რამეს დაეჯახები შენთან ერტად სიკვდილს არ ვაპირებ. დუდა არ გესმის?
-არ მესმის და არც გავიგონებ საერთოდ არაფერი თქვა არაფერი გესმის? გეფიცები პასუხს არ ვაგებ საქციელზე ნინი - ისე თქვა ნინი გაჩუმდა . რამოდენიმე წუთში დუდას მთაწმნდის სახლის ეზოში იყვნენ.-გადმოდი
-აქ რა გვინდა
-გადმოდი მეთქი დროზე!
-დუდა
-წამოდი!- სახლის კარი გააღო , როგორც კი შევიდნენ ისევ გადაკეტა რამაც ნინი უფრო ააღელვა
-დუდა რას აპირებ? შენ მთვრალი ხარ
-ამის დ... შ.. მე რას ვაკეთებ თუ შენ? შენ რას აკეთებ გოგო ჩემი გაგიჯება გინდა? გინდა მოვკლა? გინდა დავასახიჩრო და მოვკლა? რა გინდა მითხარი რა უფლებას აძლევ. რატო აძლევ უფლებას იმ დ.. მ.. შეგეხოს და ისე მოგიხსენიოს თითქოს რამის უფლება ქონდეს შენთან მიპასუხე
-ნუ ღრიალებ შენ არავინ აღარ ხარ და არც არავინ ეგკითხება მე ვის რის უფლებას მივცემ და საერთოდ ვინ ხარ შენ თვითონ მაგდენს რო ბედავ გავიწყდება მგონი უბრალო ნაცნობები რომ არ ყოფენ ცხვირს შეყვარებული წყვილის საქმეში
-ნინი ნუ მაგიჟებ - ხელი ისე აწია აღარ იცოდა რა ექნა - შეყვარებული არ ხარ შენ არ გიყვარს ის და არც არავინ გეყვარება გამორიცხულია მოვკვდები და არავინ არ შეგიყვარდება, შენ ჩემი ხარ მარტო მე შემიძლია შეგეხო, მხოლოდ მე უნდა გეხებოდე, გკოცნიდე და ჩემად მიმაჩნდე სხვას არავის არავის არააქ უფლება არააა- ღრიალებდა და რაც მოხვდებოდა ხელშ კედელს ესვროდა -არავის შენ ჩემი ხარ ჩემი ნი ხარ მარტო ჩემი
-მოდი აქ მოდი და შეწყვიტე ისტერიკა . შემომხედე ხო შემომხედე და ყველაფერს გაგახსენებ თუ არ გახსოვს ყველაფერს - ამჯერად ნინი გაგიჟდა და ყველაფერი ერთად გადმოანთხია თუ ჭრილობის და წარსულის გახსნა იყო ბოლომდე უნდა დაცლილიყო . წინ დაიყენა დუდა - ჩემი ხარო რო ამბობ არ გრცხვენია? ვაფშე არ გიტყდება მაგას რო ამბობ ჩემზე? საერთოდ როგორ ამბობ რო რამე უფლება გაქ და არავინ არ უნდა შემეხოს და არავინ არ უნდა მიყვარდეს შენს გარდა და საერთოდ რა იცი რო მიყვარხარ. შენ ისევ ის დებილი, სულელი და მიამიტი 16 წლის ბავში გგონივარ შენს სიტყვებს და სიყვარულის ახსნებს რო უჯერებდა და ეგონა ამქვეყნად შენსავით ვერც ვერავინ შეიყვარებდა და ვერც ვერავის შეიყვარებდა? ან რა საკუთრებაზე ლაპარაკობ. როცა გეკუთნოდი და უფლება გქონდა მე გიღალატე ? მე დაგამცირე? მე გაგანადგურე? მე ჩაგიკალი ყველა ლამაზი გრძნობა რაც გაგაჩნდა? მე გაგიმწარე ყველაზე ლამაზი პერიოდი ? მე? მიპასუხე მე ვგორაობდი საყვარელთან და მე გამასხარავებდი? მაშინ როცა გეგონა მიყვარდი და შენ გაღმერთებდი? მე გაღმერთებდი მართლა გაღმერთებდი მაშინ იმ ბ.. ერთად რო დაგინახე მეგონა მოვკვდი. მეგონა გული დამიგლიჯეს და ცხოვრება დასრულდა. მეგონა შენს გარეშე სუნთქვას ვერ შევძლებდი ვერ ვივლიდი, ვერ ვჭამდი შენი შეხების შენი ღიმილის და მიყვარხარს გარეშე მეგონა ყველაფერი გაქრებოდა ადამიანებიც, პლანეტებიც . ვიდექი მაშნ იმ საძნებელშ და გიყურებდით ერთმანეთში ახლართულებს და მესმოდა როგორ კვნესოდა შენი შეხებისას სანამ არ დავიყვირე არაადამიანურ ხმაზე სამწუხაროდ ძალა არ მქონდა თორე არ შეგაწყვეტიებდით. შემდეგ ალბათ გონება რო დავკარგე ადგომა მოგიწია . შენ იცი მთელი სამი თვე საწოლიდან რომ არ ავმდგარვარ? იცი ერთი სიტყვაც რო არ მითქვია? ის თუ იცი საჭმელს რომ არ ვჭამდი და ისე გავხდი საავადმყოფოშ გადამიყვანეს ჩემმა მშობლებმა ექიმებმა კი იქ დამტოვეს მთელი თვით. ფსიქოლოგების დახმარებით ჭამა დავიწყე ლაპარაკით ისევ არ ვლაპარაკობდი. ალბათ ატლანტის ოკეანეში არაა იმდენი წყალი მე რაც ვიტირე ვეგდე ლეშვით და ვტიროდი ხმასაც ვერ ვიღებდი. ბოლოს სარკეში რო ჩავიხედე მხოლოდ ფიტულიღა ვიყავი დარჩენილი . გგონია მაგის მერე მოვბრუნდი ცხოვრებისკენ? მაგის შემდეგ აბაზანა აავსო , სამართებელი მოძებნა ცხელ წყალში დაწვა და ვენები გადაიჭრა შენმა ნიმ შეხედე და დატკბი- აქამდე ხელებს ურტყამდა მკერდზე ერთ ადგილას იდგა გაშეშებული და მხოლოდ ხელებს ურტყამდა, თან უვე ყვირილისგან ჩამხჩალი ხმით აგრძელებდა . ეხლა კი ხელები აჩვენა სადაც კიდევ ეტყობოდა ნაკვალევი რომელიც საკმაოდ დიდი იყო - შენ რას აკეთებდი ამ დროს ? გაჩერდი მე გეტყვი . ვაფშე გეკიდა რიგირთი გასართობი რომელსაც მხოლოდ იმიტო ეფიცებოდი სიყვარულს რომ ეგრევე არ გაეგე ფეხქვეშ მერე კი როცა გაიგო შენი სიყვაულის სიძლიერე დაიკიდე და ერთობოდი ალბატ ან ნატაშკასთან ან, სხვა ვინმესთან . მე კიდევ მამაჩემი მათრევდა საკუთარ სისხლში მოცურავეს აბაზანიდან და საავადმყოფოში მიმარბენიებდა ერთადერთი შილი რომ არ ჩაკვდომოდა ხელში . არც გამოფხიზლების მერე ვაპირებდი რამის შეცვლას მხოლოდ დედაჩემის და მამაჩემის მდგომარეობის დანახვა შევძელი. აღქმა შევძელი როგორ ტკიოდათ და მათ გამო შევძელი დღეს ჩვეუებრივად მეცხოვრა, მესუნთქა, მევლო , გამეღიმა და სიკვდილზე არ მეფიქრა - წამით გაჩუმდა რადგან ხმა ჩაუწყდა ნერწყვი მძიმედ გადააგორა - შენ კი მეუბნები რო შენი ვარ და სხვა არ უნდა შემეხოს მითხარი რა გინდა ჩემგან რა არ გასვენებს გამაგებიე მაინცადამაინც უნდა მოვკვდე? მითხარი ეგ გინდა? მაგაზე არ გაწვალებდი დამიჯერე ისინი რომ არ იყვნენ რომ ვიცოდე მატ ჩემი შემცვლელი ეყოლებოდათ წამით არ დავფიქრდებოდი მაგრამ არ ყავთ შენი დამპალი სული და მისი გახარება ნამდვილად არ ღირს ჩემი მშობლების შეწირვად მე კიდე დიდი ხანია აღარც სული მაქ და აღარც ვარსებობ უბრალოდ გარეგნულად არაფერი მემჩნევა და ისიც იმიტომ რომ სხვებმა გაიხარონ. წადი ეხლა და შენს ნატაშკასთან ჩაიცხრე ვნებები წადი რას ელოდები წადი მე შემეშვი , წადი მე არ მიყვარხარ შეუძლებელია შენნაირი არარაობა მიყვარდეს, შეუძლებელია არ მძულდე არცერთ ნორმალურ ადამიანს არ ეყვარებოდი ისევ არცერთს საერთოდ არც ერთს გამორიცხული- უკვე ძალაგამოცლილი დავარდა მეთლახზე , მუხლებზე დაჩოქილი ხელები ძირს ედო და იატაკს ურტყამდა გაშლილს ხელს ხმა საერთოდ აღარ ქონდა აღარც ენერგია .
დუდა რას გრძნობდა? ტკივილს რომელსაც აქამდე გასაქანს არ აძლევდა ეხლა კი ისე ტკიოდა ვერაფერს ამბობდა , ამდენი ხანი უსმენდა მთელი ცხოვრების ერტდაერთ სიყვარულს რომელიც ჯერ კიდევ მაშინ შეუყვარდა როცა ზაფხულში ნახა ალექსანდრესთან ერთად სულ პატარა ალბათ 10 ან 12 წლის. ეხლა მიხვდა მხოლოდ როგორ ძლიერ ატკინა. განა არ იცოდა რომ ტკიოდა მის ნის? მაგრამ ვერც წარმოიდგენდა მასზე მეტად თუ შეეძლო ამ პატარა ნაზ გოგოს ყვარებოდა. იცოდა რომ არაკაცი იყო. იცოდა რომ მაგრად მიქარა, იცოდა რომ გამოუსწორებელი შეცდომა დაუშვა , საკუთარი თავი სძულდა აქამდეც მისი შენარჩუნება რომ ვერ შეძლო, ქალის რომელიც ყველაზე ძვირფასი და შეუცვლელი იყო იმ ყველაფერს შორის რაც ღმერთმა შეიძლება უბოძლოს ადამიანს მაგრამ ეხლა? ეხლა უბრალოდ მოკვდა ვერაფერს გრძნობდა საკუთარი თავის მიმართ. უბრალოდ გაითიშა მისი გულიც და გონებაც ეზიზღებოდა ყველა ის წამი როცა მასთან ყოფნა შეეძლო, როცა მისი დაბრუნება შეეძლო და ამას არ აკეთებდა.
დუდა და ნინი ერთად ისხდნენ მეთლახზე ორივე გამოფიტული და დაცარიელებული. ნინის მის გულზე ქონდა თავი მიდებული , ის კი თმაზე უსმევდა ხელს . ნინი ისევ ტიროდა , ხმა საერთოდ აღარ ქონდა
-რატო , რატო ჩამოვედი ისევ . ხო დავიფიცე რო არ ჩამოვიდოდი ხო დავიფიცე როგორ ვიფიქრე -ლუღლუღებდა მაგრამ არც ტოკდებოდა, უფროსწორედ ვერ . დუდამ ხელში აიყვანა გულზე მიიკრა და საძინებელში შეიყვანა. იმდენად იყო დასუსტებული გაპროტესტებაც არ შეეძლო , უბრალოდ თვალები დახუჭა და გაითიშა. ის კი მის თავთან იჯდა და ეფერებოდა , მთელი ღამე იჯდა და ხელებს უკოცნიდა იმ ჭრილობას რომელიც სამართებლით იყო მიყენებული , თითქოს ამით მოუშუშებდა იმ ტკივილს .
მთელი ღამის ფიქრის შემდეგ არჩევანი გააკეთა ჯერ ფიქრობდა რომ თავი დაენებებია და ის ტკივილი რაც მიაყენა ეკმარებია მისთვის . მაგრამ მიხვდა რომ იმაზე მეტად უყვარდა ვიდრე პირველად და ეხლაც ვერ გაუშვებდა ამ ყველაფრის მოსმენის შემდეგ სხვის ხელში ვერ ჩააგდებდა , იცოდა რომ გაეშვა იმ სახლიდან იქ აღარ დარჩებოდა და სამუდამოდ დაკარგავდა ამიტომ ყველაფრის მოგვარება დაიწყო მიზნის შესასრულებლად.
დილით დუდას სხეულზე მიკრულმა რომ გაიღვიძა მაშინვე მოშორდა და როცა გაახსენდა როგორ მოუყვა ყველაფერი რაც მხოლოდ მისმა მშობლებმა იცოდნენ სახე აუხურდა ზურგი აქცია და ფეხსცმლის ჩაცმა დაიწყო
-არც გაბედო რამის თქმა გუშინ დავასრულე ყველაფერი თუ ოდნავ მაინც შეგრჩა კაცობა იმ ყველაფრის შემდეგ უნდა შემეშვა -ისე თქვა მისკენ არ გაუხედია რადგან იცოდა ვერ შეძლებდა ამდენის მოთმენას
-მე არფერი მითქვია მეც ხო მაქ უფლება ამდენი წლის მაინც მომისმინო და ნება მომცე ჩემი სიმართლე ვთქვა
-შენი სიმართლე არ არსებობს სიმართლე ისაა მე რაც ვნახე საკუთარი თვალით
-არსად არ წახვალ -როგორც კი კარისკენ დაიძრა მაშინვე წინ დაუდგა
-ახლა რას მეტყვი რო უფლება არ მაქ? კიდე შეგახსენო რო შენ არავინ ხარ და არაფრის უფლება არ გაქ?
-წამოდი - ხელი ჩაკიდა მაგრამ რომ არ გაყვა პირდაპირ მხარზე გაიდო სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით და მანქანაში ჩასვა ისევ. ამჯერად კი ჩვეულებრივი მოტაცება იყო ოთხმოცდაათიანების გადმონაშთი ინტეპრეტირებული მოდელით . მთელი გზა ყვიროდა , ტიროდა და ევედრებოდა ნინი უკან დაებრუნებია სვანეთამდე მაგრამ გამორიცხული იყო. ბოლოს დაიღალა და ჩაეძინა. დუდამ მიტოვებულ სოფელში მიიყვანა სადაც არავინ ცხოვრობდა მხოლოდ ერთი სახლი ქონდა სადაც ყველაფერი დაახვედრეს იმისთვის რომ იქ ეცხოვრა ცოტახანს . მობილურები არ იჭერდა კომუნიკაციის არც ერთი საშუალება არ იყო მოკლედ არაჩვეულებრივი არჩევანი გააკეთა.
ნინი ხელში აიყვანა და ისეთი შეგრძნება დაეუფლა მისი შეხებისას თითქოს გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა შემდეგ კი როდესაც ტვინში დიდი სისწრაფით ასული სისხლი ისევ დაუბრუნდა კალაპოტს გულიც აუმუშავდა. ფრთხილად დააწვინა საწოლზე და აკოცა .
.............
-ნინი რატომ არ მოვიდა ამდენ ხანს?-მარიამი უკვე ნერვიულობდა და ალექსანდრეს უთხრა
-რავიცი მარიამ მოვა სად წავა პატარა ხო არაა
-გვიანია უკვე და არ უყვარს როგორც ვიცი
-ნუ ნერვიულობ მოვა
-ნატაც ანერვიულებულია და
-ვაიმე ხო შემაწუხეთ მეორე ნატა მინდოდა მე? -მობილური აიღო და ოცჯერ დარეკვის შემდეგ რო ვერ გავიდა დათას დაურეკა , იმან დუდას ვერ ვპოულობო და ორივეს ერთმა აზრმა გაუელვა- არაა გამორიცხულია ეგ დამთავრდა მაშინ
-გამოდი დროზე მოვძებნოთ არ გააფრინოს იმ გიჟმა როგორც მაშინ იყო თორე ვინ გამოასწორებს მაგას
-მოვდივარ- ალექსი უცებ ადგა მაისური გადაიცვა ფეხზე ჩაიცვა და გავარდა. ყველგან იყვნენ ის და დათა სადაც კი შეიძლებოდა ყოფილიყო უამრავჯერ დარეკეს მაგრამ ამაოდ. თავზე დაათენდათ და ვერცერთის კვალს მიაგნეს. ეჭვი არ ეპარებოდათ რო ერთად იყვნენ. დილით დუდას მობილური ჩაირთო და ეგრევე დარეკეს
-სად ხარ შე ჩემა გადავატრიალეტ მთელი თბილისი-ეგრევე უღრიალა ალექსანდრემ
-ცოლი მოვიყვანე
-ნუ ატრ//;;’’’ თუ ძმა ხარ რა ჩვენ აქ დავბოდიალობთ მთელი ღამეა თვალები მეხუჭება და შენ გვაღადავებ? სად აგდიხარ ვიღაც ნაშა ააგდე ხო?
-მართლა გეუბნები
-ვინ მოიყვანე ბიჭო სად აგდიხარ
-ვინ მოვიყვანე მაგას გეტყვი და ადგილს ფიზიკურად ვერ გაგიმხელ უბრალოდ დამბრიდავ
-მე? მე რა შუაში ვარ -უცებ გაითიშა- მოიცა ნინი რო არ მოსულა და ვერ ვიპოვე- უცებ ჩუმად თქვა და მერე ეგრევე იღრიალა- დუდა დაგბრიდავ ბოზ.. ვიყო რო მიეკარო შენ ძმობას გეფიცები გადაგეკიდები მტრად დროზე დააბრუნე თორე
-რა გირჩევნია შენ მამიდაშვილი და ძმაკაცი გეტანჯებოდეს თუ ბევრი ბავშვი ყავდეს შენს ძმაკაცს საყვარელ ქალთან და იცხოვროს ბედნიერად ცოლ-შვილთან ერთად და ის დრო გამოასწოროს და გამოისყიდოს რომელიც დაკარგა
-დუდა ნუ მაგიჟებ რა გააკეთე მითხარი რა გააკეთე
-ნინი მოვიტაცე და მანამ არ გამოვუშვებ სანამ არ მაპატიებს და არ მეტყვის რო ისევ ვუყვარვარ და ცოლად არ გამომყვება
-შენ ბიჯო ში.&^%%.. მე შენ არ გითხარი ნინის არ გაეკარო შენს მიქარულს ვერ გამოისყიდითქო?- დათამ გამოგლიჯა ტელეფონი ალექსს და უღრიალა
-წავედი მე იღვიძებს ჩემი ნი - არ მიაქცია ყურადღება არც ერთს და მის ოთახში ავიდა.
-სად ვართ-დამფრთხალმა კითხა როგორც კი დუდა დაინახა
-სვანეთში ხო გინდოდა სულ თაფლობისთვეში აქ ვყოფილიყავით მარტო მე, შენ მთები ტყეები , მკაცრი ზამთარი შენი საყვარელი თოვლი შენსავით სპეტაკი თოვლი- საწოლზე ჩამოჯდა სადაც აწურული იჯდა ნინი და ისეთი სითბოთი უთხრა წამით გააბრუა
-დუდა შენ ავად ხარ . ვერ აცნობიერებ რო
-ჩშ მე ახალი გვერდიდან მინდა დაწყება მხოლოდ ჩვენი გრძნობა დავტოვოთ სხვა ყველაფერი გავაქროთ- ტუჩებზე თითები მიადო და გააჩუმა
-არა თავიდან ვერაფერს დაიწყებ ყოველი შემთხვევისთვის მე და შენ ერთად არაფერს დავიწყებთ ნატაშკას დაუბრუნდე ჯობია თბილისში არ მოიწყინოს უშენოდ ბოლო-ბოლო ამდენი წელია გასტანა თქვენმა ურთიერთობამ და გრძნობამ
-რა გრძნობამ ნინი რა გრძნობაზე მეუბნები იმ დღეს იმდენი დავლიე ჩემი სახელი არ მახსოვდა მაგ ბ. იცოდა და დამადგა ბინაში მეგონა შენ იყავი და ეგრევე გავუღე შემოსვლა იყო და მეძგერა მე კიდე ისეთი სი.. ვიყავი თავი ვერ შევიკავე და მივიღე რასაც მაძლევდა შენ რომ შემოხვედი დაგინახე მაშინაც ვერ მოვედი გონს აფექტში ვიყავი . მერე დათამ გამომაფხიზლა იმდენი ხანი შემაგდო ცივი წყლის ქვეშ ყველაფერი გამახსენდა და იქედან გიჟივით გამოვვარდი მაგრამ შენ არ მომეცი შემოსვლის უფლება მეორე დღესვე წადი მერე ჩამოვედი მაგრამ არ მომისმინე არც ერთხელ . ვიცოდი რო დამნაშავე კი არა არაკაცი ვიყავი ;და მეგონა უკეთესი იქნებოდა შენთვის თუ შეგეშვებოდი ეს ყველაზე დიდი შეცდომა იყო რაც საღ გონებაზე ჩამიდენია . მეგონა მარტო მე ვიტანჯებოდი და ვცდილობდი ჩამეხშო შენი მონატრება მთელი წელი კლუბებიდან არ გამოვსულვარ ფაქტიურად საღ გონებაზე არ ვიყავი ან სასმელი მაბრუებდა და რეალობიდან შორს ისევ შენთან ვიყავი ან კიდევ ყველაზე საშინელი ეხლა რო ვხვდები მაგრამ მაშნ ყველაზე მაგარი იყო ნარკოტიკი რომელსაც როგორც კი მივიღებდი მეგონა გეხებოდი და ჩემთან იყავი სასმელი ეგრე არ შველოდა . ფაქტიურად არც მიგრძვნია უშენობა იმდენად ხშირად ვიყავი გათიშული ბოლოს იმდენად მივეჩვიე ვეღარ გნახულობდი და ძალიან ბევრი მომივიდა მოწევასთან ერთად გავიკეთე კიდეც მაშინ ბოლოს გნახე 12 აპრილი იყო მეძახდი ამ სისაძაგლეს შეეშვიო სადღაც შორიდან მაგრამ ვერ გეხებოდი
-რა რომელი რიცხვი?- ნინიმ თარიღის გაგონებაზე თავი ვეღარ შეიკავა და ჩამწყდარი ხმით უთხრა
-12 აპრილს ზუსტად მახსოვს იმიტო რო შენი დაბადების დღე იყო და იმ დღეს უშენოდ ვერ გავძლებდი
-მაგ დღეს გადავიჭერი ვენები მეც დამესიზმრე გეყოფაო მითხარი და წადი - უკვე სლუკუნით თქვა
-რაც არ უნდა თქვა და გააკეთო მე და შენ ერთმანეთის გარეშე ვერ ვიარსებებთ . რამდენჯერაც არ უნდა დავშორდეთ, რა დიდი ზღვარიც უნდა გავავლოთ მაინც ერად ვიქნებით. რამხელა მანძილიც არ უნდა გვაშორებდეს ჩვენი გული და სული ერთმანეთის გარდა არავის ცნობს . პატიებას ვერ გთხოვ მხოლოდ შანსს გთხოვ ორივესთვის შანსს რომელიც საშუალებას მომცემს გაგაბედნიერო და დაკარგული დრო თუ არა დარჩენილი დღეები გაგილამაზო რომელიც ძალიან ბევრი გველოდება წინ- უნდოდა მოფერებოდა და მოხვეოდა მაგრამ ნინიმ არ მიუშვა
-არ შემეხო ეგ არაფერს ცვლის არ მინდა მე აქ ყოფნა ჩემთვის დასრულებულია ყველაფერი და ადამიანი რომელსაც სიყვარულის დაცვა და ერთგულების შენარჩუნება არ შეუძლია მასთან მეორედ არაფერს ვცდი ყველაფერი დასრულდა და აქ არაფერი მესაქმება უკან დამაბრუნე
-კარგი რადგან არ თანხმდები უფრო დიდხანს მოგვიხდება აქ ერთად ყოფნა მანამ სანამ არ მიხვდები რო შენს გარეშე მოვკვდები
-დავუშვად მივხვდი მერე მე რა შენ თუ მოკვდები მე არ მინდა შენთან
-ვიფიქროთ რო არაფერი გამიგონია მსგავსი სისულელეები არ მესმის ხოლმე
-ისევ ისეთი უტიფარი და არანორმალური ხარ
-და იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე მაშინ
-არ გიყვარდი რომ გყვარებოდი გათიშულიც მოხვიდოდი გონს და იქამდე არ მიხვიდოდი სადაც მე გნახეთ . იგივე მე რომ მომსვოდა რას იზამდი მიპასუხე შემირიგდებოდი და ისევ თავიდან დაიწყებდი ყველაფერს? არ მითხრა რათქმაუნდა იტყვი რო მე ქალი ვარ და დაუშვებელია ვინმე შემეხოს შენ კი კაცი და შესაძლოა სადღაც ვიღაცასთან წაგიცდეს ფეხი და ჩაუვარდე მკლავებში თუ პირიქით
-ტყუილად ირჯები მაინც არსად გაგიშვებ . შენი ნივთები კარადაშია , სააბაზანოში ყველაფერია, გარეთაა საერთო გვექნება ჩემი საძინებელი გვერდითაა სამზარეულო პირველ სართულზეა, მისაღებიც. წავალ მე რამეს მოვამზადებ დაღლილი ხარ ენერგია გჭირდება
-ვინ მოამზადებს? შენ? კარგი რა ერთხელ ტოსტი დამიწვი სულ იმდენ ხანს დატოვე და რა უნდა მომიმზადო
-გენაცვალე ეხლა შეცვლილი და გაუმჯობესებული კომპლექტი მაქ უფრო მეტი ვისწავლე და მეტის შემოთავაზება შემიძლია
-დარწმუნებული ვარ სავარჯიშოდ კი გყავდა ნატაშკა
-ნუ ეხლა იმასთან რასაც ვაკეთებდი მაგაში თუ გაინტერესებს რა შემიძლია ჩემი პატარა გოგო გატუტუცებულა ძალიან -ისე თქვა უცებ მიხვდა ნინი რაც იგულისხმა და ალმური მოედო - რო იცოდე როგორ მიყვარს ეგრე რო წითლდები -ჩაიცინა და გავიდა
-ღმერთო რა გინდა ჩემგან? საკმარისად არ ვიტანჯე?
საწოლზე დაწვა ისევ და ფანჯრიდან ხედს გახედა, შემდეგ კარში შემოცუნცულდა ვაჟბატონი და ქვემოთ ჩაიყვანა. ნინიმ სუფრას რო შეხედა სადაც რამოდენიმე სწრაფად მოსამზადებელი კერძი იდო და მშენივრადაც იყი ყველაფერი მომზადებული თავი ვერ შეიკავა
-გამორიცხულია შენ ამის გაკეთება შეგეძოს
-ჯერ სად ხარ სხვათაშორის ბავშვების მოვლაც მეხერხება ალექსს ძიძად მე ავყავარ ბავშისთვის- ისე გაიკრიჭა ნინის თვალწინ წარმოუდგა როგორ აჭმევდა ბავშვს და გააჟრჟოლა
-გავითვალისწინებ რო გავთხოვდები ჩემს შვილს მოგაბარებ - ესეც კაი ოხერია სახეზე შეაშრო ღიმილი
-ვჭამოთ გაცივდება
-ჯერ შენ ჭამე ორი წუთი დაგაკვირედები თუ არაფერი დაგემართება მერე შევჭამ ამდენი ხნის მერე სიკვდილს ასე არ ვაპირებ
-ეგრე არ მენდობი?- მის ხმაში ისეთი სევდა შეიმჩნეოდა ნინის გული შეეკუმშა. როგორ უნდოდა ყველაფრის დავიწყება და მისი ჩახუტება შეძლებოდა, როგორ უნდოდა მისით დამტკბარიყო მაგრამ იმდენი ძალა ქონდა რომ ამას გამკლავებოდა სხვაგვარად ისევ ჩაეფლობოდა ჭაობში რომლიდანაც ვეღარ ამოვიდოდა და იმედის გაცრუებას ვეღარ გადაიტანდა.
............
მარიამი ძალიან ღელავდა ნინიზე . ყოველთვის ასე მარტივად უყვარდება ადამიანები მათი ხასიათის ამოცნობა და დაახლოება მარტივად შეუძლია , ეხლა კი ისეა თითქოს მის დას ემუქრება საფრთხე და მოუსვენრადაა. ალექსანდრეს ელოდა მთელი დღე შემდეგ საძინებელში გადაინაცვლა და წიგნის კითხვა დაიწყო . ასე ჩაეძინა და როცა ალექსი შევიდა წიგნით ხელში ეძინა . ფრთხილად შევიდა გაიხადა და საწოლზე ავიდა მაშინვე გაახილა თვალები მარიამმა
-ალექსანდრე ნინი მოიყვანე?
-ვერა. დაიძინე გთხოვ გვიანია
-რატო ვერ მოიყვანე სადაა? როგორაა? ვერ გაიგეთ?
-ნუ ნერვიულობ კარგადაა მაგრამ ვერ მოვიყვან
-ალექსანდრე ნუ მტანჯავ რა მითხარი სადაა და ასე მშვიდად როგორ ხარ
-მარიამ ხმას დაუწიე და ნუ ნერვიულობთქო ხო გითხარი არ შეიძლება
-მაშინ მითხარი
-ვერ გეტყვი
-ასეთი საიდუმლო რა არის რომ ვერ მეუბნები თუ იმდენად არ მენდობი რომ გგონია ვიტყვი
-გრძელი ამბავია და ეხლა ვერ მოგიყვები
-დუდამ იცის?-მარიამმა ეგრევე კითხა და ალექსანდრეს გაკვირვებულ სახეს რო შეხედა განაგრძო- ვიცი რო ერთმანეტი უყვართ არ ვიცი რა მოხდა მათ შორის მაგრამ დარწმუნებული ვარ
-მოიცა ერთი წუთით- ალექსანდრემ გააჩერა - შენ საიდან იცი ეგ
-ალექსანდრე მაგის მიხვედრას რა უნდოდა ისე უყურებდნენ ერთმანეთს ზედ ეწერათ რასაც გრძნობდნენ ეხლა მაგის დროა?
-დუდას ყავს წაყვანილი მოიტაცა მითხრა სანამ არ შემირიგდება და დამთანხმდება ცოლობაზე მანამ არ დავბრუნდებითო
-მართლა?- მარიამს გაეცინა წიგნი გადადო და თვითონაც წამოდგა ტანსაცმლით იყო წამომწოლილი -ყოჩაღ დუდას
-მოიცა წეხან ნერვიულობდი და ეხლა რა გაცინებს
-დუდასთან თუა რა შემაშინებს ისე მოუვლის ცივ ნიავს არ მიაკარებს თან შერიგდებიან და ბედნიერები იქნებიან არ უნდა გამიხარდეს აბა ?
-არ შეურიგდება
მარიამი სააბაზანოში შევიდა გამოიცვალა და შემდეგ გასცა პასუხი როცა საწოლში დაწვა
-რატო რა დააშავა ასეთი დუდამ
-გრძელი ისტორიაათქო რო გითხარი ვერ გაიგონე?
-მერე რა მოყევი თან ჩემი ბიჭიც მოგვისმენს ხო დე? - მუცელზე მოისვა ხელი ალექსანდრემაც შეხედა და გააჟრჟოლა როგორც ყოველთვის
-ბავშვისთვის მოსაყოლი არაა ეგ
-კაი რა მამიკო მოგვიყევი ეხლა რა დროს დედიკოსთან ჩხუბია - ისე საყვარლად თქვა ალექსანდრე ლოდიც რო ყოფილიყო დაიშლებოდა ნაწილებად
-დუდას და ნინის ერთმანეთი ჩემი დაბადებისდღის წვეულების შემდეგ უყვართ. იქ გაიცნეს ერთმანეთი, დუდა 17 წლის იყო საკმაოდ დიდი და ძალიან სიმპატიური უკვე საკმაოდ ბევრი გოგო ყავდა და მთელს სკოლაში პოპულარობით სარგებლობდა, ნინი კიდე პატარა 13 წლის ბავში იყო ძალიან მშვიდი წყნარი და საშინლად ლამაზი ისეთი ბავშური სიცილი ქონდა ყველას აჯადოებდა . დუდა სულ გიჟი იყო და ნინიკოსაც ისე შეაყვარა თავი მისთვის ერთი კარგი სიტყვა არ უთქვია ეგ როგორ მოახერხა დღემდე მიკვირს
-მე არ მიკვირს- ჩუმად თქვა მარიამმა
-ვერ გავიგე
-არაფერი გააგრძელე
-მოკლედ მას შემდეგ სამი წელი შეყვარებულები იყვენენ მაგრამ ისეთი სერიოზული ურთიერთობა ქონდათ რომ შენს ასაკში იყო ნინი როცა დაინიშნენ, მაგრამ რათქმაუნდა ჯერ არ აპირებდნენ დაქორწინებას . ერთხელაც ვიღაცის დაბადებისდღე იყო საკმაოდ ბევრი დავლიეთ ყველამ ნინი ერთი თვის წასული იყო მისი მშობლები უკვე ლონდონში იყვნენ გადასულები და მათთან წავიდა თვითონ აქედან წასვლას არ აპირებდა ჩვენთან უნდა გადმოსულიყო საცხოვრებლად დუდასგან შორს რო არ ყოფილიყო . ჩვენ არაფერი ვიცოდით მისი ჩამოსვლის შესახებ დუდას ისე ენატრებოდა ბოლო წვეთამდე სვა და ისე იყო გალეშილი ძვლივს მივათრიეთ სახლამდე . ნინისაც გადაუწყეტია მალე დაბრუნება და პირდაპირ დუდასთან წავიდა იქ არც მე ვიცი რა მოხდა ზუსტად დუდას არასდროს უთქვია ნინის მითუმეტეს ერთი ვიცი რო იქ ნატაშკასტან ერთად იყო
-იმ გოგოსთან იყო და ამიტო დაშორდა? 16 წლის იყო მხოლოდ?
-ხო ღალატის გამო დაშორება გამართლებულად არ მიგაჩნია?
-ანუ რადგან მღალატობ გაგეყარო?- მარიამმა ეს რო უთხრა შეცბა - კაი ეხლა არ თქვა თითი არ დამიკარებია სხვა ქალისთვისო
-ჩემი და შენი სიტუაცია განსხვავებულია
-მართალია განსხვავებულია არ ვიცი ნინი რას გრძნობდა იმ წამებში მაგრამ ის კარგად უნდა ცოდნოდა რომ ზრდასრული კაცი უბრალოდ ფიზიკურად ვერ შეძლებდა მთლიანად მისი ერთგული ყოფილიყო და არამგონია ნატაშკა მაშინაც მისი საყვარელი ყოფილიყო ისე როგორც დღესაა
-ეგ ალბათ ყველა გოგომ იცის ქორწინებამდე ვისაც არააქ საქმროსთან სექ.. მაგრამ ნატაშკა სხვა იყო მაგას სულ ევასებოდა დუდა დაჟე მანამდე რაღაც ურთიერთობაც ქონდატ ასე რომ ნინის ეგონა რომ სულ ღალატობდა და თვითონ უბრალოდ იყენებდა და მის გრძნობაზე თამაშობდა
-კაი რა ეს მაგის გამო ამდენი წელი დაშორდნენ? ერთი აქ იტანჯებოდა მეორე ლონდონში? რა უსამართლობაა ამდენი წლის შემდეგ ეწერა ზედ დუდას როგორ უყვარს ნინი და მაშინ მითუმეტეს
-აბა მე რა უემოციობას მატყობ ვერ გავიგე
-რა? რამე მითხარი?
-არა არაფერი დავიძინოთ არ შეიძლება შენთვის დაღლა თან ორ დღეში სკოლა გვეწყება და ისედაც გადაიღლები- ისე უთხრა არც გაუხედია მარიამისკენ გადაბრუნებას აპირებდა მარიამი რო მოეხვია უცებ გახარბული და მაგრად აკოცა ლოყაზე
-მართლა მოვდივარ? ანუ სწავლას გავაგრძელებ? ძალიან ძალიან დიდი მადლობა რო იცოდე როგორ გამახარე- ისე გააკეთა ეს ყველაფერი არ გაუაზრებია. მხოლოდ მაშინ მოეგო გონს მისი შიშველი სხეული რო შეიგრძნო რომელმაც ჟრუანტელი მოგვარა და ერთიანად წამოახურა. მაშინვე მოშორდა- დავიძინოთ- უცებ უთხრა და გადაბრუნდა. ალექსანდრეს კი ეღიმებოდა და ზურგს უწვავდა მარიამს მზერით.
დილით როცა გაიღვიძა იმხელა სიმხურვალე იგრძნო მარტო ზურგი კი არა მთელი სხეული ეწვოდა , თვალები გაახილა და მიხვდა რომ ალექსი იყო მასზე აკრული და ცეცხლს უკიდებდა თან ყველაფერთან ერთად თავი მის ყელში ქონდა ჩარგული და რო შეტოკებულიყო პირდაპირ აკოცებდა , ეს ცხელი სუნთქვა რომელიც გახშირდა მარიამის გამოღვიძების შემდეგ ჭკუას აკარგიებდა და გულს ისე უჩქარებდა ეგონა მალე დატოვებდა გულ-მკერდს. ჯერ იფიქრა ფრთხილად დავიხსნი თავსო მაგრამ ხელები ისე ქონდა შეკრული მის მუცელთან იმათ ვერ მოიშორებდა , ამიტომ დიდი ყოყმანის შემდეგ გაღვიძება მისი სცადა
-ალექსანდრე -ისეთი ტკბილი ხმა ქონდა უკვე დიდი ხნის გაღვიძებულ ალექსს ჟრუანტელი მეტად მოგვარა -ალექსანდრე გაიღვიძე რა
-უუ- რაღაც ხმა ამოიძარა და ცხვირი კანზე გაუსვა მანდ კი მოკვდა
-გთხოვ ასე ვერ გავჩერდები -ეს რო თქვა წამში მოეგო გონს და მშვიდად მძინარე ალექსი გადაიქცა მონსტრად. სწრაფად უშვა ხელები და მაშინვე იგრძნო აუტანელი სიცივე და სიცარიელე
-დიდი ბოდიში ძილში ვერ მივხვდი რო ჩაგეხუტე შენ ხო გაწუხებს ჩემი შეხება -წამოდგა და შარვალი ამოიცვა
-სად მიდიხარ ადრეა ჯერ -დასჯილი ბავშვივით უთხრა
-რაში განაღველბს - სააბაზანოში შევიდა . მარიამი კი გაბუსული იჯდა და საშინლად გრძნობდა თავს მისი გაბრაზების მიზეზი რომ გახდა არადა არ უნდოდა გაებრაზებია . ფეხმძიმობის ამ პერიოდში საშინლად გულჩვილი გახდა უკვე ისეთი ხშირი გულისრევები აღარ აწუხებს მაგრამ ცრემლები ახრჩობს ყველაფერზე. ამჯერადაც ნელ-ნელა იწყო დიდმა სითხის ბურთებმა სვლა მის ღაწვებზე . ალექსანდრე დანამული გამოვიდა მხოლოდ საცვალი ეცვა და წვეთები ქონდა მთელს სხეულზე მარიამს ინსტიქტურად გახედა რომელსაც ცრემლების გამო თვალები დაბურული ქონდა საწოლზე იყო გადაწოლილი ალექსის მხარეს და ტიროდა . მაშინვე გაეყინა სისხლი და სულ არ ახსოვდა არაფერი ისე მივარდა და წამოაჯინა
-მარიამ რა გჭირს , რამე გტკივა? ცუდად ხარ? ექიმთან წავიდეთ? - უცებ მიაყარა თან მისი სახე თავის დიდი ხელებში ქონდა მოქცეული რაც მარიამს ისე მოსწონდა ლაპარაკის უნარს კარგავდა -ამოიღე ხმა გთხოვ -ისე შეშინებული იყო უფრო საყვარელი ხდებოდა მისი ხმა და ეს დამატებითმოსწონდა. აწითლებული ქონდა პატარა ცხვირი , თვალები დააფახულა რამოდენიმეჯერ და წარბები ისე საყვარლად შეკრა ალექსანდრეს მისი სახის დაკოცვნა მოუნდა ხმამ ხო საერთოდ გააგიჟა
-მე უბრალოდ მინდოდა ... მე მინდოდა სამზარეულოში ჩავსულიყავი და იმიტო გაღვიძებდი - სრუტუნით თქვა ნაწყვეტ-ნაწყვეტ და ალექსანდრეს გაოცებულად გაბრწყინებულ თვალებს რო შეხედა გაუკვირდა
-მაგიტო ტირი?
-ხოო
-მოდი ჩემთან - ხელი მოხვია და თავის ფეხებზე გადააჯინა შემდეგ კი დაცვარულ გულ მკერდზე მიიკრა კიდევ რომ ასდიოდა გრილი წვეთების სურნელი . თმაზე ხელი ჩამოუსვა და საფეთქელზე მიაკრო ტუჩები - იმედია ჩემს ჯიუტ გოგოს მალე გადაუვლის ეს ეტაპიც და აღარ იქნება ასეთი გულჩვილი და დაბრუნდება მარიამი რომელიც სხვებთან არ ტირის მითუმეტეს ასეთ სისულელეებზე - ისეთი დამთბარი ქონდა ხმა მარიამმა თვაები მინაბა და გაიტრუნა
-მე შენი გოგო არ ვარ - პატარა ბავშვივით დაბრიცა ტუჩები, ალექსს კი ღიმილი მოეფინა სახეზე ,ხელი ზურგზე ჩამოაყოლა და წელთან გააჩერა
-აბა ვისი გოგო ხარ ჩემი თუ არა?-სიცილით კითხა თვალებმინაბულს
-სხვისი მითუმეტეს არ ვარ
-მითუმეტეს ესეიგი ან ჩემი ხარ ან არავისი - ისე თქვა ძვლივს იკავებდა თავს ხმამაღლა რო არ გაეცინებია-კაი აბა რა უნდა ჩემს ბავშვს მანდ როა
-ფორთოხალი მინდოდა მაგრამ მეზარება უკვე წასვლა -ხელი ინსტიქტურად გადაიტანა თავისი მუცლიდან ალექსის პრესზე და ორივეს რო ეკლებმა დააყარა კანზე ისევ უკან გამოსწია წამოხურებული სახე სხვა მხარეს შეაბრუნა თვალებს ისევ არ ახელდა
-მე მოგიტან - მისი გადასმა სცადა მაგრამ გააჩერა ისე მოსწონდა მასზე აკრულს ჯდომა არსად გამშვები არ იყო
-არა არ მინდა -უცებ მიადო მკერდზე ხელი და წომოწითლდა კიდეც
-კარგი მაშინ გადაგსვავ ისევ შენს ადგილას- უცებ მიხვდა რატოც არ უნდოდა და მაინც უთხრა
-რატო ასე დავმძიმდი რო ცოტახანს ვეღარ მიძლებ?- ისე ახედა სულ დაავიწყდა სიამაყე და საერთოდ აზროვნება რო შეეძლო და სიტყვებზე დაფიქრებულიყო რასაც ისროდა
-რადგან ასე გინდა იყო იყავი მე არ მიშლი- გაიცინა და საწოლის თავს მიეყრდნო უკეთ რო ყოფილიყო. მარიამმა ისევ კომფორტულად დადო თავი, თვალები მინაბა და ხელი მის პრესზე გადაიტანა. ალექსანდრე კი ფრთხილად ხლართავდა მის გრძელ სწორ თმაში ხელებს რომელიც დილითაც კი არ იყო არეული და რომელსაც ისეთი სურნელი ქონდა გონებას უბინდავდა. მალე დაეძინა მარიამს , ისეთი უცოდველი სახე ქონდა ჩვილ ბავშვს მოგაგონებდათ , ალექსიც გაღიმებული უყურებდა და სულ ვერ შენიშნა ანასტასია როგორ შევიდა მათთან ეს სურათი რო დაინახა თავი ვერ შეიკავა და გაიცინა ალექსანდრემ სიე უბრიალა თვალები ეგრევე ხელი აიფარა და გაჩუმებას შეეცადა
-ტასო ჩუ ძინავს ვერ ხედავ? რა გინდა
-საწოლზე ადგილი არ იყო?
-რა გინდა მეთქი- ჩურჩულით უთხრა
-მე და მარიამი საყიდლებზე უნდა გავსულიყავით დღეს ტანსაცმელი აღარ მერგებაო და დროის შეთანხმება მინდოდა
-ესეიგი საყიდლებზე კარგი რო გაიღვიძებს მერე კითხე და ხო მე არაფერი გამიგია
-კარგი როგორც მიბრძანებთ ხელი კარგად მოხვიე არ გადაგივარდეს- ფხუკუნით გავიდა გარეთ ალექსმა კი ტუჩები მიაკრო მარიამს რომელიც ტასოს შემოსვლის დროს ცოტა შეიშმუშნა და უკვე ცხვირი მის ყელზე ქონდა მიდებული და ისე მძაფრად გრძნობდა მის სუნთქვას მთელი სხეული დაეხორკლა . მარიამს დიდხანს არ უძინია უფრო მზის სხივების გამო თვალები ზანტად გაახილა სამაგიეროდ ალექსმა დახუჭა არ უნდოდა ასე დაენახა , მაგრამ მარიამის მზერა რომ იგრძნო გულისცემა აუჩქარდა მისი თბილი და ნაზი ხელის შეხებამ წვერმოზრდილ ლოყაზე გონება დაუბინდა მაგრამ როცა ცხელი და მწველი ტუჩების შეხება იგრძნო ლოყაზე სიამოვნების მორევში გადავარდა . სამწუხაროდ ხელიდან გაეცალა ჩიტი რომელიც მომწყვდელი ყავდა მკლავებში და სიცარიელე იგრძნო, თვალები გაახილა და დაინახა ზურგით მდგომი რომელიც სარგებლობდა მისი ვითომდა ძილით და იქვე გადაიძრო ისედაც მოკლე პენუარი , მისი სხეულის დანახვამ ძარღვები დაუჭიმა პირის გაშრობა იგრძნო და ტუჩები ააცმაცუნა, თმები რომ გადაიწია ფრთხილად ერთ მხარეს ლიფის შესაკრავად უფრო მოხერხებულად რო ყოფილიყო უკვე ჟრუანტელსაც ვეღარ გრძნობდა რომელიც მთელს მის სხეულს დაუფლებოდა . მარიამმა სარაფანი გაჭირვებით გადაიცვა მაგრამ შეკვრა ვერ მოახერხა და დატოვა. შემდეგ ფანჯარა გამოაღო სუბთა ჰაერი რომ შესულიყო და ალექსანდრეს გახედა რომელსაც ფაქტიურად არაფერი ეფარა მისკენ დაიძრა და ფრთხილად დაწვდა საბანს რომ გადაეფარებია ამ დროს გაახილა თვალები ვაჟბატონმა
-სადმე გადიხარ?
-ხო შენ აპირებ სადმე გასვლას დღეს?
-კი -წამოდგა და გარდერობთან მივიდა იგრძნო მზერა რომელიც განიერ და დაკუნთულ მხარ ბეჭს უწვავდა და ჩაიცინა . შარვალი და პერანგი გამოიღო . ღილების შეკვრა დაიწყო და მარიამისკენ შებრუნდა რომელიც ჩანთაში ალაგებდა საჭირო რაღაცეებს საწოლი კი უკვე გასწორებული ქონდა ზურგი კი შიშველი მოუჩანდა რომელსაც გრძელი თმა თითქმის უფარავდა მაგრამ მისი ხავერდოვანი კანი მაინც ჩანდა. ალექსმა ხელი ჩამოუსვა მოულოდნელად ზურგზე და იგრძნო როგორ შეცბა ქალბატონი თან ისე ახლოს იყო სუნთქვას რომელიც საგრძნობლად გაუხშირდა ყელზე აფრქვევდა, თითების თარეშს რომ მორჩა ელვაშესაკრავს დაწვდა და შეუკრა - მოსუქებული ხარ უკვე -მუცელზე გადაიტანა თითები და მოეფერა ისე რომ უკნიდან ეკვროდა
-მე,..... ხო უკვე მეტყობა მუცელი -დაბნეულმა თქვა და მშორდა კარადიდან თბილი მანტო გამოიღო ფეხზე ტყავის ბუგები ჩაიცვა თმა ზურგზე გადაიყარა და გავიდა.
ალექსანდრე ცოტახანს დაბორიალებდა და ცდილობდა დათასთან ერთად დუდას ადგილსამყოფელის გაგებას , თვითონვე დაურეკატ და უთხრა რო კარგად იყვნენ ყველაფრეი უთხრა ნინის და ეხლა ეცდებოდა შემორიგებას . ესენიც მიხვდნენ რომ აზრი არ ქონდა მოძებნას, შემდეგ კი სავაჭრო ცენტრისკენ დააწვნენ, ტასო იჯდა და ელოდა გასახდელიდან როდის გამოვიდოდა მარიამი როცა ბიჭები დაადგნენ
-აქ რა გინდათ?
-ჩშ წამო მე და შენ წავიდეთ - დათამ ხელი გაუწოდა იმანაც ჩაიცინა და გაყვა. ერთად განაგრძეს შოპინგი მხიარულად და გიჟურად როგორც ტასოს შეეფერება. მარიამმა ძალიან ლამაზი კაბა მოირგო და გამოვიდა თან ისევ კაბას უყურებდა
-მგონი კარგია ხო ტას?
-მგონი ძალიან გრძელია უფრო მოკლე არ არის ეგეთი?-ისე მშვიდად უთხრა ალექსმა თითქოს დიდი ხნის წინ ელოდა
-აქ შენ? ხო მაგრამ
-მალე ვიყიდოთ თორე მერე საქმე მაქ ეგ არ მომწონს
-მე მომწონს
-მე არა სხვა ჩაიცვი!
-კაი რა- საყვარლად დაბრიცა ტუჩები და უკან დაბრუნდა. ბოლოს ის კაბები აარჩია რომელიც ორივეს მოსწონდა . შემდეგ ნამცხვარი მოუნდა და კაფეში შებრძანდნენ , იქ უკვე დათა და ტასოც შეუერთდნენ
-აბა გვრიტებო იშოპინგეთ?
-თქვენ?
-დათას გემოვნებას ვინ გადაუვა მაინც სად ხედავს ასეთ ტანსაცმელს მე ორი საათი უნდა ვეძებო ეს კიდე ჩემზე უკეთ ყიდულობს- ისე თქვა ტასომ თითქოს ბრაზობდა
-მოკლედ თქვენ სულ ასე როგორ ხართ რა ან შენ როგორ არ გბეზრდება ამასთან ერთად ბოდიალი
-შენ მაგას ვერ გაიგებ -მარიამმა თქვა და ნამცხვარი მიირთვა. შემდეგს სახლში დაბრუნდნენ უკვე თვითონ ელაპარაკა დუდას და რო დამშიდდა წარმატება უსურვა და მშვიდად მოემზადა სკოლაში წასასვლელად.

უმეტესად არ უყვართ სკოლის დაწყება ან მხოლოდ იმიტომ უხარიათ რომ კლასელებთან ისევ იმ სიხშირით გაატარებენ დროს , მაგრამ მარიამი განსხვავებული იყო მას საშინლად ახარებდა სწავლის დაწყება მეცადინეობა და კითხვა უყვარდა მეგობრები კი ახალ სკოლაში აღარ ეგულებოდა. ალექსანდრემ როგორც თქვა მის ძველ სკოლაში მიდიოდნენ სადაც სოფელში გადასვლამდე სწავლობდა და მთელი სკოლა იცნობდა . დილით ადრე გაიღვიძა ალექსს კიდევ მშვიდად ეძინა . მოწესრიგდა ჩაიცვა ხელჩანთაში საჭირო ნივთები ჩადო თმებიც უკეთ დაივარცხნა და საათს შეხედა უკვე ცხრა იყო დაწყებული ამიტომ ალექსის გასაღვძებლად დაიხარა
-ალექსანდრე გაიღვიძე დაგვაგვიანდება
-მეზარება -ამოიზმუვლა და თავი ბალიშში ჩარგო - რომელი საათია
-ცხრის ნახევარია . ადექი რა
-კაი ხო ვდგები ჩადი შენ საუზმე გაამზადეთ და ჩამოვალ- წამოჯდა მარიამი შეათვალიერა ისეთი ლამაზი იყო უნდოდა კომპლიმენტებით შეემკო მაგრამ სიტყვა არ დაუძრავს .
საუზმის მომზადებაში მოეხმარა ნატას ტასოც ჩამოვიდა მას უნივერსიტეტში უგრძელდებოდა სწავლა და მოკაზმული ჩამობრძანდა. მარიამს ზურგიდან მოეხვია და ლოყაზე აკოცა ხმაურით
-როგორ მყავს რძალი და ჩემი პატარა ძმისშვილი?
-კარგად ძალიან შია ოღონდ და მამიკო აღარ მოდის
-მოვედი ნუ წუწუნებ- ალექსანდრეს ხმამ გაკვეთა ოთახი და ისიც მისკენ შებრუნდა
-ოჰ მობრძანდა ბატონი რა სიმპო ხარ ძამიკოო- წარბები აათამაშა ტასომ . მართლა მაგრად გამოიყურებოდა შავი ჯინსის შარვალი ეცვა ტანზე გამოყვანილი, კლასიკური ფეხსაცმელი სპორტულ სტილშიც გადიოდა , ლურჯი პერანგი . ქურთუკი ხელში ეჭირა ,ისეთი სიცივე იყო გარეთ ისე ვერ გავიდოდა .
ყველამ ერთად ისაუზმა შემდეგ კი წამოდგნენ ყველა ერთად, ტასო გაიყვანა ჯერ შემდეგ კი სკოლისკენ დაიძრა ხუთი წუთი აკლდა ცხრას რომ შევიდნენ სკოლაში , მარიამი ცოტა ღელავდა არ უყვარდა არასდროს დიდი ცვლილებები ეხლაც ნერვიულობდა
-ასეთი შეშინებული თუ ივლი შეაშინებ ხალხს-მეტად მოშხამა ალექსმა და შეატარა - იცოდე ჭკვიანად იყავი და არ გამაბრაზო არავის შეეპასუხო რაც არ უნდა თქვან ზედმეტად არავის ეკონტაქტო იცოდე ვისი ცოლი ხარ პასუხი თუ იქნება გასაცემი მე გავცემ - მოკლედ მოუჭრა სანამ ბრბოს მიუახლოვდებოდა. ყველასგან გრძნობდა დაჟინებულ მზერას. ალექსს ბიჭები მიესალმნენ ზოგს იცნობდა ვინც ძაან ახლო მეგობარი იყო სანდროსი მაგრამ ბევრიც ეხლა გაიცნო . გოგოები ყელზე ეკიდებოდნენ და კოცნიდნენ ეს ცოტა უსიამოვნოდ მიიღო მაგრამ არაფერი უთქვია არც შეუტყვია თვალებზე ემჩნეოდა მხოლოდ. დირექტორთან იყვნენ შესულები მარიამის სწავლის შედეგები იცოდნენ შემდეგ კი დამრიგებელთან ერთად წავიდნენ კლასისკენ .
-ბავშვებო დარწმუნებული ვარ იცით მაგრამ მაინც გეტყვით რომ ახალი კლასელი გეყოლებათ მარიამ ტაბიძე როგორც ვიცით კარგი მოსწავლეა და იმედია იგივე ტემპით და მონდომებით დაასრულებს დარჩენილ სემესტრსაც . წარმატებებს გისურვებ საყვარელო - გაუღიმა ქალმა და ოთახი დატოვა. მარიამმა ალექსის გვერდით დაიკავა ადგილი და გაკვეთილიც დაიწყო. რამოდენიმე ბიჭი იყო გამორჩეული მოსწავლეები გიგა, რატი და შაკო მარიამი არ იჩენდა ინიციატივას უბრალოდ უსმენდა მასწავლებელს , გრძნობდა რომ უმრავლესობა მასზე საუბრობდა ჩუმად და იღიმოდა ამპარტავნობა იმჩნეოდა მათ ღიმილზე და ქცევაზე რომელიც სულ აღიზიანებდა . გაკვეთილის ბოლოს თავად მასწავლებელმა ააყენა და შეკითხვა ისე დაუსვა სახეზე ეწერა“დარწმუნებული ვარ არ გეცოდინება მაგრამ იქნება და გაარტყაო“ ალექსანდრემ მარიამის ამაყ მზერაზე ჩაიღიმა და კალამი აათამაშა მერხზე . ქალბატონმა კითხვა დაასრულა და დაელოდა მარიამის პასუხს
-მას ეგ რთული შეკითხვაა არამგონია სოფელში ასწავლიდნენ მსგავსი სირთულის თემებს - ერთ ერთმა ჭორიკანამ გამოყო თავი და ვითომ დასცინა . მიმიკა არ შეუხრია აი ალექსს კი აშკარად დაეჭიმა ძარღვები
-მარიამ მიპასუხებ კითხვაზე თუ ვერა
-რათქმაუნდა გიპასუხებთ გააჩნია როგორ გგნებავთ იმის მიხედვით რაც ჩვენს სახელმძღვანელოშია თუ ვრცლად ვისაუბრო თემის გასწვრივ- მშვიდად მიუგო და დააფჩენია პირი მასწავლებელს.
-რაც იცი ის მოყევი - ისე უთხრა კიდე არ კარგავდა იმედს რო ვერ უპასუხებდა. მარიამმა კი იმდენი ისაუბრა თავად მასწავლებელს არ უთქვია ამდენი ახსნის დროს . ბოლოს ირონიული ღიმილით გადახედა ქალს და კლასელებს ბიჭები იღიმოდნენ
-დამაკმაყოფილებელი თუ არაა პასუხი ალბათ დაამატებიებთ რომელიმე ჩემს კლასელს მაგალითად თიკუნას- გოგოს გახედა რომელიც ბოღმისგან გალურჯებული იყო და აღარ იცოდა რა გაეკეთებია
-არა საყვარელო თიკუნამ ეგ არ იცის დამატება ხო ზედმეტია- რატიმ ჩაიცინა და მარიამმაც გაიღიმა. ალექსანდრე კი თვალების ბრიალით იყურებოდა .
დანარჩენმა გაკვეთილებმაც ჩვეულებრივად ჩაიარა მარიამი ყველა კითხვას პასუხობდა მაგრამ წაკბენებსაც იღებდა რომლებსაც ყურადღებას არ აქცევდა. ბიჭები გამოელაპარაკნენ მათ არ იცნობდა საერთოდ როგორც ჩანს ალექსს არ ქონდა დიდად კარგი ურთიერთობა მათან განსაკუთრებით რატისთან რომელიც ამათგან ყველაზე სიმპატიური და მექალთანე იყო გამომეტყველება და მზერაც ისეთი ქონდა დაადნობდა აიზბერგსაც.
როგორც კი გავიდნენ სკოლიდან მაშინვე გადმოანთხია მთელი დრის ნაგროვები ბრაზი
-რა გითხარი შესვლის წინ
-რა?- ისე საყვარლად კითხა ძლივს მოითმინა
-ზედმეტად არავის ელაპარაკოთქო შენ კიდე გამიმართე იქ ერთი ალიაქოთი როდიდან დაიწყე საერთოდ ეს ბიჭებთან ჟღურტული აღარ გინდა წესიერი გოგოს როლის თამაში ?-საჭეს უჭერდა ხელს და სწრაფად მიაქროლებდა მანქანას. -მიპასუხე !
-არ მესმის რას მთხოვ რომ გიპასუხო
-ამის დ.. შ... ჩემი გადარევა გინდა ხო? უნდა გამაგიჟო გოგო?-ისე იღრიალა მარიამი შეხტა , უცებ გააღო კარი და იმ წამის გაჩერებული მანქანიდან სწრაფად გადავიდა. ძალიან უნდოდა ცრემლების შეკავება , უნდოდა არავის დაენახა მისი ტკივილი სწრაფად აირბინა კიბეები კიდევ კარგი სახლში არავინ შეეგება . კარი მიხურა და მიეყრდნო მთლიანად ცახცახებდა მარტო ეხლანდელი სიტყვები არ ტკიოდა მთლიანად დამოკიდებულება და ის აზრი აწუხებდა რაც ალექსანდრეს ქონდა მასზე . სააბაზანოში შევიდა კარი მიხურა და მეთლახზე დაჯდა , ფეხები მოკეცა თავი შიგ ჩამალა და ცრემლებს გასაქანი მისცა .
ალექსანდრე გაგიჟებული გადავიდა მანქანიდან სწრაფად შევიდა სახლში მაგრამ ნატა შეხვდა
-სადაა მარიამი? -პირველად ის იკითხა - უგემრიელესი ნამცხვარი გამოვუცხე დარწმუნებული ვარ ძალიან მოეწონება - ღიმილით თქვა და უკან გაიხედა- არ მოდის? ალექსანდრე სადაა
-ზევით ავიდა დედა
-რატო რა უთხარი რა მოხდა ისე არ ავიდოდა მე რო არ ვენახე დარწმუნებული ვარ ეშიებოდა და სამზარეულოშიც შევიდოდა
-არაფერი დედა შემეში- სწრაფად დაიღრიალა და კიბეები აირბინა . კარი შეგლიჯა იქ მხოლოდ მისი მანტო დაინახა ძირს დაგდებული და ეგრევე სააბაზანოს კარს გახედა , ტირილის ხმა გაიგონა როცა მიუახლოვდა და გაგიჟდა ეხლა უკვე თავის თავზე ბრაზობდა. ფრთხილად შეაღო კარი და კედელთან ატუზული რომ დაინახა პატარა საყვარელი სხეული ჟრუანტელმა დაუარა , მისი სისუსტის შეგრძნებაზე დაიხარა და ხელი მოკიდა
- გამიშვი ხელი- ისეთი ხმა ქონდა გეგონებოდათ წამის წინ ჩიტივით კი არ ფართხალებდა ლომივით ღრიალებდა
-დამშვდდი მორჩი ისტერიკას და რომ გელაპარაკები ნუ გარბიხარ თუ მართალი ხარ ბოლომდე დარჩი და პასუხი გამეცი . გელოდები - ძვლივს შენარჩუნებული ხმით თქვა და გავიდა. კარის მიხურვა და მისი იქ დატოვება ისე გაუჭირდა თითქოს ათი წლის სიცოცხლე მოაკლეს , ერთი ფიქრი ისიც იფიქრა მივალ ავაყენებ მაგრად ჩავეხუტები და აღარასდროს ავუწევ ხმას მასთან საუბის დროსო მაგრამ გადაიფიქრა .
მარიამმა პირი მოიბანა , გაიმშრალა სარკეში ჩაიხედა თავი დაიმშვიდა და გავიდა. ალექსანდრეს წინ დადგა რომელიც ფანჯრიდან იხედებოდა და მალევე შებრუნდა მისკენ
-რატისთან ახლოს მიკარებული არ დაგინახო
-კარგი მე რატის არ დაველაპარაკები როცა მოვა და რამეს მეტყვის მუნჯივით ვიჯდები არც გავხედავ ისე თითქოს ვერც ვხედავ შენ კი თკუნა რო დაგიწყებს ხელების ფათურს ისე დადექი თითქოს ხე ხარ და თითი არ დააკარო - მშივიდად უთხრა ირონიული მზერა მოავლო ალექსანდრეს რომელიც გაოცებული უსმენდა ზურგი აქცია და კარისკენ წავიდა- მე უნდა ვისადილო ჩვენს შვილს ძალიან შია შემოგვიერთდდები თუ კიდევ რამე გვაქ სალაპარაკო- უკვე ირონიულად გაუღიმა
-მოიცადე- ისე უთხრა თითქოს ეხლა გაიაზრა რაც უთხრა და წინ დაუდგა -საიდან დაასკვენი ეგ
-რა?-ისე კითხა თითქოს ვერ ხვდებოდა რას ეკითხებოდა
-მარიამ!! ნუ მეთამაშები
- საიდან მოვიტანე განმიმარტე
-თიკო რა შუაშია
-რომელი თიკო ჩვენი კლასელი? მთელი დღეა მისვლის წამიდან რო მგლეჯს თვალებით და შენ გკბეჩს ტუჩების კვნეტით?- ისევ ეს ირონიული და მშვიდი მზერა და წაყოლებული ალექსის ნერვები
-დიდი მნიშვნელობა არააქ რას იფიქრებ მაგრამ
-თუ არააქ ნუ მეტყვი
-თაკოსთან არაფერი მაქ მე საერთოდ და ტყუილად ნურაფერს დამაბრალებ
-საერთოs შენ რას ეძახი ? ჩემსავით შვილს ყველა ვერ გაგიჩენს საერთო რო იყოს - ამჯერად აღარ დაელოდა და გავიდა, უკვე აღარ შეეძლო ასე ეყურებია უნდოდა ეყვირა ეჩხუბა და ეთქვა რო მისი ქმარი იყო და არავის ქონდა მასთან მიკარების უფლება მაგრამ ამას ვერ გააკეთებდა თავის დამცირებად მიაჩნდა ამ სიტუაციაში და მის ნერვებზე თამაში ამჯობინა.
ნატა ნერვიულობდა ვერც ბედავდა ზემოთ ასვლას არ უნდოდა მათ ურთიერთობაში ჩარეულიყო რადგან ეს არ მიაჩნდა მართებულად მარიამი გაღიმებული შევიდა სამზარეულოში და სუფრას მოავლო თვალი
-ნატა დეიდა რა მოამზადეთ ასეთი გემრიელი სურნელი როა მთელს სახლში? ძალიან მშიააა - ისეთი ბავშური იყო წამში დაავიწყდა ნატას ყველაფერი და ლოყაზე მოეფერა
-ჩემო გოგო ნამცხვარი გამოვაცხე მოგეწონაბა ვიცი. მანამდე ვისადილოთ ალექსანდრე არ მოდის?
-არ ვიცი ბებო და ბაბუ სად არიან?
-მაგათ უკვე ისადილეს ნიკოლოზი კიდე არაა სახლში
-მაშინ ხელებს დავიბან და მოვალ - უკვე ერთხელ ჩაკბიჩა პიცის ნაჭერი ვერ გაუძლო მაგრამ დადო და სააბაზანოში შესასვლელად გავიდა ალექსანდრეს რო შეასკდა ახედვის გარეშეც იცოდა ვინ იყო ისეთი გრძნობა ქონდა
-ფრთხილად იარე ბავშვს არაფერი დაემართოს -ალექსისთვის არ მიუქცევია ყურადღება სააბაზანოში შეკუსკუსდა უცებ დაიბანა ხელები და ეგრევე დასკუპდა როგორც კი შევიდა პიცის ნაჭერი დაითრია და მადიანად ჩაკბიჩა
-მმ რა გემრიელია ოქროს ხელები გაქ მე ასეთს ვერ ავკეთებ
-შენ დაჟე საჭმელსაც აკეთებ?
-კი ვაკეთებ მაგრამ ამჯერად აქაურობის ბატონპატრონს ვერ გავუწევ კონკურენციას - ნატას გაუღიმა
-თორე ხო გააკეთებ ეხლა შენც რამეს
-ალექსანდრე არ მორჩები? რაც გააკეთა სულ კარგად გააკეთა ყველაფერი ისე რო ნაკლი ვერ უპოვე დარწმუნებული ვარ ჩემზე უკეთესი მზარეულია
-არა თქვენ არაჩვეულებრივად ამზადებთ მე ეგეთი კარგი არ ვარ - კიდე მეორე ნაჭერი აიღო და უცებ გაჩერდა -აუ კიტრის მწნილი არ გვაქ? საშინლად მომინდა - წარბები შეკრა და ტუჩები დაბრიცა
-სად გაახსენდა ეხლა მწნილი-ჩაიბურტყუნა და ჭამა განაგრძო-რა წავა მაღაზიაში
-გვაქ კი მოგცემ ეხლავე -გაიცინა ნატამ და წამოდგა
-მართლაა რა კარგიაა- ტაში მსუბუქად შემოკრა და დაელოდა როდის მიაწოდებდა ქილას . მანაც მაშინვე ამოიღო ერთი ცალი და ისე ჩაკბიჩა თითქოს უგემრიელეს შოკოლადს აგემოვნებდა თან პიცასაც რო წამდა ეგ იყო მაგარი
-მოკლედ ჭამის სურვილი დაგეკარგება ადამიანს ისეთ რაღაცეებს ჭამს - ალექსანდრეს გულში ეღიმებოდა მისი ჭამის მანერაზე და გამომეტყველებაზე მაგრამ მაინც ცდილობდა გაეღიზიანებია - ბავშვიც შენ გგავს მგონი უგემოვნო დავიღუპეთ დედა
-უგემოვნობა შენგან რო მეყოლება შვილი მანდ ჩანს სანდრიკო?- გაღიმებულმა აჯახა და ნატას სიცილი რო გაიგონა თავი ვეღარ შეიკავა
-მარიამ მიწვევ?
-რა გინდა უბრალოდ გკითხე ასე ვთქვათ არგუმენტი მოგიყვანე ნუ ეხლა შენ თუ თვლი რო გემოვნებიანობა არ მეტყობა მაგის მიხედვით
-მთელი ქილის შეჭმას აპირებ?- ყურადღება გადაიტანა
- არ ვიცი - გაიცინა და კიდე ჩაკბიჩა -მგონი აღარ მინდა - სკამის საზურგეს მიეყრდნო და მუცელზე დაიდო ხელი - უკვე მეტყობა ხო მუცელი?
-ცოტა ხანში მოძრაობასაც დაიწყებს და მაშინ იგრძნობ ყველაზე დიდ ბედნიერებას - ნატამაც გაიღიმა და თავისი ფეხმძმობა გაახსენდა- ალექსანდრემ პირველად რო დამარტყა ფეხი დაახლოებით შენი ხნის ფეხმძიმე ვიყავი ნიკა ელაპარაკებოდა ეუბნებოდა რო გაიზრდები კალათბურთის თამაშს გასწავლიო და ეგრევე დაარტყა
-მუცლიდანვე გგავს ეს ბავშვი და მე რა გავაკეთო უგემოვნობა შენგან ექნება თუა - ჩუმად უთხრა
-ანუ შენ რო ჩემი ცოლი ხარ უგემოვნო ვარ?- კითხვა შეუბრუნა
-მე რო შენი ცოლი ვარ მანდ მარტო ჩემი გემოვნება ჩანს იმ ღამიდან გამომდინარე თუ ვიმსჯელებთ- ალექსანდრეს კი მოაკეტია მაგრამ სახეზე საგრძნობლად წამოწითლდა - აბა მერე ისწავლე კალათბურთის თამაში?-გადაიტანა ყურადღება უცებ
-კი ისწავლა ეხლაც თამაშობენ ხოლმე ბიჭები გუნდშიც იყო 16 წლამდე ეხლა დაანება თავი და ისე თამაშობს ხოლმე უთხარი ერთხელ წაგიყვანოს თამაშზე ის გიჟებიც რო მოვლენ მართლა დუდა არ ჩანს და სად დაიკარგა? რაც ნინი წავიდა თავის მეგობართან იმის მერე არ ჩანს
-დუდას საქმეები აქ რაღაც და დაბრუნდება ალბათ მალე
-დარწმუნებული ვარ მოაგვარებს და დაბრუნდება- მარიამმა დაამატა და წამოდგა - ნატა მოგეხმარები ალაგებაშ და მერე წავალ რაღაცეები სამეცადინო მაქ
-მეცადინეობას რაც შეეხება რეპეტიტორები გავიკითხე შენ და ალექსს სხვადასხვა საგნები გჭირდებათ ამიტომ არ ვიცოდი საუკეთესოები ვიპოვე და ამ კვირაშივე დაიწყებ
-მართლა?- გახარებულმა თქვა და მოეხვია ნატას- მადლობა - უცებ დაიხია უკან - არა იყოს არ მინდა მე
-რატო არ გინდა
-ძალიან ბევრი თანხა უნდა თან მე ეხლა ბევრი საქმე მექნება და არ მეცლება მაგისთვის ბეჭედზე დაიხედა რომელიც არათითს უმშვეებდა და რამოდენიმეჯერ დაატრიალა - თან რომც ჩავაბარო დაფინანსება ვერ მოვიპოვო შეიძლება და
-ჯერ ეს ერთი შენც ჩემი შვილი ხარ და რა თანხაზე მელაპარაკები რძალს თუ არ შევუწყვე ხელი სწავლაში როცა ამის პრობლემა არ მაქ აღარ ვყოფილვარ არაფერი, მერე მეორე საქმე არ ვიცი მე აქ არ ვარ? შენ იმეცადინებ და ბავშვზე იზრუნებ ჯანმრთელი რო დაიბადოს ამ შენს ქმარს კიდე ხუშტურები თუ აქ თვითონ მიხედოს თავს მაგას ვასწავლო და შენ დაგტოვო ისე?
-ხო მაგრამ ალექსანდრე
-მე რატო მიყურებ რა გგონია სწავალას დაგიშლი? ავადმყოფი კი არ ვარ მე რასაც გეუბნები ის გააკეთე და კიდეც ისწავლი და ექიმიც იქნები - ეს უთხრა და გავიდა
-ესეიგი იწყებ ალექსიც იწყებს ეხლა ისტორიაზე შენ ბიოლოგიაზე და აბა შენ იცი
-დიდი მადლობა არ გაგიცრუებთ იმედებს
-მე ვიცი ეგ ჩემო კარგო წადი ეხლა არ მინდა მე დახმარება დაისვენე ხო და ეს ჭამე კიდე - ნამცხვარი მიაწოდა მარიამმაც გამოართვა და ჭამით წავიდა მისაღებისკენ . ალექსანდრე დივანზე იყო გაწოლილი და ტელევიზორი ჩართული ქონდა ისე ვიღაცას წერდა მობილურში იყო ჩამძვრალი . მარიამი ბოლოში დაჯდა და ჭამა განაგრძო თან მას უყურებდა და ნელ-ნელა ღიზიანდებოდა ბოლოს მაგიდაზე ისე დადო თეფში უკვე ისე გახედა რო მარიამმაც შეამჩნია ძვლივს შეიკავა თავი რო არ გაეცინებია
-რა ხდება მარიამ?
-რა ხდება
-რამე გინდოდა?
-ხელს გიშლი თუ რა ხდება?
- არაა იყავი მე რას მიშლი- ისევ ჩაძვრა მობილურში
-ერთი წუთით მოგწყვეტ ცოტახანს შეაგვიანე მიწერა -ალექსანდრეს არ შეუხედავს მაინც და განაგრძო- ჩემმა მეგობარმა მომწერა შევხვდეთ მომენატრეო და წავალ მოგვიანებით დავბრუნდები - წამოდგა თეფში უნდა აეღო რო წამოფრინა ალექსანდრე
-სად მიდიხარ? ვინ მეგობარი რა მეგობარი სად შევხვდეო?
-აკო. უი ქორწილში არ იყო მგონი და არ გაგიცნია შენ-ისე თქვა თითქოს მართლა წუხდა
-აკოს დ.. შ... ფეხს თუ გაადგამ და ბოლო იქნები ვისაც შეხედავს
-მოიცა ის გოგო აღარ გწერს შეენ? იყავი არ მოცდე წავალ ჩემით ან მივწერ და გამომივლის- ისე უთხრა სულ გააგიჟა ალექსანდრე თან როც ვერ ხვდებოდა რო ატყუებდა
-მარიამ არ გამაგიჟო
-რა გაგიჯებს ვერ გავიგე
-რა მაგიჟებს? ჩემი კანონიერი ცოლი რომელიც ჩემი ერთგული უნდა იყოს და ის ვერ შევაგნებიე რო კაცი ჩემს გარდა არავინ უნდა არსებობდეს და ამჩნევდეს საერთოდ შენ კიდე თუ სადმე წავედით ყველგან ვიღაცის ცემა მჭირდება -ძვლივს თქვა ამდენი ხნის განმავლობაში ის რასაც ფიქრობდა ყოველგვარი თამაშის გარეშე . მარიამს იმდენად მოსწონდა ის რომ ეჭვიანობდა ძვლივს იკავებდა სიცილს
-ხოოოო
-განგებ მიკეთებ ხო? რათქმაუნდა ამის დ.. შ.. როგორ წამოვეგე ამ ანკესზე გვერდიდან არ მოგშორებივარ სად უნდა შეხვედროდი
-ფანტაზია საეჭვიანოდ შენ რო გაქ ისე უნდა გიორგის წერ უკვე ესემესებს - ერთ ერთი კლასელის სახელი უთხრა მობილურს დახედა და გაიცინა - სამეცადინო გვაქ მე წავალ ხო?- გაუცინა და წავიდა კუსკუსით
ალექსანდრე უყურებდა მიმავალს ჯერ გაშეშებული მერე კიდე გაიცინა
-ყოჩაღ ალექსანდრე შენივე წესებით გიგებს თამაშს რა - მობილური აიღო და წავიდა ზემოთ. მარიამი საწოლზე იჯდა და კითხულობდა . სულ არ მიუქცევია მისთვის ყურადღება ისე დაწვა ბალიში გაასწორა და დაიძინება სცადა. ვერ მოისვენა და მარიამს ახედა
-შუაღამეა დაძინებას არ აპირებ?
-შუქი თუ გაწუხებს ქვემოთ ჩავალ არ დამიმთავრებია ჯერ
-ღამის პირველ საათზე რო მეცადინეობ ოთხი თვის ფეხმძიმე ქალი ნორმალურია ეგ?
-ნახევარი საათი და ვსიო დაიძინე და შენ საერთოდ არ აპირებ წაიკითხო?
-არ მინდა ნუ ღელავ შენ რატიზე უკეთესად ვუპასუხებ
-შენ და რატის განსხვავებული მიზნები გაქვთ მგონი
-ეგეც იცი უკვე? კიდე კაი ფეხმძიმედ ხარ თორე მიზნებში კი გახდებოდი შენც
-აუხდენელი მიზნების სიასაც ადგენს ეგ ვითომ?- ისე თქვა წიგნისთვის არ მოუშორებია თვალი ალექსს კი გაეღიმა
ერთმა კვირამ ასე თუ ისე მშვიდად ჩაიარა. მარიამმა რეპეტიტორთანაც დაიწყო მომზადება ალექსანდრემ მიიყვანა და იქედანაც იმას მოყავდა . ორჯერ იყო უკვე მისული. მთელი ღამე წიგნებშ იყო ჩაფლული ალექსს შუაღამით ეღვიძებოდა და მარიამი კიდე მეცადინეობდა , დღის განმავლობაში ისევ ყველაფერს აკეთებდა რაც ჭირდებოდა სანდროს . დილით თავიდან არ უჭირდა გაღვიძება მაგრამ შემდეგ საკმაოდ იღლებოდა რამოდენიმე დღე სკოლაში არ წასულა სახლში მეცადინეობდა მხოლოდ ეროვნულის მასალებს.
-ალექსანდრე დავასრულებ მალე და მოდი ხო?- ბიოლოგიაზე იყო დაურეკა და ისიც მალევე ელოდა . მარიამთან კიდევ ორი ბიჭი დაემატა ბოლო მეცადინეობებზე და ალექსანდრემ ეგრევე შეცვალა მზერა მასთან ერთად მომავალ ბიჭებს რო შეხედა და გადავიდა.
-მარიამ მანქანით ვარ გაგიყვან
-არა მადლობა მომაკითხავენ
-კაი მაშინ დაგელოდებით და მერე წავალთ
-არაა საჭირო ხიმშო უკვე აქ ვარ - ალექსანდრეს ხმამ როცა გაიჟღერა სიბნელეში მარიამი ოდნავ შეკრთა, უკვე იცნობდა მის ასეთ ტონს და გული ცუდს უგრძნობდა
-ალექსანდრე წერეთელი !!! რამდენი ხანია არ შევხვედრილვართ მგონი მას შემდეგ რაც სოფო წავიდა -ერთ ერთმა დამცინავი მზერა შეავლო . მარიამი მის გვერდით იდგა და ერთი სული ქონდა როდის წავიდოდნენ
-როდის დაბრუნდი
-საკმაოდ დიდი ხანია მაგრამ ერთმანეთს აქამდე ვერ შევხვდით მარიამის წყალობაა - მარიამს რო გახედა და გაიცინა მანდ წითელი აანთო ალექსმა
-რა იყო ისე გაწვება ნათია უკვე რეპეტიტორებთანაც დაიწყე სიარული? რაო ბირჟა გეკრძალება?
-ისევ ისეთი დარჩი როგორიც იყავი წერეთელო მაგრამ მე შევიცვალე და აღარ ვაპირებ ვინმესთან რამე გასაყოფი მქონდეს - მარიამს გადახედა ისევ რომელიც აშკარად გრძნობდა დაძაბულობას რომელიც გამეფებულიყო და თავს ვერაფერს უხერხებდა- შენს სასტავს ყოველთვის ვიცნობდი და მარიამი არასდროს მინახავს ნათესავია?- მშვიდად კითხა
- უახლოესი-პაუზა გააკეთა და მარიამის შეხედვის შემდეგ ხიმშოს გახედა- ჩემი ცოლია და მომავალი შვილის დედა
-ვაა მართლა ტო? ყოჩაღ დაგიხვეწია გემოვნება წესიერ გოგოებზე გადასულხარ თან ბავშვიო ,გილოცავთ - მართლა გაეხარდა მგონი ისე თქვა - გავიგე ცოლი მოიყვანაო მაგრამ ნაღდად ვერ ვიფიქრებდი შენ თუ იყავი
-რამ შეგიშალა ხელი
-ისეთი ტიპი მეჩვენა არ მეგონა ასე ადრე თუ გათხოვდებოდა ეტყობა მაგრად გიყვართ ერთმანეთი . აქამდე ვფიქრობდი რო მას მერე ცოლს საერთოდ არ მოიყვანდი ისე როგორც მე. შევცდი ვაღიარებ - თითქოს ჩაფიქრდა და წარსულიდან ფრაგმენტი გაიხსენა მერე კი ისევ გაიღიმა - გამიგრძელდა ლაპარაკი, ნახვამდის ბედნიერებას გისურვებთ მართლა მთელი გულით, ნუ თუ მაქ კიდე ეგ ორგანო -თვითონ გაიხსენა ალექსის სიტყვები სულ რო ეუბნებოდა შენ გული არ გაქ და ისეთი ცხოველი ხარ არ შეგიძლია იგრძნოო და მანქანაში ჩაჯდა კიდე ერთხელ გადახედა წყვილს და ადგილს მოწყდა. ალექსანდრემ თვალი გააყოლა მიმავალს და მერე მარიამს შეხედა რომელსაც ციოდა უკვე და მობუზული იდგა
-დროზე დაჯექი !
მარიამმა უხმოდ დაიკავა ადგილი და როგორც კი იგრძნო სითბო თვალები მინაბა. ალექსმა რამოდენიმეჯერ გადახედა უკვე მძინარე ქალბატონს რომელიც დაგროვილ ფიქრებს უქრობდა და დადებით ენერგიას აწვდიდა. მანქანა უხმაუროდ შეიყვანა ეზოში შემდეგ კარი გამოაღო და ფრთხილად აიყვანა ხელში , ისიც ოდნავ შეირხა თავი მის ყელში ჩარგო და განაგრძო ძილი კომფორტულად .
შუაღამით გამოეღვიძა შიმშილის გამო და თვალები გაახილა, ალექსი საწოლზე იწვა და სივრცეს უყურებდა თითქოს აქ არ იყო ასეთი არასდროს უნახავს
-ალექს! ალექსანდრე- ხელი შეახო დაძახებამ რომ არ გაჭრა და მანაც მაშინვე გამოხედა
-რა ხდება?
-რამე დავაშავე? მართლა არაფერი უთქვია დღეს მეორედ მოვიდა ჩვენთან ერთად და მხოლოდ სახელი ვიცი არც დამლაპარაკებია მართლა- ისე საყვარლად უხსნიდა ალექსანდრეს სულ გადაავიწყდა წინა ფიქრის მიზეზი და თვალები სითბოთი აევსო- ხო არ გაბრაზდები? -მარიამი მართლა ფიქრობდა რომ ისევ ამის გამო იყო ასე მაგრამ ამჯერად ცდებოდა
-მაგიტო გაიღვიძე?-თემა გადაიტანა
-ნწ -ისევ ისე უყურებდა და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა თან მუცელზე ედო თლილი თითები- ჩვენმა ბიჭმა მომშივდა დედიკო და გაიღვიძე მაჭამე რამე მოვკვდი კაცი შიმშილითო - ისე საყვარლად თქვა ალექსს კუშტად შეკრული წარბებიც გაეხსნა და სახეზე ბედნიერების სხივი გამოესახა .
-რა მინდაო რა გითხრა დედიკო? -მუცელზე არ ეხებოდა ხოლმე ამ თავის სტროგ იმიჯს ინარჩუნებდა ისე თუ ელაპარაკებოდა ხოლმე დამთბარი ხმით . მარიამს ძალიან ესიამოვნა მისი ტონის და გამოხედვის შეცვლა ამიტო განაგრძნო თამაში
-რაო და მოიცა რა მინდა იციი- ცოტა დაფიქრდა შემდეგ კი გაიცინა როგორც იცის ხოლმე- დიიდი ხაჭაპურის ნაჭერი ჩაი და კიდევ კიდევ რაღაც მინდა მგონი მაგრამ ეხლა ვერ ვხვდებიი- საყვარლად თქვა და უბრალოდ გაიღიმა- სამზარეულოში რო შევალ გამახსენდება- საბანი გადაწია რო წამომდგარიყო მაგრამ უცემმბოკიდა ხელზე ხელი ალექსმა და გააჩერა. როგორც ყოველთვის ორივემ ისეთი სითბო იგრძNო თითქოს იწვებოდნენ მაგრამ გამოვიდნენ
-მოიცა მე წავალ და მოგიტან
-იყოს მე წავალ
-მარიამ შაქარი სამი თუ ოთხი დიდი ჭიქით მოგიტანო ხო?- წამოდგა და სპორტული შარვლის ამოცმაში უთხრა
-როგორც გინდა-მარიამს ერთხელ გადახედა და გავიდა. მალე დაბრუნდა დამატებით ხილიც მიუტანა სულ უნდება ხოლმე და წინასწარ გაითვალისწინა . მარიამს ისე ესიამოვნა ეს ჟესტი რომ მთელი გულით გაეღიმა და თვალები გაუბრწყინდა , ალექსს უყურებდა და ასე დებილივით უღიმოდა. მასაც გაეღიმა შარვალი ისევ მოიშორა და საწოლში შეწვა . მარიამმა რათქმაუნდა მიირთვა ალექსი უყურებდა სულ გიჟდებოდა ამ სცენაზე ისე საყვარელი იყო ხოლმე დიდი სურვილი ეხატა სახეზე ჭამის დროს რაც არ უნდა ეჭამა გეგონებოდათ რო უგემრიელესს მიირთმევდა რაღაცას
-შენ არ გინდა? არაფერი გიჭამია საღამოს- უცებ უთხრა მორიდებულად
-ნწ - გაიღიმა და ისე უთხრა
-აბა მარტო მე უნდა გავსუქდე? შენ საღამოს აღარ ჭამ მითუმეტეს ვიცი გშია - ისე დაიბუზღუნა ალექსანდრემ გულიანად გაიცინა
-და შენ რა იცი რო მშიაა?-იგივე ტონალობაში უთხრა და მისკენ მიიწია
-ჩემმა ბიჭმა მითხრა მამიკოსაც აჭამეო და არ შევუსრულო?
-ნუ ეხლა მაგან თუ გითხრა როგორ შევეწინააღმდეგებით თან თუ შენ მაჭმევ?
-მეე? - ცოტა წამოწითლდა და ალექსს უფრო აუციმციმდა თვალები
-ხო შენ
-კარგი - ლუკმა მიუტანა პირთან და მის ტუჩს რო შეეხო ოდნავ წამიერად გული აუჩქარდა, ალექსიც ისე უყურებდა სულ დაიბნა . -აღარ მინდა ეხლა ესეც ჭამე და მორჩა ვიძნებთ წერეთლები- ომახიანად თქვა და თვითონ მიუტანა ჩანგლით კივის ნაჭერი , მარიამმაც მიირთვა თვითონაც დაეწვია შემდეგ ტუმბოზე გადადო და მისკენ შებრუნდა ისევ . ინსტიქტურად მოქმედებდა და მარიამის საყვარლად გამობერილ მუცელს თავისი ძლიერი ხელი შეახო თან მისკენ დაიხარა ისე რომ სულ მცირე მანძილი იყო. ორივემ ისეთი ბედნიერება იგრძNო რომელსაც სიტყვებით ვერ აღწერ -მა მოგეწონა საჭმელი? თუ კიდე გინდათ რამე მოგიტანოთ თქვენმა მონამორჩილმა?-ასეთი თბილი არასდროს ყოფილა თან ეფერებოდა მუცელზე და როგორც კი დაასრულა სიტყვები მარიამმა ოდნავ წამოიკივლა თან იცინოდა
-ალექსანდრე დამარტყა , გაინძრა მართლა გაინძრა - უცებ წამოიწია ბიძგის შემდეგ რომელიც ტალღისებურად ვრცელდებოდა მართალია თავიდან სუსტად მაგრამ მომნტში კარგად იგრძნო . თქვენ ალექსის თვალები უნდა გენახათ ისეთ სიხარულს ასხივებდა ნებისმიერ მნათობს დაჩრდილავდა
-მართლა? მართლა გაინძრა-ძვლივს ამოილუღლუღა - მარიამმა ხელზე მოკიდა თავისი ნაზი თითები მაგრად ჩაჭიდა პერანგი მუცელზე აიწია ისე რომ კარგად დაენახა და ხელი დაადო ისევ
-აი ნახე შენ რო შემეხე მაშინ დამარტყა წინადადების შემდეგ კი უფრო ძლიერად - ისევ აგრძელებდა ლაპარაკს და ხელის შეხების შემდეგ ისევ იგრძნო ბიძგი -აი კიდევ დამარტყა იგრძენი? ეხლა აქ - ხელი სხვაგან გაწია ბუსუსებიც დააიგნორა და ალექსის მზერაც როცა იგრძნო დარტყმა ჭკუაზე აღარ იყო
-ვიგრძენი. მართლა ვიგრძენი ღმერთო რა სასწაული შეგრძნებაა ცხოვრებაში ამაზე არაჩვეულებრივი არაფერი არსებობს -მეორე ხელიც მუცელს დაადო და უკვე მარიამის ხელი თავისაში ქონდა მოქცეული შემდეგ ხელი მოხვია ცოლს და ჩაეხუტა . არ იცის რატო უბრალოდ ძალიან მოუნდა სიგიჟემდე მოუნდა მისი გულშ ჩაკვრა იმ ბედნიერებისთვის რასაც ეხლა გრძნობდა . რამოდენიმე წუთი ასე იყვნენ არცერტი ძრავდა სიტყვას უბრალოდ ერთმანეთის შეხებით ტკბებოდნენ . ალექსს მის თმებში ქონდა თავი ჩამალული ისე რომ ყელს ეხებოდა - მადლობა მარიამ-წითელი ტუჩები მიაკრა ყელზე .
..................
ნინი დუდას აწამებდა მთელი ერთი კვირის განმავლობაში , სრულიად ამ სიტყვის მნიშნელობით . ფაქტიურად არ ელაპარაკებოდა, ტყავიდან ძრებოდა როგორმე რომ ესიამოვნებია გოგოსთვის ის კიდე არაფრად აგდებდა რაც არ უნდა გაეკეთებია უყურადრებოდ ტოვებდა ისე თითქოს ვერც ამჩნევდა. არადა გულში უფრო უყვარდებოდა ამ ყველაფრის გამო და ორი დღის შემდეგ გამოცდაც დაიწყო მისი რომელიც ჩუმად გულში მიმდინარეობდა და მხოლოდ მან იცოდა პლიუსების რაოდენობა და „კანეშნა“ მე . მთელი კვირა დუდა იყო მზარეული მაგრამ გეგონებოდათ რესტორნიდან მოაქ შეფ მზარეულის მომზადებული კერძებიო ისეთ გემრიელობებს უკეთებდა . ყველაფერს თვითონ აწესრიგებდა ნუ თავისი ნივთები ხო სულ წესრიგში ქონდა ამაზე ყოველთვის გიჟდებოდა ნინი ადრეც და ეხლაც. ყოველ დილით ოთახში ახვედრებდა საყვარელ ღია ვარდისფერ ვარდებს მაგრამ ვერ გაიგო საიდან მოქონდა ამდენი ვარდი ან როდის დებდა , მისი საყვარელი სტილით ქონდა შერჩეული სამოსი , ნივთები, აბსოლიტურად ყველაფერი ისე ქონდა სახლში როგორც ნინის მოსწონდა. ყავასაც კი ისეთს აკეთებდა ნინი რო გიჟდებოდა და მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვერსად რო ვერ გასინჯა ისეთი გემრიელი როგორც დუდა უმზადებდა. სულ რაღაცას ახსენებდა მათი შორეული წარსულიდან რომელიც მარტო მათ იცოდნენ და არასდროს არცერთს დავიწყებია იმ იმედით რო გულს მოულბობდა მაგრამ ამაოდ ამაზეც ყინულივით ხვდებოდა თითქოს გული აღარ ქონდა და ვიღაცამ ამოგლიჯა არადა მილიონჯერ ქონდა წარმოდგენილი როგორ მივარდებოდა ერთ -ერთი თბილი და სევდიანი გამოხედვის დროს და მოეხვეოდა ისე მაგრად ვერავის რომ ვერ მოეშორებია ამის ნაცვლად კი დგებოდა და გადიოდა
-ნი გახსოვს ზღვაზე რო ვიყავით მე შენ, დათა და ტასო . შენ და ტასო ისეთ ვიდზე იყავით გაგიჟებულები დავდიოდით ერთხელ გაგიშვით მარტო და ეგრევე ვიღაც ბიჭებს მოეწონეთ
-ხო მაშინაც როგორც ყოველთვის დაგვადექით ორი ველური ეგრევე ეტაკეთ და ისეთი ამბავი დაატრიალეთ ბოლოს კარლცერში მოხვდით და იმდენი გვანერვიულეთ ორივე ჭკუიდან გადავედით ,ჩაგვაშხამეთ ის კვირაც და დასვენებაც . -მაინცადამაინც ის გაიხსენა რაც ცუდი გაახსენდა იმ არდადეგებიდან . დუდას ეგრევე შეეცვალა გამომეტყველება უკვე ღიმილიც აღარ შერჩა სახეზე თვალებში კი ტკივილი ჩანდა მხოლოდ . მაინც არაფერი უთქვია უბრალოდ თავი დახარა და იატაკს დააჩერდა
-რამდენი ხანი აპირებ ასე გაგრძელებას- ბოლოს თქვა და მთელი ტკივილი მასში ჩანდა
-შენ რამდენი ხანი აპირებ ჩემს აქ დატოვებას და ნატაშკას მიტოვებას
-ამის დ.. შ... რატო მიხსენებ ყოველ წინადადებაში იმ დ.. მ... ბოზ.. რატო არ გესმის რო ვაფშე ის ქალი და საერთოდ გავაქრე ჩემი იმ მცირე დროიდანაც რასაც ვუთმობდი სანამ აქ წამოგიყვანდი მანამ დავასრულე ყველაფერი
-ესეიგი მოგბეზრდა ისიც და მითუმეტეს უნდა დაბრუნდე ახალი რო იპოვო ვინმე
-ნინი ნუ გინდა მოთმინება დავკარგო და უფრო შეძლო ისე მოიქცე თითქოს უგულოდ იქეცი და საერთოდ არ გაინტერესებს ეხლა მე რას ვგრძნობ
-ეგ სიმართლეა და დიდი ხნის წინ შენი ჩადენილი საქციელის გამო გავხდი ასეთი
-კარგი არ შემირიგდე საერთოდ დამიკიდე მაგრამ იმას ნუ მეუბნები რო ისეთი აღარ ხარ როგორიც მაშინ
-ისეთი შტერი, უსუსური, გულუბრტყვილო და მიამიტი დიდი ბოდიში ეგეტი ვეღარ გავხდები
- მე მინდა ისევ ისეთი თბილი ღიმილი გქონდეს, თვალები გიბრწყინავდეს და ბედნიერი იყო მინდა ისევ თავისუფლად იყო და პრობლემები არ გქონდეს როგორც ადრე მშვიდად ცხოვრობდე და არ გქონდეს ზედმეტი სადარდებელი სწავლის და ჩემი - გაჩერდა აღარაფერი თქვა ნინის ყველაზე მეტად ეხლა უჭირდა თავის შეკავება დუდამ როცა ისევ სიცარიელე დაინახა მის თვალებში წინადადება აღარ დაასრულა უცებ წამოდგა და გავარდა იქედან. ნინი უყურებდა მიმავალს და ტიროდა , ჯერ ეზოში მიმავალს უყურებდა შემდეგ დაინახა როგორ დაჯდა მაგიდასთან თავდახრილი და საერთოდ მაგიდას დაადო შუბლი. დიდხანს იჯდა ასე და არც კი ტოკდებოდა . ნინიმ სასმელი დაინახა სამზარეულოში და ერთი ჭიქა დალია ბოლომდე , მერე კი ისე გავიდა ეზოში გონს არ მოსულა , დუდას გვერდით დაჯდა თავი მხარზე დაადო და გაიტრუნა. დუდამ როცა გამოხედა ჩაწიტლებული თვალებით გული საშინლად ეტკინა
-თებერვლის ბოლომდე ჩვენი საოცნებო ქორწილის გადახდას მოვასწრებთ?- ისევ ისე საყვარლი მზერით უყურებდა და თვალებს აციმციმებდა . დუდა გაოცებული უყურებდა თანდათან აანალიზებდა მის სიტყვებს
-თქვი ეხლა რომ არ მომესმა
-თუ ვერ მოვასწრებთ და მოვიცადოთ ივნისამდე
-რა ივნისამდე კიდე სამი თვე რო მოვიცადო მოვკვდები ეხლავე ვიწერთ ჯვარს მონასტერში -უცებ გამოფხიზლდა
-დუდაა- ფეხზე წამოდგა ნინი და ტუჩები დაბრიცა- ასე მალე?
-როგორ მომანატრე - დუდა აღარაფერზე ფიქრბდა გარდა მისი წითელი ტუჩებისა რომლებსაც ნელა უახლოვდებოდა და თანდათან ივსებოდა სანატრელის დაუფლების სიამოვნებით. როცა ერთმანეთს შეერწყა მათი ბაგეები გონება გაეთიშა მთლიანად მათზე იყო ორიენტირებული და ისეტი გრძნობით კოცნიდა როგორც არასდროს, ნინიმ ხელი ფრთხილად შეუცურა თმებში და ისიც აყვა.
.............
დილით მარიამს ალექსანდრეს შიშველს სხეულზე აკრულს გაეღვიძა სურნელი ცხვირს უწვავდა და აბრუებდა , თითები ფრთხილად ააყოლა მის პრესს იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა ალექსს და უცებ მოშორდა .
-დილამშვიდობის
-დილამშიდობის როგორ გეძინა?
-კარგად - მობილური აიღო და საათი ნახა. შაბათი იყო ამიტომ არსად ეჩქარებოდა სააბაზანოში შევიდა და მალევე საწოლში დაბრუნდა. ალექსიც არ აპირებდა ადგომას . ბევრი იწრიალა და ვერ დაიძინა სულ ხიმშოს სიტყვები ახსენდებოდა და ვერ ისვენებდა
-მარიამ კარგად ხარ?-მის წრიალს რო უყურა ვერ მოითმინა და თვითონ კითხა
-რაღაც რო გკითხო შეიძლება?
-გისმენ
-გუშინ ირაკლის რო შეხვდი ერთი ვიღაც ახსენეთ და შეგიძლია მითხრა სოფო ვინაა?-ეს რო კითხა გამომეტყველება შეეცვალა ალექსანდრეს ყველა ძარღვი ერთიანად დაეჭიმა და მომღიმარი სახე უცებ შეეცვალა . მარიამმა ეს შენიშნა და შეიშმუშნა -არ უნდა მეკითხა ბოდიში სხვა დროს აღარ ჩავერევი- ჩუმად თქვა და ხელები მუცელზე დაიწყო
-უნდა გავიდე ,საქმე მაქ. საღამოს მოვალ ,თუ რამე დამირეკე - ცივად თქვა. წამოდგა, მოწესრიგდა და უცებ გავიდა. მარიამი მოწყენილი იწვა საწოლში და დაძინებას ცდილობდა ბოლოს ალექსის ბალიში ჩაიხუტა სახე შიგ ჩარგო სურნელი მაგრად შეისუნთქა და ეგრევე დაიძინა.
ორშაბათს სკოლაში წავიდნენ , როგორც ყოველთვის ალექსანდრეს ყველა ესალმებოდა , მარიამსაც იცნობდნენ უკვე ამიტომ ოთახში შესვლამდე იმდენ ვინმეს მიესალმა დაღლილი მიაბიჯებდა. ალექსანდრესთვის რაღაცის თქმა უნდოდა კლასთან მდგომი ხიმშო რო დაინახა და ეგრევე შიშის გრძნობა დაეუფლა არა მის მიმართ არამედ ალექსანდრეს ხასიათის გამო იცოდა გაბრაზდებოდა . ბიჭმა წყვილის დანახვისას ტუჩის კუთხე ჩატეხა და დანარჩენებთან ლაპარაკი განაგრძო . ალექსანდრემ წელზე მოხვია ხელი და ყურში ჩასჩურჩულა ჩუმად
-შენს ადგილას დაჯექი მეც მოვალ -ისე ჟღერდა მისი სიტყვები შეწინააღმდეგებას ვერ გაბედავდა ამიტო ბიჭებს არც მისალმებია ისე შევიდა. თავის ადგილას დაჯდა პირველი გაკვეთილისთვის წიგნი ამოიღო და შეეცადა გადაეხედა მაგრამ არ გამოუვიდა
-რაო პროვინციელო ვერ მეცადინეობ ალექსის გარეშე?
-თიკუნა როგორ ხარ? -მარიამმა მშიდად გახედა
-მე კარგად შენ როგორც ჩანს ძალიან ბევრს მიირთმევ და ძალიან მოგიმატებია წონაში იცი ალექსს მსუქანი გოგოები არ მოსწონს ჩემნაირები ურჩევნია
-კარგად ჩანს როგორები ურჩევნია და როგორი არა - ბეჭედს ატრიალებდა თითზე ასე გადაქონდა ყურადღება . უნდოდა ეთქვა რო ფეხმძიმობის გამო იყო მომატებული მაგრამ რეზი მივიდა და შეაწყვეტია
-მარიამ წინა გაკვეთილებზე არ ვყოფილვარ და შეგიძლია მითხრა რა თემაზე ვართ? - მის გვერდით იდგა მაგიდას დაეყრდნო ხელებით და ისე ახლოს იყო მარიამთან უსიამოვნო შეგრძნება ეუფლებოდა
-კი როგორ არა - გაკვეთილი აჩვენა და წიგნი მიაწოდა ალექსანდრეს თვალებს რო შეეჩეხა ზარი უკვე დარეკილი იყო ამიტომ ყველა შემოლაგდნენ უკლებლივ . რეზი კი თავის ადგილს დაუბრუნდა
-რა უნდოდა
-გაკვეთილის დანიშვნის მიზეზით იყო
-სხვა ვერაფერი მოიფიქრა?
-გეყოფა მადროვე მოსმენა -დამრიგებელს გახედა რომლის გვერდითაც იდგა ხიმშო და აცხადებდა რო ახალი მოსწავლე დაემატათ წარმატებები უსურვა და უკან მიუთითა ადგილისკენ რომელიც მარიამის მხარეს იყო . მანაც მისვლამდე გადახედა წყვილს და ადგილი დაიკავა.
გაკვეთილის დასრულების შემდეგ მარიამთან მივიდა
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად . მოდიხარ ბიოლოგიაზე?
-მოდის - ალექსანდრე მიუახლოვდათ და მაშინვე იგრძნო მარიამმა წელზე მოხვეული ხელი რომელისაც ცეცხილის ეფექტი ქონდა
-ნუ მიბღვერ ტყუილად დაკავებულ გოგოებს არ ვეხები მითუმეტეს როცა ყურებამდეა შეყვარებული- მარიამმა ეს რო გაიგონა და მიხვდა მას გულისხმობდა პომიდვრის ფერი დაედო . ალექსანდრემ კიდე ეს რო შეამჩნია ძვლივს შეიკავა ღიმილი . სამაგიეროდ ხიმშომ გაიცინა და დატოვა წყვილი
-არ წავიდეთ?-მარიამმა თქვა და ხელის მშორება სცადა მაგრამ ალექსს არ გაუშვია
-წავიდეთ - წელზე ისე მოხვია უკვე ხელი რო უფრო ახლოს მიწია. მარიამი კი აწურული მიყვებოდა .
სახლში მისვლის შემდეგ ისადილა გამოიცვალა ცოტა დაისვენა და ალექსიც ავიდა . მარიამი დაწოლილი იყო და კარისკენ იყურებოდა ისეთი საყვარელი იყო ალექსს ჭკუას აკარგიებდა
-არ წავიდეთ პატ- ტონალობა ისე შეურბილდა ვერც გააცნობიერა და უცებ შეწყვიტა
-წავიდეთ -წამოდგა ფეხზე ჩაიცვა, ტყავის ქურთუკი მოიცვა ჩანთა აიღო და ალექსანდრეს ჟაკეტსაც დაავლო ხელი . ქვემოთ ჩაირბინა თავის ქმარს დაუდგა წინ და მიაწოდა ჟაკეტი
-სიცივეა ჩაიცვი -ისე უთხრა ნატას გაეღიმა ალექსანდრეს კი არ მიუქცევია ვითომ ყურადღება ისე გამოართვა და შებრუნდა კარისკენ . მხოლოდ მაშინ გაიღიმა. გზაში არაფერი უთქვია კორპუსთან გააჩერდა მანქანა და მარიამს გახედა
-ჭკვიანად
მარიამმა კარი გააღო და გადავიდა. ამ დროს მოვიდა ხიმშო როგორც ყოველთვის მოვარდა ისეთი ხმა ქონდა მუხრუჭებს მთელმა უბანმა გაიგო ალბათ. ალექსმა სარკეში დაინახა როგორ გადმოვიდა და მარიამს დაუდგა გვერდით . სანამ კორპუსში არ შევიდნენ მანამ უყურებდა შემდეგ მანქანა დაძრა და თვითონ წავიდა რეპეტიტორთან. იქედან გვიან მოუხდა გამოსვლა შემდეგ პრობლემა შეექმნა და უფრო დააგვიანდა წასვლა მარიამს ურეკავდა მაგრამ არ პასუხობდა ამან გააგიჟა და ეგრევე წავიდა როგორც კი მოახერხა მაგრამ მასწავლებლიდან უკვე დიდი ხნის გამოსული იყო სახლშიც დარეკა და იქ არ იყო . მობილურზე ხიმშოს ნომერი დაინახა და მაშინვე უპასუხა
-ალექსანდრე საავადმყოფოში მოდი სასწრაფოდ -მის ხმაშიც შიში იგრძნო და სულ გაგიჟდა
-მარიამი სადაა-ისეთი ხმა ქონდა თვითონაც შეცბა ერთდროულად იმხელა ტკივილს და შიშს გამოხატავდა ხიმშოსაც კი გული შეეკუმშა
-მალე მოდი -სხვა ვერაფერი უთხრა და გაუთიშა. ამის თქმა და მანქანის ადგილიდან მოწყვეტა ერთდროულად მოხდა, წამებში საავადმყოფოს დერეფანში იყო , დერეფანში მდგომი ხიმშო დაინახა ფერი აღარ ედო ფანჯარასთან იდგა და ეწეოდა ნერვიულად როგორც ძველად იცოდა როცა რთულ სიტუაციაში იყო . ეგრევე მივარდა გიჟს გავდა
-მარიამი სადაა
-ის… დამშვიდდი რა კარგად იქნება ღმერთი არ გაგწირავთ
-მორჩი და თქვი სადაა
-საოპერაციოშია - ისეთი ჩავარდნილი ხმით თქვა თვითონაც გაუკვირდა . ალექსანდრეს რო შეხედა რომელიც თითქოს წამებში ისე შეიცვალა რო ვერც იცნობდით იმ ძლიერ და გამბედავ ალექსანდრეს, ძალაგამოცლილმა კედელს მიადო ხელი თავის შესაკავებლად -უკვე დიდი ხანია შეიყვანეს და მალე გამოლენ ალბათ
-თქვი რო შენი ხელი არ ურევია ამაში თორე მოგკლავ გეფიცები ბოლო ამოსუნთქვა იქნება- ისე უცებ წვდა ყელში და მიანარცხა კედელს რეაგირება ვერ მოახერხა ხიმშომ მაგრამ არც გაბრაზებულა ხელზე ხელი მოკიდა
-არაფერი შუაში არ ვარ - მარტო ეს უთხრა და ექიმიც გამოვიდა
-მარიამ ნაკაშიძის ნათესავები თქვენ ხართ? -მისმა ხმამ ორივე შეაკრთო მაშნვე მასთან გაჩნდა ალექსანდრე
-როგორაა
- თქვენ ვინ ბრძანდებით პაციენტის
-ქმარი ვარ როგორ არიან
-ძლიერი დენა ქონდა , როგორც ჩანს დიდი სტრესი მიიღო . ბავშვის დაკარგვის დიდი საფრთხე იყო მაგრამ ძლიერი ნაყოფი აღმოჩნდა სიცოცხლე უნდა თქვენს შვილს და ყველაფერი იღონეთ იმისთვის რომ აღარ ინერვიულოს ისევ საფრთხის ქვეშაა მაგრამ სტაბილურია სიტუაცია ეხლა პალატაში გადაიყვანენ დანარჩენზე მოგვიანებით ვისაუბროთ კარგია დროულად რომ მოიყვანეს თორე სავალალო შედეგი იქნებოდა - წასვლის წინ თქვა და იქაურობა დატოვა. ალექსანდრემ ხიმშოს გახედა რომელიც ისევე ელოდა ამბის გაგებას როგორც ის მაგრამ არაფერი უთქვია, მარიამი გამოიყვანეს , გაფითრებული იწვა უამრავი აპარატი ედგა ასე რო დაინახა გული შეეკუმშა ყველაფერს გაუძლებდა მისი ასე ხილვის გარდა ეხლა კი ეხლა ხვდება რო ნებისმიერს მოკლავს მის გამო . ცოტახანს იდგა და უყურებდა მარიამს სანამ პალატაში შეიყვანდნენ შემდეგ კი გაავებული მიუბრუნდა ხიმშოს
-რა დაემართა ასე რაზე ინერვიულა მოყევი რა მოხდა დაწვრილებით
-როცა წამოსვლის დრო მოვიდა გირეკავდა მაგრამ არ უპასუხე მერე უკვე დასრულდა მეცადინეობა , მოწყენილი მოდიოდა კიბეებზე სიტყვა არ დაუძრავს როცა ქვემოთაც ვერ შეგნიშნა ისევ აიღო მობილური მაგრამ ისევ არ პასუხობდი . ძაან ციოდა ამიტო შევთავაზე გაყვანა უარი მითხრა დარწმუნებული ვარ შენი რეაქციის ეშინოდა არადა ისე ციოდა ცოტაც და კანკალს დაიწყებდა . რადგან არ მომყვებოდა ძალით ხო ვერ წავათრევდი მარა იმ ღამეშიც ვერ დავტოვებდი ამიტო იქვე ვიდექი მანქანასთან. მთელი ამ ხნის განმავლობაში გირეკავდა მერე აშკარად არ გამოიყურებოდა კარგად მე მეგობარმა დამირეკა სასწრაფო საქმე ქონდა ამიტო ველაპარაკებოდი . აზრზე არ ვარ საიდან გაჩნდა იქ ის დ.. მ... ქალი- ამ დროს ისე დაეჭიმა ძარღვები ხიმშოს როგორც არასდროს
-ვინ ქალი იცნობ?-ეგრევე აფეთქდა
-ვიცნობთ ორივე ძალიან კარგად თან
-ამოღერღე ვინ იყო ასეთი
-სოფო იყო -ეს რო თქვა ორივეს ერთნაირად შეეცვალა გამომეტყველება ალექსანდრეს კი ისედაც უნდოდა მისი მოკვლა და ეხლა ხო საერთოდ ალბათ იქ როდ დაენახა სადმე იმ წამსვე დაახრჩობდა მიუხედავად იმისა რო ქალია
-სოფო? იმას იქ მარიამთან რა უნდოდა ვაფშე აქ რა დ.. ტყ.. უნდა ხო წაეთრა
-არ ვიცი რო დავინახე მეგონა მეჩვენებოდა და ვიღაცა სხვა იყო ისე მივიდა მარიამთან დარწმუნებული ვარ კარგად იცოდა იქ რო იქნებოდა და ვინც იყო . როცა აზრზე მოვედი და გავიაზრე ვინც იყო ეგრევე მივედი მათთან ის ისეთ რაღაცეებს ეუბნებოდა მარიამს გოგო საერთოდ გაფითრებული იყო ათასი სისულელე უთხრა მინდოდა იქედან გამეთრია მაგრამ მარიამმა არ დამანება აცადე თქვასო ბოლოს რო ვეღარ მოვითმინე იქედან მოვაშორე ის კახ... როცა მარიამისკენ მოვბრუნდი გაცოფებული ვიყავი და ის კიდე ხეს იყო მიყრდნობილი ხელით და მუცელზე ედო ხელი . ეგრევე მივედი უკვე ისე ცუდად იყო ხმას ვერ იღებდა ცრემლები მოდიოდა მხოლოდ - ისე დაძაბული ლაპარაკობდა ალექსანდრე უფრო გაგიჟდა ეს რო წარმოიდგინა - მერე ხელის მოკიდების უფლება არ მოცმა მაგრამ ძალა არ ქონდა საერთოდ წამებში თვალები დახუჭა და ხელი რო არ მომეკიდებია დაეცემოდა ხელში რო ავიყვანე ბლანტი სითხე ვიგრძენი ლამპიონების შუქზე სისხლი გავარჩიე და მერე ისე გამოვვარდი არც მახსოვს წესიერად რამდენი დრო გავიდა - ეხლაღა დააკვირდა ალექსანდრე მის მაისურს ლაქები რო აჩნდა და გული გაუჩერდა როცა გაიაზრა საფრთხე რაც მის შვილს ემუქრებოდა, აღარაფერი უთქვია ექიმის აკრძალვის მიუხედავად ეგრევე წამოდგა და პალატაში შევიდა. მარიამის გვერდით დაჯდა მისი ხელი რომელიც უფრო დასუსტებული ეჩვენა თავის თბილ ხელში მოიქცია და აკანკალებული ტუჩები მიაკრა
-მაპატიე პატარა, მაპატიე რო ჩემს გამო საფრთხეში ხართ
ექიმმა ყველა დეტალი აუხსნა მისი მდგომარეობის შესახებ ბოლოს დააყოლა რომ დილამდე არ გაიღვიძებდა . დამშვიდებულმა დატოვა პალატა და დერეფანში მჯდომ ბიჭთან მივიდა
-როგორაა?
-კარგად -პაუზა გააკეთა და მადლიერი მზერა მიაპყრო- მთელი ცხოვრება შენთან ვალში ვიქნები
-მე დავივიწყე უკვე ყველაფერი და თუნდაც იგივე მდგომარეობა ყოფილიყო მარიამს იქ მაინც არ დავტოვებდი ძალიან გაგიმართლა მისი სახით
-მადლობა
-გაიღვიძა უკვე თუ არა
-არა დილით გაიღვიძებს შეგიძლია წახვიდე აღარ შეგაწუხებ
-შენებს არ დაურეკავ?- არ მიაქცია მის ნათქვამს ყურადღება და სხვა თემა წამოაყენა
-სულ დამავიწყდა - უცებ გაახსენდა ნატა როგორ დღეში იქნებოდა და მისი ნომერი აკრიფა ეგრევე უპასუხა თიტქოს მობილურთან იჯდა და ზარს ელოდა
-ალექსანდრე სად ხართ ამდენი ხანი დედა არ უნდა დარეკო თუ გაგვიანდებათ?
-დედა მომისმინე ერთი წუთი ოღონდ არ ინერვიულო რა
-რა ხმა გაქ რა მოხდა მარიამი სადაა
-მარიამი.... საავადმყოფოში ვართ დენა დაეწყო და აქ მოგვიწევს ამაღამ დარჩენა ხვალ გამოწერენ
-რაა? ღმერთო შენ გვიშველე როგორაა ჩემი გოგო ბავში ხო კარგადაა ალექსანდრე მითხარი რო კარგადაა
-კარგად არიან დედა ნუ ტირიხარ რა ორივე კარგადაა ამაღამ დავრცები ხვალ მოვალთ
-მოვდივარ ეხლავე მე თვითონ უნდა ვნახო რო კარგადაა
-სად მოდიხარ აქ რა გინდათ ძინავს ეხლა ხვალ დილამდე არც გაიღვიძებს ტყუილად რატო უნდა იყოთ თან ყველაფერი მოაწესრიგე სახლში უფრო საჭირო ხარ არ ინერვიულო ეხლა რა მთელი თვე წოლითი რეჟიმი ექნება დედა
-დარწმუნებული ხარ რო ყველაფერი კარგადაა? ექიმს ხო ელაპარაკე
-კი დედა - უკვე ისე იყო ძვლივს ლაპარაკობდა . მობილური გათიშა და სკამზე დაჯდა. ხიმშო წასული იყო და მალე დაადგა ყავის ჭიქებით ხელში და გვერდით დაუჯდა
-გამომართვი ცოტა გიშველის - ალექსმა ახედა და გაუკვირდა მისი დანახვა , გამოართვა და მოსვა- რას უპირებ იმას-დუმილი დაარღვია როცა მიხვდა მის ფიქრებს
-იმედია არ გადამეყრება სადმე ისე სანამ კარგად არ გახდება მარიამი მაგასთან საქმე არ მაქ მერე მერე თავს დაიწყევლის უკან რო დაბრუნდა- ისეთი ზიზღით თქვა ძარღვები დაებერა-შენ რას აპირებ მაგასთან დაკავშირებით
-მე? მე თქვენ რო მაგ ბოზ.. გაგცვალეთ ეგ იყო ბოლო რაც მივქარე და მსგავსს აღარფარერს გავიმეორებ, საერთოდ ქალის ხსენებაც აღარ მინდა სერიოზული ურთიერთობისთვის
-მეც დიდი ხანი მქონდა ეგეთი შეგრძნება
-მარიამს ისე ტყუპისცალი არ ყავს?- სიტუაციის განმუხტვა სცადა და გაიცინა . ალექსსაც გაეღიმა
-ტყუპისცალი არ ყავს მაგრამ შენს ბედს ოდესმე შეხვდები
-შენ და მარიამმა როგორ გაიცანით ერთმანეთი. შენი რომანტიკოსი თავის ამბავი რო ვიცი სასწაულად თხოვდი ცოლობას . ისე ის ისეთი ტიპია როგორ დაითანხმე აა?- ეს რო უთხრა რეალობას დაუბრუნდა და ისევ შეკრა წარბები - რას იბღვირები რა გკითხე ეგეთი
-არ გვინდა მაგაზე ლაპარაკი რა - თქვა და საათს დახედა უკვე პირველი საათი იყო . სალაპარაკო თემა ამჯერად ალექსმა მოძებნა თავისი საყვარელი ბავშვი გაიხსენა და კითხა კიდეც ხიმშოს-ტასო როგორაა? დაბრუნდა თუ ისევ იქაა
-ჩემამდე დაბრუნდა აქაა თითქმის ერთი წელია ისეა შეცვლილი ჩემს პატარა გოგო კი არა იმხელაა შეიარაღებული უნდა დავყვებოდე უკან
-ეგ ისეთი იყო ზედმეტად ვინ დაელაპარაკება შენზე საშიშია ელე- გაიღიმა გოგოს გახსენებაზე რომელთან ყოველთვის კარგი ურთიერთობა ქონდა სანამ ხიმშოსთან არ იჩხუბებდა . ძველი დრო გაახსენდა როცა სასტავი ერთად იყვნენ ის ხიმშო, დათა და დუდა განუყრელები იყვნენ სანამ სოფომ ორივესთან არ გააბა რომანი .
ალექსანდრე მარიამის პალატაში შევიდა და გვერდით დაუჯდა . უყურებდა მის დასუსტებულ სხეულს და გული ეკუმშებოდა . მთელი ღამე თმაზე ეფერებოდა და მონოტორულად უკოცნიდა ხელს რომელიც ეჭირა და არ უშვებდა.
საშინელმა სიმძიმის გრძNობამ გამოაღვიძა , თითქოს წამწამებზე ლოდები ქონდა ჩამოკიდებული და გამოხედვის საშუალებას არ აძლევდა. საავადმყოფოს სუნი მარტივად ამოიცნო ბოლოს თვალების გახელა მოახერხა და როგორც კი მოახერხა გარემოს გარჩევა მაშინვეალექსანდრე დაინახა მის ხელთან ედო თავი და ისე ეძინა ხელი კიდე ჩაკიდებული ქონდა. მარიამს წამსვე ყველაფერი ამოუტივტივდა გონებაში და პანიკაში შავარდა , ხელი უცებ გაინთავისუფლა და მუცელს შეეხო . ალექსს მაშინვე გაეღვიძა მარიამი რო დაინახა ფხიზელი გულზე ლოდი მოშორდა თითქოს ახალ სიცოცხლეს იწყებდა
-მითხარი მითხარი რო ცოცხალია გთხოვ მითხარი რო არ დამტოვა და ისევ ჩემშია - მარიამი განწირული ხმით ლაპარაკობდა და ცრემლებს ვერ იკავებდა
-კარგადაა ნუ ღელავ ძალიან ძლიერია და არ დაგვტოვებს -ისეთი თბილი ხმით უთხრა მარიამ ჟრუანტელმა დაუარა -მისკენ გადაიწია უნდოდა ცრემლები მოეწმინდა და ჩახუტებოდა მაგრამ როგორც კი ხელი სახისკენ წაიღო მარიამმა მაშინვე აბრუნა თავი
-არ შემეხო -იმდენად მტკიცედ ჟღერდა მისი სიტყვები და თვალები იმხელა შიშს და ტკივილს ასხივებდა ალექსანდრეს გაწეული ხელი გაუშეშდა . თითქოს ჭრილობა მიაყენეს რომელიც საშნლად ტკიოდა
-მარიამ - ისეთი ხმა ქონდა თვითონაც ვერ იცნო
-ექიმის ნახვა მინდა დამავალებ თუ დაუძახებ - ისეთი ტონი ქონდა რაც მარიამისგან არ იყო ჩვეული მასში იმდენი ზიზღი ჩანდა რომელსაც ალექსი ვერ ძლევდა. ფეხზე წამოდგა და გათიშული გავიდა გარეთ. ხიმშოს უკვე ეღვიძა ფანჯარასთან იდგა დერეფნის ბოლოში და სიგარეტს ეწეოდა . ალექსმა ექიმს დაუძახა და ისიც წამსვე წავიდა მის გასასინჯად, თვითონ კართან იდგა და უყურებდა ყველაფერს , მარიამი ზედმიწევნით იმახსოვრებდა ყველაფერს რისი გაკეთებაც მოუწევდა ამ ერთ თვეში და ზედაც არ უყურებდა ალესს. ექიმმა გაიყვანა ხელის მოსაწერად რომ თანხა შეეტანა და შემდეგ უკან დაბრუნდა მარიამი უკვე იცმევდა პერანგის ღილები შეიკრა და დადგა . მაგრამ წონასწორობა ვერ დაიცვა და ისევ დაჯდომა მოუწია
-ეტლს გამოგატანენ ჩემთვის გავლა არ შეიძლება - ისე უთხრა მისკენ არც გაუხედია . ალექსანდრე მიუახლოვდა და ხელი მოხვია- რას აკეთებ
-არ გჭირდება ეტლი სხვა საშუალებაც არსებობს
-მე არ მჭირდება შენი გადაყვანა
-ბავშვს ჭირდება სამაგიეროდ
-ირაკლის ნომერი მჭირდება უნდა მადლობა ვუთხრა ყველაფრისთვის - თემა გადაიტანა მარიამმა
-არაა საჭირო აქაა მას მერე არ წასულა - ოთახიდან გავიდნენ და მართლა იქ იჯდა ხიმშო მარიამი რო დაინახა წამოდგა და გაუღიმა
-როგორ ხარ?
-შენი დამსახურებით კარგად . მთელი ცხოვრება შენი მადლიერი ვიქნები - ისე თბილად უთხრა ალექსსაც სიამოვნებდა მისი ხმის მოსმენა
-მოკლედ რა ორივე მაგრა ჭედავთ არაა ამდენი მადლობა საჭირო პროსტა ეგ ბავშვი რო დაიბადება შემოგივლით ხოლმე ხო იცი როგორ მევასება პატარა ბავშვები- ალექსს უთხრა და გაიღიმა
-წავიდეთ ხო?- მარიამს სეხედა ალექსმა, არაფერი უთქვია უბრალოდ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად. ერთად გავიდნენ იქედან ხიმშო დაემშვიდობათ და ადგილის მოწყვიტა მანქანა. ალექსმა კი დასვა მარიამი თვითონაც ჩაჯდა და სახლში წავიდა. არაფერი უთქვია მისვლამდე შემდეგ ისევ გადმოიყვანა და სახლში შევიდნენ. ყველა სტარტზე იყო ქოთქოთებდა ნატა ოთახში აიყვანა და საწოლში დააწვინა
-პიჟამო და ხალათი მინდა-განაცხადა ქალბატონმა და მანაც მიუტანა. შემდეგ ზურგით დადგა სანამ მარიამი იცვლიდა . მალე ნატა შემოვიდა საუზმე მოუტანა გემრიელად მიირთვა და თან ნატას ამშვიდებდა . შემდეგ მარტო დარჩა ალექსთან და ისევ ზურგი აქცია. ალექსიმიუახლოვდა და გვერდით დაუწვა , მაშინვე მოშორდა და ისე შორს დაწვა რო არ შეხებოდა. მართალია აქამდეც არ ქონდათ კარგი ურთიერთობა ალექსანდრეს „თამაშის“ გამო მაგრამ ასე არასდროს მქოცეულა მარიამი და ამ ქცევამ ძალიან ატკინა გული . უნდოდა ყველაფერი ეთქვა მისი და სოფოს ურთიერთობის შესახებ მაგრამ ვერ ბედავდა , ეშინოდა რომ ცუდად გახდებოდა ისევ და ამას ვერ დაუშვებდა. ამდენი ხნის შემდეგ პირველად შეეძლო მოეყოლა მათი ამბავი რომელმაც ერთ დროს მისი რაღაც ნაწილი გაანადგურა რაც მიმდობი და გულუბრტყვილო ქონდა . ალბათ ამიტომ დაკარგა მარიამის ნდობა იმ ღამის შემდეგ და ამიტომ ექცეოდა ასე ქორწინების შემდეგ . თითქოს მის გამოცდას ცდილობდა , უნდოდა ისე შეყვარებოდა მასაც როგორც თვითონ უყვარდა გიჟურად და მთელი არსებით . ეხლა კი როცა ის მისგან შორს წასვლას ცდილობდა ისევ სოფოს გამო რომელმაც წამში არია მათი ძვლივს წინ დაძრული ურთიერთობა გიჟდებოდა , ბრაზით ევსებოდა ყველა უჯრედი .
მარიამის მობილური ამღერდა და წყვილს დაურღვია ჩუმი გარემო . მარიამი გადაბრუნდა რადგან მობილური ალექსის მხარეს ედო როცა მის თვალებს წააწყდა მაშინვე ამოიკითხა სევდა მაგრამ დააიგნორა მზერა მოარიდა და მობილურს დახედა რომ გადაწეულიყო მას მოექცეოდა ზემოდან ეს კი არ უნდოდა
-მომაწოდე მობილური- მშვიდი ტონით უთხრა და ფიქრებში წასული ქმარი გამოაფხიზლა. მობილური გამოართვა და უპასუხა
-მარიამ როგორ ხარ? ბავში როგორაა?- მობილურში ჩაესმა ლიკუნას ხმა ისე ყავდა ყველა მონატრებული გული სევდით და ამავდროულად სიხარულით აევსო
-ლიკუუ როგორ მომენატრე როგორ ხარ?
-მარიამ მე რა ჯანდაბა მომივა სარეველასავით ვარ არ იცი? შენ როგორ ხარ არ დამიმალო იცოდე
-კარგად ვარ რა მოხდა?
-ვიცი საავადმყოფოში იყავი დენა გქონდა და ბავში ბავში ხო კარგადაა?
-მოიცა და საიდან იცი
-რა მნიშვნელობა აქ ვიცი
-ლიკუნა მითხარი საიდან იცი ვინ გაიგო
-გავიგე და მორჩა . ეხლა ხო კარგად ხართ? ალექსანდრე როგორაა? შენი ნახვა გვინდა
-კარგად ვართ ყველა თქვენ როგორ ხართ? ჩემი ლილე და ლიზიკო როგორ არიან იცით? -ხმაში სევდა შეეპარა და თვალებში ცრემლებმა იწყეს დაგუბება
-კარგად არიან ყველა ჯანმრთელობას თუ გულისხმობ არაფერი უჭირთ ძალიან მოგვენატრე მე და მაკრინეს და მოსვლა გვერიდება
-მე ადგომა არ შემიძლია და ამიტო ერთი თვე სამწუხაროდ ვერ გნახავთ ვერც თქვენ ვერ გნახავთ - წამოსული ცრემლი წამწამზევე შეაჩერა და ზურგი აქცია ალექსანდრეს ისევ
-აუუ მინდა მე შენი ნახვა თან შენი მუცელი მაინტერესებს გაგებელებოდა ექლა და მალე ქო საელთოდ- პატარა ბავშვივით თქვა და მარიამი გაამხიარულა
-მეც მინდა მაგრამ - ალექსანდრე უსმენდა ამდენი ხანი და რო მიხვდა რაზეც საუბრობდნენ მობილური გამოართვა
-როგორ ხარ ლიკუნა?
-ვაა სანდრიკო შენ როგორ ხარ? ხო უვლი ჩემს გოგოს
-ვცდილობ ლიკუ შენ და მაკო ვერ მოხვალთ ჩვენთან სტუმრად? მარიამი მთელი თვე უნდა იწვეს ჩემი და უნიშია დედაჩემი კია მაგრამ მაგას სულ საქმე აქ და ხანდახან შემოგვიარეთ ხოლმე არ ვიკბინებით
-აუ სიძე ჯიგარი ხარ ისე მომენატრა ჩემი პატარა გოგო აღარ ვიცოდი რა მექნა
-ამდენი ხანი მერე რას ელოდით ვერ გავიგე ურჩხულს ვგევარ მე თქვენი სტუმრობა რო არ გამხარებოდა?
-კაი ბატონო შეცდით ამ ერთხელ გვაპატიეთ-სიცილით უთხრა -დამალაპარაკე ეხლა მარიკუნას
-კაი კარგად - მობილური ისევ მარიამს მიაწოდა და მისკენ შებრუნდა არ შეხებია მაგრამ მის თემს დაადო თავი რომლები გაშილილი იყო საწოლზე და სურნელი შეიგრძნო . მარიამმა საუბარი რომ დაასრულა უკვე დაღლილმა მინაბა თვალები და მორფეოსის სამყაროშ გადაეშვა. ალექსმა ისარგებლა შემთხვევით მოეხვია ფრთხილად და მისი სურნელით დატკბა ყელში აკოცა რამოდენიმეჯერ და სახე შიგ ჩარგო .
საღამოს გოგოები დაადგნენ და ისეთი ბედნიერი იყო საერთოდ დაავიწყდა ყველაფერი. ნატა ამოვიდა მათთან მარიამს ვახშამი ამოუტანა გოგოებისთვის ტკბილეული და ყავა ამოიტანა ცოტახანს დარჩა ესაუბრა და შემდეგ მარტო დატოვა.
-მითხარით ეხლა საიდან გაიგეთ
-აუ კაი რა სულ ეგრე რატო იცი
-მაკრინე შენ მაინც მითხარი
-ჯანდაბას გეტყვი გიორგიმ გაიგო რაც გათხოვდი მას მერე იცის ყველაფერი სად დადიხარ და რას შვები ეგ ხო იცი რა ტიპია ყველა უბანში იცნობს ხალხს მოკლედ გაუგია რო ცუდად გახდი აქამდე ჩვენც არ ვიცოდით საერთოდ თუ ახსოვდი მაგრამ რო დამირეკა გაგიჯებული ხმით და გვითხრა მარიამი ცუდად ყოფილა და დროზე გაიგეთ როგორააო
-მართლა?- მარიამმა ეს რო გაიგო ცრემლები ვერარ შეიკავა ისე ენატრებოდა ყველა მაგრამ ეგონა რო მათ აღარ აინტერესებდათ მისი ამბავი ეხლა რო გაიგო
-კაი რა მარიამ არ ინერვიულო ეხლა მაგიტო ვართ აქ? - მაკრინე ჩაეხუტა და აკოცა- პირიქით უნდა გაგიხარდეს ან როგორ იფიქრე რო გიორგი ასე შეგიძულებდა გიჟდება შენზე მარა ხო იცი მაგის ამბავი ვერ გპატიობს მაინც ისეთი სულელია
-მომენატრნენ ძალიან მომენატრნენ
-გიგი ვნახეთ გუშინ
-გიგი აქააა? ხო მაგრამ
-ჩამოვიდა ისე საუბრობდა მგონი გაერკვა თავის გრძნობებში და გააცნობიერა რო არ უყვარხარ ისე
-ძალიან მომენატრა
-ვინ მოგენატრა?- ოთახში შემოვიდა ალექსანდრე და გოგოებს გაუღიმა -როგორ ხართ?- ორივემ აკოცა სიძეს და ისევ დასკუპდნენ - აბა ვინ მოგენატრა მარიამ?
-ყვალა გითხრა თუ რა გავაკეთო- ისე უთხრა ალესანდრეს გამომეტყველება შეეცვალა
-ხიმშომ დამირეკა მოგიკითხა და გამოჯანმრთელება გისურვა- ეგრევე გადაიტანა თემა
-აღარ ჩხუბობთ? როგორ მოხდა
-მარიკუნა გვიანია უკვე და ჩვენ წავალთ თორე ლუკიტო გაბრაზდება და მაგის დაწყნარება ანუ პიცის გაკეთების ნერვი არ მაქ -გაიცინა ლიკამ და წამოდგა. მარიამი ჩაკოცნეს და წავიდნენ. ალექსანდრემ გააცილა შემდეგ დაბრუნდა სააბაზანოში შევიდა და იქედან ტრუსის ამარა გამოვიდა საწოლისკენ დაიძრა და მარიამს შეხედა რომელიც გაბუსხული იწვა. დაწვა და დაძინებას აპირებდა მობილური რო აზუზუნდა . მარიამმაც გაიგო ხმა მართალია ცოტაღა აკლდა ღრმა ძილამდე მაგრამ გაიგო . ალექსმა სწრაფად უპასუხა რო არ გაეღვიძებია ნომერი უცნობი იყო
-გისმენ
-როგორ ხარ სან?-ეს ხმა მისი გაგონებისას ყველა ძარღვი დაებერა. ლამის ჭკუიდან გადავიდა თითქოს ტვინში სისხლი ცაექცა . ეგრევე წამოვარდა და სააბაზანოში შევიდა . მარიამის გაღვიძება არ უნდოდა მაგრამ რა იცოდა მის ყველა ნაბიჯს რო უყურებდა . როგორც კი კარი მიხურა წამოდგა და ფრთხილად მივიდა კართან
-როგორ გაბედე როგორ გაბედე მარიამთან მისვლა
-რაო შეგეშინდა? შენ როგორ გაბედე ჩემს მერე ვიღაც ცინგლიანი სოფლელის ცოლად მოყვანა ისეთი სტრესი მიიღე პირველივე შემხვედრი გაჟ.. და შეგეტენა ხო
-მოგკლავ გეფიცები ამჯერად არ გაცოცხლებ კიდე თუ მიუახლოვდები ჩემს ცოლს ან მასზე რამეს იტყვი გეფიცები გაგანადგურებ იმას გავაკეთებ რაც ამდენი წელი უნდა მექნა
-როგორ მიყვარს რო ბრაზდები შენ ვერ წარმოიდგენ . მინდება გაკოცო შენი ეჭვიანობა ხო საერთოდ მაგიჟებს
-შენნაირი კახ... არ უნდა არსებობდნენ გულს მირევ
-ეხლა? სულ რამოდენიმე წლის წინ ჩემს გამო საუკეთესო ძმაკაცი კინაღამ მოკალი და ეხლა მაგას ამბობ? არ გინდა რო შევხვდეთ ? მე ძალიან მომენატრე შენ დარწმუნებული ვარ ერთი სული გაქ როდის აღმოვჩნდები შენს მკლავებში
-შეგხვდე? შენს ადგილას მაგას არ ვიტყოდი პირიქით ვიზავდი გზაზე არ გადამეყრებოდი მერე მართლა ჩემს მკლავში ნაკლებად და ხელში კი აღმოჩნდები და მაგრად დაგერხ..
-ცეცხლი მეკიდება ეგრე რო მელაპარაკები
-შენ დ.. შ... - შეიკურთხა და კედელს მიარტყა მუჭი - რატო გინდა გამაგიჟო და მართლა ისეტი რამე ვქნა რასაც მერე ვინანებ . რატო გინდა მოგკლა მითხარი რატო
-მოკვლაში რას გულისხმობ გააჩნია
-დედ..შ...-იღრიალა და მიაყოლა- გაფრთხილებ მარიამს არ მიუახლოვდე და ვაფშე არ ახსენო მისი სახელიც კი ის იმდენად წმინდაა შენნაირი ამაზრზენი არსება არც კი უნდა ახსენებდეს მის სახელს -უკვე იმდენად გულისამრევი იყო მოსმენაც ვერ შეძლო გათიშა მობილური და ნიჟარას დაეყრდნო წყალი მოუშვა და პირზე შეისხა როგორმე უნდოდა დამშვიდებულიყო თორე მართლა რაღაც სისულელეს იზავდა თავის ტავზე მოდიოდა ბრაზი ასეთი ქალი რო უყვარდა . თვალები გაახილა და სარკეში თავის სახესთან ერთად მარიამი დაინახა რომელიც უკვე ფართოდ ღია კარს იყო მიყრდნობილი და უყურებდა -მარიამ- მისი სახელი იმდენად შეცვლილი ხმით თქვა ჟრუანტელმა დაუარა გოგოს მისკენ რო შებრუნდა და მუქი ბრჭყვიალა თვალებში ჩახედა სუნთქვა შეეკრა- რატო არ მითხარი ადგომა თუ გინდოდა მოგეხმარებოდი -მისკენ დაიძრა და ფრთხილად წაიღო მისკენ ხელი თითქოს ელოდა რო ისევ გააჩერებდა მაგრამ როცა თანხმობა იგრძნო სიხარულით აივსო , გოგოს შეხედა რომელიც უყურებდა და წელზე მოხვია ხელი ძალიან ნაზად და ფრთხილად . მარიამი უყურებდა თითქოს ფიქრობდა და ყველაფერს აანალიზებდა შემდეგ მოეხვია, ისე მოეხვია როგორც არასდროს თავი მის მკერდზე ედო და უკვე მისი სურნელით სუნთქავდა . ეს პატარა გოგო იმხელა სითბოთი ავსებდა როგორც არავინ , ბედნიერებით იჟღენთებოდა ხელები მაშინვე მოხვია და თავზე აკოცა
-მაპატიე - ჩურჩულით თქვა მარიამმა ისე რო თავი არც აუწევია თითქოს რცხვენოდა
-რა გაპატიო მარიამ?- ნიკაპზე მოკიდა ხელი და თავი ააწევია მაგრამ იმდენად სუსტად იყო უკვე წონასწორობა დაერღვა . მაშინვე აიყვანა ხელში და საძინებელში გავიდა. ფრთხილად დააწვინა საწოლში - კარგად ხარ? რამე ხო არ გინდა? ექიმს დავურეკო?
-მინდა - ისე უთხრა მისი კოცნა მოუნდა
-რა რა გინდა მითხარი და-ანერვიულებულმა უთხრა მარიამი კი მშვიდად უყურებდა
-ჩამეხუტე რა ჩამეხუტე და მითხარი რო მაპატიებ - ისე უთხრა უკვე სუნთქვა აღარ შეეძლო მხოლოდ ერთ მიზანს ამჩნევდა მის დაბურცულ ტუჩებს მაგრამ იმდენად წმინდა და შეუხებელი ეჩვენებოდა კოცნას ვერ ბედავდა. მარიამი თავის მკლავებში ჩამალა ისე მოეხვია და სახეზე დახედა თმა გადაუწია
-მითხარი რისტვის მთხოვ პატიებას
-იმისთვის რო ეჭვი შემეპარა იმისთვის რო ვერ ვიაზროვნე და იმისთვის რო სულელი ვარ -ეულმა ცრემლმა დატოვა თვალი და ღაწვზე გაიბრწყინა - თითოული სიტყვისთვის რაც მისი ნათქვამი დავიჯერე და იმიტო რო მთელი დღე გებღვირებოდი
-მოისმინე ხო?
-ხო - საყვარლად თქვა და გრძელი წამწამები დააფახულა
-გაპატიებ ერთი პირობით
-რა პირობით
-სულ ჩემთან ჩახუტებულმა დაიძინე და არასდროს მოიშორო ჩემი ხელი -უთხრა მისი სახე ხელებში მოიქცია და შუბლზე მიაწება ტუჩები.
მარიამი მაშინვე დაწვა ალექსს ხელი ჩაკიდა ისიც მოეხვია და ასე მშვიდად დაიძინეს , დილამდე არც ერთი შეტოკებულა .
დილით საშინელი შიმშილის გრძნობამ გააღვიძა , ძილშიც კი ტუჩებს აცმაცუნებდა ისე რო ალექსს კოცნის სურვილი უმძაფრდებოდა. ბოლოს ინება გაღვიძება ალექსს შეხედა რომელიც უყურებდა უკვე კარგახნის გარვიძებული იყო
-დილამშვიდობის -გაუღიმა
-რაღაც გინდა ხო?-ეგრევე უთხრა ღიმილით
-მშიაა
-ხოო? შენ ეგრე სულ გშია ეხლა რა გინდა რო მიირთვათ?
-რა მინდა და ხაშლამა -პაუზის მერე თქვა და ალექსის სახე რო დაინახა სიცილს რო ვერ იკავებდა და ბოლოს მართლა იცინოდა გაბრაზდა- ნუ დამცინი მართლა მინდა არ შეიძლება ქალს ხაშლამა უნდოდეს?
-კი შეიძლება რატო არა ამ დილით ეხლა ხაშლამა თუ არ ჭამე ისე როგორ აბა-სიცილი ვეღარ შეიკავა და უკვე ხმამაღლა იცინოდა
-აღარ მინდა საერთოდ- გაბუტულმა თქვა და ზურგი აქცია . ალექსი ეგრევე ჩაეხუტა და ყელში აკოცა
-ნუ მიბრაზდები ჩემო ლამაზო-ისე უთხრა სულ არ უფიქრია რას ეუბნებოდა. მაშინვე მოწვა და მარიამის პასუხს დაელოდა
-ნუ დამცინი მინდოდა და რა მექნა? ეხლა აღარ მინდა და საერთოდ დამანებე თავი არ მიდიხარ სკოლაში?
-რა მინდა მარიამ სკოლაში?
-აქამდე რაც გინდოდა ის. თიკოს რა ეშველება შენ თუ არ ჩამოგეკიდა ყელზე
-ვაიმე მარიამ რა დროს თიკოა?
-აბა როდისაა დრო? ან არ მაინტერესებს რას დავეძებ რაც გინდა ის ქენით- გაბუსხული ელაპარაკებოდა და მისკენ არ ბრუნდებოდა . ალექსი კი უკვე ცუდად იყო ისე უნდოდა მისი დაბურცული ტუჩების დაგემოვნება
-ნეტა შემეძლოს რაც მინდა იმის გაკეთება - ალექსმა მარიამზე თქვა მარიამმა კი პირიქით გაიგო და სიბრაზემ ძლია რომელიც თავისდაუნებურად მოეძალა . მისკენ გადაბრუნდა წამომჯდარი იყო და თვალებს აბრიალებდა
-მერე ვინ გიშლის ? მეე? მიბრძანდი და რაც გინდა ის ქენი არ დაგეკარგოს ეგ შენი - ნაპერწკლებს ყრიდა თვალებიდან და უფრო სასურველი იყო ალექსანდრეს მეტი მოთმინების უნარი არ ქონდა ხელი შეუცურა თმაში და ფხიზელ გონებაზე პირველად აკოცა მარიამი დადუმებული და გაშეშებული იყო და მხოლოდ მხურვალე ტუჩების შეხებას გრძნობდა რომელიც მთელს არსებას უფორიაქებდა და თავგზას უბნევდა . თავისდაუნებურად აყვა კოცნაში და უფრო გაახელა ქმარი . როცა მოშორდა მაშინ გაახილა თვალები , ერთმანეთის სუნთქვა ეფრქცეოდათ სახეზე და მინაბულ თვალებს უყურებდნენ სადაც კიდევ ხტოდნენ ჭინკები -არ ვიცი როგორ განვითარდებოდა მოვლენები ტასოს რო არ დაეკაკუნებია
-გვრიტებოო შეიძლებააა
ორივე გამოფხიზლდა ალექსი წამოდგა და შარვალი ამოიცვა
-შემოდი ტასო- ხმაც კი ისე ქონდა შეცვლილი თვიონ გაუკვირდა. ქალბატონი ლანგრით ხელში შემოცუნცულდა. როგორც კი გადახედა წყვილს ეგრევე გაიცინა
-რას ცუღლუტობდით თქვით ეხლა აუ ხელი შეგიშალეთ ხო? ბოდიში პროსტა საჭმელი გამომატანა ნატამ თვითონ საქმე ქონდა და -უცებ მიაყარა
-რას სულელობ ტასო?
-უიმე რა იყო ბიჭო შენზე დიდი რო ვარ რატო გავიწყდება შენ -მარიამს წამოუგორდა გვერდით და მუცელზე მოეფერა-როგორაა მამიდას ცხოვრება ბავშვი? ხო ხარ ჯანზე წერეთლების მომავალო და იმედო- სიცილით უთხრა და ხელი გადაუსვა - ეს რა იყო? სად არი - საბანი გადაწია უცებ პერანგი აუკეცა მუცელზე უცებ და დააკვირდა როგორ ურტყავდა ოდნავ ხელს ბავშვი -ვაიმეეე დაარტყა ღმერთო რა მაგარია
-ხო აი კიდე დამარტყა- მარიამი უცებ გადაერთო და გაიღიმა. ალექსანდრე ისე გაჩნდა მის გვერდით დაკსუპებული გააზრება ვერ მოასწრო , მისი ცხელი ხელი რო შეეხო ერთიანად წამოხურდა თითქოს იწვოდა როცა დაიხარა და ტუჩები ფრთხილად მიაკრა მანდ სულ გაუჩერდა გულისცემა და სადღაც სხვა განზომილებაში გადავიდა
-ძალიან მიყვარხართ და არ დაგვტოვო ხო?- ძვლივს გასაგონრად თქვა ალექსმა და წამოდგა- მივდივარ არ ვიცი როდის მოვალ -უცებ თქვა და თითქოს დაძაბულ სიტუაციას დააღწია თავი .
ტასო დიდხანს იყო მარიამთან ერთად. ქალბატონმა ისაუზმა შემდეგ ვაშლი მოუნდა და მულიკოც ეგრევე წამოფრინდა მოგიტან წამებშიო და არც დააყოვნა, მარიამი გაართო მშვენივრად და შემდეგ წავიდა ლექციებზე. ქალბატონს ძილი მოერია წამლების მიღების შემდეგ და თვალები მინაბა რატომღაც ალექსანდრე ესიზმრა ისევ კოცნიდა და ძილშიც კი გააჟრჟოლა სიამოვნებისგან. საღამოს როცა ვერაფერი მოიფიქრა წიგნები აიღო და მეცადინეობა დაიწყო ისე ჩაეფლო სულ დაავიწყდა ყველაფერი. ალექსანდრე ძალიან გვიან მივიდა სახლში თითქოს მარიამთან შეხვედრა არ უნდოდა დილანდელი ინციდენტის გამო რამოდენიმე ჭიქაც ქონდა დალეული ბარში იყო დათასთან, რამოდენიმე კლასელთან ერთად რომელთა შორის თიკუნაც იყო რომელიც მოსვენებას არ აძლევდა და შანსს ხელიდან არ უშვებდა როგორმე რო მოეხიბლა ალექსი ის კი ჩვეული უემოციო მზერით და ქცევით იშორებდა თავიდან . ოთახის კარი ფრთხილად შეაღო და ისე შევიდა მართლა ვერ დაუფრთხობდა ძილს მარიამს მაგრამ ფხიზელი რომ დახვდა წიგნით ხელში გულმა საგულედან ამოვარდნა ინატრა , მარიამიც იგივეს გრძNობდა და არაფრისდიდებით არ იხედებოდა მისკენ უკვე ტყუილად უყურებდა ფურცლებს მაგრამ მაინც. ალექსი დაიძრა თან გახდა დაიწყო სააბაზანოში შესვლამდე მხოლოდ შარვალი ეცვა შემდეგ კი პირსახოცშემოხვეული გამოვიდა , მარიამმა რო დაინახა მთელი სხეული გაუცხელდა და სისხლმა სწრაფად იწყო მოძრაობა ,თითქოს უდუღდა. ისევ არაფერი უთქვია ნივთები აიღო და სააბაზანოში დაბრუნდა ამჯერად სპორტული შარვლით გამოვიდა და ისეთ გრილ სურნელს ავრცელებდა მარიამს თავბრუს ახვევდა და უკვე ტყუილად ეჭირა ხელში უზარმაზარი წიგნი. ალექსმა საბანს ფრთხილად მოკიდა ხელი და გადაწია , საწოლზე დაწვა ისევ ჩუმად თითქოს არ უნდოდა მეცადინეობაში ხელის შეშლა თავის მხარეს ჩააქრო სანათი და დაძინება სცადა. მარიამმა ღრმად ჩაისუნთქა ირგვლივ გამეფებული სურნელი და მოდუნდა ისევ განაგრძო კითხვა უკვე დასასრულს უახლოვდებოდა , ალექსს იცოდა რო არ ეძინა მაგრამ არც საუბრის დაწყებას აპირებდა მის მობილურზე შეტყობინება მოვიდა და ინსტიქტურად მანაც გახედა თიკუნა რო ეწერა უსიამოვნოდ გასცრა სხეულში არც ალექსს ესიამოვნა დიდად . გახსნა , ისე ეჭირა მობილური მარიამიც ხედავდა არ მიუქცევია ყურადღება რა უნდა მომწეროს ეხლა ისეთი დასამალი რო გახდესო მაგრამ მანდ შეცდა „ალექს შენი ბინის გასაღები ჩემთანაა ეტყობა შარვლიდან ამოვარდა ხვალ წამოგიღებ“ მარიამმა ხო იგრძნო ბრაზი და ტკივილი მაგრამ ალექსი საერთოდ გაცეცხლდა ნელა გააპარა მზერა ცოლისკენ რომელიც უკვე ვერ თოკავდა ემოციას
-დანიშნულება გიპოვია ცარიელი ბინისთვის ყოჩაღ- კბილებსშორის გამოსცრა წიგნი ტუმბოზე დააგდო და ზურგი აქცია
-მარიამ არაა ისე
-ჩშ არ მაინტერესებს და ნუ იგონებ რაღაცეებს ეხლა თავის გასამართლებლად რაც გინდა ის გააკეთე ისედაც გათელე უკვე ჩემი თავმოყვარეობა და იმ იმ შენი თიკუნას მასხრად ასაგდები გამხადე - მაინც ვერ შეიკავა თავი რა ქნას ფეხმძიმობასი ისედაც უფრო ემოციური გახდა და არ შეუძლია მეტი
-გეყოფა რა
-რა მეყოფა არა რა მეყოფა მითხარი - მისკენ გადაბრუნდა წამოჯდა და გაავებულმა შეუღრინა
-ბევრი რამ მაგალითად ის რო ვერ შეგაგნებიე არ მომწონს ის გოგო არანაირი დანიშნულებისთვის და შეიგნე ბოლო ბოლო რო თითის დამკარებელი არ ვარ მეორეც შენს თავმოყვარეობას რო შევეხო ისეთს არასდროს არაფერს გავაკეთებ , არ დაგამცირებ არავისტან და მითუმეტეს მისნაირთან მესამეც არც თიკუნაა ჩემი და არც სხვა დანარჩენი მისი მსგავსი ჩემი ვინცაა რამოდენიმე თვეში მაჩუქებს შვილს და სხვათაშორის ნერვიულობა არ შეიძლება კიდევ მისთვის და ტყუილად ეჭვიანობს
-ჯერ ეს ერთი ეგ წერილი სხვა რამეზე მეტყველებს და ტყუილად ნუ ცდილობ ჩემს დაბოლებას მეორე ის რო მე შენი არ ვარ და არც ვეჭვიანობ ნერვიულობასაც არ ვაპირებ კიდე რამდენი საყვარელიც გინდა იმდენი გყავდეს -ტუჩები დაბრიცა საყვარლად და საბანს გაუსწორა თვალი თან მის თლილ თითებს აკვირდებოდა რომელზეც ქორწინების ბეწედი ნიშნობის ბეჭედთან ერთად ბრწყინავდა და ისედაც ამაზ თიტებს განსხვავებულ მშვენებას ანიჭებდა . ალექსანდრე უყურებდა და სისხლი უდუღდა , მისი ამ გამომეტყველების და ხმის მოსმენა ცუდად ხდიდა , ისე ცუდად რო უნდებოდა მაგრად ჩახუტებოდა და გულიანად ეცინა მის ამ ქცევაზე რითაც უფრო ემსგავსებოდა პატარა ბავშვს . მობილური რომელიც ხელში ეჭირა ჩართო და დათას დაურეკა
-დათა ბარში შენთან გასაღები დავკარგე ბინის და შენ გაქ თუ მართლა თიკუნამ წაიღო
-მე რა ვიცი ალექს სად გაგახსენდა ეხლა ეგ ტო კიდე ხო გაქ დუბლი მაგ გასაღების
-გეძინა ? აუ ბოდიში კაი დაიკიდე მაქ კიდე ხო
-თიკუნას რატო უნდა ქონდეს იმან აიღო ალბათ აბა გოგოები მეტყოდნენ
-კაი არააქ მნიშვნელობა დაიძინე ხვალ გავარკვიოთ
-კაი -დაბოხებული ხმით უთხრა და გაუთიშა . ალექსანდრემ მობილური გადადო და ისევ მარიამს გახედა რომელიც ყურდაცქვეტილი უსმენდა და უკვე მართლა პატარა ბავშივით იყურებოდა
-ბინაში არ ყოფილხარ მარა ბარში რა გინდოდა იმასთან ერთად?
-ვაიმე მარიამ მე რა მექნა გამეგდო? ჩემი ცოლი იეჭვიანებს და არ გამეკარო სიახლოვესთქო?
-არ ვეჭვიანობ
-ეჭვიანობ ! ძალიან ეჭვიანობ და ტყუილად თან
-თავი დამანებე არ მინდა ლაპარაკი- ტუჩები დაბრიცა და ნორმალურად დაწვა-მეძინება - საყვარლად თქვა და გადაბრუნდა.

კიდევ ერთი კვირა გავიდა .ქალბატონი ისევ იწვა და ემსახურებოდა მთელი ოჯახი სრული შემადგენლობით. უკვე დუდა და ნინიც ბრუნდებოდნენ შესაბამისად დაემატებოდათ ორი ადამიანი მას დ ამის შვილს მზრუნველი. ეძინა მაგრამ შეფხიზლდა და გაიგო როგორ გაიღო აბაზანის კარი, სასიამოვნო სურნელი იგრძNო და თვალები გაახილა ალექსი დაინახა მთლიანად დანამული ქონდა სხეული , თმას იმშრალებდა პირსახოცი მოიშორა და სავარძელზე დააგდო აი წელზე მოხვეულ პირსახოცს რო შეეხოო მანდ დახუჭა ისე თვალები მარიამმა ალექსანდრემ წამით გახედა და ისიც მიხვდა რო ეღვიძა და გაიცინა
-რა იყო მარიამ ასე შეშინებული რატო ხარ?
-ჩაიცვი?
-დავუშვათ არა მერე? რა მორცხვი ქალიშვილივით იქცევი იმ ღამით შენ
-არ გინდა არაფრის თქმა გთხოვ -დაბნეულმა თქვა და წამოდგა ნელი მოძრაობით
-სად მიდიხარ არ შეიძლება ადგომა
-სააბაზანოში შესვლა არ მეკრძალება- უთხრა და გზა განაგრძო . მალევე გამოვიდა ნელა მოძრაობდა ფრთხილად დაჯდა საწოლზე მერე კი დაწვა ალექსის გვერდით. როგორც ყოველთვის ზურგი აქცია მაგრამ ვერ მოისვენა უკვე დაძინებული იყო ორივე, როცა ინსტიქტურად გადაბრუნდა და ზედ აეკრა , ორივემ იგრძნო სითბო და უფრო მძლავრად აიკრა სხეულზე ცოლი შემდეგ კი ღრმად გადაეშვნენ მორფეოსის სამყაროში.
ერთი თვე სწრაფად გავიდა , აღარც ტკივილები იყო ,ბავშვიც კარგად იყო და დედიკოც . შესაბამისად უკვე სახლის ნაცვლად მასწავლებლებთან დადიოდა და იღრმავებდა ცოდნას. სკოლაში უნდა დაეწყო სიარული და დილით ადრე გაეღვიძა , თვალების გახელისთანავე ალექსს გახედა რომელსაც მშვიდად ეძინა და ისე მოუნდა ეკოცნა ჟრუანტელი უვლიდა , ინსტიქტურად მიიწია და ფრთხილად შეახო ტუჩები წვერმოზრდილ ლოყაზე . მაშინვე მშორდებოდა მაგრამ ალექსანდრემ თვალები გაახილა და პირდაპირ ცოლს გაუსწორა მზერა . მარიამი ასე დაბნეული არასდროს ენახა , ისეთი გამომეტყველება ქონდა უნდოდა ის აწითლებული ლოყები დაეკოცნა
-რა ხდება მარიამ?
-არაფერი უბრალოდ ... დაგვაგვიანდება დროა მოვემზადოთ
-ხოო?? და კოცნა რა საჭირო იყო? გაღვიძების ახალი მეთოდია?- საწოლიდან წამომდგარს დააწია და ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-რამე დავაშავე? თუ იმდენად არ მოგწონს შენი ცოლი გირჩევნია სხვა ქალმა გაგაღვიძოს დილით კოცნით- როგორც ჩვევია დამნაშავეებს თავად გადადიან შეტევაზე და მარიამიც ასე მოიქცა თავის დასაძვრენად ეს კი ალექსს სულ აგიჟებდა
-მოკლედ რა თავის დაძვრენის დიდოსტატი ხარ
მარიამმა ყურადრება აღარ მიაქცია ისე იყო აწითლებული და შერცხვენილი ცივი წყალი ვერ უკარგავდა ფერს . ძვლივს დამშვიდდა მოწესრიგდა და გავიდა. სმააგიეროდ ალექსი შევიდა . მალე ყველა ერთად ისხდნენ მაგიდასთან და მშვიდად საუზმობდნენ
-მარიამ კარაქიანი პური კიდე გინდა?- ნატომ კითხა როგორც იცის ხოლმე სულ აკვირდება რას ჭამს და ახალ კერძებს აწოდებს
-არაა მეტი აღარ მინდა გვაგვიანდება და არ წავიდეთ?? დღეს ნინისთან და დუდასთან უნდა მივიდეთ საღამოს ახალსახლობას აღნიშნავენ ხო იცი
-როგორც იქნა დაასრულეს ის სახლი და გადადიან დღესვე უნდა შეყარონ ხალხი?
-ტასიკო ეგენი ორი თვეა ერთად არიან უკვე და არაუშავს ერთ ღამეს თუ გამაზავენ
-დავიჯერო ეხლა შენც ეგრე ხარ?- ეს რო უთხრა ალექსმა ჯერ დას შეხედა მერე რო გაიაზრა მარიამს რა გამომეტყველება ექნებოდა ცოლს გახედა და კიდეც ჩატეხა ტუჩის კუთხე მისი შეწითლებული რაწვების დანახვისას
-ერთ ღამეში მოვილიე მე ჩემი გასაკეთებელი გენაცვალე ყველა კი ვერ ქაჩავს მაგას -წამოდგა და მარიამს გახედა- არ წავიდეთ?
-კი -მარიამი წამოდგა და ყველას გაუღიმა- საღამომდე ვერ მოვალ დღეს მასწავლებელთან ვარ პირდაპირ და მერე ნინსითან წავალთ დაგირეკავთ არ ინერვიულოთ ხო??
-კაი შვილო თავისუფალ დროს დამირეკე და კარგად ჭამე იცოდე წვენი დალიე ხილის ისე არ გინდა ის რაღაც ქიმიური სითხეები ხო?
-ვაიმე დედა გამოუშვებ ეხლა თუ
-შენ რაღაც ძალიან გახვედი ამ ბოლო დროს თავს და ვის ელაპარაკები ხედავ?? - ისე გახედა ნატამ ტასოს სიცილი აუვარდა
-ვაიმე ცუდად ვარ არ გააჩუმა უცებ?? აბა ძამიკო რაო აღარ ვარ მაგარი ბიჭიო??
-გეყოფა ტასო -ნიკოლოზი გაუბრაზდა ქალიშვილს
-კაი ვჩუმდები უკაცრავად ვიცი რო იმ კაცის გაბრაზება არ შეიძლება ვისაც ყველაზე მეტად ვუყვარვარ და ვინც ჩემი ერთადერთი და შეუცვლელი იმედია- ტასუნა წამოდგა და ფარფატით მივიდა გაბრაზებულ ძმასთან ყელზე ჩამოეკიდა და მაგრად აკოცა . მარიამი უყურებდა და გიორგი ახსენდებოდა მათი ურთიერთობა პირველად იგრძნო ამ ხნის განმავლობაში ასეთი დოზით ძმის მონატრება რომელმაც იმდენად აუწვა სული მოთმენა აღარ შეეძლო , სწრაფად გავიდა სახლიდან და ეზოში სკამზე დაეშვა, სახე ხელებში ჩარგო და ტირილი დაიწყო . ალექსანდრემ მაშნვე შეამჩნია და უკან გაყვა მოგვაინებით როცა დაინახა მიხვდა რაც ტკიოდა უნდოდა მისულიყო მაგრამ იცოდა რომ თვითონ ვერაფერს გააწყობდა უბრალოდ დაელოდა .
როგორც ჩვევია ეხლაც სძლია სისუსტეს ღრმად ჩაისუნთქა მუცელს მოეფერა
-ჩემო პატარა შენს გამო ყველაფერი ღირს ღმერთმა შენი ამქვეყნად მოვლენა მე მომანდო როგორც ჩანს ასე უნდოდა ჩვენი გამოცდა . დედიკო ყველაფერს გაუძლებს და მხოლოდ შენი ბედნიერებისთვის იბრძოლებს მამიკოსაც შემოვირიგებ და ისეთს გავხდი როგროიც იყო უბრალოდ დრო ჭირდება კი გონია რო მე მცდის მაგრამ პირიქით როა შენ იცი მხოლოდ -გაიღიმა და მანქანაზე მიყუდებულ ალექსს გახედა რომელმაც სწორედ იმ წამს გაიხედა მათკენ - აი დე გვიყურებს წავიდეთ თორე გვაგვიანდება სკოლაში - წამოდგა ცრემლები შეიმშრალა მაკიაჟი ისედაც არ ეკეთა ასე რომ მარტივად მივიდა მანქანასთან და მშვიდად დაჯდა . გზაში არაფერი უთქვიათ მხოლოდ ერთმანეტისკენ აპარებდნენ მზერას ისიც სულ რამოდენიმე წამით .
.....
მანქანიდან გადასვლისას როგორც ყოველთვის თავად გაუღო კარი მეუღლეს გადმოსვლის შემდეგ წელზე შეუცურა ხელი და ისე განაგრძო გზა
-მთელი თვე გკითხულობდა ყველა და გაუხარდებათ შენი ნახვა
-ვიცი ხო მირეკავდნენ გოგოები ხოლმე თიკუნამაც კი დამირეკა ეტყობა ამოწმებდა ბავშვი კიდევ გვყავდა თუ არა
-სულ რო არ ახსენო ეგ გოგო არ შეგიძლია ისე ხო?- ვინაიდან უკვე ბავშვების ჯგუფს უახლოვდებოდნენ ჩურჩულით უთხრა და ტუჩები მიაკრა ლოყაზე
-დარწმუნებული ვარ ამ ერთ კვირაში გვერდიდად არ გშორდებოდა იმდენს ვერ ხვდება აბა აზრი რო არააქ მის წამებას
- იქნება და აქ- ეს რო უთხრა ისე ახედა მარიამმა სიცილი ვერ შეიკავა -კარგი ვჩუმდები
-მოკლედ რა-მარიამსაც გაეცინა
მოსწავლეების ნახვის შემდეგ ზარიც დაირეკა და საკლასო ოთახში შევიდნენ ხიმშო არ ჩანდა მარიამი მშვიდად დაჯდა თავის ადგილას ალექსის გვერდით და წიგნი ამოიღო ყველასგან გასაოცრად გაკვეთილი მოყვა კიდეც ქართული ქონდათ პირველად და რათქმაუნდა იცოდა .
ალექსანდრეს რაღაც შეტყობინება მოუვიდა და წამშ შეეცვალა გამომეტყველება ეგრევე დაეწიმა ძარღვები და ჩუმად შეიკურთხა . მარიამის მზერა შეამჩნია და ეგრევე გადაულაპარაკა
-მე უნდა გავიდე ცოტა ხნით საქმე მაქ მასწავლებელთან წასვლამდე თუ ვერ მოვედი დუდა ან დათა მოგაკითხავენ სხვას არ წაყვე - სწრაფად მიაყარა ბრძანების მსგავსად ლოყაზე აკოცა უცებ და წამოდგა
-საით წერეთელი - მასწავლებელმა ეგრევე უთხრა
-უკაცრავად პატივცემულო ლია უნდა გავიდე
-კი მაგრამ - გზაში დააწია მაგრამ აზრი არ ქონდა უკვე გასული იყო- ღმერთო ჩემო ელაპარაკე თუ გინდა კარგი განვაგრძოთ ....
გაკვეთილები დასრულდა , მარიამს ნერვები დააგჯა , სულ კარისკენ იხედებოდა იქნებ ეხლა მოვიდეს ალექსანდრეო მაგრამ ამაოდ. მობილურიც რამოდენიმეჯერ მოიმარჯვა მაგრამ დარეკვა ვერ გაბედა კარგად გაიცნო ამ ხნის განმავლობაში და იცოდა აზრი არ ქონდა დარეკვას ამიტ უფრო გააბრაზებდა . ჩანთა აიღო და ოთახი დატოვა , ეზოში გასულს რატი დაეწია
-მარიამ სახლში მიდიხარ?
-არა რატი რეპეტიტორთან ვარ
-ალექსანდრე არაა როგორც ჩანს საქმეს შეყვა და გადაავიწყდი- მის ხმაში არსებულმა ირონიამ და ცინიზმმა იმდენად შეაწუხა ისედაც ანერვიულებული მარიამი თავი ვეღარ შეიკავა რამე რო არ ეთქვა
-შენი არ ვიცი ვის როგორ ივიწყებ მაგრამ ალექსანდრეს რაც არ უნდა მოხდეს მე და ჩვენი შვილი არასდროს დავავიწყდებით ის თუ არა მის ნაცვლად მისი მეგობრები იქნებიან ასე რომ შენი ჩარევა ძალზედ უადგილო და ზედმეტია - უცებ მიაყარა ა ეზოში შემოსული დათას მანქანისკენ დაიძრა ისიც გადმოვიდა და რათქმაუნდა ყველას ყურადღება მიიპყრო მათ შორის მათი ერთ-ერთი კლასელი ნინაჩკა იყო
-მარ ბიოლოგიაზე თუ მიდიხარ შეგიძლია წამიყვანო?? -ვინაიდან ისიც იქვე ცხოვრობდა მარიამს უარი არ უთქვია გაუღიმა
-კი ნანკა წამო რა პრობლემაა
-რა საყვარელი მუცელი გაქ სულ მინდება მოფერება რო გიყურებ - გულახდილად თქვა და გაიღიმა. ძალიან ლამაზი და მიმზიდველი გოგო იყო ღიმილი კი უფრო უხდებოდა
-მადლობა - მუცელზე ინსტიქტურად მიიდო ხელი და ფართედ გაიღიმა . მანქანასთან მისულმა შეამჩნია ნანკას მზერა რომელიც დათასკენ იყო მიმართული .
- რძალო როგორ ხარ?- ბიჭმა ეგრევე გაუღიმა და მსუბუქად მოეხვია ქალბატონს
-კარგად დათა შენ?
-გადასარევად -როგორც ჩვევია ისეთი მომხიბბვლელი ღიმილი აჩუქა და მზერა გვერდით მდგომზე გადაიტანა - როგორ ხარ ნანკა?- ო ეს მისალმება კი ნამდვილად გაუკვირდა მარიამს
-კარგად დათა შენ?
-კარგად
-იცნობთ ერთმანეთს? არ ვიცოდი
-ხო მის ძმას ვიცნობ დიდი ხანია - დათამ თქვა და ნანკას გამომეტყველება შეეცვალა თითქოს დასევდიანდა - სახლში მიდიხარ?- დათამ გადააბა კითხვა
-შევთავაზე უკვე და ჩვენთან ერთად წამოვა იმედია წინააღმდეგი არ ხარ-მარიამი ჩაერთო
-არა რათქმაუნდა დასხედით წავიდეტ თორე რო დაგაგვიანო შენი ქმარი დამბრიდავს- სიტუაცია ისევ განმუხტა დათამ . მარიამი წინ დაჯდა ნანკა უკან მოკალათდდა. დათამ სწრაფად დაძრა მანქანა . გზაში არაფერი უთქვიათ გოგოებს მარიამი ტავის ფიქრებით ალექსთან იყო დათას კი სწორედ ეს რ უნდოდა მარიამს რო ენერვიულა ამიტო თემა წამოჭრა
-შენი ძმა რუსეთშია ისევ თუ ჩამობრძანდა
-ჩამოვიდა
-ხოო?? რა სიურპრიზია მეგონა არ დაბრუნდებოდა
-იმედია აღარ იჩხუბებთ
-და რატო უნდა იჩხუბონ?-მარიამი ჩაერთო
-არაფერი ისეთი რძალო რაღაც გაურკვევლობა იყო და - დათამ მანქანა გააჩერა ნანკას სახლის წინ - აი ქალბატონო ნანკა თქვენი გაჩერებაც მოვიდა
-მადლობა მომავალ შეხვედრამდე - გაუღიმა კიდევ მოავლო ბიჭს მზერა გაბრწყინებული თვალებით და წავიდა .
მარიამს შანსი მიეცა რო ეკითხა და დაიწო კიდეც
-ალექსი სადაა?
-საქმე ქონდა და მოვა მოგვიანებით
-დათა იცი ხო სადაა? უბრალოდ მითხარი როგორაა
-არ ინერვიულო ქალებში არ წასულა- გაიცინა დათამ მაგრამ ამაოდ - კაი ტო გაიცინე რა დავიჯერო ეხლა არ გჯერა ჩემი??
-დათა ვიცი ისედაც ქალთან რო არაა
-ხოო? რა მაგარია რო არ ეჭვიანობ და ენდობი
-თემა ნუ გადაგაქ
-მოკლედ რა ორივე ცოლ-ქმარი ერთნაირი ტიპები ხართ ვერაფრით გადაგიყვანთ სხვა სასაუბრო თემაზე . კარგადაა და მოვა ღამით ან შეიძლება მან მოგაკითხოს და წაგიყვანოს სახლში ან მე მოვალ ისევ
-კარგი . ერთ თხოვნას შემისრულებ?
-შეუძლებელს გაგიჩენ
-არ უთხრა რო გკითხე კაი?
-არის რძალო - ლოყაზე აკოცა გადასვლის წინ და მუცელზე დახედა- აბა შენ იცი ჭკვიანად მოგაკითხავ მერე თუ შემაგვიანდა დამირეკე კაი??
-კაი .
მეცადინეობის დროს შეეცადა მასწავლებლისთვის მოესმინა მაგრამ მაინც ეფანტებოდა ყურადღება თან ხიმშო არ ჩანდა ეს უფრო აფიქრებდა თითქოს ცუდი წინათრგრძნობა ქონდა წამიერად ტკივილიც იგრძნო გულის არეში სუნთქვა შეეკრა თითქოს დანა ჩაარჭეს და ისე მიიჭირა ხელი მასწავლებელმა შეწყვიტა საუბრარი
-მარიამ კარგად ხარ? მარიამ
-წყალი მომიტანეთ გთხოვთ - ძვლივს თქვა და თავი დახარა . მტელი ჭიქა სულმოუთქმელად დაცალა უკვე წასვლის დრო იყო მოახლოებული
-კარგად ხარ?
-დიახ გმადლობთ . ნახვამდის
-კარგად საყვარელო
მარიამი ქვემოთ ჩავიდა , საშინელი წინათგრძობა ქონდა ხვდებოდა რომ რაღაც ისე ვერ იყო . დათა უკვე ელოდა გადმოვიდა და კარი გაუღო
-დათა მითხარი იცი ნამდვილად სადაა და როგორაა ალექსანდრე?
-ეხლა არ ვიცი ზუსტად რა არი?
-გთხოვ დაურეკე და გაიგე როგორაა გევედრები დაურეკე ვიცი რაღაც დაემართა გული მიგრძნობს ცუდადაა - თქვა და სავარძელს მიეყრდნო
-კაი ტო რა ცუდად ეტყობა რაღაც გეჩვენება- შეეცადა ცუდზე არ ეფიქრა მაგრამ მარიამი აშკარად ცუდად იყო - კაი დავურეკავ ეხლავე - მობილური აიღო მანქანა გზიდან გადაიყვანა და დარეკა . დიდი ხანი რეკავდა მაგრამ არავინ პასუხობდა უკვე თვითონაც ანერვიულდა . -არ პასუხობ მერე დამირეკავს - მობილური გადადო ისევ მარიამზე ღელავდა და არაფერი შეიმჩნია . გზა განაგრძო როცა სეტყობინება მოუვიდა ფიქრებშ წასულმა ვერ შეამჩნია სამაგიეროდ მარიამი დაწვდა მობილურს და გახსნა როგორც კი ალექსის შეტყობინება ამოიცნო“ ვიცი მარიამთან ერთად იქნები ამიტო ვერ გიპასუხე მალე მიიყვანე ისე რო არაფერი შეგამჩნიოს და სწრაფად ჩემს ბინაში მოდი ჭრილობის დასამუშავებლად რაც დაგჭირდება წამოიღე და წამებში გაჩნდი „-ეს რო ამოიკითხა ეგონა გულმა ძგერა შეწყვიტა ხელი აუკანკალდა და მობილური სავარძელზე დაუვარდა თვალებიდან კი ცრემლები წამოუვიდა იმის წარმოდგენამ რო ალექსი იყო ცუდად კლავდა
- დათა ის ის ცუდადაა წავიდეთ გთხოვ მასთან წამიყვანე - უკვე ჩავარდნილი და შეშინებული ხმით უთხრა ბიჭმა უცებ წაიკითხა ესემესი და შეიკურთხა
-დამშვიდდი გთხოვ ცუდად რო იყოს ხო ვერ მომწერდა ეტყობა სხვა ვიღაცას ჭირდება არ ინერვიულო გთხოვ ბავშვზე იფიქრე
-გემუდარები წამიყვანე
-მომკლავს
-მოვკვდები რო არ ვნახო მოვკვდები გესმის? თუ არ დავრწმუნდი რო კარგადაა მოვკვდები დათა -ისეთი შეძრწუნებული იყო დათას არ შეეძლო შეწინააღმდეგება სწრაფად გადავიდა აფთიაქთან უცებ მოიტანა ერთი დიდი ცელოფანი წამლები და სწრაფად მოსწყდა ადგილს. მანქანა ისე გააჩერა ბინასთან კვამლში გაახვია არემარე . მარიამს არაფერი აინტერესებდა უცებ გადავიდა მანქანიდან და სადარბაზოში შევიდა ლიფტსაც არ დაელოდა ისე აუყვა კიბეებს
-მესამე სართულია - დათამ უთხრა და კართანაც გაჩერდნენ . ღია დახვდათ და უცებ შევიდნენ. მარიამს გონება გატიშული ქონდა გული ისე უცემდა თიტქოს მისი ხმა ყველგან ისმოდა და ყურებშიც მხოლოდ ეგ ესმოდა მხოლოდ ალექსის დანახვა უნდოდა . მაშინვე მისაღებისკენ წავიდა და ზურგით დივნისკენ მდგომ მაღალი სილუეტში ალექსანდრე რო ამოიცნო თითქოს ფრთები შეესხა უფრო ჩაქარა მივიდა და უკვე მისკენ შემობრუნებულ გაოცებულ ქმარს რაც ძალა ქონდა მოეხვია. მის გულზე ქონდა თავი მიდებული და გრძNობდა მისი გული როგორ მშვიდდებოდა სამაგიეროდ ალექსს უცებმდა უკვე გაორმაგებით
-აქ რა გინდა მარიამ-მისი ხმა ყველა ემოციას ერთად იტევდა. თავი ააწევია და თვალებში ჩააჩერდა
-მე .. მე - ლუღლუღებდა უცებ სისხლი შენიშნა მის მკლავზე გახეთქილი ტუჩიც თვალში მოხვდა და თვალი ჭრილობას გაუსწორა - ეს.. შენ დაჭრილი ხარ? - თქვა და თვალებიდან ცრემლებმა იწყეს სვლა მანდ კი ალექსმა გაჭედა ეგრევე მოიქცია მისი სახე ხელებშო და ცრემლები მოწმინდა
-კარგად ვარ უბრალო ნაკაწრია არც კი მტკივა გთხოვ არ ინერვიულო გემუდარები ჩემს გამო ჩემს გამო არა გთხოვ- ვედრება გაისმა მის ხმაში შუბლზე მიაკრო ტუჩები და ისევ ჩაეხუტა .
მარიამისგან განსხვავებით რომელიც ალექსის გარდა ვერაფერს ამჩნევდა დათამ კარგად დაინახა ერეკლე რომელიც თითქმის გონდაკარგული იყო მისვენებული დივანზე და სისხლიან ჭრილობაზე გადაღვლეფილი ხელი ქონდა მიჭერილი . მაშინვე მასთან მივიდა მიუხედავად იმისა რომ ალექსთან ერთად მანაც გაწყვიტა დიდი ხნის წინ ურთიერთობა ძმაკაცთან რომელიც მაგრად უყვარდა ყველას ეხლა კი ასე რო შეხედა საერთოდ არაფერი გახსენებია
-გვრიტებო შეეშვით ეხლა ჟღურტულს გაიყვანე მარიამი ცუდად არ გახდეს და მივხედოთ ამას თორე ცუდადაა ტო - ანერვიულებულმა თქვა და მარიამმაც უკან გაიხედა
- გაიწიე - უცებ მივიდა დივანთან დათო გაწია ჭრილობების დანახვისას ფეხმძიმობამ შეახსენა თავი მაგრამ მაინც მომავალი ექიმი იყო და ასე სუსტი გული არ ქონდა-ღმერთო აქ როგორ აჩერებთ საავადმყოფოში წაიყვანეთ ვერ ხედავთ სისხლისგან იცლება შეგიძლიათ მითხრათ ვინაა? ძალიან გავს
-ხიმშოს - დაასრულა დათამ - მისი უფროსი ძმაა
-არა !- მისმა ხმამ ამდენი ხნის მერე პირველად გაიჟღერა- არ შეიძლება შენთვის - ნაწყვეტ-ნაწყვეტ თქვა და თვალები მილულა უკვე ოფლით ეცვარებოდა სახე და მთლიანად იწვოდა .სახე კი ტკივილისგან ემანჭებოდა მაგრამ მაინც არ ყვიროდა კბილებს ერთმანეთს აჭერდა და ძალას იკრებდა
- მარიამ საავადმყოფოში ვერ წავიყვანთ ჩვენ უნდა მივხედოთ
-თქვენ? თქვენ რომელი ექიმები მყევხართ მე არ ვიცი რას აპირებთ მაგრამ ასე ვერ ვუყურებ
-მარიამ
-მობილური მომეცი უცებ - ბრძანებასავით გაიჟღერა- ალექსანდრე მობილური მომეცი
ისეთი ტონით უთხრა ინსტიქტურად გაუწოდა მანაც მობილური სწრაფად აკრიფა ნომერი ხელებაკანკალებულმა და როგორც კი უპასუხეს ეგრევე ამოისუნთქა
-გისმენ სიძე რამ შეგაწუხა ამ დროს?-მხიარულად გაიჟღერა მაკრინეს ხმამ
-სწრაფად გადი ისეთ ადგილას ვერავინ რო ვერ მოგისმინოს- ისეტი ხმა ქონდა მარიამს ეგრევე გავარდა მაკრინე ოთახში
-მარიამ რა ხდება მშიდობაა??
-არა მშიდობა არაა სად ხარ
-სახლში ვარ დეიდასთან მე ლიკუნა, ლუკა და გიო ვართ
-კარგი მოემზადე რაც ოპერაციის გასაკეთებლად დაგჭირდება მოიფიქრე ხუთ წუთში მოგაკითხავენ და წამოყევი სწრაფად
-ოპერაციის? მე? კი მაგრამ საავადმყოფოში ექიმი დაილია?
-გააკეთე რაც გითხარი არავინ უნდა გაიგოს ლიკაც წამოიყვანე ვითომ სადღაც გადიხართ სასეირნოდ
-კარგი კარგი - უცებ გაუთიშა და დათას მიუბრუნდა მისამართი მისცა და ისიც გავარდა. რამოდენიმე წუთი საუკუნედ იქცა . ხიმშო უკვე ცახცახებდა , ალექსანდრე ცოლზე და ძმაკაცზე ერთად ღელავდა და აღარ იცოდა რა გაეკეთებია . ბინაში გრიგალივით შემოვარდა მაკრინე უკან დათა და ლიკუნა მოყვნენ
-მადლობა ღმერთს ორივე კარგად ხართ- უცებ ამოისუნთქა და მარიამს საღ-სალამათს რო შეხედა ამოისუნთქა . შემდეგ დივანზე მიწვენილ დაჭრილს შეხედა და მასთან მივიდა . მას შედეგ ნამდვილ ექიმად იქცა მართალია ბოლო კურსზე იყო და ჯერ ექიმი არ იყო მაგრამ საავადმყოფოში დამხმარე ექიმად მუშოაბდა და ასეთი ბევრი ყავდა მიღებული მაგრამა ასეთ პირობებში უჭირდა . მარიამი მეორე ოთახში გავიდა . მას ლიკა ეხმარებოდა საჭირო ნივთებს აწოდებდა ნუ არც ბევრი ჭირდებოდა მაგრამ მაინც ბიჭებსაც დაარბენინებდა , ხიმშო ბუნდოვნად ხედავდა ყველაფერს მხოლოდ ტკივილისგან იგრიხებოდა და მიუხედავად ყვეაფრისა არ ღრიალებდა
-დალიე რაც შეგიძლია ბევრი დალიე - არყის ბოთლი მოიმარჯვა მაკრინემ თავი წამოაწევია და ფერდაკარგულ ტუჩებთან არყის ბოთლი მიუტანა მანაც როგორც კი იგრძნო სითხის ყელში გადასვლა სულმოუთქმელად დალია -კაია ეხლა ამას დააჭირე კბილები რაიმე მაგარზე იფიქრე და გონება არ დაკარგო - ისე ჩაესმოდა მისი ხმა თითქოს ძალას აძლევდა რომელიც აქამდე არავის მიუნიჭებია თეთრ ჩვარს რომელიც კბილებსშორის ქონდა გარჭობილი მაგრად დააჭირა კბილები როცა გაკერვა დაიწყო მაკრინემ ხელი იმას მოუჭირა პარაკეკურად რაც მოყვა ეს კი მაკრინეს ფეხი იყო . ხმა ისევ ჩაესმოდა- ცოტაც და მორჩება ცოტა გაუძელი და ეგაა - მიუხედავად იმისა რო ფეხი ტკიოდა იმდენად ქონდა გამჯდარი ექიმის ინსტიქტი სულში არაფერი აინტერესებდა საქმის სწორად შესრულების გარდა . ლიკამაც ვეღარ გაუძლო ალექსი მარიამთან გავიდა დათა კი თვითონ ძვლივს იდგა ფეხზე . როცა დაასრულა ორივემ ამოისუნთქა ხიმშოს ხელიც მოდუნდა სახეც დაუმშვიდდა , სუნთქვაც დაურეგულირდა შემდეგ კი გაითიშა .


მთელი ღამის გათენება მოუწევდა მაკრინეს . როცა ყველაზე მთავარ პროცედურებს მორჩა აზრზე მოსვლა დაიწყო წამოდგა სხეულის ოდნავი ცახცახი ვერაფრით მოიშორა ალბათ შემდეგ გაუვლის მაგრამ ეხლა ძალიან შემოუტია სწრაფად შევიდა სააბაზანოში . ხელთათმანები მოიშორა , სისხლი ეცხო მოიბანა, წყალი შეისხა სარკეში ჩაიხედა დამშვიდდა და გავიდა ისევ უკან. ამჯერად ბიჭებმა გაიტანეს ზედმეტი ნივთები და სისხლიანი ბამბები და მაკრინეს შესვლისას მას გახედეს
-მადლობა მაკრინე - მარიამი წამოდგა და მაგრად მოეხვია
-რა სალაპარაკოა ჩემო პატარა - ხელი ჩამოუსვა ზურგზე და ლოყაზე აკოცა- სიძე არ ვიცი აქ რატო გყავთ ეს ბიჭი მაგრამ უნდა გითხრათ რო საშიშია აქ გაჩერება და საავადმყოფო ჭირდება შეიძლება ინფექცია შეეჭრას
-ვიცი მაკრინე მაგრამ სხვა გზა არ იყო ხო გესმის რა
-მოკლედ ეს ძელი ბიჭები და მათი გარჩევები - შეწუხებულმა თქვა- ჯობია გახვიდეთ აქედან არ შეიძლება ამდენი ადამიანის ყოფნა რაც უფრო ცოტა იქნებით მით უკეთესი
-ლუკა მირეკავს- ლიკამ დახედა ტელეფონს - რა ვუთხრა
-უთხარი რო მალე მიხვალ
-ხო მაგრამ შენ ხო
-უთხარი რაც გითხარი მალე ეხლა ხო იცი რა ტიპია
-გისმენ ლუკ-რაც შეეძლო მხიარულად უთხრა- მალე მოვალ ძააან პროსტა ბარში გავიარეთ რა და მოვალ - აუ ეტყობა თქვენ სხვაგან ხართ რა გზაში ვარ უკვეე შენ მისვლამდე მივაალ- ისე უთხრა ვითომ ნასვამი იყო და გათიშა
-მე წაგიყვანთ- დათა წმაოდგა
-მე არ მივდივარ ვერ დავტოვებ და ლიკუნა წაიყვანე ხო?
-არ მინდა ასე შეგაწუხო
- ასე ვერ დავტოვებ წადით ეხლა მე მიჩვეული ვარ ნუ გეშინიათ . მარიამ დაღლილი ხარ ვიცი ნანერვიულებიც მოკიდე სიძე ეხლა შენს ცოლს ხელი და შედით საძინებელში დაწვეს ეგ და მერე ეს ბიჭიც გადაიყვანეთ რა საძინებელში წესიერად დაწოლა უმჯობესია
-არის ქალბატონო მაკრინე- ალექსმა ხელი მხოვია წელზე მარიამს და საძინებელში შევიდა. კარი მიხურა და მეორე ხელიც მოხვია ეხლა უკვე თვალებში უყურებდა არაფერი უთქვია უბრალოდ მოეხვია
-გამოიცვალე ეგ მაისური და კარგად შეგიხვევ ხელს - ჩურჩულით უთხრა და ქვემოდან ახედა
-კაი დაჯექი შენ - მარიამი საწოლზე ჩამოჯდა ფეხზე გაიხადა და ეხლა იგრძნო დაღლილობა . ალექსმა ორი მაისური გამოიღო ცელოფნით საჭირო ნივთებიც მიუტანა და გვერდით დაუჯდა. მარიამმა ფრთხილად მოწმინდა ჭრილობა გადაუხვია და შემდეგ ახედა მხოლოდ . მაშინვე იგრძნო ცხელი ტუცების შუბლზე შეხება.
-ძაან გტკივა?- პატარა ბავშვივით უთხრა და შველის თვალებით ახედა. ალექსს გაეღიმა
-შენ რო ხარ არაფერი მტკივა- მუცელზე მიადო ხელი და შემდეგ მაისურის ბოლოს დაწვდა ფრთხილად. იგრძნო მარიამი როგორ შეკრთა მაგრამ არ გაჩერებულა თვალებში უყურებდა ნელა აუწია და გადააძრო
-ალექს- მაშინვე მიადო ტუჩებზე თითი და გააჩუმა
-ჩშ - თავისი მაისური გადააცვა ხელი წელზე შეუცურა საწოლზე დააწვინა შემდეგ კაბა გახადა , თავისი მაისური რომელიც დიდი ქონდა ძალიან გაუსწორა საბანი კარგად დააფარა მისკენ დაიწია ლოყაზე აკოცა და წამოდგა - დაისვენე მე მალე მოვალ ხო?
დაჰიპნოზებულმა დაუქნია თავი და ხელები ბალიშზე დააწყო . ალექსმა მაისური გადაიცვა და ოთახიდან გავიდა. სწრაფად ჩავიდა მარკეტში პროდუქტი იყიდა იცოდა მარიამი მშიერი იყო და ყველას დაჭირდებოდა მეორე დღეს ძალის მოკრება, ჩუმად მოძრაობდა , სამზარეულოში დააწყო პროდუქტი . ყველაფერი მიალაგა შემდეგ მარიამის საყვარელი ჩაი , ტოსტები , ხილის ასორტი და შოკოლადები დააწყო ერთად და საძინებელში შევიდა .
-ალექსანდრე ეს - მარიამმა რო შეხედა თვალები გაუბრწყინდა
- ჩვენს პატარას არ შია დავიჯერო?
-კი მაგრამ მე ხო არ მითქვია?
-მერე მამიკო რისთვისაა იმისთვის რო თავისი პატარები გაანებივროს მითუმეტეს ასეთი სტრესული დღის შემდეგ - საწოლზე ჩამოჯდა ფეხები დააწყო ზედ და მარიამს თვითონ აჭამა. ინსტიქტურად ჭამდა გატრუნული , არაფერს ამბობდა . შემდეგ წვენი დააყოლა და ალექსს ლოყაზე აკოცა
-მადლობა -უთხრა და ჩაეხუტა . მანაც თავზე აკოცა . მანამ იწვნენ ასე სანამ არ დაეძინა მარიამს, მალევე ჩაეძინა დაღლილობამ თავისი გააკეთა . კიდევ აკოცა ცოლს კომფორტულად დააწვინა სინათლე ჩააქრო და გავიდა.
დათა უკვე იქ იყო წყალს სვავდა და მისაღებისკენ მიდიოდა .
-როგორაა?
-ძინავს მაკრინეა მასთან . საძინებელს მოვამზადებ ეხლა ხოა იქ ყველაფერი
-კი კარადაშია მიდი რა მე რამეს დავლევ თორე ცუდად ვარ
დათა საძინებლის მოსაწესრიგებლად ხოლო ალექსი სამზარეულოში შევიდა. შემდეგ ორივემ აიყვანა ხიმშო და საძინებელში დააწვინეს საკმაოდ დიდ საწოლში , იქ გადაიტანეს მინი საავადმყოფო , უკვე წვეთოვანიც დაუდგა მაკრინემ რადგან მიუტანეს წამალი და მართლა გავდა მინი საავადმყოფოს ის ოთახი .
-მისაღები მაგარი არეულია ხო? მივალაგებ და დავწვები დივანზე
-არაა საჭირო შენი დარჩენაც თუ გინდა წადი და ხვალ მოდი რატო იწვალებ თავს მე ხო ვარ
-ტანსაცმელი და ნივთები დაჭირდება ერთი კვირა მინიმუმ ვერ ადგება და - მაკრინემ გაახსენათ ისევ რომელიც წამლის ფლაკონებით შევიდა ოთახში
-აუ ტო მაგის ბინის გასაღები სად გავჩითო ეხლა სახლში რო მივიდე მისი და გაგიჯდება და შანსი არაა მაგის
-ბინა აქ იქაა მაგის ნივთებიც მისამართს მოგწერ გასაღები მაგიდაზე დევს და რომელიღაცა ბინისიც იქნება მიდი რა ძმურად ბარემ მოიტანე ეგენიც და მერე დაისვენე რა სახლში მშვიდად
-კაი თუ იცი რა პრობლემაა წავალ-დათა გავიდა და ნახევარ საათში ჩანთით დაბრუნდა გასაღებიც დადო და წავიდა. ალექსანდრე საძნებელში შევიდა და მარიამს მიუწვა გვერდით, ხელი მოხვია სურნელი შეიგრძნო და დაიძინა. მაკრინე სააბაზანში შევიდა იბანავა , ძალა მოიკრიბა გონს მოვიდა მართლა ამ გადარბენის შემდეგ . პირსახოც შემოხვეული გავიდა ოთახში და ეხლა მოწვა არაფერი რო არ ქონდა ჩასაცმელი ჩანთას დაასო მზერა და ეგრევე გახსნა „დიდი ამბავი ერთი მაისური თუ ჩავიცვი ბოლო-ბოლო გადავარჩინე „ გაიფიქრა და პირველივე მაისური ამოიღო სხეულიდან პირსახოცი მოიშორა და საცვლებზე გადაიცვა საკმაოდ დიდი მაისური მისი შეხებისას ჟრუანტელი იგრძნო , მსუბუქად მაგრამ მაინც , სურნელმა რო ტვინამდე მიაღწია უფრო გაძლიერდა , შემდეგ ინსტიქტურად გაიხედა ბიჭისკენ რომელსაც ძალაგამოცლილს მშვიდად ეძინა ეხლაღა აკვირდებოდა მის ძლიერ , ვაჟკაცურ და მიმზიდველ სახის ნაკვთებს რომლებიც ასეთ დროსაც კი გასაგიჟებლად გამოიყურებოდა (ჯერ სად ხარ თვალებს ვერ ხედავ მერე რაღა გეშველება )მოძალებული ემოცია გაფანტა და თავის თავზე გაბრზადა მეორე „მე“ არ ტოვებდა „ გაგიჟდი შეენ? ვიღაც გადარეულ ჩხუბისთავთან რა გესაქმება? როდიდან ინტერესდები ასეთი ბჭებით? ერთი გადარეული იქნება რომელსაც ათასი ეყოლება შენნაირი“ – „ისეთი სიმპატიურია აბა რა იქნება ამას ვინ ეტყვის უარს“-არ ჩერდებოდა მეორე -„ დედაა გაგიჟდი გოგო შეენ? რა სმპატიური ჩვეულებრივი ბიჭია ამათზე უკეთესი არ გინახავს თუ რა“- როგორი ნავარჯიშები სხეული აქ? ეს შოკოლადისფერი კანიც როგორ მიმზიდველად უჩანს“- „ გაგიჟდი მაკრინეე? გოგო რაზე ფიქრობ? რა კუნთები რა ტანი აზრზე ხარ? „- ჯობია დავწვე და დავიძინო „- მაგრამ სად? მის გვერდით? არც გაბედო რო გაიღვიძებს ხვალ რას იფიქრებს „- რაც უნდა ის იფიქროს აბა სად წავიდე - ბოლოს მოიგო მაინც . საბანი გადაწია და კუთხეში დაწვა , ისე დაიღალა მხოლოდ პულსი და სიცხე შეუმოწმა , ეგრევე გადაბრუნდა და დაეძინა.
როგორ მიყვარს ასეთი ღამის შემდეგ დილა , განსხვავებული ემოციებით და ამბებით დატვირთული ..
პირველმა ერეკლემ იგრძნო ამქვეყნად მობრუნება და მორფეოსის სამყაროდან გამოსვლა, თვალები არ გაუხელია, პირი საშინლად ქონდა გამშრალი, ნელ-ნელა ჭრილობებიც ახსენებდნენ თავს და წინა საღამოს მომხდარიც ამოუტივტივდა თავში , ინსტიქტურად გაახსენდა გოგოს წკრიალა და ამავდროულად მტკიცე ხმა რომელიც ძალას მატებდა . ეხლაც გააჟრჟოლა მის გახსენებაზე გონება დაძაბა მისი სახე რო გახსენებოდა მაგრამ ვერ შეძლო , უკმაყოფილოდ გაახილა თვალები და მაშინვე ფერია დაინახა რომელსაც მშვიდად ეძინა წაბლისფერი ტალღოვანი თმა სახეზე ქონდა ჩამოყრილი , ბალიშზე ედო ხელი მასზე კი ლოყა , ტუჩები ოდნავ გამობურცული ქონდა, გრძელი წამწამები კი საოცარ სინთეზს ქმნიდა გრძელ და გამოყვანილ თვალ-წარბთან . ოდნავ აწითლებული ღაწვები ბავშვურს და ამავდროულად მიმზიდველს ხდიდა . სახის დათვალიერებას რო მორჩა მაშინ შეამჩნია როგორ ფორმაში იწვა და უკვე ბავშვური ნაკლებად ეთქმოდა მის გონებაში ამ ღვთაებას რომელსაც საბანი მოეშორებია სხეულიდან , ფეხები ისე ქონდა დაწყობილი ხიმშოს მაისური უფრო აკეცილი ქონდა და საჯდომს ძვლივს ფარავდა , გრძელი ჩამოსხმული ფეხები სააშკარაოზე ქონდა გამოტანილი და ასეთ მდგომარეობასი მყოფსაც კი სისხლს უდუღებდა, ისე სწრაფად ისწყო მიმოქცევა თითქოს არნახული ძალით დაიმუხტა გამშრალი, ფერდაკარგული ტუჩები გაილოკა და ხელი მისი სახისკენ წაიღო თმა ფრთხლად გადაუწია .
ალექსანდრეს ადრე გაეღვიძა , მაშინვე გადახედა მშვიდად მძინარე მარიამს ფრთხილად აკოცა , წამოდგა შარვალი ამოიცვა , მაისურს დაწვდა და მეორე საძინებელში შევიდა მაშინ როცა ხიმშო ხელის თმიდან სხვა მიმართულებით გადატანას აპირებდა ჩაახველა და გონს მოიყვანა ბატონი , მაკრინეც გამოაფხიზლა რომელმაც მაშინვე გადაიფარა საბანი და ლოყები აუწითლდა
-როგორ გრძნობ თავს ?-ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ისე შეხედა გაბრაზებულ ხიმშოს
-ჯიგარი რო იყავი ვიცოდი მარა დილით ასეთ ნაშას თუ დამახვედრებდი რას ვიფიქრებდი იმენა მაგრა გაჭრა შენ ძმობას ვფიცავარ ეს ნემსი აღარ მინდა - უცებ მიაყარა დაბოხებული და საშინლად მიმზიდველი ხმით რომლის გაგონებამაც მაკრინეს წამით თავბრუ დაახვია მაგრამ შინაარსის გააზრებამ ჩვეული ქალბატონი გააჩინა და მანდ დაერხა ხიმშოს
-უკაცრავად?-თქვა და წამოდგა - ვინ დამახვედრეო გაიმეორე კარგად ვერ გავიგე - მის წინ დადგა თვალებიდან ნაპერწკლებს ისე ისროდა ბიჭის ლურჯ თვალებსაც ვერ ამჩნევდა რომლებიც მისი ასე დანახვისას უკვე ზღვასავით ღელავდა, ვერც ჩატეხილი ტუჩის კუთხე შეამჩნია რათქმაუნდა
-ყოჩაღ ალექს ჩემი გემოვნება არ დაგვიწყებია იმენა ბომბაა- კი ხვდებოდა მისი ხმის გაგონებისას ვინც იყო მაგრამ მაინც განაგრძო თამაში მის გაბრაზებულ სახეს რო შეხედა . იმდენად მიმზიდველი ეჩვენებოდა ასე არაფრით გაუშვებდა ამ შანსს. უნამუსოდ ათვალიერებდა გოგოს
-სიძე გააჩერე სანამ ჩემს ნაწვალებს მე თვითონ ჩავყრი წყალში და იმ ნაკერებს გადავუხსნი ჩემი ხელით - ალექსანდრეს გახედა ტანსაცმელს დაავლო ხელი შარვალი ამოიცვა მაშინვე მაისურის გახდა არც უფიქრია .
-გეყოფა ეხლა მაკრინეს უნდა უმადლოდე ცოცხალი რო ხარ მან დაგიმუშავა ჭრილობები და გიმკურნალა
-მეხუმრები?- თითქოს აქამდე ვერ იჯერებდა ეხლა რო უთხრა ეს გოგო იყო მისი მფარველი ანგელოზი თითქოს სინდისმა შეაწუხა გოგოს გახედა - აუ მაგრა მივქარე ვიცი ფერია მაგრამ ნაღდად ვერ ვიფიქრებდი ასეთი ლამაზები თუ იყვენე ანგელოზები მეგონა აზვიადებდნენ ტო - ოდნავ გაიღიმა და ჭრილობაზე დაიდო ხელი რო წამოწეულიყო მაგრამ ეტკინა და სახე დაემანჭა - ვა ჩემი - რამოდენიმეჯერ დაახველა და ეგრევე მივიდა მაკრინე ხელი მხარზე და ყელზე მოკიდა
-ფრთხილად არ შეიძლება აქტიური მოძრაობების გაკეთება ბალიშს გაგისწორებ და ნელა წამოყევი ხელით საითაც გიჩვენებ - სწრაფად უთხრა ბალიში ოდნავ წამოწია შემდეგ კი ფრთხილად დაადებია თავი. უკვე მის თვალებს წააწყდა რომლებმაც სუნთქვა ერთბაშად შეუკრა და გონება დაუბინდა .
ალექსანდრე უყურებდა და სიცილს ვერ იკავებდა . არც ამბობდა რამეს ხელი რო არ შეეშალა რამდენადაც ორივეს იცნობდა და იცოდა როგორ ერთნაირი გიჟები იყვენენ ამათ წყვილის წარმოდეგენაზე წამიერად გაეღიმა
-ჩემი მაისური საშინლად გიხდება ჩემო მფარველო ანგელოზო
-სახელი მქვია სხვათაშორის მაკრინე და თუ ეგრე მომმართავ როგორც მქვია დამავალებ
-მე არ მომწონს ეგ სახელი
-მე კიდე ის არ მომწონს შენს გამო რო დავხარჯე ერთი წამი მაინც მაგრამ რა
-დილამშვიდობის - მარიამმა შემოანათა გაბერილი მუცელი გამოყვანილ კაბაში კარგად ეტყობოდა და ისეთი საყვარელი იყო ალექსს თვალები გაუბრწყინდა .- როგორ ხარ?
-ასე კარგად რძალო არასდროს ვყოფილვარ ანგელოზს ვხედავ თვალის გახელის შემდეგ თან ვხვდები რო ისევ ცოცხალი ვარ და მაგრა მიხარია . ბოდიში რა ასე რო შეგაწუხე და ვაფშე რა საშინლად მომიხდა შენი გაცნობა
-ჩემი საქმე დავასრულე არაჩვეულებრივადაა ნემსის გაკეთება შენც იცი ამათაც ეცოდინებათ დარწმუნებული ვარ - ჩაურტყა გველურად მაკრინემ და ჩანთას დაავლო ხელი- მე წავედი რა წამლები დაჭირდება მანდ წერია ყველაფერი მოკლედ რა - უცებ მიაყარა
-მოიცა მიდიხარ ფერია?
-მაკრინე მქვია მგონი გითხარი და დიახ მივდივარ
-კაი ფერია რა ისე წახვალ ერთას გასამხნევებელ, დასამახსოვრებელს, ძალის აღსადგენს არ მაკოცებ? -ისეთი გამომეტყველებით, მზერით და ხმით უთხრა ნებისმიერს მოუნდებოდა მისვლა და ერთხელ კოცნა კი არა სამუდამოდ დარჩებოდა მის გვერდით მაგრამ ეს მაკრინე ხო არაფერს ემორჩილება ეგრევე მოშხამა
-ფერიამ და ანგელოზებმა თუ გინდა გაკოცონ შეგიძლია ნარკოტიკი მიიღო და შესაძლოა სპილომაც არ გითხრას უარი -უცებ ახალა და გავიდა, მარიამი ფხუკუნით მიყვა უკან ალექსი კი საწოლზე წამოგორდა მის გვერდით
-რამდენი ხანი უნდა იყურო ეხლა წავიდა ვერ ხედავ?
-მერე რას წამომიწექი აქ წადი და მომიყვანე უკან
-შენ ში..... ბიჯო ვიღაც ნაშა კი არაა მარიამის მამიდაშვილია და წესიერად ეხლა რო არაფერს გეუბნები ნუ გაბლატავდები
-მართლა? ესეიგი ვნახავ კიდე
-მე რას გელაპარაკები შენ წვავ ვაფშე? შენი აზრით ეხლა მაგ გოგოს მასე ააგდებ და შენს ნებაზე ათამაშებ? ჯერ ეგ მოგკლავს, თუ გადაურჩი მისი ძმა, ბიძაშვილები , დეიდაშვილები მოკლედ ტრუპი ხარ
-შენ როგორ გადაურჩი მაგათ
-მარიამი ცოლია ჩემი და შილს გამიჩენს მალე
-მე გუშინ გნახე პირველად და არ გიცნობ მაგრამ უნდა გაგფრთხილო რო ნერვების მოფრთხილება, მშვიდად ცხოვრება და დროის გატარება თუ გინდა მაკრინეს ახლოს არ უნდა გაეკარო შანსი გაქ ძალიან მცირე ეგ ისეთია
-მომიხაზა რა ეგრევე შენი ცოლი როა არ ეტყობა?- ხმა ისევ ჩამხჩალი ქონდა - აუ წყალი მომე რა ძმურად
-მე მოგიტან-მარიამი წამოიწია ასადგომად
-არა რძალო შენ როგორ შეგაწუხებ ისედაც განერვიულე ტო მაგრა მიტყდება მარა რა მექნა
-გაჩერდი ეხლა ტყუილად ნუ ლაპარაკობ ან მე რა გავაკეთე არც არაფერი - ოთახიდან გავიდა და სამზარეულოში ალექსი რო დაინახა როგორ ამზადებდა საუზმეს გაეღიმა , იდგა ასე და დებილი ღიმილით უყურებდა , ბოლოს ზურგი რო აეწვა დაჟინებული მზერის გამო ვაჟბატონს შებრუნდა
-დიდი ხანი უნდა მიყურო კიდე? ცოტა და წავიცლი თითებს
-არ გაბედო იცოდე ვგიჟდები შენს თითებზე- უცებ თქვა და მერე დააჭირა ენას კბილი მარა რაღა დრო იყო ალექსს გაეღიმა და ხელები ისე დააწყო მაგიდაზე მარიამი შიგ მოიმწყვდია
-ხოო?? მე იცი რა მომწონს?
-გაიწიე არ მაინტერესებს წყალი უნდა ირაკლის და უნდა მივუტანო - უცებ დაიძვრინა თავი ჭიქა წყლით გაავსო და წაფარფატდდა.
-მადლობა რძალო -გაუღიმა ერემ და წყალი ფრთხილად მოსვა -ფერიამ რაო რამდენი ხანი უნდა იწვეს ასეო?
-მაკრინემ თქვა რომ ერთი კვირა მაინც უნდა იწვე ჭრილობებს მე შეგიხვევ არაა პრობლემა თუ რამე დავურეკავ და მეტყვის რა უნდა ვქნა
-და რო მოვიდეს არა?
-ძმები როგორ გევხართ გარეგნულად მაგამ ხასიათით ცა და დედამიწასავით განსხვავდებით -ეს თქვა მარიამმა და ერეს გაეცინა
-ხიმშო ძაან სტრანი მასტია მე ეგეთი არ ვარ მარა ზატო საყვარელი ტიპი ვარ -ისე იცინოდა მარიამსაც გაეღიმა
-რას ყბედობს აგატკიებს თავს -ალექსი შემოვიდა და დახედა მომღიმარს
-აი მეორე კიდე ეგ და ხიმშო იმიტო იყვნენ სულ ერთად იმ დ.. მ.. გამოჩენამდე ორივე ერთნაირი სერიოზული ტიპები არიან მარა ის ვაფშე წავიდა ხელიდან ტო სულ აღარ იცინის
-არ გვინდა ეხლა მაგაზე ლაპარაკი - თქვა და გარეთ გავიდა რადგან არზე ზარი იყო. რამოდენიმე წამში ხიმშო შემოვარდა უკან მასზე ორი თავით მაღალი და დაკუნთული შავგვრემანი ბიჭი მოყვა უფრო დინჯად მოძრაობდა
-რა დღეში ხარ ბიჯო ესაა კარგად ვარო? ში.. რო დააადევი თავი და იჩხუბე რო მომკვდარიყავი მერე ?
-კაი ძმაო დამშვიდდი არაფერი მჭირს
-ეგაა არაფერი? რო წახვედი ჩვენ მკვდრები ვიყავით? -ამჯერად მეორეს ბოხმა და მკაცრმა ბარიტონმა გაიჟღერა
-აუუ ესენი დამბრიდავენ მიშველე რძალო რა
-ჯერ იდიოტი რო ხარ მოვლენილი მარიამის ნერვიულობა შეიძლებოდა? რო მოაწყობიე აქ საავადმყოფო
-ცუდად ვიყავი შე ჩემა რა ვიცოდი მარიამი თუ მოვიდოდა
-გეყოთ ეხლა კარგადაა თან მე ხო ვიყავი ასე რო მარტოს არ უჩხუბია იწვება ცოტახანს და ეგაა
-რო არ ბრძანდებოდით ეგ ჩემი ბრალი არაა ისე კიდე კაი ალექსი მოვიდა თორე ტრუპი ვიყავი ტო
-საიდან გაჩნდი იქ
-ჩემი კავშირები არ დამიკარგია ხიმშო სულ იქ ვარ სადაც საჭიროა
მარიამმა ბიჭები დატოვა მიხვდა რო მისი ადგილი იქ არ იყო . საუზმე მოამზადა და მაგიდაც გააწყო , თან ჭამდა ვერ მოითმინა აბა და რა ექნა? მერე კი ოთახში შევიდა ბჭები გაუშვა თვითონ კი ხიმშო უფროსს მიხედა დამაძინებელიც დაარჭო და გაუშვა მორფეოსის სამფლობელოში.
საღამოს უკეთ იყო და ისე გათამამდა ჩაიცვა, წამოდგა და სახლშიც წაბრძანდა რათქმაუნდა ბიჭების დახმარებით და იმ იმედით რო მიხედავდნენ ისინი ისე რო მათ დას და დედას არ გაეგოთ თორეე მერე ცუდად იქნებოდა საქმეე...
-მარიამ ლიკა და მაკრინე მოვიდნენ
-ჩამოვალ ეხლავე შენ ჩადი რაა- სააბაზანოში იყო და იქედან გამოსძახა ქმარს . ალექსი ქვემოთ ჩავიდა მარიამსი მოსვლამდე ესაუბრა გოგოებს და მერე გაეცალა. მათაც გააბეს საუბარი და ათას რამეს იხსენებდნენ რაც მარიამმა არ იცოდა და დააინტერესებდა.
-ის გიჟი როგორაა ?
-ვინ გიჟი?-ვითომ ვერ მიხვდა მარიამი
-აი ის ოპერაცია რო გავუკეთე „თქვენი ბაბულიკა“
-კარგადაა შენზე აბოდებს ოღონდ
-ორი დღე გავიდა და რანაირადაა კარგად
-ძლიერი ბიჭია
-არ დაიკარგოს სადმე -გაბუსხულმა თქვა და წვენი მოსვა - გიორგის წამოცდა რაღაც ჩვენთან ერთად ჩხუბთან დაკავშირებით და მგონი მაგ ამბავზე ამბობდნენ მაგრამ ჩვენ რო დაგვინახეს შესულები გაჩუმდნენ
-მაგან რო არ გაიგოს ისეთი რა დარჩება - მარიამმა ტქვა და ძის გახსენებაზე მოიქუფრა
-კაი რა მარიკუნა დაიკიდე ბოლო-ბოლო ვისაც შენ არ ჭირდები შენი ღირსი არაა არააქ მნიშვნელობა ენატრები თუ არა საშინლად მოიქცნენ და ხისთავიანი პირველყოფილებივით მოიქცნენ
-მართალია ლიკუნა მე შენს ადგილას შევეცდებოდი ბედნიერად მეცხოვრა ალექსანდრესთან ერთად
-თან როგორი ქმარი გყავს - მაკრინემ თვალები აუციმციმა და გაიცინა- გასაგიჟებელი -ორივემ კისკისი დაიწყეს მარიამს კი რატომღაც მისი სახე დაუდგა თვალწინ და გააჯღჟოლა.
-მაინც ვერ გავიგე ერთი რაღაც - რამოდენიმე წუთის შემდეგ კითხა ლიკუნამ - შენ მარიამი ჩვენი საამაყო გოგო რამ გაიძულა, რა გადაგიტრიალდა ისეთი რო ალექსთან იყავი შენ ხო პრინციპებს არ ღალატობ არასდროს ვერასდროს იტანდი მსგავს ქცევას
-ეგ არასდროს გითხვია მარიამ რა მოხდა იმ ღამეს არ გვეტყვი? - მაკრინე ჩაერთო და სწორედ ეს გაიგონა ალექსანდრემ რომელიც გოგოებთან მიდიოდა საღამოს კლუბში წასვლა რო შეეთავაზებია და ეგრევე დაატორმუზა . კარგად ხედავდა მარიამს რომელსაც გამომეტყველება შეეცვალა , სევდამ დაიბუდა მის ლამაზ თვალებში მზერა იატაკს გაუსწორა
-ჩემი დაბადებისდღე იყო არ ვიცოდი მათ თუ იცოდნენ ამის შესახებ . კლუბში წასვლა ამოიჩემა ალექსმა და ბოლო ღამე იყო მეც ვიფიქრე ჯანდაბას ამ ერთ ღამეს რო წავიდე რა დაშავდება დალევით არ დავლევ უბრალოდ მათთან ერთად ვიქნებითქო . მისი შერჩეული კაბა და ფეხსაცმელი ჩავიცვი იმდენად გამომწვევად გამოვიყურებოდი ეგეც შეცდომა იყო ისე რო წავედი , ერთხელ ვიფიქრე კიდეც სხვა რამეს ჩავიცმევთქო მაგრამ რაღაც ძალამ მაიძულა გადამეფიქრებია- დააპაუზა და საშინლად ჩაუწყდა ხმა- ძალიან გამიხარდა როცა მომილოცეს და საჩუქრები მომცეს მართალია ერთ -ერთი ბიჭი ძალიან მაღიზიანებდა თავისი ქცევით მაგრამ გავატარე . ყველა სვავდა მეც შემომთავაზეს მაგრამ წვენი შევუკვეთე მხოლოდ ერთადერთი ჭიქა ფორთოხლის წვენი მეუბნებოდნენ დალიე ერთი მაინცო მაგრამ არ მინდოდა. მერე სააბაზანოში გავედი იქედან მოსულმა ბოლომდე დავლიე ჩემი ჭიქიდან წვენი და მერე აღარ მახსოვს რას ვაკეთებდი ერთადერთი ვიცი რო საშინელი თავბრუსხვევა ვიგრძენი , თითქოს ტვინში რაღაც ჩამეღვარა და მოვწყდი ყველაფერს . -აქ უკვე თავი ხელებში ჩარგო და ღმრად ჩაისუნთქა ყველაფერი გაახსენდა მაგრამ არაფერი მიმატებია მის ძველ მახსოვრობას . ალექსანდრე კედელს იყო მიყრდნობილი და შეძრწუნებული უსმენდა სიმართლეს. მარიამის სიმართლეს რომელსაც ვერასდროს წარმოიდგენდა ,რომელიც ყველაფერს ცვლიდა და მის ცოლს ამართლებდა , ყველაფერს ფარდას ხდიდა მარიამს გარემოების მსხვერპლს აჩენდა . გოგოები გაოცებულები უსმენდნენ და სიტყვასაც ვერ ძრავდნენ , მარიამს იმდენად მოუნდა ყველაფერი მოეყოლა ცხოვრებაში პირველად და უკანასკნელად ისევ განაგრძო თხრობა ხელი არც კი მოუშორებია სახიდან -დილით როცა გამოვფხიზლდი გამოხედვაც არ შემეძლო, საერთოდ შეგრძნებაც დაკარგული მქონდა, თავი ისე მტკიოდა თითქოს დიდი საგანი მომხვდა , პირი მიშრებოდა ნელ-ნელა ვგრძნობდი მთელი სხეულის ტკივილს, ყრუს და აღუწერელს მაგრამ მოქმედება არ შემეძლო მინდოდა სიტყვა მაინც მეთქვა მაგრამ ვერ შევძელი . სიშიშვლე მოგვიანებით ვიგრძენი და მას ალექსანდრეს კოცნაც მოყვა მაინც ვერ ვახერხებდი ქმედებას ეს მაგიჟებდა , მანადგურებდა მინდოდა მეყვირა, მეტირა მაგრამ არ შემეძლო თითქოს ფიზიკურად ვიყავი მხოლოდ იქ და ისე კი ვუყურებდი ჩემს მდგომარეობას მერე ვიღაცამ დაუძახა და წავიდა მე კი დიდი ხნის შემდეგ სევძელი ადგომა და იქაურობას გავეცალე მინდოდა მოვმკვდარიყავი , ოღონდ ეს ყველაფერი მე არ გამეკეთებია მმრცხვენოდა, მტკიოდა და მძულდა საკუთარი თავი -ფეხზე იდგა და ჭიქას აკანკალებულ ხელს უჭერდა წყალი რო დაელია
-ეს არც კი ვიცი .. აქამდე როგორ არ თქვი ყველას სხვანაირად ეგონა დარწმუნებული ვარ ალექანდრეს დღემდე გონია რო შენ სხვა გოგოების მსგავსად მასთან გართობა გინდოდა და ხელსაყრელი მომენტი გამოიყენე ეს როგორ არ თქვი აშკარაა რო ნარკოტიკი გაგირიეს და
-რომ ჩამოვედი ანალიზი ჩავიტარე და ძლიერი ნარკოტიკული საშუალება აღმომაჩნდა ვინაიდან მომხმარებელი არ ვიყავი საერთოდ გამთიშა და არაადეკვატური გამხადა
-მარიამ გაგიჟდი შენ ხო? ნამდვილად გაგიჯდი რა არ გაგიკეთეს რა არ გაკადრეს ყველამ შენ კიდე არაფერი თქვი მტკიცებულება გქონდა და თავი არ დაიცავი შენი სიმართლე არ დაიცავი და უფლება მიეცი ბოლო დონემდე გაესწორებიეთ მიწასთან და ქუჩ... გამოეყვანე - არ ცხრებოდა ლიკუნა
-დამნაშავე ვარ იმხელა დანაშაული მაქ ჩადენილი ვერასდროს გამივისყიდი ისეთი ცოდვა მაწევს ვერასდროს ვიგრძნობ სიმსუბუქეს ვეღარასდროს. უნდა მივმხვდარიყავი, უნდა გამეძლო და არ მოვქცეულიყავი ისე როგორც მოვიქეცი ეგ მართალია მარტო ალექსანდრემ იცის იმ ღამით რაც გავაკეთე მაგრამ არც ვაპირებ გაგებას მოვკვდები ალბატ და უარესად შემზიზღდება თავი იმდენად ამორალურია ჩემთვის ის ღამე და ის ქცევა ყველაზე მეტად კი ის მაგიჟებს და ამძიმებს ჩემს სულს რო ალექსანდრე ყველაზე მეტად დავაზარალე ერთი ღამის გამო რომელიც ჩემი ბრალი იყო მხოლოდ და მას მარტო ის ბრალი აქ რო კაცია რომელმაც ყელზე ჩამოკიდებული ქალი არ და ვერ მოიშორა მაგრამ ისე დაისაჯა რო დიდხანს ვერ შეძლებს თავის ნებაზე ცხოვრებას და ყოველთვის ეყოლება შვილი რომელიც არ უნდოდა მაგრამ იმდენად კარგია ერთი წამიტაც არ მოქცეულა არაკაცურად და როგორც უმრავლესობა გააკეთებდა არც ბავშის მშორება უთხოვია და არც მის მამობაში სეპარვია ეჭვი პირიქით ყველაფერი გააკეთა რო ეარსება ამ ბავშვს თუნდაც მისი ცხოვრების განადგურების ხარჯზე -მარიამი უკვე ემოციას ვეღარ თოკავდა და ამდენი ხნის დაგროვილ გრძნობას გამოხატავდა
-არ აპირებ სიმართლის თქმას?
-რა ვუთხრა იმ ღამით იმიტო ჩამოგეკიდე ყელზე და გაგაგიჟე კაიფში ვიყავი და ისე წესიერი გოგო ვარ არც კი მახსოვს რა მოხდათქო? მერე? აზრი რა აქ დავუშვად დაიჯერა რა მნიშვნელობა აქ რამე შეიცვლება? კარგი გოგო გამოვჩნდები მის თვალში ბ... ნაცვლად და ნდობა ექნება ჩემი სხვა რა შეიცვლება არაფერი . ეგ რო ვუთხრა დამოკიდებულებას შეიცვლის ჩემს მიმართ ისედაც ძვლივს ინარჩუნებს უხეშ ტონს იმდენად არაბუნებრივია მისთვის ვერ დავუშვებ რო შეეჩვიოს ჩემთან ცხოვრებას ასე უფრო გავაუბედურებ და გაყრა გაგვიჭირდება
-რაა? რა გაყრა გაგიჟდი ? რა გაყრა მარიამ
-აბა რა ვქნა მთელი ცხოვრება ასე ვიცხოვრო კაცთან რომელსაც არ ვუყვარვარ და დავუკარგო ბედნიერად ცხოვრების შანსი საყვარელ ქალთან? შვილების გაჩენის და სიყვარულით სავსე ოჯახის შექმნის საშუალება წავართვა? ბავშვის გაჩენის შემდეგ დაველაპარაკები დარწმუნებული ვარ წინააღმდეგი არ იქნება იმედია მანამდე არ შევუშლი ხელს იქნებ უყვარს კიდეც ვინმე მაგრამ მისი მოტყუება უწევს არამგონია ვინმე ნორმალურს ცოლიან კაცთან ყოფნა მოუნდეს როგორც არ უნდა უყვარდეს
-მერე შენ? კაი გაეყარეთ შენ რას აპირებ როგორ აპირებ ბავშვის გაზრდას და სწავლას თან . ან ასე მარტო უნდა იყო? შენ ცხოვრებას რო დაინგრევ ეგ არაფერია? შენი ცხოვრება არ დაინგრა? მიპასუხე
-მაგაში ალექსანდრე არაა დამნაშავე და მან არ უნდა აგოს პასუხი . უბედური კი არ ვიქნები რადგან ეს ბავშვი მაბედნიერებს ეხლა როცა ვგრძნობ როგორ იზრდება ჩემში ახალი სიცოცხლე რომელიც ჩემი ნაწილია ყველაფერი მავიწყდება ის მეყოლება და დედიკოს გაამხნევებს ექიმი რო გახდეს - ცოტა მოეშვა ბავშვი რო ახსენა და გამობერილ მუცელზე მოისვა ხელი
-გადაგიწყვეტია ყველაფერი და აზრს არ შეიცვლი ალბათ როგორც ყოველთვის
-არა რათქმაუნდა და იმედია არ ვინანებ რო მოგიყევით და არ ეტყვით ვინმეს მითუმეტეს ალექსანდრეს დარწმუნებული ვარ არც დაიჯერებს მაგრამ მაინც
-შემეშვი საერთოდ არაფერს აღარ გეუბნები რაც გინდა ის გააკეთე რო წაიმტვრევ კისერს მერე ნახავ მაგრამ ჩვენი იმედი სულ გქონდეს მაინც მარტო ვცხოვრობ და სახლის კარი სულ ღია იქნება
-ვიცოდი - გაიღიმა მარიამმა და გაბუსხულმა განაგრძო- აუუ მშიაა მეე -ამაზე სამივეს გაეცინა ალექსანდრესაც კი გაეღიმა მიუხედავად იმისა რო კიდე შოკში იყო მონასმენიდან გამომდინარე. დაჰიპნოზებული წავიდა ბარში რამოდენიმე წიქა რო დალია მერე დაიწყო გააზრება ყველაფრის და ბოლოს მიხვდა რო მარიამს აღმერთებდა , მის ცნობიერებაში კერპად იქცა , ქალის ფენომენად რომელსაც ვერავინ შეედრებოდა .
მარიამი საძინებელში გვიან ავიდა , მანამდე გოგოებთან ერტად იყო, მათი წასვლის შემდეგ ოჯახისწევრებთან ერთად ივახშმა, მისაღებ ოთახში იყო საუბრობდა, ტელევიზორს უყურებდნენ შემდეგ კი ზემოთ ავიდა, შხაპი მიიღო , ფიქრებით ალექსანდრესთან იყო , როცა გამოვიდა და ისევ არ დახვდა მოსული მოიწყინა , კითხვა უინტერესოდ დაიწყო და შუაღამით ჩაეძინა ალექსის ბალიშზე ედო ხელი და ბავშივით ტკბილად ეძინა.
ალექსანდრემ ფრთხილად აიარა კიბეები , სახლში გამეფებული სიმყუდროვე რო არ დაერღვია და უფრო ნელა შევიდა საძინებელში , მარიამს რო შეხედა წამში ბედნიერების გრძნობამ შემოუტია . ფრთხილად აწია საბანი და მინიმალური მოძრაობით დაწვა საწოლში , მარიამმა მაინც იგრძნო სასიამოვნო სურნელი რომელსაც ალკოჰოლიც ერწყმოდა , დაჟინებული მზერა იგრძნო და თვალბი გაახილა. მაშნვე გადააწყდა ალექსანდრეს ღრმა და გაბრწყინებულ თვალებს რომლებშიც ჩაიძირა და ძალიან გვიან გააცნობიერა როგორ ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან , ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდა სახეზე და გულისცემა უჩქარდებოდა . მოულოდნელად შეაკრთო ალექსანდრეს შეხებამ , ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი რომელიც იმხელა სიამოვნებას ანიჭებდა თვალები მიელულა შემდეგ კი კოცნა იგრძნო ლოყაზე ისე რომ ტუჩის კუთხესაც შეეხო , ხელი მუცელზეც მიადო და როცა დარტყმა ორივემ იგრძნო ქვემოთ ჩაიწია მამიკო ტუჩები მიაკრო გამობურცულ მუცელს და კვლავ თავის ადგილს დაუბრუნდა...
დილით ალექსანდრეზე აკრულს გაეღვიძა. ისე ქონდა ხელი მოხვეული ვერც კი ტოკდებოდა, სუნთქვა ყელზე ეფრქვეოდა რადგან სახე მის თმებში ქონდა ჩამალული და ცხვირით ეხებოდა კანზე. ჯერ ცადა თავის დახსნა შემდეგ უფრო ძლიერად მაგრამ ამაოდ
-ნუ ცქმუტავ დაიძინე- მისმა ბოხმა ხმამ გაიჟღერა და ტუჩების მიწებებაც იგრძნო ყელზე
-ხელს თუ გამიშვებ დამავალებ- რაც შეეძლო უხეშად თქვა
-ქმარს ძილი რო უნდა დააცადო არ იცი?
-გაცლი კიდეც უბრალოდ გამიშვი ვერ გავიგე რა გინდა
-ასე მინდა ძილი
-აშკარად ვიღაცაში გერევი -ეს რო თქვა წამის მეასედში იგრძნო თავისფლება მაგრამ მაინც არ დაუხსნია თავი მისი მკლავებიდან პირიქით უკვე ზემოდან დასცქეროდა არწივივით ალექსი და აჩქარებულ სუნთქვას სახეზე აფრქვევდა მზერას კი არ აშორებდა - რა?
-ხო აშკარად ამერიე- უდარდელად უთხრა , მარიამს გამომეტყველება რო შეეცვალა ტუჩის კუთხე ჩატეხა საწოლზე გადაწვა უკვე მოშორდა
-ხოდა ნუ გერევი - გაბუტულმა თქვა და წამოდგა , ფრატუნით შევიდა სააბაზნოში და კარი მიიჯახუნა . ალექსი გაბადრული გადაწვა მის მხარეს ბალიშს ხელები მოხვია სახე მასში ჩამალა და მარიამის სურნელით დაიწყო სუნთქვა. მთელი დღე გვერდიდან არ მოსორებია და ისე იქცეოდა მარიამს სულ აბრაზებდა და „კბენდნენ“ ერთმანეთს.
მაკრინეს მთელი დღე ნერვები ქონდა დაწყვეტაზე ჯერ ერთი კვირის მანძილზე ვარდები მიჰქონდა ვიღაცას უტოვებდა კართან და ისე მიდიოდა ვერც კი ხედავდა სულ ერთნაირი ზომის წითელი ვარდები იყო თან 20 ეს რაოდენობა რატო იყო ვერ მიხვდა იმას ხო საერთოდ ვერ ხვდებოდა ვის შეიძლება გაეგზავნა ამდენი ვარდი უკვე ორანჟერეას გავდა მთელი სახლი თან მარტში კიდე რო წვიმდა და მზიან დღეებს რო დასაწყისი არ უჩანდა.
ლექციები მალე დაუმთავრდა, პრაქტიკები არ ქონდა ამიტო ადრე მოუწია სახლში დაბრუნება. კორპუსთან მისულმა დაინახა ვიღაც ბიჭი ვარდების თაიგულით ხელში როგორ შევიდა სადარბაზოში , ეგრევე მიხვდა ვინც იყო . როცა დაინახა ბიჭი ვერ იცნო თან ისეთი ასაკის ჩანდა აშკარად ვიღაცის დავალებით მიქონდა მაკრინე რისი მაკრინე იყო ეგ რო არ გაერკვია ამიტომ უკან გაყვა, კარგახანს კი მოუხდა მგზავრობა სანამ ახლადასენებულ კორპუსთან არ მივიდნენ , ბიჭი სადარბაზოში შევიდა და კიბეებს აუყვა, მაკრინეც შევიდა მოგვიანებით და ზუსტად დაინახა რომელ კარში შევიდა არცა ცია არცა ცხელა ეგრევე აირბინა და ზარი დარეკა. ბინიდან ხმაური გამოდიოდა ვიღაც იცინოდა მერე ფეხის ხმა გაიგო და კარიც გაიღოო. მისთვის უცნობმა ბიწმა გაუღო დაახლოებით 20 წლის იქნებოდა ორივე გაკვირვებული უყურებდა ერთმანეთს ბოლოს ბიჭმა დაარღვია დუმილი
-რა გგნებავთ გოგონა?
-მე .. იცით - არ იცოდა რა ეთქვა ეს ბიჭი ნამდვილად არ გავდა ასეთ თავქარიანს მაგრამ ვიღაცას აშკარად მიამსგავსა და ვერც იცნო ზუსტად
-ვინაა ხიმშოო- აი ეს ხმა კი კარგად იცნო ხო რამოდენიმე წუთით ქონდა მონასმენი მაგრამ რომ გაიგონა მთელს ტანზე ჭიანჭველებმა დაუწყეს უთავბოლოდ ხეტიალი .
-შეგიძლიათ მითხრათ ვისთან ხართ? იქნებ დაგეხმაროთ
მაკრინეს არც მიუქცევია ხიმშოსთვის ყურადღება ისე შეაჭრა ბინაში გზა გაიკვლია გემოვნებით მოწყობილ ოთახებს შორის და მისაღებს მიაშურა საიდანაც ხმა გაიგონა წამის წინ და ეხლა უკვე თავად ერეკლე ხიმშიაშვილის წინ იდგა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა.უფროს ხიმშოს ჯერ გაუკვირდა მერე ტუჩის კუთხე ჩატეხა და დივანზე მიწოლილი მდგომარეობიდან მდგომში გადაინაცვლა და ეს ორ მეტრიანი მხარბეჭიანი ახმახი უკვე ამ ციცქნა ექიმის წინ იდგა
-ფერია მოგენატრე და მომძებნე ხო?
-რა უფლებით მიგზავნი ვარდებს ან რა მიზნით -ეგრევე აჯახა ისე რო მისი ირონიისტვის ყურადღება არ მიუქცევია
-ვაა მოკლედ ხო ვერ აკეთებს ეს ხალხი საქმეს რა - ბიჭს გახედა რომელიც ყავდა გაგზავნილი ვარდების დასატოვებლად
-რა გინდა ერეკლე? მე არაფერი დამიშავებია-პატარა ბიჭმა მხრები აიწურა და გაქრა იქედან
-მე გკითხე და პასუხს ველოდები ეგ მერე გაარჩიეთ რა ვინ როგორ აკეთებს საქმეს - არ ცხრებოდა ქალბატონი ექიმი , ერეკლეს თვალებშ კი ჭინკების რაოდენობა არ იკლებდა პირიქით თანდათან მრავლდებოდნენ
-მადლობის მოსახდელი ჟესტია ძალიან უბრალო არ ღირდა ამხელა გზის გამოვლა პატარა ქალბატონო ამის გამო
-ჯერ ეს ერთი მე თვითონ გადავწყვეტ რა ღირს და რა არა მეორე მეორეც მიმართვის ფორმა შეარჩიეთქო გითხარი წინათაც და მესამე მე შენთვის არაფერი გამიკეთებია მარიამს დავეხმარე და მადლობაც არ იყო საჭირო მითუმეტეს ასეთი ფორმით - პაუზა გააკეტა და უფრო დაგესლა- მეზიზღება ვარდები
-ხო?? აბა კვირაში ერთხელ რატო ყიდულობ ?- არ გაჭრა მაინც მაგრამ გაოცებულმა კი ახედა ორი თავით მაღალ ბიჭს რომლის ლურჯი თვალები აგიჟებდა
-შენ.. საიდან იცი
-რაც საჭიროა ყველაფერი ვიცი ჩემო ფერია -ისევ ეს მიმართვა
-მე გასაგებად ვერ გითხარი ალბათ რო აღარ გადამეყარო სადმეთქო ეს ვარდები და ორანჟერეად ქცეული სახლი არ მჭირდება და ამ ყმაწვილს უთხარი ტყუილად ნუ ირბენს მომავალში სანაგვეში ვისვირი
-აქამდე რატო არ ისროდი? თანაც რაღა ეხლა ნახე ტო
-მე დავასრულე იმედია ცოტა აზროვნებს შენი ტვინი და აღარ გადამეყრები სადმე- მოწყდა მის თვალებს და ისევ ჩაუქროლა ხიმშოს
-ეს ის იყო?
-ხო მაგარი ქალია? -კიდე მაკრინეს გავლილ გზას უყურებდა და დებილივით იცინოდა
-გაგიფრენია შე საცოდაო სულ ისევ არ გადამკიდო ეხლა ქალის გამო ალექსანდრე თორე მოგკლავ
-ალექსანდრე რატო გადაგეკიდება საყვარლად გახდომას კი არ ვუპირებ
-აბა რა გინდა
-მევასება რა მეც არ ვიცი ჯერ სადაა ორ დღეში გავაგიჟებ
-რა ორ დღეში გამაგიჯებ შენ. მართლა ვერ ხარ ხო ნორმალური ვერ გავიგე სულ ხათაბალას რატო ეძებ
-შენ ძაან გაგიტკბა ჩემი ლანძღვა ჯობია დამშვიდდე და საქმეს მიხედო ის ბო.. კიდე არ წასულა?
-არა და არც აპირებს მგონი მეთამაშება და მაინაცადამაინც უნდა მ... გ..
-მოიცა ეხლა რა გამოდის რო
-იმ ღამეს მაგასთნ ერთად ვიყავი - სავარძელში ჩაეშვა ჩვეული გაბრაზებული გამომეტყველებით მაგრამ ეხლა ერეკლე გაგიჟდა ეგრევე წამოფრინდა ფეხზე
-შენ ბიჯო ში... რა გინდოდა მაგ ბოზ.. არ გადამრიო ეხლა და არ თქვა მიყვარსო მოგკლავ იცოდე
-ჩემი დროა ეხლა და ამ შანსს არ დავკარგავ ისე უნდა გავაკეთო ყველაფრისთვის რო პასუხი აგოს თავისივე შხამში ჩავახრჩობ - ისეთი სიძულვილი გამოესახა სახეზე ერეკლე შეკრთა. ასეთი პირველად ხედავდა ძარღვები დასკდომაზე ქონდა, თვალები ჩაუწითლდა
-რას აპირებ
-გაიგებ - ფეხზე წამოდგა რადგან შეტყობინება მოუვიდა -წავედი საქმე მაქ ნუ დაიწყებ ეხლა ბოდიალს არ გაგეხსნეს ეგ ნაკერი ცოტა და მერე რაც გინდა ის გააკეთე ისედაც გადარეულია ნათია სად წავიდა ამდენი ხანი რო არ ბრუნდებაო
-ხო უთხარი საქმე აქთქო მოკლედ რა ნეტა ეგეთი ფეთიანი დედა თუ ყავს ვინმეს 28 წლის შილზე რო გიჟდება პატარა ბავშვი ვარ ვითომ
-დიდად არ განსხვავდები- გაიცინა და ბალიშიც მიიღო თავში
-ბიჯო
-კაი წავედი- გაიცინა ბალიში უკან ესროლა და წავიდა.
.......
ლიკუნა სახლში შევიდა, იცოდა ლუკას ძმაკაცები რო უნდა მისულიყვნენ და ხმაური რომელიც მისაღებიდან მოდიოდა არ გაკვირვებია. ჩანთა დერეფანში დადო და მისაღებისკენ წავიდა .
-როგორ ხართ ბიჭებოო- გაღიმებული შევიდა და საზოგადოებას მოავლო თვალი
-ვაა ლიკუნ როგორ ხარ?- მიშო წამოდგა და მოეხვია
-კარგად შენ ?
-რავი ვარ რა შენი ბიძაშვილის ხელში როგორ ვიქნები ტო სულ ჩხუბობს და მე და ნიკუშა ვაზავებთ
-მოკეტე შენ-გიორგიმ ბალიში ესროლა და იმანაც განაგრძო ღლაბუცი
-რაო სიხ ვიტყუები?
-გეყოფათ ეხლა ლიკუნ ოთახი უნდა მოამზადო ხო იცი დედიკო ვერ მოვა კიდე მთელი თვე და შენ ხარ ქალი
-ახლა დაგვერხააა-გაიცინა ნიკამ
-ვიცი ხო ოთახი ვის მოვუმზადო ესენი აქვე ცხოვრობენ
-სტუმარი გვეყოლება ჩემი ძმაკაცი ჩამოდის
-მერე სახლი არააქ?
-გოგო რამდენს ტლიკინებ შენ საჭიროა და აქ დარჩება მე რო წავიყვანო სირცხვილია მარტო ვარ ჩემი თავისთვის ვერ მიმიხედია- გიორგი ჩაერთო
-შენ ჩუ რა შენი და არ ვარ მე რო ამიკრძალო ლაპარაკი - ლიკამ გაბრაზებულმა გახედა და ეგრევე შეუცვალა გამომეტყველება გიორგის მარიამი გაახსენდა და ისეტი ტკივილი იგრძო უსაზღვრო მონატრებით გამოძვეული თვალები დაუწითლდა
-ლიკუნა ენას ამოგაცლი
-შემეშით რა არ უნდა მიქარო ტავიდან და არაფრის მოსმენა არ გაგიძნელდება- დაიგესლა და მიატოვა ისე ყველა არც გაუგია ვინ მიდიოდა. ოთახში შეიკეტა წიგნები ამოალაგა შეეზარა მეცადიენობა ცოტახანს წამოწვა და მერე დაიწყოოო თან რო დაიწყო ხო ვეღარ მორჩა ისიც სამედიცინოზე სწავლობს მეორე კურსზეა და ჭკუიდანაა გადასული იმდენი რამე აქ სასწავლი. ეზოში მანქანის შესვლა გაიგო მაგრამ არ მიუქცევია ყურადღება , ამას ხმაურიც მოყვა პირველი სართულიდან, კარები და ფანჯრები ჩარაზა ხმა რო აღარ ასულიყო . ღამის ორი საათი იყო რო დაასრულა საწოლზე მოკეცილი გადაწვა ჭერს უყურებდა ძალა აღარ ქონდა ძლივს წამოდგა და განტვირთვის არაჩვეულებრივ საშუალებას შხაპის მიღებას მიმართა, ატლასის მოკლე პენუარი გადაიცვა გიპირის გამჭვირვალე საცვალზე , მშრალი თმა წელზე დაიყარა რამოდენიმე სახის საცხი წაისვა ხელებზე, ტანზე და ოთახიდან გავიდა, დერეფანში იყო შუქი ანთებული და პირველ სართულიზე , მთელს სახლშ სიმშვიდე იყო გამეფებული . ფეხშიშველი მიპლატუნებდა სამზარეულოსკენ სიბნელის გამო ზეპირად მიაბიჯებდა მაცივარი გამოაღო დაეზარა შუქის ანთება და რა ექნა . წვენი გამოიღო ჭიქაში ჩაისხა და ბოთლი ისევ უკან დადო . ჭიქა მოწყურებულმა მიიყუდა და ზღურბლს გადააბიჯა სხეულმა მაშინვე გამოსცა ჯერ არ განცდილი იმპულსი როცა ვიღაცის ძლიერ სხეულს შეასკდა მთელი ძალით და რომ არა მისი დაძარღვული ხელის წელზე მოხვევა იატაკზე გაიშოტებოდა . გული ლამის ამოუვარდა უცებ აიხედა მაღლა და უფსკრულივით ღრმა თვალებს წააწყდა რომელშიც ჩაიკარგა , გონება გაეთიშა და მხოლოდ მასში მოთამაშე ჭინკებს უყურებდა . ბიჭმა ისე აანთო შუქი ხელი არ მოუშორებია მისი სიფრიფანა სხეულისთვის , უკვე კარგად დაინახა ბიჭი და ჭკუა გადაეკეტა ასეთ საოცრებას პირველად ხედავდა თამამად შეუძლია თქვას რო მისი ოცნებს პრინცს ხედავდა . ისე უყურებდა ბიჭს რათქმაუნდა შეამჩნია მანაც და აი მანდ გამოჩნდა გარეგნობას რო არ უნდა ენდო მარტო
-სიბნელეში სიარულის ეშინია ხოლმე პატარებს და შენ ისე მოძრაობ წინაც არ იყურები? - ხო დაგესლა მაგრამ ხმა ქონდა ისეთი უკვე ეკლები ქონდა მთელს კანზე და სიტყვის დაძრას ვერ ახერხებდა , მზერა გადაიტანა სახიდან იფიქრა იქნებ გამოვფხიზლდეო და მანდა მიქარა ყველაზე მეტად რადგან ბიჭს მხოლოდ სპორტული შარვალი ეცვა და ისეთი სხეული ქონდა დაცემა გარანტირებული ქონდა მაგრამ იჭერდა „სექსუალური ყმაწვილი“ - დიდი ხანი უნდა მიყურო და არაფერი თქვა?
-თქვენ ვინ ... ჩემს სახლში რა გინდათ?- გონს რო მოვიდა და გაბრაზდა უკვე შესანიშნავი გამოსავალი მოიფიქრა და თამაში დაიწყო
-პატარები კივიან ხოლმე როცა ეშინიათ შენ მართლა განსხვავებული რეაქცია გქონდა -ამ ცინიკურმა მზერამ და ღიმილმა რომელიც ძალიან უხდებოდა მაგრამ მაინც არიზიანებდა განარისხა და დაიწყოოოო
-ჯერ ეს ერთი ხელი გამიშვით რომ მიჭერთ მაგ ტორს გამილურჯდება წელი - ხელი მოისორა და უკან გადგაა ოოო აქ კი ბიჭის თვალებმა დაიწყეს მის სხეულზე თარეში და ბარიბარში აღმოჩნდნენ -მეორე მე პატარა არ ვარ და მიმართვის ფორმა შეარჩიე , მესამე შიში რა შუაშია თქვენი ვის უნდა შეეშინდეს და მე მითუმეტეს რატო უნდა შემეშინდეს -უკვე თვითონ იყო ცინიკური ისე უთხრა ვითომ მის ათლეტურ აღნაგობას ვერ ამჩნევდა . გვერდი კუსკუსით აუარა თიტქოს ვერ ამჩნევდა მის დაჟინებულ მზერას მთელს სხეულს რო უწვავდა კმაყოფილების გრძნობა უჩნდებოდა მასაც რო აყლაპია ნერწყვები . გაიღიმა და მიუბრუნდა -ხო მართლა სტუმრის კვალობაზე ძალიან გაშინაურებულხარ იმედია შარვლის გარესეც არ შემეჩეხები სადმე შენ წარმოიდგინე პლიაჟი არსად არაა ახლო-მახლო - ბოლოჯერ გადმოანთხია გესლი თავის დასამშვიდებლად რო ძალიან არ დაეტყო როგორ გააგიჟა მისმა გარეგნობამ და კიბეები აირბინა. კარის მიხურვისთანავე ტუჩები დაიკვნიტა მთელი სხეული უთრთოდა მის წარმოდგენაზე-ვაიმეე ღმერთო ეს ვინ გამომიგზავნე? გინდა ეს წესიერი გოგო გზიდან გადამიყვანო?- მაღლა აიხედა ჭიქა ბოლომდე გამოცალა იქვე დადო და საწოლზე დაემხო. ერთი სული ქონდა როდის გათენდებოდა და გოგოებს დაელაპარაკებოდა.
დილით ზეაღმატებულ ხასიათზე გაიღვიძა, თვალების გახელისთანავე ფანჯარასი გაიხედა ვინაიდან მზე უკვე კარგად ანათებდა და მისტვის საყვარელი თბილი ამინდი იყო გაღიმებული წამოდგა ფეხზე სააბაზანოში შეკუსკუსდა მოწესრიგდა ხალათი მოიცვა ისიც მოკლე და გავიდა . კიბეები ჩაირბინა და ლუკიტოსაც მოკრა თვალიი მისაღებში იყო წამოგორებული წელსზემოთ შშველი როგორც ჩანს ნაბახუსევზე იყო თავზე ყინულების შეკვრა ედო და პარალელურად ლუდს სვავდა
-დილამშვიდობის ჩემო ლოთუნია ბევრი დალიე ხო გუშინ
-აუუ ლიკუნა ძმურად გამიკეთე რამე საჭმელი ძალა მჭირდება გამოცდა მაქ დღეს და ვიბრიდები
-არ დაგელია მერე გენაცვალე გამოცდა თუ გქონდა - უკვე გრძნობდა მწველ მზერას შორიდანვე მიხვდა რო უახლოვდებოდა ჯერ კიდევ უცნობი გასაგიჟებელი ობიექტი მაგრამ არ შიმჩნია - ვაიმე მცხელა - ხალათის ბოლთა გახსნა და ხელს ნაზად იქნევდა სახესთან თითქოს რამეს უშველიდა ეხლა
-შენ სტუმარი რო გვყავს გითხარი მე?- ლუკამ რო ახედა ეგრევე დაასერიოზულა
-მგონი რაღაც მითხარი მაგრამ მე თვითონ ვნახე ვიღაც ჩვენს სამზარეულში შემეჯახა და ლამის იატაკზე გამაბრტყელა -უკან მიიხედა ჩახველება რო გაიგო და მიამიტი სახე დაკერა- უი მოსულა კიდეც
-რა ენაჭარტალა და გყოლია მეგონა მეორე კურსზე იყო არადა მეორეკლასელ ბავშვს გავს
-თქვენ ბაღში დადიხართ ალბათ ხო? - გაუცინა ლიკამ და ბიწი უცებ აათვალიერა არადა როგორ უჭირდა თვალის მოშორება მუქი ლურჯი შარვალი ეცვა ასეთივე ფერის ფეხსაცმელი და ცისფერი პერანგი რომელშიც ისე კარგად ეტყობოდა კუნთები ჭკუა ეკარგებოდა ეს მოციმციმე შავი თვალები ხო აგიჟებდა საერთოდ
-ლიკა ენა გაიჩუმე ძალიან გთხოვ სანამ მოთმინებას დაკარგავს თორე მერე ვერც მე გიშველი შენი წაკბენები არ გაჭრის ამასთან ესაა ნამდვილი სვანი
-არადა ვფიქროდი რო სვანების გონებაზე ანეკდოტები მითი იყო როგორ გამიცრუვდა იმედებიი- ისე თქვა თითქოს ძალიან ღელავდა . ლუკა ძვლივს იკავებდა სიცილს აი ახმახი კი უკვე გიჟდებოდა
-დროზე წადი რა რამე მოამზადე - ლუკამ უცებ უთხრა - ჩაიცვი და ისე- ეს რო უთხრა მიანიშნა ნუ დადიხარ ნახევრად შიშველი მიხვდი ჩემს გარდა რო არის კაციო მაგრამ ლიკას მაგიტო ეცვა ზუსტად ისე ნერწყვი რო ეყლაპებია იმ ვაჟბატონისთვის და ეხლისა
-წავედი ხო
-რამეს შევუკვეთავ მაგალითად პიცას ასე ადრეულად სიკვდილს არ ვაპირებ - ჩვეული ბოხი ხმით თქვა ერთდროულად ირონიულად და მაცრად ჟღერდა
-კარგი ესეიგი მხოლოდ ჩვენთვის მოვამზადებ შენ სეგიძლია პიცა მიირთვა - უდარდელად უთხრა და დატოვა იქაურობა, კიბეები აირბინა შორტი და მაისური ჩაიცვა მაგრამ შორტი ძალზედ მოკლე იყო მის გრძელ და მიმზიდველ ფეხებს სააშკარაოზე აჩენდა . ისე მოამზადა საუზმე როგორც არასდროს , გააწყო სამზარეულოში და იქედან დაუძახა ძამიკოს-ლუუკ მოდიიი
-ვაიმეე რა სუნიაა ყოჩაღ ლიკუნაა -ლუკა შევიდა და სუფრას რო გადახედა ეგრევე დაჯდა- დემეტრე დაჯექი თორე მე თუ დავიწყე აღარაფერი დარჩება- დემეტრეოო ესეიგი დემეტრე ქვია გასაგებიაა ლიკამ ინფორმაცია მიიღოო და ყავაც ჩაასხა ფინჯნებში
-მოიტანეს პიცა?- ეგრევე აჯახა და ისე გახედა ბჭმა ეგონა წამოდგებოდა და მოკლავდა
-ლიკა !
-მე რა ვიცი რო მოწამლოს შარის თავი მაქ?
-ამდენი ლაპარაკი გიყვარს და შარს ვერ გაექცევი პატარა
-პატარა ვინაა? ვინმე გეჩვენება აქ?- ვითომ ვერ მიხვდა ისე დაჯდა მაგიდასთან მის გვერდით და ყავა მოსვა- კარგი ჯანდაბას ჭამე სტუმარი ხარ მაინც
-ნება რადგან დამრთე რაღა მიჭირს- ჩაიბურდღუნა და ჩაი მოსვა ჯერ ფრთხილად შეამოწმა გემო შემდეგ რო მოეწონა კი დალია თავისუფლად. ლიკა აკვირდებოდა ჩუმად და კმაყოფილს ეღიმებოდა ემრიელად რო ილუკმებოდნენ ორივე
-ლიკუნა გადავიფიქრე- უცებ თქვა ლუკამ როცა წამას მორჩა და ლუდი გადაკრა
-რა გადაიფიქრე გენიოსო
-რა და აღარ გათხოვებ ვაფშე
-ეგ რას ნიშნავს დანიშნულია?- ეგრევე თქვა დემეტრემ
-არა კაცო ამას ვინ მოიყვანს ცოლად აქამდე ვიძახდი იქნებ წაგიყვანოს ვინმემ და მომაშოროს შენი თავითქო მარა ასეთ მზარეულს ვერ დავკარგავ
-დიდი ბოდიში მაგრამ ახლო მომავალში მოგიწევს დაკარგვა რადგან ეგ მზარეული სხვისთვის მოამზადებს სულ - ისე თქვა თითქოს ორ დღეში აპირებდა გათხოვებას . არხეინად წამოდგა ორი გაოცებულ შეშფოთებული მზერა დააიგნორა და სუფრის ალაგებას შეუდგა
-ეგ რას ნიშნავდა ეხლა
-რაც გაიგე იმას
-კაი მაგაზე სხვა დროს გელაპარაკები ეხლა მეჩქარება დემეტრე თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში როცა გინდა წადო მოდი და რავიცი რა გასაღებს ლიკუნა მოგცემს მე დამაგვიანდება გამოცდაზე გავიქეცი- უცებ აიღო გასაღები და გავარდა. დემეტრე წამოდგა და სამზარეულოს კარადას ისე მიეყრდნო უკეტ რო დაენახა ყველა ლიკუნას მოძრაობა ისიც ისე მიმოდიოდა ცუდად ხდიდა კაცს . ჭურწელი არხეინად ჩაალაგა ისე თიტქოს იქ არავინ იყო მის გარდა და მობილურიც აზუზუნდა თან უპასუხა თან რეცხვა დაიწყო ასე რომ მობილურში ვინ ესაუბრებოდა კაცმა არ იცის
-გისმენ საყვარელო როგორ ხარ?- ეგრევე აჯახა
-რა საყვარელო ლიკუნ ვინმე აგეკიდა ისევ და თამაშობ ვითომ შეყვარებული გყავს?-ეგრევე აჯახა მაკრინემ და გადაიკისკისა
-არაა რამოდენიმე წუთში გამოვალ ეხლა სამზარეულოში ვარ და გნახავ
-ვინაა მანდ? სახლში თუ ხარ ესეიგი ის სტუმარია? ლუკამ რო თქვა?
-ხოო რა ჭკვიანი ხარ მაგიტო მიყვარხარ
-მარტო მაგიტო?
-არაა მაგრამ მაგიტომაც
- სხვა დროსაც გაიხსენე ეგ
-არ გვინდა გახსენება ეხლა მარტო არ ვარ და მერე შეიძლება განხორციელებაც- ისე ჩუმად უხთხრა დემეტრეს უკვე სისხლი ცხრაჯერ ჩაექცა ტვინში
-გაგიჟდი შვილო შენ? გადარიო გინდა ეგ ბიჭი?
-ვერ წარმოიდგენ როგორ მინდა- ეს ისე ბუნებრივად უთხრა სულ გაგიჯდა დემეტრე მაცივრიდან წყალი გამოიღო და მთელი ჭიქა დაცალა - წავედი ეხლა და მალე გნახავ გკოცნი ბევრს
-უნიში გნახავ თუ კაფეში
-მანდაც
- რა მანდაც გოგო რა მანდაც სხვა სიტყვა ვერ მოძებნე ?
-ნწ - გაიცინა და მობილური ჯიბეში ჩაიცურა ოდნავ გადაიხარა კარადაში შეაწყო თეფშები შემდეგ მაღლა აიწია და ჭიქები დააწყო ამ ყველაფერს კი ისე უყურებდა მის უკან მდგომი ეგონა რო სუნთქვა შეეკვრებოდა არადა რამდენი ქალი ყოლია როგორი აღარ უნახავს და ასეტი არაფერი მოსვლია თითქოს აჯადოებდა .
ლიკა ისე გავიდა ზედაც არ სეუხედავს მისთვის არადა როგორ ეგონა რო მასზეც როგორც ყველა ქალზე შთაბეჭდილება მოახდინა , ამან მეტად გამოიწვია და უკან გაყვა. კიბეები სწრაფად აირბინა და მალევე დაბრუნდა უკვე კაბა და პერანგი ეცვა ხელშ ჩანტა ეჭირა და მაღალქუსლებზე შემდგარი ისე ნარნარად არხევდა თეძოს ნებისმიერს გააგიჯებდა .
დემეტრე უკან გაყვა ეზოში გასულს გვერდით დაუდგა
-სად მიდიხარ, გაგიყვან
-უნიში თუ გეჩქარება არ შეგაწუხებ
-დაჯექი - მანქანის კარი გააღო და საჭესთან მოთავსდა. ლიკამ გვერდი მოუარა და მის გვერდით დაიკავა ადგილი, ღვედი მაშინვე შეიკრა და მზერა დემეტრეს თითებისკენ გაექცა რომლებიც ისეთი თლილი და ლამაზი იყო კიდევ ერთ პლიუსს უწერდა გონებაში .არაფერი უთქვიათ მანქანა გააჩერა და მხოლოდ მასინ გახედა- ლუკამ მითხრა რო გასაღებს მომცემდი გვიან მომიწევს მოსვლა და
-ეხლავე - ჩანტა გახსნა და გასაღები მიაწოდა - მადლობა მოყვანისთვის - კარი გააღო და გადაცუნცულდა. დემეტრე კარგახანს უყურებდა როგორ მიესალმა გოგოებს შემდეგ ბჭებს თითქოს ელოდა ვიღაც განსაკუთრებულს მაგრამ ამაოდ .
.......
მარიამი სკოლიდან გადიოდა ალექსთან ერთად ლიკუნამ რო დაურეკა და მაშნვე უპასუხა
-გისმენ ლიკუ
-მარიკუნა უეჭველი უნდა გნახო და კაფეში ვერ მოხვალ?
-მომესალმე მაინც ადამიანო-გაეღიმა მიხვდა რარაც სასწაულის მოყოლას რო აპირებდა
-მოხვალ ანუ ხო?
-მოვალ?- ალექსანდრეს გახედა და ჩუმად უთხრა- ლიკუნაა კაფეში შემხვდიო და
-წაგიყვან და მერე გამოგივლი - ჩვეულებრივი ტონით უთხრა და მარიამს გაეღიმა უარი რო არ უთხრა
-ლიკუ მოვალ ათ წუთში
-კაი მე და მაკრინეც მივდივართ და გელოდებით-ზე აჟიტირებული იყო ქალბატონი აშკარად ამიტო მარიამს ინტერესი კლავდა. მანქანაში ჩასკუპდა გამობერილ მუცელზე დაიხედა ტანზე გამოყვანილი ნაცრისფერი კაბა ეცვა და ჭიპი ეტყობოდა ისეთი საყვარელი იყო თვალს ვერ მოწყვეტდდი , თმა ცხენის კუდივით ქონდა შეკრული, ფეხზე თეთრი კედები ეცვა. ალექსმა კაფესთან გააჩერდა და მარიამს მიუბრუნდა
-ამოიღე ჩანთიდან წიგნები მძიმე იქნება ეგრე ჩანთა- მაშინვე უთხრა ჯიბიდან საფულზე ამოიღო და ფული მიაწოდა - რო მორჩებიან ჭორების მოთხრობას დამირეკე და მოგაკითხავ რამე ჭამო იქნებ და ბარემ წასასვლელი იქნები ბიოლოგიაზე მაგათი ამბავი რო ვიცი- უცებ მისცა რჩევები რაზეც მარიამს ეღიმებოდა
-კარგი უფროსო - გაუცინა უცებ მიიწია ლოყაზე მიაკრა ვარდისფერი ტუჩები და მანქანიდან გადავიდა. ალექსი უყურებდა მიმავალს როცა შევიდა მაშინ დაძრა მანქანა და გააქროლა .
მარიამმა გოგოები შენიშნა და მათკენ წავიდა გაღიმებული . ორივეს მაგრად მოეხვია
-ვაიმეე ჩემი პატარა გოგო რა საყვარელი მუცელი გაქ - ხელი გადაუსვა მაკრინემ და ფართედ გაუღიმა
-აბა თქვით ეხლა რა ამბავი?
-მეც არ ვიცი ამ გიჟს კითხე გამომაქცუნა რაღაც უნდა მოგიყვეო- მაკრინემ უთხრა და წვენი მოსვა
-ჯერ შევუკვეთოთ რამე დარწმუნებული ვარ გენდომება რამე თან რო ჩავირთვები მერე ვინ გამაჩერებს- გაიცინა და მიმტანს უხმო. შეკვეთა მისცეს და როცა მიუტანეს მაშინ მოსვა ყავა და დაიწყოო
-ლუკამ მითხრა გუშინ ოთახი მოამზადე სტუმარი გვეყოლებაო მერე რაღაცაზე ნერვები მოვუშალე დავტოვე ასე და ზემოთ ავედი ხო იცი მეცადინეობას რო ვიწყებ სულ აღრა მახსოვს მერე არაფერი . რო დავამთავრე ორ საათზე ჩავიცვი პერანგი და ქვემოთ ჩავტანტალდი ხო იცი სიბნელეში სიარული მევასება წვენი დავისხი თან ვსვავდი და რო გადავაბიჯე ფეხი ვიღაცას შევასკდი მაგრამ ვაი ეგეთ დაჯახებას ნამდვილი საოცრება მედგა წინ ისეთი შავი თვალები აქ გავითიშე ყველა ნაკვთი ისე აქ გამოყვანილი თითქოს ნახატი შექმნა ვიღაცამ და ღმერთმა გააცოცხლა - ეს რო თქვა თვალები გაუბრწყინდა მარიამი და მაკრინე კიდე უკვე ფხუკუნებდნენ - ტანი ფანტასტიკა მე საცოდავმა ვიფიქრე სახეზე მიშტერებას სხვაგან გავხედავთქო და შიშველი არ დამხვდა? სპორტული შარვალი ეცვა და ისე უხდებოდა გული გაფრინდა გალაქტიკაზე ხმა ხო საერთოდ გასაგიჯებელი მაგრამ ხო არ არსებობენ არაჩვეულებრივი კაცები ისეტი ჯმუხია და გესლიანი ნერვები დამაგლიჯა ეგრევე ირნიული ღიმილით მიყურებს მაიძლა მეც ვგესლო თორე მაგას კაცი ეჩხუბებოდა ეხლა? საკუთარ თავს დააბრალოს მაგას ვანახებ მე როგორ უნდა თავში ავარდნა
-ვაიმეე ცუდად ვარ თუ არ გავიცინე მოვკვდები- მაკრინე ლამის გადაბჟირდა ისეთი სიცილი დაიწყო
-კაი რა ლიკუნა შენ ყველა როგორ მოგწონს
-რა ყველა მარიამ? ვინმე ასე დამიხასიათებია?
-კაი მოგეწონა მერე რას აპირებ იცი რამე მის შესახებ? იქნებ ცოლი ყავს, შეყვარებული, საცოლე
-ყავდეს მერე მის საყვარლობას კი არ ვაპირებ უბრალოდ ძალიან მომეწონა თორე ისეტიხ ასიათი აქ შემოვაკვდები ხელშ ერთხელაც ნაღდი სვანია
-ვაიმე შენ კი გეშველება თუ არ დაელაპარაკები და მოისვენებ არაფერს გიშავებს ის ბიჭი მოვიდა და წავა მალე მარა მე რა ვქნა- მაკრინემ თქვა ბუზღუნით
-შენ რაღა გჭირს- მარიამს გაეცინა ამათ „პრობლემებზე“
-ის შენი ერეკლე რო მიმაყენე და გადამარჩენიე მეორე დღიდან მიგზავნის 22 წითელ ვარდს რომ მივხვდი ვინ იყო და სახლში მივადექი გაცეცხლებული როგორც ყოველთვის გამაგიჟა ფერიას რო მეძახის ეგ არაფერი კიდე გაიგებ მალე რატო გიგზავნიდიო მე ხო იცი ეხლა ავენთე მეგონა გაჭრიდა სიე ურეაქციოთ მისმენდა მარა რათ გინდა ორი დღე გავიდა და ისევ მიგზავნის სახლი კი არა ვარდების მაღაზიასი ვცხოვრობ უკვე
-ვაიმეე ვინაა ეგ ბიჭი მე არ ვიცი მარიკუნა?
-ხიმშოს უფროსი ძმაა შენ ვერ წარმოიდგენ რა მაგარი ტიპია სულ მაგარ ხასიათზეა - მარიამს გაეცინა - რა გინდა მადლობას გიხდის ადამიანი ხო არ გაწუხებს არაფერს აშავებს ვარდების გამოგზავნდა დანაშაულია?
-ეე ერთი ამას დამხედეთ? ქმრის ძმაკაცებს ამართლებს უკვე აბა შენ იყო ჩემს ადგილას? გაგიჟდა დედაჩემი არ იცი რა ტიპია? ბაბუაჩვენის გაზრდილი არაა? ლამის აღარ გამიშვას სახლიდან ვირაც გყავს შეყვარებული და არ გაბედო იცოდე გათხოვება თავი არ დაიღუპოო
-ეს ოცდააორი რატო?- ლიკა ჩაფიქრდა და უცებ გაიცინა იმდენი ხანი იცინოდა ძლივს გამოფხიზლდა-მივხვდიიი ვაიმეე რა ტიპია წარმომიდგენია გაუგია ყველაფერი უკვე და ეგაა
-ამოიღებ ეხლა ხმას და იტყვი გასაგებად?
-ხვალ რა რიცხვია?
-ჩემი დაბადების დღეა 22 მარტი
-მერე?
-ანუ? კი მაგრამ.. საიდან?
-მე ნუ მიყურებ არაფერი უკითხია ვაფშეე - მარიამმა ტქვა და წვენი მოსვა -კიდე მინდა ნამცხვარი
-ვაიმეე ჩემი ბუთქუ გოგო - ლოყაზე აკოცა ლიკუნამ -ესეც ასე საკითხი გადაჭრილია აი ნახე ხვალ თუ არ დაგადგეს ის ბიჭი და მეც გავიგებ ერთი ვინაა ასეთი თუ ჯობია ჩემს სიმპოს - ინსტიქტურად წამოცდა
-ოჰოო ჩემსო და რო კითხო ისე მომწონსო
-რა იყო მერე? დიდი ამბავი გამომეკიდე ეხლა სიტყვ- უცებ კარისკენ გაიხედა და დაინახა როგორ შევიდნენ ბიჭები :ლუკა, დემეტრე, ნიკა
-რა გჭირს გოგო- იქეთ გაიხედა მაკრინემ და მარიამმაც- ისაა ხო ის ბიჭი სერიოზული გამომეტყველებით მაღალი არა ძალიან მაღალი
-არა გემოვნება რო გქონდა ვიცოდი მაგრამ ეს ნამდვილად კარგი არჩევანია - მარიამმა თქვა . ლუკა და ბიჭები ქორწილის მერე არ უნახავს და საშინლად მოენატრნენ . სამივე უყურებდა გოგოებს მერე როცა მივიდნენ ნიკუსამ როგორც ყოველთვის დიდი სიხარულით მოიკითხა ყველა
-ვაა აქ ვინ ყოფილან ტოო თბილიში ჩამოსული ლამაზმანები. როგორ ხართ მომავალო ექიმებოო-ლიკუნას და მაკრინეს აკოცა. მარიამი გაბუსხული იჯდა ელოდა მათ გადადგმულ ნაბიჯს- მალადეც წერეთლის ბიჭს როგორ გალამაზებულხარ მარიკუნა მაქანა ბიჭი ზია თუ გოგო?- მუცელზე დახედა და წამოაყენა მაგრად მოეხვია -მაგრად მომენატრე მარიკუნა- უკვე სერიოზულად უთხრა და მარიამმაც მოხვია ხელები
-მეც - ცოტა აკლდა ტირილამდე მაგრამ ნიკასთან ტირილს სულ დაივიწყებ ადამიანი
-აუ ტო რა გასუქებული ხარ ცოტა ხანში ვერც ჩაგეხუტებიან ეგ ბავში მამას გავს ეტყობა გიგანტია -მოშორდა და შორიდან აათვალიერა , მარიამს კი არა ყველას ეცინებოდა მის ქცევაზე .
-გადი იქეთ მეც ვნახო - ლუკამ გაწია და მოეხვია მარიამს- როგორ ხარ ეხლა მარიკუნა?
-ეხლა რას ნიშნავს?- ეგრევე კითხა
-არაფერს როგორ ხართქო რა- უცებ გადააკეთა
-კარგად უბრალოდ ძალიან მენატრებოდით ყველა
-ჩვენც გვენატრებოდი მიხარია რო გნახე - გაუღიმა და დემეტრეს გახედა რომელიც აკვირდებოდა მარიამს და ეღიმებოდა ისე რო ლიკუნა ჭკუას კარგავდა- გაიცანი დემეტრე გასვიანი ჩვენი ძმა და მეგობარი პროსტა თქვენ არ იცნობდით გერმანიაში იყო აქამდე ეხლა ჩამოვიდა
-სასიამოვნოა მარიამი- ხელი გაუწოდა და ბიჭმაც თავის ძლიერ ხელებში მოიქცია მარიამის თლილი თითები
-ჩემთვისაც რამდენი თვის ფეხმძმე ხარ? -ისეთი თბილი ხმით კითხა ლიკას უკვირდა ამას ასეთი ლაპარაკიც შეუძლიაო?
-მე ოთხი თვის
-დიდი ნაყოფი ყოფილა მართლა საკმაოდ დიდი მუცელი გაქ
-მოკლედ რა ყველგან რო არ გამოაჩინოს ექიმი როა არ შეიძლება რა- ნიკა გაიკრიჭა და დასკუპდა მაკრინესთან - კია აგერ ჩემი გოგოც ქირურგი
-ექიმი ხართ?-მარიამმა დაუსვა კითხვა მაგრამ ვეღარ განაგრძო ალექსანდრე შევიდა და მისკენ დაიძრა , იქედანვე დაინახა დემეტრე (მაგას ვინ ვერ დაინახავდა) და უფრო ჩქარა წავიდა მისულმა აკოცა ფრთხილად ლოყაზე ცოლს და ხელი მოხვია წელზე
-გამარჯობათ
-როგორ ხარ სიძევ ბატონო?- ნიკა მიესალმა ხელი ჩამოართვა , ლუკამაც ბოლოს დემეტრეს გახედა რომლელიც ალექსზე მაღალიც კი იყო ცოტათი - ბატონი დემეტრე გასვიანი ჩვენი ძმა და მეგობარი
-ალექსანდრე წერეთელი- ხელი გაუწოდა და მანაც თავისი შეაგება
-სასიამოვნოა
ერთად დასხდნენ ყველა , ბიჭებმა ლუდი შეუკვეთეს ალექსს არ დაულევია მხოლოდ წვენი მიირთვა მარიამს რო ხვევდა ხელს შიგადაშიგ კოცნიდა , შიშველ ფეხზე ცხელ ხელს ადებდა და აგიჟებდა ეგ ცალკე საკითხი იყო. აი ლიკუნა კი ნიკოლოზი ისე დაჯდა დემეტრეს გვერდით მოუხდა დაჯდომა და ჭკუიდან იშლებოდა ისეთ სურნელს გრძნობდა ლამის ჩაეხუტა მოუშორებლად და მთლიანათ შთანთქა ის არომატი . საკმაოდ დიდხანს იჭუკჭუკეს მარიამი ძალიან ბედნიერად გრძნობდა თავს საყვარელ მეგობრებთან და ალექსანდრესთან ერთად . ღიმილი არ მოშორებია სახიდან
-მარიამ ბიოლოგიაზე დაგაგვიანდება- ალექსმა უთხრა -წავიდეთ? თუ დაიგვიანებ ცოტას
-არა წავიდეთ- ორივე წამოდგა ჩანთა ხელში აიღო და გასწორდა , მუცელზე ედო ერთი ხელი და იღმოდა- ჩემი წასვლის დროა მაგვიანდება უკვე გამიხარდა თქვენი ნახვა , სასიამოვნო იყო დემეტრე შენი გაცნობა- დემესაც გაუღიმა . ალექსმა წელზე მსუბუქად მოხვია ხელი
-ნახვამდის და გვესტუმრეთ ხოლმე ჩვენი სახლის კარი ყოველთვის ღიაა მეგობრებისთვის - ალექსმა გულახდილად მიიპატიჟა ბიჭები
-მადლობა სიძე გავითვალისწინებთ - ბიჭებს ხელი ჩამოართვა და გასასვლელისკენ წავიდნენ , მარიამს თავზე აკოცა და კარი გაუღო რო გასულიყო
-საკმაოდ გრილა - მარიამი აიბუზა და აეკრო ალექსს
-მოსაცმელი წამოგიღე - ღიმილით უთხრა
-მართლა?- მარიამს საშინლად ესიამოვნა ეს ჟესტი და გაუღიმა
-ხო აბა ჩემს ცოლს და შვილს ხო არ გავყინავ - ალექსმაც გაუცინა და მეორე ხელი მუცელზე მიადო . მარიამმი ინსტიქტურად აიწია ფეხისწვერებზე და ლოყაზე ხმაურით აკოცა
-ძალიან კარგი მამიკო ხარ - ეს რო თქვა მაშინ დაინახა გიორგი რომელიც სწორედ იმ დროს გადმოვიდა მანქანიდან როცა წყვილი შენობიდან გამოვიდა და მას შემდეგ უყურებდა. ამჯერად მარიამმაც დაინახა , მონატრება გაუორმაგდა, უკვე ყველა ჭრილობა ტკიოდა და ძმას რომელსაც ერთმანეთისგან შორს ყოფნა აყენებდათ ეხლა კი ყველა თავიდან გაიხსნა .
მარიამის გამომეტყველების ცვლილება შენიშნა ალექსანდრემ და იქეთ გაიხედა სადაც მარიამი იხედებოდა გიორგი რო დაინახა ყველა ძარღვი დაებერა , ხელი მარიამს უფრო მოუჭირა და გიორგის მზერა მიაპყრო
-გიორგი - ისეთი ტკივილით თქვა მარიამმა გული შეეკუმშა .
გიორგი მ მუცელზე შეხედა და თვალები გაუბრწყინდა მიხვდა რო მეტი აღარ შეეძლო უბრალოდ მოკვდებოდა ეხლა მარიამთან ჩახუტების გარეშე რო წასულიყო
-ჩემი პატარა გოგო - ძველებური სითბოთი უთხრა და გაუღიმა , მარიამი ვერ იჯერებდა რომ ისევ ისმენდა მისგან ამას ბედნიერი წავიდა მისკენ და მაგრად მოეხვია . ყველაფერი დაავიწყდა ყველა ტკივილი რაც მიაყენეს უბრალოდ არ შეეძლო იგივე გაეკეთებია და მისთვის ხელი ეკრა არ სურდა ყველაფრის გართულება . რამოდენიმე წუთი უბრალოდ მაგრად ეხუტებოდნენ ერთმანეთს მერე მისი სახე ხელებში მოიქცია და მაგრად აკოცა- ძალიან მომენატრე უსაზღვროდ ჩემო ლამაზო ჩემი პატარა - ჩურჩულებდა და კოცნიდა , მარიამს ცრემლები წამოუვიდა -ჩშ არ იტირო არ შეიძლება შენი ნერვიულობა არ შეიძლება -ცრემლები მოწმინდა და კიდე აკოცა შემდეგ მის მუცელს დახედა და ხელი წაიღო დასადებად- შეიძლება შევეხო?
-რათქმაუნდა -ხელი მუცელზე დაადებია და ბატონმა ან ქალბატონმაც ზუსტად დროულად დაარტყა დედიკოს
-ეს რა იყო დამარტყა?- გაოცებული უყურებდა მუცელს
-ხო იცის როდის უნდა იცელქოს
-აუ ეს რა კაცი იქნება აზზრზე ხარ?
-როგორ ხარ გიორგი?
-კარგად შენ?
-კარგად მაგრამ ცოლი გამეყინება ცოტახანში - ხელი მოხვია მარიამს და გაყინულ ხელებზე თითები ჩამოუსვა - სხვაგან ან სხვა დროს რო ილაპარაკოთ არ შეიძლება? არავის აუკრძალია თქვენთვის მარიამის ნახვა -ეგრევე აჯახა რადგან მარიამისგან განსხვავებით ასე მარტივად არ აპატიებდა მის ადგილას რო ყოფილიყო და ბრზაბოდა კიდეც
-ეხლა წადი მგონი გაგვიანდება კიდეც და აუცილებლად გნახავთ- აკოცა ქალბატონს სიძესაც დაემშვიდობა და კაფეში შევიდა. ალექსანდრე და მარიამი სასწრაფოდ ჩასხდნენ მანქანაში მაშინვე გაათბო მანქანა , მარიამმა ჟაკეტი მოიცვა ბოლომდე შეიკრა და მალევე გათბა
-ასე მარტივად როგორ პატიობ არ მესმის- ვერ მოითმინა და დუმილი დაარღვია
-როცა გიყვარს ყველაფრის პატიება შეიგიძლია რამდენჯერაც არ უნდა თქვას გონებამ რო არ აპატიებ გული მაინც სხვას გაგაკეთებიებს
-მისი გული იგივეს არ კარნახობდა ასე შეუცოდებლად რო გაგისტუმრეს და მთელი სამი თვე არც კი გახსენებიხარ? -ისევ არ ცხრებოდა
-ალექსანდრე რა გინდა?
-მინდა რო მშვიდად იყო და არაფერი განერვიულებდეს რომ ბავშვს ისევ არ შეექმნას საფრთხე და საერთოდ არ მინდა ჩემს ცოლს ვინმემ პრობლემა შეუქმნას და ზედმეტი თავსატეხი გაუჩინოს არ მინდა ისეთ ადამიანზე იფიქროს ვინც დაიკიდა
-ჩემი ოჯახის გამო არასდროს შექმნია ბავშს საფრთხე თუ გაიხსენებ კარგად მიხვდები რო მართალს ვამბობ - ეს რო თქვა ალექსს ძარღვები დაეჭიმა და საჭეს მთელი ძალით მოუჭორა ხელი, უცებ საშინლად ეტკინა მაგრამ შემდეგ მიხვდა ამას რატომაც აკეთებდა მარიამი და სიტყვაც არ დაუძრავს, მანქანა კორპუსთან გააჩერა ხიმშო უკვე იდგა როგორც ყოველთვის ჯინსი, კედები და სპორტული მოსაცმელი ეცვა . ალექსანდრეც გადავიდა მანქანიდან და ნახა ვაჟბატონი
-როგორაა ერეკლე?
-გადასარევად აღარაფერი აწუხებს თითქმის იმის გარდა დაბადეიდან დარტყმული როა
-მაკრინესგან რა უნდა იცი?- მარიამმა კითხა მოულოდნელად
-ეგ რო ვიცოდე მაგას რა უნდა ღმერთი ვიქნებოდი რადგან თვითონაც არ იცის რა უნდა ამ ცხოვრებაში რძალო
-აბა მაკრინე უფრო გააგიჟებს და ჯობია კარგი ფსიქიატრი იპოვოთ-მარიამმა რჩევა მისცა გულახდილად და შენობაში შევიდა. ალექსანდრე კი მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა.
.......
-მარიამი ნახე?- ეგრევე კითხა ლუკამ გიორგის
-კი
-მერე რა ქენი მოშხამე ხო ისევ?-ლიკამ ვერ მოითმინა
-ლიკა რამდენჯერ გითხარი ენას დააჭირე კბილითქო
-როგორ შეუძლია გაჩუმება სულ ხო უნდა იტიკტიკოს -ჩუმად თქვა დემეტრემ და მშიდად მოსვა სასმელი
-შენ შენს თავს მიხედე არაა სენი საქმე ბევრ ვილაპარაკებ თუ ცოტას და თუ არ გსიამოვნებს ჩემი ხმის გაგონება ნუ მომისმენ არც ვინმე გთხოვს იქ იყო სადაც მე ვარ - მიაყარა ეგრევე დემეტრემ გახედა მკვლელი მზერით და ჭიქა მოიშორა ტუჩიდან
-შენ ჩემი ხელით გიწერია დამუნჯება
-ლიკა გეყოს - მაკრინემ უბრიალა თვალები - რა ქენი გიორგი შეურიგდი თუ არა
-ვეღარ გავძელი არ შემეძლო - ჩამწყდარი ხმით თქვა და გეღიმა მისი გამობერილი მუცელი რო გაახსენდა- ძალიან ლამაზი ფეხმძიმეა არა? მუცელს რო შევეხე დარტყმა ვიგრძენი
-ვაიმეე გვეშველა მგონი აქამდე შორიდან უყურებდა და ეხლა ისიც მოისვენებს კიდე კაი - ლიკამ თქვა და აკოცა გიოს- ეხლა მიყვარხარ
-იმდენად ცანცარა ხარ ადამიანები დროგამოშვებით გიყვარს და გძულს? - დემეტრემ გახედა და უფრო გააღიზიანა ლიკა რადგან ევრ იტანს როცა ვინმე უპასუხისმგებლო პატარა ბავშვად აღიქვამს
-არა შენ დანახვიდან ვერ გიტან და არამგონია ოდესმე შემეცვალოს ეს გრძნობა - ისე უთხრა დემეტრეს ძარღვები დაეჭიმა ლუკა რო არ ცარეულიყო ალბათ რაღაც საშინელს გააკეთებდა. უცებ წამოდგა ფეხზე ორივე გოგო ააყენა
-წადით ეხლა სამეცადინო არ გაქვთ? გვიანია დროზე მიდი ჩვენ გვიან მოვალთ არ ;დაგველოდო
-ისე ხო ვიკლავ ლოდინით თავს რა ღამე აღარ მძინავს - ჩაიქირქილა ლიკამ ჩანთას ხელი დაავლო და წავიდა .
-რა იყო ეხლა რას გავდა შენი ქცევა -ეგრევე უთხრა მაკრინემ როგორც კი გავიდნენ
-მაკო აბა რა მეთქვა ? მართლა მაღიზიანებს უკვე როგორ შეიძლება მიზიდავდეს და თან ვერ ვიტანდე მის საშნელ ხასიათს ორი დღეა ვიცნობ და რეები აღარ მითხრა მასწორებს პირდაპირ მიწასთან ვერ გაიგე როგორ მიტხრა? ვითომ ერთი ცანცარა ჭკუასუსტი გოგოშკა ვიყო
-ისე იქცევი ხოლმე კარგად რო არ გიცნობდე მეც ეგრე მეგონებოდი
-მაკო!
-რა არა? ისეტი ხასიათი გაქ თუ არ გიცნობენ დიდი ხანი ყველას ეგეტი ცანცარა და უდარდელა გონიხარ არ ხარ ეგეთი მაგრამ იმიჯს იქმნი სულ რო იღიმი, ხუმრობ და ტიკტიკებ
-რა გინდა ეხლა ვთქვა რო ის მართალია? - უკვე სახლთან იყო მისული რო გამოხედა და უბრიალა თვალები
-რაც გინდა ის იფიქრე მე უბრალოდ მინდა დაგანახო სხვა მხრიდან ეგ ამბავი გადადი ეხლა დაიძინე, ხვალ ადრე ხარ ასადგომი დილიდან უნდა წავიდეთ სალონში
-მაგარი დაბი-დუბი გამოვა აი ნახავ- უცებ გადაიტანა თემა მაგრად აკოცა მაკოს და წავიდა.
……..
დილიდან იღებდა მაკრინე მილოცვებ ძალიან ბედნიერი იყო ყოველთვის უყვარდა ამ დღის გრანდიოზულად აღნიშნვა მეგობრებთან ერთად. მომზადება ადრე დაიწო ლუკამ სალონში წაიყვანა ორივე
-გამოგიაროთ თუ იმდენი ხანი დარჩებით პირდაპირ რესტორანში მოხვალთ
-უიმე ჯუჯღუნა დიდი ამბავი ეხლა სამი ოთხი საათი თუ დავრჩით- ლიკამ უთხრა და გადავიდა- დაგირეკავ მოდი იცოდე
-კაი წავედი მაკრინეს ხათრით თორე - გაიცინა და მანქანა დაძრა
-დღეს ისეთი ლამაზი უნდა იყო გააგიჟო ყველა სტუმარი და მოულოდნელად მოსული
-ეგ რა იყო ეხლა ვის გულისხმობ
-რა იყო მაინცადამაინც ვინმეს უნდა ვგულისხმობდე?- ვითომ ვერაფერს მიხვდა , მაგრამ სიე შეხედა მაკრინემ განაგრძო- ის ბიჭი მოვა გული მიგრძნობს
-ვინ ერეკლე? კაი ერთი რა გაგაცნობ ასე ძაან თუ გაინტერესებს მაინცადამაინც მე უნდა მომწონდეს?
-მე გაცნობა კი მინდა წარმომიდგენია რა ტიპია დიდი სიამოვნებით ვემეგობრები სიძეს მარა ისე არ მჭირდება მე ბიჭი
-შემეშვი ლიკა გევედრები ნუ მომიშლი ნერვებს ძვლივს ამოვიგდე თავიდან
-აჰაა ესეიგი ფიქრობდი კიდეც ვიცოდი რა ვიცოდი რო მოგეწონა
-თავი დამანებე ლიკა დემეტრე ხო მოვა ნეტა?
-რა იყო ეხლა ეგ ვითომ მიხსენე და გავბრაზდები? სადაც უნდა იქ მოვიდეს აი დარდი დღეს არ იყო ისე სახლში წუხელ არ მობრძანებულა
-რა იყო გაათენე ლოდინში?
-რა სისულელა უბრალოდ არ მეძინა და -იმართლა ვითომ თავი- ხო კაი მაინტერესებდა როდის მოვიდოდა ვერ დავიძნე
-ვაი რა გეშველება
ასე ჭუკჭუკში ჩაიტარეს პროცედურები და სახლშ დაბრუნდნე შემდეგ უკვე ბოლო შტრიხები დაიწყეს .
........
მარიამს ძალიან ეძინებოდა უფრო იღლებოდა ბოლო დროს და საწოლიდან ადგომა დაეზარა , ალექსი სააბაზანოდან რო გავიდა და ისევ დაწოლილი დახვდა ეგრევე ფერდაკარგული მიუჯდა საწოლზე
-მარიამ რა გჭირს ხო კარგად ხარ? რატო არ ადექი?
-მეძინება- საყვარლად დაბრიცა ტუჩები და მისკენ გადაბრუნდა -არ მინდა სკოლაში თან დღეს მაკოს დაბადებისდღეა და
-გამისკდა გული -ამოისუნთქა და გვერდით ისე ახლოს დაუწვა ზედ აიკრა შიშელ გულ მკერდზე მარიამი - დავიძინოთ მეც არ წავალ მაინც მეზარება შენნაირი შკოლნიცა ცოლი რო გეყოლება კაცს რას გავაცდენ - გაიღიმა და ცხვირზე აკოცა მარიამს რომელიც გატრუნული იწვა. პერანგიდან მკერდი მადისაღმძვრელად უჩანდა მუცელის გაზრდის გამო წინ იყო გამოწეული და ამიტომ საკმაოდ დიდი არე იყო გადაშლილი ალექსის წინ
-ჩემი ეგ თვისება რა შუაშია , მარტო ვერ წავალ?
-მარიამ საკამათო თემას ნუ ეძებ ძაან გთხოვ ხო მა?- მიხვდა ეხლა რაღაც სასწაულს რო ეტყოდა და მუცლისკენ ისე ჩაყვა მკერდსაც შეეხო და სურნელი შეიგრძნო მისი კანის შემდეგ ტუჩები მიაკრა გამობურცულ ღიპს და შუბლი მიაბჯინა, ცხვირით ისევ ეხებოდა . მარიამი სადღაც სხვა განზომილებაში იყო , ვერ რეაგირებდა ვერ აზროვნებდა გათიშული იწვა უბრალოდ . ალექსანდრე ისევ გასწორდა ხელები მოხვია თავი მისკენ მიწია და თვალები დახუჭა, მარიამმაც მიბაძა და მალევე გადაეშვნენ მორფეოსის სასუფეველში.
საკმაოდ გვიან დაიწყო მომზადება წასასვლელად . როგორც ყოველთვის მუხლზე კაბა ეცვა სადა და ამავდროულად ლამაზი , შევსებული ფრომები უფრო მკვეთრად უჩანდა , გამობერილი მუცელი კიდევ მეტად ალამაზებდა , ძალიან სადა მაკიაჟი , ფეხზე მაღლების ჩაცმა გადაწყვიტა მაგრამ ისე ცუდად გახდა ისევ საყვარელი დაბლები ჩაიცვა და ქვემოთ ჩავიდა . ალექსანდრე დივანზე იჯდა და მობილურით ელაპარაკებოდა ვიღაცას
-მოვალთ მალე ჩამოვა მარიამი და წამოვალთ რა ი- მარიამს რო შეხედა ისეთი ლამაზი იყო ენა ჩაუვარდა- წავედო მოვალ მალე- უცებ მიაყარა და გათიშა .ისე მიუახლოვდა მარიამს არც გაუაზრებია
-წავიდეთ
-ჰო- დაპროგრამებულივით თქვა ისე რომ თვალიც არ დაუხამხამებია
-ალექსანდრე წავიდეთ- ქვემოდან ახედა და თვალები ააფახულა - ალექს -რეაქცია რო არ ქონდა ლოყაზე მიადო ხელი და წამიერად ტუჩებზე ნაზი , ამაღელვებელი შეხება იგრძნო . როცა გაიაზრა რომ მთელი გრძნობით, ვნებით და ემოციით კოცნიდა ალექსანდრე წამიერად გონება დაებინდა იმდენად მოსწონდა მისი შეხება . წამით მოცილდა ალექსი ტუჩზე ენისწვერი გადაისვა და გახშირებული სუნთქვის მიუხედავად მაინც მშვიდად უთხრა
-წავიდეთ - ხელი მოხვია და წინ უბიძგა
-ალექს- უნდოდა ეთქვა რამე მაგრამ არ დააცადა
-ჩშ არაფერი თქვა უბრალოდ მოვკვდებოდი რო არ მეკოცნა - ტუჩები ამჯერად საფეთქელზე მიაკრა და მანქანის კარი გაუღო.........
........
ლიკუნა მოემზადა და ქვემოთ ჩავიდა როგორც ყოველთვის იმდენი დრო დასჭირდა ლუკა ცოტაც და გააფრენდა
-ვაიმეე ლიკააააა გამოდი თორე მივდივარ უკვე- უკვე მეათედ დაუძახა და მობილური ისევ აათამაშა ხელში
-მოვედი წავიდეთ - ოთახში შევიდა და ძამიკოს წინ დაუდგა
-რანაირ ტანსაცმელს იცმევ გოგო ყველაფერი გამოკვეთილი გაქ ეგეთ ქალს რო დავინახავ ათასი აზრი მიტრიალებს თავში
-შენ და შენნაირებს უტრიალებთ და მე არ მაინტერესებს ვიღაცის გონებაშ რა ხდება ჩემო ძამიკო- გაუცინა და კარისკენ წავიდა ტანის რხევით იმ იმედით რო დემეტრეს ეზოშ მომლოდინეს მაინც შენიშნავდა მაგრამ არც თავად იყო და არც მისი მანქანა ჩანდა ჰორიზონტზე . მობუსხული ჩაჯდა მანქანაში და ასევე გადავიდა მაგრამ მაკრინეს დანახვისას გახალისდა
-ჩემი ლამაზი გოგო ხომ ვამბობდი ეს კაბა შენთვისაა შექმნილითქო - კარგად შეათვალიერა უკვე 25 წლის ჩამოყალიბებული ქალი რომლის გარეგნობაც არავის დატოვებდა გულგრილს . ყველა მისი ფორმა იმდენად მიმზიდველი და მოხდენილი იყო ნებისმიერს დააკარგიებდა ჭკუას .
-ლიკუნა მიმიშვი მთელი დღეა ერთად ხართ და მივულოცო ნორმალურად მეც- ნიკა მიეჭრა ეგრევე და ხმაურით აკოცა ლოყაზე- ჩემი პატარა გოგოო როგორ გაგვეზარდაა??- არ არსებული ცრემლი მოიწმინდა და კიდე აკოცა
-ამას ავიწყდება ხო მე რო სამი წლით დიდი ვარ
-რა იყო ეხლა მაგით უნდა დამჩაგრო მამაჩემმა და დედაჩემმა სამი წლით ადრე რო არ იმუშავეს ჩემზე?
-რატო იმუშავეს საერთოდ ნეტა- ლუკამ თქვა და სტუმრებს მოავლო თვალი- მარიამი არ მოსულა?
-აი მოდიან - ნიკამ თქვა
ყველამ მარიამს და ალექსანდრეს მიაპყრო მზერა ორივე ისეთი კარგი იყო და ისე უხდებოდნენ ერთმანეთს გოგოებმა ერთად თქვეს ჩუმად- მომკალი და ამათ დაშორებას ვერ წარმოვიდგენ
-გილოცავ მაკო - ორივემ მიულოცა და საჩუქარი გადასცეს .
....
რესტორანში ერთი დიდი მაგიდა მაკრინეს მეგობრებს ეკავათ და ნამდვილად მხირულად მიდიოდა ყველაფერი. მაკო როგორც ყოველთვის ბრწყინავდა და ღიმილი არ მოუშორებია. კურსელებიც კარგი გიჟები ყავდა ამდენი ექიმი და ყველა გადარეული როგორ იყვნენ კაცმა არ იცის მაგრამ მაგრად კი ერთობოდნენ . არც სადღეგრძელო გამოუტოვებიათ და არც სიმღერა ჩაუგდიათ .
-ვაიმეე ეხლა გული წამივა- ბიჭები რო წამოდგნენ ლიკუნამ გადაუჩურჩულა მარიამს და გრაციოზულად მიიდო მარცხენა მკერდზე ხელი, რაზეც მარიამს გაეცინა
-რატო რა ხდება?-სიცილით უთხრა და ბიჭებს გახედა
-ეხლა ესენი იცეკვებენ და მე ხო იცი რო.. ცუდად ვხდები ბიჭი რო მაგრად ცეკვავს ესენი კი ექიმები კი არა არ ვიცი უნდა გაგაცნო ერთი
-ლიკუნა ხო არ გავიწყდება შენს ბიძაშვილს ქმარი რო ყავს უკვე?- ალექსანდრემ გაიგონა მისი სიტყვები და ეგრევე უთხრა
-აუ სიძე მავიწყდება ხოლმე იზვინი რა -გაიცინა და მარიამის დაბრიალებული თვალები დააიგნორა- კაი გოგო რა იყო დიდი ამბავი ახლა შენ რო მოღალატე არ ხარ არ იცის მაგან?ისე სიძე შენ რატო არ ცეკვავ?
-არ მიყვარს
-არ უყვარს-ორივემ ერთად თქვეს და ლიკუნას გაეცინა
-აჰა ზუსტად ერთმანეთს შეხვედრილხართ არც ერთს გიყვართ აბა წავედი მე ვალსს მაინც ვიცეკვებ - ფეხზე წამოდგა კაბას ხელი შეუმჩნევლად ჩამოუსვა და მოხდენილი მოძღაობით მივიდა საცეკვაო მოედნისკენ სადაც უკვე ელოდა მაკოს ერთ-ერთი კურსელი
-როგორც ყოველთვის მაგრად იცეკვეთ - კომპლიმენტი გულახდილად არ დაიშურა ლიკამ და ბიჭის მხრებზე მოათავსა თლილი თითები, მან ცოტა უხესად მოახვია წელზე ხელი და მელოდიას აყვა
-მადლობა ლიკუ - აშკარად გადაკრულში იყო თვალებით ჭამდა ლიკას რაც საშინლად არ სიამოვნებდა განსაკუთრებით ის ფაქტი რო მის სიმრგვალეებს ლაშქრავდა თვალებით -ძალიან ლამაზი რომ ხარ მითქვია ოდესმე?
-არა მადლობ- მაინც გაუღიმა რადგან მიიჩნია რომ ეჩვენებოდა მაგრამ ხელი რომ ძალიან მოუჭირა და უკვე საკმაოდ უადგილო ადგილებსაც წვდებოდა თავის დახსნა მოინდომა
-ჯობია დავჯდე დავიღალე - ხელის გამოხსნა სცადა მაგრამ ამაოდ ბიჭმა მისი ხელი თავისაშ მოიქცია და მოუჭირა ისე რომ თავის დახსნა ვერ შეძლო დაატრიალა და უცებ იგრძნო როგორ შეასკდა ზურგით ვიღაცის ძლიერ სხეულს , უცნობმა ხელი სწრაფად შეუცურა წელზე და მუცელზე თითების დანახვისას სასიამოვნო ჟრუანტელი იგრძნო , ყელზე ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდა და აჩქარებულ გულისცემას გრძნობდა მისი ხელი რომელიც ბიჭს ქონდა ჩაკიდებული უცნობმა გამოიხსნა და თავის ძლიერ თითებში მოიქცია
-დემეტრე შენ აქ არ გელოდი - ამრეზით ახედა ლიკას უკან მდგომს ბიჭმა და ლიკას ისევ მოავლო მზერა -მაგრამ არ მიკვირს
-კიდევ გაქ რამე სათქმელი რასაც ორ წამში ჩაატევ?- დემეტრეს ისედაც მკაცრი ხმა უფრო მეტ ბრაზს შეეპრყო რამაც ლიკას გული გაუჩერა წამიერად . ბიჭი მაშინვე წავიდა დემეტრემ კი თავისკენ ისე მარტივად შეაბრუნდა გოგონა აზრზრე მოსვლა არ დასცალდა , დაძარღვული ხელი ზურგზე მიადო მეორე წელზე მოხვია , ლიკუნამ ფრთხილად განალაგა მის ფართე ბეშებზე თითები და იმდენად სუსტად იგრძნო მასთან თავი ერთდროულად შიში და დაცულობა იგრძნო მისი თვალები გონებას უბინდავდნენ, უყურებდა და სადღაც სხვა განზომილებაში გადადიოდა . როგორც ყოველთვის ჩაუშალა ყველაფერი ბატონმა „სიმპატიურმა დემონმა“ - სხვა დროს ისეთ ხალხთან იცეკვე ხელის ფათურის ნაცვლად რომ გეცეკვოს - გამოსცრა კბილებს შორის მელოდიაც დასრულდა, ხელიც უშვა და ზურგი აქცია . ლიკა ვინმეს ბოლო სიტყვას დაატოვებიებდა?
-შენ რაში გაინტერესებს ეგ?
-ძალიან გინდა მაინტერესებდეს?- ალმაცერად გახედა
-ვერ ვიტან კაცი სხვის საქმეში რო ყოფს ცხვირს
-ხოო? ისედაც ხო ვერ მიტან ერთი პუნქტი თუ მიემატება მე არაფერი დამაკლდება პატარა- ცხვირზე ისე დაკრა თითი ვითომ პატარა ბავშვი იყო და ეს მეტად აგიჯებდა მაგრამ მაკრინემ გააჩერა
-გეყოფა ეხლა დღეს ნუ ეჩხუბები - შეხედა და მერე უფრო ჩუმად უთხრა-ვაიმეე როგორ გამიხარდა რო მოვიდა და ის კრეტინი მოგაშორა როგორ მიშლის ნერვებს ხანდახან არადა ტვინი ნაოჭებით აქ სავსე -ისევ განაგრძო მაკრინემ- ვერ წარმოგიდგენია რა მაგარი წყვილი ხართ
-მაკრინე ეგ რო გაიმეორო მეორედ იცოდე დავივიწყებ ჩემი დეიდასვილი და მეგობარი რო ხარ -გაბრაზდა ქალბატნი ვითომ მაგაზე გაბრაზდა ეხლა მარტო დაადო თავი და გარეთ გავარდა .
მარიამი ადევნებდა ლიკუნას და დემეს თვალს , ჩუმად იღიმოდა ალექსანდრეს რო არაფერი შეემჩნია მაგას ეგონა ეგრე თორე რას გამოაპარებ ალექსს
-კარგი წყვილია მაგრამ დემეტრე სანამ არ დაატეხავს რქებს მანამ არაფერი გამოვა- ეს რო თქვა მარიამმა გაოცებულმა გახედა- ეგრე ნუ მიყურებ ეხლა კია შენი მამიდაშვილი მაგრამ ძალიან წუნკალია შენ რო გგავდეს სხვა საკითხია
-საიდან მიხვდი თან არც ერთს უყვარს ერთმანეთი
-მე შენ ყველაზე ჭკვიანი და მიხვედრილი ქალი მგონიხარ დედამიწაზე ისეთ რამეს მიხვდი და ეგ როგორ გამოგეპარა ეხლა
-ალექსანდრე ნუ დამცინი- ტუჩები დაბრიცა და ისე თქვა - არა კი მოსწონს ლიკუნას მაგას ზოგადად ვინ არ მოსწონს შენზე საერთოდ ჭკუა ეკეტება ასეთი სიძე არავის ყავსო , გეგაზე გიჟდებოდა , ყველა მოსწონდა მე ვისაც მოვწონდი და თვითონ ვისაც მოსწონდა იმდენად კუდაბზიკაა არც ერთი ეხატებოდა გულზე და ყველა იმ ზომამდე მიყავდა თავს ანებებდნენ ახლოსაც არ იკარებდა არც ერთს -უცებ ჩამოარაკრაკა ამ ბოლო დროს ეს ბავშური და მიამიტური გამოხტომები დაეწყო და რა ქნას თორე ისე სულ ცოტას ლაპარაკობდა
-ხოო? ანუ მას მოვწონვარ როგორც სიძე და შენ რა გჭირს ვერ გავიგე
-მე.. მე.. შენ.. -უცებ მოწვა რაც უთხრა და სახეზე წამოწითლდა როგორ ეთქვა ეხლა ვგიჯდები შენზეო - საპირფარეშოში უნდა გავიდე რაღაც დავიღალე დღეს-უცებ წამოდგა და წავიდა. ალექსანდრეს როგორც ყოველთვის მის საქციელზე გაეღიმა ფეხზე წამოდგა და აივანზე გავიდა სიგარეტს ეწეოდა და ხედს უყურებდა როცა ვიღაც მიუახლოვდა და უკნიდან აეკრო მაშინვე ყელში აკოცა წამითაც არ უფუქრია რო მარიამი იქნებოდა იმდენად უსიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა
-სანდრიკო როგორ მომენატრე ბედის ირონიაა აქ რო ხარ შენც - ყველაზე მეტად ამ ხმის გაგონება არ უნდოდა მაშინვე სისხლი ჩაექცა და თვალები ჩაუწითლდა ხელი მოიშორა და შებრუნდა
-სოფო აქ რა გინდა როგორ ბედავ
-შენი მონატრება მალაპარაკებს და მებედიებს ყველაფერს შენ ჩემი ხარ და ხომ იცი ჩემს საკუთრებას არ ვთმობ ჩემს შემდეგ ვიღაც მდაბიო სოფლელ უღიმღამო ბავშვს ვერ შეიყვარებ ის ვერ დაგაკმაყოფილებს ვერასროს შენ მეტი გინდა , გჭირდება და იმსახურებ - ჩამოარაკრაკა და სახე თავის ხელებში ისე მოიქცია ალექსანდრეს უნდა დაერტყა ალბატ თავიდან რო მოეშორებია - შენ მე გიყვარვარ - უთხრა და ისე ეძგერა ლოდს გაალღობდა სანდროს ტუჩიც არ შეურხევია ხელი წელზე მოხვია რო მოეშორებია და მოიშორა კიდეც
-როგ- აპირებდა ყველაფერი სამუდამოდ დაესრულებია რადგან გულს ურევდა მისი სიახლოვეც კი მაგრამ სიტყვა გაუწყდა როცა მარიამი დაინახა რომელიც თვალებდაწითლებული იდგა და ცრემლით სავსე დიდ გუნდას გადმოღვრის სასუალებას არ აძლევდა მის თვალებს ტკივის და დამცირებას ხედავდა ყველაზე ნაკლებად ეს უნდოდა , საშინლად ტკიოდა ორმაგად ძულდა სოფო რომელიც ისევ ჩამოეკიდა ყელზე
-ძაღლი ახსენე ჯოხი ხელში დაიჭირეო სწორედ შენზე ვლაპარაკობდით მაწამწალა კი ხარ მაგრამ ხელის შეშლა გამოგდის
-ალექსანდრე- მარიამმა მხოლოდ ქმარს შეხედა თვალებში უყურებდა და პასუხს ეძებდა . ალექსმა როცა მის თვალებში ნდობის მცირედი ნაპერწკალი შენიშნა მაშინვე გამოფხიზლდა და დააჩქარა მოვლენები
-ეხლავე წამოდი დროზე - მოიშორა სოფო ხელი მაგრად ჩაავლო მაჯაში და კიბეებზე ჩაათრია ფაქტიურად- უკანასკნელად გეტყვი და გავარკვევთ ყველაფერს უკანასკნელად გასაგებია შე .. -კიდე გაჩერდა და არაფერი უთხრა უბრალოდ ისე დახედა აღარაფრის თქმა იყო საჭირო -მანდ იდექი ნუ ინძრევი - ხელს არ უშვებდა ისე უჭერდა ცოტაც და ძვალს დაუმსხვრევდა , მარიამს ახედა რომელიც ფრთხილად მოდიოდა კიბეზე და მუცელზე ედო თლილი თითები - შეხედე მას და მერე შენს თავს. უბრალოდ შეხედე ის წმინდა და უმწიკლოა სუბთა , მეამიტი შენ კიდევ სულიც კი ბინძური გაქვს შენ საერთოდ არ გაგაჩნია გრძნობები .არ გაგაჩნია შენს თავზე ფიქრის გარდა არავითარი საზრუნავი შენ არარაობა ხარ ნამდვილი არარაობა რომელსაც არც კი ვიცი რომ მიახლოვდები მგონია რო დიდ ჭაობში მაგდებ, ჭუჭყში რომლის ჩამოშორებასაც მარიამის ერთი შეხედვა შველის . შეხედე და დაინახე როგორი შეიძლება ყოფილიყავი მაგრამ ვერასდროს იქნები უკვე იმდენად ცოდვილი ხარ შენც შეგეძლო გყოლოდა შვილი გეგრძნო როგორია როცა შენში ახალი სიცოცხლე არსებობს მაგრამ მოკალი გულგრილად უცოდველი ბავშვი რომლის საშუალებითაც მეც და ირაკლისაც გვათამაშებდი ორივეს გვათამაშებდი გვიყენებდი და არც კი შეგრცხვა გევედრებოდა ირაკლი ბავშვი არ მოგეშორებია გევედრებოდა მისი შვილი არ მოგეკლა მაგრამ არა მაინც მოკალი . ცხოვრებაში ერთადერთი რის გამოც ჩემი თავი მძლს ისაა რო შენთან შეხება მქონდა მრცხვენია რო შენ გეხებოდი , ფეხებშ გივარდებოდი , ყველაფერს გადავუსვი ხაზი და შენ აგირჩიე მრცხვენია რო ბრმა ვიყავი მაგრამ ეხლა ის ანათებს ჩემს ცხოვრებას და შენნაირი ვერასდროს მომიახლოვდება ისევ იმის გამო გელაპარაკები ადამიანურად რომ მისი ღირსი ვიყო იმიტო რო მას ვერ შევეხები იმ ხელებით რომლითაც შენ - ხელი უშვა ისე რო ინერციით დავარდა ძირს , ზიზღით დახედა და მარიამისკენ დაიძრა რომელიც იდგა უსმენდა გაოცებული ამ ყველაფერს და ტვინი ვერ ახდენდა ამ სიტყვების გადახარშვას . ალექსანდრეს შეხედამ გამოაფხიზლა მუცელზე მიადო ხელი მეორე შემდეგ წელზე და უბიძგა წასასვლელად . როცა შენობაში შევიდნენ მაშინვე მაგიდისკენ დაიძრა, მარიამიც მიყვებოდა და ხმას არ იღებდა -წავიდეთ მარიამ?- მშვიდი და ტკბილი ხმით უთხრა , მარიამმა მხოლოდ თავი დაუქნია და მაკრინესკენ დაიძრა
-მაკო დავიღალე და ჩვენ წავალთ ხო?
-კაი ჩემი პატარა ბავში არ გადაიღალოს მანდ- გაიცინა მუცელს მოეფერა
მანქანაში უხმოდ დასხდნენ , მარიამმა ღვედი შეიკრა და თავი სავარძელს მიადო, თვალები თავისთავად მიელულა , ყველა სიტყვა უტრიალებდა თავში. ისე მივიდნენ სახლამდე დასკვნა ვერ გამოიტანა . სახლში ძალაგამოცლილი მიაბიჯებდა, კიბეები აიარა და შემდეგ მიხვდა რო მარტო მიდიოდა. ალექსანდრე ქვემოთ დარჩა ღვინის ბოთლი გამოიღო და ერთი წიქა სულ მოუთქმელად დალია . მარიამმა კაბა ისე გაიხადა კიდე არ იყო აზრზემოსული და სულ ალექსანდრეს ირგვლივ ტრიალებდა პიჟამას გრძელი მაისური გადაიცვა რომელზეც ბავშვი იყო გამოსახული ზუსტად გამობერილ ღიპზე . თმების დაშლა დაიწყო და წელზე ჩამოიშალა სარკეში როცა ჩაიხედა ალექსანდრე დაინახა მის უკან იდგა შემდეგ ხელები მოხვია და მის თმებში ჩარგო სახე
-ჩვენი პატარა დღეს არ ცელქობს ხო?- ისეთი ტკბილი ხმით უთხრა მარიამს ჟრუანტელმა დაუარა . მისკენ შებრუნდა ისე რო პირდაპირ მის სუნთქვას გრნობდა რომელიც სახეზე ეფინებოდა
-რატო თქვი ის ყველაფერი?
-რა ვთქვი?- ხელი უკვე წელზე მოხვია და ისე დააცქერდა ზემოდან თან უღიმოდა მონუსხული
-ის რაც.. რაც სოფოს უთხარი
-რა ვუთხარი ისეთი რაც არ იცოდი?
-ისეთი რაღაცეები რატო უთხარი რასაც შენ თვითონ არ ფიქრობ შენ ხო .. შენ ხო პირიქით .. -ისეთი დაბნეული იყო საერთოდ ვეღარ აზროვნნებდა თან ალექსანდრეს მზერა და სიახლოვე გონებას ურევდა
-რა პირიქით?-ისევ ისე უთხრა რა ქნას მოსწონს ასეთ დაბნეულს რო უყურებს , თან თითებს დაასრიალებდა მის თმაში
-აუუ ალექსანდრე რატო აკეთებ ეგრე მიპასუხე ერთხელ ხო შეიძლება სულ ხო არ გეკითხები ყველაფერს არა??
-ის ვთქვი რაც სათქმელი იყო ეხლა კიდე ძილის დროა- ისე უცებ ააფრიალა ხელში მარიამი გონს ვერ მოვიდა
-ალექსანდრე
-დავწვეთ ეხლა და დავიძინოთ ძალიან დაიღალა მგონი ჩემი გოგო -საწოლზე დააწვინა საბანი დააფარა და თვითონაც გვერდით მიუწვა და როგორც ბოლო დღეებში იქცევა ჩვეული პროცედურა გაიარა მუცელს აკოცა ცოტახანს მცირე რიტმებს გრძნობდა შემდეგ დედიკოს ჩაეხუტა ფრთხილად აკოცა - ხვალ სკოლაში არ წავიდეთ ხო?
-ჰო- ჩუმად უთხრა და გაიტრუნა.
..........
ამ დროს რესტორანში მიდიოდა ქეიფი და სიმშვიდე კი არა „დაიმხეს თავზე „ ყველაფერი. მაკრინე დაღლილი დაჯდა თავის ადგილას და სუნთქვას ძვლივს ირეგულირებდა ცეკვის შემდეგ აბა რა იქნებოდა მინერალური მოსვა და დარბაზში მსხდომებს მოავლო მზერა მთელი რესტორანი სავსე იყო და მათ გარდა სხვებიც ქეიფობდნენ მთელი საღამოს განმავლობაში გრძნობდა ვიღაცისგან დაჟინებულ მზერას გულის კუნჭულში , ძალიან ღღმად უნდოდა რო ლიკა მართალი ყოფილიყო და ერეკლე მისულიყო მაგრამ ისე დასრულდა ღამის ორ საათზე მოლხენა არც საჩუქარი მისვლია და მითუმეტეს თვითონ არ გამოჩენილა.
მშობლებთან ერთად იჯდა მანქანაში უკან კი ლუკა და ლიკა მიყვებოდნენ ძალიან დარლილი იყო მაგრამ მაინც გახარებული . უკანა სავარძელზე იყო მისვენებული და ტკბებოდა სიჩუმით ამ დროს საკმაოდ მშვიდი იყო ქალაქი . უცებ მიშამ დაამუხრუჭა მანქანა და ლალიმ წამოიკივლა
-დედა რაა ეს
-რა რა ხდება?- უცებ წამოიწია წინ და თვალები ჭყიტა
-ზემოთ აიხედე გოგო - ყველამ განათებულ აფიშას გახედეს სადა მონაცვლეობით გადადიოდა მისი სამი თუ ოთხი სურათი ქვემოთ კი წარწერა იყო „დაბადების დღეს გილოცავ ფერია“
-ვაიმე-ერთი ეს თქვა უფრო თავისთვის და თვალი არც კი დაუხამხამებია . ქალია და როგორც არ უნდა იყოს ბედნიერებამ თავისით შემოუტია გაუაზრებლად და სახეზე აშკარა კმაყოფილება დაეტყო
-მაკრინე რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?
-მე რა ვიცი დედა? ვიღაც მილოცავს ალბათ ჩემების სიურპრიზია
-რა შენების გოგო ეგ რო ქონოდათ ჩაფიქრებული მე არ მეცოდინებოდა?
-გეყოს ეხლა ლალი რა შუაშია ბავში ვიღაც ულოცავს - მშვიდად თქვა მახომ მაგრამ აშკარად არც ის იყო კმაყოფილი. მანქანა და გზა და გზა განაგრძო მაგრამ იგივე ყველგან ეწერა ეს აგიჟებდა მახოს და მართალია არაფერს ამბობდა მაგრამ მაკრინე ხო კარგად იცნობდა მას . თანდათან მოუვიდა ბრაზი . ეზოში შევიდნენ მანქანიდან გადასულმა კი ისეთი შოკი მიიღო მაშინვე მიეყრდნო მის წინ მთელი ეზო სადაც კი ბეტონი იყო სხვადასხვანაირი ყვავილი იყო დადებული ფაქტიურად დერეფანი გაიარეს კართან კი როგორც ყოველთვის 22 წითელი ვარდი იდო ამჯერად ბარათიც ახლდა“ კიდევ ერთხელ გილოცავ ჩემო ფერია ბედნიერებას 8/
გისურვებ რომელსაც აუცილებლად მოგანიჭებ „ გაბრუებული იხედებოდა ბოლოს მამამისის თვალებს წააწყდა და მიხვდა რო დრო იყო გონს მოსვლის /
-ბარათი მომეცი- ლალიმ გამოართვა
-დედა
-რა დედა არა რა დედა- უცებ წაიკითხა და გაგიჟდა როგორც იცის- რა უფლებით აკეთეს ეს ვიღაც ამას ჯერ ფერიას რო გეძახის ესიგი რაღაც ურთიერთობა გაქვთ რომელზეც დედასენს წარმოდგენა არააქ და თან გჭერს რო ბედნიერებას მოგანიჭებს ვინაა ეს ბიჭი და რა ურთიერთობა გაქვთ
-არანაირი ურთიერთობა არ გვაქ
-მახო უთხარი უთხარი რო თქვას ვინაა თორე გავგიჟდები ასე წყნარად როგორ ხარ
-მაკრინე დარწმუნებული ხარ რო არაფრის თქმა არ გინდა? დავიჯერო ისეთი მკაცრი მამა ვარ რო გეშინოდა ? არ ველოდი შენგან მაგას
-მამა კარგი რა არც შენ გჯერა? მართლა არ მაქ არანაირი ურთიერთობა
-მისი ქმედება სხვა რამეზე მეტყველებს
-ღმერთო ამ სახლის მისამართი იცის და შენ რო ბინაში მარტო ხარ იქნებ იქ გაკიტხავდა საერთოდ ვაიმე ამას რას მოვესწარი აჰა დაისვენე ეხლა ბატონო მახო ხო მოიკალით ორივე მამა შილმა თავი დამოუკიდებლად იცხოვროს ამხელა ქალია აჰა
-იმედი გამიცრუვდა მაკრინე ამას არ ველოდი შენგან
მაკრინე საშინლად გაბრაზდა ჩანთას ხელი დაავლო და წავიდა
-სად მიდიხარ
-სახლში რო დამშვიდდებით მერე გავარკვევთ ყველაფერს -მანქანის გასაღები აიღო და წავიდა . ბინაში შევიდა და შუქი აანთო იქ ხო ისედაც სავსე იყო მთელი სახლი ვარდებით და შესანისნავი სურნელით იყო გაჟღენთილი თითოული კუთხე . ფეხზე გაიხადა და თმები ჩამოიშალა , დაქანცული დაეშვა დივანზე და ბარათი იქვე დადო . მერე წამოდგა და საძნებელშ გავიდა ცოტაც და გათენდებოდა .
ვერ დაიძინა მიხვდა რო ტყუილად იწვა შუქი აანთო და სამზარეულოში გავიდა წყლის დასალევად . ჭიქით ხელში შეპლატუნდა უკან ოთახში მარტო მოკლე პენუარი ეცვა რომელიც ძვლივს უფარავდა გამობურცულ უკანალს . იატაკს უყურებდა საერთოდ არ გაუხედავს ოთახში უბრალოდ ვარდის სურნელს სასინლად ნაცნობი სურნელი შეერია და მიხვდა რო იქ ვიღაც იყო უცებ აწია თავი და წინ მდგომი ერეკლე რო დაინახა თვალები გაუფართოვდა ისე უყურებდა გონება ებინდებოდა
-შენ .. აქ .. ხო მაგრამ მე ხომ კარი ჩავკეტე
-შენი აზრით საჩუქარს არ გადავცემდი ჩემს ფერიას დაბადების დღეზე?- მისმა სასიამოვნო ხმამ გაიჟღერა და უფრო შეამცირა მათ შორის მანძილი მაკო კი უკან იწევდა მისი მზერა აშინებდა კედელს აეკრო ზურგით და გაჩერდა
-საჩუქარს? დამცინი? მეტი საჩუქარი და სიურპრიზი რაღა უნდა მომიწყო ააჩრელე ყველაფერი ჩემი ფოტოებით და ყვავილები ხო საერთოდ ეხლა უკვე მშოლებიც გადამირიე და ცხოვრებაში პირველად არ ნდობა ვერ გავუმართლე
-ეჭვი როცა ეპარებათ მანდ არავინ არაა დამნაშავე მე ის გავაკეთე რაც მინდოდა და მივიღე რაც მინდოდაბედნიერების სხივები შენს თვალებში რომელსაც ვერ დამალავ ჩემო ფერია - ლოყაზე ცხელი ხელის გული შახო და იგრძნო მაკრინე როგორ შეკრთა მისი ეს მორცხვობა და დაბნეულობა საშინლად იზიდავდა
-ასეთი როგორ ხარ უტიფრად შემოდიხარ ჩემს სახლში მიგზავნი მანამდე ვარდებს და ეხლა კიდე მთელს ჩემს სანაცნობოს ეცოდინება რო ვიღაც მყავს . ცოტა მაინც რო მცემდე პატივს და როგორც ამბობ მადლობელი რო იყო იმისთვის რაც გავაკეთე არ გამხდიდი ვიღაცეების საჭორაოს
-ფერია რატო იშლი ტყუილად ნერვებს? დატკბი იმით რაც გაქ და რასაც მოგცემ ნუ განაღვლებს ნურავის აზრი მე და შენ ხო ვიცით რო ცუდი არასდროს არაფერი მოხდება -ისევ ეფერებოდა ლოყაზე ძალიან ნაზად და ხმაც ისე ქონდა დამტკბარი დაჰიპნოზებული ლაპარაკობდა - ისე თუ ჩაიცმევ რამეს მაგ ნაჭრის ნაგლეჯის გარდა კარგი იქნება შენთვის - უცებ როგორც ყოველთვის თემა გადაიტანა და ურცხვად აათვალიერა მაკრინეს უნაკლო სხეული , გოგოს ლოყები შეეფაკლა ამაზე გაეღიმა
-არ მაძლევ საშუალებას გავიწიო თუ ვერ ხვდები - გაბრაზებულმა უთხრა
- ეგრე არ მინდა -მაცდურად გაუღიმა და ფრთხილად შეახო აწითლებულ ღაწვზე ტუჩები - ეს შეფაკლული ღაწვები მაგიჟებს -ბიჭმა მისი სურნელი ღრმად შეიგრძნო და ხელი ფრთხილად შეუცურა წელზე ისე რომ უკვე მასზე იყო აკრული და თავისი ძლიერი მკლავებით ფარავდა. ეს პატარა გოგო ჭკუას აკარგიებდა 28 წლის მანძილზე პირველად მთლიანად იყო მისით შეპყრობილი ტუჩები ოდნავ შეახო მხარზე და იგრძNო როგორ ცახცახებდა მაკრინე. საშინლად არ ესიამოვნა მიხვდა რო აშინებდა და ეს აგიჟებდა ყველაზე ნაკლებად მისი დაფრთხობა უნდოდა . უდნავ მოშორდა ხელი მის მკლავს ჩამოაყოლა და მისი ნაზი თითები ძლიერ ხელში მოიქცია ჯერ აკოცა მერე კი თვალებში ჩახედა
-უკვე გვიანია ამიტო ჯობია საჩუქარი გადმოგცე - ჯიბიდან პატარა კოლოფი ამოიღო გახსნა და მაკრინემ პატარა ანგელოზის გამოსახულება დაინახა ძალიან ლამაზი ნამუშევარი იყო ბრილიანტის თვლები ბრწყინავდნენ
-მე .. - იმდენად უცხოდ ეჩვენა ხმა უცებ დაიბნა-ამას ვერ მივიღებ ისედაც ბევრ..
-ჩშ - ტუჩებზე თითები მიადო და გააჩუმა- მე არაფერს გთხოვ არც არასდროს შეგაწუხებ უკან ზდევით არასდროს გავაკეთებ იმას რაც შეგაწუხებს მაგრამ მინდა რო ეს ჩემგან გქონდეს სამახსოვროდ და იცოდე როცა დაგჭირდები ნებისმიერ დროს შენთან ვიქნები და ყველაფერს გავაკეთებ შენს გამო - გაუკეთა ყელსაბამი მისი სახე ხელებში მოიქცია და ძალიან ნაზად შეახო ტუჩები შუბლზე ცოტახანს მისით ტკბებოდა შემდეგ სწრფად მოშორდა და წავიდა.
მაკრინე კი იდგა კედელთან ემოციებით სავსე და მთელი მისი სხეული მოცული იყო ამ ბიჭით, ისევ გრძნობდა მის შეხებას , ისევ გრძნობდა კანის წვას იმ ადგილას სადაც ტუჩები შეახო ხელი ანგელოზის გამოსახულებას ჩამოუსვა და თვალები დახუჭა. ასე გათიშული დაწვა საწოლში და მასზე ფიქრებით ჩაეძინა , მთელი ღამე მისი თვალები ედგა თვალწინ .
ერთ კვირაში დემეტრე წავიდა ლიკამ როგრც გაიგო მისი სახლში დასრულდა რემონტი და უკვე შეეძო გადასვლა . მართალია სულ კბენდნენ ერთმანეთს მაგრამ ისე იყო მოწყენილი მარიამი და მაკრინე ვეღარ ცნობდნენ დიდი ხანი არ გაგრძელებულა ეს მონატრება რადგან როგორც კი სადმე მიდიოდა კურსელებთან ერთად ისიც იქ ჩნდებოდა მოულოდნელად როცა ყველაზე ნაკლებად ელოდა თითქოს სიტუაციას ზვერავდა და ასე მოულოდნელადვე მიდიოდა .
ალექსანდრე და მარიამი უკვე საატესტატოსთვის ემზადებოდნენ და აღარაფრისთვის რჩებოდა დრო. გამოცდებმაც კარგად ჩაიარა უკვე კი დარჩენილი იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი ეროვნული გამოცდები. ყოველ დღე დადიოდა მასწავლებლებთან და საშინლად გადაღილი იყო თან უკვე იმხელა მუცელი ქონდა ძვლივს მოძრაობდა მაგრამ მაინც არ ნებდებოდა
-მარიამ გეყოფა რა დაღლილი ხარ არ უნდა ამდენი კითხვა - წიგნი მოაშორა ალექსანდრემ და გვერდით გადადო . რვა თვის ფეხმძიმე იყო მარიამი და იმხელა მუცელი ქონდა ალექსანდრე ვეღარც ეხუტებოდა ნორმალურად - მა დედიკო ძალიან ბევრს მეცადინეობს და უთხარი რა შენც რო გაჩერდეს ცოტა- მუცელთან თქვა და აკოცა
-აუ ალექსანდრე კაი რა ხვალ გამოცდაა
-მერე რა ყველაფერი მომზადებული გაქ დამშვიდდი ეხლა და დავიძინოთ ხვალ რო ძალა გქონდეს
-მშია - როგორც ყოველთვის ისეტი გამომეტყველება ქონდა ალექსანდრეს სისხლი უჩქროლდებოდა
-რა მოგიტანო?
-აუ არ ვიცი ბალი მინდა ეხლა ძალიან
-წავედი - წამოდგა შარვალი ამოიცვა და წავიდა. რამოდენიმე წუთში ამოვიდა მარიამმა მიირთვა სალათიც ბალიც დააყოლა და ბოლოს როგორც იქნა დაისვენა დაიძინა .
მეორე დღეს გაქმოცდა ქონდათ და საშინლად დაიღალა ., მაგრამ კმაყოფილი დარჩა და მომდევნო გამოცდებზეც ენთუზიაზმით მიდიოდა. ყველაფერმა კარგად ჩაიარა და ბედნიერი იყო.
სახლში იყო დივანზე იჯდა ყველა ერთად ისხდნენ და ბავშვზე საუბრობდნენ როგორც ყოველთვის
-ნინ თქვენ როდის გეყოლებათ?- ტასომ კითხა ნინიკოს რომელსაც საკმაოდ დიდი მუცელი ქონდა და დუდას უკვე დიდი ხანია დაარბენიებდა თავის ნებაზე
-სამ თვეში გაჩნდება ჩემი პატარა
-სამ თვეში მეყორება ორი ერთნაირი ბავში და მერე რაღა მეშველება - დუდამ გაიცინა და ლოყაზე აკოცა ცოლს
-მანამდე მიდი ეხლა მაცივარში ნაყინი იქნება და მომიტანე
-ვაიმეე ერთი წუთი არ ისვენებს რა ერთი წუთი - დუდა წამოდგა და წავიდა
-მეც მინდა ნაყინი- მარიამმა გაბერილ მუცელზე გადაისვა ხელი ნატაც მაშინვე წამოდგა
-ეხლავე მოგიტან ჩემო გოგო
-ალექსანდრე სად წავიდა ?
-საქმე ქონდა რაღაც და მოვა მალე- ნიკოლოზმა უპასუხა და სადღაც დარეკა.
ცოტახანში ალექსანდრე შემოვიდა მარიამმა მაშინვე შენიშნა რო რაღაც აწუხებდა მაგრამ არაფერი უთქვია . ნინი და დუდა მალე წავიდნენ , ნიკოლოზსაც საქმე ქონდა და წავიდა.
-სანდრო მომეხმარე რა ზემოთ ავიდეთ
-კი ეხლავე- თითქოს სხვაგან იყო ფიქრებით ხელი მოხვია და წამოაყენა . ზემოთ ისე ავიდნენ არაფერი უთქვია, მარიამმა გამოიცვალა და ოთახში გავიდა . ალექსანდრე უკვე იწვა და ჭერს უყურებდა ვერც კი მიხვდა როგორ დაწვა მარიამი. ცოტახანს უყურებდა და შემდეგ ვეღარ მოითმინა
-ალექსანდრე რა ხდება?
-რა .. რამე მითხარი?
-რა გჭირს რამე მნიშვნელოვანი მოხდა?
-იცი მე არ ვიცი რა ვქნა? აუცილებლად უნდა წავიდე ბაქოში მთელი თვით მაგრამ ეხლა როგორ წავიდე
-და რა გიშლის ხელს მოაგვარე შენი საქმე და დაბრუნდი მერე რა პრობლემაა -მართალია ძალიან ეწყინა რო მიდიოდა რადგან მის გარეშე ვერ გაძლებდა როცა ვერ ნახავდა ძალიან მოენატრებოდა
-შენ როგორ დაგტოვო ამდენი ხნით თანაც ბავშვი რო გაჩნდეს?
-ჯერ ადრეა დარწმუნებული ვარ შენი ჩამოსვლის შემდეგ დაიბადება
-არ გაბრაზდები რო წავიდე?- მისკენ გადაბრუნდა და თვალებში ჩახედა
-არა რატო უნდა გავბრაზდე
-სულ ტყუილად ვფიქრობდი ამდენს რა გაგაბრაზებს არც მოგენატრები და არც გაინტერესებს სად ვიქნები რა მნიშვნელობა აქ შენთვის- უცებ წამოდგა ჩაიცვა და გავარდა. მარიამმა მთელი ღამე ვერ მოხუჭა თვალი უკვე აღარ შეეძლო ასეთი სიცივის გამოჩენა როცა ალექსანდრე საშინლად დათბა მის მიმართ . ალექსანდრე გამთენიისას დაბრუნდა არც დაუძინებია პირდაპირ ბარგის ჩალაგება დაიწყო .
წასვლის წინ მარიამს ისე შეხედა გოგოს სუნთქვა შეეკრა გრძნობდა რო თავისი ურეაქციობით გულს ტკენდა . სახლიდან უკვე გასული იყო როცა სწრაფად გამოაღო კარი და გავიდა. ალექსანდრე მანქანაში ჯდებოდა მარიამი რო დაინახა თვალები გაუბრწყინდა
-ალექსანდრე-სწრაფად დაიძრა მისკენ და ნაზი თითები მთელი ძალით მოხვია, თავი მკერდზე მიადო და გაიყურსა. არაფრის თქმას არ აპირებდა უბრალოდ მისი სიახლოვით ტკბებოდა. ალექსანდრემაც მოხვია ხელი და მაგრად მიიკრა გულზე. შემდეგ ოდნავ მოშორდა თავი ააწევინა და აკოცა
-ჭკვიანად- გაუღიმა და ისევ შეახო ტუჩები შუბლზე.




მაკრინემ დახურა ბოლო კურსი წარმატებით და დამხმარე ექიმად დანიშნეს მაღალი ქულების გამო და ძალიან გახარებული იყო. სულ რამოდენიმეჯერ შეხვდა ერეკლეს ყოველ ჯერზე ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს გული უჩერდებოდა, სუნთქვა ეკვროდა . როგორც უთხრა არასდროს ზედმეტად არ ეჩხირებოდა თვალში მხოლოდ მიესალმებოდა მოეხვეოდა და წავიდოდა.
ახალ თანამშრომლებთან ერთად კლუბში წასვლა გადაწყვიტა , ტანზე მომდგარი მოკლე კაბა ეცვა ძალიან სექსუალურად გამოიყურებოდა გრძელი თმები ტალღებად ეყარა მხრებზე , მსუბუქი მაკიაჟი მეტ ეშხს მატებდა.
გოგოებმა სახლში მიაკითხეს და ერთად წავიდნენ. კარგად ერთობოდნენ ცოტა დალია კიდეც მაგრამ გადამეტებულად მოქმედება არასდროს უყვარდა ეხლა მშვიდად იჯდა და უყურებდა მოცეკვავე წყვილებს
-შეიძლება ვიცეკვოთ?- ვიღაც ბიჭი მივიდა
-იცით
-ძალიან გთხოვთ
-კარგით - წამოდგა და გაყვა ბიჭმა ისე უხეშად მოხვია ხელი უსიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა , მაგრამ ეგრევე ხო ვერ გაიქცეოდა
-მე ნიკო თქვენ?
-მაკრინე
-უცხო სახელია თქვენსავით უცხო და გამორჩეული
-უკაცრავად უნდა გავიდე- ხელიდან დაუსხლტა მალევე და სააბაზანოში გავიდა . წყალი მოუშვა როდესაც კარი ვიღაცამ უხეშად შეაღო და ისე მიხურა შიშისგან შეხტა . უცებ გაიხედა და ნიკო რო დაინახა შიშის ნოტები იგრძნო
-აქ რა გინდა
-შენ პატარა. საერთოდ არ ვარ ბევრი შესავლების ხასიათზე უცებ მოვილევთ და მორჩება - კარი გადაკეტა და მაკრინესკენ დაიძრა რომელიც უკან იხევდა
-არ შემეხო არ გაბედო მოკარება
-კარგი რა ფისო რატო მახარჯიებ დროს? -ხელი უხესად კრა ისე რომ კედელზე შეჯახებისას ხერხემალი ისე ეტკინა დაიკვნესა და თვალები მიელულა
-არ შემეხო წადი გთხოვ შემეშვი გთხოვ
-რა სექსუალური ქალი ხარ ძალიან ვნებიანი
-გამიშვი- ხელი კრა მაგრამ ისევ მიაჯახა კედელს ჩაიკეცებოდა ხელი რო არ მოეხვია იგრძნო როგორ აიკრა სხეულზე და ხელს უტიფრად დაასრიალებდა მის სხეულზე. კიდევ ერთხელ სცადა გაბრძოლება მაგრამ ლოყის წვა იგრძნო შემდეგ ყვიროდა მაგრამ პირზე მიაფარა ხელი და კაბა გადაუხია. მაკრინე მთელი ძალით ცდილობდა თავის დახსნას მაგრამ არაფერი გამოდიოდა კაბა მთლიანად შემოხეული ქონდა ბიჭი შარვლის ქამარს დაწვდა და წამში გაიხსნა მაშინ უკვე ბოლოჯერ გაიბრძოლა ფეხი კრა მაგრამ ისე განრისხდა ხელი დაარტყა და ისეთი ტკივილი იგრძნო ვეღარაფერს ხედავდა , მხოლოდ ხმაური ესმოდა , რაღაც დაიმტვრა შემდეგ თავისუფლება იგრძნო და ძალაგამოცლილი დაეცა იატაკზე , შემდეგ ნაცნობი ხმა ესმოდა რომელიც ისეთი ხმა ქონდა გულს უჩერებდა, შემდეგ ბურუსმა მაოიცვა ყველაფერი და გაითიშა.
მალე იგრძნო რო ვიღაცას ხელში ეჭირა და სხეულზე ყავდა აკრული , საშინლად ნაცნობ სურნელს და ემოციას გრძნობდა, იცოდა რო დაცული იყო ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და მოდუნდა . ცხელი ტუჩების შუბლზე შეხება იგრძნო .
ძვლივს მოახერხა თვალების გახელა რადგან ძალა გამოცლილი ქონდა , თავდაპირველად ვერ მოახერხა საგნების გარჩევა შემდეგ კი მიხვდა რომ საძინებელში იწვა ოდნავ წამოიწია მაგრამ ძალა გამოეცალა და ისევ დაწვა კარი გაიღო და ფერდაკარგული ერეკლე შემოვიდა, გამოფხიზლებულს რო შეხედა მაშინვე მასთან მივიდა და მოეხვია
-ჩემო ფერია მაპატიე გთხოვ
-შენ .. იქ როგორ მე ხომ მან მე - ცრემლები მოდიოდა და თავს ვერ იკავებდა
-მაპატიე გთხოვ ვერ დაგიცავი სიტყვა ვერ შევასრულე დავაგვიანე უნდა მცოდნოდა მალე უნდა მოვსულიყავი გეფიცები ჩემო ლამაზო აღარასდროს არავინ შეგეხება ვერავინ გატკენს ჩემო ლამაზო - იხუტებდა და მთელი ემოციით უკოცნიდა სახეს
-შენ რო არა შენ რო არ მოსულიყავი - სიტყვებს ვერ უყრიდა თავს და ცრემლების ნაკადი მოდიოდა , მთელი სხეული უცახცახებდა , საშინელ ტკივილს გრძნობდა
-ჩშ ყველაფერი კარგადაა , დასრულდა ჩემო ფერია იფიქრე რო უბრალოდ კოშმარი იყო საშინელი კოშმარი - თმაზე უსმევდა ხელს და მის დამშვიდებას ცდილობდა შემდეგ გულზე მიიკრა და მანაც ცოტახანში შეწყვიტა ტირილი , სხეულიც ისე აღარ უთრთოდა და სუნთქვაც დაურეგულირდა, თვალები დახუჭული ქონდა . ერეკლე მის თმებში დააცოცებდა თითებს ხელს კი ზურგზე დაასრიალებდა მისი ეს ქმედება დამამშვიდებელივით მოქმედებდა .
-მე წავალ ეხლა და მალე მოვალ ხო?- მოგვიანებით უთხრა გოგონას და შუბლზე აკოცა
-მალე მოხვალ?
-ძალიან - მსუბუქად გაუღიმა და ოთახიდან მიიმალა. გოგონა საწოლს მიეყრდნო და ეხლაღა დაიხედა სხეულზე და დაინახა როგორ უმშვენებდა სხეულს ერეკლეს მაისური როცა გაიაზრა რომ საცვლების ამარა იყო მის წინაშე სხეული აუხურდა წამიერად მაგრამ მალევე გადაავიწყდა ისევ ის კადრები დაუდგა თვალწინ და ერეკლეს სიტყვები გაახსენდა ბოდიშს როგორ უხდიდა დაგვიანებისთვის და სიტყვის გატეხვისთის. მხოლოდ ეხლა გაიაზრა ეს ბიჭი მისთვის რამდენს აკეთებდა , როგორ ზრუნავდა და აფასებდა უდიდესი სითბოთი აივსო და თავი დაცულად იგრძნო .
ერეკლე მალე შევიდა ოთახში ხელში წვენით სავსე ჭიქა და წამლის კოლოფი ეჭირა
-უკეთ ხარ? დამამშვიდებელი მოგიტანე დალიე და მშვიდად დაგეძინება დასვენება და ძალის მოკრება გჭირდება
-მადლობა
-არაფერი მომხდარა და მეც არაფერი გამიკეთებია კარგად დაიმახსოვრე ეს გესმის? - მკაცრად უთხრა და თვალი ჩაუკრა - ჩემი ფერია ვაფშე არ გიხდება ტირილი ტო იმენა შენ სულ უნდა იცინოდე
-კარგი მართალი ხარ , გვიანია როგორც თქვი უკვე უკეთ ვარ და სახლში მინდა წასვლა შეგიძლია რომ..
-ეხლა სად ხარ აბა? თუ აქ ვერ გრძნობ თავს კარგად მაინც აქ მოგიწევს დარჩენა მე არ გიშვებ
-ხო მაგრამ ისედაც
-არავითარი მაგრამ მე ეხლა სააბაზანოში შევალ მალე გამოვალ და მერე მეორე საძნებელშ შევალ იქ არაა ჩემი ნივთები და ამით ვისარგებლებ შენის ნებართვით - უცებ უთხრა კარადიდან რაღაცეები გამოიღო რითაც დაასკვნა ქალბატონმა მაკრინემ რომ ამჟამად მის საძინებელში იმყოფებოდა და უცებ გაუჩინარდა სააბაზანოში.
დიდხანს არ დაუგვიანია მალევე გამოვიდა სპორტული შარვალი და ნაცრისფერი მაისური ეცვა სველ თმაზე ხელი გადაისვა და გასწორება სცადა . შემდეგ საწოლისკენ დაიძრა
-კიდე არ დაგილევია? მოდი მე დაგალევიებ თვითონ და ბარემ გავალ თორე მეც მეძინება- წამალი გამოიღო და წვენი აიღო
-არ მინდა ეგ. მე რაღაც რო გთხოვო შეიძლება? - უთხრა და ოდნავ შეეფაკლა ღაწვები
-აბა გისმენ რით შემიძლია ჩემს ფერიას ვემსახურო?- გაუღიმა ერემ და რაღაც გასაოცარის მოლოდინში გაირინდა
-მე მინდა რომ ... მინდა გთხოვო შეგიძლია ამაღამ .. აქ რო დაწვე ჩემს გვერდით არ მინდა მარტო ვიყო ...- ძვლივს უთხრა და თვალების ფახულით გახედა , ერეკლეს მის ქცევაზე გაეღიმა როგორც ყოველთვის და საშინლად ესიამოვნა
-ხოო დავფიქრდები თუ შევძლებ შევასრულო ეს მეტად რთული დავალება - ხასიათზე მოვიდა მაკო კარგად რო დაიგულა და მისი გამხიარულებაც გადაწყვიტა
-ოო ნუ დამცინი მე უბრალოდ
-კაი ნუ იბუტები პატარა ბავშვივით ერთი წუთი გავალ და მოვალ - უცებ გავიდა და მალევე დაბრუნდა შუქი ჩააქრო , საწოლს მიუახლოვდა და მის გვერდით დაწვა
-ერეკლეე -დუმილი მაკომ დაარღვია და გვერდით მწოლიარეს გახედა
-გისმენ ფერია
-იქ როგორ აღმოჩნდი?
-არ მინდა მაგაზე საუბარი რაც მეტჯერ გაიხსენებ მით უფრო დაგამახსოვრდება შეეშვი საერთოდ მაგ ამბავს და დავიძინოთ ეხლა მეძინება ძალიან დაღლილი ვარ დღეს იცი რამდენი შეხვედრა მქონდა? მაინცადამაინც ეხლა გადაირია ყველა რა- თბილად უთხრა მისკენ გადაბრუნდა ხელები მოულოდნელად მოხვია ისე რომ ზედ აიკრა ქალბატონი მის ყელში ჩარგო სახე ერთხელ აკოცა და თვალები მინაბა- თუ არ ისუნთქებ დაიგუდები და მერე მე რა ვქნა?- როცა მიხვდა როგორ იწვა მაკრინე სიცილით უთხრა და კიდე აკოცა
-ნუ დამცინი უბრალოდ მე.. - ერეკემ წარმოიდგინა როგორ შეეფაკლა გოგოს ლოყები და გააჟრჟოლა
-გემუდარები მოეშვი , თავისუფლად დაწექი და დაიძინე -ისეთი ხმა ქონდა ელექვით მოქმედებდა......
დილით ისევ მასზე აკრულს გამოეღვიძა ოღონ იმ განსვავებით რომ ერეკლე გულაღმა იქვა ხოლო მაკრინე მისი ნახევარი სხეულით იყო მასზე აკრული თავი მის ყელში ქონდა ჩარგული და სხეულზე კი მისი ტორები ქონდა მოხვეული . თავი ფრთხილად წამოწია და რო ეგონა შეუმჩნევლად დავბრუნდები ჩემს ადგილასო დაინახა ერეკლეს დაჭყეტილი თვალები როგორც ყოველთვის მსუბუქად გაუღიმა და ხელით სახეზე ჩამოყრილი თმა გადაუწია
-დილამშვიდობის
-დილამშვიდობის- უცებ უთხრა აწითლებულმა და გვერდით გადაწვა . ერეკემ რო გაიცინა უცებ გაბრაზდა- ნერვებს მიშლი
-ხოო? - მისკენ გადაბრუნდა და ღიმილით შეხედა-რატოო?
-იმიტო რო დამცინი სულ ხალისობ ჩემი რეაქციებით რა გავაკეთო არ შემიძლია სხვანაირად ცუდია რო მიჩვეული არ ვარ ..- ლუღლუღებდა საყვარლად ქალბატონი ექიმი და აგიჟებდა მისი ეს ბავშვური გამომეტყველება ერეკლეს ისე აგიჟებდა რო თავს ძვლივს იკავებდა არადა არ უნდოდა მისი დაბნევა ჯერ ერიდებოდა მკვეთრ წინსვლებს
-ჩემი არ უნდა გრცხვენოდეს და სხვასთან არც არასდროს იქნები მსგავს სიტუაციებში - დარწმუნებულმა თქვა გოგოსკენ დაიხარა და ლოყაზე აკოცა
-ასე დარწმუნებული რატო ხარ
-შეგიძლია მითხრა სულ რატო ატარებ ჩემს ნაჩუქარ ანგელოზს?- ყურადღება გადაიტანა მოხერხებულად ერეკლემ და გოგოს თვალებში ჩააჩერდა
-ვინ გითხრა რო სულ ვატარებ უბრალოდ გუშინ ჩემს კაბას ძალიან უხდებოდა და გავიკეთე
-ტყუილის თქმას სიმართლე გეთქვა არ ჯობდა ვითომ?-გაუღიმა ისევ და ლოყაზე ხელი ჩამოუსვა არ შეუძია ასე მაინც თუ არ მოეფერა და რა გააკეთოს
-არც შენ მეუბნები სიმართლეს და მე რატო უნდა გითხრა ყველაფერი?
-ანუ ჩემს სიმართლესთანაა შენი სიმართლე კავშირში? კარგი მაშინ როცა მე გეტყვი მაშინ მითხარი შენც - მოკლედ მოუჭრა და წამოდგა - საუზმეს მოვამზადებ და მერე წავიდეთ სადაც შენ გაგიხარდება
-ვინ მოამზადებს შეენ?
-რატო გიკვირს ვერ შევძლებ შენი აზრით?
-ჩემი თვალით უნდა ვუყურო როგორ ამზადებს ერეკლე ხიმშიაშვილი საუზმეს ჩემთვის- მხიარულად წამოხტა საწოლიდან და წინ აესვეტა ერეკლეს
-არავითარ შემთხვევაში მე მიყვარს ჩემი თითები- ერეკლემ რო აათვალიერა წამიერად ეგრევე თქვა
-ვერ გავიგე?
-ასეთ ფორმაში რო დამადგე თავზე და მე რამის დაჭრა მომიწიოს ხო წავითალე თითებიც - ეს რო უთხრა უკვე ელოდა მის წამოწითლებას და ასეც მოხდა კიდეც ფეხები ისე საყვრალდა გადააჯვარედინა და მოიბუზა ამის ჭკუა გადაეკეტა ისე მოუნდა იმ ლამაზი სახის და დაბურცული ტუჩების დაკოცვნა
-ისე ნუ ამბობ რო ვიფიქრო თითქოს უცხოს ხედავ რამეს- ეს ენა რო არ ქონდეთ მოკლედ ამ ქალებს ხო იფიქრებდა კაცი მორცხვზე მორცხვები არიანო
-ისეთი რაღაცეებს ნუ მეუბნები ეხლა რამე უხეშად რო გითხრა ხო? ჩემი დის შორტი დევს kარადაში ის ჩაიცვი და მერე გამოდი - უცებ აქცია ზურგი თავი დაიხსნა ასე ვთქვათ და სამზარეულოში შევიდა. საჭირო ინგრედიენტები მოიმარჯვა მსუბუქი სალათისთვის და დაჭრა დაიწყო . მაკრინე შევიდა და მრგვალი მაგიდის მეორე მხარეს მარალ სკამზე დასკუპდა
-ნუ მიყურებ ისე თითქოს ქულები უნდა დამიწერო
-ჩემს თვალში ქულების დაწერა აღარ გჭირდება - მოულოდნელმა წინადადებამ გააკვირვა ხიმშო უფროსი და გოგოს ახედა „ეს როგორ გავიგო“ მზერით - ანუ იმის თქმა მინდა რომ შეფასება არ გჭირდება
-კარგი მაგ ტყუილის სწორ პასუხსაც მოგვიანებით მეტყვი ალბათ - უდარდელად უთხრა და განაგრძო საქმე ისე ლამაზად ჭრიდა შეშურდებოდა ბევრ ქალსაც . მაკრინე უცებ ჩამოხტა სკამიდან მაცივართან მიკუსკუსდა წვენი გამოიღო შემდეგ ჭიქა იპოვა ჩაასხა და ისევ დაბრუნდა თავის ადგილას ერეკლე თვალს ჩუმად აპარებდა უკვე ტოსტებს ამზადებდა და საშინლად სიამოვნებდა მის სამზარეულოში ასეთ ფორმაში მოსიარულე მაკრინეს დანახვა .
-რაღაც მინდა გკითხო შეიძლება?
-ეს შენი ზრდილობიანი ხასიათი მაგიჯებს პირდაპირ მკითხე ამის შემდეგ ყველაფერი რაც გაინტერესებს - ისე უთხრა მაცივრიდან ჯემს, კარაქს და წვენს ირებდა
-მაინტერესებს ვინმე თუ გყავს- ეგრევე აჯახა . ხიმშომ ეს რო გაიგო გულში ბოლო ხმაზე ხარხარებდა, მისი ხმის და გამომეტველების წარმოდგენისას როცა ამას ეკიტხებოდა და მისი წამებაც განაგრძო
-როგორ არ მყავს - ეს რო უთხრა ასე უდარდელად ახედა ეგრევე გოგოს და სახე რო შეეცვალა სიგიჟემდე ესიამოვნა
-ხოო მე მეგონა ..- საცოდავად ამოილუღლუღა და თიტების მტვრევა დაიწყო ლამის მოიტეხა ყველა ეს სადისტი ბიჭიც ერთობოდა
-რა არი იცოდი ეხლა რო მყავდა? აბა ისე როგორ შეიძლება დაუჯერებელია ეგ რამ გაფიქრებია რო მე ჩემნაირ კაცს ვინმე არ ეყოლებოდა მითუმეტეს ჩემი ასაკიდან გამომდინარე სად შემიძლია ეხლა სულ ...- კიდე რაღაც საშინელების თქმას აპირებდა უფრო რო გაებრაზებია მაგრამ ამკრინემ გააჩერა უცებ ჩამოხტა სკამიდან დაბნეული და ანერვიულებული
-არაფრის თქმა აღარაა საჭირო მე გავალ ჩემს ჩანთას ავიღებ და წავალ არ მინდა საუზმობა ..- უცებ მიაყარა და გავარდა აი მაშინ კი სიცილით გაყვა უკან ერეკლე უყურებდა გოგო როგორ მიფარფატებდა და არც აჩერებდა სწრაფად რო შევიდა საძნებელშ და კარი ლამის მიარტყა სახეზე ისეთი ძალით მიხურა მაშინ განაგრძო
-სად მირბიხარ ვერ გავიგე არ იცი რო მყავს დედა , მამა, და , გადარეული ძმა სხვათაშორის ბებიაც მყავს დედის მხრიდან კიდე ყველაზე ძვირფასი და ფასდაუდებელი საგანძური მყავს - ისე დაუტკბა ხმა უკვე ბედნიერებით ავსილ მაკრინეს ჟრუანტელმა დაუარა- ჩემი ფერია მყევხარ რომელიც პირველად გათიშულმა რო ძლივს დავინახე მაშინვე დაღი დაასო ჩემს გონებას და მას მერე ვერ ვიშორებ. იმდენად გამომიცვალა ხასიათი მთელი სამი თვეა მხოლოდ მასზე ვფიქრობ სხვა რო ყოფილიყო მივეჭრებოდი და ველურივით ვეძგერებოდი მაგრამ არა მიუხედავად იმისა რო მისი თითოეული ნაბიჯი ვიცი არასდროს მივდიოდი და არასდროს ვაღიზიანებდი იმიტო რო ვიცოდი გულზე არ ვეხატებოდი , ცხოვრებაში პირველად ყველამ იცოდა რო ზედმეტად არ უნდა შეეწუხებიათ რომ ის ჩემი იყო და ვერავინ შეეხებოდა . პირველად ვეჭვიანობდი და პირველად მიპყრობდა მისი საუკუნოდ მითვისების სურვილი, პირველად ვუფრთხილდებოდი , ვაფასებდი და პატივს ვცემდი მის დამოკიდებულებას ვიცოდი არაფერს გრძნობდა და მეც ისე ვიქცეოდი თითქოს მეგობარი ვიყავი . პირველად მიჭირდა თავის შეკავება , ემოციების მოთოკვა და გვერდის ისე ავლა თითქოს უბრალო ნაცნობი იყო, პირველად მიპყრობდა მისი ნახვის დაუოკებელი სურვილი და გიჟივით შევიჭრებოდი იმ ადგილას სადაც მეგულებოდა უცებ დავატყდებოდი თავზე მოვეხვეოდი ცოტახანს ვუყურებდი და ისევ ვქრებოდი რომ არ დამეფრთხო და თავისუფლად ცხოვრების სასუალება მიმეცა ვიცოდი რო ჩემს უხეში ხასიათს ვერ მოვთოკავდი და რაღაც ისეთს ავუკრძალავდი რაც ჩემს უფლებას გადააჭარბებდა - ეს ყველაფერი ლამის ერთი ჩასუნთქვით თქვა ისე რომ ტონალობა არ შეუცვლია და თვალი არ დაუხამხამებია ასე გარინდული უყურებდა გოგოს და ყველაფერს ამბოდა რასაც გრძნობდა- ეხლა საერთოდ არ ვაპირებდი ამის თქმას და ვერ ვხვდები რა მჭირს ალბათ ესეც ბუნებრივია სულ არ მჯეროდა რო ამბობდნენ შეყვარებულ კაცს ჭკუა არ მოეკითხება, ბრმავდება , ყრუვდება, ფიქრი არ შეუძლია და ექსპრონტად მოქმედებს მხოლოდ საყვარელ ქალს ხედავს და მისით არსებობსო სწორი ყოფილა უფრო მეტიც რო გხედავ ყველაფერი მავიწყდება მარტო შენ არსებობ და ქრება სხვა დანარჩენი . ვიცი მაგრად არ გევასება ჩემნაირი გიჟი, გადარეული, ჩხუბისთავი და ათასი სისულელის ჩამდენი ბიჭები მაგრამ ამ ერთხელ შენს სურვილს ვერ გავითვალისწინებ რადგან იმდენად მიყვარხარ მარტო სიყვარული აღარა შენით შეპყრობილი ვარ ჩემთვის საარსებო წყარო ხარ რომელიც ცოტახნით მაინც რო ვერ შევიგრძნო მოვკვდები
მაკირნე თავიდან ხო ანერვიულებული და გულმოკლული იყო როცა უთხრა ვიღაც როგორ არ მეყოლებაო, მერე რო გამოუცხადა ოჯახის წევრები მყავსო ეგონა მსოფიო მას ეკუთნოდა მაგრამ მის გრძნობაზე რო დაიწყო საუბარი მანდ უკვე გაითიშა მარტო მისი სიტყვები ესმოდა აღარც რამეს ფიქრობდა აღარც გრძნობდა უბრალოდ გაშეშებული უყურებდა და გრძნობდა ბედნიერებას რომელიც ერთი უჯრედიდან დაეწყო და მისი თითოეული სიტყვისას იმატებდა და ბოლოს მთელს მის არსებას იპყრობდა , მეტასტაზებივით მოედო მის ორგანიზმს და ერთიანად იფეთქა აღარც სირცხვილი გრძნობა ქონდა, აღარც სიტყვები გაწყდომია და ლოყები შეფაკვლია
-თავიდანვე მივხვდი რო ისეთი ტიპი იყავი რომელსაც რაც დაჭირდებოდა ყველაფრის გაგება და მიხვედრა შეეძლო მაგრამ შევცდი თურმე ყველაზე მთავარს ვერ მიხვდი იმას ვერ მიხვდი რომ შენნაირი მეორე არ არსებობს შენ ერთადერთი ხარ , განუმეორებელი რომლის მსგავსიც არ არსებობს თუ იარსებებს მხოლოდ ჩემს მიერ მოვლენილი იქნება და მამიკოს დაგიძახებს და მაინც ის ისეთი სიყვარულით ვერ მეყვარება როგორ შენ მიყვარხარ, მისი დანახვისას ისეთი გრძნობა არ მექნება თითქოს გული გამიცერდა, სუნთქვა აღარ შემიძლია და მხოლოდ იმტო ვარსებობ რო მისი სუნთქვა, გულისცემა და სურნელი შევიგრძნო, წამიერად მოვახერხო იმ საარსებო მარაგის მირება რაც მისი მომდევნო ნახვამდე დამჭირდება რადგან თურმე გონია რო მე არ მიყვარს შეიძლება მართალიც ხარ და უბრალოდ შენზე ჭკუას ვკარგავ - ასე უდარდელად უთხრა და პასუხი უდარდელი არა მაგრამ ემოციური, ვნებიანი, ველური, გასაგიჯებელი კოცნა მიიღო იმხელა ემოცია იგრძნო თავის შეკავება არც შეეძლო და არც უნდოდა ხელები მოხვია ყელზე და თავადაც აყვა , შემდეგ იგრძNო როგორ მიანარცხა მსუბუქად კედელს ხელები წელზე უკეთ მოხვია და რამოდენიმე წამს კიდევ განაგრძო კოცნა სანამ ჟანგბადი ეყო შემდეგ აჩქარებული სუნთქვით მშორდა თვალები გაახილა ქალბატონმა და დაბუშებულ ტუჩებზე ენის წვერი გადაისვა , ბიჭის თვალებში იმხელა კმაყოფილება დაინახა ჟრუანტელი იგრძნო
-ვერ ვიჯერებ - გახშირებული სუნთქვა ძვლივს დაიმორჩილა, სულ ოდნავ მოშორდა
-ნუ დაიჯერებ - ეშმაკური ღიმილით უტხრა მაკრინემ თითები მის წვერიან ლოყაზე აათამაშა და კონტურების შემოწერა დაიწყო
-დღეს ჩემთან რჩები-კატეგორიულად გააცხადა და ისევ დააკვდა ტუჩებზე, შემდეგ ამოისუნთქა და განაგრძო კოცნასთან ერთად- თორე ვერ ვძღები შენით და არ შემიძლია შენით არ დავტკბე
-ვერ დავრჩები რა წესია არა გამორიცხულია
-კითხვის ნიშანი იყო სადმე? მე ვთქვი დარჩებითქო და მორჩა ჩუ ეხლა - უთხრა და ამჯერად ისე მაგრად მოსდო ტუჩები ტუჩებს სად შეეძლო სიტყვის თქმა , შემდეგ ნიკაპზე მიაკრო ტუჩები , ყელზე გადავიდა და იქ უკვე მაკრინე გაითიშა მთლიანად ძალა გამოეცალა და მისი წელზე მოხვეული ხელები რომ არა იქვე ჩაიკეცებოდა . კოცნიდა მთელი გრძნობით და ყველა უჯრედს უკოცნიდა შემდეგ უბრალოდ გაჩერდა და შუბლი მხარზე ჩამოდო - ვისაუზმოთ - უცებ უთხრა მოშორდა და წავიდა. მაკრინეც უკან გაყვა რომ დააპირა დაჯდომა ხელი მოხვია ერეკლემ და მუხლებზე დაისვა
-ერეკლე
-ჩშ პროტესტს ნუ აცხადებ შენ თვითონ ჩაიგდე თავი უფსკრულში საიდანაც ამოსვლის შანსი საერთოდ არ არსებობს
-ეგ უფსკრული შენი სიყვარული თუა და შენც ჩემთან ერთად იქნები საერთოდ არ მინდა ამოსვლა - ლოყაზე აკოცა და მერე მხარზე ჩამოდო თავი
-ეს რა იყო ეხლა
-რაზე ამბობ?
-ლოყაზე რო მკოცნი დაქალი ვარ?
-აბა შენ ისე გიჟდები სანამ არ მომაჭამ ამ ტუჩებს ვერ მოისვენებ და მერე რა ვქნა მე- საყვარლად დაბრიცა ტუჩები და გაიცინა
-არა ამხელა ექიმი ქალი ხარ და რა ბავშვივით იქცევი ხოლმე რა- უთხრა და მოწყვეტით აკოცა. მერე ისაუზმეს მხიარულად ერეკლე ისეთი ხალისიანი იყო ვის არ გაამხიარულებდა მითუმეტეს მაკრინეც არ იყო ჯმუხი ტიპაჟი პირიქით . შემდეგ ქალბატონმა უცებ დაავლო თეფშებს ერე იჯდა და უყურებდა ბოლოს ვერ მოითმინა უკნიდან აეკრო თავისკენ შეაბრუნა და აკოცა. .....
.............
მარიამი უკვე ძლივს მოძრაობდა ყველა თავზე დასტრიალებდა ,ალექსანდრე ხშირად ელაპარაკებოდა სკაიპით მაგრამ მაინც სიგიჟემდე ენატრებოდა უკვე დღეებს ითვლიდა . მაგრამ ალექსანდრეს არაფერს ეუბნებოდა .
ერთხელაც შუაღამით დაეწყო ტკივილი , დაწოლამდეც ძალიან მოძრაობდა ბავშვი და ყურადღებით იყვნენ ეხლაც როგორც კი დაიყვირა მაშინვე შავარდა ნატა და უკან მიყვა ნიკოლოზიც
-შვილო როგორ ხარ გტკივა?
-ძალიან - ძვლივს სუნთქავდა ნატას ხელი ჩაკიდა და განაგრძო ღრმად სუნთქვა
-ჩქარა ნიკა ტასო გააღვიძე აიღოს ნივთები და წავედით -უცებ გავარდა ნიკა და ტასოსთან ერთად შემოვიდა ხელი მოხვია მარიამს რომელიც კივილს ვეღარ იკავებდა წელში მოხრილი მიაბიჯებდა როცა მიხვდა რო სიარული აღარ შეეძლო ხელში ფრთხილად აიყვანა კაცმა და სწრაფად ჩაირბინა კიბეები , ნატა და ანასტასია უკან მიყვებოდნენ მოხუცებსაც ეღვიძათ უკვე-ღრმად ისუნთქე ჩემო გოგო ყველაფერი კარგად იქნება ცოტაც მოითმინე - თავზე უსმევდა ხელს და კოცნიდა . ტასო ამ დროს ძმას წერდა და ეუბნებოდა სწრაფად გამოფრინდი დაეწყოო . საავადმყოფოში სწრაფად მივიდნენ უკვე საკაცეზე იწვა და განწირული კიოდა . ექიმმა თქვა რო ჯერ მხოლოდ შეტევები ქონდა და უნდა დალოდებოდნენ მთელი სამი საათი წამობდა მარიამი და ბოლოს წყებიც დაღვარა , სწრაფად გააქანეს სამშობიარო ბლოკში რომელიც უკვე მზად იყო . უკვე რამოდენიმეჯერ უყვირა ექიმმა“გაიჭინთე“ და კარიც შემოანგრია ალექსანდრემ რომელიც სპეციალურ სამოსში იყო გამოწყობილი , თვალები შეშინებული და სახე გაფითრებული ქონდა
-ალექსანდრე- რომელიღაც დაყვირებას მისი სახელიც ამოაყოლა და ისიც გამოფხიზლდა სწრაფად მივიდა ცოლთან და ხელი ჩაკიდა იმხელა ენერგია იგრძნო რომ ვერ ახსნის
-შენთან ვარ ჩემო ლამაზო - დაცვარულ სახეზე ხელი ჩამოუსვა და მიწებებული თმა უკან გადაუწია
საკმაოდ დიდხანს იწვალა მარიამმა, გაუსაძლის ტკივილს გრძNობდა და განწირული ხმით ყვიროდა ბოლოს როცა ძალა გამოეცალა ექიმმა სანატრელი სიტყვები უთხრა“ერთიც მარიამ ერთიც და ხელში დაიჭერ შენს პატარას“ ერთხელაც მოიკრიბა ძალა და შემდეგ ყველაფერი გაქრა და მხოლოდ ბედნიერებას გრძნობდა რომელიც ბავშვის ტირილის ხმამ მიანიჭა რომელიც იმხელა ხმაზე ტიროდა თითქოს ყველას აგებიებდა მის დაბადებას და უნდოდა ამით ეთქვა რო მაგარი ბიჭი იყო ხოოო ბიჭი იყო მარიამი სწორი აღმოჩნდა , სწორებ ბიჭი ეწვინა გულზე ძალიან პატარა, სულ წითელი , უსუსური, ჯერ კიდევ სველი და ნაოჭიანი კანით ბედნიერება ეჭირა ხელში და ცრემლები მოდიოდა . ალექსანდრე ერთხანს ყურებდა ამ ორ საოცრებას შემდეგ დაიხარა და ბავშვის პაწაწუნა თიტებს ტუჩები ფრთხილად შეახო თითქოს ამით რამეს დაუშავებდა ვერაფერს ამბობდა უბრალოდ თვალებ დაწითლებული უყურებდა შემდეგ დედიკოს მიაკრა დაცვარულ შუბლზე ტუჩები და გაუშვეს კიდეც იქედან . იქ გასულს უკვე მთელი კამანდა დახვდა სრული შემადგენლობით პირველად ნიკოლოზს ჩაეხუტა და დაიყვირა „ბიჭის მამა ვარო“ მერე იყო სადღეგრძელოები, აჟიოტაჟი მილოცვები და უდიდესი სიხარული.
დილის ოთხ საათზე დაიბადა ბატონი წერეთელი რომლის სახელიც ჯერ გაურკვეველია . ალექსანდრეს ვინაიდან მასთან სესვლის უფლება ქონდა ამით ისარგებლა და როგორც კი დაინახა როგორ შეიყვანეს მისი პატარა დედიკოსთან ისიც უკან მიყვა . სწორედ მაშინ შევიდა როცა პირველად წაეტანა დედიკოს მკერდს პატარა ვაჟკაცი და პატარა თითებს ათამაშებდა , მარიამი უყურებდა იღიმოდა და თავზე ხელს უსმევდა . ალექსანდრე უყურებდა და ხვდებოდა რო დრო იყო სრული ბედნიერების ყოველგვარი დანაკლისის და გაურკვევლობის გარეშე . მალე დანაყრდა ბატონი და დედიკოს შეეშვა , უბრალოდ აცმაცუნებდა პატარა ტუჩებს და თითებს დედიკოს თითს უჭერდა
-მოდი ნახე რა პატარა და ლამაზია- მარიამმა ალექსანდრეს შეხედა და განსხვავებული უფრო თბილი და ლამაზი ღიმილით გაუღიმა . ალექსანდრე მათთან მივიდა - ძინავს და ვერ გიყურებს -თლილი თითები ფრხილად ჩამოუსვა ლოყაზე და მისი სურნელი შეიგრძნო შემდეგ გასწორდა და ალექსანდრეს შეხედა რომელიც მის გვერდით სავარძელში იჯდა - მადლობა , მადლობა ამ საოცრებისთვის -მისკენ ოდნავ მიიწია და ლოყაზე ფრთხილად შეახო ფერმკრთალი ტუჩები უკან როცა დაიხია ალექსანდრეს თვალებს წააწყდა ასე უყურებდნენ ერთმანეთს სიჩუმე იყო მათ შორის ბავშვი იწვა დედიკოს ხელებში მოქცეული და მშვიდი ძილით ეძინა .
-მიყვარხარ მარიამ და მინდა ჩემი ცოლი იყო სამუდამოდ, ჩემი ქალი საუკუნოდ მინდა ეს გრძNობა კიდევ ბევრჯერ განვიცადო და ვთქვა რო მამა ვარ მხოლოდ შენ ხარ ბედნიერება რომელიც კიდევ ბევრ მსგავს საოცრებას მაჩუქებს -ბავშვვზე გადაიტანა მზერა და ბედნიერმა გაიღიმა შემდეგ მარიამის თვალებში ჩაიძირა რომლისგანაც პასუხის ამოკითხვას ცდილობდა მაგრამ ის ისევ დუმდა - გთხოვ მითხარი რამე მითხარი რო შეეცდები შემიყვარო
-დიდი ხანია მიყვარხარ და სურვილი არაფერ შუაშია სიყვარულს არ ჭირდება ფიქრი და სურვილები ის თავისით მოდის და აღარასდროს ქრება -მშვიდად უთხრა და თვალებში ჩახედა- მიყვარხარ ალექსანდრე -ლოყაზე თლილი მიტკლისფერი თითები ნაზად შეახო მათი ბაგეები ერთმანეთს შეერწყა .. არ დავიწყებ ემოციის აღწერას ან იმას თუ როგორ კოცნიდა (რა შეუძლია კი ჩანს ისედაც მეტი რაღა გამოჩენა უნდა ამხელა ბავშვია 3.5კგ 55 სმ :დ)
მნახველებმა დილიდან დაიწყეს შესვლა და არ უჩიოდა მარტოობას ალექსანდრე გვერდიდან არ შორდებოდა მაგრამ ბავშვს ნაკლებად ეხებოდა უბრალოდ უყურებდა და შიგადაშიგ პაწუწა თითებს უკოცნიდა.
-რა ქვია ჩემს ძმიშვილს რატო არავინ მეუბნებით ხალხო?- დაიწუწუნა ტასიკომ და ბავშვს დააცქერდა
-მართლა შვილო რას არქმევთ ამ პატარა ვაჟკაცს?- ნატამ შეხედა ცოლ-ქმარს და ფართოდ გაიღიმა
-ჯერ არ გადაგვიწყვეტია ამიტო ეხლა უნდა მოვიფიქროთ მარიამ რა დავარქვათ
-მე დიდი ხანია მოფიქრებული მაქ - მორიდებულად თქვა და ნიკოლოზს შეხედა ბავშვის ყურებაში რომ იყო გართული და სახეზე დიდი ბედნიერება ქონდა აღბეჭდილი- თუ ნებას მოგვცემთ მე სულ ნიკოლოზი მინდოდა ბჭისთვის დამერქვია ამასთან თქვენ მე ისე მიმიღეთ როგორც შვილი მაშინ როცა ნამდვილმა მამამ მიმატოვა-აქ აშკარად ტკივილი გამოიკვეთა მის ხმაში მაგრამ ისევ ისე განაგრძო - თქვენს სახელს თუ ატარებს ბედნიერი ვიქნები
-ჩემს?- ნიკოლოზს გაუკვირდა და ძალიანაც გაუხარდა- მართლა? არ ველოდი მაგას თუ მეტყოდი ჩემო კარგო ძალიან გამახარე პირიქით მე ვიქნები ბედნიერი ჩემს სახელს თუ თქვენი შვილი ატარებს დარწმუნებული ვარ ისეთ ბიჭს აღზრდი სიამაყით ავივსები ყოველთვის - კაცი ფრთხილად მოეხვია რძალს და შუბლზე თბილად აკოცა
-გული ამიჩუყდაა- ტასომ მაინც ვერ მოითმინა და მსახიობური ყალბი ცრემლი მოიწმინდა ყველას გაეცინა ნატა გაბრაზდა
-მოკლედ რა შენ არასდროს გაიზრდები და არ დასერიოზულდები უნდა გაგათხოვო გიპოვი ერთ აზიატ ბიჭს და გაგათხოვებ -ისე სერიოზულად უთხრა ტასოს სახეზე შეახმა სიცილი
-რაა? გაგიჟდი დედა შეენ?
-ვაი რა გეშველება შვილო? - ამჯერად ნატამ გაიცინა
-მაგრად გაგიჩალიჩა საღოლ დე - ალექსანდრე მოეხვია დედიკოს და შუბლზე აკოცა
-მეხუმრე ხო? არ გამისკდა გული? სად მიწერია მე გათხოვება - ბოლოში ლამის ჩურჩულით თქვა მაგრამ მარიამმა გაიგონა
-ეგრეც ნუ იტყვი რა იცი როდის გამოგიტყდნენ დიდი ხნის არსებულ სიყვარულში და გაიზიარო ჩემი ბედი
-არამგონია ეგ მოხდეს და იმას ვუყვარდე ვინც მე მინდა სხვა კიდე არ მჭირდება- ინსტიქტურად თქვა და მარიამს გახედა- მოიცა შენ რა იცი
-მე? არაფერი რა ვიცი ტასო? აი დათა ბიძია მოვიდაა - უცებ კარი გაიღო და დაბარებულივით შემოვიდა დათა უზარმაზარი ვარდების თაიგულით და დათუნიით ხელში ტასომ რო შეხედა თვალები გაუბრწყინდა
-წერეთლების ვაჟკაცი აქ ბრძანდება -გაიცინა და მარიამს შეხედა
-აქ ბრძანდება - მარიამმაც გაუღიმა
-გილოცავ დედიკო გისურვებ შენ დაგემსგავსოს და ამასავით გიჟი არ იყოს - ალექსანდრეს გახედა და მარიამს აკოცა
-მადლობა დათა მაგრამ დარწმუნებული ვარ მას დაემსგავსება
-მოისვენე ეხლა ჩემი ცოლი ვეჩნად სიმართლეს ბაზრობს დარწმუნებული ვარ ეგეც მართალი იქნება - ალექსანდრემ სიცილით თქვა და აკოცა მარიამ-მთავარია შენ არ დაგემსგავსოს შენი ბიჭი
-ნეტა დაემსგავსოს - ჩურჩულით თქვა ტასოს და ოცნებებში გადაეშვა წამით
-ტასუნასაც მოუნდა ბავშვი მარიამის შემხედვარეს და ცუდად გვაქ მგონი საქმე-ალექსანდრემ სიცილით თქვა და დათას გამომეტყველება რო შეეცვალა ორივე ცოლ-ქმარი ზეიმობდა გულში
-რა გინდა?
-მე? მე რა მინდა შენ რა
-ხო პრინციპში ბავშვს მარტო ვერ გააკეთებ და გინდოდეს რა
-იქნებ და ვინმე მყავს- ეს რატო უტხრა თვითონაც არ იცის მაგრამ დათა კი წამოენთო
- არააქ მნისვნელობა სანამ იმ ერთს არ მოუნდება ბავშვი მანამ ვერ ახდება შენი სურვილი - ეს რო უთხრა სამივე გაოცებული იყო ალექსანდრემ დაასწრო ყველას
-ვინ ერთმა რამე იცი და მე არ მეუბნები?
-რაზე ვსაუბრობთ ეხლა არ მესმის მაცადეთ ამ ბავშვზე დაკვირვება გავიგო ვის გავს -დათამ მოხერხებულად გადაიტანა ყურადღება და ფოტო გადაუღო დედიკოს და ბავშვს მერე თვითონაც მიიწია და „სელფი“ გადაიღო . მარიამს მაგარმა აზრმა გაუელვა თავში და ტასოს გახედა
-ტას ხელში დაჭერა ხო გინდოდა არ დაიჭერ?- გოგო უცებ წამოდგა და საწოლთან მივიდა
-შევძლებ ვითომ?
-ეს გადამრევს ბავშვი უნდა და ხელში დაჭერის ეშინია-გაიცინა ალექსანდრემ
-მამაშენს ენა დაუგრძელდა ამ ბოლო დროს ნიკუშ- ბავშვს უთხრა ხელი ფრთხილად შეუცურა თავთავ და საჯდომთან ხელსი ძალიან ნელა აიყვანა და მკერდთან მიიკრა . დათამ რო დაინახა ბავშვით ხელში სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა ინსტიქტურად წარმოიდგინა როგორ ეჭირა მათი შვილი ხელში . ფოტო გადაუღო და მარიამმა მიაყოლა კიდეც
-დათ მიდი და ფოტოს გადაგიღებთ ბიძასთან არ უნდა ქონდეს ფოტო?
-მე.. -ვერაფერი რო ვერ მოიფიქრა წამოდგა ტასოს გვერდით დადგა რომელსაც გული აღარ უცემდა უკვე
-ცოტა მიიწიე ეგრე ვერ ვიღებ წესიერად- მოკლედ ეს გოგო თუ უშველის ამათ თორე ისე ვერაფერი გადაარჩენთ . დათამ წელზე ფრთხილად მოხვია ხელი და ფოტოც სწრაფად გადაუღო მარიამმა , არ სეტოკებულად ოღონ , ალექსანდრ ეუყურებდა ჯერ წვილს მერე მომღიმარ მარიამს გახედა მზერით“რა იყო ეხლა ეს“
-რაა- გაუცინა მარიამმა და წყვილს გასძახა-გადავიღე ისე ფოტო და შეგიძლიატ მომიყვანოთ ჩემი ბიჭი გაიღვიძა უკვე და უნდა ვაჭამო
-ჩვენ გავალთ მარიამ და მალე მოვალ ხო? საქმე მაქვს რაღაც - ალექსანდრე წამოდგა აკოცა ცოლს და გავიდა .
მარიამი ბავშვს აჭმევდა და ფიქრობდა ყველაფერზე რაც მისი არსებობის დღიდან დაატყდა თავს , ძალიან ბედნიერი იყო მისი არსებობით მაგრამ საშინლად უნდოდა მშობლების და გოგონების ნახვა, ბებია და ბაბუა ენატრებოდა ძალიან უნდოდა მათაც ენახათ მისი პატარა . ამ ფიქრებში იყო გართული როცა კარი ალექსანდრემ შეაღო გაღიმებულმა და მისკენ დაიძრა
-რას შვება ჩემი ბიჭი?
-შენს ბიჭს ძინავს ჯერ დაგასვენებთ და ცოტა ხანში აღარ მოგასვენებთოო-გაიღიმა მარიამმა -სად იყავი მამიკო?
-რაღაც მინდოდა გამერკვია გავიგე და ეხლა დაველოდოთ ცოტახანს ხო მართლა დემეტრეა გასვიანი თქვენი ნახვა უნდა მალე მოვა ლიკუნას შეეჩეხა და შეყოვნდა- გაიცინა ეგრევე მარიამიც აყვა- ეგენი გამაგიჟებენ
-ჩვენ ვიღას უნდა დავცინოთ მთელი შვიდი თვე კინკლავში გავლიეთ
-კაი ეხლა მე შენი ჩახუტება სულ შემეძლო და ლიკუნასავით მწარე შენ არ ხარ
-არც დემეტრეს მსგავსი დასტოინი და ჯმუხი ხარ ნუ კი ცდილობდი მაგრამ
-არა მაგას როგორღა ხვდებოდი
-უბრალოდ კარგად გიცნობ - გაუღიმა და მსუბუქად აკოცა. კარზე კაკუნი გაისმა და დემეტრეც შემოვიდა გაღიმებული და ლიკუნაც მოყვა დაგრუზული
-გილოცავ
-მადლობა დემეტრე ლუკამ მითხრა რო აქეთ არ იყავი
-ხო - ლიკას გახედა და ისე თქვა გაბრაზებულმა- საქმეზე ვიყავი წასული მაგრამ არ ჯერა ზოგს
-იმ „ზოგმა“ ნახა შენი ჩემი ძმის, ნიკას და გიორგის „საქმიანობის“ ამსახველი ფოტოები და საერთოდ რა გინდა? მე ვინ მეკითხება რა ჩემი საქმეა რაც გინდა ის გააკთე და სადაც გინდა იქ იარე
-მეც რას გელაპარაკები როდის იყო ვინმეს სიტყვებს უსმენდი შენ მხოლოდ ლაპარაკი იცი
-ხოდა ნუ მელაპარაკები საერთოდ მაწუხებ უკვე
-როდის არ გაწუხებ
-რომ ვერ გხედავ მაშინ- როგორც ყოველთვის ისევ გააბრაზა და ამჯერად თვითონ გავიდა . დემეტრეს ისეთი სახე ქონდა გეგონებოდათ წაიქცეოდა მიტკლის ფერი ედო ძვლივს გამოფხიზლდა და ყურადღება გადაიტანა ბავშვზე
- შეიძლება დავიჭირო ?
-კი როგორ არა - მარიამმა გაუღიმა და ბავშვი უზარმაზარ ხელებში ჩაუწვინა , ბიჭმა ფრთხილად მიკრა ფართო გულ მკერდზე პატარა ბიჭი და თითებზე აკოცა
-მაგარი კაცია -გაიღიმა და კიდე აკოცა . უცებ შემოვიდა ლიკა
-ტელეფონი დამრჩ- სიტყვა გაუწყდა შუა გზაში დემეტრეს რო შეხედა ბავშვით ხელში ამხელა გოლიათი და ეს ციცქნა არსება ერთად რო დაინახა სუნთქვა შეეკრა - ავიღებ და წავალ მეჩქარება მარუ მოგვიანებით შემოგივლი - მობილური აიღო მაშინვე ჩართო კამერა და ფოტო ისე უცებ გადაუღო ბავშვზე მომზირალ დემეტრეს რომელსაც ისეთი მშვიდი და საყვარელი გამომეტყველება ქონდა როგორც არასდროს და არ გავდა იმ“ დემონს“ როგორც უმრავლეს შემთხვევაში იყო .
...
საღამოს უკვე დასრულდა მონახულების საათები და მხოლოდ მამიკო იყო ცოლ-შვილთან მარიამის საწოლზე იყო ჩამომჯდარი მიყრდნობილი ბავშვი მის მხარეს ეჭირა მარიამს და სანდრო კოცნიდა , მარიამს მის მხარზე ედო თავი და უყურებდა ორივეს .
-გიორგიმ დამირეკა მომილოცა და მითხრა სოფელში ვიყავი და ამ საღამოს ჩამოვალო - ალექსანდრემ მოულოდნელად თქვა რადგან იცოდა მარიამს ძალიან უნდოდა მათი ნახვა
-მართლა? ანუ მოვა ის მაინც?
-ისიც მოვა რათქმაუნდა -მარიამმა კითხვა ვერ მოასწრო კიდე ვინ მოვაო როცა კარი ფრთხილად , შიშით გაიღო და ძალიან ნელა ყოყმანით შემოვიდნენ.
მარიამი ინტერესით უყურებდა კარს აინტერესებდა ვინ შევიდოდა , ალექსანდრემ საფეთქელზე აკოცა და გაშლილ თმაზე ხელი ჩამოუსვა თითქოს ძალის მომატება უნდოდა მისთვის , მხოლოდ მაშინ მიხვდა ამას როცა პალატაში შესული ქეთო, ზურა, მარუსა და გიორგი დაინახა თვალებიდან ინსტიქტურად წამოუვიდა ცრემლები და გონება გაეთიშა მხოლოდ გრძნობდა როგორ ეხვეოდნენ არაფერი ესმოდა არც ერთი მათი სიტყვა უბრალოდ ბედნიერებას გრძნობდა ალექსანდრეს გახედა რომელიც ზურას გვერდით იდგა თვალი მაშინვე ჩაუკრა შეუმჩნევლად ცოლს და გაუღიმა .
გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა როცა უკვე დამშვიდებულმა დაინახა როგორ შემოცვივდნენ პალატაში მისი ფერიები მარიამის ძახილით მაშინვე საწოლთან მიცვივდნენ
-მარიაამ , მარიამის ნახვა მინდა გამიშვი ხელი უფ- როგორც ჩანს გიორგის უყვიროდა ქალბატონი ლილე რადგანაც უკან გულამოვარდნილი მოსდევდა გიორგი
-გაჩერდით გოგო ესენი ვინ არიან სიმონ გამიხეთქენ გული ხო ვერ გავაჩერე რა -ისიც შემოვიდა და აჩქარებული გულისცემის დარეგულირებას ცდილობდა .
ბავშვებმა მარიამის ხელში უკვე გაღვიძებული ბავში რო დაინახეს გაუკვირდათ
-ეს ვინაა მარიამ? რატოა ასეთი პატარა ?
-ან როგორ იხედება ? კანი რატო აქ ასეთი ფერი?-ორივემ მიაყარა კითხვები და კიდე უფრო უკეთ შეისწავლეს ბავში სულ დაავიწყდათ მონატრებული მარიამი რო უნდა ენახათ
-არ მოგენატრეთ? ეგრევე კიტხვებზე რო გადადით ჯერ არ უნდა მაკოცოთ?
-სულ შენი ბრალია რო კითხე მერე მეც დამავიწყდა რა
-მე რა შუაში ვარ ეხლა რა
-გეყოფათ ახლა არ შეიძლება აქ ხმაური ვერ ხედავთ ბებო რა პატარა ბავშვია? შეეშინდება ბებიკო და იტირებს
-მოგვენატრე მარიამ- ორივემ სინქრონულად თქვა და მოეხვივნენ დაიკოს. ძალიან ბევრი აკოცა ორივეს მერე აუხსნეს ვინც იყო ეს ბატონი და რატო იყო ასეთი პატარა ისე რომ ბავშვებს გაეგოთ . შემდეგ ყველანი გავიდნენ პალატიდან რადგან გვიანი იყო და ორივეს ჭირდებოდა დასვენება. მხოლოდ მამიკო დაბრუნდა მალევე საჭმელი მიუტანა დედიკოს თვითონაც იქ მიირთვა და შემდეგ სავარძელში ჩასკუპდა
-არ მიდიხარ?
-სად?
-სახლში ორი დღეა აქ ხარ? ჯერ პირდაპირ აეროპორტიდან გამოიქეცი აქეთ ეხლა კიდე არ მიდიხარ , დაისვენე ცოტა ვიცი რო დაღლილი ხარ
-შენი აზრით დამეძინება მარტო იმ საძინებელში შენს უფრო სწორედ უკვე თქვენს გარეშე?-ისე საყვარლად უთხრა მარიამს ჟრუანტელმა დაუარა
-მთელი სამი კვირა როგორ გეძინა იქ?
-ვინ გითხრა რო მეძინა ხან ვლოთობდი, ხან ვეწეოდი, ხან კიდე ვათენებდი
-ხან კიდე დადიოდი და მღალატობდი
-მარიამ ! აქ რო ვიყავი გღალატობდი შენი აზრით?-ბრაზი იგრძNო მარიამმა მის ხმაში და მიხვდა რო ტყუილად გაჭედავდა რო დაფიქრდა ისე მართალიც იყო როცა არ ეძინა მის გვერდით მაშინაც კი იცოდა სად იყო
-ვსიო ჩუმად ვარ - საყვარელი დასჯილი ბავშვის მზერით ახედა და ალექსანდრემ სიცილი ვერ შეიკავა
-შენ რო იცოდე როგორ ვგჟები მაგ შენს გამოხედვაზე და როგორ მიჭირდა თავის შეკავება- უცებ მოხვია ხელი და ტუჩებზე ეძგერა-ეხლა მაინც ავინაზღაურებ -კოცნის დროს თქვა და უფრო მომთხოვნად აკოცა მარიამს იმით გახარებულმა რო უკვე ისიც ყვებოდა - ვარჯიში მოგვიწევს კოცნაზე მაგრამ თავს არ დავზოგავ - წაკბინა ბოლოს რადგან უნდოდა გაებრაზებია მაგრამ არ გამოუვიდა მიუხვდა მარიამი
-ამ ბავშვს ეტყობა რა გამომდის და რა არა
-ცდები ჩემი უფრო ეტყობა
-ეგ შენი როგორ დაეტყო მერე ვისი დამსახურებაა
-ის ბიჭი უნდა მოვძებნო ის წვენი ვინამაც დაგალევია??-ეს რო თქვა ალექსანდრემ მარიამი შეკრთა
-მოიცა შენ რა იცოდი? სიმართლე იცი? რამდენი ხანია იცი სანდრო
-სამი თვეა ვიცი და მხოლოდ იმიტო არ გითხარი რო მეგონა არ გიყვარდი და ვფიქრობდი ჯერ იქნებ თავი შევაყვარო სულ ცოტა მაინც და მერე ვეტყვითქო
-ჩვენს ლაპარაკს მოუსმინე ხო? რათქმაუნდა აბა საიდან გაიგებდი
-არ გვინდა მაგაზე ხო? ჩვენი ბიჭი დაბადება დასაწყისად მივიჩნიოთ და ვაფშე ყველაფერი დავივიწყოთ რისი გახსენებაც არ გვსიამოვნებს - ყელში აკოცა და ჩაეხუტა-რომელზე უნდა აჭამო?
-ორ საათში
-მანამდე დაიძინე თორე მთელი დღეა თითქმის გღვძავს ცოდო ხარ
-შენ?
-მე რა ღამის თევას მივეჩვიე გენაცვალე ისე თუ მიმიწვენ გვერდით უარს არ გეტყვი- ეშმაკურად გაიღიმა და მარიამის მიიწია, ისიც წამოუწვა გვერდით და სხეულზე აიკრო მარიამი
-იცოდი ჩემები რო მოვიდოდნენ ხო?
-ვიცოდი - ჩურჩულით უთხრა და ლოყაზე აკოცა
-შენ დაელაპარაკე მათ?
-რა საჭიროა ეხლა მაგაზე ლაპარაკი დაიძინე ჯობს
-მითხარი რა
-ისედაც მოდიოდნენ რადგან გიორგიმ დამასწრო ჩამოსულები იყვნენ უკვე
-მოიცა სოფელში წასვლას აპირებდი?
-ჩემი ცოლის ბედნიერებისთვის იმერეთში ჩასვლა დამეზარებოდა ? მაგრამ არ დამჭირდა ცოლის ძმის წყალობით რომელსაც სხვათაშორის ჯიუტი როა თორე არც ერთი დღე არ ჩაუვლია შენი ამბავი რო არ გაეგო ყველაფერი იცოდა შენს შესახებ ფორმაშ იყო რა-გაიცინა - მშობლებს რაც შეეხება და ბებია-ბაბუას ისედაც ვერ ძლებდნენ დარწმუნებული ვარ შენს გარეშე ეხლა კი რო გაიგეს შვილიშვილი შეეძინათ რა მოასვენებდათ
-მეგონა არასდროს მაპატიებდნენ . შენ არ იცნობ მამაჩემს აქამდე სიტყვა არასდროს წაუღია უკან არც ერთხელ
-ეხლა იცის სიმართლე და ის რო არაფერ შუაში ხარ ნუ ეხლა სიძესაც ვერ იწუნებს და რა აქ საჩხუბარი- ბოლოში გაიცინა და ამჯერად მარიამის ბაგეებს შეეხო
-ყველაფერი უთხარი?
-ნუ ეხლა იმ ღამეს კონკრეტულად არ ვიხსენებ და რატომაც იყავი ჩემთან ის იციან რაც შეეხება დანარცენს მაგის გახსენებაზე უნდა ვიმუშაოთ თორე ცოტა ხანში დაქვრივდე შეიძლება - ამაზე მარიამსაც გაეცინა ისეთი სახით უთხრა
ცოტახანში ორვეს დაეძინა სანამ ბავშვის ჭამის დრო არ დადგა ......
ორი დღე იყვნენ საავადმყოფოში პატარა ნიკოლოზი და მარიამი. ყოველ დღე მოდიოდნენ სანახავად და მოწყენის საშუალებას არ აძლევდნენ ალექსანდრე მხოლოდ რამოდენიმე საათით გავიდა და სანაცვლოდ მთელი არმია დატოვა გოგოების მაგრამ რა საქმე ქონდა არ თქვა მარიამიც არ ჩაკირკიტებია.
-ჩვენი წასვლის დროა ბატონო ნიკოლოზ - ალექსანდრემ პატარას დახედა რომელიც უკვე ჩაცმული იწვა საწოლზე დედიკოს გვერდით , მარიამს უკვე ეცვა ფეხზე ფრთხილად წამოდგა რადგან ისევ სუსტად იყო სარაფანზე ხელი ჩამოისვა რომ გაესწორებია და შემდეგ ბავშვი დაიჭირა
-ნატა სახლშია?
-სულ დამავიწყდა მეთქვა მარტო მე იმიტომ ვარ რომ ჩვენთან სახლში ერთი ორომ ტრიალია ეხლა ქალბატონი ნატა სახლში ახალ წევრს თან ასეთს ისე შეუშვებდა ერთი ოცი კაცი რო არ შეკრებილიყო და არ დაელოცათ? ნუ ნიკოლოზი ხო მითუმეტეს გასწორებულშია ასე მიძახის შენზე მეტად მაგ ბავშვის იმედი მაქო ასე რო მამა ბაბუაშენი დიდ იმედებს ამყარებს შენზე და აბა შენ იცი მთელი ოჯახი შენს კისერზე ვყოფილვართ- ისე თქვა მარიამმა სიცილი ვერ შეიკავა და ჰაერშიც აღმოჩნდა ბავშვიანად
-ალექსანდრე რას აკეთებ
-ხელით მიმყავხარ აბა ჩემმა ლამაზმა ცოლმა ძალაგამოცლილმა უნდა იაროს? არამც და არამც მე რისტვის ვარ ხო მა?
-ბავშვი არ დამივარდეს ასე სანდრო
-შენი აზრით ვიდრიფტავებ თუ რას ვიზავ
-შენ მგონი ერთი წლის წინ როგორი გადარეულიც იყავი ისე გახდი ამ ორ დღეში ხო?
- მაგარ ხასიათზე ვარ და ისეთი ვიქნები როგორიც სინამდვილეში ყოველგვარი გადახვევების გარეშე
მარიამი ფრთხილად ჩასვა მანქანაში თვითონაც დაიკავა ადგილი შემდეგ გადახედა ორივეს და მანქანა დაძრა. სახლში მისულებს მართლა ყველა იქ დახვდა მილოცვები მიიღეს მხოლოდ და ზემოთ ავიდნენ რადგან ბავშვის ასეთ სიტუაციაში გაჩერება არ შეიძლებოდა
-მარიამ რაღაც უნდა გაჩვენო საძნებელშ შესვლამდე იმედია მოგეწონება ნუ თუ არა შეცვლი რა პრობლემაა- დააყოლა სანამ საძინებლის კარს გააღებდა და გვერდითა ოთახის კარი გააღო რომელიც აქამდე ცარიელი იყო -შემოდი
-მარიამი ოთახში შევიდა და გაოცდა როცა დაინახა როგორ მოემზადებიათ ბავშვისთვის ყველაფერი რაც კი შეიძლება დასჭირვებოდა ავეჯიც კი სხვადასხვა გმირების პოსტერებით იყო მოხატული
-როგორია? ფერები კარგია? თუ შევცვალოთ ტანსაცმელები ჩვენს ოთახშია ესენი ჯერ ცარიელია საწოლს აქ დავდებთ ეხლა ჩვენს ოთახშია ისიც -ალექსანდრემ ინტერესიანი მზერა სტყორცნა ცოლს მან კი უცებ აიწია და მის ტუჩებს დააკვდა
-ყველაფერი ძალიან მაგარია ანუ თუ უბრალოდ ის აღნიძNე რო მთელი ორი საათია არ მიკოცნია - ალექსანდრე გაიღიმა და მარიამს დახედა
-ყველაფერი ძალიან კარგია ყველაზე მაგარი მაინც შენ ხარ
-ნუ ეხლაა არც ცოლი მყავს მთლად შეუფერებელი- ისევ განაგრძო ხუმრობა- ბოლო ბოლო ბიჭი გამიჩინა 17 წლის ასაკში და კიდე რამდენს მოვასწრებთ ვინ იცის? - ეს რო უთხრა ბავშვს დახედა მარა პირველმაც ხელი უნდა შეგვიწყოს თუ იჭირვეულებს და დედიკოს დაღლის მერე მამიკოს რა ეშველება? - პატარა ცხვირზე ოდნავ დაკრა თითი ბავშვს რომელმაც არ ვიცი მას გაუღიმა თუ უბრალოდ გაიღიმა მაგრამ აშკარად გაიღიმა
-ნახე რა ხო ვამბობ ეს ბავშვი გგავს შენ ეხლავე როგორ იცინის და შენ ასაკში საერთოდ მასხარა იქნება
- ეგ მასხარაა ზუსტად რო გიყვარს -უკან გაყვა ოთახიდან გასულ მარიამს და თავიანთ საძინებელში შევიდნენ. ბავშვი უკვე თავის საწოლში ჩააწვინა და ნივებს გადახედა რომელიც უკვე დაეწყო ნატას . ეგრევე აეკრო ზურგიდან ალექსანდრე და ყელში აკოცა - მითქვია რო შენი კანი , სურნელი და ეს ბუსუსები მაგიჟებს ჩემი შეხებისას რო გაყრის? -შეცვლილი ხმით უთხრა და ისევ აკოცა მარიამს თქმა არ დააცადა ისე შემოაბრუნა და ტუჩებს ნაზად შეეხო
-ვაიმეე რა იყოთ თქვენ დასვა ბავშვი და იხელთეს დრო . სულ არ გააჩნია ამ ახალგაზრდებს ზრდილობა სავსეა სახლი სტუმრებით აქეთ ბავშვს ძინავს რა დროს ეგაა ხალხო - ლიკუნა შეუვარდათ ოთახშ უკან ტასო და მაკრინე მოყვებოდნენ , ისე სერიოზულად უთხრა ორივემ გახედა მერე თავი ვეღარ შეიკავა და გაიცინა- სიძე ნუ მომკლავ ჯერ სიცოცხლე მინდა სხვას უნდა გავუმწარო ეგეც იმიტო ისე ვერ წავალ აქედან - ისევ გაიცინა და ბავშვს შეხედა- თქვენ გეძახიან ეხლა ერთად ნიკოლოზი და ზურა რაღაც ფანტასტიკაა დაგერხათ ყველას - გაიცინა ლიკუნამ და წყვილს შეხედა ვინაიდან ბავშვს ძინავს და როგორც გამოცდილი დედა?-ამაზე უკვე ცუდად იყო ისე ფხუკუნებდა- ვაცხადებ რომ სანამ ჭამის დრო არ მოვა არ გაიღვძებს ამიტომ ყველა ჩავიდეთ ქვემოთ
-მოკლედ ამაზე გრძლად ვერავინ იტყოდა - დემეტრეს ხმამ გაიჟღერა და წამში მოექუფრა სახე ლიკას
-ეს ყველგან როგორ მეჩხირება თვალში გავგჟდი
-შენა და დარწმუნებული ხარ რო მარტო მაგან გაგაგიჟა ?
-წავიდეთ , თორე თქვენ თუ დაიწყეთ ბავშვი გაიღვძებს- უცებ გააცალა ალექსანდრემ დემეტრე ლიკას და ყველანი უკან გაყვნენ. მაგიდასთან დასხდნენ და შეუერთდნენ სუფრასთან გამართულ ქეიფს. მარიამი მალევე ავიდა , ბავშვს ისევ ეძინა ამიტო უბრალოდ საწოლზე წამოწვა და მძინარე ჩვილს უყურებდა, შემდეგ ვეღარ მოითმინა მისგან შორს ყოფნა, გვერდით გადაიწვინა მკერდთან მიიკრა და თვითონაც დაიძინა.
ორი კვირაა ბავშვის ტირილი აღვიძებს ცოლ-ქმარს ზუსტად ხუთ საათზე . მიეჩვივნენ როგორც იქნა, პირველი სამი დღე კი ფეხზე ვეღარ იდგნენ . ეხლაც დროულად დასჭექა ბატონმა წერეთელმა , ალექსანდრეზე აკრულ მარიამმა თვალები გაახილა და წამოდა . ალექსანდრემას შეიღვიძა მაგრამ ძილის გაგრძელება სცადა . მარიამმა საწოლიდან ამოიყვანა ბავშვი და ამჯერად მამიკოს გვერდით დაწვნენ ორივე პერანგის მკლავი გადაწია მკერდი მოიშიშვლა და ბავშვმაც მაშინვე მოძებნა საჭმელი ისე ჩქარა ჭამდა ხმა მძინარე ალექსნდრესაც ჩაესმოდა და უბრალოდ არ შეეძლო რო არ გაეღვიძებია . გაბრწყინებული თვალებით შეხედა ბავშვს რომელიც სასაცილო ხმას გამოსცემდა ჭამის დროს და პარალელურად დედიკოს სავსე მკერდზე ედო პაწაწინა თითები . მარიამი ბავშვს ფრთხილად უსმევდა თავზე ხელს მომღიმარი უყურებდა
-ხომ ვამბობ მე მგავსთქო - ალექსანდრეს ხმამ შეაკრთო , მკერდზე თმა ჩამოიშალა რაც არ გამორჩენია რათქმაუნდა მისი მეუღლის გამჭრიახ თვალს წამოიწია , საწოლს მიეყრდნო თან მარიამს უყურებდა თვალებში , პარალელურად ხელი მისკენ წაიღო და მის თვალებსი ჩაძირულ ცოლს ხელის მარტივი მოძრაობით ისევ მოუშიშვლა მკერდი .
-გარეგნულად ჯერ ვერ გავიგებთ მაგრამ ჭამის მადით გგავს აშკარად- მარიამმა ბავშვი უკვე დაცარიელებულ ძუძუს მოაშორა გაისწორა პერანგი და მეორე მხარეს დაიწვინა - შეგიძლია ჩაი ამომიტანო დიდი ფინჯანით?- ალექსანდრეს გახედა რომელიც ისევ უყურებდათ
-წავედი ხუთ წუთში აქ ვარ - წამოდგა შარვალი ამოიცვა და ოთახი დატოვა. მარიამმა ბავსვი დაანაყრა ,ჩაეძინა კიდეც ბატონს . შემდეგ წამოდგა და ისევ თავის საწოლში დააბრუნა . ალექსიც ამოვიდა - აჰა ჩაიც მოვიდა
-ცხელია ძაან?
-არც ისე
მარიამმა დალია მთელი ფინჯანი ,გვერდით გადადო შემდეგ და ისევ დაიძინა. ისევ ბავშვის ტირილმა გააღვიძათ უკვე ცხრა საათი იყო ისე არ გაჭირვებია ადგომა ბავშვი სწრაფად აიყვანა და აკოცა
-დე ძალიან გშია? ხოო? -ბავშვს ეჩურჩულებოდა და უკოცნიდა რბილ კანს -როგორ უყვარს შენი სურნელი დედიკოს - ცხვირი მის კანს გაუსვა და თვალები დახუჭა ბავშვი თითქოს გრძნობდა მის სიახლოვეს ხელებს და ფეხებს ათამაშებდა და იღიმოდა , დროებით სანამ ძუძ არ იხელთა მერე კი მხოლოდ ჭამის დროს გამოცემული ბგერები ისმოდა . ალექსანდრემ იმ დროს გამოიღვიძა მეორეზე რო გადადიოდა უკვე ნიკოლოზი
-ვაა მოგისწრია ნიკუშ უკვე წახემსება -გაიცინა და ბავშვს იმ ხელზე აკოცა რომელიც დედიკოს მკერდზე ედო ისე რომ მკერდსაც შეეხო იგრძნო როგოგ გააჟრჟოლა მარიამს და ტუჩის კუთხე ჩატეხა- დღეს ხიმშო ჩამოდის და გვესტუმრება დედიკოს ვეტყვი ბიჭებც ამოვლენ , გოგოებსაც დაურეკე და წავიქეიფოთ თან ამ ზაფხულში მოწყენილობა შეიძლება? ჩემი ბიჭიც მიეჩვევა -კიდე გაიცინა ერთი ხელი წელზე მოხვია მარიამს თავი მხარზე მიადო ისე რო ბავშვის თავს ეხებოდა ტუჩებით -მა როდის გაიზრდები მეც რო დაგიჭირო ? მინდა ნორმალურად მოგეფერო
-ვაიმე ალექსანდრე მეტი რა ქნას ეხლა ბავშვი თვის არაა ჯერ და რამხელაა შენ გეშინია უბრალოდ რაა აქ საშიში გადასარევად იჭერს ნიკოლოზი
-ნიკოლოზს გენაცვალე ორი ვყავართ გაზრდილი დედაჩემი როგორ ატრიალებდა იცი? სულ იმას ვყავდიტ დედას რო არ ეცალა და ეხლა შვილიშვილს არ დაიჭერს? მე რა ვიცი რო ვატკინო რამე რა ვქნა მერე ?
-კარგი დემეტრეს რამდენი შვილი ყავს ? ერეკეს? მშვენივრად იჭერენ არც არაფერი მოსვლია ბავშვს , გიორგიმაც კი დაიჭირა მაგ მოუხერხებელმა როგორი უხეშია და შენ ?
-როგორ გეტყობა რო ის ღამე არ გახსოვს მეორე დილაც არ გახსოვს? მთელი ტანი დაკბეჩილი და დალურჩებული რო გქონდა ვისი შემოქმედება იყო -უცებ უთხრა ალექსანდრემ და წარბი მაღლა აზიდა იცოდა მარიამი რო აწითლდებოდა და მიზანს მიაღწია კიდეც- რომელი ნაზი ბიჭი მე მნახე ვერ დავიჭერ ეხლა რო იქნება ხუთი კილო დავიჭერ და მე მეყოლება სულ
-მიდიოდი შენ - სხვა ვერაფერი რო ვერ მოიფიქრა ბავშვს ძუძუ გამოაცალა პირიდან მაისურით დამალა და გულზე ისე მიიწვინა. ფრთხილად წამოდგა ხელი ოდნავ დაისვა მოკლე პერანგზე და ბავშვთან ერთად დაიწყო მიმოსვლა ოთახში . კარზე დაუკაკუნეს როცა ალექსანდრე წამოდგა , კარადასთან ტრუსით იდგა
-შეიძლება?-ნატა იყო
-შემოდი დედა- ალექსანდრემ დაუძახა და ისიც შემოვიდა
-დილამშვიდობის ჩემი ბიჭი როგორაა?
-გადასარევად მადლობა - ალექსანდრემ უთხრა და ლოყაზე აკოცა
-შენ ვინ ხარ ბებიას სიხარულზე ვიკითხე და ნუ მეღლაბუცები თუ კაცი ხარ - ეგრევე გაიცინა და ბავშვი გამოართვა რძალს- მე ჩავაცმევ და ქვემოთ ჩავიყვან შენ დაისვენე ცოტა ტასოს და მე გვეყოლება მოგვიანებით ჩამოდი საუზმეზე
-იყოს ჩემთან არ ვარ დაღლილი მართლა
-ვიცი ძალიან კარგად როგორ იქნები ეს ერთი თვე და მერე რომ მომჯობინდები ვილაპარაკოთ- მოუჭრა უცებ და ოთახი დატოვა ალექსანდრეს ტანსაცმელები ეჭირა და მარიამს უყურებდა
-მარიამ შედი ჯერ თუ გინდა
-არა მალე ვერ გამოვალ - უთხრა და საწოლზე დაწვა , მიტკლისფერი ქონდა სახეზე თვალები მინაბა და გაიყურსა. ალექსანდრემ ვერ მოითმინა და გვერდით დაუჯდა ტუჩები ჯერ საფეთქელზე მიაყრა მერე კი ქვემოთ ჩამოუყვა
-ცუდად თუ ხარ წავიდეთ ექიმთან კონსულტაციაზე
-არა საჭირო ვსვავ თან წამლებს და მალე გადამივლის - დაიჩურჩულა მარიამმა და სიამოვნება უფრო გაუმძაფრდა როცა ტუჩებს მიაღწია ალექსანდრემ და მთელი გრძნობით წაეტანა ......
საღამოს ნელა დაიწყო სასტავმა შეკრება ჯერ დათა მივიდა ტასოს ნახვის შანსს ხელიდან გაუშვებდა?? შემდეგ ნინი და დუდა მივიდნენ ვაჟბატონს რეპეტიციას ატარებს ბავშვის დაჭერა ხო უნდა იცოდეო განუცხადა
-შე ჩემა ჩემს ბიჭზე რო სწავლობ დაჭერას ბავშს არ ატკინო რამე თორე დაგნაყავ საცივის ნიგოზივით
-ვაიმეე შენნაირი ნერვოზიანი მამა თუა ნეტა მეორე სადმე
-რო შეეცადო შენც და დაიჭირო კარგი იქნება აი მე უკვე კარგად ვიჭერ ხო მარიკუნა?- დუდამ გახედა მარიამს რომელიც გვერდით ედგა და მერე ბავშვს - აუ უკვე თავისუფლად მიჭირავს რა მაგარი კაცი ხარ ტო სულ წყნარადაა- ბავშვს გაუღიმა და იდნავ აკოცა თითებზე
-კი როგორ არა თუ მოშივდა ისე ყვირის ალექსანდრე მონაგონია- ტასომ გაიცინა
-ჰაი სასტავ როგორ ხართ? -ლიკუნა შემოვიდა და ჩაკოცნა ყველა- აუ შენ როდის გამოხვალ ბატონო მანდედან? სენი ნახვაც მინდა- ნინის გვერდით იჯდა და მუცელთან დაიჩურჩულა
-მალე გამოვალ მალე და გადაგრევთ ყველას ისეთი ბიჭი ვიქნები
-ბიჭია? აბა არ ვგებულობთო?
-გვძლია ცნობისმოყვარეობამ თან ხო უნდა მოვამზადოთ ნივთები, ოთახი, სახელი შევარჩიოთ ხოდა გუშინ ვიყავით ექიმთან თან კარგად იჯდა და გვითხრა რო ბიჭია ესენიც იძმაკაცებენ და ვნახავთ რას ნიშნავს შვილი რო გაგიჟებს ნუ ჩვენ თუ დაგვემსგავსებიან
-შენი ბიჭი არ ვიცი და ნიკუშა აშკარად მამიკოს გავს- ლიკუნამ ბავში დაიჭირა ხელში . ფეხზე იდგა ზურგით შესასვლელი კარისკენ
-მაკო არ მოდის?
-მოვა ერეკლე და მოვა ისიც სად წავა- გაიცინა და ბავშვს თავზე აკოცა-ვაიმე როგორი სიცხე იყო დღეს პატარასაც ცხელოდა დარწმუნებული ვარ
-გარეთ საღამოს გაგვყავს ასე რომ დიდად არ წუხდება
მალე მაკრინე და ერეკლეც შემოვიდნენ როგორც ყოველთვის ერთად მობრძანდნენ ტოვებს რო ერეკლე სადმე მარტო?
-აი მოვიდნენ გვრიტებიც . მოკლედ სიყვარულის მეტასტაზებია მოდებული თავდაცვის საშუალება უნდა შევიმუშაო
-არმგონია მაგან გიშველოს - ლუკა , გიორგი და დემეტრე შემოვიდნენ . ძმის სიტყვებმა და ჩაცინებამ ეჭვის ქვეშ დააყენა მისი ქცევა და ეგრევე შებრუნდა ის კი არ იცოდა მის უკან დემეტრე რო იდგა და პირდაპირ მის თვალებს შეეჩეხა
-რატო არ მიშ- სიტყვა შუა გზაში გაუწყდა აბა სად შეეძლო დემეტრეს მზერის გაძლება - შენ ყველგან როგორ მეჩხირები თვალშ ღმერთო ჩემო - უცებ გადავიდა კბენაზე
-კიდე დიდხანს ვერ მომიშორებ ასე რომ ჯობია შეეგუო- ისევ ლუკამ უთხრა და სავარძელში ჩასკუპდა
-ამ ჩემმა ძმამ რამე მოწია? მითხარი რა ვიცი შენ გეცოდინება
-მოწევა რაღათ უნდა მაგას- დემეტრემ ჩაიცინა და ლიკასაც გაეცინა
-არა ეხლა რაც მართალია კი თქვა ვერაფერს ვიტყვი- ლიკამაც გაიღიმა
-მე შენს ადგილას არ გავაბრაზებდი ჩემი სტატუსის მქონე კაცს ბატონო დემეტრე რა ვიცი იქნებ და რისი თქმა მომინდეს - ლუკამ ახედა ბიჭს უცებ რო დაეჭიმა ძარღვები და სუნთქვა უფრო ჩქარა მოეფრქვია ლიკას მხარს . გიჟდებოდა რო ვერ ხვდებოდა ლუკას ნამიოკებს მთელი საღამოს განმავლობაში . დემეტრე არაფერს არ ეუბნებოდა საერთოდ აღარ აკეთებდა კომენტარს ამიტომ თვითონაც გაჩუმდა , სამაგიეროდ რაღაც განსხვავებულ მზერას ამჩნევდა სიარულის და მიხვრა მოხვრის დროს თითქოს თვალს აყოლებდა და ბურღავდა მის თითოეულ უჯრედს მზერით ეს კი უხერხულობას უქმნიდა და უფრო აგიჟებდა. ბოლოს ვეღარ მოითმინა სუფრიდან შუა ქეიფის დროს ადგა და განაცხადა სახლში უნდა წავიდე ხვალ ადრე მაქ საქმეო.
დარეტიანებული მიაბიჯებდა სახლთან მისასვლელ ბილიკზე და ბოლო ორ თვეს იხსენებდა დემეტრეს პირველი გამოჩენიდან ბოლო წამებამდე . მის თვალებს, მზერას გარეგნობას, ხმის ტემბრს ყველაფერს იხსენებდა და სხეულში ტემპერატურის მეტად მატებას გრძნობდა . ცდილობდა თავიდან გაედევნა მასზე ფიქრები მაგრამ არ გამოუვიდა როგორც ყოველთვის . სულ ამას არ ცდილობს? მაგრამ ვერაფრით შეძლო სხვა რამეზე ყურადღების გადატანა ყოველთვის მისი თვალები უდგას წინ .
დაპროგრამებულივით გამოიცვალა სპორტული შარვალი და უმკლაო მაისური ჩაიცვა , ფეხები კომფორტულ სახლის ფეხსაცმელში გაუყარა და ქვემოთ ჩავიდა. თითქმის მთელი სახლი ჩაბნელებული იყო მშობლებიც არ იქნებოდნენ იმ ღამით და სრული სიმშვიდე სუფევდა , სახლში სუნთქვა შეეკრა და ეზოში გავიდა . გრძელ სკამზე ჩამოჯდა და სახე ხელებში ჩარგო , თვალების დახუჭვისთანავე დემეტრეს სახეს ხედავდა და ჭკუიდან გადადიოდა
-ჯანდაბა - ხელი გაბრაზებულმა დაარტყა სკამს და ნერვიულად დაიწყო მიმოსვლა თან თმას იწევდა უკან ხელის მარტივი მოძრაობით , ბოლოს შუბლზე მიიდო გაშლილი ხელის გული ისე რომ თმასაც წევდა უკან - ღმერთო დამცინი თუ რას აკეთებ ჩემი გაგიჟება გინდა? დარმწუნებული ვარ გინდა და ცოტაც მიკლია სულ ცოტა .სულ ამებნა თავ გზა საერთოდ რატო არსებობს ეს ცალმხრივი სიყვარული და რაღა მაინცადამაინც მე უნდა შევდიოდე უიმედოდ შეყვარებულთა რიცხვში ხო შეიძლება ისევ წყნარად ვყოფილიყავი ჩემთვის და ის დემონი არ გამოგეჩინა ჩემს ცხოვრებაში . სხვას ისედაც არასდროს მივაქცევდი ყურადღებას მაგრამ ის ის არც კი ვიცი რას მმართებს - მიმოდიოდა გიჟივით და თავის თავს ელაპარაკებოდა . ერთი წრეც დაარტყა და მეორეზე წასასვლელად რო შემოტრიალდა პირდაპირ შეეჯახა ვიღაცის ძლიერ სხეულს . გული წამში აუჩქარდა მინაბული თვალები გაახილა და ზემოთ აიხედა. ისედაც იცოდა ვინ იყო მაგრამ რწმუნდებოდა . ეზოს განათების ფონზეც კი ხედავდა მისი თვალებიდან წამოსულ ცეცხლს, მისი სახის ყველა ნაკვთს რომელიც თითქმის დაზეპირებულიც კი ქონდა . ასე გაშეშებული იდგებოდა ალბათ დემეტრეს ხმას რო არ დაერღვია სიჩუმე
-იქნებ უთხრა იმ შენს ბიჭს რო გიყვარს და გაიგო ცალმხრივია მართლა თუ არა შენი სიყვარული- ძალიან მშვიდად უთხრა ისე რომ მხოლოდ ტუჩებს ატოკებდა ისე კი რაც დაეჯახა იმის შემდეგ თითიც არ შეტოკებია . ლიკა შეკრთა „ნუთუ ესმოდა. არა არა შეუძლებელია როგორ? ეს როგორ დამემართა ლიკა მართლა გრძელი ენა გაქ ხო შეიძლებოდა ჩუმად შენთვის გეფიქრა იქნებ და ვახსენე კიდეც ისეთი რამ რითაც მიხვდა რომ ის იყო იქნებ მიხვდა და ეხლა ჩემზე თავისი ირონიის გადმონთხევას აპირებს. არა ამას არ გააკეთებს . ეს რო იცოდეს რატო მკითხავს ?“
-ეხლა წავიდე და ვუთხრა?- ეს რო ვუთხარი მაინტერესებდა რა რეაქცია ექნებოდამაგრამ ეტყობა სახეზე მეტყობოდა კითხვის დასმის მიზანი და აშკარად ჩატეხა ტუჩის კუთხე
-ხო
-რა აზრი აქ ჩემს მისვლას თუ ვუყვარვარ ისე როგორც მე თვითონ მოვიდოდა და იგივეს მკითხავდა
-იქნებ კითხვა არ ჭირდება და იცის რო გიყვარს და უბრალოდ შენს აღიარებას ელოდება
-რას ნიშნავს ჩემს აღიარებას ელოდება - ეგრევე აენთო ლიკუნა გულის სიღღმეში ხვდებოდა , იცოდა რაც ელოდა მომავალში და გული სიხარულისგან უფრთხიალებდა მაგრამ სხვას ამბობდა- დავიჯერო ეგეთი სადისტია რო იმ ქალს აწამებს ვინც უყვარს? თუ ვუყვარვარ საერთოდ კი
-დემონიო შენ თვითონ არ თქვი დემონებს სად გააჩნიათ შემწყნარებლობის გრძNობა-ბიჭი აშკარად მის ნერვებზე უკრავდა და უკვე ღიმილსაც არ მალავდა
-არც სიყვარულის გრძნობა გაგაჩნია და კითხვის დასმასაც არააქ აზრი და საერთოდ არც ამ უაზრო სიყვარულს აქ აზრი რომელიც ან რატო მოვიდა ან რა უნდა საერთოდ ვერ გავიგე - უკვე მობეზრდა ქარაგმებით ლაპარაკი
-მე მეგონა ურჩხული ვიყავი დემონიც ვარ?- ეს რო კითხა სულ გაგიჟდა
-ნამდვილი დემონი ხარ სწორად შეგირჩიე სახელი ! -უცებ უმატა ხმის ტემბრს ემოციის ისეტ ნაკადს გრNძობდა მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო- მე რა გითხარი და შენ მარტო მაგას მიაქციე ყურადღება? სხვა რამე მაგაზე მნიშვნელოვანი შენთვის არ მითქვია?
-რავიცი ქარაგმებით ლაპარაკს ვერ ვიგებ პირდაპირ მირჩევნია ხოლმე
-ხოდა გერჩივნოს მე არაფრის თქმას არ ვაპირებ საერთოდ რა გინდა ამ დროს ჩემს სახლში გამოგაგდო შენმა საყვარელმა შენივე სახლიდან თუ რა ხდება
-რომელმა საყვარელმა
-ოხ როგორ მაღიზიანებ შენ ხო ვერ წარმოიდგენ რომელი საყვარელი რომელი და რომელთან ერთადაც ცხოვრობ უკვე ორი კვირა
-და იქნებ ერთხელ მოგსვლოდა თავში და მიმხვდარიყავი რო ტყუილად ბრაზდებოდი რო იმ სახლში რომელიც მხოლოდ იმიტო ავაშენე რომ ერთადერთ ქალთან ერთად ვიცხოვრო და ვიღაც ბო.. არ მივათრევდი
-მოიცა მომატყუე? ლუკამაც მომატყუა? მე კიდე
-შენ კიდე რა
-არც არაფერი რა მნიშვნელობა აქ მაინც არ უნდა იყო აქ წაბრძანდი ძალიან გთხოვ და დამტოვე მარტო
-მაინც ჩემზე ფიქრობ და ბარემ ლაივში რო მიყურო არ გირჩევნია?- ეს ისე უთხრა როგორც იცის თავის გაცინებიან და თვალების დაწვრილებიანად ლიკას რო ჭკუა ეკეტება და დნება და ქრება საერთოდ
-საიდან დაასკვენი ეგ
-ლიკა გეყოფა დავიღალე ყველაფერს რატო ართულებ . ხო შეიძლება აღიარო სიმართლე და წამების მაგივრად ბედნიერი იყო - ხმის ტემბრი სერიოზული გაუხდა სვანს
-რატო გინდა რო ვთქვა
-მინდა რო აღიარო უბრალოდ რაა ამაში ძნელი გამაგებიე რაა ასეთი შეუძლებელი და გადაულახავი მე თუ პირველივე დღეს მივხვდი რო ის ქალი იყავი ის ერთადერთი რომელთან ერთადაც მინდა დარჩენი დღეების გატარება ბოლო ამოსუნთქვამდე . რომელიც მინდა გახდეს ჩემი შვილების დედა , მხოლოდ მისი გაბედნიერება მინდა იმიტო რო მის გარდა ბედნიერს ვერავინ გამხდის . მიყვარხარ მთელი არსებით უსაზღვროდ და ამდენი ხანი მხოლოდ იმიტომ ვითმინე რო მინდოდა მიმხვდარიყავი გეღიარებია მაგრამ არა ეხლაც არ ამბობ იმიტო რო ჯიუტი ხარ ჯიუტი ბავშვი - ლიკუნა გაოცებული უსმენდა დემეტრეს და სიხარულისგან ბრწყინავდა . საერთოდ არ დაფიქრებულა ისე მოიქცია ანერვიულებული კაცის სახე ხელებში და მთთოლვარე ტუჩებს თავისი შეახო სულ ოდნავ შემდეგ კი გაიწია
-მიყვარხარ ჩემო დემონო - გაღიმებულმა უთხრა მაგრამ ვეღარაფერი გაიაზრა უბრალოდ აღარ იყო დედამიწაზე . დემეტრემ მოხვია მის სუსტ წელს თავისი ძლიერი ხელები და ისე აიკრა ზედ მანძილი მათ სხეულებს შორის აღარ არსებობდა, მაშინვე ეძგერა სასურველ ბაგეებს რომლის დაგემოვნების სურვილს ბევრჯერ ყავდა შეპყრობილი ეხლა კი როცა შეეხო დაკმაყოფილება არ შეეძლო უკოცნიდა ერთნაირი ემოციით და ვნებით ორივე ტუჩს ხანაც კბილებით წაეტანებოდა და ისევ კოცნით ჩაანაცვლებდა .....
....
ამ დროს დანარჩენები ისევ სუფრასთან ისხდნენ და საუბრობდნენ დალევასთან ერთად
-სად მიდიხართ დასასვენებლად მთელი თვე აქ უნდა იყოთ?- ლუკამ თავისუფალ ხალხს გადახედა
-მე ზღვაზე მინდოდა წასვლა მაგრამ ალექსანდრე ვერ წამოვა და მარტო არ მიშვებენ -ტასომ ტუჩები დაბრიცა პატარა ბავშვივით
-დათას ცალია ეხლა და ის წაგყვება მაინც უყვარს ზღვა არ გეტყვის უარს ჩვენც მშვიდად ვიქნებით რო ვიღაც არ აგეკიდება - ნიკოლოზმა თქვა და წყვილს გადახედა . ორივეს შეეცვალა გამომეტყველება მაგრამ ეგ რა იყო გული ლამის ამოუვარდათ როგორი იყო ეხლა მარტო წასვლა ასეთი სიახლოვისას შეიძლება თავი ვერ შეეკავებიათ . ორივე ერთს ფიქრობდა რო ემოციის მოთოკვას ვერ შეძლებდა და ყველაფერს ჩაშლიდა
-მშვენიერი აზრია თუ შეგიძლია დათა სულ რამოდენიმე დღე თორე ამას რა გაუძლებს - ნატაც დაეთანხმა
-არა იყოს იქნებ სხვასთან ერთად გეგმავდა წასვლას- ტასომ ძლივს დაძრა სიტყვა
-არა არ ვარ დაკავებული არც ვინმესთან ერტად ვაპირებდი წასვლას ამიტო როცა გინდა მაშინ წავიდეთ- ეს ისე თქვა არც დაფიქრებულა და ტასოს გახედა
-ხო? კარგი თუ ეგრეა ? თქვენ სად მიდიხართ - მარიამის სანათესაოს გადახედა
-ჩვენ სოფელში მივდივართ მერე მთაში ზღვა არაა ჩვენი სტიქია ჯობია მარტო წახვიდეთ- უცებ თქვა გიორგიმ რადგან სიტუაცის მიხვდა ეგრევე
-კარგი და მაკრინე თქვენ ?
-მეც არ ვიცი მამაჩემს რაღაც უთხრა ამ ვაჟბატონმა და არც ერთი მეუბნებიან სად მივყავარ ან როგორ დაითანხმა ის ორი -მაკრინემ თქვა და ერეკლეს გახედა
-ჯერ არ მივდივართ ასე რო ნუ ცქმუტავ რო ჩავალთ გაიგებ
-ჯობია მალე წახვიდეთ არა? მაგალითად დუდას დაბადებისდღე აქ ორ დღეში და მერე წადით
-ხო ეგ სულ დამავიწყდა რათქმაუნდა რესტორანში ავღნიშნავთ ხო?
-კი აბა როგორ - გაიცინა დუდადმ და ცოლს გადახედა- დაიღალა ჩემი გოგო?
-მგონი ხო წავიდეთ რა- თვალები აუფახულა ოდნავ შემთვრალ ქმარს და მანაც აკოცა თანხმობის ნიშნად
-წავიდეთ ჩემო პატარა - ჩუმად უთხრა და წამოდგა ერთი ჭიქაც დალია წასვლის წინ .
მალე დანარჩენებიც წავიდნენ ბავშვს აჭამა მარიამმა ისევ დააძინა და ქვემოთ ჩავიდა მაგიდის ალაგებაში მოეხმარა ნატას მიუხედავად წინააღმდეგობისა და ძალაგამოცლილი ავიდა ზემოთ. გაიხადა და მაშინვე გვერდით დაუწვა მძინარე ქმარს, მისკენ მიიწია მკერდზე აეკრო და გაიყურსა.
ორი დღის შემდეგ ყველანი დუდას დაბადების დღეს აღნიშნავდნენ . ბავშვი ნატამ დაიტოვა და წყვილი ასე თუ ისე თავისუფლად იყვნენ. მარიამი მაინც ვერ ისვენებდა ალექსანდრემ ერთხელაც მორიგი ზარის შემდეგ ააყენა და ანთა მიაწოდა
-მივდივართ მარიამ
-ხო მაგრამ შენ ხო ჯერ
-წამოდი -თვალი ჩაუკრა ხელი ჩაკიდა და დუდასკენ წავდნენ -დუდიკ ჩვენ გავდივართ მმაგარ დროსტარებას გისურვებ- ხელი დაკრა მხარზე და გაუცინა
-ასე მალე ტო? კაი მადლობა ბედნიერი მგზავრობა- ჩუმად უჩურჩულა დუდამ და თვალი ჩაუკრა მერე მარიამს აკოცა-ნახვამდი რძალო
მანქანაში ჩასვა ქალბატონი და კარი მიხურა , შემდეგ თავისი ადგილი დაიკავა და სწრაფად დაძრა მანქანა. როცა სახლის გზას აცდნენ მარიმმა გაკვირვებულმა გახედა
-სად მივდივართ?
-მოგიტაცე ცოლო- მისი ხელი თავისაში მოიქცია და აკოცა
-ალექსანდრე ბავში
-ჩშ ნუ ნერვიულობ მიხედავს ერთი დღე დედაჩემი
-ალექს
-გაპროტესტებას არ ექვემდებარება მინდა ერთი დღე მხოლოდ ჩემს ცოლთან გავატარო -ისე უთხრა მარიამს გონება დაებინდა უბრალოდ გზას გახედა სხეული მოადუნა და აღარაფერი უთქვია . დანიშნულების ადგილსაც მიაღწიეს, პატარა მყუდრო სახლში შევიდნენ , ალექსანდრემ ოთახი გაანათა და უკვე შეიგრძნო სიმყუდროვე
-კეთილი იყოს შენი ფეხი ჩემს საყვარელ სახლში ყოველთვის მიყვარდა აქ მოსვლა სხვათაშორის სახლში რო არ ვიყავი ხოლმე აქ ვიყავი სულ ბიჭებთან ერთად - დააყოლა ბოლოს და მარიამს ხელი ჩაკიდა .
დივანზე იჯდა ქალბატონი და მოახლოებული წუთები გულს უჩქარებდა ასე არასდროს უნერვიულია ალექსანდრეც არ ჩქარობდა ესაუბრებოდა თან ჭიქებში წითელი ღვინო ჩამოასხა და მიაწოდა
-ჩვენ გაგვიმარჯოს და ჩვენს ბიჭს რომელაც ეხლა ენატრები დარწმუნებული ვარ მაგრამ მამიკოს ამ ერთხელ უნდა აპატიოს - მარიამის ჭიქას თავისი მიადო ფრთხილად , თან ქალს თვალებში აკვირდებოდა მაგრამ ისე იქცეოდა თითქოს ვერ ამჩნევდა მის ღელვას . ორივემ მოსვა მათრობელა სითხე .
მარიამი ჭიქით ხელში ფანჯარასთან იდგა და განათებულ ეზოს გაჰყურებდა უკვე ნერვიულობა პიკს აღწევდა, იგრძნო როგორ დადგა ალექსანდრეს მის ზურგს უკან მიუხედავად იმისა რომ არ შეხებია , უბრალოდ გრძნობდა მის სიახლოვეს რომელიც ტემპერატურას საგრძნობლად უმატებდა, სისხლის მიმოქცევას უჩქარებდა თითქოს დუღდა მის კაპილარებში მოძრავი წითელი სითხე და გულს დიდი ენერგიით მიეწოდებოდა. მისკენ თვითონ შებრუნდა თვალებში უყურებდა , თანდათან დამშვიდდა იმდენად ენდობოდა მხოლოდ მოზღვავებული ემოციის გამო იყო აფორიაქებული ცხოვრებაში პირველად გრძნობდა საღ გონებაზე სურვილს , სურვილს მისი ხელების და ტუჩების შეხების სურვილს რომელიც გონებას უბინდავდა . მის აჩქარებულ სუნთქვას გრძნობდა სახეზე რომ ეფინებოდა და ტაოს აყრიდა , შემდეგ თითები შეეხო ყელზე რომელიც წვავდა და მთელს სხეულში უგზავნიდა მუხტს კანის გავლით , ალექსანდრე უკვე მინიმალური მანძილით იდგა მასთან ტუჩები ვნებიანად გაპობოდა და ცხელ ჰაერს მისი მიმართულებით აგზავნიდა, თითქოს მის გამოწვევას ცდილობდა ისე ნელა უახლოვდებოდა მარიამის მთთრთოლავ ბაგეებს უკვე სურვილისგან ალისფერი რომ დადებოდათ . ერთ წამში მოხვია ხელი წელზე და შეერწყა მათი ბაგეები ერთმანეთს . ეს უბრალო კოცნა არ იყო ორი ენერგიით დახუნძლული სხეულის შერწყმა იყო რომელიც ვნებას ვეღარ იმორჩილებდა, მარიამის თითები ალექსანდრეს თმაში აღმოჩნდა და კოცნა მეტად გაღრმავდა . მალევე აღმოჩნდნენ საძინებელში კარი მარტივი მოძრაობით მიხურა და ზედ ააკრა მსუბუქი ბიძგით გოგო შემდეგ ხელი წელიდან საჯდომზე გადაიტანა , მოუჭირა ისე რომ მარიამს მსუბუქი კვნესა აღმოხდა და კბილებით წაეტანა ქვედა ტუჩს , ალექსანდრემ ტუჩის კუთხე ოდავ ჩატეხა , ხელი კი კაბის შესაკრავის მიმართულებით აასრიალა, ნელა ხსნიდა და შიშველ ზურგზე ცხელ ხელის გულს მიაყოლებდა , პარალელურად დასიებულ ტუჩებს მოწყდა და ყელზე გადაინაცვლა, თავი უკან გადააგდო მარიამმა და ჩქარა დაიწყო ფილტვებში დაგროვილი ნახშიროჟანგის გამოდევნა .თითები ინსტიქტურად წაიღო ალექსანდრეს პერანგისკენ და ღილები ისე მოხერხებულად გახსნა საღ გონებაზე რომ ყოფილიყო თავადაც გაოცდებოდა , უკვე თითებს მთელს ზურგზე გრძნობდა მაგრამ კაბა ისევ უფარავდა დარჩენილ სხეულ რაც დროებითი აღმოჩნდა , ბიჭმა ყელიდან მოაშორა მწველი ტუჩები მიბნედილ თვალებში ჩახედა და ერთი ამოსუთქვით დააცხრა დაბუშებულ ბაგეებს ,ხელი კი ყელიდან მხრისკენ გადაიტანა. მარიამი გრძნობდა რომ თითებს კაბაც თან მიყვებოდა და მით მეტ შიშველ ადგილას გრძნობდა მწველ ხელებსრომელიც თითქოს და შანთის ფუნქციას ასრულებდა და სამუდამო დაღს უტოვებდა , ლურჯმა ნაჭერმა ისე დატოვა ქალის სხეული თითქოს არც არასდრს ყოფილა ეხლა კი უფრო მეტად იგრძNო სისხლის დინება რომელიც მთის მდინარესავით ეხეთქებოდა კალაპოტს , ხელის მარტივი მოძრაობით შემოისვა შიშველ წელზე ქალი , მანაც ხელები მხრებზე შეუცურა და პერანგი საწოლთან მისვლამდე მოაშირა შემდეგ კი მის ყელს მიაწება ტუჩები და იგრძNო ქმრის რეაქცია , სწრაფად დააწვინა საწოლზე საბანი ერთი ხელის კვრით მოაშორა საწოლს და ნახევრად შისველ შედევრს ზემოდან მოექცა , მარიამის თითები მის შიშველ ზურგზე დასრიალებდა და გონებას მეტად უბნევდა, იმხელა ენერგიას გრძნობდა თავის შეკავება აღარ შეეძლო უბრალოდ ვერ იმორჩილებდა ვნებას და ქმედებას კონტროლს ვეღარ უწევდაო ოდნავ წამოწია ქალი და სხეულზე უფრო აიკრა ხელი თეძოდან ზემოთ აასრიალა ლიფის შესაკრავს დაწვდა და წამში მისგანაც გაანთავისუფლა შემდეგ კი სულ ცოტა აზროვნების უნარი რომელიც ჯერ კიდევ ქონდა სერჩენილი ისიც დაკარგა და უბრალოდ ჩაიძირა მისი საყვარელი ქალის ალერსში.
მარიამმა როგორც კი მთლიანად იგრძნო წელს ზემოთ სიშიშვლე და ცხელი ხელისგულის უმისამართოდ თარეში თვალები მინაბა და ტუჩზე ოდნავ იკბინა. აქამდე თუ კვნესას ასე თუ ისე იკავებდა როცა მკერდზე იგრძნო დაძარღვული ხელების შეხება და პარალელურად ათრთოლებული ტუჩების შეხება რასაც კბენაც მოყვა , ბგერების უმისამართოდ სროლას ალექსანდრეს თმებში თითების ახლართვა და მაგრად მოქაჩვაც მოყვა , ტუჩები კი უკვე ყველგან ეხებოდა, მკერდიდან მუცელზე გადაინაცვლა, ისევ ზემოთ აუყვა და თითები ფეხებზეც თარეშობდნენ უკვე. მარიამმა ხელები მისი ყელიდან პრესისკენ ჩააყოლა და იგრძნო როგორ დაეხორკლა მთელი სხეული ალექსანდრეს შემდეგ შარვლის ღილებს დაწვდა და ფრთხილად ჩახსნა ისე რომ ალექსს საქმე არ შეუწყვეტია შემდეგ ისიც მოიშორა და იატაკზე მოისროლა, მას საცვლებიც მიყვა და სრულიად შიშველი აეკრო სხეულზე ქმარს ;2შემდეგ კი ბიძგი იგრნო და ენით აღუწერელი სიამოვნება თითქოს ენერგიით იმუხტებოდა და სრუიად სხვა განზომილებაში გადადიოდა საიდანაც თავის დაღწევა არ სურდა.......
დილით კოცნამ გამოაღვიძა და იგრძნო როგორ მოშორდა მკერდზე მიკრული მატერია და მისი ადგილი მხურვალე თითებმა დაიკავა რომელიც ფრთხილად ეხებოდნენ , გამომეტყველება შეეცვალა დაბუშებულ ტუჩებზე ენისწვერი გადაისვა და ოდნავ იკბინა
-თვალების გახელას როდის ინებებს ჩემი გასაოცარი ცოლი?- ალექსანდრე ზემოდან მოექცა და მის ხელებში თითები ახლართა , მარიამმა მაშინვე დააშორა ქუთუთოები ერთმანეთს და ქმარს შეხედა რომლის თვალებში უსაზღვრო კმაყოფილებას წააწყდა და ამით წაქეზებულმა ხელები თავისუფლად მოხვია ყელზე ოდნავ წამოიწია თვითონ ეძგერა მის ვნებიან ტუჩებს მეტი არც არაფერი უთქვიათ თუ არ ჩავთვლით ალექსანდრეს სიტყვებს რომელსაც ალერსის დროს გაგიჟებული იძახდა .
-მობილური მომეცი !
-არა მაინც არ წავალთ ჯერ
-აბა როდის წავალთ ალექსანდრე ბავშვი სულ არ გენატრება?
-მენატრება მაგრამ ვნახავთ სულ რამოდენიმე საათში შენ კიდე ასე მარტოს როდის ჩაგიგდებ ხელში ღმერთმა უწყის-უთხრა და ყელში აკოცა
-გთხოვ ნუ მაგიჟებ მოვკვდები და დაქვრივდები შუადღეა უკვე
-მართლა? ხომ ვამბობ არ განცდილი ენერგიით მავსებ
-ასე თუ გავაგრძელებთ მეორე ბავშვი გვეყოლება გასაზრდელი ცხრა თვეში როცა ჯერ ერთისთვის ვერ მიმიხედია წესიერად რა დედა ვარ ეხლა მე ბავშვი მყავს დატოვებული იქნებ და რა უნდა იქნებ ვენატრები და არ ჭამს იმ ფაფას მერე?
-ვაიმე მარიამ ნუ ხარ პანიკაში მოდუნდი და მომენდე
-ნუ მაბრუებ- ხელი მსუბუქად მისცხო მკერდზე ქმარს და გაბრაზებულმა ახედა
-ესეიგი გამომდის ხო?
-ღმერთო ნამდვილად გაგიჟდა ეს ამ ცხრა თვეში მართლა არ ყოფილხარ ქალთან? როგორ გაძელი ადამიანო ამდენი ვინმე გეხვეოდა ყელზე
-მარიამ რეებს მეუბნები? შენი აზრით თავმოყვარეობა იმდენად არ მაქ რო ვიღაც ქალს მარტო იმიტო გა... ჰორმონები რო ჩამეცხრო როცა შენზე მაბოდებდა და ვიცოდი რო მიყვარდი? -ისეთი სერიოზული ტონით უთხრა და ისე შეხედა მარიამს უფრო შეუყვარდა , მისთვის უკვე ისეთ სიმაღლეზე იდგა ეს კაცი ამის გამოხატვა მთელი ცხოვრება ვერ შეძლებდა უბრალოდ მოხვია ხელები განიერ მხრებზე და ამჯერად თვითონ მოექცა ზემოდან , ალექსანდრეს უცებ გაუკვირდა სემდეგ კი თვალებში ნაპერწკლები გაუღვივდა , მარიამი მისკენ დაიხარა სიშველი მკერდით აეკრო და ტუჩები ყელზე მიაწება შემდეგ მხარზე, ლავიწზე და ნელა ქვემოთ ჩამოყვა თან თითებს დაასრიალებდა მის შიშველ პრესზე და გრძნობდა როგორ უჭირდა ალექსანდრეს გაჩერება ისე ამოიხვნეშა მიხვდა რო „დაისჯებოდა“ .......
საღამოს განაახლა კვლავ წუწუნი მარიამმა
-ალექსანდრე მომეცი მობილური დავრეკო მაინც
-წავიდეთ თორე მეც მომენატრა ჩემი ბიჭი - ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა
-როგორც იქნა ჩქარა წამოდი - უცებ ჩაავლო ხელი და გასასვლელისკენ წაიყვანა. კარი სწრაფად ჩაკეტა მანქანაში ჩასკუპდა და ქმარს დაელოდა. სახლში მისვლამდე ხო სულ ცქმუტავდა როგორც კი გააჩერა მანქანა მასინვე გადმოფრინდა და სახლში შევარდა . ყველა მისაღებში იყვნენ ტასოს გარდა რადგან ის წასული ბრძანდებოდა უკვე ბათუმში დათასთან ერთად. ბავშვი ნატას ეჭირა და ასეირნებდა ოთახში
-ჩემი ლამაზი ბიჭი როგორ მოენატრე დედიკოს რო იცოდე- უცებ მივიდა და ბავშვი დაიჭირა თვალებმინაბულმა შეიგრძNო მისი სურნელი , ფრთხილად დაუკოცნა სახე და პატარა თითები . შემდეგ მიუბრუნდა ოჯახის დანარჩენ წევრებს
-იმედია არ გაუწვალებიხარ თორე ალექსანდრეს მოვკავ
-არა შვილო მაგ ანგელოზმა როგორ უნდა გამაწვალოს
-ვის კლავ შენ ქალბატონო?-ალექსი შემოვიდა და ზემოდან დახედა - მაგაზე მერე ვისაუბროთ მარტო რო ვიქნებით- უცებ გადაულაპარაკა და ბავშვს აკოცა- მამიკოს ვაჟკაცი როგორაა? ხო არ გააბრაზე ნატა ბებო?
-შენნაირი გიჟი არაა ეგ ბავშვი ჯერ ისე გგავს გარეგნულად რო ვუყურებ მგონია ისევ შენ თუ მიჭერიხარ
-ხოო ძალიან კარგი მე თუ მგავს სიმპო ბიჭი იქნება . ტასიკო და დათა წავიდნენ ხო უკვე
-კი ამ დილით წავიდნენ უკვე სახლში არიან
-ხოო დავურეკავ მერე მეც
ცოტახანს ქვემოთ დარჩნენ შემდეგ ბავშვი წაიყვანეს დასაძინებლად. მარიამი სააბაზანოში შევიდა , შხაპს იღებდა როცა მუცელზე ცხელი ხელების მოხვევა იგრძNო და უცებ შეხტა
-ჩშ ზემდეტი კივილი არ გვინდა პატარა- ალექსანდრემ თავისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე დააკვდა . თვითონ მოაშორა სხეულიდან ქაფი შემდეგ პირსახოცი მოახვია და ხელში აიყვანა თან დანამულ სხეულს უკოცნიდა- ვგიჟდები შენს სურნელზე. რას მიკეთებ ასეთს რომ ვითიშები
-ჯობია გაჩუმდე და მაკოცო- მარიამმა უთხრა და ყელიდან ტუჩებამდე ბილიკს გაუყვა ცხელი ბაგეებით . იგრძნო ალექსანდრეს რეაქცია - როგორ შეუნელდა გულისცემა, დაეხორკლა კანი და აუჩქარდა სუნთქვა . ისე უხეშად დააგდო საწოლზე და მოექცა ზემოდან რეაგირება ვერ მოახერხა ველურივით ეძგერა და პირსახოცი მოაშორა შისველი სხეულიდან შემდეგ კი ტუჩებით მთელი სხეული დაუკოცნა და სულ გააგიჟა გოგო..
-ნიკა ტირის- ძილში თქვა მარიამმა მაგრამ ადგომა ვერ მოახხერხა იმდენად ქონდა ძალა წართმეული . ბავშვი უკვე უმატებდა ხმას , მარიამიც წამოიწია თვალები გაახილა და სიხარულისგან ეგონა ფრთები შეესხა როცა დაინახა როგორ ფრთხილად აიყვანა ალექსანდრემ ბავშვი , უზარმაზარ მკლავებზე დაიწვინა და ისიც მაშინვე გაჩუმდა . ფრთხილად დაიძრა საწოლისკენ შემდეგ კი დედიკოს ჩაუწვინა ბავშვი ხელებში თვითონ კი მიიწია და მარიამს აკოცა
-მიყვარხარ ძალიან - მარიამმა უთხრა და ამჯერად თვითონ გაახანგრძლივა კოცნა. შემდეგ ბავშვს აჭამა მთელი ამ დროის განმავლობაში უყურებდა ალექსი და ბედნიერებით ივსებოდა შემდეგ ბავშვი დაარუნა თავის საწოლში თვითონ კი ცოლის გვერდით დაიკავა ადგილი, ხელი მოხვია ყელში აკოცა და მშიდად დაიძინეს.
მარიამი უდიდეს ბედნიერებას გრძნობდა როცა ალექსანდრე ნიკოლოზს დაიჭერდა ხელში და თანდათან უფრო უკეთ გამოდიოდა ბოლოს თავისუფლად ეჭირა რადგან მეორე დღიდან არც გაუშვია ლამის ხელი .
..........
ანასტასია და დათო როგორც ყოველთვის მშვიდად დაბინავდნენ დათოს აგარაკზე ყოველგვარი გართულებების გარეშე. ასეთი მშვიდი წყვილი საოცრებაა პირდაპირ . ბატონმა თავად გადმოიტანა ბარგი და სახლში შეიტანა , ანასტასია დივანზე იყო დასკუპებული და უკვე ელაპარაკებოდა ნატას და აბარებდა ახსნა განმარტებებს იმის შესახებ თუ როგორ იმგზავრეს, სად გაჩერდნენ, ჭამა თუ არა რამე, დათას ხო არ აბრაზებს და ასე შემდეგ.
-ვაიმეე დედა შემეშვი ძაან გთხოვ და სანამ მე არ დაგირეკავ არ დამირეკო გაფრთხილებ ეხლა უნდა დავისვენო და არ გამაღვიძო გთხოვ-უცებ აჯახა და გათიშა
-დიდი ხანია აქ არ ყოფილხარ ოთახებში შევცვალეტ რაღაცეები და წამოდი რომელ ოთახში შევიტანო შენი ჩემოდნები აირჩიე
-მომე ერთს მე წამოვიღებ თორე ცოდო ხარ მთელი გზა შენ იჯექი საჭესთან ეხლა ესენიც უნდა ათრიო?-ისე საყვარლად უთხრა დათას ჟრუანტელმა დაუარა და გაეღიმა
-მიდი ადი მალე დავბინავდეთ დავისვენოთ ეგრე მალე და მარტივად არ ვიღლები ტასუნა
-კარგი მაშინ მარტო ამატ წამოვიღებ- ხელჩანთას და პატარა სპორტულ ჩანთას მოკიდა ხელი რომელიც ძალიან მსუბუქი იყო და გვერდით გაყვა ბიჭს. ოთახი აირჩია და ბარგიც დაუტოვა დათამ თავად კი მეზობელ საძინებელში დაბინავდა . პატარა სახლი იყო ამიტომ სართულზე მხოლოდ ერთი სააბაზანო იყო დერეფნის ბოლოს .
ტასოს არც დაუწყია ბარგის ამოლაგება პირდაპირ საწოლი მოაწესრიგა თეთრეული გადააკრა და ეგრევე დაიძინა. საღამომდე გაუნძრევლად ეძინა შემდეგ ენერგიით დატვირთულმა გაიღვიძა სწრაფად ამოალაგა ბარგი ახალი ტანსაცმელი ჩაიცვა და გარეთ გავიდა , მაშინვე იგრძნო სასიამოვნო სურნელი და კუჭმაც ამცნობა რო შიოდა უკვე სწრაფად ჩაირბინა კიბეები და სამზარეულოს კართან მიეყინა ჩარჩოს მიეყრდნო და გარინდულმა დაუწყო სპორტულ შარვალსა და მაისურში გამოწყობილ დათოს ყურება. რომელიც ვახშამს ამზადებდა და ერთდროულად კიდეც ჭრიდა და ქვაბში ჩაყრილ ინგრედიენტებსაც ურევდა . ისეთი საყვარელი იყო ტასოს შეეძლო მთელი დღე გაუნძრევლად ეყურებია და არც ესუნთქა შეუმჩნეველი რო დარჩენილიყო , მაგრამ ბიჭმა უცებ კარისკენ გაიხედა და პირდაპირ მის თვალებს წააწყდა
-გაიღვიძე პრინცესა?- როგორ ტკბილად ჟღერდა მისი ხმა
-რას ამზადებ დათა?
-სახელები არასდროს არ ვიცი ჩემი გემოვნებით ვამზადებ სულ იმედია მოგეწონება
-ბიჭები სულ ამბობენ რო მაგრად ამზადებ და მეც მეღირსა როგორც იქნა შენი ნახელავის დაგემოვნება - მაგიდასთან დასკუპდა იდაყვებით დაეყრდნო და ხელისგულებზე ჩამოსდო თავი
-მაგათ რო შიათ ყველაფერი მოსწონთ - თან ჭრიდა თან ლაპარაკობდა. მობილური ამღერდა რომელიც მარიამის წინ იდო -მე ხელები დასვრილი მაქ და ვინაა მითხარი რა . ტასომ მობილური თავისკენ მისწია და ეკრანს დახედა მაშინვე გაბრაზდა როგორც კი ქალის სახელი ამოიკითხა
-ლანაჩკა წერია-თითქოსდა მშვიდად უთხრა-ვუპასუხო?
-ხო რა და მომაწოდე ტელეფონი
-კარგი- ტასომ უპასუხა და ყურზე მიადო მობილური შემდეგ კი მხარით დაიჭირა დათომ, ის კი თავის ადგილს დაუბრუნდა
-გისმენ ......-კარგად შენ?.....- არა არ ვარ თბილისში... - არა მალე არ ვბრუნდები მეგობართან ერთად ვარ შენ არ იცნობ .....-კარგი..- ვიცი , ვნახოთ რომ ჩამოვალ მერე - მოკლედ პასუხობდა არც უხეშობდა მაგრამ არც დიდი სითბო გამოუჩენია როგორც ყოველთვის. შემდეგ დადო მობილური და მალევე დაასრულა მზადება.
-მე გავაწყობ მითხარი სად რა დევს
-არა დღეს მე გემსახურებით პრინცესა რადგან ძალიან დამეღალეთ.. დაიღალეთ- უცებ გადააკეთა და გაუღიმა . მალევე გააწყო მაგიდა და გვერდით მიუჯდა ტასოს . ქალბატონმა დააგემოვნა ყველაფერი და აღტაცება ვერ დამალა
-მმ უგემრიელესია მოკლედ ყველაფერში შესანიშნავი ხარ - ინსტიქტურად აკოცა ლოყაზე და უცებ გაიწია უკან
-მართლა მოგეწონა?
-კი ძალიან მეც მასწავლე ხო იცი რა მოუხერხებელი ტიპი ვარ
-სულაც არ ვფიქრობ მე ეგრე პირიქით ყველაფერი რაც შენი მომზადებული დაგემოვნებული არაჩვეულებრივი იყო - წამოდგა და ალაგება დაიწყო . ტასო უყურებდა როგორ აწესრიგებდა არეულ სამზარეულოს შემდეგ კი როგორ რეცხავდა დასვრილ ჭურჭელს და ჭკუაზე აღარ იყო ნამდვილად ვერ წარმოიდგენდა ოდესმე კაცს თუ ასე მოქცევა შეეძლო და უკვე გიჟდებოდა იმდენ კარგ თვისებას ხედავდა ამ ბიჭში . არ ეგონა ახალს თუ აღმოაჩენდა რამეს იმდენი იცოდა მის შესახებ ეხლა კი სრულიად შოკში იყო . დათა თან საქმეს აკეთებდა თან ელაპარაკებოდა .როცა დაასრულა საწდობზე დააწყო ყველაფერი და ტასოსთან ერთად დატოვა სამზარეულო შემდეგ სააბაზანოში გადაინაცვლა მალევე დაბრუნდა და ტასოს დახედა ზემოდან
-ისევ დაღლილი ხარ თუ მოდი ხასიათზე
-რათქმაუნდა ხასიათზე ვარ აბა რა გავაკეთოთ დათუჩ
-გავისეირნოთ გამოვიცვალოთ და დავათვალიეროთ აქაურობა
-კარგი ათ წუთში მზად ვარ - უცებ წამოდგა და სწრაფად აირბინა კიბეები. მართლაც მალე მოემზადა ჯინსის მოტკეცილი შარვალი , მოკლემკლავიანი ტანზე გამოყვანილი მაისური ჩაიცვა, ფეხზე კედები , თმა გაიშალა და კიბეები ჩაირბინა . დათა უკვე ქვემოთ იყო ღია ფერის ჯინსი ეცვა , თეთრი მაისური და ასეთივე ფერის კედები როგორ ყოველთვის ძალიან სიმპატიური იყო ხელში კი თხელი ჟაკეტი ეჭირა
-წავედით?
-მზად ვარ კაპიტანო- სიცილით უთხრა და გვერდით ამოუდგა - სანაპიროზე გავისეირნოთ?
-მანდაც -კარი გაუღო და გაატარა.
საკმაოდ ბევრი იარეს , ისაუბრეს როგორც ყოველთვის იმხიარულეს შემდეგ სანაპიროზე გადაინაცვლეს ქვიშაზე ქალბატონმა ფეხშიშველა სირბილი დაიწყო , თმას სიო ურევდა და ძალიან ლამაზი სანახავი იყო დათა ფოტოებს უღებდა ისე რომ აზრზე არ იყო კისკისში გართული ტასო . შემდეგ ნელა სეირნობდნენ ქალბატონს შესცივდა რაც არ გამორჩენია ბიჭს და თავისი ჟაკეტი მოახურა, ტასო უცებ შეკრთა როცა ხელების და შემდეგ თბილი მატერიის შეხება იგრძNო რომელსაც სასიამოვნო სურნელი მოჰქონდა , ბიჭმა ხელი მოხვია და სხეულზე მიიკრა
-ცივა პრინცესა ხო არ დავბრუნდეთ?
-არა რა ჯერ ადრეა
-კარგი მაშინ კაფეში დავსხდეთ აქვე რამე ცხელი დალიე და გათბები
-არ მინდა აქ ვიყოთ რა - საყვარლად ააფახულა წამწამები და ქვემოდან ახედა ბიჭს . მასაც ხო წინააღმდეგობის გაწევა არ შეუძლია ამ გოგოსთვის და რა გააკეთოს
-კარგი ვიყოთ - უთხრა და ხელი მეტად მოხვია, როცა ტასო შემობრუნდა წელზე მოხვია ხელები და სხეულზე აეკრო შეცბა, იმხელა ენერგია იგრძNო თითქოს ელექტროშოკი მიიღო და თავიდან დაიმუხტა , როცა მისი კანის შეხება იგრძნო ყელზე სულ გაცხელდა, თიტქოს ვენებში სისხლის ნაცვლად ცხელი ლავა მიედინებოდა . ფრთხილად მოხვია ხელები სიფრიფანა სხეულს და თავზე აკოცა . არაფერი უთქვიატ უბრალოდ იდგნენ და ერთმანეთით ტკბებოდნენ .
სახლში დაბრუნებულებმა ვახშამი ერთად მოამზადეს , მხიარულად ჩაიარა საღამომ რათქმაუნდა შემდეგ აივანზე დასხდნენ დაურეკეს მშობლებს და მეგობრებს ბოლოს კი დაღლილები წავიდნენ საძინებლებში.
დილით უფროსწორედ შუადღეს გაიღვიძა ქალბატონმა დადებითად დამუხტული წამოდგა დილის პროცედურები ჩაიტარა საცურაო კოსწიუმი ჩაიცვა გამჭვირვალე მოკლე სარაფანი გადაიცვა ფეხზე ლამაზი დაბლები ჩაიცვა თმა კოსად შეიკრა და კიბეები ჩაირბინა
-დაათ
-აქ ვარ ტას- აივნიდან გაიგონა ხმა და იქეთ წავიდა. დათა მოაჯირს იყო მიყრდნობილი მაგიდაზე ყავის დიდი ჭიქა ედგა როგორც ჩანს კიდევ ცხელი იყო რადგან ორთქლი ამოდიოდა ხელში კი სიგარეტი ეჭირა რაც მტავარია მომნუსხველად უღიმოდა ტასიკოს
-დილამშვიდობის დიდი ხანია გაიღვიძე?
-კი
-ხოო? მე ძლისგუდა ვარ - საყვარლად გამობურცა ტუჩები და ყავის ფინჯანს დახედა - შენ მოამზადე?
-დალიე თუ გინდა მე სხვას მოვამზადებ
-მაგარი ბიჭი ხარ ხო იცი ვგიჟდბეი ყავაზე- გახარებული დაწვდა ფინჯანს და რამოდენიმე ყლუპი გადაუშვა ყელში -მმ უგემრიელესია
-როგორც ჩანს უკვე მოემზადე პლიაჟზე გასასვლელად - დათამ აათვალიერა წამით და ბოლი გამოუშვა სიტყვებთან ერთან
-წავიდეთ რა რო დავლევ
-არ ისაუზმებ?
-არ მინდა რო მოვალთ მერე შევჭამ რამეს - მალე დალია საჭირო ნივთები აიღეს და წავიდნენ. ზღვის ლამაზი ჩანთა დადო და კაბა ერთი ხელის მოსმით გადაიძრო დათამაც მიბაძა მაისური და ფეხსაცმელი იქვე დატოვა ზღვის შორტი ეცვა უკან გაყვა ტასოს რომელიც უკვე ზღვაში იყო შესული .
მთელი დღე მხიარულად გაატარეს საღამოს უბრალოდ ქალაქში სეირნობდნენ როცა დასხდნენ ტასომ შეამჩნია როგორ უყურებდა ვიღაც გოგო დათას თავიდან იფიქრა მეჩვენებაო მაგრამ შემდეგ დარწმუნდა
-იცნობ ამ გოგოს?-ეგრევე აჯახა შესავლების გარეშე
-ვინ გოგოს?
-აი იმას თვალებით რო გჭამს მოკლე შორტი აცვია შავი გრძელი თქმა აქვს შეღებილი
-ვიცნობ ასეც შეიძლება ითქვას
-როგორი ნაცნობია მე რატო არ ვიცნობ
-არცაა საჭირო შენ თუ არ გაიცნობ საერთოდ შეეშვი მაგ თემას დაურეკე დღეს ალექსს?
-კი გამოსვლის წინ ველაპარაკე მარიამს და მერე ალექსს. მომწყინდა ასე ყოფნა სადმე კლუბში წავიდეთ რა გთხოვ გავერთობი ცოტას
-წავიდეთ ოღონდ წინასწარ გაფრთხილებ როგორც იცი ისე არ ჩაიცვა მშვიდად მამყოფე და ისე წამომიყვანე ვინმეს რო არ გადავუფშვნა ძვლები
-როდის იჩხუბე ბოლოს ჩემს გამო მე არ მახსოვს
-მაგას არააქ მნიშნელობა მე გაგაფრთხილე უბრალოდ- უთხრა და წავიდა. ტასოც უკან გაყვა. სწრაფად გამოიცვალა ჩვეულებრივი მუხლზე შავი კაბა ჩაიცვა სამკუთხედურად ამოჭრილი ზურგით და ოდნავ დეკოლტე , თმები გაიშალა, ფეხზე ჯედები მოირგო, კაბა ტანზე გამოყვანილი იყო და მისი ლამაზი ფორმები უკეთ იკვეთებოდა , მსუბუქი მაკიაჟი და უკვე მზად იყო.
დავითს მუქი ტანზე ოდნავ გამოყვანილი ჯინსი ეცვა, ღია ცისფერი პერანგი მკლავებზე აკეცილი ქონდა და ღილით დამაგრებული პირველი ორი ღილი ჩახსნილი ქონდა , დაკუნთული სხეული მასშიც ისე ემჩნეოდა გეგონებოდათ ცოტაც და შემოასკდება მკლავებზეო ტასომ უცებ აათვალიერა ჟრუანტელი და აჩქარებული გულისცემა დააიგნორა და უბრალოდ გაუღიმა პირდაპირ კარისკენ წავიდა დათამ თვალი გააყოლა და მძიმე ნერწყვის გადაყლაპვა მოუწია , შემდეგ უცებ მოარიდა მზერა და ფიქრებ გაფანტა ნაწილობრივ. მანქანის კარი გაუღო ისიც ჩასკუპდა, შემდეგ მძღოლის ადგილი დაიკავა გადახედა გოგოს და სწრაფად მოწყვიტა მანქანა ადგილს
-გიხდება ეგ კაბა
-მადლობა. შენ ისეთი სიმპატიური ხარ მგონი იქედან მარტო წამოსვლა მომიწევს და იმედია მანქანას მათხოვებ - ტასომ როგორც ყოველთვის ვითომ უდარდელად უთხრა არადა თითები ლამის წაიმტვრია ემოციის გადასატანად . დათას აშკარად დაეჭიმა კუნთები ხელი კი საჭეს უფრო მაგრად მოუჭირა , ისე გახედა ტასოს გოგო შეკრთა
-მსგავსი შინაარსის წინადადება აღარასდროს მითხრა !- ისე მკაცრად გამოუვიდა ტასოს აღარაფერი უთქვია . მალე გააჩერა ერთ-ერთ ბართან და გადავიდნენ. ხმა არც ერთს ამოუღია დატამ კარი გააღო და ჯერ ტასო შეატარა შემდეგ ზურგზე ფრთხილად მიადო ხელი და მიუთითა საით წასულიყვნენ მისი შეხებისას შეკრთა შიშელ კანზეც გრძნობდა მის თითებს და ჟრუანტელი უვლიდა. სიმღერის გამაყრუებელი ხმაც კი გაქრა წამით
-რას დალევ?
-ვისკის
დათა წავიდა და მალე დაბრუნდა ჭიქებით ხელში . სიტუაცია ისევ თვითონ განმუხტა შემდეგ კი საერთოდ დაავიწყდათ ყველაფერი. საღამომ არაჩვეულებრივად ჩაიარა . მართალია ორივე გრძნობდა დაჟინებულ მზერას მაგრამ არც ერთი იქცევდა სხვას ყურადღებას . გვიან დაბრუნდნენ სახლში
-სად ხარ ტას?- ალექსანდრემ დაურეკა
-მეე ეხლა სახლში ვარ
-ხოო? დალიე?
-ცოტა როგორ ხვდები რა სულ
-დათა დამალაპარაკე მანდაა?
-კი ჩემს უკან დგას საფეხურზე- კიბეზე ადიოდნენ და დათას გახედა - ალექსია დამალაპარაკეო
-უთხრა დაგირეკავს თვითონთქო- მოკლედ უთხრა
-ალექს მე დაგირეკავოო- მანაც მაშინვე გადასცა და გათიშა. - ძილი ნებისა დათ - საძნებლის კართან მისული შეტრიალდა ბიჭისკენ უცებ აკოცა ლოყაზე და საძინებელში მიიმალა. დათამ ხელის ზურგი ფრთხილად შეახო ნაკოცნ ადგილს და სივრცეს გაუღიმა სადაც წამის წინ ტასო იდგა , შემდეგ ფიქრები გაფანტა და საძინებელში შევიდა პერანგი გაიხადა , ქამარიც გახსნა და საწოლზე გადაწვა
-რა ხდება ალექსანდრე?- დაურეკა მაშინვე და ეგრევე კითხა
-რა მოხდა ბარში?
-რა გინდა ეხლა შენი აზრით ვიღაც აეკიდებოდა ტასოს და მე იქ ვიდგებოდი ს.. ერთი ჭიქა დალია მხოლოდ ვიცეკვეთ ვილაპარაკეთ და წამოვედით
-რატო გაქ ეგეთი ხმა რაღაც მოხდა?
-არაფერი
-დათა რა მოხდა ?
-მოკლედ რა შენ ხო კაცს არ მოასვენებ შემეშვი ყველაფერი რიგზეა . მარიამი რას შვება? გაიგეთ ბიჭია თუ გოგო?
-არა ისედაც ცუდად იჯდა ზურგი გვაქცია ბატონმა თუ ქალბატონმა დღეს მაგრამ დაიჟინა არ გვინდა გაგება მინდა მშობიარობამდე არ ვიცოდეო - მაშნვე დაუთბა ხმა და დათოსაც გაეღიმა
- და როდის ეტყვი ყურებამდე შეყვარებული რო ხარ - ისე უთხრა ალექსანდრემ გააზრებაც ვერ მოასწრო
-ყველამ ჩვენს აუხსნელ სიყვარულს მივხედოთ ჯობია - არც ის ჩამორჩა და ეგრევე ჩააგდებია ენა
-მაგით რისი თქმა გინდა
-ჩაფიქრდი და მიხვდები წავედი ეხლა - უცებ მიახალა და გაუთიშა. დათამ იცოდა ისედაც დუდა და ალექსი ყველაფერს რო ხვდებოდნენ მაგრამ აღიარებით მაინც არ აღიარებდა . საწოლიდან წამოდგა შარვალიც გაიხადა და სააბაზანოში შევიდა . იმდენი ხანი დარჩა იქ გამოსვლისას უკვე ორი საათი იყო და გარეთ საშინლად წვიმდა. ფანჯრებს გამეტებით ეხეტქებოდა წვიმის წვეთები და ხმაურს იწვევდა რომელიც ზოგისთვის სასიამოვნო ზოგისთვის კი შიშის მომგვრელია , მითუმეტეს წვიმას ელვა , ჭექა-ქუხილი და ელექტროენერგიის გათიშვაც თუ მოყვება . სწორედ ასეთ შეშინებულ მდგომარეობაში , საბანში შემძვრალი ემბრიონის ფორმაში იწვა ტასო და ყოველი გაელვებისას უფრო მეტად ებღაუჭებოდა საბანს რომელიც თავსაც კი უფარავდა უკვე , აი ბოლოს შუქი რო ჩაქრა და ყველაფერი ჩაბნელდა კანკალმა აიტანა , მობილური გაანათა და საბნიდან გამოიხედა ბოლო წვეთი იყო მეხის გავარდნის ხმა მერე ისე წამოფრინდა და შევარდა დათას საწოლში ალბათ ორ წამსაც არ გაუვლია . გონს რომ მოვიდა შიშველ გულმკერდზე ეკვროდა ბიჭს , თავი მის ყელშ ქონდა ჩარგული სახე არ უჩანდა და სუროსავით იყო შემოხვეული ამხელა სხეულზე რომელიც ისეთი ცხელი იყო მის გაყინულ კანს ბოლო უჯრედამდე ცეცხლს უკიდებდა, მაგრამ ცეცხლი ალები და წვა მაშინ უნდა გენახათ როცა გააცნობიერა როგორ მდგომარეობაში იყო . დათას წელზე მოხვეული ხელები გაუშეშდა საერთოდ ვეღარ გრძნობდა , ჩაბნელებულ ოთახში მხოლოდ სილუეტს არჩევდა და ბედნიერი იყო რო სიბნელის გამო ვერ დაინახავდა მის გამომეტყველებას თორე მოკვდებოდა მაშინვე ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს წვიმის წვეთებზე მეტად ორი გაორმაგებული გულისცემა არღვევდა. ტასო უცებ მოშორდა მაგრამ მაშნვე მის თვალებს გადააწყდა განსხვავებულად რო ბრწყინავდნენ თითქოს ჭინკები ცეკვავდნენ ამ ორ თაფლისფერ სფეროში ალბათ იქედან ისევე გამოვარდებოდა როგორც შევარდა რომ არა კიდევ ერთი შემაძრწუნებელი ხმა და ისევ ისე აეკრო ბიჭს კივილთან ერთად რო ვერ გაიაზრა
-დამშვიდდი მხოლოდ ჭექა-ქუხილია სხვა არაფერი , მალე შეწყდება -დათა ძლივს გამოფხიზლდა და გაიაზრა რაც ხდებოდა , მართალია ხმაც კი შეცვლილი ქონდა მაგრამ ცდილობდა მობილიზებას. ტასოს თმაზე ჩამოუსვა ხელი , სურვილით კვდებოდა , ეხლა როცა მის სიახლოვეს ასეთი მასშტაბით გრძNობდა ათასგვარი სურვილი უჩნდებოდა და საშინლად უჭირდა მათი ჩახშობა , გოგოს აჩქარებული სუნთქვა კანზე ეფრქვეოდა და წვავდა. მის სურნელს ასე ახლოდან პირველად გრძნობდა , მის სხეულს პირველად შეეხო ასე ძლიერად ისე რომ მისი შეგრძნება შეეძლო და უნდოდა არასდროს მოშორებოდა გოგო
-მე.. მეშინია ძალიან მეშინია- ნაწყვეტ ნაწყვეტ თქვა და შუბლი მხარზე შეახო შემდეგ თავი ისე შეატრიალა რომ ცხვირით პირდაპირ ყელს ეხებოდა
-შენთან ვარ პატარა და შეეცადე დამშვიდდე სხვა რამეზე იფიქრე თვალები მაგრად დახუჭე და რამე სასიამოვნოზე გადაიტანე ყურადღება - მისი ხმა სასიამოვნო მელოდიასავით ჩაესმოდა და მისდაუნებურად ამშვიდებდა, მალე საერთოდ აღარ ესმოდა არც წვიმის , ჭექა-ქუხილის ხმა მხოლოდ დათას აჩქარებულ გულისცემას გრძნობდა რომელიც მისას ერწყმოდა და ისე სასიამოვნოდ ხვდებოდა ყურს გამოფხზლება არ შეეძლო. უკვე მხოლოდ მასზე ფიქრობდა, იგრნობდა მის სურნელს, კანს, სუნთქვას ითვლიდა გულის თითოეულ დარტყმას და აანალიზებდა რომ ასე ახლოს პირველად იყო მასთან, პირველად ეხებოდა სხეულს რომლის ჩახუტების და მოფერების სურვილი ბევრჯერ გასჩენია უხამს ფიქრებში მაგრამ მაინც მსგავსი ფიქრებიც ქონდა რაც უფრო ემატებოდა ასაკი მით უფრო იმატებდა.
დაჭიმული სხეული მოუდუნდა, სუნთქვა დაურეგულირდა შიშს არარ გრძნობდა უკვე სიამოვნების გამო ქონდა ამღრვრეული გონებაც და თითოეული უჯრედი, ჰორმონები კი თავდაყირა იყვნენ და ამბოხს აცხადებდნენ.
-უკეთ ხარ?-მისი ხმა კი საერთოდ ადნობდა . სიტყვაც ვერ დაძრა არც თავი აუწევია ნამდვილად ვერ შეხედავდა უბრალოდ თანხმობის ნიშნად ოდნავ შეარხია თავი -დაიძინე -თმაზე უსმევდა ხელს და მერე თითზე იხვევდა
-მე.. უნდა წავიდე აქ ვერ დავიძინებ ... გაგაღვიძე შენც ბოდიში- უცებ გამოერკვა და მოშორდა მის სხეულ მაგრამ ბიჭს ხელი არ გაუშვია
-სად წახვალ იმ ჩაბნელებულ ოთახში ასეთ ამინდში მგონი გამოდარებასაც არ აპირებს თან გეშინია - დათამ ხმა გაიმკაცრა და ხელი არც შეუტოკებია
-ხო მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ დავეტევით ორივე მშვენივრად ამ საწოლში დაიძინე ეხლა მეც დავიღალე- ვითომ ურეაქციოთ უთხრა და თვალები მინაბა. ანასტასიას წინაარმდეგობის გაწევის სურვილი არ შესწევდა უბრალოდ ....
...........
მაკრინეს მშვიდად ეძინა თავის ფუმფულა საწოლში და სულაც არ აწუხებდა წვიმიანი ამინდი მართალია ისეთი ძლიერი ხმა არ იყო თბილისში მაგრამ მაინც. ძილში ჩაესმა კარის გაღების ხმა მაგრამ გაღვიძება ვერ მოახერხა, შემდეგ გრძნობდა როგორ უახლოვდებოდა ვიღაც მის საწოლს და გულისცემა ინსტიქტურად აუჩქარდა, ოთახში წამებში გამეფდა ნაცნობი სურნელი და გონებამ აღიქვა „უცხო პირის“ ვინაობა . მაშინვე გაახილა თვალები და საწოლისკენ დახრილ დემეტრეს გაუსწორა თვალი
-აქ რა გინდა
-თუ მაცდი შეხედავ- მშვიდად უთხრა ფეხზე გაიხადა და გვერდით მიუწვა - ამ დროს როგორ იძინებ მიკვირს
-შენ ნორმალური ხარ ? რა გინდა ამ დროს აქ საერთოდ კახეთში არ იყავი რაღაც შეხვედრაზე დღეს წასული და არ მითხარი ხვალამდე ვერ მოვდივარო?
-ხომ ხედავ რო მოვედი მომენატრე და აქ ვარ - ხელი მოხვია და ლოყაზე აკოცა , რბილმა კანმა ისე მიიზიდა კოცნა რამოდენიმეჯერ გაიმეორა სხვადასხვა ადგილას
-გაგიჟდებიან ჩემები რომ გაიგონ
-შენ მარტო რო ცხოვრობ გავიწყდება?
-რა მნიშვნელობა აქ მარტო რადგან ვარ ისეთი რამე უნდა გავაკეთო რაც ჩემებთან ერთად არ ვიზავდი?
-ასეთი წინააღმდეგი თუ ხარ ჩემი კოცნის და ჩემს გვერდით დაძინების წავალ-ვითომ გაბრაზებული წამოდგა ჯერ გაჩერებას აპირებდა მერე მოწვა რასაც აკეთებდა და ადროვა -მოიცადე წავიდე ანუ?
-ვაიმე ამხელა კაცი ბავშვივით იქცევი ხანდახან . ხვალ გამოცდა მაქ
-გინდა წამოგყვე? -გვერდით მიუჯდა და აკოცა
-არა არ მიყვარს ეგეთი რაღაცეები რო გამოვალ დაგირეკავ და თუ მაღალი ქულები მივიღე ავღნიშნოთ - ბიჭს ლოყაზე და ბოლოს ტუჩებზე აკოცა - მალე სოფელში მივდივართ ყველა ერთად და დიდიხანი ვერ გნახავ- ბუზღუნით თქვა
-დავისვენებ ცოტახანს მეც ხო ადამიანი ვარ
-ვიღაც შემომაკვდება მე ვატყობ
-ფრთხილად იყავი თვითონ არ შემოაკვდე
-რო მოგენატრები და ვერ მნახავ არც მობილურზე დაგელაპარაკები და ვნახოთ მერე თუ იქნები ჩემი გაბრაზების ხასიათზე . ვიქნები იქ მე ჩემს მეგობრებთან ერთად
-ვინ მეგობრებთან
-იცი რამდენი არიან? ლუკა, ნიკა, გაბო, მოკლედ გიოს მთელი საძმაკაცო ბექუნა ჩემი გიგი - არხეინად დაიწყო ჩამოთვლა და როგორც ყოველთვის მაინც გამოიყვანა სვანი მდგომარეობიდან
-გიგუნა ვინ ჩემი ფეხებია ან შენი რატოა
-ვაიმეე რო იცოდე როგორი სიმპატიური ბიჭია? ნეტა შეირთო ცოლი? რა საინტერესოა აუ როდის წავალ რო ვნახო - ვითომ ფიქრებში წავიდა და გიგი წარმოიდგინა მანდ უკვე დემეტრეს აზროვნება აღარ შეეძლო ისე ჩაუწითლდა თვალები ცოტაც და დაუსკდებოდა საწოლზე მიაგდო მაკრინე და ზემოდან მოექცა, ხელები გაუკავა და არწივივით დაჰყურებდა ზემოდან
-ეხლა კარგად მომისმინე ქალბატონო მეორედ მამრობითი სქესის წარმომადგენელზე სიტყვას არ დაძრავ და მითუმეტეს არ მიისაკუთრებ, საერთოდ არ ინატრებ ვინმესთან შეხვედრას და ზოგადად დაივიწყებ რო არსებობს ნათესავების და ჩემს გარდა ბიჭი დედაიმიწაზე გასაგებია?
-ალექსანდრე, ნიკა, დემეტრე და ხიმშო ორიც დავივიწყო?-ისევ განაგრძო თამაშ
- შემომაკვდები და ცეცხლს ნუ ეთამაშები -უფრო ახლოს მიწია სახე და უკვე მის გახშირებულ სუნთქვას გრძნობდა ისე უყურებდა თვალებში სულ გააგიჟა სვანი ტუჩებს აწვალებდა ხან იკბენდა ხან ენას გადაუსვებდა
-იქნებ და მინდა მაგ ცეცხლმა მშთანთქოს - წამოიწია და ყურში ჩასჩურჩულა , შემდეგ იქვე სველი კოცნის კვალი დაუტოვა და კიდეც მიიღო საკადრისი ისე ეძგერა დემეტრე საერთოდ ვერ მოახერხა გონზე მოსვლა ხელებს ისევ არ უნთავისუფლებდა მაგრამ ისე კოცნიდა კვნესას ვერ იკავებდა მერე უცებ გადაიტანა სხეულზე ხელები და ყელს ჩაუყვა ტუჩებით მერე პიჟამას ბრეტელები გადაწია და ქვემოთ ჩამოყვა ბოლოს როცა მიხვდა რო თავს ვეღარ გააკონტროლებდა უცებ წამოვარდა სუნთქვა გახშირებული ქონდა ნერვიულად გადაისვა თავზე ხელი და ვნებისგან გაგიჟებულ ლიკას თვალებში ჩააჩერდა
-მაპატიე თავი ვერ შევიკავე ასე შორს არ უნდა შემეტოპა - უთხრა უცებ აკოცა და წავიდა.
მაკო იმდენად იყო ვნებით მოცული სიტყვის თქმა აღარ შეეძლო როცა გააცნობიერა რო თავად გამოიწვია ნერვები მოეშალა საკუთარ თავზე და ბალიშში ჩარგო თავი. მეორე დღეს გამოცდა წარმატებით ჩააბარა ასე რომ მუშაობის დაწყება შეეძლებოდა სექტემბრიდან . სახლში გახარებული შევარდა და ყველას გააგებია ახალი ამბავი მერე სახლისკენ აიღო გეზი რადგან უნდოდა პირადად ეთქვა თან იმ საღამოს მიდიოდნენ და დამშიდობება უნდოდა . კარზე დიდხანს აკაკუნებდა და როგორც იქნა გაიგო ფეხის ხმა კარი როგორც კი გაიღო გახარებულს უნდოდა ეთქვა ახალი ამბავი მაგრამ ხუთ საათზე ახალ გამოღვიძებულივით რო დახვდა ბიჭი თვალებდაშაეუბული, სოპრტული შარვლით ფეხშიშველი გაჩერდა . თან ისეთი გაოცებული უყურებდა აშკარად რაღაცის ეშინოდა
-ფერია არ გელოდი
-გეტყობა რო არ მელოდი მარტო ხარ?
-არა მარტო არ ვარ- ეხლაღა შეამჩნია რომ ხელები უკან ქონდა დასჯილი ბავშვივით . მაკრინე გაშრა მაგრამ მაინც არ უნდოდა ეფიქრა რო ერეკლეს ვიღაც ყავდა სახლში მიყვანილი და მთელი დღე მასთან ერთად იყო ამიტომ სახლში შევიდა
-მარტო არ ხარ ესეიგი არ გაიწევი რო შემოვიდე ნორმალურად?- თვალებში ჩახედა ბიჭს და უფრო შეეშინდა
-ეხლა არ ვარ მზად მოვწესრიგდები და საღამოს შევხვდეთ - დაბნეულმა უთხრა - ბინაც არეული მაქ და
-ერეკლე რა პრობლემაა დაგელოდები ბინასაც დავალაგებ დიდი ამბავი ეხლა - მაინც არ ეშვებოდა მაკრინე მიუხედავად იმისა რო იცოდა რაღაცას უმალავდა
-გთხოვ წადი მაკრინე ამ ერთხელ გთხოვ-ვედრება გაისმა მის ხმაში ეხლა უკვე მართლა აღარ შეეძლო მოთმენა კარი უცებ მიხურა ზრგს უკან და სწრაფად დაწვდა მის ხელებს ყველაზე მეტად რისიც ეშინოდა ის დაინახა წამით გონება გაეთიშა მხოლოდ ჩალურჯებულ ვენებს უყურებდა სადაც ნემსის კვალი კვლავ ჩანდა
-მაპატიე გთხოვ , ვიცი საშინელი ვარ საზიზღარი ნარკომანი რომელიც შენი ღირსი არაა გემუდარები მაპატიე შევეცადე მეთქვა მაგრამ არ შემეძლო ვერ გეტყოდი ამასთან გამკლავებას ვცდილობდი მაგრამ გუშინ თავი ვეღარ შევიკავე - ჩამწყდარი ხმით ლაპარაკობდა და მაკრინეს მეტად ტკიოდა გული . ალბათ ყველა ადგებოდა და წავიდოდა მაგრამ მაკრინე სხვას არ გავდა ასე მარტივად ვერ მიატოვებდა ეს წაქცეულ ადამიანზე ფეხის დარტყმა იქნებოდა რასაც საყვარელ ადამიანს არასდროს გაუკეთებდა . ცოტახანს დუმდა არც კი შეტოკებულა შემდეგ მაღლა აიხედა , ერეკლეს თავი დახრილი ქონდა ხელები ისევ უკან წაეღო და შენელებულად სუნთქავდა ალბათ ელოდა რო ყველაფერი დასრულდებოდა . მაკრინემ თავი ააწევია და თვალებში ჩახედა პირველად არ ყურებდა თვალებში და მზერას აიდებდა
-შემომხედე ერეკლე
-გთხოვ ჩემი დატოვება თუ გინდა არ მითხრა რო გეზიზღები უბრალოდ წადი გთხოვ
-და შენ ასე მარტივად გამიშვებ?
-ეხლა კი მაგრამ სამუდამოდ ვერასდროს გაგიშვებ რადგან შენს გარეშე ვერ ვიცოცხლებ ბოლოს მაინც დაგიბრუნებ როცა შენი ღირსი ვიქნები
-შემომხედე იქნებ და რას ხედავ -მისი სახისთვის თიტები ესევ არ მოუშორებია ბიჭმა ნელა მიაპყრო მზერა მის თვალებს თითქოს პასუხს ეძებდა მაგრამ მაკრინემ არ დააცადა მისკენ მიიწია და ფრთხილად შეახო ტუჩები მის გაფერმკრთალებულ ბაგეებს
-მარტო არ დაგტოვებ არასდროს ერთად მოვერევით ყველა დაბრკოლებას მათ შორის ამას დარწმუნებული ვარ ჩემს გამო შეეშვები ამ ნაგავს -უთხრა და ჩაეხუტა . ერეკლე გაოცებული იყო უდიდეს ბედნიერებას გრძნობდა ხელები მაგრად მოხვია და სახე დაუკოცნა
-ძალიან მიყვარხარ ვერ წარმოიდგენ როგორ
-დასამტკიცებლად მთელი ცხოვრება გვაქ წინ - თვალი ჩაუკრა და მისაღებისკენ წავიდა შესულს მთელი ოთახი თავდაყირა დახვდა მაგიდაზე რამოდენიმე პაკეტი იდო შიგ გაურკვეველი ნივთიერება იყო ასევე შპრიცები . ამათ დანახვაზე შეკრთა მაგრამ ყურადღება გადაიტანა
-მაკრინე
-შენ გადაყრი თუ მე გადავყარო
ერეკლე დასჯილი ბავშვივით მივიდა ყველაფერი აიღო და ერთ პარკში ჩაყარა
მოიცადე კიდევ თუ გაქ სადმე მსგავსი რამ ისიც მიაყოლე
-რო მომინდეს ლომკა მექნება და ..
-ექიმი რო ვარ გავიწყდება? ბევრი მინახავს მაგ მდგომარეობაში და გააკეთე რასაც გეუბნები
სანამ ერეკლე თავის მარაგს ანადგურებდა მაკრინე სახლს აწესრიგებდა მერე მაისური მიაჩეჩა ხელში მანაც ჩაიცვა და სასეირნოდ წავიდნენ.
-ორ საათში მივდივარ არ მინდა შენი დატოვება- ბუზრუნით თქვა და აკოცა
-მეც არ მინდა მაგრამ რა ვქნათ
-ხშირად დამირეკე და რო იგრძნობ რო გინდება იმ წამსვე დამირეკე მპირდები? არააქ მნიშვნელობა როგორ იქნები უბრალოდ დამირეკე
-კარგი- უთხრა და აკოცა-ისე უნდა გაკოცო რომ მეყოს მომდევნო ნახვამდე
-მთელი თვით მივდივარ და ეგრე არ გამოვა - გაიცინა მაკრინემ და კოცნა გააღღმავა.
საღამოს წაბრძანდნე ყველანი ერთად ზურა ბიძიასთან. იქ როგორც ყოველთვის სასტავი შეკრებილი იყო .
....
ლიკუნაც იმ საღამოს მიემგზავრებოდა ამიტო დემეტრესთან იყო მთელი დღე ისიც დაგრუზული დადიოდა და წარბი არ გაუხსნია მთელი დღე
-ჩემო სვანო ნუ იგრუზები რა
-მეც რო მიწევს სვანეთში წასვლა ეს მაგიჟებს დროზე უნდა შეგირთო ცოლად
-კიდე რამე ხომ არ გგნებავს
-ენა გოგო ნუ მელაპარაკები ეგრეთქო რამდენჯერ გითხარი
-მე რაღაც არ მახსოვს შენც დაივიწყებ - უთხრა და ღიმილით აკოცა - აბა? გახსოვს კიდე?
-კი - უთხრა და გიჟივით დააცხრა - ნელ-ნელა ვივიწყებ
-ამას დამიხედეთ ერთი რა -მობილურს გაღიმებულმა უპასუხა- ხო ლუკჩიკ
-დატოვე ეგ სვანი და მოდი მალე სახლშ მივდივართ უკვე
-უკვეე. კაი ხო მოვალ მალე -გაუთიშა და დემეს მიეკრო- აუუ უნდა წავიდე უკვე
-აბა შვიდზე გავდივართო?
-მიდიან უკვე - ტუჩები დაბრიცა მოწყენილმა და მაგრად მოეხვია ბიჭს იმდენი აკოცეს ერთმანეთს კი ეყოფოდათ ფაქტიურად :დ
ორი კვირა გაატარეს სოფელში მართალია მხიარულად იყვნენ მაგრამ მაინც ენატრებოდატ თავიანთი ბიჭები . საღამოს დაღლილები მიესვენნენ თავიან საწოლებს და დაიძინეს. ძილში გრძნობდნენ კოცნას და ეგონათ ესიზმრებოდათ მაგრამ უცებ ჭყიტეს თვალები ერთს დემეტრე ეწვა გვერდით მეორეს ერეკლე. ორივემ იმხელა ხმაზე დაიყვირა ლამის წამოაგდეს მთელი სახლი
-ერეეე- მაკრინე მოეხვია და მაგრად აკოცა მერე ცოტა ისაუბრეს გაბრაზდა რატო არ მითხარი თუ მოდიოდიო . ბოლოს გააგდო ოთახიდან აბა არ გაგიჯდებოდა ზურა ეგ რო გაეგო?
ლიკუნამ დემეტრე რო დაინახა ეგრევე ეძგერა და ისე აკოცა გააშეშა ბიჭი
-დაისჯები იმისთვის რო არ გამაფრთხილე - მერ ეუთხრა და კიდე აკოცა - მაგრამ მოგვიანებით იყოს ეხლა ისე მომენატრე არ შემიძლია- ჩურჩულებდა კოცნასთან ერთდა ბიჭი საწოლზე დააწვინა და კოცნა გაახანგრძლივა ისე უნდოდა მისით დამტკბარიყო სურვილს ვერ იკლავდა
-ნუ გამაგიჟებ ეხლა თორე მოვლენების დაჩქარება მომიწევს - უცებ უთხრა დემეტრემ კიდე აკოცა და გავიდა- წავედი თორე გიორგი მომკლავს
-კაი ხო ხვალ გნახავ წესიერად - კიდე მიქაჩა თავისკენ და აკოცა -ეხლა წადი

ორი დღე დარჩნენ ბიჭები მათთან შემდეგ კი მეტად ორდინალური რამ მოხდა . დემეტრე საეჭვოდ საუბრობდა უფროსებთან ისე რომ ლიკას მისვლისას გაჩუმდა და უბრალოდ გაუღიმა . მთელი დღე ფიქრობდა რაზე საუბრობდნენ ასეთზეო მაგრამ დასკვნა ვერ გამოიტანა . საღამოს ეზოშ იჯდა დემე რო დაადგა თავზე ხელი ჩაკიდა და სხეულზე აიკრა
-შეგიძლია წამომყვე? ძალიან მომენატრე აქ კი ასე მგონია ვიღაც გვიყურებს
-წავიდეთ ოღონდ მალე დავბრუნდეთ - ლიკაც გაყვა მანქანით წავიდეთო რო უტხრა გაუკვირდა მაგრამ არ გაუპროტესტებია აი სოფლიდან რო გავიდნენ მანდ კი გახედა თან ისე ჩქარა მიდიოდა უკვირდა
-დემეტრე სად მიგყავარ?
-ძალიან მაგარ ადგილას
-ეგ პასუხია? თან ასე ჩქარა რატო მიდიხარ ან აქეთ რა გვინდა
-სვანეთში მივდივართ
-საად? გაგიჟდი შეენ? დედაჩემი გააფრენს სახლში რო არ მივიდე ამაღამ ჯერ არ დაბრულებულან ისედაც
-დედაშენზე არ უნდა ფიქრობდე ეხლა გაგვიგებს არაუშავს
-რას გაგვიგებ
-რას და იმას რო გავიპარეთ
-რა?? ღმერთო მიშველე გაგიჟდი შეენ? ვინ გითხრა რო მოგყვები
-კარგი მაშინ გიტაცებ -უდარდელად უთხრა ლიკა კი გააგიჟა
-მიტაცებ ხო? ძალიან კარგი თითსაც ვერ დამაკარებ და გყავდე იქ იმ კოშკში რას დავეძებ მაინც არ ვყოფილვარ სავანეთში არასდროს - გაბუტულმა თქვა და ფანჯარაში გაიხედა . დემეტრე ძლივს იკავებდა სიცილს
-არც ეგაა პრობლემა შენ თვითონ მთხოვ იმიტო რო თავს ვერ შეიკავებ-უცებ ჩამოუსვა კაბაზე ;ხელი ისე რომ მთლიანად მოუშიშვლდა ფეხები კანი კი დაეხორკლა რადგან მისი ცხელი ხელი წვავდა თან ფეხზე დაასრიალებდა და სიე გაგიჟდა უცებ მოიშორა
-ნუ მეხები
-უფრო მკაცრად არ გამოგივიდა?
-დემეტრეე რატო თამაშობ ჩემს ნერვებზე?
-მიყვარს ეგეც და იმიტო
როგორც იქნა ჩააღწიეს , ქალბატონი გაცოფებული იყო მანქანიდან გადავიდა მონასტრის ეზოში იდგნენ დემეტრე მიუახლოვდა და ხელი მოხვია
-შენ ხო გინდოდა მშვიდ გარემოში ჯვრისწერა შენს სურვილს ვასურლებ - აკოცა და მონასტერში შევიდნენ. ლიკუნას ისედაც აღარაფერი ესმოდა და ვეღარ აზროვნებდა მაგრამ მთელი ოჯახი რო იქ დახვდა ლამის გაგიჟდა . მართლა საოცნებო ჯვრისწერა გამოვიდა ბოლოს მოეხვია დემეტრეს უკვე მის ქმარს ღვთის წინაშე და ბედნიერება ჩაეღვარა სულში. შემდეგ იყო მილოცვები აღნიშვნა ლიკუნას დედის ბედნიერებით გამოწვეული ცრემლები და ყველაფერი რაც თან სდევს ქორწილს . იმ ღამით ფაქტიურად გაათენეს ისედაც გვიან დაიწერეს ჯვარი ქეიფი რო დაასრულეს დილის ხუთი საათი იყო . ყველა სასტუმროში და სახლებში გადანაწილდა . დემეტრე და ლიკუნა უკვე თავიანთ იქაურ სახლში წავიდნენ სადაც რამოდენიმე წყვილი კიდევ იყო დაბინავებული . დემეტრე კარგად შეზარხოშებული იყო თან ორივე ძვლივს იდგა ფეხზე ასე რომ იმ ღამით ჩვეულებრივად ეძინათ ძალაგამოცლილებს. მეორე დღეს ყველა გააცილეს თვითონ კი თაფლობის თვის გასატარებლად დარჩნენ შატილში უკეთესი ადგილი სად უნდა ეპოვათ სიმყუდროვე , სიმშვიდე, მთა, ტყე არავინ შეაწუხებდათ და ჩაუშლიდათ „საქმეს“ .
ეზოში იდგა ორივე და მიმავალ მანქანებს უყურებდნენ . დემეტრე მოეხვია და ყელში აკოცა. ორივემ იგრძნო ელექტროდენის დიდი ნაკადი და უკვე ბაგეებმა იპოვნეს ერთმანეთი
-უკვე ჩემი ხარ ქალბატონო ლიკა გასვიანო
-გვარის შეცვლა რომ მომინდეს უნდა დამითანხმო დემუსი- მაცდურად უთხრა და ყელზე მოხვია ხელები
-დარწმუნებული ხარ რომ ეხლავე გინდა „დაგითანხმო“
-კაი რა პირველად ვარ სვანეთში ჯერ გავიგო სად ვარ როგორი გარემოა - უცებ მოშორდა და ხელი ჩაკიდა- დამათვალიერებიე რაღაცეები სანამ დაღამდება და შეგვეძლება ხეტიალი
-როგორც მიბრძანებთ - მოეხვია და ასე წაიყვანა . ძალიან ბევრი რამ ნახეს უამრავი ფოტო გადაიღეს ბოლოს რესტორანში იყვნენ, უზარმაზარი ფანჯრიდან უმშვენიერესი ხედს უცქერდნენ და მშვიდად ვახშმობდნენ . რამოდენიმე წითელი ღვინო დამატებით მუხტავდა წყვილს შემდეგ კი სახლში აღმოჩნდნენ , საძინებელში ბოლოს კი გონება დაებინდა მხოლოდ დემეტრეს გრძნობდა , ტკბებოდა მისი თითოეული შეხებით და უძლიერესი სურვილი იპყრობდა . მთლიანად მას მიენდო და უბრალოდ ინსტიქტს აყვა ........

.......
ერეკლე და მაკრინე ერთად წავიდნენ სვანეთიდან . აჟიტირებული იყო ახალი ამბით და ლიკუნას ბედნიერება თავადაც ავსებდა სიხარულით .
-ყოველთვის ვიცოდი რო ერთად იქნებოდნენ მაგრამ ასე მალე თუ დაქორწინდებოდნენ ვერ ვიფიქრებდი ეჰ გამიფრინდა გოგო- მაკრინემ სრული მსახიობური ნიჭი გამოავლინა და არ არსებული ცრემლი მოიშორა
-მოგასწრო ყველამ ხო ხედავ არადა უფროსი შენ ხარ
-ექიმობას რომ ვაპირებდი თავიდანვე მქონდა გააზრებული რო არ გავთხოვდებოდი -ჩვეულებრივად გულწრფელად უთხრა ერეკლეს მაგრამ ის კი გააგიჟა , უცებ დაატორმუზა და გახედა
-რას ქვია არ გათხოვდები ანუ ასე უნდა ვიყოთ სუულ? ჩემი მოკვლა თუ გინდოდა გეთქვა რას მაწამებ
-ერეკლე რა დროს ეგაა? ქორწილი ისეთი რამაა ასე მალე ვერ გადავწყვეტ და საერთოდ რატო ვლაპარაკობთ ეხლა ამაზე?
-გასარკვევი რა არის მგონი ეჭვი არ გეპარება ჩემს გრძნობაში მაგრამ ნარკომანზე ცოლად გაყოლა რომელიც კაცმა არ იცის ლომკის დროს რას ჩაიდენს წამლისთვის მარტივი გადასაწყვეტი არაა მართალი ხარ- სწრაფად დაძრა მანქანა და არც გაუხედავს მაკრინესთვის.
-რა სისულელეა მაგის გამო არ მითქვამს უბრალოდ ჯერ მზად არ ვარ
-აღარ გვინდა გთხოვ მაგაზე რამდენი ხნით რჩები სოფელში
-არ ვიცი მაგრამ მალე ნამდვილად ვერ დავბრუნდები თბილისში იქ ისეთი სიცხეებია . შენ იქ აპირებ მთელი ზაფხულის გატარებას?
-არა ქუთაისის სახლში მივდივარ ამაღამ მერე ირაკლიც ჩამოვა და ჩემი დაც თავის მეგობრებთან ერთად
-ანუ ამაღამ მიდიხარ? აუ დარჩი რა კიდევ
-ბიძაშენი რო გაიგებს მარტო მეგობრის კი არა შენი შეყვარებულის სტატუსით რო ვარ ნამდვილად არ მექნება შენთან შეხების საშუალება ასე რომ ჯობია წავიდე თან დიდი ხანია არ ვყოფილვარ
-არაუშავს ახლოსაა და რადგან აქეთ იქნები გნახავ ხშირად - მაკრინემ თავი დაიიმედა და ლოყაზე აკოცა ბიჭს იგრძნო როგორ ესიამოვნა ეს ჟესტი და თვითონაც გაეღიმა -მიყვარხარ
-საჭესთან რომ ვარ ეგრე ნუ მოქმედებ თორე დავილეწებით - შეცვლილი ხმით უთხრა ერეკლემ
-შენ იმუნიტეტი არ გქონდეს დამაბრალე ეხლა მე
-კაცს რომელსაც საყვარელი ქალის შეხებისას თავის შეკავება შეუძლია იმას იმუნიტეტი კი არა გრძNობა არააქ შენ კიდე იცი რო მაგიჟებ და მაინც მიწვევ
-კარგი ნუ ბრაზდები -ხელი მის მკლავს ააყოლა
-ექიმო დაგსჯი - გახედა და თვალები უბრიალა -როგორ უყვარს მაკრინეს მსგავსი ცელქობები მაგრამ თავს ვეღარ იკავებს და ეშინია ზედმეტი არ მოუვიდეს
სახლში მივიდნენ რათქმაუნდა ქეთინომ არაჩვეულებრივი ვახშამი გაამზადა და ცოტა შეზარხოშებული გაუშვევს ხიმშო , ყველას ძალიან მოეწონა ბიჭი მაგრამ არ იცოდნენ მაკრინეს შეყვარებული თუ იყო . ნუ არ ამბობდნენ თორე ისე კი ხვდებოდნენ , მაინც ისე მოეხვია წასვლის წინ მაკრინეს ყველა ეჭვი გამართლდა
-დედა როგორ მომწონს ეს ბიჭი ბედნიერი ამის ცოლი- ლალიმ ეს რო თქვა მაკრინეს ხველა აუვარდა ლუკა კი ფხუკუნებდა გიორგიც ვერ იკავებდა თავს-რა გჭირს დედა ?
-არაა არაფერი რა უნდა მჭირდეს კარგი ბიჭია კი რა აქვს ჩემი დასაწუნი
-არა შენი დასაწუნი ნამდვილად არ აქვს- ნიკამ უთხრა და გაიცინა -ისე ლალი დეიდა ხო კარგი წყვილი იქნებოდნენ არა?
-კი დედა კაი წყვილი არიან მარა ვის უმალავენ ის გამაგებია ნეტა- უცებ მიაყარა და გოგოს გახედა რომელიც აწურული იდგა და მამამისს უყურებდა
-ეგრე ნუ მიყურებ ვიცი ყველაფერი ის ბიჭი შენზე გონიერია და დიდი ხნის წინ დამელაპარაკა - ლადომ დაამშვიდა უცებ ქალიშვილი და გაუღიმა -ვატყობ ჩვენს ლიკუნას ჩემი ქალიშვილიც მალე მიყვება და გამიფრინდება მეც გოგო ზურა - გვერდით მჯდომ ზურას გახედა რომელიც იღიმოდა და თან ლილეს ეფერებოდა
-გოგო რო გიჩნდება შვილო მაგიზა თავიდანვე მზათ უნდა იყო აბა თუ არ გათხოვდა და დაადგა გზას რავა შეიძლება ისე- მარუსამ უთხრა სიძეს და ხელი მოუთათუნა ლოყაზე
-მოვკლავ - მაკრინემ თქვა და გავარდა მობილურით ხელში
-რა დაემართა კი მარა ვის კლავს
-კლავს არა ის გაბრაზდა ეხლა დარწმუნებული ვარ იმას არაფერი უთქვია და მაგაზე გაგიჯდა
-ეს ბოვშები გადირიენ მოკლეთ კაცი ყველაფერს ხო არ გეტყვის ახლა და დაგიწყებს ჭორიკნობას
.....
მაკრინემ ერეკლეს დაურეკა მანაც მაშნვე უპასუხა
-გისმენ ფერია მოგენატრე უკვე ხო?? მაცადე შევიდე სახლში
-მოგკლავ იცოდე
-რა ხდება ფერიაა?-ისევ იცინოდა
-რატო არ მითხარი ჩემებმა თუ იცოდნენ
-თქმა რა საჭირო იყო ისე არ იცოდი მამაშენის მალულად რო არ შეგხვდებოდი და პატარა ბიჭივით არ დავიმალებოდი?
-ოხ ეს შენი კავკასიური სისხლი მომინელებს არა რომც ვერ ვბრაზდები?
-ნურც ეცდები მე ისეთი საყვარელი ტიპი ვარ ვერავინ მიბრაზდება არ ყოფნით მაგის ნებისყოფა
-ოჰ ბევრი გაქ დატესტილი ხო?
-ვიღაც ეჭვიანობს და მინდება მისი დაბურცული ტუჩების ჩაკბეჩაა
-ერეკლე ნუ მეუბნები ეგეთ რაღაცეებს
-რატო დაგცხა ხო შენც - გაიცინა და აშკარად სავარძელში ჩაეშვა
-ცხელა ისედაც - ვითომ უდარდელად თქვა - სახლში ხარ უკვე?
-კი მისაღებში ვზივარ ეხლა და სულ მარტო ვარ როგორ მინდა ეხლა აქ მყავდე
-დაიძინე და დაგესიზმრები
-შენ არ გენატრები ფერიაა
-ვიძნებ უკვე- სიცილით უთხრა და ერეც გააცინა
-კაი ლამაზო ძილი ნებისა მიყვარხარ
-მეც ძალიან ძაააალიან -კოცნის იმიტაცია გააკეთა და გაიცინა . მართლა ავიდა ზემოთ მოწესრიგდა და დაიძინა.
ორი დღის შემდეგ შუაღამით ამღერდა მაკრინეს მობილური მანაც ეგრევე უპასუხა როცა ერეკლეს ფოტო დაინახა
-გისმენ ერე -გრძNობდა რომ რაღაც ხდებოდა თორე ასე გვიან არ დაურეკვადა. ყურმის მიღმა ესმოდა მისი გახშირებული სუნთქვა აშკარად უჭირდა სიტყვების თქმა-ერეკლე რა გჭირს ცუდად ხარ? მითხარი რამე გთხოვ
-არ შემიძლია ვერ ვძლებ მინდა - იმდენად იყო მისი ხმა შეცვლილი მაკრინეს გააჯღჯლა სწრაფად წამოდგა და ჩაცმა დაიწყო პირველივე სარაფანი გადაიცვა ფეხზე დაბლები ჩაიცვა ჩანთა აიღო და გავარდა თან ლაპარაკობდა
-ვიცი რომ გინდა მაგრამ მეტად ჩემთან ყოფნა გინდა ჩვენი შვილები გინდა რომლებიც ჯანმრთელები იქნებიან ძალიან ჭკვიანები და ლამაზები შენი თვალები ექნებათ შენი ღიმილი -ისეთ რამეზე ესაუბრებოდა რაც ოცნების საშუალებას მისცემდა და კარგ განწყობაზე დააყენებდა -ხომ გინდა - თან ჩქარა მიდიოდა ავტოფარეხისკენ . გიოს მანქანა გამოიყვანა და დაძრა . სწრაფად მიდიოდა თან ელაპარაკებოდა ხვდებოდა როგორ უჭირდა . როგორც კი მის სახლს მიუახლოვდა შვებით ამოისუნთქა რამოდენიმე წუთით სიჩუმე იყო ელაპარაკებოდა მაგრამ ხმას არ იღებდა ერეკლე ძალიან შეეშინდა გიჟივით შევარდა სახლში და უკვე ხმამაღლა ყვიროდა მის სახელს . კიბეები აირბინა და საძინებელშ შევიდა ყველაფერი არეული იყო იატაკზე კუთხეში იჯდა ერეკლე ფერი აღარ ედო მთელი სხეულით ცახცახებდა თითებით მაისური ქონდა ჩაბღუჯული, ოფლში ცურავდა . მაკრინემ რო დაინახა წამით შეჩერდა ბიჭის თვალები შეეჩეხა და მათში თიტქოს ეშმაკს ხედავდა რომელიც თანდათან გაქრა მისუსტდდა და სინანული გაჩნდა
-ფერია .. არ უნდა მოსულიყავი ასე არ უნდა გენახე ნამდვილი ცხოვრელი ვარ ხომ ხედავ არ შემიძლია უნდა გავიკეთო - იქვე დადებული შპრიცი აიღო რომელიც უკვე გამზადებული ქონდა როგორც ჩანს დიდი ხანია მისი დანახვისას მეტად უმატა კანკალს
-შემომხედე გთხოვ - მაკრინე მის წინ დადგა დაცვარულ სახეზე ცხელი ხელები შეახო - მითხარი რო გიყვარვარ -ჯიქურ უყურებდა და მოქმედების საშუალებას არ აძლევდა -მითხარი
-მიყვარხარ ძალიან მიყვარხარ მაგრამ არ შემიძლია
-მომეცი შპრიცი
-ფერია
-მომეცი შპრიცი- ხელი გაუწოდა და გამოართვა - ირგვლივ სიბნელე იყო გარედან ძვლივს აღწევდა მთვარის შუქი მაგრამ ეგეც საკმარისი იყო - სალტე მომეცი - იქვე დაგდებულ რეზინზე მიუთითა მანაც მიაწოდა . მერე ხელი დაუკავა და ხელზე მოუჭირა სალტე
-რას აკეთებ
-მე გიკეთებ ერთი პირობით ოღონდ მესამედს მე გავიკეთებ გინდა? მიიღებ -მტკიცებ უთხრა და ხელზე დახედა რომელიც ძირს ქონდა დაშვებული- მოწიე ხელი გაგიკეთებ
-ნუ მიკეთებ ამას გთხოვ -წამალს უყურებდა და თვალები უფრო უწითლდებოდა
-რას ნუ გიკეთებ მეც გავიკეთებ იმდენჯერ რამდენჯერაც შენ გაიკეთებ კაი მომეცი ეგ პირველად მე გავიკეთებ - მოაძრო ხელიდან ლახტი და თვითონ მოუჭირა ვენას შემდეგ ნემსს თავი მოაძრო ძირს დააგდო და ვენისკენ წაიღო როცა სასურველი რეაქცია მოხდა შპრიცი გამოსტაცა ხელიდან და სადღაც მოისროლა ერეკლემ
-ვსიო არ ვიკეთებ არ გავიკეთებ- ძვლივს თქვა და ისევ დახედა იატაკზე დაგდებულ შპრიცს , მთელი სხეულით ცახცახებდა. მაკრინემ სხვა ვერაფერი ვერ მოიფიქრა და ექსპრონტზე გადავიდა მისი სახე ხელებშ მოიქცია და გაურჯებულ ტუჩებს ისეთი ძალით ეძგერა მაშნვე დაუბრუნა ფერი . ერეკლე ველურივით კოცნიდა ასეთი უხეში არასდროს ყოფილა ზურგით ედელს მიანარცხა და თავად აეკრა სხეულზე ხელებს ყველგან დაასრიალებდა სადაც კი მოეხერხებოდა მოკლე კაბასაც დაწვდა კიდევ აკეცა და შიშველ ფეხებზე მოუჭირა შემდეგ საჯდომზე გადაინაცვლა, უკოცნიდა ყელს, შემდეგ მკერდს და ვერ ჩერდებოდა მაკრინეც არაფერს აკეთებდა მიუხედავად იმისა რომ საშინლად უხეშობდა სიამოვნებას გრძნობდა ყველაზე მეტად ის ახარებდა რომ გონების გასაფანტი კარგი საშუალება ნახა . ბოლოს როცა მიხვდა ერეკლე რასაც აკეთებდა უბრალოდ ისევ გაუსწორა კაბა თავი არ აუწევია ხელები წელზე ქონდა მოხვეული მერე მოდუნდა , სურნელს ღრმად იგრძნობდა ცხვირს მის გლუვ კანზე დააცოცებდა მკერდიდან ყელს მიაღწია შემდეგ ლოყას აუყვა უკვე კოცნიდა კიდეც , ერთი სიტყვაც არ უთქვია ასე მიმწყვდეული ყავდა კუთხეში და სანტიმეტრითაც არ შორდებოდა სულ თვალებში უყურებდა , თანდათან გაქრა წითელი კაპილარები, დაძარღვული ხელები მოდუნდა, კანკალი შეწყვიტა და უკვე მშვიდად იდგა თითქოს არაფერი მომხდარიყო . მაკრინეს ხელი მოხვია და საწოლზე დააწვინა ფეხსაცმელი გახადა და გვერდით მიუწვა . თავი მის ყელში ჩარგო გოგო უცებ გადატრიალდა და ჩაეხუტა
-ხომ ხედავ შენ შეგიძლია
-არა მე არ შემიძლია მხოლოდ შენ და ჩვენს სიყვარულს შეუძლია - უთხრა და ამჯერად ისე ნაზად შეეხო მის ბაგეებს მაკრინე ხელებში ჩაადნა ...
ერთი კვირის შემდეგ კვლავ დაურეკა ერეკლემ ისეთი ხმა ქონდა ჭკუიდან გადავიდა მაკრინე და ისე გაიქცა მასთან არაფრისთვის მიუქცევია ყურადღება გიჟივით შევარდა სახლში და გაშეშდა
-ერეკლე - შეშინებულმა დაიყვირა მაგრამ როცა დაინახა სანთლებით მორთული სახლი, უამრავი ყვავილით რათქამუნდა საყვარელი ვარდები და რაც მთავარია საყვარელი ბიჭი რომელიც ისე უღიმოდა ადგილზე გააქვავა. თავად ერე მივიდა და ნაზად აკოცა
-ჩემი ფერია
-ერეკლე გაგიჟდი? ეს როგორ გააკეთე იცი როგორ ვინერვიულე? მეგონა მორიგი შეტევა გქონდა და ძალიან ცუდად იყავი
-მართალია მქონდა ლომკა რომლის წამალიც ეხლა წინ მიდგას და თუ თანახმა იქნება მთელი ცხოვრება მივიღებ ამ ნარკოტიკს რომლითად დიდი ხანია ვსაზრდოობ -უთხრა და ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო-ცოლად გამომყვები და გახდები ჩემი სასიცოცხლო მნიშვნელობის ნარკოტიკი?
მაკრინე გაშეშებული იდგა კიდე აღელვებული იყო გონება ხარშავდა ამ ამბავს მერე კი მოეხვია და აკოცა
-ეგ როგორ გავიგო
-შეგიძლია მეტი დოზით მიიღო ნარკოტიკი ნუ დაქორწინებამდე დიიდიი დოზა გეკრძალება -გაიცინა და კიდე აკოცა........



.................
ბათუმიდან როცა დაბრუნდნენ ორ დღის შემდეგ დათა თავისი ოჯახთან ერთად მივიდა წერეთლებთან. ანასტასიას როგორც სხვებს ძალიან გაუხარდა მათი დანახვა და უბრალო ვიზიტად ჩათვალა რომელიც მონატრებით იყო გამოწვეული , მაგრამ როცა დათამ ყურადღება ითხოვა და დიდი მონოლოგის შემდეგ რითაც ერთბაშად ანასტასიას მიმართ მის გრძნობებზე საუბრობდა და ბოლოს ხელის თხოვნით დაასრულა გოგო ჯერ ფეხზე იდგა და გაოცებული უსმენდა სიტყვებს რომლის მოსმენაზეც თითქმის მთელი ცხოვრება ოცნებობდა შემდეგ კი სისუსტე იგრძნო და მოწყვეტით ჩაეშვა გონდაკარგული დათას მკლავებში.
თვალები გაახილა თუ არა გაახსენდა რაც მოხდა და უცებ წამოდგა ფეხზე , დათა ფერდაკარგული იდგა მის წინ და ადამიანს აღარ გავდა
-წეხან რაც თქვი .. ის ხო მე ხო არ მომეჩვენა
-ნამდვილად ვთქვი არც მოჩვენება იყო და არც სიზმარი - ისეთი დასუსტებული ქონდა ხმის ტემბრი ყველა გაოცებული უსმენდა . როგორც კი დაასრულა ლოყა საშინლად აეწვა ისე დაარტყა ტასომ გონზე მოსვლა ვერ მოასწრო , აი მაშინ კი მის თვალებში იმხელა ტკივილი ჩანდა რომლის დანახვამაც ტასო შეაძრწუნა , თითქოს ყველაფერი დასრულდა , თითქოს ხელის დარტყმის ნაცვლად ტყვია ესროლა რომლითაც მოკლა და ვეღარასდროს დაბრუნდებოდა უკან ეგონა რომ ტასო არასდროს აპატიებდა მათი მეგობრობის დანგრევას
-ასე როგორ მომექეცი, ეს როგორ გამიკეთე მიპასუხე როგორ- მეორედაც დაარტყა და ყვირილი განაგრძო- ამდენი ხანი როგორ მაწამებდი მითხარი მთელი ცხოვრება ვუყურებდი როგორ ერთობოდი ვიღაცეებთან და მეგონა რო არასდროს შეგიყვარდებოდი ისე როგორც მე მინდოდა ეხლა კიდე ასე მოდიხარ და მეუბნები რო გიყვარვარ და თავს ვერ ერევი . მე? მე იცი როგორ მიჭირდა გავმკლავებოდი გრძNობას რომელიც მახრჩობდა როცა სხვასთან ერთად გხედავდი? როცა ისე შემომხედავდი როგორც ალექსანდრე მიყურებს? როცა ისე მელაპარაკებოდი თითქოს დასავით გიყვარდი? იცი რამდენჯერ გამითენებია იმაზე ფიქრში და ოცნებაში რო ოდესმე შენც შემომხედავდი როგორც ქალს და არა ბავშვს , პატარა გოგოს რომელზე უნდა იზრუნო რადგან დასავით გყავს - უკვე ხელებს უმისამართოდ უშენდა და ბოლო ხმაზე ყვიროდა , ტიროდა არც ის აინტერესებდა ვინ უსმენდა და არც ის რას იფიქრებდნენ . დათა იდგა და არც ტოკდებოდა ვერ გრძნობდა მის მოქნეულ ხელებს ვერც მუშტს ვერაფერს გრძნობდა მხოლოდ მის სიტყვებს იაზრებდა შემდეგ კი მაგრად მოხვია ხელი სიფრიფანა სხეულს და გულში ჩაიკრა , მაგრად უჭერდა ხელებს ისე თითქოს ვინმე ართმევდა, თითქოს სურდა ეგრძNო რო მისი იყო და ვერავინ ვერასდროს დააშორებდა მასთან.
ყველა გაოცებული უყურებდა წყვილს და ხმასაც არ იღებდა არაფერს ამბობდა არ უნდოდათ მათთვის იდილია დაერღვიათ .
რამოდენიმე წუთში ყველაფერი დაწყნარდა, დალაგდა რადგან ერთმანეთი უყვარდათ სასიძოს ვინ დაიწუნებდა ამიტომ ქორწილიც დაგეგმეს .......

_სამი წლის შემდეგ_ალექსანდრეს და მარიამის ქორწინებიდან
ნინის და დუდას პირველი ბიჭი ყავთ მეორე ეხლახანს შეეძინათ ასე რომ ეხლა გიორგი და გაიანე ყავთ. მხიარული ბავშვი არიან ძალიან და როგორც ჩანს მეორეც მამიკოს გავს ხასიათით.
ლიკას და დემეტრეს თაფლობისთვე ძალიან ნაყოფირი აღმოჩნდა ასე რომ ეხლა უფროსი ვაჟი ბექა და ხუთი თვის ქალიშვილი ბარბარე ყავთ ქალბატონი ძალიან გავს მამიკოს ხოლო ვაჟბატონს დემეტრეს დაპატარავებულ ასლს ეძახიან . ვინაიდან არ უნდა ლიკუნა „გატეხილში“ იყოს აპირებს მესამე დედიკოს დაემსგავსოს ..

აიი ერეკლეს და მაკრინეს რაც შეეხებათ პირველი გოგო ყავთ ორი წლის ნინია , მეორეს კი ელოდებიან ორ თვეში ასე რომ ქალბატონი თავის ნებაზე დაატარებს უკვე ორი წელია ერეკლეს . სიტყვა შეასრულა და მისი ერთადერთი ნარკოტიკი გახდა რომელსაც მუდამ იღებს და დიდი რაოდენობით ისე რომ შედეგი სახეზეა მეორეც მალე გაჩნდება და ვინ იცის იქნებ ის მაინც დაემსგავსოს მამიკოს ..
დანარჩენებს რაც შეეხება მარტო ყოფნას ამჯობინებენ რადგან ახალგაზრდობით დატკბობა ურჩევნიათ სანამ ის ერთადერთი გამოჩნდება მათ ცხოვრებაში. რასაც ვერ ვიტყვით ალექსანდრეზე და მარიამზე ყველაზე ახალგაზრდა წყვილზე რომელმაც ყველას გადაუსწრო ბავშვების რაოდენობით
........
მარიამი და ალექსანდრე ორი წლის ნიკოლოზთან ერთად მოდიან . ბავშვი დედიკოს ხელს არის ჩაბღაუჭებული და ბაჯბაჯოთ მიდის მათ შორის , ისიც მამიკოს მსგავსად კლასიკურად არის გამოწყობილი იმ განსხვავებით რო არ დაზარდა ბაბთის გაკეთება და თეთრ პერანგზე შავი ბაბთა ლამაზად აქვს მორგებული . ალექსანდრეს ხელში ერთი ტყუპი უჭირავს როგორც უთხრა მარიამმა ანაბელია რომელიც თითქოს გაცოცხლებული მარიამის ბავშვობაა ფოტოებს მხოლოდ სიძველით თუ შეატყობთ რომ მასზე არა ბავშვები არამედ დედიკოა გამოსახული . მარიამს კი ანაბელის ასლი ანამარი უჭურავს .
-მამა - ნიკოლოზმა მამიკოს ქვემოდან ახედა
-გისმენ მა
-დედიტო ცოლად გამოკოლაძე ლოგოლ დაითანქმე ჩენც დუდაცავით გაწვალა?
-არა მა შენი წყალობით მარტივად დავითანხმე- ალექსანდრეს წარსული გაახსენდა და ფართოდ გაუღიმა შვილს
-ველ გავიგე მე ლა ჩუაჩი ვალ მოკლედ ლა ჩენ ქო კაცს ველაფელს ასწავლი - ბუზღუნით თქვა და მოიწყინა
-დე რა გინდა რო გასწავლოს რატო დაუსვი ეგ შეკითხვა მამიკოს?- მარიამმა გაუღიმა ბავშვს
-ლა მინდა და მაინტელეცებც ნიაკო ლოგოლ დავითანქმო ლო ცოლად გამომკვეც მოვკვდი კაცი ლოდინით - ეს რო თქვა ალექსანდრე თუ არ შეწუხდებოდა არ ეგონა
-რა უნდა ქნა მამა? ნიაკო ვინაა შენი ბაღის შეყვარებული?
-ბაგიც ლაც ქვია ველ გავიგე ისე ალ იქნება?- შეუტია ყმაწვილმა
-უკაცრავად დიდი ბოდიში ყმაწვილო მე შემეშალა- ხელი მაღლა აწია და ანაბელს აკოცა რომელიც ფუმფულა ხელებს მამიკოს სახეზე უსმევდა და კისკისებდა - მამას თოჯინა ნახე როგორ მეკაჩავება შენი ძმა? ასეთ სიძეს მომიყვან ვითომ? ვაი რა მეშველება რო გაიზრდებით მძიმე არტილერიით მომიწევს მოძრაობა
-შენ ეხლავე თუ დაიწყე ამათ გათხოვებამდე დავქვრივდები
-ეგ გამორიცხულია მე შენს მიტოვებას დროზე ადრე არ ვაპირებ ბოლომდე უნდა დავტკბე შენით ამქვეყნადაც და იმქვეყნად ხო სულ შენთან ვიქნები - ცოლს აკოცა და დასჩურჩულა- ამაღამ ესენი არ დამანახო არცერთი თვალით. მარტო ჩემი ხარ! -ისეთი კატეგორიული ტონი ქონდა ვითომ დიდი ხნის მონატრებული ყავდა . მარიამმა აკოცა და თვალი ჩაუკრა
-ბავშვები შენია და როგორც გინდა ისე გაუმკლავდი ყველა დადის უკვე და თვითონ შემოდიან მე ხო არ შემომყავს - მანქანის კარი გააღო და ბავშვები თავიანთ სკამებში ჩააჯინა ღვედები შეუკრა სამივეს შემდეგ კი თვითონ დასკუპდა წინ . მეუღლის გვერდით
-ექლა საც მივდივალთ ?
-ეხლა მივდივართ რესტორანში და მერე მე და დედიკო მოვხევთ -გაიცინა და ცოლს ისე შეხედა მარიამს ჟრუანტელმა დაუარა ალექსმა ტუჩზე იკბინა და თვალი ჩაუკრა
-ლანაილი ლაპალაკი იცი ველ გავიგე ველაფელი უფ- ხელები გადაიჯვარედინა და წარბები შეკლა- ელთი ლოდიც გავიძები ლო გავიგო კველაფელი ლაცაც ჩუმად ლაპალაკობთ
-ღრმერთო ჩემო ეს ბავშვი ჩემი გაასმაგებული მოდელია -ალექსანდრემ თქვა სიცილით და მანქანა დაძრა ადგილიდან. უკვე სწრაფად აღარ მოძრაობს როცა ბავშვებთან ერთადაა ამიტომ ნელა დადის და მათ გადახედვასაც ასწრებს
-დედაა-პატარა ქალბატონებმა ერთად თქვეს და გაიცინეს
-მამას რატო არ ამბობენ ასე ხშირად ტო
-ნუ ბრაზდები შენ ყველაფერზე პირველად მამა რო თქვეს დედის ნაცვლად ხო კარგი იყო ეხლა ანაზღაურებენ
-მეოთხე ბიჭი გვეყოლება
-შენ მე საავადმყოფოში პრაქტიკებზე ხშირად სამშობიაროდ დაგყავარ და ცოტა ხანს რო შეასვენო შენი 20 წლის ცოლი არ გინდა?
-საერთოდ ადამიანს რაც კარგი გამოდის იმის კეთება არასდროს უნდა შეწყვიტოს ჩემო მარიამ - თვალი ჩაუკრა და მაინც უმატა სიჩქარეს რადგან მომატებულ ადრენალინს გრძნობდა..........




რატომღაც გამახსენდა ეს ისტორია იმდენჯერ მითხრეს მეორე დვკითხულობო რომ გადავწყვიტე სრულად დამედო