ჩემი დილა ყოველთვის ნონას ქოთქოთით იწყებოდა
-ნინია გაიღვიძე დაგაგვინადება.რანაირი გოგო შენ ხარ ,ვერ ვხვდები.ცოტა ადრე რომ ადგე, გაიპრანჭო ხომ შეგილია მარტო წყლის გადავლება და თმის დავარცხნა ხომ არარის არაა.ყოველთვის მეცინებოდა ნონას ასეთ გამოსვლებზე.
ჩემი ცხოვრება როგორც ავღნიშნე ერთი დიდი რუტინაა.უნივერსიტეტი,-ლექციები,კაფე- ყავა ,სახლი მეცადნეობა.ცვლილებებს არც ვგეგმავდი ჩემს ცხოვრებაში რადგან ცოტა რთულად ვეგუები ცვლილებებს.მაშინებს.მგონიათუ შევცვლი თავს ისე კარგად ვეღარ ვიგრნობ როგორც შეცვლამდე ვგრძნობდი.ჩემი ერთ ერთი ცუდი თვისება.უნივერსიტეტში მისულს ლექციები დაწყებული დამხვდაჩუმად შევიპარე და უკან მერხთთან მოვთავდი.კარგად ვსწავლობ.მიზანი მაქვს და ამ მიზნის ახდენას ვაპირებ.ამისთვის კი თავს არ ვზოგავ ვშრომობ ,ვსწავლობ და დამიფასდება იმედია.დღეს უჩვეულოდ გაიწელა ლექციები .არა და ერთ ადგილას ვერღარ ვისვენებდი რაღაც აფორიაქრბული ვიყავი,რაღაცის მოლოდინში .რაღაც ახლის და კარგის რომელიც არ მაშინებდა.დასრულებისთანავე გავიქეცი კაფეში.უამრავი ხალხი დამხვდა, დასაჯდომი ადგილი ძლივს ვიპოვე.ეს კაფე იმიტომ მომეწონა თავის დროზე და ავირჩიე რომ მყუდრო იყო ბევრი ხალხი არასდროს იყო და ულამაზეს ხედი იშლებოდა.მაგრამ დღეს ყველაფერი პირიქით დამხვდა მყუდროება დაეკარგა.ყავაც როდის მომიტანეს
-ინებეთ თქვენი ყავა და ეს გამომატანეს თქვენთან პატარა ფურცელი მომაწოდა.
_მეგი ხომ?
_დიახ გისმენთ
_მეგი რა ხდება დღეს რამეს აღნიშნავთ?უამრავი ხალხია
_კი ახალი მეპატრონე გვყავს და ავღნიშნავთ გამიღიმა.საპასუხოდ მეც ღიმილი შევაგებე და მადლობა გადავუხადე.გვიან გამახსენდა ხელში შერჩენლი ფურცელი გავხსენი და წერილი დამხვდა შინარსით-„ვიცეკვოთ?“ გამიკვირდა ვის უნდა მოეწერა ვერ მივხვდი .გარემოს თვალიერება დავიწყე იქნებ ვინმე ნაცნობი დამენახა.მხარზე ხელი შეხება ვიგრძენი და ავიხედე.იქ კი არც მეტი არც ნაკლები „ჩემი“ გუშინდელი ბიჭი იდგა.ხელი გამომიწოდა და შემომცქეროდა.დავიბენი ვერ მივხვდი დავთანხმებულიყავი თუ არა.ხმას არ მცემდა იდგა და მელოდა როდის ავდგებოდი.გამოწვდილ ხელს ჩემი ხელი შევაგებე და ჟრუანტელმა დამიარა.იმ მომენტში მივხვდი,რომ ხელს ვეღარასდროს გავუშვებდი. ხალხი გაკვირვებული შემოგვცქეროდა ზოგს ღიმილი გაპარვოდა ტუჩის კუთხეში.ჩვენ კი მუსიკის ჰანგებს მივყვებოდით.ჩემთვის გარშემო აღარვინ და აღარაფერი აღარ არსებოდა.მისი ხელი ჩემს წელზე და მისი სახე ჩემს თმაში ჩარგუილი ჭკუას მაკარგვინებდა და აზროვენებს მითიშავდა.უფრო მჭიდროდ მიკრავდა რომ არ დავცემულიყავი.ხმას არცერთი ვიღებდით.ასევე უხმოთ მიმცალია ცეკვის დასრულების შემდეგ ჩემს ადგილამდე და ისევე გაუჩინარდა როგორც გამოჩნდა.მე ისევ გაოგნებული ვიყავი,ვერ ვიაზრებდი რა მოხდა.ისე დავტოვე კაფე და მივედი სახლში მასზე ფიქრი არ შემიწყვეტია.ვგრძნობდი ,რომ ჩემში რაღაც ხდებოდა რაღაც იცვლებოდა და ამ ცეკვამ მასზე ცუდი შთაბეჭდილება გააუფერულა .
_ნინია რამე ხდება?ვეღარ გაუძნო ჩემს სიჩუმეს ნონამ
_არფერი ნონა რა უნდა ხდებოდეს?!
_კარგი. ასეთი იყო ნონა არსდროს ჩაგაცივდებოდა დაელოდებოდა როდის მივიდიოდი მე და ვეტყოდი ყველაფერს-სანდრომ დარეკა თავისთან გვეპატიჯება ხვალ და ხომ წამოხვალ?
_კაი რა ნონა ხომ იცი არ მიყვარს მსგავსი შეკრებები.
_შეგიძლია მითხრა რა გიყვარს ნინია?აშკარაგდ გავაბრაზე და გამებუტა
_კარგი წამოვალ ოღონდ შენ არ გამებუტო.ვერ ვიტანდი მის გაბუტვას. ისე სანდრო რაღაცებს მაინუნობს ხომ?
_რას გულისხმობ?
-მოწონხარ ნონა!
-შენ სულ გაგიჯდა. დამიდო დასკვანა და სასწრაფოდ გავიდა სამზარეულოდან.ჰმ კიდევ მე გავგიჯდი ეს არიდებს თავს საუბარს და მე გავგიჯდი თურმე.
რთული დღე მქონდა .უამრავი ლექციები ვერაფერს გულს ვერ ვუდებდი.ყველაფერს ისიც ემატებოდა ,რომ დღეს კაფეში ვერ მივიდოდი სახლში ნონა მელოდებოიდა სანდროსთან წასასვლელად.გაღიზინებული ვიყავვი ამის გამო.არ მიყვარს იმის კეთება რომ მიწევს რაც არ მინდა.
_დაგაგვიანდა!სახლში შესვლა არ მაცადა მაშნვე ჩხუბი დამიწტყო.უხმოდ წავედი ჩემი ოთახისკენ გადავივლე წყალი ჩავიცივი და გამოსულს სანდროც მოსული დამხვდა.
-ვა ნინიაა წუწუნის გარეშე მოდიხარ გოგო?
_უკვე იწუწუნა სანდრო.დამასწრო პასუხის გაცემა ნონამ.დამცინიან აშკარად ეს ორი.
_ბევრს ლაპარაკობთ და გვაგვიანდებოდა მგონი.სანდრო ის შენი თავხედი მეგობრებიც იქნებიან?
_ოხ ნინია ნინია.ასე კამათში და ხუმრობაში მივადექით სანდროს სახლს.სანდრო ჩვენი ყოფილი კლასელია ჩვენი იმედია და მალე ალბათ ჩემი სიძეც გახდება.რათქმაუნდა ისეთი სიტუაცია დამხვდა როგორსაც მოველოდი გამაყრუებელი მუსიკის ხმა ,გადაჭარბებული ლუდის სმა და გოგონების გადაპრანჭული სახეები.დიდიხანს ვერ გავუძლებ მე ამათ მითუმეტეს ყველას ვიცნობ.ნონა უცებ მოერგო სიტუაციას მე კი ვიჯექი ჩემთვის ვერ ვეწყობი ამ ხალხს და ძალაა.სამზარეულოს მივაგენი ყავა მოვიმზადე და ეზოში საქნელაზე განვმარტოვდი.გადაწყვეტილი მქონდა სანამ არ წავიდოდით იქამდე არ შევსულიყავი.
_ყავას თუ მეც მიშოვი იქნებ კიდევ გეცეკვო ყურთან მომესამ საოცარი ხმა და რამის ჭიქა დამივარდა შემეშინდა არ მოველოდი.ხმას ვერ ვიღებდი რატომ მემართება ამ ადამინთან ასე სულ.ხმას ვერ ვიღებ.
-ისე ბამბინო აღიარე როგორ ვცეკვავ?წარბები ამითამაშა
-ფეხები ეხლსც მტკივა,აქ საიდან მოხვდი?
_შენ დაგყვები. ასეთი შაქარივით გოგო არავინ მოიტაცოსთქო.იცინის მე კი გაშტერებული ვუყურებ სიცილიც როგორ უხდება.საუბარი ანას ძახილმა შეგვაწყვეტინა
-აი სად ყოფილხარ მაქს წამოდი ვიცეკვოთ. სასიამოვნო გარეგნობის გოგო წამოვიდა ჩვენსკენ _წავიდეთ ანა ისეთი თბილი ხმით უპასუხა ნაზად გადახვია ხელი და ოთახისკენ წაიყვანა არც დამშვიდობებია და მე რაღაც ჩამწყდა შიგნით.სუნთქვაც კი დამავიწყდა. წარმოუდგენელი იყო ჩემს ბიჭს ასე თბილად ვინმესთვის შეეხედა.ხო შენი ნინია როგორ არა.აქ ვეღარ გავჩერდებოდი ნონას დაველაპარაკები და წავალ გავიფიქრე და ნონსკენ წავედი
_ნონა მე წასვლას ვაპირებ,შენ იყავი სანდრო წამოგიყვანს ხომ წამოიყვან სანდრო?
_კი ნინია წამოვიყვან მაგრამ ვერც შენ გაგიშვებ მარტო აი მაქსიმე და ანა მიდიან და გაგიყვანენ .არა სანდრო რა მაქსიმე რას მერჩი._იყოს სანდრო ტაქსით გავალ.არავინ მომისმინა და ასე აღმოვჩნდი მაქსიმეს მანქანში. ბევრჯერ მოვიბოდიშე შეწუხებისთვის.
_ეხლა გვიანი ბოდიშები უკვე შეგვაწუხე.გავშრი მისგან ასეთ საუბარს არ მოველოდი ასეთ უხეშს
_მაქსიმე როგორ საუბრობ?!არანკლებ გაოცებული იყო ანა
_შეგილიათ აქ სადმე გამიჩეროთ და ტაქსით წავალ ძლივს ამოვთქვი.სიტყვა დამთავრებული არ მქონდა მანქანა ,რომ გააჩერა_შეგიძია ჩახვიდე.ეს უკვე პიკი იყო.ჩემი ემოციების პიკი.ყველა გრძნობა ერთად მომწვა შეურაწყოფა დამცირება.ცრემლებს არ მივეცი გასაქანი არ დავუშვებდი მის წინაშე მეტირა._გაგიჯდი მაქს აქ ამ ღამეში სად უშვებ ანა გაბრაზებული ეჩხუბებოდა. მანქანის კარი გამოვაღე სანამ ჩმოვიდოდი შევხედე ზედ არ მიყურებდა ჩამოვედი თუ არა მაშინვე წავიდა.დამტოვა სადღაც შუა ქუჩაში მარტო ცრემლები თავისით ჩამომდიოდა.რა გეგონა ნინია გეცეკვა და მორჩა კარგია.ან რა გალაპარაკებდა ახლა რა უნდა ქნა ჩემ თავს ვლანძღავდი.ტაქსი ძლივს გავაჩერე. მძღოლი ეჭვის თვალით მიყურებდა ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის.სახლში მისულს არაფრის თავი აღარ მქონდა წაყალი გადავივლე და დავწექი თავს ვაიძულებდი არ მეფიქრა მომხდარზე.გვიან ნონას ფეხის ხმა გავიგე ჩუმად შემოიპარა მერე აღარაფერი მახსოვს გადავეშვი ძლის სამყაროში
დილა ისე არ დაიწყო როგორც ყოველთვის ნონს ძახილს არ გაუღვიძებივარ.წამოვდექი ძებნა დავუწყე -ნონა ნონა სად ხაარ გავყვიროდი _ნუ ყვირი ნინია სამზარეულოში ვარ ისეთი სერიოზული ხმა ქონდა გული გამოისკდა .ჩუმად იჯდა არ აპირებდა რამის თქმას _ნონა რამე ხდება?_ იცი მართალი იყავი ნინია სანდროს ვუყვარვარ .გუშინ გამომიტყდა ცრემლები მოსდიოდა_რა გატირებს გოგო ეგ ხომ კარგია.კარგი კი არ მაგარიაა შენ რა უპასუხე ?ნონა მითახრი რა უპასუხე?_მეც მიყვარს და ერთად ვართ.გამიხარდა მართლა გამიხარდა მივედი ჩავეხუტე გილოცავ ნონა მიხარია მეც ამეტირა არ ვიცი რა მატირებდა ბედნიერება თუ ის ფაქტი ,რომ ყველაფერი იცვლებოდა და ძველებურად აღარაფერი იქნებოდა._ეხლა კი გავემზადები დამაგვიანდება კიდევ ერთხელ ვაკოცე და გავიქეცი.ბევრი ლექცია არ მქონდა დღეს და მიხაროდა მალე შევძლებდი განმარტოებას და ყველაფერზე დაფიქრებას.კაფეში შესულს ჩემი ადგილი თავისუფალი დამხვდა გამიხარდა ამ ადგილიდან საოცარი ხედი იშლება. აღარც ხმაური იყო. იმდენად ხშირი სტუმარი ვარ მგონი წილი უნდა მოვთხოვო ახალ მეპატრონეს. გამეცინა ჩემს ფიქრებზე.ყავა მომიტანეს და გავშეშდი მაგიდაზე იდო დიდი ფურცელი ჩემი ნახატი იყო ღამეში ცრემლიანი თველებით ვიდექი.წინა ღამის ფრგმენტი.სურათის ქვეშ წარწერა .“როგორ იფიქრე რომ მარტო დაგტოვებდი იქ.“

იმედია მოგეწონებათ :)