შორიდან შეიძლება სახალისო სანახაობა იყო როგორ დასდევდა საბრალო გოგონა პატარა ვარდისფერ გოჭებს და რამდენიმე წამში ერთხელ კიოდა „ვაი ფრშხილი მოვიტეხეო“ მაგრამ არავინ იცოდა როგორ ხასიათზე დააყენა ვალერია ამ ყველაფერმა. მალე გოგონა მიწაზე დაეშვა და ჭირვეული ბავშვივით დასცხო მიწას მუშტები.

.............
ოთხი დღით ადრე.
ორმა პოლიციელმა არხეინად ჩაუარა ვალენსიების დიდ ეზოს და ზარი დარეკა:
-რითი შემიძლია რომ დაგეხმაროთ?-გამოეხმაურა ტანმორჩილი მექსიკელი ქალი და დაჟნებით შეაცქერდა
-მისტერ ვალენსია სახლშია?
-დიახ ბატონი სახლში გახლავთ,-ქალი უანგარიშოდ გასწიეს და მისაღებში შევიდნენ სადაც ბენედიქტ ვალენსია თავის ქალიშვილთან ერთად გემრიელად შეექცეოდა ყავას
-მისტერ ვალენსა თქვენ დაპატიმრებული ხართ ფულის გათეთრებისა და სხვისი ქონების მითვისებისათვის
-თუ საიდუმლო არაა ვისი ქონება მივითვისე?-შუახნის წარმოსადეგი მისტერ ვალენსა ფეხზე წამოიჭრა და წინ გამოწეულ პოლიციელს ისე აესვეტა წინ კაცმა თავი უხერხულად იგრძნო.
-ეს სახლი თქვენს ბიძაშვილს ეკუთვნის და რატომღაც ის აქ არ ცხოვრობს,-ძლივს მოაბა კაცმა თავი სათქმელს
-და ეს სხვისი ქონების მითვისებაა?
-ბიძაშვილი გიჩივით
-და თქვენც ჩემს დასაკავებლად გამოიქეცით არა?
-გეყოფათ მასთნ რომც გაარკვიოთ ფულის გათეთრებისათვის მაინც დაგაკავებთ
-და ესეც ამოიტანიეთ არა?-გასაკვირი იყო რომ კაცს არავითარი რეაქცია არ ჰქონდა მათ ბრალდებებზე და დასცინოდა კიდევაც მათ
-მოიცადეთ არ შეგიძლიათ მამაჩემი ასე უბრალოდ დააკავოთ
-გოგონი საქმეს ნუ გამირთულებ,-ვალერიას თვალები გაუფართოვდა
-წავედით
-მოიცადეთ,-შეიყვირა გოგონამ
-არაუშავს ვალერია ყველაფერი კარგად იქნება მაიკლს დაურეკე და ყველაფერი უთხარი მე კარგად ვიქნები გპირდები,-მამამ გაუღიმა და ისე გაჰყვა პოლიციელებს თითქოს გოლფის სათმაშოდ დაპატიჟეს.
გოგონა ერთხანს იდგა და აანალიზებდა რა მოხდა მერე ტელეფონს მივარდა და ოჯახის ადვოკატს და მამას საუკეთსო მეგობარს მაიკლ ორტეგას დაურეკა.

მამის გარეშე გატარებულმა პირველმა დღემ ნორმალურად ჩაიარა ვალერიას ბოლო წამამდე სჯეროდა რომ მამა კარს შეომაღებდა და გულში ჩაიკრავდა მაგრამ ისე შესრულდა დილის 5 საათი არც კარი გაღებულა და არც თვალი მოუხუჭავს.
დილით როგორც იქნა გაისმა ზარის ხმა კარზე
-მამიკო,-ვალერიას სახე გაებადრა საწოლიდან წამოხტა, კარის სახელურს ეცა მაგრამ მამის ნაცვლად ხელში უცხო კაცები შერჩა რომლებმაც ისე ჩაუარეს გვერდით თითქოს არც არსებობდა და სახლის აღწერა დაიწყეს.
-ჰეი მე ჯერ კიდევ ცოცხალი ვარ რას აკეთბთ თქვენი აზრით?
-სახლი უნდა აღვწეროთ სჯობს შენი ნივთბი მოაგროვო და წახვიდე სანამ ჩვენ გაგაგდებთ,-უთხრა ერთ-ერთმა კაცმა და გამომწვევად გაუღიმა
-იცი ახლა მხოლოდ ერთი რამ მინდა რომ სიფათში ერთი ისეთი გგლიჯო სახე რომ გაგინგრიო მაგრამ შენს დონემდე არ დავალ და ზურგს შეგაქცევ,-კაცს ისევ გაეცინა ვალერია შემობრუნდა და ოთსიხანე გაიქცა.
ოთხში ასულ გოგონას გული ყელში ჰქონდა ამომჯდარი ტელეფონს დასწვდა და მაიკლთნ დარეკა.
-რამოხდა პატარავ?
-ძაია მაიკლ აქ ვიღც კაცები არიან და სახლის აღწერა უნდათ რა გავაკეთო მოდი ძალიან გთხოვ
-ვერაფერს ვიზამთ შვილო,-ამოიოხრა კაცმა,-მოკრიბე შენი ნივთები მამაშენის კაბინეტიდან ყველა ფაილი წამოიღე და ჩემთნ მოდი
-მოიცა ასე ადვილად დავუთმობთ ამ კაცებს სახლს?
-ვერაფერს ვიზამთ ვალერია გააკეთე რასაც გეუბნები.
გოგონა ელვის სისწრაფით შევარდა სააბაზანოში, გადაივლო, ჩაიცვა თავისი ნივთბი ჩემოდნებში ჩატენა და სულ რაღაც ნახევარ საათში გამოტენილი მანქანით მიადგა მაიკლ ორტეგას ბინას.
მაიკლს ბევრი დრო დასჭირდა იმის ასახსნელად რომ კანონით ის სახლი მათ აღარ ეკუთვნოდათ და მალე ყველაფერს რაც ბენედიქტის სახელზე იყო გაჰყიდნენ.
-ამას გარდა ჩვენ კიდევ ბევრი ვალი გვაქვს,-დაამატა ფრთხილად კაცმა
-რა უნდა ვქნათ?
-შვილო მისმინე ხომ იცი აუცილებელი რომ არ იყოს არ გთხოვდი მაგრამ შენი მანქანა და ბინაც ქალაქის ცენტრში უნდა გავყიდოთ
-ეს როგორ ის ბინა მამამ მაჩუქა,-ვალერია ფეხზე წამოხტა და წინ და უკან სიარულს მოჰყვა
-ეს ყველაფერი არაა ვილასაც ვყიდით რომელიც შენს სახელზეა
-ეს ეყოფა ვალების გასტუმრებას?-ამოიკვნესა საბრალო გოგონამ და ფანჯარასთან გაჩერდა
-მგონი საკმარისი იქნება თანაც წესით მალე უნდა მოგვარდეს ეგ საქმე
-მამას რა ეშველება?
-ჯერ ჯერობით იქ დარჩება ვეცდები პირველივე მოსმენიდან გამოვიხსნა ვწუხვარ შვილო.
მაიკის ცოლმა ქმარი ერთი კარგად მიალანძღა გოგონას ასე დაზაფვრისათვის და ვალერიას მათთან დარჩენა შესთავაზა მაგრამ უარი მიიღო.
-არაუშავს მამა მეგობრებთნ დავრჩბი,-ვალერია ცდილობდა მამას თვალში უდარდელი გამოჩენილიყო
-არა ვალერია მამიდაშენთან წადი გთხოვ
-მამა მამიდა ხომ მექსიკელების დასახლებაში ცხოვრობს იქ არ მინდა მეშინია
-რატომ შვილო მექსიკელებიც ჩვეულებრივი ხალხია,-გაეცინა ბენედიქტს და გადაიწია რომ შილისათის თავზე ეკოცნა.
-ვალეირია არ გამიბრაზდე რა ყველაფერი რომ გავაფუჭე
-კარგი მამიკო,-გოგონა ფეხზე წამოხტა მამას აკოცა და მხიარული გიმილით დაემშვიდობა.


...........................
-გოგონამ ორი დღისათვის ზედმეტად ბევრი გადაიტანა არ გააღიზიანო კარგად მოექეცი გასაგებია?-არიგებდა კატალინა ვალენსა თავის შვილს რომელიც გაღიზიანებული იჯდა ფანჯარასთნ და ბიძაშილს ელოდა.
-მობრძანდა,-დაისისნა გოგონამ და ფარდა გაასწორა
-გახსოვდეს რაც არ უნდა იყოს შენი ბიძაშვილია,-დედამ გამაფრთხილებლად აუქნია ხელი ცხვირწინ და კარისკენ წავიდა
-ჰო რათქმაუნდა,-ამოთქვა დაფინემ სარკაზმით და დედას გაჰყვა.



-ეს სად ჯანდაბაში მოვხვდი,-ვალერიამ კარი ჩაკეტა ფანჯრები ამოსწია და მშვიდად დაიწყო სუნთქვა ქერად შეღებილ თმას უკან იწევდა სუნთქვის აღდგენას ცდილობა
-ვალერია,-გოგონამ წამოიკივლა როცა მოულოდნელად მამიდამ დაუკაკუნა დაბურულ მინაზე
-მამიდა,-ყალბი ღიმილით გადმოვიდა მამიდას გადაეხვია
-როგროხარ ძვირფასო
-ცუდად,-ამოისუნთქა გოგონამ და ბარგით გამოტენილ მანქანას გახედა მერე მომცრო ორსართულიან სახლს
-შენ ამაზე არ იადრდო,-მიუხვდა მამიდა და იქვე მდგარ რამდენიმე ბიჭს დაუზახა
-ფრთხილად მაგაში ჩემი შანელის სუნამოებია,-ვალერიამ საცოდავად გახედა ბიჭს უცნაურეად რომ უყურებდა
-არ ინერვიულო შვილო წამოდი და დაისვენე.
მამიდამ ვალერიას პატარა ოთახი გამოუყო მისაღების თავზე კარადით და გვერდძე სააბაზანოთი.
-ერთი სააბაზანო გვაქვს და იმედია არ ვიკამათებთ სამ ადამიანს როგორმე გაუმკლავდება,-ვალერიამ მაიდას განწირულად შეჰღიმა და ოთხის კარი რომ ჩაკეტა საწოლზე გადაეშვა.

საშინელი ძილის, ბანაობის, ლობიოთი საუზმობის და ორდღიანი მამიდაშვილის წუწუნის შემდეგ ვალერიამ გადაწყვიტა რომ ფული სჭირდებოდა. ჯინსები შავი მაისური (რომელიც გასაფუჭებლად ემეტებოდა) და კედები ჩაიცვა კიბეები ჩაიარა და კარი გაიჯახუნა.
პატარა სასადილოში მჯდარი გოგონა ვაშლს მადიანად ჭამდა (სხვა არაფრის ფული არ ჰქონდა)
-გოგონებო ხომ არ იცით სად შეიძლება სამუშო რომ ვიშოვო,-გაზეთი გვერდით მოისროლა და მიმტანებს მიუბრუნდა
-ჩვენთნ ადგილი არაა მაგრამ მეზობელად რესტორანში მოგცემენ სამუშოს ალბათ
-მადლობა,-ვაშლის ნარჩენი სანაგვეში მოათვსა და რესტორნისაკან გასწია
ბევრი ხვეწნის შემდეგ როგორციქნა გაბღენძილი კაცი დაითნხმა მისთვის სამსახური მიეცა და მიმტანის ფორმაშ გამოწყობილი დაუყვა მაგიდებს.
-ლამაზო ლუდი მომიტანმე თუ შეიძლებ,-ამაზრზენმა კაცმა გამომწვევად აათვალიერა და გაუღიმა
-ღმერთო მიშველე,-აღმოხდა გოგონას როცა დაინახა რომ კაცს წინა ორი კბილი აკლდა
-იმ კაცს ლუდი უნდა,-დახლთან მისული საკუთრ თავზე იცინოდა სიმწრისაგან
-თუ გინდა მე მივუტან,-შესთავაზე დახლთნ მდგარმა ბიჭმა და კათხა ლანგარზე დადო
-რატომ?
-ეგ კაცი ცოტა უცნაური ვინმეა,-თვალები გადაატრიალა ბიჭმა
-არაფერია უკვე მივხვდი,-გოგონამ ზურგი აქცია დახლს და თავდაჯერებით გაემართა მაგიდისაკენ
-დიდი მადლობა,-კაცმა ერთი კიდევ შეჰღიმა სანამ კათხას უდგამდა და საჯდომზე დაარტყა
-რას აკეთბთ,-შეიყვირა გოგონამ და ირგვივ მიმოიხედა ეგონა ვინმე გამოესარჩლებოდა მაგრამ რომ დაინახეს რაც იყო ყველამ განაგრძო თავისი საქმე
-რაიყო პატარა პრიცესავ?-ვალერიას თვალები შუბლზე აუვიდა
-ხელები მომაშორე მეთქი,-დაიწიწკინა გოგონამ და კაცს ხელზე დაარტყა
-ვითომ რატომ?-კაცმა ვალერიას მუხლებზე შემოავლო ხელი და კალთში ჩაისვა
-მომაშრეთ ეს ავადმყოფი,-გული ყელში ამოაჯდა და ლამის ტირილი დაიწყო საბრალომ როცა დაინახა როგორ ჩასცქეროდა კაცი მკერდში.
-გეყოფა ხელები მოაშრე,-ბიჭი დახლიდან სასწრაფოდ მოვიდა და ვალერია საშინელი მკლავებიდან დაიხსნა
-სად იყავი აქამდე?-შეუყვირა გოგონამ
-მე გაგაფრთხილე
-კარგი რა ასეთ რაღცეები ყოველდღე ხდება,-მხრები აიჩეჩ ერთ-ერთმა მიმტანმა
-რაა? არა მე აქ ვერ გავჩერდები,-ვალერიამ ლანგარი მოისროლა და თავქუდმოგლეჯილმა დატოვა შენობა
-არა ეს როგორ გამიბედა ნაძირალა, ყოჩაღ! ვალერია კარგად მოიქეცი მირჩევნია მშიერმა ვიარო ვიდრე ეს ავიტანო,-საკუთრ თავს ხმამაღლა ელაპარაკებოდა გოგონა და ამხნევებდა

მეორე სამსახურის შოვნაც არ გასჭირვებია საყვარელმა ბებომ მაღაზიაში იკითხა ვინმეს ხომ არ უთქვამს გამყიდველისათვის რომ მუშაობის დაწყება სურდა
-ბებო მე წამოვალ ახლავე შევუდგები საქმეს სულ ერთია რას დამავალებ აი ნახავ როგორ დავაპრიალო შენი სახლი,-იფიქრა ამ ასაკის ქალი სხვა რა დახმარებას უნდა ითხოვდეს ან ეზოს დალაგება უნდა ან სახლისო.
-ამდენის ლაყბობას აპირებ?-თვალები გადაატრიალა ქალმა,-წამოდი თუ მოდიხარ
ვალერია მაშნვე აედევნა ბებოს და მხიარული ღიღინით შეისწორა ქერა თმა
-ესეიგი,-დაიწყო ბებომ როგორცკი ეზოს კარი დახურა ვალერიამ თვალები ჭყიტა,-აი ურიკა და ფიწალი ჩემმა ქმარმა გუშინ ბარდა გათხარა ხო და შენ ამ ბარდას აიღებ და გოჭების ბუნაგში შეიტან გასაგებია?
-ვაი უბედურო ვალერია რა დააშავე ასეთი ერთი კვირის წინ ქალაქის საუკეთსო კაფეში ისაუზმე, მერე საუკეთსო სტილისტმა დაგვარცხნა, ფრჩხილები გაიკეთე და ახლა გოჭებს უნდა აჭამო-დაიჭყანა გოგონა და სცადა ბებოდთვის კარგად მოესმინა.
-გაიგე?
-დიახ
-გოჭები არ გამოგეგცეს თორემ ვერააფერსაც ვერ მიიღბ 10$ს გასაგიხდი
-მადლობა,-გოგონამ შარვალი აიკეცა ბებოს მოტანილი ბოტები ჩაიცვა და საქმეს შეუდაგა
-მე ამას შევძლებ,-ამხნევებდა თავს ვალერია და ცდილობდა ბარდა რომელიც საკმაოდ მძიმე აღმოჩნდა ურიკაზე დაეყარა მაგრამ მალევე მიხვდა რომ ხელით თუ აიღბდა უფრო მსუბუქი იქნებოდა და საქმეს შეუდგა.

-ესეც ასე,-სიამაყით დახედა დღის ბოლოს მოსუფთვებლ ადგილს სადაც ასე ორი საათის წინ ბარდა ეყარა ხელები გაიფერთხა და ურიკა მოაბრუნა ცოტა გაატარა გოჭების სახლისკენ გაიხედა და იქ ვერც ერთი ვეღრ დაინახა ურიკას ხელი გაუშვა გაიქცა და დაინახა როგორ დასეირნობდნენ გოჭები მშვიდად დიდ მინდორზე რომელიც შემოსაზღვრული არ იყო.
-ჯანდაბა!-შეიყვირა და რამდენიმე სალანძღავი სიტყვაც დააყოლა მერე გოჭებისკენ დაიქცა და სცადა მათთვის თავი მოეყარა მაგრამ ცელქი არსებები არაფრით არ უჩერდებოდნენ და რამდენიმე ფრჩხილიც შესწირა წაქცევისას
-მომკლავს ბებო მომკლავს,-მიწაზე ჩამომჯდარი გოგონა მთელი ხმით მოთქვამდა
-სადარიან ჩემი გოჭები?-ბებოს ხმა მეხის გავარდნასავით გაისმა
-მე ისინი...... გაიქცნენ.-ცრემლიანი თვალებით ახედა ვალერიამ ბებოს და თვალები დახუჭა
...................
იმედია მოგეწონებათ . გავაგრძელო?