თავი 10
ნათურები ციმციმებენ და საშუალებას არ მაძლევენ ზეინი კარგად დავინახო.
-კარგად ხარ?-შეშინებული ვეკითხები.
-ისეთი არაფერია,უბრალოდ მხარში ვარ დაჭრილი!-ძალით მიღიმის,ბუნკერს თვალს ვავლებ,მხოლოდ 3 კარი აქვს,ერთი რომლიდანაც შემოვედით ,ხოლო დანარჩენი 2 ალბათ სსააბაზანოს და კარადის იყო.ოთახის შუაგულში ორი დიდი საწოლი იდგა ,ერთმანეთის მოპირდაპირედ.ზეინმა გვერდი ამიარა და კარადისკენ წავიდა რომელსაც დიდი წითელი ჯვარი ჰქონდა,ბუნკერში გამოყოფილი იყო სამზარეულოს ადგილიც,დაბნეული მივაშტერდი ზეინს რომელმაც დანა ხელში აიღო.
-რა ჯანდაბას აკეთებ?-გაოცებულმა ვკითხე
-ტყვიის ამოღებას ვაპირებ!-უხეშად მითხრა და საწოლზე ჩამოჯდა,მას შეშინებულმა შევხედე,შემდეგ კი ყველაფერი გაფერმკლთალდა და მოწყვეტით დავეცი იატაკზე
____________________
თვალები გავახილე თუ არა მის კარამელისფერ თვალებს შევეჩეხე და შიშისგან წამოვკივლე.
-კარგად ხარ?-ჩაიცინა-გული წაგივიდა.
-კი!-აკანკალებული ხმით ვუთხარი-შენ?
-მეც კარგად ვარ!-გაიცინა და საწოლიდან ადგა
-ტყვია ამოიღე?-უხერხულად ვკითხე,თავი დამიქნია და ხელი მაჩვენა რომელიც შეხვეული ჰქონდა,მხოლოდ ახლა გავაცნობიერე რომ აქ მხოლოდ ორნი ვიყავით და გასაქცევი არსად იყო.
-ვთქვათ და 3 თვე აქ ვიყავით,რა ჯანდაბას აპირებ როცა კარი გაიღება?!-მკაცრად ვკითხე და საწოლზე წამოვჯექი
-ელისონ,მანამდე კიდევ 3 თვეა!-ჩაიცინა-და შენ კი ჩემს ხელში ხარ!
-რომ გეუბნები თვითკმაყოფილი იდიოტი ხართქო რატომ არ გჯერა?-თვალები დავუბრიალე და ჯიბიდან მობილური ამოვიღე.
-აქ მობილური არ იჭერს!-კიდევ ერთხელ ჩაიცინა,მობილურს დავხედე რომელიც სიგნალ არ იღებდა.
-რა ადგილია ეს საერთოდ!-ამოვიბუღზუნე
-მეორე მსოფლიო ომის დროს შექმენს,შემდეგ მამაჩემმა ის გადააკეთა და უფრო თანამედროვე გახადა,როცა მამაჩემს არ ვემორჩილებოდი აქ მკეტავდა რამდენიმე კვირით და მეუბნებოდა რომ ფიქრი არ მაწყენდა.-მხრები აიჩეჩა და მეორე საწოლზე ჩამოჯდა ჩემს მოპირაპირედ.გაოცებული მივაშტერდი,ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით.
-ჰარის არ ჰგავხარ!-გაოცებით მითხრა
-რაა?-დაბნეულმა ვკითხე
-ჰარის მწვანე თვალები აქვს,შენ კი მუქი ყავისფერი.
-ერთხელ ჰარიმ მითხრა რომ დედას ვგავდი!-მოკლედ მოვუჭერი და თვალი ავარიდე.
-იმედია დედაშენ სისასტიკეში არ ჰგავახარ!-კბილებში გამოსცრა,კვლავ მას გავხედე,თვალებში სიცივე ჩასდგომოდა.
-რას გულისხმობ?-დაბნეულმა შევხედე
-იმედია 15 წლის ბიჭს არ აყურებინებ როგორ კლავენ მის პატარა დას წამებით!-კბილებში გამოსცრა,უარესად დავიბენი და თვალი ავარდიდე.
-გეტყობა რომ მაფიოზური თამაშებისთვის არ გაზრდილხარ!-ჩაიცინა და გვერდით მომიჯდა,ზედმეტად ახლოს იყო ამიტომ გვერდით ჩავიწიე.
-სასაცილოა მაგრამ ჩემმა ოჯახმა მოიგო "ჩრდილების თამაში"-ამოვიჩურჩულე,ზეინმა ჩაიღიმა და კვლავ ჩემსკენ მოიწია,სწრაფად წამოვდექი და მას მივაშტერდი.-და მაინც პალერმოში შეუძლებელია იცნოვრო მშვიდად.
-იცხოვრე იქ,სადაც შეუძლებელია ცხოვრება-აი ეს არის ცხოვრება.!-ჩაიღიმა,თვალები გადავატრიალე,როგორ მინდა ახლა ეს დაწყევლილი კარი გაიღოს და აქედან გავიდე,მთელს სხეულს შიში მიღღრნის.
- ნაილს ენდობოდი მაგრამ გიღალატა,ლუის ენდობოდი მაგრამ მანაც გიღალატა!-ამოვიჩურჩულე-სადაც ძალაუფლება დაინახეს იქით წავიდნენ!
-მე მათზე არც ვბრაზობ და არც ვამართლებ,დარმუნებული ვარ ეს მათი არჩევანი არ ყოფილა,დარწმუნებული ვარ რომ ჰარი მათ ოჯახს გამოიყენებდა ჩემგან ჩამოშაშორებლად.-უხეშად მითხრა.
-მართალი ხარ მაგრამ ეს ჰარის იდეა არ ყოფილა,ჩემი იდეა იყო,მე ვთხოვე ჰარის რომ მათი ოჯახები მოეძებნა და პალერმოში ჩამოეყვანა,რომ მათი გაკონტროლება შეგვძლებოდა.-ზეინმა თავი ამოწია და გაოცებული მზერა შემავლო
-ნელ-ნელა სწავლობ სტრატეგიას რომლითაც ყველა მაფიოზი მოქმედებს!-ამოიჩურჩულა
-ამიტომაც ვიპოვე შენი და !-ტუჩის კუთხეში ღიმილი გამიკრთა,ზეინი წამებში დაიძაბა.
-შენი იდეა იყო?-გაბრაზებულმა შემომხედა,თავი დავუქნიე,ფეხზე წამოდგა და მკლავზე ხელი მომიჭირა.
-რატომ ჩარიე ჩემი და?ის მხოლოდ 12 წლისაა!-დავიყვირა
-მხოლოდ ასე იქნები ჰარის ხელში და მხოლოდ ასე არ იქნები თავისუფალი!-ამოვიბურტყუნე და მკლავს დავხედე,რომელზეც ზეინს ხელი ჰქონდა მოკიდებული.
-სავსებით თავისუფალი მაშინ ხარ, როცა სიკვდილ-სიცოცხლე შენთვის სულ ერთია!-კბილებში გამოსცრა და მკლავზე უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელი.
-მტკივა!-ამოვიკვნესე
-მართლა?-დამცინავად მკითხა-გგონია ჩემს დებს არ სტკიოდათ როცა დედაშენი მათ დანებით სერავდა?-ბოლო ხმაზე დამიყვირა,შეშინებული მივაშტერდი.არა! ეს სიმართლე არ იქნება!
-გრიზელდა ამს არ გააკეთებდა!-ამოვიჩურჩულე
-დაწმუნებული ხარ?-გულგრილად ჩაიცინა-მან მიგატოვა,ბედის ანაბარად დაგტოვდა,არ იყო შენს გვერდით როცა ღამე ტიროდი,არავინ გყავდა რომ ჩახუტებოდი,არავინ გყავდა რომ გეთქვა რომ გიყვარდა,არავინ! და რას აკეთებდა ამ დროს დედაშენი? ცდილობდა მამაჩემისთვის ძალაუფლება წაერთმია,მოკლა დედაჩემი,ჩემს თვალწინ აწამა ჩემი ორი და და სიცოცხლეს გამოასალმა,მამაჩემმა ნინას გადამალვა ძლივს მოასწრო ,იმდენი მოახერხა რომ ჩვენს სახლს ცეცხლი წაუკიდა ,ყველა ადამიანი რომელიც შიგნით იყო ამოხოცა და წერილი გამოგზავნა "აი ასე ხდება როცა ნამდვილ მმართველს არ ემორჩილები",ჰარი ჩემს წინააღმდეგ აამხედრა,ამ დროის განმავლობაში ის შე არ გიცავდა,არც ჰარი გიცავდა და არც არავინ,თავიდანვე ვიცოდი ვინც იყავი და სწორედ შენი დაუცველლობით ვისარგებლე,ნუ ფიქრობ რადგან ის შენი ბიოლოგიური დედაა მას "დედა" უნდა დაუძახო! ის შენთვის არავინაა იმ ადამიანის გარდა რომელმაც ცხოვრება დაგინგრია და იმ ადამიანის გარდა რომლის გამოც შენ ახლა ჩემს მკლავებში ხარ მოქეცული!
ხმას ვერ ვიღებდი,გაშტერებული ვუყურებდი და ცრელები მომდიოდა,ვგრძნობდი როგორ მიცემდა გამალებით გული.
-არ მჯერა!-ამოვისლუკუნე-შენ გინდა რომ გონება ამირიო!
-შენი გონების არევა სხვა რამითაც შემიძლია!-ბოხი ხმით ამოიჩურჩულა და მისი ტუჩები ჩემს ტუჩებს მოუახლოვა,სახე გავატრიალე და მისი ტუჩები ჩემს ლოყას შეეხო.ჩაიღიმა და ხელი გამიშვა.
-ამჯერად მარტო ვართ და ვერავინ შეგვიშლის ხელს!-ყურში ჩამჩურჩულა,ჩემკენ რამდენიმე ნაბიჯი გადმოდგა,სწრაფად დავიხიე უკან,საწოლს მივეჯახე და ინერციით უაკნ გადავვარდი,საწოლზე რბილად დავეცი,წამოდგომა ვცადე მაგრამ ზეინმა შემაჩერა,მისმა ხელებმა საწოლს მიმაჯაჭვა.ცრემლები კვლავაც არ ჩერდებოდნენ.
-რას აკეთებ?-ვეკითხები და მბურძგლავს,მაგრამ არა სიამოვნებისგან არამედ შიშისგან-ზეინ,გთხოვ არ გინდა!-ამოვიცურჩულე მაგრამ მან არ მომისმინა ,მისი ტუჩები ჩემს ტუჩებს შეუერთა ხოლო მისი ენა ჩემს პირში შეოაცურა,შევკრთი როცა ხელით შორტის გახსნა დაიწყო,მისი ტუჩები მოვიშორე
-მომშორდი!-დავიყვირე მაგრამ ხმა გამიწყდა ,ხელები მკერდზე მივადე და ვცადე უკან დამწია,მაგრამ ის ჩემზე ძლიერი იყო, ცალი ხელით ორივე ხელი დამიჭირა და ზევიდან დამაწვა.
-გამიშვი!-წამოვიკივლე
-წინაზე ნაილმა გადაგარჩინა მაგრამ ამჯერად ვერავინ გიშველის!-ჩაიცინა და შორტის ღილი შემიხსნა.
-გამიშვი!-ისევ დავუყვირე მაგრამ რექცია არ ჰქონდა,მაიკას მის ტორებში იქცებს და სხეულზე მახევს,შემდეგ კი დახეულ ნაჭერს იატაკზე აგდებს.ყელზე მკვებს შემდეგ კი მის ცხელ ენას ატარებს,ამასობაში შორტსაც მხდის და თვითოანც იხდის."გამიშვი"-ძალაგამოცლილი ვჩურჩულებ,მაგრამ დარწმუნებული ვარ ამას არ გააკეთებს,მას თითქოს ჩემი არ ესმის,თვალები მეხუჭება როცა მისი ტუჩები ჩემსას ეხება ,ცრემლები არ ჩერდება ,გული ლამის საგულედან ამოვარდეს.
"კვლავაც მეორდება ის რაც ბავშვთა სახლში მოხდა"-გონებაში ალტერ ეგოს ხმა მესმის,ზეინი ჩემს სხეულს ტრუსს აშორებს და ჩემში ძლიერი ბიძგით შემოდის.მოულოდნელობისგან ჩემს ტუჩებს კვნესა სწდება.თეთრეულს დამუშტულ ხელებში ვიქცევ და ვკვნსი.
უეცრად ფრანგული ანდაზა მასხენდება."თუ გაუპატიურებას გიპირებენ,ისიამოვეთ თქვენც"(არ მომკლათ,მართლა არსებობს ასეთი ანდაზა),მის ტუჩები კვლავაც ჩემსას ეხება,მოძრაობებს და ბიძგებს ასწრაფებს,მის პირში ვკვნესი,ჩემში უფრო ღრამად შემოდის და ჩერდება,მისი ენა ტუჩებზე გადამატარა ,შემდეგ კი კოცნა გააღრმავა და მისი ენა პირში შემოყო,კონცაზე კოცნით არ ვუპასუხე და ტუჩზე მიკბინა,ოდნავ წამოვიკივლე,ტუჩები მომაშორა და არცრემლებულ თვალებში შემომხედა.
-ელისონ,მაკოცე თორემ გატკენ!-ყურთან ჩამჩურჩულა და მისი ტუჩები კვლავ ჩემს ტუჩებს შეახო,ბიძგები განაახლა,მის პირში ამოვიკვნესე და კოცნაში ავყევი.
__________________________
საწოლზე მოკუნტული ვწევარ და შიშვეელს სხეულს საბანით ვიფარავ,ცრემლები კვლავაც გაუჩერებლად მომდის,მეორე საწოლზე ზეინს მშვიდად სძინავს,მე კი ტირილისგან უკვე ცუდად ვარ და ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედავ,მახსენედება ის რაც 4 წლის წინ მოხვდა,მახსენდება როგორ დამიჭირა მეთიუმ,მახსენდება თითეული დეტალი რომლის დავიწყებასაც ვცდილობდი.მახსენდება როგორ ვთხოვდი გავეშვი მაგრამ მან მაიც თავისსას მიაღწია,ცხოვრება დამინგრია და ამჯეარადაც ზეინმა იგივე გააკეთა,ჩემზე ძალა იხმარა.
არ ვიცი ტირილში როდის ჩამეძინა.თუმცა აქ დრო უფრო ნელა გადიოდა,დარწმუნებული ვიყავი რომ როცა თვალებს გავახელდი კვლავაც ბუნკერში ვიქნებოდი. როცა გავიღვიძე ისევ იგივე პოზაში ვიწექი ოღონდ იმ განსხვავებით რომ თავზე საბანი მეფარა ,თითქოს საბანი დამიცავდა იმ ყველაფრისგან რაც წინ მელოდა.
-თუ ყოველთვის წარსულზე იფიქრებ,ვერასდროს დაინახავ რა გელის წინ!-ზეინის ბოხი ხმა ჩემს ზურგს უკნიდან გაჟღერდა,შევკრთი და საწოლზე წამოვჯექი,ხოლო გადასაფარებელი მკერდზე ავიფარე და მას გავხედე.
-არ გეშინია იმის გამო რომ როცა აქედან გავალთ შემიძლია შენი და მოვკლა?-შევუბღვირე
-შიში შენ გაქცევს ტყვედ, იმედი კი გაძლევს თავისუფლებას!-ჩაიღიმა,თავი გავაქნიე,ვერ გიტან ზეინ მალიკ!!!
-ამით რის თქმა გინდა?
-იმის რომ ჩემი ტყვე ხარ,აქ მხოლოდ 1 კვირა ვიქნებით,შემდეგ კი მეორე კარიდან გავალთ და ამ ქალაქიდან წავალთ!-თვალი თვალში გამიყარა.მეორე კარი?
-მე არ წამოვალ.აქ ჩემი ოჯახია,არც შენ გაქვს უფლება შენი და ჩვენთან ერთად დატოვო,არ ფიქრობ რომ რამეს დავუშავებთ?
-ვფიქრობ რომ შენ და ჰარი არაფერს დაუშავებთ მაგრამ იმასაც ვფიქრობ რომ გრიზელდათან არ უნდა დავტოვო!-ამოიჩურჩულა ,მას მივაშტერდი.არაფრის თქმა არ შემეძლო,არაფრის.
-და სად წასვლას აპირებ?-დაბნეული მივაშტერდი.
-შორს!-ჩაიცინა-გგონია გენობი და გეტყვი სად?-დამცინავად გამომხედა,გაბრაზებულმა შევუბღვირე და სახეზე ჩამოშლილი თმა ყურს უკან გადავიწიე,გადასაფარებელი ჩამოცურდა და მკერდი გამომიჩნდა,სწრაფად ავიფარე და ზეინს გავხედე რომელსაც თვალები ჩაშავებოდა და ღიმილით მიყურებდა.
-ვერ ეღირსები იდიოტო!-შევუღრინე როცა მივხვდი რაზეც ფიქრობდა.
-დარწმუნებული ხარ?-ჩაიცინა და წამებში ჩემს ზემოდაც აღმოჩნდა.
-მომშორდი!-ამოვილუღლუღე.
-როგორც მიბრძანებთ!-ჩაიცინა და მისი ტუჩები ჩემსას სულ ოდნავ შეახო,შემდეგ კი მომშორდა ,გასაოცარია! ნუთუ ზეინ მალიკი ასე მალე მოვიშორე,მეორე საწოლზე ჩემან ზურგშექცევით დაწვა,თვალები გადავატრიალე და წამოვდექი,იატაკზე დაყრილი ტრუსი,ლიფი და სორტი ჩავიხვი.მაიკა? ლიფით ვიყოო?
ხელები შევათვალიერე და კინაღამ გული შემიწუხდა.
-რას აკეთებ დანბნეულმა გამომხედა.
-შენს ნახელავს ვათვალიერებ!-გაბრაზებულმა ამოვიბურტყუნე-სულ დალურჯებული ვარ!-ჩემს სიტყვებს მისი ჩაცინება მოჰყვა,როგორ მინდოდა შუაზე გამეგლიჯა.
____________________________
თვალები გავახილე და ვცადე მისი მკლავებისგან თავი დამეძვრინა.
-არ გეძინება?-ჩაიცინა,თავი გავაქნიე
-გინდა გიმღერო?-ჩაიღიმა და შუბლზე მაკოცა.მისმა შემოათავაზებამ მართლაც რომ გამაკვირვა.
-კი!-ამოვიჩურჩულე და თვალები დავხუჭე,ჩემი თმებით თამაში დაიწყო.
This town is colder now, I think it's sick of us
It's time to make our move, I'm shaking off the rust
I've got my heart set on anywhere but here
I'm staring down myself, counting up the years
Steady hands, just take the wheel...
And every glance is killing me
Time to make one last appeal... for the life I lead
მისი ხმა... ის ისეთი ტკბილი და ამავდროულად ამაღელვებელი იყო.
Stop and stare
I think I'm moving but I go nowhere
Yeah I know that everyone gets scared
But I've become what I can't be, oh
Stop and stare
You start to wonder why you're here not there
And you'd give anything to get what's fair
But fair ain't what you really need
Oh, can you see what I see
ვერც კი ვიფიქრებდი რომ მას შეეძლო ასე სიმღერა.
They're trying to come back, all my senses push
Untie the weight bags, I never thought I could...
Steady feet, don't fail me now
Gonna run till you can't walk
Something pulls my focus out
And I'm standing down...
ის უბრალოდ შეუდარებელი იყო,თვალები გავახხილე და მის კარამელისფერ თვალებს ავხედე.
Stop and stare
I think I'm moving but I go nowhere
Yeah I know that everyone gets scared
But I've become what I ....
სიმღერა ჩემმა კოცნამ გააწყვეტინა,მის ღიმილს კი კოცნაში ვგრძნობდი.
-ასე მოგეწონა ჩემი სიმღერა?-ჩაიღიმა
-უძლიერესი ხმა გაქვს! -ამოვიჩურჩულე,ამჯერად მან მაკოცა და მალევე ჩემს ზემოდან მოექცა.
ზეინი და ელისონი ერთმანეთს ეხვეოდნენ და ცეცხლის ალში იწვოდნენ,სიყვარულის ცეცხლის ალში.არცერთი არ აღიარებდა რომ ერთმანეთი უყვადათ,შეიძლება შემდგომ ენანათ მაგრამ ამ წუთას მთთვის გარე სამყარო მეორე ხარისხოვანი იყო.

_____________________________________
#მესამე პირი
-მე მას ზეინთან ვერ დავტოვებ!-დაიყვირა ჰარიმ და მაგიდას მუშტი დასცხო-მან შეიძლება ჩემს დას რამე დაუშავოს!
-ნურც დატოვებ!-ჩაიცინა ,იქვე სავარძელში მჯდარმა ლიამმა
-რას გულისხობ?-დაიბნა ჰარი და ლიამს გახედა.
-ქალქის ტერიტორიაზე ბევრი ბუნკერია,თითქმის ყველა კი ჩვენს მფლობელობასია,თითეულ ბუნკერს კი გააჩნია 2 კარი,მეორე კარი 1 კვირის შემდეგ ავტომატურად იღება და გვირაბში გადის რომლის ქსელიც მთელს ქალაქშია,ისინი 1 კვირის შემდეგ ქალაქის ნებისმიერ წერტილში შეიძელება აღმოჩნდნენ!
-როგორც მე ვიცი ყველა ბუნკერს მხოლოდ 1 გამოსასვლელი აქვს გვირაბიდან!-ამოილუღლუღა ნაილმა,ჰარიმ მას გახედა,შმდეგ კი ნაილის გვერდით მდგარ ლუის,ლუიმ სწრაფად აარიდა მზერა.
-იცი? იცი სად არის გამოსასვლელი?-წამოიყვირა ჰარიმ და ლუის გახედა.
-არ ვიცი!-თავი გააქნია ლუიმ,ჰარი სწრაფად წამოდგა და იარაღი ამოიღო.
-რას აპირებ?-გაცებულმა იკითხა ლიამმა.
-ვაპირებ მთელი ოჯახი ამოვუხოცო ლუისს რადგან არ მეუბნება რაც მე მჭირდება იმას!-დაიყვირა ჰარიმ და კარისკენ წავიდა.
-გაფიჟდი?-დაუყვირა ნაილმა და კარს წინ აეფარა,ნაილს თვალები დაუბრიალა და კარი გამოაღო.
-მოიცადე!ვიცი სადაც არის მეორე კარი,წაგიყვანთ!-დაიყვირა ლუისმა და ჰარის გახედა.
-4 დღე დარჩა!-ამოიჩურჩულა ნაილმა და ლუის გახედა,ლუიმ ხელები დამუშტა და კაბინეტიდან გიჟივით გავარდა.
-საჭირო იყო დამუქრებოდი?-შეუბღვირა ლიამმა
-მუქარა ყოველთვის ჭრის,ხალხი მოამზადეთ ,ზეინი ვერსად წაგვივა!-ჩაიცინა ჰარიმ და მისი გეგმა გონებაში დაამუშავა.