-ხომ ხვდებით რომ პრობლემა იქნება ის ფაქტორი რომ ასეთი მშვენიერი ხართ?-ახალგაზრდა და უაზროდ სიმპათიურმა მისტერ საილასმა პირდაპირ დასვა ის კითხვა რაც თავში ვალერიას დანახვისთანავე უტრიალებდა.
-თუ თქვენ ჩემს „დაკერვას“ არ გადაწყვეტთ და ისე შემომხედავთ როგორც თქვენი ძმის ძიძას პრობლემა არ იქნება,-ვალერია ისევე დაჟინებით აკვირდებოდა კაცს როგორც თავად.
-გონება მახვილი ხართ არ გაგიჭირდებათ ჩემს დასთნ გამკლავება,-ჩაიღიმა კაცმა და ვალერიას ისევ დააკვირდა.
-ხომ დამირეკავთ რომ მოიფიქრებთ?-გამომცდელად იკითხა გოგონამ და კაცს ცისფერი თვალები მიაპყრო
-არა არ არის საჭირო აყვანილი ხართ.
...........................
დიდ თეთრ შებონაში ვალერია უკვე ერთი საათის შესული იყო ჯოკერმა რომ დაინახა როგორ გამორბოდა ბედნიერი ხელებგაშლილი და კიოდა.
-მოდი აქ შეშლილო,-ბიჭი მიეგება და გულში მთელი ძალით ჩაიკრა
-ამიყვანესს,-ვალერიამ მეგობარს ისე ძლირად აკოცა ლამის ყბა შეუნგრია
-ესეიგი?
-ესეიგი ახლა შენ წადი და მე ჩემით დავბრუნდები საღამოს.

მიუხედავად იმისა რომ გოგონამ პირველი ტესტი ჩააბარა მთავარი მაინც წინ იყო მას თავისი აღსაზრდელი უნდა გაეცნო და ცოტა ღელავდა როცა ახლაგაზრდა საილასმა საბავშვო ოთხის კარი გამოაღო.
-უკვე გაიღიძე?-ოთხი წლის დენიელი საწოლზე იჯდა და ძმას ისე საყვარლად ბავშვურად და უდარდელად უღიმოდა ვალერიას ბავშვი იმ წამსვე შეუყვარდა და მოუნდა კოცნით დაეხრჩო.
-კი ტონიო უკვე მღვიძავს
-ვიღაც უნდა გაგაცნო,-ძმა პატარასთნ დაიხარა და სერიოზული სახით შეხედა
-ცოლი მოგყავს? ლამაზია,-ბავშვმა ვალერია შეათვალიერა და მერე ისევ ძმას მიუბრუნდა
-არა პატარავ ცოლი არ მომყავს მაგრამ თუ გინდა ეს გოგო შენი ძიძა იქნება
-ისევ მოიყვანე ახალი გოგო?-პატარამ პუტკუნა ლოყები ხელებს დაადო და ვალერიას კიდევ ერთხელ შეხედა
-გაესაუბრე მაინც,-შესთავაზა ტონომ
-კარგი ვცდი,-ბავშვმა თვალები გადაატრიალა
-გამარჯობა,-მიმართა ამჯერად ვალერიას და სერიოზულად ჩამოუდგა წინ
-გაგიმარჯოს,-ვალერია უბრალოდ ისე დააცქერდა ბავშვს როგორც მის თანატოლს
-ბევრი თამაშები იცი?-ცალი წარბი აზიდა დენიელმა
-არა მაგრამ კარგი ფანტაზია მაქვს,-ვალერიამ მიბაძა
-ესეიგი საკუთრ თამაშებს იგონებ?
-ბავშვობიდან
-მერე გამოგდის?
-აქამდე ვაგრძელებ ზოგიერთის თმაშს ასე რომ
-გამოცდილება გაქვს? სხვა ბავშვი გაგიზრდია?
-არა აქამდე ვერ ვიპოვე ბავშვი რომლის გაზრდაც მომინდებოდა
-ესე იგი ბავშვები არ გიყვარს?
-არა მიყვარს მაგრამ მე განსაკუთრებულ ჭკვიან და საყვარელ ბიჭუნას ვეძებდი,-ტონიო შორიდან აკვირდებოდა როგორ ცდილობდა დიდი ბავშვი პატარასთის თავის მოწონებას
-იცი რა?-თქვა ბოლოს დენიელმა,-ბოლოს და ბოლოს ჩვენ ხომ ორივენი ქერა ვართ
-ეს რას ნიშნავს?
-იმას რომ სამსახური შენია
-დენიელი,-გაუწოდა პატარა ხელი ბავშვმა და ვალერიამაც მაშინვე მოიქცია ბავშვის პატარა ხელი თავისაში
-ვალერია ვალენს,-თქვა მხიარულად.
-კარგით,-ტაში შემოჰკრა ტონიომ,-მოდი ახლა ძიძას ცოტახანი წავიყვან რაღაცეებს მოვაგვარებთ და მერე სულ შენი იყოს კარგი?
-კარგი მე ბაღში ვიქნები
-მარტო არ გახვიდე შენი მეგობარი უკვე სამსახურშია,-ბავშვმა თავი დაუქნი და ოთახიდან გავიდა.
-მოკლედ ასე ვალერია თქვენ უნდა იცოდეთ ჩვენი მშობლები მოკლეს და რამდენჯერმე ჩვენი მოკვლაც სცადეს გაუგებარი მიზეზით ასე რომ თუ არ გინდათ ასეთ პირობებში მუშაობა გასაგებია. დენიელს ჯერ არცერთი ძიძა არ მოსწონებია სასწაულია თქვენ აყვანაზე რომ დამთანხმდა
-არა სერ მე მინდა მუშაობა ესეც რომ არ იყოს უკვე მიყვარს თქვენი ძმა და ხომ არ დაგვაშორებთ?-ტუჩები დაბრიცა გოგონამ
-ესეიგი თქვენი გული უკვე თქვენ აღარ გეკუთვნით?
-დიახ ასეა დენიელმა ერთი ნახვით მომხიბლა.
-თუ ასეა თანამშრომლებს გაგაცნობთ.
ტონიომ გოგონას ყველაფერი დაათვალიერებინა და კიბეებზე ჩუძღვა.
-აქ რა ხდება?-იკითხა დაბნეულმა როცა დაინახა როგორ აწყობდა ერთ ხაზზე დენიელი თანამშრომლებს
-მეგობრებო,-წარმოთქვა მან,-ეს ჩემი ძიძაა ვალერია ვალენსა კარგად მოექეცით და ისე მიიღეთ როგორც გეკადრებათ შევთნხმდით?-ყველამ შეიკავა სიცილი და პატარა ბატონს თავი დაუქნია
-თუ ასეა თვისუფლები ხართ,-ბავშვმა ახლად შემოსულ მაღალ ფიგურას ხელი მოკიდა და ძმისა და ძიძისკენ წაიყვანა
-ვი ეს ჩემი მეგობარია ნიკოლასი,-ვალერიას სახეზე ალმური ავარდა როცა რამდენიმე საათისწინ ნანახი ფიგურა შეიცნო მცველში
-სასიამოვნოა,-ამოთქვა ნიკმა
ვალერიამ რომ მოიხედა ტონიო არსად იყო დენიელი კი აკვირდებოდა როგორ უყურებდა მის მცველს
-აბა რას გავაკეთებთ ახლა?
-ახლა ვითამაშებთ მაგრამ ჯერ უნდა ისაუზმო
-არ მინდა საუზმობა
-მაშინ ვერც ითამაშებ ამ თამაშის ძირითადი კომპონენტი ხომ საჭმელია
-რა თმაშა ასეთი?-დენიელმა გოგონას ხელი ჩაკიდა და სამზარეულოსკენ წაიყვანა,-შეიძლება ნიკოლასმაც ითამაშოს?
-კი რათმაუნდა
ვალერიამ ბიჭები სამზარეულოს მაგიდის ირგვლივ დასვა მზარეულის მიერ მომზადებული საუზმე დაუდო წინ და თვითიონ იქვე ჩამოჯდა
-ვინც პირველი მორჩბა საუზმობას ისე რომ არ დაახველოს და ლუკმა არ გადასცდეს გამარჯვებულიც ისაა.
ნიკი გამუდმებით ახველებდა და დენიელის სიცილსაც იწვევდა საბოლოოდ თამაში დენიელმა მოიგო. ასევა მოიგო შეჯიბრი კბილების გახეხვაში, ახალი ასოების სწავლაში და ფეხბურთშიც. დღის ბოლოს დაღლილი ძიძა და აღსაზრდელი მოწყვეტით დაეშვა დივანზე და სიცილით გადახედეს ერთმანეთს.
-ახლა რა გავაკეთოდ?-იკითხა პატარამ და ანთებული თვალები ვალერიას მიანათ
-ვიბანაოთ მერე მულტფილს ვუყუროთ მერე კი ზღაპარს წაგიკითხავ თუ გინდა
-კარგი.
დენიელის სააბაზანო კარგი გასართბი ადგილი ჩანდა ვალერიამ წყალი დააგუბა და ბაშვი შიგ ჩასვა
-მოდი მაშველები ვითმაშთ
-დენიელ უკვე ძალიან დავიღალეთ
-გთხოვ რა ვი
-კარგი.
ვალეია ფართო აბაზანაში ჩაჯდა და მაშველობანაც ითმაშა მერე ბავშვი გაამშრალა თმა გაუშრო პიჟამა ჩააცვა და საწოლში ჩააწვინა.
-ახლა მე რა ვქნა რა სულელი ვარ,-სველ ტანსაცმელს დახედა და მაშნვე გადაწყვიტა მოსამსახურეები ოთახში მოეძებნა რამე
-დენიელ ახლავე მოვალ კარგი?
-არ დაიგვიანო მე ზღაპარს ავარჩევ
-შევთანხმდით
ვალერიამ კბეები ჩაირბინა და პირველივე ოთახში შევარდა რომელსაც ეწერა „პერსონალი“.
კარადა გამოაღო და იქ მხოლოდ კაცის ტანსაცმელი დაუხვდა მაისური და ჯინსი გამოიღო არ იცოდა ვის ეკუთვნოდა ტანსაცმელი მაგრამ მას თავბრუდამხვევი სურნელი ასდიოდა. სწრაფად ჩაიცვა და დენიელის დასაძინებლად წავიდა.
დაღლილ ბიჭუნას მალე ჩაეძინა ძიძამ უამრავჯერ აკოცა და მძინარეს ტკბილი სიძმრებიც უსურვა.
-მისტერ საილას,-გოგონამ გაუბედავად შეაღო უფროსის კაბინეტის კარი
-მოდი ვალერია
-ჩემმა ბიჭმა უკე დაიძინა ასე რომ მე წავალ
-მე თავად წაგიყვანთ ასე კარგად დიდიხანია არ უმხიარულია რა გაუკეთთ
-არ არის საჭირო წაყვანა. აი ბავშვისათვის კი არაფერი გამიკეთებია პირიქით მან მომაჯადოვა და მთლი დღით დამავიწყდა ჩემი პრობლემები.


ნიკმა თავისუფლების სუნი მაშინვე იგრძნო როგორცკი შებინდდა და საათს რომ დახედა უკვე მისი ცვლა დასრულებული იყო პატარას ტკბილად ეძინა ასე რომ ოთახს მიაშურა რომ გამოეცვალა და სახლში წასულიყო მაგრამ იქ მხოლოს სხვა სმოკინგები და სველი ქალის ტანსაცმელი ეყარა.
-ვალერია,-ჩაისისნა ბიჭმა
-ეს რა შენი ნივთბი იყო?-ვალერიამ თვალები გადაატრიალა და რომელიღაც მოახლის კაბა მხარზე გადაიფინა
-ხო მადლობა რომ მკითხე შეგეძლო თუ არა ჩემი ნივთების აღება
-არაფერს,-ვალერიამ ნიკის მაისური გადაიძრო და სახეში ესროლა, ბიჭმა მასური სახიდან მოიშორა და ვალერიას ნახევრად შიშველ სხეულს შეავლო თვალი.
-ასე რატომ მიყურებ სანაპიროზე არ ყოფილხარ?-იკითხა სარკაზმით გოგონამ და კაბა გადაიცვა
-იქ ასეთი უშნო არავინ ყოფილა და უცბად დავიბენი
-სასაცილოა,-ვალერიამ ჩაიცინა და ნაწყენმა მოიშრა ბიჭის შარვალი კაბა შეისწორა და ოთახი დატოვა.
მიუხედავად იმისა რომ ტონიოს უარი უთხრა მაინც ელოდა გარეთ მძღოლი რომელმაც სახლშ მიიყვანა და სასიამოვნო ღამე უსურვა.
............................
დენიელი მიუხედავად იმისა რომ ვალერია ტყავიდან ძვრებოდა რომ გაერთი მაინც მოწყენილი იყო და თვალი სულ ფანჯრისკენ გაურბოა ეზოში რომ იყო მაშინ ჭიშკრისკენ იყურებოდა ხოლმე და გოგონაც მალე მიხვდა ბავშვს სული ძვრებოდა ამ ჩახუთულობისგან, ამიტომ ტონიოს იქამდე ეხვეწა „ოღონდ ბავშვის გარეთ გაყვანის ნება მომეცი და ვინც გინდა ის გამომაყოლეო“ რომ ტონიოს მობეზრდა და დასთანხმდა.
იმ დღის შემდეგ ვალერია და მისი „ბიჭი“ ყოველ კვირას სეირნობდნენ ხოლმე სამ საათს ქუჩაში ხან სად მოისურვებდნენ წასვლას ხან სად და ნიკიც პირადი მცველის ნაცვლად მძღოლი გახდა. ცოტას ეჭვიანობდა კიდევაც ბავშვს ვალერია უფრო უყვარსო მაგრამ გოგონას ამას არ აგრძნობინებდა.
-რაკარგი იქნებოდა მეც რომ დედას და მამას დავყავდე ხოლმე სასეირნოდ,-თქვა ერთხელ ძალიან მოწყენილმა დენიელმა და ვალერიას ისეთი სახით გახედა გოგონა ლამის იქვე დაიმსხვრა.
-ბავშვს დარდი უნდა შევუმსუბუქოთ,-ამოიოხრა დილით ავტობუსში ნიკის გვერდით მჯდარმა ვალერიამ
-როგორ?-როოგრც ჩანს ნიკსაც აწუხებდა ეს ამბავი
-იქნებ უფრა თბილად უნდა მოვექცეთ ხოლმე?
-როგორ? ამაზე თბილად როგორ მოვექცე არ ვიცი თითქმის საკუთარი შვილივით მყავს,-ამოიოხრა ნიკმა
-ჩემი პატარა ძლიან დაიტანჯა არ უნდა გადაიტანოს არც ერთმა ბავშვმა ის რაც მან გადაიტანა ხოდა ვიცი მე რასაც ვიზამ
-ახლა რამე სისულელე არ დაახეთქო თორემ მაგ ფანჯრიდან გაგისვრი
-დიახ ვიტყვი ჩემს აგარაკზე უნდა წავიყვანოთ
-შენ აგარაკიც გაქვს?
-მაქვს რა მქონდა?-ცალყბად გაიღმა ვალერიამ,-ახლა ის ქირავდება თუ ტონიოს დავითნხმებთ გაგვიშვებს მე იქ ყოფნა ძალიან მიყვარდა და იმედია დენიელსაც მოეწონება.
-ეჭვიც არ მეპარება რომ დაითნხმებ,-ვალერია ბიჭს დაეჭყანა და ავტობუსიდანა ჩავიდა.


................
აბა საყვარლებო რას ფიქრობთ? მოტივაცია არ მაწყენდა