- ყველგან ეს როგორ უნდა მხვდებოდეს? არა რა რაჯანდაბა უნდა ამას აქ? -ჩავიბურტყუნე ჩემთვის და მომღიმარ ალექსანდრეს მზერა გავუსწორე.
- მეგობრებო ! დღეს ჩვენ ვიხილავთ წლის რბოლას , რომელშიდაც პირველობისთვის იბრძოლებენ ახალბედა მრბოლელი ალექსანდრე დევდარიანი , რომელმაც არა ერთხელ დაამტკიცა მისი შეუპოვრობა და ყველასათვის ნაცნობი ლეგენდა , პირველი ქალი ამ სპორტში , რომელსაც ერთი რბოლაც კი არ აქვს წაგებული ... ნენსი კანდელაკი . ... წარმატებებს გისურვებთ დაე ღირსეულმა გაიმარჯვოს !
- ოჰო ყველაფერთან ერთად ლეგენდაც ყოფილხარ - ირონიულად ჩაილაპარაკა ალექსანდრემ
- იცინე , იცინე სანამ დრო გაქვს , თორემ მერე სიცილის ხასიათზე ნამდვილად არ იქნები
- შენ თუ გგონია შენი დამარცხება გამიჭირდება ძალიან ცდები. - ისევ ის ირონია , რომელიც ძალიან მაღიზიანებდა.
- მგონია ? ჰაჰ! - ირონიულად ჩავილაპარაკე - მგონია კი არა დარწმუნებული ვარ მე რომ მოვიგებ.
- დავნიზლავდეთ ? - პაუზის შემდეგ შემომთავაზა ,, დირექტორმა ‘’
- კარგი თუ მე მოვიგე სკოლაში ყველანაირ ჩემს დაგვიანებაზე თვალს დახუჭავ და რაც ყველაზე მთავარია რასაც მინდა იმას გავაკეთებ , შენ კი ვერაფერში ვერ შემეწინააღმდეგები. ჰო ჰო კინაღამ დამავიწყდა ... - ცოტახნიანი დუმილის შემდეგ წამოვიყვირე - ბევრ , ბევრ შოკოლადს მიყიდი. - შოკოლადის ხსენებაზე თვალები ამიციმციმდა , რასაც ალექსანდრეს ჩაცინება მოყვა. - არა რა გაცინებს ერთი? - დაბღვერილმა შევეკითხე.
- კარგი , კარგი და თუ მე მოვიგე ... ერთ კვირის განმავლობაში ყველაფერს დამიჯერებ , რაც არ უნდა გთხოვო შემისრულებ და არ დაიწყებ შენებურებს. - მკაცრად ჩაილაპარაკა და ხელი გამომიწოდა. მეც ეგრევე ჩამოვართი და ამით მივუთითე რომ ნიზლავი ძალაშიათქო.
- მოემზადეთ - დაიყვირა წითელ დროშიანმა ბიჭმა. - დ ა , წავიდა. - ეს გავიგონე თუ არა მთელი ძალით მივეცი გაზს და ადგილს ელვის სისწრაფით მოვწყდი. ... რომ გითხრათ სუსტი მეტოქე მყავდა - თქო მოგატყუებთ , რადგან ნამდვილად არ იყო ასე. ერთ წამში მე რომ ვასწრებდი მეორე წამში ის მასწრებდა და ასე მონაცვლეობით .. აი ფინიშიც . მე და ალექსანდრე თითქმის გვერდი-გვერდ ვიდექით , მაგრამ ... ოო ეს მაგრამ არ მომწონს მე აი საშინლად. ... მაგრამ რამოდენიმე სანტიმეტრით წინ იყო , როცა ფინიში გადაკვეთა. ... აი კანდელაკი სად დაგაჯდა სიკვდილის ბუზი , თან ისე რომ ერთი კვირა ყველაფერი უნდა უსროლო რაც მოუნდება. ტეტაა ! რატო არ მომტყდა ეს ხელი იმას რომ ვართმევდი ხელს და ნიზლავს ვუდებდი. არადა დარწმუნებული ვიყავი მე გავიმარჯვებდი , მაგრამ შენც არ მომიკვდე.
- მერვე საოცრება ! ნენსიმ რბოლა წააგო - მომვარდა რატი და გაოცებულმა წამოიყვირა
- რაო ორი წუთის წინ რას მეუბნებოდი? - გამარჯვებული სახით მოგვიახლოდა ალექსანდრე.
- ერთი წაგება დიდი ამბავი - ჩავილაპარაკე მკაცრად.
- ნიზლავი არ დაგავიწყდეს პატარავ - ჩემსკენ წამოიწია , ყურში ჩამჩურჩულა და გამეცალა. ო ოო ოოო ო ! ახლა ნამდვილად დამაჯდა სიკვდილის ბუზი , თან იმხელა რომ ...
- იცნობ? - გაკვირვებულმა გადმომხედა რატიმ.
- საუბედუროდ კი - კბილებში გამოვცერი მე.
- ვა რა მაგარია და საიდან?
- ჩემი სკოლის დირექტორია - გაბრაზებულმა ავუხსენი სიტუაცია
- მოიცა რაა ? - გაიოცა რატიმ - ეს შენი სკოლის დირექტორია? ასეთი ახალგაზრდა ? თან ბაიკერი ? შენ უნდა თქვა ბედი მაქო რა
- რა ბედი ბიჯო შენ სულ გაუბერე? - გავიკვირვე იმწუთავე - თან ამასთან ერთად ნიზლავი დავდე, თუ წავაგებდი ერთი კვირა ის უნდა გავაკეთო რაც უნდა , თან ისე რომ ვერც შევეწინააღმდეგები. - დავიბუზღუნე მე.
- ვიზიარებ - ჩაიცინა რატიმ.
- შენ კი იზიარებ მაგრამ მე რა ვქნა ის თქვი შენ. - წარბები შევკარი კუშტად და რატის მივაშტერდი.
- აბა მე რავი , დალევის გარდა ვერაფერს შემოგთავაზებ . ასე რომ წამო კლუბში გავერთოდ - წარბები აწკიპა და მაცდური მზერით გამომხედა.
- ჰოიცი რომ ეგ გამორიცხულია? - შევუღრინე მე .
- მე შეოგთავაზე - მხრები აიჩეჩა.
- კაი კაი წავედი მე და შემოგივლი ალბათ კიდევ - ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე და იქაურობას გავეცალე. ... ოჰ როგორ არ მინდა ხვალ ალექსანდრეს ნახვა. ნუ ხვალ რა საერთოდ არ მინდა , მაგრამ მე ვერც ვერაფერს ვეღარ ვიზამ. ნუ ერთი კვირით მაინც. ... ისე 23 წლის ვარო და დირექტორი როგორ არის? აშკარად დიდი სანაცნობო წრის დამსახურებაა. ეყოლება მდიდარი მამიკო და ამანაც მეტი რა მინდაო , გადაიდო ფეხი ფეხზე მამის ხარჯზე.
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ვერ შევამჩნიე წითელზე როგორ გავიარე და ძლივს მოვახერხე მანქანისთის გვერდი ამეარა. ... არა რა აშკარად არ არის დღეს ჩემი დღე და ყველაფერი ცუდი ერთად მაგიტომ მემართება .
ჩავიბურტყუნე ჩემთვის და მოტო გარაჟში შევაყენე. მალევე ავედი ჩემი ბინის კარებთან სმს-ი რომ მომივიდა.
- ,, რამდენჯერ უნდა გითხრა ნელა იარე - თქო ? ‘’ - არ გაგიკვირდებათ თუ გეტყვით ამ ესემესის ავტორი ის უცნობიათქო. ის რა, ჰო მიხვით.
- ,, შეთხვევით მოხდა ‘’ - პატარა ბავშვივით დავიწყე თავის მართლება , მაგრამ ამას რატომ ვაკეთებ მე თვითონაც არ ვიცი.
- ,, რამე რომ მოგსვლოდა ? რომ დატაკებოდი? ან საერთოდ რაზე ფიქრობდი? ‘’ - წავიკითხე თუ არა ეს ესემესი ეგრევე თვალები გამინათდა. ვიგრძენი რომ მას ჩემი ბედი ანაღვლებდა.
- ,, მთავარია არაფერი მომსვლია , დაშვიდდი ‘’ - ვამშვიდებდი ჩემი მოკლე ჭკუით.
- ,, კარგი ჰო ამ ერთხელ გაპატიებ , მაგრამ იცოდე ასეთი რამ კიდე გამეორდება და ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ ‘’
- ,, და რას გააკეთებ ? ‘’- გაოცებულმა მივწერე.
- ,, ჯობს არ გაიგო ! ‘’
- ,, კარგი ჰო აღარ განმეორდება, დამშვიდდი. ‘’
- ,, მპირდები? ‘’
- ,, გპირდები ‘’ - მოიცა, ამ წწამს მე სრულიად უცნობს პირობა მივეცი. ღმერთ მართლც რა დარტყმული ვარ.
- ,, ჰო მართლა მეწყინა რომ წააგე ‘’ - სხვა თემაზე გადაიტანა მიმოწერა. - აუუ იცის რომ წავაგე. - მოწენილმა ჩავიბუტბუტე.
- ,, არაუშავს ერთი წაგება არაფერი ‘’ - არ გავტყდი მე.
- ,, გეთანხმები ‘’
- ,, არ მომწონს მე ეს ყველაფერი ‘’ - რამდენიმე წამის შემდეგ მივწერე ესემესი.
- ,, რა არ მოგწონს? ‘’
- ,, რომ არ ვიცი ვინ ხარ ‘’
- ,, მალე გაიგებ ‘’
- ,, და ეს მალე , მალე დადგება? ’’ - წარბები კუშტად შევკარი თითქოს დამინახავდა , მაგრამ აქაც შევცდი.
- ,, წარბებს შეეშვი - თქო ხომ გითხარი? ‘’
- ,, კარგი ჰო ‘’ -დანებების ნიშნად ხელები ზემოთ ავწიე.
- ,, ხელები ჩამოუშვი ‘’
- ,, მოიცა ანუ შენ აქ ხარ? ‘’ - გავიკვირვე მე
- ,, სადაც შენ იქაც მე ‘’
- ,, გიცნობ მაინც ? ‘’
- ,, დაახლოებით ‘’
- ,, ეგ რას ნიშნავს ? ‘’
- ,, მალე გაიგებ ‘’
- ,, გაფრთხილებ არ მიყვარს გაუგებრობაში ყოფნა ‘’
- ,, არც მე , ახლა კი შედი სახლში დიდი ხანია სადარბაზოში დგახარ. ტკბილი ძილი პატარავ ‘’- ამის მეტი არაფერი მიმიწერია. სახლის კარები გავაღე და შიგნით შევედი, სადაც გიო დამხვდა ლუდით ხელში ფეხბურთს უყურებდა. მეც მეტი რა მინდოდა გვერდით მივუჯექი და ყურება დავიწყე : რეალი ვს ივენტუსი.
ერთი საათი შემდეგ :
4 – 1 დამთავრდა. აი ბოლო გოლი იყო რაღაც შოკი გიოს ვეუბნებოდი მიბრწკინე რაიქნება სიზმარში ხომ არ ვარ - თქო.
- ფუ შ..ი ასე არ უნდა დამთვრებულიყო რა - შეიფურთხა გიომ . ნუ მიხვდებით ალბათ რომ ამ მატჩზე ივენტუს ვბალენშიკობდით.
- რასვიზამთ თამაშია.- გავამხნევე მე
- დებილობა თამაში - წარბები კუშტად შეკრა უფროსმა კანდელაკმა.
- კარგი წავედი მე მეძინება - ვუთხარი და ჩემს საძინებელში შევედი. პიჟამა გადავიცვი და ლოგინში შევწექი. ... მალევე კი მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი.


- ადე რა ნენსი ცხრის ნახევარია უკვე - დილას როგორც ყოველთვის გიო მაღიძებს თავისი მკაცრი ხმით.
- დღეს რაღაც შეჯიბრია და იქ ვიღებ მონაწილეობას , ამიტომ ჯერ არ მეჩქარება - დავიწუწუნე და ბალიშს უფრო მაგრად ჩავეხუტე.
- კარგი მაშინ წავედი მე და ჭკუით - მითხრა და ოთახი დატოვა , შემდეგ კი როგორც გავიგე სახლი. ... ბევრი ვიწრიალე მაგრამ ძილი ვერა და ვერ შევიბრუნე . ტელეფონს დავხედე ცხრა საათი იყო. მეც იმაზე ფიქრით რომ შეჯიბრზე არ უნდა დამეგვიანადა ,, დირექტორისს ‘’ მოთხოვნით კარადასთან მივედი და მაღალწელიანი მუქი ლურჯი ჯინსი , შავი ტოპი და ოლ სთარები მოვირგე. თმები ორ ნაწილად გავიყავი და შუბლიდან რომ იწყება ნაწნავი ეგ გავიკეთე ორივე კიკინაზე. სათვალეც და საათიც მოვირგე. ხოლო ტელეფონს გასაღებთან ერთად ხელი დავავლე და კორპუსი დავტოვე.
მალევე გამოვიყვანე ჩემი რაში და მარჯანიშვილის თეატრისკენ მთელი სისწრაფით გავქანდი.
იქ რომ მივედი ზუსტად ათი საათი იყო , ამიტომაც წელ გამართული შევედი კულისებში სადაც ალექსანანდრეს მოვკარი თვალი. აშკარად თვითონაც დამინახა და ჩემსკენ წამოვიდა.
- ყოჩაღ არ დაგიგვიანებია - შემაქო პატარა ბავშვივით
- მალე დაიწყება კონკურსი? - ვითომაც არაფერი გამიგია ეგრევე ვახალე ჩემთის საინტერესო კითხვა.
- .... -- რაღაცის თქმას აპირებდა მიკროფონის ხმა რომ გაისმა. როგორც მივხვდი წამყვანი იყო და როგორც იცის ხოლმე დაიწო თავისებურებები.
ბევრი ლაპარაკის შემდეგ როგორც იქნა ჩემი სახელი და გვარიც გამოაცხადა და მეც გავედი სცენაზე. ....
- მაშ ასე პირველი ტური ხატვის ტურია . უნდა დახატოთ კაცის პორტრეტი ამისთვის გაქვთ ნახევარი საათში , შემდეგ კი მათ ჟიური შეაფასებს. ვინც დავალებას თვას ვერ გაართმევს გავარდება. ... ერთი , ორი და სამი . წამზომი ჩაირთო. - დაიყვირა წამყვანმა და მეც ხელში ფანქარი მოვიმარჯვე და გიოს პორტრეტის დახატვას შევუდექი.
ნახევარი საათის შემდეგ :
- დრო ამოიწურა! როგორც ვხედავ ორმა მოსწავლემ ვერ გაართვა ნახევარ საათში დავალებას თავი , ამიტომაც მათ ვემშვიდობებით. - თქვა წამყვანმა და ორ გოგოს ანიშნა გავარდითო. ... შემდეგ ჟიურიმაც გააგდო ორი მოსწავლე და საბედნიეროდ თუ საუბედუროთ მე მეორე ტურში გადავედი.
- ახლა კი სიმღერის ჯერია. უნდა იმღეროთ ქართული სიმღერა გიტარასთან ერთად . - თქვა წამყვანმა და პირველი კონკურსანტი გამოაცხადა. ....
ჩემი ჯერიც მოვიდა. უხმოდ დავჯექი სკამზე და ხელში გიტარა დავიკავე. თითბი სიმებს ჩამოვუსვი და მეგი გოიტიძს - ნუ გეშინია დავიწყე. ...
ამ ტურშიდაც გააგდეს ოთხი ონკურსანტი სადაც მე არ მოვხვედრილვარ.
- მესამე ტური ! ეს ტური არის ლექსების. უნდა წაგვიკითხოთ რაიმე ლექსი სიყვარულზე. თან უნდა დააასახელოთ ავტორი და სათაური. - ისევ თქვა წამყვანმა და პირველი ონკურსანტი გამოაცხადა ...
ისევ მოვიდა ჩემი ჯერი და ისევ უხმოდ გავედი სცენაზე მიკროფონით ხელში. მსუბუქად ჩავახველე და დავიწყე.
- დღეს მე შემოგთავაზებთ ჩემ ლექს სახელად ,, მე მიყვარხარ ! ‘’ - ღრმად ამოვისუნთქე და დავიწყე :
ზოგი ამბობს დაივიწყებ
სხვა გაჩნდება,
ზოგი ამბობს:
ისევ ძველი დაბრუნდება,
მე კი ვამბობ:
სიყვარული არ გაქრება,
სიყვარული გუულში კარგო
არ გაქრება ...
მე მიყვარხარ
მერე რა რომ არ გიყვარვარ?
მე მიყვარხარ ეს იცოდე
მე მიყვარხარ!!!
და ეს გული ამ ზამთარში გაყინული,
მაინც თბილად ელოდება,ელოდება,
ფიქრი მაინც ჩუმი ფიქრი გეფარება
ჩუმად გულში მეფერება,
მაგრამ გული შენი ჩარაზული,
ას ბოქლომით ას საკეტით ჩაკეტილი,
შენი გულის,შენი გულის მოსაპარად,
მაგრამ იცის ჩემი გული უშიშარი,
უშიშარი როგოორც ქვეყნის პატრიოტი,
წინ მიიწევს მომავლისკენ შეუდრეკლად,
შენი გულის შენი გულის მოსაპარად,
მაგრამ იცის შორი გზაა უმოწყალო.
ჩეი გული შუაგზაზე დაეცემა
დაეცემა დაჭრილი და უნუგეშო,
უნუგეშო ცრემლიანი დაეცემა,
მიტოვებულს უდაბნოში უმოწყალოდ,
მხოლოდ შენი ერთი სიტყვა ეხმარება,
მაგრამ სიტყვა, სიტყვა თურმე იგვიანებს,
იგვიანებს და გული კი მალე კვდება.
ყველა ამბობს სიყვარული დაბრუნდება,
დაბრუნდება განახლებულ სილამაზით,
დაბრუნდება მაგრამ როდის დაბრუნდება
მაშინ როცა გული ჩემი განისვენებს ...
-დავამთავრე თუ არა მქუხარე აპლოდისმენტები დავიმსახურე , რამაც ძალიან გამახარა ....
ისევ ოთხი კონკურსანტი გავარდა და ისევ მე არ ვიყავი იმ ოთხეულში.
- და ბოლო ტური ! უნდა იცეკვოთ რაიმე ქართლი ცეკვა. - ისევ თქვა წამყვანმა და ისევ გამოაცხადა კონკურსანტები ...
ისევ გავედი სცენაზე და ფონოგრამის ხმა გავიგე თუ არა ჯეირანის ცეკვა დავიწყე. ოო ჯეირანი ურთულესი ცეკვაა მითუმეტეს რომ სამი წელია აღარ მიცეკვია , მაგრამ მე ეს შევძელი და შენები გავაკეთ ( იგივე ბრუნებია რა )
.....
- და მოვიდა კულმინაციური მომენტი ... და გამარჯვებულია ..... ნენსი კანდელაკი - გამოაცხადა წამყვანმა
მოიცა რაო? ამან ახლა ჩემი სახელი გამოაცხადა? ანუ რა გამოდის? მე გავიმარჯვე? ვაიმე !
ყველაფერს მოველოდი ამის გარდა . აი მართლა . ....
შემდეგ იყო მოლოცვები , ჩახუტებები და კოცნა - პროშვნები. ნატოც და ეკაც მოვიდნენ ჩემთან და მეუბნებოდნენ ,, ხომ გეუბნებოდი -ო ‘’
ალექსანდრეც მოვიდა ჩემთან .
- გილოცავ ! დღეს ნამდვილად ღირსეულად გაიმარჯვე.
- მადლობა - ამრეზით ვუთხარი და გაცლა დავაპირე ხელი რომ დამიკავა .
- ჯერ ადრეა წასვლა პატარავ . არ დაგავიწყდეს ერთი კვირა მე მემორჩილები ამიტომაც ... ოოო უკვე ამიტომაც აღარ მომწონს მე ...


...............

ბოდიში დაგვიანებისთვის და შეცდომებისთვისს . ამ წამს მოვრჩი წერას და ეგრევე ვტვირთავ. ნუ ცოტას პასიურობთ და ღირს გაგრძელება?