-გიორგი ეს რა....-როგორც კი დიწყო საუბარი სალომემ მაშინვე იგრძნო ძმის ის გამოხედვა, რომელმაც გული სამუდამოდ გაუყინა!
-რაც მე გავიგე სიმათლეა???-მაშინვე წამოენთო გიორგი
-გიორგი მე....
-რა გიორგი რა გიორგი გოგო
-იცი?! გეფიცები შენთვის ყველეაფერი უნდა მეთქვა...
-მართლა? რა პატივია! თურმე ყველაფერი უნდა ეთქვა და როდის უნდა გეთქვა?
-გიორგი ყველაფერს აგიხსნით დამშვიდდი.
-აჰა თურმე უნდა დავმშვიდდე...
-გიორგი...ვიცი არ უნდა დაგვემალა შენთვის...მაგრამ შენი ხასიათიდან გამომდინარე ეს გასაკვირი არცაა მახსოვს რა ბედიც ეწიათ მათ ვინც ჩემთან კონტაქტიც კი დააპირეს.
-კიდე აქეთ მსაყვედურობ თუ რა ხდება გოგო ჰა!-უარესად გააღიზიანა გიორგი დის სიტყვებმა...
-მე რაც სიმართლედ მიმაჩნია იმას ვამბობ...
-აჰა თურმე რაშია საქმე...მე შენთვის ცუდი როდესემე მდომებია?
-არა...-თავი ჩახარა სალომემ.
-აბა რაშია საქმე?
-მეგონა რომ დამაშორებდი...
-აბა შენ რა გგონია მაგ იდიოტთან ურთიერთობის უფლებას მოგცემ?-არ დაასრულებინა სათქმელი სალომეს.
-გიორგი....
-რა გიორგი გოგო...ეხლა კარგად მომსმინე და მეორედ აღარ გამამეორებინო 1აღანაირი ბექა, 2აღარანაირი გართობა, 3დღის გრაფიკი: მხოლოდ უნივერსიტეტი, სახლი, სწავლა უნივერსიტეტი...განხილვას არ ექვემდებარება ეს ყოველივე ეხლა კი ტელეფონი მომეცი...
-რა?
-რაც გაიგე დროზე მომეცითქო
-არა!-მივიდა გიორგი და ხელიდან გამოგლიჯა.
-სანამ ჭკუას არ ისწავლი ასე იქნები გასაგებია შენთვის?
-გიორგი ასე არ შეიძლება
-რა არ შეიძლება ანი? შენც კარგად იცი, რომ შეცდომას უშვებს...იცი ის იდიოტი ნარკომანი იყო მაგის დედაც
-რა? ერთად წამოიძახეს გოგონებმა.
-როგორ და ჩვეულებრივად...-თქვა და კარს უკან გაუჩინარდა.
-ანი ეხლა გიორგიმ რაც თქვა მომესმა ხო? მომესმა ხო? მითხარი ანი, რომ ეს სიმართლე არაა და უბრალოდ მომესმა!-სალომე გაუჩერებლად ტიროდა იმ ღამით ძლივს დააწყნარა, ანიმ და თავის ოთახში გაბრუნდა. აბაზანა მიიღო და თავის ფუმფულა საწოლში შეწვა ფიქრი დაიწყო, როგორც ყოველღამით და ამ ფიქრებში უეცრად თავისდაუნებურად დემეტრემაც შეიჭრა. საკუთარ თავზე ბრაზობდა რაიყო ეხლა ეს? რატომ გამახსხენდა? ან ჩემს ფიქრებში რაესაქმება ერთი დღის გაცნობილ ადამიანს თანაც ბიჭს? ასე საკუთარ თავთან კამათში ჩაეძინა.
დილით ადრე გაიღვიძა, უფროსწორად გიორგიმ გააღვიძა.
-ანი ადექი გოგო დროზე უნივერსიტეტში არ აპირრებ წამოსვლას?-შეანჯღრია ანი და თითქმის ჩურჩულით უთხრა.
-სალომე სადაა?
-სალომეს ძინავს და გააღვიძე ისიც-ბრაზშეპარულმა უთხრა და კარებისაკენ წავიდა, როდესაც
-გიორგი კიდე გაბრაზებული ხარ ხო?
-არა ანი გაბრაზებული რატომ უნდა ვიყო? ნარკომანთან ურთიერთობა კიარ ქონია თან ისე რომ მე საერთოდ არაფერი ვიცოდი.
-გთხოვ რა გიო მართლა აპირებდა სალომე ამ ყველაფრის თქმას ამ ბოლო დროს სალომეც ამჩნევდა ბექას ასეთ ცვლილებებს მაგრამ ამას მართლა ვერ წარმოიდგენდა. გთხოვ გიორგი...გთხოვ აპატიე...
-ამაზე მანამდე უნდა ეეფიქრა სანამ იმ სი*** მოიმდომებდა ურთიერთობას. მაგბ გოგომ ერთხელ და სამუდამოდ ჭკუა უნდა ისწავლოს-დააასრულა თავისი სიტყვა და მისი სილუეტი კარებში გაუჩინარდა. ანამაც ადგა ხალათი მოიცვა და სალომესთან შევიდა გასაღვიძებლად ვინაიდან გიორგი არ აპირებდა მის გაღვძებას და მითუმეტეს მასთან ლაპარაკსც კი. სალომე გაღვიძებული დახვდა, აბაზანაც მიეღო და უკვე ტანსაცმელს არჩევდა.
-დილამშვიდობის სააალ!
-დილამშვიდობის აან!
-მეჩვენება თუ მართლა კარგ ხასიათზე ხაარ?
-არა არ გეჩვენება აან, რაც მთავარია ჩემს დანაშაულს მივხვდი დდა გამოსწორების გზას ვადგავვარ.
-მასე რა ამიანოო.
-ხო მაგრამ ერთი პრობლემაა...
-რა პრობლემაა?
-გიო...გიო როგორმე უნდა შემოვირიგო, კიდე ძალიან გაბრაზებულია ხო?
-ხო მაგრამ არაუშავს მაინც ვერ გაძლებს დიდხანს, თანაც სასწაული ხდება მისი და თვით სალომე გამოსწორების გზას ადგას-სიცილი ატეხა ანიმ.
-ნუ გამითამამდი შენ!
-ნურას უკაცრავად ამ შანსს ხელიდან არ გავუშვებ .
-მოიცა ისე ჯერ კიდეა დრო რომ გადავიფიქრო გამსწორების გზებზე ფიქრი და საერთოდ ადამიანების მკვლელობაც დავიწყო.
-ჰო ჰო კაი, რას აპირებ რითი უნდა დაიწყო „გამოსწორების“ დაწყება?
-აუუ რავიი ვნახოთ როგორ განვითაარდება მოვლენები.
-კაი აბა გავალ მეც მოვემზადები და წავიდეთ.
-კაიი.
იმ ღამით ანიმ ძალიან ბევრი იფიქრა და საბოლოოდ იმ დასკვნამდე მივიდა, რომ ასე გაგრძელება აღარ შეიძლებულიყო. ყოველთვის მისი დაუფიქრებელი გადაწყვეტილებების წყალობით, შარში ყოფდა თავს. ისეთი შემთხვევებიც იყო, რომ ამ ამბის გიოს ყურამდე მისვლამდე მისი ძმაკაცები აგვარებდნენ. მერე კი ერთი ამბავი ატყდებოდა..
უკვე ორივე მოემზადნენ და გიორგის ელოდებოდნენ, სალომე თვალსაც კი ვერ უსწორებდა, მაგრამ როგორმე უნდა დაეძლია ეს ყოველივე და გიორგი შემოერიგებინა. ამ ფიქრებში გიორგიც გამოჩნდა ჰორიზონტზე და სამივე დაიძრა უნივერსიტეტისაკენ. გზაშიი არც ერთს ამოუღია ხმა.
უნივერსიტეტში შედიოდნენ, როდესაც ანიმ ზურგის წვა იგრძნო და თვალი შეუმჩნევლა გააპარა იმ ინდივიდისაკენ, რომელიც თვალს არ აშორებდა. გიხედა და საერთოდ რა ერჩოდა საკუთარ თავს, მის ზურგს უკან დემეტრე იდგა. ანისა და დემეტრეს თვალები წამით ერთმანეთს გადაეყარნენ. მერე იყო კვლავ ანის წითეი ღაწვები და დემეტრეს თვალისმომჭრელი ღიმიი ანის სიმორცხვეზე.
-ვაა დემე როგორ ხარ?
-კარგად გიო შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად ამ ქალბატონს რატომ ვერ ვიცნობ?
- გაიცანი ეს ჩემი დაა სალომე-ბრაზშეპარული მზერა მიაპყრო გიომ სალომეს, ანი კი კვლავ მორცხვობდა
-სასიამოვნოა დემეტრე გიოს ძმა და მეგობარი
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა-უპასუხა სალომემ, ანის ხელი მოკიდა და თავიანთი აუდიტორიისაკენ გასწიეს
უნივერსიტეტის დროც მალე მიიწურა და სახლისაკენ როდესაც მიდიოდნენ გიორგიმ დაიწყო საუბარი
-დღეს ბიჭები ამოვლენ და სახლში ყველაფერი გვაქვს თუ რამე ვიყიდო.
-არაა ყველაფერი გვაქვს გიო წინა დღეს არ შევავსეთ მაცივარი პროდუქტები?-უთხრა ანიმ.
-ხო რავიცი.
მალევე მივიდნენ სახლში და მზადებას შეუდგნენ დიდი არაფერი მხოლოდ ორი სახლის სალათა და ორი-სამი სხვა სახის საკვები. ბიჭების ამოსვლა სასმლით ან მათ მიერ გამოგონილი სხვადასხვა თამაშობებით სრულდებოდა მოკლედ რომ ვთქვათ ყოველთვის გიჟობდნენ.
აი კარზეც ზარია ანიმ სწრაფად მიირბინა და გამოაღო. კარში სამი ზე სიმპატი ბიჭი იდგა. პირველი ვაჩე 20 წლისაა უყვარს გართობა, გაქანებული ბაბნიკია, ბიჭებმა მაგას არაფერი ეშველებაო და ხელი ჩაიქნიეს. ყოველთვის კარგ ხასიათზეა და სხვებსაც არ აძლევს მოწყენის საშუალებას.
მეორე ეს არის დათა 22 წლის წელს ასრულებს უნივერსიტეტს დათასთან შედარებით ის უფრო დასტოინი ტიპია, მაგრამ მაინც იბაბნიკება. არ უყვარს, როდესაც გოგო ტირის. აი მაშინ, როდესაც გოგონებს რამე პრობლემა შეექმნებოდათ და გიორგიმ ამის შესახებ არ იცოდა ხოლმე, ძირითადად ეს აგვარებდა. სალომეზე ყურებამდეა შეყვარებული. არავის არ აძლევდა მასთან ახლოს ყოფნის უფლებას. ეს ფაქტი კი რატომღაც გამორჩა. თორემ ბოლოს სალომესაც მოკლავდა და იმ იდიოტ ბექასაც. ბევრჯერ დაუსჯია ანიც და სალომეც, მსგავსი სიტუაციების გამო რაშიც ხელს არ უშლიდა და პირიქით ხელს უწყობდა მათი ძმადნაფიცი ვაჩეც, რადგან დანაშაულს მიხვედრილიყვნენ. სასჯელი კი ან ოთახში მთელი დღე ყოფნა და მეცადინეობა იყო ან რამე მსგავსი....
ხოლო რაც შეეხება მესამე ეს არის თვით დემეტრე, ზე სიმპატიური დასტოინი ტიპი. დემეტრეც არის 22 წლის და წელს ასრულებს სწავლას მაგრამ ცალკე აქვს ბიზნესიც, რომლის მართვაშიც ბიჭებიც ეხმარებან ხოლმე.
ანიმ სწრაფად მოეხვია კარში პირველად შემოსულ ვაჩეს. შემდეგ სწრაფადვე მივიდა დათასთან მასაც ჩაეხუტა და არც კი დაფიქრებულა ისე აღმოჩნდა დემერეს კისერზე ჩამოკიდებული დემეტრემაც ერთი შინაურივით მოხვია ხელები და მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა ანი კი ისე დაიბნა ვეღარ მიხვდა რა უნდა გაეკეთებინა.



________________________________
ბოდიში დაგვიანებისათვის. იმედია მოგეწონებათ თქვენი აზრი დააფიქსირეთ და კიდე ერთხელ დიდი ბოდიში მხოლოდ 950 სიტყვაა...