-მზად ხარ?
-რისთვის
-მზად ხარ მარიამ?!- თავს გვერდით წევს ,მიღიმის და თვალებში მიყურებს ! არააა შეუძლებელია , დავიჯერო დღესაა ჩვენი ქორილი? ასე უცებ გავიდა დრო? მერე რა რომ მაქსის თაბაშირი გაქრა , ანამარია კარგადაა და საერთოდაც უკვე თვეზე მეტი გავიდა“მოტაცების“ დღიდან !
მიყურებს ისევ და ჭკუიდან გადავყავარ,როგორ შეუძლია ასეთი მზერა ჰქონდეს
-მიპასუხეე- ეს ხმა...როგორ შეიძლება პასუხი მქონდეს !
-აქ არ უნდა იყო...
-არ ვარ... მზად ხარ?
-ხოო
-უბრალოდ ხო?
-მზად ვარ ყოველი დილა შენთან ერთად დავიწყო
-მხოლოდ დაიწყო?
-ყოველი ღამე შენთან გავატარო ... იქ კლინიკაშიც , კლუბშიც, მეგობრებთან, ყველგან სადაც იქნები ,ყოველთვის ცხოვრების ბოლომდე
არ მპასუხობს,ისე მკოცნის გონებას რომ მიკარგავს მერე ...მერე აღარ არის .მიდის ,ოთახიდან ქრება.
ყველაფერს ვაკვირდები , ვცდილობ ,მაგრამ ფიქრიც არ გამომდის .უბრალოდ ჩემი ოთახი წამში ივსება. თამარა , ქეთა და ეკა შემოდიან. ყველამ იცოდა ჩემ გარდა? არაჩვეულებრივია სულ ცოტა ხანსაც არ მანერვიულა ! იმედია ახლა არ დამეწყება ...არა სულ ცოტა მაინც ვინერვიულო რა ხდება? მე ხო პანიკები მაქვს ყოველთვის!
-ვიზაჟისტი და სტილისტი გელოდებიან... -ამას ვარჩევ მხოლოდ მათი საუბრიდან მნიშვნელოვანს და სარკის წინ სკამზე ვეშვები. მერე ცხოვრებაში პირველად , მშვიდად ვარ როცა ჩემს „ გარდასახვას“ იწყებენ და ველი როდის დაასრულებენ . შეუძლებელია ეს კაცი !
ყველანი გადიან ,მხოლოდ მე და უზარმაზარი ყუთი ვრჩებით პირისპირ. რამდნეიმე წამი ვუყურებ და შემდეგ ფრთხილად ვუყურებ თეთრ ნაჭერს. ხელს ვახებ საოცარ ქსოვილს და ყუთიდან სწრაფად ვიღებ ,იმაზე დიდი ვიდრე წარმოვიდგენდი . არა ზუსტად ისეთია როგორიც შეიძლება ამერჩია, როგორიც შეიძლება მომწონებოდა და ქორწილში ჩამეცვა. ერთდროულად ყველაფერს იტევს, სადა, ელეგანტური, გრანდიოზული და ლამაზია.
-შეჩერდი !
-რა ... რა ხდება ტამარა
-ჩემი საჩუქარი წინასწარ უნდა გახსნა სანამ კაბას მოირგებ!- თვალებზე ხელაფარებული შემოდის და ხელში მოქცეულ შეკვარს მიწოდებს. - მალეეე თორე ვკვდები მოლოდინით...დადიანები ნახევარ საათში აქ იქნებიან ! ზუსტად ნახევარ საათში ... - აყრის უცებ და კარისკენ ბრუნდება-ასე ჩემ ქორწილში არ მინერვიულია ..ა.ხლა ვხვდები რას გრძნობდი მაშინ !
რა იქნებოდა მისი საჩუქარი თუ არა სამაგიერო , თეთრ საოცრად სექსუალურ თეთრეულს ვხედავ და კიდევ ერთი შეკვრაა რომელსაც არ ვეხები . სიცილს ვერ ვიკავებ ,უბრალოდ ვირგებ სხეულზე და ისე ვიცვამ კაბას რომ სარკისკენ არც კი ვაპარებ მზერას.
უზარმაზარ კაბაში გამოწყობილი ისე ვდგავარ თითქოს ფრიალა სარაფანი მაცვია და მსუბუქად დავატარებ . ფატას აშკარად ვერ მოვირგებ დამოუკიდებლად , თუმცა რატომაც არა შესანიშნავი სამაგრი აქვს. ულამაზესი ნაქარგები აქვს ხელს რომ ვახებ ინსტიქტურად მეღიმება,თუმცა უკვე რამდენიმე საათია მსგავსი „გაღიმებები“ მაქვს.
პირველი დედოფალი ვარ ისტორიაში ,რომელიც სამზადისის ,ღელვის , სიგიჟეების გარეშე ტკბება საკუთარი დღით. ვიცი როგორ მელიდ დადიანი, მინდა სწრაფად დავასრულო და ოთახიდან გავიდე! უბრალოდ საკუთარ სხეულს ვაკვირდები და სარკეს თვალდახუჭული ვშორდები , დადიანის თვალები მეტყვიან როგორ გამოვიყურები არ მჭირდება სარკის წინ ტრიალი და ყველა დეტალის შემოწმება. ისედაც იდეალურია ყველაფერი...
დერეფანში მივდივარ, მინდა გავიქცე,მაგრამ მაინც დინჯად მივაბიჯებ. გული გარბის მთელი სხეულის ნაცვლად. კიბის თავში რომ ვდგები და მორთულ სახლს ვხედავ კიდევ ერთხელ ვიღიმი ამჯერად უფრო ფართოდ და „მისი ღიმილით“ დიახ , ზუსტად“მისი ღიმილით“ რადგან ის ქვემოთ დგას მიყურებს და სხვა ყველა ქრება . მხოლოდ მე,ის და „ჩემი ღიმილი“ ვრჩებით . ასეთი არასდროს მინახავს, სანამ ვუახლოვდები წამებს ვითვლი, მინდა ყველა საფეხური გაქრეს და მალე შევძლო მისი შეხება. მინდა ვაკოცო და ვუთხრა რომ კიდევ ერთხელ „სიმშვიდემდე შევიშალე“
ლოყაზე მკოცნის, ისე ხანგრძლივად და გრძნობით როგორც პირველად. იმ წამს მთელი ჩვენი განვლილი ექვსი წელი კადრებივით ჩანს ჩემს წინ და არცერთ დღეს ვნანობ.ახლა ,ამ წამს ვხვდები რომ სრულყოფილებისთვის ყოველი წამი საჭირო იყო, ყვეაფერი რაც ერთად გამოვიარეთ
გაურკვევლობა...
ფიქრი....
ლოდინი...
შიში...
ჩემი პირველი ნაბიჯი...
მისი მოთმინებით დამყარებული მმართველობა!
დუმილით ახსნილი გრძნობები...
„ჩემი ღიმილი“
„ჩემი მზერა“
„მისი ღიმილი „
ჩემი გული სამუდამოდ მას ეჯაჭვება, მთელი არსებით მისი ვხდები...
ის უბრალოდ იდეალურია, მასთან მეც იდეალური ვხდები...
ყოველთვის მის გვერდით ვარ ,როცა ვჭირდები
უბრალოდ გრძნობს რომ მჭირდება და არასდროს იგვიანებს ,სწორედ მაშინ მხვევს ხელს როცა უნდა დავეცე. მაშინ მაფხიზლებს როცა უნდა ჩამეძინოს, მაშინ მამხნევებს როცა ძალას ვკარგავ ბრძოლისთვის და ბოლოს ჩემთან ერთად ხვდება შედეგს.
მაბედნიერებს... ვაბედნიერებ
სიმშვიდე მასშია...მისთვის სიმშვიდე მე ვარ
მასზე დამოკიდებული ვარ...
ვაღმერთებ!

***ყველაფერი თითქოს ბევრჯერ ნანახია, ყველა ქორწილისთვის საერთო მილოცვები, დალოცვა, ბედნიერი სახეები ირგვლივ. დედის ცრემლები , მამის ჩახუტება და ჩემი ძმის ტორები , ღიმილი და დუმილი. ჩემი გორილა ძმა სულ არაფერს მეუბნება ,მხევევა და შუბლზე მკოცნის ...
ბევრი ფოტო, ცხოვრებაში პირველად სიამოვნებას ვიღებ და მინდა რაც შეიძლება მეტი ამ დღის ამსახველი კადრი მქონდეს. ყველა წამი სიამოვნებას მანიჭებს...
მე და ის ღვთის წინაშე ... სამუდამოდ ილექება ჩემს გონებაში
მისი ანთებული შავი სფეროები ,მხოლოდ საკუთარ თავს რომ ვხედავ და ისევ დუმილით ნათქვამი სიტყვები.
იცის რომ მაბედნიერებს... იცის რომ ერთადერთია, იცის რომ მხოლოდ ჩემია ერთია და ისიც ჩემთვის შექმნა ღმერთმა.
ხელისმოწერა და ის უამრავი სიტყვა რომელის ყველა ასპექტი უკვე შევასრილეთ , უკვე გამოვცადეთ ჭირში და ლხინში, მოწყენილობის, ბედნიერების, ტკივილის, სასოწარკვეთილების, ნოსტალგიის, დაღლის , სიგიჟის დროსაც კი ერთად ვიყავით. ღიმილით ვისმენ ყველაფერს და ბოლო წამს ველი ,რომ ვაკოცო და დღის გამორჩეული დასასრულისკენ გადავინაცვლოთ. ვიცი ისიც იმავეს ფიქრობს, უფრო მეცინება და იმედია ახლა კისკისს არ დავიწყებ.
რესტორანი და ულამაზესი გარემო .
ხალხი ვინც მიყვარს,ვინც გვიყვარს, ვინც უყვარს.
ყველას სურვილი რომ სრულდება კიდევ ერთხელ ვერ ვიკავებ სიცილს, ახლა წარმოვიდგინე პატარა ალაფურშეტი რომ მოგვეწყო მამას როგორ დაემართებოდა გულის შეტევა, პარალელურად ვუყურებ კმაყოფილ კაცს როგორ ასახელებს თამადას და პირველ ჭიქა ღვინოს ამ დღეს თავად მიირთმევს. ყველაფერი ტრადიციისამებრ მიდის და ამჯერად ეს ყველაფერი საერთოდ არ მაღიზიანებს, არც დამღლელი მეჩვენება და მეტიც ველი როდის მოვა ჩვენი ცეკვის დრო. არარსებულია დადიანმა იცეკვოს !
„ქართულის“ მელოდია რომ ისმის დაჩი მხრებში გამართული ირგებს პოზიციას და ისე ცეკვავს მგონი ის დროა რომ დედოფალი გაქრეს, არაა შეუძლებელია ...რაღაც მაგია აქვს ამ დღეს აბა მე როგორ ვცეკვავ.
მე მარიამ სიხარულიძე? თან ასე გატაცებით ვყვები მელოდიას და ის , დამიანე დადიანი მიმშვენებს გვერდს?
პირველად ვგრძნობ ამ მელოდიას მთელი სხეულით ,მუხტს , გრძNობას ყველაფერს რასაც შეიცავს და მთელი სხეული მუხტით ივსება.
-შეუძლებელია...
-დემნამ მაიძულა...ქორწილი ცეკვის გარეშე არ შეიძლებაო. ეს მართლა არ იყო ჩემი გეგმა ! ეს ერთი მაპატიე - უცებ მეუბნება და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობს
-შეუდარებელი ხარ- ყელზე ვხვევ ხელებს და ამჯერად ვალსის მელოდიას ვაყოლებ სხეულს. კაბა იმდენად დიდია რომ ნორმალურად ვერ ვეხვევი , ხო აი ახლა ნამდვილად ვგრძნობ დისკომფორტს, მაგრამ მისი ხელები ჩემს წელზე ყველაფერს აქრობს ირგვლივ- შეუძლებელი ხარ და მხოლოდ ჩემი ! - ბოლოს ბგერას ვამბობ და ჰაერში ვიწევი თავზე ფერადი ფურცლები მეყრება და დადიანის ტუჩებს მოწყურებული ვეწაფები. ის ტაშის ხმა და ოვაციებიც კი თავისებურ მუხტს ატარებს . თურმე პატარძლისთვის ყველაფერი ემოციური ყოფილა , არადა მეგონა სულელური ჟივილ ხივილი სიედაც დაქანცლ წყვილს უარესად ტკენდა თავს. თურმე დაღლილობა არ არსებობს !
ეიფორია ქრება , ცხრება და სხვა ტალღაზე გადადის როცა უზარმაზარ კაბას ვიხდი. ქორწილის ერთ ნაწილს,ყველაზე ბრჭყვიალას ემოციურს ვასრულებ. ისევ თეთრ კაბას ვირგებ ,ამჯერად სწორედ ისეთს როგორსაც ვატარებ ხოლმე , თავისუფალს წელიდან გაშლილს, მუხლამდე და ლამაზი დეკოლტით. ახლა ვისმენ თამარას ქოთქოთს, მუცელზე ვეფერები,დამშვიდებისკენ მოვუწოდებ და ცრემლებს მესამედ ვწმენდ
-შენ..ვერ წარმიდგენ რა არაჩვეულებრივი ხარ. როგორ მაბედნირებ
-ღიპუც უკვე გაგებიტები...როგორ მიყვარხარ ჩემო ღიპუც
-მე ალ გიკალვალ? - ანდრო მობრძანდება და გაკვირვებული მიიყურებს- სად წავიდა ჩენი ფუჩფუჩა კაბა და ის ფატა?
-ახლა ნათლიამ უნდა იცეკვოს ბევრი...უნდა გაერთოს და ის კაბა კიდე ცოტა დიდი იყო ასეთი არ მოგწონს ნათლია ჩემო პატარა კაცო?
-კიიი მომწონს ... მე მეცეკვები? დედიკო მამიკოს ეცეკვება და მე არ გინდა შენ მეცეკვო?
-დეეე დამიანეს ჰკითხე ტუ დაგითმობს
-დედიკოს ნუ უსმენ ნათლი...რა თქმა უნდა მე და შენ ვიცეკვებთ -ხელს ვკიდებ ბავშვს და ოთახს ვტოვებთ. დადიანი ბიჭებთან ერთად დგას, ყელიდან შავი „ბაბთა“ მოუშორები ,მკლავებზე პერანგი აუკეცავს და ახლა უფრო რომ მესექსუალურება მე ვარ გაგიჟებული თუ მართლა ასეა?
-ბავშვს უყურე ...ეგ რამდენიმე საათში შენს ხელში იქნება და მერე ჩაყლაპე თუ გინდა- ელეონორა ჩნდება საიდანღაც და მიცხადებს.
ელეონორააა...ჩემი ულამაზესი გიჟი გოგო! მისი გამოჩენა ცალკე საოცრება იყო , საშუალო სიმაღლის გამოძერწილი სხეულით, ულამაზესი ნაკვთებით ლურჯი თვალებით და მსხვილი ტუჩებით მთელს კაცთა მოდგმას გულს უჩერებს.
-მართალია ელეონორა ...
-თამარაა შენც ამის მხარეს ხარ?
-ჯერ სად ხარ ...ახლა ვიწყებთ ჩვენ გართობას ! ახლა იწყება თავდავიწყებააა
-მზად ვარ ხომ იცი არა?
-რა თქმა უნდა ვიცი... უბრალოდ მაინც არ გავჩერდები ! კიდევ უნდა მოვასწრო და გითხრა რომ თქვენს ქმრებს ამქვეყნად ყველაზე სექსუალური საძმაკაცო ჰყავთ და ახლა უცებ რომ ჩამომითვალოთ რომელს ჰყავს ცოლი და რომელს არა შეგიძლიათ?
-ვიღაცას იმდენად მოეწონა შენი ქორწილი მარუსა თავადაც მოუნდა მგონი გათხოვება ...ან უფრო არაკორექტულად რომ ვთქვათ კაცი - ელეონორას წვრილ წელს დაჩის ხელი რომ ეხვევა,გოგო კრთება ,მე და თამარა კი სიცილს ვერ ვიკავებთ!-ჩემით დავიწყოთ ...მე არ მყავს ცოლი...
-შენ იმათთან არ იდექი ასე რომ მხოლოდ მათ ვგულისხმობ ...
-იმათ ყველას ჰყავს ცოლი !
-მგონი მე კი არა შენ მოგინდა ამათ შემხედვარეს ქალი...ვაჟიშვილების გატანჯული ცხოვრება! - აი ამას რომ ამბობს,და როგორც ამბობს ვხვდებით რომ გაქრობის დროა სანამ ფეხმძიმე თამარა და დედოფალი,მე დავზარალდებით .
-ეს ორი გიჟი სად შეახვედრეთ ერთმანეთს- კისკისებს თამრო და დაშნიანი რომ მოემართება ჩვენკენ იბადრება-წავედი მე ჩემს დემონ უნდა ვეცეკვო...ბავშვს მიმიხედე ! -უცებ ამბობს და მისკენ მიდის, შემდეგ ყელზე ხვევს ხელებს და მელოდიას ყვება
-მე და შენ არ უნდა ვიცეკვოთ პატარავ?
-ვიცეკოთ...- ხელში ამყავს ისიც მეხუტება და მასთან ერთად ვყვები მელოდიას . ვგრძნობ რომ დადიანი მიყურებს, მეღიმება,შემდგე ვიბადრები,მაგრამ არ ვუყურებ თვალები დახუჭული მაქვს და ჩემს ანდროს ვეხვევი.
ირგვლივ მოცეკვავე წყვილებს ვუყურებ, მე და ანდრო ცენტრში ვდგავართ . ყველა ცეკვავს ,ჩვენს მარჯვნივ თამარა და მიშო , ქეთა და გიგი ცეკვავენ. მარცხნივ საბა და სალომე არიან. გოგა ჩემს მამიდაშვილს ეცეკვება , დემნა და ანამარია სხვა გალაქტიკაში არიან. ვაჩეს დადიანის ნათესავი გოგო ჰყავს მკლავებში მოქცეული და რაღაცაზე იცინის. დედა და მამაც ცეკვავენ ისეთი საყვარლები არიან მეღიმება. ბოლოს სანდროს ვხედავ,ჩემს საოცრება ძმას როგორ მოჰყავს საცეკვაოდ გოგონა რომელიც პირველად შევამჩნიე ამ ხნის განმავლობაში. დარწმუნებული ვარ ჯვრისწერაზე არ ყოფილა ,არც ხელისმოწერაზე . მოკლე სპილენძისფერი ხუჭუჭამ თმა აქვს , თეთრი ფითქინა კანი და საყვარელი ჭორფლები . მწვანე ყვავილებიანი კაბა აცვია და ნამდვილ ფერიას ჰგავს სანდრო ზემოდან დასცქერის და ისე ჰყავს მკლავებში მოქცეული სულ მთლად ფარავს გოგონას. რაღაცას ეუბნება ყურში ,გოგოს თვალები უფართოვდება წითლდება და თავს ხრის .
მელოდია სრულდება ,ჩემი ბიჭი მკოცნის მშობლებისკენ მირბის . ისაა მაგისიკენ უნდა დავიძრა მუსიკა რომ ირთვება „ხევსურული ბალადაა“ თუ არ ვცდები ,შოკირებული ვრჩები მარტოდ მარტო როცა ტყუპები საიდანღაც ხტებიან და ცეკვას იწყებენ , ჩემი საოცრებები არიან ესენი. ისე მიტყუებენ ცეკვაში რომ სიცილს ვერ ვიკავებ ,გაბადრული ვუყურებ ბოლსო სუნთქვაარეული ვჩერდები და ორივე მეხვვეიან
-ბიცოოო ნახეე როგორ ცეკვავას?
-საღოოოლ ბიცოოო- ორივე ერთად იკრიჭება და ხელზე მკოცნიან- ქალბატონოოო კიდევ ერთ ცეკვას ვერ მაჩუქებთ? - მაქსი მექკრიჭება ქვემოდან წელში მოხრილია და ჩემი მარჯვენა ხელი თითებში აქვს მოქცეული
-თუ არ ასუნთქებთ ცოტას ცუდად გახდება დე... ნახეთ როგორაა
-აბა შენ გვეცეკვე ... მოვიწყენთ მალე !
- ვალსი მხოლოდ... ისე არ შეიძლება მისთვის აქტიური მოძრაობები - დემნა ჩნდება და წელზე ხვევს ხელს ანამარიას
-რა შუაშია ახლა ცეკვა... ნუ უსმენთ მამათქვენს ვიცეკვოთ . თითონ ა რიცის ცეკვა და იმიტომ ამბობს ამას !
-სისულელეაა... თავად ვერ ცეკვავს კარგად და არ უნდა რომ მე ვიცეკვო
-შენ რამე იცი და არ იყენებ გოგოების გასაგიჟებლად?
-ხომ ვერ დავაჯერე რომ აღარავის ვაგიჟებ... ეჭვიანი ფეხმზიმე ხარ რა !
-ბოლოს და ბოლოს მეცეკვებით რომელიმე თუ თქვენს ჟღურტულს უნდა ვუსმინო
-ისე უყურებენ ერთმანეთს აკოცებენ მალე და ვაღებინებ
-ალექს!- ორივე ერთად უბღვერს ბავშვები კი იცინიან და დედიკო საცეკვაოდ მიჰყავთ. მათი ერთად ყოფნა მახარებს, ასეთი ლაღები ბავშვები არასდროს მინახავს. ანამარიაც სულ სხვანაირად იქცეოდა, მართალია ისევ ვბრაზობდი მისი ძველი ქცევების გამო ,მაგრამ რომ ვაპატიო მგონი არაფერი დაშავდება.
გონს რომ მოვდივარ დადიანის მზერას ვაწყდები . ჩემ წინ დგას ჯიბეებშ ხელებჩაწყობილი და მიყურებს. მეღიმება ,მერე მეცინება.წარბებს ისე კრავს ცუდად ვხდები და წამსვე ვაწყობ ხელებს მხრებზე
-ქორწილის დღეს რომ არ უნდა დათვრეს სიძე არ იცი?
-მე,სიძე არასდროს ვთვრები!
-ნუთუ ... - ქვედა ტუჩს კბილებშორის ვიქცევს და მზერაც შესაბამისად მასზე გადააქვს -პირველი ღამის მომლოდინე წყვილივით გავიპარებით ?
-პირველი ღამის მომლოდინე წყვილი ვართ?!- ისევ ტუჩებზე მიყურებს და ხმის გასაწმენდად ახველებს. მერე ტუჩებს ისველებს და ახლოს იწევა,ხელებს ისევ არ ამოძრავებს არადა სიგიჟემდე მინდა მომეხვიოს-თუ ეს ქორწილი გამოვიდა ბანალურად ყველას მსგავსი!
-უბრალოდ ის რომ გააკეთო რაც მინდა ხომ შეიძლება ! - ვეღარ ვითმენ და პირდაპირ ვახლი, იცინის, ვერ ვიტან ასე რომ მექცევა ! ხომ შეეძლო უბრალოდ ეკოცნა, ხომ იცოდა რაც მინდოდა .
-და რაა გინდაა?
-აღარაფერი
-მეგონა მე გინდოდი...უკვე უსულო ვარ? გული წაიღე და სულსაც მართმევ ?!- რა საზიზრარი კაცია, ღმერთო როგორი ...როგორი არ შემიძლია ასე ახლოს რომაა ვერ ვფიქრობ. ეს განათებაც იცვლება, რაღაც ენერგიული მელოდია ისმის, ახალგაზრდების შეძახილები, ყვირილი და ჩვენ შენობას ვტოვებთ. აივანზე ვართ ,შემდეგ თავისკენ მიზიდავს წელზე მოხვეული ხელით და ტუჩებზე მაცხრება ! კვნესა წამსკდა და მაშინვე მოვხვიე ხელები ყელზე, ტუჩზე კბილები მოვდე და ჩემკენ მივიზიდე ამოიგმინა და მერე გაიღიმა. უკან დავიხიე,მოაჯირს მივეყრდენი და კოცნის შეწყვეტის ნება არ მივეცი სანამ არ დავტკბი ბოლომდე .
-ახლა შემიძლია გართობა განვაგრძოო , ვიცეკვოთ პატივცემულო?
-ვიცეკვოთ , ჩემ ქორწილში მოსულა - თვალს მიკრავს ტუჩებს ილოკავს და ისევ უკან მაბრუნებს. ბრბოს ვერევით, მაშინვე ყურადღების ცენტრში ვართ, სხეული თავისთავად იწყებს ცეკვას , დადიანს ვეკვრი და თავდავიწყებაში ვვარდები. ერთს მეორე მელოდია ცვლის, განათება ისევ მაბრუებს და რაღაც საოცარ მუხტს ქმნის. დადიანი ჩემს ყელში დააცოცებს ტუჩებს და წელზე შემოხვეულ ხელებს ისე ასრიალებს ჭკუას ვკარგავ !
მაგიდამდე ვაღწევ როგორღაც და ისევ ჩემს ადგილას ვჯდები. უკვე სტუმრბეის ნახევარი წასულია, ალბათ ღამის პირველი საათი იქნება ან მეტი. მხოლოდ ჩემი კურსელები,კლასელები ჩემი გიჟი ძმა, გადარეული გოგა, სანდროს ძმაკაცები და დადიანების სასტავი.ახლა ვხვდბეი რომ ძალიან დიდიი ქორწილი გამოვიდა საერთო ჯამში ,თუმცა ისეთი ვინც უცნობი იყო არავინ მინახავს. ყველას დანახვამ გამახარა და საერთოდაც ეს ჟღალი გოგონა სანდრო რომ დასტრიალებს თავს ისე მიზიდავს რომ მგონი მალე მივალ და გავიცნობ.
-არც იფიქრო...
-რა...
-რიჟა ლამაზმანის გაცნობა... სანდრო თავად შეარჩევს დროს
-შეამჩნიე რა თქმა უნდა...
-ცეკვის დროს გამამწყვიტა წელში და ისე რას მიზამს... ეს ამორძალი სად მომიყვანე რძალოო?-დაჩი სავარძელში ჩაეშვა ,უკან კი ელეონორა სიცილით მოაბიჯებდა
-ასე უცებ თუ იღლებოდა კაცი არც კი ვიცოდი ! გინდა წვენს დაგისხამ...სასმელმა გული არ აგიჩქაროს არითმია ...
-ასე ქალს ჩემი ხელში ჩაგდება უნდოდეეს ...პირველია !
-უნდა ვაღიარო შენც ძაან აფრენ0 ელეონორა კისკისებს და ისევ ცეკვას იწყებს მარტოა,სხეულს ისე არხევს გოგოებიც კი ნერწყვის ყლაპვით უყურებენ. დაჩი იცინის უბრალოდ და თავს აქნევს
-მაგიჟებს...
-რა იყო! - დამიანე თვალებს უბრიალებს ის კიდე გოგოს უყურებს და იცინის
-მაცადე რა ძლივს ვიპოვე ჩემი ჭკუის ...შენნაირი ძმაკაცის მერე ამოვისუნთქავ ,მაცადე ცხოვრება დადიანო ! -თვალს უკრავს, ისევ ფეხზე დგება და გოგოსთან ჩნდება მანამ სანამ ვიღაც ბიჭი არ მიუახლოვდება, დემნას მეგობარია ვიღაც სახელი აღარ მახოსვს. ისე ატრიალებს პირდაპირ მკერდზე იკრავს, ხელებს წელზე ხვევს და ერთად იწყებენ მოძრაობას.
-ეს ცეკვაა ?- გაოცებულს მხდება და თვალებს ვახამხამებ
-სიძე შენს ძმაკაცს ელე მოსწონს?-თამარა ჯდება დაჩის ადგილას და თვალების ჟუჟნით უყურებს წყვილს
-რთული დასაჯერებელი კი იქნება ,მაგრამ არ მოსწონს !
-რატო ვითომ...
-როცა მოსწონს სხვანაირად იქცევა ... ეგ მეგობრებთანაა ასეთი ცანცარა მხოლოდ !
-რადგან შენ ამბობ...ე-ი ასეცაა
მოცეკვავეებიდან მზერა სანდროზე გადავიტანე. გოგონას მიჰყვებოდა უკან ,ალბათ სახლში აცილებს. ისე მიჰყვება გვერდით ხელითაც კი არ ეხება, მეღიმება.
-ბიცოოო უთხარი არ წაგვიყვანონ რაა - მაქსი მოდის ჩემთან და წუწუნებს-არ გვეძინება...ამათ კიდე უკვე გვიანიაოო . არ შეიძლება დავრჩეთ? ამ ერთხელ
-რჩებით მამა რჩებით და ნუ წუწუნებ !
-მართლა?
-ხო ! მარიამ ორი საათით თუ დააგვიანებენ დაძინებას არაუშავსო,ერთად დავბრუნდეთო და ისე ჩვენში რომ დარჩეს გაპარვას არ აპირებთ გვრიტებო?
-სად გინდა რომ გავიპარო!
-უიმეე სად შეგვიძლიიაააა დამჩიიიკ ,ბოლომდე ვერთობით და რამე?
-ნუ ცანცარებ!
-საყვარელი ვარ აღიარეთ ! ახლა რომ გიყურებთ ქორწილი მომინდა და ხო არ დავქორწინდეთ ჩემო მუდმივო ‘ერლფრენდო?“ მესამე ბავშვს ვაჩენთ უკვე უკანონოდ
-ქორწილს მაზლი თუ დამიგეგმავს კი...
-მარიამს ეზარებოდა და იმიტომ ...
-ხოდა მეც მეზარება და მიბაზე შენს ძმას არ გინდა?
-გადამინდა...
-მე მომინდა... თუმცა რაღა სიურპრიზი იქნება. დავტოვოთ ერთადერთ ქორწილად რომელიც სიძემ დაგეგმა .
-სიძემ აბა კიი ..უთხარი რომ ყველაფერში გეხმარებოდი ვინდაიდან ერთადერთი თავისუფალი კაცი გყავდი გვერდით - დაჩი მოვიდა ისევ და გაიცინა -აღიარეე
-ნათელი არ იყო ისედაც მარტო რომ ვერ მოვახერხებდი?
-ხომ მაგრამ დემნაც ხომ გყავს...
-დემნა დაკავებულია ოჯახით შესაბამისად შენი ხელი მჭირდებოდა
-ტვინი ...გონება, გემოვნება. კაბა სხვათაშორის მე არ მინახავს დანარჩენი ჩემი მოგვარებულია
-იმიტომ მომეწონა კაბა ყველაზე მეტად ? არაა მართლა ყველაფერი საუცხოო იყო მეჯვარეების ჩათვლით - ელეონორა თვალს უკრავს დაჩის და მხარზე ეყრდნობა-მაგრამ ვაღიაროთ რომ გოგონები ვჯობივართ
-კაი ამათთან სიყვარული ბრმა არის და მარიამია ლამაზი ,მაგრამ შენ რატომ მჯობიხარ ვითომ? ბიჭი მეჯვარე რა კარგიაო ყველა ასე ამბობს...გოგო კარგად ცეკვავსო მხოლოდ ეგ გავიგე
-ნარცისიც ხარ ... მგონიდაკარგული ტყუპისცალი ვიპოვე.რამდენი წლის ხარ დაჩი?
-შენზე დიდი ,ბევრად !
-40?
-ვაიმეე წყალიიი...მიშველეეეთ ეს რა მაკადრააააააა თვალით არ დამანახოთ როგორ ყველა სიმი გაწყვიტა...არადა მეგონა მეგობარი ავაგდეეეე არ დამანახოთ თვალიიით 40იოოოოოოოოოო
ეს ის მომენტი იყო დამიანეც რომ ხარხარებდა და ყველა ჩვენ გვიყურებდა, სიმღერის ხმაც გადავფარეთ . დაჩის ასაკი მაინც ვერ გავიგეთ , ნუ მე კი ვიცი და დაახლოებით 12 წლით დიდია ელეონორაზე .
ჩემი ძამიკო დაბრუნდა, მერე გვერდიდან არ მშორდებოდა. იმდენი იცეკვა და დალია მართლა აღნიშნა ჩემი გათხოვება რა. ნუ გაუთავებლად რომ ლაზღანდარობდა და ამდლობას უხდიდა დამიანეს ჩემი წაყვანისთვის არ გაგიკვირდებათ ხო?
თაიგულის სროლაა , ასე არ მიხალისია რამდენი ხანია. ყველა ჩემს უკან იდგა და რომ გადავხედე ხალხს არ ვიცოდი საით მესროლა
-რა ვქნა? იმდენი ვარიანტია აღარ ვიცი ვის ვესროლო. დამიანეეე
-უბრალოდ ისროლე ერთხელ იღბალზეც იყოს ეს თაიგულის დაჭერა
-პირდაპირ გოგას რომ ვესროლო არ შეიძლება? დამიბერდა ბიჭი
-მარიამ!
-კარგი ხოო ვისვრი რა იყოთ - ვიცინი და ისევ ვბრუნდები. მეხუთე ჯერზე მოვიფრიალე , ვისროლე და სად გადავარდაა კაცმა არ იცის. იმედია არ დაბრდღვნიან-თქო გავიფიქრე და ვაჩეს ხელში მოქცეულ ყვავილებს რომ შევხედე სიცილი ამიტყდა
-ვაააა თხოვდები პაწუუუ -გიგი დასცინის და ტუჩებს წინ სწევს
-ცოლი რათ მინდა ეეე... მარიამ არ გრცხვენია? მღუპავ ? მე მიკეთებ ამას? დაქალები შეთანხმდით ხო? იმანაც მე მესროლა აიგული- აკისკისებულ თამარასკენ იწევა- ვაიმეე გაგპუტავდი ახლა პროსტა ჩემი ნათლულის და არ იჯდეს მანდ ...პროსტააა თუ გაპატიოოთ
-კა დამშვიდდი სიცოცხლე... ჩვენი ქორწინება ჯერ საქართველოს კანონმდებლობით არ შეიძლება - რატი ეხვევა ყელზე და წუ=ინ გამობურცულ ტუჩებს ლოყაზე აკრავს თან ხელს უჭერს სახეზე რომ არ გაქეცეს- ანუ ქორწილი არ იქნება ჩემო ბაჭიიიააა
-გაიტანეთ ეს სანამ მოვკალიიიი ....ფუუუუ მომაშორეეთ
ამ და სხვა მრავალი სიგიჟის ფონზე ტორტიც ისე გაქრა რომ მხოლოდ ვიდეო და ფოტომასალა მაუწყებდა რომ საერთოდ რაღაც გავჭერით. დანის დადება და ტორტით დაწყებული ომი ერთი იყო. რა თქმა უნდა მე და დამიანე სუფთები ვიყავით. დაშნიანი და გოგა მოგიჯდნენ გვერდით და ჩვენთან ერთად ტკბებოდნენ სანახაობით.
სიცილისგან ძალა გამომეცალა,გეფიცებით დავიღალე.სახის კუნთები მტკიოდა უკვე ,ცოტაც და ცრემლები წამომივიდოდა. მერე ისევ ცეკვა და ბოლოს არ მინდოდა ,პირველი პატარძალი რომელსაც არსად ეჩქარებოდა . დარჩენა მინდოდა და გართობის გაგრძელება,მაგრამ ცოტაც და გაგვაგდებდნენ ამიტომ წასვლა ვარჩიეთ.
თენდებოდა, ჩვენ კი ეზოში მივაბიჯებდით . ციოდა, სასიამოვნოდ დამეხორკლა კანი და დადიანს მივეკარი .გიჟი რომ ვარ ვიცი ,მაგრამ ძაიანაც კარგი გადაწყვეტილება იყო ფეხით წასვლა, ამ ხედს ხომ ვეღარ დვაინახავდი მანქანით რომ მივსულიყავით დადიანთან? უფრო მაგარი იქნებოდა ისევ სადედოფლო კაბა რომ მცმოდა, მაგრამ არაუშავს ესეც წავა რა.
-გზა აგვერია პატივცემულო?!
-დავიკარგო და თან შენთან ერთად?
-სად მივდივართ ? არ გინდა ქორწინების პირველი ღამე გვქონდეს დადიანო?! აქვე ვიძალადებ იცოდე , პირველს გავიხსენებ ლამაზმანო ! კარგი რა აბაროტს მიღებ და ახლა შენ მიტაცებ? -პასუხს არ მცემს რა თქმა უნდა,ასე რომ ვსულელობ უბრალოდ იცინის.
-ბინა აღრ მაქვს უკვე ერთი თვეა...შესაბამისად იქ ვერ მივალთ. სამაგიეროდ ჩვენი საერთო ოცნების სახლზე რას იტყვი?
ვჩერდები, შუა ქუჩაში ვდგები და ირგვლივ ვიხედები სულ სახლებია . წინ კი დიდი შავი ჭიშკარია ,ლამაზი ღობე და დადიანი რკინის კარს აღებს .
-წარმოუდგენელია...ერთ თვეში სახლიც გაარემონტე?
-სასწაულმოქმედ ვგავარ?
-არ გავხარ ....სასწაული ხარ შენ!
-ისეთი როგორიც ვიყიდე ...გადაკეთებისთვის დრო გვექნება . თუ არ გვეყოფა ჩვენ და ოთხ ბავშვს სხვას ვიპოვით
არაფერს ვპასუხობ, არ ვაპროტესტებ მის „ოთხს“ შეიძლება მეტიც დაეტიოს ამ სახლში ამ განწყობას თუ შევინარჩუნებ პროფესიონალ ექიმთან ერთად პროფესიონალი დედაც გავხდები.
-სახლი დავათვალიეროთ რა...- შესვლისთანავე ვეუბნები და ფეხსაცმლიდან მაშნვე ჩამოვდივარ. ცივ მეთლახზე შიშელი ტერფებით მივაბიჯებ და ყველაფერს ერთი თვალის მოვლებით ვათვალიერებ. ისიც მშიდად მომყვება ,ჯიბეებში აქვს ხელები ჩაწყობილი და ღიმილით მიყურებს როგორ დავბორიალებ წინ და უკან. ბოლოს ვასკვნი რომ სახლში 6 ბავშიც მშვენივრად დაეტევა-გათენდა...- აივანზე გასვლისას ვამბობ და მეცინება- ქორწინების პირველი დილა გვექნება ... მანამდე ეს ყველაფერი უნდა ჩამოვირეცხო სახიდან და თმიდან - ვიცხადებ და მოწყვეტით ვკოცნი ,როდის იყო უცებ კოცნა შემეძლო? რომ გადავდგი ნაბიჯი ისევ მივბრუნდი და გიჟივით დავეტაკე . ხამი რომ იქნები მთელი ცხოვრება ! -იქნებ ლამაზი დავრჩე და არ მოვიშორო მაკიაჟი? - ვლუღლუღებ და ნიკაპზე ვკოცნი
-ხომ ვიცით ორივემ როგორ ვერ იტან მაკიაჟით დიდხანს სიარულს ... მე და შენ კი არასდროს ვაკეთებთ იმას რაც გვეზიზღება ...ტუჩსაცხის გარეშე შენი ტუჩები უფრო გემრიელია ,თვალები ლამაზია შეღებვის გარეშეც და აწითლებული ლოყებიც გიხდება
-ლოყები როდის მიწითლდება?
-მალე თუ მიგიყვანე საწოლამდე გეტყვი - ყელში მკოცნის და იცინის ,საზიზღარი! არა სირცხვილისგან გაწითლებას რომ არ გულისხმობს ეგ ფაქტია, მე და სირცხვილი თან დადიანთან? არარსებული ამბავია! რეალურ პირველ ღამესაც არ მქონიდა სიამოვნების გარდა სხვა შეგრძნება და მორცხვობა ხომ საერთოდ . ჯანდაბა! რა დროს ამის გახსენება იყო ახლა სააბაზანოში წავიყოლებ დადიანს და ვატყობ მოუწევს ჩემი გაგიჟება!
როგორღაც ვახერხებ სააბაზანოში შესვლას, „სხეულს თავისუფლებას“ ვანიჭებ და პირდაპირი მნიშვნელობით თავისუფალი ვტოვებ იქაურობას. დადიანი აივნის კარზეა მიყრდნობილი და გარეთ იყურება, უყვარს დილის პეიზაჟით ტკბობა თანაც ჩვენი სახლიდან ლამაზი ხედია. თუმცა ყველაზე მეტად ჩემით ტკბობა უყვარს და როგორც კი ნაბიჯების ხმა ესმის მაშინვე მზერას მაპყრობს ღრმად ისუნთქავს და გახსნილ პერანგში რომ ვუცურებ თითებს სხეული ეჭიმება, ვგიჟდები მის რეაქციებზე ,მისი სხეული ისე მოქმედებს ჩემი შეხებისას სიამოვნების ცალკე განზომლებაა
-შევქმნათ შენს დაბადების დღეზე ტყუპები?- თითებს ყელიდან მკერდისკენ მიასრიალებს და გონებაარეულს მისი სიტყვების გააზრება არ შემიძლია. სხეულზე ვეკვრი და მისით ტკბობას ვიწყებ.
შეიძლება ადამიანი ყოველთვის გაგიჟებდეს? მისი ერთი შეხებაც ყველა უჯრედს აფეთქებდეს, თითქოს შიგნით ყვავილები იშლება ფეთქდება და სისხლის ნაცვლად ელექ მოძრაობს ძარღვებში. ფიქრების ნაცვლას მისი სიტყვები ილექება გონებაში, მეხსიერება მხოლოდ მის შეხებას იმახსოვრებს.
ძალაგამოცლილი ვეხვევი და დაბუჟებულ ტუჩებს ყელზე ვაწებებ. რომ მშორდება მიკვირს, დადიანი ჩემ მოფერებას წყვეტდეს სანამ ჩამეძინება? ბალიშზე დამხობილი ვაყოლებ თვალს . კედელზე დამაგრებულ ტელევიზორს რთავს თუ მე დამეწყო მოჩვენებები. ბრუნდება პულტს ხელს აჭერს და ჩემი ხმა ისმის .ჩვენს კაფეში ვსხედვართ, შოკოლადით სავსე ფინჯანი მიჭირავს და გაკრეჭილი ვუხსნი როგორ მიყვარს, ერთად იმდენ სიტყვას ვამბობ რომ ბოლოს ვეღარ ვსუნთქავ ბოლოს ბუზღუნით ვუცხადებ შენ მაინც მობილურში ხარ ჩამძვრალი ბოროტო ლექტორო-თქო და ვებუტები.
მოძრაობა ვერ შევძელი ისევ ისე ვიწექი, ისც ჩემს წინ იყო მიყურებდა, ცხვირით ვეხებოდი იმდენად ახლოს იყო . ახურებული ტუჩები კიდევ ერთხელ შემახო და შემდეგ იქვე დაიჩურჩულა
-დაბადების დღეს გილოცავ მარიამ დადიანო 23-დან ვიწყებთ ათვლას ,83-ის რომ იქნები შენს გვერდით ვიქნები და ჩვენი ქორწინების მესამოცე წელს შევეგებები !
არ შემიხედავს კადრებისთვის ,რომელიც მხოლოდ ჩვენი იყო . სხვა არავის ჰქონდა მოსმენილი ,არავის უნახავს და ვერც ვერასდროს ნახავს. ჩემი ვიდეოებიც ჰქონდა მოპარული და მისი ხმაც მესმოდა .უბრალოდ თვალებში ვუყურებდი და ჩვენს ხუთწლიან სიგიჟეშეპარულსიმშვიდეშიგადაზრდილ ბედნიერებას ვხედავდი.

...

„თაფლობის თვე“ სახლში გავატარეთ. ერთი სეხედვით მოსაწყენი უნდ აყოფილიყო,თუმცა სიგიჟეების მოყვარულები ისედაც არ ვართ . ემოციურად კი სხვას ვერაფერს ვინატრებდი ჩემი „ბუდის“ ჩვენს ნებაზე მოწყობის გარდა. სახლი იმდენად მომწონდა გასვლა არ მინდოდა გარეთ. ისე გამოვიდა რომ ყველას დასასვენებლად წასულები ვეგონეთ და ჩვენც არაფერი გვითქვამს იმ მობილშემოტევებისას რომელიც არ წყდებოდა. ბოლოს თამარამ „დამწვა“ და ზუსტად ორ საათში ანდრო დარბოდა ეზოში .
-დადი ფეხმძიმედაა და უარი ვერ ვუთხარი თორე ხო იცი არ დაგადგებოდით - დაშნიანი ხელებს წევს შემოსვლისთანავე და ყველაფერს ისე უყურებს აშკარად არ უკვირს. სამაგიეროთ თამარა მოქოთქოთებს და ისე მეხვევა მე და ბავში მუცელშ ვიგუდებით
-მოგკლავდი ამ დამალვისთვის,მაგრამ გაპატიებ ბოლოს და ბოლოს ცოტა ხანს ერთად ხო უნდა ყოფილიყავით... სახლის დათვალიერება მინდა
-მე არ მნახავ თამრო?
-სიძეეე შე მაგაროოო როგორ ხარ? ხო არ ნანობ უკვე ? თუ გინდა წავიყვან ჩემთან ჩემს გოგოს მაინც არ მინდა გაგიყო !
-მე არ ვარ თანახმა !- დაშნიანი აცხადებს სანამ ხმას ამოვიღებ და ხის ძირში დაწნულ სკამზე ჯდება. ვისკის ბოთლს იღებს ყუთიდან -არ დავასველოთ თქვენი ახალსახლობა დადი?
-დაასველებ და ამაღამ მეორე საძინებელში დაიძინებ!-თამარა თვალს უკრავს და მკლავზე მექაჩება- სახლიი მაჩვენე გოგო
-მოვდივარ მადროვე- ბავშვს ვიყვან ხელში ვკოცნი და მერე მივყვები.
თამარას სახლი მოსწონს, ჩვენს საძინებელშიც იჭრება და ეგრევე მიჟუჟუნებს თვალებს
-აბაა დაიწყეთ პროქეტი სახელად პატარა დადიანი?
-თეორიულად შეიძლება უკვე შესრულებულიცააა
-ხოოო? ნუ ახლა ქორწილამდე იმდენი იგულავე ახლა დროს აღარ დაკარგავ ...ჩემმა საჩუქარმა იმოქმედა?
-არ ჩამიცვია საერთოდ
-დამპალოოოო...რა დაუწუნე სხვა ჩაიცვი რამე?
-არა საერთოდა რ ვიცვამ პენუარებს ღამით... დადიანის მკლავი მათბობს - ტუჩებს ვილოკავ და თამარს დაქაჩულ თვალებზე ვხარხარებ
-გაფუჭებულო ქალოოო ... ყველას რო კლდემა ქალი ჰგონიხარ . ტუტუცოოო ქალო შენ ! გაწითლდე მაინც
-მაპატიე ახლა ქალიშვილური შეტევები არ მაქვს...
-რა ვქნათ ახლა ჩემი ქმარი სხვა აზროვნების კაცია და ქორწილამდე თითი არ დამაკარა..>შენ გენაცვალე გათხოვება არ გინდოდა და არც ის გინდოდა რომ ეღალატა
-უფრო სწორად მასთან დაწოლაც მინდოდა ყველაფერთან ერთად ! ამ ოთახს ბავშვებისთვის მოვაწყობთ შემდეგ - მეორე საძნებელში შევდივარ - ცარიელს დავტოვებთ რა აზრი აქ ახლა რომ გადავაკეთო
-რამეს გადააკეთებ ?
-არაა ...პროექტი ძალიან მომწონს...ავეჯს თუ შევცვლი ან გადავაადგილებ თორე სხვა არაფერი!
-თვალები გიბრჭყვიალებს...ძალიან გინდა ხო ბაია?
-ახლა რომ ვიცი და მზად ვარ რომ არ ამყვეს მალე ალბათ გავგიჟდები. გუშინ ვუთხარი ხომ არ გინდა გამსინჯო-თქო ...
-ქალო შენ ნორმალური არ ხარ ხო? ჯერ იყო და ქორწილამდე მიხვედი გათხოვება მინდა ექიმო და ნახეთ ხომაა წესრიგში ჩემი საშვილოსნოო? გადარიე დადიანი და ახლა კიდე აგრძელებ?
-მაშინ რომ გავესინჯე და თვალების ბრიალი არ დაეწყო ახლა ამაზე არ ვიფიქრებდი. რეალურად დაზღვეული ვარ რო? შეიძლება ვერ დავფეხმძმდე ...
-შენ თავს არ გავხარ იცი? მაგ სისულელეს ჩემი მარიამი არ იტყოდა! გაჩუმდი ახლა საერთოდ არ გამაგონო მსგავსი სისულელე იმედია დადიანისთვის არ გითქვამს ეგ
-როდის იყო რამეს ვფიქრობდი და არ ვეუბნებოდი
-რაო მერე
-აბა გამოიცანი... იჯდა მშვიდად მისმენდა ვიქოთქოთე დრამა დავდგი და რომ ამოვისუნთქე მეთქი რამე მითხარი გინეკოლოგი ხარ ბოლო-ბოლო თქო ხო არი რეალურად შანსი რო პრობლემა შემექმნეს-თქო .ორი წუთი მიყურა მერე ხელი დამავლო და ენერგიას ტყუილად ნუ ხარჯავო ...ორი კურდღელის დაჭერას გასწავლიო - რომ გამახსენდა ორი დღის წინანდელი ინსტიქტურად ვიკბინე ტუჩზე. თამარა კი ისე კისკისებდა ეჭვი მაქვს მეზობლებიც გაიგებენ.
სანამ ეზოს დაპროექტების გეგმას ვაცნობდი თამარას გარეთაც გავედით. მაგიდასთან ორი კაცის ნაცვლად ოთხი რომ დამხვდა მეგონა გაორება მქონდა. თუმცა ერთ-ერთმა გორილა რომაა იმან ისე უცებ ამიტაცა ჰაერში და ჩამკოცნა დედამიწაზე დამაბრუნა
-რას ვიფიქრებდი თუ მომენატრებოდი მაროოოოო....მაგრამ მომენატრე შენ თავს ვფიცავარ. აუუუ წამო ჩემთან სახლში ისევ არ გინდა? ხო გაერთეთ ამ დღეებში არ გეყო? ასეთი ხამი ხარ დავიჯერო?
-გართულებულა მდგომარეობა...ახლა უფრო აფრენ ვიდრე ორი კვირის წინ!
-სულ არ მოგენატრე მარო?-ისე მიყურებს ახლა ავფეთქდები და იმდენს ვაკოცებ ევრავინ გამომგლეჯს ხელიდან- სულ სულ არა? -მოვკლავ, დავახრჩობ. ნუ მიყურებს ასე... -მაროოოო
-მიმიშვი რძალთან თორე შემორბენით ვარ ...ცოლ-შვილი ქალაქიდანგამყავს სულ რაღაც ერთ საათში და მეჩქარება.შენნაირი მოცლილი კი არ ვართ შვილო ხალხი- დემნა მაცლის ჩემს გორილას და მეხვევა- როგორ ხარ რზალო? თავს არ მოგაწყენ პროსტა იმიტო შმეოგირბინეთ რო გავიგო ჩემი ბიჭი ხო არ მარცხვენს და ხო არ გაბრაზებს ... თუ რამე მე მითხარი ხო იცი
-ეს ორი არანორმალური სად იყო? ერთად რატო ხართ თქვენ?
-ვეშვილე დემნას..ორივემ დავკარგეთ დედმამიშვილები და გავუგეტ ერთმანეთშ...საერთო სულის ტკივილი გვაქ- ცრემლებს იწმენდს სანდრო და დემნას მხარზე ხვევს ხელს - გვერდით უნდა დვაუდგეთ ერთმანეთს ,გავამხნევოთ
-ეს ბავსვებს დიდხანს არ აჩვენო გააგიჟებს იმათ!სად მიდიხართ ისე?
-ბორჯომში...ზღვაზე მინდოდა ,მაგრამ წუჭყიან წყალში ბავშვების და ფეხმძმის წაყვანა არასახარბიელოდ მომეჩვენა ... ანამარიამ კიდე ბავშვებმა მადა დაკარგესო და მთაში წავიდეთო . ჩემი გენია დეიდაშვილიც იქაა თავისი დინჯი ბავშვიტოთი და მოკლედ ბაღი იქნება იქ !
-ვიზიარებ ძმა ვიზიარებ..
-შენც გაყევი სანდრიკა ...სადაც სამი მეოთხე ბავშვიც ასატანია - დაშნიანი ეუბნება ძაან მშვიდად და ვისკის წრუპავს
-თქვენ მიშველეთ მამიკო არ გინდა? სადაც ორი იქ მესამეც მოგემატებით ... ტირილით არ ვიტირებ, ცოლს არ წაგართმევ...პროსტა მაჭამე მასვი რა.ანდრიუშასაც მივხედავ ხოლმე
-ბოლო რო არ გეთქვა დავფიქრდებოდი !
დემნა წავიდა, სანდროს ვინ გააგდებს ჩემი სახლდიან ვერ გეტყვით. მე და დადიანს შუაში ჩაგვიჯდა და ისე ჩამეხუტა სუნთქვა შემეკრა. ბოლოს წასვლა რომ გადაწყვიტა მაგრად მომეხვია და ხვალ საღამოს სტუმართან ერთად გესტუმრები მოემზადეო,მითხრა და წავიდა.
თამარა და დაშნიანი სვანეთში გამგზავრებას გეგმავდნენ მეორე დილას . კიდევ დიდხანს ვერ ვნახავდი, იქ რომ მიდიან მერე ჩამოსვლა აღარუდნათ. ნუ გინეკოლოგთან მეორე ვიზიტამდე მაინც.
-წავალ ვახსამს მოვამზადებ...
-არ გეზარება? რესტორანში გავიდეთ - ყელში მკოცნის და თითებს სარაფნის ქვეშ მიცურებს ფეხს მიუყვება და საჭმლის ნაცვლად დასანაყრებელ ობიექტს ვიპოვი მგონი
-არ მინდა რესტორანში...იქ ვერ მოგეფერები და აქ როცა მინდა მაშინ- მაისურს ვხდი და ზურგზე ფრჩხილებს ვუსვამ - რა მოვუმზადო საყვარელ მეუღლეს?
-რამე შენი გემოვნებით- მეუბნება და მისაღების მაგიდაზე მაჯენს. ხო აშკარად გამომივა ვახშმის მომზადება !
-დავფიქრდები...- კაბას ვიხდი და თითებს სხეულზე ვიტარებ- სადღაც აქ უნდა იყოს
-ოოხ მარიააამ ...მარიაამ როგორი მოუთმენელი ხარ! - ჩემს ტუჩებთან ამბობს და ისე მკოცნის რომ მგონია მომკბეჩს .
ავეჯი ხარიასხიანი გვაქვს ნაყიდი, ყველაფერი რაც შევამოწმეთ უმაღლესი ხარისხისაა, საოხარი გამძლეობით და ალბათ მათ შეცვლას გადავიფიქრებ !
სამზარეულოში რომ უნდა გადავსულიყავით დედიკომ დამირეკა და მასთან საუაბრს შევყევი. რომ ვუთხარი სახლში ვარ_თქო ჯერ გაგიჟდა რანაირი ხარ სახლში როგორ დარჩიო,თუ არ გბეზრდებაო. მერე მივაყოლე ახალ გარემოში ვარ-თქო .სულ გაგიჟდა სახლი თუ იყიდა როგორ არ მითხარიო , ბოლოს სიძის ქება დიდებას რომ მოჰყვა ხმამაღალზე ჩავრთე და სამზარეულოში მოფუსფუსე დადიანს მოვასმენინე. სიძე ბატონი გაიბადრა და მობილურისკენ მოიწია
-ეკუუუნ მეც მიყვარხარ
-აქ ხარ ჩემო ბიჭოო?
-არ გინდათ ქალიშვილის ნახვა?!
ქალიშვილის არა მაგას შნეი ნახვა უფრო უნდა- ვეჭყანები და ეკა რო იწყებს ქოთქოთს მერე ვაყოლებ- დეეე უთხარი მამიკოს და ჩამოდით რაა... სახლს გაჩვენებ თან ვახშამს ვამზადებთ და დაგვეწვევით
-ხოოო შენ ისე არ გააკეთო არაფერი...დარწმუნებული ვარ ჩემი ოქროს ბიჭი აკეთებს ყველაფერს. რამდენ ხანს გაგიძლებს როგორ მაინტერესებს ერთი ...
-შენ ისიც არ გეგონა ამდენ ხანს თუ არ დამშორდებოდა დედა...
-მაზოხისტია დედა ალბათ...ამდენი კარგი თვისება აქ და ერთი ცუდი არ შევარჩინო ახლა?
-სხვა დაშვებას ვერ აკეთებ ხო?
-რა თქმა უნდა ! კი მინდა შენი ნახვა მარა გიჟი დედასავით არ გამოვა?
-აუუ დედააა რა გიჟი დედაა? ხო იცი რო არ უნდოდეს არ გეტყოდა ვაფშე
-არა ეგ კი ვიცი მარა ...მაინც ახალ სახლში ხართ და ასე მოვიდე?
-დედა მთავარი ოჯახის წევრი შენი გაჩენილი ვარ და მეტი რა უნდა მოიტანო?
-ოოჰ სად შეგვიძლია ამდენი ... ნარცისი გახდი შენ დედიკო?
-ეკუნა რატო დამცინი? თუ არ გინდა მოსვლა და ჩემი ნახვა ნუ მაბრაზებ მაინც
-დედა შენი ნახვა კი მინდა მაგრამ ...მერე მამაშენი დათვრება მანდ ხო ვიცი და გინდა ახლა შენ ამის ლოთობის ყურება?
-მაგის ლოთობას ჯერ ეს ერთი მთელი 24 წელია ვუყურებ და მეორეც სულ არაა ლოთი შენ რა გაწუხებს პატივცემული ქმარი დალევს ჩემი
-შენ ნორმალური არ ხარ ხო?
-რა გინდა დედაა?
-ახალი გათხოვილი რომ ვიყავი მამაშენს ჭიქებს ვაცლიდი ხელიდან შემთხვევით რომ არ დავფეხმძმებულიყავი და ბავშვი პრობლემებით არ გაჩენილიყო... შენ კიდე არ გინდა შვილი? გინდა მოვკვდე ხო? მითხარი პირდაპირ რა იქნება დედა?
-მთვრალი ააცდენს თუ რა გინდა ეკუნა?- ამას რო ვეუბნები დადიანი ლამის ხელს იჭრის, ასე ხო ჩემი ასეთი გამოსვლები უფრო უკვირს ვიდრე ეკუნას ქოთქოთი, გეფიცებით ეს ორი გიჟები არიან ერთად და მე მაგიჟებენ.
-დედააა მომკალი ღმერთოოო უზრდელოო... ტუტუცოოო. იმედია დამიანე აღარ გვისმენს ხო? სირცხვილოო
-აუუ ეკუუუნ ჩამოხვალთ თუ არა
-არ ვიცი...ვნახავ მამაშენს ეზოში იყო და თუ წამოვა მოვალთ.მისამართი მომწერე შენ . აკოცე დამიანეს , ჭკვიანად და ნუ იზამ ისე რო ერთ თვეზე ადრე გამოგაგდოს სირცხვილია დედა
-გელოდებით!-მობილურს მაგიდაზე ვდებ და დადიანს ვუყურებ- ეს ქალი გაგიჟდა ამ ბოლო დროს...ადრე არ იყო ასეთი
-ადრე არ ჰყავდა ჩემნაირი სიძე !რატო გაგიჟდა რას ერჩი მარიამ?შვილიშვილი რომ უნდა დანაშაულია?
-უნდა კარგია...მეც მინდა
-ჩშ...
-მათქმევინ...
-ჩშშშ- თვალებს მიბრიალებს და მეც ვიბუტები
-კარგი ბატონო არ ვამბობ არაფერს. მშია და თუ მალე გააკეთებ დამავალებ !
-ისინიც მოვლენ და ერთად ვივახშმოთ არა?
-მანამდე შევჭამ მე ცოტას...მშია ძაან- პურის ნატეხს ვჭამ და ტყემალში ვუწობ- სხვათაშორის მე უფრო მალე ვამზადებ
-ხომ გაიღიარე უკვე როგორც საუკეთესო მზარეული ?
-ხანდახან მგონია რომ უგემურს ვამზადებ და უბრალოდ არ მეუბნები!
-ხანდახან მგონია რომ სულელური აზრები გონებას გირევს!
-ნუ ხოო ...რასაც ვერ ვაკეთებ ეგრევე მაჯახებ როდის იყო მიფრთხილდებოდი . წამკბენ და მომშხამავ იმ წამსვე , ურჩხულო!
-რით ვერ დაივიწყე შენი სიზარმაცის გამოვლინებაზე ჩემი პასუხები?
-ჩემი სიზარმაცე? არ იცოდე მაინც როგორ ვმეცადინეობდი ანატომიას
-რომ ვიცი იმიტომ გეუბნები
-შკოლნიკი კაცი თუ შემიყვარდებოდა რას ვიფიქრებდი !
-გჯეროდეს მაინც რას ამბობ - იცინის და ჩემ გვერდით ჯდება. ვერ ვითმენ და მეც ვიწყებ კერძების მომზადებას, მამაჩემს მაინც გავახარებ თორე რა გაუძლებს იმის ცინიკურ ჩარტყმებს ჩემს უსაქმურობა-უცოდინრობა-მოუხერხებლობაზე.
მამიკოს მანქანას რომ ვხედავ ვხვდები რომ ძაიან მომენატრნენ. მერე მათკენ გავრბივარ და ვეხვევი.
-მამიკოს პრინცესა ...როგორ ხარ მა?- აი როგორი ტონით მეუბნება იცით? ცოტაც და რომ უნდა იტიროს ისეთი. მამისთვის რა მომენტია ქალიშილის გათხოვება კიდე ვერ ვხსნი, თან რომ უხარიათ და თან რომ წყინთ აი ეგეთია რაღაც. სანამ მამიკოს ვეხვევი დედაჩემი და დადიანი ერთმანეთს ეხუტებიან. დედა ქოთქოთებს ის კიდე გაბადრული უყურებს. სახლის დათვალირების შემდეგ ჩემს მომზადებულ კერძებს აკვირდებიან და დადიანის გამოტეხვას ცდილობენ , ვერ დავაჯერე რომ მე მოვამზადე და თან არავის დაუძალებია. ბოლოს მაინც დადიანის მიღწევად ჩათვალეს ...
დედა მართალი იყო,მამა დალევის გარეშე ვერ გაძლებდა თანაც დადიანს კარგი ღვინო აღმოაჩნდა,საიდან არ ვიცი ! უკვე გვიანი იყო ამიტომ დარჩენა შევთავაზე რაზეც მამაჩემს სიეთი რეაქცია ჰქონდა თითქოს სიძის სახლში ჩასახლებას ვთხოვდი . რა თქმა უნდა მაინც წავიდა, მე კი დროის გასვლას ველოდი მიახლოებით რომ გამეგო მივიდნენ თუ არა სახლში.
-რატო არ დარჩა ვერ ვხვდები
-ეგეთი ტიპია...
-ანუ მე რო ვრჩებოდი ხოლმე არც ეგ მოსწონდა?
-არაა რომ არ დარჩე გაგიჟდება , მაგრამ თითონ არსად რჩება ღამით ნუ თუ სასტუმრო არაა და აუცილებლად თუ არ უწევს ღამის გათენება! ისე დედიკოს სახლში არცერთხელ არ დარჩენილა , სახლში სადაც სიდედრია დაძინება არ შეიძლება ჩემნაირი სიძისთვისო . აუუ რატო ეწევიი?- აივანზე წამოჭიმულს დავადექი და სანამ დავჯდებოდი სიგარეტი გამოვართვი -ასე ჯობს...- მუხლებზე ვუსკუპდები და სხეულზე ვეკვრი .თვალები დახუჭა და თავი უკან გადასწია ,უყვარს სიმშვიდე და რა გავაკეთოთ? მთვრალი უფრო მდუმარე და საყვარელი რატომაა ვინმე ამიხსნის?
-გინდა ხვალ ყვავილები ვიყიდოთ...
-ამ დროს დარგული არ გაიხარებს...
-ქოთნის ყვავილები ვიყიდოთ სახლისთვის მინდაო ხო თქვი
-ბევრი ყვავილი მინდა ... არ დამავიწყო ოღონდ მოვლისწესები ჩავიწერო თორე დამავიწყდება და რომელიმე რომ გახმეს გავგიჟდები
-კარგი არ დაგავიწყებ
-ნუ დამცინიიიი - მუცელზე ვუჩქმიტე და ვერაფერი გაიგო -გეძინება?
-შენ არა?
-ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობ
-მე მაცლი და შენ ივსები მაგ ენერგიით
-შენ უბრალოდ ასაკში ხარ უკვე
-არც შენ ხარ ბავშვი - მხარზე მიდებს პირდაპირი მნიშნელობით და მშვიდად მიაბიჯებს საძინებლისკენ. წამში მხდის კაბას და თავადაც იხდის
-მოიცა ჩავიცვა
-არ გინდა... - სხეულზე მიკრავს და თვალებს ხუჭავს
-დილას არ გამაღვიძო იცოდე !
მეორე დღეს მთელი სახლი ფერადი გახდა, იმდენად მომწონდა ყველაფერი რომ პატარა ბავშვივით მიხაროდა. ეზოსთვისაც შევარჩიეთ რამდენიმე მცენარე და კმაყოფილების პიკზე ვიყავი. თამარა სვანეთიდან დამცინოდა ნამდვილი ოჯახის ქალი გახდიო და მაბრაზებდა. მერე ისევ წუწუნს იწყებდა მიშოს ბავშვი წაყვანილი ჰყავს და ცხენს სიკვდილით ემუქრებოდა.
საღამოს ყველაფერი მზად მქონდა და ველდოი ჩემს გიჟ ძმას. უკვე რომ მეგონა მომატყუა-თქო ჭიშკარი გაიღო და შემობრძანდა. მზის შუქზე უფრო ანათებდა გოგოს ჟღალი თმა ,ისევ ყვავილებიანი მოკლე სარაფანი ეცვა,მართლა ბავშვს გავდა . ხუჭუჭა თმაზე ხუთჯერ მაინს გაისვა ხელი სანამ მოვიდოდნენ სახლამდე
-აი ჩემი პატარა ჯიუტი ფისო რომელიც პატრონს ჩავაბარე - გოგოს რომ წარუდგინა ჩემი თავი მერე მივხვდი რომ ჟღალთმიანი გაოცებული მიყურებდა. სანდროს ახედა და ისე საყვარლად ააფახუნა თვალები სიცილი მომინდა
-სანდრო
-რაა ფისო არ არის? თან რა საყვარელი პატრონი ჰყავს იცი? ხელისგულზე ატარებს? გინახავს სადმე კატა პატრონს თავისნებაზე ატარებდეს? ეს უნივერსალური ფისოა...მარტო პატრონთან კრუტუნებს ღამით ასეთი აკრუტუნება შენც შეგიძლია ... მერე ვიმუშაოთ მაგაზე ჩემო ჟღალო
-გეყოს სანდრო! - გოგო რომ გაწითლდა და მივხვდი უხერხულად გრძნობდა თავს ჩემი გორილა მოვაშორე და ლოყაზე ვაკოცე- გამიხარდა სტუმარი რომ მომიყვანა თან ასეთი ლამაზი...მე მარიამი ვარ ამ არსების და
-უკაცრავად რომ შემოგეჭერით მე ...სხვა რამე მითხრა კნუტი მინდოდა და მე ვიციო და მე ...
-სახლში თუ არ შემოხვალთ შემჭრად მაშინ ჩავთვლი...
-არა იცით მე წავალ...
-სად წახვალ ჟღალო ? გინდა მარო გააბრაზო? გაგცლის მაგ წითელი პრუჟუნებისგან მერე მე რაზე ვითამაშო? - ხელი მოავლო წელზე და სახლში შესვა პირდაპირი მნიშვნელობით. გიჟი,არანორმალური, როგორ ექცევა გოგოს ! მოვკლავდი მის ადგილას ის კიდე დაბნეულია და არ იცის რა გააკეთოს .არა სად იპოვა ასეთი? -მარო უნივერსალური ფისოა-თქო ხომ გითხარი ყავის მომზადებაც იცის...ჟღალს ტკბილი არ უყვარს მაროო შაქარი არ ჩაუყარო ვაფშეეე - მისაღებისკენ დაიძრა და გოგოც წაიყვანა.რარაცას ჩუმად ეჩხუბებოდა ჟღალი,ისეთი საყვარელი იყო სიცილი ვერ შევიკავე
-ვინ მოვიდა მარ?
-სანდრო და ემილია ...
-მართლა?
-აჰაამ...
-რა გაცინებს
-უთქვამს ფისოს გაჩვენებო და ფისო ვინ აღმოჩნდა შენი აზრით?
-გიჟია !
-ვერ შეგედავები!
რამდნეიმე წუთში მისაღებში ვისხედით ,გოგო ისევ აწურული იჯდა და სანდროს რეპლიკებზე წითლდებოდა. ძლივს დავარწმუნე რომ არ მაწუხებდა თავისი სტუმრობით და საუბარში შევიტყუე. დადიანმა სანდრო რომ წაიყვანა მერე ნორმალურად ამეტყველდა და მივხვდი რომ სულ არ იყო სულელი პატარა ბავშვი. აი სანდრო რომ გამოჩნდა ისევ ისე დაემართა, სიცილის შეკავება არ შემეძლო . ეს იდიოტი ყურებამდეა შეყვარებული ისე ელაპარაკება და უყურებს გულებს ისვრის პირდაპირ.
გოგონა რომ გავაცილე მივხვდი რომ ძალიან ცხელოდა გარეთ, ისე რომ ყველაფერი იწვოდა. დადიანს მივუბრუნდი და გავეკრიჭე
-არ გინდა ბორჯომში წავიდეთ?
-მარიამ თაფლებოს თვეში რამდენმე დღეს ქმრის ძმისშვილებთან და დეიდაშვილისშვილთან გინდა გაატარო?
-რატო მამეორებინებ დადიანო,რომ მთელი ცხოვრება თაფლობის თვე იქნება შენთან ერთად და ახლავე დავიწყოთ ნორმალური ცხოვრება. რადგან ახლა მომიყვანე ცოლად ეიფორიაში უნდა ვიყო ?
-ბარგის ჩალაგებას რომ ვერ ვიტან ხომ იცი
-მე ჩავალაგებ - ვკოცნი და მივკუსკუსებ მეორე სართულისკენ.
დილით ვტოვებთ სახლს და 10 საათზე უკვე მათ ნაქირავებ სახლში შევდივარ. კარის გაღებისას გაბერილ მარიას ვხედავ ქლიავით სავსე თასით რომ დააბიჯებს და ისე კბეჭს ხილს თითქოს სიამოვნებისგან გიჟდება.
-ბავშვებოოო ჩამოდით მზადაა საუზმეე... გიგისთან ოთახში არ შეხვიდეთ ისე დაუკაკუნეთ -კიბეს სორდება და ბრუნდება მერე კივის და ჩვენკენ მობაჯბაჯებს
-დამიიიი ....მარუსააა
-მარუსაოოოო ბიცოოოოოოოოოოო - მეორე სართულიდან ყვირიან ტყუპები და ღიპუცას შემდეგ ისინი მეხვევიან- ბიცოოოო რატო არ გვითხარი ? მოგვენატრე
-აბა გიგიმ ეგენი არსად გავლენ კიდე დიდხანსო?
-მამიკომ კი გითხრა რომ ბიცოს ცელქობა მობეზრებული ჰქონდა უკვე და შეიძლებოდა ჩამოსულიყვნენ- საიდანღაც გამოდის დადიანი და ძმას უყურებს .ესენი ხო თვალებით ლაპარაკობენ,თითქოს მინი მოკითხვას ატარებენ .
-ვააა ჩემიიი კამფეტებიი მოსულაან..>შოკოლადის ბიჭო რატომ არ მითხარი ? გავბრაზდი !- ქეთუშა მოქრის და პირველს დადიანს ეხვევა.გიგი რომ მოროხროხებს იმხელაზე უყვირის ბავსვი რატო დატოვეო შემეშინდა გეფიცებით.
-არ მეგონა ჩვენზე მეტს თუ ვინმე ჩხუბობდა...თურმე დეიდასვილები ერთმანეთზე უარესები არიან. ერთი წესიერი ჰყავთ ოჯახში და ისიც შენია მარიამ - მარია მეუბნება და ქლიავს მიწოდებს- გინდა?
-არაა ...
-საუზმე ახლა მოვამზადე და თქვენც მშივრები იქნებით. მააქს სააბაზანო აჩვენე ხელებს დაიბანენ ვისაუზმოთ და მერე ოთახს გაჩვენებთ
-მომბეზრდა უკვე ამის დიასახლისობა...ყველაფერს მაღალი ხარისხით აკეთებს და დადის ასე დილიდან საღამომდე ბავშვები შეაწუხა .
-თავისუფლება მოენატრათ დადიანებს... ვერ მოგართვით- აცხადებს და მიკუსკუსებს სადღაც.
რამდნეიმე საათის შემდეგ პარკში ვსეირნობდით, ბავშვები ატრაქციონებით ირთობდნენ თავს. ეშმაკის ბორმალამდე მთაზე უნდა ავსულიყავით. საბაგიროთი ვერ წამოვალო მარიამ და ის ქვემოთ დარჩა დემნასთან ერთად ჩვენ კი მთაზე ავედით. იქედან საოცარი ხედი იშლებოდა. ისეთი სიმშვიდეა, სილამაზე და კარგი გარემო რომ ნამდვილად დასასვენებელი ადგილია. ისეთი სიგრილე იყო ყველაფერთან ერთად რომ სახლში დაბრუნება აღარ გვინდოდა. მდინარე იქვე ჩამოდიოდა, ახლოს მდგომ სკამებზე ვისხედით , ბატიბუტს ვაგემოვნებდი ბავშვები აქეთ იქით დაქროდნენ. მარია საყვარლად წუწუნებდა, სულ ჭამა უნდოდა და დემნას დაარბენინებდა წინ და უკან .
თამარა მაკლდა სრული იდლიისთვის ,ჩემი ანდრიუშა და დაშნიანიც. სვანეთიდან იმათი ჩამოყვანის შანსი ნულია, დაშნიანი სხვა მთებს არ აღიარებს,არ ცნობს საერთოდ. შესაბამისად რამე უნდა მოვიფიქრო რომ მთელი არდადეგები მათ გარეშე არ გავატარო,ისიც დასაშვებია რომ გამონაკლისის სახით ერთი თვე ბოდიალში გავატარო დადიანს უყვარს სვანეთი როგორც ვიცი და იქნებ ბორჯომის შემდეგ სვანეთში გასეირნებაზე დავითანხმო!
ვიფიქრებ მაგაზე მონატრებისგან რომ გავგიჟდბეი მაშინ.
მონატრებამ ზუსტად ერთ კვირაში გამაგიჯა და მივხვდი რომ ყველა მიყვარდა ,მაგრამ ჩემი თამარა მაინც ერთადერთი და განუმეორებელია ჩამთვის. იქედან რომ მიყვებოდა ამბებს და მაგიჟბებდა, უფრო მომინდა წასვლა.
დილით ადრე გამეღვიძა , მაშინვე წამოვდექი და აივანზე გავედი .მოაჯირზე დაყრდნობილი ვუყურებდი ტყეს და სუფთა ჰაერს ღრმად ვუშვებდი ფილტვებში. სიცივე რომ იგრძნო კანმა სწორედ იმ დროს მომეხვია დადიანის მკლავები მუცელზე,ზურგიდან ამეკრო და ყელში მაკოცა. სრული ნეტარება...
-ისე მოგენატრა თამრო აღმოსავლურ ტურს კურორტიდან კურორტზე შევეშვათ?
-დატოვებ შენებს და დაშნიანს შეუსახლდები რამდენიმე დღით?
-დაშნი მიმიღებს ...ჩერეზ შენით -ვგრძნობ რომ იცინის, კოცნას ისევ აგრძელებს ამჯერად მხარს მიშიშვლებს და ტუჩებით ათბობს კანს-დღეს დავრჩეთ ის ადგილი ვნახოთ გიგი რომ გვიყვებოდა და ხვალ წავიდეთ - მისკენ რომ ვბრუნდები კოცნამდე ამბობს და მერე ტუჩები იმდენად დაკავებული აქვს რომ სიტყვის თქმას უბრალოდ ვერ ახერხებს.
ახლომახლო თუ სადმე წასვლა შეიძლებოდა ყველგან ვიყავით, იმდენნაირი მჟავე წყალი დავლიეთ გიგი დამცინოდა მარიამი უფრო მწარე გახდება რა გევშველებაო. არაფერს ვეუბნებოდი და ისიც აგრძელებდა, ისეთებს იტყოდა ხოლმე სიცილს ვერ ვიკავებდი.ჩემ ნაცვლად პატივცემული კბენდა ორი სიტყვით და ისეთებს რომ ერთი ორი საათი მინიმუმ ხმას აღარ იღებდა. ასეა უფროსი დეიდაშვილი რომ გყავს რომელსაც ბავშვი ახსოვხარ,კომპრომატებს ფლობს ! დადიანი იმდენად მოხერხებულად იყენებდა აქრივს რომელიც გააჩნდა გიგის წინააღმდეგ რომ პირდაპირ ქეთას ყბაში ისროდა, ქეთევანს ვინ გააჩერებდა გიგის დაცინვის და გაგიჟების საბაბი ჰქონოდა და მოისვენებდა? შეუძლებელი ამბავია უბრალოდ,მერე ბავშვს ჩვენ ვიტოვებდით და სახლის დამპროექტებელს მადლობას ვუხდიდით კედლები რომ სქელი გააკეთა იმდენად რომ მათი საძინებლიდან ხმა არ გამოდიოდა ,ნუ პირდაპირ იმ ოთახის ქვემოთ თუ არ აღმოჩნდებოდით სადაც გიგი შეაგდებდა ქეთევანს.
ტყეში ფეხით წასვლა რომ დაგვჭირდა მთელი გზა ის ტური მახსენდებოდა ანატომიის ტესტის მაღალი შეფასებით რომ დავიმსახურეთ . მაშინაც მთელი გზა დადიანის მკლავზე ვიყავი ჩამოკიდბეული,ფაქტობრივად მივყავდი კი არ მივდიოდი. ყველა ჩვენზე ლაპარაკობდა ,რამდენჯერაც მოვშორდი იმდენჯერ ფეხი გადამიბრუდნა,ან დავეცი ან დავცოცდი მთიდან . გიგიმ მე ჩემი თავი ძლივს მიმყავსო გამეცალა,ასე შევრჩი დადიანს. გოგოები ლექტორის ჯელტმენობაზე საუბრობდნენ და მთელი გზა ეს სპორტცმენი ქალებიც კოჭის ტკივილებს უჩიოდნენ, მე კი სიცილს ვერ ვიკავებდი დადიანი მაინც ჩემთან რომ რჩებოდა დ აიმათ ყურადღებას არ აქცევდა.
-აშკარად იმოქმედა ჩვენამა ერთობლივმა ვარჯიშმა... მაშინ მართლა მე მიმყავდი ახლა უბრალოდ დაიღალე
-ვარჯიშს ნუ მახსენებ... მკლავდი მთელი წელი და რისთვის
-მკერდი და საჯდომი გაგიმკვრივდა - მშიდად მიცხადებს და სანამ შევიცხადებ მკოცნის- ბაზას ვამზადებდი სამუშაოებისთვის
-უზრდელო...ისე არ მოგწონდი ხო? ახლა რომ არ ვვარჯიშობ ხომ რას ამბობ
-რომელი ტრენაჟორი გაწვევინებდა იმდენ კალორიას რამდენსაც მე ყოველ ღამით
-ანუ მე ვწვავ კალორიებს ... მსუქანიც ხომ არ ვარ
-ნეტა იყო ... მესამე კურსზე ისე გახდი იმის მერე ვერაფერი გიშველე- ისეთი „ტკივილით“ ამბობს ლამისაა დავამშიდო და ვანუგეშო
-ნეტა ვინ მათენებინებდა ღამეებს ...თან კითხვაში
-რომ ამთავრებდი მეცადინეობას მერე ხომ გიტარებდი პრაქტიკულ სწავლებას?
-მერე გიკვირს კიდე რატო გახდიო ... ჯერ ტვინი ხომ მეღლებოდა ამდნეი კითხვით და მერე დარჩენილ ენერგიასაც მართმევდი
-თითქოს მე გაცდუნებდი...
-არც კი გრცხვენია? - გავჩერდი გულამოვარდნილი და დავუყვირე . კიდევ კარგი ისინი წინ იყვნენ და არ ესმოდათ
-ასეთი სექსუალური რომ ვარ და სულ რომ გინდივარ იმიტომ ?
-ნარცისო! - რომ მივხვდი ხალისობდ აუკვე ჩემი გაგიჟებით და აზრია რ ჰქონდა სიტყვებს მაინც დამადუმებდა ზურგი ვაქციე და წინ გავიჭერი. გაჭრა იყო და გაჭრა ხეზე აკრული რომ აღმოვჩნდი და ტუჩების შეგრძნება რომ საერთოდ გამიქრა მარტო იმის იმედი მქონდა რომ ჩემი კვნესა ტყეში ძალიან კატასტროფულად არ ისმოდა. რა ვქნა ას ეველურივით რომ მეტაკება და მკოცნის ხმას ვერ ვაკონტროლებ. მერე რომ მშორდება გათიშული მივყვები, ყველგან სადაც მიაბიჯებს და შეგრძნებები მიქრება საერთოდ.
პიკნიკს ვაწყობთ შუა ტყეში. ქალბატონი მარია სკუპდება გასაშლელს სკამზე და ბავშვებიც გვერდით უჯდებიან. ორ დადიანს ჩვენს თვალწინ და ერთს მუცელში აპურებს ,ისეტი საყვარელია ბავშვებს ჭამას რომ აძალებს ყველა მაგაზე ვიცინოდით. ისინიც წუწუნებდნენ მეტი არ გვინდაო და ბოლოს მართლა შეეშვა.
-ახლა რატო შეგვეშვა იცი? თითონ არ ეყო და ჩვენი ულუფაც იმ ღორს უნდა აჭამოს მუცელში რომ ჰყავს- ალექსი იცინის და მაქსიც ყვება
-უკვე გვეშინია რომ დაიბადება ჩვენც არ შეგვჭამოს - მაქსი ისწა....ბს თავს და დემნა რომ იცინის მარიანა იმას უბრაზდება
-იმის მაგივრად ბავშვებს თავიანთი ძმა შეაყვარო იცინი ? ვერასდროს გაიზრდები შენ !
-მე რომ ვზრდი ბავშვებს ისე ვინ გაზრდის...მადროვე რა ბოლოს შედეგს გაჩვენებ !
-დამაინე რო არ გყავდეს მაგალითად რა გეშველებოდა ნეტავ...
-ახლა არ თქვა ბუნებრვივადაა ასეტი კაგრიო... მერე ვისი გენები აქვს ჩემიი ესენი კიდე სულ არ მინდა ამის მსგავსად მუდოები იყვნენ...ვაუმჯობესებ ნელ-ნელა აღზრდის მეტოდებს
სანამ დემნა ტრაბახობდა დამიანე ჩუმად იცინოდა ,პარალელურად პატარა გიგის ასლს ეფერებოდა და აჭმევდა. ბავშვებთან ერთად რომ ვხედავ უფრო მიმძაფრდება შვილის ყოლის სურვილი. პარანოია მაქ უკვე, გავგიჟდი მგონი...
დილით დადიანი მაღვიძებს, იმდენად მინდოდა ძილის გაგრძელება ძლივს წამოვიზლაზნე საწოლიდან. მანქანაში ჩამეძინა და რომ გავიღვიძე უკვე სვანეთში ვიყავით. ჩემი პირველი გამოძინება იყო მგზავრობისას,მითუმეტეს ასეთი ღრმა ძილით. ზოგადად არ შემიძლია მგზავრობისას მანქანაში დაძინება ... ამაზე არ მიფიქრია ისე უცებ გამოვფხიზლდი,დადიანიც დამავიწყდა და ჩემ შეფუმფულებულ დაქალს მოვეხვიე,რომელიც კიოდა და ხტუნვის დაწყებას აპირებდა კიდევ კარგი გაახსენდა ბავშვი და გაჩერდა
ჩემი კამფეტი...ჩემი ტკბილი ჩემი სიცოცხლეე ჩემი შოკოლადის ტორტიი არ მჯერა რო აქ ხარ ...ახლა თან აქ აუუუ უყველაზეკარგესი ხარ
-მომენატრეე გაბერილო ... უკვე გეტყობა მუცელი . მოძრაობა დაიწყო თუ ჯერ არა?- მუცელზე ვეფერები და თან ლოყებს ვუკოცნი. ვიკარგები დროსა და სივრცეში .აზრზე არ ვარ ბიჭები სად არიან მარტო მე და თამარა ვართ. კოშკზე ავდივართ სულ მაღლა სახურავზე ვსხდებით და იქ ვიწყებთ ჩვენებურ რამდნეიმესაათიან ჭორაობას სანამ არ დაიანხავს ცხენებს ეზოში და ისევ გიჟდება
-დაშნიანოოოოოოო- ისე კივის მეშინია არ გადახტეს კოშკიდან .ზემოდან დაყურებს ჭორიკანა მეზობელივით და ისიც უყურებს უკვე ცხენზე ამხედრებული , წინ ბავში უზის . დადიანი ვერ იგებს რატო კივის თამარა და ცხენზე დაჯდომისგან თავს იკავებს
-ნუ ღელავ არაფერი ტკივა... უბრალოდ ცხენებს ვერ იტანს ! - მესმის როგორ ეუბნება დაშნიანი დამიანეს და მერ ეთამარას უყურებს ისევ- ჩიტოო განაგრძე ჭიკჭიკი ხელს არ შეგიშლით ჩვენ
-დემონოო გეფიცები მოგკლავ...მეორე ბავშვშვის გაჩენამდე გამოგჭრი ყელს და მერ ებავშვს ვეტყვი ცხენმა შეიწირა მამათქვენი-თქო რომ ვერ ჩამოვაგდე იქედან და შენი ძმის გატყიურება რომ ვერ დავაშლევინე-თქო . რა გინდა რააა გამაგებინე მაინცადამაინც უნდა გადავიდე ჭკუდიან? როგორ გინდა რომ წავიყვანო აქედან ანდრეა? იქ რომ მომთხოვს ცხენს ეგ საშინელი არსება წავათრიო და კორპუსთან მივაბა მერე შევსვა ცხენზე და ბაღში წავიყვანო შავი რაშით? გეფიცები შენ თუ ვერ გაგიმეტე მაგ დამპალ ცხენს მოვკლავ და მერე რას იზამ ძალიან მაინტერესებს
-არ შეგეშინდეს ჩემო ლამაზო..მართლა კი არ მოგკლავს ასე ხუმრობს ხოლმე. მე ხო ვუყვარვარ და მეც ასე მეხუმრება ხოლმე- ცხენს ეფერება დაშნიანი და სიცილს ძლივს ვიკავებ თამარას გაფართოებულ თვალებზე
-ეგაა ხომ ლამაზი საყვარელი და მე ვხუმრობ. სერიოზულად იმას ხომ მიიღებ საძინებელს რომ არ გაგაკარებ ახლოს...შენს ველურ შვილს მიუწექი გვერდით ეგეც შენნაირი მდუმარე, ველური სვანია და გყავდეს ! მე მეორე მეყოლება და გავზრდი ისე როგორც მინდა
-მაინც მე ვეყვარები ყველაზე მეტად შენ თუ დაგემსგავსება ... ანდროს კიდე შენ უყვარხარ იმიტომ რომ მე მგავს
როგორ სეიძლება ასე ელაპარაკონ ერთმანეთს ამ დისტანციიდან,არც კი შეეტყოს აღელვება კაცს და ისე დაამშვიდოს მოატკბოს და გაადნოს ჩემი გიჟი გოგო . წამში რომ იბადრება, ინაბება და საყვარელ ბავშვს ემსგავსება ამ დროს ვკარგავ ჭკუას.
-მწვანე ვაშლი აღარ გვაქ ... მოსვლამდე შეიარე მაღაზიაში და იყიდე თორემ შუაღამით რომ მოუნდეს ანდროს წასვლა მოგიწევს.მალე დაბრუნდით არ მანერვიულო იცოდე !
-იმ დროს მოვალ როცა სალაპარაკო თემა აღარ გექნება
-საერთოდ თუ არ აპირებ დაბრუნებას მითხარი და დამიანეს მაინც დაიტოვებს მარიამი!- წამში იფოფრება ისევ ,მაგრამ ბიჭები ეზოში აღარ ჩანან. დადიანს ცხენზე ამხედრებულს რომ ვხედავ მთაში ცხოვრება მინდება, საოცრებები რომ მინდა ხანდახან ამჩნევთ ალბათ. თუმცა ბევრჯერ მიფიქრია ამსთან ერთად სადმე მყუდრო ადგილას ცხოვრებაზე , მთაში სადაც არავინ და არაფერი იქნებოდა ჩვენს გარდა. როცა მოხუცი ვიქნები და მუშაობას ვეღარ შევძლებ აუცილებლად წავალთო მითხრა პატივცემულმა და მეც ვიცი რომ სიტყვას შეასრულებს.
-ერთი კვირის წინ ვიღაც გოგო მოიყვანა სახლში - უცებ ბრუნდება სკამზე ჯდება და მოყოლას იწყებს. ხელში ჰყავდა აყვანილი და ისე მოაბიჯებდა რომ დავინახე გული გადამიქანდა ,გეფიცები არ მიეჭვიანია უბრალოდ დიდი მუცელი ჰქონდა და როგორ გითხრა შემეშინდა რომ რაღაც სჭირდა. დივანზე რომ დააწვინა და ნიშადურის მოტანა მთხოვა ძლივს წავედი. სანამ გოგო არ გამოაფხიზლა სიტყვის თქმა ვერ გავბედე,პულს უზომავდა წნევაც გაუსინჯა და ნახევრად გონებადაკარგულს დაჰყურებდა. გოგო პანიკასი ცავარდა ჯერ რომ დაინახა და კივილი დაიწყო არაფერი დამიშავოოო მერე რომ უთხრა მე ზაზას მეგობარი ვარ აქ უსაფრთხოდ ხარო გაჩერდა
-და ვინ იყო ბოლოს და ბოლოს ...იცნობ იმ ზაზას?
-რომელიღაც სოფლიდან იყვნენ... მის ქმარს მოსაკლავად დაეძებენ და ეს ჩაუგდიათ ხელში მისი მოკვლაც სდომიათ დაშნიანს რომ მიუსწრია. არ ვიცი ჩემმა დემონმა რა შარში გაჰყო თავი მაგრამ მადლობა ღმერთს გადაარჩინა ის გოგო. მე კი გული გამისკდა რომ უთხრა შენი წასვლის დროაო...მეთქი სად უშვებ მოსაკლაავდ თუ დაეძბენთქო , ნუღელავო მხოლოდ ეს მითხრა და წაიყვანა. მგონი სადღაც გაუშვა ორივე ცოლ-ქმარი ზუსტად არ მითხრა სად ,მაგრამ ორივე უსაფრთხოდ არიანო. რაც ჩამოვედით გეფიცები ყოველ დღე რაღაც საოცრებას აკეთებს უკვე ვეღარ გავიგე მხიაროდეს ასეთი კაგრი რომ არის თუ ვღელავდე რამე შარში არ გაეხვეს. დიდხანს ვერც ვბრაზდბეი ხომ ხედავ ... საფრთხე რომ იყოს აქ მეყოლებითო? მეკითხება და მაჩუმებს
-მართალი უთქვამს...რამე რომ ხდებოდეს მნშვნელოვანი ხომ გაგიშვებდათ აქედან .ის კი მშვდიად დადის ბავშვთან ერთად ტყე-ღრე . არ ინერვიულო ტყუილად ჩემო თამარა .
-არ ვინევრიულებ...ახლა მშია რამე მოვამზადოთ რა . ხო დარჩებით ცოტა ხანს?
-რამდენ ხანს მიმიღებს დაშნიკო გააჩნია
-მაგას ვინ ეკითხება მე ვარ აქ გლავნი- იკრიჭება და ნელა დგება. მერე ფრთხილად ჩავდივართ ქვემოთ . სამზარეულოში ისევ ვაგრძელებთ საუბარს, რა გაგვაჩუმებდა აბა. წამდაუწუმ ვკოცნი ისეთი ტიპია მზადების დროს ჭამს ყველაფერს და პირგამოტენილი ბურტყუნებს. მერე სალომე ურეკავს იმას ელაპრაკება და რომ აწვალებს სიცილს ვერ ვიკავებ. ცოტა ხანს ჩუმად ვუყურებ როგორ დაფრატუნებს ოთახიდან ოთახში და ვხვდები რომ ჩვენი გაცნობის დღიდან არ ყოფილა წამი როცა ჩემთან არ იყო, არაფერი მომხდარა რაც არ იცოდა. არასდროს მინერვიულია თამარას გამხნევების გარეშე. ჩემი ცხოვრების ბრილიანტია თამარა!
მასთან გატარებული ყოველი საათი სულ რომ დუმილშ გავატაროთ მაინც არაა მოსაწყენი და ყოველთვის დასამახსოვრებელია. თავადაა იმდენად ფერადი რომ შეუძლებელია ერთფეროვნება იგრძნო .
მთელი საღამო დადიანს არ შორდებოდა ჩემი ანდრო,ისე გავბრაზდი ეჭვიანობისგან რომ დადიანს ვეჩხუბე. ის და დაშნიანი ერთხმაში იცინოდნენ და ვინატრე თამარას გაგიჟება მცოდნოდა ორივეს გამოვლანძღავდი კარგად.
ეს ორი განსხვავებული კაცი ისე მშვიდა დიყვნენ ჭკუაზე არ ვიყავი. არცერთი ლაპარაკობდა როცა მე და თამარა ვიქაფებოდით ერთ ორ წინადადებას იტყოდნენ და მორჩა. ზირითადად საქმესთან დაკავშირებით საუბრობდნენ რაზეც თამარა წუწუნებდა. დადიანს რა ენაღვლება კია წამოჭიმული კაბინეტში ჩვენ ყველა ვსწვალობთო.
დაშნიანმა იმდენი მოახერხა დადიანის დახმარებით რომ ბოლო ორი დღე მეც ცხენზე ამხედრებულმა გავატარე . ნუ ეზოში დავდიოდი ძირითადად და ეზოში მოკალათებულ თამარას გაბუსხულ სახეზე ვიცინოდი.
საოცარი იყო ყველაფერი მათ პატარა ოჯახში : დაშნიანი და თამარა ხომ საოცრებები არიან და ბევრჯერ მითქვამს რომ მიშოს თვალები თამარას ცქერისას საოცრება ხდებიან,მაგრამ სულ სხვა განზომილებაა როცა ანდროსთან ერთადაა. თითქოს მამა,მეგობარი,მრჩეველი,მასწვალებელი ყველაფერი ერთადაა ბავშვი ხდება მასთან ერთად. დილით შემთხვევით ადრე გაღვიძებულს მისაღებში ხალიჩაზე მწოლიარე დამხვდა ბავშვი წინ ეჯინა და ეთამაშებოდა . ირგვლივ სულ სათამაშოები ეყარა ზოგი თავზეც ჰქონდა და ორივე იცინოდნენ. თამარას ამ დროს მშვიდად ეძინა და 11 საათზე გამოფრატუნდა ისიც იმიტომ რომ მის მბრძანებელს მუცელში საშინლად მოშივდა. .რომ ვუთხარი დაშნიანი ეთამაშებოდა-თქო არ გაკვირვებია ეგრე ბავშვივით თამაშობს სულ ეგ ,მაგრამ რამე რომ უთხრა მაინც ჩვეულებრივ პასუხს გაგცემსო . თითქოს მშვიდი და აუღელვებელი, უშიშარი მამიკო რომელიც დაფეთებული არ დასდევდა ბავშვს ფეხებში წამში ისე ანერვიულდებოდა ნამდვილი პანიკიორი გეგონებოდათ. ანდრომ კოშკში ასვლა სცადა, ისე უცებ გაიქცა წამში აღარ იყო ეზოში დაშნიანის სახე რომ გენახათ იმ წამს ათასი გრძნობა შეგიპყრობდათ ერთად. შეუძლებელი იყო ამ კაცს გაბრაზებოდი, სრულიად ბუნებრივად იქცეოდა თამარა როცა ორ წამში ურიგდებოდა ,თუმცა რეალურად არც ბრაზდებოდა .თვალდახუჭული რომ ენდობი და არაფრის გეშინია მის გვერდით ასე იყო ჩემი თამარა თავის დემონთან .
სვანეთში ბოლო ღამეს ვატარებდი , თამარას გვერდით ვიჯექი ისევ კოშკზე და უკვე მზის ჩასვლას ვუყურებდი . ორივე ჩუმად ვიყავით , არ ვიცი თამარა რაზე ფიქრობდა მე კი მხოლოდ ჩემს თავს არსებულ მოვლენებს ვაჯამებდი და სიმშვიდის შენარჩუნებას ვცდილობდი .
-დამიანეც ამჩვენს იმ სიმპტომებს რაც გაქვს?
-რა?
-მარიაამ
-შენ რა სიმპტომები შეამჩნიე
-საყვარელი ხარ... როგორც ჩემი დემონი ამბობს ფეხმძიმე ქალები სხვანაირად თბილები არიან, სულ სხვანაირი მზერა აქვთ და მხოლოდ საყვარელი მამკაცის დანახვისას კი არ ბრწყინავენ უბრალოდ ანათებენ. შენ კი მგონია რომ სწორედ ეგრე ხარ
-არ მინდა გიჟი ქალივით დავიწყო ორი თვეც არაა გასული ჯერ
-რა მნიშვნელობა აქვს დროს...ხომ იცი ჩვენ რომ გადავწყვიტეთ გაჩენა იმ დღესვე ჩაისახა ანდრიკო! თუმცა მართალი ხარ სანამ ანალიზს არ გაიკეთებ ნუ გავგიჟდებით
-ერთი კვირა დავიცდი კიდე ... ვიცი მერე ვინერვიულებ უარყოფითი რომ იყოს პასუხი
-ერთ კვირაში მეც დავბრუნდები -იცინის და თვალებს აბრიალებს- ღმერთო რამდენი ხანია თქვენს ბავშვს ველი , იმდენჯერ წარმოვიდგინე უკვე გავგიჟდები. შე დედის ამპლუააში უბრალოდ საოცრება იქნები
- კარგი რა ... რომელი დედა არ არის ეგრე
-შენ მაინც ყველასგან განსხვავებული დედა იქნები! მე ბევრ დროს ვერ ვატარებდი ანდროსთან,მიშო უფრო ხშირად იყო მასთან აი შენ კი ისეთ ეტაპზე ხარ რომ არცერთ წამს გამოტოვებ.
-შენ რა გამოტოვე რამდენიმე საათით რომ ტოვებდი ლექციების გამო? გეყოს ეჭვიანობა შენ არ ამბობ სულ? ძნელია ჩემი დემონი არ გიყვარდესო?
-ნუ დამცინი...დიახაც ძნელია იმიტომ რომ არაამქვეყნიურია ! -საყვარლად ბრიცავს ტუჩებს და კიბეზე ნაბიჯების ხმა რომ ესმის ქვემოთ იხედება. მალე ამოდის დაშნიანი კალათი მოაქვს უზარმაზარი. დადიანს ბავში მოჰყავს და ხედს უყურებს მერე მე მიღიმის „ჩემი ღიმილით“ გულს მითბობს.
ვახშამი კოშკზე გვქონდა ,ულამაზესი ხედის ფონზე. გვიან ღამემდე იქ ვიყავით დაშნიანს სანათები ჰქონდა დამონტაჟებული და მთვარეც გვინათებდა გარემოს. გამახსენდა დაშნიანი რომ ეუბნებოდა თამარას „სვანეთში სხვანაირად ლამაზია ღამე“ ,ვარსკვლავებს ვუყურებ და დადიანს მხარზე ვადებ თავს.
ანდრო იძინებს თამარას მკერდზე მიხუტებული და რაღაცას ამბობს სიზმარში წასული. დადიანი ცისფერ პლედს აფარებს და გაღიმებული კოცნის თავზე. მერე თამარას უტოვებს ტუჩებზე კოცნის კვალს და ისიც კომფორტულად თავსდდება მის მკლავებში.
........
სვანეთიდან დაბრუნების შემდეგ ორი კვირა იმდენად დატვირტული მაქვს რომ ვერც კი ვიგებ დრო ისე გადის.
დილით დაჟინებულ მზერას ვგრძნობ და ღიმილით ვიღვიძებ როცა ჩემი ლექტორი მკოცნის
-გაიღვიძე მარიამ
-მეძინებაა -ვკრუტუნებ და მის ყელში ვმალავ სახეს-დავიძინოთ რა
-ჯერ სადღაც უნდა წავიდეთ და მერე ...
-მერე აღარ დამეძინება ხომ იცი- ვბუტბუტებ და ვინაბები, სახეზე მეფერება ვიცი რომ იღიმის ლოყაზე მკოცნის და ისე წვება რომ სახე ჩემს წინ აქვს-აღარ მაკოცებ? -მისკენ ვწევ ტუჩებს და ვკოცნი. მიყვარს ...მაგიჟებს
-დროა ...
-ახლა მხოლოდ ძილის დროა- ისევ ვკოცნი და მერე ვჭყიტავ თვალებს-რისი დროა?
-გინეკოლოგთან ვიზიტის ... -სახეზე ჩამოყრილ თმას მიწევს და ისევ მეფერება







იმედია ისიამოვნებთ ....
მიყვარხართ მე თქვეეეეეენ
ველი შეფასებებს იმედია ისე მოგეწონებათ რომ ემოციის გამოხატვა მოგინდებათ ხანდახან მგონია რომ იმდენად გაავგრძელე მკითხველი დავღალე და იმედია ვცდები ...მოკლედ მომდევნო მააააართლა დასასრული იქნება დასასრულის დასასრული თავი