-უპრობლემო ცხოვრებაში რას გულისხმობ ? ჩაეკითხა მაინც.
-შენ რაც გგონია და წარმოგიდგენია ,არც მთლად მასეა. სულ არ ვაპირებ ყველა შენი ნაბიჯი ვაკონტროლო,შეგიძლია გერთო ,ისევ ის ძველი ხალისიანი გოგო იყო.
-და როგორ ვიყო ხალისიანი ? როცა შენი მთელი ამალა უკან დამყვება ?
-მაგას მივხედავთ. ვფიქრობ მძღოლით და დაცვით სიარული არც ისე კატასტროფაა.შეგიძლია ის ქნა რაც გინდა , არავინ გაიძულებს სახლში ყოფნას და გამოკეტვას,უბრალოდ უნდა გახსოვდეს რომ ჩემს წინ დგახარ და ისეთი არაფერი უნდა ქნა რაც მაიძულებს რომ კიდევერთხელ გავბრაზდე,მაგალითად არ მინდა ვინმეს იარაღი იყო ჩემს წინააღმდეგ .
-გეშინია რომ მამას დავეხმარები ?
-არა არ მეშინია ,მამაშენის არა. იმის მეშინია რომ შენ მოექცევი ადვილად სხვისი ზეგავლენის ქვეშ და მომიწევს რამე დაგიშავო.წელში გაიმართა და მის წინ ჩამოჯდა .-მე კიდე ძალიან,ძალიან არ მინდა რამე დაგიშავო , გულწრფელად გეტყვი არ მემეტები და არ მსურს არჩევანის წინაშე დავდგე აქამდეც უნდა მიმხვდარიყავი რომ ვერ გიმეტებ .გამოტყდა ლევანი.-ასე რომ არ ყოფილიყო ახლა აქ არ იქნებოდი და არც ეს კაბა გეცმეოდა.
-იქნებ ჯობდა გაგემეტებინე ? იქნებ ესე ყოფნას სიკვდილი მერჩივნა ?
-ნუ ბოდავ ცხოვრებას ახლა იწყებ,სწავლობ ,ნიჭიერი გოგო ხარ ჯობია მომავალს გახედო.
-განვქორწინდებით ? უეცრად მისმა გონებამ გამოსავალი იპოვა-აი დრო რომ გავა ყველლას მიავიწყდება ეს ამბავიც ,მამაჩემი პრობლემას აღარ შეგიქმნის და ..
-განვქორწინდებით. შენ თუ გგონია მთელი ცხოვრება უოჯახოდ ვაპირებ ყოფნას ცდები.არც ისე მძულს ჩემი თავი რომ მაგისთვიის გავიმეტო.არ მოუტყუებია ნამდვილად ფიქრობდა და ჭირდებოდა ოჯახი ,რომელიც ამ გოგოსთან არ ექნებოდა.
-ანუ ეს ყველაფერი დროებითია ? თვალები გაუნათდა.
-თუ ეს დაგამშვიდებს კი,მაგრამ იქამდე უნდა დამეხმარო და ყველაზე მაგარი ცოლი იყო გესმის ? თითქოს უპოვა სუსტი წერტილი და ბოლომდე აწვებოდა რომ დაერწმუნებინა.
-ლევან ,იურისტია მოსული ,დემნა ფრთხილად შემოვიდა -საქორწინო კონტრაქტი მივუტანეო.
-და ვინ სთხოვა ? გაღიზიანდა
-მერავიცი მხრები აიჩეჩა დემნამ
-მომაშორე აქედან კონტრაქტიღა მაკლია.
-მე არ მაქვს საწინაღმდეგო არაფერი მხრები აიჩეჩა ლიზამ,-მართალიც იყო არაფერი უნდოდა
-ზუსტად მაგიტომ არ გვჭირდება .
-არ გეშინია რომ ნახევარი ქონების წართმევა შემიძლია განქორწინების შემთხვევაში ?
-მერე არ გეშინია რომ საერთოდ აღარ განვქორწინდებით ? კითხვაზე კითხვითვე უპასუხა და გაუცინა .-კინტრაქტების გარეშეც შემიძლია მოგიარო.თმაზე უხერხულად გადაისვა ხელი და კაბა შეისწორა.
-ზოგადად კომპლიმენტები ჩემი სფერო არაა,მაგრამ ძალიან ლამაზი ხარ.დემნამ სცადა შეექო.
-მადლობა
-მაგრამ ეგვარ ნიშნავს რომ გუშინ კინაღამ პოლიციაში რომ დაარეკინე ხალხს დამავიწყდა ,მკაცრად აწია წარბი და ხელები გაუსვა ერთმანეთს-ანუ შემიძლია იმ შენს აქალბატონ დვოკატს მივხედო ? ეშმაკურად გაუცინა
-დემნა ? სამსახურეობრივი რომანების მომხრე არ ვარ,მაგრამ პრინციპში შენ და გრძელვადიანი რომანები ვიცი როგორც ხართ.
-ოჰ მოიყვანა ცოლი და გამომივიდა აქ დაბრძენებული.ჩაიდუდღუნა დემნამ და ბრაგაბრუგით გავიდა ოთახიდან.
-მართლა შესანიშნავი ხარ.კიდევ ერთხელ აათვალიერა გოგო
-ხო ,მე ყველაფერი მიხდება ,შეიფერა ჩვეული სიამაყით და იმდენად დარწმუნებულმა თქვა სულ არ გაავდა ხუმრობას .
-ვინ დაგარწმუნა ასე საკუთარ თავში ერთი ამიხსენი.
-ბავშვობიდან მაიძულებდა სოფო რომ გამემეორებინა საკუთარი თავისთვის რომ დედოფალი ვარ. სიამოვნებით მექნებოდა გვირგვინიც ,მაგრამ შენმა ძვირფასმა ორგანიზატორმა არ გამომიგზავნა.
-ანუ იმდენად ხარ დარწმუნებული ,რომ გვირგვინიც კი გინდა ? ხმაში ირონია შეეპარა ლევანს .
-იცი რა ? გაბრაზებული წამოხტა სკამიდან -მე თუ კარგი ცოლი უნდა ვითამაშო დღეს კეთილი ინებე და ეგ ირონია ჯანდაბაში გაგზავნე .
-და თუ არაა ?
-თუ არაა ? ჩაფიქრდა ცოტახანს -თუ არაა ისე მოვიქცევი რომ აი ისე
-კარგი კარგი ნუ ბლუყუნებ ხელი აუქნია და სიგარეტს მოუკიდა - ვეცდები ერთი დღე არ დავხოცოთ ერთმანეთი.
-ეს ბეჭედი დიდი მაქვს .დაიჯღანა და საქორწინო ბეჭედს ზიზღით დახედა.-რომ მოვიხსნა არაა ?
-არა.მოკლე და მკაცრი იყო პასუხი
-რომ დამეკარგოს ? არ ეშვებოდა მაინც
-ახალს იყიდი და გაიკეთებ .
-ისიც რომ დამეკარგოს ?
-კიდე იყიდი და კიდე თუ დაკარგავ მეასეთ იყიდი და მაინც გაიკეთებ,ასე რომ მორჩი კრუსუნს.
-და შენ არ გიშლის ხელს ეგ ?
-რაში უნდა მიშლიდეს ბეჭედი ხელს ?
-რავიცი ,საწყალი შენი ჰარამჰანა ნამდვილ ქარიშხალს დაგატეხავენ.
-თუ დაცინვას ცდილობ ,ცუდად გამოგდის საყვარელო და საპასუხოდ გეტყვი რომ ერთადერთი ქარიშხალი შენ ხარ.მარტო შენ შეგიძლია გიჟივით ყვლაზე კარგად მოქცევა .
-რას იზამ არ გაგიმართლა.
-ჰო შენამდე ბედი მწყალობდა,შემახსენე შენთან ერთად არასდროს ვითამაშო რამე მნიშვნელოვანზე .
-ნეტა თუ რამეა შენთვისმნიშვნელოვანი.
-ისევ თავიდან იწყებ ლიზა,მე კიდევ ვიფიქრე საქორწინო საჩუქარი ვაჩუქოთქო.
-არ მჭირდება შენი საჩუქრები.შეუღრინა -შენს საჩუქრებზე არ გავიყიდები და ბოლოს შენი საჩუქარის ჩუქება რითიც დამთავრდ ვიცით.
-კარგი. ხელი აიქნია ლევანმა -დაივიწყე.სიგარეტი ჩააქრო და მძიმედ წამოდგა-მზად ხარ ?
-არა.უფრო გაღიზიანდა იმის მოლოდინში რომ თავიისი ტრაგედია უნდა აღენიშნა უამრავ ხალხთან ერთად
-კარგია,ესეგი მზად ხარ. არ მიაქცია ყურადღება გამაღიზიანებელ ტონს.
-არ მინდა წამოსვლა,წამში დაივიწყა ცოტახნისწინანდელი მიცემული პირობა ,რომ დღეს კარგად მოიქცეოდა.
-იცოდე არც კი სცადო და მდგომარეობიდან გამომიყვანი მკლავში წაწვდა და კარებამდე თითქმის თრევით მიიყვანა.-და თუ მაინც გამომიყვან საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ.
-ვის ემუქრები ერთი, შე ცხოველო გამიშვი მეტკინა ,ლიფტისკენ ხელი უბიძგა და შეაგდო თავადაც სწრაფად შეყვა და სანამ ქვემოთ ეელ ღილაკს დააჭერდა ლიზა სწრაფად წვდა და ხელები რაზეც მოუხვდა ყვლაფერსდააჭირა.ლიფტი აზრიალდა და ჯერ შუქ ჩაქვრა მერე უცნაური ხმები გამოსცა .
-ყოჩაღ.მოკლედ შემოიფარგლა ლევანი და ცდილობდა რამე გაერკვია მილიონ ღილაკში.
-მემგონი ესაა.ხელი წაიღო ისევ
-გაშეშდი ,კუთხეში დადექი და არ დამენახო თორემ აქვე მიგახრჩობ.როგორც იქნა დაიძრა ლიფტი და მოუთმენლად მოუბრუნდა და მუშტები მოკუმა -ახლა სასტუმროს ვესტიბილში მოგვიწევს გავლა და როგორ არ მინდა რამე ქნაა სულელური
-თორე რა ,დამარტყამ ?თვალები მის სიმწრისგან მოკუმულ ხელებს მიაპყრო .
-მე გაგაფრთხილე. არ დაუთმო და გაღებულ კარს გახედა ნაბიჯი გადადგა და აშკარად დაელოდა როდის ამოუდგებოდა გვრდით ლიზა რომელიც ლიფტის კუთხეს იკრო აკრული და საკუთარ კაბის ბოლოს დაშტერებოდა.-დროზე.გამოცრა კბილებში.უხალისოდ ამოუდგა გვერდით მამაკაცს და ხელმკლავი გამოსდო.
-ყვავილები დამრჩა .ეხლახანს გაახსენდა მთავარი აქსესუარი.
-მოგიტანენ.გაიღიმე და ისეთი ბედნიერი სახე მიიღე რომ საკუთარი ბედნიერების შენთვითონვე დაიჯერო. ხედავდა როგორ მიჩერებოდა სასტუმროს ვესტიბილში მყოფი ხალხი და უღიმოდნენ რამოდენიმემ კომპლიმენტიც არ დაიშურა რომ ულამაზესი იყო და ხალხის სითბოთი აღფრთოვანებული მანქანამდე თამამად მივიდა ,მაგრამ უძრავად ჯდომამ და სიჩუმემ ფიქრები აუშალა ,ერთიანად გათეთრდა და გაშლილ კაბაში იგრძნო კიდეც როგორ აუკანკალდა მუხლები და მნქანის სვლის შენელებასთან ერთად უფრო მეტად ედებოდა მის სხეულს დაძაბულობა და გაჩერებისას გამეტებით ჩააფრინდა მკლავში ლევანს რომელსაც ნახევარი ფეხი უკვე გარეთქონდა.
-გეხვეწები არა ,შეევედრა უიმედოდ თუმცა ბოლოჯერ სცადა.
-ლიზა ,მთავარი ნაბიჯი უკვე გადადგი
-მეშინია.ამოიკნავლა საცოდავად
-რისი ? სცადა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა თუმცა მთელი გზა თავადაც უცნაური გრძნობა აწუხებდა.-არაფერი არაა საშიში,წარმოიდგინე რომ ჩვეულებრივი დღეა,უბრალოდ კარგი დროის სატარებლად ხარ მოსული და .. კარგი ჯანდაბას ვერაფერსაც ვერ წარმოიდგენ . თითქმის გაუგო ლიზას,მის გაფითრებულ სახეს და აკანკალებულ ხელებს რომ უყურებდა-მიმიფურთხებია ამ ხალხისთვის ,თუ იქ მოკვდები და ასეთ დღში უნდა იყო კარი მოიჯახუნა და გასწორდა-წავიდეთ ! გაისმა ჰაერში მისი ბრძანება. მართლაც წავიდოდნენ დემნას რომ არ მიეკაკუნებინა მანქანის შუშაზე,სწრაფად ჩაწია მინა და დემნას ანერვიულებულმა ახედა-რა ხდება ?
-არაფერი ,მოიტანეს რაც გინდოდა მოზრდილი ზომის შავი ყუთი შემოაწოდა. გამოართვა და მძღოლის გვერდით მოისროლა
-მემგონი გვირგვინი აღარ დაგჭირდება.არც შეუხედავს როგორ აუვიდა თვალები შუბლზე ლიზას .-წავიდეთ !! დაქოქავ ამ წყეულ მანქანას თუ არა ? მის ყვირილზე მძღოლიც კი შეკრთა.
-მოიცა ,მოიცა. წამოიყვირა უცბად ლიზამ და მძღოლი იძულებული გახდა გაჩერებულიყო.
-არ მითხრა რომ მარტო გვირგვინის გამო გადმოხვალ მანქანიდან .ხმაში ირონია და გაბრაზება ერთად აერია.
-ხელი უკვე მოვაწერე, ხელი მოვაწერე ,მოვაწერე მოვაწერე იმეორებდა გიჟივით და თავს არწმუნებდა ,რომ უკვე გადადგმული ნაბიჯის არ უნდა შეშინებოდა,რომ იმის მიუხედავად შევიდოდა თუ არა იმ რესტორანში უკვე ამ კაცის ცოლი იყო და ერთადერთი რასაც იგებდა ის იყო რომ უფრომეტად გიჟს ემსგავსებოდა და თანაც ყველა მასზე იჭორავებდა.თითქოს არასდროს ადარდებდა ხალხის აზრი ,მაგრამ მაინც ყოველთვის იმას ფიქრობდა რას იტყოდნენ,რომ მამას შეარცხვენდა ,რომელიც ნამდვილად იმსახურებდა ამ წამს ,მაგრამ ლევანის შერცხვენა ? თუ აპირებდა მის გულის მოგებასს და ნორმალურად უნდოდა ცხოვრების გაგრძელება ამ ნაბიჯით უბრალოდ 10 ნაბიჯით იხევდა უკან.
-რას ბუტბუტებ ლიზა ? გაღიზიანება ვეღარ დამალა.
-იმას რომ არ უნდა მეშინოდეს,ხო არ მეშინია,ღრმად სუნთქავდა.-კარგად ვარ ,კარგად ვარ.
-იცოდე თუ აქედან გახვალ მერე ვეღარ გაიქცევი. გაიცინა ლევანმა იმის დანახვაზე როგორ აწყნარებდა საკუთარ თავს.
-ხო ,ვიცი ,ვიცი ,წავედით .
-ანუ გვირგვინს იმსახურებ ?
-ჰაჰ , დიდად გამახარე მაგ შენი გვირგვინით დაიჯღანა უმისამართოდ.
-არც შეხედავ ? თვალები მოჭუტა ლევანმა და ყუთს გადაწვდა ჰაერში გააქნია და გაუწოდა.
-არ მინდა.
-არდა ერთი სული გაქვს როდის ნახავ.უხალისოდ გახსნა და ულამაზესი თვლებით გაწყობილი გვირგვინი ამოაძვრინა.-შეხედე რა ლამაზია .ხელში შეათამაშა და გაუწოდა.
-ხო ლამაზია.არ შეიმჩნია ღფრთოვანება თითქმის ძალით გამოგლიჯა ხელიდან და გაიკეთა.
-ეხლა ნამდვილად გრძნობ თავს დედოფლად ? ხუმრობის ხასიათზე დადგა
-მე უგვირგვინოდაც დედოფალი ვარ !!ამაყად აწია თავი რომელიც ისედაც მაღლა ეჭირა და ცხვირი აიბზუა.-გადახვალ და დამეხმარები გადმოსვლაში თუ კაციც მე ვარ და ქალიას თამაში მომიწევს ?
-ჯჯელტმენურ თვისებებს არ ვუჩივი. გადავიდა თუ არა აპარატების ხმა გაისმა.-ესღა მაკლდა დემნა ? დემნაააა ?
-გაუშვი ქონდეთ ერთი ორი ფოტო რას გიშლიანდა მერე გავუშვებ დაამშვიდა დემნამ .გაჭირვებით გადავიდა მანქანიდან კაბა შეისწორა.უკვე გამზადებულ ლევანს რომელიც გალანტურად იდგა და წელში გაშლილიყო მაშინ შეავლო თვალი და ენამ წინ გაუსწრო
-კარგად გამოიყურები.
-ხო დღეს მნიშვნელოვანი მე ვარ. ჩაიცინა თავისთვის.
-ღმერთო რა დიდი წარმოდგენა გაქვს საკუთარ თავზე ისე უთხრა მომღიმარი პირი არ დაუხურია და თამამად გახედა აჩხაკუნებულ აპარატებს.-ვნახავთ ხვალ ვინ იქნება გაზეთებში.
-კარგი ვხუმრობ,დღეს დედოფლის კავალერი ვარ დიდი პატივიაჩემთვის.არ ახსოვს როგორ აიარა კიბე როგორ შევიდა საგანგებოდ მორთულ დარბაზში ერთადერთი რასაც თვალებით ეძებდა მაამამისი იყო,რომელიც იქვე იდგა ფეხზე წამომდგარი და შვილის თვალების დანახვისას თავი დაბლა დახარა.ახლა იგრძნო როგორ ენატრებოდა მამა რომელიც ხელისგულზე ატარებდა და მიუხედავად იმისა რომ ნაწყენი იყო მისკენ გაიწია თუმცა მიხვდა როგორ არ გაუშვა ლევანმა.ტუჩის კანკალით მოავლო თვალი დარბაზს და დედამისიც დაინახა თვალებჩაწითლებული რომ მიჩერებოდა შვილს და თვალს არ ახამხამებდა.გაშეშებული მიაცილა ორგანიზატორმა თავიანთ ადგილამდე და მაშინღა შეამჩნია მაგიდაზე შემომდგარი ულამაზესი იასამნები რამოდენიმე უცხო ჯიშის ყვავილთანარეული.მუსიკა სასიამოვნოდ უკრავდა და ყურს უმშვიდებდა ,თუმცა გულამდე ვერ აღწევდა ისევ ისე უფეთქავდა და ვერაფრით წყნარდებოდა,რომ არ მჯდარიყო ალბათ წაიქცეოდა კიდეც როცა მამა მოუახლოვდა და მხოლოდ უყურა რამოდენიმე წამს .სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა ამირანი,ვერც თვალს უსწორებდა მხოლოდ მაშინ გაბედა შეეხედა როცა თაავად ლიზამ დაუძახა მამა ,ცივად მაგრამ მაინც.
-რა იყო ამირან რამ დაგამუნჯა ? როცა დაბადებისდღეს ულოცავდი ენაწყლიანი იყავი საოცრად გაყინული ხმა ქონდა ლევანს.იგრძნო როგორ ზიზღით გამოხედა ახლა უკვე ნამდვილად ცოლმა.
-მე არ ვიცი რა უნდა ვთქვა ,ახლა რა მივულოცო ლევან ? მამამის რომ გამბედაობა არ ეყო და დღეს შენს ქორწილში ვდგავარ ?
-გეყოფათ,გამოსცრა კბილებში და ლევანის გასაღიზიანებლად მამისკენ მიიწია და მაინც მოეხვია,თავი ყველაზე უპრინციპო ადამიანი ეგონა დედამიწაზე ,როგორ შეიძლებოდა ყველაფრის შემდეგ მაინც მოხვეოდა მაგრამ მის წინ კაცი იდგა რომელიც ყოველთვის ზურგს უმაგრებდა.
-გული ამიჩუყდა ,გაიღიმა ლევანმა რომ ხალხს არ შეემჩნია.
-გააქვს საერთოდ ? გამოსცრა ისევ კბილებში და მათკენ მომავალ სტუმარს გაუღიმა,რომელიც ჯერ ლევანს გადაეხვია მერე პატარძალს ეამბორა ხელზე და კომპლიმენტები არ დაიშურა,რომ წაავიდა მერე იცნო ვინ იყო და პირდაღებული მოუბრუნდა ლევანს-ეს პრემიერმინისტრი იყო ?
-არა ,ორეული .გაღიზიანებული ჩამოჯდა და ამირანს შეავლო თვალი.ვერაფრით იჯერებდა და უგებდა საკუთარ თავს ,რომ იმ კაცის შვილზე დაქორწინდა ვინც მისი მოკვლა სცადა. მთელი საღამო მშვიდად მიდიოდა,თავი თავისუფლადაც კი იგრძნო ორი ფუჟერი შამპანიურის შემდეგ სანამ მსამეს არ წაეპოტინა ,მაგრამ ვიღაც გენიოს თავში აზრად მოუვიდა რომ წყვილს უნდა ეცეკვა და ცივად დააბრუნა უკან.-ეხეხლა არ შეჯდე შენს ცხენებზე და არ დაიწყო ცეკვაა არ მინდაო გადაჩურჩულა და როგორც მას შეეფერებოდა მედიდურად წამოდგა თავისი ტორი გაუწოდა და არც კი დაფიქრებულა ლიზა ისე შეაგება თავისი ხელი
-მე ყველაზე კარგად ვცეკვავ,ეს შენ უნდა ჯდებოდე ცხენებზე რომ არ დაიჩრდილო.
-განებივრებული ბავშვი ჩაიდუდღუნა და სწრაფად მივიდნენ ცენტრისკენ. -ოღონდ ეხლა არ მითხრან რომ ფერადი რაღააცები ჩამოცვივდება და ფეირვერკები აინთება.
-დამშვიდდი საყვარელო ,როგორი დასტრესილი ხარ.მოეშვი გაერთე გამხიარულდა ლიზა და ნაზად ჩამოადო ხელი მხარზე.
-შენ დათვერი არა ?
-ნწუ,ხომ მითხარი რომ ყველაზე მაგარი ცოლი უნდა ვიყო დღეს,ბრძანებას ვასრულებ.
-უკვე მგონია ,რომ ალკოჰოლიკი ხარ.
-ჩემი დაცინვა გაწყნარებს ? ხელი გაუშვა დატრიალდა და ისევ მიეკრო.
-არა ,შენი სურნელი უფრო მამშვიდებს .ცხვირი გაუხახუნა ყელში.რაზეც ბედნიერად გადაწია თავი უკან და გაიიცინა სახეზე ყველას ღიმილო მოადგა თუმცა ბედნიერი სახითვე გამოსცრა -მომშორდი.
-ნახე რამდენი ქალი გიყურებს შურით ,შენ კიდე არ აფასებ იმ ადგილს სადაც ახლა ხარ.არ ეშვებოდა
-სიამოვნებით დავუთმობდი ნებისმიერს.
-და ამ გვირგვინს შეელეოდი?
-სიამოვნებით თუ სიყვარულით გავთხოვდებოდი ჩემი გვირგვინი სიყვარული იქნებოდა.
-რა რომანტიკოსი ყოფილხარ,სამწუხაროდ მხოლოდ შენი სიყვარული არ კმაროდა.
-გეყოფა.მოიღუშა ლიზა ცეკვაც მორჩა და უცერხულად გაიწია უკან თუმცა ლევანმაც ერთი ნაბიჯი გადადგა და ისევ წელზე შემოხვია ხელები-რას აკეთებ არ გინდა.ერთადერთი რაზეც იფიქრა რასს იტყოდა მამამისი თუმცა ლევანს სულ არ ადარდებდა თითქმის თეატრალურად და ნაზად მოიზიდა და მისი ოდნავ გაკავებასაც არ მოერიდა წამებში დაეწაფა ტუჩებს რომელიც დიდი ხანია უკვე აგიჟებდა და გემო მოწონდა , ლიზა მიხვდა რომ ამჯერად განსხვავებული იყო ,არც ვნება უგრძვნია და არც ის ცეცხლი მისგან როგორც წინა კოცნაზე,ხანმოკლე კოცნა იყო მაგრამ საოცრად ნაზი არც უხეშად უჭერდა წელს და სახეს არც დაჭირვებია, არც უპასუხია მისი კოცნისთვის ,ლევანს იმედი არ ქონია მაგრამ მოლოდინი დიდი იყო ხალხის ხათრით მაინც აყვებუდა თუმცა ხახამშრალმა მალევე შეუშვა ხელი და გაუღიმა
-გითხარი რომ გემრიელი ხარ?
-აქ სხვა გემრიწლი რაღააცებიცა ,შეგიძლია დანაყრდე.მუსიკა მორჩა თუ არა ამოიოხრა და მამამისისკენ გააპარა თვალი სახე წითლებოდა ამირანს.
-ლევან ლევან ლევან ,გავიგე არაჩვეულებრივად ცეკვავსო შენი მეუღლე.მათ წინ ახალგაზრდა კაცი აისვეტა საგულდაგულოდ ქონდა ბაფთა ყელში გაჭერილი და პირი სიცილისგან გაწელილი
-არ ვიცი შალვა,თავად კითხე მოუბრუნდა ლევანი ლიზას.
-კითხვას ვინ აცდის აა? აქედან ისე არ წავალ ამ მშვენიერ ქალბატონს რომ არ ვეცეკვო.
-მაშინ წინ ვერ გადაგიდგები.გაუღიმა ისევ და ოდნავ გაიწია.
-ხო მე შალვა ვარბ,ბიძაშვილი ვარ უცხო კი არა,ლიზას სერიოზულ სახეს ახსნა შეაგება.
-სასიამოვნოა.
-ჩემთვისაც,ვინაიდან და რადგანაც აჭარელი ვარ ნუ რაღაცნაირად ასე მოხდა ,განსაკუთრებულად ვცეკვავ ხოლმე აჭარულს თავი შეიქო შალვამ.
-გინდათ რიმ აჭარული ვიცეკვოთ? გაეცინა ლიზას.
-მე დაგტოვებთ სანამ თქვენ გადაწყვეტთ რა უნდა იცეკვოთ. მაგიდამდე არ იყო მისული ლევანი რომ მუსიკა დაიწყო და სტუმრების წამოყვირება შეძახილი და აპლოდისმენტები მოესმა და უკან მიბრუნდა ,ერთიშეხედვითაც აშკარა იყო რატომ ხდებოდა დარბაზში ესეთი ამბავი მისი ცოლი ცეცხლივით ტრიალებდა გაშლილი კაბით,თვალებიდან მზეს ასხივებდა და ერთიანად სასიამოვნო დასანახი იყო მისი ღიმილი.
-როგორია ცოლიანი კაცობა ? გიგი ამოუდგა გვერდით ლევანს.
-აი ჰალსტუხი რომ გიჭერს და გახრჩობს ეგეთი.უპასუხა ისე რომ თვალი არ მოუშორებია ლოზასთვის.
-კაი ეხლა მთლად მასეთიც არ არის.
-შეხედე ,რეებს შვება , ვიღაცა იფიქრებს ყველაზე ბედნიერი გოგოა დედამიწაზეო ,ეს რომ სიყვარულით თხოვდებს წარმოგიდგენია რას იზამდა?
-შენ თუ ესე ექცევი დღეს წარმომიდგენიაა რომ გიყვარდეს შენ რას იზამდი. ჩაეცინა გიგის და ტელეფონს დახედა.-უნდა გავიდე.
-ამას უყურე დემნა ,ამირანის მაგიდას გახედა და ივანეს რომელიც უკვე კარგად იყი შემთვრალი.
-საქონელია. ლევან ლევან არა .გაეკიდა უკან დემნა როცა დაინახა როგორ წავიდა მათკენ.
-გამარჯობათ ,ქალბატონო ნატალია როგორ ბრძანდებით?
-კარგად თქვენ?
-მეც ,მაგრამ თქვენობით ნუ მომმართავ.
-ბოლოს და ბოლოს ოჯახი ვართ არა ? შესცინა დამცინავად ენა არეულმა ივანემ.
- ხო რაღაც ბედნიერი არ ჩანხარ მაგ ამბავით.
-უნდა მიხაროდეს კიდეც რომ ჩემს დას ჟ**მავ? წაისისინა ივანემ .
-წესიერად ილაპპარაკე შენს დაზე .ზურგს უკან დაუდგა და კსიერში წაუჭირა თან ხალხს მოავლო თვვალი რომ მაქსიმალურად შეუმჩნეველი ყოფილიყო.
-ივანე ,ადექი მიდიხარ..ხმა გაიმკაცრა ამირანმა ცხოვრებაში პირველად დაეთანხმა ამირანს მგონი ლევანიც და დემნას ანიშნა გაეცილებინა.
-თინა შენი ქმარი სადაა? აიამოვნებით გავიცნობდი ცოლის დას გაუღიმა
-აქ არა სამწუხაროდ რამოდენიმედღით წასვლა მოუხდა.
-გავგე რომ ნამდვილი თავის საქმის ექსპერტია სარეკლამო სფეროში.
-კი.ნამდვილად .
-ძალიან კარგი,იმედი მაქვს გამაცნობ. კარგი დაგემშვიდობებით,ვფიქრობ უახლოეს მომავალში შევხვდებით ერთმანეთს. ამასობაში ლიზაც მორჩა ცეკვას და ლევანი რომ დალანდა მამამისის მაგიდასთან მათკენ წავიდა თუმცა სანამ მივიდა მისი ქმარი უკან წამოვიდა და ხელი მოკიდა-მაამაშენს მერეც ნახავ. წელზე მოხვია ხელი და სხვა მაგიდისკენ დაიძრა. თითქმის ყველას იცნობდა ლიზა ტელევიიზის ეკრანებით,უამრავი პილიტიკოსი იჯდა ამ ერთ მაგიდასთან და გაცხარებით კამათობდნეენ რაღაცაზე -ბატონებო ტრიბინუ არ გყოფნით საქმის გასარკვევად?
-მართალი ხარ ლევან უკვე ჩვენი სალაპარაკო თემა მხოლოდ პოლიტიკაა,მაგრამ დაუსრულებად შეგვიძლია ვისაუბროთ ამ ქალბატონის სილამაზეზე.გაეკეკლუცა ესე 50 წლამდე შევერცხლილი კაცი.
-ისაუბრეთ,უბრალოდ მეშინია იმდენად არ მოგაქციოთ შთაბეჭდილების ქვეშ პარლამენტშიც მასზე ისაუბროთ საქმის ნაცვლად როგორც პოლიტიკამ შეგითრიათ და სუფრასთანაც კი ამაზ ლაპარაკობთ. მაგიდას რომ მოშორდნენ ახლაღა შეამჩნია ლიზამ ერთერთ მაგიდასთან მჯდარი წითელ კაბაში გამოწყობილი ლიკა გიორგაძე.
-ამას აქ რა უნდა ? ამოისისინა და თინას გახედა რომ თვალით ენიშნებინა?
-ვის ?
-აი ამ მახინჯს .ვერ მოითმინა და დაანახა საძულველი ობიექტი
-ხოო ,მართლაც რომ ამას აქ რა უნდა ? ბურთი გაეჩხირა ლევანს ყოფილი საყვარლის დანახვაზე.
-ღმერთო რა სიამივნებით ვათრევდი თმით.ხელები მოკუმა ლიზამ
-მოუცა ,მოიცა ეგეთებს არ ვართ . რატო ვერ იტან?
-ბევრი მიზეზის გამო ჩემი დის კლასელია და ჯერ კიდე 3 კლასში ვიყავი სიცოცხლეს მიმწარებდა,მერე მერე საერთოდ გადავიდა ჭკუიდან ბოლოს ერთი კაბა მოგვეწონა და დაცვას უთხრა რომ რაღაც მოვიპარე სანამ მე მჩრეკდნენ მაგან იყიდა. არდა ყველამ ვიცით როგორც შოულობს ფულს.და შენ საიდან იცნიბ? ცოტახანს დაფიქრდა -არა ,არა რა მითხარი რომ შენ არ იყავი ის მდიდარი საყვარელი თავი რომ მოქონდა მანებივრებსო ,გეხვეწები რა პირზე ხელი აიფარააა და გულიანად გაიცინა ლევანის დუმილზე.-არა ,ასკარად უფრო გემოვნებიანი მეგონე. ზურგი შეაქცია და თავისი ადგილისკენ წავიდა. დაბღვერილი იჯდა ლევან ,ვერ მიხვდა რა არ ესიამოვნაა მაგრამ თავს დანაშაულზე გამოჭერილი ბავშვივით გრძნობდა.
-ყველაფერი ძალიან ლამაზია ,ისეთი გემოვნებიანი .ციკომ ჯერ ლევანს აკოცა მერე ანას.
-ხო კიდე კაი შენს დეიდაშვილს ამაში მაინც აღმოაჩნდა გემოვნება ,არ შეიმჩნია როგორ წაკბინა ლევანს და მამამთილს გაუღიმა . მერე იყო თაიგულის სროლა,ტორტის გაჭრა რამოდენიმე მომაბეზრებელი სტუმარი რომელიც საცეკვაოდ იწვევდნენ და იძულებული გახდა რომ ლევანისთვის ეთხოვა მათთვის მისმაგივრად ეთქვა უარი რადგან არავის იცნობდა და უკვე 11 საათი ხდებოდა რომ იგრძნო არაფფაერი გაუკეთებია მაგრამ გვარიანად დაიღალა ფეხსაცმელმაც მოუჭირა და ეს კაბაც სულს უხუთავდა უკვე. ბოლოს სნუკვარი სიტყვები თქვა ლევანმა წავიდეთო და ისეთი სიხარულით წამოხტა არც კი უკითხავს სად მიდიოდნენ.მანქანაში გაახსენდა რომ ეკითხა ისედაც იცოდა პასუხი რომ მაკას თან ან ისევ სასტუმროში მოუწევდა დაბრუნება თუმცა პასუხად სხვა რამ მიიღო .
-რაღავ ვერ გავიგე.დაბნეულად გაშალა ხელები.
-რა ვერ გაიგე ? ჰალსტუხი შეიხსნაა ლევანმა და მკლავები ოდნავ აიკეცა დაღლილმა მოისვა ორი თითი თვალებში და ამღვრეული მწვანე თვალები მიანათა გოგოს.
-სად მივდივართ.
-სად და შენს სახლშითქო ხო გიპასუხე?
-მე სახლი არ მაქვს .
-გაქვს ,ამიერიდან.გასაღები გაუწოდა დაგაუღიმა.საკუთარი სახლი გაქვს,საკუთარი მანქანა მძღოლი და რავიცი მოსამსახურე შეგილია შენთვითონ აარჩიო ,მე არ ჩავერიე რადგან უკვე გყავს სოფო .
-იქ უნდა ვიცხოვრო ? დაიბნა ლიზა.
-ხო იქ უნდა იცხოვრო რომ მაკა და ნიკო აღარ შეჭამო და სულ ბოდიშების ხდა არ გიწევდეს. გაღიზიანდა ლევანი ამდენ კითხვას რომ სვამდა ლიზა.
-თავიდან მიშორებ? თან რამხელა გზაზეა ,გინდა რომ იქ გამომკეტო და..
-ღმერთო ლიზა? წამოიყვირა და ღრმად ჩაისუნთქა-გითხარი სახლი შენია ,შენი მანქანა გყავს ამიხსენი მე როგორ უნდა გამოკკეტო? სახლში გიშვებ გკეტავ და გასაღები მე მომაქვს ?
-არ გამიკვირდება არ დაეცა ზურგზე.
-ხო ისე მეორე გასაღებიც მაქვს ყოველიშემთხვევისთვის ტუ ჭკვიანად არ იქნები.
-კარგია,ანუ ერთმანეთს საერთოდ არ ვნახავთ.
-ეგ კარგია ? გაეცინა ლევანს -იქნებ მომწონს როცა გხედავ?
-მე არ მომწონს.
-ასეა ,ყოველატვის ძბელია საკუთარ თავს რამე დაუმტკიცო ან უღიარო. უხმოდ ჩაიცინა და გზასგახედა.ცგახედა.ცოტახანში უზარმაზარი საის წინ იდგნენ და პირდაღებულ გოგოს მომღიმარი უყურებდა.
-შენ თქვი სახლიო,ეს სახლია ?
-ხო ნუ ცოტა დიდია ,მხრები აიჩეჩა ლევანმა
-აქ მარტომ როგორ უნდა ვიცხოვრო ?
-შეგიძლია დამპატიჟო საცხოვრებლად. სწრაფად შესთავაზა იდია.
-არა მადლობთ მირჩევნია შიშით მოვკვდე.
-არც ეგ დღეა შორს. წამოდი შევიდეთ.
-რა ლამაზია დაბნეული ათვალიერებდა თეთრ სახლს ყველაფერი რომ ბზინავდა და აღფრთოვანება ვერ დამალა.-მართლა ჩემია ?
-მართლა შენია. შემიძლია საბუთებიც განახო.
-იყოს მჯერა,კი მაგრამ როგორ უნდა დავრჩე აქ?
-დღეს მე დავრჩები ,ხვალ მოგიტანენ ნივთებს და რაც გინდა ის გიქნია. თუ გინდა დააპატარავე თუ გინდა დაანგრიე ,მთავარია მე აღარ გამაბრაზო.
-შენ რატომ უნდა დარჩე ? აიბნა ლიზა ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ უამრავი ოთახი იყო და კარგადაც ჩაკეტავდა კარს ,მაგრამ ცოტახანში კარგად გაარკვია რომ ეს კაცი სახუმარო არ იყო. მამაკაცს ჩაეცინა და ეშმაკურად გაიცინა
-იქნებ იმიტომ რომ პირველი ღამე გვაქვს ? მიხვდა როგორ შეახურა სახეზე ლიზას და ოდნავ შეწფაკლა ღაწვები.
-არც ოცნებო . მიაძახა და კიბეზე გაჭირვებით აფორთხდა იმ იმედით რომ ოთახში შეიკეტებოდა
-არც ვოცნებობ ,ხმამაღლა მიაძახა-რისი მიღება ისედაც შემიძლია ,იმაზე არ ვოცნებობ .თავი გააქნია სიცილით და საცარძელში ჩამოჯდა და დაელოდა რადგან სულ რამდენიმე წუთში უკან დაბრუნდებოდა ლიზა როცა ყველა კარებს დაკეტილს ნახავდა და დამცინავად გახედა მაგიდაზე მიგდებულ გასაღებების ასხმას.


უკეთესად ვარ ,თუმცა მკურნალობა მჭირდება მაინც და კიდევ მითხრეს რომ თუ არ ვიმკურნალებ საქართველოში ვერ ჩამოვალ ამიტომ ცოტა გაბრაზებულგაღიზიანებულაი ვიყავი და რაღაც ცივად ვწერდი მაპატიეთ და მიყვარხართ.უღრმესი მადლობა იმ თბილი და ტკბილი სიტყვებისთვის რასაც მეუბნებით.